Benita wordt gesmaaktxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik heb Benita drie jaar staan. Vorig jaar geen vruchten geoogst. Dit jaar waren het er elf. Gisteren merkte ik dat er niet veel van overschoot: voor de helft leeggepikte vruchten. De andere aangepikt.  Nog één gave vrucht. Benita valt blijkbaar erg in de smaak.

Benita is een kruising van een Nashipeer (Pyrus pyrifolia) en de gewone peer (Pyrus comunis) Général Leclerq door de Zwitser Peter Hauenstein (1985).

Ik heb een aangepikte vrucht geproefd. De smaak viel mee. Wat vooral opvalt is de sterke sappigheid en het knakkend vruchtvlees. Men kan de vrucht zo van de boom eten. Na de pluk wordt die best binnen de drie weken geconsumeerd.

Ook de vruchten van Seingneur d’Esperen, de peer ernaast, heb ik moeten plukken, want dit is ook een peer die danig aangepikt wordt. Deze vruchten moeten nog wat narijpen. Deze peer is eerder klein, mede omwille van de bezetting in clusters van 3- 4 peren bijeen.

Deze peer is ook zeer lekker in schijfjes gedroogd.