Met Art Fantastiek naar Raveel

Wie kan je beter hebben als gids dan Dinora De Waele, vrouw van kunstenaar Charles Pauwels , de voorzitter van de kring. Zij is zelf afkomstig van Machelen aan de Leie.

Een eerste stop was de Raveel-kapel. Het ietsje wachten op de drukbezette pastoor was meer dan de moeite waard. Hij bracht een beeldend verhaal over de creaties van Roger Raveel;  een waardevol kunstwerk, de verbeelding van emoties en gevoelens rond de christelijke religie in eigen schilderstaal van een ongelovige kunstenaar.

De dorpskerk, rondom rond met lambrisering en houtsnijwerk, maakte op mij een rijke indruk.

Aan de ernaast gelegen bocht in de Leie kregen we een boeiend relaas van Dinora, toen ter tijde betrokken bij de felle reactie tegen het storten van allerlei afval ‘om de bocht recht te trekken’. De dorpsoversten deden ijverig mee aan het storten. Haar jongerengroep vroeg de steun van Raveel. Ze hoorden toen van hem dat hij al een paar jaar hierover een dossier aan het samenstellen was. Raveel had toen de stunt met de Zwanen op de stinkende reien in Brugge net achter de rug en hergebruikte het materiaal in eigen dorp. De stunt wordt volgende zondag nog eens overgedaan ter gelegenheid van de viering van de 85 jaar van Roger Raveel. De Leiebocht werd tenslotte gered door De Saegher, minister van Openbare Werken. Dezelfde minister heeft destijds de grote verkaveling van Zoerselbos tegengehouden. We wandelden langs ‘De Muur der Verbeelding’ tot aan de woning van Raveel.

We volgden een eind de kerkwegel naast de woning om aan de achterkant de ateliers te zien. Mij trof een reuzen notenlaar, fenomenaal met vruchten overladen. 2006 is een geweldig notenjaar.

Tenslotte genoten we van een zeer fijn middagmaal in ‘De Karper’.

Vervolgens hadden we het door kunstenaar Marc Van Huyzebroeck geleid bezoek aan het stemmige Raveelmuseum. Hij liet ons ervaren hoe Raveel zowel inhoudelijk als vormgevend grenzen verlegt met zijn eigen symboliek van kleuren en vormen en materialen. Hierbij spelen vierkanten en spiegels een eigen rol. In eenzelfde werk zitten zowel de ratio, de gedachte, als de vitaliteit, het speelse, het Dionyzische.

Raveel is niet direct een gemakkelijke kunstenaar en gaandeweg verdunden de gelederen. Of was het de vermoeidheid door de hete  dag, die deed snakken naar een frisse pint in de kleurige Afspanning van het dorp?

Er werd herinnerd aan de uitspraak van Raveel op de TV: “Over 100 jaar zal men pas beseffen wat een uitzonderlijk kunstenaar ik feitelijk ben.”