Reintje op Bezoek

Gisteren viel me de stilte op in de kalkoenenwei. Ik ging kijken. Het eerste wat ik zag waren pluimen niet zo ver van de slaapplaats. Ze slapen boven op het hok in plaats van er in. Iets verder vond ik de mannetjes kalkoen met een fijn gaatje van een tand in de hals. Iets verder lag een wijfjeskalkoen zonder kop. De hals was afgevreten tegen het lichaam. Ze lag tegen de afsluitingsdraad aan en aan de andere kant lag het gras platgetrapt.

Daar het beest te zwaar woog om het over de draad te krijgen, moest hij (of zij?) zich tevreden stellen met hals en kop! De tweede wijfjeskalkoen vond ik doodgebeten op een andere plaats.

Vier jaar terug, toen ik voor ’t eerst kalkoenen hield, heeft de vos een eerste bezoek aan de kalkoenen gebracht. Het was toen tegen eindjaar aan en ik had nog nooit kalkoenen geslacht. Reintje deed het toen voor mij, gelukkig maar met één kalkoen!

Dit is het einde van de kweek van bronskalkoenen. Een wijfje was opnieuw beginnen leggen.

De paar kuikentjes van een eerste broedpoging waren haast onmiddellijk gekidnapt. (Rat, bunzing, ekster?)

Het is niet gemakkelijk om in de natuur te overleven.