DOESBURG, EEN GEVULDE DAG

Op zat. 12 nov reden met ons vieren: mijn vrouw Aleide, Dirk , Vincent en ik naar de Fruittentoonstelling van ’t Olde Ras te Doesburg, 13 km boven Arnhem.

Zie www.tolderas.nl

Het was al enkele jaren geleden dat we er nog eens waren geweest.

Tijdens de beginjaren , vanaf 1993 waren we de eerste Belgische bezoekers.

Toen gebeurden de eerste exposities nog in een plaatselijke zaal. Daarna had men een oogstfeest in de fruittuin tijdens het eerste weekend van september.

Nu gebeurt alles in het eigen gebouw bij de inkom.

Links is er een gans perceel met bomen – en een beperkt kleinfruitaanbod.

Dit heb ik eerst bekeken en zag diverse interessante dingen. Ook een minpunt. Waarom verwijdert men niet de kankerboompjes, die daarenboven besmettelijk zijn?

Ik schafte mij een nog transporteerbare, zwarte moerbei aan voor 35 €.  Een medewerker vertelde mij dat zij een lekker ras met grote bessen hadden. Ik hoop dat ik hiervan een afstammeling heb.

Mijn huidige moerbeibessen stellen me wat teleur, zowel wat groottte als smaak betreft. Vincent deed me wat twijfelen. Hij vond de knoppen wat te klein om van een echt goed ras te kunnen spreken. Momenteel zijn het enkel nog bladknoppen en geen dikkere vruchtknoppen. Wait and see. Als er dit jaar maar geen strenge winter komt. Destijds vroren mijn moerbeien nr 1 en nr 2 kapot.

Het fruitmuseum is smaakvol aangekleed en beeldig ingericht. Er was een knusse restoplaats met lekkere appeltaarten.

Er was een ruim assortiment mooi tentoongestelde vruchten. Vergissingen scherpen weer je aandacht. Een paar prutsappeltjes voor Reinette Hernaut laten doorgaan vind ik wel ergerlijk.

Benny J Giesen, de stichter stond samen met een medewerker aan de info - en boekenstand.

Ik had de bakpeer bij van de Hoge Dreef hier in Halle-Kempen, die ik eerst voor een St Remy had gehouden en daarna met Vincent meer als een Brederode was gaan beschouwen. De heer Giesen erkende er onmiddellijk een Catillac (Cadillac) of Pondspeer in. De beschrijving in de ‘Dictionnaire de Pommologie’ van Andre Leroy klopt, behalve het gewicht. De vrucht kan zeer groot worden: tot 900 gr.
Het is al een oud ras van rond 1650.
Hij bestempelt de vrucht als een derde klasse eetpeer van februari tot april; doch als een eerste klasse bakpeer.

De proefstand van de Amateur Wijnmakersgilde, Arnolt Van Gelre van Zutphen trok onze aandacht, vooral met de gistende mispelwijn.

http://start.at/federatie

De heer R. V; Everdingen beschreef volgende werkwijze voor 20 l mispelwijn.

Je neemt 6 kg beurse, rijpe mispels. Je kneust deze en deponeert ze, met stenen en al, in een vitragezak. Je werkt zeer hygiënisch en houdt de fruitvliegjes weg met een ventilator.

De zak leg je in een grote emmer van zo’n 15 l

Hierop giet je 2 koffielepels looizuur en 1,5 kg witte suiker.
Verder neem je 9 l water, waarvan je de helft aan de kook brengt. Je giet eerst het hete water in de emmer om alles te laten smelten.

1 dag laten staan bij kamertemperatuur.

Vervolgens per 10 l  4 koffiellepels gistvoeding en 6 koffielepels universele gist bijvoegen.

Nu volgen 8 à 10 dagen open gisting. Wel de fruitvliegjes weghouden.

Met een hout en en touw houdt hij de zak met de mispelpulp ondergedompeld.

Daarna het sap overscheppen of overhevelen in  dame-jeanne. Afsluiten met waterslot.

Tijdends het jaar dat er op volgt 3 – 4 keer overhevelen, tot de drank helder is.

Dan op flessen trekken.

 
Zijn confrater had een nog lekkerder en veel eenvoudiger te bereiden drankje, namelijk notenlikeur.

Ten laatste op St Jan, 24 juni, pluk je 6 noten en snijdt deze in 4.  Na dit tijdstip lukt dit niet meer, omdat de vruchten te hard worden.

Je deponeert de stukken noot in een weckfles of –bokaal; voegt er 50 gr suiker bij en vult aan met brandewijn.

Om de 2 dagen opschudden.

Na 6 weken filteren door een koffiefilter en het drankje is klaar.

De PROEF- VERKOOPSTAND

Er waren heel wat appels en peren te proeven, waaronder meerdere zoete appels. Voor mij waren die niet te pruimen, behalve misschien een Sweet Sixteen (sic)! De Notarisappel springt velen in het oog, maar is voor mij al ver over zijn hoogtepunt heen. Geef mij maar een Schone van Boskoop.

Roem van Doesburg of zoiets mag er zijn. Ook de Bloedcoraal.

Meerdere oude rassen vond ik weinig verdienstelijk.

Er was een promotieplek voor Rubens, een nieuwe kruising met vader Elstar (stuifmeel) en moeder Gala. Voor een commerciële appel lijkt hij mij eerder klein, maar is dan wel zeer geschikt voor een kinderhand.

Het is een Clubappel en voor liefhebbers als boom niet te verkrijgen.

Halverwege de negentigerjaren was er te Doesburg een lanceringsstand voor de Ecolette, toen ook eerst voorbehouden voor de beroeps, maar in die middens afgedankt, doch blijvend interessant voor de liefhebber.

Bij de peren was Beurré Lebrun op smaak.  Een andere lekkere peer was Président Loutreuil, mij verder onbekend.

In het oogspringend was de rode Claps uit de frigo.Ik laat mij niet vangen door het uitzicht alleen.

MINNEKENS

Voor mij waren de ontdekking van de dag de Minnekens, Japanse kwee’s, maar dan van reuzenformaat in de vorm van een hypergrote citroen.

Ze zijn spontaan gegroeid in de grote tuin van Mini Salemink – Smeitink  Peppelmansdijk  22  7011 JC Gaanderen (bij Doetinchem).

Mini, die de proef-verkoopstand bemandde, vertelde dat de ink-namen typisch zijn voor het achterland van Gelderland , tegen de Duitse grens.

De struik staat er nu een 5 tal jaar, groeit fel en heeft stevige doornen, bloeit met grote, rode bloemen en de gezonde, groen-gele vruchten moet je van de takken draaiend afbreken.

Hoe deze nu best verwerken?

Een drietal jaar terug kreeg ik jonge scheuten mee, ook van een Japanse kwee, van de buur van Luk Van Hauwaert in Polen. De buur was net de gezonde, matig-grote, eveneens groen-gele, peervormige vruchten aan het oogsten.

Ik kreeg jonge opslag mee. Die staan bij mij nog in opkweek. Ik moet voor hen nog een goede, definitieve plaats zoeken.