Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
25-04-2005
EEN VERRASSING UIT DE KELDER
Nu heb ik mijn eigen krenten!
Uit de kelder heb ik een viertal flessen gehaald, waarin ik in oktober vorig jaar ranken met druiventrossen had gestoken.
Het idee had ik van een bezoek in Frankrijk met de Nationale Boomgaardenstichting.
In een kasteeltuin had men een bewaarplaats om druiven langer te bewaren in een donkere, frisse ruimte. Men knipte de tros met een een stuk houtige tak. De fles of kruik werd gevuld met water en de afgeknipte rank met de tros(sen) werd erin gestoken. Zo kon men met nieuwjaar nog verse druiven eten.
Maar half december waren wij op bezoek naar onze dochter Leen in Kameroen. Sommigen kennen haar misschien van het TV programma van Annick Ruys Grenzeloze Liefde. Voor mij was het de eerste maal dat ik naar Kameroen ging, voor Aleide al de vierde keer. Leen woont met Aminou en de vier kinderen Keda, Kael, Nico en Isis in Douala, de tropische haven- en grootste stad van Kameroen.
Aminou, haar man komt van 1000 km verder uit het droge Noorden, met een Sahelklimaat. Hij kreeg destijds de kans om in China voor ingenieur te studeren. Leen was toen verbonden als prof Engels aan de medische universiteit van de Nanging, waar de dokters voor de Chinese spoorwegen worden gevormd.
De eerste maal naar Kameroen ging Aleide alleen. Ze ging kennis maken met de familie in Going, het Saheldorp. Regelmatig komt het voor dat, als er minder regen valt, er dat jaar te weinig graan geoogst wordt en dat er er dan een paar maand te weinig eten is.
Onze gemeente Zoersel ondersteunt , via de Derde Wereldraad, projecten voor ontwikkelingssamenwerking.
Aleide heeft CoZoeGo gestart: Coöperatie Zoersel-Going. In dat verband houden we op 9 juli aanstaande reeds onze vierde Afrikaans Tuinfeest.
Met Nieuwjaar waren wij op reis in het prachtige Noorden met de jeep van nonkel Sadjo en de druiven stonden hier in de kelder.
Intussen had ik wel gezien dat de druiven verdroogd waren. Vorige week haalde ik ze eindelijk boven en , o wonder: elke tak had een scheut gevormd van 3- 5cm!
Worteltjes zie ik niet aan de takken.
De druiven zijn lekkere krenten geworden. Het is het Amerikaanse, hybride ras Steuben, dat ik kreeg van Wouter Tigges, destijds verbonden aan de universiteit van Wageningen.
Zijn coördinaten kloppen niet meer. Je weet maar nooit: moest iemand mij terug op zijn spoor kunnen brengen (email)?
Steuben is een blauwe druif, met kleine pitjes, heel gezond groeiend en met een stevige pel. Die maakt dat wespen en andere belagers er veel minder vat op hebben dan bv op Reliance, een resistente, nog vroegere, roze, pitloze , zeer zoete druif, maar met wat foxy smaak, bij doorrijpheid.
Ik heb de uitgelopen stekken geplant. Normaal verwacht ik dat ze zullen verdrogen, maar je weet maar nooit. Wait and see.
