|
Broer Leo op de afscheidsviering
Mijn Zus, sterk en ondernemend, maar ook gevoelig en kwetsbaar
Voor al wie nauw verbonden is met Aleide is het een troost, een bron van voldoening dat haar grote inzet, haar moed en dynamisme geprezen worden. Zij is ’de sterke vrouw’. Niet de sterke vrouw van de Bijbel, zoals mijn Zus onlangs nog benadrukte, die zich alleen maar in het verborgene uitslooft voor man en kinderen. Zij is de geëmancipeerde sterke vrouw. De feministe met eigen ambitieuze projecten, fier en vrijgevochten. Haar voornaamste bron van levensvreugde, van zelfvertrouwen was ongetwijfeld het feit dat zij gewaardeerd werd voor haar inzet voor COZOEGO (Kameroen), voor de Ecologie, voor gezonde voeding, en dat zij daarbij ondersteund werd door haar man en kinderen.
Bij dit afscheid zijn lofbetuigingen terecht. Zelf zou zij daar ook echt van genoten hebben. Ik wil echter ook aandacht vragen voor een ander facet : haar gevoeligheid en kwetsbaarheid. Dat doet niets af van haar grote verdiensten, het brengt haar wel dichter bij ons. Ik wil haar in deze viering niet alleen op een voetstuk zien staan, ik wil ze ook dicht bij ons. Niet alleen applaudisseren, maar haar in mijn armen nemen. Haar ook een beetje koesteren en troosten.
Zus groeide op als enig meisje tussen drie broers. En zij zette zich schrap tegen onze plagerijen. Ik denk dat wij het haar soms lastig maakten. Daar heb ik nu een beetje spijt van. In de jaren na de oorlog werd ons gezin uiteengetrokken. Het was toen een kwestie van overleven. Zus heeft haar leven lang het gevoel gehad dat zij door die situatie minder kansen kreeg dan haar broers om zich ten volle te ontplooien. Zij bleef hunkeren naar erkenning, bevestiging. Zij had soms het gevoel dat ze niet ernstig werd genomen.
Zus zette zich totaal in. Zij schrok niet terug voor het nemen van risico’s. Dat gaf regelmatig aanleiding tot kleinere en grotere mislukkingen. Dat viel mij vooral op toen ze verslag uitbracht over haar Afrika projecten : het materiaal voor de zonneovens, fietsen, computers die niet ter bestemming kwamen, geld dat voor andere doeleinden werd gebruikt. Haar reactie daarop was opmerkelijk. Enerzijds spoorde zij onverschrokken de schuldigen op. Wanneer dat geen resultaat opleverde sloot zij het incident af, en ging gewoon door met het project. Dat heeft mij telkens weer met verstomming geslagen. Die generositeit en veerkracht heb ik nog nooit meegemaakt. Ik zou verwachten dat zij zou zeggen ; ‘Nu heb ik er genoeg van. Ik stop er mee’. Neen. Zij gaat gewoon door, met de glimlach. Die levenshouding geldt niet alleen voor die projecten, maar is karakteristiek voor haar persoon. Zij is niet rancuneus, maar genereus ingesteld.
Die generositeit had voor gevolg dat zij op termijn geen vijanden maakte. Zij was nochtans zeer strijdvaardig. Zij propageerde levenswijzen en nam standpunten in die door velen niet gedeeld werden. Dat gaf wel eens aanleiding tot botsingen, tot conflicten. Maar dat leidde bij haar niet tot blijvende vijandigheid. Zus was niet rancuneus. De spons er over. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook regelmatig niet met haar eens was, maar wij bleven steeds goed met mekaar opschieten. Daar ben ik blij om.
Dank je wel, lieve Zus, dapper, gevoelig, genereus, zo blijf je verder leven in ons hart.
|
