Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
01-08-2005
Vroege Westamerikaanse Bramen...
Een tweede groep Amerikaanse bramen zijn de vroege bramen uit West Amerika. (The Pacific Coast)
Deze zijn vooral bekend om hun vroegheid.
De variëteiten uit deze groep stammen uit kruipende bramen die groeien van Vancouver in het Noorden tot Californië in het Zuiden. Door de botanisten worden ze in een aparte ondersoort gerangschikt. Ze zijn vroeg, hebben een kruipende groeiwijze, en gewoonlijk lange en conische vruchten met een aromatische smaak. Hun genetische structuur is dusdanig dat zij bij kruising met frambozen uitstekend smakende hybriden of braambozen geven.
De drie best bekende braambozen zijn de 'Loganbes', de 'Taybes' en de 'Boysenbes'.
De 'Loganbes' (1883) was eerst gestekeld. De doornloze mutatie werd in 1926 gevonden in Californië en in 1934 verdeeld in de USA.
Mijn Logans waren in 96 praktisch volledig bevroren. Dit voorjaar bevroren nogal wat takken gedeeltelijk.
De 'Taybes' (1979) -prachtig om te zien en heerlijk om te eten- werd in Schotland gecreëerd door de heer Jennings. Men spreekt van de Medana Taybes, om het oorspronkelijke, gestekelde ras aan te duiden en van de 'Buckingham Tayberry' , om de in 95, in Buckinghamshire gevonden, ongestekelde mutatie te benoemen. (Een mutatie is een blijvende , erfelijke verandering.) In de natuur komt het toeval dikwijls ter hulp. Derek Jennings vertelde mij dat hij zelf vele jaren, in talrijke experimenten gepoogd had om de stekelloosheid te bekomen!
De vorstweerstand valt mee. Dit voorjaar waren slechts een paar stengeltoppen voor een stuk ingevroren . Naar mijn ondervinding is het veruit de beste braamboos die men zich kan aanschaffen. Je bekomt veel mooie , heerlijk aromatisch smakende vruchten. De vruchtdracht wordt positief beinvloed door het horizontaal aanbinden van de ranken. Zorg dat je aan weerszijden hiervoor een drietal meter ruimte hebt. Ik bind aan aan vier draden. Op een andere plaats heb ik daarvoor een vlechtwerk voor betonbekisting zien gebruiken.
Om de merels weg te houden gebruik ik al enkele jaren insectengaas van 3,66 m breedte. Wasspelden houden de panden onderaan de laagste draad samen. Bij het plukken heb je die maar los te maken. Geen gesukkel meer met het steeds haperende groene net van vroeger! Eerst duw ik de nieuwe scheuten meer naar beneden, zodat deze niet onder het doek groeien en onnodige ruimte innemen.
De 'Boysenbes' (1935) waarvan nu vooral de ongestekelde vorm gecultiveerd wordt, zou zeer goed tegen drogere grond kunnen. Spijtig bleek de plant die ik kocht, besmet door de heksenbezemziekte.
