Muizenvraat aan spruitkolen
Na 50 jaar tuinieren staat
een mens nog altijd voor verrassingen.
Vandaag was ik mijn rode
kolen aan het oogsten en plots wordt mijn aandacht gevestigd op de kale
stengels van de spruitkolen.
Nog nooit zoiets gezien!
Ik ben een exemplaar gaan
tonen aan mijn buur, de 82 jarige Marus van de Mollenhoeve. Eerst dacht hij aan
konijnenvraat, maar ik toonde hem de sporen van de fijne tanden op de stam. Hij
had een dergelijk fenomeen ook nog nooit gezien.
De grauwe bast leek mij op
het eerste zicht op een onbekende schimmelaantasting. Van naderbij zie je de
afdrukken van knaagtanden. Het zijn beslist geen verse sporen.
De vraatschade dateert
wellicht nog van deze zomer. Niet alleen de bast, over een wel aanzienlijke
lengte, maar ook de spruiten zijn weggevreten. Enkele van de allerbovenste zijn
de dans ontsprongen.
Gezien de omvangrijke
oppervlakte denk ik dat een ganse muizenfamilie aan de dis gezeten heeft. Alle
tiental spruitplanten werden geconsumeerd! Gelukkig heb ik op een andere plaats
de hoofdmoot van mijn spruiten staan en daar mankeert niets.
Het verwondert mij dat de
vreterij al een hele tijd gestopt is. Waarom? Niet mals genoeg meer? Ongeluk in
de familie? Aan onze kat zal het niet liggen want die is een tijdje geleden
verdwenen.
Hebben de steenuiltjes die
in de omgeving broedden deze kolonie ontdekt?
Waren er nog andere
predatoren?
Heeft iemand anders van de
tuiniers ooit al iets dergelijks meegemaakt?
|
