Reus geveld

Toen we de boerderij hier in 1962 kochten, plantte ik dat voorjaar nog populieren van het ras Gelrica.

Al een viertal jaar had ik de vergunning om er een drietal te rooien. Nr 1 leverde geen problemen op om te vellen. Dat is al lang gebeurd.

Van nummer 2 was ik niet zo zeker. Vorige winter had ik de boom al wat ingezaagd. Groot was mijn verrassing toen de boom kompleet afknakte tijdens de voorjaarsstorm. Toen waren er windstoten van 100 km. De boom was binnenin aan het afsterven. Aan de buitenkant had ik niets gemerkt. Ik mat de lengte van de boom: 32 m.

Aldus was die gevaarlijke klus moeiteloos geklaard.

Nu bleef enkel nummer 3. Deze boom, de dikste, had zijn dikste spil naar de westkant. De helling naar het oosten  leek mij eerder gering. De kans dat hij naar het noorden zou draaien en aldus op het woonhuis zou terechtkomen kon ik niet uitsluiten. Er zou best met spankabel en tire-fort gewerkt worden. Maar dat betekent volk mobiliseren en zoon Peter heeft het uiterst druk met een verbouwing.

Maar de natuur kan een handje helpen had ik vorig jaar gezien.

De felle wind van gisteren kwam te veel uit het zuiden, maar vandaag was het flinke westenwind.

De nieuwe ketting erop gelegd en beginnen zagen. Eerst een diepe inkeping aan de oostkant en dan systematisch verder gewerkt. Ik was er direct gerust in toen ik merkte dat de zaagsnede aan de westkant begon open te trekken. Dieper ingezaagd. Er was op dat ogenblik weinig wind, maar na een tijdje stak die weer op. Nog een ietsje bijzagen, zover als ik kon met het 50 cm zaagblad. Nog iets meer gekraak. De volgende windstoot deed de rest, terwijl wij toekeken. De boom viel precies in de gewenste richting. Pas kwart voor 11. Ik was nog niet eens een uur bezig.