Bramen aangebonden

Ik heb 2 bramen met stekels.

1.  Het oude duitse ras Theodoor Rheymers, in Amerika per vergissing herdoopt in Himalaya. Een verstrooide professor had dit ras ontvangen, maar ook bramen uit de Himalaya. Er gebeurde een verwisseling.

Jaren later kwam de Himalaya terug naar Duitsland en daar herkenden ze hun oude Theodoor Rheymers.

Het voordeel van dit ras is de vroegheid. In juli beginnen ze al te rijpen. De bessen zijn matig groot en behoorlijk van smaak.

2.  Ik heb het echter vooral voor Fantasia. Hierin herken ik de mooiste bramen uit mijn jeugd in West-Vlaanderen.

Deze braam heeft men eind der tachtigerjaren ontdekt langs de Theems te Kingston-upon-Thames in Engeland.

De opvallend grote bessen hebben de stevige bramensmaak. Belangrijk is dat je de vruchten echt rijp plukt. Uit de kommentaren die ik hoor is dit niet steeds het geval. Bramen dienen ook in volle zon te staan.

Bramen zijn stevige groeiers, die als ze het naar hun zin hebben ranken tot 5 m geven.

Ik teel deze rakkers aan palen met een drietal draden.De Himalaya is enkel aan palen gebonden (Foto 1 en 2). Eerst knip ik de stengels die gedragen hebben tot tegen de grond af, ook al is het onderste gedeelte soms nog groen. Insnoeien tot aan het gave gedeelte geeft duidelijk minder resultaat in hergroei.

De ranken die het vorige jaar gegroeid zijn worden nu aangebonden. De zijstengels knip ik in tot op 25 – 30 cm.

In het najaar werden deze al eens getopt, want als je dit niet doet groeien deze gemakkelijk 2 m en meer en hebben hebben de toppen zich in de grond gewerkt en nieuwe planten gevormd. Dan kun je gaan uitdelen! Als je deze planten niet verwijdert, heb je op de korste keren een ondoordringbaar braambos.

De haagvorm is heel gemakkelijk te plukken. De vruchttakken hangen mooi aan de buitenkant, zodat je van de gestekelde takken helemaal geen last hebt.

Iets later in september is het wel intgeressant de zijtakken van de nieuwe ranken in te korten. Ze kunnen anders hinderlijk worden bij de laatste pluk.

Vroeger voerde ik het knipsel af om te verbranden in de open haard. Nu laat ik deze ter plaatse composteren. Ik knip van de oude ranken alle zijtakken af, zodat het snoeisel vlak op de grond kan liggen en aldus makkelijker verteert. (Zie onderaan de struiken). Anders vormt het snoeisel een hinderlijk kluwen op de grond, met takken die naar alle kanten uitsteken, die door gebrek aan contact met de grond niet verteren en nog lang zouden blijven hinderen als je er langs loopt.