Waar blijft deze winter de Kleine Wintervlinder?

In 2010 had ik mijn kleinste appeloogst ooit. In tegenstelling daarmee waren mijn peren wel goed gelukt.

Daaruit leid ik af dat –niettegenstaande de toen harde winter- voorjaarsvorst niet de voornaamste factor zal geweest zijn. Peren, die vroeger bloeien en meer last hebben van lentenachtvorsten, gaven dat jaar wel een goede oogst.

Eén van de verklaringen ben ik toen gaan zoeken bij massale aantasting door de kleine wintervlinder.

In het najaar heb ik de meeste bomen ingestreken met in Duitsland aangeschafte, speciale lijm. Je kan het resultaat zien op de blog van 16/12/2010. (typ bij zoeken: lijm). Voor mij was het de eerste keer dat ik een vleugelloos wijfje in werkelijkheid zag. Deze insecten- daar ze niet kunnen vliegen- kunnen niet anders dan zelf bomen en struiken opklimmen, tenzij ze een lift krijgen van een mannetje.

Mannetjes, gewone, kleine vlindertjes zag ik elke winteravond, steeds met meerderen dartelen achter het raam in het licht van de bureellamp; en dit van oktober tot een stuk in januari.

Ondanks die massale aanwezigheid tijdens de winter 2010-2011 waren er in 2011 zeer veel appelen, ook op de niet ingestreken bomen!

Deze winter valt de kleine wintervlinder op door zijn afwezigheid: nauwelijks een enkele gezien.

Je zou kunnen denken dat het insect nog wacht op de winter?

Maar dat kan niet: eind oktober was het veel kouder dan nu: voor de ontwakende wintervlinder een gedroomd moment om op zoek te gaan- beter te vliegen- naar de wijfjes.