Met Guido naar Duitsland

 

Op 15 maart, een zonnige winterdag, reed Guido met Louis en mij naar Der Sängerhof, das Garten-Center in Meckenheim, aan de autoweg naar Koblenz. Guido was fier te constateren dat zijn Mercedes het deed met een goede 5 l.

Een test kon niet tot een goed einde gebracht worden. Bij 180 lag een voorganger in de weg.

Guido had een speciale perzik besteld. Gelukkig had men die in een pot staan. Met vliesdoek werden de rijen potten beschermd. Restjes sneeuw lagen er nog tussen.

Het was de bedoeling ook de abrikoos Hargrand ® aan te schaffen. Die zat echter vastgevroren in de grond.

Deze abrikoos rijpt begin augustus. Het is een grote, mat oranje, gladde, vast vlezige vrucht, met zeer goed loskomende steen, een gezonde groeier. De smaak is zeer goed, met een fijn zurig accent.

 

Een maand terug had ik gevraagd naar de Meibessen (Lonicera kamtschatica) Mailon en Amur. Men zei dat de Zwitserse firma Häberli pas in april leverde. Blijkbaar was die persoon onvoldoende op de hoogte, want Häberli had net geleverd. Vorig jaar had ik reeds Maistar aangeschaft.

Meibessen vormen struiken van 1 tot 1,5 m, zoals Blauwbessen. Ze groeien op alle voedselrijke bodems. Blauwbessen integendeel vergen een zure grond. Meibessen zijn zeer winterhard ( tot -45 ° C). De bloemen verschijnen in maart en verdragen vorst tot – 8 ° C ) (Vand     aag de 19 de met de koude maart, zijn de knoppen nog helemaal gesloten.)

De langwerpige, blauwe vruchten, rijk aan vitamine C en B, beginnen al eind mei te rijpen en zouden wat smaak betreft wat van Blauwbessen weg hebben. Onderling verschillen de rassen niet zoveel. Maistar en Amur zijn zoeter, Mailon wat zuurder.

Voor een betere bestuiving raadt men aan 2 verschillende rassen te planten.

 

Nog van Häberli hebben ze en assortiment druiven, maar mijn muren zijn praktisch volledig bekleed.

Er zijn nog 2 plaatsen tegen het kippenhok.

Tonia®, commerciële naam voor het nieuwe ras Hobrevt, is een nieuw, pitloos ras, zoet en aromatisch, grote, witte bessen, knakkig vruchtvlees en zachte pel. Zou weinig ziektegevoelig zijn. Grote bladeren. Rijpt begin oktober.

 

Birsztaler Muskat is een vroeg ras met gele, middelgrote, knapperige, zoete bessen met duidelijke muskaatsmaak. Middelgrote, losse trossen.

Gemiddelde tot hoge productiviteit. Gemiddelde groeikracht.

 

In het Häberli assortiment zit ook de stekelbes Rote Eva®, met als soortnaam Redeva. Resistent tegen meeldauw (Sphaerotheca mors uvae) en bladval. Het is een krachtige groeier. De rode, gladde vruchten zijn laat rijp en hebben een aangename, zoete smaak.

 

Ik schafte ook de nieuwe mirabelle Bellamira® aan.

De gele vruchten zijn vroeg rijpend (augustus), goede smaak. Ze zijn groot, vast, sappig. De steen komt goed los.

De dracht zet vroeg in en is hoog.

Weinig ziektegevoelig. De onderstam is een Fereley. De groeikracht hiervan is te vergelijken met de bij ons gebruikelijke St Julien onderstam.

 

Op mijn vorige boom, een Mirabelle de Nancy, had ik zeldzaam enkele vruchten. Onlangs heb ik die geveld. Het was een hoge boom geworden, die pas na vele jaren soms iets was beginnen dragen. Aan opslag te oordelen was hij veredeld op een myrobolaan of kerspruim.

In andere streken kan men niet klagen over de vruchtbaarheid van de Mirabelle de Nancy.

 

Guido schafte zich de perzik Rote Ellerstädter aan. De boom is minder vatbaar voor krulziekte en monilia. Late bloei, zelfvruchtbaar.

De vrucht is middelgroot, witvlezig, aromatisch, zoet, sappig. Rijp midden september. De steen komt gemakkelijk los. (Dit is bijvoorbeeld niet het geval bij Reine de Vergers). Het ras is tamelijk zaadvast.

 

De aanwinst voor de reeds zeer uitgebreide pruimencollectie van Louis was een Katinka.

De vruchten zijn middelgroot, eirond, blauwviolet, rijp eind juli, begin augustus. De steen komt goed los. De vrucht leent zich voor verse consumptie en bakken (hierbij loopt het sap niet uit). Het ras is zelfvruchtbaar en begint vroeg te dragen.

 

Op de terugweg stopten we bij Boomkwekerij Jos Frijns te Margraten (Ned. Limburg).

 

Enkel daar kon Louis een Strival vinden. Strival heeft grote, zwart-blauwe vruchten. Strival behoort tot de Japanse pruimen (Prunus salicina), een aparte soort, die zeer vroeg bloeit (als de kerspruimen). Een meer bekend ras is bijvoorbeeld Burbank. Met het warmer wordende klimaat – wat je niet zou zeggen met het late vriesweer van de laatste weken!- is aanplant van Japanse pruimen ook bij ons te overwegen.

Twee jaar naeen waren er heel veel Kerspruimen (Prunus cerasifera) en die bloeien ook zeer vroeg. Japanse pruimen, die eveneens zeer vroeg bloeien, zijn zeer groot en behoorlijk lekker.

 

Frijns afficeert een assortiment ‘Eko appels’, die het vrij goed doen zonder behandeling.

 

Ik vulde mijn resistente (vooral tegen schurft) rassen aan met Red Devil, Rubinola en Svatava.

 

Red Devil® was het eerste ras dat Huge Ermen, na zijn pensionering als medewerker op Brogdale creëerde (1975). Kwam in 1990 op de markt.

Het is een kruising tussen Discovery en Kent. Matig sterke groeikracht. Middentijdse bloeitijd. Het is een rode appel, met roodachtig vlees, fruitig (frambozensmaak), zoet en sappig, die rijpt begin september en kan bewaren tot december. Geeft een roosachtig sap.

Het is een gezond en vruchtbaar ras.

 

Rubinola® Vorig jaar kreeg Minister Tobback de eerste vrucht bij Danny Billens, te Oetingen (Pajottenland), een van de toonaangevende biologische fruittelers. ( Zie blog van 18 september 2005).

Rubinola is een Tsjechische kruising (te Strizovice) tussen de Amerikaanse schurftresistente appel Prima en Rubin. Introductiejaar: 1980.

De boom is groeikrachtig met opengaande takken, die iets later begint te dragen. Heeft niet veel snoei nodig. Later draagt de boom regelmatig. Weinig beurtjaar gevoelig. Men raadt, omwille van de sterke groeikracht en een iets latere vruchtbaarheid, een zwak groeiende onderstam aan (M9).

Bloei middentijds. Goed stuifmeel. Goede resistentie tegen schurft en voldoende tegen meeldauw.

Middelmatige, wat afgeplatte appels, met rode blos. Aan de steelholte is er een bruine verruwing. Een kenmerk om dit ras te herkennen.

Plukken tussen half september en begin oktober. Kunnen natuurlijk bewaard worden tot begin maart.

Het vlees is geel, vast, fijn van structuur, sappig en heeft een zeer goede zuur-zoete, aromatische smaak.

 

Svatava® is een kruising, eveneens uit Tsjechië, tussen Golden en een schurftresistent ras.

De boom groeit tamelijk sterk met een opwaartse groeiwijze. De bloeitijd is eerder vroeg.

De vruchten zijn eerder klein, afgeplat rond, met een rode blos.

Vaste, zoete, lekkere appel. Plukken tijdens de maand oktober.

Op een proefsessie (begin november 2003) met 60 man op de biologische boomgaard De Wielewaal te Eindhoven, de vroegere boomgaard van de Philipsfabrieken, kwam Svatava er als eerste uit. Het ging om 6 rassen, geteeld in de eigen biologische boomgaard.

Slot

 

GM Gewassen kunnen het Bodemleven verstoren

 

HUMUSCOMPOST

 

Om zich een goed beeld van het bodemleven te kunnen vormen kan de chromatogramtechniek erg van nut zijn.

 

Aardbeien groeien het best op een schimmelrijke bodem.

Bij humuscompost is de humusvorming reeds achter de rug.

Door bijvoeging bij de compost van voldoende houtsnippers, stimuleert men de schimmelgroei.

Aanbrengen van deze compost bij het aanleggen van aardbeibedden - vooral in de herfst – zal een uitstekende omgeving creëren voor de nuttige micro-organismen.

 

Het andere zeer goede nieuws is, dat wanneer de grond besmet is met G M residu’s (Bijvoorbeeld door mest van koeien die genetisch gemanipuleerde maïs als voer kregen) humuscompost de negatieve effecten van deze contaminatie kan neutraliseren.

We zullen weer een goed chromatogram bekomen.

 

&&&

 

Vervolg 2
 

GM Gewassen kunnen het Bodemleven verstoren

 

Bodemleven

 

Het is zeer belangrijk rekening te houden met het feit dat 30 % van de stoffen ( suikers, aminozuren, eiwitten enz.) die de plant aangemaakt heeft, via de wortels in de grond afgescheiden worden.

 

De plant doet dit om aldus een gezond bodemleven rond de wortels te creëren.

In dit bodemweefsel zitten bacteriën, schimmels, nematoden, protozoa enz. die de plant helpen beschermen tegen ziekmakers en helpen bij de opname van mineralen.

Deze organismen zetten het organisch materiaal om in humus. De vorming van humus gebeurt in elke gezonde grond. Dit betekent een excellente opslag van voeding, en minder uitspoelen van mineralen.

De opbouw van humus creëert een gezonde bodem en een perfecte kwaliteit en optimale opbrengst.

 

Bij G M planten is de opbouw van eiwitten compleet veranderd.

Het blijkt dat de bodemorganismen deze genetisch gewijzigde eiwitten niet kunnen opnemen en dat het bodemleven sterft.

Dit leidt onvermijdelijk tot uitputting van de humusvoorraad en verlies van bodemvruchtbaarheid.

Het eindresultaat is dat men moet gebruik maken van scheikundig bemesten en spuiten, daar de grond al zijn ziekteweerstand en minerale reserves verloren is.

 

Een goed voorbeeld dat men werkelijk niet weet wat er gebeurt bij het introduceren van een G(enetisch) G(ewijzigd) O(rganisme) werd gegeven door Dr Elaine Ingham, prof Microbiologie aan de Oregon State University.

Dr Elaine Ingham verwijst naar de genetisch gewijzigde bacterie Klebsiella planticola , die het normale controleproces, waarbij 13 verschillende laboratoria betrokken waren, had doorlopen en goed gekeurd was voor de veldproeven.

Dit veel geprezen GGO had de eigenschap goedkoop alcohol te maken, ter vervanging van fossiele brandstof.

Als materie hiervoor zou men de oogstresten gebruiken en het organisch afval na verwerking – dat tevens nog GGO’s bevatte- was bestemd om als organische bemesting terug te voeren naar de boerderijen.

Ergens in dit simplistisch scenario was men vergeten de GGObacterie te testen op levende planten.

Het onderzoeksteam van Dr Ingham deed deze tests wel en onmiddellijk bleek dat deze GGO’s van de suikers, afgezet in de wortelzone van de plant (ironisch genoeg ter bevordering van de goede micro-organismen), alcohol produceerden.

Het probleem was dat er een dodelijke dosis alcohol geproduceerd werd, 5 maal meer dan een plant kon verdragen.

Dr Ingham beschreef proeven waarbij, in zeven dagen, al de tarweplanten verslijmden.

Indien dit organisme op de velden terechtgekomen was, - de vrijgave was nakend dichtbij – was het goed mogelijk dat een ruim deel van het plantenleven besmet zou raken, wat zijn weerslag kon hebben op al het leven op aarde.

 

Vervolg

 

GM Gewassen kunnen het Bodemleven verstoren

 

Chromatogram

 

In Nederland nemen aardbeitelers grondstalen om de voedingsbalans en het bodemleven te testen.

Hierbij maken zij gebruik van de Chromatogram Techniek.

Men druppelt een alkalisch gemaakt extract van een bodem – of compoststaal op een rond filterpapier, dat men vooraf behandeld heeft met zilvernitraat.

Als de oplossing zich traag verspreidt over het filterpapier verschijnt door capillariteit de scheiding van de humusfracties.

Het zilvernitaat werkt als een fotofixerende stof voor de fracties en maakt deze zichtbaar.

Deze techniek kan gebruikt worden zowel voor het testen van de aardbeiplant, van de vruchten als van de bodem.

Goede, gezonde levenskracht uit zich in een goed beeld, regelmatig van vorm, waarbij de verschillende cirkels op de afbeelding intact en symmetrisch zijn, met een heldere kleur.

 

Telkens wanneer men met een GM gewas te maken heeft ziet men een betekenisvol verstoord chromatogram, zowel bij dit van de bodem, als bij dit van het gewas.

De orde en de symmetrie verdwijnt. De buitenkant barst open en in het centrum blijft enkel een wit gat over.

 

Bekijk de chromatogrammen hieronder.

 

 

 

GM Gewassen kunnen het Bodemleven verstoren

Stephan Timmermans van Lucel Horticultural   in  The Fruit Grower March 2006

 

Recent heeft de EU beslist  GM (Genetic Modified: genetisch gewijzigde) gewassen toe te laten. Zeer dikwijls worden nieuwe ontwikkelingen aan ons voorgesteld als goed nieuws en als hulp voor de telers om problemen te overwinnen.

Plagen en ziektes zijn voor de telers een grote uitdaging omdat deze een grote weerslag hebben op opbrengst en kwaliteit.

 
Velen van ons leven in de mening dat plagen en ziektes niet te vermijden zijn.

De beste vraag die men zichzelf kan stellen als deze problemen zich voordoen is :

Waarom tast dit insect of deze schimmel mijn gewas aan?

Is het om mij een kwade periode te bezorgen? Of zou het kunnen dat ik iets verkeerd heb gedaan?

De natuur heeft simpel haar eigen manier om ons te vertellen wat er gaande is.

Botritis

 
Als je bijvoorbeeld kijkt naar botrytis in aardbeien is het interessant om te zien dat de Elsanta’s van kweker A al gaan rotten na één vlaag en dat deze van kweker B zelfs na 10 regendagen nog niet rotten. Is dat omdat B meer spuit?

Helemaal niet. Het ligt aan de goede plantenvoeding.

Zolang als de teler zorgt voor voldoende voedingsstoffen om de plant in evenwicht te houden, kan botrytis de plant niet infecteren.

Regelmatige bodem – en bladanalyses kunnen hierbij helpen.

Overmaat aan nitraten (stikstof) zorgen wel voor een donkergroen en weelderig bladerdek, maar voor waterige vruchten, die meteen geïnfecteerd geraken.

De sleutel voor goede, stevige vruchten is een gezonde, evenwichtige voeding.

In Nederland heeft een onderzoeker een GM aardbei ontwikkeld die resistent is tegen botrytis.

Het is ongelukkig dat, in plaats van naar een duurzame oplossing te streven, genetische modificatie van een plant voorgesteld wordt als een manier om plagen en ziektes op te lossen.

                                                                                          Vervolgt