Londen Dag 2

Ik wou het befaamd koor van St. Pauls Cathedral horen. Het is zondag. De hoogmis van kwart na tien is hiervoor het moment.

Je kan achteraan zitten en je open stellen en de aanrollende klanken van koor en orgel op je laten afkomen.

De mensen vooraan van de Anglikaanse dienst moesten opvallend veel gaan rechtstaan, terwijl je achteraan rustig zit te genieten.

Na de dienst verlaat je de kathedraal onder jubelend klokkenspel.

Zondagmiddag is een uitstekend moment om boven op een dubbeldekker Londen te verkennen. Geen verkeersopstoppingen.

Ik had met dochter Mieke in de National Gallery (vrije inkom) afgesproken om ’s namiddags Kew Gardens te bezoeken. Van de gelegenheid geprofiteerd om de Zonnebloemen van Van Gogh te bewonderen en ook van de kleuren van Turner te genieten. In de Tate hangen nog betere stukken en ik had met de NBS ooit de gelegenheid om Petworth House in West Sussex te bezoeken, ook met een rijke verzameling Turners.

Al lang geleden dat ik in Kew Gardens kwam, maar wat een belevenis.

Bij een volgend bezoek aan Londen trek ik er een ganse dag voor uit.

In de tropische serre scheelt het niet veel of een palm groeit door het dak, 20 m hoog. Plezant is dat je met een wenteltrap naar boven kunt klimmen en boven in een gaanderij rond kunt wandelen.

Beneden kan je dan weer afdalen om de waterwereld te verkennen. Met een 3 D bril sta je te midden van het plankton. Er zijn meerdere aquaria. Een speciale worm(?) wurmt zich naar boven (zie foto).

Dag één Londen

Voor de oversteek heb ik 3 mogelijkheden. De shuttle is uitgesloten omdat ik met LPG rij; niet meer met zo’n sticker achteraan, maar met een nieuwe installatie en een kleine sticker op de voorruit. Met een gastank mag je niet op de Shuttle. Dat was vroeger best aangenaam: een dubbeldekwagon en slechts 35' van Calais naar Folkestone. Je bent meteen al een 20 km dichter bij Londen. De boot doet er minstens anderhalf uur over. In Engeland win je meteen een uur in tijd. Als het bij ons al 11 u is, is het in Engeland nog maar 10 u.

Je kan met de Norfolkline van Duinkerken naar Dover, 25 km minder rijden, maar een half uur langer varen. Soms zijn ze het goedkoopste, maar nu het duurste met €73. Seafrance in Calais vroeg €70, maar P&O, met de meeste boten, slechts  €65. Tussen haakjes: voor een dagtrip vorig jaar betaalden we met P&O slechts €28!

Na het inchecken in het hotel spoorden we ’s namiddags naar Londen. Het Brittish Museum stond andermaal op mijn verlanglijstje. Inkom vrij. Spijtig had ik mijn fotoapparaat niet bij, want je mag er naar hartelust fotograferen.

In de vijfde latijnse (de 2^de van nu) aan het St Rembertcollege te Torhout was E.H. Dehem van Ieper, broer van de latere burgemeester, onze klastitularis en hij vertelde geregeld over zijn bezoek aan het Brittish Museum.

Dezelfde leraar organiseerde tijdens het groot verlof daarop voor ons de toer van West-Vlaanderen. We keken in Ieper naar het wereldkampioenschap wielrennen dat gewonnen werd door onze Brik Schotte (1950). Lag het aan onze aanmoedigingen? Het jaar daarop reden we de toer van België. Bij het kasteel van Beloeil schuilden we voor een zwaar onweer. Maar er lag een plank met nagels voor het gebouwtje: 3 lekke banden.

Ik ben er hem nog altijd dankbaar voor.

We hadden met de rest afgesproken in Covent Garden. Het regende lichtjes, zodat er weinig animatie was op straat. We hadden niet veel tijd voor de muzikanten in de benedenruimte.

Van vorig jaar kenden we een Pakistaans restaurant in East Croyden. Alcoholische dranken schenken ze niet, maar je mag die meebrengen. Dus eerst in de nabijheid een fles wijn gekocht. Iedereen bestelt zijn voorkeur schoteltjes en dan maar proeven. Je mijdt best deze waar hot (heet) bijstaat.

Lekker gegeten en de mond toch wat blussen met een scheut goede Chileense, of was het Australische? wijn. De copieuse maaltijd kostte ons maar £12 de man.

Vincent Van Gogh

Op de trip naar Londen vormde de grote Van Gogh tentoonstelling  “The Artist and his Letters” het hoogtepunt.

De eerste tentoonstelling  van Van Gogh die ik zag was in 1955 in de stadsfeestzaal in Antwerpen. Aleide had mij uitgenodigd om er samen naar toe te gaan.

Enkele dagen voor het vertrek van Gunnar Album, die nu in het hoge Noorden van Noorwegen woont, bezochten we samen het Van Gogh Museum te Amsterdam. Gunnar verbleef een jaar bij ons en was leerling van de kunstacademie te Turnhout.

Zijn afscheidscadeau was een prachtig zelfportret.

Voor de Van Gogh tentoonstelling had ik geen kaartjes via het internet kunnen kopen, maar de goede twee uur aanschuiven had ik er best voor over. Het vroor of regende niet, maar je krijgt het er niet warmer van.

De tentoonstelling beslaat 7 zalen. Je schuift mee met de massa volk en hebt ruim de tijd om alles in je op te nemen. De brieven naast de schilderijen onderlijnen de realiteit van Vincent Van Gogh. Meermaals bevatten die ook schetsen. Trouwens zijn tekeningen –meestal uit de natuur- spraken mij sterk aan. Zijn bloeiende fruitbomen zijn een lust voor het oog. Zijn laaiende kleuren overrompelen je.

Ik weet niet of er ooit meer werken van Vincent Van Gogh samengebracht werden.

Voor deze tentoonstelling is een trip naar Londen al meer dan de moeite waard. Nog tot 18 april in de Royal Academy of Arts op Piccadilly, niet ver van de metro Piccadilly Circus. Je kan ook Green Park nemen en iets meepikken van de vele handelspanden op Piccadilly.

Foto's:  - Aanschuiven

           - Het jong volk: Kael, Yamsi en Keda

Studiedag Houtig Kleinfruit 19 febr. te Hasselt

De medewerkers van de Proeftuin Houtig Kleinfruit te   Tongeren brachten de resultaten van de beschermde teelten van rode bes, braam en framboos. Er was een uiteenzetting over nieuwe ontwikkelingen in onkruidbestrijding. Een deskundige van de Veiling gaf een overzicht van de evolutie van productie en consumptie van houtig kleinfruit. Vorig jaar liet de crisis zich bij de fruituitvoer erg voelen. Voor de uitvoer naar Rusland is er zero tolerantie voor residu van pesticide.

Het betoog “Residu-arme gewasbescherming neemt een vlucht” van Guido Sterk, bioloog, medewerker van Biobest vond ik het interessantst.

De drijfveren achter de vraag naar residu-arme gewasbescherming:

1.  Chemiefobie. Als voorbeeld haalde hij de actie van VELT aan met zijn actie voor 10.000 gifvrije tuintjes. Het betoog van de directeur van VELT Jan Vannoppen was bij hem in het verkeerde keelgat geschoten en vond hij demagogie.

Ondanks alle herzieningen en het uit de markt verwijderen van het overgrote deel van actieve stoffen, hebben chemische gewasbeschermingsmiddelen nog steeds een zeer negatief imago.

Biologische bestrijdingsmiddelen als zwavel, koper, rotenon, nicotine, pyrethrum zijn allesbehalve onschuldig. Ze zijn zeer schadelijk voor nuttige fauna en flora. Bedrijven met "Ecologische bedrijfsvoering" gebruiken die spullen niet en werken volledig mee met de natuur.

2.  Schandalen vooral uitgebracht door Greenpeace Duitsland.

3.  Strenge eisen bij de Export (Rusland)

4.  Stijgende eisen van de grootwarenhuizen (Vooral in Duitsland). In Duitsland bijten Aldi en Lidl de spits af met zero tolerantie, veel beter dan de grote grootwarenhuizen.

    Ik vul aan:

    Bij ons zijn de beteren Delhaize en Colruyt. Colruyt heeft daarnaast zijn echte biowinkels van Bioplanet. Ik heb nog niet gehoord of Aldi en Lidl hier het Duitse voorbeeld willen volgen. In Duitsland staat de algemene opinie trouwens verder.

5.  Het resistentie probleem

6.  Biologische/geïntegreerde bestrijding wordt een zaak op wereldschaal. Ook hier moet men zeer behoedzaam te werk gaan. Hij haalde het voorbeeld aan van het veelkleurig Aziatisch lieveheerbeestje dat een bijkomende pest geworden is. Anderzijds is het fenomenaal hoe men gebruik maakt van soms microscopisch kleine organismen om plagen te lijf te gaan.

Het aangename op zo’n studiedag is dat je er kennissen ontmoet. Nu Joeri Vanmarcke en Hendrik Schoonvaere, de nieuwe medewerkers aan het grootschalig bio-project O’Bio te Wakken en de nieuwe uitbreiding te Beernem met o.a. vele hectaren  Blauwbessen en Kiwibessen. Hier werkt men volgens een ecolgische bedrijfsvoering.

Ik maakte een paar foto’s, maar zonder blitz en dus een zeer lange belichting, vandaar de onscherpte.

Jaarrondteelt van framboos

Guido Sterk van Biobest

Trip naar Londen

Het is al een lange traditie, de trip rond deze tijd naar Londen. We verbleven in diverse jeugdherbergen, hotels en hostels en bij kennissen.

Dit jaar verbleven we terug in het Hayesthorpe hotel te East Croyden. Vorig jaar kwamen we er een eerste keer omdat ze onze boeking vergeten waren in een hostel.

Het is zeer rustig gelegen. Je parkeert de auto op de privé parking voor de deur. De auto bleef er 4 dagen staan.  Op de foto zie je onze wagen voor de deur staan. De anderen zijn al vertrokken.        De hoteleigenaar en ik zijn even oud.

Vandaar ben je op een goed half uur in Londen. Je loopt de straat naar beneden, koopt in het Indisch winkeltje op de hoek een travelkaart voor een dag (£7,50). Voor de deur stopt de dubbeldekker 466 naar het station van East Croyden, met om de 5 à 10 minuten een sneltrein, met één tussenstop naar London Victoria. Vandaar kan je overal heen met de ondergrondse of per bus of met de light railway in de Docklands en Greenwich. Je zou ook andere spoorlijnen kunnen benutten, zolang je maar binnen Groot Londen en de zes zones blijft.

Vooraan in Kent lag er nog sneeuw. Thuis vroor het nog, maar in Londen zelfs ’s nachts niet meer. Veel regen hebben we niet gehad, behalve enkele lichte vlagen, met uitzondering van de terugrit dinsdag, met soms felle regen. Het laatste stuk vanaf Maidstone, de hoofdstad van Kent, was regenvrij, een heel stuk aangenamer om te rijden.

Winterprik 3

Vorige maandagavond (8/2) is het weer gaan vriezen.

Vanmorgen lag hier een laagje sneeuw van 3 cm. Dochter Leen vertelde dat in de richting Turnhout, een goede 10 km verder, vanaf Lille, geen sneeuw meer lag. Terwijl in dit tik is het weer lichtjes aan ’t sneeuwen. En in de komende dagen kan er nog wat bijkomen.

Op de radio hoor ik van meer dan 900 km file. Het vorige record was maar 600km. Overal een ijspiste, rond Antwerpen en Brussel. Vooral vrachtwagens met slippende wielen blokkeren het verkeer.

Tijdens elke koudeperiode krijgen we hier nu sneeuw.

Dochter Veerle reed tijdens het vorige weekend van Vancouver (Westkust van Canada)naar Wistler, waar volgende vrijdag de winterolympiade begint. Op de bergen bij Vancouver zelf ligt te weinig sneeuw.

En zeggen dat in sommige staten aan de Oostkust van de Verenigde staten tot 1 m sneeuw viel.

Over Kiwibes en Honingbes

De heer Filip Debersaques van het departement biowetenschappen van de Hogeschool Gent kwam te Sint- Pauwels spreken voor de Provinciale Pomologische Vereniging van Oost-Vlaanderen.

De hogeschool begeleidt een 27 tal kiwibeskwekers, die  een zestal rassen aangeplant hebben. Er is een grote diversiteit van grootte, kleuren en vormen. De hogeschool zelf observeert een 30 tal rassen en is gestart met eigen kruisingen.

De hogeschool is met de introductie van de kiwibes begonnen in 2006. Vorig jaar, in het derde jaar zal er een begin van productie geweest zijn. Dit jaar mag men al meer vruchten verwachten.

Het probleem bij kiwibessen is dat ze bij het uitlopen in de lente praktisch geen vorst kunnen verdragen. Bij lentenachtvorst dient er ingegrepen te worden. (beregeningsinstallatie). Wintervorst vormt geen enkel probleem. Verdragen tot -30°C. De bloemen verschijnen eind mei, begin juni. Tussen haakjes: Mijn eerste kiwibes bezweek omdat de prille blaadjes bevroren. Later zal de plant niet meer bezwijken, doch dat jaar zal men (zonder ingrijpen tegen de vorst) niet kunnen oogsten.

De plant kent geen ziektes of belagers.

Men plant op 2,5 m in de rij en 4,5 m tussen de rijen. Aldus heeft men 1000 planten nodig voor 1 Ha. Per 8 vrouwelijke planten zet men 1 mannelijke plant als bestuiver.

Men dient te zorgen voor een windscherm.

Ph van de -liefst goed doorlaatbare- bodem: 5 à 6,5.

Daar de plant, zeker bij het begin oppervlakkig wortelt, mag er geen voedselconcurrentie zijn van grassen en onkruiden.

Het zoutgehalte mag niet te hoog liggen, toch heeft de plant chloor nodig.

Het snoeien is voor december tot februari. Er gebeurt ook veel zomersnoei.

De oogst valt in september, oktober. In volle dracht, na 6-7 jaar, plukt men 10 à 30 kg per plant.

Bij 20° bewaren de haarloze vruchtjes een week. In de koeling 8 tot 12 weken.

Men oogst als 5 % van de vruchten rijp zijn door het afknippen van de draagtakken.

Vermeerdering kan door zomerstek, minder door winterstek. Meestal vermeerdert men met weefselcultuur.

Het kleinfruit zit in de lift omwille van de gezondheidsfactor.

Meer info: www.kiwibes.be

Een andere nieuwigheid, met nog meer antioxidanten is de

Honingbes

Blijkbaar zijn er nu ook rassen die veel steviger zijn en commercialisatie toelaten.

Eveneens een gezonde groeier en hier geen problemen met lentenachtvorst. De bloemen weerstaan aan – 8°C.

Zorgvuldig afdekken tegen vogels is echter een noodzakelijkheid.

Het zijn van de vroegste vruchten, rond begin juni. De Duitsers spreken van Maibeeren, meibessen.

Ik heb enkel nog de zachte vruchten gezien van de Zwitserse rassen. Deze dienen direct gegeten te worden.

Bij ons zijn de commercieel interessante rassen nog niet te vinden.

Op de blog kan je zien hoe honingbessen er uit zien: typ bij zoeken honingbes in.

Zowel kiwibessen als honingbessen mogen terecht ecobessen genoemd worden. Bij de teelt worden helemaal geen pesticiden gebruikt.