Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!
De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland. Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!
Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied. Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!
Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
De Huzarenberg in het Moretusbos! Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos! Met mooie diamontage!
Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal. Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.
Ambachtshuis Woensdrecht. Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt. Mooie foto's inclusief!
De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde. Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.
De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek. Klik om meer te lezen!
Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven. Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!
Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen. Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).
Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen! Vakantiecentrum voor kinderen met astma. Organiseert jaarlijks een toertocht in december.
Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek! Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!
Kasteel Nottebohm in betere tijden. Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen. Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!
Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).
Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.
Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.
De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.
Toertocht (33-45-65-85 km) van de Stalse Moosdabbers te
Beringen op 11 november 2011.
Na een niet al te lange nacht naar Beringen gereden waar het
niet evident was om in de nabijheid van de start nog een parkeerplekje te
vinden.Me ingeschreven voor de toer van
de Stalse Moosdabbers en pas om 10.15 u vertrokken voor de rit van 45 km,
vermits ik in de loop van de dag nog elders verwacht werd.De start verliep via de grote weg, waar we
aangemaand werden om het aan de linkerkant gelegen fietspad te gebruiken.Daarna doken we rechts het bos in op de plek
waar twee mannen zich met hun doos hadden opgesteld om de
inschrijvingsformulieren in ontvangst te nemen, om een eerste mooi paadje te
kunnen berijden.De eerste vijf
kilometer wisselden tracks en asfalt fietspaadjes door de natuur elkaar af tot
we de Zwarte Beek kruisten in het bos.Tot aan km 11 ging dat zo verder: een stukje fietspad, een paadje in het
bos, een straatje door, een stukje track naar een volgende straat en een
wegeltje door een bos.In één van die
bossen werden we na een bochtje op de gevoelige plaat vastgelegd door Connie
die zich tegen een boom had gezet.
Aan de elfde kilometer troffen we de splitsing tussen de
langere afstanden en de kortste afstand die zijn eigen weg ging.Voor de langere afstanden volgden twee vrij
lange boswegen elkaar op gedurende een kilometer of twee.Doordat er twee sporen waren had je wel het
gevoel van over een singletrack te rijden!Een groepje van een man of zeven, met ook één vrouw, stak me
voorbij.Ik zou ze nog te zien krijgen
aan de bevoorrading.Tot aan km 20
kregen we een mengeling van paden door de bossen, langere boswegen waar je weer
door een spoor kon rijden en een paar bultjes ter hoogte van een militair
domein.Daar werden we eerst een stuk over
een bosweg gestuurd om dan rechtsomkeer te moeten maken en dezelfde weg weer af
te leggen over een naastliggende singletrack zodat je de bikers die nog op
komst waren zag passeren.Even later
haalden ze me dan in!
Kort na de singletrack kwam de bevoorrading na 20 km.Die was al goed geplunderd.Er lagen enkel nog twee grote ladingen
appelsienen en er was sportdrank.De
lege dozen van wafels stonden aan de kant.Me te goed gedaan aan een paar partjes appelsien die niet zo zuinig
gesneden waren als vaak het geval is.Het groepje van daarstraks vertrok iets voor mij en even later kwam ik
ze terug tegen toen ze allemaal aan de kant stonden en twee zich gebogen hadden
over een fiets met problemen.Na de stop
volgden een aantal zeer mooie tracks door de bossen met op 23 km ook enkele
bultjes op en af en een leuk pad over een lage heuvelrug midden in een mooi
bos.Jammer genoeg wilde één en ander
niet vlotten!Mijn benen deden pijn en
ik had een echt slechte dag!Vorige
zondag nog grenzen verlegd tijdens de toer in Aarschot en nu rondrijden alsof
ik voor de eerste keer op een bike zat!Zon gesukkel, zon geklungel.Ik
was wel met mn nieuwe fiets onderweg en ik ben die nog niet zo gewend.Ik zal het daar maar aan wijten!
Na 27 km volgde een funstukje, althans voor de andere
bikers, voor mij vandaag een lijdensweg over zanderige heuveltjes waar het
parcours met linten was aangegeven.Ik
bleef geregeld steken in het zand.Ook
de opeenvolging van afdalen, bochtje, en weer klimmen is aan een Pinoccio als
den deze niet besteed.Toen ik bij het
begin van deze speeltuin even aan de kant bleef staan, stak een viertal vinnige
bikers me voorbij, waarbij de laatste me begroette.Dat was Bruce Wayne himself!De laatste tijd kruisen onze paden al wel
eens meer!Ook het zevental dat daarnet
met pech aan de kant stond stak me hier weer voorbij.Ook daar had er iemand een off-day, want ik
hoorde de laatste luid op zichzelf foeteren toen hij in het zand bleef
steken!Daarna ging het een singletrack
op tussen de bomen en staken drie rijders van Secret Trails me voorbij.Ik vermoed de enige echte El Perro Diablo aan
de start te hebben zien staan.
Tot km 29 volgden leuke tracks over bultjes, over wortels,
liet ik twee bikers voorbijsteken net voor een dropke in een zanderige put en
reden we over een paadje op een heuvelrug tot aan de Kapel Het Fonteintje met
daarachter het uitverkoren plekje van De Heilige Maagd, meer bepaald haar geliefde
grot.De lage winterzon scheen door de
bossen, het parcours was de moeite waard, maar de conditie beneden alle
peil!We reden de gelijknamige
parochiezaal voorbij en werden de heuvel erachter opgestuurd.Ik had het reeds gelezen op blaadjes die aan de
bomen hingen in de bossen, maar voor de zaal hing een kanjer van een spandoek
die de griezelwandeling van morgen aankondigde!We konden er nu al van genieten want aan de boomtakken naast de tracks
waren kleine spoken opgehangen!De twee
die al terug van hun tak gevallen waren, heb ik er dan maar even opnieuw aan
vastgemaakt!Over een mooie singletrack
werden we de heuvel achter de parochiezaal opgejaagd.
Eens deze track ten einde, kwamen we aan een fietspad aan de
rand van een militair domein (31 km), te zien aan de diepe sporen die in de
bosweg die ermee parallel liep door tanks waren uitgesleten.We doken inderdaad een militair domein
in.En deze domeinen zijn vaak nog de
mooiste ongerepte natuur- en bosgebieden.We kregen er in ieder geval mooie tracks met enkele bultjes en putten
voor de wielen en dit in zeer mooie bossen en naast plassen die in de grote
putten in de wegen permanent blijven staan.Na een stukje over een betonbaan, bereden we ook een immens brede
zandweg tussen gerooide bosstroken waar twee mannen op crossmotoren me
voorbijstaken in een bocht.Even later
begroette een andere biker in een knalgeel fluojasje me bij het voorbijsteken
en hij zou de laatste zijn die ik tijdens deze rit zou te zien krijgen.Mijn tellertje klokte toen 33 km af.Opvallend in de bossen waren de vele grote
paddenstoelen langs de kant van de weg.Tot aan km 37 konden we genieten van de mooie doortocht van dit
militaire domein.
Op 39 km volgde de splitsing voor de grotere afstanden en
was het voor mij naar links voor de toer van 45 km, waar we over een track
naast een brede zandweg werden gestuurd tot aan een huis aan de rand van het
militair domein.Daar heb ik een pijltje
gemist en kwam ik uit in een straat op de grens van Beringen-Beverlo en
Leopoldsburg aan een vervallen huis.Op
mn stappen teruggekeerd.In plaats van
rechts af te slaan moest ik schuin tegenover een paadje op en de bossen
in.Ik vermoed dat het militair domein
dan het Kamp van Beverlo zal geweest zijn.Gedurende de laatste kilometers kregen we nog een funstukje in een bos
achter een aantal nieuwe woningen in aanbouw.Ook daar rukt de bebouwing blijkbaar alsmaar op.Het moet heel wat denk- en knutselwerk gekost
hebben om het parcours op die zanderige bulten uit te zetten door middel van
linten, want sommige heuveltjes werden twee tot drie maal bereden.Ook hier soms weer het nodige gesukkel op
deze mindere dag!Al goed dat er geen
anderen meer waren om mijn geklungel te aanschouwen!Het einde van de track kwam uit in de Vossenhoek
waar twee uit de kluiten gewassen schapen in een weide stonden te grazen. Een aantal bospaadjes brachten ons tenslotte
weer tot aan het voetbalveld, waarbij we nog de torens van de mijn te zien
kregen.
Mn fiets in bewaring gegeven aan de bewaakte stalling en
binnen nog een drankje en een broodje curryworst met ajuin genoten. Toen ik mn fiets weer ging ophalen hoorde ik
mn schuilnaam roepen, maar met mn kop vol Alzheimer kon ik de persoon in
kwestie niet direct thuisbrengen.Het
was Phille81 die ik onlangs ontmoette tijdens de toer in Bierbeek.Zo te zien laat hij ook geen vrije dag
voorbijgaan zonder zn bike te bestijgen en de maximum afstand uit de rit te
halen, want hij koos voor de volle 85 km!Waarbij ik dan vandaag verlegen moest toegeven maar voor de 45 te zijn
gegaan!En met wat voor geklungel dan
nog!Van Beringen linea recta naar
Hoogstraten gereden en daar snel onder de douche gekropen, omdat ik daar ook
nog verwacht werd voor een hapje, een drankje en de opruim nadien.Een mooie toer, singletracks door de bossen,
een paar technische stukjes en voor ieder wat wils.Spijtig dat de vorm er niet was vandaag.
Toertocht (25-35-40-60 km) van de Goorbikers
Langdorp te Aarschot op 06-11-2011.
Het was even zoeken naar de start waarbij de
GPS me zelfs in een doodlopende straat deed belanden, gevolgd door nog anderen
met een bike op hun auto.Me dan maar
geparkeerd in de Marten Lemmensstraat met de hoop van daaruit de start te
kunnen vinden.Er kwamen bikers uit het
tunneltje onder de spoorweg.Een
inboorlinge aangesproken die wees naar geparkeerde autos en zei dat de start
daar was.Me ingeschreven waarbij wat geduld
vereist was omdat bepaalde lidkaarten niet konden gescand worden en de nummers
manueel dienden ingevoerd te worden.Om
9.30 u kon ik vertrekken.Buiten stond
een grote groep kinderen te wachten voor de start van de kidstoer.Die zou blijken samen te lopen met de eerste
kilometers van de lange toer tot aan de Demer.De kinderen kregen daardoor een zeer mooie rit aangeboden!De splitsing voor de 60 km volgde trouwens
vrij kort na de start van wat een prachtige tocht zou worden.
De eerste tien kilometer van de toer kregen we
eigenlijk bijna niets anders dan singletracks aangeboden door eikenbossen en
over een bruingekleurd tapijt van gevallen bladeren.Soms reden we vlak langs diep uitgesneden
grachten.Even verder reden we om een
kleine vijver in het bos om na een vijftal kilometer uit dat bos te komen ter
hoogte van een rotonde waarop reuzengrote batterijen staan.Volgde ongeveer een kilometer over het
jaagpad langsheen de Demer, een stukje baan om dan naar boven toe de bossen in
te duiken over een smal paadje zo omstreeks km 13.Eens boven herkende ik in de plek het
crossparcours van Aarschot.Daar kregen
we tot km 15 leuke paadjes voor de wielen om uit te komen in de Boonzakstraat,
Joost mag weten wie zulke straatnamen bedenkt, en even verderop weer de bossen
in te duiken.
We bereden prachtige singletracks die zich
door statige eikenbossen slingerden, soms zacht klimmend en reden voorbij een
aantal buitenverblijven die op een helling gebouwd zijn om zo op de vaste
route terecht te komen.Dit ter hoogte
van een mooi wit huis dat op een hoger gelegen stuk grond gebouwd is.Een optrekje waar ik alleen maar van kan
dromen!Daar gaat de vaste route over
een stevig klimmend asfaltbaantje.Het
tellertje tikte 19 km af.
We arriveerden aan verkeerslichten op een
drukke baan die ik herkende omdat de vaste route daar een steile track op gaat
aan de andere zijde van het kruispunt.Niet mijn favoriete plekje!Ik
ben daar namelijk ooit eens goed gevallen en heb daar lange tijd last van
gehad!Twee vrouwen die me daarnet
voorbijgestoken waren en nog hadden kunnen profiteren van het groene licht
reden zonder verpinken naar boven!Verrek, dacht ik, als zij dat kunnen, dan moet mij dat seffens ook
lukken!Want die vrouwen waren even oud
als ik, als je hun beider leeftijden optelt welteverstaan!Ik raakte nog boven ook!Een grens verlegd!Dank u, dames!
Een weinig verderop stond na 20 km de eerste
bevoorrading aan een historische toren die langs het vaste parcours ligt.Een weinig verder is een nieuwe straat die
steil naar boven gaat en bebouwd is met allemaal dezelfde huizen.Een mooie plek om te wonen zolang je goed te
been bent!Ik vraag me af hoe die mensen
in de winter bij sneeuw en ijs tot bij hun huis geraken!Wat appelsien en een stuk banaan gegeten met
een beker sportdrank er bij.De twee
singletrack-ladies stonden er ook te knabbelen.Kennis gemaakt met Drikkie die in mijn geboortedorp woont en voor het
eerst heuvelachtiger oorden opzocht met zijn gloednieuwe bike.Ik speelde hem na het vertrek toch al snel
weer kwijt!Ik werd even later nog door
iemand begroet met mn schuilnaam, maar ik weet niet wie het was!
Klimmen over asfalt en dan links een straatje
in om daarna mooie tracks te krijgen in een bos op een plaats die luistert naar
de naam Leiberg.We dienden er over
wortels te klimmen om zeer mooie paden te bereiken waarvan er een ons vlak
naast een afgrond voerde.Tot 31 km
bereden we met grint verharde veldwegen en asfaltbaantjes.Bossen en velden werden even ingeruild voor
de bewoonde wereld toen we Rillaar doorkruisten tot aan een straat die Pals
heet en waar twee oude mannen stonden te praten tegenover het pad dat we in
moesten.Daar ging het weer de velden in
en naar boven waar men stevig diende te klimmen over een met wortels bezaaid
pad tussen met draad afgespannen velden.Voor den deze was dat even te voet!Zo ging het recht de Konijntjesberg op waar we een aantal mooie paden te
zien en vooral te voelen kregen.Ik ben
daar naar beneden geraasd over paadjes waarvoor ik vroeger zou afgestapt
zijn!Dus toch iets bijgeleerd!Een steil klimmetje onder de stam van een
omgevallen boom noopte me weer tot afstappen.De vier bikers die me ingehaald hadden probeerden, maar geen raakte
helemaal tot boven.Voorbij het vervallen
huis dat op de flank van de berg staat.We
bereikten de Mottestraat om een vlakker stukje asfalt voor de wielen te
krijgen.
Omstreeks 35 km bereikten we weer de oevers
van de Demer, ging het de brug over en bereikten we via een paadje door het
gras de kerk.De kerk langs om een
servitudenweg in te duiken die achter de tuinen van huizen liep.Daar was het dokkeren over wortels
geblazen.Naar boven kruipen op dit
paadje tussen bomen om uit te komen aan een splitsing ter hoogte van de
Vuurmolenstraat.Even verder passeerden
we een oud onbewoond en door bomen overwoekerd huis op de linkerkant.Die splitsing had ik haast niet
opgemerkt!En anderen evenmin, zoals een
vader die met zijn zoon onderweg was, achter me aan kwam en vroeg naar het
traject van de 35 km.Ik zou het tweetal
later nog op mijn weg treffen.Doordat
de man mij aanklampte had ik bijna een minilusje gemist!Op 39 km volgde een zware wortelklim.Ik zag er nog anderen voor me te voet naar
boven klefferen.De jonge biker achter
me haalde het net niet tot boven!Mooie
singletracks voerden er ons doorheen een naaldbos over de Bosberg omstreeks km
40.Daarna volgde de al even
indrukwekkende afdaling van de Bosberg over mooie paadjes tot aan de stenen
poort die de naam van de berg draagt.Het tellertje toonde 43 km.Daar
voegden de andere afstanden zich weer bij de route. Ook dezen kregen een stuk van de Bosberg te
verwerken, want eens de poort voorbij volgde eerst een stevige klim en een
reeks plezante tracks om uit te komen aan een gebouw van de
watervoorziening.Daarna over mooie
paden weer naar beneden.Onderweg naar
beneden kwam ik vader en zoon weer tegen die langs de kant stonden.De vader was de versnellingen van zn bike in
orde aan het brengen.Hij had daar beter
nog even mee gewacht, want eens de laatste afdaling genomen, bereikten we de
tweede stop op 46 km na de start.Deze
stond naast de spoorlijn opgesteld.Er
waren nog bananen en koekjes te eten.Een frisse Aquarius was ook welgekomen.Naast een handvol deelnemers kwam er ook een delegatie Goorbikers toe.
Na de stop ging het via een paadje weer de
bossen in en passeerden we een vijftal imposante beuken met kanjers van
stammen.Nog steeds even mooie tracks
doorheen loofbossen voerden ons door een landschap dat nu terug iets vlakker
was dan daarnet.Op 52 km bereikten we
de Keikopstraat aan een wit kapelletje!Gedurende de volgende tien kilometer volgde de ene track de andere op en
reden we door prachtige bossen, hier en daar onderbroken door de passage van
een aantal woonstraten.De paden
slingerden zich op en af door de bossen met af en toe een kuitenbijter.We passeerden er Kabouterland in een mooi
gebouw, midden de bossen!Een
kinderopvang?Men zou voor minder
kabouter willen zijn!Op 55 km had ik
een déjà-vue gevoel toen ik in het bos een fietspad in asfalt kruiste en een
zandpad diende in te slaan wat overging in een weer even mooie track over
wortels en bladeren.Dat ik daar toen
ook gedacht heb van het einde komt in zicht omdat ik in de verte een trein
hoorde rijden.Maar dat einde was nog
lang niet in zicht!
Het traject loodste ons over de Molenheide
waarbij we ineens de Heimolen voor ons zagen opdoemen!Die dateert uit 1662 en stond aan Den Oude
Stok.De laatste molenaar rolde zijn
matten in 1958.Na eerst in verval te
zijn geraakt, werd de molen nadien gerestaureerd.Als er wind is maalt hij elke zondag tussen
10.00 en 13.00 u.Vorig jaar verpestte
ik hier de foto van een stel dat hier met een cabrio stond.Want ik moet daar mee op staan!Ik weet niet of het hen om de molen dan wel
om de cabrio te doen was!Ik verwachtte
zo stilaan het einde van de rit, maar niets daarvan!Vanaf 55 km, aan de molen, tot 65 km kwamen
er nog zeer mooie tracks door de bossen, afgewisseld met enkele straten.Ik begon toch wat ongerust te worden omdat
het maar bleef doorgaan en we weer een bos in gestuurd werden, terwijl ik het
einde verwachtte!Want ik klokte
uiteindelijk 72 km af!Mijn tellertje
had ik nochtans pas goed afgesteld na het vervangen van de batterij, de
wielomtrek gemeten in millimeter!Naar
het einde toe hingen er ook zeer weinig pijlen en op een bepaalde plaats zag ik
verderaf rechts van me ook weer pijlen hangen wat verwarrend was.Maar de beloning voor de extra inspanning was
de moeite waard: tracks à volonté!
Toen ik weer een bos werd ingestuurd zag ik
voor me nog bikers!Het waren de vader
en de zoon!De Heilige Geest was
afwezig.Geprobeerd van hen bij te
benen, maar een klimmetje verplichtte me van af te stappen!De vermoeidheid begon zich te wreken!Er reden daar ook enkele jonge kerels rond
met hun brommertjes op een plek waar op een hoogte een sluikstort lag!Ik heb onderweg nog plekken gezien waar
mensen zich ontdaan hadden van afval of rommel.Niet te schatten dat mensen hun omgeving zo naar de knoppen helpen!En dat terwijl ik op mijn weg drie lege
flesjes van Aquarius heb opgeraapt die vermoedelijk uit de achterzakken van
andere bikers waren gevallen.Ik was dus
letterlijk bezembiker zonder borstel!Uiteindelijk
bereikte ik weer de bewoonde wereld na wat zoeken omdat er vermoedelijk pijlen
weg waren.Om aan de spoorweg een
Goorbiker te treffen die me dan uitgelegd heeft hoe ik weer aan de kantine kon
geraken.Meteen mijn felicitaties
overgemaakt voor hun prachtige parcours.De tweede spoorweg over en dan rechts!Ik had 72 km op mn tellertje staan!Trek er daar drie af voor de verplaatsing naar de auto!De vader en de zoon waren ook net toegekomen
en voor het laatste stuk op sleeptouw genomen door één van de Goorbikers.En zo was deze Pinoccio weer de laatste om te
arriveren!
De Goorbikers waren de kantine aan het
dweilen.Goed dat hun vrouwen dat niet
gezien hebben, of ze mogen dat thuis ook beginnen doen!Ik ben toch nog aan drinken en broodjes met
kaas geraakt!En die hebben mij
gesmaakt.Net zoals de zeer mooie
toer!Wat een prachtig parcours dat de
Goorbikers uitgestippeld hadden in deze bosrijke streek!Daar kan je alleen maar superlatieven voor
uit de kast halen!Ik heb mezelf ook
overtroffen, toch wat grenzen weten te verleggen, wat meer durf gehad, ook al
viel mn gemiddelde dan toch lager uit dan verwacht en zal ik wel nooit een
held worden!Tenzij ik later de andere
ouderlingen in het rusthuis kan overklassen met mijn rolwagentje!
Toertocht (10-25-35-45 km) van KWB Sport Holheide te
Overpelt-Holheide op 05-11-2011.
Op deze zonnige zaterdagochtend naar
Overpelt-Holheide gebold om daar de toer van de KWB te rijden.Een parkeerplek toegewezen gekregen op de
gloednieuwe en nog niet volledig afgewerkte parking naast de Zaal Holheide aan
de voetbalvelden van The Blue Eagles.Er
stonden weinig autos geparkeerd.Men
kon dan ook van 10.30 u tot 14.30 u starten.De inschrijving was zo gepiept en om 11.30 u zat ik op de fiets en kon
ik de bossen achter de voetbalvelden in duiken.
De eerste drie kilometers kregen we de tracks
in de bossen achter de voetbalvelden voor de wielen, gevolgd door de zandweg
evenwijdig met de spoorweg, en dit tot aan de vijfde kilometer.Dan ging het een singletrack op die me de
indruk gaf van weinig gebruikt te worden en onder handen te zijn genomen voor
de gelegenheid om één en ander wat vrij te maken.Het was oppassen voor stronkjes die boven de
grond uit staken.We kregen mooie tracks
in de bossen rondom Holheide tot aan de splitsing na 9 km.De grond lag er wat vochtig bij na de
nachtelijke regen, het stof was geblust.Slechts 7 bikers hadden met tot dan toe ingehaald.
Kort na de splitsing gingen de grotere
afstanden de baan Eindhoven-Hasselt over en kwamen we op een zelfgemaakte track
terecht, of toch een die grondig met de spade was vrijgemaakt! Daarna ging het zigzaggend over de paden en
tracks in Lommelzand tot aan de spoorweg vlak bij het kruispunt tussen de wegen
van Eindhoven naar Hasselt en van Mol naar Lommel en Overpelt.Het tellertje toonde 12 km en slechts drie
andere bikers deelden hier met mij het pad.We dienden de spoorweg niet over te steken, maar reden er evenwijdig mee
in de richting van Lommel.De volgende
vier kilometer brachten ons over mooie tracks in Lommelzand tot aan een pad aan
een bosrand, waar we verderop de afsluiting te zien kregen van de
Ford-testbaan.Ik heb hier nog al
gereden tijdens tochten, maar dan komende uit de andere richting.Na enkele bospaadjes kwamen we tot vlak bij
de afsluiting en dienden we er een tijdje naast te rijden om dan weer linksaf
in de bossen te duiken.
Ik had intussen het gezelschap gekregen van
twee jonge gastjes die dan weer voor me, dan weer achter me reden, omdat zowel
zij als ik af en toe eens halt hielden.De
bevoorrading stond op 21 km van de start, vlak bij een asfaltweg.Ik vermoed dat het de kalme weg is die door
Lommelzand loopt.Ook andere tochten
staan daar soms met hun stop.Ik werd er
door een man van de bevoorrading al grappend aangesproken met de vraag of ik de
laatste was!Dat kon natuurlijk niet,
want je kon nog tot halfdrie starten!Ik
heb hem wel verteld dat ik regelmatig als laatste arriveer op toertochten en
soms een tandje moet bijsteken om de afpijlers voor te blijven!Er stonden nog een aantal bikers zich te goed
te doen aan de sportdrank, de mandarijntjes en de wafels die er te eten
waren.Er kwamen er nog anderen toe,
waaronder een duo dat tegen elkaar brabbelde in een mij onbekend taaltje.Limburgs zal het wel niet geweest zijn,
eerder iets Oost-Europees!Te zien aan
de cyclocrossfiets die de kleinste van de twee, een geblokt kereltje, bereed,
zou het wel eens een prof kunnen geweest zijn!
Na de stop ging het via de asfaltbaan al snel
weer de bossen in over leuke paadjes en tracks en nog voor ik er erg in had
reden we de zogenaamde witte berg op.Van die kant af kan je deze met een aanloop gemakkelijker op raken dan
tijdens andere tochten die hem vaak vanaf de andere kant benaderen waarbij je
dan een bocht moet maken alvorens hem te bestijgen, waardoor de aanzet
moeilijker is.Maar omdat ik niet goed
had opgelet en geconfronteerd werd met een zanderige ondergrond en een
onbetrouwbare wortel, viel ik toch stil, terwijl ik er ooit in geslaagd ben
zonder voetje aan de grond boven te raken!Het was wel een troost dat ik merkte dat de prof van daarnet aan de
bevoorrading ook niet boven geraakte, zn fiets op zn schouders nam en naar
boven liep!Zijn metgezel raakte wel tot
op de top.Deze keer niet recht weer
naar beneden door het losse zand, maar naar rechts toe om via een smalle track
weer naar beneden te rijden.Tot 24 km volgde
een lusje in de nabijgelegen bossen om dan terug aan de voet van de berg uit te
komen.Daar stond één van de twee
jongens op zn metgezel te wachten.Rechts
weer naar boven kruipen en dan de helling af.Vele tochten doen dat stuk omgekeerd en dan is het voor mij afstappen
geblazen wegens moeilijker!Dan ging het
de tracks in de bossen weer op.Ook hier
waren stukken van deze paden met de schop vrijgemaakt en het losse zand, de
bochtjes, putten en bulten maakten het knap lastig.
In wat volgde kregen we dreven en paden door
de bossen voor de wielen en dit tot aan de splitsing tussen de 35 en de 45 km
op 28 km van de start.De twee jongens
kwamen achterop en aan de splitsing even gewacht om te zien welke afstand ze
zouden kiezen, en voor een sanitaire stop.Het tweetal kwam ook de 45 km op en zag kans om mij tijdens de
waterlozing weer voor te geraken.Dan
was het weer haasje over met die twee gasten over de tracks en de paden die ons
tot op km 33 door de eindeloze bossen voerden.Dan volgde ongeveer een kilometer asfalt in een straat, waar we links
een paadje in moesten.De twee jongens
hadden de pijl niet zien hangen en reden rechtdoor!Geroepen, maar ze hoorden het niet!In het paadje links stond een grenspaal uit
1770 die op zijn originele plaats indertijd de grens aangaf tussen Eksel en
Overpelt na een grensgeschil tussen beide gemeenten.De snelste van de twee jongens haalde me weer
in, dus ze hadden hun fout bemerkt en waren op hun stappen teruggekeerd.
Zo omstreeks 40 km volgden we enkele tracks
tussen loofbomen en reden we zigzaggend in de richting van de brug aan de
Groenstraat, de brug over de baan die Lommel met Overpelt verbindt.Na een stukje Hobos doken we weer de bossen
in en kregen nogmaals een stuk vrijgemaakte singletrack voor de wielen om op
een bestaand pad uit te komen.Een treintje
van vijf snelle jongens gevolgd en daardoor mee verkeerd afgeslagen en op onze
stappen moeten terugkeren.Want de
ingeslagen weg liep dood op de ringweg.De
laatste vijf kilometer van de tocht voerden mij over een mij onbekende veldweg
waarbij ik in het zog reed van één van de twee jongens die bijna de hele rit in
mn buurt hadden gereden.Om dan weer
aan Holheide uit te komen.Enkele
straten door om dan weer achter de voetbalvelden te komen.In de bossen die daar liggen kregen we de
laatste tracks, inclusief wortels, voor de wielen geworpen om er dan weer aan
Zaal Holheide uit tevoorschijn te komen, tot zelfs vlak bij de
afspuitstand.Om 14.30 u was ik weer in
de zaal na mn fiets in bewaring te hebben gegeven.De inschrijving was zelfs nog open.Na de bevoorrading toch nog een dertigtal
bikers op mn pad getroffen.Andersom
eigenlijk, zij troffen mij op hun pad!Een
glas Ice Tea genoten terwijl de herfstzon rijkelijk door de ramen in de zaal
naar binnen viel.De warme douches had
ik voor mij alleen, zodat ik proper weer naar huis kon bollen via de Baileybrug
in Postel en de rustige E34.
Een leuk ritje, bijna uitsluitend in de bossen
en met veel singletracks.Ook enkele
nieuwe paadjes bereden na toch al menige toertocht in deze omgeving gereden te
hebben.Bikewash, bewaakte parking en
douches voorzien en een prachtig herfstweer met temperaturen waar we in de
zomer slechts van konden dromen!Meer
moet dat niet zijn!
Toertocht (22-45 km) van de Belgische Politie Sportbond
(BPSB) te Mol op 03-10-2011.
De toertochten op donderdagen, georganiseerd
door de Belgische Politie Sportbond en waar iedereen vrij mag aan deelnemen,
doen me altijd denken aan de film Forrest Gump.Met de beroemde intro van de veer die naar
beneden dwarrelt tot recht in de schooltas van Forrest en die er pas weer uit
tevoorschijn komt wanneer hij zn eigen kind aan de halte op de schoolbus zet!Life is like a box of chocolates, you never know what you get! Met de tochten van de Belgische
Politie Sportbond of BPSB weet je immers nooit wat je krijgt! Ik heb het al meegemaakt dat men de deelnemers
gewoon een vaste route laat volgen en zelf niet uitpijlt en zorgt voor een
flauwe bevoorrading.Natuurlijk valt de
organisatie van deze ritten wel op de schouders van vaak slechts enkele
mensen.Toen ik bijna aan de
vertrekplaats was en het Sint-Paulusinstituut, de plaatselijke technische
school, in het vizier kreeg, dacht ik al bij mezelf dat we de Landduinenroute
voor de wielen zouden krijgen!Maar deze
keer was ik blij verrast door wat de politiemannen in hun petto hadden!
Parkeren was geen probleem, er was zeker geen
grote toeloop.Aan de inschrijving stond
een vader met zijn zoontjes en kon ik meteen de uitleg volgen die nodig was om
zonder problemen hier weer terug toe te komen.Het kwam er op neer dat men de pijlen van de vaste routes diende te
volgen, maar dat er zelf ook witte pijlen met de vermelding Mol waren
opgehangen die voorrang hadden op de vaste route.Om 10.30 u kon ik van start gaan.Witte pijlen stuurden ons door het bosgebied
Heidehuizen waar we al van bij aanvang enkele kilometers leuke tracks door de
bossen konden berijden.We werden achter
het Sint-Paulusinstituut door gestuurd en kwamen zo op de vaste rode route
terecht die zich op die plaats door Heidehuizen slingert.Aan deze school passeren vele tochten die in
deze streek georganiseerd worden, sommigen hebben zelfs de school als
vertrekplaats.
Vanuit Heidehuizen werden we dan via een
aantal veld- en boswegen het gebied Volmolen in gestuurd en weer door een
aantal witte pijlen begeleid richting de Spinstersstraat alwaar een aantal
kolossale villas staan in een doodlopende straat aan de bosrand.Het tellertje klokte tien kilometer af.Aan de omgeving te zien naderden we het
rustige Bel.Onverharde paden brachten
ons inderdaad tot in het centrum van Geel-Bel met zijn kenmerkende plompe
kerktoren om daar de groene route op te pikken.Op 12 km stond een splitsingsbordje op een stokje waar je kon kiezen
tussen de 22 en de 45 km.Uiteraard de
lange toer op, anders loont de lange autorit hiernaartoe niet!Even werd van de route van het vaste parcours
afgeweken en passeerden we in de buurt van de Kapucienenberg de bekende dode
ontschorste boom waarin de tekst van het gedicht Belle Belle is gekerfd, een
ode aan dit Geelse gehucht.
Tot aan km 15 werden we over leuke tracks door
de bossen gestuurd en weken we over een mooie heuvelrug even af van de groene
route om zo te passeren aan het al even bekende kleine kapelletje van
Onze-Lieve-Vrouw-Van-De-Stilte dat opgehangen is aan een boom op een
heuvel.Ik heb er al ooit over gelezen
en nu krijg ik het te zien.Op het brede
pad dat lager lag, zag ik ook een biker rijden.Die had de witte pijl richting kapelletje vermoedelijk gemist en dus ook
de mooie singletrack!Ik zou hem later
nog te zien krijgen.De groene route
voerde ons verder door de bossen om te passeren aan verhuurhuis De Kruiskwacht,
waar het de baan naar Meerhout over ging om sport- en recreatiecentrum De
Lissenvijver te bereiken.Twee potige
bikers staken me voorbij en een derde ging in mn wiel hangen, maar bleef
achter toen zich wat slijk en bultjes aandienden op een stukje van de groene
route waar men tegelijk moet draaien, keren en klimmen in enkele S-bochten.Nu lag de ondergrond vrij vast, bij droogte
kan dit hier een echte zandbak zijn!De
groene route bracht ons naar het domein Scherpenbergen-De Hutten alwaar we de
Bredestraat, een zandweg in Meerhout, kruisten om na enkele paden door de
bossen de Taverne De Luihoeve in diezelfde straat te passeren.Af en toe werd van de groene route afgeweken
om enkele leuke paadjes en bultjes mee te kunnen pikken toen het tellertje 21
km had opgemeten.
De bevoorrading kwam op zon 23 km en stond
opgesteld onder het afdak van een huisje naast een vijver.De vader met zn twee zonen was daar, evenals
nog enkele andere bikers, waardoor het spontaan tot een gezellige babbel kwam
en ik er een tijdje ben blijven hangen.Twee
vriendelijke dames zorgden er voor fruit, peperkoek, koeken, beschuit, wafels
en lekkere soep in stenen mokken.Naar
hun zeggen waren er toch al heel wat deelnemers gepasseerd, want de eersten
stonden al omstreeks halftien te popelen om te kunnen vertrekken.Na de stop ging het via de wandelwegen
Belspad en Ezaartpad verder op de groene route met enkele zijsprongetjes tot
aan kilometer 29.
Ik geloof al lang niet meer in toeval, want
net toen ik me afvroeg of we de plek van de helikoptertjes niet zouden
passeren, reden we er pal voorbij.Het
is het terrein van de Kempense Modelclub, geen modellenbureau, doch een club
voor liefhebbers van miniatuurvliegtuigen.Soms zie je er mannen zitten die hun helikoptertjes op de vaste
tafeltjes hebben uitgestald.Of hoe het
kind in de man blijft!Vanaf deze plek
aan de Volmolenweg ging het weer de rode route op, waarbij weer enkele
zijsprongetjes genomen werden om van de route af te wijken om enkele mooie
tracks aan te doen tot 31 km.
Tot aan km 35 werd een mooi stuk van de rode
route bereden over zeer leuke tracks met hier en daar een zijsprongetje over
plezante wegeltjes in de buurt van de vaste route.Vooral aan het kapelletje op de heide in
Hulsen (Balen) werd een mooie lus naast de route genomen, waarbij de heuvel
diende bedwongen te worden via paadjes met enkele stevige wortels en een track
door het bos.Men kwam weer uit aan het
kapelletje, zodat ik dit stukje nog eens een tweede maal heb overgedaan en de
mensen die daar op de bank zaten met hun spelende kinderen, mij drie keren te
zien hebben gekregen.De voortzetting
was wel wat onduidelijk, mede omdat die mensen daar zaten, en omdat er weer
overgeschakeld diende te worden op de rode route.Ik heb voor alle duidelijkheid een pijltje
verhangen voor wie nog kwamen.Een man
en een vrouw tegengehouden die dit mooie stukje bijna aan hun neus hadden zien
voorbijgaan!Eens overgeschakeld op de
rode route kwamen we aan een hoeve uit in de Schommelstraat in Balen.
Vanaf daar verder op het pad van de rode route
om via de Borgerhoutsedijk de in het recente verleden verharde Bremdoornstraat
in te rijden ter hoogte van het verlaten uitgebrande huis.Daar volgde weer een zijsprongetje over een
track rechts door het bos waarover ik nog niet zo lang geleden tijdens een
toertocht ook gepasseerd ben.Van dan af
ging het via de rode route over mooie tracks door de bossen weer richting de
Belsebaan waar we gestart waren.Met nog
mooie stukjes in de bossen tot we weer villas zagen staan tussen de bomen en
weer in de bewoonde wereld arriveerden.
Een mooie toer, gebaseerd op de plaatselijke
vaste routes, maar met enkele goed gekozen zijsprongetjes naast de trajecten
daarvan.De gemengde afpijling was voor
sommigen een probleem omdat overgeschakeld werd van eigen witte pijlen naar de
vaste routes en omgekeerd.Zelf heb ik
nergens gemist, soms wel eens getwijfeld.Ik had zon 47 km.Het was handig
geweest indien men bij het over moeten schakelen op de vaste routes een bordje
had geplaatst met de vermelding volg nu de vaste route.Bovendien hingen er op bepaalde delen van het
parcours reeds pijlen voor de toertocht van WTC Zonnestraal op zaterdag 5
november, wat het er niet duidelijker op maakte.Jammer van het sombere weer, maar buiten
enkele verloren gelopen druppels gelukkig geen nat van betekenis gevoeld!
Nog een drankje genoten in de cafetaria van de
tennisclub en er gebruik gemaakt van de lekker warme douches.Een afspuitstand heb ik niet gezien, maar bij
het naar huis vertrekken zag ik wel iemand een tuinslang oprollen naast de
toegang tot de tennisvelden.Deze toer
van de politie wil ik nog wel eens komen rijden.
Toertocht (18-30-50 km) van WTC De Rappe Wielen te
Weelde op 01-11-2011.
Op 1 november herdenken de mensen de doden.Tijdens de tocht doorheen de bossen in
herfstkleuren vroeg ik me af waarom men dat in november doet.Misschien omdat in de natuur ook veel leven
sterft wanneer de herfst de winter inluidt in deze tijd van het jaar!Het moet een grote toeloop geweest zijn aan
de Baetenheide in Weelde, want ik diende even voor tien uur mijn auto te
parkeren op een pas geoogst maïsveld, dus het was al hobbelen geblazen nog voor
de toer goed en wel begonnen was!Even
paniek na mn inschrijving, omdat ik meende mijn geldbiljetten verloren te
hebben!Maar ik zou ze na afloop in een
achterzakje van mn trui terugvinden!Het zette toch een domper op de start waarbij het stressen was, terwijl
een mens de fiets net bestijgt om te ontspannen!Omstreeks 10.00 u was ik op pad, weer als één
van de laatsten en ik zou ook als laatste arriveren!
Tijdens het naar Weelde rijden bereikte ik het dorp vanuit
Merksplas en Weelde-Statie via een straat die Geeneinde heet!Dat is een goede samenvatting van deze
toertocht!Met lange rechte dreven door
de bossen, lange paden, maar ook zeer lange singletracks waaraan geen einde
scheen te komen!
Na het afgeven van je inschrijfstrookje aan de twee mannen
met hun doos, doken we al direct de Speelbosjes in om daarna het dorp via
enkele straten te verlaten.Na luttele 3
km kregen we al de eerste leuke singeltrack voor de wielen geschoven, voorzien
van enkele bultjes op en af.Volgden
asfaltwegen tot 6 km en omstreeks 7 km bracht een veldweg ons naar de eerste
echte speeltuin!Want van de achtste tot
de twaalfde kilometer kregen we de megaplezante tracks van ATB-Kempen voor de
wielen gepresenteerd!Goed te berijden
tracks over een zanderige ondergrond die zich met vele kombochten door de
bossen slingeren!Een speelterrein waar
elke biker reikhalzend naar uitkijkt!Samen met anderen genoot ik met volle teugen van de bultjes en het
trotseren van de middelpuntvliedende kracht bij het nemen van de bochten.Waarvoor de draaivector uit de lessen van
analytische mechanica van destijds nog te pas kan komen!Daar had de eekhoorn die voor mn wielen in
de kant sprong geen boodschap aan!
Bij het begin van het laatste stuk was er wat oponthoud
omdat een grote groep kinderen, in het gezelschap van begeleidende bikers van
De Rappe Wielen, en gevolgd door een lange sliert vaders, op die plek de tracks
op ging en ik net te laat was om voor te glippen.Dan maar even gewacht tot de groep uit het
zicht was verdwenen.Aan het einde van
de track kwam ik weer achter de lange trein te hangen die even verder afsloeg
richting de 17 km, terwijl de 30 en de 50 km rechtdoor werden gestuurd, de
bossen en de velden in.
Vanaf de twaalfde kilometer reden we over een lange veldweg,
schier zonder einde, en reden we een straat in om zo een stukje naast het
kanaal te moeten volgen tot km 16 en dan weer de bossen op te zoeken.Tot aan km 19 konden we genieten van de
prachtige herfstkleuren en een waar tapijt van bruine afgevallen bladeren in de
brede dreven van ik vermoed de Staatsbossen van Ravels.Om dan gedurende niet minder dan 2 km een
lange track voor de wielen te krijgen.Die was niet zo eenvoudig te berijden, want het vroeg een inspanning om
de mulle bosgrond met de vele wortels te trotseren en uit te kijken voor de
resten van boomstronkjes.Ik werd zowaar
moe van het draaien en keren over de zware en deels losgewoelde bosgrond op dit
leuke paadje.Een veldweg, een idem dito
track over bosgrond en wortels en een brede dreef voerden ons naar de
bevoorrading op 25 km.Deze stond op
dezelfde plek als de vorige jaren voor een jachthuisje.Ze was al goed geplunderd, maar er lagen nog
stukken onrijpe bananen, partjes sinaasappel, koeken, wafels en zouten sultanakoeken.De drankjes hadden er alle mogelijke
fluokleuren!
Enkele tientallen meters na de bevoorrading was, ter hoogte
van een slagboom, de splitsing tussen de 30 en de 50 km.Ik dus naar rechts de grote toer op over een modderig
bospad.Zware en lange singletracks,
voorzien van de nodige putten en wortels, werden ons deel, gevolgd door een
mooie veldweg die zich door een rustig en zonnig landschap tussen bos en weiden
slingerde.Op 29 km doken we het
landgoed De Utrecht in ter hoogte van een paadje dat achter een poortje
uitgespaard was in een veld en naar een kruisbeeld liep.Joost mag weten wie daar begraven ligt.Aan de bordjes en het ontbreken van bebouwing
te zien, bevonden we ons thans op Nederlandse bodem, waar we zeer mooie tracks
en paadjes in de bossen voor de wielen kregen.Opzoekwerk achteraf leerde me dat dit landgoed in de buurt van Esbeek,
Hilvarenbeek en Hoge en Lage Mierde ligt.Zandpaadjes, voorzien van de nodige wortels, voerden ons tot 33 km
doorheen een mooie omgeving.Zelfs tot
aan kilometer 37 kregen we niets dan singletracks aangeboden, waar het lekker
op en af ging over de plaatselijke bultjes.Gewoon genieten, samen met de slechts 15 andere bikers die me tijdens
deze lus hebben ingehaald, ondanks de overdonderende opkomst.Laat vertrekken kan ook zijn voordelen
hebben, ook al vind ik het fijn van nog andere deelnemers tegen te komen
tijdens mn ritten.
Tot aan km 39 volgde een exacte kopie van al het voorgaande
met een aaneenschakeling van ontelbare tracks en paadjes, waarbij we tot op 40
km het bos niet uit kwamen en geen bewoonde wereld te zien kregen!Op exact 41 km na de start stond ik aan een
grenspaal waarop een pijltje bevestigd was.Prijsvraag van deze week: welke tekst stond er op de pijltjes van De
Rappe Wielen te lezen?Te winnen: een
gratis bevoorrading bij uw eerstvolgende toertocht!Eens de grenspaal voorbij doken we een pad
in, het Gewestbos Ravels tegemoet.Nog
een eenzame rijder in zwart en wit stak me voorbij.Pas na 44 km kwamen we weer uit de bossen
tevoorschijn op een betonbaantje waar even verderop een wit kapelletje stond.Eens voorbij de kapel, mn blaas geledigd,
kwestie van Onze-Lieve-Heer niet in verlegenheid te brengen!
Landelijke betonbaantjes voerden ons richting Weelde en de aankomst.Daarbij passeerden we het Restaurant
Pûre.Ik hoop dat de uitbater daar niet
in zijne pure achter het fornuis staat!Dat zou namelijk slecht kunnen aflopen voor zijn aandelen!Ik werd door drie tegenliggers toegeroepen
dat ik me moest haasten, want dat anders alle bier op zou zijn!Toen ik toekwam botste ik bijna letterlijk op
Wardje die met zn maat huiswaarts keerde!Maar Wardje had blijkbaar nog geen zin om al naar huis te gaan, liet zn
maat alleen vertrekken en ging weer mee richting kantine om mij buiten bij een
gesprekje nog te trakteren op een donkere en een cola!Na een eenzame rit vond ik hier dan toch nog
een bekende voor een babbeltje!Mooie
toer, een aantal lange rechte stukken door de bossen, maar ook een feest vol
singletracks waaraan Geeneinde komt!Het was een snelle rit, mijn gemiddelde lag een stuk hoger dan anders en
zo laat ben ik uiteindelijk niet gearriveerd.De reden zal wel de mooie nazomer en herfst zijn, waardoor alles er
droog bij ligt!Er stonden nog drie
wagens op het stoppelveld toen ik aanstalten maakte om huiswaarts te keren en
bij één ervan arriveerde eveneens een late vogel die zijn fiets diende te
demonteren om hem in zn auto te krijgen.Op de terugweg via Minderhout gepasseerd om daar een lekkere biefstuk achter
de kiezen te steken in een eethuisje dat ik soms met een bezoek vereer.Om echt een vakantiegevoel van te krijgen!
Haloween-mountainbiketocht (35-45 km) van de Brigand Bikers
te Zele op 31-10-2011.
Toen ik de snelweg verliet en aan het grote kruispunt naar
rechts richting Zele diende af te slaan, kon ik mijn ogen niet geloven!Zon grote groep bikers had ik nog nooit op
een nightride bij elkaar gezien!Aan de
moeilijkheden om een parkeerplekje te vinden te merken, moet er een grote
toeloop geweest zijn!Ik had niet
verwacht dat het centrum van Zele zon verstedelijkt karakter heeft.Uiteindelijk toch een plekje gevonden op een
plaats die ik nadien gemakkelijk kon terugvinden!Me bij twee niet onknappe jonge heksen
ingeschreven, waarbij ik moeite had om mn papiertje in te vullen in het
halfduister en de luide muziek in het andere gedeelte van de zaal me enigszins
irriteerde.Ik kon de heksen maar met
moeite verstaan!
Om 19.45 u door een spook uitgeleide gedaan en van start
gegaan voor de toer in het gezelschap van nog redelijk wat anderen.Maar spoedig zou iedereen uit elkaar
getrokken worden!Na de doortocht van
het dorpscentrum bereikten we na 5 km de eerste bossen en reden we voorbij een
vreemd verlicht kerkhof achter een metalen afsluiting alwaar zich ook het graf
van Laurent Prins bevond!Het zou al
snel blijken dat de Brigand Bikers zich geen moeite gespaard hadden om de sfeer
er op diverse plaatsen in te brengen.Het bospaadje lag er vrij zompig bij en ik kon er rustig alleen over
bollen.
Daarna arriveerden we aan het kruispunt dat ik daarnet met
de wagen was gepasseerd en dienden we een drukke grote baan over te steken aan
de lichten.Het ging naar links naast de
grote weg en even verderop volgde een klimmetje naar een pad dat over een dijk
liep.Ik vermoed naast de Durme, maar ik
kon geen water zien.Deze dijk zouden we
dienen te volgen vanaf de zevende tot de twaalfde kilometer, wat op de duur
toch wat saai begon te worden.Want
buiten een flauwe maansikkel en het gras langs weerszijden van het smalle
paadje, kon je er niets zien, zelfs geen licht in de verte!Er stonden plakkaten met afbeeldingen van
schilderijen, zoals ik er later in straten ook nog zou aantreffen.Verschillende groepjes staken me voorbij,
vooral jonge gasten, en zelf stak ik een viertal voorbij dat de moed had om de
tocht te rijden op gewone stadsfietsen en daardoor nog langzamer vooruit
kwamen.Op bepaalde plekken keken
vreemde oogjes je vanuit het gras aan!Even gestopt om de techniek erachter te ontrafelen.Even eenvoudig als ingenieus bedacht!Ik zal het geheim bewaren!
Oranje lichten rechts, wat tumult en fluojasjes recht voor,
deden vermoeden dat de tocht langsheen de dijk ten einde liep.De splitsing tussen de beide afstanden was
hier aan een brug, waar seingevers hadden postgevat om een veilige oversteek te
waarborgen.De kleinste afstand ging
rechtdoor aan de andere zijde van de baan, terwijl de lange afstand naar links
de brug over ging!Na enkele straten
belandden we in een zeer zanderig pad tussen, ik vermoed, buitenverblijven,
want ik hoorde kinderstemmen in de bossen.Het was daar goed stompen geblazen om door dat zand te geraken.Waar je door het zand naar boven diende te
kruipen, stond een groepje mensen wat onvriendelijke commentaar te geven.Het is gemakkelijk van te zeggen hoe het moet
als je met de handen in de broekzakken staat!Verder rechtsaf en ook daar commentaar van mensen die zich stoer wanen
in gezelschap en met veel lawaai in het bos wandelden!Kort na de start ook al!Is dat misschien de Oost-Vlaamse mentaliteit?Of al te veel jenever op?
Daarna herkende ik de brug over de snelweg waarover ik ook
gereden ben tijdens een tocht die ik op 24 juli 2011 meegedaan had vanuit
Waasmunster.Daar ging het een gehavende
singletrack op die zich op de zijflank van het talud van de snelweg bevindt.Het ging nu vlotter dan toen, want ik zag
toch niet waar ik reed!Er stonden een
paar lampen, gevoed door batterijen, om enkele gevaarlijke putten te
markeren!Eens het bos in, was de weg
door een lint in twee verdeeld.De
linkerkant voor de bikers, de rechterkant voor wandelaars.Er liepen er daar heel wat rond en ze waren
in ieder geval heel wat vriendelijker dan dezen van daarnet!Waarschijnlijk konden ze mij niet zien,
verblind door mijn megalampen!Hoog aan
een boomtak hing een spook.Het moet
moeite gekost hebben om het daar te hangen!Eens het bos goed en wel uit, zakten we over het paadje langzaam naar de
voet van het talud en hing ik even achter een drietal dat ook met de nodige
voorzichtigheid de putten en bulten trotseerde.Dan rechts een straatje in.
We kruisten de Oudeheerweg, gelukkig dat de jonge nog niet
weg was, in Waasmunster en doken een pad in, in een eigenaardige uitgeholde
dreef waarvan het middengedeelte nog een stuk lager ligt tussen twee
bomenrijen.Ook dit stukje herkende ik
van de toer vanuit Waasmunster.Ik meen
dat hier ook een vast parcours passeert.In de bomen hing weer een spook te flikkeren.Later aan de bevoorrading heb ik bestudeerd
hoe ze zon spook in elkaar geknutseld hadden met een plastieken bol waarin een
achterlicht voor de fiets is gemonteerd!Na de doortocht van de mooie bosweg, ging het naar rechts een straat in
met huizen van mensen die beslist geen armoede lijden!Daarna konden we lekker naar beneden razen
over het asfalt en kreeg ik aan een drukker bebouwd kruispunt het gezelschap
van twee andere deelnemers.We doken een
paadje tussen de bomen in en het parcours voerde ons over een bizar paadje
tussen twee vijvers die bij een verlicht kasteel hoorden.Daarna kwamen we op paden in een groter bos
terecht.
Dan naar boven een brug op en net voor de brug zelf naar
rechts een donker pad in op een plek waar bouwwerken aan de gang waren.Beneden was er veel gedruis van water en toen
ik daar naartoe lichtte zag ik een grote bobbel schuim tussen de struiken!De kerels die boven aan de brug stonden te
wachten waren intussen vertrokken en weer uit het zicht verdwenen.We vervolgden onze weg door een donker bos om
uiteindelijk weer aan de brug te arriveren waar de splitsing voorzien was en
waar we nu ook het traject van de kortste route dienden te volgen.Daar was het wat onduidelijk of het nu de
bedoeling was dat je de asfaltweg beneden bleef volgen, dan wel een paadje kon
nemen op de dijk.Ik heb voor het asfalt
gekozen, met anderen in mijn zog.Een
hele poos reed ik over deze weg met een andere biker in mn spoor die
vermoedelijk mee kwam genieten van mn licht.Mijn lichtstraal bescheen het bedauwde gras langs de kanten.Verderop ging het weer langs een waterloop,
de Durme allicht, en via een smal paadje, alwaar mijn volger dan toch
voorbijstak, bereikten we de bevoorrading op 25 km.
Aan de stop had men veel moeite gedaan om de sfeer er in te
houden met monsters, geraamten, heksen en spoken die verlicht werden door met
draadjes allerhande in elkaar gestoken felle gekleurde lampjes, tot een heel
kerkhof toe.Het geluid van twee heksen
die in de tent waren opgehangen was buiten beter hoorbaar en op de duur wel
enerverend!De heksen die voor de
bevoorrading zorgden mochten er best zijn.Je diende je stuk peperkoek wel op te vissen uit een grote metalen kooi
waarin spinnen zaten!En stukjes
chocolade lagen verstopt in spinrag!Een
vrouw op de schouders getikt die de hele versiering bijna meesleurde toen ze
met haar mountainbikeschoen in spinrag bleef haken!Geen bekenden gespot, tenzij enkele mannen van
Straf in Bergaf uit Opwijk en een zeer korte babbel met Dr. Gonzo gehad.Het was zon gezellige drukte in de tent dat
het moeite vroeg om weer verder te rijden.
Na de stop dienden we een paadje naast een waterloop te
volgen.Een visser had er zijn tentje in
het nachtelijke duister opgesteld en begroette me vanuit zijn piepklein
verblijf.Naast of op het water dobberde
in de verte ook een verlicht spook.Ofwel werd daar ook Halloween gevierd, ofwel maakte het deel uit van de
act!Ik zag een hele trein op het paadje
achter me naderen en ik kreeg de opmerking dat ik wel erg veel licht bij had om
alleen op pad te zijn!En dat van
slechts twee lampen!Aan de Penningdreef
op het grondgebied Hamme moesten we een kalme grote weg dwarsen aan een
kruisbeeld met het opschrift In het kruis is onze zaligheid gelegen!Dat hangt er natuurlijk van af welk kruis men
bedoelt!Ik kan best aannemen dat mijn
zaligheid in mn kruis gelegen is!Met
daaronder een zacht kussentje!Weer zag
ik in de kant vreemde oogjes glinsteren!Maar deze bewogen bovendien!Het
was een kat!
Veldwegen en landelijke betonbaantjes werden ons deel.Met veel lawaai schoof één van twee bikers
uit over kiezelsteentjes.Ik weet niet
of hij kennismaakte met de plaatselijke grondbedekking.Even verder reed me een kerel zonder licht
tegen redelijke snelheid voorbij, later nog drie anderen zonder licht en op een
weinig voorzichtige manier!Die hadden
graag echt Halloween gevierd op het kerkhof!We bereikten een grote baan in Hamme op 32 km na de start.In een bos aan een T-kruispunt ontwaarde ik
tussen de bladeren in het licht van mn lampen spookgedaanten, maskers en een
heuse berenkop!Van drie mannen die me
inhaalden riep één me toe dat ik zeker niet verloren zou rijden met zo veel licht!
In de Durmestraat in Zele trof ik een biker aan die drie
vrouwen op sleeptouw had.Zij vroegen
zich af hoe we aan 45 km gingen geraken nu we al terug in Zele waren!Plotseling hoorden we een kletterend
geluid!De man was gewoon over een
draadafsluiting gereden van een halve meter hoog en drie meter lang, naast de
oprit naar een garage, en die in het duister niet te zien was en waardoor de
draad van het paaltje gerukt werd!In
een straat die heraangelegd werd, waren bruggetjes uit planken gemaakt, waarlangs
we een servitudenweg konden oprijden.Woonstraten
en veldwegen brachten ons tot in de Veldekensstraat in Zele waar mijn aandacht
getrokken werd door een mooi gerenoveerd huis waar een nieuw dak werd op
gelegd.Het tellertje klokte toen exact
40 km af.Tot aan het einde soms voor,
dan weer achter het viertal gereden, onder meer in de straten van een
industriezone die uiteindelijk uitgaven op de uit betonplaten opgetrokken
zijwand van een viaduct.Na enkele
straten in het centrum bereikten we weer de sporthal.Naast de sporthal stond nog een brug
opgesteld, maar die heb ik wijselijk links laten liggen teneinde geen
ongelukken te zoeken aan het einde van de rit!
Bike gestald in de bewaakte parking en binnen een kijkje
gaan nemen waar een Halloweenfuif al volop aan de gang was!Een babbeltje met Weetabix en zijn drie
makkers die ook vanuit onze contreien naar Hamme waren afgezakt.Ook Slowlegs gespot, voor het eerst ontmoet
op de nightride in Bergen-op-Zoom van 14 oktober jongstleden en vrijdag nog
gezien na de Halloweentocht in Wiekevorst.Het late uur en de lokroep van de tocht voor morgen in Weelde, deden me
mijn auto weer opzoeken.Het zou weer
een korte nacht worden!Een toer met
redelijk wat asfalt, maar waarbij het natuurlijk om de sfeer te doen is.Het moet veel tijd gekost hebben om al die
spoken op te hangen en die vreemde oogjes in het gras te verstoppen!Content dat ik het eens meegemaakt heb!
Toertocht (25-45-55-65 km) van Meerdaal 2000 in Bierbeek op
30-10-2011.
Het vroeg toch wel wat moed om deze zondagochtend op te
staan na vrijdagavond al te zijn gaan rijden in Wiekvorst en de dag nadien zowel
de tocht in Merksplas als s avonds deze in Bonheiden gereden te hebben!Maar toch geen spijt gehad van mijn keuze
nadien!Het was in Bierbeek even zoeken
naar een parkeerplek die ik uiteindelijk vond op ruim 1 km van de start in de
Opvelpsestraat op een stukje gras voor een weide waar naast een stapel
kreupelhout ook twee dode ratten bleken te liggen!Daar stond mn auto veilig, want ik wist al
op voorhand dat hij er als één van de laatsten zou blijven staan.Ik kreeg al direct het gezelschap van een
andere rijder die naast me kwam parkeren.Ondanks de verre afstand tot het vertrek staken er na afloop toch flyers
onder de ruitenwisser!
Na een vlotte inschrijving omstreeks 9.45 u vertrokken,
waarbij we na de start al direct een afdaling over kasseitjes voor de wielen
kregen, gevolgd door een idem dito klim!De eerste 5 km werden we vergast op paden die ons door statige
beukenbossen in herfstkleuren voerden.Na de eerste splitsing tussen de kleinste en de grotere afstanden, op 6
km na het vertrek, werden we een zware klim in het bos op gejaagd.Dat was puffen geblazen!Als beloning kregen we nadien een plezante
afdaling te verwerken, waarna het weer naar boven kruipen was om uit te komen
in de bekende smalle dreef, gelegen in de velden en tussen twee rijen statige
beuken, om daarna uit te komen in de open velden aan een eenzaam huis.Ik vermoed dat ook de vaste Meerdaalwoudroute
hier passeert.
Op 11 km volgde de doortocht van Mille-Beauvechain met de
nodige klimmetjes.Voor vele bikers zal
het eerder Mille-Dju geweest zijn, want er stonden er op diverse plekken langs
de kant van de wegen om hun lekke banden te herstellen!Sabotage?Dat kon toch geen toeval zijn!Na
12 km bereikten we een volgende deelgemeente van Beauvechain, meer bepaald het
schilderachtige Nodebais.We waren dus
al vrij kort na de start aan de andere kant van de taalgrens beland.Een klim doorheen een holle weg bracht ons
tot boven in een open landschap en voorbij een boomgaard aan een mooi
gloednieuw huis met een gevel die de indruk gaf in hout te zijn
opgetrokken.Vrij kort daarna werden we
vergast op een megabangelijke afdaling over kasseitjes, nog steeds in Nodebais
en 14 km na het vertrek.Daarna volgden
een aantal zeer lange brede veldwegen in een open landschap zodat je de bikers
voor en achter je goed kon zien rijden.Een groepje van vijf, allemaal in dezelfde pakken gestoken, stak me
voorbij.Het moet leuk zijn van zo samen
te kunnen rijden, maar het is mij wegens te traag niet gegund!Even later zag ik deze mannen aan de
bevoorrading staan op 17 km van de start nadat we een plezante en snelle
afdaling over keien en steentjes hadden moeten nemen.Daar was ook de splitsing tussen de twee
grootste en de kleinere afstanden.Ik
was van mening dat ik hier straks weer zou passeren, maar dat bleek nadien niet
het geval te zijn.Dat zal dan tijdens
een andere toertocht in deze streek geweest zijn.Aan de stop kon je bananen, partjes
appelsien, peperkoek en cake eten.Na
van alles geproefd te hebben gelijktijdig met het vijftal weer vertrokken.Twee ervan sloegen plagerig de richting van
de 55-65 in, maar werden door hun makkers teruggeroepen!Zelf kroop ik wel naar boven de lange route
tegemoet en ik zou alvorens de splitsing tussen de 55 en de 65 km te bereiken
nog slechts twee deelnemers treffen die hetzelfde deden.Na de afsplitsing van de 65 km zou ik er weer
meer te zien krijgen die me voorbijstaken.
Het was de moeite waard, want we kregen een zeer mooi stuk
voor de wielen doorheen een prachtig golvend landschap, waarin de koeien
graasden tegen de hellingen in een zonovergoten omgeving.Ook de kinderen van de plaatselijke chiro
brachten er hun zondag door met een tocht in kleine groepjes en
opdrachten.Zo hing er iemand aan een
touw dat opgetrokken werd over een dikke boomtak om kratten te stapelen en er
op te gaan staan.Na mijn passage
verried een kletterend geluid dat de poging afgelopen was!Afdalingen en klimmetjes, off-road en over
kasseitjes, brachten ons naar Hèze (Grez-Doiceau).Op 27 km volgde weer een mooie te pruimen
afdaling over een lang pad doorheen de bossen, om beneden een in het roze
geschilderde kapel te treffen die blijkbaar hoorde bij het grote huis achter je
en wat in dezelfde afzichtelijke kleuren was geverfd en vanaf een hoogte
uitkeek over de omgeving.Daarna reden
we voorbij enkele mooi gelegen schilderachtige huizen van Bonlez
(Chaumont-Gistoux).
Toen ik even halt hield voor een stevige trek aan mn
lurkzak en na een klim even uit te blazen, hoorde ik mn schuilnaam roepen en
maakte ik tijdens een kort gesprekje kennis met Phille81, één van de mensen die
na een tocht ook altijd de moeite doet om zijn wedervaren kond te doen met meer
dan alleen het was goed of het was niet goed!Ik denk dat ik het wel best naar mijn zin zou
hebben in het gezelschap van deze vriendelijke man, maar met het leeftijdsverschil
en mijn gebrek aan snelheid kan ik het wel vergeten van hem lang te kunnen
blijven volgen.Hopelijk spreekt hij me
weer aan als onze paden elkaar nog eens kruisen, want ik heb natuurlijk niet
het voordeel van een herkenbaar symbool op het fietspak zoals de mega-papegaai
op het mijne!Nauwelijks was hij
vertrokken of er arriveerde een jong echtpaar met kinderen!Zij zullen op eigen houtje onderweg geweest
zijn op de bike!Mijn hoedje af voor die
kleine die deze klim overwonnen had!
Voor mij zware en soms lange klimmetjes, maar die steeds
beloond werden met het vooruit jagen van de kilometers over lange leuke
afdalingen, brachten ons naar het prachtig gelegen Biez (Grez-Doiceau) alwaar
het de moeite loonde van eens tot achter de op de rand van een heuvel gelegen
kerk te rijden en te genieten van het vergezicht over de bossen op deze mooie
herfstdag.Beneden enkele grote nieuwe
huizen waar we kort daarna zouden passeren.Op de extra lus voor de lange afstanden lagen veruit de mooiste paden
van deze tocht.
Schitterend gelegen paden en zware beklimmingen brachten mij
tot aan een grote baan die van Waver naar Archennes voert, te zien aan de
wegwijzers, en waar ik al meer gepasseerd ben tijdens tochten in deze regio,
zowel vanuit Vlaams als Waals Brabant!Even
verder was er veel bedrijvigheid in een weide waar jeugdbewegingen waren
neergestreken en hun rugzakken en kampgerief hadden neergelegd!Een mini-jamboree!Nog een weinig verder trof ik drie bikers die
langs de kant genoten van de warme zon.Het waren de mannen die zaten te wachten om de pijlen weer weg te
nemen!Verdorie, dan zou ik me mogen
beginnen haasten!Een tandje bij
gestoken en vanuit de velden ging het weer de bossen in!
Tussen de 40 en de 45 km volgden een aantal stukken doorheen
de open velden, zacht klimmend soms, en twee megabangelijke afdalingen tot aan
het stationnetje van Gastuche alwaar de rinkelende bellen aan de aparte
overgang voor fietsers en voetgangers de komst van een trein meldden!Een andere eenzame biker stak me
voorbij.Even gestopt naast de spoorweg
om te drinken.Ik maakte me wel wat
zorgen, want begon moe te worden en ik weet dat er op deze plek een voor mij moeilijke
klim volgt over wortels op een stukje vaste route naast een gedenksteen voor
burgerlijke oorlogsslachtoffers die omkwamen tijdens een bombardement in
Gastuche.Vermoeidheid, een dikke wortel
en de passage van twee tegenliggers, noopten me halverwege tot afstappen.Op een rechter stukje weer aangezet en dan in
één ruk naar boven gekropen!
Op 47 km hoorde ik de naaf en voelde ik de hete adem van een
biker in mijn nek!Of ik de toer van
Bierbeek reed?Hij was de bezemrijder
die het parcours controleerde op achterblijvers!Ik had het intussen bedenkelijk gevonden dat
ik nog steeds de bevoorrading niet gepasseerd was, in de mening dat deze
dezelfde was als de eerste, waarvan ik vermoedde dat ze ongeveer halverwege de
45 km zou gestaan hebben!Ik begon al te
vrezen dat ik met de 50 km die ik nu reeds had er nog dik 22 zou moeten bij
nemen!Dus aan de bezemrijder gevraagd
of het nog lang was tot de stop!Nog een
vijf kilometer!Volgde nog een zware
klim en verder nog eentje naar Nethen toe, alwaar ik toch even aan de kant ben
gaan staan om naar adem te happen.De
tweede stop kwam op 52 km en ik heb er kunnen drinken en een hele banaan naar
binnen gespeeld.
Afscheid genomen van de bezemrijder en snel weer vertrokken
om de ontpijlers voor te blijven.Vermits er niet zo heel kwistig pijlen waren gehangen, zouden ze ook
snel weer verwijderd zijn.Na de stop
volgde een mooie afdaling door de statige bossen richting De Zoete Waters.Dat opende perspectieven voor mijn
persoonlijke après!Want na een toer in
deze regio breng ik getrouw een bezoekje aan het frietkot naast de speeltuin
tegenover de vijver, een toeristisch pleisterplaatsje.Toen ik even halt hield, merkte ik dat een
andere bezemrijder me had gevolgd en discreet wachtte!Na een stuk de betonbaan gevolgd te hebben,
doken we weer de bossen in en ging het de grote baan op de grens tussen
Haasrode en Blanden over en weer de bossen in aan de overzijde van deze weg.
Op 60 km werden we nog vergast op de mooie dreven in ik
vermoed het Meerdaalwoud, waarbij we zelfs een plaatselijke wijnbouwer
passeerden, de Chardonnay Meerdael!Er
liepen heel wat wandelaars te genieten van deze uitzonderlijk mooie
herfstdag.Bij het passeren van een
groepje maakte iemand me duidelijk dat de eerste wandelaars doven waren!Maar ik rijd altijd voorzichtig voorbij.Zo ook de paarden die hier geregeld
lopen.Nadat ik de groep voorbij was
volgde nog een korte, maar stevige klim.Omdat ik voor de doven niet als een gieter wilde afgaan heb ik het met
mn laatste krachten toch tot boven gehaald!
Ook tijdens de laatste kilometers kregen we nog mooie
paadjes voor de wielen geschoven in stukken bos en doorheen de velden.Ook hier liepen wandelaars rond.In de verte ontwaarde ik de mannen die de
pijlen wegnamen.Nog maar een tandje bij
gestoken dus!Volgde nog een lang stuk
langsheen de velden.Hopelijk had ik in
mijn haast geen pijl over het hoofd gezien!Een herinneringspijltje tussenin had hier goed geweest.Even later arriveerde ik aan het domein De
Bremberg en had ik de ontpijlers weten af te schudden.Tijdens de laatste stuiptrekkingen van deze
rit reed ik nog door de bossen en verkeerdelijk de steile oprit naar een huis
op, om daarnaast dan weer aan de voetbalvelden toe te komen!Het was toen al 14.30 u!
Er stonden nog bikes in de bewaakte parking.De geur van versgebakken ajuin streelde mijn
reukorgaan.Een drankje en een hamburger
gingen vlot naar binnen, zo ook bij de ontpijlers die kort na mij
arriveerden.Het was vriendelijk van één
van hen me te zeggen dat ik hen er gedurende de laatste kilometers nog
afgereden had!Dat zou Freaky wel eens
kunnen geweest zijn!Ik heb in ieder
geval met volle teugen genoten van deze rit die voor mij op de grens ligt van
goed te doen en te zwaar!Ik was in
ieder geval goed moe na afloop!Zoals
gezegd nadien nog langs de Zoete Waters gereden om de verloren calorieën weer
op peil te krijgen met een lekkere zak frieten, een kwak mayonaise en een
satéke en daar de zon te zien ondergaan.Om daarna content weer naar Antwerpen te bollen.Thuis mn fietske nog proper gemaakt in de
duisternis nu het een uur eerder donker is!En toen ik te bed ging lag ik na vijf minuten al te knorren!
Halloweentocht (28 km) van MTB De Wandelaars te
Bonheiden op 29-10-2011.
Wie niet gelooft dat er een bike-microbe bestaat moet zelf
maar eens op de bike kruipen en beginnen rijden!Nu is het al zover gekomen dat ik twee ritten
op een dag rijd!Want op deze zaterdag
voor Allerheiligen ben ik s namiddags gaan toeren in Merksplas om van daaruit,
het fietspak nog aan, in rechte lijn naar Bonheiden te rijden om daar de eerste
Halloweentocht van MTB De Wandelaars mee te pikken.Vermits De Wiekers ons gisterenavond in
Wiekevorst hadden weten te bekoren met een parcours vol verlichte pompoenen,
was ik wel eens benieuwd wat de mensen in Bonheiden voor ons in hun petto
hadden!Onderweg diende ik door Mechelen
te rijden.Het gebeurt niet vaak dat ik
op de heenrit naar een toertocht een grote stad dien te doorkruisen!De eerste keer trouwens dat ik in deze regio
kom fietsen.
Het was ook de eerste keer dat ik voor de opening van de
inschrijvingen ter plaatse was aan de Krankhoeve naast de sporthal.Patje2, de Belgische kampioen
nachttochtrijden, want hij pikt bijna alle nachttochten mee en rijdt de
parcours vaak twee maal, stond al paraat en ingeschreven klaar om te
vertrekken!Hij wist me te vertellen dat
het parcours grotendeels de lokale vaste route volgde, voor mij onbekend
terrein en voor de locals toch een andere belevenis in de duisternis.Voor hem de plek waar hij zijn eerste rondjes
reed op de mountainbike nadat hij de draad van het fietsen weer opnam, na de
koersfiets gedurende jaren aan de haak te hebben gehangen!De inschrijving werd er waargenomen door een
tovenaar met hoed, of was het een she-male-heks, Joost mag het weten, in het
gezelschap van een bevallige heks!Kwestie van in de sfeer te komen.Iedere deelnemer kreeg er een klein plastieken zakje met een noodnummer,
bonnetjes voor consumpties en een nummer voor in de fietsparking, waarvan de
werking pas nadien duidelijk zou worden!Over de organisatie van één en ander was dus nagedacht!
Het begin van de tocht voerde me bij het invallen van de
duisternis langsheen een haag van theelichtjes in bokalen over de
sportterreinen richting bos.Wat me
direct opviel waren de duidelijke pijlen die al van ver oplichtten in het
schijnsel van mn helmlamp.Ik heb,
buiten op de nachttocht van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom (NL), zelden
zulke goed zichtbare pijlen voor nachttochten gezien!Het moet heel wat werk gekost hebben om al
die pijlen van reflecterende strips te voorzien.Weidepaadjes, boswegeltjes en woonstraten met
keurige villas, werden ons voor de wielen geworpen.Daarna ging het door een stuk bos langsheen
een beek over de vaste route om dan over het jaagpad langsheen de Dijle
gestuurd te worden.Toen ik op 7 km de
waterloop via een bruggetje kruiste zag ik in een auto met open koffer een
geluidsinstallatie staan.Ik hoorde een
kreet en zag uit een boom een aangeklede aap vallen!Maar ik vermoed dat de act enigszins mislukt
was!Ik had eigenlijk moeten stoppen om
te zien wat daar naast de boomstam in het gras viel!Maar grote schrik voor geesten deed me verder
rijden!Luttele afstand verder bereikten
we het einde van de Heidijkstraat.
Enkele asfaltbaantjes brachten ons tot aan de bevoorrading
op 8,5 km na de start.Ze stond
opgesteld voor Café De Wandeling, de uitvalsbasis van De Wandelaars.Je kon er het bonnetje voor pompoensoep en/of
het bonnetje voor jenever of glühwein inleveren.Een vader kwam er toe met zijn klein zoontje
terwijl ik mn bekertje glühwein stond uit te lurken.Ondanks het warme weer, want ik zweette me te
pletter in mn lange broek en vestje, was de warme wijn toch welkom.Voor een aantal bikers was de voorzetting van
de route wat onduidelijk, er waren er die verder langs de baan wilden
doorrijden, maar ik had bij aankomst al gemerkt dat het de bedoeling was dat je
enkele meters op je stappen diende terug te keren om dan links af te
slaan.Volgde weer een afwisselend
geheel van paadjes door weiden, stukken bos en door woonstraten.Een tijdje in het zog van vader en zoontje
gereden nadat ik ter hoogte van het kerkhof, ik kon geen betere locatie
uitkiezen, nieuwe batterijen in mn lampen had gestoken.Beiden vielen goed op door hun
mega-flikkerende achterlichten.Toch een
hele prestatie voor zon klein ventje om op basis van de richtlijnen en de
aanmoedigingen van zn vader zon rit in het donker uit te rijden!Hopelijk slaagt zn vader er in hem voor het
biken te winnen, zodat hij niet zoals ik vele jaren van mogelijk plezier aan
zn neus moet zien voorbijgaan!Ik miste
wel wat de sfeer die in Wiekevorst gecreëerd was door op diverse plekken
lichtjes en verlichte pompoenen te plaatsen.Met het risico op saboteurs natuurlijk!Of anders misschien bekenden die langsheen het parcours wonen aansporen
om voor wat versiering en sfeer te zorgen!
Na de stop ging het langs een waterloop weer verder en
kregen we een stuk donker bos te verwerken, waarbij we naast de blinde muur van
een groot gebouw, één of andere fabriek, passeerden.Omstreeks 15 km kregen we een aantal plezante
tracks op de rode route die zich daar doorheen donkere bossen slingerden.Een hoop lawaai in de verte deed me op mn
hoede zijn!En inderdaad, even verderop
kregen we twee spoken te zien, waarvan één de zegen gaf met water dat
uitgestrooid werd met een wc-borstel!Hopelijk was die borstel nog niet gebruikt geweest voor de doeleinden
waarvoor hij ontworpen is!
Op 21 km volgde een zeer plezant stukje tijdens de doortocht
van een crossparcours op de grens van Peulis en Rijmenam, nadat we de
Peulisbaan voor de wielen hadden gekregen.Een track slingerde zich daar over en weer door de bossen, waarbij men
een aantal heuveltjes diende te overwinnen.In het donker gaf dat soms een eng gevoel, omdat je lichten bij het
klimmen naar boven schenen en er achter elk heuveltje enkel een zwart en onbekend
gat gaapte!Ik hoorde wat tumult achter
me en zag door het heen en weer slingeren een treintje bikers met vele lichten
herhaaldelijk langs me passeren, waarbij mijn helmlamp het licht op de
reflecterende stroken van hun fluojasjes weerkaatste, totdat deze mannen me
inhaalden.Vurig opgezweept door hun
aanvoerder die met veel tamtam riep van overal over hé mannen, alles hier
meepakken!Ik denk dat er in het zakje
van die kerel meer dan één bonnetje voor jenever moet gezeten hebben!
Paadjes door weiden en stukjes bos brachten ons na de
beloofde 28 km, maar toch een stevig ritje, weer tot bij de Krankhoeve, waar
geïmproviseerde spoken aan draden tussen de bomen hingen en er twee echten ons
nog bang probeerden te maken, alvorens weer tussen de haag van theelichtjes toe
te komen.In het plastieken zakje dat je
bij de inschrijving meekreeg zat een klevertje met een nummer dat je op je
fietszadel kon kleven.Het zakje zelf
droeg hetzelfde nummer.Daarna kon je uw
fiets in de parking zetten.Dat nummertje
op je zadel kon je niet heimelijk verwisselen zonder scheuren!Uit een gesprekje met de man aan de parking
bleek dat er een 160 rijders waren voor de mtb-tocht en een 60 voor de
familietocht.En dat ze ook last hadden
gehad van mensen die pijlen hadden weggenomen, tot zelfs een heel
splitsingsbord toe door een onverdraagzame bewoner.
Terwijl ik een kommetje soep stond te lurken, werd ik
aangesproken door Koppigaard!En meteen
was het raadsel van de onbekende man, die me na een toertocht vanuit Heverlee
aansprak toen ik daar bij Offshore aan een tafeltje een donkere Leffe zat te
lurken, opgelost!Dat was de bionische
man waarover ik het in één van mn schrijfseltjes over nog een andere toertocht
ooit had gehad en die de toen de metgezel van Koppigaard bleek te zijn.Geen van beiden kende ik toen, maar
Koppigaard reageerde op mn verhaaltje op het forum.Toen de bionische man op die toertocht in het
slijk kwam vast te zitten, heb ik nog gevraagd of het ging en riep hij me toe
dat het één van zn eerste ritjes was sinds zijn knieprothese!Waarna ik tegen Koppigaard, die verderop
stond te wachten, zei dat zn metgezel op komst was!En vele toeren later krijg ik Koppigaard dan
toch eens te zien en vallen de stukjes van de puzzel netjes op hun plaats.Of hoe het wereldwijde web mensen elkaars pad
doet kruisen!
Nog op Patje2 gewacht die vanaf de bevoorrading een aantal
andere rijders in het licht van zijn schijnwerpers mee op sleeptouw had genomen
nadat hij de toer voor de tweede keer aflegde.Het was me ook al opgevallen dat er redelijk wat gelegenheidsrijders bij
waren die niet uitgerust waren met degelijke verlichting die voor nachttochten
toch wel aangewezen is.Na een babbeltje
huiswaarts om op een redelijk uur toch weer terug thuis te zijn!Een plezant ritje en prima georganiseerd voor
deze eerste uitgave, met de eigen sfeer die dit soort tochten met zich draagt.
Toertocht (16-25-32-40-50) van de Midweek Specials te
Merksplas op 29-10-2011.
Voor deze zaterdag was het een moeilijke keuze tussen de
toertochten in Leopoldsburg en Merksplas.Het is de tweede geworden, wegens dichter bij huis, zodat ik iets later
kon vertrekken na een korte nacht na de Halloweentocht in Wiekevorst de avond
voordien!Het was trouwens ook nog eens
plezant van te biken in de streek waar ik een jaar of vijf mijn eerste lokale
ritten reed en mijn tong op de tenen hing als ik van Hoogstraten naar Wortel
bolde!De locatie van de start was nog
steeds aan het Gildelokaal waarnaast nu de gloednieuwe sporthal staat.Er zijn nu blijkbaar ook een degelijke
toegangsweg en parking aangelegd, evenals nieuwe paden en afsluitingen, zodat
niet meer dient geparkeerd te worden in een stoppelveld even verderop.Dit stoppelveld en de oude toegangsweg waren
voor de getrouwe deelnemers afgesloten met linten!De auto toch maar op mijn klassieke plekje
voor een huis in de straat gezet.Wegens
de vernieuwingen was het voor mij even zoeken naar de start op het sportterrein!
Na het inschrijven een kennis van de inrichtende club
gegroet die achter de toog stond te tappen en om 12.45 u van start gegaan na
mn bike opgehaald te hebben uit de bewaakte parking die evenmin nog op
dezelfde plek stond.Zoals gebruikelijk
voerde de tocht ons over het bruggetje in het park van Merksplas en over een
singletrack door een grasstrook naast bossen richting de Lochtenberg en werden
we door seingevers de gevaarlijke baan Merksplas-Hoogstraten over
geholpen.Daarna bereikten we de bossen
in de buurt van de camping en KMO-zone Molenzijdse Heide en werden we via het
privéterrein van een firma naar het park en de bossen geleid die achter de
waterloop De Gracht gelegen zijn.Ook hier
was het parcours gewijzigd, de oude afslag door een lint afgesloten, en werden
we nu over zandhopen gestuurd die er al van vroeger op een privéterrein liggen,
maar waar men met een bulldozer een pad had over uitgegraven.Daarna volgde een mooie track met draai- en
keerwerk door de bossen, waardoor je de achteropkomende bikers een aantal keren
te zien kreeg!Het tellertje klokte 5 km
af.
Van 5 tot 10 km kregen we een stuk van de mooie singeltrack
naast De Gracht voor de wielen.Die
maakt deel uit van de vaste route die naast deze waterloop ligt en de grens
vormt van de bossen van Merksplas-Kolonie.De bossen droegen hun prachtige herfstkleuren.Het parcours lag er zeer droog bij, zelfs de
klassieke natte stukken.De heuveltjes
die aan de andere kant van de gracht liggen, een voormalig crossparcourtje,
werden niet geschuwd.De grootste bult
werd zelfs twee keren meegenomen, daarna ging het de grote vijver voorbij en
volgde de eerste splitsing.Voor de
langere afstanden ging het de baan Merksplas-Rijkevorsel over, met nogmaals
dank aan de seingevers die daar vele uren gestaan hebben, en pikten we het
volgende stuk van de track naast De Gracht mee.Ook daar alles superdroog!Een
snel kereltje voorbij laten steken op het smalle paadje.De track geeft uit op de brede dreven die
door de uitlopers van Merksplas-Kolonie gaan tussen de plantvakken van een
boomkwekerij op de grens met Beerse.
Van 10 tot 12 km deden we het uiterste tipje van de
Blakheide op de grens van Rijkevorsel en Beerse aan waar de paadjes zich door
de dennenbossen slingeren.Ik weet hier
nog leuke paden verscholen liggen waarvan sommigen eigenlijk niet mogen bereden
worden, maar als local kan je de verbodbordjes omzeilen!We passeerden de manege Blakheide over een
pad in de bossen dat jammer genoeg recentelijk geasfalteerd werd zodat de
paardrijders de manege met propere wielen kunnen bereiken!Daarna weer door twee mannen voor een tweede
keer de baan Merksplas-Rijkevorsel over geholpen om de track op een heuvelrug
op gestuurd te worden en even verderop de vaste route weer te vervoegen.De wortel die me altijd de das om doet, deed
dat nu weer, en laat net op dat moment een treintje snelheidsduivels achter me
hangen, hetgeen me al zenuwachtig had gemaakt!Hun denigrerende opmerkingen hadden ze voor zich kunnen houden!De mooie track voerde ons door de prachtige
bossen en ook hier lagen de klassiek natte stukken er uitzonderlijk opgedroogd
bij.Ei zo na had ik een collega die er
op eigen houtje aan het biken was niet gezien, want het ging lekker snel
vandaag op de mij bekende paden.Aan de
slagboom werd ik voorbijgestoken door een treintje snelle jonge gasten.
Van 12 tot 17 km ging het dan over een brede assenweg, de
Zandweg, richting Bolk te Rijkevorsel om daar naar rechts de Papenvoort in
gestuurd te worden, eerst asfalt, overgaand in zand.Ook daar weet ik enkele mooie alternatieven
liggen die vroeger al wel eens door natuurliefhebbers met afgezaagde
boomstammen werden gesaboteerd om de toegang te bemoeilijken.De plaatselijke veehouder is bezig met de
bouw van een derde grote stalling!Vroeger stond daar langs die kant helemaal niets van gebouwen!Helaas!We werden nogmaals door vriendelijke mensen de baan
Merksplas-Hoogstraten over geholpen om aan De Diepte richting Wortel-Kolonie te
worden gestuurd over assenwegen die zich doorheen een open landschap van weiden
en velden slingeren.
Aan de toegang tot de bossen van de Kolonie ging het dan
rechts de singletrack op die verscholen ligt in het groen om via de brede
dreven waarop zich in de loop der jaren tracks hebben gevormd, richting een
stuk van de groene vaste route te rijden.Op deze tracks zit wel wat oud steenpuin in de grond waarover het
dokkeren geblazen is.De beloning is het
mooiste en technische stukje op de groene route, met smalle tracks die de biker
met veel bochtjes door een mooi stuk dennenbos voeren.Dat bos is intussen toch wat hersteld na de
vreselijke ravage die er enkele jaren geleden door een storm werd
aangericht.Midden dit bos stond de
bevoorrading, op 22,5 km na de start!Wafels, koeken, bananen en sportdrank stonden er op het menu.
Na de stop konden we nogmaals draaien en keren over het
tweede stukje op de vaste groene route om via een pad vol stenen uit te komen
aan Staakheuvel, een gehavend klinkerpaadje, om zo richting de dreven in de
buurt van Bootjesven gestuurd te worden.Aan het begin van zon dreefwas
een splitsing voor de 40 en de 50 km.De
kleinere afstanden werden naar rechts in rechte lijn naar het Grenspad
gestuurd, de grotere afstanden reden voorbij het mooie Bootjesven, naast de
mangroven van een indertijd onder water gezet bos, om aan het Grenspad een
tweede splitsing te treffen tussen de 40 en de 50 km.De lange toer op en het immer zanderige
Grenspad bedwongen op de grens van het Belgische Minderhout en het Nederlandse
Castelré.Het bekende trackje naar
rechts op en dan een zandweg in, richting de Rode Weg, om daar weer de bossen
in te gaan op Nederlands grondgebied, overgaand in open veld.Om daarna via een lusje tussen de Rode Weg en
het Grenspad, doorheen enkele jaren geleden herverkavelde natuurgebieden, weer
aan de plek van de tweede splitsing te arriveren en het parcours van de 40 km
te vervoegen. Vervolgens ging het langsheen
het mooiste stukje van het bosrijke Grenspad, achter Bootjesven, en waarover
ook de vaste route loopt, om tenslotte de route van de kleinere afstanden weer
te vervoegen op de plaats waar enkele zandwegen uitkomen op de Rode Weg, de
baan die Minderhout met Baarle-Hertog verbindt.
Een stukje via de Rode Weg en langs een boom op een plek
waar autocrosser Erik Kokx uit Baarle-Nassau, op 20 september 2011 is
verongelukt, om dan naar rechts een zandweg in te gaan richting de
Achtenrijthoeve op de grens van Merksplas en Zondereigen.Deze zandweg lag er zeer droog en zanderig
bij.Bij slechte weersomstandigheden is
het hier echt ploeteren en sukkelen geblazen.Ik ben hier ooit komen rijden bij slecht weer en hoor nog altijd een
andere biker roepen dat het precies een echte veldrit was!In de Achtenrijthoeve ging ik vroeger al wel
eens een boerenijsje eten toen ik hier met een kameraad lokale ritjes kwam
rijden.Door het feit dat hij nu kleine
kinderen heeft en ik hier niet meer tijdens de weekends verblijf, behoort dit
deel van ons leven intussen helaas tot de geschiedenis.Maar ik blijf hem dankbaar dat hij me
indertijd bijna letterlijk bij het nekvel naar de fietsenwinkel gesleept heeft
en zo voor mij een nieuwe wereld deed opengaan!Aan het kruispuntje verderop ging het de betonbaantjes op richting de
verffabriek Reva om in de bossen om de Reva weer een mooi stukje op te pikken
van de groene vaste route.Enkele andere
bikers staken me op de paadjes voorbij.Intussen
was na een grijze start de zon beginnen schijnen en kwamen de bomen in hun herfsttooi
pas goed tot hun recht.
Assenwegen in een winderig open veld voerden ons dan tegen
de richting van de vaste groene route in weer richting Merksplas waar we na 40
km de streek rond Kromven bereikten om aldaar weer de bossen in te duiken met
als enige gezelschap sporadische wandelaars met hun hond.Voor mij begon dan het meest interessante
stukje van de rit, vermits de paadjes die ik tot dan toe gereden had, voor mij
bekend terrein waren.Tussen de 40 en de
48 km deden we de prachtige bossen in de omgeving van het Zwart Goor aan, waar
we soms vrij lange paadjes voor de wielen kregen en dit aan de beide kanten van
de drukke baan Merksplas-Weelde alwaar twee seingevers hadden postgevat om de
bikers veilig te doen oversteken.Met
nogmaals dank om daar een hele dag te komen staan!Nu begon de vermoeidheid zich toch te laten
gevoelen.
We kwamen weer uit de bossen tevoorschijn op een
asfaltbaantje, om de laatste twee kilometers aan te vatten die ons weer door
het park naar de sporthal voerden.Er
waren nog heel wat deelnemers in de zaal die na de rit genoten van een drankje
en een babbel, maar ik kon geen bekenden spotten.Zelf nog even uitgerust.Van de bikewash en de douches geen gebruik
gemaakt na een propere rit.Ik was
immers zinnens om s avonds de Halloweentocht in Bonheiden nog te gaan
rijden!Daar kon ik nog ruim op tijd
rechtstreeks vanuit Merksplas geraken!Na een leven zonder sport is het nu toch wel ver gekomen van twee ritten
op een dag te doen!Ik heb immers nog
heel wat verloren jaren zonder bike goed te maken zo lang ik nog in staat ben
om te rijden!Ik heb met volle teugen
genoten van nog eens een toer in de bakermat van mijn bikend leven, in de
streek waar ik door een kameraad op sleeptouw werd genomen en waar ik mijn
eerste lokale ritjes reed alvorens aan toertochten te beginnen deelnemen.De organisatie in Merksplas was weer af tot
in de puntjes met een mooi parcours, seingevers aan de drukke oversteken,
bewaakte parking, bikewash en après.En
dat voor slechts 2,50 euro!De man die
elk jaar aan de bikewash staat en aan de watertank aan het morrelen was toen ik
weer naar huis reed, riep me zoals steeds in het voorbijrijden bedankt voor te
komen toe!Ik had even moeten stoppen
om een woordje te wisselen!Spijt dat ik
dat niet gedaan heb!Alleen al die
vriendelijke man is een reden om elke keer weer naar hier te komen!Bij het opladen van mn fiets nog
schaapachtig goedendag gezegd tegen een vrouw die met een gezelschap op
wandel was en me lachend aankeek!Pas
later viel mn eurocent!Ze was een
collega die ik slechts zeer zelden te zien krijg!
Tweede Halloweentocht nightride (17-30 km) van MTB De Wiekers te
Wiekevorst op 28-10-2011.
Na de dagtaak en het afronden van de werkweek snel een
boterham achter de kiezen gestoken en dan linea recta huiswaarts om de bike en
de fietsspullen op te halen en naar Wiekevorst te vertrekken.Alles viel mee deze avond, want overal kalm
verkeer en geen files.Het is ooit
anders op een vrijdagavond.
Om 19.45 u was ik ter plaatse en vond ik een parkeerplaatsje
voor een huis en onder een straatlantaarn.Licht genoeg dus om de lampen op mn fiets te monteren.Me ingeschreven en aangesproken door een
biker uit een delegatie van een club die nog op andere ploegmakkers stond te
wachten.Ik had al gemerkt dat ik hun
aandacht had getrokken.Van zodra ik
Suskewiet op hun pakken zag staan, wist ik direct hoe laat het was, buiten
vijf voor acht!Dat kon niet anders dan
Dirty Daddy zijn van de Slijkfretters uit Westerlo.Spijtig dat ze hun mooie blauwe pakken van
destijds ingeruild hebben voor een lichtere kleur!Er was ook een Slijkfretster in hun
midden!Dat moet Vickster geweest
zijn.Na een kort babbeltje een
berichtje gestuurd naar rubber-12 om mn vertrek te melden, omdat hij misschien
ook ging rijden, maar ik kreeg direct antwoord dat hij er niet in geslaagd was
van nog te komen.Misschien maar beter
zo, want stel dat hij nog één of ander zou voorhebben de avond voor zijn afreis
naar Afrika voor zijn deelname aan een tocht in Burkina Fasso ten voordele van
broederlijk delen!
Om klokslag 20.00 u mn fietske opgehaald bij de bewaakte
parking en op pad, benieuwd naar wat De Wiekers voor ons uit hun hoge hoed
getoverd hadden met hun tweede Halloweentocht.De juiste weg werd al direct aangewezen door een met kaarsjes van
binnenuit verlichte pompoen.Zulke
pompoenen zouden ons verder tijdens de rit nog op andere cruciale punten de
juiste weg wijzen, terwijl ze op andere plaatsen opdoken in donkere
bossen.Het pad over een gemaaid
maïsveld werd aangegeven door theelichtjes in glazen bokalen.Enkele wortels en gevaarlijke stronkjes waren
gemarkeerd met reflecterende verf.Een
met een oliejekker aangeklede pompoen stond naast het pad te spoken.De eerste vijf kilometers bereden we tracks
door weiden en enkele plezante stukken bos, afgewisseld met veldwegen en
asfaltbaantjes.Zo ging het richting
Morkhoven.
Geregeld werd ik nog ingehaald door groepjes bikers,
waaronder zelfs een groep van meer dan twintig rijders.Als je zon groep ziet aankomen, dan heb je
met al die sterke lampen de indruk dat er een vrachtwagen of trein op je afkomt!Lagen de paden er tot dan toe lekker droog
bij, ter hoogte van Heist-op-den-Berg werden we door de vettige en slijkerige
Glazenstraat gestuurd.Ik denk dat de
pap afkomstig was van bouwwerken aan een huis in het begin van die zandweg.
Mijn kilometertellertje had het weer laten afweten na een
kilometer of vijf, het batterijtje zal dan toch ten einde zijn, maar ik had het
vervangen door een tweede exemplaar dat ik op zak had gestoken.Ik vermoed dus dat enkele kilometers niet
geregistreerd zullen geweest zijn!Een
tiental kilometer na de start werden we over een singeltrack gestuurd die zich
met vele bochten door een loofbos slingerde.De stammen stonden wel heel dicht tegen elkaar, zodat je op bepaalde
plaatsen weinig ruimte had om je met je fiets door te wurmen.Even verder stond een ruime bevoorrading met
lekkere soep, sportdrank, bananen, cake en suikerwafels.Een generator zorgde er voor de nodige
energie om er de lampen te doen branden.De groep Slijkfretters arriveerde toen ik mij aan het lekkers te goed
had gedaan en zo kwam ik Vickster nog eens tegen.De club viel wel op met in hun midden een
kerel die voor de gelegenheid een pompoen over zn helm had getrokken, deze zag
er betrekkelijk zwaar uit, en dan heb ik het over de pompoen, en een collega
die zijn helm en rug getooid had met kerstboomverlichting!Wat mensen al niet uitvinden om opgemerkt te
worden!
De soep van De Wiekers, een halve banaan, een stuk cake en
een bekertje sportdrank hadden amper kennis gemaakt met mijn maag, of wij
werden een maïsveld opgestuurd waar de zachte ondergrond er voor zorgde dat je
er stevig diende te trappen om vooruit te komen.De twee bikers die me ingehaald hadden gingen
plots iets minder snel vooruit en een oeps van één hunner liet zien dat hier
een tandje diende bij gestoken te worden!Wie dacht dat het na de bocht gedaan was, werd al snel duidelijk gemaakt
dat dit bijlange nog niet het geval was!Zwaar naar adem happend bereikte ik dan toch weer de weg.Maar niet voor lang!Nauwelijks was de ademhaling weer wat tot
rust gekomen, of we werden een dennenbos in gestuurd waar de track weer danig
smal was en zich rond de boomstammen slingerde.Aan het begin van het pad hingen een paar spoken in de bomen.Jammer genoeg beschik ik niet over de nodige
techniek om daar zonder voet aan de grond doorheen te komen!Zo kort waren de bochtjes!Een verlichte pompoen stond weer wat te
spoken.En het is de eerste keer dat ik
tijdens een mountainbiketocht geconfronteerd word met matrassen op het parcours!Enkele diepere putten op de track waren
immers opgevuld met matrassen!Daarover
rijden gaf wel een vreemd gevoel!En je
ging toch de dieperik in als je er over reed!Een plots vanuit het niets blaffende hond achter een draadafsluiting van
een tuin deed de haren op mn rug recht naar boven veren! Na een plaspauze al mn lampen eens gedoofd om
vast te stellen dat het daar zonder licht verrekt donker was!Ik was nochtans eerder op de tocht twee
rijders gepasseerd die maar weinig licht mee hadden!
Verder vonden we op ons pad asfaltbaantjes en kregen we
aantal tracks door weiden, velden en stukjes bos voor de wielen geschoven,
waaronder een aantal leuke paadjes.En
steeds doken ze weer op, die vele verlichte pompoenen.Toen ik in een straat met winkels in een
dorpscentrum de batterijen van mn lampen aan het vervangen was, vermits ik er
voldoende bij heb kan ik ze even goed eens vervangen, stak de groep
Slijkfretters met pompoen en kerstboom, me voorbij.De weg was gemarkeerd met pijltjes waarop reflecterende
strips waren aangebracht, bijwijlen met strips op bomen of palen.Gevaarlijke punten of punten waar je diende
af te slaan, werden gemarkeerd met een pompoen of met rode flikkerende lampjes.Ik kwam op 27 kilometer, maar door het
uitvallen van mn tellertje heb ik er vermoedelijk een aantal niet
geregistreerd, zodat we de beloofde 30 km gekregen hebben.Er zou een splitsing geweest zijn, maar die
heb ik niet opgemerkt!
Bij aankomst mn lampen en spullen in de auto gelegd, mn
fiets toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte parking en in de kantine
aangesproken door een biker die op jinba ittai stond te wachten, ten einde zijn
na de nightride in Bergen-op-Zoom vergeten schoenen te recupereren.Me bij deze mens aan tafel gezet en luttele
ogenblikken later kwamen jinba en patje2 binnen.Zij hadden de grote en aansluitend de kleine
toer gereden.Heroïsche verhalen over
buitenlands trips kwamen samen met glazen edel vocht op tafel.De mannen van een club die naast ons zaten
waren al goed boven hun theewater, maar konden toch nog de link leggen tussen
de papegaai op mn trui en de verhaaltjes op het web!Toen het aantal decibels van dit groepje
rechtevenredig met de inhoud van de geledigde glazen begon te stijgen en de
klok genadeloos het laatste uur van deze vrijdag in ging, heb ik afscheid
genomen en was het tijd om weer huiswaarts te rijden.
Het was een leuk ritje dat het mee moet hebben van de sfeer
die er gecreëerd werd.Al die pompoenen
uithollen, klaarleggen en doen branden moet toch wel wat tijd gekost
hebben.In ieder geval een plezante
manier om op een vrijdagavond een lang weekend met een groot aanbod aan
toertochten in te zetten!
Eerste MTB-You en Guadal Classic (35-55-80 km) te Harelbeke op 23-10-2011.
Zondag 23 oktober 2011 was een historische dag, want het was
de eerste keer dat ik een toertocht kwam rijden in West-Vlaanderen en zelfs de
eerste keer in mn leven dat ik zo dicht bij Kortrijk ben geweest!Ik merkte wel dat Harelbeke uiteindelijk niet
zo heel ver van de grens met Oost-Vlaanderen gelegen is en vrij dicht bij
Kruishoutem, waar ik een trouwe deelnemer ben van de Lozerbosveldtoertocht
begin september.Het noodlot wil dat ik
dit jaar niet in Kruishoutem aanwezig was omwille van fileproblemen tijdens
mijn verplaatsing huiswaarts en het te laat was om nog naar ginds te rijden.
Me geparkeerd op een plek over de spoorweg, in een straat
waar ik wagens met fietsdragers zag staan en dat bleek een goede gok wegens
enerzijds plaats zat en anderzijds vlak bij de start staande!Een andere toegekomen biker gevolgd en aan
het einde van de straat kwam het domein De Gavers in zicht.Reeds bij aankomst zag ik dat de toer veel
belangstelling genoot, want ook al was het al over halftien, de plek zag er
zwart van de gehelmde mannen en vrouwen.De mannen aan de fietsparking hadden hun handen vol, want de
nummerbordjes werden er met een colsonbandje aan je remkabels bevestigd en
nadien met een tangetje weer afgeknipt.Dat vraagt veel handelingen.Anderzijds was dit wel een extra veiligheidsmaatregel, vermits het
nummertje niet zo maar snel te wisselen is.Je moest je fiets namelijk wel zelf binnen de parking stallen.Even aanschuiven aan de inschrijving en om
9.50 u kon ik vertrekken, wat vrij laat is om nog aan de lange tocht van 80 km
te beginnen, zeker tegen mijn immer trage tempo!Misschien een tip voor de sponsor Telenet: sleutelhangers
laten maken met nummers die gemakkelijk aan en van een fiets kunnen geklikt
worden.Een verslagje van de rit heb ik
geschreven in etappes van 5 km!
Van 0 tot 5 km.De
tocht voert ons vanaf De Gavers naast de zeilvijver, waar veel bedrijvigheid
heerst, over een track die door een bos loopt.De track is door een haag afgescheiden van een wandelpad.Hier staan ook pijltjes van een vaste
route.We worden over een paadje gestuurd
waarop enkele bultjes zijn aangelegd zoals dat gebeurt op een crossparcours en
waar je lekker over kan wippen.Gedurende
de eerste kilometers krijgen we zeer leuke tracks door de bossen voor de wielen
en waarover het lekker bollen is!Daarna
worden we gedurende een kilometer over de zijflanken van het talud naast de
snelweg gestuurd die er hoger ligt dan het omliggende landschap.De passage wordt er bemoeilijkt door groepjes
met kinderen die wat trager rijden, evenals door enkele afvoergeulen die plots
in het gras opdoemen.Daardoor is het
voetje aan de grond zetten.De biker
voor me heeft pech, want had één van die geulen opgemerkt, maar valt bij het
afstappen toch nog gewoon om en duikt gedeeltelijk de goot in!Maar als een echte man verbijt hij de
pijn.Aan een brug moet iedereen het
talud af over een steil stukje tot op de straat.Alleen de echten blijven hier op hun fiets
zitten.
Van 5 tot 10 km.Asfaltbaantjes wisselen af met veldwegen.We krijgen ook een technisch stukje voor de
wielen geworpen.Daar is het in een
dichtbegroeid bosje keren en draaien rond boomstammetjes.Ook op deze plek is er wat oponthoud door een
opeenhoping van bikers die wiel aan wiel als een slang door het bos trekken.Wanneer ik het bos uitkom, zie ik een vrouw
met de bike aan de hand wandelen.Wanneer ik nog eens omkijk, bemerk ik haar met slijk besmeurde
fietspak!Gevallen in een plas op dit
beslijkte stukje van de route!Het
technische paadje gaat over in een gehavend pad tussen de rand van een bos en
een fabrieksterrein.Ook hier enkele
geulen die jong en oud weinig vertrouwen inboezemen zodat er al snel een kleine
file ontstaat.Eens dit bosje weer uit
volgen een aantal asfaltbaantjes tot aan een fabriek en een hoeve.
Van 10 tot 15 km.Na 11
km afgelegd te hebben, volgt een splitsing voor de route van 80 km die ons over
een lus van ongeveer drie kilometer door Sint-Lodewijk (Deerlijk) voert.We rijden er zelfs door een automatische
koeiensluis!Daar wordt de servitudenweg
afgesloten door uitschuifbare hekkens wanneer de koeien van de weide naar de
stal keren of omgekeerd.Na een aantal
asfalt- en kerkwegels met betonnen tegels vervoegen we weer de route van de
hoofdlus tot in Zwevegem-Heestert om er weer een splitsing te treffen.Voor mij is het rechtdoor over de grote weg
om even verderop een lang recht pad naast een bos in te moeten.Ik krijg er te maken met een groepje
tegenliggers.Aan het einde van het padvervoeg ik weer de bikers van de kortere
afstanden.Na enkele veldwegen ontwaar ik
in de verte een gele vlag van Telenet!
Van 15 tot 20 km.Het
verwondert mij van al na 16 km een bevoorrading te treffen!Toch maar eens geïnformeerd hoeveel
kilometers ik hier zou moeten hebben.Eén van de mensen spreekt van rond de 20 km!Zou ik dan toch ergens gemist hebben?Me tegoed gedaan aan stukken banaan, koeken
en cake.Het was duidelijk dat de twee
tot drie mensen die er aan het werk waren, het zeer druk hadden, want het afval
stapelde zich naast de vuilzakken op.Ofwel geen tijd om ze te vervangen, ofwel niet genoeg zakken bij!Er is nog heel wat gewemel van mensen in
kleurrijke pakken.Na de stop gaat het
over een helling naar boven.Bovendien
moeten we er optornen tegen een stevige wind.Een veldweg voert ons in de richting van een drukke baan.Daar volgt de splitsing tussen de route van
80 en die van 55 km, op 19 km na het vertrek.Goed dat de bikers voor me even twijfelden, zodat ik ook op mn stappen
ben teruggekeerd.Ik had de splitsing
namelijk niet gezien!De twee pijlen met
vermelding van de afstanden waren boven een opvallend geel bord met een
gevaarsteken aangebracht, zodat dit gele bord alle aandacht naar zich toe
trok!De bikers die voor de langste toer
kozen worden er naar links, evenwijdig met de drukke baan, over een gemaaid
maïsveld gestuurd.De drukke baan overgestoken
om daarna vast te stellen dat ik toch weer naar de andere kant moet!Omdat er niet echt een pad te zien is, is de
juiste richting hier en daar aangeduid door linten.De afpijling was voor mij tot hiertoe vrij
summier en niet altijd even duidelijk, maar ik ken natuurlijk de West-Vlaamse
gewoontes niet!Na enige tijd was ik er
aan gewend geraakt.Toch twijfelde ik op
sommige langere stukken of ik nog wel goed zat, vermits er geen
herinneringspijlen aangebracht waren tussenin.En niet aan elke zijweg waren pijlen aangebracht.Geen pijl betekende dus gewoon
rechtdoor!Eens de maïsstoppels voorbij
gaat het naar links een kerkwegel op richting Zwevegem, alwaar we na 20 km in
Moen toekomen.
Van 20 tot 25 km.De
rit voert ons over betonnen kerkwegels, naast velden en tuinen, alwaar een trio
spelende kleine kinderen zich smal maakt in een inham om me te laten
passeren.Vanaf een voormalige
spoorwegbedding krijgen we een goed zicht op de gehele landelijke en open
omgeving die baadt in het licht van de middagzon.Dat hier in vroegere tijden ooit een treintje
reed, was te zien aan een gerenoveerd witgeschilderd huis dat ooit een
stationnetje moet geweest zijn.Na
enkele bochtjes gaat het een bruggetje over en keren we op onze stappen terug
over een pad dat we daarstraks in de andere richting hadden bereden alvorens af
te slaan en waarop ik op de heenweg in de verte bikers had zien naderen.
Van 25 tot 30 km.Een
hobbelig paadje voert ons over een pas geoogst en omgeploegd veld in de
richting van een eenzame, witgeschilderde kapel met blauwe deur, zich
aftekenend tegen een staalblauwe hemel.Met die zon en deze kleuren krijg je het gevoel van in Griekenland te
zijn!Daarna weer tussen de stoppels van
waar eens maïs had gestaan.Dat was
zwaar trappen geblazen door de aanzuigende bodem!En dan nog tegen de wind in!Ik was bekaf toen dat veld achter mij
lag!Om even verderop weer op hetzelfde
getrakteerd te worden!Op een moeilijk
paadje in een grasveld met wat struikgewas, steken twee jongens me voorbij.Veel andere bikers krijg ik op mn eenzame
tocht niet meer te zien!
Van 30 tot 35 km.Veldwegen, baantjes en paadjes voeren ons door een landelijke omgeving
in een overwegend open landschap.Deze exclusieve
lus voor de 80 km voert ons daarbij over de gemeente Heestert.Na nogmaals een stoppelveld doorworsteld te
hebben, doemt in de verte een gele vlag op als teken van een rustplaats op 34
km.Blijkt dat dezelfde plek te zijn als
de eerste stop!En ik kom er toe op het
juiste ogenblik, vermits er een grote schaal met stukken rijsttaart wordt
klaargezet! De twee jongens van daarnet
laten de rijsttaart evenmin aan hun neus voorbijgaan!En net zoals ik vragen ze zich af hoe het nu
verder moet!Dus even te rade bij één
van de mensen ter plekke!Blijkt dat we
weer een stukje dezelfde weg op moeten als daarstraks, maar dan aan de
splitsing net voor de drukke baan dienen te kiezen voor de route van 55
km.Een tip voor volgende keer: aan de
splitsing een pijl plaatsen met de vermelding 80 km (eerste passage) en 80 km
(tweede passage) en ook aan de bevoorrading goed aanduiden welke kant men op
moet bij een eerste en tweede passage!Dus weer die korte, zachte helling op, beukend tegen de wind in!
Van 35 tot 40 km.Nu
gaat het naar rechts de drukke baan over om even verder het kanaal te moeten
kruisen over de smalspoorbrug van Zwevegem.Veldwegen en asfaltbaantjes worden ons deel voor de komende kilometers
tot aan de splitsing tussen de 80 en de 55 km op 38 km na de start.Geregeld passeren we daarbij schilderachtige
oude hoeven in een landelijke omgeving.Een mooi gelegen track brengt ons over een zachte, maar niettemin zware
want lange helling naar boven, om daarna lekker naar beneden te kunnen razen.Op korte tijd krijgen we twee splitsingen te
nemen.Aan de eerste daarvan zie ik een
vrouw die sinds de stop in mn zog hangt, de 35 km op gaan.
Van 40 tot 45 km.Ik
rijd al een hele tijd alleen, wanneer twee mannen me voorbijsteken.Boerenwegen en kerkwegels met de klassieke
betontegels maken kennis met onze wielen die op 43 km geconfronteerd worden met
een zwaar hobbelig en uitputtend stuk door de velden.Op 45 km naderen we een fraai dorpscentrum en
rijden we door de Kerkestraat naast de grote kerk van Sint-Denijs.
Van 45 tot 50 km.Kerkwegels
en veldwegen voeren ons tot de derde stop op 49 km.Deze rustplaats is ondergebracht op de
binnenkoer van de IJshoeve.Maar deze
lekkernij is er aan de stop niet te bekomen!De plek, in de zon en uit de wind, nodigt uit tot een gemoedelijke
babbel tussen mensen die elkaar van elders kennen en elkaar hier
tegenkomen.De kans dat ik hier bekenden
tegen het lijf loop is zo goed als nihil.Ik help er twee mannen voort met mn pompje waarmee ze hun daarnet lek
gelopen banden weer op punt kunnen stellen.
Van 50 tot 55 km.Na
de stop op de binnenkoer volgt een mooi stuk over een assenweg en een grindpad,
zacht klimmend naar boven, om te genieten van prachtige vergezichten.Ons pad raakt de grens met Spiere-Helkijn en
Zomergem, waar we een kort stukje naast een grote baan fietsen.Spiere-Helkijn wordt zelfs in het Frans
vermeld!Zitten we dan zo dicht bij de
taalgrens?De bikers die ik aan de derde
bevoorrading heb gezien steken me één na één weer voorbij.
Van 55 tot 60 km.Nadat
ik een wandelend gezinnetje heb ingehaald op een veldweg, stop ik aan een
straatnaambord, in de hoop te kunnen lezen waar ik me ergens bevind!Het laatste trio van aan de derde stop rijdt
voorbij.Verkeerd gereden, hoor ik één
van de kinderen zeggen!Neen, gewoon
even naar het bord kijken!Geen
vermelding van de gemeente!Dus die
mensen even aangesproken.Ik ben in
Kooigem, zo wordt me duidelijk gemaakt.Na een babbeltje weer verder op pad.Ik ben op mn weg al heel wat kapelletjes tegengekomen, maar nu zie ik
één van de grootsten staan.Een bord
ernaast draagt de vermelding Kapelhoeve.Die staat iets meer achterin, maar geeft maar een vervallen indruk.Verlaten?Grintwegen voeren ons langsheen andere hoeven in een open
landschap.Op 59 km, na het zoveelste
stoppelveld te hebben doorworsteld, zie ik een groep mannen met grote kijkers
en fototoestellen staan!Zou hier ook
een foto van ons gemaakt worden?Zoals
daarstraks na een halfuur rijden?Ik zal
er dan mooi op staan, vloekend op de zuigende ondergrond!Even gestopt om te informeren naar hun
doen!Het zijn vogelspotters die het
gedrag van roofvogels en kleinere soorten gadeslaan.Een bak bier is niet ver af!Die mannen houden dus ook een
après-bird!In de verte zie ik nog twee
kompanen op hun bikes naderen.Op 59 km
springt mijn hart op van vreugde!Want
we duiken het Bellegembos in.Een
Franssprekend gezin raapt er kastanjes.De
vreugde bij het zien van mijn favoriete begroeiing, bomen, en mijn favoriete
ondergrond, singletracks, wordt al snel getemperd door het feit dat ik geen
meter meer vooruitkom!Het stompen over
de stoppelvelden heeft de kracht uit mn benen weggezogen!Ik raak zelfs het kleinste bultje niet meer
op!Ik merk ook aan de ondergrond dat
sommige stukken van de track voor de gelegenheid zijn vrijgemaakt, te zien aan
de bodem die uit losgewoelde bladgrond bestaat.Het ziet er niet goed uit voor den Strammer!Uitgeteld, geen fut meer in de benen, met nog
20 km voor de boeg!In het bos een
rustpauze ingelast, de blaas geledigd, evenals een zakje gel en twee
meegebrachte grannys opgegeten om weer op krachten te komen!Na een krachtinspanning rijd ik even later
het bos weer uit.
Van 60 tot 65 km.Eens het bos weer uit voert de route ons door open velden waarbij ik
even later de zoveelste passage van een pas omgeploegd veld naar de hel
verwens!Daar heb ik nu zo stilaan
genoeg van!Een servitudenweg voert ons
letterlijk door de tuin van een mooi gerenoveerd oud huisje, alwaar ik aan de
bewoners vraag of het wel degelijk hier is dat ik moet wezen!De vrouw, die de bloemen aan het gieten is,
zal zelden zoveel mensen zo dicht voorbij haar deur hebben weten passeren!
Van 65 tot 70 km.Een
smal asfaltpaadje voert ons door de weiden tot aan een hoeve uit 1762 die
luistert naar de naam Ter Twee.Een
hemel op aarde voor wie er zo rustig kunnen wonen.Pompoenen en ander fruit sieren er de
tuintafel.Van 68 tot 70 km volgt de
doortocht van Zedelgem met twee oude windmolens.Even van de route afgeweken om één ervan van
dichtbij te gaan bekijken.We treffen
een aantal verkeerslichten op onze route en passeren een grote fabriek, ik
vermoed Beckaert, om te arriveren aan een groot sluizencomplex.Intussen ben ik het dipje van daarnet toch
weer te boven gekomen.
Van 70 tot 75 km.We
worden een paadje op gestuurd dat op een berm tussen het kanaal en een straat
gelegen is.Dan gaat het verder naast
het kanaal met hier en daar een zijsprongetje over naastliggende paadjes.Ik hoor het geluid van een snelweg, en even
later rijden we weer over een talud ernaast.Het gras is er voor de gelegenheid wat gemaaid.Ook hier weer een aantal afvoergeulen,
verstopt onder het gras.Verderop zie ik
een spoorweg liggen, het teken dat ik bijna weer bij af ben!Eens het talud af, gaat het de spoorweg
over.Een zak sluikafval aan de kant
doet me de wenkbrauwen fronsen!Hier
klopt iets niet!Deze zak heb ik
vanochtend ook zien liggen!Even verder
zie ik de plek waar we het talud waren opgereden, maar de pijlen zijn weg!Ik keer op mn stappen terug en kom een jonge
kerel met zn bike tegen.Hij zou de
route nog willen gaan fietsen, want wist niet dat er zo dicht bij zijn woonst
een toer was vandaag!Het duurt even
voor hij mijn verhaal begrijpt.Dat ik
bijna rond ben en weer op het begintraject ben gesukkeld en dat de pijlen
verderop al weggenomen zijn.Hij was
eerst van mening dat ik er ook nog aan wou beginnen!Dan heb je de pijl na de spoorweg gemist,
weet hij me te vertellen.Inderdaad, die
wijst daar naar links!
Van 75 tot 80 km.Ik
kom weer in de bossen waar ik vanochtend vertrokken ben en zie pijltjes staan
van een vaste route.Luttele kilometers
verder ben ik weer aan de startplaats.Er is nog veel drukte, maar niet meer van bikers.Achtergelaten lege glazen verraden dat hier
een wervelwind van bikers gepasseerd is vandaag!Kennis gemaakt met de breinen achter de site
van MTB-You, ook al was de ontmoeting maar van korte duur.Begrijpelijk, vermits deze mensen nog heel
wat opruim voor de boeg hadden en het ook voor hen morgen weer werken geblazen
is.Alle zware bieren blijken te zijn
verzwolgen door de keelgaten van de deelnemers, een aantal waar de
organisatoren met hun eerste uitgave niet op gerekend hadden.Wat dat betreft dus een schot in de
roos!Of ze het beste uit hun streek
naar boven hebben gehaald, daar kan ik niet over oordelen, vermits ik niet van
hier afkomstig ben en niet vertrouwd ben met de West-Vlaamse tochten.Zelf houd ik meer van bosrijke streken, maar
de bike is wel het middel bij uitstek om kennis te maken met onbekende plaatsen
en wegen te berijden die je anders nooit te zien zou krijgen.Je moet overal eens komen rijden om je
aardrijkskunde wat bij te schaven.Dat
de nodige inspanningen gedaan waren om iedereen aan zn trekken te laten komen,
en dat voor zo weinig inschrijvingsgeld, was meer dan duidelijk.Het sportieve gehalte lag voor mij in ieder
geval meer dan hoog genoeg, t was een zware rit met meer hoogteverschillen dan
dat ik verwacht had en een stevige wind om tegen op te boksen.De zuigende stoppelvelden maakten het ook
zwaar, die ben ik niet gewend.Ik was
goed moe bij aankomst!Zodanig zelfs dat
ik mijn verhaaltje niet dezelfde avond nog heb geschreven!En dat wil al wat zeggen!
Toertocht (30-45 km) van WTC Zomerlust te Wouwse Plantage op
16-10-2011.
Het was weer vroeg opstaan vanochtend, want voor vandaag had
ik een toertocht over de grens in Nederland uitgekozen en ik was zinnens van
met de bike van thuis uit naar ginder te rijden, goed voor een 30 km
enkel.Omdat het zeker geen slijkrit zou
worden en ik wat problemen had met de Turner-bike, was dit de uitgelezen kans
voor een maidentrip met de gloednieuwe Lapierre Zesty, die nog alleen is buiten
geweest om de Grensparkroute eens te rijden.Wonder boven wonder was ik klaar op het vooropgestelde tijdstip, zodat
ik om 8.00 u op weg kon voor een lange rit.Ik was van mening dat het mijn jaarlijkse koninginnenrit was, de langste
die ik rijd, maar ik zat er naast.Want
Wouwse Plantage is dichterbij dan Wouw, dus het is deze laatste die mijn
jaarlijkse langste is!
Via binnenwegen richting Ravenhof in Stabroek gereden.Net voor de kruising met de s Hertogendijk
kwam de zon boven de horizon piepen en wierp een zeer lange schaduw van een
mountainbiker, eenzaam op weg in de koude ochtend.Aan de horizon de wolken boven de
kerncentrale van Doel.In de buurt van
het Elzenbos zag ik gele pijlen hangen van de toertocht vanuit Kapellen.En aan het Ravenhof kwam ik zowaar tussen de
rijders van deze toertocht terecht.Ik
werd zelfs voorbijgestoken door een clubmakker die niet zal geweten hebben dat
ik eigenlijk maar op doortocht was!
Op de Putseweg even halt gehouden om wat te prutsen aan mijn
kilometertellertje dat net nu voor deze lange toer forfait gaf!Batterijtje leeg?Een andere biker stak me voorbij en ik heb
lange tijd in diens spoor kunnen rijden.Hij was duidelijk ook op weg naar De Pin, zoals de Nederlanders Wouwse
Plantage noemen.Aan de start was het
een drukte van jewelste alwaar een dame aan de inschrijving met veel
overtuiging soepbonnetjes, inclusief een gratis massage, aan de deelnemers
overhandigde.Rubber-12 tikte op mn
schouder, hij was ook al present en met de fiets tot hier gekomen.Om 9.30 u konden we van start gaan via een
stukje fietspad om dan de Plantagebaan over te steken en de bossen in te duiken
over een smal paadje dat er nog vrij vochtig bij lag.Ik had soms wel wat last van de lage zon die
in mn ogen scheen, waardoor ik soms niet goed zag waar ik reed!Gedurende de eerste kilometers kon ik rubber
nog goed volgen, alsof de nieuwe bike me vleugels gaf, maar ik voelde al snel
dat ik dit tempo niet zou blijven volhouden.Op een bepaald ogenblik werd ik ingehaald door een sneller groepje dat
rubber mee opslokte, en ik zag hem wegstuiven, de volgende bossen
tegemoet.Want op deze tocht duik je na
honderd meter de bossen en in om er nooit meer uit te komen.Zo goed als voor de volle honderd procent
off-road.De enige verharding die je
tegenkomt is het asfalt bij het oversteken van de verkeerswegen.Aan al deze oversteken hadden mannen van de
club postgevat.Zelfs op de
ongevaarlijke kruisingen stond er wel iemand eenzaam op post, zijn bike tegen
een boom geparkeerd.Op een kruispunt
van zandwegen midden de bossen waren zelfs nadarhekkens geplaatst en stond er
iemand op de uitkijk.Met dank aan die
mensen voor deze service!
De toer bracht een afwisseling van bospaden, smalle tracks,
paadjes door weiden en velden en stukjes heide.De ondergrond lag er goed berijdbaar bij.Geen modder en geen los zand.Het begin van de tocht voerde ons richting
Zoomland waar de biker zijn hart kan ophalen door over de verschillende bulten
te razen.Door de lage zon koos ik op
één van die bulten toch voor de verkeerde kant, waardoor ik in los zand kwam
vast te zitten.Van het drietal dat me
klakkeloos volgde kwam de eerste ook vast te zitten!En dan weer over de wortels naar beneden
razen.
Verder werden we gedurende een aantal kilometers over de
groene vaste route gestuurd die ons bij momenten door prachtige landschappen en
bossen stuurde.Wat een mooie streek
hier!Ineens zag ik naast mij een grijs
koppeke opdoemen.SilverFokske had
blijkbaar dan toch voor deze rit gekozen.Een korte babbel, want we konden moeilijk naast elkaar blijven rijden,
teneinde de snelle jongens ruim baan te geven!Nadat hij gevraagd had of ik het niet erg vond dat hij er vandoor ging
en ik hem geantwoord had dat ik mn best zou doen om niet te veel later aan te
komen, stoof hij weg als een pijl uit een boog.Door mn trage tempo ben ik gewend van alleen te rijden, tussen de
vele anderen!Want er reden heel wat
bikes door de plaatselijke bossen.Maar
op enkele singletracks na konden de snelleren de trageren zonder veel problemen
voorbij.
Een oudere biker die een tijdje achter me had gereden op een
track, kwam naast me rijden toen we een brede zandweg op draaiden.We treffen het met het weer, zei hij in het
voorbijrijden.Zeg dat wel, zon mooie
zonnige zondag!De brede zandweg kwam me
bekend voor en even later passeerden we de in de bossen gelegen Nieuwe Kloof,
een domein met feestzalen.In de buurt
van De Kloof lag de ondergrond er iets natter bij, maar de grote plassen konden
gemakkelijk ontweken worden.De vorige
rijders hadden er al mooie paadjes gevormd.Bijzonder mooi was de plek waar een infobord de toegang tot de Wouwse
Plantage markeerde midden de bossen.Links en rechts van het pad stonden de dennenbomen op een reeks lage
heuvels, een zeer merkwaardige omgeving.Paadjes door bossen en heide werden ons deel.
De bevoorrading stond in het midden van een grote zandvlakte
die ingenomen werd door de vele bikers in hun bontgekleurde pakken, hun fietsen
in het zand gelegd of tegen de bomen geplaatst.De sportdrank smaakte lekker naar citroen en je kon er granenrepen
eten.Maar ik koos voor de lekkere
gevulde koeken die je bij ons niet vindt.Rubber en SilverFokske hadden elkaar gevonden en dronken hun bekertjes
in de warme zon.Ondanks dat kon je
zeker vanochtend een lange broek of beenstukken verdragen.
Allen weer op pad, maar na enkele kilometers moest ik de
twee anderen lossen en zag ze in de bossen verdwijnen.Paadjes door de bossen en over stukjes heide
met af en toe wat los zand, werden ons voor de wielen geworpen.Na de stop zijn me opmerkelijk minders bikers
voorbijgestoken.De snelle jongens
zullen dan al verder op het parcours gezeten hebben!Een track die door het bos evenwijdig liep
met een rijbaan kruiste via twee houten bruggen een diep uitgesneden waterloop.Misschien de Zoom?Even halt gehouden op de eerste brug.Een passerende biker vroeg of ik pech had! Neen, gewoon even kijken hier naar de mooie
omgeving.Verderop kreeg je schuin
achter je de lichtbakens te zien van de vlieghaven van Woensdrecht.Een tijdje in het wiel gehangen van een trage
rijder op een mooie singletrack, om tenslotte toch voorbij te steken.Toen ik het fietspad van de baan van
Huijbergen naar Wouwse Plantage onder mijn fietsbanden zag passeren, dacht ik
dat het einde naderde!Maar niets
daarvan!Even verder doken we weer de
bossen in over paadjes en tracks.Om
nadien over een fietspad gestuurd te worden dat weer naast een diep uitgesneden
beek liep.Om tenslotte toch Café De
Reebok te bereiken.
Rubber en Fokske genoten al van een glas gerstenat.Ook Pcdoc en Liesje waren present.Het was een drukte van belang voor het
café.Tot zelfs de middenberm van de
straat werd ingenomen door de bikers.Door het zonnige weer zullen velen geen zin gehad hebben om al naar huis
te vertrekken.Pcdoc deed weer zijn best
om de sfeer op deze mooie zondag met zijn fototoestel vast te leggen voor de
eeuwigheid.Als de ouderdom ons van de
fiets wegjaagt, kunnen we zo nog eens terugdenken aan de tijd van toen en aan
het fietske dat mij weer levensvreugde heeft gegeven.SilverFokske hoopte met zijn wagen over de
lokale wegen weer thuis te geraken teneinde de wegenwerken op de snelwegen in
Nederland en België te omzeilen.Met
rubber-12 via één van de toegangen tot de Plantage en de Verbindingsstraat door
Essen-Hoek, Kalmthout-Hoek en de heide naar Heide-Kalmthout gereden.De door de brand eind juni verwoeste bomen
waren thans omgehakt.Toch heel wat, te
zien aan de grote hopen verzaagde boomstammen die opgestapeld waren.Waarom niet gewacht om ze nog een kans te
geven om misschien weer tot leven te komen de volgende lente?Het was er superdruk met veel fietsers en
wandelaars!In Heide afscheid genomen en
naast de spoorweg Antwerpen-Roosendaal richting Kapellen gefietst.In Kapellen was het alsof de achtertrein van
mn fiets begon te zwalpen.Verdekke, ik
zat met een lekke achterband!Dat is al
zo lang geleden, en tijdens zijn eerste rit heb ik prijs met de nieuwe
bike!De notubes deed dan toch niet zijn
werk!Al goed dat dit gebeurde aan het
einde van de rit!Omdat ik niet ver meer
van huis was, een paar keren bijgepompt om het thuisfront te bereiken.Fietske proper gemaakt, de douche in en mn
kleren gewassen.Die lekke band, dat
zijn zorgen voor tijdens de week!Door
het niet werkende tellertje kan ik enkel gokken op de totale afstand, zegge 30
+ 45 + 30 = 105 km!Meer moet dat niet
zijn!Mooie toer, ik heb me geamuseerd
vandaag!
Toertocht (15-25-35-45 km) van KFC De Vrede te
Wechelderzande op 15-10-2011.
Op deze zonnige zaterdag, na een korte nacht wegens de
nightride te Bergen-op-Zoom de avond voordien, en na snel wat boodschappen
gedaan te hebben, kwestie van iets eetbaars in huis te hebben, ook afgezakt
naar de Voetbalstraat in Wechelderzande.Het was al filerijden hier op de grote baan en toen ik de Antwerpse ring
op reed waren daar twee rijstroken afgezet en was het daar ook aanschuiven
geblazen.In de richting Nederland was
het nog erger!Dus een knoop in mn
zakdoek gelegd om na afloop zeker niet langs de snelweg weer naar huis te
keren!In de lawaaierige kantine zaten
al veel bikers die de toer achter de rug hadden.Me ingeschreven en om 12.55 u zat ik op mn
fietske nadat ik een biker er op attent had gemaakt dat de start vlak naast het
voetbalveld was, want deze mens had dat niet gezien en reed daar te zoeken.
Twee kilometer verder doken we al een singletrack op en
vervoegden zo de rode vaste route.Omstreeks vijf kilometer reden we over één van de nieuwe stukken die
onlangs voor deze route werden uitgestippeld.Die nieuwe tracks liggen er nu toch al wat vaster bij dan kort na de
aanleg, ook al houd ik nu niet zo direct van al die wasbord-hobbels die deze
track rijk is.Dat is niet ideaal voor
de rug!Twee kilometer verder kwam de
splitsing voor de 45 km en kwamen we op een track van de vaste blauwe route die
zich door mooie bossen slingerde.De
herfstzon viel tussen de bladeren in de kruinen van de bomen die al last
beginnen te krijgen van de eerste kaalheid, nu de winter voor de deur
staat.Het tellertje klokte 13 km af
wanneer we de hoofdingang van de Lilse Bergen voorbijreden.
Ongemerkt kwamen we op de groene vaste route nadat we de
rotonde met de op- en afrit Beerse van de E34 rechts van ons tussen de bomen
hadden kunnen zien liggen.De groene
route bestaat uit een aaneenschakeling van eerder veldwegen, afgewisseld met
paadjes door loofbossen.Men rijdt hier
door een meer open landschap in tegenstelling tot de dennenbossen van bij de
aanvang.Op 19 km ging het de snelweg
over en aan de omgeving merkte ik dat het koninginnenstuk van de vaste route in
het verschiet lag.En inderdaad, een kilometer
verder konden we genieten van de bekende slingerende track in de buurt van het
golfterrein op de vaste rode route.Eerst een treintje snelrijders laten passeren om deze geliefde track aan
mn eigen tempo te kunnen berijden.Ik
kreeg toch nog bikers achter me aan!Na
de track ging de vaste route vroeger rechtdoor, terwijl nu links afgeslagen
wordt om weer een mooi smal paadje op te gaan met halverwege een hoge bult,
waarna men de Achtzalighedenboom te zien krijgt.Als men er tenminste niet achteloos
voorbijvliegt zoals mijn voorganger!Prijsvraag van deze week: waarom heet die boom zo?De eerlijkheid gebiedt wel te vertellen dat
er intussen al een aantal zaligheden zijn afgestorven!Niets of niemand heeft het eeuwig leven,
zelfs niet met zon naam!Omdat ik weet
hoe je weer aan het begin van de koninginnentrack kunt geraken, op mijn stappen
teruggekeerd om er nog eens een tweede keer van te genieten.De biker die in de buurt van de
Achtzalighedenboom op de grond was gaan zitten om aan zn bike te kunnen
prutsen, was intussen verdwenen.
Na nog een stuk van de groene route voor de wielen te hebben
gekregen, kwamen we weer op een nieuw stuk van de rode route waar een
singletrack is aangelegd met bultjes en korte bochtjes.Daar is iets meer techniek voor vereist om
geen voetje aan de grond te moeten zetten wanneer men om een boomstam heen moet
draaien.We doken het struikgewas in om
in een bos te komen naast een gracht en passeerden het hutje aan de vijver, de
klassieke plek waar de toertochten in deze streek hun bevoorrading
opstellen.Niets van dat deze keer, er
stond enkel een koets met twee paarden en een echtpaar menners.We maakten een lusje en kwamen een tweede
keer voorbij de vijver gereden.Mijn
tellertje gaf 27 km aan.Zelfs rekening
gehouden met de extra kilometers die ik gemaakt had, was ik al over halverwege.Waren de paden die we tot dan toe voor de
wielen hadden gekregen me vrij bekend van de vaste routes en uit andere
toertochten, nu doken we een onbekende track in.Die slingerde zich door een loofbos om
tenslotte weer uit te komen aan de voetbalvelden van aan de start.Die mannen van de voetbal hebben het wel goed
bekeken van hun bevoorrading op te stellen in de buurt van de start.Dat bespaart een hoop verhuis van materiaal!Er konden bananen, partjes appelsien, koeken
en sneden cake gegeten worden.Er
stonden nog andere bikers en er kwamen er tijdens mn pauze nog toe.Ik was zeker niet alleen op pad in de bossen,
want ik schat over de gehele rit toch wel ingehaald te zijn geworden door een 60
tot 80 bikers.Ik ben de tel
kwijtgeraakt!Voor mij kwam de stop op
30 km.
Het gedeelte van de toer na de rust was voor mij het meest
interessante omdat ik over onbekende paadjes kon rijden en er geen gebruik
gemaakt werd van de paden van de vaste routes.Het begon al vrij snel met een plezante over en weer slingerende track
door de bossen, alwaar ik het gezelschap kreeg van een jonge vrouw op de
bike.Intussen was ik zon 35 km
onderweg.We werden verder door de
bossen geloodst over een afwisselend parcours van smalle tracks en bredere
wegen.Het geluid van wagens verried dat
we de E34 naderden.We reden er over een
track vlak naast de snelweg.Op 37 km
via een brug de snelweg over om het grondgebied van het Kasteeldorp Vorselaar
binnen te rijden en weer een mooie track in het bos voor de wielen te
krijgen.En er waren nog steeds veel
andere bikers onderweg, geregeld haalden groepjes me in.Volgde weer een mooie track doorheen de
bossen met heuveltjes op en af om dan een breder bospad op te gaan dat overging
in een veldweg en uitkwam op de plek met de 14
kapelletjes.Ik ben daar ooit eens
beland toen ik hier enkele jaren geleden in het wilde weg in de buurt was komen
rijden.Mijn tellertje gaf bijna 43 km
aan, dus het einde moest zo stilaan in zicht beginnen komen.
Het parcours bracht ons over bos- en veldwegen voorbij het
motorcrossterrein van Lille waar je in de verte die kerels met hun motos over
de bergjes zag vliegen.Het
motorengeronk weerklonk in de omgeving tot we weer het bos in doken.Er reed een hele tijd een biker achter me aan
op zon honderd meter afstand.Een
asfaltbaantje bracht ons weer in de richting van de snelweg E34 waar een groot
bord de afrit Lille aankondigde.Even
verderop kondigde een klein bordje voor ons de laatste drie kilometers
aan!En zelfs op dat laatste stukje
kregen we nog leuke tracks te berijden in de bossen en passeerden we De
Zevende Hemel, een gebouw met bijhorende stalling, een soort
ontmoetingsplaats. Doordat ik er even
halt hield, kon de biker die al een hele tijd een eind achter me reed, me
bijbenen.Er passeerde nog een groepje
mannen en vrouwen.Snel aangepikt en mee
de grote baan overgestoken.We reden het
kerkhof voorbij en dat was het sein dat we dra weer aan de voetbalterreinen
zouden zijn.Ik had in totaal 52 km
gereden.
Geen gebruik gemaakt van de bikewash.Binnen in de kantine drie flesjes ijsthee
soldaat gemaakt en een broodje kaas naar binnen gewerkt!Op de velden waren tegelijkertijd twee
voetbalwedstrijden aan de gang.Nog
bijna een uurtje blijven uitrusten met het gedacht van jinba ittai nog te
zien.Hij moest vandaag werken, maar zou
nog net voor sluitingstijd proberen te starten.Geen jinba te zien gekregen.Terug naar mijn auto die geparkeerd stond in een nette straat met keurig
onderhouden voortuintjes, voor hetzelfde huis waar ik een aantal jaren eerder
al eens was komen parkeren.Het was niet
nodig geweest, want de grote parking voor de voetbalvelden blijkt nu netjes
aangelegd te zijn met een gloednieuwe toegangsweg.Via de secundaire wegen naar huis
teruggekeerd en geen last gehad van de files op de snelwegen rond Antwerpen!
Mooie toer, waarbij in het gedeelte voor de rust bijna
uitsluitend de paden van de vaste routes worden aangedaan.De tweede kleinere helft komen minder bekende
paadjes aan bod.Veel afwisseling, veel
bos, veel off-road en een prachtig herfstweer!
Nightride (20 km) van de Mellowbikers te Bergen-op-Zoom op
14-10-2011.
Wanneer de dagstaak er omstreeks 16.30 u op zat, iedereen
weg was en de rust weerkeerde, was het alle hens aan dek om alles in gereedheid
te brengen voor de afreis naar Bergen-op-Zoom.Alles de auto in, de fiets die al op mn werkplek stond opgeladen en nog
snel een kop soep en wat overschot van stoofvlees met een paar boterhammen naar
binnen gewerkt.Mijn vrees voor files op
de E19 werd bewaarheid ter hoogte van Sint-Job-in-t-Goor. Dus daar snel de afrit op en via de lokale
wegen naar huis, de spullen die ik niet nodig had snel binnen gezet en dan via
de nachtelijke Putseweg en over Huijbergen naar de Boslustweg in Bergen-op-Zoom,
op een boogscheut van de Belgisch-Nederlandse grens.Meteen weet ik hoe je daar moet geraken, voor
een groot stuk identiek aan de route naar Wouw en Wouwse Plantage.
Bij aankomst aan de Stayokay viel me het grote aantal
geparkeerde wagens op!Dit was niet
langer het ritje van vorig jaar voor een select gezelschap, getuige de 203
bikers die voor dit nachtelijk amusement naar hier waren gekomen.Mn lampen gemonteerd, mn schoenen aan en
naar de inschrijving.Terwijl ik me
stond klaar te maken, kwam jinba ittai voorbijgereden, hij was aan zn toer
begonnen.In de Stayokay was het zelfs
drummen geblazen om tot bij de inschrijftafel te komen!Ik zag onvoldoende in het schemerlicht om mn
inschrijvingsbewijsje in te vullen!Wat
zat ik nou te sukkelen terwijl er zon megaverlichting op mn helm
pronkte!Terwijl ik vruchteloos naar het
schakelaartje tastte, merkte ik dat ik de lamp gewoon achterstevoren op mn
helm gemonteerd had!Van de stress om me
te haasten!Gelukkig hangt ze maar vast
met klittenband, zodat ze snel omgedraaid was!Het verwonderde mij dat er nog geen Nederlanders geweest waren die dat
gezien hadden en er opmerkingen over gemaakt!
Om 20.45 u was ik goed en wel op pad, reed voorbij de twee
mannen die op het kruispunt post hadden gevat, om even verderop het bos in te
duiken op een plek waar twee mensen met een fototoestel in de weer waren.Wat me al direct opviel waren de mooie,
verzorgde pijltjes die het parcours aanduidden.Allemaal even netjes en eenvormig en duidelijk van ver te zien.Soms bescheen je lamp een hele rij dergelijke
pijltjes die in een bos aan boomstammen en paaltjes bevestigd waren.Het moet een hele klus geweest zijn om die
allemaal te maken.Er waren nog redelijk
wat starters en ik maakte me soms wel wat zenuwachtig wanneer een sneller
treintje in mn zog naderde!Amper vijf
minuten na mn vertrek kondigde mijn gsm de ontvangst van een berichtje
aan.Dat zal de rubber zijn die zijn
vertrek aankondigt!Niet gestopt om te
antwoorden, hij zal me seffens wel zien, heb ik toen gedacht.
In het begin van de tocht werden we over een pad gestuurd
dat bestraat was met brede stenen, waartussen de voegen alsmaar groter
werden!Ik vermoed dat er aan het einde
zelfs ronde houten stammen gebruikt waren.Dat de spleten tussen de stenen steeds groter werden, boezemde me weinig
vertrouwen in!We reden de bossen in en
kregen bospaden en tracks voor onze wielen geworpen in het nachtelijke
duister.Hier en daar diende een bultje
overwonnen te worden.De ondergrond was
vrij droog, op hier een daar een grote plas na.Op bepaalde plaatsen lag er zelfs nog veel los zand!Bij aanvang vlotte het niet al te goed en
voelde ik me wat opgejaagd.Bovendien
zat er speling op de trapas van mn fiets!Ja, iets dat veel gebruikt wordt, slijt!En mn kilometertellertje werkte weer niet!Altijd last mee bij nachtritten!Dat toestelletje wordt gestoord door de
batterijen van de lampen, vermoed ik.De
stress van de werkweek zinderde nog na en eigenlijk was dit een goed begin van
het weekend om deze letterlijk uit je lichaam te trappen.Af en toe even aan de kant of me smal gemaakt
om snelleren te laten passeren.Toen ik
even aan de kant stond te lurken aan mn drinkzak, hoorde ik achter me een bekende
stem.Achterom kijkend zag ik niemendal
omwille van het sterke licht dat me bescheen.Het was rubber-12 die me had ingehaald.
Van dan af ging het beter.De motivatie om rubber-12 te proberen te blijven volgen deed me nu
sneller trappen en overal over vliegen.Want er lagen wel redelijk wat wortels op ons pad.Licht in het bos bewees dat we de
bevoorrading bereikten.Ik zag daar
licht flikkeren tussen de bomen en ben gaan kijken.Er hing een fiets in een boom en het kader
ervan was omwikkeld met een lichtslang.Aan de stop kreeg elke biker een blikje Redbull en een reep krachtvoer
van Isostar.Rubber was in gesprek met
een deelnemer die op een paaltje was gereden en wiens voorwiel verbogen
was.Vandaar dat de seingevers op
bepaalde plaatsen een fluojasje rond de paal aan het einde van een pad hadden
vastgemaakt.
Na de rust weer op pad door de nachtelijke bossen.Rijdend over een tapijt van dennennaalden
reflecteerden de pijltjes het licht van mn lampen die ik aan de stop van een
nieuwe batterij voorzien had.Bredere
boswegen wisselden af met smalle tracks tussen boomstammen.We slaagden er zelfs in van enkele bikers in
te halen!Niet alleen het licht, maar
ook het naar elkaar roepen achter ons, toonde dat er een groep mannen
naderde.Volgde een lange strook los
zand.De rubber was er door geraakt,
maar ik bleef steken, kon mn evenwicht niet houden en viel op de grond.Daardoor stak de groep mannen me
voorbij.Die werd gevolgd door een biker
die zonder licht was komen te zitten.Omdat deze ook moeilijker door het zand geraakte, speelde hij de groep
kwijt en kwam dan bij mij in het wiel hangen.Maar na verloop van tijd merkte ik dat hij niet meer volgde.Soms reed ik over open plekken of aan de rand
van de bossen en zag ik het licht van de opkomende maan.Ik kwam de biker zonder licht weer
tegen.Ik vermoed dat hij de streek
kende en binnenwegeltjes had genomen.Nadat we de laatste twee seingevers gepasseerd waren, kwamen we weer uit
in de Boslustweg en even later zat de rit er op.
Een korte babbel met Waldo die buiten stond bij zijn
vrienden.De rubber was intussen bij weetabix
en zijn twee kompanen, die ik had zien starten toen ik me ging inschrijven,
gaan zitten, buiten op het terras.Het
gezelschap vervoegd en binnen de kop stevige soep en een boterham gaan
halen.Vanuit het raam riep iemand me
toe.Offshore was dan toch naar hier
gekomen!Dan zal dat daarstraks toch
Patje geweest zijn die mijn naam riep toen hij voorbijvloog!Weetabix en zijn maten vertrokken huiswaarts
en de koude joeg ons naar binnen.Aan
tafel bij jinba ittai, Patje en Offshore gaan zitten.Daar zaten ook twee mannen die uit het verre
Oostende en Heist naar hier waren gekomen voor deze nachtrit.Nog een babbel met Viperworldcup, mee het
brein achter dit evenement, en later nog met LeoV, de bezemrijder die het
parcours schoonveegde.Ook Pcdoc en
Liesje gespot.Het was al over één uur
eer we huiswaarts vertrokken.Ter hoogte
van de afslag naar Wouw ben ik rubber nog voorbijgestoken die met de bike
gekomen was en er dus weer terug mee naar huis moest.Ik kreeg zijn sterke licht nog een hele tijd
in mn achteruitkijkspiegel te zien.Tot
ik Huijbergen weer naderde.En zo was ik
op deze vrijdag weer pas laat te bed!
Mooi tochtje van de Mellowbikers die in hun vrije tijd de
bossen van Bergen-op-Zoom en het Nederlandse mountainbikersforum onveilig
maken.Degelijk afgepijld met duidelijke
pijltjes die goed opvallen in het donker.Volledig off-road in de bossen met seingevers aan oversteken met
(rustige) verkeerswegen.Een tocht,
georganiseerd door mensen met een hart voor mountainbiken en die anderen willen
laten kennismaken met de streek waarin ze wonen en rijden.De tocht had iets langer mogen zijn dan een
dikke 20 km, maar sommigen hebben dat handig opgelost door de toer een tweede
keer te rijden of door met de bike van thuis naar ginder te komen.Leuke sfeer onder gelijkgezinden na
aankomst.De ideale manier om na een
week werken content het weekend in te gaan!Met dank voor dit initiatief en de gezellige avond.
Mellowbikers Nightride op vrijdag 14 oktober 2011 te Bergen-op-Zoom.
Bomen,
wortels, blubber. Voor de deelnemers van mountainbiketocht Nightride in Bergen
op Zoom komt daar nog een obstakel bij: de duisternis.
Met je
mtb in het donker door het bos crossen. Het moet niet veel gekker worden. Toch
is dat precies wat op 14 oktober staat te gebeuren. Want dan is de Nightride
oftewel nachtrit van de Mellowbikers. En daar hebben zich inmiddels al ruim
honderd mtb'ers voor aangemeld. "We denken dat we uiteindelijk uitkomen op
zo'n tweehonderd. Ze komen uit heel Zuid-Nederland", vertelt Paul
Graafmans van de Mellowbikers.
Wie
overdag met een mtb rijdt moet al goed oppassen dat ie niet tegen een boom
'aankwakt' of onderuit gaat in de modder. In het donker rijden vereist nog veel
meer kundigheid. Een steeds groter wordende groep mtb'ers ziet hierin de nieuwe
uitdaging. "Van dit soort ritten komen er steeds meer", zegt
Graafmans. Maar het is nog lang niet zo ver dat er elk weekeinde zo'n rit is,
zoals dat wel met de gewone toertochten het geval is. Dat seizoen is inmiddels
weer begonnen. "Juist omdat er relatief weinig ritten zijn, komen mensen
ook van elders naar hier om door het bos te rijden."
De
Mellowbikers houden zo'n Nightride nu voor de tweede keer. "Vorig jaar
hebben het onder ons gedaan. Met zo'n dertig deelnemers. Op
uitnodiging."Nu kan in principe
iedereen meedoen. Aan de fiets worden geen bijzondere eisen gesteld, wel aan de
verlichting, alhoewel dat de verantwoordelijkheid van elke deelnemer zelf is.
"Heel veel van deze jongens trainen ook 's avonds op de weg en hebben
daarom al goede verlichting. Maar je houdt niet voor mogelijk wat er met de
moderne led-techniek aan verlichting op fietsen mogelijk is."
Op
YouTube circuleren de nodige filmpjes van dit soort ritten. En wat meteen
opvalt is de enorme batterij licht die de deelnemers voeren. Niet alleen op de
fiets, maar vaak ook nog op de helm om gericht te kunnen schijnen. "Je
moet erg goed uitkijken in het donker. Een pad dat je misschien al duizend keer
overdag hebt gereden ziet er dan totaal anders uit", weet Graafmans uit
ervaring.
En al is
de verlichting nog zo goed, de deelnemers moeten over goede ogen beschikken.
"We hadden de vorige keer een deelnemer die nachtblind bleek te zijn. Die
stapte na een kilometer of zo al af."
's
Nachts door het bos rijden is niet alleen een kwestie van licht, maar ook van
aangepast tempo. "Als je normaal 25 kilometer in een uur doet, doe je daar
nu twee uur over. Het is heel intensief rijden. Je moet op de omgeving letten,
op de ondergrond, maar ook op je voorliggers."
Daarom
is die afstand ook een mooie lengte voor de avondrit door de Bergse bossen.
"Bovendien concentreren we de rit in een klein gebied om zo min mogelijk
overlast te geven. Dat betekent veel rondjes draaien."
Om dat
goed te laten verlopen komen er wel zeven- à achthonderd reflecterende
routepijlen in het bos ten zuiden van de Stayokay. De Mellowbikers hebben voor
de avondrit vergunning gekregen van de gemeente, want normaal gesproken is het
verboden na zonsondergang door het bos te fietsen. De rit speelt zich ook
helemaal af op gemeentelijk grondgebied. "We willen als vereniging
mountainbiken op een positieve manier onder de aandacht brengen. Vaak wordt er
negatief gedaan over mtb'ers. Wij willen laten zien dat we verantwoord gebruik
kunnen maken van het bos."
De leden
van de club fietsen niet mee. Zij zorgen er voor dat alles vlot verloopt. De
deelnemers kunnen op 14 oktober tussen 20.00 en 21.00 uur op pad gaan.
Op de
foto: Waldo baant zich met verlichting op helm en stuur door het donkere bos.
Zo gaat dat 14 oktober ook tijdens Nightride. Veel mountainbikers zien in
nachtelijke bostochten een nieuwe uitdaging. foto's Tonny Presser/het fotoburo
BERGEN
OP ZOOM - Mellowbikers noemen ze zich. Met dat mellow willen ze vooral aangeven
dat mountainbiken iets ontspannends is. Geen wedstrijd.
Vooral
genieten. Wat twee jaar geleden begon als een klein groepje mtb'ers dat afsprak
om samen te gaan fietsen op zondagochtend is inmiddels sinds afgelopen zomer
uitgegroeid tot een vereniging, alleen bedoeld voor mtb'ers.En dat is uniek in deze regio waar wel tal
van toerclubs zijn maar geen vereniging zich puur op de mtb richt.
Woordvoerder
Paul Graafmans van de Mellowbikers: "We hebben een vereniging opgericht
omdat we toch ook activiteiten willen organiseren zoals onze Nightride. Dan
gaat het al snel om aansprakelijkheid. Een vereniging is dan verstandiger. Ook
is het eenvoudiger bij het aanvragen van een vergunning."
Maar in
feite blijft de formule van de Mellowbikers onveranderd. Een groepje dat elke
zondagochtend om 8.30 uur vanaf de Stayokay aan de Boslustweg vertrekt voor een
rit door de bossen in de omgeving. "We hebben nu twaalf leden, maar ook
zo'n 20 à 25 man die op los-vaste basis met ons meerijden", aldus
Graafmans.
Door een
vereniging te worden willen de leden ook hun enthousiasme voor en kennis van de
sport met anderen delen. "Omdat we ons nu meer naar buiten richten gaan we
ook onze website aanpakken."
Toertocht (15-25-45 km) van de Tripple Bikers te Halle-Zoersel.
Mijn plan was eigenlijk om vandaag de toertocht in Mol te rijden, maar omdat ik van elders kwam na een avond en nachtje onvoorzien tappen (en niet stappen!) op een feest en daar was blijven slapen, moest ik thuis mn bike en spullen nog gaan ophalen. Zo werd het te laat om nog tijdig in Mol te geraken en koos ik voor het dichterbije Halle-Zoersel waar je tot 11.00 u kon starten. Vorig jaar ben ik hier de jubileumeditie komen rijden. Toen hadden de Tripple Bikers overal metalen bruggen op het parcours en aan de finish opgebouwd! Wanneer ik alles ingeladen had en de fiets op de drager stond, klaar om te vertrekken, begon het weer hard te regenen! Me ingeschreven en om 10.50 u voor de toer vertrokken. We doken vanaf de Lotelinglaan links een smal servitudenpaadje in naast een huis en kwamen al snel op een bospaadje terecht. Even aan de kant en moeten prutsen aan mn kilometertellertje omdat één van de knopjes ingedrukt was geraakt toen het in het zakje van mn fietstruitje zat bij het inschrijven en het daarom de afgelegde weg niet registreerde. Een groepje van drie stak me toen voorbij. De eerste tien kilometers kregen we een afwisseling van bospaden en veldwegen voor de wielen. Ondanks de regen van gisteren en vandaag viel de toestand van de ondergrond nog goed mee, ook al kregen we af te rekenen met hier en daar een plas en wat slijkstroken. Op een bepaald bospad waren een aantal putten gedempt met hakselhout en dat rijdt toch niet zo gemakkelijk.
Na 9 km bereikten we de Knodbaan in Oelegem en ging het een stukje naast de antitankgracht, dan er over en langs de andere kant terug tot voorbij het Fort van Oelegem op 12 km. Even tot over de brug gereden tot aan de toegang tot het fort. Er hing een gedenkplaat van een in 1896 geboren en in 1917 gesneuvelde kanonnier. Eens het fort voorbij volgde een funstukje over het door putten en bulten gehavende pad naast de gracht. Als je het vanuit de andere richting moet berijden, dan is de passage lastiger. De diepe putten stonden vol water. Dit plezante stukje werd gevolgd door een modderig pad in het bos en leuke paadjes door de bossen. Wegen door bossen werden aan elkaar geregen door stukjes asfalt. Volgde een zeer lang en recht pad doorheen een bos, aan weerszijden afgeboord door een draad aan paaltjes, wegens privé, om uit te komen aan de Lievekenshoeve. Tijdens dit deel van de rit hadden me nog drie individuele rijders voorbijgestoken. Paadjes door de bossen, al dan niet verhard, werden ons deel.
Na 15 km reden we het Sniederspad op, gevolgd door een smalle track die zich naast een zandweg tussen de bomen slingerde met aan de linkerkant de door hagen aan het zicht onttrokken achtertuinen van grote villas. Een leuk paadje in ieder geval. Na 17 km bereikten we het park van Zoersel waarin een imposant kasteel stond, wat we even later van dichtbij zouden te zien krijgen. We reden er over de verharde paadjes door het park om na 20 km van zeer dichtbij dit Hallehof te passeren. Volgde de passage van een villawijk in Halle, met daarna een lange en eerder saaie asfaltweg, gevolgd door een al even lange bosweg.
De bevoorrading ben ik vermoedelijk voorbijgereden, deze zal in ieder geval niet goed aangeduid geweest zijn. Want toen ik omstreeks 22 km in het bos een splitsing tegenkwam tussen de verschillende afstanden, vermoedde ik dat hier de afstanden na de stop weer uit elkaar gingen. Ik vermoed dat de bevoorrading in de voortuin van een hoeve stond omdat ik er in het voorbijrijden een biker had zien staan babbelen met mensen op het erf. Maar verder was daar niets te zien waaruit men kon besluiten dat daar de stop was! En de grote meute was al lang gepasseerd, want dan valt een bevoorrading direct op. De moeite niet gedaan om op mn stappen terug te keren. Het was intussen ook weer aan het regenen! We doken weer het Zoerselbos in en passeerden de ruwbouw van een verblijf voor verstandelijk gehandicapten. Ik veronderstel dat daar een instelling is, te merken aan de gebouwen die we daarna nog te zien kregen. Ik vond de inplanting van de nieuwbouw zo in het bos tussen de bomen toch ietwat ongelukkig omdat zo weer een stuk bos ten prooi valt aan bebouwing. Aan het begin van een wandelpaadje in het Zoerselbos stond een plakkaat van de Pol en Mariette-wandeling.
Op 30 km, nadat we kort tevoren een groot wit kasteel waren gepasseerd, zag ik de biker die me net ingehaald had op zn stappen terugkeren. Op het kruispunt van de Zoerselbosdreef en de Rodendijk in Zoersel waren de pijlen verdwenen! Een derde biker aangesproken, maar die was op eigen houtje onderweg. Toen de andere biker rechtsomkeer had gemaakt en ik hetzelfde wilde doen, zag ik aan een boom het bekende gele gevarenbordje hangen! Dat was een aanduiding dat de toer hier passeerde en een flauwe plezante vermoedelijk de pijlen had verwijderd. De andere biker was al te ver weg om hem nog terug te roepen. Een gokje gewaagd en naar rechts afgeslagen in de richting van de bekende handelszaken langs de Rodendijk in de richting van de oprit van de snelweg. Net voor de oprit van de E34 zag ik aan restaurant t Lopend Vuurtje weer pijlen hangen in een straat die Sjauwel heet.
We reden naast de snelweg en op km 33 zag ik midden in de weiden de metalen brug opdoemen die voor de gelegenheid was opgetrokken. Een brug zoals men ze ook tegenkomt op grote professionele veldritten. Ze was wel wat overkill in vergelijking met het beekje dat diende gekruist te worden. Ik ben boven op de brug blijven staan en het was leuk van de reacties van de passanten op de snelweg te zien. Ze stond ter hoogte van de grote ietwat vervallen hoeve die van op de snelweg goed te zien is en wanneer ik van verder af kom voor mij het teken is dat ik het thuisfront zo stilaan nader. Ik wou eens tot aan die hoeve rijden, maar heb het toch maar niet gedaan omdat aan de ingang van de lange weg die er naartoe leidt een bordje verboden toegang, privé stond. De brug nog eens een tweede keer overgestoken en na de zompige weide doken we weer het bos in om even verderop na 34 km op enige afstand te passeren aan het Boshuisje van Hendrik Conscience te Zoersel. De route even verlaten en tot aan het Boshuisje gereden. Het is de plek waar De Loteling zijn geschiedenis vertelt heeft aan Hendrik Conscience. Het is tijdens het weekend geopend en men kan er een boerenbloementuin bezoeken. Het Boshuisje ziet er toch maar krakkemikkig uit, getuige de met harde plastiekplaten dichtgenagelde ramen. Ik veronderstel dat de oude ramen niet alle vocht buiten houden.
Ik vroeg me af of de biker die me daarstraks had ingehaald en ook met de verdwenen pijlen te maken kreeg en rechtsomkeer had gemaakt, het parcours teruggevonden had. En op een zompig pad tussen de weiden zag ik hem in de verte achter me naderen. Hij bleek toch ook via de brug naast de snelweg gepasseerd te zijn. Toen ik korte tijd later in zijn kielzog weer straten met huizen in reed en autos met fietsdragers geparkeerd zag staan, was ik een beetje teleurgesteld dat de rit al voorbij was, terwijl ik nog maar 38 km op mn tellertje had staan. Maar omdat de eerste kilometers niet geregistreerd werden, zal ik wel op een kilometer of 40 uitgekomen zijn. Spijtig van de regen, het sombere weer en de verdwenen pijlen. De afpijling was duidelijk, er hingen gevarenbordjes en de splitsingen waren zeer goed aangeduid. Misschien de bevoorrading ook wat meer doen opvallen? Mn fiets even afgespoten met de hogedrukreinigers met zachte straal en hem toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte fietsparking.
Net zoals vorig jaar had naast de voetbalkantine een man postgevat met zijn hamburgerkraam om zo een graantje mee te pikken op deze sombere zondag. Vorig jaar had hij nog iemand om extra broodjes moeten sturen. Een frisdrank besteld in de kantine en een broodje braadworst met ajuin en mosterd smaakten na de vochtige rit. Binnen was men al volop bezig met het afvoeren van de tafels en de banken. Omstreeks 14.00 u huiswaarts. Toen was de bikewash ook al opgedoekt, op één hogedrukreiniger na, die gebruikt werd om een quad af te spuiten. Thuis in de gietende regen mn fiets nog verder proper gemaakt en mn schoenen afgespoten. Ik was blij dat ik onder de warme douche kon. Vandaag voor het eerst terug gereden met lange broek en na aankomst thuis de verwarming opgezet! Het was koud en nat! De winter is in aantocht!
Een stokoud, laag gebouwtje, langs een onverharde weg, verborgen in een bos. Het oogt pittoresk, maar op het eerste zicht ook bescheiden. Toch is dit één van de bekendste toeristische trefpunten van Vlaanderen. Halverwege de negentiende eeuw was Hendrik Conscience, de man die zijn volk leerde lezen, een regelmatige bezoeker van Zoersel. Hier, in het Boshuisje, zou hij het verhaal gehoord hebben dat hem inspireerde tot het schrijven van De Loteling. In elk geval situeerde hij hier zijn hoofdpersonages. Het verhaal is dat van Jan Braems, een jonge van bescheiden afkomst, die door loting vrijgesteld werd van militaire dienstplicht, maar zijn gunstig lot verkocht aan een gegoede burgerszoon. Jan vervulde in diens plaats zijn militaire dienstplicht, maar werd tijdens zijn legerdienst blind. De Loteling werd in de jaren zeventig verfilmd, met Jan Decleir in de hoofdrol. (bron: http://www.boshuisje-zoersel.be/spoor.html)
Camba-toertocht (25-45 km) in samenwerking met MTB Club De
Jokers te Genk en ten voordele van Begeleidingscentrum Ter Heide.
Ondanks het feit dat er op deze zondag ook toertochten waren dichter bij huis, toch naar Genk afgezakt om deel te nemen aan de Camba-toertocht ten voordele van Begeleidingscentrum Ter Heide in samenwerking met MTB De Jokers. Dat was ook nog eens de gelegenheid om samen te rijden met Nidecker, een fietsmakker uit mn omgeving, die kort na onze kennismaking, zijn ware liefde vond in het verre Hasselt. De ware liefde bestijgt thans mee de mountainbike en vergezelt hem op zijn pad door bos en velden. Meer nog, Misses Nidecker is zelfs werkzaam op de plek waarvoor deze benefiet bedoeld is en steunde met haar inspanningen dus haar eigen werkgever! Thuis goed op tijd vertrokken voor een autorit van ruim 90 km en daardoor iets vroeger dan voorzien op de plaats van afspraak. Die bleek zich te bevinden aan een bedrijf in een industriezone waarvan de naburige bedrijven hun terreinen hadden opengesteld als parkeerplaats. De metalen constructies waartegen je uw bike kon plaatsen waren allemaal omwikkeld met plastieken verpakkingsmateriaal om schade aan de fiets te voorkomen. Dat moet al een heel werk geweest zijn. Me ingeschreven even over halftien en binnen gewacht op de medebikers. Bij de inschrijving kreeg je een mooi stuurplaatje en een plastiek kaartje met het noodnummer, na afloop in te ruilen tegen een T-shirt.
Gedrieën even over tienen vertrokken, maar attent als hij is, stopte Nidecker al direct aan de man die met een doos in de hand, de inschrijvingsbewijzen in ontvangst nam en iedereen een goede rit wenste. Want daar stonden twee jonge kerels, waarvan één problemen had met remplaatjes van de schijfremmen van zn bike. Ondanks zijn verwoede pogingen kon het probleem niet opgelost worden. Hopelijk hebben die twee jongens nog hulp kunnen krijgen bij de organisatoren en zijn ze alsnog kunnen starten. Het is immers jammer van de moeite te doen van te komen en dan niet te kunnen vertrekken wegens technische problemen. Dat alles maakte dat wij pas om 10.20 u goed en wel op pad konden gaan. Maar op zon mooie zonnige zondag hoef je niet op de klok te kijken!
We doken onmiddellijk de bossen in achter het industrieterrein, naast de afsluitingen achter de bedrijven en dan ging het naar links een track op die ons doorheen een bos met statige loofbomen loodste. Het zien van een aantal vakantiehuisjes aan de rand van dat bos, deed een belletje rinkelen! Hier was ik onlangs nog gepasseerd, maar dan komend van de andere kant, was zelfs verkeerd gereden door een slecht geplaatst pijltje en op mn stappen moeten terugkeren om een door gevallen bladeren bijna onzichtbare singletrack te moeten nemen over de helling van een heuvel! Ik had dat vermeld in mn verhaaltje! Mijn grijze cel even aan het werk gezet om te achterhalen tijdens welke toer dit kon geweest zijn! Bingo! Het was de Ter Dolen Fietshappening vanuit Helchteren! In ieder geval rijd je op die plek door een prachtig bos. Even verder passeerden we een uitloper van de zwemvijver van Hengelhoef en reden we over een track op een soort heuvelrug tussen de bomen, met links de zwemvijver en rechts in de diepte een gracht en een drukkere baan. De geluiden van rond de zwemvijver spelende kinderen bleven thans afwezig, nu zij de vakantie weer hebben moeten inruilen tegen de schoolbanken. Het tellertje toonde 5 km.
Vrij kort na de start werden we aan een zanderige heuvel op de gevoelige plaat vastgelegd. Door de zanderigheid en de plotse ophoping van bikers, was het voetje aan de grond. De fotograaf moet ook een goed oog voor esthetiek en schoonheid gehad hebben, want hij ving enkel Misses Nidecker in zijn lens! En hij maakte ook een mooie foto van zegge mn forumvriend Bruce Wayne in het gezelschap van zijn bikemaat Mr. C. Onlangs elkaar nog gezien tijdens de marathon in Overpelt en nu hier, toen ik plots de mij bekende stem van de vleermuis achter me te horen kreeg! Maar Batman is te snel voor een ouwe Papegaai!
Via een brede rijweg passeerden we de ingang van Hengelhoef om dan rechts weer off-road te gaan over verharde paadjes en tracks in de bossen. Misses Nidecker reed netjes tussen haar twee metgezellen in, den deze achteraan, zodat ik geregeld nog de hete adem voelde van snellere kerels die toch hoffelijk hun kans om voorbij te steken afwachtten! Na tien kilometer kwam ik weer op bekend Ter Dolen-terrein toen we het natuurgebied De Teut in doken en onze evenwichtskunsten op de proef werden gesteld wanneer onze fietsbanden het mulle zand doorkliefden. De heide zag er op deze plek wel niet purper uit, maar de omgeving heeft toch wel een apart uitzicht. De grond was overal droog en goed te berijden. Op een bospad reden we achter een moeder met haar dochtertje. De bos- en bladgrond vol dode dennennaalden gaf op de tracks de indruk dat je in een bloempot reed, zeker op de plaatsen waar minder frequent gereden wordt en de voorgangers de grond met hun wielen hadden losgewoeld. Gelukkig kregen we op deze bloedhete oktoberdag na een grijze zomer de koelte van de bossen er gratis bovenop!
De tocht voerde ons richting Zonhoven. De bevoorrading kwam daar na 20 km en er lagen nog redelijk wat fietsen in het gras waarvan de berijders zich te goed deden aan bananen, appelsienen, koeken en wafels. Onze aandacht werd er getrokken door een aantal rijders, mannen en vrouwen, die erg professioneel uitgerust en gekleed waren, met helm en bril inclusief, maar waarvan de dracht van een paar beenstukken, als netkousen zonder jarretellen en met een bloot bovenbeen, aantoonde dat het eerder gelegenheidsbikers waren. De dame die haar beenstukken op deze bizarre wijze had aangetrokken, zou zangeres Zohra geweest zijn. Er is nochtans een redelijk verschil tussen een mountainbiketocht en een potje paaldansen! Alhoewel je daar ook kan aan twijfelen, het logo van de mannen van Secret Trails in gedachten! Voor wie dat niet kent: een paaldanseres die zich rond een voorvorkpoot slingert! Nadien viel mijn eurocent dat ik ergens gelezen had dat een aantal BVs van onze welbekende televisiekanalen hier hun opwachting kwamen maken. Ze hadden wel zeer mooie fietspakken aan, in zwart met oranje. Maar ja, zon pluimgewichten ogen zelfs mooi in een jute aardappelzak! Steek een nijlpaard zoals ik in zon kostuum en het lijkt nergens op! Anderen moeten daar ook zo over gedacht hebben, want toen het groepje vertrok, gingen er direct een aantal mannen achter aan! Dat zal wel niet voor die pakken geweest zijn zeker? En ineens waren de meeste fietsen van het grasveld verdwenen.
Na de stop volgde een zeer mooi en amusant stuk over de open heide. Doordat ik een groepje snelrijders had laten passeren, mijn ingewanden geconfronteerd werden met het aanbod van de bevoorrading, mijn aandacht getrokken werd door een immense diepe, zanderige put alwaar een wandelaar met hond vertelde dat op die plek cyclocrosswedstrijden werden gehouden en ik af te rekenen kreeg met een aantal kuitenbijters over kwistig van los zand voorziene paadjes, raakte ik meteen achterop! Man, man, heb ik moeten trappen om Misses Nidecker weer bij te kunnen benen! Om dan nog met afgrijzen te moeten vaststellen dat zij wortels naast boomstammen overschrijdt waar ik begin te stuntelen als een bejaard konijn met Nordic-walking-stokken, bang om letterlijk op den Teut te gaan! We slaagden er zelfs in van twee zwart-oranje mannen van het BV-team in te halen en deze hebben gedurende vele kilometers in mijn wiel gehangen. Tot ze er op een bepaald ogenblik naar het einde toe toch in slaagden om ons weer te vloeren.
Toen we bij het beklimmen van een brug over de snelweg onze voorrijder volgden over het krakkemikkige voetpad in plaats van de fietsstrook te nemen, en daarbij de takken van de bermbegroeiing in onze tronie gekatapulteerd kregen, met het risico van van de hoge stoeprand te vliegen, wist deze snoodaard te melden dat we hem niet noodzakelijk hadden hoeven te volgen! De plaats waar we dan de baan over moesten kwam me bekend voor! Zo ook de heuvelrug waar we over reden. Daar was ik ooit met dichtgeknepen billen steil naar beneden geraasd over een helling vol grind, denkend dat mijn laatste uur geslagen was. Om gelukkig dan toch niet overkop te gaan! We bevonden ons namelijk aan de voet van de mijnterril van Winterslag. Deze keer was er geen toestemming verleend om de terril te mogen beklimmen, niet dat ik daar zo verdrietig om was. Maar anderen hadden deze speeltuin waarschijnlijk wel graag betreden! We gingen er dus rakelings omheen, over een track die de moeite waard was, tussen laag struikgewas en bomen. Met de hete adem van de twee zwart-oranje BVs in mijn nek! We kregen de torens van de mijnliften te zien, evenals de gebouwen van destijds, sommigen gerenoveerd, anderen in staat van verval. Verder voerde de tocht ons doorheen de vele bossen en open plekken die deze streek rijk is. Meer naar het einde toe kwamen we weer in het vaarwater van de Ter Dolen-tocht toen we hoog onder een snelwegbrug en over een grote open plek reden, vol stronkjes van recent gerooide bomen. Zelfs na het bordje dat de laatste vijf kilometers aankondigde, kregen we nog plezante paadjes aangeboden. Om dan weer via het bos achter het bedrijventerrein de plek van Camba te bereiken en een punt te zetten achter deze puik georganiseerde tocht.
De stapel T-shirts was al flink geslonken, maar toch elk nog gevonden wat we graag hadden willen hebben! Niet dat ik dit noodzakelijk vind, maar er zal wel een sponsor achter schuil gaan die deze zaken ter beschikking stelt. Een fris drankje, broodjes kaas en een stuk gebak gingen vlot naar binnen. Achteraf in Hasselt nog een stuk aan deze après gebreid met een wandeling in het gezelschap van het huisdier Blacky-Killer, een vinnig mormeltje dat zijn naam toch wel gestolen heeft, wegens noch zwart noch dodersinstinct hebbende. Een drankje in de Kwaakvos en een pizza bij de plaatselijke Turk sloten de dag voor mij dan af! En dat alles omdat Misses Nidecker vandaag jarig was! Ik hoop alleen dat ik daardoor geen roet in het eten van mn bikemakker heb gestrooid. Hij had misschien andere plannen op de verjaardag van zn groene blaadje? Met op deze zonnige oktoberdag in mn hart de gedachten aan een, weliswaar bejaarde, kameraad, werkmakker en bondgenoot die helaas vrijdagavond is overleden na gedurende 25 jaar deel uitgemaakt te hebben van mijn dagelijkse leven en aan wie ik mn avonturen van op de bike niet meer kond zal kunnen doen. Ook dat is t leven! Jammer, zeer jammer!
Je kan het verhaal ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be! Op de foto's: de vijver van Hengelhoef, De Teut en de mijn van Winterslag!
7de Houtumse mountainbiketoertocht (28-38-44 km)
te Kasterlee van de Wielertoeristen Kasterlee op 01-10-2011.
Na wat over en weer rijden, want een mens heeft naast de bike ook nog een leven waarin zaken dienen in orde gebracht, op deze zonnige zaterdag thuis mn spullen opgehaald, in Turnhout Devil Biker gaan ophalen en dan regelrecht naar Kasterlee om me in te schrijven voor de toertocht vanuit de feesttent in Houtum. Ik dacht dat het al een tijd geleden was dat ik deze toer nog was komen rijden, maar bij nazicht blijkt dat ik hier vorig jaar ook aanwezig was. Toen was het zeer slecht weer en stond ik me klaar te maken in de gietende regen. Dat was nu wel even anders. Op de valreep ook afgesproken met Sik die al aan de bewaakte fietsparking stond te wachten. Het was zeer lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Elkaar leren kennen tijdens de tien uren van Grobbendonk, nadat we ons hadden aangesloten bij een team waar twee renners waren uitgevallen. Later nog wel eens samen gereden tijdens toertochten. Sik had ooit een defect aan zn wagen en toen ben ik hem gaan ophalen om in Vlezenbeek de Hoebelbike te gaan rijden. Komt hij daar toch niet zwaar ten val in een afdaling! Ik kon hem gaan afhalen op de spoed in het ziekenhuis van Halle! Hij heeft lange tijd last gehad van zijn geraakte schouder, maar nu blijkt het leed geleden.
Vertrokken omstreeks 12.15 u. Den Devil moet er zin in gehad hebben, want hij was direct uit het zicht verdwenen. Sik, op een nieuwe bike, een 29er, paste zich aan mn tempo aan, zodat ik niet met de tong op de tenen diende te trappen om bij te blijven. Op de bredere paden was er kans voor een babbeltje tijdens het rijden. Gedurende de eerste kilometers hebben we niet veel bikers ons zien inhalen, alhoewel ik tijdens de hele rit toch nog heel wat andere deelnemers heb gezien. Het eerste deel van de tocht werden we in de watten gelegd met bospaden en veldwegen, smal en breed, een bonte mengeling van allerlei wegeltjes off-road. Bij momenten was de ondergrond zanderig, niet voor niets dragen vele plaats- en straatnamen hier de vermelding zand in hun naam. Op andere plekken reden we over kurkdroge bosgrond die als teelaarde op de tracks tussen de dennenbomen lag. Op één zon track was het draaien en keren rond de boomstammetjes over een bochtig parcours in een bos.
Na 13 kilometer reden we voorbij een stilstaand water waar de oever werd ingenomen door vissers. De Kleine Nete hadden we ook al gekruist. Daarna weer de bossen in, gevolgd door smalle paadjes door weiden en velden. Op 17 km kregen we weer een zeer bochtige track in het bos voor de wielen gegooid. Daar was het voor mij soms voetje aan de grond, want zon korte bochtjes nemen lukt me niet altijd zo goed. Na 20 km diende de bevoorrading zich aan in een uit betonplaten opgetrokken kampeerverblijf midden de bossen. Vorig jaar was het zodanig koud en nat dat hier toen binnen een kachel stond te branden en het veel moed vroeg om weer op pad te gaan. Nu was het zalig warm, van één van de deelnemers gutste het zweet van zn gezicht. Binnen was er een rijkelijk gevulde tafel met bananen, appelsienen, cake en allerlei koeken en verzorgd door een aantal mensen van de club. Wie daar niets naar zijn zin kon vinden is een moeilijke mens! Toen we aan de babbel waren kwam den Devil toe, verwonderd dat wij daar al stonden! Hij beweerde dat wij een stuk gemist hadden, want hij had al 22 km op zn tellertje staan! Het was perfect mogelijk dat wij door ons babbelen ergens een lusje gemist hadden, alhoewel! Maar nadien kwam ter sprake dat Devil ergens verkeerd was gereden en op zn stappen was moeten terugkeren! Dan heb je al snel een paar kilometers meer!
Na de stop volgde een zeer mooi stuk van de toertocht over zanderige paden op en af tussen de dennenbomen in de bossen van de Hoge Mouw. Een echte speeltuin voor de mountainbikers die hier en daar een stevige wortel dienden te trotseren of uit de weg te gaan! Door de klimmetjes raakte ik al snel achterop en toen ik even aan de kant ging om een sneller treintje van clubmakkers te laten passeren, verdween Sik uit het zicht de wijde bossen tegemoet. Nog even in het spoor van Devil tot die ook opgeslokt werd door een sneller groepje en niet meer te bespeuren was. Dan maar alleen verder op pad. Tot aan kilometer 30 werden veld- en boswegen ons deel met hier en daar flinke porties los zand waar je toch nog vrij goed door kon geraken. Als afwisseling kuitenbijtertjes, aangekondigd met een bordje waarop helling vermeld stond! Attent, maar grappig en misschien ook overbodig! Lint dat na een afdaling gespannen was om de onopvallende prikkeldraad te markeren was wel een goed idee, net zoals de poortjes die met linten gemaakt waren aan gevaarlijker oversteken om te vermijden dat de bikers ineens uit het bos de straat op zouden rijden! Dat bespaart in ieder geval seingevers en is even effectief. Tussen 30 en 32 km volgde een zeer leuk stukje over een zich door het bos voortslingerende track over bulten en door putten en waardoor je dezelfde bikers voor en achter een aantal keren tegenkwam. Even verder een paadje door de weiden van waaruit je in de verte de rotonde-met-kunstwerk aan de ingang van het dorpscentrum kon zien staan. Onmiddellijk daarna dienden we de grote baan Turnhout-Kasterlee over te steken aan een huis dat al lang in verbouwing is, en een grindweg in te rijden die Bergakkers heet. Om weer de bossen in te duiken en een mengeling van paadjes, tracks, veldwegen, smalle paadjes door weiden en verbindingsstukjes in asfalt voor de wielen te krijgen. Soms op en af en door stoffig zand.
Ik herkende nog redelijk wat paadjes terug van toen ik ze onlangs gereden had tijdens de marathon van MTB Mastentop uit Kasterlee op 28 augustus toen ik de 100 km rond gemaakt heb! Zo volgde op 35 km weer die woeste, weinig bereden track over een privé domein waar wat stuurmanskunst nodig is om je met je fiets tussen de dicht op elkaar staande bomen te wurmen en te hopen dat je met je stuur de stammen niet raakt! Draaien en keren tot aan een zelfgemaakt bruggetje over een gracht om dan terug te keren over een smal paadje door gras en tussen bomen. En zo kwamen er ook tijdens de laatste tien kilometers nog diverse leuke stukken over smalle tracks door de bossen met bijwijlen hellingen die je deden voelen dat je gefietst had. Geregeld herkende ik plekken van tijdens de marathon. Op 40 km volgde zelfs nog een splitsing voor de verschillende afstanden en doken we weer de speelbossen in om er vlak bij de tent in Houtum weer uit tevoorschijn te komen!
Een koele ijsthee en een pistolet met kaas smaakten zo goed dat ik er nog van elk een tweede ben gaan bij halen. Me onder de tent uit de zon gezet, die was me te heet! De bikematen waren al verdwenen, Sik had nog boodschappen te doen en den Devil was zinnens van met de bike weer naar Turnhout te rijden. Uit het berichtje dat Sik me stuurde toen ik mn fiets weer ging ophalen om huiswaarts te trekken, kon ik opmaken dat hij een klein halfuur eerder was toegekomen. Het was in ieder geval plezant dat ik tijdens de rit eens wat gezelschap had, want gewoonlijk rijd ik alleen, als ik den rubber niet op mijn weg ontmoet! Er was met dit mooie weer nog veel leven rond de tent en rond de grote totempaal die een trui van de organiserende club droeg en waaronder alle grote pijlen die verwezen naar de inschrijving, bikeparking en douches, bevestigd waren. Het zag er allemaal heel profi uit! Net zoals de rest van de organisatie met een mooi uitgekozen parcours en een prima afpijling. En dat alles op een bloedhete dag in oktober!
De acht van Zelem (25-45-60-75 km) van Zelem Cycling te
Zelem.
Op een zondag nog vroeger uit bed dan tijdens de week om te gaan werken, want er wachtte me nog een lange rit met de wagen tot in Zelem om bij de mannen van Zelem Cycling te gaan biken! De werken aan de E313 in Ham en Tessenderlo bleken gelukkig voltooid en alles ziet er daar nu zeer clean uit! Mn fiets afgegeven aan de mannen van de bewaakte parking, me ingeschreven in de sporthal en vertrokken omstreeks 9.30 u. De eerste vijf kilometers deelde ik de tracks in de bossen met nog redelijk wat andere starters. Twee jonge vrouwen reden eerst een tijd achter me, waarna ik ze liet voorbijsteken om op de eerstvolgende singletrack van een mooi uitzicht te kunnen genieten! Ik voelde de hete adem van een oude snoeper in mn nek die voorbij trachtte te geraken teneinde me van mijn mooi panorama te beroven. Hij vloog me dan toch voorbij om nadien plots weer af te remmen! Men kan zich de vraag stellen waarom! Nidecker zou jaloers geweest zijn! Na reeds van bij het begin mooie bospaden voor de wielen te hebben gekregen, bereikten we na 5 km de grens met Schaffen-Diest.
We werden vergast op zeer leuke tracks die zich op en af door de bossen slingerden. Ik meende stukken te herkennen uit de onvolprezen, want zeer mooie, toertocht vanuit Herk-De-Stad, eind augustus. De fotografe Connie had zich strategisch opgesteld op de plaats waar je door een beek diende te rijden om alzo een aantal letterlijk spetterende actiefotos vast te leggen! Ik had zo de indruk dat ze toch een niet al te comfortabele zitplaats had! Ik zou er rugpijn van gekregen hebben. We maakten een lusje en keerden terug naar de beek. Er waren bikers die een nat pak vreesden en daarom de brug als chickenway kozen maar zo hun foto misten! Ik had eerst niet eens gezien dat er wat verder een brug lag! Veldwegen werden ons deel en na 11 km troffen we de eerste splitsing. Twee jonge meisjes achter me kozen voor de korte toer van 28 km.
De anderen werden vergast op een plezante lange track die langzaam steeg naast een bosrand. Ik had nagelaten van mn bevindingen van vorig jaar nog eens te lezen en dat had ik beter wel gedaan! Ik was namelijk naar hier gekomen met de verwachting van een vlakke tocht, maar ik ben wat dat betreft wel bedrogen uitgekomen! De tocht was alles behalve vlak! Want er volgde al direct een stevige kuitenbijter doorheen een mooie holle weg. Daarna veldwegen tot in Schaffen alwaar we na 15 km de terreinen van een boomkwekerij onder de wielen kregen. De grond tussen de jonge bomen was pas omgeploegd. Er passeerde ook een vast parcours. Ik herkende de plek waar ik vorig jaar zowel blaas als lurkzak had geledigd. Een treintje jonge kerels joeg me op in een track door het bos. Tot aan km 17 reden we tussen de aanplantingen, onderbroken door een kort stukje over een paadje tussen hoge maïsstengels. De route voerde ons door een aantal speelbosjes waar het ook klimmen geblazen was, zodat het eerste stuk van de route voor mij toch zwaarder uitviel dan verwacht, met de tocht van gisteren nog in de benen. Het bezoek aan de speeltuin eindigde met de doortocht van een korte maar diepe holle weg die ik nog al aangedaan heb bij andere tochten, maar dan andersom, om zo uit te komen aan de Schellekensberg. Het feit dat vele plaatsen en straten de vermelding berg meekregen, bewijst dat het terrein hier alles behalve vlak te noemen is. Ook de toer vanuit Herk passeert hier.
De eerste bevoorrading kwam in een weide op 23 km en was exclusief voor de rijders van de 75 km omdat deze vlak na de splitsing kwam! Te zien aan de nummerplaat van de wagen en te horen aan hun spraak, werd deze stop verzorgd door een Duits echtpaar met hun zoon. Er kwam nog een biker toe. Na de stop kwamen tracks tussen de bruine varens in een bos alwaar een beetje over en weer gereden werd tot aan een opener plek waar je enkele grote huizen kon zien staan. Volgden tot aan km 27 nog enkele stevige klimmetjes. De stevige klimmetjes gingen over in stevige klimmen, want na de doortocht van enkele kale, glooiende straten in een boomloze wijk met statige huizen, stonden we na 30 km aan de voet van de Klitsberg. Knappe tracks leidden ons doorheen de bossen. Maar ik raakte in paniek, want ik kreeg af te rekenen met een serieuze inzinking! Ik geraakte zelfs de kleinste helling niet meer op! Als ik er nu al door zat na goed en wel een derde van de toer te hebben afgelegd, dan stond mij nog een uitputtingsslag te wachten! Eens goed en wel boven even halt gehouden en mij op een bankje gezet aan een mooi kapelletje in het bos. Er kwam nog een biker en nadien nog een groepje van twee voorbij! En dat zouden eigenlijk de laatsten zijn die ik te zien kreeg! Een hond van een wandelaar inspecteerde de achterderailleur van mn tegen het hek geparkeerde bike. Het was overal beklemmend rustig op enkele groepjes wandelaars na. Volgden nog een aantal voor mij zware beklimmingen en paden op en af tot aan een grote witte watertoren op een open plek in de bossen. Daar werden we via een lusje nog eens over een zeer steile helling gestuurd om weer aan de toren te arriveren. Het was een verademing dat er nadien toch een stukje volgde over asfaltbaantjes tot aan de Busselberg, gevolgd door tracks in het bos. Het tellertje toonde 35 km en ondanks mijn gestuntel op de Klitsberg viel de verstreken tijd nog mee volgens mijn maatstaven. Was het bij de aanvang koud, nu was het ferm heet in de zon.
Een kilometer verder dienden we de drukke Beringenbaan te kruisen en reden we via assenwegen richting Venusberg te Meldert (Lummen), waar midden de open heide een plakkaat van Natuurpunt de geschiedenis van deze plaats vertelde. We reden daarbij in de vallei van de Zwarte Beek die we later nog zouden te zien krijgen. In wat volgde kregen we een uitgelezen selectie van smalle paadjes door bossen en velden voor de wielen geworpen. De rijke afwisseling in soorten paden en omgeving, bossen en velden die elkaar opvolgen, vlakke stukken en klimmetjes, en de sporadische vergezichten maken deze tocht voor mij één van de mooiste die ik ken. De tweede stop volgde na 43 km. Het is te zeggen, daar had de bevoorrading gestaan. Want de mannen van de club stonden met hun autos klaar om te vertrekken. Vriendelijk als ze waren hebben ze voor mij nog enkele koekjes speculaas opgediept, samen met een aangebroken grote fles cola die ik na hun vertrek toch tot de bodem geledigd heb, in de hoop dat de suiker mij weer vleugels zou geven. Het gevoel van vleugels was eerder matig, ook al ben ik lid van De Papegaai Bike Team, het opgeblazen gevoel in de maag des te groter! Ook nog een compacte energiereep gegeten die ik tijdens de tocht in Heverlee van de Leuvense brandweermannen gekregen had en bewaard. Toen de bevoorraders weg waren en ik aan de cola stond te lurken, passeerde er nog een biker, maar ik weet niet of hij de toer reed. Vermits ik altijd mijn lurkzak bij heb en enkele granenrepen voor in geval van nood, kan ik altijd voort zonder bevoorrading. En ik had de zekerheid gekregen dat de pijlen bleven hangen, vermits deze slechts op maandag zouden opgeruimd worden. Dus hoefde ik me niet te haasten! Dat de pijlen blijven hangen is voor mij het belangrijkste.
Tot aan km 48 kregen we een parcours voorgeschoteld vol afwisseling: mooie tracks en paden, open stukken, een holle weg vol steenbrokken, paadjes op en af door de bossen, een plezante afdaling midden in het bos, en dat alles in een prachtige omgeving. Om van te snoepen! Een biker had een lekke binnenband achtergelaten naast het parcours! Onbegrijpelijk! Als je een reserveband kan meenemen, kan je een gebruikte band ook weer afvoeren. In plaats van hem te laten liggen heb ik de band dan zelf maar meegenomen en thuis weggeworpen. Omstreeks 51 km doken we de bossen in ter hoogte van Linkhout-Lummen en werden we weer naar boven en beneden gestuurd in een mooie omgeving. Om dan de bossen uit te komen via de Mierenbergstraat aan de voet van de snelweg op 54 km, op de plek van een splitsing van afstanden. Tot 58 km reden we op een track hoog boven en naast de snelweg. Als je de wagens zo ziet voorbijrazen, dan besef je pas dat hoe snel ze rijden! Als je zelf rijdt, heb je daar geen benul van, heb je niet de indruk dat je zo vooruit vliegt! In het voorbijrijden zag ik door een spleet tussen twee cipressen iets wat op kruisbeelden geleek. Benieuwd als ik ben, toch eens gaan kijken via het zijpoortje. Daar bleek een kerkhof te zijn met graven van uitsluitend broeders. Velen moeten daar al lang gelegen hebben, van voor de snelweg er voorbijraasde, want sommige graven droegen reeds lang vervlogen sterfdata. Er waren ook vier graven met recente jaartallen. Het oudste jaartal was 1896 en stond geschreven op een gedenksteen die de namen vermeldde van de broeders die op het oude kerkhof van Lummen begraven lagen in plaats van hier bij hun soortgenoten.
Tot aan km 60 reden we naast de snelweg, afgewisseld door tracks over lussen die door de nabije bossen liepen om naast een recenter kerkhof met columbarium te passeren. Ooit zal ik ook in zon pot zitten! Ooit waren zij zoals ik en ooit zal ik zijn zoals zij! Maar hopelijk duurt dat nog eventjes! Aan de Fonteinstraat in Lummen kwamen we weer uit de bossen ter hoogte van een imposante kast van een huis, om enkele tientallen meter verder naar rechts weer de bossen in te duiken. Ik kon er de bomen ruiken, ondanks mijn onderontwikkeld reukorgaan! Weer kwamen we van tussen de bomen tevoorschijn op een plek die me nog was bijgebleven van de toer vanuit Herk-De-Stad, want ik zag de Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Beukenboomkapel staan! Een hele mond vol! Ik heb er even halt gehouden, ben er binnengestapt en heb iets in het dagboek geschreven: veilige ritten voor alle mountainbikers, hopend dat Onze-Lieve-Vrouw snel van begrip is en mijn boodschap las alvorens ik misschien binnen de volgende vijfhonderd meter op mn tronie zou gaan! Aan de overzijde van de weg doken we op een smal paadje weer de diepte in. Dan ging het de Willekensberg op tussen prachtig gelegen villas en via een holle weg en een lange langzame klim tot 65 km. Deze plek is me bekend van andere tochten. Ook op 68 km volgde nog een zware klim om weer uit te komen naast de snelweg. Dan voerde een paadje ons tot aan en naast de spoorlijn. Aan de volgende afslag rechts vond ik geen pijltje meer, maar de kalklijnen toonden me de weg. Ik moest een tunneltje onder. Na het tunneltje geen pijlen meer en evenmin kalklijnen! Een beetje rondgereden, terug naast de spoorweg, de brug mee onder naast de sporen! Ik vond nog elders kalklijnen wanneer ik het paadje achter de brug volgde tot in een straat! Verdorie nog aan toe, die kerels hadden mij voor de laatste vijf kilometers nog liggen nadat ze mij verzekerd hadden dat de pijlen tot maandag bleven hangen! Dan maar terug naar het tunneltje. Gegokt en een weg in renovatie gevolgd. Uitgekomen op een grotere weg met brug onder de snelweg. Achter de brug liep een straat met een bord dat Zelem vermeldde. Maar die straat ging over in een zandweg! Neen, toch maar niet de onbewoonde wereld weer in, en de andere kant weer uit richting Linkhout. Rechtsaf stond ook een bord Zelem en korte tijd later passeerde ik de straat waarin mn wagen stond! Dus al bij al ben ik nog snel en zonder problemen weer bij de start geraakt na 75 km. Vermits er geen leven meer was aan de cafetaria en niemand hoeft te weten hoe tergend traag ik vandaag weer was geweest, ben ik linea recta tot aan de auto gereden. En na een stevige trek aan de lurkzak over Schaffen weer huiswaarts gereden tot aan een oprit van de E313 waarbij ik op korte afstand drie provincies doorkruiste!
Een zeer mooie toer zoals ik ze graag heb met veel afwisseling, klimmetjes zonder aan het einde van de toer te moeten toekomen met de tong op de schoenen, veel stukken bos en plezante singletracks en paadjes. Veel off-road, waarbij de asfaltstukjes dankbaar worden tegemoet gezien om weer op adem te kunnen komen. Zorgvuldig en duidelijk afgepijld en gebruik gemaakt van kalklijnen en zagenmeel, wat handig was op een plek waar een pijltje was verdraaid. Er was zelfs zagenmeel op een stronkje in het midden van een pad gestrooid! Attent en grappig tegelijk! Drie bevoorradingen met koeken en fruit, verzorgd door vriendelijke mensen. Het feit dat ik een jaar lang onthouden heb dat dit een mooie was, zegt veel. Een aanrader en eentje uit mn top tien!
Dit schreef wegezet op
mountainbike.be: Zelem Cycling dankt de circa 1000 deelnemers aan de
voorbije MTB-tocht. Door het prachtige parcours en het zomers weertje is het een
mooie tocht geworden, met ontelbare klims, single tracks en mooie stroken. Vooral
de deelnemers aan de 75 km spreken van een zware tocht. De parcoursbouwers hebben
er alles uitgehaald wat de streek kan bieden. Door het werk van een veertigtal
medewerkers is het een mooie organisatie geworden, beaamd door de gunstige
commentaren van vele mountainbikers. Voor alle deelnemers alvast afspraak voor
de volgende editie op de laatste zondag van september 2012.
Toertocht (25-35-45 km) van de Free Bikers te
Dessel op 24-09-2011.
Vandaag gaan biken bij de Free Bikers in Dessel vanaf het Campinastrand. Vertrokken omstreeks 14.00 u en er een rustig ritje van gemaakt. De rit ging van start via een paadje naast de camping dat al snel overging in een amusante track die naast een met eendenkroos bedekte waterloop met stilstaand water liep. Later op de tocht zou ik te weten komen dat deze brede beek luistert naar de voor de hand liggende naam De Gracht. Dan volgde toch een vijftal kilometer asfaltbaantjes en straten. Afgewisseld met korte paadjes of servitudewegen en een paadje achter de tuinen van huizen, om daarna een drukkere baan, die de gekke naam Brasel draagt, over te steken. Dan doken we de bossen in op het traject van de vaste rode route. Na 7 km passeerde ik via een servitudeweg het gloednieuwe huis van een collega die in Dessel woont. Bij een eerdere deelname, een jaar of twee geleden, had ik in deze servitudeweg, waar toen verwilderde kippen met veel kabaal rondliepen, pas gebouwde huizen opgemerkt en de remmen dichtgegooid om ze te bekijken. Daarna aan die collega beschreven hoe ze er uit zagen. En het was bingo! Het was de plek die hij gekozen had om met zn gezin te gaan wonen. Ik zag de Wim nu in de living zitten en heb eens hard geroepen, waarna hij met zn nog piepjonge kroost buiten kwam. Terwijl we er een praatje maakten kwamen er nog andere deelnemers voorbij. Ik heb kort na de start toch zeker nog een dertigtal andere rijders gezien. Wim had het getroffen vandaag, want kon later op de namiddag aanschuiven op een barbecue! Vlak na de servitudeweg duik je via een kort en stevig klimmetje naar rechts weer de bossen in.
We vervolgden de rode route en deden daarna een stuk van deze route aan tegen de rijrichting in. Dat zou later op de toer nog een aantal keren gebeuren. Ik heb er toch een beetje mn bedenkingen bij van een toertocht te plannen tegen de richting van een vaste route in. Ik heb drie keren tegenliggers getroffen. Voor de locals is het misschien wel eens leuk van de route zo te rijden, want dat geeft direct een ander beeld. Maar mij stoort het niet dat een toertocht delen van een vaste route gebruikt in de richting zoals deze uitgepijld is, ook al wordt daar op een forum al wel eens over gemord. Na 9 km volgde op deze route een stuk dat op een bord aangekondigd werd als een zeer technische track. Daar kwam inderdaad heel wat draai- en keerwerk aan te pas, veel bochtenwerk en slalommen tussen dicht op elkaar staande boomstammetjes. Maar al bij al heb ik het er als pannenkoek niet slecht van afgebracht, ook al durf ik al wel eens knoeien als er bochtjes van 180 graden dienen genomen te worden rond boomstammen. De technische speeltuin eindige op 11 km, waarna we het jaagpad naast het kanaal op gingen tegenover een immense koeltoren. Tot aan de 14 de kilometer reden we via het jaagpad tot aan de grens met Witgoor-Dessel, alwaar het linksaf ging en het traject de Goorstraat kruiste. Een bospaadje bracht ons naar de terreinen van Sybelco waar we een zanderige heuvel werden opgestuurd om de rit te vervolgen over een singeltrack die zich over een aarden wal omheen de zandwinning voortslingerde. Ik meen me te herinneren dat er bij een vorige editie paadjes op de hellingen van de dijk waren afgespannen met linten om te zorgen voor een aantalkunstmatige klimmetjes en draai- en keerwerk.
Na 18 km doken we van de dijk af om op een track te belanden die naast het domein liep en die bestond uit één lange aaneenschakeling van S-vormige bochten! Dat was bij aanvang wel plezant, maar zo veel opeenvolgende bochtjes hoeven voor mij nu niet meteen, alhoewel het wel een leuk stukje rijden was zo tussen de bomen. Met de bedenking dat we weer tegen de richting van een vaste route in reden. De eerste bevoorrading was na 19 km opgesteld naast het kanaal ter hoogte van een sluis. De mensen ter plekke waren al in de weer met de opruim, maar alles was nog voorradig, zoals bananen en wafels die warm waren geworden in de zon. Ik werd er aangesproken door een biker uit Lommel-Kattenbos die op zijn pak uitvoerig reclame maakte voor Mac-Donalds. Hij had zijn vrouw en twee kleine kinderen bij, allen uitgedost met hetzelfde pak. Ferm als het hele gezin dezelfde passie deelt. Wie weet was het Big Mac! Allicht ben ik hun toer in Kattenbos al gaan rijden, ik ben daar in elk geval al meerdere keren vanaf het voetbalveld vertrokken. Twee jaar geleden was deze biker onze nachtrit in december komen rijden in de sneeuw! Tof dat hij vanuit Lommel naar Stabroek komt.
Ik ben kort na de grote en kleine hamburgers ook vertrokken via de sluis die we over moesten. Daarna volgden mooie tracks tussen de vijver Schansput aan de linkerzijde en een kanaal dat je aan de rechterzijde af en toe te zien kreeg. Aan het begin van het pad trof ik enkele wandelaars en twee tegenliggers op de bike. Na 22 km gingen we in Witgoor een brug over op een plek waar de kanalen Schoten-Dessel, Dessel-Kwaadmechelen en Bocholt-Herentals elkaar kruisen en waarnaast aan Sas 4 een toeristische toren is gebouwd om de streek te kunnen overzien. Een kilometer verder volgde de splitsing. We kregen bospaden voor de wielen geschoven. Op deze paden hadden zich smallere tracks ontwikkeld die deze wegen de allures gaven van singeltracks. Rechts lag een grote grasvlakte, ik veronderstel van een kwekerij van rolgazon. Even verder lag er aan de linkerkant een reusachtige boomgaard, waarvan de vruchten al geplukt bleken. Ik zag toch niks meer aan de takken hangen. Eens het hoekje om stonden achter de hagen die het domein afbakenden, wel bomen waarvan de takken rijkelijk voorzien waren van appels. De houten kisten voor vervoer stonden al klaar. Volgde nog een smal pad naast velden tot aan kilometer 27. Blauwe pijltjes verrieden dat hier ook een vaste route passeert.
Vanaf taverne Keizer Karel, met een terras vol lurkende gasten, doken we een speelbosje in over een track die zich als een wasbord met hobbels tussen de bomen slingerde. Er stond daar een gerenoveerd huis met een grote venster die uitzicht gaf op een pad in het achterliggende bos. Omdat een geparkeerde auto het zicht op een pijltje had weggenomen en ik op zoek moest naar het vervolg en rechtdoor reed tot weer voorbij Keizer Karel, heb ik dit lusje nog eens een tweede keer gereden. Om dan te zien dat ik naar links moest, tegenover de taverne een paadje in. Het traject bracht ons tegen de vaste groene route in doorheen de bossen om er weer uit te komen naast het kanaal Schoten-Dessel, te zien aan de wijze waarop de randen zijn afgewerkt. Morgen passeert er nog een tocht voorbij dit kanaal, maar dan in Rijkevorsel! Veldwegen en lussen loodsten ons verder in de richting naast het kanaal dat we af en toe weer te zien kregen vanaf het jaagpad. Het was al een hele tijd geleden dat de oudere biker die ik aan de stop gezien had me gepasseerd was toen ik even halt hield, zodat ik meende de laatste nog onderweg te zijn. Maar toen ik vanaf een veldweg het bos in dook, hoorde ik achter me nog twee bikers naderen die vrij luid met elkaar aan de praat waren. Ik moest me dan ook reppen om via een plotse korte en zanderige klim met wortel inclusief in de prijs begrepen, weer het jaagpad te bereiken. Na 40 km bereikten we met drieën de tweede stop waar nog een drankje voorzien was. Met dit mooie en warme nazomerweer was deze verfrissing welgekomen.
Na deze tweede stop volgde een wel heel unieke, prachtige singletrack die zich in de hoogte tussen de bomen voortslingerde over een zeer smalle heuvelrug. Het kroonjuweel van deze tocht. Het verwonderde mij wel even later, op 41 km, nog een splitsing te treffen. Het laatste deel van de tocht voerde ons over een paadje naast de door eendenkroos groen gekleurde De Gracht en dit vanaf een plek waar de smalle Zwarte Nete via een duiker onder deze Gracht heen gaat! Na een stuk deze gracht gevolgd te hebben, ging het weer de bossen in over paden die er iets vochtiger bij lagen dan bij aanvang, waar we een aantal stroken met mul zand hadden getroffen. We doorkruisten een villawijk tussen de bomen met huizen van mensen die beslist geen armoede lijden. Om daarna weer op De Gracht te stoten en ze via het Buizerbruggetje te kruisen om ze langs de andere oever weer te moeten volgen tot aan het Campinastrand. Na een dikke 45 km stond ik weer bij af. De bikeparking was nog open, er stonden nog fietsen, maar omdat de Free Bikers al met de opruim bezig waren, heb ik mn bike aan een metalen buis vastgelegd om binnen in de grote cafetaria nog wat te gaan drinken. Omdat ik wist dat de douches een fikse wandeling ver lagen en ik zinnens was van thuis de tondeuse eens in mijn drie en een half haarpijlen te zetten, ben ik in fietspak weer huiswaarts getrokken. Het verwonderde mij dat er nog zo veel wagens op het gras naast de weg geparkeerd stonden, want gewoonlijk tref ik de mijne nog eenzaam en alleen aan! Maar ze bleken te zijn van vissers die hun spullen hadden opgeruimd en de keet tegenover met veel lawaai bevolkten. Tevreden en zonder problemen weer naar huis gereden. Mooi weer, mooie toer, bijwijlen verrassende tracks, goed afgepijld en alles prima in orde. Meer moet dat niet zijn! Ik had anders gezworen van hier nooit nog terug te komen, omdat een Free Biker me ooit aan de inschrijving had uitgelachen toen ik mijn plastieken doosje waarin ik mn spullen en geld opberg, bovenhaalde! Of ik recht van een Tupperware-party kwam? En dan lachte hij nog met de papegaai op mn truitje! Ik vermoed ook dat de rit deze keer andersom werd gereden, vandaar dat we een aantal keren tegen de vaste route in gefietst hebben.
22 kinderen uit een school in Lommel en een school in Heverlee, 2 buschauffeurs en 4 begeleiders sterven nadat een bus tegen een tunnelwand botst in Zwitserland...
Categorieën
tot de 6de Bike Nightride De Papegaai
Welkom
StrammerMax's newsflashke
Volgende toertochten
Mijn keuze:
(blauw maakt meeste kans)
zondag 03/03/2013:
Kalmthout Van Trier-Bosduin-classic (30-45 km)
zondag 10/03/2013:
Sint-Gillis-Dendermonde (35-55 km)
vrijdag 15/03/2013:
Hoogerheide (NL) nightride (19.00-21.00 u) (37 km)
zondag 17/03/2013:
Roosendaal (NL) City-mtb-tocht Kaaimannen (29-38 km)
zaterdag 23/03/2013:
Esbeek (NL) nightride (19.00-21.00 u) 10de Lichtjestocht (35 km)
zondag 31/03/2013:
Olen (15-30-50 km) of Olmen (26-32-45 km)
maandag 01/04/2013:
Zele (30-40-60 km)
zaterdag 06/04/2013:
Zulte (45-60 km)
zondag 07/04/2013:
Vessem (NL) (25-35-50 km) of Valkenswaard (NL) (25-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 12/04/2013:
Borchtlombeek-Roosdaal nightride (18.30-20.30 u) (25 km)
zaterdag 13/04/2013:
Rillaar nightride (15.00-21.00 u) (26-36-43-62 km)
zondag 14/04/2013:
Rillaar (27-42-57-78 km) of Poederlee (25-45-55 km) of Meise (32 km) of Waasmunster (35-45-55 km)
zaterdag 20/04/2013:
Gentbrugge (20-25-35-50 km)
zondag 21/04/2013:
Tangissart (Court-Saint-Etienne) (14-31-51-70 km) of Lasne (10-20-40 km) of Lot (35-55 km) of Haacht (30-40-50 km) of Dessel (25-40 km) of Nieuwkerken-Waas (32-54 km) of Sint-Truiden (28-45 km)
zondag 28/04/2013:
Opwijk (15-30-50-80-100 km) of Aarschot (15-25-35-40-65 km) of Borgloon (10-20-30-40 km)
dinsdag 30/04/2013:
Overmere nightride (18.00-20.30 u) (30-50 km)
woensdag 01/05/2013:
Deurne-Diest (26-36-48-65 km)
vrijdag 03/05/2013:
Sint-Niklaas nightride (17.00-21.00 u) (35-56 km)
zaterdag 04/05/2013:
Maria-Aalter (25-45-55 km)
zondag 05/05/2013:
Leernes (20-35-50 km) of Hulshout (28-48-68 km) of Tilburg (NL) (25-40-55 km)
zondag 09/05/2013:
Mont-Saint-Guibert (25-30-50-65 km) of Wechelderzande (15-27-43-53 km) of Londerzeel (18-32-42-52 km)
zaterdag 11/05/2013:
Stekene (18-35-50-55-60 km)
zondag 12/05/2013:
Overijse (25-35-50-60-65 km) of Herselt (20-30-40 km) of Vlimmeren (40-25 km)
zaterdag 18/05/2013:
Chassepierre (TT van Izel met GPS)
zondag 19/05/2013:
Robelmont (10-25-33-47-60 km)
maandag 20/05/2013:
Harinsart (22-37-42-53 km)
zondag 02/06/2013:
Mont-Saint-Guibert VTT des Hayeffes (15-21-23-36-57 km) of Langdorp (25-40 km) of Oostmalle (29-45 km) of Lommel (25-40 km)
zondag 09/06/2013:
Schaffen-Diest (26-30-41-60 km)
zondag 16/06/2013:
Chaumont-Gistoux (10-30-45 km) of Mol (25-40 km) of Buizingen (30-45-55 km) of Waanrode (24-34-44-64-84 km) of Zemst-Laar (29-37-51-63 km) of Zele (30-48 km)
vrijdag 21/06/2013:
Kalken nightride 17.00 - 21.00 u (30-40-50 km)
zondag 23/06/2013:
Baisy-Thy (12-25-35-45-60 km) of Grobbendonk (20-40-60 km) of Lummen (15-25-45-60 km) of Libin (25-50-100 km) of Kalken (25-40-60 km) of Zele (40-55 km)
zaterdag 29/06/2013:
Maria-Aalter (30-50 km)
zondag 30/06/2013:
Sint-Job-in-'t-Goor (15-25-45 km) of Halle (35-50-85 km) of Redu (20-32-45-55 km)
zondag 07/07/2013:
Oud-Heverlee Meerdael-classic (30-45-62-75-100 km) of Booischot (20-40-60 km) of Lommel-Kattenbos (12-20-30-40-60 km)
zaterdag 13/07/2013:
Pepingen (30-45 km)
zondag 14/07/2013:
Bekkevoort Hagelandse Pijl (20-42-55-70 km) of Hamont-Lo (22-38-45 km)
vrijdag 19/07/2013:
Herfelingen avond- en nightride Waanzinnig Weekend (30-50 km) start: 18.00-22.00 u
zaterdag 20/07/2013:
Zwalm (15-25-40-60 km)
zondag 21/07/2013:
Wijgmaal (25-45-65 km) of Mol (15-24-43-62 km) of Waasmunster (30-40-50 km)
zaterdag 27/07/2013:
Sint-Jan-in-Eremo (30-50-60 km)
zondag 28/07/2013:
Droeshout-Opwijk Boerenbike (30-40-50-60 km) Lichtaart (12-24-48-60 km) of Roosdaal (25-50 km)
vrijdag 02/08/2013:
Maarheeze (NL) Bij de Mijl vertrek: 13.30-16.00 u (24-48 km)
zaterdag 03/08/2013:
Oosterzele Rochustochten (25-35-50 km) of Wiekevorst (25-40 km)
zondag 04/08/2013:
Bekkevoort (15-25-40-50-65 km) of Lille (20-40-60-80 km) of Hamme (32-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 09/08/2013:
Vlezenbeek nightride: 18.00 - 22.00 u (35 km)
zaterdag 10/08/2013:
Knesselare (15-30-55-70 km) of Eeklo (25-40-55 km)
zondag 11/08/2013:
Vlezenbeek (35-50-80 km) of Diest (25-45 km) of Grobbendonk (30-45 km) of Bergen-Op-Zoom (NL) (25-45 km)
donderdag 15/08/2013:
Awenne (28-38-55-72 km) of Herk-De-Stad (25-35-45 km) of Haasrode (18-32-45-55-65 km)
vrijdag 16/08/2013:
Arville nightride: 18.30 - 22.00 u (15-25 km)
zaterdag 17/08/2013:
Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65-85 km)
zondag 18/08/2013:
Erneuville (15-25-35-45-60-75 km) of Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65 km) of Halle-Zoersel (15-25-45-60 km) of Beringen (25-45 km) of Lennik (25-45-55 km)
zaterdag 24/08/2013:
Herzele (15-30-50 km)
zondag 25/08/2013:
Opoeteren Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) of Kasterlee (18-25-40-70-100 km) of Anderlues Transsambrienne (20-35-50-65-85 km) of Tielt-Winge Hagelandse Heuvels (25-45-65-95 km) of Villers-La-Ville (15-25-40-60 km) Er is vandaag ook Houffalize Houffamarathon (50-70-100-120 km)
vrijdag 30/08/2013:
Stabroek (15-30-45 km) afgelast!!!
zaterdag 31/08/2013:
Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)
zondag 01/09/2013:
Diest Marathon van de Demervallei (23-40-62-84-103 km) of Olloy-Sur-Viroin (25-35-45-55-65-85-100 km) of Sint-Gillis-Waas Waasland Bike Marathon (30-60-90-120 km) of Gierle-Lille (25-45 km) of Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)