Toertocht (15-25-35-40 km) van de KWB Fietsclub te Westmalle op zondag 29-12-2013.

Toen ik die zondag te Westmalle toekwam en hoopte mijn wagen daar op de kleine parking tegenover de kerk te stallen zoals ik al wel eens meer doe wanneer ik hier kom rijden op tochten die vanuit de sporthal vertrekken, bleken daar alle plaatsen in de omtrek al ingenomen te zijn!  Zelfs de dreef naar het kasteel toe stond al vol geparkeerde wagens!  Zelden meegemaakt!  Dit kon enkel betekenen dat hier heel veel mensen naartoe waren gekomen!  Uiteindelijk vond ik een parkeerplek in een zijstraatje, de Holstraat, en bleek bij nader toezien niet ver van de start te staan.  Het einde van de tocht passeerde zelfs door deze straat.  Aan de sporthal stonden de bikers tot een heel eind buiten aan te schuiven om zich in te schrijven, zelden gezien, maar gelukkig duurde het wachten niet lang.  Om 9.30 u was ik met vele anderen op weg voor de toertocht van de KWB Fietsclub Westmalle.

We verlieten het centrum van het dorp en reeds na 1 km splitste de kidstoer van 15 km zich af van de routes van 25-35-40 km.  We reden over een onverhard servitudepaadje achter de school Mariagaarde naast een beek, voorbij het kerkhof en over het fietspad langs een rustige baan de school Mariagaarde weer voorbij.  Een seingever hielp ons oversteken naar de dreef die het kasteel passeerde en eens dat voorbij ging het de velden in ter hoogte van de Leemstraat.  3 km.  Na een strookje asfalt kregen we omstreeks 5 km een zeer vettige veldweg voor de wielen die de straten Gemeentebos en Guut met elkaar verbindt.  Het viel al bij al nog mee, want bij de vorige editie stond hier alles omwille van de ingetreden dooi volledig onder water.  Ik herinner me nog dat in een weide de schapen op een bepaalde plaats met hun poten in het water stonden en ik zelf tot aan mijn enkels!  De oververzadigde veldweg bracht ons naar een zandgroeve van waaraf we omstreeks 7 km iets droger assenwegen voor de wielen kregen.

Veldwegen brachten me na 8,50 km tot aan Groot Veerle, de baan die Westmalle met Sint-Lenaarts (Brecht) verbindt.  Daar zorgde een politieman en een seingever voor een veilige oversteek.  Er stond een blauw zwaailicht op de grond om de aandacht van de passanten te trekken.  Ik was hier trouwens voorbij gereden met de auto op weg naar de start.  Aan de overkant ging het de Legeheideweg in, een betonnen veldweg.  10.10 u.  Aan het einde van deze weg trof ik de splitsing tussen de 25 km en de 35-40 km op een kruispunt van drie verharde wegen en een onverhard pad.  Vorig jaar stond ik hier stil met een lekke band en heb ik nog hulp gekregen van iemand van de club die het parcours controleerde op eventueel verdwenen pijlen!  We kregen daarbij nog een bui van ijsregen over ons heen!  De veldweg die we dienden te nemen lag er nu even vettig bij als vorig jaar!  Ik kreeg er Koppigaard te zien, maar door mijn gesukkel in de modderige ondergrond kon ik hem niet bijbenen.  De veldweg ging over in een bosweg, zijnde de Paepestraat in Brecht en voerde me tot aan de boorden van het Kempisch Kanaal Schoten-Dessel.  12 km.

Het ging er linksaf om even de boorden van het kanaal te blijven volgen over een grasspoor om verderop weer linksaf te gaan naar een pad dat eerst recht op recht door een strook bos liep om over te gaan in een harde veldweg tot de landelijke baantjes Kooldriespark en de Westmallebaan.  14 km om 10.30 u.  Op 15 km troffen we nogmaals een nat en vettig stuk door bos en velden.  Een natte veldweg met grote plassen bracht me tot aan het kruispunt van de Oude Liersebaan en de Heikantstraat.  Dit betekende dat we dicht bij Drieboomkensberg waren, doch we kregen eerst nog een extra rondje voor de wielen.  16,50 km.  We reden de Heikantstraat in, voorbij de bivakplaats Sint-Jansburg om verderop rechtsaf de Geuzenstraat in te rijden.  Links in de verte zag ik de toren van de abdij van de Trappistinnen boven de bomen uitsteken.  Aan het einde van de Geuzenstraat ging het rechtsaf om er op 19 km van de start het Molenbos te bereiken.  Tot 21 km konden we dan rijden over de singletracks in de bossen rond de bidplaats Drieboomkensberg.  In het begin lagen ze er zeer vettig bij, wat wel te verwachten was na de regen van de afgelopen tijd, tijdens het tweede gedeelte lagen ze iets droger.  Bij droog weer is het hier leuk rijden, maar nu bij zo’n nat weer is er weinig lol aan.  De paadjes zijn eigenlijk gedeeltelijk stuk gereden door het veelvuldig gebruik vermits elke lokale toertocht deze plek graag aandoet.  Ik reed er in het zog van een nog vrij jonge knul met geel jasje en op een bepaald ogenblik hoorden wij achter ons wat geroep van een mountainbiker die omver kwam te vallen!  Bultjes en putten werden afgewisseld met bochtjes.

De bevoorrading stond na 22 km opgesteld in de schuur van een manege op de hoek van de Sint-Jobbaan, een zandweg aan de rand van het Molenbos, en de Abdijlaan, de grote baan die Brecht met Schilde verbindt.  11.15 u.  Het aanbod was al grotendeels verslonden.  Er waren nog soep, sportdrank, een wafel en centwafeltjes te eten.  Een maat die later vertrokken was en met wie ik van hieruit voor een bikeweekendje richting Nederland zou vertrekken, zou me achteraf vertellen dat hij de laatste suikerwafel had gekregen.  Er was nog redelijk wat beweging aan de stop, maar ik ben er niet al te lang blijven hangen.  11.30 u.  Op het kruispunt met de Abdijlaan splitste de 40 km zich af van de routes van 15-25-35 km.  Voor de langste tocht ging het rechtsaf en eventjes over het fietspad van de Abdijlaan om verderop een seingever met blauw zwaailicht te treffen die zorgde voor een veilige oversteek naar de Grote Vraagstraat.

De tocht voerde me door deze lange brede zandweg tussen de bomen en net voor de bocht naar links ging het rechtsaf een vrij vettig bospad in dat me tot aan de Sint-Jobbaan, maar nu deze op het grondgebied van Brecht, bracht.  Het is een zandweg doorheen de velden en de bossen.  Het was er druk, want ondanks de nattigheid van de vorige dagen liepen hier wandelaars met loslopende honden rond, evenals mensen te paard.  Op 26,50 km ging het rechtsaf de Polderdreef in tot aan de Poppelaerstraat, allen onverharde boswegen met sporadische bewoning, om daar een stukje mee te pikken van de mooie singletrack evenwijdig met de weg die door vele toertochten “vergeten” wordt!  Dan ging het eventjes over de Kleine Vraagstraat om zo de Caterskapeldreef te bereiken, een straatje op het grondgebied van Schilde dat achter de private bossen van het schooldomein van Kristus Koning in Sint-Job-in-‘t-Goor gelegen is.  28 km om 11.55 u.  Op deze plek konden we tot maar liefst 30 km ons hartje ophalen op een reeks mooie singletracks die in een dennenbos in de buurt van een kleine bosvijver gelegen zijn.  Daar hadden de parcoursbouwers voor ons een knappe lus uitgetekend om zo veel mogelijk paadjes van dit bos te kunnen benutten.

We verlieten de singletracks en kwamen uit in, ik vermoed, de Kleine Vraagstraat, een bospad met veel plassen, waar zich in de loop der jaren links en rechts tussen het struikgewas tracks hebben ontwikkeld om deze plassen te kunnen ontwijken.  Een plasrijke singletrack voerde me dan tot aan de Kotseheide.  Ik kreeg nog steeds andere rijders te zien, maar het was nu veel rustiger dan bij aanvang.  32 km om 12.15 u.  We reden eventjes over een asfaltbaantje en staken een baan over om weer het Molenbos te bereiken.  Op 33 km konden we plezier maken op enkele singletracks in het domein De Welvaart (Sint-Antonius-Zoersel).  Op een bepaalde plek dienden we daar over de rand van een soort heuvelkam te rijden die rond een diepte in het bos loopt.  34 km.  Terwijl ik ernaartoe reed hoorde ik een Reetzweter fulmineren omdat hij bijna onderuit ging.  Zijn maat stond beneden te duvelen op zijn fiets omdat de versnellingen het niet goed deden en hij kost wat kost al rijdend op de kam wilde geraken.  Uiteindelijk zijn we allemaal te voet gegaan, want de ondergrond was kleiachtig en omwille van de vochtigheid zeer glad met hier en daar dan nog glibberige wortels.  Ook de bikers die nog arriveerden betrouwden het niet van er te rijden.  Niemand had zin om dit jaar zijn nek nog te breken!  Ik ben er nog al geweest tijdens toertochten maar toen lag het spoor er beter berijdbaar bij.

We reden een tijdje door imposante bossen en over een tapijt van herfstbladeren in de richting van de Abdij van Westmalle, gevolgd door een vettig paadje omstreeks 36 km.  Een idem dito slijkerig pad bracht me tot in de Jagersdreef om daarna op 37,50 km de zijkant van de abdij, waar de toegangspoort is, te passeren.  Linksaf en voorbij de voorzijde waar een bordje stond met de mededeling “Hier brouwt men lekkere Trappist, voor u nog 3 km”!  Dan ging het over een asfaltbaantje doorheen het bos om nog enkele singeltracks mee te pikken niet ver van de abdij.  Via een asfaltbaantje verlieten we de bossen om de meer bewoonde wereld van Westmalle te bereiken via Het Wild Rijt (rijdt!?).  Ter hoogte van de Scherpenbergmolen reden we de Tichelmanstraat en Ticheltij in, een wijk met nette villaatjes.  Even aangebeld bij een collega die daar woont, maar hij was zelf niet thuis!  Ik zou met mijn slijkpoten toch niet welkom geweest zijn!  Na de oversteek van de baan richting Sint-Lenaarts en enkele woonstraten bereikte ik na 42 km opnieuw de sporthal omstreeks 13.00 u.  Omdat ik m’n wagen passeerde meteen m’n sporttas meegenomen.

Fietske proper laten spuiten aan de bikewash.  Heel eventjes de kantine binnengegaan om te zien of er geen bekenden binnen zaten, maar dat was niet het geval.  Tegen mijn gewoonte in deze keer niet blijven zitten om nog wat te drinken, maar meteen de douches opgezocht.  Ik wou zo snel mogelijk weer naar huis want daar zou Offshore, die hier nog onderweg was, mij komen oppikken voor een onverwacht weekendje in Nederland.  Ik had namelijk graag mijn fiets thuis nog wat proper gemaakt om mijn weekend niet verpest te zien worden door een slecht rijdende fiets!  Offshore arriveerde toen ik huiswaarts vertrok.  Even over 16.00 u zijn wij dan van bij mij thuis vertrokken richting Nijverdal in Nederland, provincie Overijssel, zo’n 233 km van Antwerpen.  Op maandag reden we daar de toertocht van Groenlo (55 km) en de nachtrit van Nijverdal (30 km), op dinsdag de knappe toertocht van Hattemerbroek (50 km).  Wie interesse heeft om te weten hoe het er daar aan toe ging, kan klikken op de plaatsnamen om de verslagen te lezen.  Ze staan op de Nederlandse versie van deze site!

De toertocht in Westmalle was zoals we hem konden verwachten: nat, gezien de weersomstandigheden, wat het op sommige plaatsen zoals Drieboomkensberg wat lastig maakte, maar degelijk georganiseerd en duidelijk uitgezet.  Het was de inzet voor een knap verlengd weekend om het jaar 2013 mee af te sluiten.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

31-12-2013 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-45 km) van WTC De Heggestoempers te Poederlee op donderdag 26-12-2013.

Op tweede kerstdag naar Poederlee afgezakt voor de toertocht van De Heggestoempers.  Het was zeer lang geleden dat ik een toertocht gereden had die vertrekt vanuit de plaatselijke voetbalkantine!  De eerste jaren nadat ik met mountainbiken was begonnen kwam ik hier al wel eens vaker rijden, maar sinds ik het ook verder van huis ga zoeken en korter bij huis, maar dan over de grens, liet ik Poederlee eerder links liggen!  Omdat ik via mails aan de weet was gekomen dat er ook een aantal clubmakkers zouden komen rijden, had ik voor deze zondag mijn keuze van Poppel naar Poederlee verplaatst.  Helaas daagden de clubmakkers door omstandigheden, voor sommigen lees een overdadig kerstfeest met ook te veel vocht, niet op!  Een parkeerplek toegewezen gekregen op een grasveld naast de voetbalvelden waarvan ik me de omgeving nog kon voorstellen na al die jaren.  Ingeschreven in de kantine en om 9.10 u was ik op pad.

De tocht vertrok met een ritje omheen het voetbalveld om daarna een mooie singletrack met wortels door en langsheen het bos voor de wielen te krijgen.  Een bospad voerde me na 1,50 km voorbij de Heggekapel uit 1442, het oudste nog bestaande bouwwerk van Poederlee.  De kapel is het decor voor de jaarlijkse Heggefeesten en dito processie elke tweede zondag na Pinksteren.  Singletracks door enkele stroken bos en veldwegen voerden me tot aan een straat die Schrieken heet en waar we op 4 km weer eventjes een stuk bos in doken.  Verharde landelijke wegen voerden me na 5 km tot Heikant.  In een lokaal bos kregen we tot dik 6,75 km goed berijdbare singletracks, terwijl dezen kort na aanvang er natter bijlagen.  We kwamen het bos weer uit op een veldweg met putten en bulten waar plassen in de putten waren blijven staan.  Toen ik over één van de bulten reed hoorde ik een abnormaal geluid en voelde een ongemeen hevige schok!  Na inspectie van m’n fiets eerst niks abnormaals vastgesteld, ook geen lekke achterband!  Weer opgestapt en toch klopte er iets niet!  Aan de oversteek van een straat nog eens afgestapt om daar vast te stellen dat het scharnierend gedeelte dat de verbinding maakt tussen de pomp van de achtervering en het kader gewoon doorgebroken was!  Metaalmoeheid?  Zwaarlijvigheid?  Of een combinatie van beiden?  Ik zag zo na 7,50 km een einde komen aan deze toertocht op tweede kerstdag!  Als het weer dan eens een beetje mee wil, alhoewel somber, dan geeft het materiaal het op!

Even overwogen welke beslissing ik zou nemen!  Te voet terug of het noodnummer bellen om me te laten depanneren?  Om dan mijn dag naar de vaantjes te zien gaan!  Het werd geen van beiden en ik besloot van te proberen de kleine toer te rijden, hopend dat het stukje waarmee één en ander nog aan elkaar hing, het zou uithouden tot bij aankomst!  Ik moest wel voorzichtig rijden, want bij te veel schokken raakte het kader de klauw van de achtertrein.  Uiteraard zette dit voorval een zware domper op m’n plezier, mede met de wetenschap dat ik deze fiets nu wel een tijd zou moeten missen voor herstel, want een Turner is geen courant merk in ons land!  Wetend dat een vorig onderdeeltje lang op zich had laten wachten, zou het met deze ernstige schade wel eens lang kunnen duren eer de fiets weer rijklaar is!  Gelukkig is mijn andere bike pas volledig nagekeken.

Goed berijdbare en relatief droge veldwegen brachten me om 10.00 u tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km aan een kruispunt van landelijke baantjes op 10,75 km van de start!  De kortste afstand 30 km!  Hopelijk ging mijn bike het zo lang uithouden!  Voor mij ging het rechtsaf de Vispluk in Vorselaar in.  Hier moet ergens een intussen gepensioneerde collega wonen!  Ik reed de Zwaluwhoeve voorbij, dook de straat Plein in en kreeg daar even het gezelschap van een oudere man op een gewone fiets.  Hij vroeg me of ik moe was!  “Neen, ik rijd zo traag omdat ik stukken aan m’n fiets heb!  Niet dat ik er anders zo snel rijd”, antwoordde ik de man.  Even verderop scheidden onze wegen toen de tocht rechtsaf een bospad op ging.  Tot 12 km reden we over verharde landelijke wegen om daarna een bospad en veldweg te treffen.  Tot 13 km nogmaals verharde wegen tot aan de oversteek van de snelweg E34 op de grens met Wechelderzande (Lille).  Omstreeks 10.15 u dook ik daar de bossen in op relatief brede paden.

Bospaden en veldwegen leidden me tot in een villawijk van Wechelderzande waar we in de Borgstraat opnieuw een bos in reden.  Op 16 km konden we daar genieten van een plezante singletrack met vele bochtjes.  Ter hoogte van een straat die Zand heet, kruisten we de grote baan die van Wechelderzande naar Lille voert, en reden we een kerkhof voorbij.  16,50 km om 10.30 u.  Op 17 km bereed ik servitudepaadjes tussen weiden en tussen tuinen in meer bewoond landelijk gebied, gevolgd door een pad langsheen de bosrand op 18 km.  Het ging het bos in, gevolgd door een aantal andere bikers, en op 19 km arriveerde ik aan de bevoorrading op de klassieke plek, zijnde de boshut naast de vijver aan de Visbeekbaan in de bossen van Wechel.  10.45 u.  Er was nog veel beweging aan de stop.  Vooral een lawaaivrouwtje viel op door haar luid praten en uitbundig lachen, wat bij één van de bevoorraders de opmerking deed ontvallen dat ze toch niet te veel meer van dat drinken zou krijgen!  Ze kan er maar deugd van gehad hebben van zich op tweede kerstdag zo content gevoeld te hebben!  Dat terwijl ik er zelf maar beteuterd bij stond met de gedachten aan mijn doorgebroken achtervering!  Ik hoorde ook Nederlanders praten, zelfs van over de grens was men naar Poederlee afgezakt.  De bevoorrading was ruim met partjes appelsienen, bananen, suikerwafels, wafels met chocolade, sportdrank, water en lekkere tomatengroentesoep.  Tien minuutjes pauze genomen en van alles eens geproefd.

Voor de route van 45 km was het linksaf (met de rug naar de vijver) en ik veronderstel dat de grootste toer toch wel een aantal tracks van de vaste parcours van de Lilse Bergen zal hebben aangedaan.  Zelf rechtsaf de 30 km aangehouden over een lange brede zandweg doorheen de Visbeekvallei.  Spijtig genoeg bleven op diverse plaatsen kleine tracks onaangeroerd.  Ik passeerde een plek waar links een hele strook bomen gerooid was om de heide weer kansen te geven!  Aan de andere kant van de weg waren twee mannen en een vrouw bezig met het omzagen van nog bomen!  Hopelijk vallen niet te veel plekken in deze bossen ten prooi aan een kaalslag door nota bene Natuurpunt!  Op 20 km dienden we via een kalme brug de E34 te kruisen ter hoogte van borden die de afrit Lille aankondigden en ging het een verhard wegeltje op, eerst door het bos, daarna tussen het bos en de snelweg.  Op 22 km volgde een korte, maar zeer vettige strook met veel modder.

Een lange zandweg met een harde ondergrond bracht me na 24,50 km tot in Gierle (Lille).  11.25 u.  Ik moest eens terugdenken aan Louis Neefs, de Vlaamse zanger die in het lied “Mijn dorp in de Kempen” zijn Gierle bezingt.  Hij verongelukte samen met zijn vrouw Liliane op kerstdag 1980.  Ik vergeet nooit het moment dat dit in het nieuws op tv vermeld werd, terwijl wij rond de tafel zaten bij wijlen mijn grootouders in Wezembeek-Oppem.  Herinneringen uit een ver verleden!  We kruisten de Gierlebaan en reden de Messemakersstraat in.  Er stond daar een wegwijzer naar de Kerststal Hemeldonk en daar ben ik na de toertocht nog eens langs gereden.  Een bewegwijzerde kerststal moet immers iets bijzonders zijn!  Na de doortocht van de straat kregen we van 26 km tot 27 km nog een knappe singletrack vol wortels voorgeschoteld in een strook bos, gevolgd door een stukje bredere bosweg en een korte track recht op recht door de bossen tot aan een betonbaantje.  Via verharde landelijke wegen en een veldweg met vaste ondergrond bereikte ik op 29 km opnieuw het grondgebied van Poederlee.  Langs enkele straten en servitudes ging het weer naar af waar ik omstreeks 12.00 u na 41,50 km en een noodgedwongen extra traag ritje, de voetbalvelden in Poeyel weer bereikte!  De doorgebroken scharnier van de achtervering had het gelukkig uitgehouden, maar het stuk dat nog aan elkaar vast hing begon ook al tekenen van een scheur te vertonen!  Aan de bikewash stond een lange rij wachtenden.

Aan het aantal bikes in de “bewaakte” fietsparking en het geroezemoes dat uit de kantine kwam te horen, had deze tocht op voldoende belangstelling kunnen rekenen!  Nog een klein uurtje in de kantine blijven zitten voor een drankje.  Dat er ook boterhammen te verkrijgen waren had ik te laat gezien!  De clubmakkers daagden echter niet op.  Ik vermoedde al dat ze niet gekomen waren, omdat ik geen flyers van BikeAholic op de tafels zag liggen.  Het grootste vuil nog van mijn fiets gespoten aan de bikewash en dan huiswaarts.  Zoals gezegd eerst nog even tot aan de kersstal in Hemeldonk gereden.  Dat is een grote kersstal met levende dieren, zoals een ezel, kalveren en schapen.  Je kon er ook terecht voor een hapje en een drankje.  Er passeren wandelingen vanuit Vorselaar die tot vier kerststallen aandoen, maar op het wereldwijde web kan ik daarover niets terugvinden.

Er zat naar mijn  zin wat te veel verhard in deze toertocht, en veel brede wegen in de bossen, alhoewel dat met de gebroken achtervering misschien een zegen was!  Ik heb ook 15 km moeten missen en daardoor allicht een aantal mooie stukken.  De teleurstelling omwille van de pech die me overkwam overschaduwde ook het plezier dat ik aan de toer had kunnen beleven.  De organisatie was verder in orde, de afpijling duidelijk en de bevoorrading ruim voldoende.  Over de bewaakte fietsparking moet, zoals sommigen opmerkten, wel eens nagedacht worden.  Uw fiets zelf mogen wegzetten is niet het goede systeem.  Je had gemakkelijk met de nummertjes kunnen foefelen zonder dat iemand aan de ingang dat opgemerkt zou hebben!  Ik heb mijn fiets dan ook op slot gelegd, voor zover iemand in een kapotte bike geïnteresseerd zou kunnen geweest zijn!  Toch blij dat mijn dag niet helemaal naar de bliksem was en dat ik Poeyel nog eens te zien heb gekregen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

28-12-2013 om 20:13 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-45 km) van WTC Woensdrecht te Ossendrecht op zondag 22-12-2013.

Na enkele drukke werkweken met weinig slaap, een personeelsfeest ter gelegenheid van het eindejaar en de opruim daarvan daags nadien, was ik ook op zaterdag laat thuis.  Omdat hij veertien dagen ongebruikt had stilgestaan en ik voordien al de indruk had te maken te hebben met een trage leegloper, bij thuiskomst mijn fiets nog eens geïnspecteerd.  Inderdaad, de achterband stond zo plat als een vijg!  Meteen maar een nieuwe binnenband gestoken.  De oorzaak van het lek bleek een metalen doorn te zijn die de buitenband had doorboord.  Voor de zoveelste keer op rij lag ik weer pas laat in mijn bed!  Na hooguit vier uren slaap op zondag m’n bed uit om deel te nemen aan de toertocht van WTC Woensdrecht in het vlak over de Belgisch-Nederlandse grens gelegen Ossendrecht.  Wakker worden duurde lang en om 8.30 u thuis met de bike vertrokken, deze keer via de fietspaden langsheen de grote baan door het gehucht Putte langs beide kanten van de landsgrens.  Het kraam met de gebraden kippen was al present!  Daar staken drie bikers van V’lox me voorbij en op het fietspad langsheen de Putseweg kreeg ik nog groepjes en enkelingen te zien die onderweg waren naar de start.  Ook auto’s met bikes reden in de richting van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen alwaar de tocht startte vanuit het Restaurant De Blauwe Pauw.  Toen ik daar toekwam vertrok een groepje mij bekende bikers, waaronder Berten, Dennis en Jan.  Aan de start was het nog steeds bijzonder druk, maar de inschrijving verliep vlot.  De hemel zag grijs, het weer was somber en we konden enkel maar hopen op een droge rit.

Om 9.25 u op weg.  De tocht dook achter De Blauwe Pauw meteen de bossen in en eigenlijk zouden we er nauwelijks nog uit komen!  We kregen al direct een resem singletracks voor de wielen die ons naast het Mollercollege voerden en door de plaatselijke bossen.  Er ontstond op enkele plaatsen file omwille van de drukte en het feit dat er ook enkele groepjes onderweg waren die kinderen bij hadden en ook een jonge vader met zijn nog kleine zoon.  De kinderen raakten soms niet over de bultjes.  Dat was wat vervelend, maar daar kan je je niet boos over maken!  Al goed dat de kinderen het niet aan hun hart lieten komen, want een kind dat te veel opgejaagd wordt tijdens de eerste tochtjes houdt het daarna misschien voor bekeken!  We passeerden ook de bekende “put” naast een prikkeldraad, een plaats waar het pad doorsneden wordt door een beekje.  Ik had ’s ochtends al wat pijn in de hiel van m’n rechtervoet en bij het uitklikken voor de file aan de put voelde ik een pijnscheut en binnenin het gevoel als van een elastiek die doorknapt!  Ik veronderstel wel dat er geen pees of spier gescheurd is, want dat ik dan niet meer had kunnen gaan, staan of rijden!  Het zal eerder een spierverrekking zijn.  Het deed in geen geval deugd!

Bospaadjes voerden me na 4 km tot aan de omheining van De Luchtballon, een voormalig legerterrein in Calfven dat omgebouwd is tot vakantieverblijf voor kinderen met astma.  Een kilometer verder reden we over de natte bospaden in de buurt van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege.  Ter hoogte van enkele wortels ligt daar een waar modderbad!  Toen ik me er even aan de kant zette, passeerden daar drie Weetabix-Watjes waarmee ik enkele weken geleden een memorabele après beleefde na de toertocht in Kapellen!  Na de modderige passage van deze strook bos reden we over door de regen gebluste zandpaden in een heidelandschap.  Om daarna weer singletracks te treffen in de bossen.  De hemel werd nog grijzer en het was donker in de bossen.  Intussen was het op de paadjes gelukkig minder druk geworden en reden de bikers verder uit elkaar zodat ieder zijn geliefkoosde tempo aan kon houden.  6,50 km om 10.00 u.  Omstreeks 7,50 km hoorde ik in de verte honden blaffen, kwam de omgeving me bekend voor en reed ik inderdaad voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje.  Er was daar iemand in de weer met een kruiwagen!  In de buurt is ook ergens een hondenschool, wat het blaffen verklaart.  We raakten de bewoonde wereld van Calfven, want tussen de bomen door zag ik de zandwegen liggen langs dewelke asfalt fietspaden zijn aangelegd, afgeboord met witte paaltjes.  9 km omstreeks 10.15 u.  We vervolgden de rit over de bospaden van De Vluchtheuvel, passeerden weer het aan het bos grenzende terrein van De Luchtballon en kregen een korte maar nijdige klim voorgeschoteld.  Omwille van de pijn in mijn enkel leek het me verstandiger van even te voet naar boven te lopen om te vermijden van mij nog meer te forceren!  Even verder stond een trio langs de kant, waarvan eentje met een gebroken ketting die de klim niet had overleefd!

Na 10,50 km kwamen we even terug uit de bossen tevoorschijn en reden we gedurende een kilometer over het asfalt fietspad naast een zandweg van Calfven naar Ossendrecht.  Tot 12,75 km gebruikten we dan de off-road-ring rond Ossendrecht, een grasspoor dat aan de rand van de open velden omheen het dorp loopt!  Ik heb dit pad al in alle weersomstandigheden bereden: droog, nat en doorheen pakken opgehoopte sneeuw!  Halverwege werd ik aangesproken door een man die zich afvroeg of hij geen splitsing had gemist, want hij had gemerkt dat hij terug in Ossendrecht was.  Hij vreesde waarschijnlijk een stuk van de toer te zullen missen!  Maar er was nog geen splitsing geweest!  Ik vermoed dat dezelfde man me ruim na de bevoorrading nog eens ingehaald heeft.  Het ging daarna nog eventjes de velden in waar we af te rekenen kregen met veel tegenwind.  Toen we de achterzijde van enkele huizen passeerden werd ik toegeroepen door een passerend biker.  Ik vermoed dat hij VanBiLL.com was.  Na een lang, winderig, bij momenten relatief slijkerig stuk doorheen de open velden bereikten we omstreeks 15 km het bosgebied Stoppelbergen wat we in reden naast de ingang van de camping Athena.  10.45 u.  Paden en singletracks werden ons deel in het door bikers geliefde Stoppelbergen op de grens tussen het Nederlandse Ossendrecht en het Belgische Zandvliet en Berendrecht.  Op 17 km van de start trof ik daar midden in het bos om 11.00 u dan toch de splitsing tussen de routes van 25-35 km en 45 km.

Gekozen voor de langste toer.  Vanaf daar trof ik een aantal bekende paadjes die ook deel uitmaken van een eigen plaatselijk rondje dat ik hier enkele jaren geleden vanaf het kasteel Ravenhof in Stabroek leerde rijden.  Op mijn weg trof ik een koppel wandelaars met een worst op pootjes die ik met enige behendigheid diende te ontwijken, want deze hot-dog zonder mosterd liet zich niet intimideren door passerende bikers!  Omstreeks 21 km passeerde ik de Antwerpse sportvelden aan de camping De Watertoren in Berendrecht en ging het de singletrack in het donkere dennenbos op.  Deze eindigt met een stevige klim waar dan nog enkele dikke wortels over het pad liggen.  Er volgden nog enkele mij bekende paadjes in de bossen die aansluiten achter het Moretusbos waarin het kasteel Ravenhof op de landsgrens gelegen is.  Op 24 km volgde de mooie singletrack waarop enkele kleine klimmetjes liggen.  Vroeger was deze plek nog veel knapper, maar de eigenaar heeft hier een jaar of twee geleden een aantal bomen opzettelijk geveld en laten liggen!  Joost mag weten waarom!  Tegen motorcrossers?  Tegen mountainbikers?  In ieder geval was de knappe omgeving hierdoor naar de bliksem!  Er staan nergens borden dat dit gebied privaat eigendom is!  Kort na het vellen van de bomen ontstonden trouwens al nieuwe paadjes, dus de mountainbikers lieten er zich niet door tegenhouden.  Op dit ogenblik heeft er zich al een zeer duidelijke nieuwe singletrack ontwikkeld!  Allicht door de vele voorgangers tijdens deze toertocht, maar ook door lokale bikers die op eigen houtje door deze bossen rijden.  Na het stuk met de omgehakte bomen kwamen twee knappe bulten om te beklimmen en lekker weer naar beneden te bollen!  Inclusief enkele uit de kluiten gewassen wortels!  24 km om 11.30 u.

Mijn plaatselijk rondje gaat na de bulten linksaf, maar nu dienden we rechtsaf te slaan en na nog een stukje singletrack bereikte ik het bospad dat doorheen een brede open strook naast een diepe gracht loopt.  Op 25 km passeerde ik weer de plek aan de houten slagboom waar we het op Belgisch grondgebied gelegen deel van Stoppelbergen waren in gereden.  De in het opvallend gele regenjasje gestoken biker die me begroette en die de lus Stoppelbergen nog diende aan te vatten bleek Jari te zijn!  Dat opende perspectieven, want dat betekende dat ik zo’n 8 km voorsprong had en wij elkaar dan misschien bij aankomst zouden te zien krijgen!  Er waren wel een paar clubmakkers op pad, maar die waren vroeger vertrokken en de kans dat ik hen nog zou zien was daardoor klein.  Even verder werd ik in een zanderig pad aangesproken door een jonge knul in Fidea-uitrusting met de vraag of ik geen inbussleutel bij had.  Het zadel van zijn fiets stond los.  Het stond inderdaad wel heel erg los!  Zo kwam mijn multitool weer van pas om anderen verder te helpen.  Het heeft al meer gediend om anderen uit de nood te helpen dan dat ik het zelf gebruikt heb!

Via de zandweg bereikte ik weer een paadje dat deel uitmaakt van mijn eigen rondje en dat uitkomt op een zanderige open vlakte.  Zelfs nu lag er nog los zand in het klimmetje naar de zitbank die er niet meer bleek te staan.  Er volgden zanderige singletracks en paden en na een lusje kwamen we aan een klimmetje weer uit in de buurt van de verdwenen zitbank.  Daar ging het linksaf tot ik arriveerde aan het pad dat achter de omheining van de politieschool loopt.  Linksaf op dit pad dat er vrij nat bij lag met enkele ferme plassen, vooral naar het einde toe.  Maar het viel nog mee, want ik heb het op die plaats al veel erger geweten.  We dienden het geruime tijd te volgen en arriveerden aan de bevoorrading die opgesteld stond voor de hoofdingang van de politieacademie op 28 km van de start.  12.00 u.  Er was sportdrank en bouillon om te drinken, wafels en krentenbollen om te eten.  Ik had honger en heb maar liefst drie van die krentenbollen naar binnen gewerkt en doorgespoeld met zoete sportdrank!  Tien minuten later was ik weer op weg.

Aan de school ging het linksaf een straat in en even verder rechtsaf een rechte singletrack door het bos op.  Even verder hielpen seingevers ons de Putseweg over en trof ik de splitsing tussen de 25 km en de 35-45 km op 29,50 km van het vertrek.  We reden nu in de bossen van de Groote Meer over mij onbekende paden met kort na de aanvang een vrij vettige strook.  Mijn conditie was nul en ik werd zelfs ingehaald door een vader met zijn zoontje die ik aan de stop had zien toekomen.  Omstreeks 32 km reed de tocht over een knappe heidevlakte en volgde de doortocht van imposante dennenbossen over bredere paden en tracks.  We reden er voorbij de zanderige militaire oefenterreinen op de vrij toegankelijke Ossendrechtse Heide.  Een breed pad voerde me langsheen de heide tot ik ter hoogte van een meertje omstreeks 36 km een open landschap in dook.  Dit gebied werd enkele jaren geleden kaalgekapt.  We kregen de mooie singletrack die zich door hoog en thans dor geworden gras voort slingert en evenwijdig loopt met een zandweg over de heide.  Na een lastig pad met veel mul zand bereikte ik opnieuw de bossen waar we bredere wegen voor de wielen kregen.  39 km om 13.00 u.

Op één van de bospaden werd ik ingehaald door Jari.  Terwijl we enkele woorden wisselden zag ik dat we gevolgd werden door nog een biker met een geel jasje.  Ik had het moeilijk om te blijven volgen, de biker stak voorbij en bleef in het wiel van Jari hangen.  Beiden hingen in de verte achter een biker in een wit jasje.  Op 41 km kwam het bospad uit op de Putseweg tegenover het Puts Molentje op het kruispunt richting Ossendrecht.  Jari en de twee andere bikers stonden er te wachten.  We dienden de grote weg even te volgen en zoals ik verwacht had even verder over te steken om tussen twee betonblokken die daar sinds enige tijd liggen het bos in te duiken.  Daar kregen we een bekende singletrack die door vele tochten in de andere richting wordt bereden.  Ik hoorde voor me het piepen van remmen in het bos en de reden kwam snel.  Nu konden we immers lekker naar beneden rijden op de plek waar anders ferm dient geklommen te worden.  Ik ben er nog nooit al rijdend tot helemaal boven geraakt.  Ooit had zich op deze plek tijdens een toertocht een fotograaf opgesteld en dat was mede de oorzaak van een file zoals ik ze nog zelden op toertochten heb meegemaakt!  Ik denk dat ik toen zeker een kwartier heb staan aanschuiven!

We bereikten de singletrack die zich op een hoogte door het bos slingert en van waaraf men een knap uitzicht heeft in de diepte over de voormalige zandgroeve van Ossendrecht.  Er stonden kerels met quads op het uitkijkpunt.  Na een afdaling door losse zavel konden we genieten van de mooie singletrack die zich door struikgewas slingert en er evenwijdig loopt met een zandweg door de bossen omheen de groeve.  Eens weer in het open veld werden we naar de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan geleid, maar alvorens die te kunnen kruisen dienden we nog door een beek te rijden.  Daar was een betonnen waadplaats geconstrueerd.  Ik heb het geriskeerd van er door te rijden, er was weinig alternatief, en mijn vrees dat het water dieper zou zijn dan wenselijk is, bleek gegrond.  Met natte schoenen en sokken tot gevolg.  Want tegen zo veel water zijn zelfs waterdichte sokken niet bestand.  Zoals te verwachten doken we aan de overkant van de straat naast een eenzaam huis in renovatie opnieuw de bossen in en werden we over de enkele stevige bulten die daar liggen gejaagd.  Via een bospaadje bereikte ik omstreeks 13.30 u De Blauwe Pauw.

De biker die ik daarstraks in het wiel van Jari had zien rijden bleek diens maat en werkmakker te zijn.  Na onze fietsen vastgelegd te hebben binnen nog een frisdrank gedronken.  Berten en Jan zaten er nog in het gezelschap van Rubber-12, Ward en enkele andere bikers.  Dennis stond aan de toog voor een bestelling en was zo tevreden van mij te zien dat hij na het handjes schudden door een onhandige beweging de fles en de twee glazen die al op het dienblad stonden weer op de tap keilde!  Met glasgerinkel, een kapot glas en ter ziele gegaan gerstenat tot gevolg!  Nog even bij Jari en diens maat gezeten aan een tafel waar ook enkele Reetzweters zaten!  Uit de Antwerpse gemeente Reet!  Ook de moeder en vriendin van Jari hadden een kleinere rit gereden, maar waren intussen al huiswaarts vertrokken.   Toen Jari en Rubber-12 huiswaarts vertrokken begon het te regenen.  Nog even terug naar binnen om wat te bekomen van de vermoeiende rit, te wijten aan mijn lamentabele conditie, en te schuilen voor de regen!  De Reetzweters hadden het op een bepaald ogenblik over de après na de tocht in Kapellen!  Ik heb hen daar toen inderdaad ook gezien!  Ik heb zelden zo hard gelachen als toen!  Wanneer toen de polonaise werd aangevat, maar dan boven op de tafels, was het tijd om de stekker uit te trekken!  Toen ik vertrok werd ik buiten aangesproken door een medewerker van WTC Woensdrecht die me vertelde dat er daarnet een slotvaste bike gestolen was!  Het stelen van fietsen bij toertochten wordt een echte plaag in deze streek!  Ze worden zelfs gestolen met fietsdrager en aanhangwagen incluis!

Opnieuw de 15 km huiswaarts aangevat.  Vertrokken via de waadplaats, met opnieuw natte voeten, en het stuk van de rit door de zandgroeve in de andere richting gereden tot ik op de Putseweg arriveerde.  Ik was zodanig moe dat ik op de terugweg zelfs verzaakt heb aan de halve gebraden kip van het kraam op de grens in Putte die ik gewend ben van daar ter plekke op te peuzelen.  Zonder regen thuis geraakt, maar tijdens het schoonmaken van de fiets werd ik geplaagd door stortbuien en door de wind bijna uit mijn schuilplaats geblazen.  Ondanks het sombere weer en het afzien toch genoten van deze knappe rit.  Op het verbindingsstuk van Calfven tot Ossendrecht na bijna uitsluitend doorheen de lokale bossen en heidevlakten, in een speeltuin die geliefd is door bikers langs beide zijden van de grens.  Het was ook plezant van verschillende bekenden te zien, ook al was het dan maar even!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

Toertocht te Ossendrecht op 22-12-2013 door Frank Dirks

23-12-2013 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Les humains sont vraiment incroyables door Théophile Duplouy 05-12-2013

10-12-2013 om 23:12 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-46 km) van de Wielerclub Beerse te Beerse op zondag 08-12-2013.

Het was een moeilijke keuze voor deze zondag.  Lang mijn zinnen gezet op de toertocht in het Nederlandse Wouw, maar mij tenslotte toch laten overhalen om nog eens in Beerse te komen rijden.  Het was intussen lang geleden dat ik nog eens in die streek rondgetoerd had!  Een parkeerplekje gevonden buiten de drukte en toch niet ver van de start.  Om 9.00 u was ik ingeschreven en op weg.  Het ging het dorp uit via een ommetje en we werden de drukke Antwerpseweg over geholpen door een seingever en een politieagent.  Ter hoogte van de Lorkenlaan doken we na 2 km de eerste bossen in op het grondgebied van Vosselaar.  Tot 3,50 km konden we daar genieten van enkele lussen die er voor ons waren uitgestippeld.  Een asfaltbaantje en een zandpad voerden ons door een bos waarin woningen gebouwd stonden en na 4 km splitste de kidstoer zich er af van de routes van 25 km en 45 km.  Een kilometer verder reed ik voorbij een omheining van de Lilse Bergen, een in de bossen gelegen vakantiepark.  Ik hoorde het geraas van de snelweg E34 die daar in de omgeving passeert.  Na een kleine 6 km splitsten daar ook de 25 km en de 45 km.  Gekozen voor de lange toer.  9.30 u.

We kregen een hard bospad voor de wielen en van 6 tot 7 km een mooie singletrack in de buurt van de vaste blauwe route.  Van daar een asfaltbaantje op om de snelweg te kruisen.  Aan de overkant doken we weer de bossen in naar een pad dat de bikers langsheen de Zwartgoorheide in Vosselaar leidde.  Ook hier konden we tot 10 km genieten van mooie singletracks met plezante bultjes op en af.  Soms voerde de rit ons rakelings langsheen een afsluiting, vermoedelijk ook van de Lilse Bergen.  Op 10 km kruisten we een asfaltbaantje om direct weer de bossen op te zoeken over diverse paden tot aan de bekende fietsrotonde ter hoogte van het op- en afrittencomplex Beerse van de E34 via hetwelk ook de Lilse Bergen bereikbaar zijn.  Toen we weer het bos in doken zat daar een fotograaf verscholen om de bikers te vereeuwigen.  We kregen er een knap stukje dat deel uitmaakt van de blauwe vaste route te rijden over mooie singletracks in de buurt van de Lilse Bergen.  Op 15 km passeerden we daarvan de hoofdingang om even verderop van het talud van een brug opnieuw de bossen in te rijden.  Sommigen reden er in al hun enthousiasme gewoon voorbij!

Een singletrack door het bos voerde ons tot rakelings langs de snelweg om een splitsing te treffen tussen de kidstoer en de route van 45 km ter hoogte van de Lilse Golf and Country Club.  Toen ik er even halt hield werd ik aangesproken door een Nederlander die vroeg waar de toertocht ergens gestart was.  Eentje van een duo gelegenheidsrijders die tot de ontdekking kwamen dat hier een toertocht aan de gang was en zin kregen om mee te doen!  Ik heb trouwens ettelijke keren gemerkt dat er wel meer Nederlanders naar Beerse waren afgezakt.  Ter hoogte van de Lilse Golfclub begint dé singletrack, het pareltje van de rode vaste route!  Maar ik kreeg hem niet voorgeschoteld zoals ik verwacht had.  De mannen van Beerse hadden door middel van linten een heel ander traject uitgezet dan zonder meer de gekende track in hun tocht op te nemen!  Ze hadden er enkele zanderige en meer technische klimmetjes uitgezocht om ons over te jagen!  Met enige creativiteit kan je van een bekend stukje op deze wijze iets gans anders maken!  Ik herkende er haast niks van terug!  Enkele de lussen en de bochten naar het einde toe!

Na deze feestelijke singletrack bereikte ik de bevoorrading, zoals te verwachten opgesteld aan het hutje naast de bosvijver aan de Visbeekbaan.  10.30 u.  Daar was ook een splitsing tussen de tochten van 25 km en van 45 km.  Maar eerst de inwendige mens versterkt met al het lekkers dat er uitgestald lag!  Warme soep, sportdrank, bananen, verschillende soorten koeken, met en zonder chocolade en peperkoek!  Veel keuze dus en van alles nog meer dan genoeg voorhanden!  Een tiental minuutjes halt gehouden.  Vooral die koeken met chocolade konden mij bekoren!  Na de pauze ging het naast de vijver en nog een tijdje doorheen het bos.  Ik passeerde een zandwegeltje met de bizarre naam “Achter Puttekensberg” (Lille).  Geen berg en geen putteken te zien.  Alhoewel we op een bepaalde plaats in deze bossen toch een aantal uit de kluiten gewassen en met dennen begroeide heuvels passeerden waar helaas geen paadjes over liepen.  Van daar vermoedelijk de naam Lilse Bergen.  Even verder dook ik op 22 km een stukje de bewoonde wereld van Wechelderzande in.  Om tot 25 km weer de bossen op te zoeken, weliswaar over paden waarlangs chalets en buitenhuizen zijn gebouwd die al meer weg hebben van kleine villa’s, maar dan in hout.  Hier passeert ook de rode vaste route en tot 27 km konden we genieten van enkele knappe singletracks die er deel van uit maken of in de omgeving ervan liggen.

Eens de bossen uit volgden zandwegen door een meer open omgeving en passeerden we een eenzaam gelegen weide van Het Nest, een plaatselijk dierenopvangcentrum.  Eens weer de bossen in volgde omstreeks 29 km een vrij lastige singletrack vol kleine bulten en putten, alsof men over een wasbord rijdt!  Ik vermoed dat het één van de “nieuwe” tracks is die deel uitmaken van de rode route sinds die op enkele plaatsen omgelegd is.  Ook al is hij intussen goed aangereden, ik houd er niet zo van.  Al die opeenvolgende putten en dat schokken doet geen deugd aan mijn oude rug en knoken!  Na de passage van een iets vettiger strook ging het rechtsaf een veldweg in over meer open terrein.  Ondanks het al gevorderde uur reden er nog steeds redelijk wat bikers rond.  Tijdens het eerste deel na de pauze reed ik nagenoeg alleen, maar gaandeweg trof ik weer meer mensen die nog op pad waren.

Op 31 km doken we weer de bossen in over een plankje dat er over een gracht was gelegd.  Best afstappen, want het was maar een smalle plank!  Er volgden eerst een paar singletracks met in mijn kielzog een jonge bebaarde langharige biker zonder helm.  In dit bos hadden de mannen van Beerse een ander plezant stukje van de vaste blauwe route in hun parcours opgenomen!  Er liggen daar namelijk op een drietal tracks een aantal achtereenvolgende hoge bulten en het is plezierig om daar over te rijden.  Een bospad voerde me naar de drukke Antwerpseweg, de weg die van Antwerpen naar Turnhout voert, en die beveiligd was door een seingever en twee agenten.  32,50 km om 11.30 u.  We reden er even in de richting van Vlimmeren en Oostmalle om een kilometer verder rechtsaf de Klampovenstraat (Beerse) in te rijden.  Dit is een assenweg waarlangs een betonnen fietspad is aangelegd.  Halverwege was er een splitsing tussen de kidstoer en de 25 km enerzijds en de 45 km anderzijds op 34 km van de start.  Enkele vaders reden er met hun kinderen toch de richting van de 45 km uit.  Zij zullen geweten hebben welke speeltuin er op dit stuk nog op hen lag te wachten!

Ter hoogte van enkele knappe vennen aan de linkerzijde doken we er de Eksterheide in, het gemeentelijke bos van Beerse.  Ook hier konden de bikers zich gedurende een tweetal kilometers vermaken op enkele knappe singletracks.  Naar het einde toe liep het bospad langsheen een aantal dwarsstraten die dood liepen op het bos en de namen van dieren hadden.  Het feest eindigde met de doortocht van deze standingvolle villawijk in het groen voor rijke mensen.  In de straat Rouwleegd overschreed ik na 37 km de grens met Rijkevorsel en nog steeds in het gezelschap van anderen, omstreeks het middaguur.  Het ging een stukje over de Vlimmersebaan om aan de straat Gemeentebos ter hoogte van een kapelletje weer naar de bossen toe te rijden.  Links van mij zag ik tussen de bomen door een grote vijver liggen.  Daar konden we tot 40,50 km nog genieten van enkele singeltracks in een bos aan de rand van de bewoonde wereld.  Toen ging er opnieuw een speeltuin voor bikers open, want zoals ik al begon te vermoeden bij het oprijden van de Vlimmersebaan, werden we naar het crossparcours van Rijkevorsel geleid.  Gedurende een dikke kilometer konden we daar ons hart ophalen over de wegeltjes die zich over bulten en door putten slingeren.  Een beter slot aan een toertocht kan er moeilijk zijn!  Er kwam een einde aan dit leuke stukje op het jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de metalen  fietsbrug in Sint-Jozef-Rijkevorsel die we zowel figuurlijk als letterlijk links lieten liggen.

Van hier af ging het tot 45 km langsheen het kanaal over diverse onverharde paden en sporen, voorbij de zwaaikom waar ooit een grote spiegeltent stond, en voorbij een aantal industriële vestigingen langsheen het kanaal gelegen.  We arriveerden aan het brugje over het kanaal in de wijk Den Hout.  Na nog eventjes verder het kanaal gevolgd te hebben, bogen we rechtsaf een veldweg in om de bewoonde kern van Beerse te bereiken.  Na nog enkele straten van het dorp doorkruist te hebben arriveerde ik omstreeks 12.30 u weer aan de voetbalkantine van KFC Lentezon.  Er was nog veel beweging in de kantine, vermoedelijk ook omwille van het voetbal, maar geen bekenden gespot, ook al wist ik dat zij zouden komen.  Ook de collega die ik bij de start te zien had gekregen had het opgegeven van op mij te wachten.  Na nog iets fris gedronken te hebben, de auto weer opgezocht en via de lokale wegen ben ik rustig weer naar huis gereden.

Wat we van deze toertocht onthouden zijn de vele stroken bos die langs onverharde wegen met elkaar verbonden werden en het gebruik van de mooiste stukken van de vaste routes aan de Lilse Bergen zonder deze paden klakkeloos te volgen, getuige het “ombouwen” van de singletrack aan de golf.  Een ruime bevoorrading, seingevers aan enkele gevaarlijke kruisingen en algemeen een knappe organisatie.  Van de bikewash en de douches heb ik geen gebruik gemaakt.  Het enige minpunt was het eerder sombere weer op deze zondag.  Het was fijn van nog eens te rijden in een streek waar ik vroeger op eigen houtje al wel eens ging toeren.  Het was een hele tijd geleden dat ik bepaalde plaatsen nog eens te zien had gekregen en inmiddels ook al enkele jaren geleden dat ik aan deze toertocht had deelgenomen.

Het verslag van deze toertocht is al te lezen op mtb-you.be en mountainbike.be!

09-12-2013 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Achtste Rondom Brecht (17-27-45-60 km) van WTC De Stoempers te Brecht op zondag 01-12-2013.

Ook al was ik vroeg op, ik kwam van elders en diende thuis nog eerst m’n fiets op te halen, zodat ik pas om even voor 10.00 u aan de inschrijving was bij WTC De Stoempers in de Garage Felix te Sint-Lenaarts (Brecht) na een parkeerplekje gevonden te hebben in de Koningstoel.  Zo snel mogelijk op pad, al was ik zeker niet de laatste om van start te gaan.  Voor de kleine toer kon men tot 11.00 u vertrekken.  Het ging in de richting van het rondpunt en rechtsaf door een smalle straat om het dorp te verlaten en uit te komen op het asfalt jaagpad naast de vaart Schoten-Dessel.  Na een stukje langsheen de vaart richting Sint-Job ging het twee bruggen verder, ter hoogte van Café Roots, de vaart over en trof ik de eerste splitsing tussen de kidstoer van 17 km en de routes van 27-45-60 km op 2,50 km van het vertrek.  De kids reden verder langsheen het kanaal, de groten gingen linksaf, weg van de vaart, een zompig pad in dat me langsheen het natuurgebied Hoofsweer voerde.  Het natte bospad ging over in een zompig aanzuigend graspaadje.  Eens dit lange grasspoor achter de wielen, bereikte ik een landelijk asfaltbaantje op 4,50 km.

De Westmallebaan voerde me effectief over de grens met Westmalle waar we rechtsaf een zanderige veldweg in sloegen.  Opnieuw rechtsaf een asfaltbaantje in.  Toen ik het in de bossen verscholen jeugdverblijf Sint-Jansburg passeerde kon ik me oriënteren.  Want dra bereikte ik het kruispunt van de Heikantstraat en de Oude Liersebaan.  Dit betekende dat ik me op een boogscheut van Drieboomkensberg en het Molenbos bevond, de bossen die nabij de Trappistenabdij liggen en bezocht worden door elke zichzelf respecterende toertocht in deze regio!  Drieboomkensberg is namelijk synoniem van een netwerk van singletracks en paadjes die hier op een beperkte oppervlakte de bossen doorkruisen.  We reden op 8 km het bos in over minder courant door tochten gebruikte paadjes om van daaruit toch de bekende speeltuin te bereiken.  Ondanks de voorbije natte periode lagen de wegeltjes er behoorlijk bij.  Tijdens de winter blijven er namelijk gemakkelijk plassen staan in de putten tussen de opeenvolgende bultjes.  Het draaien en keren in soms korte bochtjes, het ontwijken van wortels en natte blubber vroegen toch enige behendigheid.  Tot ruim 10,5 km konden we genieten van wat de bossen de biker hier te bieden hebben!

We reden nog enige tijd doorheen de imposante dreven van het Molenbos waar de bomen zo stilaan kaal zijn en de grond bezaaid ligt met bontgekleurde bruine bladeren.  Omstreeks 12 km trof ik een mooie singletrack, gevolgd door een dreef waar we aan de zijkanten over een zompig spoor naast de bomen en over hun wortels konden rijden.  Het centrale gedeelte van de dreef lag namelijk nat en modderig.  Ik genoot nog steeds het gezelschap van andere deelnemers, waaronder een trio in hetzelfde tenue.  10.50 u na 13 km.  We verlieten het Molenbos op de plek waar de Waterstraat in Schilde overgaat in de Abdijlaan in Brecht.  Ik had daarstraks de toren van het klooster van de Trappistinnen al boven de bomen uit zien steken.  We vervolgden de tocht over het asfalt fietspad, reden voorbij de Kleine Vraagstraat om op 16,50 km de Abdijlaan te kruisen en de zanderige Grote Vraagstraat in te slaan ter hoogte van de verkeerslichten.  Ik werd er aangesproken door een traag rijdende jongedame die me vroeg of er al een splitsing geweest was!  Nee, de enige die ik gezien had was de afsplitsing van de kidstoer.  Zij had de route van 17 km willen volgen!  Ja, dan had ze inderdaad vanaf die plek de blauwe pijlen moeten volgen!  Het was duidelijk dat dit haar eerste tochtje was!

De Grote Vraagstraat lag er vrij droog bij, op een vettige intro en enkele grote te omzeilen plassen na.  In de zomer ligt het hier poederdroog, in de winter kan het hier een echte zooi zijn!  Op 19 km reed ik voorbij een eenzaam gelegen witte villa achter hagen, waaruit ik kon besluiten het grondgebied van Sint-Job te hebben bereikt in de buurt van het golfterrein.  We reden er enkele rondjes in de bossen achter de school Kristus Koning om uit te komen in de Caterskapeldreef waar een achterpoortje van de school te vinden is.  Soms staat het bij toertochten open wanneer de organiserende club toestemming vraag en krijgt van het schoolbestuur om de bossen op het schooldomein te mogen doorkruisen.  De Broeders van Liefde zijn mountainbikers gunstig gezind, want in Sint-Job, Maria-Aalter en Lummen rijden toertochten vaak over hun domeinen.  Deze keer was het poortje dicht toen ik er na 20,50 km omstreeks 11.30 u langs reed op de grens tussen ’s Gravenwezel (Schilde) en Sint-Job (Brecht).  Omstreeks 22 km bereikte ik de bevoorrading die opgesteld stond in de Polderdreef, één van de grote onverharde lanen die deze bossen doorkruisen.  Het aanbod was al grotendeels verslonden door de voorgangers, want buiten soep, sportdrank en prinskoeken viel er niks meer te rapen.  De bevoorrading was ondergebracht in een kleine vrachtwagen.  Handig om alles in één rit ter plaatse te krijgen!  Er kwamen nog bikers toe, maar de grote meute was hier al lang gepasseerd.  11.30 u.

Na de stop ging het via de onverharde Kleine Vraagstraat, de Poppelaerstraat en de Baan op Sas 2 richting het kanaal Schoten-Dessel dat we ter hoogte van de woonboten bereikten.  Eens voorbij de bunker kruisten we het kanaal ter hoogte van het sas om aan de overzijde na een eindje langsheen het kanaal gereden te hebben, de bossen van De Merel in te duiken.  De rit voerde ons doorheen deze bossen tussen de Schotensteenweg, de weg die Brecht met Sint-Job verbindt, en het kanaal, over een brede dreef, paadjes en singletracks, waaronder ook een redelijk nat en slijkerig exemplaar!  Ik slaagde er zelfs in van een trage biker in te halen die ik voor de stop nog al eens was voorbij gereden.  Hij reed zeer voorzichtig, vooral in het bos!  Vanaf 27 km kreeg ik een vrij lange zanddreef voor de wielen tot aan de splitsing tussen de kidstoer en de routes van 45-60 km op 28 km van het vertrek.  De route van 27 km stond niet aangegeven!  Daar kreeg ik nog een biker te zien en van dan af zou ik lang alleen rijden!  Ik arriveerde op een kasseibaantje op een kampeerterrein waar ik al bij andere tochten ben gepasseerd.  Ik had me al vaak afgevraagd waar dat ergens was en vandaag kreeg ik het antwoord.  Omdat ik even later een gebouw passeerde van waaruit ook toertochten vertrekken!  Het betreft het terrein van De Groene Linden aan de Schotensteenweg.  In de verte zag ik de biker van daarnet tussen de bomen verdwijnen.

Een veldweg, gevolgd door mooie singletracks, voerde me doorheen een bos over ongekend terrein en van dit mij niet bekende gebied kon ik tot bijna 32 km genieten.  Uiteindelijk kwam ik weer uit de ongerepte natuur tevoorschijn op de Schotensteenweg om deze te kruisen en in de Pierrelaan via een brug de snelweg E19 over te steken.  In de Andrélaan onttrok een geparkeerde bus het zicht op een pijltje dat me naar het bos verwees.  34 km om 12.30 u.  Mooie paden en singletracks leidden me doorheen dit bos dat raakt aan de E19 en ik kon me niet herinneren hier al ooit gereden te hebben.  Tot 37 km kon ik genieten van deze strook bos, het geluid van de snelweg en het zicht op de betonnen muur waarachter de TGV rijdt, moest ik er soms bij nemen!  Uiteindelijk bereikte ik opnieuw de bewoonde wereld in de mij onbekende Achteromstraat in Brecht.  12.45 u.

Spoedig kon ik me toch weer oriënteren toen ik Rommersheide passeerde.  Ter hoogte van een chalet ging het een straatje rechts in dat dood liep op de voet van de snelweg en het snelspoor.  Maar ik kon linksaf een graspaadje op dat over een smalle grasvlakte in de hoogte tussen de snelweg en een bos liep.  Op 39 km kwam het paadje uit in de Mieksebaan, een landelijke weg die van Brasschaat naar Brecht-Overbroek en verder door nog richting Hoogstraten evenwijdig met de snelweg loopt.  Aan de eerstvolgende brug over de E19 moest ik net voor de brug linksaf tussen de bomen om zo de straat te bereiken.  Daar was de splitsing tussen de tochten van 45 km en 60 km.  Omdat ik laat vertrokken was, het intussen al 13.00 u was geworden en ik sinds de vorige splitsing geen andere rijders meer te zien had gekregen, gekozen voor de 45 km.  Ik vermoed dat de tocht van 60 km nog een stuk van Brasschaat meegepikt heeft en daar zal ik komende winter nog wel eens rijden.

Ik diende de snelweg en de straat weer te kruisen om aan de overkant een bos in te slaan.  Een singletrack voerde me daar over een aantal uit de kluiten gewassen bulten in een bos vol herfstbladeren.  Eens het bos weer uit arriveerde ik op een kleine open driehoekige grasvlakte en reed ik vlak naast de snelweg.  Zo kreeg ik deze plek eens vanuit een ander perspectief te zien.  Ik rijd er vaak genoeg langs, maar dan op de snelweg!  Een behoorlijk lastige vettige track leidde me weer tot de Schotensteenweg.  Ik diende deze te kruisen om zo de onverharde Lochtsebaan te bereiken.  Die naam kwam me bekend voor en even later werd duidelijk waarom.  Ze eindigde namelijk op de kruising met de Tilburgbaan ter hoogte van het Kapelleke van de Locht, de Sint-Theobalduskapel.  Tegenover de kapel staat de knappe historische Hoeve De Broeigans en in de omgeving nog de Hoeve De Locht.  41 km.  De kapel fungeert soms als stopplaats voor toertochten.  Op 30 juni stond ik hier nog tijdens de tocht van De Pedaalridders en kwam er Dacuba van de Greenbikers tegen, zonder te weten dat hij dat was.  Toen moest de zomer nog pas goed beginnen en nu is het alweer winter!  Voor het eerst sinds de splitsing kwam ik weer twee bikers tegen na 13 km alleen onderweg te zijn geweest.  Bovendien reed er ook een groepje bikers in de Tilburgbaan, dus op deze plek vervoegde de rit van 45 km de kleinere afstanden.

Het ging verder noordwaarts over de Tilburgbaan tot aan een kruispunt met de weg die vanuit het centrum van Brecht naar de Abdijlaan voert richting Schilde en nu onderbroken is door werken aan het bruggetje ter hoogte van het Café Trapke Op.  We reden door de bewoonde wereld van de Paepestraat en het Duivelstraatje waar een duivel ons ter hoogte van een kruispunt waarschuwde met een bordje “Opgpast (sic), levensgevaar”!  Landelijke betonbaantjes voerden me weer tot in Sint-Lenaarts waar omstreeks 14.00 u een einde kwam aan de tocht in een streek waar ik het afgelopen jaar toch ettelijke keren heb rondgetoerd, maar toch weer onbekende stukjes tegenkwam!  De carwash van de garage fungeerde deze keer als bikewash!

Er stonden toch nog redelijk wat bikes in de bewaakte parking en binnen trof ik Ward die daar met twee vrienden die hij onlangs ontmoet had nog zat na te genieten met een kuip donkere Westmalle.  Die twee waren beginnelingen, hadden de kleine toer gereden, waren al behoorlijk over hun theewater en dat zal niet van thee geweest zijn!  Nog een hele tijd bij die kerels blijven zitten.  De gedachte van eens een zondag wat eerder thuis te zijn kon opgeborgen worden!  De Stoempers hebben bijna letterlijk de stoelen van onder ons uit moeten trekken!  Toen ik mijn wagen weer opzocht kleurde de lucht metaalgrijs, alsof het zou gaan sneeuwen!  Onderweg nog gestopt in Brecht om een gebraden kip te gaan kopen aan een door Ward aangeprezen kraam.  Toch maar een bizar winkeltje!  Er viel toch geen nat en ik heb thuis mijn fiets nog kunnen proper maken.  Eer ik goed en wel binnen was begon het alweer donker te worden!  De dag nadien zou ik weer dezelfde kant uit rijden, maar helaas om te gaan werken!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

>

Toertocht te Brecht op zondag 01-12-2013 door Remco1985

07-12-2013 om 18:49 geschreven door StrammerMax