7de Houtumse mountainbiketoertocht (28-38-44 km)
te Kasterlee van de Wielertoeristen Kasterlee op 01-10-2011.
Na wat over en weer rijden, want een mens heeft naast de bike ook nog een leven waarin zaken dienen in orde gebracht, op deze zonnige zaterdag thuis mn spullen opgehaald, in Turnhout Devil Biker gaan ophalen en dan regelrecht naar Kasterlee om me in te schrijven voor de toertocht vanuit de feesttent in Houtum. Ik dacht dat het al een tijd geleden was dat ik deze toer nog was komen rijden, maar bij nazicht blijkt dat ik hier vorig jaar ook aanwezig was. Toen was het zeer slecht weer en stond ik me klaar te maken in de gietende regen. Dat was nu wel even anders. Op de valreep ook afgesproken met Sik die al aan de bewaakte fietsparking stond te wachten. Het was zeer lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Elkaar leren kennen tijdens de tien uren van Grobbendonk, nadat we ons hadden aangesloten bij een team waar twee renners waren uitgevallen. Later nog wel eens samen gereden tijdens toertochten. Sik had ooit een defect aan zn wagen en toen ben ik hem gaan ophalen om in Vlezenbeek de Hoebelbike te gaan rijden. Komt hij daar toch niet zwaar ten val in een afdaling! Ik kon hem gaan afhalen op de spoed in het ziekenhuis van Halle! Hij heeft lange tijd last gehad van zijn geraakte schouder, maar nu blijkt het leed geleden.
Vertrokken omstreeks 12.15 u. Den Devil moet er zin in gehad hebben, want hij was direct uit het zicht verdwenen. Sik, op een nieuwe bike, een 29er, paste zich aan mn tempo aan, zodat ik niet met de tong op de tenen diende te trappen om bij te blijven. Op de bredere paden was er kans voor een babbeltje tijdens het rijden. Gedurende de eerste kilometers hebben we niet veel bikers ons zien inhalen, alhoewel ik tijdens de hele rit toch nog heel wat andere deelnemers heb gezien. Het eerste deel van de tocht werden we in de watten gelegd met bospaden en veldwegen, smal en breed, een bonte mengeling van allerlei wegeltjes off-road. Bij momenten was de ondergrond zanderig, niet voor niets dragen vele plaats- en straatnamen hier de vermelding zand in hun naam. Op andere plekken reden we over kurkdroge bosgrond die als teelaarde op de tracks tussen de dennenbomen lag. Op één zon track was het draaien en keren rond de boomstammetjes over een bochtig parcours in een bos.
Na 13 kilometer reden we voorbij een stilstaand water waar de oever werd ingenomen door vissers. De Kleine Nete hadden we ook al gekruist. Daarna weer de bossen in, gevolgd door smalle paadjes door weiden en velden. Op 17 km kregen we weer een zeer bochtige track in het bos voor de wielen gegooid. Daar was het voor mij soms voetje aan de grond, want zon korte bochtjes nemen lukt me niet altijd zo goed. Na 20 km diende de bevoorrading zich aan in een uit betonplaten opgetrokken kampeerverblijf midden de bossen. Vorig jaar was het zodanig koud en nat dat hier toen binnen een kachel stond te branden en het veel moed vroeg om weer op pad te gaan. Nu was het zalig warm, van één van de deelnemers gutste het zweet van zn gezicht. Binnen was er een rijkelijk gevulde tafel met bananen, appelsienen, cake en allerlei koeken en verzorgd door een aantal mensen van de club. Wie daar niets naar zijn zin kon vinden is een moeilijke mens! Toen we aan de babbel waren kwam den Devil toe, verwonderd dat wij daar al stonden! Hij beweerde dat wij een stuk gemist hadden, want hij had al 22 km op zn tellertje staan! Het was perfect mogelijk dat wij door ons babbelen ergens een lusje gemist hadden, alhoewel! Maar nadien kwam ter sprake dat Devil ergens verkeerd was gereden en op zn stappen was moeten terugkeren! Dan heb je al snel een paar kilometers meer!
Na de stop volgde een zeer mooi stuk van de toertocht over zanderige paden op en af tussen de dennenbomen in de bossen van de Hoge Mouw. Een echte speeltuin voor de mountainbikers die hier en daar een stevige wortel dienden te trotseren of uit de weg te gaan! Door de klimmetjes raakte ik al snel achterop en toen ik even aan de kant ging om een sneller treintje van clubmakkers te laten passeren, verdween Sik uit het zicht de wijde bossen tegemoet. Nog even in het spoor van Devil tot die ook opgeslokt werd door een sneller groepje en niet meer te bespeuren was. Dan maar alleen verder op pad. Tot aan kilometer 30 werden veld- en boswegen ons deel met hier en daar flinke porties los zand waar je toch nog vrij goed door kon geraken. Als afwisseling kuitenbijtertjes, aangekondigd met een bordje waarop helling vermeld stond! Attent, maar grappig en misschien ook overbodig! Lint dat na een afdaling gespannen was om de onopvallende prikkeldraad te markeren was wel een goed idee, net zoals de poortjes die met linten gemaakt waren aan gevaarlijker oversteken om te vermijden dat de bikers ineens uit het bos de straat op zouden rijden! Dat bespaart in ieder geval seingevers en is even effectief. Tussen 30 en 32 km volgde een zeer leuk stukje over een zich door het bos voortslingerende track over bulten en door putten en waardoor je dezelfde bikers voor en achter een aantal keren tegenkwam. Even verder een paadje door de weiden van waaruit je in de verte de rotonde-met-kunstwerk aan de ingang van het dorpscentrum kon zien staan. Onmiddellijk daarna dienden we de grote baan Turnhout-Kasterlee over te steken aan een huis dat al lang in verbouwing is, en een grindweg in te rijden die Bergakkers heet. Om weer de bossen in te duiken en een mengeling van paadjes, tracks, veldwegen, smalle paadjes door weiden en verbindingsstukjes in asfalt voor de wielen te krijgen. Soms op en af en door stoffig zand.
Ik herkende nog redelijk wat paadjes terug van toen ik ze onlangs gereden had tijdens de marathon van MTB Mastentop uit Kasterlee op 28 augustus toen ik de 100 km rond gemaakt heb! Zo volgde op 35 km weer die woeste, weinig bereden track over een privé domein waar wat stuurmanskunst nodig is om je met je fiets tussen de dicht op elkaar staande bomen te wurmen en te hopen dat je met je stuur de stammen niet raakt! Draaien en keren tot aan een zelfgemaakt bruggetje over een gracht om dan terug te keren over een smal paadje door gras en tussen bomen. En zo kwamen er ook tijdens de laatste tien kilometers nog diverse leuke stukken over smalle tracks door de bossen met bijwijlen hellingen die je deden voelen dat je gefietst had. Geregeld herkende ik plekken van tijdens de marathon. Op 40 km volgde zelfs nog een splitsing voor de verschillende afstanden en doken we weer de speelbossen in om er vlak bij de tent in Houtum weer uit tevoorschijn te komen!
Een koele ijsthee en een pistolet met kaas smaakten zo goed dat ik er nog van elk een tweede ben gaan bij halen. Me onder de tent uit de zon gezet, die was me te heet! De bikematen waren al verdwenen, Sik had nog boodschappen te doen en den Devil was zinnens van met de bike weer naar Turnhout te rijden. Uit het berichtje dat Sik me stuurde toen ik mn fiets weer ging ophalen om huiswaarts te trekken, kon ik opmaken dat hij een klein halfuur eerder was toegekomen. Het was in ieder geval plezant dat ik tijdens de rit eens wat gezelschap had, want gewoonlijk rijd ik alleen, als ik den rubber niet op mijn weg ontmoet! Er was met dit mooie weer nog veel leven rond de tent en rond de grote totempaal die een trui van de organiserende club droeg en waaronder alle grote pijlen die verwezen naar de inschrijving, bikeparking en douches, bevestigd waren. Het zag er allemaal heel profi uit! Net zoals de rest van de organisatie met een mooi uitgekozen parcours en een prima afpijling. En dat alles op een bloedhete dag in oktober!
Je kan het verslag ook lezen op mtb-you en op
mountainbike.be!
|