Toertocht (30-45 km) van ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 23-11-2014.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het café met de bizarre naam Non Plus Ultra in het Nederlandse Woensdrecht is een vaste waarde op mijn jaarlijkse kalender. Omdat ik vrij vroeg ter plekke was stond ik dichter dan ooit geparkeerd bij het vertrek. Nadat ik me ingeschreven had kwam ook Jari het café binnen. Om 8.45 u konden we op pad. De tocht leidde ons van het dorp weg over een met poldergrond besmeurde asfalt landbouwweg die overgaat in een onverharde veldweg. Eens die achter de wielen ging het linksaf in een zandweg met plassen die er altijd wat vettig bij ligt. Op 3 km diende zich een eerste strook bos met klimmetje en singletrack aan om weer de velden de velden te bereiken. We passeerden ook het plotse dropke over een wortel van een wilg naast een smal paadje. Volgde nog de overtocht van een natte modderige weide om via een track naast prikkeldraad de Peerenbergseweg te bereiken. Na een stevige klim in dit asfaltbaantje werden we door een seingever naar de overkant van een baantje geholpen.

Er volgden vele knappe singletracks in de vrij droge bossen tussen Woensdrecht en Ossendrecht. Op 7 km dienden we “de beek” te doorwaden die vanuit het bos over een paadje een weide in stroomt. Een halve kilometer verder passeerden we de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege dat midden in de bossen ligt. 9.20 u. We konden dan rijden over de heuvels in de bossen aan de school. De hoogste en meest zanderige deed de meeste bikers stranden. We kruisten het door de bossen lopende asfaltbaantje aan het Restaurant De Blauwe Pauw in het domein van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen om via de uitgang weer op de baan te komen. We kruisten de Putseweg ter hoogte van het eenzaam gelegen Restaurant Jagersrust en reden een tijdje over de weg richting Huijbergen. Nog voor we daar arriveerden konden we rechts afslaan in een singletrack die er in het domein Kortenhoeff evenwijdig loopt met de baan.

In plaats van rechtdoor te rijden naar Huijbergens zoals ik verwacht had, sloeg de tocht rechtsaf de bossen in en voerde ons zo in de richting van de camping Staartse Duinen. Op die plek troffen we de splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 11 km van het vertrek. 9.40 u. Gekozen voor de langste tocht die ons door de bossen op de grens met het Belgische Kalmthout voerde. Via een heel andere dan de gebruikelijke weg arriveerden we aan het “groene poortje” waar het beeld van de Heilige Teresia staat aan de rand van het bos. Daarmee wist ik dat we in Huijbergen waren en vlak bij het voormalige klooster dat tot woongelegenheden is omgebouwd. En ook vlak bij de speeltuin met de lokale heuvels! 13,50 km. De eerste van die heuvels die we op het menu kregen was de Pilberg aan het Vijverstraatje die we ook vanaf een ongebruikelijke richting aansneden! Het betreft eigenlijk een aantal opeenvolgende zandbulten die we over moesten. Eens daar voorbij kwam er een tweede splitsing op 14,50 km van de start. Voor ons volgde een zeer knap stukje door het bos aan de voet van de Pilberg, een plek die door andere toertochten meestal niet wordt bezocht maar zeer de moeite waard is.

We reden er een aantal knappe heuvels op en af om haast ongemerkt de tweede bult met naam te bereiken. Want op 16 km bereikten we de Tiestenberg, een oude met dennen begroeide zandduin. Daar konden we genieten van een mooi stukje parcours tot aan de oversteek van de drukkere Weg naar Wouw even buiten het centrum van Huijbergen. Ook hier seingevers voor een veilige oversteek! 16 km om 10.00 u. Wanneer we na het kruisen van de baan even aan de kant gingen staan, passeerden een aantal bekenden waarvan het al een tijd geleden was dat ik hen te zien had gekegen. Dennis hadden we aan de start al gezien, en hier was hij in het gezelschap van Ward en Rubber-12. Ter hoogte van Grondwerken en Transport Van Gastel ging het opnieuw de bossen in om er na 16,50 km een derde splitsing tussen de 30 km en de 45 km te treffen. Voor ons ging het op korte tijd naar de derde heuvel op rij, ik vermoed de Nootjesberg. Ter hoogte van een asfaltbaantje ging het linksaf in de richting van de vliegbasis van Woensdrecht. We reden dan door de bossen van de Kooiheide in de omgeving van het trimparcours. Op 19,50 km bereikten we dan toch de omheining van de vliegbasis om dan nog gedurende een kilometer over de Kooiheide te rijden.

Singletracks leidden ons door de bossen weer naar en langs de vliegbasis om er de open zandvlakte achter de omheining te bereiken omstreeks 22 km. Via zandpaden en enkele heuvels bereikten we op 23 km opnieuw enkele huizen van de bewoonde wereld. Na een stukje door de velden en over een asfaltbaantje kwamen we op 24,75 km toe in de Overbergseweg waar de bevoorrading opgesteld stond tussen het woonhuis en de schuur van de Overbergse Hoeve op het kruispunt met de Weg naar Wouw. 10.45 u. Sportdrank, hete thee, bananen en wafels stonden er op het menu. We kregen er ook enkele bekenden te zien, Davies en Sam van mijn eigenste club, waarmee we een tijd hebben staan praten.

Na de pauze kruisten we de Weg naar Wouw en reden we voorbij de zandhelling van de Tiestenberg in de verte rechts van ons! Het ging rechtsaf een veldspoor langsheen de bosrand in hetgeen ons langsheen de voet van de Pilberg leidde tot in het Vijverstraatje. We reden dan weer in de richting van het “groene poortje” van onze Teresia om linksaf de Staartsestraat te nemen richting de manege. Daar werd ik op 27,75 km begroet door een passerend biker, ik vermoed VanBill.com, want hij was snel weer weg! Eens de manege De Wolf voorbij doken we opnieuw de bossen in. In de bossen van de Staartse Heide kregen we de twee zeer mooie singletracks en diverse bospaden voor de wielen. Ze worden ook benut door de toertocht vanuit Essen-Hoek die we dit jaar ten voordele van Chaam links lieten liggen. We reden dan ook vlak tegen de grens met België aan. De manege De Wolf werd trouwens tijdens de grote heidebrand in Kalmthout van enkele jaren geleden preventief ontruimd! Er volgde ook een vrij nat stuk over een track tussen rododendronstruiken. We bereikten de open plek op de Staartse Heide waar ik tijdens de toertocht vanuit Essen-Hoek vorig jaar een hevige stortbui over me heen kreeg! 30 km om 11.45 u.

Zandpaden leidden ons door de bossen van de Groote Meer waarna we op 32,50 km de Putseweg kruisten nabij Ossendrecht. Na een pad op de rand tussen bos en velden dook de tocht opnieuw resoluut de bossen in. We kruisten de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan (heb zoiets op je adreskaartje staan) en troffen zeer mooie singletracks met heuveltjes in de bossen nabij de Volksabdij. We passeerden de in de bossen gelegen hondenschool en reden rakelings langsheen het terrein van de voormalige zandgroeve van Ossendrecht. Leuke paden voerden door de bossen, nogmaals langsheen het Mollercollege tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van het vertrek aan een na het rooien van bomen ontstane zandvlakte. Mooie paden en singletracks voerden ons voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje, het Wasseven, op 36 km en voorbij nog enkele plekken waren de bomen gerooid bleken. De mooie bospaden ruimden plaats voor singletracks in de vossen van de Vluchtheuvel waar we een knap stukje parcours voor de wielen kregen.

Op een pad op de rand tussen bos en velden kwamen we een stel wandelaars met twee honden tegen. Even later reden we op 39,50 km het bizarre terrein van De Luchtballon voorbij, een voormalig deel van een legerbasis dat thans dienst doet als kampplaats voor zieke kinderen. Of beter, dienst gedaan heeft, want na het willen bezoeken van hun website las ik op het wereldwijde web dat De Luchtballon, die bijna volledig recht werd gehouden door vrijwilligers en fondsen, een jaar geleden de deuren sloot wegens te hoog oplopende kosten. Failliet en opgedoekt! Hier vertrok destijds een toertocht, één keer mochten we zelfs door de openstaande gebouwen rijden, maar na twee afgelastingen omwille van dikke sneeuw hield men het daar definitief voor bekeken! Enfin, weer iets dat ik door het mountainbiken leerde kennen dat ophoudt te bestaan! 12.30 u.

Vanaf de Trambaan kwamen we toe in de meer bewoonde wereld van Calfven, een woonkern die tot de gemeente Woensdrecht behoort. We kwamen toe aan de Peerenbergseweg waarlangs we vanochtend vertrokken waren om er nu de Noordpolder van Ossendrecht in te rijden over een veldweg. Met een weinig tegenwind reden we er over een zandweg op een dijk in de richting van de aankomst. Het laatste stukje liep over dezelfde weg waarlangs we vanochtend gestart waren. Om 12.45 u waren we weer aan de Non Plus Ultra met exact de beloofde 45 km op het tellertje! We konden er nog gebruik maken van de bikewash waar twee mannen de fietsen schoon spoten. In en om het café was nog redelijk wat beweging en vooral zoals gebruikelijk de veel te luide muziek binnen! Niet te schatten, aan de toog kunnen de mensen met moeite verstaan wat je bestelt! We hebben er een kommetje snert gegeten en er nog een tweede gaan halen aan het stalletje waar een jongen de hete soep verkocht! Noodgedwongen buiten, om te ontsnappen aan de luide muziek! Toen we aan een drankje waren, kwamen Ward en zijn bende buiten, klaar om huiswaarts te vertrekken. Korte tijd later hebben ook wij onze auto opgezocht en zijn we huiswaarts gereden.

Het was zoals steeds een geslaagde editie met een parcours dat anders en beter was dan het voorgaande! Met veel bos en door een afwisselende omgeving. Spijtig dat de grote afstanden van destijds sinds vorig jaar niet meer uitgezet worden! Maar dat kon de pret op deze zondag niet drukken. We hadden ons weer goed kunnen amuseren in deze mooie streek!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

24-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-31-40-55 km) van WTC De Bokkespurters te Vosselaar op zondag 16-11-2014.

Op zaterdag 15 november 2014 hadden Jari en ik geopteerd voor de toertocht van het Sunparks Mountainbikeweekend in Mol. Teleurstelling bij het opstaan: het water viel met bakken uit de lucht! Ik was opgelucht dat Jari in alle vroegte een berichtje stuurde dat hij het niet zag zitten om in de regen te gaan rijden! Want ik had daar ook geen zin in! Jammer, maar helaas! Voor zondag was de keuze zeer moeilijk met toertochten zoals de Stephan Aerts Classic in Kalmthout en de tochten in het Nederlandse Bergen-op-Zoom en Galder! Vorig jaar waren we op deze dag paraat in Wijnegem, uit sympathie met de organiserende club waar ik ooit bikers van had ontmoet, maar die tocht wordt niet meer georganiseerd! Jari had goede commentaren gelezen over de toertocht in Vosselaar en dus kozen we deze keer eens voor een tocht die we nog nooit gereden hadden. Nog groter dan gisteren was mijn teleurstelling toen ik bij het opstaan merkte dat het opnieuw hevig regende! Deze keer kwam er geen bericht van Jari. Dat betekende dat hij zich ofwel overslapen had, ofwel dat hij de regen zou trotseren, ofwel dat het in het Waasland niet regende en er dus hoop was dat het hier zou ophouden! Het regende inderdaad niet in het Waasland, maar hier in de Kempen heeft het niet opgehouden en is het de hele voormiddag blijven regenen! Toch schijnen de mensen daar niet voor thuis te blijven, want in Vosselaar daagden 1100 deelnemers op en in Kalmthout zelfs 1400 bikers! Baggeren was het overal, ook in Nederland, want een collega reed de toer van Galder en daar was het ook modder dabben!

De bewaakte fietsparking was aan de bereikbaarheid van grijpgrage dieven onttrokken door hoge hekkens, zodat onze fiets veilig was. Je kreeg een nummertje aan je fiets en een idem dito polsbandje dat na afloop opnieuw bruikbaar was. Als de brandweer het niet van je stuur spoot zoals bij mij! In- en uitgang waren gescheiden, zodat alles overzichtelijk bleef en er geen gedrum was voor afgeven en ophalen! Ik had compassie met de mensen die in de gietende regen voor de fietsparking zorgden! Ons ingeschreven in de grote voetbalkantine waar de man die de lidkaarten van de bonden scande u begroette met uw voornaam, te zien op het scherm allicht! Met de moed der wanhoop en de gedachte aan lekker hebben kunnen uitslapen in een warm bed als alternatief, om 9.15 u vertrokken in de gietende regen! Onze na vorige rit zorgvuldig gekuiste fietsen waren na vijf minuten reeds smerig door het opspattende lichtbruine slijkwater van een servitudepad door een parkje en veld. Jari, die als tweede reed, incasseerde dan nog eens mijn opspattende smurrie!

We reden de bewoonde wereld van het dorp uit en op 3 km doken we een parkbos in en reden er over een mooi pad. We bevonden ons in de omgeving van de snelweg E34, te horen aan het geluid achter de bomen en troffen er een aantal mooie paden. We kwamen uit het bos tevoorschijn op een grotere baan waar een seingever ons hielp oversteken. Deze plek had ik al bij andere tochten te zien gekregen en mijn vermoeden werd bevestigd. De grote baan leidde ons naar het rondpunt van de afrit Beerse en Lilse Bergen waar ook een fietsrotonde onder het op- en afrittencomplex ligt. Op 5,50 km kwam daar de splitsing tussen de routes van 25-31-40 km en 55 km. Vermits we toch al doornat waren, gekozen voor de langste tocht. Die voerde ons vanaf het rondpunt uiteraard naar het bos van de Lilse Bergen waar we de eerste mooie singletracks voor de wielen kregen. Ondanks de regen waren de paden hier nog relatief deftig te berijden. We kregen er ook enkele van de mooiste stukken van de vaste routes die hier lopen, zowel op de groene, blauwe als rode toer. Zo reden we op 8 km voorbij de Lilse Golf en dat betekende dat we de overbekende knappe singletrack op de rode vaste route voor de wielen kregen! Aansluitend kregen we nog enkele andere mooie tracks op dezelfde route.

Omstreeks 12 km passeerden we het hutje naast de vijver in de bossen van de Visbeekvallei, bekend bij mountainbikers omdat vele toertochten die hier passeren deze hut gebruiken als locatie voor hun bevoorrading! Deze keer zaten er twee te rusten of te schuilen, alhoewel dat laatste geen zin had! We vervolgden onze weg over en nabij het parcours van de vaste route in de doornatte bossen. Rond 16 km konden we rijden over de “lastige” singletrack, eentje dat werd bijgemaakt na de hertekening van de rode route enkele jaren geleden. Er zijn daar te veel bulten en putten naar mijn zin en ondanks gebruik is de ondergrond er nooit geëffend geraakt. We werden hoe langer hoe natter in de druilerige bossen in een onophoudelijke regen. En als er dan nog een wagen is die zonder snelheid te minderen voorbij rijdt op de onverharde paden die vol plassen staan, dan is het helemaal klaar! Er staan hier namelijk nogal wat “buitenhuizen”, vaak permanent bewoond, in de bossen!

Op 21 km kwamen we eventjes uit het bos tevoorschijn op de grote baan, niet ver van het rondpunt van de E34 in Beerse, en werden we over geholpen door een jonge politieagente die met haar oranje fluo regenjas de regen trotseerde. Ze had er zichtbaar leut in van al die besmeurde modderduivels te zien passeren! Aan de andere kant van de weg doken we het bos nabij het Gielsbos in om daar te rijden over een aantal paden en mooie tracks. Het Gielsbos ging naadloos over in een privaat bos dat eenmalig voor de toertocht was opengesteld. Hier was optimaal gebruik gemaakt van vele smalle paadjes voor het uitstippelen van een parcours. Omdat het een eerder dun bos was, vol bomen met smalle stammen, kon je op diverse plekken de bikers zien rijden. Soms dacht je te maken te krijgen met tegenliggers, terwijl je beiden dan halverwege het pad afsloeg, de ene naar rechts, de andere naar links! Zo werd de rechtlijnige structuur van de paden doorbroken. Op 24 km ontmoetten we de moeder van Jari die ook was komen biken ondanks het rotweer! Het private bos grensde aan een parkzone van Vosselaar. Op 26,50 km reden we rakelings naast de draadomheining achter Janssen Pharmaceutica wat gelegen is langsheen de grote baan van Antwerpen naar Turnhout. Tot 28 km konden we daar genieten van de bospaden in de Zwartgoorheide. Twee bikers vroegen ons hoeveel kilometer we al gereden hadden, want één van hen was zonder achterrem komen te vallen! Ondanks het feit dat zijn fiets maar twee maanden oud was!

Eens goed en wel uit die bossen kwam de bevoorrading op 28 km van het vertrek. Het verwonderde ons dat deze al redelijk geplunderd was. Wij waren van mening dat er met dit weer wel niet zo veel starters zouden geweest zijn! Tot onze verwondering hoorden we dan dat er maar liefst 1100 bikers gepasseerd waren! Het was even voor 12.00 u toen we daar arriveerden. We hadden namelijk heel wat oponthoud gehad omdat Jari al van kort na het vertrek af te rekenen kreeg met chainsuck. Kettingzuig! De achterderrie floepte telkens naar voren zodat de ketting meegetrokken werd door het voorblad. Daardoor onderweg diverse malen gestopt, maar hoe hij ook sleutelde en draaide aan de afstelvijsjes, het hielp geen moer! Met moeite kregen we nog een bekertje bijna koud geworden soep en verder lagen er nog wat partjes appelsienen, bananen en peperkoek. Er werd wel cake bij gesneden en daar heb ik goed mijn best aan gedaan, want die was lekker! We genoten er het gezelschap van enkele andere doorweekten! De Bokkespurters en hun vrouwen begonnen al zo stilaan met de opruim en één ervan amuseerde zich met het laten naar beneden kletteren van het water dat zich in zakken op de tenten had gevormd!

Toen Jari één van de Bokkespurters aansprak in verband met de chainsuck gaf die een duidelijke uitleg van wat de alternatieven waren. Na de bevoorrading zouden we de Konijnenberg treffen en vanaf die plek kon je de start zien liggen en er eventueel naartoe rijden! Door het stilstaan aan de stop was ik wat afgekoeld en kreeg ik het koud eens we weer op pad waren! Na de stop reden we inderdaad door een woonwijk om dan een bos in te duiken en er over de hellingen van een zandhoop gestuurd te worden! Bizar dat er zo midden in een woongebied zo’n grote zandberg ligt! De Konijnenberg is het toeristische uithangbord van Vosselaar. Deze beschermde landduin is een groene zone in het centrum van het dorp, omgeven door woongebieden. Zo werden 18 ha natuur beschermd. Met 36,33 m wellicht de hoogste stuifduin van de Antwerpse Kempen. We reden er over vrij zanderige paadjes en kregen enkele fikse klimmetjes voor de wielen! Zoals de man aan de stop gezegd had zagen we de parkeerweide aan de start liggen, zelfs veel dichterbij dan we vermoed hadden. Omwille van de chainsuck en doornat als we waren, achtte Jari het beter van een punt te zetten achter de rit en maar meteen binnen te rijden. We hadden immers ook op voorhand op de fora gelezen dat het zogenaamde crossparcours van Vosselaar dat nog op ons lag te wachten er zeer modderig bij zou liggen en aan modder hadden we niet direct nood! Ik kon me bij dat crossparcours niets voorstellen, ook al vermoedde Jari dat ik daar zeker ooit al zou gepasseerd zijn!

Aldus eindigde de tocht op deze verzopen zondag voor ons na 30 km. Aan het soppende geluid te horen stond het water tot in mijn schoenen. Goed dat ik steeds waterdichte sokken draag! Alsof we nog geen water genoeg gezien hadden deed de brandweer van Vosselaar daar nog een ferme schep bovenop! Want uw fiets werd vakkundig door hen met de grote lans schoongespoten! Met zo’n waterdebiet was uw fiets zo weer proper! Onze fiets weer in bewaring gegeven en binnen nog een kop soep en een drankje soldaat gemaakt. Het was nog lekker druk in de grote zaal! De Bokkespurters zullen na afloop wel hun handen vol gehad hebben met de schoonmaak, te zien aan de toestand van de stoelen! Alles zat onder het slijk van de vuile bikers! Al goed dat ze ondanks het rotweer en de concurrentie van andere gegeerde tochten veel bikers over de vloer kregen. Onze doorweekte toestand was niet van aard om heel lang in de zaal te blijven zitten en dus hebben we al vrij snel onze wagen weer opgezocht. Van onder tot boven onder de modder zittend was de beste optie thuis met kleren en al onder de douche te gaan staan! Dan alles laten spoelen door de wasmachine en twee keren gewassen! Anders valt er weken later nog zand uit je zeem! Na de korte rit dus helaas toch veel opruim en opkuis! Toch blij dat we buiten geweest waren, anders was dit weekend voorbijgegaan zonder bike! Met dank aan de mensen die aan de oversteekplaatsen de regen trotseerden en alle anderen die buiten hielpen en aan allen die na afloop het zootje modder in de zaal mochten opruimen!

Jari registreerde de route op Google-Maps maar we plaatsen ze niet omwille van de private stukken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

18-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (32-47-66-82 km) van de Stalse Moosdabbers te Beringen op 11-11-2014.

Toen Jari me voorstelde van op 11 november de toertocht van de Stalse Moosdabbers in Beringen te gaan rijden, herinnerde ik me ooit in Beringen gereden te hebben en deze tocht als “voor herhaling vatbaar” te hebben gecatalogeerd omwille van de vele singletracks. Na opzoeken bleek het effectief deze tocht te zijn die ik in 2010 en 2011 had gereden. Wat ik me er nog van herinnerde naast de singeltracks was dat aan de straat van de start de auto’s schrijlings in de afgesloten straat geparkeerd stonden en dat bleek ook nu het geval. Wij vonden een plekje wat verderop in de Paardendijk. Ingeschreven en om 9.30 u waren we op weg voor de toer van 66 km. Men had hier de keuze uit 32-47-66-82 km!

We vertrokken via de Stalsesteenweg en na enkele straten troffen we al direct de plaats waar de tocht van 47 km zich losmaakte van de 32-66-82 km. Via een baantje bereikten we een bos waarin we tot 4 km de eerste singletracks voor de wielen kregen! Die singletracks waren goed voorzien van kleine boomwortels en ze lagen er wat vochtig bij. We troffen een fietspad dat door het bos liep en daarna konden we opnieuw genieten van een overdaad aan singletracks tot zo’n 7 km van het vertrek. Ook hier veel kleine wortels en af en toe wat bulten en putten. Het was ook zeer druk op de tocht, wat voor een trage rijder als ik niet zo aangenaam was. Ofwel maakte ik me zo smal mogelijk om snelleren te laten passeren, ofwel moesten ze noodgedwongen wachten tot aan de eerstvolgende bredere bosweg!

We kwamen eventjes uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de Rundstraat en omstreeks 8 km reden we een tijdje recht op recht over een asfalt toeristisch fietspad, het Melkpad, langsheen het natuurgebied van de Zwarte Beek. Tussen de struiken langs de kant van het pad door kon je hier en daar waterpartijen opmerken. Eens daar voorbij kregen we een opeenvolging van stroken bos waarin singletracks en sporen werden bereden. Van 11 km tot 12 km zagen we dan toch opnieuw een stukje van de bewoonde wereld tijdens het doorkruisen van een woonwijk met statige villa’s. Op de volgende singletrack die we bereikten was het eventjes zwaar rijden omwille van de overvloedige modder. Even verder kregen we omstreeks 13 km een tweede splitsing, dit keer tussen de twee kleinste routes van 32-47 km en de twee grootste ritten van 66-82 km.

Vanaf nu werd het heel wat rustiger op de tracks! Dat was ook de mening van de eerste mountainbiker die ons voorbijstak en mij herkende. Mijn pak valt nu eenmaal wel wat op. Zelf kende ik de man niet, hij stelde zich voor als Gert B uit Putte-Kapellen, een streekgenoot, en ik vermoed dat hij can-driver op het forum is. Allicht al wel eens in een flits gezien op tochten in eigen streek. Wat ik me nadien afvroeg is of het ook hij was die we naar het einde van de tocht toe tegenkwamen en toeriep dat het wel schitterend weer was om te biken. Ik riep terug dat ik er ondanks dat toch even moe van werd! We hebben elkaar daarna nog gekruist op het parcours over al die heuveltjes in een bos. Dat zou kunnen indien hij de 82 km reed en ons aldus een tweede keer inhaalde! In ieder geval, tot ruim 20 km konden we ons hart ophalen op een eindeloze reeks singletracks die ons voor de wielen werd geworpen. 10.50 u. Rond 22 km reden we eerst over een vrij lang bospad om dan over een, overigens zeer mooie, singletrack helemaal op onze stappen terug te keren! Deze plek herinnerde ik me nog van in 2011. Op een bepaald ogenblik week de track dan toch van het pad af en dook rechtsaf dieper het bos in.

Kort nadat we de track verlaten hadden kregen we de eerste bevoorrading aan de kant van een asfaltbaantje tegenover een huis in het bos. Ze kwam om 23 km van de start omstreeks 11.15 u. Daar was nog redelijk wat beweging! Je kon onder twee tentjes aanschuiven voor hetzelfde ruime aanbod van fruit, wafels en koeken! De soep was heel lekker, tomaat met een vleessmaak, en ook de wafels met chocolade konden mij bekoren! Er waren ook drie Watjes present, maar zonder Weetabix! Het ging naast de villa tegenover de tenten het bos weer in waar we de vele singletracks die op ons af kwamen opnieuw dienden te delen met heel wat anderen. Het was weer een pak drukker nu! Van 27 km tot 28 km werd de tocht over een aantal met linten afgespannen hoge zandhopen op een open plek tussen de bossen gestuurd! De herinneringen aan 2011 kwamen hier weer boven. Toen kreeg ik hier Bruce Wayne even te zien! En net als toen had ik het hier weer moeilijk met de bochtjes en de korte klimmetjes in het mulle zand! Er was daar nogal wat gewemel van bikers op die zandhopen, mooi om te zien! 11.50 u.

Na het verlaten van de zandheuvels zochten we de bossen op voor de volgende overdaad aan singletracks met een ietwat lastiger stukje op 30 km. Op 32 km arriveerden we aan de Kapel Onze-Lieve-Vrouw-aan-den-Staak of Het Fonteintje (Koersel Kapelleke) en de gelijknamige parochiezaal te Koersel. Vlak bij is er ook een groot fietscafé. We werden de heuvel in het bos achter de parochiezaal op gestuurd voor enkele hoogtemeters op een lokale track. Toen we op 33 km even op asfalt reden in meer open terrein kregen we even het gezelschap van Bruce Wayne, net als in 2011! Eventjes halt gehouden voor een babbel! Nu was het toch al eventjes geleden dat onze paden elkaar nog eens gekruist hadden! Zijn kompaan Mr. C. was ook onderweg, maar die had de terril meegepikt. Op 34 km doken we de Hechtelse Heide en het militaire domein in. 12.30 u. We reden daar een hele tijd in rond door diverse omgevingen met afwisselende ondergrond. Te beginnen met redelijk aanzuigende zandwegen. Maar ook stroken bos en paadjes door hoog gras en over een open vlakte. We kregen ook een aantal bospaden die voorzien waren van straatnaamborden en waarvan sommige er toch redelijk modderig bij lagen! Met ongewone verkeersborden zoals een tank op een wit bord met rode cirkel! Onze rit over het militaire domein eindigde met een singletrack die zich gevormd had op een bospad vol met plassen! Daar was het laveren over het smalle spoor tot aan de splitsing tussen de 82 km en de 32-47-66 km op 38 km van het vertrek om 12.40 u.

Gekozen voor de toer van 66 km. Vrij kort na de splitsing waar een extra lus voor de langste tocht begon en eindigde, kregen we de tweede bevoorrading op 44 km van de start op de rand van de Hechtelse Heide. Daar was hetzelfde aanbod als aan de eerste stop. Van de daar beloofde boterhammen met choco hebben we helaas niks meer gezien Verslonden door de voorgangers! We stonden er in het gezelschap van de echten, de mannen en vrouwen van de grote toer. Op 43,50 km kwam er ter hoogte van een heuvel een splitsing tussen de routes van 66 km en van 82 km. Wij dienden de heuvel op te rijden, terwijl de langste afstand er voorlangs naar rechts werd gestuurd. 13.20 u. Tot ruim 50 km reden we door de bossen en over open plekken in het militaire domein van de Hechtelse Heide. Daar dacht Jari net hetzelfde als ik: eindelijk kregen we daar nog eens asfalt onder de wielen als recuperatie!

Seingevers hielpen ons, net als op de andere gevaarlijke plaatsen, een grote baan over om aan de overkant een veldweg in te slaan. Die bracht ons naar de volgende speeltuin die hier op het parcours gelegen was. Want van 50 km tot 52 km konden we ons uitleven op een parcours dat met behulp van linten was uitgezet over een aantal in een bos gelegen heuvels aan de Vossenhoek. Het was er leuk rijden, maar de vermoeidheid begon ook de kop op te steken! 14.00 u. Na nog een eindje door het bos bereikten we opnieuw de Stalsesteenweg waar de laatste seingevers ons over lieten steken. Jari merkte een aan een boom opgehangen bordje op dat wees op een verkorting naar de start die slechts 500 meter van hier lag. Na kort overleg besloten om er een punt achter te zetten. We hadden enkel nog de terril te goed en we waren niet zinnens om daar te rijden, Jari wou zijn nieuwe fiets wat sparen en behoeden voor een valpartij en ik met mijn oude knoken raak die terril toch niet al rijdend op! Bovendien hadden we de avond voordien de Sint-Maarten nightride in Affligem gereden en omdat ik na afloop te maken had met een lekke autoband was ik pas zeer laat thuis en was de nacht veel te kort geweest! Met 55 km op het tellertje liepen we om 14.15 u weer binnen aan de voetbalvelden van Stal.

In de kantine was het nog gezellig druk. De drie Weetabix-boys zaten er nog en we kregen ook Peter (Bertem), Marcel (Tessenderlo) en Maurice (Koppigaard, Rijmenam) te zien. Bikers die ik via het forum en deze verslagen leerde kennen. Pas achteraf bleken we allen een gemeenschappelijke mountainbikevriend te hebben die jaarlijks met Pinksteren een weekendje biken organiseert voor een aantal mensen die hij tijdens het biken leerde kennen! Ik heb Jari dan direct om braadworsten gestuurd om niet het risico te lopen van achter de barbecue te vissen! Want iets eetbaars was na deze rit wel meer dan welkom en dat broodje worst heeft me dan ook goed gesmaakt. Alles nog doorgespoeld met een drankje. Via de E313 weer naar huis waar aan de carpool aan het rondpunt van Wommelgem onze wegen scheidden. Tot het volgende weekend! Ik was nog redelijk op tijd weer thuis, maar nadat de fiets gepoetst was en kleren en biker gewassen, was de feestdag en daarmee het extra lange weekend ook alweer voorbij! Maar we hadden vandaag kunnen genieten van een prachtige rit met een knap parcours, omzeggens volledig in de bossen en van een perfect op poten gezette organisatie van de Stalse Moosdabbers. Zij verdienen dan ook de 2192 deelnemers die op deze extra vrije dag naar Beringen waren afgezakt!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

12-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Sint-Maarten nightride (20-30-40 km) van de Blok Bikers te Affligem op maandag 10-11-2014.

Het was in het donker even zoeken naar de startplaats van de Sint-Maarten nightride van de Blok Bikers in Affligem op die maandagavond voor een vrije dag! In en om de kleine kantine zag alles er uit alsof Sinterklaas al in het land was! Hier geen gezwets over Zwarte Piet zoals in Nederland! Ons ingeschreven en om exact 19.00 u konden Jari en ik vertrekken voor een tocht die ik nog nooit eerder gereden had! We doken de frisse nacht in over een pad dat deel uitmaakt van een vaste route. Een veldweg leidde ons dan evenwijdig met de Brusselse ring. Daar bleven we nog een tijd naast rijden over een grasspoor en een asfaltbaantje.

Een pad door een strook donker bos en een servitude naast een voetbalveld met actie leidde ons op 4 km tot aan een fietspad. Graspaden leidden ons naar een brug via dewelke we de ring kruisten om zo Erembodegem binnen te rijden. Daar werden donkere wegeltjes ons deel! Op 7 km werden we plots staande gehouden door een Zwarte Piet die opdook uit de donkere nacht. Als cadeautje kregen we een snoepje maar ook een steile helling! Wegens het tegengehouden worden zonder aanloop! De snoodaard! Boven stond diens spitsbroeder die ons verwees naar een grasspoor waar een fotograaf in de aanslag zat! Het grasspoor was super zompig en eindigde met een korte maar zeer steile afdaling tussen bomen. Deze gaf aanleiding tot een korte file van bikers. Vooral omdat één van de voorgangers zich misrekend had, gevallen was en van tussen de bomen weer naar boven kwam gekropen! Ook zijn fiets stak vast tussen twee boomstammen! Het paadje dat volgde was lastig te berijden door de putten , de bulten en de boomstronkjes. Het liep er op een soort dijk tussen bomen en struikgewas! We werden nog een tweede keer op foto vastgelegd!

We reden het bewoonde centrum van Erembodegem door en over een pad door een zeer donker bos! Na een straatje kwamen we toe aan de bizarre Zeebergbrug die ons toegang verschafte tot het Somergembos. 10,50 km om 19.50 u! We reden over een betonnen paadje doorheen dat Somergembos wat er eerder uit ziet als een park. Het werd ook pas in 1994 aangeplant! Na de doortocht van dit bos bereikten we op 11 km van het vertrek de splitsing tussen de afstanden van 20 km en 30-45 km! Gekozen voor de langste tocht. Donkere veldwegen en paden voerden ons richting Moorsel waar we een stevige klim over kasseitjes te verduren kregen. Via een strook bos bereikten we op 16 km omstreeks 20.15 u de eerste bevoorrading op de oprit van een huis. Daar was nog veel beweging. Zwarte Pieten zorgden er voor het aanbod van fruit en lekkernijen. Vooral de broodpudding of bodding viel bij ons in de smaak! Er liep daar ook een fotograaf rond.

Na zo’n tien minuten aan de bevoorrading te hebben verpoosd leidde een donkere assenweg ons tot in Meldert (Aalst). Daar kwam op 18 km de splitsing tussen de 30 km en de 45 km. Wij kozen er voor de langste toer en kregen bij aanvang af te rekenen met een wel zeer modderige veldweg. We konden het vergeten van relatief proper thuis te komen! Een zware klim leidde ons naar het Kravaalbos. Zo kreeg ik deze plek ook eens bij nacht te zien! We bereden de paden door en langs het Kravaalbos waar we onlangs nog tijdens de toertocht vanuit Ganshoren gereden hadden. Dat was toen baggeren geblazen. Naar het einde van ons bezoek aan het Kravaalbos werden we ook deze keer getrakteerd op een ferme portie slijk nadat we een donker pad voor de wielen hadden gekregen zo omstreeks 24 km.

We reden eventjes langsheen enkele schaars verlichte huizen van Opwijk-Mazenzele en onmiddellijk daarna overschreden we de grens met het heuvelachtige Asse. Daar reden we door een donker bos met wat slijk. Het was toen 21.10 u. Doordat het zo vroeg donker is hadden we het gevoel dat het al veel later in de nacht was! Op 26 km passeerden we het in duisternis gehulde Café Kravaalbos Bij Stinne en reden via het smalle zanderige paadje in de richting van het bos. Dan kregen we opnieuw enkele paden door dit Kravaalbos voor de wielen. Op 27 km kwamen we uit dit bos tevoorschijn en bereikten de Huizekensstraat in Meldert (Aalst).

In het zog van enkele andere bikers doorkruisten we de bewoonde wereld van Meldert en reden voorbij de kerk, waarbij we enkele natte servitudes te verwerken kregen. Op 32 km van de start passeerden we de in duisternis gehulde hopvelden op een plek waar ook andere toertochten in deze streek daar voorbij komen. 21.45 u. Een kilometer verder bereikten we een bos waar een parcours was uitgezet met behulp van linten. De korte bochten, hellingen en mulle bosgrond waren daar niet zo mijn ding en ik moest Jari laten gaan. Omdat mijn licht begon te verzwakken zag ik bovendien bijna geen steek meer! Het was tijd om de batterijen te vervangen! Terwijl ik daar mee bezig was kreeg ik het bezoek van één van de Zwarte Pieten die daar in het bos veeltallig aanwezig waren! Even met die man staan praten. Doordat ik even wegbleef begon Jari al te denken dat me wat was overkomen! Paden leidden ons dan door het nachtelijke Affligem-Hekelgem tot weer aan de grens met Meldert-Aalst.

Op 37 km bereikten we een bos waar het zwart zag van de Pieten. Zij hadden overal in de bomen lichtende ringen gehangen zoals we er eentje bij de start hadden gekregen om aan ons stuur te hangen! Nog met een aantal van hen gebabbeld bij het weer uitkomen van het bos. Ze vertelden ons dat we dadelijk de Eksterenberg nog over moesten en dat het dan altijd afdalen was tot de aankomst! Van dat tweede bleek niks waar te zijn! 22.30 u. Op 38 km reden we voorbij De Oude Molen van Affligem en een kilometer verder troffen we nabij de kerk de tweede bevoorrading waar Sint-Maarten jenever schonk! Naast dezelfde knabbels als aan de eerste stop! De laatste kilometers scheidden ons nog van de aankomst waar we omstreeks 23.15 u na bijna 43 km arriveerden. Eerst onze fiets proper gespoten aan de bikewash op de parking.

Er was binnen in de kleine kantine nog heel wat beweging van bikers die genoten van de avond. Jammer genoeg voor ons waren de braadworsten uitverkocht, dus moesten we het stellen met een drankje en nog een tweede dat we zo kregen tegen inwisselen van het polsbandje. Het plezier van de rit was enigszins getemperd geworden geweest door het feit dat ik geen al te beste dag had beleefd! Oorzaak: boos geweest op de gedumpte jonge kat die ik heb opgevangen nadat ze (niet voor het eerst) een ongewenst visitekaartje had gedropt! Ook ’s avonds bleef pech me achtervolgen, want bij het toekomen aan de auto merkte ik dat de linkerachterband lek was! Jari heeft het reservewiel gestoken, maar dat bleek niet voldoende opgepompt! Na bij vier tankstations vruchteloos naar een pomp gezocht te hebben, heb ik toch nog de wegenwacht moeten bellen! Het was ruim 1.30 u toen een garagist uit Lede me kwam helpen. Ondanks het feit dat we tijdig waren vertrokken voor de toertocht was ik daardoor weer tergend laat thuis. Omdat we ’s anderendaags op 11 november de toertocht in Beringen op het programma hadden staan, was de nacht wel heel erg kort. Amper anderhalf uur had ik mijn bed gezien! In ieder geval, de Sint-Maarten nightride kan ik toch weer bij op mijn palmares van gereden tochten plaatsen! De lekke band is intussen ook weer hersteld! Een piepkleine metalen splinter was de oorzaak van alle miserie! Of hoe een kat en een band uw dag kunnen vergallen!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

11-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Brabants Mooiste Veldtoertocht (25-50 km) van WTV Alphen te Alphen op zondag 09-11-2014.

De toertocht in het Nederlandse Ossendrecht en de toertochten in de naburige gemeenten kennen hoe langer hoe meer succes bij de bikers langs beide zijden van de grens tussen België en Nederland. Zelfs vanuit West-Vlaanderen komen bikers naar daar om te rijden. Het vroeg me dus wat overredingskracht om m’n makker ervan te overtuigen van deze keer eens niet naar Ossendrecht te gaan, maar “Brabants Mooiste Veldtoertocht” in Alphen te kiezen. Enkele collega’s hadden me onafhankelijk van elkaar deze tocht namelijk sterk aanbevolen. Meteen ook de kans om eens andere oorden op te zoeken en zelf vast te stellen of dit werkelijk Brabants Mooiste is!

Nadat ik Jari opgepikt had op de carpoolparking vonden we een parkeerplekje in de Engelbertstraat. Er was veel leven aan de start, maar geen overrompeling zoals onlangs in Chaam! Er kwam zelfs al een groep met kinderen toe die vermoedelijk de rit van 25 km al achter de wielen hadden! Als sympathiserend lid van de Mellowbikers uit Bergen-op-Zoom beschik ik over een lidkaart van de NTFU en deze bleek hier geldig, in tegenstelling tot in de streek van Ossendrecht. Aldus genoot ik nog van een euro korting! Jari dronk nog een bekertje hete koffie en om 9.20 u waren we op pad voor de tocht.

We lieten het dorp achter ons en reeds op de grote baan kwam er vlak na het vertrek de splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km. Op 2 km bereikten we de bossen waar we schier niet meer uit zouden komen. We kregen er de eerste knappe singletrack met kleine worteltjes voor de wielen. Mijn benen waren wat verzuurd en deden pijn terwijl Jari met zijn nieuwe bike en gloednieuwe voorvork het bos in stoof. Het was duidelijk dat het even ging duren eer ik warm gelopen zou zijn! We genoten van mooie bospaden met bomen in herfstkleuren en met de lage herfstzon in de ogen! De opgehangen pijltjes waren klein maar hel van kleur en vielen goed op. Van 7,75 km tot 8,75 km kregen we een bijzonder knappe singletrack op en af over heuvels. Hij maakte deel uit van een zwarte vaste route. Net op deze plek was het redelijk druk op het parcours met een mix van snelle en trage bikers. Voor mij kwam een vrouw, in het gezelschap van haar man, even stil te vallen in een put met natte plek en bochtje! 9.55 u.

Op 10 km kregen we een mooi lang spoor in groen gras op de rand tussen bos en velden, zodat je er kon genieten van een mooi uitzicht over de landelijke omgeving. Even verder reden we een heidegebied in en volgde een bospad dat door een dennenbos liep waar links en rechts van het pad dennen groeiden op redelijk hoge heuvels. Over de heuvels zelf liepen geen paadjes. Het was er zeer knap in deze zogenaamde Alphense Bergen! Ondanks het feit dat de GPS van Jari slechts een temperatuur registreerde van 7°C zweette ik me te pletter in mijn fietskleding! 12 km om 10.10 u. Tot 14,50 km volgde een zeer mooi deel van de route met singletracks op en af over paadjes in de Alphense Bergen, deel uitmakend van het Landgoed Baronie van Breda.

De twee afstanden kwamen weer samen op een bospad waar ik bikers van rechts zag afkomen. Dat werd ook duidelijk omdat er plots weer meer mensen op het parcours reden, waarvan een groepje met enkele kinderen. We kruisten een asfaltbaantje ter hoogte van een kapelletje en al snel merkten we dat we op deze plek ook gereden hadden tijdens de toertocht van Chaam. Tot 15,50 km reden we namelijk over paadjes die bij momenten vlak naast de omheining van een militair domein liepen. Na een smal paadje volgde in het bos een splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km op 16 km van het vertrek omstreeks 10.30 u. De grote toer reed dan door de bossen in de richting van ’t Zand. Dat bereikten we via de U-vormige singletrack rond een poortje aan de rand van dit recreatiedomein. Ook de tocht van Chaam passeerde hier. In tegenstelling tot toen reden we het domein niet binnen maar bereden we paadjes en singletracks in de mooie bossen rondom. Op 18 km ging het dan over een zanderig paadje toch naar beneden in de richting van de grote vijver van ’t Zand en over de track naast het water. Zeer knap! We passeerden ook de plek waar de tocht van Chaam van 5 oktober zijn pauze had staan.

Verderop ging het van de vijver weg linksaf een breder bospad in. Vanaf ’t Zand volgden zeer mooie paden door het bos, enkele keren afgewisseld met de overtocht van een heidevlakte. We hingen er een tijdje in het zog van een jonge deerne op de bike die we uiteindelijk toch weer kwijtgespeeld zijn toen een groepje van een viertal oudere mannen ons had ingehaald en een tijdje tussen haar en ons in bleef rijden tot ze voorbij konden steken. We passeerden nogmaals een vijver, het kan dezelfde geweest zijn op een andere plaats, en konden genieten van een eindeloze reeks bospaden. Op 25 km reden we nogmaals voorbij een grote vijver, ik gok op één van de Galderse Meren, waarbij we een eindje langs het strand reden. Op 25 km kruisten we een baantje ter hoogte van De Voskuil om aan de overkant onze weg verder te zetten in de bossen. Korte tijd later kregen we aan een heuvel de keuze tussen een helling van 10% en een van 36%, aangegeven door een bord dat daar permanent staat. Nog voor ik door had wat de betekenis was van dat bord, had ik al voor de moeilijkste kant gekozen!

We kwamen uit het bos tevoorschijn op de grote baan Alphen – Tilburg. Deze plek waren we vanochtend met de wagen gepasseerd toen we naar de start reden. Ik had er toen al twee bikers opgemerkt. We kruisten de grote baan en na een veldweg bereikten we op 27 km omstreeks 11.15 u de bevoorrading in de schuur van een hoeve. Veel viel daar niet meer te rapen: peperkoek, thee en tomatensoep. Er was buiten nog beweging en binnen zaten er bikers op stoelen die daar stonden. Toeval wou dat de moeder en de vader van Jari net toen daar arriveerden! Zij reden de kleine toer. Nog even staan praten alvorens weer te vertrekken.

Na de stop kregen we een portie zeer mooie singletracks in een bos. Omstreeks 30 km bereikten we voor het eerst tijdens de toer dan toch een stukje bewoonde wereld en reden we over een asfaltbaantje langs enkele mooie oude hoeven. Eens die landelijke straat uit dienden we de drukke Rielseweg te kruisen om aan de overkant een assenweg in te slaan. Een veldweg bracht ons naar een bos naast het militair domein. 32 km. We reden door het bos en exact op het middaguur bereikten we een splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km. Deze bevond zich op 33 km van het vertrek op een splitsing van enkele prachtige oude bosdreven met majestueuze eikenbomen! Hun kruinen in alle tinten van bruin overgoten met de najaarszon op deze mooie zondag in de herfst. Er volgden mooie singletracks in de bossen nabij Goirle. Bij het bereiken van een open terrein vanuit zo’n paadje deed ik me wel pijn aan een in het gras verborgen paaltje aan een poortje. We reden eerst over een zeer zanderig pad in open gebied. Daarna volgde tot 36 km de doortocht van statige eikenbossen over smalle sporen die zich in de bosdreven hadden gevormd. We doorkruisten daarmee weer een heel andere omgeving dan voorheen. Er liepen daar ook wandelaars rond.

Op 36,50 km kwamen we toe aan de rand van de Regte Heide. We reden over de heide, een knappe immense open vlakte die langs alle kanten omzoomd is door bossen. Ik zag in de verte enkele hoge gebouwen boven de bomen uit steken, ik vermoed van de stad Tilburg. Op de brede zandwegen over de heide kregen we in deze open ruimte wel af te rekenen met veel tegenwind! Uiteindelijk bereikten we één van de bossen aan de rand van de heide waar we nog voorbij een waterpartij reden. De omgeving was er zeer mooi. Er volgden dan nog enkele lastiger natter bospaden tot we uit een zandweg kwamen ter hoogte van de Golfclub van het Landgoed Nieuwkerk. Met 40 km op het tellertje om 12.30 u.

Vanaf hier reden we door het knappe bosgebied Halve Maan met singletracks in statige dreven. Aansluitend konden we van 42 km tot 45 km genieten van de doortocht van het bosgebied Oijevaarsnest met paadjes in de mooie dreven van dit knappe bos over een bruin tapijt van herfstbladeren. Om 12.55 u passeerden we een bord dat de laatste 5 km aankondigde en met 45 km op het tellertje klopte dat perfect! Deze laatste kilometers reden we door het Landgoed De Hoevens en over paden op de rand tussen bos en velden zodat je nog mooie uitzichten had er boven op! Op 48 km bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en reden we over betonbaantjes in een landelijke streek. We bereikten de brug die ik daarnet al in de verte had zien staan. Het bleek een fietsbrug te zijn op het Bels Lijntje, dat is een fietspad op een voormalige spoorwegbedding dat ook in België komt en richting Turnhout voert. Even verder kwamen we weer toe aan Café Welkom dat blijkbaar naast het Bels Lijntje gelegen is. Om 13.15 u met 50,50 km op het tellertje.

We hadden hier kunnen genieten van een zeer knappe toertocht die de naam “Brabants Mooiste” zeker niet gestolen heeft. We doorkruisten gebieden met afwisselende landschappen, soorten paden en ondergrond. De pijlen waren duidelijk uitgezet, er stonden barelen aan gevaarlijke oversteken die u verplichtten van af te stappen en de vermelding van de reeds afgelegde afstand op diverse plaatsen was handig en correct. Bij slecht weer kan het hier blijkbaar wel een zootje zijn, hoorde ik mensen zeggen, maar vandaag hadden we schitterend weer! Eentje om te onthouden en nog eens te rijden!

De ouders van Jari zaten in de zon op het terras te genieten van een drankje. Ons daar nog even bij gezet. Na het afscheid, toen we ons aan de auto stonden klaar te maken, kwamen ze met hun wagen aangereden. Ze hadden slecht nieuws bij! De nog redelijk nieuwe Scott van de vader bleek ondanks slotvast van de fietsdrager te zijn gestolen! Gewoon uit de klemmen gewrongen! Fietsendieven die het gemunt hebben op mountainbikes worden een echte plaag in de gresstreek! Laat je fiets dus nooit onbeheerd achter en zet hem altijd in uw gezichtsveld! Of uw mooie tocht en zondag eindigen in mineur! Zoals mij ook ooit overkwam zo’n drie jaar geleden!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Route op Strava van Hans Kunenborger: klik hier!

De filmpjes hieronder zijn ook van zijn hand!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

10-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van KVC De Lustige Wielrijders te Hoogstraten op zondag 02-11-2014.

Jari wenste op tijd terug thuis te zijn op deze zondag. Zijn keuze was gevallen op de toertocht in Pulle-Zandhoven. Het leek me een beetje zinloos voor mij om naar Zandhoven te rijden wanneer er een toertocht vertrok waarvan de bikewash bijna pal voor de deur van m’n verblijf staat! Dus koos ik voor de toertocht in Hoogstraten. Ook al hadden we onlangs in Minderhout en Merksplas gereden, tochten die elkaar allemaal overlappen. Zo kon Jari zijn tempo wat hoger leggen. Bovendien had ik gisteren wij het schoonmaken van m’n bike gemerkt dat het achterwiel stroef draaide en vreesde ik problemen. Niet te ver van huis gaan leek me dus veiliger! Dat bleek achteraf een goed gok te zijn!

Nadat ik eerst nog enkele werkjes had opgeknapt ben ik me om 9.30 u gaan inschrijven en vertrokken. De tocht verliet het centrum van de stad (sic) via de Achtelsestraat om een recent paadje rechts in te slaan naar de Heilig Bloedstraat toe en via een servitude weer in de Achtelsestraat te arriveren. Aan het einde daarvan, net voor deze straat de velden in duikt, ging het linksaf naar een veldweg die er altijd wat nat bij ligt. In plaats van aan de te houden richting Achtel (Rijkevorsel) sloeg de toer linksaf een spoor door een weide in. Ik kwam uit in een mij onbekende straat aan een boerderij maar bereikte dan toch de asfaltbaantjes Keirschot en Langevoort. Aan de manege doken we de assenweg Koestraat in die ons tot Bolk in Rijkevorsel voerde. Via Papenvoort bereikten we de Zandstraat in Rijkevorsel, een onverharde bosweg aan de rand van de uitlopers van de bossen van Merksplas-Kolonie. Aan het einde van de Zandstraat, op de grens tussen Rijkevorsel en Merksplas, kwam de eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km op 7 km van het vertrek. 9.55 u. Er waren heel wat deelnemers die rechtdoor reden voor de 25 km! Want ondanks het late uur werd ik nog door heel wat andere deelnemers ingehaald. In totaal daagden zo’n 800 deelnemers op!

Voor de route van 45 km ging het rechtsaf Merksplas-Kolonie in en kregen we de knappe singletrack die deel uitmaakt van de rode vaste route. Aan het oorlogsmonument van een verongelukte vliegenier voor een deels gerenoveerde schuur van de Kolonie verlieten we de track linksaf. Eerst heeft me zo veel gebouwen van de Kolonie laten verloederen en nu begint men ze te renoveren! We reden dan door enkele brede dreven van de Kolonie. In de dreef die voorbij de gevangenis van Merksplas en de kapel komt heb ik wat moeten zoeken naar een pijl. Ik was een man en een vrouw blijven volgen, maar die reden blijkbaar het vast parcours! Daarnet had ik nochtans een grote groep bikers rechtdoor zien rijden. Voor alle zekerheid op mijn stappen teruggekeerd en gezien dat ik een pijltje linksaf en laag bij de grond had gemist! Moeilijk te zien tegen een achtergrond van door de zon beschenen bruine herfstbladeren! De meeste pijltjes stonden op korte stokjes vlak boven de grond en niet op ooghoogte! Terwijl ik terugkeerde reden er nog groepen bikers verkeerdelijk rechtdoor! Die konden allemaal terugkeren!

We reden dan in de richting van het slibstort en dienden tussen een rij verkrotte koloniehuizen en idem dito garages tegenover links af te slaan. Ook hier reed de daarnet teruggekeerde meute verkeerdelijk rechtdoor! Een oude kasseiweg leidde me naar het dolomieten fietspad dat door het bos evenwijdig met de baan Rijkevorsel – Merksplas loopt. 14 km. We reden dan in de richting van Merksplas om toe te komen in de strook bos waar enkele paadjes over enkele hoge bulten naast een vijver lopen. Zo bereikten we het lange spoor dat door het bos langsheen de zogenaamde Gracht loopt, een waterloop met stilstaand water aan de rand van de Kolonie. Helaas zijn alle struikgewas en kleine bomen die tussen het pad en de gracht stonden onlangs gerooid. Het ziet er nu allemaal veel kaler uit! Via dat pad bereikte ik samen met enkele anderen het houten bruggetje, waarna een spoor tussen de struiken me weer op het klinkerbaantje Steenweg op Wortel bracht. Via deze door de bossen lopende weg bereikte ik weer de plaats van de splitsing aan de Zandstraat en kwam er een einde aan de eerste extra lus voor de grote toer.

Even verder ging het de singletrack op die deel uitmaakt van de rode vaste route en evenwijdig loopt met de straat om zo de grote baan van Hoogstraten naar Merksplas te bereiken, bijna op de grens van beide gemeenten. We dienden de drukke baan te kruisen en aan de overkant ging het aan het kapelletje De Diepte in. Het begin van deze veldweg werd enkele jaren geleden van beton voorzien. Ook de mannen van Hoogstraten stuurden ons, net zoals dezen van de toer uit Merksplas, over de pas ontdekte of vrijgemaakte singletrack in een strook bos naast het pad! De bodem is er nog zeer mul. Hopelijk wordt hij door locals bereden zodat de ondergrond er wat vaster wordt! Het is ook maar een kort wegeltje! Mijn tellertje klokte 19 km af. We vervolgden onze tocht over de assenweg richting Wortel-Kolonie en reden er nog eens over het spoor over het enige heuveltje dat er, begroeid met enkele dennen, naast het pad ligt

In plaats van aan het einde van de weg linksaf te gaan naar de track naar de bossen van Wortel-Kolonie toe, een plek waar we nadien toch nog zouden passeren, sloeg de tocht rechtsaf de Pampaweg in. Daar kregen we over een vrij lang stuk asfalt te maken met veel tegenwind. Van 20 km tot 21,60 km reden we aldus over de groene vaste route die hier passeert. Aan het volgende kruispunt sloegen we Hooghoekeinde in om zo het in een bos gelegen Heibleuken te bereiken. Dit is een assenweg die overgaat in een veldweg naar een bosrijk gebied waarin buitenverblijven staan aan de verffabriek Reva. We reden het Eendepad in richting Wortel-Kolonie. 24 km om 11.05 u. Uiteindelijk kregen we dan toch wat ik daarnet verwacht had toen we de Pampa bereikten, meer bepaald de singletrack vanaf de rand van de bossen van de Kolonie. We kwamen via deze track weer uit de bossen tevoorschijn in de Pampaweg waar het rechtsaf ging over een onverharde weg naar een van de koloniedreven.

Via die dreef van Wortel-Kolonie bereikten we de bevoorrading op het kruispunt van de hoofddreef Kolonie met de Peedijk. Op 25 km van het vertrek om 11.15 u. We dienden ons tevreden te stellen met een suikerwafel en sportdrank. De soep was op. Jammer, want die was door een collega gemaakt! Er waren nog wat late starters aan de stop aanwezig. Iedereen zag er tevreden uit en er was wat ambiance onder de deelnemers. Na de stop vervolgden we de tocht in de Peedijk om dan rechtsaf een spoor in één van de koloniedreven te treffen tot aan het volgende klinkerbaantje. We reden de gevangenis van Wortel voorbij en passeerden de plek waar de toertocht vanuit Merksplas zijn bevoorrading heeft in een schuurtje van één van de gebouwen tegenover de gevangenis. Het ging rechtdoor het bos in waar we de dreef voor de wielen kregen die ik vroeger tijdens mijn eerste ritten met een kameraad al wel eens bereed. De bodem ervan zit vol met steenpuin dat daar in vroegere tijden ooit moet gestort zijn na een afbraak! Het pad komt uit het bos tevoorschijn aan de rand van de wijk met buitenhuizen die we daarnet doorkruist hadden ter hoogte van Staakheuvel en Eindepoel.

In het lokale dennenbos bereden we de bochtige singletrack die deel uitmaakt van de groene vaste route, het is te zeggen, een deel ervan. De nagel van mijn doodskist in de tijd dat ik pas met mountainbiken begonnen was omstreeks de tijd dat ook deze vaste route werd uitgezet! Uit dit bos had men iets meer kunnen halen, want de doortocht ervan was kort van duur! 27,87 km. We reden dan over het betonbaantje richting Staakheuvel om daar een klinkerdreef van Wortel-Kolonie in te rijden en via een onverharde dreef op de groene vaste route Bootjesven te bereiken. Dat is een klein meer met eilandje! In de winter bij vrieskoude een geliefde plek om te schaatsen! 31 km om 11.45 u. Het ging rechtsaf en dan weer linksaf een zandweg in richting het zogenaalde Grenspad, een bosweg op de grens tussen België en Nederland.

We reden dan het hele Grenspad af richting Wortel, zowel het nattere gedeelte met plassen, als het zanderige gedeelte waar het zand alweer een stuk muller was geworden dan tijdens de tocht vanuit Merksplas! Net voor het bereiken van Wortel trof ik op het kruispunt met een singletrack richting enkele eenzame huizen in Castelré (Baarle-Nassau) een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km. Op 34,75 km van het vertrek om exact 12.00 u en in het gezelschap van enkele wandelaars met honden. Na de singletrack rechtsaf het lokale bos in. Daar sloeg het noodlot toe! Het achterwiel van mijn fiets liep vast! Het zaakje weer aan de praat gekregen maar na enkele stevige trappen hoorde ik één of ander weggekatapulteerd worden! Tot mijn verwondering bleek de snelspanner van mijn achterwiel te zijn verdwenen! Nog vruchteloos gezocht tussen de herfstbladeren, maar niks meer gevonden! Wie weet was ik het ding al eerder verloren, want reeds in het grenspad had ik een raar geluid gehoord!

Mijn tocht eindigde dus ter hoogte van het Grenspad in Baarle-Nassau! Want met een los achterwiel was rijden niet meer mogelijk. Bij gebrek aan noodnummer dan maar te voet naar af. Gelukkig kende ik er de weg. In kilometers was dat niet zo ver meer af, maar ik was toch nog een uur te voet onderweg naar Hoogstraten! Daar kwam ik nog een collega tegen die de toer ook gereden had en er zelfs de soep voor gemaakt had! Omdat ik aan de pauze geen soep had gekregen heb ik me dan hier een kop gekocht, samen met een boterham met kaas en een drankje. En alles verorberd bij een babbel. De tocht van de Lustige Wielrijders is niet de knapste die men in Hoogstraten rijden kan. De toer van hun spitsbroeders, de Hoogstraatse Spurters, is mooier van parcours, maar ik had me ondanks de pech toch weten te amuseren. Nadien bleek dat er een stuk metaal binnen in de body van het achterwiel was afgebroken, daarin is beginnen ronddraaien en zo de rest beschadigd heeft. Vermits ik nog ettelijke tochten met het beschadigde wiel gereden had, was het hele binnenwerk finaal naar de bliksem. Een nieuw achterwiel was volgens de fietsenmaker de enige goede optie. Dat heeft me toch weer wat geld gekost!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

03-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht 20^ste Rondom Weelde (18-32-43-53 km) van WTC De Rappe Wielen te Weelde op zaterdag 01-11-2014.

Traditiegetrouw op 1 november deelgenomen aan de toertocht van WTC De Rappe Wielen te Weelde. Ik ben ooit met de bike van Hoogstraten naar hier gekomen om de tocht te rijden, maar voor zo’n lang extra stuk had ik vandaag geen zin. De laatste baan van Weelde-Statie tot Weelde heet niet voor niets Geeneinde! Ik vermoed dat de toer in Weelde in België de toertocht is met de grootste parkeerweide! Gratis ter beschikking gesteld door de landbouwer en daags voordien door hem gemaaid en proper geveegd! Dat geeft wel het gevoel dat er weinig deelnemers zijn, want zo’n groot pas gemaaid veld krijg je natuurlijk nooit vol! Aan het einde van de rit kregen we te horen dat er 1460 deelnemers geweest waren! Ik stond in het veld geparkeerd ter hoogte van de bikewash die ik achter de rij bomen kon zien staan. In de kantine mijn maat Jari opgewacht en terwijl ik daar zat kreeg ik Danny uit Erpe-Mere te zien aan de inschrijving! Ooit in diens zog gereden tijdens een toertocht en sindsdien een aantal keren tegengekomen op toertochten, vaak op tochten met extra lange afstanden! De man aan de inschrijving die “met” en “zonder” (vergunning n.v.d.r.) roept was ook deze keer present! Het was omzeggens reeds 10.30 u toen Jari en ik aan de rit begonnen.

Het begin van de tocht was voorspelbaar want de toer is jaar na jaar nagenoeg identiek maar dat zonder te gaan vervelen. Aan wat goed is hoeft weinig veranderd te worden! Enkel de passage van het vliegveld was ooit nieuw. Voor deze 20^ste jubileumeditie was er toch een beetje aan het parcours gesleuteld, zo zou blijken. Aldus doken we het bos tegenover de voetbalvelden in en reden er langs het speelbos over een eerste singletrack. Er volgden veldwegen in een landelijke streek. Van 3,50 km tot 4,50 km konden we genieten van een eerste mooie singletrack met bochten en heuveltjes. Een seingever hielp ons Geeneinde over en aan de andere kant van de weg reden we het voormalige Navo-vliegveld op. We reden er over de immens brede startbanen, een ervaring op zich! We kregen vaders met kinderen als tegenligger, zodat we vermoedden dat de kidstoer langs het vliegveld terugkeerde naar de start. We zagen er enkele mensen met zweefvliegtuigen staan. Eens het vliegveld gekruist reden we over een brede zandweg. We werden abrupt en onvriendelijk staande gehouden door een man die met zijn auto voorbijstak, plots aan de kant ging staan en het portier openzwaaide! Hij deed zijn beklag over het feit dat de zweefvliegers niet konden opstijgen door het passeren van de bikers. De trekkabel zou iemand kunnen onthoofden! Bovendien had naar zijn zeggen een landend vliegtuig voorrang op alle andere verkeer! Wij hebben dan het noodnummer gegeven zodat hij daar zijn zeg kon doen! Alsof de organisatoren van een toertocht op zo’n plaats zouden komen zonder toestemming! Het zal iemand geweest zijn die dacht dat de wereld hem alleen toebehoort en dat hij het vliegveld kan gebruiken wanneer hem dat zint!

Bij de aanblik van de zandweg die we bereden wist ik meteen dat dit de toertocht was die over het ATB-Kempen-parcours komt! Inderdaad, korte tijd later doken we van het pad een bos in en kondigde een bordje aan dat we het parcours van ATB-Kempen betraden. Het feestje kon daarmee beginnen, want dit is één van de prachtigste singletracks die ik ken. Met vele bultjes, enkele dropkes en oneindig veel goed te nemen kombochten! Altijd droog en bijzonder goed te berijden! Van 8,70 km tot 14,50 km konden we ons uitleven in dit paradijs voor de mountainbiker, het koninginnenstuk van deze toertocht! Alleen al deze track maakt de tocht tot een belevenis! Aan het einde ervan kwam de splitsing tussen de 18 km (kidstoer) en de 30-45-50 km. Tot 17 km kregen we nog mooie singletracks en bospaden. Van 17 km tot 19 km voelden we even asfalt onder onze wielen en reden voorbij enkele villa’s in een straat langs het Kempens Kanaal in Ravels. We reden eventjes langsheen het kanaal om daarna linksaf het bos weer in te duiken. 19 km om 11.40 u.

Alzo bereikten we het Gewestbos Ravels. Initieel reden we over brede assenwegen en een grasspoor met boven ons een bladerdak in herfstkleuren en een prachtige zon met een temperatuur alsof het zomer was! Van 21,50 km tot 23,50 km konden we opnieuw genieten van een knappe singletrack. Hij begon vrij lastig met enkele bulten, greppels en bochten, maar eens dit moeilijke begin achter de wielen kregen we een zeer mooie track voorgeschoteld met plezante bochtjes. We kwamen er even achter een gezin met drie te hangen: moeder, vader en zoontje. Van 24,50 km tot 25,50 km kwam de volgende knappe singletrack waar we moeder, vader en zoon ingehaald hebben. We bereikten opnieuw een assenweg die we gedurende ruime afstand bereden tot aan de bevoorrading, zoals steeds opgesteld voor een hutje langs het pad in het Gewestbos. Op 27 km van de start, dus vrij laat voor de kortere afstanden, om 12.15 u. De bevoorrading van deze toertocht is altijd prima in orde met bananen en appelsienen en een ruime keuze uit diverse soorten koeken. De peperkoek met kaneel was zeer lekker, maar ook de eierkoeken en de cake! Tijdens één eerdere editie had ik pech wegens een vrij late start toen er aan de bevoorrading bijna niets meer over was! Twee jaar terug stond ik hier in de gietende regen! Het gezin van drie van daarnet hebben we er ook zien toekomen.

Onmiddellijk na de stop kwam op het volgende kruispunt van bosdreven de splitsing tussen de routes van 30 km links en 43-53 km rechts. Gekozen voor de langste toer. In deze bosdreef reden we de “lastige” singletrack (veel wortels, bulten en greppels door vroegere boswerken) op de rode vaste route gewoon voorbij terwijl hij vroeger wel in het parcours was opgenomen. Dat was al een eerste wezenlijk verschil met anders. Tijdens de toertocht van de Powerbikers in Weelde op 14 september van dit jaar kon je kiezen om de track al dan niet te rijden. Daarna volgden veldwegen met wat modder tot we aan de rand van het bos kwamen en aan de overkant van een geoogst maïsveld het windmolentje en de grenspaal zagen staan. Daar zouden we later passeren. We zagen er in de verte bikers rijden. Het is een belangrijk herkenningspunt voor de tochten in deze streek. Het was de eerste keer dat het molentje vanaf deze plek me opviel. Dat kan zijn doordat anders de maïs er nog staat. Wat me ook opviel was dat het wegeltje tussen afsluitdraden in velden naar een “graf” zich ook op deze plek bevindt. Vroeger nog al gezien tijdens toertochten hier. Gaan kijken wat dat nu eigenlijk is. Het is een gedenksteen voor een man die op die plek in 1950 zonder reden werd doodgeschoten. En wat ik wist van toen is dat we ons op de rand van het landgoed “De Utrecht” bevonden. In Nederland dus! Jari wees naar een dode haas op de grond en er passeerde een eenzame wandelaar. 29,75 km.

Na een brede zandweg in De Utrecht kwam er een splitsing tussen de routes van 43 km en van 53 km op 31 km van het vertrek. Zeer mooie paden, bospaden en singletracks volgden in het landgoed De Utrecht. Zeker vanaf 35 km tot aan de Spartelvijver op 38 km. Vele paadjes waren dat met bulten op en af, putten en wortels. Zeker de singletrack vlak voor de Spartelvijver is een mooie. Sinds de bevoorrading hadden we niet veel bikers meer gezien, slechts een zestal. Vanaf de Spartelvijver was een tweede wijziging in het parcours aangebracht. We kregen er mooie singletracks op en nabij het trimparcours van Hooge Mierde. Met hier en daar enkele heuveltjes. Bospaden, sporen en singletracks voerden ons verder door de bossen van De Utrecht in Hooge Mierde. De omgeving was er mooi door de zon die op de herfstbladeren scheen bij deze zomerse temperaturen op 1 november! 41,75 km om 13.30 u. Op 42,50 km reden we over paden tussen veld en bos om toe te komen op een zandweg met aanzuigende ondergrond. Mijn vermoeden werd bevestigd: we kwamen weer toe op de plek waar we de splitsing tussen de routes van 43 km en van 53 km gehad hadden op een kruispunt van zandwegen in De Utrecht. Nu ging het voor ons ook verder op het parcours van de 43 km. Op 44 km van het vertrek om 13.45 u. Hiermee kwam een einde aan een knappe lus door het landgoed De Utrecht.

In een pad met vele en brede plassen kregen we wandelaars als tegenliggers en die kozen voor de beste kant, zodat wij op een smalle richel naast de plas dienden te rijden! Dat liep gelukkig goed af, want daar vallen had een doornat pak betekend! Na een weg tussen twee rijen bomen met dunne stammen aan de rand van een bos kwamen we toe aan de grenspaal en het molentje, helemaal aan de andere kant van het maïsveld en 15 km verder dan daarstraks aan de overkant! 45 km om 13.50 u. We reden opnieuw het Gewestbos Ravels in, maar niet via het pad zoals tijdens de vorige edities. We hielden nu links aan. Er passeerden nog twee late bikers. Na een bosdreef dienden we linksaf te slaan en kwamen we toe op de plek waar na de bevoorrading de splitsing was tussen de 30 km en de 43-53 km. Onze grote extra lus zat er op! Daarstraks hadden we tegen het gezin van drie horen zeggen dat er nog zo’n 6 km te rijden waren voor de kleinste afstand. Die hadden wij nu dus nog voor de boeg! 47 km om 14.00 u.

Via een laatste bospad verlieten we het Gewestbos en reden dan over een weg tussen bos en veld. Ook hier was het parcours anders dan voorheen. Eigenlijk was het einde nu beter dan vroeger met die kilometerslange eentonige bosdreef met het modderige einde. We arriveerden wel opnieuw aan het witte Kapelletje van de Mosdijk na een tweesporig betonnen landbouwpad. Daar stond een oud echtpaar, hij met een bizarre retro elektrische rolstoel, zij met de fiets. Achteraf zagen we hen rijden. De man voorop en zijn vrouw mocht zelf trappen! 51 km om 14.15 u. Vanaf hier kwamen we opnieuw in de landelijke bewoonde wereld en reden we via asfaltbaantjes en zelfs een stukje langsheen een drukke baan in de richting van de aankomst. Alvorens die te bereiken volgde het nog klassieke laatste lusje in een strook bos. Dat pad was moeilijk te bereiken omdat een man met zijn tractor de hele toegang ernaartoe bereden had met grote bandensporen tot gevolg. Hij lachte ons toe toen we over het enige vrij gebleven richeltje balanceerden. In de strook bos zelf liepen jagers met schietgeweren! Om 14.30 u kwamen we na 56,50 km toe en vermoedelijk toch niet als laatsten!

De bikewash was al ontmanteld maar onze fiets was niet vuil. Met het tegoedbonnetje dat je bij de inschrijving had ontvangen kreeg je ter gelegenheid van de twintigste uitgave een zakje chocolaatjes. Een mooie geste vanwege de club en dat voor de luttele inschrijvingsprijs van 3 of 4 euro! Terwijl we buiten in de lage warme zon nog een drankje genoten, nog even gepraat met de drijvende kracht achter het hele gebeuren! We hadden op deze zaterdag kunnen genieten van een prachtige rit door de bossen bij prachtig weer! Toen ik toekwam aan mijn auto in de parkeerweide leek het bij die lage zon alsof het hele dak van de auto vol krassen stond! Vreemd! Bij een nadere inspectie bleek dat spinrag te zijn! De hele buitenkant zat vol met kleine spinnen die de auto letterlijk aan het inpakken waren! Ook de prikkeldraad waarmee de weide gescheiden was van een strook bomen bleek vol spinrag te hangen! Dit was pas een echte natuurlijke Halloween-versiering! Op de terugweg zijn we beiden nog iets gaan eten in ’t Bels Lijntje in Weelde-Statie, zodat ook deze traditie die ik vroeger had gerespecteerd werd, met dat verschil dat ik er vroeger alleen zat, waarna onze wegen scheidden. Omdat deze toertocht in Weelde altijd op 1 november georganiseerd wordt, is hij altijd een aan te raden extraatje wanneer deze hoogdag midden in de week valt! Meestal is er elders dan weinig of zelfs niets te beleven!

Ook de pers was op de hoogte! Ravels - Allerheiligen is in Weelde traditioneel de dag waarop wielertoeristenclub De Rappe Wielen haar jaarlijkse veldtoertocht organiseert. 'Rondom Weelde' is intussen al toe aan zijn 20ste editie. De start- en aankomstplaats van de populaire mountainbiketocht van WTC De Rappe Wielen is op de voetbalterreinen van KSK Weelde. De deelnemers kunnen kiezen uit vier routes, van 18, 32, 42 en 54 kilometer. ‘Ongeveer 85 procent van het parcours loopt door de bossen van Weelde, Ravels en omgeving', zegt Patrick De Rijk van WTC De Rappe Wielen. ‘Er zitten ook enkele technische stroken en single-tracks in de route, alsook een passage over het mountainbikeparcours van Bloso.’ Voor de kinderen is er een aparte 'kidstour' van 18 kilometer. Inschrijven kan van 7.30 tot 10.30 uur. Meer info via tel. 0471-83.01.42 of e-mail derijk@skynet.be Bron: Gazet Van Antwerpen.

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

02-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (31-40-54-67 km) van WTC De Wandelaars te Bonheiden op vrijdag 31-10-2014.

Soms vraagt het toch wat moed om op een vrijdagavond de knusse huiskamer te verlaten en met de auto te vertrekken om nog ergens een nightride te gaan rijden. En dan kunnen we dit jaar rond deze tijd nog genieten van superzachte temperaturen! Na aan de eerste twee edities getrouw te hebben deelgenomen had ik vorig jaar de halloweentocht in Bonheiden links laten liggen om deze van Zele te rijden. Dit jaar was het omgekeerd en ben ik de nightride van WTC De Wandelaars in Bonheiden gaan rijden en niet de tocht in Zele. Moest je in Bonheiden bij de eerste editie in 2011 tevreden zijn met een ritje van 28 km, voor de vierde uitgave kon je kiezen uit 31-40-54-67 km. Omdat ik met Jari pas om 19.30 u had afgesproken, viel de langste afstand al bij voorbaat buiten categorie! Er bleek redelijk wat belangstelling te zijn voor de tocht, te zien aan het aantal geparkeerde auto’s! Het systeem van nummertjes voor de fietsbewaking was ook eenvoudiger gemaakt en gebeurde nu zoals elders! Ons ingeschreven in het zaaltje van de Krankhoeve en om 19.50 u waren we op pad voor de nightride.

We verlieten de Krankhoeve via het grote grasveld aan de achterzijde naar het naastliggende bos toe. Reeds van bij aanvang troffen we een aantal mooie singletracks in een bos dat grensde aan de bewoonde wereld. Na de oversteek van een parking bereikten we opnieuw een strook bos en zijn daar even gestopt. Bij het weer vertrekken moet ik uitgeschoven zijn op een onder de natte bladeren verstopte wortel! In ieder geval lag ik na amper 1,50 km al tegen de grond! Het verklaarde meteen de rare reacties van twee bikers die net waren gepasseerd. Die hadden zich vermoedelijk ook voelen wegschuiven, maar hadden nog op tijd kunnen corrigeren! Bospaden, mooie singletracks en asfaltbaantjes brachten ons tot in Peulis (Putte).

Op 8 km doken we na het oversteken van een straat de Peultebossen in. Het was donker in de bossen volgens enkele wandelaars die bezig waren aan een halloweentocht. Tot 9,50 km reden we effectief over leuke paden door stikdonkere bossen. Via asfaltwegen door een bosrijke villawijk bereikten we op 10,50 km het grondgebied van Rijmenam (Bonheiden). Op 12 km reden we vanaf een soort kampplaats met enkele uit betonplaten opgetrokken gebouwen een bos in om er de knappe singletrack te kunnen berijden. Deze slingert zich in grote s-vormige bochten over verschillende heuveltjes doorheen het bos. Je ziet dan telkens de vele lichtjes van de andere bikers zonder te weten of ze nu dan wel achter je of voor je rijden! Ook van 15 km tot 16 km konden we genieten van een knappe bospassage in een villawijk. We reden er over het traject van een rode vaste route. Eens dit bos weer uit troffen we asfaltbaantjes. Op 17,75 km van de start kruisten we omstreeks 21.00 u een grote baan.

Van 18 km tot 20 km was voor de bikers een heel parcours uitgezet over paden door een bos, volledig afgebakend met behulp van linten. Voor mij was het rijden daar eerder lastig omwille van de vele korte bochtjes. Uitgerekend daar kreeg je natuurlijk veel bikers achter je aan! Maar voor wie goede stuurmanskunsten beheerst of technisch onderlegd is zal dit stukje beslist de moeite waard geweest zijn. Intussen was het me opgevallen dat het parcours heel wat gewijzigd en ten goede verbeterd was in vergelijking met de eerste edities! De eerste nightride bestond uit niet meer dan het quasi volledig volgen van de vaste route. En die schijnt er hier altijd vrij nat en modderig bij te liggen, aldus mensen van de streek die het konden weten! Bij het verlaten van een bos stonden er veel bikers stil om te wachten op hun achtergebleven maten en clubmakkers. Ook om te overleggen welke afstand men zou volgen. Hier was immers een splitsing tussen de routes van 31 km en van 40-54-67 km. Op 20 km van het vertrek.

Na het berijden van een graspad dienden we een grote baan te kruisen en doken we omstreeks 22 km een smal pad in ter hoogte van het parkgebied Heerkenshoeve. We zetten onze weg toen verder in de donkere nacht. Twee kilometer verder leidde een vrij vettig grasspoor ons tot in Putte-Grasheide. Van 24 km tot 28 km voerden hoofdzakelijk asfaltbaantjes ons tot aan de bevoorrading. Daar was het uitkijken voor laagvliegende heksen die aan de tent waren opgehangen. De Wandelaars hadden zich wel misrekend in het aantal deelnemers dat uiteraard niet te voorspellen is! Want meer dan een banaan en een bekertje soep en sportdrank was er niet meer voorhanden. Het mag wel gezegd worden dat die soep zeer lekker was! De muziek die uit de boxen galmde hoefde voor mij niet echt!

Na de stop konden we ons hart ophalen op een wel zeer mooie singletrack door de bossen. Die leidde ons tot aan een asfaltbaantje aan het Hippisch Centrum van Bonheiden, één of ander paardengedoe. Op deze plek was er de splitsing tussen de routes van 31-40 km en 54-67 km op 30 km van de start. We kwamen er toe omstreeks 22.00 u. Jari was aan het rekenen geslagen en had geteld dat indien we de 54 km zouden volgen, we allicht niet voor middernacht binnen zouden lopen. Omdat hij een lange werkweek achter de rug had en ik vandaag niet m’n beste dag had beleefd, hebben we dan geopteerd voor de 40 km. Achteraf hadden we daar toch wat spijt van, vermits we dan toch relatief vroeg bleken toe te komen!

Op 31,50 km doken we het bos van de Krekelberg in en konden we genieten van een knappe bosweg van zo’n halve kilometer lang. Wat daarna volgde betrof een afwisseling van bossporen, servitudes en rustige straten in voornamelijk villawijken. Sneller dan verwacht arriveerden we omstreeks 22.45 u weer aan de Krankhoeve met 38 km op de teller. De bikewash was niet optimaal opgesteld op een pad in de tuin van de Krankhoeve. Dat hele pad stond compleet onder water! Ik vroeg me af hoe dit er morgen bij zou liggen als er nog eens zoveel bikers hun stalen ros zouden komen proper spuiten! De druk op de gewone tuinslangen was wel optimaal om de fiets voldoende proper te krijgen voor de dag nadien. Want op 1 november staat traditioneel de knappe rit in Weelde op het programma!

We hebben ons dan een drankje aangeschaft en nog een tweede gaan halen met het polsbandje dat je tegen een consumptie in kon wisselen. En aan de hamburgers die ter plekke door twee dames gebakken werden konden we moeilijk weerstaan! We hebben ons zelfs nog een tweede aangeschaft! Toen ik daar op stond te wachten raakte ik aan de praat met een man van de organisatie die zich excuseerde omdat de hamburgers tussen twee sneden brood gelegd werden in plaats van tussen een broodje! We kregen ze wel aan halve prijs, wat eigenlijk niet nodig had geweest vermits een boterham even goed is als een pistolet! De reden was dat er 150 bikers meer opgedaagd waren dan vorig jaar! Dat was dus meteen de reden dat er aan de bevoorrading niet veel meer te rapen viel! Alhoewel wij ons daar wel vragen bij stelden vermits er daags nadien ook gewoon overdag een toertocht kon gereden worden!

Het parcours was in ieder geval stukken beter dan tijdens de eerste uitgaven die ik reed! Er was ook meer ambiance onderweg en meer leven op het parcours. Twee jaar terug reed ik er omzeggens alleen rond en stonden er aan de stop buiten mezelf nog exact twee mensen! Die stop was toen aan het stamcafé van De Wandelaars en het was toen bitter koud. Het feit dat ik me tijdens de rit niet tenvolle geamuseerd had had niets vandoen met de tocht op zich, dan wel met het feit dat ik geen al te beste dag achter de rug had en mijn tijd had verloren met allerlei onvoorziene zaken! Meer bepaald met het naar de dierenarts gaan met een gedumpte jonge kat die ik heb opgevangen en de aankoop van spullen voor dit dier. De kleine kater schijnt het hier naar zijn zin te hebben, zit veel buiten, maar wijkt geen honderd meter van de deur! De drol die hij na mijn thuiskomst op de trap heeft gelegd was anders geen blijk van dankbaarheid. Het was jammer dat we geen grotere afstand hadden gekozen, maar anderzijds had dit voor gevolg dat er nog leven was op de après. Bij een gesprek en een lekkere hamburger kon ik zo de beslommeringen van de voorbije dag achter mij laten en genieten van het moment. Met dank aan De Wandelaars om hun tijd en energie te steken in het organiseren van het hele gebeuren en veel mensen een amusante avond te hebben bezorgd!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

01-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax