Dit is de blog van StrammerMax, mountainbiker.  Ik ben lid van De Papegaai Bike Team te Stabroek (België).  Wij zijn een kleinschalige mountainbikeclub met op dit ogenblik 18 leden.  Op deze blog verschijnen de verslagen van de toertochten waaraan ik met de mountainbike deelneem.  Zo ook informatie over organisaties van De Papegaai Bike Team, waaronder de jaarlijkse Nightride De Papegaai in december.  Ik ben tevens sympathiserend lid van de Mellowbikers uit Bergen-op-Zoom (Nederland).  De Mellowbikers organiseren hun jaarlijkse nightride in oktober!



Onze uitvalsbasis is het Café De Papegaai in de Dorpsstraat 32 te 2940 Stabroek.  Deze gemeente is gelegen op de Belgisch-Nederlandse grens en grenst aan de Nederlandse gemeente Woensdrecht, gelegen tussen Antwerpen en Bergen-op-Zoom.  Onze uitvalsbasis ligt aan de voet van de zogenaamde Brabantse Wal en het natuurgebied "De Zoom - Kalmthoutse Heide" dat zich uitstrekt in het gebied ten noorden van Antwerpen en het Nederlandse West-Brabant.  Elke winter halen vele mountainbikers hier hun hart op tijdens toertochten die georganiseerd worden door verenigingen in Kapellen, Putte, Woensdrecht, Ossendrecht, Calfven, Hoogerheide, Huijbergen, Wouw en Wouwse Plantage.  Hier zal dan ook de jaarlijkse kalender verschijnen met de data van de toertochten die hier elke winter kunnen gereden worden.  In de zomerperiode zwermen wij verder uit naar Limburg, Vlaams- en Waals-Brabant, het Pajottenland en sporadisch Oost-Vlaanderen of de Vlaamse Ardennen.

In de linker- en rechterkantlijn vindt u links naar diverse sites die waardevolle informatie bevatten voor elke mountainbiker of die te maken hebben met activiteiten van De Papegaai Bike Team en met de streek waarin wij wonen.

Veel leesplezier!

14-01-2011 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (24-34-45 km) te Wechelderzande van Liever Bergaf.

Vandaag ook naar Wechelderzande afgezakt.  Al van op de E34 volgde me een auto waarvan ik gezien had dat hij ook een bike meevoerde.  De raad van jinba ittai opgevolgd en gaan parkeren in één van de straatjes in de buurt van De Zandfluiter.  Toen de auto die me had gevolgd passeerde om ook te parkeren zag ik dat het twee clubmakkers waren: cracra en krikri!    Ja, de tweede heeft geen nickname op het forum!  Zo waren we nog onverwacht met drie om te starten, zij het zeer laat, want het was exact halfelf toen ik aan de toer begon.  Ik kreeg patje2 nog te zien, hij had zijn rit er al op zitten.  Cracra en krikri, twintig lentes jonger dan den deze, waren al snel uit het zicht verdwenen, want quasi onmiddellijk na de start langsheen het voetbalveld werden we een bochtige singletrack op gestuurd.  Bochtjes remmen mij altijd wat af en zeker als er dan nog wortels op het pad te vinden zijn.  Een viertal bikers reden me nog voorbij en dan begon voor mij een eenzame rit, want ik zou voor de bevoorrading nog slechts zeven bikers te zien krijgen en nog slechts één enkele erna! 

Aan de eerste gevaarlijke oversteek stond een leeg olievat waarop een knutselaar een oranje zwaailicht had gemonteerd om de aandacht van bikers en auto’s te trekken!  Een mechanische seingever, het is eens wat anders!  Tijdens de eerste kilometers van de toer deden we stukken van de rode vaste route in de Lilse Bergen aan.  De nieuwe stukken van die route liggen er toch maar hobbelig bij, met veel putten en bulten en veel bochtjes na elkaar.  Dat is toch niet zo m’n ding.  Hier en daar lagen er modderige stukken, alhoewel de vele voorgangers al een duidelijk pad hadden gebaand!  Het zou bijna ondenkbaar geweest zijn dat hij er niet zou ingezeten hebben, en na enige tijd lag hij voor m’n wielen: de mooie singletrack aan de Lilse Golfclub.  Hij lag er zeer droog bij, want bij nat weer kan het hier een zootje zijn!  Ik zag wel dat iemand groeven had getrokken om het water te laten wegvloeien.  Nu duikt de rode route na deze track naar links het bos in over weer een smalle track, terwijl hij vroeger gewoon rechtdoor liep!  Ik ken dat pad, omdat ik bij tochten langs daar terugkeer om de mooie golf-track nog eens een tweede keer mee te pakken.  En dat heb ik ook deze keer weer gedaan!  Zodat mijn rit een 2 km langer is geworden dan voorzien! 

Dan volgden weer paden door de bossen en over privéterrein, waar het te merken was dat deze wegen niet vaak worden bereden.  Er waren statige beukenbossen bij waarvan de lange dreven bedekt waren door een tapijt van bruine bladeren.  En dan ging er weer een speeltuin open toen we op een, naar ik vermoed militair domein, heuveltjes op gejaagd werden en dan over een smal pad op de kam ervan verder moesten.  Dan naar beneden om even verder weer getrakteerd te worden op een volgende exemplaar.  Op deze wijze werden we over dit terrein gestuurd om het daarna weer via een poort te verlaten.  We doken weer statige bossen in met lange dreven.  Opgehangen linten verrieden dat we op deze plek seffens nog eens zouden passeren.  Na nog enkele lange dreven kwam ik er inderdaad weer voorbij en zag ik aan de andere kant nog twee bikers naderen die deze lus nog voor zich hadden.  Een bord, zoals we er al velen waren voorbijgereden, kondigde aan dat we privéterrein betraden, deze keer van militaire aard.  Tussen de bomen door ontwaarde ik tarmac, zodat ik vermoedde dat we nabij het vliegveld van Oostmalle waren, een vermoeden dat bleek te kloppen.  We reden over een paadje dat evenwijdig liep met de grote baan van Oostmalle naar Lille.  Een bordje kondigde de bevoorrading aan over twee kilometer.

Die stond in de buurt van een hangar van de vlieghaven.  En daar was, ondanks mijn late start, nog alles voorhanden.  Er lagen nog wafels, appelsienen en ik kreeg samen met de twee jongens die ik aan het lint had gezien en die me daarnet voorbijgestoken waren, nog een blik Aquarius aangeboden.  Ik zei tegen één van de meisjes aan de bevoorrading dat er aan het aantal vuilzakken te zien toch heel wat deelnemers waren gepasseerd!  Ze sprak van 1900 bikers!  Al goed dat ik dus laat vertrokken was!  Ik had het parcours voor mij alleen!  Maar ik had toch wat vroeger moeten zien te vertrekken, want het is toch leuker als ge zo nu en dan nog eens andere bikers te zien krijgt!  Na de bevoorrading was ik even het noorden kwijt, want ik reed terug het pad in waar we uitgekomen waren!  Oeps!  Een lang pad voerde ons langsheen de landingsbanen van de vlieghaven.  Het was duidelijk dat hier al velen gepasseerd waren, het spoor was goed te zien.  Ik ben hier ooit eens naar de jaarlijkse cyclocrosswedstrijd komen kijken en toen stond heel die zone daar vol geparkeerde wagens!

De twee jongens reden tien keer zo hard als ik, dus die waren zo weer uit het zicht verdwenen.  Ik vervolgde m’n weg over onbekende paden waar ik allicht bij eerdere tochten al wel eens gepasseerd ben.  Kort na de bevoorrading passeerden we een vervallen huisje waar een bord van de Pol en Mariettewandeling staat.  Het huisje staat symbool voor het huisje van Joke Driesen die ooit in Lille heeft gewoond.  Ze had een haan en een geit.  Haar beeltenis is te zien op de gebeeldhouwde lindeboom in Lille.  Maar ik weet niet waar die boom staat.  Voorbij het huisje moesten we naar links over een vrij modderig pad.  Er stond nog veel water op het stoppelveld ernaast.  In de bossen die volgden lagen een aantal serieuze dennentakken op de grond, zelfs grote knoesten en halve bomen!  Gezwicht onder het gewicht van de sneeuw van december.

We naderden een groot wit huis met er tegenover een kapelletje.  Ik ben daar nog al gepasseerd tijdens tochten.  Is dat één of ander klooster?  In ieder geval doken we weer private bossen in en volgde na een geïmproviseerde brug de afslag naar de extra lus voor de 45 km.  We werden er over statige dreven ongerepte bossen in gestuurd om daar enkele lussen te rijden.  De ondergrond was er zompig en hier en daar lag modder.  Ik had intussen toch al behoorlijk wat kilometers bijeen.  Vanaf een bepaald moment was het duidelijk dat de paden bereden waren door motoren.  De aarde was omgewoeld door hun banden.  Een tijd later kreeg ik die gasten ook nog te zien.  Ze waren met z’n achten, net zo talrijk als de bikers die ik vandaag te zien had gekregen.  Er volgde nog een korte splitsing en zelfs tot kort voor het einde, in de laatste kilometers, werden we vergast op een draaiende en kerende singletrack door de bossen om deze toer op een speelse wijze te kunnen beëindigen.  Het zwaailicht stond nog steeds zijn werk te doen toen den deze tenslotte als laatste arriveerde.

De man die ik al aan de bevoorrading had zien staan opruimen was nu ook hier gearriveerd om de hekkens van de bikewash op te ruimen.  Maar ik kon eerst m’n fiets nog helemaal schoon spuiten.  Dat zal hier daarstraks wel een aanschuiven geweest zijn op de piekmomenten.  Ik werd in de voetbalkantine nog aangesproken door een paar mannen die duidelijk al zeer vrolijk waren door het aantal genuttigde glazen trappist.  Ze vroegen of er nog wat te eten was geweest aan de bevoorrading.  Ik weet niet of het gewone deelnemers waren, dan wel mannen van Liever Bergaf, want deze laatsten waren herkenbaar aan hun hemden met opschrift van de clubnaam.  Na twee icetea’s en een korte rustpauze ben ik weer naar m’n auto gereden.  De parkings aan De Zandfluiter waren nu leeg, de twee andere Papegaaien waren ook al vertrokken.

Het was duidelijk dat de club veel moeite gedaan heeft om de toer in elkaar te steken, er enkele verrassingen in te stoppen en de plaatsen waar de bikers elkaar dienden te passeren af te bakenen met linten.  Ook al had ik nergens tegenliggers!  Er was een overvloed van pijlen en borden langsheen het parcours!  Er is zeker iemand bij de club die op z’n werk kan lamineren!  Toch één vraagje aan de organisatie!  Zat er vandaag eigenlijk privéterrein in de toer???    Wat een werk om al die borden te plaatsen en weer weg te nemen!

Prijsvraag van vandaag: de meesten zullen het bord niet zien staan hebben, laat staan er gestopt zijn, maar er stond op vermeld dat in de herfst de schoolkinderen eikels gingen rapen voor de geit van Joke Driesen, ze kregen dan een pannenkoek, en dat haar haan in de winter nooit buitenkwam.  Dan zat hij vastgebonden aan de poot van de keukentafel.  Waarom hield Joke haar haan tijdens de winter binnen?

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1166936#1166936

23-01-2011 om 23:33 geschreven door StrammerMax

Vandaag ook naar Hoogerheide afgezakt, van thuis uit met de bike vertrokken, goed voor 18 km enkel.  Daarna de toer van 60 km aangevat, die aan de eerste splitsing niet aangegeven was, maar later op het parcours was er dan toch een extra lus.  Ik had uiteindelijk ook slechts iets meer dan 50 km wat de toer betreft.  Toen ik weer aan De Kooi kwam en daar nog redelijk wat bikers bezig zag hun fietsen op hun auto’s te laden, dacht ik dat ik ergens gemist had, maar dat zal dan wel niet zo geweest zijn.  Ik wou eerst nog op m’n stappen terugkeren, maar ik wou eerst gaan zien of m’n bikematen al gearriveerd waren, wat zo bleek te zijn.  Eigenlijk was ik niet boos dat het iets minder was dan voorzien, want ik was stikkapot!  Op een bepaald ogenblik zat ik er zelf onderdoor en ben even moeten stoppen.  Ik heb er zelfs aan gedacht om ermee op te houden en ergens de 25 km te beginnen volgen, maar het zou de eerste keer zijn dat ik de vooropgestelde afstand niet zou uitrijden, tenzij dan in geval van mechanische pech.  Bij thuiskomst had ik 88 km op het tellertje staan, dus dat lijkt me toch behoorlijk!

Thuis vertrokken om 8.30 u en toegekomen aan de manege zo even voor 9.30 u.  Er was daar een massa bikers die net gestart waren, anderen die nog stonden te prutsen aan bike en auto’s om zich klaar te maken en het was een gewriemel voor de manege.  Er stond nog een delegatie Papegaaien te wachten op cracra en bever die binnen flyers waren gaan leggen.  We waren met z’n zessen, wat voor ons clubje een grote opkomst is!  Een berichtje gestuurd naar rubber-12 dat de jacht open was, dat ik zou vertrekken om 9.45 u en dat hij kon beginnen aan zijn poging mij in te halen.

Bij het begin wat brede paden en veldwegen om de bebouwde wereld uit te geraken.  Er kwam een man uit z’n oprit met twee loslopende honden, waarvan één achter de Papegaaien aan ging!  Dat klein beestje zou zijn beste dag niet beleefd hebben indien één van de achteropkomenden het zou geraakt hebben!  Je moet wel niet erg slim zijn van zo buiten te komen als je ziet dat er langs je huis zo veel bikers passeren!  De jonge Papegaaien waren zoals gebruikelijk al snel uit m’n vizier verdwenen.  Het was druk op de paadjes en de tracks die rakelings langs de boomstammen liepen.  Hier en daar wat oponthoud daar waar er steile afdalingen waren en er even diende gewacht te worden tot de vorige veilig beneden was, of op plaatsen waar een riskante put vol modder voor de bike opdoemde.  De eerst zo vlak naast een draad nadat we door een stoppelveld hadden moeten stompen.  Sommigen probeerden het toch al rijdend, bij de ene met succes, terwijl een andere kennis maakte met de grond.  Dat deed me wijselijk besluiten maar de voet te gaan!  Even verderop op een singletrack doemde weer zo’n put op.  Oponthoud, maar toch geprobeerd van er door te geraken zonder van m’n fiets te komen, me voortduwend met één voet op de grond!  Ja, dag Jan!  Die put was dus dieper dan dat hij er uit zag, zodat mijn wiel vast kwam te zitten en ik bijna overkop ging!  Me nog net op tijd kunnen losklikken.  Met mezelf staan lachen, ’t moet een gek gezicht geweest zijn voor de twee jonge vrouwen die langs de kant stonden.  Want ik hoorde een meisjesstem achter me zeggen: “je hebt het toch nog beter gedaan dan ik, meneer”, terwijl ze zich omdraaide en haar beslijkte billen toonde!  Buiten die enkele plaatsen was het parcours verder behoorlijk droog, alhoewel er na de lange natte periode toch veel water in de grond zat, waardoor alles ferm aanzoog!  Ik moest geregeld toch moeite doen om vooruit te komen.  Om dan te zien hoe jongere gasten, en soms ook ouderen, me voorbijvlogen alsof ze niet hoefden te trappen!

Van ongehoord gedrag geen last gehad.  Integendeel.  Ik had een groepje van een club zien naderen, snelle kerels, en ik was “superbedankt” omdat ik op de bebladerde zijkant ging rijden om hen te laten passeren.  En op een andere track wilde een groepje me pas voorbijsteken nadat ik twee keren achterom had gekeken om te willen zeggen: “nou, komt er nog wat van”!  “Omdat ge zo aandringt”, hoorde ik de eerste in het voorbijrijden zeggen!  Er zijn gelukkig ook nog veel hoffelijke medebikers.

Intussen had SilverFokske me bijgebeend.  Bever had me bij het vertrek verteld dat hij hem had zien binnengaan naar de inschrijving.  Ik wist dus dat hij op komst was.  Het was sympathiek dat hij tot aan de bevoorrading bij me is gebleven, want mijn tempo lag laag, ik was verdomd moe!  Ondanks dat toch het traject van de 45/60 opgedraaid.  Op die plek was net zoals vorig jaar weer één of ander te doen, toen was het een loopwedstrijd, zodat de splitsing daar niet goed zichtbaar was door de vele mensen die er stonden.  Verderop stond SilverFokske te wachten.  Hij had gehoord dat er een biker gebotst had met een biker of wielertoerist die er op de baan reed.  Ik had inderdaad een groep renners zien staan waarvan er waren die hun fietsen aan het inspecteren waren.  Maar het was dus niet ik die dat overkomen was!  We kregen een aantal uit de kluiten gewassen heuvels voorgeschoteld die ik toch over geraakte, maar ik raakte daardoor ook weer wat achterop.  Ondanks vermoeidheid toch de afslag naar de extra lus voor de langste afstand gekozen.  Ik passeerde de oude boerderij waar de bevoorrading van de toer vanuit Halsteren gestaan had.  Dan de spoorweg over en weer de bossen in.  Ik herkende het nog van toen.

Om dan weer te kunnen genieten van de speeltuin in Zoomland.  Dat is de plek waar de track voortdurend het pad kruist om zo alle zandhopen, bulten en heuveltjes mee te kunnen pikken!  Vorig jaar heb ik daar nog een biker uit de nood geholpen door hem m’n pompje te lenen.  Het is zeer leuk rijden daar!  We staken ook via een smal brugje de Zoom over, maar mochten naar links afslaan.  Langs rechts ligt namelijk een zeer modderig stuk dat in andere tochten wordt aangedaan.

De bevoorrading kwam laat.  Ik was er aan toe.  Niet zozeer aan iets eetbaars, dan wel aan een rustpauze.  Er waren nog bananen en soep, waaraan ik m’n best heb gedaan.  Ik werd er aangesproken door een biker met een pak van mountainbike.be aan en die de papegaai op m’n vest had gezien.  Het bleek Dickie te zijn.  Weer eens iemand die ik tegenkom.  Eerder was Mtbiker from Berendrecht me al voorbijgevlogen.  Ook josk kwam toe, ook al was hij me in Zoomland al voorbijgestoken.  Maar hij had een lekke band gehad.  Ik had hem nochtans niet aan de kant zien staan!  Toen wij op het punt stonden te vertrekken kwam ook rubber-12 daar toe.  Zo veel mensen van ’t Belgisch forum ineens bij elkaar, dat gebeurt maar zelden.

Ik ben iets eerder vertrokken met de wetenschap dat de anderen mij snel weer zouden inhalen.  Vlak na de bevoorrading kwam een pad dat geaccidenteerd was door boswerken en bomenkap.  Maar de voorgangers hadden al een mooi pad gebaand.  Rubber-12 en SilverFokske namen elkaar op sleeptouw zodat ik definitief achterop raakte.  Ik ben nog twee meisjes voorbijgereden, waarvan één het knap lastig had.  En verder heb ik nog slechts één biker me weten inhalen.  Voor de rest had ik enkel nog te maken met groepjes wandelaars.  Daarstraks hadden we nog eens af te rekenen met een kleine zwarte hond, net een kleine buldog met een lelijk smoeleke, die ostentatief midden het pad bleef staan en geen stap opzij zette!  Ik had er kunnen over rijden om te zien wat voor effect het had, of hij dan opzij zou gaan, maar ja, dat kunt ge niet maken hé!  Hij zal gedacht hebben van “ik heb even veel recht van hier te zijn als die kerels op hun fietsen”!

Vermoeidheid werd m’n deel, mijn snelheid (lees eerder traagheid) zakte zienderogen.  Even aan de kant gaan staan om een meegebrachte energiereep te verslinden en eens goed aan m’n lurkzak te tutteren, in de hoop van wat kracht te hervinden.  Ook het vliegveld van Woensdrecht werd weer gepasseerd.  Ik had de indruk dat een pijltje van de vaste route was afgedekt met een zwarte plastieken zak daar waar het parcours dat van de vaste route verliet!  Dat zal niet in dank afgenomen zijn door de routerijders die er hadden kunnen zijn!  Toch nog proberen te genieten van de bultjes en de heuveltjes die ons werden aangeboden op een plek die ik al tijdens andere tochten gepasseerd had.  Ik herkende veel stukken terug van de toertocht vanuit Halsteren.

Ik was niet boos dat de toer iets korter was dan voorzien.  Er waren nog redelijk wat mensen die hun fietsen op de auto aan het zetten waren om weer naar huis te vertrekken.  Nog een glas en een koffie gedronken met SilverFokske en rubber-12 en met deze laatste de rit huiswaarts aangevat via de Putseweg.  Zou het frietkot op de grens open zijn?  Vorige zondag niet!  “Wat gaat ge eten”, vroeg rubber, “frieten of een halve kip”?  Ik kan dat toch niet staan afkluiven op straat!  “Ik zou daar geen probleem van maken”, zei rubber.  “Ge kunt het ook nog anders doen”, zei hij.  “Ge kunt een halve kip én frieten eten”!  Toen we door Putte reden, waar het altijd zo druk is omdat de winkels er op zondag open zijn, begon het zwart te zien voor mijn ogen!  Van uitputting?  Van de honger?  Nadat we aan het kruispunt op de grens afscheid genomen hadden, heb ik de rubber z’n raad opgevolgd!  Ik heb een halve kip verslonden, discreet op een bank achter geparkeerde auto’s en na een babbeltje met een man die me aansprak omdat hij zelf ook vaak ging rijden, heb ik ook nog een pak frieten verorberd!  Niet moeilijk dat ik niet vermager!  Maar ik heb toch maar een kleintje gevraagd!  Toen ik de straat richting Ravenhof insloeg zag ik, ondanks de zon in m’n ogen, Triple in z’n geel-zwarte outfit naderen.  Ik begin hier hoe langer hoe meer liefhebbers van het stalen/carbonnen ros te kennen!  Ik was opgelucht van thuis te komen.  Toch m’n fiets nog grondig proper gemaakt.  En seffens ga ik naar Witse kijken!  Het was een mooie toer, zoals steeds in deze streek, maar ik heb afgezien vandaag!

Link (B): http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1163520#1163520

Link (NL): http://www.mountainbike.nl/forum/viewtopic.php?f=5&t=76013&p=1256808#p1256808

17-01-2011 om 19:44 geschreven door StrammerMax

Gisteren ook in Overpelt komen rijden.  Ik vond een parkeerplek vlak bij de ingang van de zaal Holheide.  Me ingeschreven en het goede doel gesteund door de aankoop van een paar krasloten voor Duchenne Heroes.  Aan de toer begonnen zo omstreeks 12.10 u.  We doken direct de bossen in via het gebruikelijke paadje, want het is beslist niet de eerste keer dat ik hier een toer kom rijden.  In dat bos naast het voetbalveld liggen al zodanig veel tracks en paadjes dat men daar al direct enkele kilometers bij elkaar kan sprokkelen als men u alle hoeken en kanten ervan laat zien!  Alle paadjes lagen er bijzonder goed droog bij, wat ik niet verwacht had na een vochtige periode van regen, sneeuw en weerom regen.  De sneeuw heeft hier anders goed huisgehouden in de bossen, want bijna overal lagen ze bezaaid met afgebroken takken van dennenbomen die het begeven hadden onder het gewicht van de sneeuw.  En er waren dikke knoesten bij.  Soms had zelfs een hele boom het begeven.  Op diverse plaatsen waren mensen bezig met het afzagen van de bruikbare stukken, terwijl de kleine takken met naalden aan de kant werden achtergelaten.  Er is nog veel werk eer alles daar weer weg zal zijn!

Na de speeltuin in de buurt van Holheide achter de rug te hebben, werden we de baan (Hasselt-Eindhoven?) over gestuurd richting Lommelzand om daar paden en tracks mee te kunnen pikken.  Daarna ging het via een stukje fietspad en track naast die baan, maar dan in de hoogte gelegen, richting spoorweg.  Deze keer de spoorweg niet eerst over, maar onmiddellijk naar links er langs.  Brede en smalle paden in de bossen waarvan het uitzicht me nu al wat vertrouwd wordt, werden ons deel.  Ik herkende ook de Ford-testbaan waarlangs de meeste tochten vanuit Overpelt passeren.  Deze keer doken we ook tussenin nog eens het bos in om een track mee te kunnen pikken.  In het stoppelveld naast het lange pad naast de testbaan waren mannen zich aan het amuseren met een bike en wagentjes die voortgetrokken werden door een soort sledehonden.

De bevoorrading stond in de buurt van de “berg”, hij heeft een naam, heb ik vroeger al wel eens in verslagen gelezen, maar ik ben hem vergeten.  Witte berg?  De bevoorrading stond niet op de plek waar de Peltercrossers deze plaatsen, om zo te zeggen aan de voet van de heuvel, maar even verderop.  Ik heb daar nog ooit al gestaan!  Er waren wafels, bananen en sportdrank, de liefhebbers konden ook soep drinken.  Na de bevoorrading werden we na enkele paadjes en tracks over de bewuste berg gejaagd.  Maar doordat we van de andere kant kwamen, raakte ik er nu eindelijk eens in één ruk op, iets wat me anders niet altijd lukt!  Er liggen nogal wat wortels.  Hij was ook minder zanderig dan in de zomer.  Deze kant toch, want eens weer beneden moest je weer naar boven door het losse zand en de zavel!  Dat lukte dan weer niet, maar mijn voorganger en opvolger gingen ook te voet!  Bij het naar boven klauteren heb ik voor het gras langs de zijkant gekozen en merkte ook op dat daar inderdaad een paadje loopt, zoals in andere posts al vermeld werd!  Een weet voor de toekomst!

De natte ondergrond zoog bij momenten toch wat aan, ik had in ieder geval het gevoel dat ik flink moest trappen!  Vermoeidheid werd m’n deel.  Veel andere bikers waren er niet, logisch als men kan vertrekken tussen halfnegen en twee uur!  Ik heb toch altijd wel geregeld andere mensen gezien.  Dat was goed zo.  Bij te veel bikers wordt ik te fel opgejaagd als trage rijder, maar moederziel alleen rijden is ook niet leuk.

Het laatste stuk van de terugweg zag er wat anders uit dan dat ik gewend ben hier.  Wat meer straten en hier en daar nog een bospaadje.  Uiteindelijk doken we dan weer de bossen in achter de huizen en de sportvelden en na nog enkele ommetjes op de vele tracks die hier liggen, waren we weer bij af.  De voetballers waren actief op het plein.  M’n fiets proper gespoten en weer op de auto gezet.  Daarna onder de douche.  Het was nog druk in de kleedkamer.  Het was ook de eerste keer dat ik hier eens onder warm water kon staan!  Dat deed deugd en ik kon proper weer naar huis.  Eerst nog wat uitgerust in de zaal bij een drankje en één van de tijdschriften wat doorbladerd.  Ik zag er mensen die ik niet ken maar die ik er bij eerdere toeren vanuit Holheide ook al had zien zitten, zo ook de dames die aan de soep stonden.  Tijdens de terugweg viel het me op dat Overpelt toch wel een eind van mijn stek gelegen is, want ik rijd er ruim een uur en een kwart over met de auto.  Via Postel en de E34, dat is rustiger rijden dan de E313.  Thuis m’n fiets nog proper gemaakt in het donker onder een halogeenlamp met bewegingsmelder en die dus geregeld uit gaat!  Want vandaag ben ik m’n hartje gaan ophalen in de speeltuin hier dichtbij, over de Nederlandse grens, in Hoogerheide.  Ik was in ieder geval goed moe en blij dat ik me ’s avonds in de zetel kon zetten!  Mooie tocht van de Bokkerijders.

17-01-2011 om 19:38 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-45 km) van WTC De Spartaan in Putte (NL): 18^de Adrie van der Poel Classic. Vertrek: 08.30 u (thuis), toegekomen 09.10 u, 09.30 u (toer), terug 13.10 u en 14.30 u (naar huis). Er waren 1912 deelnemers!

Vandaag komen biken in Putte en het was weer een toer om met volle teugen van te genieten, zoals we nu stilaan gewoon zijn van de toeren in deze streek!  En het was nog eens zonnig vandaag!  Ik was anders nog moe van de rit in Schilde van gisteren.  Moe van het stompen door zompige grond en het baggeren door de modder.  Van thuis uit vertrokken om 8.30 u en 9 km later was ik ter plekke.  Op tijd om de drie andere Papegaaien nog te zien alvorens te starten.  Want eens onderweg kan ik die gasten toch niet lang volgen!  Om 9.30 u vertrokken voor de toer.  Ik kon jammer genoeg geen startsein berichten aan rubber-12 om de jacht te openen en me proberen in te halen, nu dat ik zeker was eerder op pad te zijn, omdat ik m’n gsm thuis was vergeten!  Spijtig!

Ik was onderweg naar Putte al vier bikers tegengekomen die vermoedelijk ook naar ginder op weg waren.  En bij aankomst krioelde het van de deelnemers voor en in de zaal.  Het inschrijven ging anders zeer vlot vooruit.  Door de grote belangstelling moest ik in den beginne wel mee met de stroom en voelde ik me wat opgejaagd.  Er waren er weer veel die dachten dat het koers was!  Maar toch eigenaardig dat ik deze gisteren niet gezien heb toen het stompen geblazen was in Schilde.  Ik had veel vroeger met biken moeten beginnen, dan had ik nu misschien ook zo’n straffe geweest!  In vergelijking met Schilde gisteren was de ondergrond tijdens deze toertocht een biljartlaken.  Alles lag zeer droog in vergelijking met elders.  Uiteraard waren er bij wijlen wel eens vettiger stukjes te berijden.  Toch jammer dat er altijd van die kerels zijn die denken dat het parcours alleen voor hen wordt uitgestippeld.  Op een bepaalde plek, bij het inrijden van de heide, reed een groepje trageren, waaronder groot en klein.  Er stond een grote plas over de hele breedte van het pad, ernaast bleef nog een smalle strook vrij.  Een aantal andere mannen had het fatsoen om achter het groepje te blijven tot kon worden ingehaald.  Ik volgde in het sliertje.  Rijdt daar toch geen kerel dwars door die plas zeker, waardoor alle andere mensen het nat over zich kregen!  Dat hoort niet, zeker niet als er kinderen in zo’n groep rijden!  Spijtig dat er geen dikke tak onder water lag!  Ik hoop dat die kerel de rest van de tocht natte koude voeten gehad heeft!

Bijna de hele toer was off-road, op een verbinding langsheen de Putseweg ter hoogte van het Puts Meuleke en restaurant Jagersrust na voor het traject van de 45 km.  Daar doken we dan de bossen in ter hoogte van Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen om daar te mogen rijden in deze bosrijke speeltuin.  Daar werden we vergast op een aantal zeer hoge heuvels en leuke afdalingen.  Ik hoop dat ik die plek later nog terugvind.  Daarna volgden vele tracks en paadjes die deze bossen rijk zijn.  Om dan als apotheose naar boven te moeten klimmen, voor mij was dat even te voet, om dan te laveren tussen de rododendrons en weer uit te komen op de Putseweg.

Aan het Puts Meuleke ging het dan richting Ossendrecht voor de bevoorrading.  Ik was blij met deze rustpauze, want ik was al goed moe!  Er waren wafels en bananen, soep en cola om te drinken.  De beloofde sportdrank Actus zal al op geweest zijn.  Ik dacht dat hier vroeger altijd een bandje speelde, maar het kan zijn dat ik verwar met een andere tocht.  Nog een praatje gemaakt met een biker die vermoedde dat ik was wie ik ben en ook hier op het forum komt lezen.  Hij had minder geluk, want de wafels waren intussen ook op.  De man beweerde dat ik in staat zou zijn van de Mont Ventoux met de bike te beklimmen.  Dat ziet er uit zoals hier!  Ik zie me toch geen uren aan een stuk klimmen!  Toen ik weer vertrok merkte ik rubber-12 op, maar veel langer dan een minuut of tien heb ik hem niet kunnen volgen.  En omdat het vat al gedeeltelijk af was, was een tandje bijsteken uitgesloten.  Ik herkende de paden aan de politieschool en achter het ommuurde terrein van Athena.

Na de bevoorrading heb ik niet veel bikers meer gezien en reed ik moederziel alleen door de bossen.  De snelle rijders waren intussen allemaal voorbij.  Het traject voerde me naar het gebied rond de Ruige Heide op de grens van Ossendrecht en Zandvliet, waar ik al eens in het wilde weg kom rijden vanaf het Ravenhof en een aantal paadjes ken.  De bekende “put” werd ook meegenomen.  Er hingen daar een aantal fluojasjes in de bomen!?  Maar er was niemand te bespeuren.  Daarna kwamen de tracks die ook in de jaarlijkse nightride van De Papegaai Bike Team zitten op de Belgisch-Nederlandse grens.  Het plezier bleven duren tot op het einde, want we kregen weer vele tracks voor de wielen geschoven met bultjes en klimmetjes, draaien en keren.  Het ging goed vandaag, weinig voet aan de grond moeten zetten, ook op plekken waar het laveren was door modderstroken of bij draaien en keren tussen bomen of op moeilijker plekken.  Het is soms anders bij den deze!  Ik wou niet afgaan voor de anderen die me volgden!  Ik heb wel een paar bulten te voet moeten doen.  Mijn snelheid zakte wel zienderogen, het vat was af!  Na de rust kregen we op plaatsen ook vaker af te rekenen met aanzuigende ondergrond, bosgrond die wak geworden was door het vele water na het smelten van de sneeuw.  Vooral de laatste vijf kilometer kreeg ik het bijzonder zwaar.  Nog met enige jaloezie gekeken naar een kerel die me voorbijvloog met z’n bike in een smetteloos wit pak, terwijl ik zo moest stompen om vooruit te komen!  Ik was blij dat ik weer bij af was.

Rubber-12 was druk in gesprek met de Papegaaienvoorzitter cracra.  De andere vogels waren reeds gaan vliegen.  Stilaan liep de zaal leeg en stonden we, buiten de medewerkers, nog alleen tussen alle mooie en dure fietsen die er tentoongesteld waren.  We kregen nog een overgebleven banaan en het lunchpakketje van een medewerker die daar vanaf wou.  De verantwoordelijke van De Spildoren deed een dankwoordje voor de medewerkers en wist te zeggen dat deze editie op één na de beste was wat aantal deelnemers betreft.  Men had nog eten bij moeten laten aanrukken op de bevoorrading.  Met andere woorden, na deze zondag is iedereen weer tevreden: de club omdat het een succes was en de vele bikers omdat ze zich hebben kunnen uitleven.  Ik ben in ieder geval content weer naar huis gereden.  Met op en af incluis vandaag 66 km gebold.

En aan jww die ik tijdens het naar ginder rijden aan het kasteel Ravenhof ontmoette met z’n maat kan ik vertellen dat ik bij het naar huis rijden pech had, want het frietkraam op de grens was gesloten!  Ik ben nog twee andere frituren voorbijgereden die wel open waren, maar waar je niet binnen kon zitten!  Ik had geen zin om op het voetpad te staan smikkelen!  Mijn pens zal er wel bij varen!  Sorry dat ik u niet herkende, ik had u de vorige keer maar kort gezien, en dan nog in een ander pak.  Ik heb niet het voordeel van die papegaai zoals u!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1159886#1159886

17-01-2011 om 19:33 geschreven door StrammerMax

Toertocht (13-34-46 km) van De Spildoren te Schilde. In het gezelschap van Robby VG.

Vandaag ook in Schilde komen rijden.  Van thuis uit met de bike vertrokken, goed voor 20 km enkel.  Omstreeks 9.00 u vertrokken na een korte nacht, want ik had aan een mens van 82 jaar beloofd om gisteren samen naar een toneelstuk te gaan kijken en was daardoor pas laat weer thuis!  Na afloop zijn wij in een kraam nog een pak frieten gaan eten!  Om middernacht!  Maar als avondeten had ik enkel drie bananen op.

In de Borkelstraat te Schoten werd ik aangesproken door een biker die daar teleurgesteld rondzwierf!  Want in de Kasteeldreef was geen spoor van een toertocht te bekennen!  Wel de juiste straat, maar de verkeerde gemeente!  Die kerel had dus geluk dat ik naar Schilde onderweg was.  In de Houtlaan hingen pijlen naar de start.  Gelukkig, want die man reed toch wat hard voor den deze!  Daardoor kon hij dan toch zijn tocht rijden!  Hij zal hier wel ergens gewoond hebben, maar hij had geen Antwerps accent, ik gok op een Limburgs!

Ondanks het feit dat wij maar “demi son derrière” (half zijn gat) hadden afgesproken, stond Robby VG nog te wachten aan de inschrijving.  Ik was een vijf minuten later dan gemeld in m’n berichtje!  Ik had ook moeten optornen tegen hevige wind!  Ik was eigenlijk al moe voor ik aan de tocht kon beginnen!  Wij hadden eigenlijk een verjaardag te vieren, want exact een jaar geleden hebben wij elkaar hier voor het eerst ontmoet bij de vorige editie.  Omstreeks 10.15 u zijn we dan vertrokken.  De start bracht de herinneringen van toen al direct weer naar boven toen we geconfronteerd werden met de zeer zompige weide en de metalen brug!  Het was weer stompen geblazen!  En probeer maar eens over die brug te geraken als je je aanloop moet nemen in een modderbad!  Dat is niet voor deze Pinoccio weggelegd!  Degene die op de foto dus naast z’n bike wandelt, dan ben ik!

Gelukkig was het niet overal baggeren geblazen.  Veldwegen, brede en smalle paadjes door de bossen werden ons deel.  Het was duidelijk dat de sneeuw, alhoewel deze voor mooie landschappen heeft gezorgd de afgelopen weken, ook nare gevolgen heeft voor de natuur.  Zeer veel dennentakken hadden het onder het gewicht begeven!  Ze lagen overal verspreid alsof er een storm in de bossen had gewoed!  Er viel er zelfs eentje met veel gekraak naar beneden net toen we passeerden.  Het zal geen deugd doen van dat op uw knikker te krijgen!  Daar is een helm niet tegen opgewassen!

Ik ken de streek hier niet zo, maar ik merkte dat we onder anderen naast de antitankgracht hebben gereden.  Na het keren kregen we ook daar een zompig stuk voorgeschoteld, alhoewel dat nog redelijk meeviel.  Ook het Fort van Oelegem lag op de route.  Langs dat pad vol kuilen ben ik nog al gereden.  Toen moest je zelfs door die grote put, daar werden toen kiekjes gemaakt!  Ik heb daar toen feestelijk voor bedankt en was daar de oorzaak van wat verwarring bij de achteropkomenden!

Er reed hier nu een kleine pagadder rond in het gezelschap van zijn vader!  Ik moest verrekt moeite doen om te kunnen volgen!  “Ja, hij gaat er nu wel voor”, zei de vader toen ik de mountainbike-kwaliteiten van zijn zoontje prees!  Verderop hingen we even achter twee dames die de strijd hadden aangebonden met een vettig liggende singletrack.  Toch moedig van te komen biken in plaats van de winkels af te schuimen op zoek naar solden!  Want op de terugweg naar huis passeerde ik de Bredabaan ter hoogte van de Kleine Bareel en daar moest ik verdomd uitkijken voor wagens die het fietspad op kwamen en overal te pas en te onpas geparkeerd stonden!  Koopjesjacht!  En dat nadat iedereen pas pakjes heeft gekregen onder de kerstboom!  De bevoorrading stond aan een visput.  Er lagen bananen, chocolade en snoep voor de klein mannen.  De soep was wat koud, was al te lang uitgeschept, maar geen nood.  Ik had de indruk dat er niet zo heel veel deelnemers waren, want heel veel bikers zijn we onderweg niet tegengekomen.  Natuurlijk kon je binnen ruime tijden starten en dan is het altijd minder druk!  Ook de beide dames kwamen toe.

Ik vermoed dat we terug aan de antitankgracht kwamen en dan moesten we even over de Hallebaan en dan weer een paadje in.  Even verderop was het weer baggeren over een singletrack.  Ik was intussen behoorlijk moe geworden, dus ’t was even te voet, teneinde mijn krachten niet helemaal op te gebruiken met door deze modder de stompen!  Een brug, afgesloten door een ketting, kwam me bekend voor!  Hier hadden de oranje mannen uit Wijnegem een tijd geleden hun Leffeberg aangelegd, nietwaar cheeseman?

Intussen hadden we al een aantal keren het Albertkanaal gekruist, nu reden we er even naast!  We moesten optornen tegen een hevige wind!  De wet van Murphy is ook hier geldig!  Want waarom heb je zo zelden wind in de rug?  Lang duurde het stuk over het jaagpad niet.  Maar wat daarna kwam, was om u tegen te zeggen!  Een zeer vettig pad, oververzadigd van het water, geen doorkomen aan.  Zelfs de jonge kerels die ons net voorbijgestoken waren raakten er niet overal door, alhoewel ze het stukken beter deden dan den deze!  Moet nu net daar die fotograaf staan!  Robby zei dat hij zijn schoenovertrekken terug op hun plaats ging trekken en dan op z’n fiets zou kruipen, teneinde al fietsend op de gevoelige plaat vastgelegd te worden!  Den deze dus ook!  En de ziel uit m’n lijf getrapt om door de modder te geraken!  En de fotograaf bijna omver gereden!  Het papiertje dat ik aan de bevoorrading heb meegenomen met vermelding van de site waarop de foto’s te zien zullen zijn, heeft de tocht niet overleefd.  Het zat bij thuiskomst doorweekt, beslijkt en onleesbaar in m’n jaszakje!

Bij aanvang van de laatste tien kilometer ging het licht zo stilaan definitief uit!  Het is lang geleden dat ik nog zo moe werd tijdens een tocht!  Die blubber moeten trotseren vraagt toch veel van ’s mensen krachten!  Naar het einde toe reden we over “De Keer”, één van de weinige plekken die ik hier “ken”.  Nog even door ’t bos en dan kwamen de riante huizen van de rijke mensen die hier wonen weer in zicht.  Terug de metalen brug over en door de zompige weide.  Het laatste modderstuk gedeeltelijk te voet gedaan, m’n pijp was uit!

Er was ook een gewone tuinslang om je fiets af te spuiten, het werd zelfs voor je gedaan!  En ’t was nodig!  Mijn fiets zag eruit alsof ik op het parcours gelegen had in plaats er over gefietst!  Slijk, bladeren, dennennaalden, alles had ik bij, alles stak overal tussen!  Binnen nog een glas gedronken met Robby en nog even een babbeltje, want de mens moest nadien nog gaan werken!  Daar zal hij nu bezig zijn!  Ik had beloofd van even aan hem te denken als ik thuis in de zetel zou zitten!  Dat is bij deze dan gebeurd!  Dank voor het gezelschap, het was leuk.  Ook stresskip zat nog uit te blazen in de zaal.

Onderweg naar huis kreeg ik aan de brug over het kanaal aan de Houtlaan nog een stevige stortbui over m’n zip!  Maar ik was toch al zeiknat van overal door de plassen te rijden!  Ontdekt dat ik via de Papenaardekensstraat in Schoten rechtstreeks naar de Hoogmolenbrug kan geraken (met de fiets, niet met de auto).  Ook de Listdreef eens in gereden.  Daar waar de E19, en  nu ook de TGV, eigenlijk dwars door het voormalige domein van het kasteeltje De List loopt!  Ik had er geen gedacht van dat daar nog zo veel huizen staan!  Tot vlak tegen de voet van de taluds van de snelweg!  Via servitudepaadjes kwam ik uit aan de Quick en de Carrefour op de Bredabaan.  Via de straten waar ik mijn jeugd heb doorgebracht in Ekeren-Donk, en waar in die jaren nog bijna geen huizen stonden, nu staat alles er vol, verder huiswaarts.  Er staan rond de voormalige Sint-Lucaskliniek veel oudere villa’s te koop of zijn in renovatie!  De generatie mensen die hier woonden zullen zo stilaan rijp zijn voor het rusthuis, of erger misschien!  Na 85 km was ik weer thuis.  Fietske is intussen weer proper!  Maar ik heb verdomd veel werk gehad om m’n kleren en spullen weer moddervrij te maken!  Maar ’t was een leuke dag vandaag!  Goed gedaan van de mannen en de vrouwen van De Spildoren!

Morgen naar Putte (in Nederland, niet bij Mechelen, want ook zo hebben sommigen al een toer aan hun neus zien voorbijgaan)!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1159454#1159454

17-01-2011 om 19:29 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van Wielercomité WC Huijbergen te Huijbergen (NL).

Vandaag ook naar Huijbergen komen rijden, van thuis uit vertrokken met de bike, zo’n 18 km enkel, de toer gereden die zo’n 40 km was en met de rit weer naar huis, waarbij ik nog enkele off-road-paadjes heb meegepikt, samen goed voor 79,69 km.  Ik had weer veel tijd nodig om me klaar te maken vanochtend en dan weer vergeten dat ik zinnens was van m’n banden nog op te pompen, zodat ik een half uur later weg was dan voorzien, zegge omstreeks 9.00 u.  Via de Parijseweg (Hoevenen), De Neus (Stabroek) en het Ravenhof naar de Putseweg en zo naar Huijbergen.  Er was nog een groepje van drie onderweg, maar die gingen wat te snel.  Naast de Abdijlaan richting Huijbergen kreeg ik bikers van de toer te zien die op de track evenwijdig met het fietspad reden.  Later zou ik merken dat zij op dat ogenblik al bijna de helft van de toer er op hadden zitten, misschien zelfs al meer.  Ze kwamen sneller vooruit op de track dan ik op het asfalt, maar ’t waren smalle, jonge gasten die geen gewicht te torsen hadden!

17-01-2011 om 19:25 geschreven door StrammerMax

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

14-01-2011 om 21:28 geschreven door

14-01-2011 om 00:00 geschreven door StrammerMax