Toertocht (15-25-45 km) van de Tripple Bikers te Halle-Zoersel.

Mijn plan was eigenlijk om vandaag de toertocht in Mol te rijden, maar omdat ik van elders kwam na een avond en nachtje onvoorzien tappen (en niet stappen!) op een feest en daar was blijven slapen, moest ik thuis m’n bike en spullen nog gaan ophalen. Zo werd het te laat om nog tijdig in Mol te geraken en koos ik voor het dichterbije Halle-Zoersel waar je tot 11.00 u kon starten. Vorig jaar ben ik hier de jubileumeditie komen rijden. Toen hadden de Tripple Bikers overal metalen bruggen op het parcours en aan de finish opgebouwd! Wanneer ik alles ingeladen had en de fiets op de drager stond, klaar om te vertrekken, begon het weer hard te regenen! Me ingeschreven en om 10.50 u voor de toer vertrokken. We doken vanaf de Lotelinglaan links een smal servitudenpaadje in naast een huis en kwamen al snel op een bospaadje terecht. Even aan de kant en moeten prutsen aan m’n kilometertellertje omdat één van de knopjes ingedrukt was geraakt toen het in het zakje van m’n fietstruitje zat bij het inschrijven en het daarom de afgelegde weg niet registreerde. Een groepje van drie stak me toen voorbij. De eerste tien kilometers kregen we een afwisseling van bospaden en veldwegen voor de wielen. Ondanks de regen van gisteren en vandaag viel de toestand van de ondergrond nog goed mee, ook al kregen we af te rekenen met hier en daar een plas en wat slijkstroken. Op een bepaald bospad waren een aantal putten gedempt met hakselhout en dat rijdt toch niet zo gemakkelijk.

Na 9 km bereikten we de Knodbaan in Oelegem en ging het een stukje naast de antitankgracht, dan er over en langs de andere kant terug tot voorbij het Fort van Oelegem op 12 km. Even tot over de brug gereden tot aan de toegang tot het fort. Er hing een gedenkplaat van een in 1896 geboren en in 1917 gesneuvelde kanonnier. Eens het fort voorbij volgde een funstukje over het door putten en bulten gehavende pad naast de gracht. Als je het vanuit de andere richting moet berijden, dan is de passage lastiger. De diepe putten stonden vol water. Dit plezante stukje werd gevolgd door een modderig pad in het bos en leuke paadjes door de bossen. Wegen door bossen werden aan elkaar geregen door stukjes asfalt. Volgde een zeer lang en recht pad doorheen een bos, aan weerszijden afgeboord door een draad aan paaltjes, wegens privé, om uit te komen aan de Lievekenshoeve. Tijdens dit deel van de rit hadden me nog drie individuele rijders voorbijgestoken. Paadjes door de bossen, al dan niet verhard, werden ons deel.

Na 15 km reden we het Sniederspad op, gevolgd door een smalle track die zich naast een zandweg tussen de bomen slingerde met aan de linkerkant de door hagen aan het zicht onttrokken achtertuinen van grote villa’s. Een leuk paadje in ieder geval. Na 17 km bereikten we het park van Zoersel waarin een imposant kasteel stond, wat we even later van dichtbij zouden te zien krijgen. We reden er over de verharde paadjes door het park om na 20 km van zeer dichtbij dit Hallehof te passeren. Volgde de passage van een villawijk in Halle, met daarna een lange en eerder saaie asfaltweg, gevolgd door een al even lange bosweg.

De bevoorrading ben ik vermoedelijk voorbijgereden, deze zal in ieder geval niet goed aangeduid geweest zijn. Want toen ik omstreeks 22 km in het bos een splitsing tegenkwam tussen de verschillende afstanden, vermoedde ik dat hier de afstanden na de stop weer uit elkaar gingen. Ik vermoed dat de bevoorrading in de voortuin van een hoeve stond omdat ik er in het voorbijrijden een biker had zien staan babbelen met mensen op het erf. Maar verder was daar niets te zien waaruit men kon besluiten dat daar de stop was! En de grote meute was al lang gepasseerd, want dan valt een bevoorrading direct op. De moeite niet gedaan om op m’n stappen terug te keren. Het was intussen ook weer aan het regenen! We doken weer het Zoerselbos in en passeerden de ruwbouw van een verblijf voor verstandelijk gehandicapten. Ik veronderstel dat daar een instelling is, te merken aan de gebouwen die we daarna nog te zien kregen. Ik vond de inplanting van de nieuwbouw zo in het bos tussen de bomen toch ietwat ongelukkig omdat zo weer een stuk bos ten prooi valt aan bebouwing. Aan het begin van een wandelpaadje in het Zoerselbos stond een plakkaat van de Pol en Mariette-wandeling.

Op 30 km, nadat we kort tevoren een groot wit kasteel waren gepasseerd, zag ik de biker die me net ingehaald had op z’n stappen terugkeren. Op het kruispunt van de Zoerselbosdreef en de Rodendijk in Zoersel waren de pijlen verdwenen! Een derde biker aangesproken, maar die was op eigen houtje onderweg. Toen de andere biker rechtsomkeer had gemaakt en ik hetzelfde wilde doen, zag ik aan een boom het bekende gele gevarenbordje hangen! Dat was een aanduiding dat de toer hier passeerde en een flauwe plezante vermoedelijk de pijlen had verwijderd. De andere biker was al te ver weg om hem nog terug te roepen. Een gokje gewaagd en naar rechts afgeslagen in de richting van de bekende handelszaken langs de Rodendijk in de richting van de oprit van de snelweg. Net voor de oprit van de E34 zag ik aan restaurant ’t Lopend Vuurtje weer pijlen hangen in een straat die Sjauwel heet.

We reden naast de snelweg en op km 33 zag ik midden in de weiden de metalen brug opdoemen die voor de gelegenheid was opgetrokken. Een brug zoals men ze ook tegenkomt op grote professionele veldritten. Ze was wel wat overkill in vergelijking met het beekje dat diende gekruist te worden. Ik ben boven op de brug blijven staan en het was leuk van de reacties van de passanten op de snelweg te zien. Ze stond ter hoogte van de grote ietwat vervallen hoeve die van op de snelweg goed te zien is en wanneer ik van verder af kom voor mij het teken is dat ik het thuisfront zo stilaan nader. Ik wou eens tot aan die hoeve rijden, maar heb het toch maar niet gedaan omdat aan de ingang van de lange weg die er naartoe leidt een bordje “verboden toegang, privé” stond. De brug nog eens een tweede keer overgestoken en na de zompige weide doken we weer het bos in om even verderop na 34 km op enige afstand te passeren aan het Boshuisje van Hendrik Conscience te Zoersel. De route even verlaten en tot aan het Boshuisje gereden. Het is de plek waar “De Loteling” zijn geschiedenis vertelt heeft aan Hendrik Conscience. Het is tijdens het weekend geopend en men kan er een boerenbloementuin bezoeken. Het Boshuisje ziet er toch maar krakkemikkig uit, getuige de met harde plastiekplaten dichtgenagelde ramen. Ik veronderstel dat de oude ramen niet alle vocht buiten houden.

Ik vroeg me af of de biker die me daarstraks had ingehaald en ook met de verdwenen pijlen te maken kreeg en rechtsomkeer had gemaakt, het parcours teruggevonden had. En op een zompig pad tussen de weiden zag ik hem in de verte achter me naderen. Hij bleek toch ook via de brug naast de snelweg gepasseerd te zijn. Toen ik korte tijd later in zijn kielzog weer straten met huizen in reed en auto’s met fietsdragers geparkeerd zag staan, was ik een beetje teleurgesteld dat de rit al voorbij was, terwijl ik nog maar 38 km op m’n tellertje had staan. Maar omdat de eerste kilometers niet geregistreerd werden, zal ik wel op een kilometer of 40 uitgekomen zijn. Spijtig van de regen, het sombere weer en de verdwenen pijlen. De afpijling was duidelijk, er hingen gevarenbordjes en de splitsingen waren zeer goed aangeduid. Misschien de bevoorrading ook wat meer doen opvallen? M’n fiets even afgespoten met de hogedrukreinigers met zachte straal en hem toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte fietsparking.

Net zoals vorig jaar had naast de voetbalkantine een man postgevat met zijn hamburgerkraam om zo een graantje mee te pikken op deze sombere zondag. Vorig jaar had hij nog iemand om extra broodjes moeten sturen. Een frisdrank besteld in de kantine en een broodje braadworst met ajuin en mosterd smaakten na de vochtige rit. Binnen was men al volop bezig met het afvoeren van de tafels en de banken. Omstreeks 14.00 u huiswaarts. Toen was de bikewash ook al opgedoekt, op één hogedrukreiniger na, die gebruikt werd om een quad af te spuiten. Thuis in de gietende regen m’n fiets nog verder proper gemaakt en m’n schoenen afgespoten. Ik was blij dat ik onder de warme douche kon. Vandaag voor het eerst terug gereden met lange broek en na aankomst thuis de verwarming opgezet! Het was koud en nat! De winter is in aantocht!

Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you en mountainbike.be!