Toertocht (25-45-55-65 km) van Meerdaal 2000 in Bierbeek op
30-10-2011.
Het vroeg toch wel wat moed om deze zondagochtend op te
staan na vrijdagavond al te zijn gaan rijden in Wiekvorst en de dag nadien zowel
de tocht in Merksplas als s avonds deze in Bonheiden gereden te hebben! Maar toch geen spijt gehad van mijn keuze
nadien! Het was in Bierbeek even zoeken
naar een parkeerplek die ik uiteindelijk vond op ruim 1 km van de start in de
Opvelpsestraat op een stukje gras voor een weide waar naast een stapel
kreupelhout ook twee dode ratten bleken te liggen! Daar stond mn auto veilig, want ik wist al
op voorhand dat hij er als één van de laatsten zou blijven staan. Ik kreeg al direct het gezelschap van een
andere rijder die naast me kwam parkeren.
Ondanks de verre afstand tot het vertrek staken er na afloop toch flyers
onder de ruitenwisser!
Na een vlotte inschrijving omstreeks 9.45 u vertrokken,
waarbij we na de start al direct een afdaling over kasseitjes voor de wielen
kregen, gevolgd door een idem dito klim!
De eerste 5 km werden we vergast op paden die ons door statige
beukenbossen in herfstkleuren voerden.
Na de eerste splitsing tussen de kleinste en de grotere afstanden, op 6
km na het vertrek, werden we een zware klim in het bos op gejaagd. Dat was puffen geblazen! Als beloning kregen we nadien een plezante
afdaling te verwerken, waarna het weer naar boven kruipen was om uit te komen
in de bekende smalle dreef, gelegen in de velden en tussen twee rijen statige
beuken, om daarna uit te komen in de open velden aan een eenzaam huis. Ik vermoed dat ook de vaste Meerdaalwoudroute
hier passeert.
Op 11 km volgde de doortocht van Mille-Beauvechain met de
nodige klimmetjes. Voor vele bikers zal
het eerder Mille-Dju geweest zijn, want er stonden er op diverse plekken langs
de kant van de wegen om hun lekke banden te herstellen! Sabotage?
Dat kon toch geen toeval zijn! Na
12 km bereikten we een volgende deelgemeente van Beauvechain, meer bepaald het
schilderachtige Nodebais. We waren dus
al vrij kort na de start aan de andere kant van de taalgrens beland. Een klim doorheen een holle weg bracht ons
tot boven in een open landschap en voorbij een boomgaard aan een mooi
gloednieuw huis met een gevel die de indruk gaf in hout te zijn
opgetrokken. Vrij kort daarna werden we
vergast op een megabangelijke afdaling over kasseitjes, nog steeds in Nodebais
en 14 km na het vertrek. Daarna volgden
een aantal zeer lange brede veldwegen in een open landschap zodat je de bikers
voor en achter je goed kon zien rijden.
Een groepje van vijf, allemaal in dezelfde pakken gestoken, stak me
voorbij. Het moet leuk zijn van zo samen
te kunnen rijden, maar het is mij wegens te traag niet gegund! Even later zag ik deze mannen aan de
bevoorrading staan op 17 km van de start nadat we een plezante en snelle
afdaling over keien en steentjes hadden moeten nemen. Daar was ook de splitsing tussen de twee
grootste en de kleinere afstanden. Ik
was van mening dat ik hier straks weer zou passeren, maar dat bleek nadien niet
het geval te zijn. Dat zal dan tijdens
een andere toertocht in deze streek geweest zijn. Aan de stop kon je bananen, partjes
appelsien, peperkoek en cake eten. Na
van alles geproefd te hebben gelijktijdig met het vijftal weer vertrokken. Twee ervan sloegen plagerig de richting van
de 55-65 in, maar werden door hun makkers teruggeroepen! Zelf kroop ik wel naar boven de lange route
tegemoet en ik zou alvorens de splitsing tussen de 55 en de 65 km te bereiken
nog slechts twee deelnemers treffen die hetzelfde deden. Na de afsplitsing van de 65 km zou ik er weer
meer te zien krijgen die me voorbijstaken.
Het was de moeite waard, want we kregen een zeer mooi stuk
voor de wielen doorheen een prachtig golvend landschap, waarin de koeien
graasden tegen de hellingen in een zonovergoten omgeving. Ook de kinderen van de plaatselijke chiro
brachten er hun zondag door met een tocht in kleine groepjes en
opdrachten. Zo hing er iemand aan een
touw dat opgetrokken werd over een dikke boomtak om kratten te stapelen en er
op te gaan staan. Na mijn passage
verried een kletterend geluid dat de poging afgelopen was! Afdalingen en klimmetjes, off-road en over
kasseitjes, brachten ons naar Hèze (Grez-Doiceau). Op 27 km volgde weer een mooie te pruimen
afdaling over een lang pad doorheen de bossen, om beneden een in het roze
geschilderde kapel te treffen die blijkbaar hoorde bij het grote huis achter je
en wat in dezelfde afzichtelijke kleuren was geverfd en vanaf een hoogte
uitkeek over de omgeving. Daarna reden
we voorbij enkele mooi gelegen schilderachtige huizen van Bonlez
(Chaumont-Gistoux).
Toen ik even halt hield voor een stevige trek aan mn
lurkzak en na een klim even uit te blazen, hoorde ik mn schuilnaam roepen en
maakte ik tijdens een kort gesprekje kennis met Phille81, één van de mensen die
na een tocht ook altijd de moeite doet om zijn wedervaren kond te doen met meer
dan alleen het was goed of het was niet goed! Ik denk dat ik het wel best naar mijn zin zou
hebben in het gezelschap van deze vriendelijke man, maar met het leeftijdsverschil
en mijn gebrek aan snelheid kan ik het wel vergeten van hem lang te kunnen
blijven volgen. Hopelijk spreekt hij me
weer aan als onze paden elkaar nog eens kruisen, want ik heb natuurlijk niet
het voordeel van een herkenbaar symbool op het fietspak zoals de mega-papegaai
op het mijne! Nauwelijks was hij
vertrokken of er arriveerde een jong echtpaar met kinderen! Zij zullen op eigen houtje onderweg geweest
zijn op de bike! Mijn hoedje af voor die
kleine die deze klim overwonnen had!
Voor mij zware en soms lange klimmetjes, maar die steeds
beloond werden met het vooruit jagen van de kilometers over lange leuke
afdalingen, brachten ons naar het prachtig gelegen Biez (Grez-Doiceau) alwaar
het de moeite loonde van eens tot achter de op de rand van een heuvel gelegen
kerk te rijden en te genieten van het vergezicht over de bossen op deze mooie
herfstdag. Beneden enkele grote nieuwe
huizen waar we kort daarna zouden passeren.
Op de extra lus voor de lange afstanden lagen veruit de mooiste paden
van deze tocht.
Schitterend gelegen paden en zware beklimmingen brachten mij
tot aan een grote baan die van Waver naar Archennes voert, te zien aan de
wegwijzers, en waar ik al meer gepasseerd ben tijdens tochten in deze regio,
zowel vanuit Vlaams als Waals Brabant! Even
verder was er veel bedrijvigheid in een weide waar jeugdbewegingen waren
neergestreken en hun rugzakken en kampgerief hadden neergelegd! Een mini-jamboree! Nog een weinig verder trof ik drie bikers die
langs de kant genoten van de warme zon.
Het waren de mannen die zaten te wachten om de pijlen weer weg te
nemen! Verdorie, dan zou ik me mogen
beginnen haasten! Een tandje bij
gestoken en vanuit de velden ging het weer de bossen in!
Tussen de 40 en de 45 km volgden een aantal stukken doorheen
de open velden, zacht klimmend soms, en twee megabangelijke afdalingen tot aan
het stationnetje van Gastuche alwaar de rinkelende bellen aan de aparte
overgang voor fietsers en voetgangers de komst van een trein meldden! Een andere eenzame biker stak me
voorbij. Even gestopt naast de spoorweg
om te drinken. Ik maakte me wel wat
zorgen, want begon moe te worden en ik weet dat er op deze plek een voor mij moeilijke
klim volgt over wortels op een stukje vaste route naast een gedenksteen voor
burgerlijke oorlogsslachtoffers die omkwamen tijdens een bombardement in
Gastuche. Vermoeidheid, een dikke wortel
en de passage van twee tegenliggers, noopten me halverwege tot afstappen. Op een rechter stukje weer aangezet en dan in
één ruk naar boven gekropen!
Op 47 km hoorde ik de naaf en voelde ik de hete adem van een
biker in mijn nek! Of ik de toer van
Bierbeek reed? Hij was de bezemrijder
die het parcours controleerde op achterblijvers! Ik had het intussen bedenkelijk gevonden dat
ik nog steeds de bevoorrading niet gepasseerd was, in de mening dat deze
dezelfde was als de eerste, waarvan ik vermoedde dat ze ongeveer halverwege de
45 km zou gestaan hebben! Ik begon al te
vrezen dat ik met de 50 km die ik nu reeds had er nog dik 22 zou moeten bij
nemen! Dus aan de bezemrijder gevraagd
of het nog lang was tot de stop! Nog een
vijf kilometer! Volgde nog een zware
klim en verder nog eentje naar Nethen toe, alwaar ik toch even aan de kant ben
gaan staan om naar adem te happen. De
tweede stop kwam op 52 km en ik heb er kunnen drinken en een hele banaan naar
binnen gespeeld.
Afscheid genomen van de bezemrijder en snel weer vertrokken
om de ontpijlers voor te blijven.
Vermits er niet zo heel kwistig pijlen waren gehangen, zouden ze ook
snel weer verwijderd zijn. Na de stop
volgde een mooie afdaling door de statige bossen richting De Zoete Waters. Dat opende perspectieven voor mijn
persoonlijke après! Want na een toer in
deze regio breng ik getrouw een bezoekje aan het frietkot naast de speeltuin
tegenover de vijver, een toeristisch pleisterplaatsje. Toen ik even halt hield, merkte ik dat een
andere bezemrijder me had gevolgd en discreet wachtte! Na een stuk de betonbaan gevolgd te hebben,
doken we weer de bossen in en ging het de grote baan op de grens tussen
Haasrode en Blanden over en weer de bossen in aan de overzijde van deze weg.
Op 60 km werden we nog vergast op de mooie dreven in ik
vermoed het Meerdaalwoud, waarbij we zelfs een plaatselijke wijnbouwer
passeerden, de Chardonnay Meerdael! Er
liepen heel wat wandelaars te genieten van deze uitzonderlijk mooie
herfstdag. Bij het passeren van een
groepje maakte iemand me duidelijk dat de eerste wandelaars doven waren! Maar ik rijd altijd voorzichtig voorbij. Zo ook de paarden die hier geregeld
lopen. Nadat ik de groep voorbij was
volgde nog een korte, maar stevige klim.
Omdat ik voor de doven niet als een gieter wilde afgaan heb ik het met
mn laatste krachten toch tot boven gehaald!
Ook tijdens de laatste kilometers kregen we nog mooie
paadjes voor de wielen geschoven in stukken bos en doorheen de velden. Ook hier liepen wandelaars rond. In de verte ontwaarde ik de mannen die de
pijlen wegnamen. Nog maar een tandje bij
gestoken dus! Volgde nog een lang stuk
langsheen de velden. Hopelijk had ik in
mijn haast geen pijl over het hoofd gezien!
Een herinneringspijltje tussenin had hier goed geweest. Even later arriveerde ik aan het domein De
Bremberg en had ik de ontpijlers weten af te schudden. Tijdens de laatste stuiptrekkingen van deze
rit reed ik nog door de bossen en verkeerdelijk de steile oprit naar een huis
op, om daarnaast dan weer aan de voetbalvelden toe te komen! Het was toen al 14.30 u!
Er stonden nog bikes in de bewaakte parking. De geur van versgebakken ajuin streelde mijn
reukorgaan. Een drankje en een hamburger
gingen vlot naar binnen, zo ook bij de ontpijlers die kort na mij
arriveerden. Het was vriendelijk van één
van hen me te zeggen dat ik hen er gedurende de laatste kilometers nog
afgereden had! Dat zou Freaky wel eens
kunnen geweest zijn! Ik heb in ieder
geval met volle teugen genoten van deze rit die voor mij op de grens ligt van
goed te doen en te zwaar! Ik was in
ieder geval goed moe na afloop! Zoals
gezegd nadien nog langs de Zoete Waters gereden om de verloren calorieën weer
op peil te krijgen met een lekkere zak frieten, een kwak mayonaise en een
satéke en daar de zon te zien ondergaan.
Om daarna content weer naar Antwerpen te bollen. Thuis mn fietske nog proper gemaakt in de
duisternis nu het een uur eerder donker is!
En toen ik te bed ging lag ik na vijf minuten al te knorren!
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you
en op mountainbike.be!
Op de foto's: de omgeving van Nodebais en het kerkje te Biez.
Een filmpje van deze toertocht door Philippe Duthoit
|