Toertocht Rando et Raid des Roches (25-35-45-60-75-90 km) van de Bik’Er VTT Erneuville te Erneuville op zondag 17-08-2014.

Op vrijdagavond trokken we met twee wagens, één beladen met een kampeerwagentje met uitklapbare tent en de andere met onze drie mountainbikes, richting provincie Luxemburg. Ik was omwille van de hemeltergende drukte op de Antwerpse ring een uur te laat op de afspraak. Bovendien speelden we elkaar op luttele afstand van de camping Benelux in La-Roche-en-Ardenne nog kwijt omdat de GPS van Jari kuren begon te krijgen terwijl ik zelf zonder veel problemen de kampeerplaats kon vinden. Aldus was het al stikdonker toen we de tent dienden op te zetten, maar dat verliep gelukkig meer dan vlot. Gedurende de nacht is het dan helaas beginnen te regenen. ’s Morgens stelde ik tot mijn ontzetting vast dat ik omwille van de zenuwachtige drukte van de avond ervoor vergeten was van mijn autoramen te sluiten! Dan leg je uw kostbare spullen veilig in de wagen en vergeet je uw ramen te sluiten! Gelukkig was er geen wind geweest zodat een nat interieur tot een minimum beperkt bleef!

Omwille van de regen die bijna de ganse voormiddag aanhield hebben we wijselijk besloten om de toertocht van Achouffe-Wibrin op vrijdag 15 augustus niet te rijden en in de plaats daarvan de gloednieuwe fiets-GPS van Jari aan een eerste test te onderwerpen. Dan kon ook Evy, de vriendin van Jari, mee. We lieten door de GPS een fietsroute uitstippelen vanuit La Roche over Hotton waar we de indrukwekkende grotten hebben bezocht. De rit voerde ons onder anderen over Beffe waar we een lichte maaltijd genoten in het drukbezochte restaurantje Beffelyhills, de enige eetgelegenheid in de wijde omtrek! Om dan terug te keren richting La Roche. De route liep helaas noodgedwongen op enkele plaatsen kort langsheen drukke verkeerswegen. Er zaten ook een paar zeer fikse klimmetjes in! ’s Avonds hebben we gegeten in een restaurant vlak bij de camping Benelux in La Roche.

Op zaterdag 16 augustus zijn Jari en ik de vaste routes 2 en 3 in La Roche gaan rijden. Met tussenstop aldaar voor een kop koffie. Omdat het stadje in een halvemaanvormig dal ligt, beginnen deze routes steevast met een onmogelijke klim! De rest van het parcours is voor elke doorsnee mountainbiker behoorlijk te rijden. Er zijn zeer veel off-road-paadjes wat deze routes de moeite waard maakt om te rijden. Ze lopen door een afwisselend landschap met bossen en soms zeer knappe vergezichten. Er ontbreken enkele pijlen, soms op cruciale punten, zodat het aanbeveling verdient te beschikken over de trajecten op GPS. De trajecten waarover wij beschikten dateerden al van geruime jaren terug, maar waren een prima hulp. De ritten die wij reden zijn via Google-Maps beschikbaar op mijn site mtbwijzer.be (zie link onderaan dit verslag)! Tijdens een klim in de bossen kwamen we twee mannen tegen die te voet een deel van de toertocht van Erneuville aan het uitzetten waren. Die stond voor ons daags nadien op het programma en we werden er zelfs zeer vriendelijk door diezelfde heren ontvangen! Belegde broodjes gekocht in de winkelstraat van La Roche voor een laat middagmaal. ’s Avonds hebben we met Evy nog een bezoek gebracht aan het lokale wildpark Parc à Gibier, maar eigenlijk was dat de moeite niet waard! Weinig dieren te zien en dezen die te zien waren lagen meestal te slapen! Van daar zijn we terug naar Beffe gereden om er in Beffelyhills te gaan eten. We hadden er daags voordien namelijk lekkere hammetjes zien serveren! ’s Avonds wilden we naar “het spook” in het kasteel van La Roche gaan kijken om Evy een plezier te doen. Ondanks het feit dat het die zaterdag na een nacht lang regenen toch droog gebleven was, kwam ik met mijn auto vast te zitten op de zompige kampeerweide! Een terreinwagen met permanent gemonteerde katrol heeft me los komen trekken. Waardoor we ons uitstapje naar het spook konden vergeten!

Op zondag 17 augustus ben ik dan samen met Jari de toertocht vanuit Erneuville gaan rijden. De Rando et Raid des Roches (25-35-45-60-75-90 km) van de Bik’Er VTT Erneuville. We werden naar een parkeerweide geloodst en konden ons inschrijven in de tent op de speelplaats van een schooltje waar we begroet werden door de mannen die we daags voordien pijlen hadden zien hangen! Om 09.45 u konden we van start gaan. De aanzet was een stevige klim over asfalt naar enkele veld- en boswegen toe, om na 3 km reeds de splitsing te treffen tussen de route van 25 km en de andere langere tochten. Omdat we niet vertrouwd zijn met de streek en we weinig tochten in de Ardennen rijden leek de 45 km ons een haalbare kaart! We kregen af te rekenen met een zeer technische singletrack die tussen de dennenbomen kronkelde en die over enkele hoge bulten met korte steile afdalingen voerde! Dat was daar niet zo mijn ding en ik hoopte dat het niet de hele tocht van dat zou zijn, want dan zou ik er weinig lol aan beleven! Bovendien had zich op dat lastige stuk een fotograaf opgesteld! Jari ging het er beter af. Als voormalige rijder met rollerblades kan hij zoiets beter aan!

Eens het bos weer uit volgden tot 8 km veldwegen, assenwegen en asfaltbaantjes met knappe vergezichten over de mooie streek. We hadden hier ook het geluk dat het meestal lekker naar beneden ging! Na de doortocht van een klein dorpje kwam er opnieuw een splitsing tussen de 25 km en de grotere afstanden waar het voor ons een assenweg door de velden op ging. Omstreeks 9 km werden we zwaar op de proef gesteld door een bosklim over een hol spoor! Na een ritje door dat Bois de Bertogne konden we ons laten gaan in een afdaling over een vettig grasspoor! Ter hoogte van Wyompont had je de keuze tussen de houten brug over een beek of gewoon er doorheen te rijden! Maar het water stond vrij hoog met een sterke stroming! Het betrof een zijtak van de Ourthe. Tot 13 km werden we afgepeigerd tijdens een stevige klim over een assenweg doorheen het bos!

Eens boven volgde een minder heftige klim over een rotsachtig pad. Toen we in een meer open gebied arriveerden diende ik Jari terug te roepen omdat ik er met een kettingbreuk geconfronteerd werd! Een eerste herstelpoging faalde omdat er nog een licht verwrongen schakel in de ketting was blijven steken! Dus nog maar eens geprobeerd. Door goed te kijken naar de ketting merkten we dat we twee schakels dienden te verwijderen om de logica van de opeenvolgende schakels te respecteren! Door het samenvoegen van ons meegebrachte gereedschap en onze beider hersencellen zijn we er uiteindelijk in geslaagd van de ketting weer in bruikbare staat te herstellen. We zijn er lang mee bezig geweest, hebben er veel tijd mee verloren, maar hebben er ook wat mee bijgeleerd. Vraag is of we het een volgende keer nog allemaal zullen weten! In ieder geval konden we onze rit vervolgen en de ketting heeft sinds dan niet meer tegengeprutteld! Ik was zeer content dat ik op m’n maat kon rekenen om me te helpen! Intussen hadden vele bikers ons ingehaald en reden we bij de laatsten op het parcours

We staken tijdens een klim een duo voorbij dat ons tijdens de herstelling was gepasseerd, evenals een rijder alleen die het duidelijk zeer moeilijk kreeg en afstapte. Een nog vrij jonge kerel, een dertiger schat ik, die vermoedelijk zijn eerste ritten met de bike reed en nog wat conditie en ervaring moest opbouwen! Nadat we het bos goed en wel verlaten hadden, troffen we op 16 km omstreeks het middaguur de eerste bevoorrading op de winderige hoogvlakte van Mousny. Vriendelijke mensen zorgden er voor een ruim aanbod aan knabbeltjes: fruit, chocolade, wafels, koeken, sportrepen, tot blokjes salami toe! Er stond nog een handvol bikers. Afscheid genomen van de medewerkers en weer op pad. Er volgde een afdaling tot in Ortho, een gehucht van La Roche. Daar troffen we een zware en zeer lange klim, in den beginne over asfalt, maar overgaand in een kiezelpad en een pad over grotere rotsen. Op 20 km bereikten we een volgende bos. 12.30 u. Na de doortocht van dit private bos troffen we een splitsing tussen de routes van 15-45 km en van 25-35-60-75-90 km. Ondanks het tijdverlies wegens de kettingbreuk toch maar gekozen voor de 45 km. Jari had aan de start gelezen dat de route van 35 km er ook effectief 35 waren en dat de route van 45 km in realiteit slechts 43 km was. Het verschil tussen beiden was dus miniem, dus zo veel langer zouden we er dan niet over doen! We reden toen op een paadje dat deel uitmaakte van een vaste route van La Roche.

Op 22,50 km van de start ging de route van 45 km apart de eigen richting uit. Het deel van het parcours dat thans volgde was redelijk vlak en door een afwisselend landschap. We reden over weidesporen en door een bos met jonge bomen in een steile afdaling tot aan een beek, de Ri de Bronse, aan een bruggetje op 27 km. Daarna volgde een klim over een assenweg na het kruisen van een grote baan. We reden op het parcours van de vaste route nummer vier van La Roche. 13.00 u. Een stevige klim over een assenweg en over grassporen bracht ons op 28,50 km tot op de Rue de Beausaint, een grote baan. 13.30 u. Na een kort stukje deze baan gevolgd te hebben doken we een assenweg in die ons naar het gehucht Romchampays voerde. Daar kruisten we nogmaals de Rue de Beausaint. Aan de overkant konden we genieten van een plezante afdaling over een veldweg, een grasspoor en een bospad met dikke wortels. We dienden er nogmaals dwars door een beek te rijden.  Er volgde een klim tot aan een grote baan in Romchamps omstreeks 32 km. 13.50 u. Vanaf hier voegden de grotere afstanden zich er weer bij en kregen we opnieuw af en toe bikers te zien die voor een langere route hadden gekozen.

In het gezelschap van deze bikers bereden we veldwegen in een meer open landschap. Na enkele opeenvolgende klimmetjes bereikten we de tweede bevoorrading op 34,50 km omstreeks 14.00 u. Ze stond opgesteld in een bocht van een zeer breed grindpad en werd bemand door heel wat medewerkers. We waren een beetje verlegen van met onze oranje stuurbordjes voor de 45 km nog tussen de mannen te staan die de marathon of de chrono reden! Er waren zelfs die-hards die niet eens stopten om iets te eten of te drinken om hun tijd veilig te stellen! Nochtans was er keuze genoeg aan lekkers en drank. We voelden wat nattigheid maar het bleef gelukkig bij een zeer korte bui! Na de stop volgden enkele steenpaden en een aantal knappe bospassages! Het ging op en af over een aantal hellingen met op 36 km een wel bijzonder leuke, snelle en steile afdaling!

Op 38,50 km ging het de bewoonde wereld in en kon het aftellen naar de eindmeet schijnbaar beginnen! Niets was minder waar, want van 41 km tot 42 km werden we nogmaals de bossen in gestuurd. En dat over een wel erg zware klim in een bospad waarin zich diepe sporen hadden gevormd. Ik had zin om even te stoppen maar vreesde dan niet meer vooruit te geraken! Ik voelde de hete adem van Jari in mijn nek en achter hem reed een oudere biker die we aan de tweede stop gezien hadden. Ik ben alles blijven geven om me rijdend te houden tot op de top! Het was alsof de bikers van Erneuville ons aan het einde van de rit toch nog dood wilden hebben! Dit pad was een echte uitputtingsslag!

Eens boven en het bos weer uit naderden we de bewoonde wereld en waren we na bijna 43,75 km weer op de speelplaats van het schooltje in Erneuville. We hadden 839 stijgende en 821 dalende hoogtemeters overbrugd! Er heerste nog een gezellige drukte. We hadden geluk de hand te kunnen leggen op twee van de laatste broodjes hamburger! In de tent kon je drank kopen en spieën vlaai. Naast ons kwamen twee Nederlandse mannen zitten die de 60 km gereden hadden en ons met pech langs de kant hadden zien staan! Of we het probleem hadden kunnen oplossen? Ja dus! Ze waren helemaal uit Amsterdam hiernaartoe gekomen! Na een halfuurtje uitgerust te hebben zijn we de auto op de parkeerweide gaan opzoeken. We dienden in La-Roche-en-Ardenne op de camping immers alles nog op te ruimen en de tent weer op te vouwen. Daarna hebben we er nog een douche genomen alvorens de ruim twee uren durende rit naar huis weer aan te vatten! Daarmee eindigde een mooi maar ook bewogen weekend in La Roche. Ondanks het slechte weer hadden we er toch het beste van kunnen maken en zijn we weer een mooie herinnering rijker! Op dat ruim half jaar dat we samen rijden hebben we al veel mooie ritten gereden en een paar verlengde weekends samen op pad geweest. Eind volgende week vertrekt Jari voor twee weken met vakantie. Dan zal ik mijn ritjes tijdelijk alleen moeten rijden. Jammer!

Routes op Google-Maps:

Rustige door de GPS gegeneerde lus vanuit La Roche over Hotton (15-08-2014): klik hier!

Vaste route 2 vanuit La Roche (16-08-2014): klik hier!

Vaste route 3 vanuit La Roche (16-08-2014): klik hier!

Toertocht (45 km) van Erneuville (17-08-2014): klik hier! 839 stijgende en 821 dalende hoogtemeters!

De routes zijn ook te vinden onder de rubriek routes!

Filmpje van de editie 2012: klik hier!

Filmpje van de editie 2012: klik hier!

Filmpje van de editie 2013: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m’n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

>

29-08-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (20-25-45-60 km) van de Fietseling Hageland-Zuiderkempen te Averbode op zondag 10-08-2014.

Op zondag 10 augustus deelgenomen aan de 26^ste Fietseling Hageland en Zuiderkempen, een organisatie van de gemeenten Aarschot, Begijnendijk, Diest, Herselt, Scherpenheuvel-Zichem en Tessenderlo. De organisatie van de mountainbiketocht rustte in de handen van de gemeente Scherpenheuvel-Zichem. De uitstippeling van het parcours werd verzorgd door MTBC Messelbroek en MTB Okselaar. De start was vanuit de sporthal in Averbode, een deelgemeente van Scherpenheuvel. Zoals naar gewoonte m’n makker Jari opgepikt op de afgesproken plek en samen naar Averbode gereden waar we een parkeerplekje vonden in een straat niet ver van het vertrek. Ons ingeschreven in de sporthal en om 9.40 u waren we op weg voor een ritje op de grens tussen de provincies Vlaams-Brabant, Antwerpen en Limburg.

Onmiddellijk na het vertrek troffen we al een splitsing tussen de kidstoer van 20 km en de rest en direct daarna tussen de routes van 25 km en 45-60 km. Als opener kregen we al direct 3 km knappe singletracks door de lokale bossen voorgeschoteld waardoor we al hoopvol konden uitkijken naar de rest van het parcours! Een asfaltbaantje leidde ons tot de splitsing tussen de routes van 45 km en van 60 km op 3,75 km van het vertrek ter hoogte van Heuvelken in Engsbergen (Tessenderlo). Gekozen voor de langste route. Als opener van deze extra lus kregen we een knap bospad met twee keren een plezante klim en afdaling over lokale bulten met een vlakker stuk tussen beiden! Een bospad leidde ons vervolgens voorbij de voetbalvelden van VK Penarol Engsbergen waar we op 7 km een grote baan, de Sparrenweg, kruisten.

Op 10 km ging het omstreeks 10.10 u fel klimmend naar boven nadat we een slijkstrook waren gepasseerd. Vanaf daar kregen we veel singletracks voor de wielen. Er stonden daar redelijk wat plassen! Op 12 km kruisten we nogmaals de Sparrenweg ter hoogte van de grens tussen Engsbergen en Tessenderlo en ging het de Houterenberg in, een grindpad. Nu werden de paden in het Averbodes Bos ons deel. Omstreeks 19 km volgde een vrij lang stuk asfalt over een door de bossen lopend toeristisch fietspad. Ter hoogte van het Jachthuis in de bossen troffen we enkele dubieus opgehangen pijlen die voor verwarring zorgden. Maar ook knappe singletracks om van te genieten! Verderop zagen we een vrijwilligster van het Rode Kruis op een stoeltje aan de toegang tot een domein zitten. Zij wist ons te vertellen dat de mountainbikers door de poort het vermoedelijk private domein dienden in te rijden. We reden er door een stuk bos en langsheen knappe vijvers en uitgestrekte grasvelden. Volgens de kaart bevonden we ons toen in de Merodebossen op het domein de Merode te Averbode. Via deze plek bereikten we de bossen rond de Abdij van Averbode. Daar reden ook veel gewone fietsers en wielertoeristen rond. In een bepaalde dreef stonden ijsventers met hun wagentjes hun waren te verkopen! Op 21,50 km doken we er opnieuw de bossen in en reden er over een zich over en weer slingerende singletrack die er evenwijdig liep met een fietspad doorheen het bos.

Een klim over asfalt voerde tot naast de Abdij van Averbode waar we de grote parking kruisten naar het volgende bos toe. Daar werden we, naast enkele zachte beklimmingen, ook onthaald op een wel zeer stevige klim! Die konden we ons nog herinneren van tijdens de toertocht vanuit Hulshout. Toen hadden we een vlakke rit verwacht, maar werden we ook door het heuvelachtige Scherpenheuvel gestuurd! De GPS van Jari gaf een helling van 11% aan. We daalden door het bos af over een singletrack tot in de Langedreef om een nog zwaardere helling van 16% voorgeschoteld te krijgen. Ik zag de twee bikers die ons zonet hadden ingehaald tot boven rijden. Jari raakte ook al rijdend tot boven, ook al scheelde het niet veel of hij moest voet aan de grond zetten, maar ondergetekende diende halverwege op te geven! Na een asfaltbaantje troffen we op 26,50 km de eerste bevoorrading onder een luifel van een koertje naast het gebouw van een lagere school langsheen de Nieuwe Mechelsebaan in Testelt. Het aanbod op de tafels was karig maar voldoende, de bananen waren reeds opgegeten door de voorgangers. De dames ter plaatse deden hun beklag over het feit dat de gemeente Scherpenheuvel-Zichem wel voor een iets ruimer assortiment had mogen zorgen! Hun club, MTB Okselaar, was door de gemeente aangezocht om de rit uit te pijlen maar had verder weinig logistieke steun gegeven. Zij hadden alles zelf moeten voorbereiden en waren van mening dat één en ander hun club een slechte naam zou geven! Voor hun eigen toertocht zorgen ze immers altijd voor een zeer uitgebreide bevoorrading. Niet dat wij de kwaliteit van een toertocht afmeten aan de keuze die we krijgen aan de stop! Het parcours was ons tot hiertoe al goed bevallen en dat is het belangrijkste! Achteraf drong het tot me door dat Jari niet om water voor zijn drinkbus had durven vragen, vermits er geen water stond! Die jongen is ook veel te braaf! In elke school is er wel een waterkraan ter beschikking!

Na de stop ging het de bossen weer in op de grens met Langdorp. Knappe paden, op en af over bulten en dikke wortels, werden er ons voor de wielen gegooid in de omgeving van de Zilweg in het Rodebergbos omstreeks 30,50 km. Na de doortocht van dit prachtige stuk bos reden we even door de bewoonde wereld van Testelt en voorbij de watermolen aan de Demer. Daar troffen we op 33 km de splitsing tussen de 20-25 km en de 45-60 km omstreeks 12.15 u ter hoogte van een brug over de Demer. We zagen daar bikers die de extra lus voor de langste afstanden reeds achter zich hadden. Ze zagen er allemaal moe uit! Zouden we het dan nog zo hard te verduren krijgen? Vanaf deze plek volgde een eerder saai stuk van de rit en was het tot 38 km niets anders dan kilometers vreten over het jaagpad langs de Demer. Ter hoogte van de Ezelboerderij De Hoef lieten we de Demer achter ons om een eerder lastig grasspoor voor de wielen te treffen, gevolgd door een zachte klim in het Krijkelenbergwandelpad. Ter hoogte van de Engelenberg doken we de bossen van de Waaiberg in waar we omstreeks 41 km enkele stevige hellingen op en af te verwerken kregen.

Rond 43 km bereikten we de meer bewoonde wereld van Scherpenheuvel-Zichem en reden we over landelijke assenwegen. Van 44 km tot 46 km volgde de route het traject van een fietspad over een voormalige spoorwegbedding en hadden we knappe vergezichten over het heuvelachtige landschap. In de verte zagen we de Basiliek van Scherpenheuvel afgetekend tegen de hemel en een grote feesttent in de velden staan. Even later reden we na het maken van een lus de feesttent voorbij. We waren verwonderd van een plek die zo ver af leek te liggen zo snel van dichtbij te passeren! Op 46 km kregen we een splitsing tussen de routes van 40 km en van 60 km. 13.10 u. Nog steeds gekozen voor de langste route. Die leidde ons over een vrij lang grasspoor van een dikke twee kilometer waar we dienden op te boksen tegen een stevige wind. Op 50 km konden we ons lekker laten gaan over een knappe afdaling in een mooie holle weg! Na het kruisen van een baan volgde een stevige off-road-klim op de Vinkenberg van zo’n halve kilometer lang.

Op 55 km diende zich de tweede bevoorrading aan op het grondgebied van Zichem. We waren er maar net op tijd, want de drie mannen ter plekke maakten aanstalten om met de bestelwagen te vertrekken. Ze hadden alles opgeruimd maar diepten voor ons toch nog een banaan, een homp cake en een koek op! Terwijl we dat alles opaten was er tijd en ruimte voor een babbel. Tot hiertoe was het weer meegevallen, veel beter dan de voorspellingen hadden doen uitschijnen, maar thans pakten zich donkere wolken aan de hemel samen! We hoopten toch droog een punt achter de rit te kunnen zetten! Zacht klimmende paden door relatief hoog opgeschoten gras leidden ons na de stop tot in het centrum van Zichem waar we een grote baan kruisten nabij de opvallende kerk met plompe toren. De roestige kleur van de gevels is te wijten aan de ijzerzandsteen waaruit het gebouw is opgetrokken. Die plek ben ik nog al bij andere tochten gepasseerd, maar dan in de andere richting! De straat bracht ons vanaf de witte villa op de hoek met de grote baan op 57 km weer naast de Demer en tot aan de brug waar we daarstraks de extra lus van de 45-60 km begonnen waren en de bikers die op de terugweg waren hadden zien rijden!

De laatste kilometers leidden ons doorheen het Demerbroek en over vrij natte bospaden. Ter hoogte van de voetbalvelden van Everbeur kwam Jari nog onzacht ten val door een moedwillige boomstronk toen wij met de fiets dienden te laveren in een smalle opening tussen de omheining van het voetbalveld en enkele boomstammetjes! Na enkele woonstraten waren we omstreeks 14.30 u weer bij af aan de sporthal met 63 km op het tellertje. Ondanks het feit dat het einde van de mountainbikerit voorzien was om 14.00 u hebben de mannen ter plekke nog de moeite gedaan om voor ons de beloofde drinkbus op te diepen. “Fietseling Hageland-Zuiderkempen” stond er op gedrukt. Om bij onze verzameling te steken! Buiten aan de deur stond nog de doos waar je uw inschrijvingsbewijs in kon deponeren om kans te maken op een te winnen fiets. Aan de inschrijving was gezegd van dat bonnetje mee te nemen en onderweg te laten afstempelen aan de stop. Maar daar hing dan weer een blad dat meldde dat afstempelen niet nodig was! Nog een drankje achter de kiezen gegoten.

We hadden honger gekregen, maar Jari kon de plek waar hij in de omgeving van de Abdij ooit was gaan eten niet meer vinden. Dat zal het grote centrum in de bossen geweest zijn waar we rakelings gepasseerd waren. Dat had dan als gevolg dat we ergens beland zijn waar we anders vermoedelijk nooit hadden gekomen! Meer bepaald het bizarre Indische restaurantje “Tafeltje dek je”! Het interieur is al de moeite van het bekijken waard! Om maar te zwijgen van de uitbater en de andere gasten! We hebben daar Kefta gegeten. Dat zijn pikante lamsgehaktballetjes. Ze zijn Jari toch niet goed bekomen, want hij begon er van te zweten en zijn ogen zagen er uit alsof ik hem aanstonds buiten zou hebben moeten dragen om naar lucht te happen! De thuisrit naar onze carpoolparking zette een punt achter deze amusante zondag. We hadden genoten van de rit en onderweg goed kunnen lachen met onze eigen grappen en grollen. De Kefta-oogjes van de Jari, ik zal ze niet snel vergeten! Intussen de laatste afspraken gemaakt voor het verlengd weekend van 15 augustus, want we zouden donderdag naar de provincie Luxemburg afreizen voor de toertocht in Achouffe-Wibrin, die we omwille van het erg slechte weer uiteindelijk niet gereden hebben, de vaste routes van La-Roche-en-Ardenne en de toertocht van Erneuville.

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m’n site mtbwijzer.be!

26-08-2014 om 17:41 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van de Sportraad Niel te Niel op zaterdag 09-08-2014.

Niel is de wel de laatste plek in Vlaanderen die men in gedachte zou krijgen wanneer men aan mountainbiken denkt! Toch wordt daar jaarlijks een toertocht georganiseerd die door kenners hoog in het vaandel wordt gedragen. Mijn keuze zou niet op Niel zijn gevallen, maar mijn bikemakker wou graag eens naar ginds gaan rijden. Vermits, wanneer je samen rijdt, je ook de keuze van je makker eens moet respecteren, ben ik die zaterdag dus ook richting Niel afgereisd. Het toeval wou dat we beiden in elkaars buurt geparkeerd stonden aan het station op het afgesproken tijdstip! Aan de inschrijving kregen we te horen dat er zich toch al een honderdtal deelnemers hadden aangemeld, wat voor deze rit een succes kan genoemd worden. Om 10.15 u gingen we van start met gemengde gevoelens, benieuwd naar wat we voor onze wielen geworpen zouden krijgen!

De aanzet van de tocht verliep langsheen enkele zeer druk bezochte visvijvers. Eens daar voorbij reden we vlak langsheen de spoorweg over de keien! Tijdens het weekend passeren daar volgens Jari geen treinen. Tot 3,50 km kregen we een nat bospad voor de wielen. Slechts twee keren twee bikers deelden ons pad. In de Nielsestraat in heraanleg misten we een afslag naar rechts omdat de straat er aan de rechterkant afgeboord werd door twee rijen bomen waaraan de pijl bevestigd was en moeilijk te zien vanaf het midden van de straat omwille van de geparkeerde wagens en een werfkeet. Ook het tweetal dat ons net had ingehaald keerde op zijn stappen terug.

Op 5 km kwamen we toe op een dijk naast de Rupel. Vanaf hier tot 7,77 km volgde een bizar stukje toertocht dat wellicht nergens anders dan in deze streek te vinden is! We doorkruisten er namelijk de terreinen van een aantal voormalige oude steenbakkerijen. Het eerste gedeelte betrof een steenbakkerij die gedeeltelijk gerenoveerd werd. De rest van de terreinen was in verval met overwoekerd puin. We passeerden de achterkant van een al jaren onbewoond huis! We reden er tussen vergane glorie over smalle wegeltjes tussen oude gebouwen. Op bepaalde plaatsen reden we zelfs dwars door loodsen. Hier en daar stonden nog treinwagonnetjes waarmee destijds de bakstenen werden vervoerd. Onder een oude brug had zich een klein sluikstort ontwikkeld waar we zo goed als over dienden te rijden! Alzo werd een stukje industriële archeologie ons deel! We reden ook door straatjes en oude steegjes met kleine huizen, al dan niet gerenoveerd!

Op 8 km hebben we ons dan toch even in de ogen gewreven om te zien of het dan toch zo was dat we een immense moddervlakte dienden te kruisen! Het was zo! Dat stuk modderdabben had men ons na de regen van de afgelopen dagen wel kunnen besparen! We ploeterden er verder in het gezelschap van een eenzame rijder. Een kilometer verder bereikten we het station van Boom dat er, zoals gezegd, tijdens het weekend werkloos bij ligt! De omgeving was er troosteloos zoals aan de meeste stations! We staken de Antwerpsestraat - Boomsesteenweg (A12) over en doken het centrum van Boom in. We reden er voorbij de school waar Jari zijn broek versleten had, want naar school gaan deed hij niet graag! Even verder kreeg ik van hem te horen dat we de kampeerweide van Tomorrowland over reden om zo op 13 km het natuur- en recreatiegebied De Schorre in te duiken in het gezelschap van een achttal andere bikers. De doortocht van De Schorre moest het pronkstuk worden van deze toertocht! Maar eerst ging het nog even door het parkgedeelte en over de imposante houten brug met bijhorend kunstwerk. 13,50 km om 11.20 u.

Van 15 km tot 20 km konden we dan genieten van de doortocht van het woeste gedeelte van De Schorre met bizarre paadjes over begroeide zandhopen tussen struiken en bomen. De technisch begaafden konden zich daar ten volle uitleven over klimmetjes en steile afdalingen, terwijl er voor de mindere goden een alternatief was voorzien over gemakkelijker te berijden paden. Op verschillende plaatsen waren er immers bordjes opgehangen met de keuze tussen “hard” en “gewoon”. We kwamen weer uit het bos tevoorschijn naast de waterloop De Lein ter hoogte van de gerestaureerde poort van de steenbakkerijen De Beukelaer in Terhagen (Rumst). Een infobord vertelde daar dat sommige Boomse straten op een veel hoger niveau waren komen te liggen omdat de omliggende gronden afgegraven waren door de kleiwinning ten behoeve van de steenbakkerijen. Een eerder lastige bospassage bracht ons tot een open plek waar we het podium van Tomorrowland in de diepte konden zien liggen. Althans de plek waar het podium had gestaan in een soort van arena, allicht ook een oude kleiput. Er waren nog steeds opruimingswerken aan de gang om het zaakje in de oorspronkelijke staat weer te herstellen! Jari kende de plek. Hij is nog van een Tomorrowlandwaardige leeftijd. Dit soort concerten is van na mijn jeugdjaren en dat soort activiteiten is trouwens nooit aan mij besteed geweest!

Eens daar voorbij troffen we na 25 km op een parkeerplaats de bevoorrading omstreeks 12.40 u. Een oudere dame en heer zorgden daar voor drank en een knabbeltje. Op het menu stonden suikerwafels en bananen, maar die laatsten waren door de vorige bikers reeds verslonden. Verder was er sportdrank. Er kwam nog één andere biker toe. Na een babbeltje tijdens het knabbeltje afscheid genomen van de mensen ter plekke en onze rit verder gezet. De tocht voerde ons over een pad met dikke wortels naast een afsluiting met prikkeldraad. We dienden de Antwerpsestraat – Boomsesteenweg (A12) nogmaals te kruisen om van 29 km tot 30,50 km opnieuw off-road-paden te treffen in een bos over bultjes en wortels. Dan reden we doorheen een stukje bewoonde wereld van Niel en Schelle. Van 35 km tot 36 km reden we over het private terrein van een kleigroeve waar we langs een enorm diepe krater passeerden om een volgende strook bos te bereiken. Daar hebben weer een pijl gemist en dienden op onze stappen terug te keren. 37 km om 13.45 u.

Er volgde een lang spoor door hoog gras evenwijdig met een diep in het landschap uitgesneden beek. Het was duidelijk dat dit pad weinig bereden werd! Het verwonderde me wel van hier nog zo’n groene omgeving te treffen. Hier en daar doemde toch een industriële loods op van achter de bomen. Omstreeks 39 km volgde de doortocht van het centrum van de gemeente Schelle. Eens daar voorbij kregen we nogmaals een lang spoor langsheen een gracht, de Bovenvliet, te verwerken. Dat voerde ons tot aan de Scheldedijk ter hoogte van de Benedenvliet. Daar wandelde een vrouw met een echte papegaai op haar arm! Vanaf een woest grasspoor kregen we aan onze rechterkant de vervallen abdij van Hemiksem te zien. Eens daar voorbij stonden landelijke wegen op het menu. We reden weer voorbij de nog steeds druk beviste vijvers, waaruit we konden besluiten dat de rit stilaan ten einde liep! Straten en enkele servitudes voerden ons tenslotte tot aan Niel Plage, een kunstmatige zandvlakte op een plein in de gemeente. Allicht om het vakantiegevoel aan te wakkeren! Om 14.20 u arriveerden we opnieuw aan de sporthal.

Daar hebben we gebruik gemaakt van de bikewash met hogedrukreiniger, want door de regen van de afgelopen dagen lag het parcours er bij momenten slijkerig bij, zodat onze fiets een poetsbeurt kon verdragen! Daarna zijn we nog een dik uur op het terras van de cafetaria gaan zitten. Daar zaten heel wat mensen met kleine kinderen die zich uitleefden in de speeltuin. Kleine dreumesen in de zandbak! Onder anderen van een gezelschap dat er een verjaardagsfeestje vierde. We hebben ons daar overgegeven aan een smakelijk broodje curryworst en dat doorgespoeld met twee frisdranken. Waarbij onze aandacht vooral naar de nieuwe aanwinst van Jari ging! Een gloednieuwe GPS waarmee we zoveel mogelijk gereden ritten zullen registreren! Om 16.00 u hebben we onze wagens opgezocht en kreeg ik van Jari nog een spuitbus schoonmaakmiddel voor schijfremmen! Opdat ze minder zouden piepen! Afscheid genomen, maar niet voor lang. De volgende dag stond immers de toertocht van Averbode op ons programma!

De toertocht vanuit Niel is een buitenbeentje op velerlei vlakken: een minder courante streek om te biken, weinig deelnemers, de doortocht van sites met industriële archeologie en natuurlijk het rijden in De Schorre! Voor mij de eerste keer dat ik er kwam! Verwonderlijk dat er nog zoveel groen te vinden is in deze streek. Goed was de opsplitsing in “hard” en “gewoon”, want ik had geen zin om mijn nek te breken in De Schorre. Aan het gepiep van de remmen van Jari dat opsteeg vanuit het struikgewas te horen waren sommige afdalingen zeker niet aan mij besteed! De uitpijling kon op sommige plekken duidelijker en beter, maar ik veronderstel dat dit het werk was van slechts enkele, misschien zelfs maar van één persoon! Ondanks de bedenkingen die ik me voor mijn deelname stelde heb ik me op deze rit toch weten te amuseren. Bij droog weer zal het parcours er vermoedelijk ook stukken beter bij liggen!

Voor de route op Google-Maps: klik hier!

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

25-08-2014 om 18:53 geschreven door StrammerMax

Toertocht (24-45-63-80 km) van Het Vliegend Wiel te Lille op zondag 03-08-2014.

Omdat ik door een kameraad gevraagd was geworden geweest om op zaterdagavond op diens trouwfeest te komen tappen, was het maar weer een korte nacht geweest met 3,5 uur slaap. Daardoor gekozen voor een toertocht dichtbij, meer bepaald deze van Het Vliegend Wiel in Lille (24-45-63-80 km). Ik herkende de startplaats aan de voetbalvelden niet direct, ook al ben ik hier vermoedelijk in het verleden al wel geweest, en verwarde ze bovendien met de start van de toertochten in Poederlee, hier niet ver vandaan! Ik was bovendien ook laat aan de start, zodat ik aan de grote afstanden niet meer hoefde te denken! Om 10.15 u was ik ingeschreven en kon ik vertrekken.

Het ging het dorp uit via onverharde servitudes, soms tussen huizen en door stroken bos, en over landelijke betonbaantjes. Op 4 km kruisten we de E34 om de bossen in de Visdonkvallei te bereiken. Hier reden we in de buurt van de vaste routes van Lille. Op 5 km reden we de eerste echte singletrack in. Een brede zandweg leidde naar de overbekende singletrack nabij het golfterrein. Het is de mooiste singletrack die er deel uitmaakt van de rode vaste route. Hij lag er zeer droog, tot zelfs zanderig, bij en was netjes aangereden! Het was zeer lang geleden dat ik hier nog geweest was! Tot op deze plek toch nog een zeven bikers geteld. 7 km. We sloegen nog een singletrack in die deel uitmaakt van een enkele jaren geleden hertekend deel van de vaste route. Toen waren die nieuwe tracks lastig om te rijden, met veel bulten en putten. De tand des tijds en het gebruik ervan hebben één en ander thans afgevlakt en beter berijdbaar gemaakt. Op 8,50 km van het vertrek trof ik midden in het bos een eerste splitsing tussen de routes van 24 km en van 45-63-80 km. 10.50 u.

We bereden singletracks, soms tegen de richting van de vaste route in. Onder anderen een bult die eigenaardig genoeg uit het originele parcours werd verwijderd sinds de heraanleg. Op 12 km bereikte ik een stukje van de bewoonde wereld van Wechelderzande om een kilometer verder weer in het bos gestuurd te worden. Omstreeks 13,75 km reed ik naast het voetbalveld van Wechelderzande en voorbij het kerkhof. We kruisten de grote baan in de omgeving van Speelstad om aan de overzijde een knappe singletrack voor de wielen te krijgen. Op 14,50 km kwam er nogmaals een splitsing tussen de 24 km en de 45-63-80 km. Veld- en zandwegen, Wechelderzande heeft zijn naam niet gestolen, voerden ons in de richting van de snelweg E34. Daar reden we omstreeks 17 km eventjes evenwijdig mee over een strook asfalt. Een kilometer verder kruisten we de snelweg om het natuurgebied de Lilse Zegge te bereiken. Een zandweg leidde daar naar een bos. 19 km om 11.30 u.

We reden weer over een asfaltbaantje evenwijdig met de snelweg. Ik schrok van een plots voorbijstekende wagen die ik omwille van het lawaai van de snelweg niet had horen naderen! Dat is wel het nadeel van deze streek! Hier staan redelijk wat huizen en buitenhuizen in de bossen langs onverharde wegen! Op de meest onverwachte plaatsen doemen hier dan auto’s op! Je snapt soms niet van waar ze komen! Zelfs midden in de bossen moet je op je hoede zijn! Ik bereikte een KMO-zone waar de bevoorrading opgesteld stond in de poort van een handel in gordijnen-hardware (gordijnrails en dergelijke) op 21 km van de start. Ondanks mijn late aankomst omstreeks 11.40 u was alles hier nog voorradig: bananen, appelsienen, koekjes, peperkoek, suikerwafels, sportdrank en zelfs sangria! Ik was er niet de laatste om te passeren, want toen ik weer vertrok kwamen er nog enkelen toe.

Na de stop verliet de toer het industrieterrein waarna een zeer lange zandweg me in de richting van het motorcrossterrein van Lille voerde. Daar reed ik op 23 km pal voorbij. Rechts het crossterrein en links dennenbossen. Het is de eerste keer dat ik er zo dicht passeer. Er stonden mensen met caravans en kampeerwagens, mannen die zich hier komen amuseren en heel hun huishouden meebrengen! Ik zag hen met hun motoren over de bultjes jumpen! Zo amuseert ieder zich met zijn voertuig naar keuze! Eens daar voorbij trof ik een splitsing tussen de routes van 24 km en 45-63-80 km op 24 km van de start. Een wel zeer snelle biker reed me voorbij. Ik had het gevoel deze man al eerder op toertochten gezien te hebben. 11.50 u. Afwisselend zandwegen en landelijke betonbaantjes voerden in de richting van Vispluk in Vorselaar. 25 km. Dat deed me vermoeden dat ik deze toertocht in het verleden ooit al gereden had. Hier konden we ons hart ophalen op een bijzonder knappe amusante singletrack en bospad! Verderop passeerde ik op het middaguur de 14 kapellekens op het kruispunt van zandwegen. Een groter kapelletje wordt er vergezeld van 13 kleine. 27,27 km! We staken Vispluk over en doken weer de bossen in om er te kunnen genieten van weer een knappe singletrack en bospaden.

Op 29,50 km bereikte ik het Kerkebos, zoals de naam het zegt een parkbos dat achter de kerk van Vorselaar gelegen is. Tussen de bomen door kon je een glimp van de kerk met ajuintoren opvangen. We werden er naar het korte fietscrossparcours geleid. Ik heb het twee keren afgelegd, goed voor twee maal 500 meter. Op 32 km passeerde ik het indrukwekkende kasteel van Vorselaar terwijl we knappe assenwegen in het parkdomein bereden. Op 33 km dienden we een drukkere baan te kruisen. Vanaf daar kregen we eerst een singletrack in het bos voor de wielen. Het bos maakte plaats voor meer open velden. Daar kregen we een lang, lastig en weinig bereden graspad te verwerken. De koeien in de naastgelegen weide kregen er, aan hun reactie te merken, weinig mountainbikers te zien. Hier en daar lag er puin gestort. Omstreeks 35 km ging het graspad over in een meer normale veldweg en reden we een tijd naast een waterloop, ik vermoed de Aa. De veldweg ging over in een zandweg door een niemandsland zonder veel bebouwing die me tot de splitsing van de 45 km en de 63-80 km bracht op 36 km van het vertrek. 12.40 u. Omdat ik duidelijk de laatste op het parcours was, vermits ik sinds de bevoorrading geen andere bikers meer had gezien, veiligheidshalve de 45 km gevolgd om niet het risico te lopen van geconfronteerd te worden met reeds opgehaalde pijlen! Desnoods kon ik ’s namiddags nog een ritje maken op eigen houtje, wat ik ook gedaan heb.

De tocht voerde me tot aan een kapelletje op de hoek van de Kweek en Sassenhout nabij Poederlee. Van hier voerde een zanderige veldweg tot aan het kapelletje van Zittaart. Dat staat daar midden op een kruispunt van landelijke asfaltbaantjes. 38,50 km. Op een leuke track tussen de maïsvelden waren een vrouw en haar hond mijn enige gezelschap. Op 39,75 km dook ik weer een bos in over een plezant paadje waar een bult diende overwonnen te worden. Ik schrok van een biker die plots achter mij hing! Dat zal een hekkensluiter geweest zijn op de grote afstanden. Na een kort intermezzo tussen de velden bereikte ik een strook bos met buitenhuisjes. Daar dook ook weer zeer onverwacht een auto op en kreeg ik even het gezelschap van nog een late rijder! Een zandweg op de rand tussen bos en velden bracht me op 43 km in Poederlee. Een bordje kondigde er de laatste drie kilometer aan! Tijdens die laatste kilometers stonden nog enkele plezante singletracks op en af op het menu. Op één van de lokale bultjes was een grote tak gelegd omdat we twee keren over de top van dat bergje gejaagd werden.

Om 13.30 u arriveerde ik opnieuw aan het voetbalveld en zat de rit er op met 46 km op het tellertje. De bikewash heb ik niet gebruikt, meer dan wat stof hing er niet aan m’n fiets! De bewaakte fietsparking was nog operationeel. Mij in de kantine wat te drinken gekocht en me buiten aan een tafeltje gezet bij het andere handvol bikers dat nog aanwezig was. Intussen was het ferm heet geworden! Mijn gemiddelde snelheid lag vrij hoog, ook al had ik mijn ritje in alle kalmte gereden! Na wat uitgerust te hebben ben ik met de auto naar Hoogstraten gereden en heb daar op eigen houtje nog een ritje van 30 km gereden. Dat was ook weer een tijdje geleden! Langs De Gracht in Merksplas Kolonie bleken de bomen en struiken die tussen het pad en de gracht stonden gerooid. Spijtig! Dat maakt het rijden daar iets minder spectaculair!

Het was een mooi ritje daar in Lille. Het was leuk dat niet de gekende Lilse Bergen werden aangedaan, misschien wel voor de grootste afstanden, maar minder gekende plekjes van de streek. De organisatie was in orde. Er daagden zo’n 1000 bikers op en nog een 120 voor de cyclotocht die je hier kon rijden. Niet slecht voor een zondag in de grote vakantie! Jari was er niet bij vandaag, dus was het nog eens een eenzaam ritje. Hij koos voor de fietsdodentocht met zijn vriendin en enkele vrienden. Ik had kunnen meegaan, maar een tocht van 100 km zag ik na een zeer korte nacht niet zitten…

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

04-08-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax