Toertocht (25-34-40 km) van de KWB Fietsclub Westmalle te Westmalle op woensdag 26-12-2012.

Mijn optie voor tweede kerstdag was eigenlijk de toertocht te Poppel, maar omdat een collega uit Westmalle zinnens was van de toertocht in zijn woonplaats te gaan rijden, ben ik ook naar ginds afgezakt. De hoop van een droger parcours te treffen in Poppel kon ik vermoedelijk op mijn buik schrijven nu er in december al anderhalf keer zo veel neerslag is gevallen als gemiddeld! Want vorige zondag en maandag heb ik na een drukkere periode op het werk ook verkozen van in mijn bed te blijven liggen in plaats van in de regen en de modder te gaan dabben in Rijkevorsel (zondag) en Hechtel (maandag). En zo liet ik helaas twee mooie tochten passeren, waaronder de traditionele tocht in Hechtel op de dag voor kerstmis.

Me geparkeerd op het pleintje aan de kerk op een boogscheut van de sporthal, me ingeschreven en om 9.10 u op weg. Het ging het dorp uit via de gebruikelijke straten in Westmalle, het rustige paadje naast het Sint-Jan-Berchmanscollege en een onverharde servitude achter het grote Mariagaarde-instituut naast de ecotuin op het schooldomein. Dan ging het via de rustige baan weer richting kerk om de grote dreef richting het kasteel in te rijden. Na een dikke 3 km doken we de velden in, verblind door de opkomende zon, zodat het lastig was de vele plassen te ontwijken. Op 5 km volgde een zeer vettig weidepaadje ter hoogte van Boexhout, onmiddellijk daarna gevolgd door een nog vettiger exemplaar. Niet te schatten hoe overal de beken buiten hun oevers waren getreden! De weiden en de velden stonden blank als waren het grote vijvers! Enkele schapen keken vanuit hun natte weide bedenkelijk in de richting van de door de modder ploeterende bikers. Na 6 km volgde de klassieke brede bosweg die er bij droog weer gewoonlijk nog vrij zompig bij ligt! Ook daar was het dabben geblazen. De plaatsen waren me niet vreemd vermits de tocht van de club van voornoemde collega hier ook passeert, zij het in de andere richting.

Er volgden nog een aantal veldwegen tot we na 8 km door een seingever Groot Veerle werden over geholpen, dit is de baan die van Westmalle naar Sint-Lenaarts voert. Het was intussen al 9.55 u! Ik had al veel tijd verloren door te prutsen aan m’n fietscomputertje dat niet goed meer werkte en m’n gsm op te diepen uit m’n rugzak na enkele binnengelopen berichten. Mijn collega meldde me dat hij dan toch niet zou rijden omwille van de doornatte ondergrond. Eigenlijk kon ik hem geen ongelijk geven na zelf enkele oververzadigde en plasrijke veldwegen te zijn gepasseerd! Na een betonbaantje dat luistert naar de naam Legeheideweg, volgde de eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 34-40 km. Voor mij ging het even verder rechtsaf weer de velden in op een paadje tussen de weiden met aan de kant enkele bomen. De lucht was weer grijzer geworden en er stond een vervelende koude wind. Een scherpe pssssst deed het ergste vermoeden! Ja, een lekke band bleef me niet gespaard! Met de tweedehands Turner Flux had ik sinds zijn aankoop van een bevriend biker nog nooit een lekke band gereden! Er stonden wel notubes-banden op die ik toen samen met nieuwe wielen voor de fiets had gekocht.

Veel “melk” zat er niet meer in de band, dus daar moest ik niet meer op rekenen. Ik heb daar dan zeker een half uur staan sukkelen om die verrekte buitenband van de velg te krijgen! Leuk is anders als alles onder de smurrie zit! Tot ik een voorbijrijdende biker, met een grote rugzak, die vroeg of het lukte, toeriep dat het helemaal niet lukte! De mens is gestopt en heeft me geholpen om mijn fiets weer rijklaar te maken. Tijdens dat werk kregen we dan nog een bui ijskoude regen over ons heen. Bij nader toezien bleek het een biker te zijn van de inrichtende KWB die de pijlen onderweg controleerde! Vandaar de grote rugzak. Ik was meer dan content dat deze man me uit de nood heeft geholpen. Na zelf al meerdere keren bikers weer op weg te hebben geholpen met m’n multitool of een binnenband, vond ik het wel sneu dat niemand spontaan even stopte nu ik zelf op de sukkel was! Ik moet ruim meer dan een half uur oponthoud gehad hebben en om 10.45 u kon ik weer verder. Toen ik vertrok voelde ik dat er iets niet in de haak was met het achterwiel, alsof er een slag in zat. De oorzaak zou pas aan het einde van de rit duidelijk worden!

Het weidepad dook de bossen in waar we het natuurgebied Hoofsweer passeerden over een zeer vettig en modderig pad dat uitgaf op het jaagpad langsheen het kanaal Schoten-Dessel. Daar de Paepestraat in, een veldpad op het grondgebied van Brecht. Vettige veldwegen vol slijk brachten me daarna tot aan het kruispunt van de Oude Liersebaan en de Heikantstraat in Westmalle. Dit betekende dat ik me in de buurt van de bossen rond Drieboomkensberg bevond. 13,5 km om 11.20 u. Het ging linksaf de Heikantstraat in, dit is een rustig asfaltbaantje op de rand van bos en velden, dat me voorbij het jeugdvakantiehuis Sint-Jansburg bracht. Om daarna de Geuzenstraat in te slaan, overgaand van asfalt in onverhard met weer de nodige plassen. 15,5 km.

Omstreeks 16 km bereikte ik het Molenbos om er tot ongeveer 18 km de singletracks te berijden in de dennenbossen rond Drieboomkensberg. Elke zichzelf respecterende toertocht in deze regio doet deze plek aan. De toestand van de ondergrond viel er al bij al nog goed mee. Ik heb hier al meer water en modder meegemaakt. De tracks waren bedekt met een dunne laag smurrie, maar er stonden weinig plassen in de diepere greppels en putten. We passeerden het kapelletje en het kruisbeeld aan de bekende zandhoop met enkele dikke wortels van dennenbomen. Om zo de verharde Sint-Jobbaan weer te bereiken aan de rand van het Molenbos. Na 18,5 km trof ik daar omstreeks 11.45 u de bevoorrading in de manege op de hoek met de Waterstraat op de grens van Westmalle, Schilde en Brecht. De bevoorrading stond opgesteld onder het afdak van een grote open schuur. Veel deelnemers waren er niet meer, ook al kwamen er na mij nog rijders toe. Alles was er nog voorhanden: partjes appelsien, bananen, wafels, centwafeltjes, sportdrank en lekkere tomatensoep. Van alles wat geproefd en weer op pad.

De route voerde ons even over de Waterstraat tot in de Brecht, waar de naam verandert in Abdijlaan en waar een seingever ons deed oversteken om na 19,5 km de Grote Vraagstraat in te gaan in de omgeving van Luyckx NV. De onverharde zandweg in de bossen lag er ook goed vettig bij met plassen in alle maten en soorten. De grootste ervan konden ontweken worden dank zij de tracks die zich in de loop der tijden links en rechts van het pad gevormd hebben. Het ging linksaf en vanuit de bossen bereikten we de Korhoendreef (Brecht) die daar de velden in duikt. In de verte zag ik de toren van de Abdij van Onze Lieve Vrouw van Nazareth, het klooster van de Trappistinnen, bekend geworden uit de tv-documentaires “In Godsnaam” van Annemie Struyf. Ook hier hetzelfde tafereel van ondergelopen velden en buiten de oevers getreden waterlopen. Toen ik even halt hield om te bestuderen hoe ik een megagrote plas, die de hele wegbreedte in beslag nam, het best voorbij zou kunnen geraken, kreeg ik één van de Weetabix-boys te zien, de biker met korte baard, wiens naam ik helaas niet ken. Na een korte babbel reed deze jongen gewoon dwars door het water heen en heb ik samen met nog een derde biker diens voorbeeld gevolgd! 21,5 km om 12.10 u.

In plaats van rechtsaf te slaan, zoals tijdens de vorige recent hier gereden tochten, ging het deze keer linksaf en volgde de lange Sint-Jobbaan (Vaartdijk volgens de kaart?), een onverharde zandweg met naastliggende fietsstrook, op de rand van bos en velden. Daarna de Polderdreef in, gevolgd door de Poppelaerstraat, de Vraagstraat voorbij, om de Kleine Vraagstraat (precies een examen!) te bereiken. Dit zijn allen bredere boswegen. Spijtig genoeg liet men op dit kruispunt van boswegen een mooie singletrack, evenwijdig met de weg, figuurlijk links en letterlijk rechts liggen. Ik ben hier tijdens het najaar al diverse keren tijdens tochten gepasseerd, zodat ik wist dat ik me nabij het zogenaamde Klein Zwitserland bevond, dit zijn de bossen gelegen achter het Kristus-Koning-instituut te Sint-Job-in-‘t-Goor. 24 km om 12.25 u. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik na het berijden van een singletrack achter Kristus Koning het poortje van de achteringang van het schooldomein te zien kreeg. Bij sommige tochten die toestemming vragen aan de broeders staat het poortje open en fiets je door het imposante bos op privédomein. Ter hoogte van het poortje ging het de Caterskapeldreef en de bossen op het grondgebied van Schilde in.

Daar ging het weer een zijpaadje in om via singletracks een bosvijver te passeren. Na de vijver hingen twee pijltjes die elkaar tegenspraken. Tegelijk naar links en rechts is namelijk nogal lastig! In het zog van een andere biker geopteerd voor links, de juiste keuze, te zien aan de sporen over modderige bospaden. Aan de rand van het bos wees de pijl naar links, terwijl de bandensporen van de voorgangers duidelijk naar rechts wezen. Rechts gevolgd en geen pijlen meer te zien! Ik ben dan op m’n stappen teruggekeerd om een biker te treffen die voor links had gekozen, maar al snel had vastgesteld dat dit niet kon kloppen en terugkeerde. Er kwam ook nog een Nederlandse biker toe. Met zijn drieën dan weer naar rechts gereden, waar geen pijlen meer te vinden waren. We passeerden opnieuw de bosvijver, wat kon kloppen, vermits ik rechts in de verte daarnet daar pijlen had zien hangen. Gelukkig was het spoor van de voorgangers duidelijk te zien. Dat was het enige waar ik op kon rekenen, vermits de twee andere snellere rijders na een tijd uit het zicht verdwenen. Ik vermoed dat we een stukje van de Kleine Vraagstraat bereden hebben en andere bospaden die er onder de imposante beukenbomen nu goed nat bij lagen, inclusief de nodige grote plassen. In ieder geval een mooi stukje off-road van deze toertocht.

Zonder één pijl te zien te hebben gekregen bereikte ik een kruispunt van boswegen aan de Heidemolenbaan te Schilde, waarna de Kotseheide me na 28 km om 12.50 u weer tot aan de drukkere Waterstraat bracht. Vanaf dit kruispunt hingen er weer pijlen. Ofwel was er een flauwe plezante of onverdraagzame aan het werk geweest, ofwel was dit stuk om de één of andere reden toch al ontdaan van pijlen! Dat laatste valt te betwijfelen. De Waterstraat over en aan overkant ging het weer de bossen in. Vettige boswegen brachten me naar de plek waar een heuvelrug met singletrack omheen een soort vijver gelegen is. Laatst ben ik hier nog gepasseerd, maar nu werden we volledig rond de poel gestuurd. Ik betrouwde het daar niet al te best met die kleiachtige gladde ondergrond, de glibberige wortels en de vele putten en bultjes die dienden genomen te worden. Wanneer mijn rondje er op zat, kwamen er nog twee bikers toe op deze bizarre plek in het bos. Ik begroette er een man die samen met zijn hond door de verzopen bossen dabde. Het tellertje toonde 30,5 km. Er volgden nog meer vettige bospaden gedurende een dikke kilometer om daarna iets beter berijdbare mooie paden doorheen het bos te treffen. Op 32,5 km arriveerde ik aan een straat, de Jagersweg in Malle.

Daar deed ik halverwege de straat een noodstop omdat het koppel wandelaars dat ik tegemoet reed één van m’n collega’s en diens vrouw bleek te zijn! Zij wonen in de nabijgelegen Dennenlaan, tegenover de abdij van de Trappisten. Hij verwonderde zich over het feit van mij aan te treffen op een mountainbike! En dan nog in zo’n smerige toestand! Niet iedereen weet waarmee ik mijn weekends en vrije dagen vul! Even tijd gemaakt voor een korte babbel. De echtgenote vroeg zich af of m’n smerige bike nog proper te krijgen zou zijn! Hoe meer vuil er aan hangt, hoe gemakkelijker het er soms weer van af komt! Met de gewone spuit en een handborstel! M’n collega wist me te vertellen dat ik aan het einde van de straat de abdij zou bereiken. Dat bleek zo te zijn. We reden er in tegenstelling tot anders voorbij langs de kant van de grote loodsen. De mannen van de KWB hadden een bordje geplaatst om te melden wat er achter de muren daar gebeurde! “Hier brouwt men lekkere Trappist”. Met daarnaast een afbeelding van een glas van het edel vocht met de vermelding “Voor u nog drie kilometer!”

Eens de abdij voorbij ging het nog over enkele verharde wegen door de bossen om daarna de bewoonde wereld weer te bereiken, onder anderen via Het Wild Rijt (moet dat niet met dt zijn?) en de nieuwere villawijk aan de Tichelmanstraat. Het parcours kwam daar voorbij het huis van m’n collega. Zijn echtgenote was net buiten om de brievenbus te legen en ging hem roepen. De reden van mijn lekke band en het feit dat mijn achterwiel sindsdien niet normaal meer bolde, werd nu duidelijk. De oude buitenband bleek op twee plaatsen beginnende scheuren te vertonen en de nieuwe binnenband stulpte naar buiten. Het was het slot van een rit vol pech! Een drankje geweigerd, want in zo’n smerige toestand wilde ik niet binnenkomen! Via het servitudenpaadje vanaf zijn huis kruiste ik de Brechtsesteenweg om met een nog meer flapperend achterwiel na enkele straten de sporthal weer te bereiken. Het was toen al 14.00 u! M’n tellertje had 38 km geregistreerd, maar het werkte bij momenten niet naar behoren, zodat we de beloofde 40 km wel zullen gehad hebben!

Aan de sporthal was het meeste al opgeruimd, maar er zaten nog enkele bikers in de cafetaria en de achterliggende sportzaal. En buiten stond nog een meiske in een hotdogkraampje. Meteen twee exemplaren besteld, want het waren hotdogs in stevige broodjes en niet van die papperige industriële sandwiches! Eén en ander doorgespoeld met een donkere Trappist. Toen ik er weer vertrok kwamen de mannen toe die de pijlen weer rondgehaald hadden, waaronder mijn redder in nood van daarstraks. Met reclame voor fietsenzaak Van den Plas (Zoersel) op zijn dijen! Na een korte rust m’n auto weer opgezocht om vast te stellen dat dikke pech me vandaag toch wel had weten te vinden! Er was namelijk iemand tegen gereden! Weliswaar zonder veel erg, maar toch zichtbaar geschaafd. Met als enige troost dat het op een plek is waar een andere onverlaat twee jaar geleden op een gladde winterdag tegen geschoven was toen de wagen uitzonderlijk even voor de deur geparkeerd stond! Maar de schuldige vogel was toen direct gaan vliegen!

Het was niet m’n dag vandaag! Met een verzopen parcours, het moeten stompen door de modder, een sputterend kilometertellertje, een lekke band, daarna een slag in m’n achterwiel en het moeten terugvinden van een licht beschadigde auto. Maar ik was ondanks alles toch blij dat ik nog eens buiten was kunnen komen. Want na drie drukke werkweken en het hondenweer van de afgelopen tijd, zou een mens het biken nog dreigen te verleren! Met nogmaals mijn dank aan de biker die me heeft geholpen om die verrekte band van over de velg te krijgen! Die heb ik inmiddels tussen het schrijven door al door een nieuw exemplaar vervangen! Zo ook de batterijen van tellertje en verklikkertje! Als het maar snel weer lente wordt!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

01-06-2023 om 14:52 geschreven door Catalina

14-12-2022 om 15:59 geschreven door Tim