Toertocht (22-45 km) van de Belgische Politie Sportbond
(BPSB) te Mol op 03-10-2011.
De toertochten op donderdagen, georganiseerd
door de Belgische Politie Sportbond en waar iedereen vrij mag aan deelnemen,
doen me altijd denken aan de film Forrest Gump. Met de beroemde intro van de veer die naar
beneden dwarrelt tot recht in de schooltas van Forrest en die er pas weer uit
tevoorschijn komt wanneer hij zn eigen kind aan de halte op de schoolbus zet! Life is like a box of chocolates, you never know what you get! Met de tochten van de Belgische
Politie Sportbond of BPSB weet je immers nooit wat je krijgt! Ik heb het al meegemaakt dat men de deelnemers
gewoon een vaste route laat volgen en zelf niet uitpijlt en zorgt voor een
flauwe bevoorrading. Natuurlijk valt de
organisatie van deze ritten wel op de schouders van vaak slechts enkele
mensen. Toen ik bijna aan de
vertrekplaats was en het Sint-Paulusinstituut, de plaatselijke technische
school, in het vizier kreeg, dacht ik al bij mezelf dat we de Landduinenroute
voor de wielen zouden krijgen! Maar deze
keer was ik blij verrast door wat de politiemannen in hun petto hadden!
Parkeren was geen probleem, er was zeker geen
grote toeloop. Aan de inschrijving stond
een vader met zijn zoontjes en kon ik meteen de uitleg volgen die nodig was om
zonder problemen hier weer terug toe te komen.
Het kwam er op neer dat men de pijlen van de vaste routes diende te
volgen, maar dat er zelf ook witte pijlen met de vermelding Mol waren
opgehangen die voorrang hadden op de vaste route. Om 10.30 u kon ik van start gaan. Witte pijlen stuurden ons door het bosgebied
Heidehuizen waar we al van bij aanvang enkele kilometers leuke tracks door de
bossen konden berijden. We werden achter
het Sint-Paulusinstituut door gestuurd en kwamen zo op de vaste rode route
terecht die zich op die plaats door Heidehuizen slingert. Aan deze school passeren vele tochten die in
deze streek georganiseerd worden, sommigen hebben zelfs de school als
vertrekplaats.
Vanuit Heidehuizen werden we dan via een
aantal veld- en boswegen het gebied Volmolen in gestuurd en weer door een
aantal witte pijlen begeleid richting de Spinstersstraat alwaar een aantal
kolossale villas staan in een doodlopende straat aan de bosrand. Het tellertje klokte tien kilometer af. Aan de omgeving te zien naderden we het
rustige Bel. Onverharde paden brachten
ons inderdaad tot in het centrum van Geel-Bel met zijn kenmerkende plompe
kerktoren om daar de groene route op te pikken.
Op 12 km stond een splitsingsbordje op een stokje waar je kon kiezen
tussen de 22 en de 45 km. Uiteraard de
lange toer op, anders loont de lange autorit hiernaartoe niet! Even werd van de route van het vaste parcours
afgeweken en passeerden we in de buurt van de Kapucienenberg de bekende dode
ontschorste boom waarin de tekst van het gedicht Belle Belle is gekerfd, een
ode aan dit Geelse gehucht.
Tot aan km 15 werden we over leuke tracks door
de bossen gestuurd en weken we over een mooie heuvelrug even af van de groene
route om zo te passeren aan het al even bekende kleine kapelletje van
Onze-Lieve-Vrouw-Van-De-Stilte dat opgehangen is aan een boom op een
heuvel. Ik heb er al ooit over gelezen
en nu krijg ik het te zien. Op het brede
pad dat lager lag, zag ik ook een biker rijden.
Die had de witte pijl richting kapelletje vermoedelijk gemist en dus ook
de mooie singletrack! Ik zou hem later
nog te zien krijgen. De groene route
voerde ons verder door de bossen om te passeren aan verhuurhuis De Kruiskwacht,
waar het de baan naar Meerhout over ging om sport- en recreatiecentrum De
Lissenvijver te bereiken. Twee potige
bikers staken me voorbij en een derde ging in mn wiel hangen, maar bleef
achter toen zich wat slijk en bultjes aandienden op een stukje van de groene
route waar men tegelijk moet draaien, keren en klimmen in enkele S-bochten. Nu lag de ondergrond vrij vast, bij droogte
kan dit hier een echte zandbak zijn! De
groene route bracht ons naar het domein Scherpenbergen-De Hutten alwaar we de
Bredestraat, een zandweg in Meerhout, kruisten om na enkele paden door de
bossen de Taverne De Luihoeve in diezelfde straat te passeren. Af en toe werd van de groene route afgeweken
om enkele leuke paadjes en bultjes mee te kunnen pikken toen het tellertje 21
km had opgemeten.
De bevoorrading kwam op zon 23 km en stond
opgesteld onder het afdak van een huisje naast een vijver. De vader met zn twee zonen was daar, evenals
nog enkele andere bikers, waardoor het spontaan tot een gezellige babbel kwam
en ik er een tijdje ben blijven hangen. Twee
vriendelijke dames zorgden er voor fruit, peperkoek, koeken, beschuit, wafels
en lekkere soep in stenen mokken. Naar
hun zeggen waren er toch al heel wat deelnemers gepasseerd, want de eersten
stonden al omstreeks halftien te popelen om te kunnen vertrekken. Na de stop ging het via de wandelwegen
Belspad en Ezaartpad verder op de groene route met enkele zijsprongetjes tot
aan kilometer 29.
Ik geloof al lang niet meer in toeval, want
net toen ik me afvroeg of we de plek van de helikoptertjes niet zouden
passeren, reden we er pal voorbij. Het
is het terrein van de Kempense Modelclub, geen modellenbureau, doch een club
voor liefhebbers van miniatuurvliegtuigen.
Soms zie je er mannen zitten die hun helikoptertjes op de vaste
tafeltjes hebben uitgestald. Of hoe het
kind in de man blijft! Vanaf deze plek
aan de Volmolenweg ging het weer de rode route op, waarbij weer enkele
zijsprongetjes genomen werden om van de route af te wijken om enkele mooie
tracks aan te doen tot 31 km.
Tot aan km 35 werd een mooi stuk van de rode
route bereden over zeer leuke tracks met hier en daar een zijsprongetje over
plezante wegeltjes in de buurt van de vaste route. Vooral aan het kapelletje op de heide in
Hulsen (Balen) werd een mooie lus naast de route genomen, waarbij de heuvel
diende bedwongen te worden via paadjes met enkele stevige wortels en een track
door het bos. Men kwam weer uit aan het
kapelletje, zodat ik dit stukje nog eens een tweede maal heb overgedaan en de
mensen die daar op de bank zaten met hun spelende kinderen, mij drie keren te
zien hebben gekregen. De voortzetting
was wel wat onduidelijk, mede omdat die mensen daar zaten, en omdat er weer
overgeschakeld diende te worden op de rode route. Ik heb voor alle duidelijkheid een pijltje
verhangen voor wie nog kwamen. Een man
en een vrouw tegengehouden die dit mooie stukje bijna aan hun neus hadden zien
voorbijgaan! Eens overgeschakeld op de
rode route kwamen we aan een hoeve uit in de Schommelstraat in Balen.
Vanaf daar verder op het pad van de rode route
om via de Borgerhoutsedijk de in het recente verleden verharde Bremdoornstraat
in te rijden ter hoogte van het verlaten uitgebrande huis. Daar volgde weer een zijsprongetje over een
track rechts door het bos waarover ik nog niet zo lang geleden tijdens een
toertocht ook gepasseerd ben. Van dan af
ging het via de rode route over mooie tracks door de bossen weer richting de
Belsebaan waar we gestart waren. Met nog
mooie stukjes in de bossen tot we weer villas zagen staan tussen de bomen en
weer in de bewoonde wereld arriveerden.
Een mooie toer, gebaseerd op de plaatselijke
vaste routes, maar met enkele goed gekozen zijsprongetjes naast de trajecten
daarvan. De gemengde afpijling was voor
sommigen een probleem omdat overgeschakeld werd van eigen witte pijlen naar de
vaste routes en omgekeerd. Zelf heb ik
nergens gemist, soms wel eens getwijfeld.
Ik had zon 47 km. Het was handig
geweest indien men bij het over moeten schakelen op de vaste routes een bordje
had geplaatst met de vermelding volg nu de vaste route. Bovendien hingen er op bepaalde delen van het
parcours reeds pijlen voor de toertocht van WTC Zonnestraal op zaterdag 5
november, wat het er niet duidelijker op maakte. Jammer van het sombere weer, maar buiten
enkele verloren gelopen druppels gelukkig geen nat van betekenis gevoeld!
Nog een drankje genoten in de cafetaria van de
tennisclub en er gebruik gemaakt van de lekker warme douches. Een afspuitstand heb ik niet gezien, maar bij
het naar huis vertrekken zag ik wel iemand een tuinslang oprollen naast de
toegang tot de tennisvelden. Deze toer
van de politie wil ik nog wel eens komen rijden.
Het verslag van deze toer kan je ook lezen op mtb-you
en op mountainbike.be!
|