29-04-2011 om 00:37 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-35-40-60 km) van De Goorbikers te Aarschot op Paaszondag 2011.  Derde luik van de Gorilha-Challenge.

Het is nu halfdrie en ik ben weer thuis na de toertocht van de Goorbikers in Aarschot.  Ik heb er de toer van 40 km (43,5 km volgens het tellertje) gereden, meer zat er niet in, omdat ik moest rekenen op de goodwill van m’n clubmakker Bever om me mee te willen nemen, omwille van autopech.  Waarvoor mijn dank.  En omdat die jongens thuis nog met kleine kinderen zitten, wordt hun uithuizigheid minder geapprecieerd dan bij mij.  Ondanks de wegenwerken konden wij de start vlot bereiken dank zij de borden die de Goorbikers overal hadden opgehangen.  En we zijn nadien even vlot weer uit Aarschot kunnen wegrijden.

Ik denk dat bijna heel het mij bekende forum aan de start stond toen wij daar toekwamen: Bulls69, MTBiker from Berendrecht, Enigma (na een lange afwezigheid weer op de fiets), Rubber-12 en dan m’n drie andere clubmakkers.  Ineens voelde ik een voorwiel van een bike tussen m’n benen toen ik met Bulls69 een paar woorden wisselde en bleek het Carlito Bierbiker te zijn die me in de rug aanviel!  Vorige week nog commentaar gegeven op een foto die van Carlito met vrouw op een tandem met dikke banden in het topic van de nightride van Rillaar werd gepost door Bulls69 (wat een zin) en een week later kom ik hem dan tegen!  ’t Was al een poos geleden dat ik hem nog gezien had.  Onderweg heeft Wardje me nog ingehaald en heb ik hem even gezien aan de bevoorrading, terwijl Offshore al aan de drank was toen ik arriveerde.  Onderweg ben ik nog ingehaald geworden door drie bikers van V’lox Kapellen.  Zouden ze al gezien hebben dat ik foto’s van hen in de kantlijn van m’n blog geplaatst heb?  Toen we de fietsen weer aan het opladen waren, bleek dat we geparkeerd stonden naast Tarzan.  Die mannen maken het wel moeilijk, want er is nog een Tarzan2 op het forum actief.  ’t Was leuk om iedereen eens quasi tegelijk tegen te komen op dezelfde toer, ook al was het soms maar heel even!  Bij deze nog eens m’n groeten.

Vertrokken omstreeks halftien.  De eerste kilometers kon ik de Papegaaien nog goed bijhouden.  Trotsebelg wou meerijden met MTBiker en Enigma, schat ik, want koos dan aan de eerste splitsing toch voor de 60 km, wij voor de 40.  Tijdens de eerste kilometers niet veel bikers gezien, later werd het drukker.  Na eerst wat straten, veldwegen en bospaden gepasseerd te zijn, diende de eerste klim zich al aan op wat later de Bosberg zou blijken te zijn.  ’t Was even te voet omwille van een ophoping van deelnemers, maar zelfs zonder dat zou ik het ook niet gehaald hebben!  Kort daarna werden we vergast op een leuk stuk parcours op een track die slingerend op de flanken naar boven leidde.  Daar was het vrij druk, want de bikers schenen van overal op te duiken!  Het ging eigenlijk vrij goed, want ik moest wel mee met het treintje, ik had geen keuze, ook al maakt het me zenuwachtig wanneer ik op de voet gevolgd word.  Ik ben zelfs over bepaalde boomstammetjes gewipt, ook al kan men mijn methode moeilijk een bunny-hop noemen, tenzij dat een stram konijn ook in aanmerking komt!  Als ik nu ook nog leer van tijdens het springen tegelijk in de goede richting te sturen, zal ik een volgende keer misschien niet meer in het kreupelhout belanden!  Op een bepaald moment kreeg ik het even benauwd toen ik in een zanderige afdaling ineens ingehaald werd door een meer ervaren en jongere biker op een weinig ideale plek!  Met mijn oudere knoken kan ik helaas niet dezelfde risico’s nemen als al dat jongere geweld!  Een volgende keer ben ik bij het uitwijken voor een snellere ook onzacht in aanraking gekomen met laaghangende dode takken.  En dat bewijst dan meteen het nut van het dragen van een helm!  Voor de rest waren de bikers geduldig en werd het gewaardeerd dat ik me zo smal mogelijk probeerde te maken om ze te kunnen laten inhalen.  Gewoonlijk vertrek ik wat later als de grote meute al weg is, maar dat was nu niet mogelijk, omdat ik diende rekening te houden met m’n clubmaten.  Na de passage van de Bosberg kwamen we voorbij de bekende poort met het gelijknamige opschrift die ik me herinner van andere tochten in deze streek.

Ik had deze toer nog nooit gereden en wat me opviel was dat er hier heel wat paadjes in verwerkt waren die niet voorkomen in de andere tochten in Aarschot en omstreken.  Zo heeft elke tocht weer zijn eigen charme.  Het parcours kon me zeer bekoren omwille van het grote aantal singletracks met bij wijlen leuke bultjes en putten waar we over en door konden rijden.  Je moest wel hier en daar uitkijken op de plaatsen waar de tracks uitgaven op verkeerswegen.  Zo schrok ik me een hoedje toen ik op een baan reed en er ineens van rechts een biker uit een paadje kwam gereden, waarschijnlijk op een plek waar twee verschillende afstanden weer samen kwamen.  Het was een echte speeltuin die ons voor de wielen werd geworpen en ik denk dat er veel bikers op deze paaszondag content weer naar huis zullen gereden zijn.  Een beter paasei hadden we vandaag niet kunnen krijgen!

Vanuit het bos reden we langs de Molenheide om even later de imposante Heidemolen te zien opduiken.  Daar ben ik vorig jaar ook bij een toertocht gepasseerd.  Ik herinner me nog dat daar toen net een vrouw een foto stond te maken van haar man in hun cabrio (of was het van hun cabrio met haar man in) en de molen op de achtergrond.  Ik heb hun foto toen verpest, want ik denk dat ik er ook op sta!  Na de molen volgde een track tussen laag groen en over een zeer droge en zanderige ondergrond!  Dat was stompen geblazen.

De frisse Aquarius aan de bevoorrading deed deugd.  Er waren koeken, speculaas en stukjes profijtig gesneden bananen te eten.  Een Goorbiker schudde net een hele zak speculaas uit, wat bij één van de deelnemers de opmerking ontlokte dat “het net zo was als bij de beesten”!  Bikers zijn per slot van rekening beestige mannen!  Beestig goede!  ’t Was in ieder geval een kleurrijke bedoening daar al die gasten (M/V) van alle leeftijden bijeen te zien staan.  En leuk van het plezier te genieten er bij te zijn!  Er liep daar ook een fotograaf rond en die heeft van mij een foto gemaakt die ik hoop te vinden op het internet.  Het was een echte actiefoto, want ik stond te eten!  Geen eten dat onberoerd blijft wanneer den deze het gespot heeft!

Wardje stond daar ook te knabbelen, maar die wilde al direct weer weg teneinde al op het terras te zitten tegen dat de anderen toe zouden komen.  Hij had er daar al 40 km op zitten.  We doken weer de bossen in en singletracks werden ons deel.  Er zaten echt heel mooie en leuke stukjes in deze tocht.  Maar bij momenten ook klimmetjes die voor mij toch zwaar waren!  Ik zal nooit een goed biker zijn, maar ik merk dat het toch heel wat beter gaat dan in m’n beginperiode en ik beleef er nog altijd zeer veel plezier aan.

MTBiker from Berendrecht stak me voorbij en ik hoorde Trotsebelg naar me roepen!  Jullie hebben goed gereden om me nu weer in te halen, ondanks de extra 20 km!  Maar ze hadden zich ergens vergist en zo de kidstoer gereden, waarna ze dan opnieuw begonnen waren aan de route van 40 km!  Toen ik alweer onderweg was naar huis meldde een bericht van Rubber-12 me dat hij was aangekomen na 85 km!  Hij zal de kidstoer en de 60 gedaan hebben!

Samen met de drie andere Papegaaien Trotsebelg, Bever en Kris nog twee glazen koel vocht soldaat gemaakt en de verloren calorieën weer laten aandikken door het eten van een hamburger in een broodje.  Dat terwijl de prijsuitreiking van de Gorilha-challenge op z’n einde liep.  Wardje, MTBiker from Berendrecht en Enigma genoten ook nog van het zomerse weer op deze prachtige paasdag.  ’t Is net hoogzomer, zo warm!  Terug aan de auto werd Bever door Tarzan aanzien als Rubber-12, maar hij was toen nog onderweg en heeft nu een reden om mij als watje te bestempelen door niet te gaan voor de volle pot!  Gewoonlijk ben ik inderdaad veel later thuis na een tocht!  Ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten.  De Goorbikers zullen nog wel eens een Papegaai over hun tracks krijgen!  Een aanrader!

24-04-2011 om 17:09 geschreven door StrammerMax

La Trace d’Hez (14-31-51-74 km) te Tangissart (Court-Saint-Etienne) in Waals-Brabant op zondag 17-04-2011.

Na op zaterdagavond de nachtrit van de Rillaarse Bikers in Rillaar, waar anders, gereden te hebben, was het een wel zeer korte nacht.  Snel een paar boterhammen naar binnen gewerkt en dan op weg, want ik ging eerst Devil Biker nog ophalen in Turnhout.  Het was intussen toch al een hele tijd geleden dat we nog eens samen ergens naar toe trokken.  Jammer genoeg kwam hij er ter hoogte van Brussel achter dat hij z’n schoenen thuis had vergeten, een beetje laat en ver om er nog voor terug te keren.  En ik had er verdorie nog aan gedacht, omdat ik er voor wilde zorgen dat al zijn spullen eerst in de kofferbak lagen, vermits ik die niet meer open krijg als de fietsen opgeladen zijn.  Je kan de fietsdrager wel naar beneden kippen, maar dat werkt niet altijd even goed zonder trekken en sleuren.  Onderweg nagedacht over een mogelijke oplossing: gewone trappers monteren of schoenen zien te lenen.  Even voor tien uur waren we in Tangissart.  De hele N25 stond langs weerszijden vol geparkeerde wagens.  We hadden dikke pech, want de fietshersteller die ter plekke letterlijk zijn tent had opgesteld, had het enige paar trappers dat hij bij zich had een oogwenk geleden verkocht aan een andere pechvogel.  Benoit, het brein achter La Trace d’Hez werd er bij geroepen.  Die wist me te vertellen dat er in Genappe een Brico was.  Wij daar naar toe.  Derde keer pech: wel een weinig fietsmateriaal, geen trappers!  Op de terugweg reed ik me op de binnenwegen vast op de nadarhekkens die geplaatst waren voor het evenement.  Het heeft tijd en wat gevloek gekost om weer ter plaatse te geraken.  Intussen was het ook al bijna middag.  Devil had twee opties: daar blijven en een wandelingetje of fietsen met eggbeaters zonder aangepaste schoenen!  Hij heeft voor het tweede gekozen.

Samen met nog twee anderen zullen we bij de laatsten geweest zijn om in te schrijven.  We startten in dezelfde richting als vorig jaar en dat leverde al direct een stevige klim naar boven.  Op de top van de heuvel ging het dan naar links de velden in om dan af te moeten slaan in een paadje naast een bos met in de verte het zicht op de kapel die daar staat.  De baan over, nog even verder over de veldweg en dan naar rechts doken we de bossen in.  De zon scheen door het prille groen over de indrukwekkend prachtige blauwe bloementapijten die zich overal in deze bossen bevonden.  Toevallig had ik gisteren een filmdocumentaire gezien over “Belle Bel”, het Geelse gehucht, waar men het ook over deze bloemen had.  Maar ik ben de naam vergeten.  Wat kan de natuur, zelfs in ons eigenste land, toch adembenemend mooi zijn.

De rit zelf was ook adembenemend, letterlijk dan, want het was een zware beproeving.  De nachtrit van gisteren zal er wel voor iets tussen gezeten hebben!  Die zat nog te veel in de benen!  Want ik heb deze toer vorig jaar ook gereden, maar het bleek hier nog veel mooier te zijn, maar ook veel zwaarder dan ik mij van toen nog herinnerde!  Hoe mooi de singletrack die naast een kronkelend riviertje liep in het dal van de Falise, de paadjes met de heuveltjes op en neer door de bossen.  Een singletrack in een afdaling naast een kleine kloof waarin je recht kijken kon, klimmen en afdalen over rotsige paadjes.  Het was zwaar, vaak deels te voet voor mij, maar de moeite werd beloond met een prachtig zicht over de blauwe bloementapijten waarvan de liefelijke geuren het neusorgaan streelden.  Een mooie manier om te zeggen dat het verdomme zwaar was voor den deze, maar in een prachtig decor.  Ik had gepland om de 50 km te rijden, maar het was al snel duidelijk dat het al een prestatie zou zijn om deze keer de 30 uit te rijden!

Een drietal jonge gastjes die met hun bikes langs de kant stonden, vroegen of ik de 70 km volgde.  Non, c’est trop lourd pour moi!  De bevoorrading halverwege was al geplunderd en chips is nu niet bepaald voer voor sporters.  Er lagen nog stukken banaan en ik heb me te goed gedaan aan een paar bekers gekleurd water dat er te drinken was.  Direct na de bevoorrading werden we getrakteerd op een steile klim over een rotspad.  Ik vraag me af wie daar fietsend tot boven zou geraakt zijn.  Het trio jonge snaken zag het niet meer zitten, vermoed ik, want keerde op zijn stappen terug.

De tocht voerde ons verder doorheen de bossen, onderbroken door velden met mooie vergezichten, alles badend in de lentezon.  Wat wonen de mensen hier toch mooi!  Ik heb wel een stokoud huis in renovatie gezien waarin ik me niet gerust zou voelen, de muren gestut door een constructie van balken!  Soms vraag ik me toch af waarom de mensen geld investeren in de renovatie van oude koterijen die eerder rijp zijn voor de sloophamer, tenzij het gebouwen met een historische waarde betreft!

Aan mijn euforie van deelgenoot te zijn van deze prachtige lentedag, kwam tijdelijk een einde toen ik in een afdaling toch een wortel wilde trotseren, en dan vermoedelijk toch ben beginnen panikeren.  En als ge dan harder op de voorrem dan op de achterrem duwt, dan ga je over de kop!  Met een pijnlijke knie tot gevolg.  Waarschijnlijk op een steen of op één van de trappers beland.  Daardoor was Devil, die tot dan toe hier en daar op me had gewacht, definitief verdwenen.  Jaloers dacht ik even terug aan de jonge biker die ik daarnet een rotspaadje naar beneden had zien vliegen!  Spijtig dat niet iemand me vroeger heeft weten te motiveren voor het biken.  Misschien had ik dat dan ook gekund!  Maar het is al een prestatie op zich dat ik hier was, na een leven zonder sport!  Ik heb dan een hele tijd haasje-over gespeeld met een trio Franstalige inboorlingen, twee gasten en een meisje, dat ik al aan de bevoorrading had gezien.  Het meisje had het ook zwaar op de hellingen, waardoor de jongens haar bij momenten stonden op te wachten.  Op een bepaalde plek stapte zij even snel naar boven als dat ik rijdend op m’n fietske naar boven strompelde!  Op één van de lange asfalthellingen naar het einde toe ben ik haar weer voorbijgegaan omdat ik toch gelukkig nog net genoeg fut in de benen had om helemaal fietsend boven te geraken.  Omdat er in de laatste kilometers nog een paar stevige kuitenbijters zaten, ben ik uiteindelijk nog voor dat groepje gearriveerd.  Wij zullen bij de laatsten geweest zijn.

Den Devil zat al in de zon met een pint bier.  Zelfs de cola was al op en bier op een nuchter maag leek me niet verstandig.  Daarom eerst wat bruiswater en een “pain-saucisse” die me zeer goed smaakte na deze uitputtingsslag, om dan toch af te sluiten met een pintje.  Ondanks de perikelen van de ochtend werd het toch nog een leuke maar zware dag.  Ik heb zelfs de moed nog gehad om na een lange rit huiswaarts zowel fiets als auto nog te poetsen, want die zaten compleet onder het stof.  Volgend jaar sta ik hier met grote kans terug op de derde zondag van april!  Een aanrader!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1203155#1203155

18-04-2011 om 22:19 geschreven door StrammerMax

Nightride (16-25-40 km) tijdens de weekendhappening van de Rillaarse Bikers te Rillaar op zaterdag 16-04-2011.

Op zaterdag 16 april 2011 ook naar Rillaar afgezakt voor de nightride.  De GPS stuurt me vanuit Antwerpen altijd over Brussel en Leuven naar Aarschot, terwijl routenet op internet me via Olen stuurt.  Gekozen voor de tweede optie wegens 20 km korter.  Na exact een uur was ik ter plekke.  Het was de eerste keer sinds ik hier kom rijden, en dat is toch al verschillende jaren, dat het centrum van Herselt open was na de wegeniswerken aldaar.  Eindelijk af van die vervelende omleiding.  Toen ik me ging inschrijven zaten er binnen en buiten al veel bikers die de toer al gereden hadden.  Vertrokken om 20.15 u wanneer de laatste zonnestralen het landschap beroerden.

Na een aantal veldwegen, een smal paadje door een bos en een straat met enkele villa’s, kwamen we aan een plek waar ik meestal moet passen: een bos dat op een helling gelegen is.  Je moet van beneden in de straat eerst links naar boven.  Even verder passeer je dan de ruïne van wat ooit een huis moet geweest zijn.  Dan volgen een aantal tracks waar je stevig moet klimmen, in mijn geval vaak te voet naast de fiets, om dan te eindigen in een steile afdaling.  Veel toertochten in deze streek doen deze plek aan, maar dan komt ze meestal naar het einde toe.  Vanuit Rillaar passeer je er in het begin.  Hebben die plaats en dat bos misschien een naam?

Verder voerde de toer ons door bossen en velden op het grondgebied Scherpenheuvel-Zichem, te merken aan de naamborden van de straten die we kruisten.  We passeerden ook Schoonderbuken alwaar een collega van me woont.  Van zo ver komt deze mens bij ons werken!  Een groepje van vier jonge kerels passeerde me.  Ze hadden hun lichtjes al aan.  Het begon inderdaad donker te worden in de bossen.  Tijd om de lampen aan te steken.  Ik had toch een lading batterijen mee waarmee ik desnoods de hele nacht zou hebben kunnen doorgaan!  Duracell had voor mij als nicknaam niet misstaan!  Omdat het stuur van deze fiets breder is had ik voor het eerst m’n nieuwe lampen volledig kunnen plaatsen zoals het hoort.  Met twee lampen op het stuur en één op m’n helm had ik meer dan genoeg licht om de nacht te trotseren.  Van een viertal jeugdigen die me passeerden en die qua verlichting minder goed uitgerust waren, hoorde ik er een zeggen: “zalig, dat licht”.  Maar vermits ze veel sneller waren dan den deze hebben ze er niet lang van kunnen genieten!  Jinba ittai stak me voorbij, op dezelfde plek als vorig jaar, riep hij in het voorbijrijden.  Daarna doken we een single in tussen de weiden.  Even later zag ik patje2 al stompend voorbij komen toen ik aan de kant stond uit te hijgen na een klim in het bos.  Ook Bulls69 en z’n maat herkenden me bij het voorbijrijden.  Maar ze rijden allemaal veel te snel voor mij, zodat ik m’n tocht alleen reed.  Ik heb zo’n 45 bikers geteld die me ingehaald hebben.  Waaronder een trio uit Paal in roze pakken, nadat we het stukje naast de Demer achter de rug hadden, later nog gevolgd door hun vierde clubmakker alleen.

Even over halverwege kwamen we vanuit de bossen weer het open veld in en zag je beneden in de verte de discolampen die jaarlijks op de bevoorrading aanwezig zijn.  De Rillaarse Bikers hebben zeker een DJ in hun midden!  Toch moesten we eerst nog een ommetje maken eer we aan de pauze toe waren!  En van daar zag je de lampjes van de bikers die door de velden van daarnet nog in aantocht waren.  Er lagen bananen en verschillende soorten koeken om te eten en de keel kon gespoeld worden met sportdrank na het stof slikken.  Want de ondergrond lag er overal beenhard bij.

Aan de bevoorrading gebeurde dan iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden.  Want een biker sprak me aan met de vraag of ik was wie ik ben!  Ja dus!  En zo maakte ik kennis met Bruce Wayne.  Hij zal het misschien niet geloven, maar diens mysterieuze avatar, de keuze van zijn schuilnaam en de opgave van z’n woonplaats intrigeren me al jaren, elke keer als ik z’n berichtjes lees over zijn gereden toeren in het gezelschap van Mr. C!  Ik had de hoop wel opgegeven deze vurige bewonderaar van Batman ooit te zien te krijgen, tenzij hij zou rondrijden met een mega-vledermuis op z’n pak of een bike te hebben die de allures heeft van een batmobiel!  Want hij komt geregeld naar de toertochten in de Antwerpse en Limburgse Kempen, waar ik ook graag kom rijden.  Eindelijk weet ik nu dus ook waar Gotham City gelegen is, maar dat ga ik hier niet verklappen.  En ik veronderstel dat de bikemaat in z’n gezelschap dan ook de al even mysterieuze Mr. C was.  Dat blijkt zo te zijn!  Ik had me Bruce Wayne ouder en potiger voorgesteld dan dat hij bleek te zijn.  Bruce Wayne, ik ben blij dat je me hebt aangesproken, want het heeft me veel plezier gedaan u eindelijk eens ontmoet te hebben!  Ik hoop dat ik u later nog herken als onze paden elkaar nog eens kruisen, want het ging allemaal wel snel en dan nog in het donker.  Misschien toch maar een vledermuis op uw fietstruitje laten zetten?  Grabbel mij maar bij de lurven als ge me hier of daar nog eens ziet rijden!  Het is trouwens boeiend om de geschiedenis van Batman eens te lezen op internet (klik op de links).

Van vorige edities wist ik dat we na de bevoorrading al direct een stevige klim voor de wielen geworpen kregen.  Dat is voor mij een stuk te voet.  Ik herinner me dat zelfs rubber-12 het hier vorig jaar lastig kreeg omdat z’n ketting blokkeerde.  Hij was er deze keer niet bij.  Dan volgde een bos met een smalle track tussen de bomen en veel draai- en keerwerk.  Mijn lampen deden hier goed werk, terwijl het stof dat door de voorgangers was achtergelaten me om de oren vloog.  Ik kwam onderweg zelfs een snelheidsmeter tegen in het midden van nergens tussen de velden aan een paar huizen.  Misschien een sluipweg voor woon- werkverkeer?  Met de fiets hoef ik van flitspaaltoestanden geen schrik te hebben!

Toen ik even aan de kant stond vroeg een voorbijrijdende biker bezorgd of alles in orde was.  Ja, geen probleem, ik was enkel gestopt om nieuwe batterijen in de lampen te steken, want het licht begon te verzwakken.  En vermits ik toch genoeg batterijen bij me had!  Al stompend op een helling verried het geraas van auto’s en de oranje gloed dat we naast de E314 gekomen waren.  Om daarna te mogen genieten van een mega-lange afdaling tegen topsnelheid over kiezelsteentjes.  De snelweg onder, de baan over en dan was het aan de andere kant naast de snelweg weer trappen geblazen om een heel eind over een lange zachte klim weer naar boven te fietsen.  Volgden nog wegen en paadjes door de donkere bossen, dan weer een klimmetje door weiden en naar het einde toe nog een ferme klim over een betonbaan, terwijl ik nog twee lichtjes achter mij door de weide naar boven zag kruipen.  Intensievere bebouwing bewees dat we weer aan de start toekwamen.  Ik denk dat ik patje2 nog zag wegrijden.  Witte bestelwagen?

Fiets opgeladen en binnen in de zaal nog een drankje en een babbel met Bulls69 en z’n maat.  Dit is namelijk de plek waar we elkaar jaarlijks eens te zien krijgen.  De sympathieke Bruce Wayne kwam nog afscheid nemen voor hij naar huis vertrok.  Om middernacht zelf huiswaarts.  Door het droge weer was alle materiaal proper gebleven en de stoffige fiets kon op de auto blijven voor morgen, zondag, voor de toer La Trace d’Hez.  Het was toch ruim halfdrie eer ik in m’n nest lag!  Na een zeer korte nacht zat de nachtrit nog in de benen, want ik heb daar op zondag in Tangissart serieus afgezien!  Ik had zelfs niet meer de fut om te schrijven, iets dat nog nooit gebeurd is!  Maar vandaag heb ik dan toch m’n best gedaan!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1203139#1203139

Batman: http://nl.wikipedia.org/wiki/Batman_(personage)

Gotham city: http://nl.wikipedia.org/wiki/Gotham_City

18-04-2011 om 21:47 geschreven door StrammerMax

La Esterella overleden op maandag 11 april 2011.   





als een wachter aan de Schelde staat gij in weer en wind
heersend over stad en velden die de stroom tot één verbindt
als een baken in de baren, blijft gij steeds het zinnebeeld
dat vooruitgang en welvaren over Vlaanderen verdeelt

oh Lieve Vrouwe Toren
hoog boven 't Vlaamse land
wij zijn in uw schaduw geboren
zo hecht aan u verwant
nooit zullen wij vergeten
de dapp're gouden haan
voor u, lieve toren
zal steeds ons hart slaan
blijf daar voor eeuwig staan

uit de stad van de sinjoren rijst gij op, zo slank van lijn
laat uw bronzen klokken horen als ons daag'lijks liefst refrein
veel geheimen moet gij borgen uit 't verleden en van nu
want uw kind'ren met hun zorgen wenden zich vol hoop tot u






http://www.gva.be/antwerpen/la-esterella-92-overleden.aspx

http://www.youtube.com/watch?v=DwBVRKA7nHI

http://www.youtube.com/watch?v=7HZJom88c6o

http://www.lyricstime.com/la-esterella-oh-lieve-vrouwe-toren-lyrics.html

13-04-2011 om 02:04 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-35-45-55 km) 16 ième Bike Day Gileppe Hautes Fagnes vanuit de Militaire Kazerne te Eupen.

Het was weer vroeg vanochtend en ik had tijd nodig om wakker te worden!  Even over achten zat ik dan toch in de auto, voor alle zekerheid nog snel even tanken, en dan op weg voor een lange rit van ruim anderhalf uur en 150 km!  Want Eupen is toch een eind rijden!  Gelukkig hadden nidecker en zijn vriendin niet te lang op mij moeten wachten, zodat we na een ietwat chaotische inschrijving, omstreeks 10.15 u van start konden gaan.  Want het was niet duidelijk of je dan wel of niet een briefje moest invullen en waar je diende aan te schuiven!  Ik was zeer benieuwd naar wat ik voor de wielen zou krijgen.  De Ardennen zijn voor mij op gebied van biken onbekend terrein!  Ik ben een aantal jaren geleden wel eens in Francorchamps komen biken, lees afzien, nadat een kameraad me na veel aandringen dan toch mee naar ginder had weten te krijgen!  Veel moeten klimmen is voor mij immers vaak afzien!  Gelukkig had ik sinds gisteren de beschikking over een tweedehands Turner Flux fully, gekocht van rubber-12 en door hem vakkundig in elkaar gezet met oudere en nieuwe materialen en voorzien van een stel nieuwe wielen.  Noodgedwongen nadat mijn mooie fiets op 30 januari werd gestolen!  Met mijn oude bike, die ik tijdelijk weer in dienst had genomen, had ik hier weinig kunnen komen uitrichten!  Alles werkte voortreffelijk, het was een plezier om weer over degelijk materiaal te kunnen beschikken.

De tocht was zwaar, er zaten stevige klimmen in, zodat het voor mij soms al wel eens te voet lopen was!  Maar al bij al viel het nog mee, er zijn al plaatsen geweest waar ik meer heb afgezien!  Ik heb ook duidelijk minder schrik dan vroeger.  Alleen als het in een afdaling toch te steil wordt, dan knijp ik ze toch nog altijd!  Niettemin zei ik tegen nidecker dat, indien ik zo’n tochten zou gereden hebben in het begin van m’n mountainbikend leven, mijn broek al vol zou gelegen hebben!  Jaloers keek ik naar de jonge gasten, de pluimgewichten, die me voorbijstaken, terwijl ik mijn logge lichaam door de Ardennen trok!  En naar de jongere kerels die zonder verpinken over de met stenen bezaaide paadjes naar beneden reden, terwijl ik me veiligheidshalve inhield, teneinde te vermijden van mijn smoelwerk kennis te doen maken met de Ardeense ondergrond.  Maar het ging, aan mijn tempo (lees tergend traag) en op mijn manier (lees pannenkoeken-stijl)!

Tijdens de rit konden we genieten van de pracht van wilde bloemen, ik vermoed een soort witte anemonen en kleine gele bloemen.  We reden door bossen om even verder dan weer een prachtig vergezicht te hebben op de groene en zonovergoten omgeving op plaatsen waar de weiden nog afgeboord worden door hagen.  De bevoorrading kwam na 18 km.  Veel was daar niet te rapen: koekjes met chocolade, kokoskoekjes en peperkoek.  Lekker, maar eigenlijk geen voer voor tijdens het sporten.  Met enige verlegenheid moet ik deze keer toegeven dat ik niet voor de langste afstand gekozen heb!  Integendeel voor de kortste, buiten de 15 km, waarvan we de afslag al gepasseerd waren.  Bij aankomst zou blijken dat hij een pak langer was dan de aangekondigde 25 km.  Vermits het de eerste keer was dat wij hier kwamen, toch maar het zekere voor het onzekere genomen!  Na de bevoorrading was er wat oponthoud omdat iedereen z’n bike twee keren over een poortje diende te hijsen met tussenin een griezelig smal paadje vol bulten en wortels naast een afgrond.  Naar het einde toe was de vriendin van nidecker niet meer welkom, vermits we de Limburger Weg passeerden en zij in Hasselt woont! 

Toen we weer op het door mooie gebouwen omringde binnenplein van de kazerne toekwamen, hadden we 35 km op het tellertje staan, wat toch een pak meer was dan de voorziene 25!  Niet dat ik er kwaad voor was.  Ik had nog fut over, maar indien er op de grotere afstanden nog veel hellingen voor de wielen zouden komen, had die snel op kunnen zijn.  Want op vlakker terrein kan ik lang aan de gang blijven, zoals een Duracell-konijn, maar de batterijtjes gaan snel leeg als de klimmen elkaar snel opvolgen!  Dan zijn mijn benen niet sterk genoeg om helemaal tot boven te geraken!

Toen ik wat ging halen om te drinken merkte ik dat er ook hot-dogs, een lange knakworst in een broodje, en stukken paas-cake verkocht werden.  En we hebben ons daar stante pede te goed aan gedaan!  We moesten even wachten op de aanvoer van nieuwe broodjes, maar kregen er wel twee worsten tussen omdat de zuurkool intussen op was!  Iets eetbaars was welkom en we kikkerden er direct van op terwijl we in het zonnetje konden zitten!  Zalig!  Ik kreeg terstond een vakantiegevoel!  Er zouden 1300 deelnemers geweest zijn.  “Zouden die ons allemaal voorbijgestoken zijn”, vroeg de vriendin van nidecker zich af!  Degenen die na ons vertrokken zijn in ieder geval wel!    Toch een pluim omdat zij deze rit tot een goed einde heeft weten te brengen!  Nidecker heeft onderweg een hele fotoreportage gemaakt!

Ik vroeg me af of ik de mensen in Eupen in het Frans dan wel in het Duits te woord diende te staan!  Tot ik merkte dat de man die de drankbonnetjes verkocht Nederlands sprak!  Ik weet nu ook wat ik moet roepen als ik een Franstalige bang wil maken!  Bouh!  Want langs de Vlaamse kant van de put van Boirs stond op de borden “Boe!  Met de motor?  Laat je niet verrassen!”  En eens de put voorbij was dat “Bouh!  Anticipez pour le danger!”  Gek land waarin we wonen!  Als Di Rupo de transfers natuurlijk berekent zoals men in Eupen de afstanden van de toertochten bepaalt, dan gaat er nog een pak meer naar het zuiden van het land!

Tijdens de terugrit met de auto overviel me plots een diep gevoel van gelukzaligheid!  Wat een mooie dag!  Schitterend weer, de natuur die overal weer ontluikt en de bomen die weer groen beginnen te kleuren in hun voorheen kale kruinen.  Terwijl op de radio de “Lambada” werd gedraaid.  Door de vibraties van de muziek kreeg ik vlinders in m’n buik!  En morgen kan ik lekker uitslapen, want ik hoef niet naar het werk!  Spijtig dat het toch een heel eind rijden is naar ginder!  En dat het misschien ook een duur ritje kan worden, want ik vrees te zijn geflitst aan de werken in Boirs!  En ik was beslist niet de enige!  Dat machientje had werk en ging nogal zijn gangen!  En ik zat serieus boven het getal in de rode cirkel!  Kon ik dat ook maar zeggen van m’n snelheid op de fiets! 

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1200019#1200019

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1200034#1200034

10-04-2011 om 23:42 geschreven door StrammerMax

"Heel het traject staat mooi uitgestippeld op een wandelkaart. Vanmorgen is een groep wandelaars in Wuustwezel vertrokken en in de loop van de namiddag hopen ze het Ravenhofkasteel te bereiken. We hebben de sportievelingen beloofd en met een auto terug naar huis te brengen. Het is de bedoeling dat dit netwerk ook aansluit op de wandelwegen bij onze noorderburen", aldus Alida De Bie.

Bij de opening van het netwerk, kreeg de burgemeester het gezelschap van enkele ridders van Ortus Phoenix. Zij zorgden voor kinderanimatie en toonden aan dat wandelen iets is van alle tijden.

Bron GVA: http://www.gva.be/antwerpen/stabroek/kinderen-en-ridders-openen-wandelproject.aspx

05-04-2011 om 00:46 geschreven door StrammerMax

Nieuw wandelnetwerk Kempense Heide geopend aan het Ravenhof in Stabroek op zondag 3 april 2011.

Wandelnetwerk Kempense Heide serveert 530 kilometer wandelplezier in de gemeenten Brasschaat, Brecht, Essen, Kalmthout, Kapellen, Stabroek en Wuustwezel.

Zoals bij het populaire fietsroutenetwerk kunnen wandelaars zelf trajecten uitstippelen langs prima wandelpaden, die met elkaar verbonden zijn via knooppunten. De rechthoekige rood-witte borden met nummer houden je onderweg op het juiste pad.

De blikvangers van het wandelnetwerk Kempense Heide? Schitterende parken, tuinen en natuurgebieden. Van de Wildertse Duintjes tot de Kalmthoutse heide. Van het Mastenbos tot de Antitankgracht. Van het Peerdsbos tot het Arboretum Kalmthout. Stuk voor stuk toppers, sommige zelfs met Europese allure.

Met behulp van de gedetailleerde overzichtskaart (8 euro) stippel je zelf talloze wandelingen op maat uit.

Praktisch:

Kaarten kan je online bestellen of aankopen in de toeristische infokantoren van de 7 gemeenten.

De bewegwijzering van het nieuwe netwerk is volledig afgerond op 15 april.

Bij aankoop van de kaart ontvang je een gratis bon voor het boekje met praktisch info (beschikbaar vanaf midden mei).

Bron: http://www.antwerpsekempen.be/nieuws_detail.aspx?blogid=22106

Meer dan 500 kilometer nieuwe wandelwegen.

vrijdag 01 april 2011, 05u00

STABROEK / BRASSCHAAT / KAPELLEN / WUUSTWEZEL / BRECHT - Ten noorden van Antwerpen wordt nu zondag het nieuwe wandelnetwerk ‘Kempense Heide' officieel in gebruik genomen. Het strekt zich uit over meer dan 500kilometer, van Stabroek tot Wuustwezel. Via dit wandelknooppuntennetwerk kan je wandelingen maken in de gemeenten Brasschaat, Brecht, Essen, Kalmthout, Kapellen, Stabroek en Wuustwezel. Aan het Ravenhof in Stabroek vindt een publieksopening plaats, waarbij je vanaf 9.30 uur vrij kan wandelen op basis van suggestielussen. Je kan van daaruit ook naar Wuustwezel wandelen, waar het andere startevenement plaatsvindt. Om 13.30uur wordt in Stabroek het startbord onthuld en om 14uur vertrekt een wandeling onder begeleiding van een gids. Er wordt animatie voorzien door het Middeleeuws gezelschap Ortux Phoenix en er staat een springkasteel.

Uit het Nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=LV38BC23

Wandelnetwerk 'Kempische Heide' is geopend.

maandag 04 april 2011, 05u00

STABROEK - Aan kasteel Ravenhof vond afgelopen zondag de publieksopening plaats van het wandelknooppuntennetwerk 'Kempische Heide'.

Analoog aan de fietsknooppuntennetwerken is er ten noorden van Antwerpen nu ook een wandelknooppuntennetwerk gerealiseerd. Wandelliefhebbers kunnen in de gemeenten Brasschaat, Brecht, Essen, Kalmthout, Kapellen, Stabroek en Wuustwezel naar hartenlust wandelingen uitstippelen, in totaal goed voor zo'n 530kilometer. Het project kwam tot stand met Europese subsidies. In Wuustwezel en in Stabroek vonden afgelopen zondag openingsevenementen plaats.

Bed & Breakfast

'De volledige 530 kilometer kan je in één dag natuurlijk niet afleggen, maar je kan eventueel overnachten in een hotel of Bed & Breakfast. Ook in Stabroek zal er op termijn een Bed & Breakfast komen', stelde de Stabroekse burgemeester Alida De Bie(CD&V) in haar openingswoord. De burgemeester stelde verder dat Nederland wellicht net over de grens snel met een wandelknooppuntennetwerk zal volgen, zodat wandelliefhebbers in de regio helemaal hun hart zullen kunnen ophalen.

In Stabroek alleen al werden er 348bordjes, 48knooppuntenpalen en 20doorverwijspalen geplaatst. De wandelkaarten voor het netwerk zijn te koop bij de toeristische diensten van de verschillende gemeenten. In Stabroek is de kaart ook te koop in het Koetshuis, nabij het Ravenhof.

Uit het Nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=FN38E2QJ

05-04-2011 om 00:26 geschreven door StrammerMax

Bloesemtocht (15-20-30-40 km) van de Sportdienst te Borgloon, Parel van Haspengouw.

Het was vandaag weer vroeger dan tijdens de week toen de wekkerradio begon te spelen!  Kort na middernacht waren er hier een paar stevige regenbuien geweest, maar ’s ochtends was het droog en alles wees er op dat het een genietbare zondag zou kunnen worden.  Om acht uur zat ik in de auto voor een stevige rit naar Borgloon, met wat vertraging ter hoogte van Geel en Ham.  Ik had tot vanochtend getwijfeld of het nu Bertem dan wel Borgloon zou worden.  Maar omdat ik in deze streek eigenlijk nog nooit geweest ben, heb ik dan voor de tweede optie gekozen.  Bij het vertrek een berichtje gestuurd naar nidecker dat hij me kon verwachten.  Een parkeerplek gevonden naast een boomgaard.  Terwijl ik me stond klaar te maken kwamen geregeld bikers voorbij.  Het was duidelijk dat ik op het parcours geparkeerd stond!  Alsof we het getimed hadden, kwamen ook nidecker en diens vriendin toe aan de start.  Om halftien zijn we vertrokken.

Ook al was er daarnet wat passage voorbij m’n auto, we hebben na het vertrek niet zo heel veel bikers meer gezien.  Slechts af en toe werden we ingehaald.  Ook al had ik onderweg naar hier, onder anderen ter hoogte van het klaverblad van Lummen, een paar fikse buien gehad, alles lag er zeer droog bij.  De veldwegen waren zelfs keihard.  De grond deed me wat denken aan deze die je ook vindt in Bertem, Heverlee en Loonbeek in Brabant.  Een keiharde bodem die kan veranderen in een vettige slijkpoel van zodra er wat te veel regen op valt!  Brede en smallere veldwegen werden ons deel.  Op veel bossen kan de streek rond Loonbeek, wat zich de Parel van Haspengouw noemt, blijkbaar toch niet rekenen.  Het weinige bos dat we gepasseerd zijn was dan nog privé.  Omwille van het glooiende landschap had je bij momenten wel mooie vergezichten, die toch wat teniet gedaan werden door de grijze lucht en de vochtigheid die in de lucht hing.  Om de fruitbomen in al hun bloesems te kunnen bewonderen was het nog iets te vroeg.  Er stonden al wel fruitbomen in bloei, maar op de meeste plaatsen stonden de bloemknoppen nog op openbreken.  Na het zien van de reeks Katarakt op de televisie moest ik hierbij denken aan de mensen die hun boterham verdienen met de misschien toch wel speciale stiel van fruitkweker.  Je rijdt die bomen niet meer zomaar achteloos voorbij.

Het parcours was zeker niet vlak te noemen.  Zelfs kort na de start werden we al over een zachte helling naar boven geloodst om daarna in volle vaart een zeer lange afdaling te kunnen nemen.  Maar na een bocht naar links mochten we weer naar boven kruipen.  Er zaten af en toe korte en langere kuitenbijters in het parcours.  Na een zachte helling moesten we ineens een kort en steil stukje op naar een weide toe.  Dat lukte niet al te best!  Maar drie achteropkomerts raakten ook niet tot boven, alhoewel ze het beter deden dan wij!  Dan volgde een stuk natte weide en aanzuigende ondergrond.  Er zaten ook redelijk wat asfaltstroken in de tocht, maar omdat je er vaak moest klimmen, vroegen ze toch een inspanning.  Af en toe konden we even halt houden om aan onze drinkzak te lurken en om misses nidecker de kans te geven “het gat te dichten”!  We passeerden een plek die luisterde naar de naam “Heks”.  Ik had ook op de heenweg met de wagen plaatsnamen opgemerkt waar ik nog nooit van gehoord had!  Van Vliermaalroot had ik al wel gehoord.  Wat een poëtische plaatsnaam!

De bevoorrading kwam na een twintigtal kilometer.  Onder een tentdak stonden een aantal mannen die iedere toekomende deelnemer een bekertje sportdrank, een banaan en een koek toestopten.  Nadat we dit lekkers achter de kiezen hadden konden we er weer even tegen en werden we richting Kuttekoven gestuurd.  Jammer genoeg was het intussen toch beginnen regenen.  Omdat mister en misses nidecker pas de draad na een aantal maanden winterse inactiviteit weer hadden opgenomen, hebben we gekozen voor de 30 km.  De splitsing kwam trouwens pas aan het einde van de tocht.  Bij mij was het vat nog niet af, maar omdat nidecker ook altijd wacht op mij wanneer hij in beter vorm is, ben ik deze keer dan ook solidair gebleven.  Het was een leuke rit.  Jammer dat het niet droog bleef tot aan het einde.  Na een drankje in de sporthal werd ik uitgenodigd ten huize van misses nidecker om er mee een boterham te eten.  Nooit gedacht dat ik ooit in een Hasselts huis onder de douche zou staan!  Ik heb dank zij de bike al diverse mensen leren kennen in verschillende streken in Vlaanderen.  Het was intussen ook al lang geleden dat we elkaar nog gezien hadden.  Daarna werd, zoals vermoedelijk in vele Vlaamse huiskamers, de tv aangezet om te kijken naar De Ronde van Vlaanderen.  De rit naar huis verliep van een leien dakje, nergens drukte op de snelweg.  M’n fiets nog proper gemaakt, en dat betekende meteen het einde van deze zondag en weekend!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1197451#1197451

04-04-2011 om 00:24 geschreven door StrammerMax