Toertocht Rando la Champêtre (15-25-35-45-55-65 km) te Libin op Pinksterenzondag 24-05-2015.

Traditiegetrouw was ik op uitnodiging van een bevriend biker aanwezig voor een weekendje mountainbiken tijdens het weekend van Pinksteren in het gezelschap van een dertigtal deelnemers in de provincie Luxemburg. De uitvalsbasis is steeds een gîte en deze keer was dat de gîte in het piepkleine Basseilles nabij Erneuville. Op vrijdagavond was er de mogelijkheid voor het deelnemen aan een nightride (19 km) uitgestippeld en begeleid door een grote delegatie bikers van de club uit Erneuville. Op zaterdag reden we de toertocht van Erneuville (65 km) die op GPS ter beschikking was gesteld. Het toeval wil dat ik deze rit vorig jaar half augustus gereden had. Op zondag deden we mee aan de georganiseerde rit vanuit Libin die we ook in 2012 gereden hadden, de Rando la Champêtre. We logeerden toen in Daverdisse. Op maandag reden we een kortere rit (37 km) vanuit Basseilles over Lavacherie en terug. Ook op GPS ter beschikking gesteld door een biker van de club uit Erneuville.

De tocht van vrijdagavond reed ik niet mee. Ik kon thuis niet zomaar alles achterlaten en ben ook pas rond 21.00 u vertrokken om files te vermijden. Op exact twee uren rijden was ik daardoor ter plekke. De rit van zaterdag voerde ons vanuit Basseilles naar Ortho, La-Roche-en-Ardenne en Vecmont weer naar de gîte. Jari en ik speelden de groep tragere rijders al gauw kwijt en wij hadden dan nog af te rekenen met mechanische pech. In La Roche vonden we echter vrij snel een door een Nederlandse dame uitgebate fietsenzaak die de herstelling met tweedehandsmateriaal kon uitvoeren. Intussen huurden wij van haar een bike zodat we onze tocht konden verder zetten en de fiets ’s avonds ophalen wanneer we de huurfiets weer inleverden. Ondanks de moeilijkheden hadden we toch nog een mooie rit van 65 km kunnen rijden, ook al hadden we in La Roche de picknickplaats waar Jean-Paul ons met een lunchpakket opwachtte niet kunnen vinden. Het was daar niet altijd even eenvoudig om de route terug te vinden. Het weer was mooi en het eten door iemand uit ons gezelschap ’s avonds klaargemaakt zeer lekker!

Op zondag was voorzien van om 9.30 u richting Libin te vertrekken, op een half uur autorijden van Basseilles gelegen. De meesten zaten echter omstreeks 9.00 u al in hun auto om uit te rijden. Om 9.30 u waren we daarom startklaar op de dorpskermis van Libin. Jari koos voor de 55 km en sloot zich bij de andere gegadigden daarvoor aan. Voor mij konden 45 km met 900 hoogtemeters volstaan. Bij aanvang nog aansluiting gevonden bij de groep voor de 55 km die ik in de verte naar boven zag kruipen. Het ging al vrij snel het bos in en op 1 km van het vertrek maakte de kleinste afstand van 15 km zich los van de 25-35-45-55-65 km. Op 3 km ging ook de 25 km apart en op 5 km scheidden de 35-45 km zich los van de 55-65 km. Intussen hadden we al een mooie portie bos achter de rug! Afscheid genomen van de anderen en dan gemerkt dat ook Ann en Marcel opteerden voor de 45 km. Die begon met een zeer stevige klim op een betonbaantje. Er kwam een weinig bereden eerder lastige technische singletrack na de afslag in het bos zodat ik mijn twee metgezellen al snel weer kwijtspeelde. Bulten, wortels en takken speelden me parten. Eens die track voorbij werden we op de proef gesteld tijdens een stevige klim over een grasspoor.

Enkele pittige klimmetjes in het bos werden afgewisseld met afdalingen. De parcoursbouwers hadden niet de gemakkelijkste wegeltjes uitgekozen. Vaak weinig bereden grassporen in de bossen, bezaaid met dood hout en wortels. Een steile afdaling leidde naar een breed grindpad in de omgeving van een expresweg. Dit baantje leidde omstreeks 9 km via een brug onder de snelweg. 10.20 u. Het was zeer rustig op het parcours, slechts af en toe kreeg ik andere bikers te zien. Een weinig bereden grasspoor voerde daarna door een imposant dennenbos. Zachte klimmetjes over brede en smalle bospaden werden vanaf dan ons deel. Na een zachte maar toch snelle afdaling over een grindpad in het bos zag ik beneden een jonge biker tegen een boom zitten en pijnlijke grimassen maken. Zijn maten kwamen naar hem toe, daarom ben ik niet gestopt. Het was duidelijk dat de kerel iets te overmoedig de afdaling had genomen en onderuit was gegaan op de losse steentjes! Ik vervolgde omstreeks 13 km mijn tocht over brede bospaden. 10.45 u.

Vanuit het bos bereikte ik een grote vijver op een plek die de kruising was tussen een bos en een park. Ik reed de vijver rond over een smalle track waar ook wandelaars liepen. Dat pad was de Sentier des Nutons oftewel het Kabouterpad in Libin. Dat verklaarde de wandelaars met kleine kinderen. Ter hoogte van een hut trof ik er op 14,50 km de eerste bevoorrading omstreeks 11.00 u. Voor de rijders van de 55-65 km was dit de tweede stop. Er waren sportdrank, fruit, koekjes, wafels, peperkoek en brokjes chocolade te eten, alles weliswaar gemillimeterd! Er kwam een stel jonge gasten toe en één daarvan zorgde wel voor een grappige noot toen hij net voor het afstappen met fiets en al omviel in het zicht van en tot jolijt van alle aanwezigen! Er was gelegenheid voor een korte babbel met organisator Jean-Paul die er toekwam met Morag, a British / Scottish lady in our company en die op pad waren voor de 35 km. Als organisator wilde hij als eerste aankomen om de andere bikers op te vangen bij aankomst in Libin.

Kort na de stop in het Kabouterbos maakte de 25 km zich weer los van de grotere afstanden. Voor die laatsten kwam er een stevige klim over nog eens een moeilijker berijdbaar grasspoor dat bezaaid lag met afgevallen dood hout. Niets anders dan boswegen werden ons deel, uiteraard met de nodige klimmetjes die ik langzaam maar zeker kon overwinnen. Omstreeks 19 km werd het klimwerk beloond met een lange, zeer plezante afdaling over een bosweg, overgaand in een grindpad tot aan een vrij nieuwe spoorweg voor de TGV. 19 km. Het ging direct weer het bos in over een pad in de hoogte met rechts van ons in de diepte het kabbelend riviertje la l’Homme. Er volgden enkele korte klimmetjes, een aantal natte plekken en we dienden drie keren door een klein beekje te rijden alvorens een asfaltbaan te bereiken ter hoogte van enkele huizen aan een bruggetje aan de rand van een dorpje met de schilderachtige naam Val-de-Poix. 20,50 km om 11.40 u. We doorkruisten Val-de-Poix en tot 22,50 km werd ik op de proef gesteld tijdens een zware off-road beklimming over een grindpad, een grasspoor en een bospad. Met als beloning een afdaling tot aan de splitsing van de 45-65 km en de 35-55 km midden in de bossen. Op 23,75 km van de start om 12.00 u. Gekozen voor de 45 km, ook al ving die aan met een wel zeer steile klim, de enige die ik niet al rijdend tot boven kon halen. Niet voor niks hadden de uitpijlers er boven met kalk “ouf” op de grond geschreven. Tot maar liefst 25,50 km was het klimmen geblazen over bospaden en grassporen in het bos. Het deel van het parcours tussen de 20 km en de 30 km was zwaar en zo goed als voortdurend klimmen met enkele korte vlakke stukken!

Om 12.20 u was er wat kans tot recuperatie omdat de omgeving wat vlakker werd toen we door een imposant beukenbos reden. Op 27 km kwam ik eventjes in de bewoonde wereld en staken we de TGV-spoorlijn over via een gloednieuwe brug. Enkele huizen stonden er op de heuvelflank verstopt achter de bomen hoog boven het spoor. De plek luisterde naar de naam Hatrival-Gare (Hatrival, deelgemeente van Saint-Hubert)).

Vanuit Hatrival-Gare ging het opnieuw in de richting van Libin. We kruisten de l’Homme en dienden te klimmen over een asfaltbaantje dat er door de bossen liep. Op 28,75 km ging het rechtsaf van het asfalt een bospad in en kregen we een mix van diverse off-road-paden voor de wielen. Op 31 km bereikte ik in dat bos de tweede bevoorrading. Drie heren zorgden er onder een tentje voor drinken en knabbeltjes. Ik was content van te zien dat andere bikers uit mijn gezelschap die op de grotere afstanden reden hier ook arriveerden. Ik begon al te vrezen dat alle anderen al zouden zijn toegekomen. Zo was er meteen wat ambiance aan deze stop. Toen ik van één van hen vernam dat Jari onderweg was ben ik weer vertrokken om mijn voorsprong niet te verliezen! Kort na de tweede stop splitste de 15 km zich weer af van de rest. Op 33 km was er voor de langste route van 65 km een korte extra lus voorzien want deze ging daar apart van de 25-35-45-55 km. Daardoor kwam ik de snellere medebikers van aan de stop gauw weer tegen nadat ze hun extraatje achter de wielen hadden. Onmiddellijk daarna kwam er nogmaals een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-55 km ergens midden in het bos.

Klimmende en dalende grassporen doorheen de bossen voerden tot aan een steengroeve op 37 km van de start. 13.50 u. Buiten dit waren er in de eindeloze bossen geen herkenningspunten. Na een stevig klimmetje op een paadje op de rand tussen bos en velden werd ik omstreeks 40 km door Jari ingehaald. Hij was lange tijd in het gezelschap van de anderen gebleven, maar had ze dan op een bepaald ogenblik het nakijken gegeven. Er volgden nog enkele stevige klimmetjes over rotsige paadjes. Nog enkele anderen van het gezelschap staken me voorbij, waaruit bleek dat de groepen uit elkaar waren gevallen. Naar het einde toe kwam er nog een technische singletrack in een bizar bosje met lage heuveltjes en dicht op elkaar staande bomen. Omstreeks 43 km kwam ik uit de bossen tevoorschijn en bereikte opnieuw de bewoonde wereld. Dit was het signaal dat het einde in zicht was. Een laatste asfaltbaantje bracht me weer tot aan de feesttent in het centrum van Libin. Omstreeks 14.30 u na op de kop de beloofde 45 km!

Mijn fiets schoongespoten en samen met Jari bij Jean-Paul en Morag mijn bonnetje afgehaald voor de beloning, meer bepaald een portie “sanglier” dat ter plekke aan het spit bereid was. We hadden geluk, want wij hadden één van de laatste porties! Intussen was bijna het hele Vlaamse gezelschap van dertig bikers toegekomen dat samengetroept zat onder een tent. Omstreeks 15.30 u weer teruggekeerd naar de gîte in Basseilles. Daar zorgde ’s avonds enkele goede zielen uit ons gezelschap voor een barbecue. Buiten, alsof het zomer was.

Op de maandag van Pinksteren vertrok een deel van het gezelschap weer huiswaarts. Na een stevig ontbijt met de overblijvers in twee groepen vertrokken voor een GPS-rit van Basseilles naar Lavacherie (Sainte-Ode) en terug. De trage groep bestond uit Morag, Jean-Paul, Jari en ik. De rit voerde ons bij aanvang voorbij het verlaten Centre Hospitalier de l’Ardenne dat gelegen is in het domein van het kasteel van Celly van baron Empain zaliger in Baconfoy (Sainte-Ode). Het kasteel fungeerde ooit als sanatorium voor aan tuberculose lijdende teruggekeerde krijgsgevangenen van de Tweede Wereldoorlog. Het verklaart ook de bizarre kasteelpoort op een nabijgelegen rondpunt aan de ingang naar het ziekenhuis toe. Even verder reden we voorbij het rusthuis van Baconfoy-Sainte-Ode dat niet meer voldoet aan de normen van deze tijd en ondanks verouderd nog steeds operationeel is. Later op onze tocht zouden we nog een groot verlaten vakantiehuis van de Christelijke Mutualiteiten te Amberloup (Sainte-Ode) passeren. Allemaal plaatsen van vergane glorie! Het werd een zeer mooie rit met mooie tracks, enkele stevige hellingen en 710 hoogtemeters op een afstand van 37 km en door een afwisselende omgeving. Soms was het wel wat zoeken naar de te volgen richting. Onderweg kregen we zelfs wilde everzwijnen te zien! De snellere groep bleek meer problemen gehad te hebben om het juiste spoor te vinden! Toen we omstreeks 15.00 u vanaf de gîte huiswaarts keerden begon het na een prachtig weekend te regenen! Ik was met gemengde gevoelens omwille van mijn niet al te optimale conditie vertrokken, maar het was een knap weekend in het gezelschap van vele gelijkgestemde zielen!

Jari zorgde voor de tracks op Google-Maps:

23-05-2015: Basseilles – Ortho - La Roche – Vecmont - Basseilles: klik hier!

24-05-2015: toertocht Libin: klik hier!

25-05-2015: Basseilles – Lavacherie-Sainte-Ode – Basseilles: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

30-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45-60 km) van TWC De Grensrijders te Luyksgestel op zondag 17-05-2015.

Op zondag 17 mei 2015 nog eens de grens overgestoken om te gaan biken bij TWC De Grensrijders vanuit De Drie Linden te Luyksgestel. Tijdig vertrokken want de Nederlanders zijn altijd vrij snel met het weer ophalen van de pijlen! Mijn maat Jari opgepikt en om 8.45 u waren we ingeschreven en op weg. Het ging het dorp uit langs de kapel aan de Kapeldijk over deze lange zandweg om 2 km verderop het bos en een eerste singletrack in te rijden. Deze leidde naar de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km op 2,75 km van het vertrek. Voor ons ging het linksaf een volgende track in. Vanaf 4,50 km reden we gedurende een dikke kilometer door een meer open heidegebied om dan weer resoluut de bossen in te duiken. Zandwegen en singletracks raakten slechts op 8 km even aan de bewoonde wereld waar we voorbij het hotel en kampeerterrein Postelhoef reden.

We reden opnieuw de bossen in over wasbordpaden, een beetje typisch voor deze streek. Singletracks voerden ons dan verder door de bossen tot we op 11 km in een open ruimte arriveerden. Daar konden we genieten van een zeer knap stuk parcours in een open en groen gebied met bomen, grassen, bloeiende brem en een bosvijver. Op 12,50 km kwam er weerom een splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km. We vervolgden onze weg door de bossen tot we er omstreeks 16 km even uit tevoorschijn kwamen in een open veld dat volledig door bos was omringd. We passeerden een zone waar de bomen gerooid waren om op 17 km voorbij de gekende grenspaal met het Belgische Lommel gestuurd te worden. Er loopt daar ook een toeristisch fietspad en een vaste route langs. We maakten gebruik van de bospaden en zandwegen in de buurt van de landsgrens. 18,50 km om 10.00 u.

Vanaf 19 km konden we ons hart ophalen tijdens het rijden over leuke paden, singletracks en zandwegen in het bosgebied Stevensbergen. Hadden we tot hiertoe meestal alleen gereden, op deze plek kregen we eigenaardig genoeg plots het gezelschap van heel wat andere deelnemers. Op 23 km van het vertrek arriveerden we om 10.15 u aan de pauzeplaats. Daar was nog redelijk wat beweging. De bevoorrading met knabbels en drank gebeurde zoals steeds vanaf een grote vrachtwagen waarvoor een tent en tafels waren geplaatst. Het was niet de eerste keer dat we een tocht van de Grensrijders reden! Aan de stop was meteen ook een splitsing tussen de ritten van 25 km en 45-60 km. Om 10.30 u kozen we er voor de grootste afstand. Tot 30 km reden we over eigenlijk niets anders dan soms vrij lange singletracks door de bossen. Ter hoogte van een plek waar ook een vaste route liep zorgde een twijfelachtig opgehangen pijl er voor dat heel wat bikers verkeerd reden. We zijn daar even op onze stappen teruggekeerd. Degenen die verkeerd reden kwamen gelukkig automatisch weer op de route terecht.

Vanaf 30 km voerde de rit ons doorheen de bossen van het Landgoed De Kempen. Brede bos- en zandwegen leidden tot de vierde splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km. Die kwam op 35 km van het vertrek. We doorkruisten een open vlakte in het natuurgebied De Kempen aan het domein Witrijt. We arriveerden op een asfaltbaan ter hoogte van de zandweg Weyerkens in Bergeijk. De baan over en het bos in om op 37 km de splitsing te treffen waar de 45 km en de 60 km uit elkaar gingen. 11.30 u. Vanaf hier troffen we niets anders dan bossen met af en toe een intermezzo over open plekken zonder ook maar één glimp van de bewoonde wereld op te vangen! Na 45 km kwamen we toe op de tweede pauzeplaats bijna exact op het middaguur. Na de stop ging het verder door de bossen met op 48 km een verhard fietspad dat er dwars doorheen liep. Niets dan bossen van het domein De Kempen werden ons deel. Op 50 km kwam er een pad met redelijk wat wortels waarna we toekwamen op een grote baan. 50,75 km om 12.30 u.

De voortzetting van onze rit door de bossen werd op 52 km even onderbroken door de doortocht langsheen open velden met in de verte een zicht op de bewoonde wereld. We reden een eindje tegen de richting van een rode vaste route in waarbij we op 53 km een beek kruisten via een bruggetje. Nog tot zo’n 55 km reden we tegen de rode vaste route in en kregen we een aantal singletracks voor de wielen. Het is anders geen goed idee van tegen een vaste route in te fietsen over bochtige singletracks zonder zicht op eventuele tegemoetkomende bikers die zo’n route rijden! Na om een open veld gefietst te hebben was het even uitkijken naar de volgende pijl. Van 55 km tot 60 km konden we nog genieten van de doortocht van een knap bos met paden en singletracks, nu en dan over enkele heuveltjes tot aan de rand van het dorp Luyksgestel.

In plaats van naar af gestuurd te worden kwam er toch nog eerst een rondje door een bos en de overtocht van zandwegen door de velden met bloeiende brem. We reden voorbij m’n wagen die tegenover de witte molen “De Deen” geparkeerd stond om met 63 km De Drie Linden weer te bereiken. Het was inmiddels 13.30 u, dus veel leven was er niet meer te bespeuren aan de aankomst. We zijn dan nog een hapje gaan eten bij de frietchinees naast De Drie Linden alvorens de rit huiswaarts aan te vatten. Zoals steeds in deze streek hadden we kunnen genieten van een mooie rit bij mooi weer. Een rit die quasi voor de volle honderd procent door de bossen voerde, weg van de bewoonde wereld.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl!

StrammerMax

22-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-27-43-53 km) van KFC De Vrede te Wechelderzande op donderdag 14-05-2015.

Als er een feestdag in de week valt, zoals Ons-Heer-Hemelvaart hebben we altijd kans op een extra toertocht! Omdat Jari andere plannen had, gekozen voor een toertocht dicht bij huis, meer bepaald de toertocht van KFC De Vrede vanaf de voetbalvelden in Wechelderzande.  Omdat deze toertocht altijd samenvalt met een rommelmarkt op de velden, was het zeer druk aan de start. Me ingeschreven en om 9.45 u was ik op pad. Het vertrek verliep via de singletracks in het bos naast de voetbal en ik kwam er de twee snelle Bierbikers, man en vrouw, tegen! Op 2 km van de start maakte de kidstoer van 15 km zich los van de 27-43-53 km.

Voor de grote jongens ging het zandweg door en de bossen in naar het bekende hutje aan de bosvijver in de Visbeekvallei. We reden er over enkele mooie singletracks op de rode vaste route in een bos waar veel buitenhuizen staan. Op 6 km kwam de plek waar de 27 km apart ging van de 43-53 km. 10.10 u. In de verte zag ik de twee mannen met een pak van de Garage Felix uit Brecht rijden. Ik kom dat duo de laatste tijd geregeld tegen, ook op toertochten verder van huis. Er volgde de lastige bultige singletrack die deel uitmaakt van de rode vaste route sinds het parcours daarvan gedeeltelijk werd verlegd. Ik passeerde het paardengedoe Lille Stables en eens daar voorbij kwam de splitsing tussen de 43 km en de 53 km op 8 km van de start. 10.20 u. Gekozen voor de langste tocht. Die voerde bij aanvang over brede zandwegen tussen buitenhuizen om toe te komen in de bossen die langs de snelweg E34 liggen. Daar passeerde ik het rondpunt van het op- en afrittencomplex van Beerse en de Lilse Bergen en reed er over de tracks van de blauwe vaste route. 11,50 km.

Het ging een hele tijd over een zandpad door het bos langsheen de afsluiting van de Lilse Bergen en rechtsaf ter hoogte van een beek met bruggetje waar we niet over moesten. Een bosspoor voerde evenwijdig met de beek. Op 14 km arriveerde ik opnieuw op de plek waar de 43 km en de 53 km apart waren gegaan nabij Lille Stables. We kregen dan de mooiste singletrack op de rode vaste route, degene die vertrekt aan Lille Golf. Daarna volgden nog delen van de vaste rode route met enkele knappe singletracks. Op 18,50 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 27-43 km en van 53 km. 11.00 u. Hier kreeg ik eindelijk nog eens drie deelnemers te zien, eentje voor de 43 km en twee voor de 53 km. Voor de langste afstand was hier een korte extra lus ter hoogte van het bosfietspad. Een zandweg leidde naar de E34 waar we eventjes evenwijdig met de snelweg reden over een oud niet onderhouden asfaltbaantje. Ook hier nog eens twee bikers in wiens zog het een singletrack in ging evenwijdig met een beek en over een gammel bruggetje.

Ik kwam toe op de grote baan door Wechelderzande in de omgeving van de start. Het parcours kruiste de baan en ging het bos weer in over een weinig gebruikte singletrack voor een knap stukje parcours dat eindigde in de bewoonde wereld tussen dure villa’s. Op 25 km ging het een assenwegeltje in en reed ik voorbij de in de bossen verscholen Zevende Hemel. Op 36 km kruisten we via een brug de E34 en via zandwegen bereikte ik op 37 km het motorcrossterrein van Lille. Ik reed er over een zeer lange assenweg tot aan de eerste bevoorrading op 29,50 km. 11.50 u. Er kwamen ook bikers uit een andere richting, dus allicht passeerde de toer hier een tweede keer. Dat kon mijn vermoeden bevestigen dat ik daarnet meende van de twee Bierbikers in de verte gespot te hebben. Allicht waren die al voor de tweede keer aan de bevoorrading gepasseerd en op de terugweg. Aan de bevoorrading was buiten een wafel en partjes appelsien niet veel te rapen en de drie mannen die er zaten waren weinig van zeggen, alsof ze er wat tegen hun zin zaten!

Na de stop ging het door de bossen op de rand met de bewoonde wereld van Poederlee (Lille) om omstreeks 34 km weer volop midden in de bossen te rijden. Daar kwam er een splitsing tussen de 43 km en de 53 km. Sinds de stop had ik nog slechts één biker gezien. We kregen wat heuvels voor de wielen, zandwegen tussen bos en velden tot aan de grote baan Sassenhout in Vorselaar. Op 37 km kreeg ik Bruce Wayne en Mr. C. daar te zien! Dan waren ze deze keer toch ver van huis om te komen rijden! 37 km om 12.30 u. Landelijke paden en boswegen voerden me naar de Kapel aan de Zittaart (anno 1885) te Poederlee. Ze staat midden op een kruispunt van wegen. 39,50 km. Er volgden nog enkele mooie singletracks in de bossen tot Poederlee. Op 43 km van de start kwam er op een zandweg een splitsing tussen de tochten van 43 km en van 53 km. De grote toer werd van hieraf direct naar (dezelfde) bevoorrading gestuurd. Er waren nog steeds wafels en partjes appelsien om te eten. 13.00 u.

Na de tweede bevoorrading werden we tot 46 km over wegen met veel los zand gestuurd. In de verte hoorde ik opnieuw het gebulder van de motoren op het crossterrein. De kidstoer maakte zich er op een betonbaantje los van de andere ritten. Op 47 km kregen we nog een mooie singletrack over enkele heuveltjes naast een vijvertje in een bos. Op 50 km kruiste ik de E34 op een plek waar daarop wegenwerken aan de gang zijn. Het beton wordt overal systematisch vervangen door asfalt. Het zal er eindelijk zachter rijden zijn! De kidstoer ging er nogmaals apart op een asfaltbaantje aan voetbalvelden. Samen met twee andere bikers dook ik het bos in voor nog een extra lusje over bijna dichtgegroeide singletracks ter hoogte van een weg die Rommelzwaan heet! De kidstoer kwam er nadien weer bij. Veld- en boswegen leidden naar nog een singletrack. 53 km. Daar kreeg ik toch nog twee bikers te zien aan het einde van mijn eenzame rit. Het ging een wijk met nieuwe villa’s in naar een bos waar we bij de meeste toertochten gewoonlijk uit komen. Voor de laatste 2 km kregen we daar nog een singletrack met wat bochtenwerk. Ik reed m’n eigen wagen voorbij en om 14.00 u was ik na 55 km weer bij af. Veel bikers zag ik niet meer zitten en de voddenmarktbezoekers hadden de tafeltjes buiten aan de kantine ingepalmd.

Het parcours van deze toertocht was goed en wat men van deze streek kan verwachten. De organisatie liet wel wat te wensen over en ik was niet de enige deelnemer die deze mening was toegedaan. De bepijling was niet te best en onoordeelkundig opgehangen. Pijlen hangen namelijk het best voor en niet na de bocht! Daardoor toch een aantal keren gemist en dat begint op de duur te enerveren. De bevoorrading was ook vrij karig. Ik heb het allemaal niet aan mijn hart laten komen en me toch weten te amuseren op deze extra vrije dag!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be!

StrammerMax

21-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (35-55-75 km) van de Bergpallieters te Buggenhout op zaterdag 09-05-2015.

Vorig jaar reden we de Herdermarathon, dit jaar kozen we eens voor een toertocht die we nog nooit gereden hadden, meer bepaald de toertocht van De Bergpallieters (35-55-75 km) als deel van hun Klimmuurfeesten aan de Platteput te Buggenhout. Jari opgepikt in Breendonk. Op één van de kleine parkings rond de sporthal en het cultureel centrum vonden we een parkeerplekje en troffen we Petruske die ook kwam rijden. Om 10.30 u waren Jari en ik ingeschreven en konden we op pad. Het ging het dorp uit en reeds op 1 km van het vertrek doken we een bos in. Een zeer lange assenweg werd gevolgd door een landelijk betonbaantje. Toen dat op 5 km van het vertrek tussen huizen een straat in dook had ik het gevoel daar ooit al gereden te hebben en op het moment dat ik dat aan mijn maat kond wilde doen zagen we een bord staan dat aankondigde dat we het grondgebied van Opwijk betraden. Allicht ben ik hier al gepasseerd tijdens de Boerenbike van de KWB Opwijk. Net voor het inrijden van Opwijk hadden we een pijltje gemist ter hoogte van Leireken. Daar moesten we een grasspoor in en we reden rechtdoor! Er waren er nog die in deze omgeving gemist hadden.

We reden een eindje evenwijdig met een spoorweg, gingen er via een laag tunneltje onderdoor en vervolgden ons pad naast het spoor door de vallei van de Puttenbeek. Ook hier had ik ooit al eens geweest. In Merchtem dienden we ter hoogte van de spoorweg de drukke baan Klei te kruisen, dit is de weg die van het centrum van Merchtem naar Opwijk-Droeshout voert. We reden door het landelijke Merchtem. Op 10 km van de start troffen we het houten paadje dat deel uitmaakt van een vaste route en we onlangs nog tijdens de toertocht van Straf in Bergaf uit Opwijk onder de wielen kregen. Van hier af viel het parcours even samen met dat van de Bergaffers. Veldwegen en graspaadjes, afgewisseld met al eens een strook asfalt, leidden opnieuw naar de spoorweg. 12,50 km om 11.15 u. De rit ging dan naar Mollem, een gehucht van Asse. We reden er over een singletrack, de Merktweg, door een groene vallei naast een beek, het Merckske, en konden zo tot 14 km genieten van een prachtig stukje natuur. Aansluitend volgde de doortocht van het Kloosterbos van Mollem over een zich door het bos in bochten slingerende track. Op 15 km raakten we de grens met Asse en op 16 km reden we het station van Mollem voorbij. 11.30 u. Vanaf hier ging het over de Bosveldweg, een trage wegel en volgde een zachte klim tot aan een bos. Van 17 km tot 18 km genoten we van de mooie doortocht van het Kartelobos in Mollem.

Op 20 km bereikten we om 12.00 u de bevoorrading die opgesteld stond onder een tentje op een grasplein in het rustige Mazenzele (Opwijk). Een drietal mannen verzorgden er de drank en de knabbels. Er waren nogal wat verschillen in afgelegde afstand van de bikers die toekwamen. We kregen er Josk te zien en die had al bijna 25 tot 26 km op zijn tellertje. Hij had wel ergens gemist, maar dat kon zo veel extra niet geven en er was nog geen splitsing tussen de afstanden geweest! Er waren er nog die wat hadden moeten zoeken. Toen Josk weer vertrokken was, hij reed de grootste toer, kwamen Petruske en even later de vrouw van Josk toe. Bij nader toezien waren de man en de vrouw die bij de start een eindje voor ons reden Josk en zijn vrouw. Samen weer vertrokken, Petruske sloeg af richting de 35 km en wij naar de 55-75 km.

We kregen een kleine extra lus en reden dan door het zogenaamde Bladerenkwartier. Enkele lastige veldsporen met putten en bulten en een beenharde ondergrond voerden tot Asse. Omstreeks 24 km kruisten we twee keren een grote baan (Krokegem – Mazenzele en Krokegem – Asse-Ter-Heide). Daarna ging de tocht over het veldpad Budawegel. Die naam klonk met niet vreemd in de oren en we passeerden even later het witte huis op de hoek van de Notstraat op de grens van de bebouwde kom van Asse-Ter-Heide. Afhankelijk van de uitgestippelde weg staat hier soms de bevoorrading van Straf in Bergaf. Het ging linksaf over een asfaltbaantje om dan een vrij zware klim over een veldpad tot aan de Putberg voor de wielen te krijgen. 26 km om 12.40 u. De Strafinbergaffers passeerden hier ook, maar in de andere richting en naar beneden is een stuk gemakkelijker dan naar boven! Deze keer ging het niet zoals toen door het private bos van het kasteel De Putberg, maar lekker naar beneden over een betonnen pad naast het domein.

Vanaf de Putberg reden we door Asbeek om er in het rustige centrum de tweede stop te treffen op een pleintje voor een school op 27 km van het vertrek om 12.45 u. Enkele jonge kerels zorgden er voor het aanbod van fruit, cake en koeken. Eén ervan gaf ook een duidelijke uitleg over wat nog komen zou. De extra lus voor de langste afstanden zou op deze plek weer eindigen en hij begon met een korte fikse klim. Dat was niet gelogen, want ik geraakte niet rijdend tot boven. Het was er ook zeer smal en er lagen stevige wortels. We reden de bebouwde kom van Asbeek uit over een assenweg en kregen een stevige klim over kasseitjes vanaf het restaurant Hof ten Eenhoorn aan de Platijn in Asse in het meer landelijke gedeelte van Asbeek. Na het kruisen van de Edingsesteenweg troffen we na een zandweg de splitsing tussen de routes van 55 km en van 75 km op bijna 29 km van het vertrek. 13.00 u.

Omstreeks 30 km bereikten we de knappe omgeving van de Kruisborre met de diverse veldkapelletjes in allerlei maten en soorten. We reden voorbij de grootste Kruisborrekapel waarna een stevige klim in de Kruisborreweg ons opnieuw tot aan de Edingsesteenweg voerde. We staken de baan over ter hoogte van de brasserie De Koekoek om er lekker naar beneden te rijden over een stukje van de groene vaste route. Daar beneden stond dit jaar een bevoorrading van Straf in Bergaf. In plaats van zoals gebruikelijk naar rechts af te slaan, ging het deze keer linksaf zodat we ook die kant eens te zien kregen. We reden er een strook bos door om nadien enkele lastige veldsporen te moeten bedwingen.

Op 33 km van de start leidde een zware klim over asfalt ons tot in de bewoonde wereld van Essene (Affligem) in de buurt van de grens met Asse. Op 35 km passeerden we een bizarre antenne, een radiobaken voor de luchtvaart, op het grondgebied van Essene. Het toeval wil dat we de zondag voordien op De Tomme in Overijse reden en daar in de omgeving zou ook zo’n baken staan. Gevonden op het wereldwijde web. Dan ging het over landelijke buurtwegen zoals de Schommelveldweg en de Neerheide in het dorp van de Papeters zoals de inwoners van Essene genoemd worden. De namen van de paden kwamen me bekend voor, ooit ging de Boerenbike deze richting uit. Landelijke wegen voerden opnieuw naar Asbeek waar we na 38 km omstreeks 13.50 u weer toekwamen aan de bevoorrading. Drie bevoorradingen op een toer van 55 km met alles er op en er aan, een echte luxe voor de luttele vier euro inschrijvingsgeld. Ook Josk was hier en de twee in geel-zwarte pakken gestoken bikers, waarvan ene afkomstig uit Zemst die ik ook enkele keren gezien had tijdens de tocht van Straf in Bergaf! We zouden ze na aankomst nog te spreken krijgen. Dat zijn geen gewone mannen! Ze rijden de langste tocht, komen met de bike naar de start en gaan met de bike weer naar huis, zodat ze superlange ritten rijden! Ze zijn anders niet meer van de jongsten. Genoten van het aanbod op de bevoorradingstafel en ons even in de zon op de bank gezet.

Na de derde stop volgden veldpaden en assenwegen in de landelijke omgeving van de Heilsborre in Asse-Ter-Heide. We passeerden het domein De Lange Bomen aan de vijver in de Assestraat. Een lastige veldweg voerde naar een bos waar we omstreeks 41 km een kleine modderpoel dienden te trotseren. 14.20 u. Zonder andere herkenningspunten te passeren merkte ik aan de aard en het uitzicht van de bomen dat we het Kravaalbos in Meldert-Aalst naderden. Voor de tweede keer op korte tijd reden we nog eens door de merkwaardige Huizekensstraat en kregen we de klim opnieuw naar het Kravaalbos toe nog eens voor de wielen. Eens het Kravaalbos weer uit kregen we tijdens onze rit over de landelijke wegen redelijk wat harde tegenwind en een kleine portie regen er bovenop. Al goed dat die nattigheid snel weer ophield zodat we niet zoals de zondag voordien in Overijse de laatste tien kilometer zeiknat werden. 46 km. We bereikten het grondgebied van Baardegem (Aalst) om er een gehavend pad vol stenen te treffen, gevolgd door een weg vol keien. Met op 48 km nog steeds regen.

Tijdens onze tocht over landelijke paden kruisten we enkele keren een grote baan en bereikten we Lebbeke. 51,50 km om 15.00 u. Daar reden we door meer bewoond gebied waarbij we het stationnetje van Heizijde (Lebbeke) op de spoorlijn van Dendermonde naar Brussel passeerden. Straten en servitudes loodsten ons doorheen een minder mooie omgeving. Op 56 km kregen we in Opstel (Buggenhout) nog een crossparcours in een bosje met wat keren en draaien voor de wielen. De laatste kilometers voerden ons dan weer naar de stek van de Bergpallieters in Buggenhout waar we met 59,50 km om 15.30 u toekwamen. Met iets meer kilometers dan voorzien! De klimmuur van de Bergpallieters, eerder een bizarre toren, stond en hing vol klimmers in alle maten en soorten, van piepjong tot oud. In de tent van de Klimmuurfeesten nog een babbel gehad met de twee bikers uit Zemst. Zij moesten nog een heel eind op de bike weer naar huis! In een tentje buiten hebben we ons nog wat te eten gekocht. Bergpallieterinnen waren daar in de weer met het bakken van frietjes en curryworsten en het maken van hotdogs. Een hapje smaakte nadat we die zondag hadden kunnen genieten van een nog nooit gereden toertocht die zowel Oost-Vlaanderen als Vlaams-Brabant aandeed in een streek die we in de loop der jaren hebben weten te waarderen. Alles prima georganiseerd met een gemoedelijke ontvangst en vriendelijke mensen aan de bevoorradingsposten.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

20-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-50-60-65 km) van MTB Overijse te Overijse op zondag 03-05-2015.

Ik ben al enkele jaren trouw afgezakt naar de toertocht van MTB Overijse, maar vorig jaar heb ik deze eens links laten liggen voor de tocht van de Sjotbikers in Hulshout. Interessant voor deze tocht is dat het vertrek vlak naast de afrit van de snelweg gelegen is. Jari opgepikt op de carpool in Kontich. Het was vreemd dat er bij aankomst nog parkeerplek was op de carpoolparking in Overijse. Allicht hadden alle toertochten van dit weekend af te rekenen met minder deelnemers omwille van de Happy Bike Days in Houffalize. Ook op deze tocht daagden heel wat minder deelnemers op dan gebruikelijk. Reeds op de parking kregen we bekenden te zien: Daniel en Dirk, metgezellen op ons jaarlijkse pinksterweekend, door een gemeenschappelijke kennis georganiseerd. Aan de inschrijving troffen we Peter, die ook deel uitmaakt van die groep en nog zou wachten op enkele van zijn makkers. Om 9.30 u waren we ingeschreven en op weg.

Het ging zoals vroeger via de velden het dorp uit en het was al stevig klimmen geblazen op de grassporen. Er volgde al direct een zwaar stukje parcours op en af een pad in het Hagaardbos naast de snelweg. Toen het parcours van de snelweg af boog was het nog klimmen geblazen op een assenweg tot aan enkele huizen. Vanaf daar ging het op en af over sporen van grind. Op 5,50 km kregen we een stevige klim over de kasseitjes van de Vossebeekweg. We dienden de grote baan Waversesteenweg te kruisen om even verderop links af te slaan in een baantje richting Terlanen. Het ging opnieuw de velden in over een lastig paadje vol grind en keien dat niet voor niks Rotweg werd gedoopt! Eens boven kon je kiezen voor een extra optielus van 5 km. We hebben deze links laten liggen. Ik heb hem in het verleden ooit gereden. Hij begint met een spectaculaire afdaling naar het dal van de Dijle toe om daar een eindje door de bewoonde wereld te rijden en de velden weer op te zoeken. Een mooi extraatje, maar niet dat men uitzonderlijke zaken mist door de lus niet te rijden. Moest dat het geval zijn, dan werd de hele toertocht er over gejaagd zou ik vermoeden! Wat niet wegneemt dat het een leuk extraatje is voor wie veel kilometers wil rijden. Wij zijn er het gemeenschappelijk parcours van de 25-35-50-60 km blijven volgen.

We vervolgden onze weg door de landelijke streek. Op 12 km konden we genieten van een leuke lange afdaling in een mooie holle weg ter hoogte van de Vossekouter nabij Terlanen. De holle weg ging over in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld zoals dat wel meer gebeurt in deze streek. Daarna reden we op en af over assensporen doorheen grasvelden tot in Ottenburg (Huldenberg) waar we toekwamen op een drukke baan, de Oliestraat. 13 km om 10.30 u. De 25 km splitste zich even later af van de rest. Toen ik het zacht klimmend grasspoor naast de prikkeldraad links zag, herkende ik de plek vanuit eerdere deelnames. Inderdaad reden we naar een grote houten bareel aan de rand van het Rodebos te Sint-Agatha-Rode. Daar kwam een voor de meesten onmogelijke klim, alhoewel er toch bikkels rijdend tot boven geraakten! Het betreft een zeer steile klim in het bos over wortels waarbij de bareel onderaan, waar je u tussen twee dicht op elkaar staande boomstammen moet zien te wurmen, een aanloop verhindert! Zelfs te voet is het een hele klus om boven te geraken! We zagen er een vader die zei dat dit niks meer voor boven de vijftig was. “Toch zijn er die boven raken”, reageerde ik. Inderdaad, de man vertelde dat zijn zoon al rijdend tot boven was geraakt. We hebben het tweetal nog een tijd in onze buurt weten rijden tot aan de eerste stop.

Eens boven reden we door het Rodebos om uit te komen aan een camping op 15 km van de start. We kregen er enkele servitudes op en af tussen landelijk gelegen huizen voor de wielen en een stuk doorheen het bos.

Een zware klim leidde ons tot in de Loswegstraat waar we op 18 km om 11.00 u de eerste bevoorrading troffen ter hoogte van de Tommestraat op een pleintje met waterpomp aan het kruispunt van enkele landelijke straten. De plek ligt ergens tussen Ottenburg en de taalgrens. Ze stond zoals steeds opgesteld voor een bizar gebouw met torentje. Geen kapel vermoed ik, doch een gebouw met elektriciteitscabine of voor andere nutsvoorzieningen. Op deze plek was meteen de splitsing tussen de routes van 35 km en van 50-60 km en de rijders van de langste afstanden passeerden hier een tweede keer na extra lussen. Vandaar was er nog redelijk wat beweging aan de stopplaats. Alles was nog voorhanden zoals fruit, cake, koeken, water en sportdrank van diverse kleuren en smaken. Met nog veel bedrijvigheid van medewerkers onder het tentzeil.

Na de stop gekozen voor de richting van de langste ritten. Er gingen niet bijster veel bikers nog die kant op, alhoewel we toch nog deelnemers te zien kregen tijdens het vervolg. Als opener kregen we een grasspoor en een superknappe afdaling in een mooie holle weg tot in de Florivalstraat. Op 20 km overschreden we de grens tussen Ottenburg (Huldenberg) en Archennes (Grez-Doiceau) en tegelijk de taalgrens en de grens tussen het Vlaamse en Waalse Gewest. De Florivalstraat veranderde in de Rue de Florival , maar in plaats van direct naar het bos vanaf het gelijknamige stationnetje te rijden, ging het linksaf een strook bos in en daarna over de desolate bijna tot stort verworden ruimte achter een aantal rijhuizen annex achterliggende koterijen die langsheen de rustige grote baan evenwijdig met de spoorweg zijn gelegen. Op deze spoorlijn gebeurde op 27 maart 2001 een zwaar treinongeval in het nabijgelegen Pécrot.

We kruisten de weg en het spoor en kregen een zware klim voor de wielen. Dan reden we over een singletrack in het bos op de flank van de heuvel naast de spoorweg met rechts van ons een diepe afgrond. Uiteindelijk bereikten we dan toch het stationnetje van Florival op de spoorlijn van Leuven naar Ottignies. Zoals te verwachten was ging het al stevig klimmend de holle weg in waarin halverwege een gedenksteen staat als herinnering aan de burgerslachtoffers die tijdens de tweede wereldoorlog stierven bij een bominslag in het nabijgelegen Gastuche. Toeval wou dat na afloop één van m’n kompanen vroeg wat dat was. Ik wist het, omdat ik er ooit gestopt ben omdat ik wilde weten wat de betekenis van die steen was. 23 km. Ik raakte deze keer in één ruk tot boven maar moest wel forfait geven tijdens een volgende zware klim. Want in het Bois de la Hocaille, zoals die plek nabij het station van Florival heet, kregen we nog enkele zware klimmetjes, maar ook enkele leuke afdalingen in de buurt van een crossparcours voor de wielen. De plek was wel wat beschadigd door boswerken. Deze toertocht haalt het meeste uit dit bos, want de andere tochten die hier passeren beperken zich meestal tot de holle weg met het oorlogsgedenkteken. De doortocht van het bos werd afgesloten met een zware klim in een holle weg om van daaruit een hoogvlakte te bereiken. 26 km om 12.00 u.

In de velden op die hoogvlakte troffen we de splitsing tussen de 50 km en de 60 km op 26 km van het vertrek. Van uit de velden ging het weer het bos in en kwam er een zeer plezante en knappe afdaling tot in de Rue de l’Hézidelle en het ander eind van de eerder genoemde Rue de Florival. We reden dan een eindje naast de spoorweg en via een tunneltje er onder om aan de andere kant een zachte klim door de velden naast het spoor op te gaan. Omstreeks 30 km reden we even door de bewoonde wereld van enkele gehuchtjes van Archennes. Dan ging het een eindje over een paadje naast de spoorweg en reden we voorbij het knapste kippenhok annex verzamelplaats van oud ijzer ooit gezien, gelegen op een driehoekig stuk grond, ingesloten door het pad en de spoorweg. We kruisten de spoorweg ter hoogte van enkele oude huizen die met een beek voor de voortuintjes al decennia lang tegen elkaar aanleunen op de rand van het dorpje Gastuche.

Aan de overkant ging het de Drève de Laurensart in, een brede grindweg, gelegen tussen een stuk van het gelijknamige bos en een imposant privaat domein. We kruisten de Dijle die hier nog la Dyle heet en dra ook weer de taalgrens. Een singletrack voerde ons via de bosrand langsheen prachtig groene glooiende weiden. Echt knap is het daar! Via een zware bosklim en een veldspoor bereikten we opnieuw de bevoorrading aan De Tomme op 32,75 km van de start en zoals gezegd op dezelfde plek aan het pleintje met de waterpomp. 12.30 u. Ondanks het feit dat wij allicht bij de laatsten op pad waren, was alles nog voorradig. De hemel voorspelde niet veel goeds. Ondanks de slechte vooruitzichten hadden we tot hiertoe zonder regen kunnen rijden, maar de vraag was of we ook droog zouden toekomen. Voor de mensen die de pijlen moesten ophalen was de kans groot dat het zou regenen. Maar volgens één van de bikers van de organiserende club was het het belangrijkst dat de deelnemers in droge omstandigheden de tocht hadden kunnen rijden. Dat ze zelf nat zouden worden bij het opruimen was minder erg! Een positieve ingesteldheid naar de deelnemers toe, zo hoort het!

Na de stop ging het de Poelstraat in en volgde een klimmetje tot in de Tommestraat op een hoogvlakte. In de verte zag ik hoogspanningsmasten of antennes staan. Dan reden we eventjes door de bewoonde wereld van Ottenburg. Na de doortocht van het dorp kwam er een afdaling in een mooie holle weg tot aan een visvijver die pal op de taalgrens ligt. Een assenweg door de open velden voerde voorbij een zeer grote hoeve, de Ferme de Bilande. 37,80 km om 13.00 u. Klimmetjes en afdalingen voerden ons over de Dijle die hier de taalgrens volgt en tot in de Schaatbroekweg. Deze lange landelijke straat bracht ons naar één van de hoogtepunten van deze toertocht. Want van 40 km tot 44 km konden we genieten van de doortocht van een prachtig privaat bos met klimmende en dalende paden en boswegen. Ik herinnerde me deze plek van uit eerdere deelnames en het is een plezier om er te mogen rijden. De vermoeidheid begon wel toe te slaan! De regen helaas ook! Tijdens de laatste tien kilometers zijn we nog behoorlijk nat geworden!

We kregen nog een zware klim in de Papendelle en de Waaienberg, lokale trage buurtwegen, om toe te komen in de bebouwde maar groene kern van Tombeek. Vanaf Tombeek werden ons nog enkele zware beklimmingen voor de wielen geworpen, zo over de kasseitjes en de keien van de Kamvoetweg. 47,50 km om 13.50 u. Er was daar in de omgeving niet voor niks een Bergstraat! Zo stilaan bereikten we opnieuw de bewoonde wereld van Overijse en werden we nog over klimmende straten en servitudes door de woonwijk achter de sportvelden geleid. Omstreeks 14.00 u arriveerden we na 52,50 km opnieuw op de plek van de start. Als één van de weinigen zeiknat! Met de handige tuinslangen van de bikewash kwam alle vuil direct los van de fiets. Bij aankomst aan de kantine kreeg ik BikerKapellen, Ward en diens schoonbroer Frans nog te zien toen ze weer huiswaarts trokken. Zo ook Daniel en Dirk. Groot was mijn vreugde van te zien dat er nog hamburgers te koop waren. Jari en ik hebben er elk nog twee naar binnen gewerkt! BikerKapellen verwar ik steeds met Guy uit Beerzel die we binnen aantroffen in het gezelschap van Peter en Marcel, nog iemand uit het gezelschap van het jaarlijkse pinksterweekeinde! En nog andere bikers die ik niet ken maar wel al in het gezelschap van Peter ontmoet heb. Ze rijden allemaal met een broek vol goesting want op hun kont maken ze publiciteit voor www.libidos.be dat zichzelf aanprijst met “alles om uw seksleven spannender te maken”! Men verkoopt er zelfs een vibrerende cupcake (44,50 euro alstublieft) en batterijen van Duracell (5 euro voor vier stuks). Anders komt er allicht geen beweging in die cupcake! Enfin, misschien een ideetje voor een kerstgeschenk dit jaar! We hebben nog een hele tijd nagepraat in het bonte gezelschap tot we de allerlaatsten waren om te vertrekken en men ons net niet buitengeveegd heeft met de laatste zandresten! Tevreden weer naar huis na een mooie rit en een prima organisatie van MTB Overijse.

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

16-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (37-55 km) van het Waasland Mountainbiketeam te Sint-Niklaas op vrijdag 01-05-2015.

Op vrijdagavond 1 mei naar Sint-Niklaas gereden voor deelname aan de avond- en nachtrit van het Waasland MTB Team. Het is bijna klassiek maar als men via Antwerpen moet rijden is het gegarandeerd hommeles! Gelukkig op tijd op de portiek boven de E19 gezien dat de passage van de Kennedytunnel een uur extra vroeg! Dan haalde ik nog nauwelijks het afsluiten van de start! De snelweg verlaten ter hoogte van Kleine Bareel (Brasschaat) en gepoogd om via de gewone wegen naar de oude tunnel te geraken. Ter hoogte van Metropolis nog net gezien dat de file tot daar reikte. Dus de Konijnenpijp was evenmin een optie. Eigenlijk was dat te verwachten! Uiteindelijk dan maar zes euro opgehoest om via de Liefkenshoektunnel te rijden. Geparkeerd nabij de woning van Jari en om 20.45 u waren we op de Grote Markt om ons in te schrijven in de tent.

Samen met twee anderen die ons al snel op de hielen zaten en inhaalden waren wij daardoor de laatsten op pad. Het ging de stad uit doorheen een stijlvolle winkelwandelstraat met vele verdwijnpaaltjes en langsheen het station van Sint-Niklaas. Al snel doken we de meer landelijke rand van de stad in en na enkele stoffige grassporen bereikten we in het licht van de ondergaande zon met lange schaduwen de splitsing tussen de routes van 35 km en van 55 km op 5 km van het vertrek. Van 6,50 km tot 10 km reden we over het grondgebied van Sint-Gillis-Waas over landelijke paden, grassporen en veldwegen. Met toch redelijk wat verhard. Op 12 km bereikten we de grens met Nieuwkerken-Waas omstreeks 21.30 u bij invallende duisternis. Op 16 km passeerden we het station van Nieuwkerken aan een drukkere baan waar we de overweg namen. De tocht voerde ons dan over de nieuw aangelegde betonbaantjes en nog aan te legen wegen over een gloednieuw bedrijventerrein. Even later kruisten we de Grote Baan, de oude hoofdweg die vanuit Sint-Niklaas naar Antwerpen leidt.

In een asfaltbaantje aan de overkant stonden aan de rechterzijde huizen en villa’s die uitkeken op een door een draadafsluiting afgesloten bos. Ik vermoed dat dit een uitloper was van het voormalige militaire domein De Westakkers, een plek waaraan jeugdherinneringen verbonden zijn. De Westakkers zijn gelegen op het grondgebied van Haasdonk. Al snel bereikten we dus de Haasdonkse bossen die het hoogtepunt uitmaken van deze toertocht. Deze bossen zijn weinig onderhouden en dat maakte de doortocht vrij technisch en voor mij eerder lastig. Op diverse plaatsen versperden de dunnen stammen van omgevallen bomen de paadjes. Geen probleem voor wie de bunny-hop goed beheerst, maar die konijnensprongetjes zijn aan mijn oude knoken niet besteed. Het bos is ook doorkliefd met lange greppels of grachtjes waar je door moet rijden en daar stond nogal wat modder in of zaten obstakels zoals resten van vergane bruggetjes in verstopt. Op sommige plekken was voorzichtigheid dus geboden om een te nabije kennismaking met een slijkpoel te vermijden! Gelukkig deed mijn nieuwe helmlamp goede diensten. Tot 24 km konden we zo rijden door de Haasdonkse bossen waarbij het parcours soms raakte aan enkele grotere wegen die er doorheen voeren.

Eén van die wegen was de Vossekotstraat, een baan die vanaf het recreatieoord De Ster naar Velle (Temse) voert. Op de oprit van een huis annex brandstoffenhandel troffen we de bevoorrading op 25 km van het vertrek. Net op tijd, want de mensen ter plekke hadden alle spullen reeds opgeruimd en stonden klaar om te vertrekken. Het was intussen ook al 22.30 u. Er stond nog een biker te wachten om mee te rijden. Diens verlichting had het opgegeven. We konden nog een wafel eten en een beker cola drinken. Ondertussen een babbel gehad met de mensen ter plekke. Onder anderen over het kleine aantal deelnemers, 270 in totaal, allicht te wijten aan het feit dat deze vrijdag op een vrije dag viel en er datzelfde weekend ook de Happy Bike Days waren in Houffalize. Ook de toertocht die we op zondag in Overijse reden kon op veel minder belangstelling rekenen dan anders!

We reden verder de Vossekotstraat in en passeerden een oude woning die op een Y-vormig kruispunt van twee grote wegen aan de bosrand gelegen is. In de tijd dat ik op De Westakkers monitor was op vakantiekampen was in dat gebouw een reeds in onbruik geraakt louche café of bordeel gevestigd. Thans staat alles er troosteloos en ten prooi gevallen aan leegstand en vandalisme bij. Het is ook het enige gebouw dat er in de omtrek te zien is. Jammer dat het staat te verkommeren! Even voorbij het ter ziele gegane café doken we vanuit de Tassijnslaan rechtsaf opnieuw de Haasdonkse bossen in. Tot 30 km konden we daar genieten van een knap stukje parcours. Eigenlijk is het een grote verdienste van uit dit toch niet al te grote bos bijna 10 tot 15 km parcours te halen! De kaart waarop de vele lussen in het bos te zien zijn is daar getuige van. We verlieten het bos en kwamen toe in een woonwijk waar we op 30,50 km van de start een splitsing troffen tussen de 37 km en de 55 km. Het plakkaatje vermeldde 53 km. 23.00 u.

Op 32 km sloegen we rechtsaf naar een oude treinbedding die er doorheen het bos loopt en thans fungeert als fietsweg. Dit pad leidde ons naar het Hof Ter Saksen in Beveren. Na de doortocht van een strook bos volgde een vrij lang stuk over asfalt tot in Haasdonk. We doorkruisten het dorp omstreeks 38,50 km om 23.40 u. Vanaf het Fort Van Haasdonk, waar ik net zoals vorig jaar verkeerdelijk het omgeploegde veld in reed in plaats van het moeilijk zichtbare pad te nemen, volgde een zeer lang, beenhard en daardoor lastig te berijden weidespoor over de velden. Dat bracht ons tot op het grondgebied van Temse waar we redelijk wat assenwegen voor de wielen kregen vanaf het rondpunt aan de Haasdonkse Steenweg en Vossekotstraat. 45 km om 00.10 u. We bereden zo ook de mulle zandwegen in de omgeving van een manege. Evy, die op de kermis in Sint-Niklaas was, belde op om te melden dat de tent aan de start sloot en werd opgeruimd. Normaal zou de tent tot 01.00 u open gebleven zijn, maar vermits er niemand meer was, werd de zaak gesloten. Wij reden toen in een bospaadje.

Een zandweg leidde ons in de richting van de spoorweg. Een wegwijzer maakte duidelijk dat wij opnieuw in de richting van De Ster reden. Op de plek waar we de spoorweg dienden te kruisen hebben wij het parcours verlaten. Het brengt u gedurende een hele tijd evenwijdig met het spoor weer naar de stadsrand en door de stad weer naar de Grote Markt. Wij zijn vanaf de spoorweg door de buitenwijken weer naar huis gereden. Na 53,50 km kwamen wij daar omstreeks 00.45 u toe en ben ik onmiddellijk huiswaarts getrokken. De toertocht was zoals we konden verwachten in deze regio met redelijk wat verhard, veldwegen, weidesporen, enkele stroken bos en de doortocht van de Haasdonkse bossen. Geen spectaculaire dingen, maar wel een leuke manier om het weekend in te zetten. Jammer van de lage opkomst en spijtig dat het zo’n miserie is om op een vrijdagavond ergens met de auto naartoe te geraken!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

15-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-45-65-85-100 km + 7 km optioneel) van Straf in Bergaf te Opwijk op zondag 26-04-2015.

Ooit reageerde ik op het forum op een oproep van bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk die nog gegadigden zochten om één van hun ploegen die wensten deel te nemen aan de Brugbergrace in Humbeek te vervolledigen. Samen met rubber-12 hebben heb ik toen de lege plaatsen ingenomen en leerde een aantal mensen van deze club kennen. Om ook eens kennis te maken met de streek waarin zij wonen heb ik dat jaar ook deelgenomen aan de Daan-TT vanuit Opwijk-Mazenzele. Afgezien heb ik daar! De gekozen afstand bleek zeker zo’n 15 km langer dan aangekondigd, het was bovendien allicht de eerste keer dat ik koos voor een extra lange afstand en ik had er geen benul van dat delen van de streek toch wel heuvelachtig zijn. Ook de grassporen tussen de met prikkeldraad afgespannen weiden en de soms diepe voren was ik niet gewend. Ik kwam zeer laat en als allerlaatste afgepeigerd binnen op de koer van de lagere school, maar kreeg toch nog de beloofde binnenband cadeau! Fietsenhandelaar Daan uit Lebbeke zag het vele werk dat bij het inrichten van een toertocht komt kijken niet meer zitten. In plaats van het evenement een stille dood te doen sterven nam Straf in Bergaf de organisatie op zich. Als een Feniks rees de Daan-TT weer op uit zijn as en in de kortste tijd tot ongekende hoogte. Allicht dacht Concita Wurst aan Opwijk bij de keuze van het lied “Rise like af Phenix” voor het songfestival! Straf in Bergaf zette zichzelf en hun streek voor altijd op de wereldkaart! Daan keerde zijn geesteskind niet de rug toe en zorgt nog steeds voor het depanneren en ophalen van pechvogels! Geen enkele van de toertochten vanuit Droeshout-Opwijk heb ik sindsdien gemist.

Reeds van ver op de grote baan zag ik op de hoek van een baantje rechts een tentje staan met de vermelding “parking”! Het baantje leidde naar de weide waar de koeien hun beschikbare oppervlakte voor de zondag gehalveerd zagen. Bij het uitstappen en klaarmaken was het zaak van niet in hun visitekaarten te trappen! Zo landelijk kan het zijn op een boogscheut van de hoofdstad des lands! Me ingeschreven bij Kris in een zaaltje van de school annex jeugdlokalen en om 9.00 u was ik op pad voor de 65 km. Alleen, want Jari zou vroeger vertrekken en voor de 85 km gaan zodat we elkaar na afloop eventueel nog zouden te zien krijgen. Zou, want kort na de start kreeg ik een bericht dat hij pas was toegekomen. De automatische routeplanner op de app van mountainbike.be blijkt niet zo feilloos te werken en stuurt je al wel eens verkeerd! Het ging eventjes langsheen de Steenweg op Vilvoorde richting Merchtem om het eerste baantje rechts in te slaan en direct de splitsing te treffen tussen de 15-30 km en de 45-65-85-100 km. Na een veldweg en een grasspoor ging ook de 45 km apart.

Smalle sporen door grasvelden leidden naar een kort houten paadje waar ook een vaste route passeert. Veldwegen en graspaadjes, afgewisseld met al eens een strook asfalt, leidden naar Mollem, een gehucht van Asse. 6,75 km. We reden er over een singletrack, de Merktweg, door een groene vallei naast een beek en konden zo tot 8,50 u km genieten van een prachtig stukje natuur. Aansluitend volgde de doortocht van het Kloosterbos van Mollem over een zich door het bos in bochten slingerende track. We reden door de bewoonde kern van het dorp waarbij gebruik gemaakt werd van haast onvindbare servitudpaadjes om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden! Je moet al die paadjes maar weten liggen! Op 12 km lieten we Mollem achter ons en dat ging gepaard met een eerste vrij forse klim! 9.45 u.

Ik kwam uit een bos tevoorschijn op een verkeersarm asfaltbaantje (Mollemstraat) in Brussegem waarnaast een uitkijkpunt gemarkeerd wordt door een grote betonnen sokkel. Daar heb je zicht op Brussel, alhoewel je van daar geen herkenbare gebouwen kunt spotten zoals het Atomium of de Basiliek van Koekelberg die je soms van ver kan zien staan Op deze plek stond ooit “de stoel” uit “duizend zonnen” van op tv. Achter groen verscholen staan hier een paar uit de kluiten gewassen villa’s van rijke mensen. Ze staan op de top van een helling met hun reusachtige tuinen op die helling gelegen. De knotwilgen die ik er ooit pas geplant wist zijn intussen fors uitgegroeid en onttrekken alles aan het zicht. We reden naast de knotwilgen de helling af tot in Brussegem om daar de Brusselsesteenweg te kruisen. Aan de overkant ging het naast een zendmast en een bos schotelantennes de onverharde Linthoutweg in. 15 km om 10.00 u.

We reden door een strook bos en doorkruisten Brussegem via servitudes en rustige baantjes. Hierbij kregen we een aantal leuke afdalingen voor de wielen en een klimmetje op 18,50 km. Na een veldpad kwam ik toe aan de eerste bevoorrading op het kruispunt van deze veldweg met de Romeinsebaan aan de voet van de watertoren van Ossel (Brussegem-Merchtem). De stop stond op 20 km van de start. Twee mannen zorgden er voor fruit, wafels, cake en sportdrank. Er kwamen mondjesmaat bikers toe. Een viertal in opvallende oranje pakken gestoken mannen van kleiner gestalte viel op. Zij waren mij daarnet voorbijgevlogen. Dat waren geen gewone kerels! Twee kozen nadien voor de 65 km, twee voor de 85-100 km en die zou ik later nog eens te zien krijgen, ik meen zelfs meer dan één keer! Aan de stop was immers de splitsing waar de 65 km apart ging van de 85-100 km.

De richting van de 65 km uitgereden. Er kwam een knappe off-road-afdaling op de rand tussen bos en velden om ter hoogte van de kerk in Ossel uit het bos te schieten. Vanaf hier volgden landelijke paden met op 22 km een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km midden de velden. Nog geen kilometer verder passeerde ik het onlangs volledig gerenoveerde Sint-Gudulakerkje van Hamme. Landelijke wegen en veldsporen voerden door Relegem-Asse waar we ook een stukje bos troffen. Eens weer de open velden in passeerde ik het trektelplatform van Relegem van waarop trekvogels kunnen geteld worden. Hier stond ooit een bevoorrading tijdens een eerdere editie van deze toertocht. Omwille van het open landschap konden we hier genieten van mooie vergezichten. Op 25 km kregen we daarbij zelfs de bollen van het Atomium te zien. Bizar om het symbool van ’s lands hoofdstad te zien vanuit de boerenvelden! 10.50 u. Ik reed voorbij een klein wit kapelletje dat ik nog herkende van een vroegere passage omdat ik er mijn blaas had geledigd. Toen kwam ik vanuit een andere richting. Ook de iets verder gelegen ijzeren poort aan een weide langs het Dertienbunderwandelpad op een vaste route was een herkenningspunt. Nu kwam ik uit de andere richting.

Op 28 km kwam ik toe in de bewoonde wereld van Relegem (Asse). Daar werd ik ingehaald door Danny uit Erpe-Mere. Tijdens zijn tweede rit dit jaar! Vorige zaterdag nog gezien tijdens de tocht vanuit Gentbrugge, voor hem de eerste na zijn winterstop! De straat Smiskensveld, waar ik ooit eens een babbel had met een oud ventje dat daar woont, leidde ons effectief in de richting van de velden waar we een lange zachte klim over een veldweg kregen voorgeschoteld. Het geluid van de nabijgelegen Brusselse ring zwol aan. De klim werd beloond met een bijzonder leuke afdaling over een bospaadje evenwijdig met de snelweg om uit te komen aan het sportcentrum Bowlingstones langsheen de Steenweg op Brussel te Wemmel nabij de grens met Jette en Ganshoren. Het ging de E19 / E40 onder om vlak na de brug “het stort” op te rijden. Ik heb deze strook zo gedoopt omdat in deze uitloper van het Laarbeekbos vlak naast de snelweg heel wat rotzooi ligt. Zowel van sluikstorters als van mensen die de paadjes er als crossparcours gebruiken of er rondhangen. Er volgden enkele heuveltjes over zandhopen. 32 km om 11.15 u. Wat volgde was de doortocht van dit crossparcours aan de rand van het Laarbeekbos met een aantal fikse klimpartijen en afdalingen over een eerder technische singletrack die niet meer besteed zijn aan mijn ouder wordende knoken. Liever even te voet dan hier mijn nek te breken! Ik heb nadien aan Streets van de club gevraagd om hier voor mij een “easy” te voorzien! Na de overtocht van een grasvlakte naast de achter de bomen verstopte snelweg ging het neerwaarts over een knap pad aan de rand van het Laarbeekbos waar tapijten van witte bloemen een ajuinlucht verspreidden. Op 34 km lag het Laarbeekbos achter ons en doken we een onverharde tunnel voor landbouwverkeer in om weer aan de andere kant van de snelweg te komen.

We reden nu over een hoogvlakte, links van ons zagen we de verkeerswisselaar van Groot-Bijgaarden liggen, en daalden we over een grasspoor af tussen de paardenweiden in de richting van Zellik (Asse). Daar waar de veldweg overging in asfalt aan het eerste huis stond de tweede bevoorrading in de Jan Longinstraat te Asse-Zellik. Hier heeft nog ooit een bevoorrading gestaan waar toen met een teller zelfs het aantal passanten geregistreerd werd. De stop kwam op 34,50 km van het vertrek om 11.30 u. Er was nog steeds redelijk wat passage van de rijders op de grote afstanden. Op de tafels hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste stop en veel Bergaffers aan het werk. Na de pauze ging het via de Jan Leostraat naar de spiraaltrap aan het station van Zellik om de spoorweg en een expressweg te kunnen kruisen. Bij het naar boven rijden over de spiraal kreeg ik even het gezelschap van een echtpaar met twee kleine dreumesen op wandel. Het ging de dorpskern van Zellik door om vanaf het pleintje achter de Sint-Bavokerk weer de velden in te rijden. Op 37,80 km kreeg ik wat af te rekenen met modder. Links van mij zag ik de basiliek van Koekelberg in de verte staan. Boven de stad Brussel hingen donkere wolken en de toppen van de hoge buildings waren al gehuld in een gordijn van regen. Gelukkig bleef de bui ginder hangen!

Op 38 km kwam er een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km aan een kruispunt boven op een brug over de E40. Drie bikers reden de richting van de langste afstanden uit terwijl ik er voor de 65 km koos. 12.00 u. Zoals ik vermoedde aan het uitzicht van de omgeving reed ik even later het Hotel Waerboom voorbij dat er vlak naast de snelweg tussen het groen verscholen ligt. Er volgde een afdaling in een mooie holle weg om uit te komen op een grotere maar rustige baan waar op de kleine naastgelegen parking vorig jaar een bevoorrading stond en een splitsing was tussen de grootste afstanden. Ik kwam er de Goodfellas uit Dendermonde toen tegen. 39,50 km. Er was een optionele lus van 2 km door het zogenaamde Borréboske naast de elektriciteitscentrale, maar die heb ik links laten liggen. Het zijn daar smalle paadjes, op sommige plaatsen stuk gereden en met diepe putten. Bovendien ligt het bos er vol omgevallen boomstammen en afgevallen takken waar je rakelings langs dient te rijden. Achteraf vertelde me iemand wel dat het er thans terug beter bijligt en opgeruimd is.

Aldus bereikten we het grondgebied van het groene en schilderachtige Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). We doorkruisten de gemeente, maar om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden werd gebruik gemaakt van soms bizarre servitudes tussen tuinen van huizen. Af en toe kregen we tijdens de doortocht ook veldpaadjes langs de rand van het dorp. Je moet al die paadjes maar weten liggen! Het was in ieder geval een ongewone doortocht van dit stukje bewoonde wereld. Erna kwam de splitsing waar de route van 100 km apart ging van de 65-85 km. Dat was ter hoogte van een brug over de E40 in de Assestraat te Sint-Ulriks-Kapelle op 43 km van het vertrek. Er passeerde nog een biker. 12.30 u.

Op 45 km lieten we Sint-Ulriks-Kapelle achter ons en ging het een droge zandweg in. Ik reed er voorbij een kapelletje waar tijdens een toertocht ooit een bevoorrading stond. Dat kan deze toer geweest zijn, maar ook de Boerenbike of zelfs de toertocht vanuit Ganshoren. Ik kreeg een gehavend pad en een nat bospad met keien voor de wielen geworpen. Dan volgde een afdaling tot in de Terlindenweg in Asse. Op 47 km van de start kreeg ik daar enkele bikers te zien die vermoedelijk de route van 100 km reden. Ik reed voorbij de Terlindenvijver om een pittige klim in een asfaltbaantje tussen chique villa’s voor de wielen te krijgen. Eén biker van een drietal van eenzelfde club had het ook knap lastig en moest zijn beide kompanen lossen! Eens boven na de zware klim kwam de splitsing tussen de 65-85 km en de 45-100 km op 47,50 km van het vertrek. De twee oudere bikers in de geel-zwarte pakken die ik aan de tweede stop had gezien kwamen ook toe. Ik heb die mannen al elders op toertochten zien rijden. Ze hebben een Antwerps accent maar ik meende op te hebben gevangen dat één ervan in Zemst woont.

Een stoffig veldspoor waar ik het tijdens een vorige editie zeer moeilijk had door uitputting leidde tot de Kruisborreweg in Asse. Op 49 km reed ik de Kruisborrekapel voorbij, dat is de grootste van de verschillende kapelletjes die er in de omgeving staan. Het ging naar rechts, dus ik wist meteen wat me te wachten stond! Dat was een zacht klimmetje op een smal grasspoor naast een weide om dan de wortelafdaling aan het Kruis van Sjat te treffen. Om dan beneden uit te komen tussen de weiden in deze knappe en overigens als landschap beschermde omgeving. Een zompig weidespoor leidde tot aan een verlaten huis met geknakte antenne op het dak. Ik kwam uit op de Edingsesteenweg die ik op een andere plaats dan gewoonlijk diende te kruisen. Om dan voorbij de Taverne De Koekoek weer het bos in te rijden. Ik zag daar blauwe zwaailichten en dat voorspelt op een toertocht weinig goeds. Gelukkig geen aanrijding van een biker! De pakkemannen hadden twee motorrijders bij hun nekvel. Ze mochten in de bossen en velden met hun machines niet rijden! Ik had elders ook al een groep van een vijftal motorrijders gespot en er waren er ook in het Laarbeekbos. Na naar beneden te zijn gebold over het parcours van de groene vaste route bereikte ik de derde bevoorrading op de plek waar de straat Zavellos overgaat in onverhard en een bos in duikt.

De derde stop kwam op 51 km van het vertrek en ik arriveerde er om 13.15 u. Hetzelfde aanbod en ook veel mensen van Straf in Bergaf aanwezig. Onder anderen Mojobiker te zien gekregen die vermoedelijk daar het parcours in de gaten hield en naar zijn zeggen daarnet bij de politie stond. Ook Rusor te zien en te spreken gekregen. Hij volgde de 85 km maar deze keer zonder zijn dikkebandenfiets! Zijn vrouw was al gearriveerd na een korter traject. Er was nog redelijk wat beweging, allicht vooral bikers die de toer van 100 km volgden. Het aanbod op de bevoorradingstafel was even ruim als aan de twee andere stops. Voor de mensen van de club was er zelfs speciale sportvoeding: een broodje hamburger waarbij het vlees opgediept werd uit een bain-marie. En Mojo maar smullen. Wat minder plezant was is dat het stevig begon te regenen toen ik weer vertrok. Gelukkig bleef dat niet lang duren. Daardoor waren de veldsporen die we vanaf hier dienden te volgen wel nat. We doorkruisten Asbeek en reden onder anderen over het servitudepad dwars door de tuin van een huis. Het is te zeggen! De mensen hebben dat pad omgelegd door een strookje bos op hun eigendom. Ik heb dat huis nog weten bouwen. Daarna hing er een bordje met het verzoek van het ommetje door het bos te nemen omdat er pas gras gezaaid werd en nu om de kinderen niet te doen schrikken. We kruisten daarbij een grindpaadje in die mensen hun tuin. Enkele edities geleden was de eigenaar die paadjes aan het aanleggen op de dag van de tocht.

Op 53 km reed ik tussen de groene paardenweiden en zag het Kasteel Putberg tussen de bomen oprijzen. Mojo had me gezegd dat er in het laatste deel van de tocht nog een aantal ferme klimmetjes zaten, waaronder hier aan de Putberg. We kwamen uit een spoor dwars door een veld en reden linksaf in de richting van het kasteel. Daar sloegen we op 54 km het private bos in voor twee korte zeer steile afdalingen, aan mij niet besteed. Intussen had het opgehouden met regenen. Er volgde een lus door het bos van de Putberg waar je op een gegeven ogenblik kon kiezen tussen “hard”, een eerder technische track door het bos, en easy, een betonbaantje door het bos. De stevige klim over de optie “easy” was voor mij al zwaar genoeg! We kwamen terug uit op het baantje waar we het bos waren ingereden en werden teruggestuurd in de richting van de plek waar we uit het veld waren gekomen. 55 km. Tijdens de tocht van Ganshoren afgelopen winter waren hier al een aantal pijlen opgeruimd en hebben we daar wat moeten zoeken tot we een vrouw tegenkwamen die de pijlen had opgehaald en ons de weg kon tonen. Toen zijn we aan het einde van de tocht dwars door de stad en voorbij een kermis weer naar Ganshoren gereden!

Het ging dan even over het asfaltbaantje om linksaf een smal veldspoor in te slaan. Daar kon je lekker lang naar beneden razen tot in de Notstraat (Asse)! Soms verloopt de tocht hier in de andere richting en dan is het zeer lang zwaar klimmen! We hadden dus geluk vandaag! Eens weer in een straat zag ik op de rand van de bebouwde kom van Asse het witte huis staan waar meerdere voorgaande keren een bevoorrading stond. Ik vermoed zelfs vorig jaar. Toen was er in deze omgeving ook een splitsing. Het ging een veldweg in en na een afslag naar links voor een volgende zandweg reed ik voorbij de vijver aan het domein De Lange Bomen. De tocht vanuit Ganshoren heeft daar een stop. Mojobiker haalde me in en maakte al rijdend door een boomgaard in bloei twee foto’s en ze zijn nog goed gelukt ook! Aan een klim over een modderig spoor kon ik hem al niet meer blijven volgen.

Goed te rijden veldwegen voerden tot Meldert (Aalst). Aan het beroemde cafeetje “Bij Stinne”, waar Stinne pintjes tapte tot aan haar dood, doken we een klimmend zandwegeltje in naar het Kravaalbos toe. 59,50 km om 14.10 u. We reden eerst langs het eerder bizarre bos om via een singletrack door een uitloper ervan de Huizekensstraat in Meldert te bereiken. Die straat heeft haar naam niet gestolen omwille van het typisch Vlaamse landschap: stokoude huizen naast gloednieuwe villa’s en geen twee huizen op dezelfde rooilijn! Rechtsaf en weer rechtsaf opnieuw het Kravaalbos in over een stevige klim. De klim werd verdergezet over een mooie singletrack, recht op recht, met wat putten en wortels. Loopt de tocht in de andere richting, dan is het hier leuk naar beneden razen. Dit keer minder geluk op deze plek! Eens het bos weer uit ging het een assenweg door de velden op. Daar troffen we op 63,50 km een splitsing tussen de 30-45-65-85-100 lm en een optionele lus van 5 km extra. 14.30 u. Had ik tot hiertoe lang alleen gereden, nu kreeg ik meerdere bikers te zien, sommigen ervan had ik al eerder gezien, die reden dus 85 km of 100 km. Even halt gehouden aan de splitsing om te zien dat geen enkele van de passanten nog zin had in 5 km er bovenop! Intussen had ik me wat zorgen gemaakt over het feit dat ik in Aalst rondreed. Maar als je op de kaart kijkt dan ligt het Kravaalbos vlak bij Droeshout.

We kruisten de Steenweg op Brussel ter hoogte van verkeerslichten en reden voorbij het onlangs gerestaureerde kerkje van Opwijk-Mazenzele. 64,70 km. Toen ik mij hier parkeerde voor destijds de Daan-TT en mijn eerste kennismaking met deze streek leek de kerk op instorten te staan! Vanaf een veldweg zag ik ze achter mij nog eens in de verte staan en doemde de veel grotere kerk van Droeshout op. Na 67 km kon ik vermoeid maar tevreden dat ik ook deze editie niet gemist had, een punt zetten achter de toertocht van Straf in Bergaf. Na even uitgeblazen te hebben kreeg ik van Streets een Blaff (Bleke Affligem) aangeboden en was er tijd voor een gesprekje. Terwijl liep ook Jari binnen van de 85 km. Ook na ons kwamen nog bikers, waaronder een vrouw, toe van de rit van 100 km. Allemaal moe, maar zichtbaar trots over hun prestatie. Van de honger hebben Jari en ik nog twee lekkere hamburgers naar binnen gewerkt. Tot de tijd kwam om weer onze auto in de weide op te zoeken. Dit keer was de mijne niet de laatste die er was blijven staan zoals vorig jaar! Via Merchtem, Wolvertem, de A12 en de E19 weer huiswaarts.

De organisatie was perfect in orde, bijna luxueus eigenlijk. Niet dat we ontevreden zouden zijn indien we minder in de watten zouden gelegd zijn. Het mooie is dat geldgewin niet aan de basis ligt van de hele organisatie. Ik betaalde vier euro voor een rit van 65 km met drie bevoorradingen! Daar houd je niet veel van over! De organisatie is verzorgd omdat deze toertocht het geesteskind is van Straf in Bergaf en een goede huisvader heeft er alles voor over om het beste van zijn kind te maken. Het mountainbiken en hun streek promoten is de drijfveer voor hun inzet. Na afloop wist biker Streets me te vertellen dat de club de hele week had kunnen rekenen op voldoende leden om uit te pijlen, om de splitsingsborden te maken en te plaatsen, om de douchecontainers in gereedheid te brengen en al wat er nog bij de organisatie komt kijken in goede banen te leiden. Wij genoten ervan en keerden tevreden terug! Te vermelden is ook dat je tijdens de tocht altijd een aantal herkenningspunten passeert maar dat de toer nooit elk jaar exact hetzelfde is. Op de splitsingsborden staat ook altijd vermeld hoeveel kilometers je voor de verschillende afstanden nog te gaan hebt. Dat is handig, want sommige mensen denken verkeerdelijk dat wanneer ze overschakelen op een kleinere route, ze dan sneller weer bij af zijn. Maar het kan best zijn dat het grootste deel van die kleinere route dan nog moet komen! Wie eens naar hier wil komen kan op de laatste zondag van juli de Boerenbike van de KWB vanuit Opwijk komen rijden met start vanuit een kermistent op een godvergeten weide in Droeshout! Warm aanbevolen met een zeer plezante après met mogelijkheid tot eten en drinken!

Jari zorgde voor de route (van 85 km) op Google-Maps: klik hier!

Het enige private stuk dat ik zelf te zien kreeg was het bos tegenover het kasteel de Putberg in Asse. Die lus kan je gemakkelijk weglaten zoals uit het verslag blijkt.

Onderaan een filmpje van Arnout Swinnen met enkele hoogtepunten uit de rit!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

Toertocht van Straf in Bergaf te Opwijk 26-04-2015 door Arnout Swinnen

04-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax