Toertocht (27-38-43 km) van de Blauwtrappers te Retie op woensdag 31-12-2014.

Kiezen is op 31 december geen probleem, want er is in België maar één toertocht op Sint-Sylvester. Vorig jaar was ik er niet bij, want dan reed ik de toertocht in het Nederlandse Hattemerbroek tijdens een onverwacht bikeweekend met Jean-Paul. Traditiegetrouw dit jaar weer naar Retie en een parkeerplekje gevonden in dezelfde straat als steeds, om er deel te nemen aan de toertocht van de Blauwtrappers. De toer vertrekt in het Cultureel Centrum Den Dries en er was daar veel leven in de brouwerij. Me ingeschreven en om 9.40 u was ik op pad. Alleen vertrokken, want Jari wou de snelheid iets hoger leggen vermits hij gastheer was voor oudejaarsavond en thuis mensen ontving. We hadden wel afgesproken van een bericht te sturen bij vertrek, zodat we wisten wie er eerst op het parcours was. Dat was ik, dus er was kans dat we elkaar nog zouden te zien krijgen.

Het ging zoals altijd het dorp uit via het zeer drukke kruispunt van verkeerswegen in het centrum van de gemeente waarna we een portie zompige veldsporen om en in een lokaal bosje voor de wielen kregen. Er lag nog overal deels gesmolten en weer bevroren sneeuw. Op 4,50 km kregen we een zeer knappe singletrack op en af over enkele bulten. Dat feestje duurde tot 6,25 km toen we even uit het bos tevoorschijn kwamen ter hoogte van de kapel aan de Zavelstraat.

Tot 8 km voerde het parcours ons over veldsporen, met soms vrij vettige stroken van smeltende modder. De volgende kilometer kwam er de doortocht van een bos op smalle wegen tot aan een asfaltbaantje. 9 km om 10.15 u. De tocht dook weer de bossen in waar we een splitsing troffen tussen de 27 km en de 38-43 km op 9,75 km van de start. Van 11 tot 13 km kwam er een zeer leuke singletrack met heuveltjes en enkele uit de kluiten gewassen wortels. De track was prima berijdbaar en vrij van sneeuw terwijl de omgeving rondom nog overal wit zag. In ieder geval een knap stukje van de toertocht! Er waren hier nog veel deelnemers op pad waaronder sommigen tegen hoge snelheid hun oudejaarsavond tegemoet reden. Op 14 km kwamen we voorbij de watermolen van Retie in de vallei van de Witte Nete. Op deze plek start ik jaarlijks aan een tochtje kajak varen en dat is nog niet zo lang geleden!

Brede veldwegen voerden me langsheen de rand van bossen. Op 16 km kruisten we de smalle Witte Nete via een oud bruggetje op een onverhard pad tussen de bomen. Er stond “Schaapsgoor” op een bord, maar Joost mag weten wat dat dan wel mag wezen! Daarna arriveerde ik aan de rand van een bos op de Beverdonkse Heide. Dit is een bosgebied dat deels in privaat bezit is maar in samenspraak met de eigenaars vrij toegankelijk gemaakt is. We doorkruisten het bos over een paadje waarna een veldweg ons tot aan de Kleine Nete voerde. Die kruisten we om op de andere oever een modderig grasspoor naast de waterloop te treffen. Intussen had Jari me na een voorsprong van 18 km weten in te halen. We reden tot aan en kort over de grote baan Pontfort tot op de grens met Kasterlee. Daar doken we opnieuw het bos in op 20 km van het vertrek.

Onmiddellijk daarna troffen we de bevoorrading onder een tentje langs de kant van een onverhard pad. Er was nog redelijk wat
beweging. Hete soep, sportdrank, fruit en wafels stonden er op het menu. 11.10 u. Na een korte babbel met Jari nam hij de sputterende ketting van zijn fiets onder handen. Nogal wat last van chainsuck de laatste tijd. Afscheid genomen zodat hij sneller kon opschieten dan met dit blok aan zijn been, vermits hij om twee uur thuis wou zijn. Na de stop volgden bospaden en singletracks waarbij het op 23 km over enkele hoge heuvels ging. Op 24 km volgde een zware modderstrook tot aan een veldweg en een betonbaantje met op 25 km een splitsing tussen de 27-38 km en de 43 km. Gekozen voor de langste afstand en vanaf hier werd het rustiger op het parcours. Een modderstrook leidde naar een volgend betonbaantje Vanaf 26 km volgde bijna uitsluitend verharde wegen doorheen een landelijke streek. We reden zo langs de baantjes Kortijnen en De Werft. In de verte zag ik de windmolens die langs de E34 staan. Naast mij hoorde ik een ezel en het was deze keer niet Jari! We reden over Looiend en via een veldpad doken we een bos in om te kunnen rijden over mooie singletracks op en af enkele heuvels.

Van 30 km tot 31 km kregen we een knappe singletrack in de Looiendse Bergen op en af een aantal heuvels en van 31 tot 32 km een idem dito tweede exemplaar. Deze twee pareltjes verklaarden het eerder lange stukje over verhard dat we achter de rug hadden. Het was er leuk rijden en je zag de andere bikers over de lussen doorheen het bos rijden. 12.20 u. Er volgde nog een derde singletrack in de Looiendse Bergen die evenwijdig liep met een verhard baantje. 33,50 km. Alle afstanden voegden zich dan weer samen. Eens het bos uit kregen we een stukje asfalt onder de wielen. Op 34 km volgde een zeer korte maar onmogelijk te rijden lus over enkele oververzadigde zandhopen! Die had men in deze omstandigheden beter geschrapt. Dat gaf nu enkel ergernis. Nadat ik de slijklus achter me had, aan een koppel met vier kinderen gezegd dat het niet de moeite loonde van ze te rijden wegens niet te doen! Omdat ik me even aan de kant had gezet kwam ik achter dit gezelschap te hangen op een knappe, ietwat gehavende singletrack waar wat behendigheid vereist was.

De track gaf uit op een asfaltbaantje en op 36 km konden we genieten van nog een mooie singletrack en bospaden die deel uitmaakten van een groene vaste route. Tijdens het berijden ervan kregen we enkele keren af te rekenen met een ietwat vettiger intermezzo over met water verzadigde paden. Ter hoogte van enkele buitenhuizen stond een bordje dat de laatste vijf kilometer aankondigde. 38,50 km om 12.55 u. Tot 40 km konden we genieten van een als “technische passage” aangekondigd parcours dat zich op en af enkele heuvels door het bos slingerde. Het was er amusant rijden in een knappe bosrijke omgeving, vermoedelijk dezelfde Looiendse Bergen als daarnet. Om 13.00 u werd ik er op een foto gevangen. Even later passeerde ik de plek waar ik twee jaren terug gestopt was voor een babbel met fotografe Connie. Niet te schatten dat dit al twee jaar geleden is! Een zandweg voerde me voorbij een groot wit buitenhuis waarna ik via enkele landelijke baantjes opnieuw het cultureel centrum bereikte. Om 13.15 u met 42,50 km op de teller.

De zaal zat nog tjokvol bikers! Gewoonlijk is tegen dat ik toekom iedereen al pleitte! Me een boterham met kaas en een drankje gekocht en m’n kaartje met noodnummer ingeruild voor een gratis curryworst. Me voorgenomen van daarna niet meer te eten om meer plaats te laten voor het etentje straks met oudejaar. Om 14.00 u huiswaarts. “Tot volgend jaar”, zei de oudere man aan de fietsenstalling! Die kans is reëel! Om 15.00 u m’n fiets gewassen, m’n spullen proper gemaakt en kleren in de wasmachine gestoken. Om 18.30 u was ik op de afspraak om de laatste uren van 2014 naar de geschiedenis te verwijzen. Zoals steeds was de rit in Retie prima georganiseerd en de beste manier om het jaar uit te wuiven.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Een mooi jaar toegewenst, in goede gezondheid en met veel plezante fietstochten.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

31-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-35-40 km) van de KWB Fietsclub te Westmalle op zondag 28-12-2014.

Op zaterdag 27 december 2014 sneeuwde het de hele dag waarbij vooral het noorden van het land en meer bepaald de Kempen bedekt kwamen te liggen onder een centimeters dik wit tapijt. De toertocht in het Nederlandse Sprundel die we overwogen hadden om eens een andere streek te zien te krijgen dan gewoonlijk bleek afgelast. De andere tochten waren te ver van hier, dus Westmalle was nog de enige optie. Toen Jari een bericht stuurde om het vertrekuur van de toertocht van de KWB in Westmalle af te spreken heb ik geantwoord van misschien nog even af te wachten tot de ochtend gezien de barre weersomstandigheden. Met de fiets door de sneeuw rijden schrikt me niet af, met de auto daarentegen wel! Ik zou het mij nooit vergeven van een slippartij of ongeval te hebben in zulke weersomstandigheden tijdens een niet echt noodzakelijke verplaatsing. De optie van met de fiets naar de start te rijden sprak me niet aan vermits er een uiterst koude vriesnacht werd aangekondigd en ik geen zin had om verkleumd aan te komen. ’s Morgens liet Jari weten dat hij kwam rijden. Dus toch maar gegaan. Ik was blij dat ik voor de auto geopteerd had om naar Westmalle te rijden, want de fietspaden lagen er maar belabberd bij, ook al was er in Sint-Lenaarts een sneeuwruimertje actief om ze vrij te maken. De rit naar de start verliep vlot en ik vond een parkeerplek nabij de kerk. Jari was wat later dan voorzien wegens het moeten ontdooien van de sloten van auto en fietsdrager.

Om 10.20 u waren we op pad. Het ging het dorp uit vanaf de sporthal en naast de school Sint-Jan-Berchmans om dan een aantal landelijke baantjes voor de wielen te krijgen. De voorgangers hadden inmiddels de weidesporen voor ons open getrokken. Het zijn daar niet de gemakkelijkste paden in de omgeving van Boexhout. Altijd wat hobbelig, bij nat weer zompig en nu besneeuwd en bevroren. Ter hoogte van Guut doken we even het bos in om daarna weer bevroren weidesporen te treffen. Twee edities geleden stonden hier schapen met hun poten in het water toen na een periode van sneeuw alles gesmolten was! Nu was het genieten van een mooi wit landschap, alhoewel je de ogen best naar de grond gericht hield teneinde goed te zien waar je reed! Er waren ijsplekken genoeg!

Op 9 km kruisten we Groot Veerle, dit is de baan die van Sint-Lenaarts naar Westmalle voert. Twee seingevers trotseerden er de koude. Het ging de Legeheidweg in, een door bomen afgeboord landelijk betonbaantje. De bevroren sneeuw kleefde tegen de boomstammen. Aan het einde van deze lange weg kwam er een splitsing tussen de routes van 25 km en van 40 km op 10 km van de start. Twee jaar terug stond ik hier te sukkelen met een lekke band, kreeg daar toen nog een bui ijsregen over me heen, maar werd dan wel voortgeholpen door een biker van de inrichtende KWB Fietsclub die het parcours controleerde. Een modderig pad tussen weiden leidde ons naar een bospad langsheen het natuurgebied Hoofsweer op de grens met Brecht en Rijkevorsel. Eens het bos uit werden we naar het besneeuwde jaagpad langsheen het Kempens Kanaal Schoten-Dessel gestuurd.

Linksaf verlieten we verderop de kanaaloever om via een zeer lange veldweg langsheen de Kooldries en de Heikantstraat naar het Molenbos gestuurd te worden. Daar konden we genieten van de paadjes om Drieboomkensberg. Het interessante was dat deze keer ongebruikelijke goed berijdbare paadjes over enkele heuveltjes aangesneden werden, paadjes die door andere tochten niet aangedaan worden. Ze liggen in het deel van het bos recht voor je wanneer je Drieboomkensberg passeert met het grote kruisbeeld aan je linkerhand en achter de open plek op het kruispunt van boswegen waar vaak de bevoorradingen van toertochten opgesteld staan. De doortocht van Drieboomkensberg was niet heel lang, maar wel boeiend.

Op 21,28 km kwamen we vanuit het bos op de onverharde Sint-Jobbaan die vanaf de Abdijlaan (de weg van Brecht naar Schilde) naar Drieboomkensberg voert. Daar troffen we de bevoorrading in de grote open rijhal van een manege op de hoek van beide straten. Jari vertelde dat hij vorig jaar lang had moeten aanschuiven! Hij was toen vroeger vertrokken dan gebruikelijk en toch later gearriveerd omwille van de drukte aan de stop en op het parcours. Ik was toen met een andere bikemakker enkele tochten gaan rijden dieper Nederland in. Nu moesten de organisatoren zich tevreden stellen met 500 deelnemers, wat toch nog redelijk is gezien de barre weersomstandigheden. Mensen die van verder moeten komen riskeren hun hachje niet en anderen zijn niet scheutig om over ijs te rijden! De soep werd warm aangeprezen en idem dito opgediend en was welgekomen. Verder waren er fruit, cake en suikerwafels om van te knabbelen. Ondanks het feit dat het intussen al 12.10 u was kwamen er nog steeds sneeuwrijders toe!

Op het door seingevers beveiligde kruispunt met de Abdijlaan kwam de splitsing van de 15-25 km en de 40 km. Wie de extra lus voor de 40 km hier figuurlijk links en letterlijk rechts liet liggen kon ook opteren voor een rit van 35 km. Wij kozen voor de langste toer en sloegen rechtsaf richting Brecht om dan door een volgende seingever naar de overkant geloodst te worden en de Grote Vraagstraat in te slaan.. Dit is een door het bos lopende brede zandweg met te omzeilen plassen die nu veranderd waren in ijsplekken. Ter hoogte van de bocht dienden we rechtsaf te slaan in een smal bospad. Jari ging er bij het afslaan onderuit op een ijsplek net toen we het gezelschap kregen van drie andere late jonge kerels. 24 km.

Via het vrij modderige en moeilijk te berijden bospaadje bereikten we de Sint-Jobbaan, een lange onverharde dreef in de bossen achter Sint-Job-Kristus-Koning op de grens met Brecht en Schilde. We reden nog door andere onverharde dreven met sporadische bewoning in het zogenaamde Klein Zwitserland. Via de Polderdreef en de Vraagstraat bereikten we de Caterskapeldreef achter het bosrijke domein van de school Kristus Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor op de grens met Schilde. 27,75 km.

Het ging niet de track linksaf in, maar we reden rechtdoor een slagboom voorbij om zo het dennenbos te bereiken waarin singletracks naast een half uitgedroogde vijver liggen. Deze mooie strook bos wordt door de meeste tochten hier benut. Via enkele mooie tracks arriveerden we in de goed van brede diepe plassen voorziene Kleine Vraagstraat, een zandweg waarlangs zich omwille van de grote bijna permanente plassen kleinere tracks hebben ontwikkeld. Na het trotseren van water, sneeuw en slijk kreeg ik halverwege af te rekenen met pech. De snelspanner van het achterwiel van m’n fiets was losgekomen en daardoor ook het wiel zelf. Toen Jari probeerde van één en ander terug in orde te krijgen, bleek dat niet te lukken. De reden was dat ook de achterrem onklaar was geraakt. Doordat de veer die de remblokjes open houdt om zeep was kregen we dat niet meer hersteld. Verder rijden zonder achterrem was de enige optie. Omdat de rit recht naar de aankomst omzeggens even langs was als de verderzetting van de toertocht zijn we het parcours gewoon verder blijven volgen. Eerst eens getest wat er zou gebeuren bij het remmen achteraan! Misschien één of ander raar geluid? Er gebeurde juist niks! Er liepen daar ook nogal wat wandelaars rond, genietend van het sneeuwlandschap.

Via de Kleine Vraagstraat bereikten we opnieuw de Abdijlaan vlak tegenover de manege waar de bevoorrading stond. De seingevers hadden het intussen voor bekeken gehouden. We dienden de baan te kruisen en rechtsaf te slaan richting Schilde. Om dan verderop het Molenbos weer in te slaan en te rijden over de paadjes die zich langsheen de boomstammen in de brede dreven van dit imposante bos in de loop der tijden hebben ontwikkeld. Het was wat uitkijken geblazen in de sneeuw! Op 32 km kregen we een extraatje voor de wielen. We reden het privaat domein van het revalidatiecentrum De Dennen in en konden daar rijden over enkele eerder kunstmatig aangelegde tracks waarover jaarlijks een wedstrijd schijnt betwist te worden voor een nobel doel. Omwille van de sneeuw en de kunstmatige bulten was het er voor mij niet gemakkelijk rijden. De doortocht was uiteindelijk maar kort van duur en via de gebouwen van het centrum verlieten we deze midden de bossen gelegen plek.

Eens het centrum uit kregen we paadjes in een mooi bos voor de wielen, ook een aantal lastiger paden, en passeerden we een vijvertje. Daar loopt namelijk een singletrack met enkele bulten en putten op een soort heuvelrug volledig omheen een waterplas. Jari vertelde dat hij er iemand bijna in het water had zien gaan, want als je van de andere kant komend de heuvel op rijdt zie je niet dat er in het midden aan de andere kant water is! 34 km. Er volgde dan nog een omwille van de weersomstandigheden voor mij moeilijk en vermoeiend stuk over tracks door de bossen. We kwamen toe in straten in de buurt van de Trappistenabdij. Net nadat ik Jari verteld had dat ik twee jaren terug hier een collega op wandel ontmoette en dat deze omwille van de regeringsmaatregelen en de dreiging langer te moeten werken vanaf januari onverwacht met pensioen vertrekt, kwamen we die man toch wel tegen in gezelschap van z’n vrouw! Toeval bestaat niet! Op 37 km reden we voorbij de abdij en dienden we op enkele besneeuwde weidesporen tussen wandelaars en ijsplekken te laveren. We genoten wel hun respect, want ik hoorde een vrouw zeggen: “dat zijn moedige mannen”!

Via een laatste strook bos reden we naar de Oude Baan, voorbij de Scherpenbergmolen en door de woonwijk waar mijn vriend en collega woont. Even aangebeld toen we zijn huis passeerden, maar hij kwam net uit de douche en was zich aan het klaarmaken om naar een familiefeest te vertrekken. We waren trouwens te smerig om binnen te komen! Om 14.40 u waren we na 42,50 km weer aan de sporthal. We hebben er nog de hand kunnen leggen op een hotdog en een drankje en werden haast letterlijk door de opruimploeg met het schuurwater buiten geveegd. We hadden genoten van deze tocht in de sneeuw, van het prachtige witte landschap onder een lichtblauwe hemel met veel winterzon die deze ons toch enigszins bekende streek omtoverde tot een plaatje voor een mooie kerstkaart! Met dank aan de mensen van de KWB die ondanks de bittere weersomstandigheden en een te verwachten kleinere opkomst toch niet overgingen tot afgelasting!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

29-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-44 km) te Poppel op vrijdag 26-12-2014.

Een klassieker op tweede kerstdag is de toertocht vanaf de voetbalvelden langsheen de Steenweg Baarle te Poppel, vlak bij de Nederlands grens. Een parkeerplek gevonden in de berm langsheen deze grote baan op 500 m van de start. Samen met Jari om 10.00 u gestart voor de toer van 44 km terwijl zijn moeder onderweg was voor de 28 km. Zij hadden wat moeten zoeken naar de startplaats. We verlieten de sportterreinen via veldpaden en op 3,50 km doken we na de oversteek van een grote baan een imposant bos in, ik vermoed een uitloper van de Staatsbossen van Ravels. We kregen er brede bospaden waarop zich smallere tracks hadden ontwikkeld voor de wielen. Na een intermezzo over asfalt volgden van 6,50 km tot 8,50 km voor mij eerder lastige singletracks die niet gemakkelijk berijdbaar waren omdat ze er gehavend en stuk gereden bij lagen en dan nog voorzien waren van bultjes, putten en snel op elkaar volgende korte bochten. Op 8,70 km kruisten we de Beekseweg.

Van 10 km tot 12 km troffen we op onze weg eerder lange bospaden. Op 12,50 km passeerden we twee mooie vijvers in het Landgoed Gorp en Roovert, een knap parkbos. Het mooie landgoed "Gorp en Roovert" is gelegen in Nederland, ten zuiden van Tilburg langs de Belgische grens en valt onder de gemeente Hilvarenbeek en voor een klein gedeelte onder de gemeente Goirle. Het landgoed bestaat uit ongeveer 800 ha bos en 370 ha landbouwgrond en is eigendom van de familie van Puijenbroek. De kern van het landgoed wordt gevormd door de twee zeer oude buurtschappen "Gorp" en "Roovert". Even verder troffen we een splitsing tussen de 28 km en de 44 km op 14,50 km van het vertrek. Tot 16 km reden we door een knap bos. Een door dennen omzoomd pad leidde daarna langsheen enkele beken en vijvers of vennen in meer open gebied.

Op 17,75 km passeerden we enkele buitenhuisjes in een bos en kruisten we de straat Tulderheyde (Poppel) pal op de grens tussen België en Nederland ter hoogte van de gasinstallaties op het Fluxys meetstation van Poppel. Om 11.15 u doken we op die plek de bossen van het Landgoed De Utrecht in. We reden er onder de indrukwekkende bomen van een oud dennenbos waar de echte geur van dennenhout je nog tegemoet woei. Op 20 km reden we over een bospad dat evenwijdig liep met een omgewoelde zandweg waar aan de kant grote uit de grond opgewoelde wortelstronken van bomen lagen. Ik zei tegen Jari dat we ons gelukkig mochten prijzen van niet daar door dat zand te moeten rijden! Ik had beter gezwegen, want even verderop dienden we deze zandweg dan toch te kruisen en even door meer dan verzadigd mul zand te dabben! We zetten onze weg verder door statige dennenbossen over redelijk goed berijdbare paden. Van 25 km tot 26 km kregen we dan toch af te rekenen met een lastig stuk slijk.

Het ging enkele knappe heuveltjes over tot op een rijweg aan de rand van de Roovertse Heide op 26 km van de start. 12.00 u. In een volgende bospad troffen we de bevoorrading onder een tentje. De grote meute was al gepasseerd, want er lagen nog enkel kleine eindjes banaan en een kleine voorraad suikerwafels. Om te drinken enkel sportdrank, de soep was op. Ik hoorde de mannen aan de stop zeggen dat er nog een grote groep op komst was en ze eventueel nog sportdrank dienden bij te maken. Er kwam dan effectief een groep van zo’n 25 mountainbikers (m/v) toe. Het was een club uit Lochristi die danig te spreken was over de bossen die ze nabij hun woonplaats moeten derven. Alvorens weer te vertrekken steeg het aantal door de groep geproduceerde decibels exponentieel, wat één van de mannen onder de tent de opmerking ontlokte “dat het hier een stiltegebied was en ze maar beter verder trokken om er in de cafetaria ene te gaan drinken”!

Kort na de stop stond de groep stil omdat één van de leden pech had. Wat later stoven ze ons weer voorbij. We konden nog genieten van een knap stuk bos tot aan de splitsing tussen de 28 km en de 44 km op 28,50 km van de start ter hoogte van een groot landbouwbedrijf. 12.30 u. We vervolgden de tocht door een meer open streek om dan weer zeer mooie bossen in te duiken. Vooral op 32,50 km toen we een bosvijver met eilandje passeerden ter hoogte van enkele typische huizen op het Landgoed Gorp en Roovert. Vanaf 34 km fietsten we gedurende een kilometer over een spoor dat soms tot vlak naast de Rovertsche Leij liep, dit is een waterloop die het landgoed bespoelt. Het pad was er wel redelijk slijkerig en daardoor vermoeiend. Aan een bruggetje over de Leij, waar ook wandelaars liepen, maakten we rechtsomkeer om op de andere oever op onze stappen terug te keren. Op 35 km kwamen we uit het bos tevoorschijn en troffen we na een zandweg een splitsing tussen de 28 km en de 44 km. Toen wij nog een achttal kilometer voor de boeg hadden, meldde de moeder van Jari haar aankomst met een berichtje.

Op deze extra lus voor de langste tocht reden we omstreeks 36 km op de rand tussen bos en velden. Paden voerden ons dan door stroken bos en langsheen velden over een aantal recht op rechte stukken, om weer het gemeenschappelijk parcours te vervoegen. Daar was het even op de tanden bijten voor een lang en lastig bospad tot 39,50 km. Vanuit het bos naderden we de meer bewoonde wereld en via dezelfde weg waarlangs we vertrokken waren, zijnde een zandweg en enkele beton- en asfaltbaantjes, keerden we terug naar de start. Met de beloofde 44 km op de teller arriveerden we daar om 13.30 u. De bikewash bewees ons goede diensten. In de cafetaria was nog redelijk wat leven en alvorens om 14.30 u weer de wagen op te zoeken nog genoten van een hot-dog, een drankje en een babbel. We hadden veel deugd gehad van deze rit in het bosrijke grensgebied tussen België en Nederland zo tussen kerstmis en nieuwjaar in.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

27-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (10-25-32-41 km) van LMTB De Doorzetters te Hechtel op woensdag 24-12-2014.

De vorige twee keren had ik forfait gegeven, twee jaar geleden omdat er een dik pak sneeuw was gevallen en ik geen zin had om dan zo ver met de auto te rijden en vorig jaar omdat ik op tijd wou zijn voor het feestje op kerstavond. Omdat ik op een forum gelezen had dat De Doorzetters voor het laatst hun toertocht op 24 december organiseerden en vanaf heden in januari, toch nog maar eens afgezakt naar het Don Boscocollege in Hechtel (Hechtel-Eksel). Het toeval wil dan nog dat de collega-kameraad bij wie ik al sinds ettelijke jaren kerstavond doorbreng, op internaat zat in deze school! Was het in Hoogstraten droog, onderweg kreeg ik nabij Lommel al af te rekenen met regenbuien! Een parkeerplek gevonden op het grote grasveld in een naburige straat vlak bij de kerststal. Om 9.30 u was ik ingeschreven in de sporthal en kon ik op pad. Jari zou ’s avonds voor het kerstdiner zorgen en was er deze keer uitzonderlijk niet bij.

Het ging naast de kapel van de school de bossen in om er onmiddellijk een splitsing te treffen tussen de 10-41 km en de 25-32 km. Voor de langste route ging het een bultje over waarna we tot 3,50 km niks anders dan singletracks voor de wielen kregen! Hier en daar dienden we een zanderige strook te doorkruisen! Om 9.45 u werd ik op foto vastgelegd om verderop uit te komen in een woonwijk. Na de doortocht van deze villawijk volgden vanaf 4,80 km knappe singletracks op en af een aantal heuveltjes. Op 5,75 km kwam er een tweede splitsing tussen de kidstoer van 10 km en de ritten van 25-32-41 km. Net op die plek vlogen mij nogal wat groepjes koerskonijnen voorbij! Tot 8,50 km konden we genieten van weerom een lange reeks singeltracks in de bossen nadat we een grote baan (Kamperbaan) overgestoken waren ter hoogte van het onverharde pad “In den brand” en tot we uitkwamen in een woonwijk. Daarbij kregen we omstreeks 8 km enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels te bedwingen.

Tot 14 km volgden afwisselend veldwegeltjes, grassporen, tracks door stroken bos en landelijke asfaltbaantjes in meer bewoond gebied waarbij we op 10 km een grote baan dienden te kruisen. Op 13 km kreeg ik in de verte rechts van me een windmolen te zien, een echte oude, niet zo’n staak met wieken, ter hoogte van een industriezone. 14 km om 10.35 u. Na een strook bos met singletrack volgde op 14,85 km de splitsing tussen de 25 km en de 32-41 km ter hoogte van een grote baan. Op het traject van de grootste afstand kregen we daar een eerder woeste singletrack voor de wielen, deze keer volop in het bos. In de nabijheid moeten wel een grote baan of snelweg en een spoorweg gelegen hebben, te horen aan de geluiden die op me af kwamen. Het was er wat uitkijken op een aantal vrij natte stukken, maar rekening houdend met de natte periode die we achter de rug hadden was het parcours goed te berijden. Midden in het bos reed ik op een bepaald ogenblik pal naast de voet van een immense hoogspanningsmast. Daar was de splitsing tussen de 32 km en de 25-41 km op 16,50 km van de start. De plek in kwestie ben ik nog al gepasseerd bij andere toertochten in deze streek. Onmiddellijk daarna kwam er op een grote baan al een splitsing waar de 25 km en de 41 km elk hun eigen weg uit gingen op 17 km van het vertrek.

Vanaf daar konden we weer genieten van een portie singletracks in een bos in de omgeving van, hoe kan het ook anders, de Bosstraat! Omstreeks 19 km ging het daar een aantal leuke heuvels op en af om op 20 km een splitsing te krijgen tussen de 25 km en de 32-41 km! Splitsingen waren er tijdens deze tocht genoeg! Na wat stevig modderdabben in een vettige singletrack kwam ik toe aan de bevoorrading. Die stond op 21 km van de start op de parking van het sportcomplex De Heuvel. 11.15 u. Er was daar nog redelijk wat beweging van mensen die zich te goed deden aan de klassieke hapjes, zoals fruit, wafels, peperkoek, koeken en drankjes op een stop. Dat alles verzorgd door een aantal bedrijvige mannen en vrouwen onder een tent. Kort na de stop was er een splitsing tussen de 25 km en de 32-41 km op 22 km in de bossen achter het sportcomplex. Helaas was het vanaf de pauze beginnen te regenen, eerder een zachte motregen waar je toch wel nat van werd! We kregen bovendien een vrij natte modderige singletrack onder de wielen!

We dienden de drukkere Vlasmeerstraat aan de rand van de bebouwde kom van Eksel te kruisen en reden voorbij de witte Kapel van het Vlasmeer of Onze-Lieve-Vrouw-van-Rust op de hoek met de Weverstraat. Er zijn nog toertochten die hier passeren. Na een bospad volgde een splitsing tussen de routes van 32 km en van 41 km op 23 km van de start ergens in een bos. Bospaden en veldsporen werden er ons deel. Na de passage van een aantal in het bos verscholen buitenhuizen, waarvan sommigen op het eerste zicht in onbruik geraakt, volgden singletracks met veel wortels. Ze leidden me naar weer een splitsing tussen de routes van 32 km en van 41 km op 26 km van het vertrek. Het was nog steeds licht aan het regenen, maar hard genoeg om er nat van te worden! 11.45 u. Van 26 km tot 28 km reden we over enkele vrij lange bosdreven en kruiste het parcours de drukke baan die van Eindhoven naar Hasselt (en omgekeerd natuurlijk) voert en op die plek dwars door imposante bossen loopt! Ik passeerde er op het middaguur en het was toen harder aan het regenen!

Aan de overkant van deze baan konden we over zeer mooie singletracks rijden waar ook een verbinding passeert tussen twee vaste mountainbikeroutes, te zien aan de gele pijltjes. Ik had eerder nog al pijltjes van vaste routes gezien onderweg. Op enkele plaatsen dienden we vrij hoge heuvels te overschrijden. In ieder geval konden we tot 30 km ons hart ophalen in een zeer knappe omgeving tot het parcours ergens achter een industrieterrein passeerde. Enkel de regen was spelbreker! Gedurende anderhalve kilometer ging het dan over een zeer knappe, lange singletrack met veel bochtjes en heuveltjes op en af, quasi evenwijdig lopend met de hogergenoemde Eindhovensebaan tot aan de oversteek van de Weyerbrugstraat. Vanaf deze plek konden we even uitblazen op asfaltbaantjes die rond en in het militair domein lopen. Op 35 km konden we genieten van weer een bijzonder knappe singletrack door het bos op de rand met het militair domein. Om daarna tot 37 km een tweede zeer mooie, zeer lange, maar ook zeer natte, singletrack te kunnen berijden. Deze liep langs de voet van een met bomen begroeide heuvelrug door een prachtige bos! Jammer dat het zo’n somber weer was, want bij zonnig weer moet de omgeving hier wel zeer mooi zijn! Ik kreeg er nog enkele bikers met kinderen in hun gezelschap te zien! 12.40 u.

Na de oversteek van de Kamperbaan kwam er weer een splitsing tussen de 25-32 km en de 41 km op 38 km van de start! We doken er een nat bos in. Tot 39 km konden we daar ons hart ophalen bij het rijden over twee zeer knappe woeste singletracks, de tweede voorzien van redelijk wat bulten en heuveltjes! Een slijkpad voerde dan tot aan een straat met enkele huizen. 39,50 km om 13.00 u. Na een slijkspoor dat Kattestraat gedoopt werd kon gekozen worden uit een gemakkelijk traject en een moeilijk traject voor ervaren bikers. Bij dit laatste stond een bordje dat “3 km” vermeldde, waaruit ik vermoed dat dit een extra lus was van 3 km lang, vermits de langste route op de websites aangekondigd was als zijnde 44 km lang. Omwille van de regen, het reeds gevorderde uur, de wens om toch enigszins op tijd thuis te zijn en vooral de vrees om als pannenkoek te zullen stuntelen op een parcours voor gevorderden, heb ik maar voor “gemakkelijk” gekozen. Achteraf had ik daar wat spijt van omdat ik in de verte mooie heuveltjes in het bos zag liggen. Ik kreeg toch nog waar voor mijn geld onder de vorm van een mooie track aan de Finse Piste en de laatste twee kilometer door de bossen weer naar Don Bosco. Met 41,50 km op het tellertje ben ik daar om 13.15 u als één van de laatsten gearriveerd. In de gietende regen!

De bikewash was nog operationeel maar werd kort na mijn gebruik ervan ontmanteld. De modder kwam zeer goed los zodat ik thuis geen werk meer had aan de fiets vermits hij op tweede kerstdag toch weer vuil zou gemaakt worden in Poppel! Het hamburgerkraam dat ik bij het vertrekken had zien staan was nog operationeel en de 999 andere deelnemers hadden nog niet alle worsten opgepeuzeld! Je kon er van alles en nog wat kiezen! En je kreeg een grote portie. Een hamburger lag al eerder tussen een Tunesisch brood en mijn braadworst lag ook tussen een vrij lang Frans broodje. Er was zelfs de optie “met smos”! Er kwam ook een koppel niet-mountainbikers smullen. Binnen in de cafetaria alles opgepeuzeld en doorgespoeld met twee drankjes. Lang ben ik niet meer blijven zitten want ik werd samen met de andere late jongens omzeggens letterlijk buitengeveegd door de kuisploeg die begon te schuren. Geen erg, de mensen zullen ook op tijd hebben willen zijn voor hun kerstavond. Toen ik me naast de kerststal in de gietende regen klaarmaakte om naar huis te vertrekken sloeg het klokje van de kapel twee uur! Mij wachtte nog een lange rit huiswaarts en na het proper maken van m’n spullen en een warme douche was ik zo goed als op tijd voor kerstavond bij m’n kameraad en diens gezin.

Zoals ik al wist van eerdere deelnames was dit een prachtige toertocht met veel bos en een aantal zeer knappe singletracks. Ik meen er zelfs ooit in de sneeuw gereden te hebben. Enkel het slechte weer en de regen vanaf de stop waren deze keer spelbrekers. Toch content dat ik de moeite gedaan had om te komen op deze speciale dag voor kerstmis, vermits het de laatste keer was dat deze toer op deze datum georganiseerd wordt! Het enige alternatief is immers Menen, maar daarvoor 154 km met de auto rijden is me te ver!

Jari moest voor het kerstdiner zorgen, dus geen route op Google-Maps!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

25-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-45 km) van WTC Woensdrecht te Ossendrecht op zondag 21-12-2014.

Omdat ik van verder dan thuis diende te komen deze zondag met de auto naar Ossendrecht gereden waar ik een parkeerplek vond op een zompig zanderig braakliggend stuk grond op het terrein van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen nabij het restaurant De Blauwe Pauw. Ik kwam er naast de mij bekende MTBiker from Berendrecht te staan. Er heerste een grote drukte aan De Blauwe Pauw. Lichte paniek en zelfverwensingen nog voor de inschrijving. Bij het willen verstellen van de sluiting van m’n helm kwamen onderdeeltjes los en bij aankomst aan de inschrijving meende ik er onderweg verloren te hebben. Teruggekeerd en niks gevonden onderweg noch aan de auto! Bij nader toezien had ik niets verloren! Een geluk dat Jari iets later aan de inschrijving was dan voorzien en er bovendien in slaagde van alles weer in elkaar te knutselen. Want hoe ik anders mijn helm op mijn kop zou hebben moeten houden was een raadsel! Om 9.40 u waren we op weg voor een tocht met keuze uit 25-35-45 km. Nieuw deze keer was de controle van de polsbandjes bij de start!

We doken samen met vele anderen onmiddellijk de bossen achter De Blauwe Pauw en nabij het Mollercollege in. Daar liggen veel singletracks! Reeds na 1 km was er oponthoud aan de beruchte “beek” op een spoor tussen een prikkeldraad en het bos. Daar waar het pad door de beek gaat stond het water dieper en breder dan gewoonlijk! Velen kozen voor het naastliggende veld en dat heb ik ook gedaan! Jari volgde nadat hij zijn voorganger, die enigszins sarcastisch had opgemerkt “dat iedereen blijkbaar schrik had van een beekje” over de kop ging en met zijn grote mond in de modder viel!

Een beetje opgejaagd door de drukte en de voorbijflitsende snelle bikers bereikten we via tracks en bospaden op 4 km De Luchtballon in Calfven. Deze vakantiekampplaats voor kinderen met astma op een voormalig militair terrein draaide vooral op vrijwilligers en giften en ging vorig jaar helaas failliet. Daar vertrok eertijds ook een toertocht. We keerden terug zuidwaarts in de richting van het vertrek waarbij we op 5 km de immer vettige slijkstrook aan het Mollercollege voor de wielen kregen. Zelfs bij droog weer ligt het daar altijd nat! Er volgde dan een stuk over meer open heide. Opnieuw ging het in de richting van de bossen nabij Calfven en passeerden we voor een tweede keer De Luchtballon. Singletracks en boswegen werden ons deel waarbij we omstreeks 7 km het Wasseven voorbij reden, dat is de visvijver van ’t Spanjooltje uit Ossendrecht. In de verte hoorde we de honden op de hondenschool blaffen, waarvan één fel tekeer ging! Na het nemen van enkele heuveltjes bereikten we de rand van het bewoonde Calfven ter hoogte van twee grote boerderijen. 10 km.

Via de verharde fietspaden naast de zandwegen reden we richting Ossendrecht. Tot 13 km doorkruisten we de bewoonde wereld van Ossendrecht, waarbij ook gebruik gemaakt werd van de grassporen die op de rand met de velden achter de huizen lopen. Dan ging het nog zo’n halve kilometer over een grasspoor doorheen de open polder. Voor en achter zagen we verschillende groepjes bikers, er was veel volk onderweg! Omstreeks 10.45 u werden we door een fotograaf op de gevoelige plaat vastgelegd! Via het asfaltbaantje Plaatsluis door de winderige vlakte van de polder bereikten we de naturistencamping Athena aan de rand van de bossen van Stoppelbergen en vlak bij de grens met het Belgische Zandvliet. Er stonden weinig wagens op de parking. Het weer was er ook niet naar om in uwe flikker rond te lopen! Dat was alleen goed geweest om een longontsteking op te doen! De bossen van Stoppelbergen hadden zoals altijd veel te bieden aan de deelnemende mountainbikers, want hier liggen heel veel bospaden en singeltracks verborgen! 16,75 km om 11.00 u.

Op 17 km troffen we een splitsing tussen de routes van 25-35 km en van 45 km. Gekozen voor het langste traject. We kregen een knappe portie singletracks van Stoppelbergen voor de wielen, waarvan sommige paadjes mij bekend waren van eigen lokale tochten. Het is anders zeer lang geleden dat ik hier nog op eigen houtje toerde. Op 20 km passeerden we de Antwerpse sportvelden in de buurt van de Ruige Heide en de camping De Watertoren in het Belgische Berendrecht. Rugby? In ieder geval geen voetbal! We reden dus pal op de grens tussen Nederland en België in een bosgebied dat De Wildernissen genoemd wordt. Even verderop was er een stevig klimmetje en dan nog over enkele uit de kluiten gewassen wortels, waarna een smal pad ons in de richting van het Moretusbos in Putte voerde. We keerden terug naar Stoppelbergen via De Wildernissen waar we nog een portie mooie paden voorgeschoteld kregen! Op 24 km diende zich “dé wortel” bovenaan een klim aan en reden we over de zandvlakte van Stoppelbergen. Dank zij de regen was het in de zomer onberijdbare losse zand nu goed te doen. Dan de mooie tracks terug in de richting van waar we Stoppelbergen in doken.

Via bospaden kwamen we uit in het pad aan de afsluiting rond de politieacademie, een zandweg waar bij nat weer altijd grote maar te ontwijken plassen liggen. Het bospad dat hier op volgde was nog natter, alhoewel het dit keer nog goed doenbaar was, zelfs aan het einde ervan waar het meeste water staat! Op 28 km bereikten we exact op het middaguur de bevoorrading die opgesteld stond vlak naast de ingang van de politieschool. Je kon er sportdrank en bouillon drinken, bananen en suikerwafels eten. Toen we daar stonden kwam er een delegatie bikers van de organiserende club die het parcours controleerden toe. Eén van die kerels was zo slim om in de grote vuilniston te springen om zo het afval bijeen te drukken. Want dat begon al overal rond te waaien en de mannen onder de tent maakten niet de minste aanstalten om daar iets aan te doen!

Na de stop ging het via de Molenbosstraat een smal wegeltje in waarna een bospad ons tot op de Putsebaan voerde. Seingevers hielpen ons op 29 km naar de overkant waarna we richting Hoogerheide fietsten, voorbij het Puts Meuleke. Even verderop dienden we de Putseweg opnieuw te kruisen om de bossen langs de kant van Ossendrecht weer in te rijden voor enkele knappe paden en een mooie track in de omgeving van de oude zandgroeve. Hier kregen we een tijd het gezelschap van Dennis van BikeAholic, net toen ik reed te sukkelen in een zeer modderig spoor tussen rododendrons! Hij was op pad met een fatbike met dikke banden! We kruisten de Putseweg een derde keer en sloegen de plasrijke zandweg in het domein Groote Meer in.

Aan de oversteek was een splitsing tussen de routes van 25 km en van 35-45 km op 32 km van het vertrek. Gekozen voor de lange toer. Jari en Dennis reden voorop en ik had moeite om hen te volgen wegens even een dipje! Er volgde een zwaar nat bospad voor deze vermoeide mens! 35,50 km om 12.50 u! Er kwam nog een slijkspoor tussen rododendrons! Maar de moeite werd beloond onder de vorm van de mooie singletrack in de bossen van de Staartse Heide tot de kruising met een asfaltbaantje op 38 km. Aansluitend kregen we mooie bospaden en sporen over de open stukken op de Staartse Heide voor de wielen. Op 42 km passeerden we daarbij de camping Staartse Duinen. We sloegen het bospad naast de toegang tot de kampeerplaats in. Dit gaat even verder over in een singeltrack die evenwijdig loopt met de Abdijlaan. Vanaf het einde van de track ging het over het fietspad van de Abdijlaan tot aan het rondpunt met de Putseweg waar we overstaken en de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan in sloegen. Aan de eerste achter de bomen verscholen villa sloegen we rechtsaf een bospad in en werden we nog over de twee hoge zanderige pukkels gejaagd die daar in de bossen van de Volksabdij liggen. Een laatste singletrack bracht ons om 13.45 u na 46 km weer aan De Blauwe Pauw.

Nog gebruik gemaakt van de bikewash waar een man uw fiets onder handen nam en afscheid genomen van Dennis die we daar nog even te zien kregen. De tombola was al opgeruimd, daar hebben we niks meer van gezien! Binnen met Jari nog een broodje viandel (wij noemen dat een curryworst), een kop soep en een drankje genoten. Thuis de post opgehaald en dan weer naar mijn tijdelijke verblijfplaats afgereisd. Het was weer een mooie toertocht daar in Ossendrecht. Een nadeel was de grote drukte en de snellere rijders gedurende het eerste deel van de tocht. Aan de commentaren te zien waren wij blijkbaar niet de enigen die zich stoorden aan het asociale rijgedrag van sommigen die een toertocht verwarren met een wielerwedstrijd! Maar dat is een discussie zonder einde…

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

22-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (26-34-40 km) van WTC De Windklievers te Mol op zaterdag 20-12-2014.

Het was voor mij de eerste keer dat ik deelnam aan de toertocht van WTC De Windklievers vanuit de Sporthal Den Uyt even voorbij het centrum van Mol. Om er te geraken moest ik eerst het drukke centrum van Mol doorkruisen. Aan de sporthal zelf was een grote parking maar ik vond een ideaal plekje op een kleine parking naast een beek. Mijn maat Jari opgezocht op de parking en ingeschreven. Pas om 14.20 u waren we op weg! Reeds op 2 km van de start troffen we een splitsing aan de nog vrij nieuwe fietsrotonde onder het drukke kruispunt nabij het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen. Vanaf hier kregen we al een eerste lading singletracks in de bossen van Heidehuizen, in de buurt van en soms tegen de richting van de vaste Landduinenroute in. De tocht volgde in elk geval niet gewoon het parcours van de vaste rode route.

Van 7 tot 8 km troffen we een slijkpad waar het moeizaam rijden was terwijl we werden gade geslagen door een aantal jagers die daar met hun geweren rondliepen! Op 11,50 km bereikten we het gehucht Hulsen en reden daar via de Schommelstraat de Volsbergenbossen in. De track die rond de zandvlakte aan het boomkapelletje loopt werd niet aangedaan! Er is bij mijn weten maar één toertocht in Mol die er gebruik van maakt en dat is deze die altijd op 21 juli georganiseerd wordt! Even voorbij de zandvlakte ging het rechtsaf en troffen we singletracks in het bos. Op 13 km kregen we gedurende een halve kilometer af te rekenen met veel slijk toen we over een stukje van de vaste route reden.

Op 15,50 km volgde er een mooi stukje op de vaste Landduinenroute met een track die zich op en af over een heuvelkam slingert, gevolgd door mooie tracks in de buurt van de vaste route. Een seingever hielp ons de gevaarlijke Molsebaan over. We reden dan voorbij de manege Far West in de Hoevendijk te Meerhout waar de bevoorrading van een andere toertocht staat. 14.30 u. Op 17 km reden we even doorheen een stukje van de Belse Bossen. Bossen geweest tenminste, want er bleek daar een hele strook kaalgekapt! Op 17,50 km was daar de splitsing tussen de routes van 26-34 km en 40 km. Na de doortocht van een meer open gebied en het rijden over een brede bosweg passeerden we de uit betonplaten opgetrokken gebouwen van de Kruiskwacht, een kampplaats, en doken we een pad in een nat bos in. Omstreeks 21 km reden we door dat bos over de groene vaste route, maar tegen de richting ervan in en troffen we drie mensen te paard als tegenliggers. 14.50 u.

We kwamen uit het bos tevoorschijn en reden door het bewoonde centrum van Geel-Bel waar de klok in de opvallende plompe kerktoren net drie uur sloeg! Op 23 km arriveerden we aan de bevoorrading die onder een tent opgesteld stond op een parking naast het Belshof. Er stonden daar bananen, appelsienen, wafels en hete soep op ons te wachten, verzorgd door een aantal mannen die daar het sombere vochtige en kille weer trotseerden. Zij begonnen zo stilaan met de opruim van hun spullen. Er kwamen nog een aantal bikers toe, want ondanks onze late start hadden wij onderweg toch nog geregeld andere deelnemers gezien.

Na de stop ging het via Manheuvels in Geel-Bel naar een splitsing tussen de routes van 26 km en 34-40 km waarna we de Belse Bossen in doken ter hoogte van de Kapucienenberg om er te rijden over paadjes in de buurt van de rode en de groene vaste route. In de Volmolenweg, een onverharde zandweg, reden we voorbij het lokaal en het vliegveldje van de Kempense Modelclub waar deze keer geen leden met hun miniatuurvliegtuigen of helikopters aan het spelen waren! 27,50 km. Een bosweg met een fel aanzuigende ondergrond leidde ons tot aan het kruispunt van de Volmolenbaan met de Slagmolenstraat in Mol. 29,50 km om 15.40 u. Van 31 km tot 34,50 km konden we genieten van een knap stukje parcours op en af enkele heuvels nadat we de Volmolenbossen waren in gereden. Eventjes kwamen we er in het wiel te hangen van een moeder met haar twee dochtertjes. Via de Dasstraat verlieten we de Volmolenbossen om er vanaf het casino Magic Dice even de Borgerhoutsedijk te volgen en alzo de Bremdoornstraat te bereiken. Het verlaten en nadien uitgebrande hoevetje op de hoek is intussen afgebroken. Ook de vaste route passeert hier.

Halverwege de Bremdoornstraat werd de singletrack rechts aangesneden en reden we door de bosrijke omgeving opnieuw richting Heidehuizen. Op de plek waar een bord de laatste vijf kilometer aankondigde doken we opnieuw de bossen in. We reden er dan eventjes tegengesteld aan de richting van de vaste rode route over mooie singletracks en passeerden daarbij op 38 km het Sint-Paulusinstituut. Na de doortocht van een villawijk en het kruisen van de Zuiderring reden we via de Borgerhoutsedijk weer naar de sporthal. Met bijna 41 km op het tellertje waren we om 16.30 u weer bij af. Ondanks het gevorderde uur konden we nog gebruik maken van de bikewash zodat we onze fiets proper weer mee naar huis konden nemen. Binnen in de cafetaria de dag afgesloten met een kom soep met brood en een drankje. Nadat we afspraken hadden gemaakt voor de rit van morgen in het Nederlandse Ossendrecht konden we huiswaarts. Het was geen spectaculaire rit in Mol en er zijn tochten die meer uit de bezochte omgeving halen, maar na het vorige weekend niet buiten te zijn geweest met de fiets was dit een ideale tocht om de stramme spieren weer los te gooien. Bovendien was de tocht uitgestippeld in de andere richting dan de meeste tochten die deze omgeving aandoen en dat geeft direct een heel ander beeld!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

21-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht 9^de Rondom Brecht (15-27-45-60 km) van WTC De Stoempers te Sint-Lenaarts-Brecht op zondag 07-12-2014.

Dat één van mijn makkers de kok is die de soep maakte voor deze toertocht en lid is van WTC De Stoempers was een reden te meer om de toertocht van deze club te rijden. Deze rit staat trouwens al sinds lang, nog voor hij er lid van was, op mijn jaarlijkse kalender. Aldus trok ik deze keer met de bike vanuit Hoogstraten richting Sint-Lenaarts (Brecht) waar de start te vinden was in de garage Felix. De opkomende zon boven het Kempens landschap onder een blauwe hemel onderweg was prachtig om te zien, maar de ijskoude tegenwind maakte de rit naar de start toch minder aangenaam! Vermits mijn makker Jari zich overslapen had kon ik nog voor de start al goed gebruik maken van een hete kop soep om lijf en leden op te warmen! Ik werd er begroet door een bekend Bierbiker die vanuit Vlaams-Brabant met enkele clubgenoten naar hier was afgezakt, evenals door Rubber-12.

Om 9.40 u waren we ingeschreven en op weg met het oog op de langste rit van 60 km. Het ging het dorp van Sint-Lenaarts uit om via een grasspoor het jaagpad van het Kempens Kanaal Schoten-Dessel te bereiken. Na een eindje langsheen het kanaal te hebben gereden dienden we het te kruisen aan het eerstvolgende bruggetje. Daar stonden de Bierbikers al stil om hun vrouwelijk lid met mechanische pech bij te staan. Even later zouden ze ons alweer passeren, want wat snelheid betreft moet deze dame niet onderdoen voor haar mannelijke clubmakkers! Na nog een eindje over een track op de andere oever kwam de splitsing tussen de kidstoer van 15 km en de routes van 27-45-60 km op 2,50 km van het vertrek. Het ging linksaf van het kanaal weg een natte zandweg in door het natuurgebied Kooldries-Hoofsweer, een plek waar de natuur de oude kleiputten van de voormalige steenfabrieken opnieuw heeft ingenomen.

Een lang en eerder lastig te berijden grasspoor bracht ons dan tot op het grondgebied van Westmalle waar we de Paalstraat in reden, zijnde een onverharde veldweg. Zo bereikten we door de velden de Heikantstraat om ter hoogte van het domein en de kampplaats Sint-Jansburg richting Molenbos te rijden. In dit Molenbos ligt de bekende bedevaartsplek Drieboomkensberg die door elke zichzelf respecterende lokale toertocht bezocht wordt. Deze keer reden we op 8 km omstreeks 10.10 u het Molenbos binnen via een eerder ongebruikelijke toegang om via een aantal eerder zompige en lastige sporen en dus moeilijke intro, de wirwar aan singletracks rond Drieboomkensberg te bereiken. Tot 9 km konden we rijden over de natte maar nog vrij behoorlijk te berijden tracks. We passeerden Huize Walden en op enige afstand de achterzijde van de abdij van de Trappisten op 11 km. We sloegen er namelijk rechtsaf en konden dan rijden doorheen de dreven van het imposante Molenbos waarop zich in de loop der tijden smallere tracks hebben ontwikkeld. Daarbij passeerden we het revalidatiecentrum De Dennen. Op 13,75 km ging het eventjes langsheen de villa’s in de uitlopers van een woonwijk ter hoogte van de Kotseheide om dan opnieuw een portie knap Molenbos voor de wielen te krijgen tot we op 15 km de grens tussen Brecht (Abdijlaan) en Schilde (Waterstraat) bereikten.

Na een kilometer langsheen de Waterstraat ging het op de grens met Brecht aan de overkant op 16 km de Kleine Vraagstraat in, een zanderige bosweg. Halverwege ging het dan rechts een smal paadje in om via een smal nat spoor de bossen rond een half uitgedroogd ven achter Kristus-Koning (Sint-Job) te bereiken. Daar lagen na 18 km enkele mooie tracks en bospaden op ons te wachten. 10.50 u. Deze brachten ons gedurende een kilometer lang tot in de Caterskapeldreef, een onverharde straat met enkele huizen op het grondgebied van Schilde, grenzend aan de achterpoort van het bosrijke domein van de school Kristus-Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor. Via de Kleine Vraagstraat, de Vraagstraat en de Polderdreef, allen onverharde bosdreven met schaarse bewoning, bereikten we de bevoorrading die ondergebracht was in een vrachtwagen op het kruispunt met de Poppelaerstraat op 20,50 km van de start. We troffen er de Watjes die ons onderweg hadden ingehaald, maar het Hoofdwatje (Weetabix), aldus Jari, was er niet bij! 11.00 u.

Aan de bevoorrading konden we genieten van de lekker warme soep, sportdrank, koeken en appelsienen. Ik vermoed dat de bananen er al op waren. De door m’n maat bereide soep wat aangeprezen bij de Watjes! Via de Baan op Sas 2, een bosweg die naast de afsluiting van de Camping Het Veen loopt, bereikten we het Kempens Kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de bunker en de woonboten. Op 22 km kruisten we omstreeks 11.15 u het kanaal via de oversteek op de sluisdeuren van Sas 3. Aan de overkant keerden we op de andere oever eventjes op onze stappen terug om dan de bossen van De Merel in te slaan. Knappe, maar wel natte, singletracks werden daar ons deel in de strook bos die ligt tussen het kanaal, de Schotensteenweg, de Tilburgbaan en de Lochtsebaan te Sint-Job-in-‘t-Goor (Brecht). In een eerder lastige track met wortels en bulten werden we daar omstreeks 11.27 u door een fotograaf van mtb-you digitaal vereeuwigd op 25 km van het vertrek.

Vanaf de tennisclub De Merel bracht een zeer lange zandweg, de Tilburgbaan, ons tot de splitsing tussen de 35 km en de 45-60 km op 26,50 km van de start. 11.30 u. Een smal spoor op de rand tussen bos en weiden voerde ons dan tot de camping De Drie Linden langsheen de Schotensteenweg. Maar alvorens die weg te bereiken ging het linksaf een spoor in om tussen de oude dennenbomen opnieuw de bossen aan De Merel te bereiken. Na nog een portie tracks en bospaden dienden we op 30 km de Schotensteenweg te kruisen en een kilometer verder ook de snelweg E19 en het spoor van de TGV via de brug in de Andrélaan. Aan de overkant van de snelweg doken we rechtsaf de bossen in voor een portie mooie paden en singletracks die daar liggen tussen de snelweg en de Mieksebaan in het gebied Rommersheide. Tot 34 km kregen we aldus een knap stukje parcours voor de wielen! Zonder veel te zien van de vele buitenhuisjes die hier op bepaalde plekken staan. Op 35 km bereikten we de Mieksebaan. Daar kregen we Silverfokske als tegenligger te zien! Hij was op eigen houtje aan het toeren en was hier en daar op het parcours verzeild geraakt. We zouden hem later tijdens de tocht nog tegenkomen! We reden een tijdje over de Mieksebaan voorbij de bungalows van Nieuw Rommersheide. Destijds heb ik nog geïnformeerd naar de prijzen van die huisjes toen ik zinnens was een woning te kopen. Dat is intussen al 25 jaar geleden, dus het nieuwe is er intussen ook al lang af!

Het ging rechtsaf in de richting van de spoorlijn die Antwerpen per TGV met Breda en Nederland verbindt, om dan linksaf te slaan in een zeer lang spoor dat ons naast de hogesnelheidslijn opnieuw in de richting van Brecht voerde. Na een heel eindje bereikten we opnieuw de (ook zeer lange) Mieksebaan om net voor de volgende brug over spoor en snelweg links het talud op gestuurd worden richting de rijweg. Daar bevond zich de splitsing tussen de 45 km en de 60 km. Deze kwam op 36,50 km van het vertrek en ondanks het inmiddels toch wel gevorderde uur hebben we er voor de langste rit gekozen. Vanaf hier volgde een redelijk lang stuk over het asfalt van de Hoge Mereyt en de Brasschaatbaan in het grensgebied tussen Brecht-Overbroek en Brasschaat. Zo bereikten we een vrij toegankelijke weg doorheen het militair domein Kamp van Brasschaat. Op dit uitgestrekte en eens zo roemrijke domein is thans nog weinig militaire activiteit te bespeuren! Op 39 km troffen we er de tweede bevoorrading waar er door slechts één man gezorgd werd voor een knabbeltje en een drankje. Zijn eenzame dagtaak zat er bijna op! We hebben een tijdje met de kerel staan praten en hij wist ons te vertellen dat er veel meer bikers gekozen hadden voor het langste traject in vergelijking met vorig jaar!

Na de tweede stop reden we een lange tijd over een brede assenweg in het eerder desolate militaire domein tot aan de grens met Gooreind-Wuustwezel. Daar kwamen we Silverfokske weer tegen die vanaf hier een eind met ons is mee blijven rijden. We dienden rechtsaf te slaan en weer volgde een zeer lang spoor over het desolate militaire domein met rechts van ons enkele vennen en waterpartijen. Links van mij zag ik heel in de verte enkele eenzame villa’s staan en mijn vermoeden dat deze langsheen de Bredabaan, de zeer lange grote weg van Antwerpen naar Breda, stonden, bleek nadien volgens de kaart te kloppen. Gedurende ettelijke kilometers reden we zo tot 45 km van de start recht op recht over een spoor langsheen het militair domein doorheen een verlaten streek.

Op 45 km bereikten we het pad dat loopt tussen een groot ven en het Uilenbos, de zogenaamde Schietveldweg. Tenzij je van de streek bent of het zoals ik door omstandigheden bent te weten gekomen, ben je hier vlak bij het dorpscentrum van Wuustwezel zonder daar benul van te hebben! Ik ben er ooit met iemand van een plaatselijke fietsenzaak naartoe gereden voor het testen van een fiets. Ik was er in mijn beginperiode al eerder tijdens toertochten gepasseerd zonder te weten waar die plek ergens was! Dank zij die testrit ben ik het te weten gekomen! We doken de eerder hobbelige en goed van wortels voorziene paadjes van het Uilenbos in. Vermits het maar een kleine strook bos betreft was de doortocht kort van duur. Erna volgde zoals te verwachten was één van de kroonjuwelen van deze toertocht, alhoewel ik het op dat pad niet zo begrepen heb en het gewoonlijk figuurlijk links en letterlijk rechts laat liggen! Het betreft een singletrack die enigszins in de hoogte vlak naast het water van een zeer groot ven loopt! Met enkele klimmetjes en stevige wortels! Omdat ik nu toch niemand meer achter mij verwachtte, we reden sinds de tweede stop helemaal alleen, was deze keer de uitgelezen kans om me er toch nog maar eens op de track te wagen. Vermits ik sinds mijn beginperiode toch ook iets bijgeleerd heb, ging het me nog redelijk goed af ook. Enkel die wortels betrouw ik toch niet goed!

Aan de oversteek van de nabijgelegen Kampweg, de baan die van Wuustwezel naar Brecht voert, namen we afscheid van Silverfokske die opnieuw richting Brecht-Overbroek trok. Wij dienden de baan te kruisen naar de Schietveldweg toe en reden er voorbij een vervallen huis op de rand van een natuurgebied Het Marum. Dit is het meest noordelijke deel van het Groot Schietveld wat we daarnet doorkruist hadden. 47 km om 13.10 u. Helaas kregen we ook wat motregen over ons, maar dat bleef gelukkig beperkt! Vanaf hier voerden veldwegen en baantjes ons door een vrij verlaten landelijke streek op de grens tussen Wuustwezel en Brecht. Omstreeks 50 km reden we opnieuw in de omgeving van het militair domein en brachten veldwegen ons tot aan de Sint-Lenaartsebaan om de E19 en de hogesnelheidslijn opnieuw te kruisen. Aan de overkant maakten we nog een lusje en op 53 km reden we rakelings langsheen de windmolens die al sinds enkele jaren vlak naast de snelweg staan. Voor mij was het de eerste keer dat ik er zo dicht langs reed, ook al zie ik ze vaak genoeg vanaf de snelweg staan. In de ongeveer 30 jaar dat ik de snelweg gebruik voor het woon-werkverkeer heb ik ze er na de aanleg van de TGV weten komen. Niet te schatten hoe op die tijd de hele omgeving van uitzicht veranderde en herkenningspunten zoals bomen en hoeven plaats dienden te ruimen voor de spoorlijn en de betonnen wand die deze van de snelweg scheidt, om niet te spreken van de nieuwe op- en afrittencomplexen om de spoorweg te kunnen kruisen!

Rijdend over veldwegen en grassporen in een eerder saaie open omgeving dienden we thans op te boksen tegen regen en veel tegenwind! We werden moe en er mocht zo stilaan een einde aan komen. Via dezelfde Sint-Lenaartsebaan en de Koningsstoel bereikten we opnieuw de bewoonde kern van Sint-Lenaarts-Brecht en de aankomst in de Citroën Garage Felix om 13.30 u en met 56 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 60! Binnen nog genoten van een hete kop soep, uitgegoten door de maker himself die tevreden was met een ruime opkomst van zo’n 1300 bikers. Een babbel gehad met de nog vrij jonge voorzitter van een kleine lokale club die kwam vragen of de Papegaai Bike Team de nachtrit in december nog organiseert. Helaas, voorlopig niet omdat er op dit ogenblik van een team weinig sprake is! We hadden ons geamuseerd en ondanks het feit dat na een mooie zonsopkomst de hemel al snel overtrok, hadden we de rit toch zo goed als droog uit kunnen rijden! Toen we huiswaarts vertrokken was het stevig aan het regenen en we verrekten van de kou toen Jari de fietsen aan het opladen was. Want hij heeft me na de tocht met de auto weer naar Hoogstraten gevoerd om me een natte terugtocht te besparen! Er wachtte voor mij dan één van de drukste werkweken van het jaar en de bike zou het volgende weekend helaas op stal blijven ondanks mijn voornemen om deze keer de toertocht in het Nederlandse Wouw nog eens te rijden! Helaas, voor de derde keer op rij forfait moeten geven!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

08-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van WTC ’t Parck te Houthalen-Helchteren op zaterdag 06-12-2014.

Mijn maat Jari was onvoorzien te laat op de afspraak aan de carpool aan het rondpunt in Wommelgem. Ter hoogte van Ranst kwamen wij op de E313 dan nog eens in een file vast te zitten omwille van een afgesloten rechterrijstrook tengevolge van het vellen van bomen langs de snelweg! Zo waren wij pas zeer laat aan de start van de toertocht van WTC ’t Parck in Houthalen-Helchteren op zaterdag 6 december 2014. Er was een immens grote parking ter beschikking voor de Zaal Bennewed waar de inschrijving was. Om 14.15 u waren we op weg voor de tocht met een keuze tussen 25 km en 45 km. Jari had deze tocht al eerder gereden, ik niet.

Het ging schier onmiddellijk de bossen in waarna singletracks ons tot aan een grote baan leidden waar we het domein De Teut – Ten Haagdoorn in reden. Ik herkende de omgeving omdat ik een aantal keren de Ter Dolen Fietshappening gereden heb toen die nog vanuit Houthalen-Helchteren vertrok! Een vrij lang bospad leidde ons langsheen een uitgestrekt golfterrein (aan het hoofdgebouw ervan stond de bevoorrading van Ter Dolen) tot aan de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45 km op 5,50 km van het vertrek aan de rand van de heide. Gekozen voor de langste route. Het parcours leidde ons over de uitgestrekte kale heide die door bomen omzoomd wordt en met als enige gezelschap enkele groepjes wandelaars en sporadische bikers die ons inhaalden. Eigenlijk nog redelijk wat, rekening gehouden met onze late start. Op 12 km reden we over de zeer lange assenweg over De Teut op de grens tussen de open vlakte en een bos en voorzien van veeroosters. Het laatste stukje over De Teut ging over een asfaltbaantje.

We bereikten een grote baan en reden één van de toegangen tot het domein Hengelhoef voorbij en zo ook de oprit van de snelweg. Eens daar voorbij doken we rechtsaf een bos in. Daar kwam op 13 km een vrij lastige singletrack in een strook donker bos met droge losse ondergrond, vlak naast de snelweg, met enkele bochtjes, korte hellingen en wortels. Een halve kilometer verder reden we in de hoogte mee onder een brug over de snelweg om er op 13,50 km een tweede splitsing te treffen tussen de 25 km en de 45 km. Dan volgde de overtocht van een open strook waar enkele jaren geleden de bomen gerooid werden ten behoeve van de er boven lopende hoogspanningslijn. We reden over de gehavende paden en doken af en toe de nog resterende stukken bos in waarbij het parcours zich omstreeks 15,50 km van de snelweg verwijderde.

We bereden de singletracks en bospaden in de bossen van Hengelhoef en reden op een bepaald ogenblik rakelings voorbij de achterzijde van het bedrijventerrein Genk-Noord. Op 17 km bereikten we de lange singletrack die loopt tussen een grote vijver en een beek en evenwijdig met een achter de bomen verscholen drukkere baan (Essenlaan en Weg naar Zwartberg). Knappe natte woeste bospaden voerden ons doorheen de bossen van Hengelhoef en in de buurt van de recreatievijver tot aan de resten van een in onbruik geraakt overwoekerd spoorwegbruggetje. 20 km om 15.40 u. We vervolgden onze tocht doorheen de bossen en passeerden op 21,50 km de vakantiehuisjes die daar tot tegen de bosrand gebouwd zijn. We reden dan voorbij het Kasteel Engelhof (anno 1903), wat deel uitmaakt van het domein Hengelhoef. Er volgde nog bos tot aan de oversteek van een straat.

Toen we via een assenweg het domein verlieten en toekwamen op een pleintje ter hoogte van de Hengelhoefdreef zagen we het bestelwagentje met de opgeruimde bevoorrading nog net wegrijden. Wij waren nochtans niet de enige bikers die nog onderweg waren, want na ons kwamen er nog enkelingen en groepjes toe! De stop had op 24 km van het vertrek gestaan en wij waren daar omstreeks 15.55 u. We dienden de straat te kruisen en aan de overkant ging het een zandpad in op de rand van De Teut en Ten Haagdoorn. Dan volgden paden in de bossen van het domein Hengelhoef. We reden voorbij de oude witte hut met groene ramen aan de rand van een thans zo goed als uitgedroogde vijver waarover een houten pad aangelegd is wat ik bij een eerdere passage ooit eens met de bike bereden heb. De hut zelf raakt meer en meer in verval en is afgesloten door nadarhekkens. Ik vermoed dat dit een in onbruik geraakt lokaal is van een ter ziele gegane club. Vroeg of laat stort de boel hier wel eens in. Dat zou jammer zijn, want vanuit de verte ziet de plek met die hut er zeer schilderachtig uit! Na een rondje in de lokale bossen kwamen we op 29,50 km om 16.20 u opnieuw voorbij deze hut gereden.

We reden op een bepaald ogenblik voorbij een afgesloten terrein waar allerlei houten muurtjes opgezet waren. Misschien een militair oefenterrein? Zo reden we in de richting van Kelchterhoef. Links van ons zagen we in de verte de grote vijver liggen. We troffen er een splitsing tussen de 25 km en de 45 km op bijna 33 km van het vertrek. Voor ons ging het rechtsaf en volgde de doortocht van een bizarre diepe put waardoor een singletrack kronkelt. We keerden als het ware op onze stappen terug en bereikten de uitlopers van een militair domein. Daar konden we door de bossen rijden. Zo kregen we op een bepaald ogenblik een vrij brede zandweg vol diepe plassen die met enkele grote bochten doorheen een bos kronkelt. Het was niet de eerste maal dat ik er reed. De ondergrond is er lichtbruin van kleur, als zavel.

In de volgende strook bos gebeurde dan waar ik voor bevreesd was geworden omwille van onze late start! Het begon donker te worden! Er volgde nog een zeer knappe lus doorheen de bossen van de Begijnenheide over diverse singletracks. Maar het werd hoe langer hoe meer donker toen we het bord passeerden dat de laatste vijf kilometers aankondigde. Nadat we nog zo een kilometer of twee hadden gereden, was het niet meer verantwoord om nog verder zonder licht door het bos te rijden. We zagen niks meer van de ondergrond. Op een plek waar we tussen de bomen door straatlantaarns zagen staan, zijn we dan naar een door de bossen lopende straat gereden. We hadden er toen 41 km op zitten. Op basis van de aanwijzingen van de gps zijn we dan teruggekeerd naar de start. Het baantje, met vrij nieuwe straatverlichting, waar we over reden bleek dat te zijn dat de vijver van Kelchterhoef en de bewuste “put” passeerde. Aldus kwamen we opnieuw voorbij het splitsingsbord, maar nu komende uit de andere richting. Jari vermoedde dat de rit via de andere kant van de vijver weer naar af keerde en dat zal wel zo zijn als we nadien het kaartje met de rit bekijken. In ieder geval waren we om 17.30 u na 43 km weer op de inmiddels lege en donkere parking.

Op de terugweg zijn we nog een hap gaan eten in Boem Patat in Houthalen. Voor de taverne aan de overkant zagen we er te sjofel uit in onze inderhaast aangetrokken trainingspakken. Na de lange terugrit richting Antwerpen kwam er een einde aan deze sinterklaasdag. We hadden ons goed weten te amuseren tijdens onze tocht in Houthalen-Helchteren, ondanks onze late start en de vroegtijdig invallende duisternis.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

07-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax