Toertocht (10-25-35-45 km) van KWB Sport Holheide te Overpelt-Holheide op 05-11-2011.

Op deze zonnige zaterdagochtend naar Overpelt-Holheide gebold om daar de toer van de KWB te rijden.  Een parkeerplek toegewezen gekregen op de gloednieuwe en nog niet volledig afgewerkte parking naast de Zaal Holheide aan de voetbalvelden van The Blue Eagles.  Er stonden weinig auto’s geparkeerd.  Men kon dan ook van 10.30 u tot 14.30 u starten.  De inschrijving was zo gepiept en om 11.30 u zat ik op de fiets en kon ik de bossen achter de voetbalvelden in duiken.

De eerste drie kilometers kregen we de tracks in de bossen achter de voetbalvelden voor de wielen, gevolgd door de zandweg evenwijdig met de spoorweg, en dit tot aan de vijfde kilometer.  Dan ging het een singletrack op die me de indruk gaf van weinig gebruikt te worden en onder handen te zijn genomen voor de gelegenheid om één en ander wat vrij te maken.  Het was oppassen voor stronkjes die boven de grond uit staken.  We kregen mooie tracks in de bossen rondom Holheide tot aan de splitsing na 9 km.  De grond lag er wat vochtig bij na de nachtelijke regen, het stof was geblust.  Slechts 7 bikers hadden met tot dan toe ingehaald.

Kort na de splitsing gingen de grotere afstanden de baan Eindhoven-Hasselt over en kwamen we op een zelfgemaakte track terecht, of toch een die grondig met de spade was vrijgemaakt!  Daarna ging het zigzaggend over de paden en tracks in Lommelzand tot aan de spoorweg vlak bij het kruispunt tussen de wegen van Eindhoven naar Hasselt en van Mol naar Lommel en Overpelt.  Het tellertje toonde 12 km en slechts drie andere bikers deelden hier met mij het pad.  We dienden de spoorweg niet over te steken, maar reden er evenwijdig mee in de richting van Lommel.  De volgende vier kilometer brachten ons over mooie tracks in Lommelzand tot aan een pad aan een bosrand, waar we verderop de afsluiting te zien kregen van de Ford-testbaan.  Ik heb hier nog al gereden tijdens tochten, maar dan komende uit de andere richting.  Na enkele bospaadjes kwamen we tot vlak bij de afsluiting en dienden we er een tijdje naast te rijden om dan weer linksaf in de bossen te duiken.

Ik had intussen het gezelschap gekregen van twee jonge gastjes die dan weer voor me, dan weer achter me reden, omdat zowel zij als ik af en toe eens halt hielden.  De bevoorrading stond op 21 km van de start, vlak bij een asfaltweg.  Ik vermoed dat het de kalme weg is die door Lommelzand loopt.  Ook andere tochten staan daar soms met hun stop.  Ik werd er door een man van de bevoorrading al grappend aangesproken met de vraag of ik de laatste was!  Dat kon natuurlijk niet, want je kon nog tot halfdrie starten!  Ik heb hem wel verteld dat ik regelmatig als laatste arriveer op toertochten en soms een tandje moet bijsteken om de afpijlers voor te blijven!  Er stonden nog een aantal bikers zich te goed te doen aan de sportdrank, de mandarijntjes en de wafels die er te eten waren.  Er kwamen er nog anderen toe, waaronder een duo dat tegen elkaar brabbelde in een mij onbekend taaltje.  Limburgs zal het wel niet geweest zijn, eerder iets Oost-Europees!  Te zien aan de cyclocrossfiets die de kleinste van de twee, een geblokt kereltje, bereed, zou het wel eens een prof kunnen geweest zijn!

Na de stop ging het via de asfaltbaan al snel weer de bossen in over leuke paadjes en tracks en nog voor ik er erg in had reden we de zogenaamde “witte berg” op.  Van die kant af kan je deze met een aanloop gemakkelijker op raken dan tijdens andere tochten die hem vaak vanaf de andere kant benaderen waarbij je dan een bocht moet maken alvorens hem te bestijgen, waardoor de aanzet moeilijker is.  Maar omdat ik niet goed had opgelet en geconfronteerd werd met een zanderige ondergrond en een onbetrouwbare wortel, viel ik toch stil, terwijl ik er ooit in geslaagd ben zonder voetje aan de grond boven te raken!  Het was wel een troost dat ik merkte dat de prof van daarnet aan de bevoorrading ook niet boven geraakte, z’n fiets op z’n schouders nam en naar boven liep!  Zijn metgezel raakte wel tot op de top.  Deze keer niet recht weer naar beneden door het losse zand, maar naar rechts toe om via een smalle track weer naar beneden te rijden.  Tot 24 km volgde een lusje in de nabijgelegen bossen om dan terug aan de voet van de berg uit te komen.  Daar stond één van de twee jongens op z’n metgezel te wachten.  Rechts weer naar boven kruipen en dan de helling af.  Vele tochten doen dat stuk omgekeerd en dan is het voor mij afstappen geblazen wegens moeilijker!  Dan ging het de tracks in de bossen weer op.  Ook hier waren stukken van deze paden met de schop vrijgemaakt en het losse zand, de bochtjes, putten en bulten maakten het knap lastig.

In wat volgde kregen we dreven en paden door de bossen voor de wielen en dit tot aan de splitsing tussen de 35 en de 45 km op 28 km van de start.  De twee jongens kwamen achterop en aan de splitsing even gewacht om te zien welke afstand ze zouden kiezen, en voor een sanitaire stop.  Het tweetal kwam ook de 45 km op en zag kans om mij tijdens de waterlozing weer voor te geraken.  Dan was het weer haasje over met die twee gasten over de tracks en de paden die ons tot op km 33 door de eindeloze bossen voerden.  Dan volgde ongeveer een kilometer asfalt in een straat, waar we links een paadje in moesten.  De twee jongens hadden de pijl niet zien hangen en reden rechtdoor!  Geroepen, maar ze hoorden het niet!  In het paadje links stond een grenspaal uit 1770 die op zijn originele plaats indertijd de grens aangaf tussen Eksel en Overpelt na een grensgeschil tussen beide gemeenten.  De snelste van de twee jongens haalde me weer in, dus ze hadden hun fout bemerkt en waren op hun stappen teruggekeerd.

Zo omstreeks 40 km volgden we enkele tracks tussen loofbomen en reden we zigzaggend in de richting van de brug aan de Groenstraat, de brug over de baan die Lommel met Overpelt verbindt.  Na een stukje Hobos doken we weer de bossen in en kregen nogmaals een stuk vrijgemaakte singletrack voor de wielen om op een bestaand pad uit te komen.  Een treintje van vijf snelle jongens gevolgd en daardoor mee verkeerd afgeslagen en op onze stappen moeten terugkeren.  Want de ingeslagen weg liep dood op de ringweg.  De laatste vijf kilometer van de tocht voerden mij over een mij onbekende veldweg waarbij ik in het zog reed van één van de twee jongens die bijna de hele rit in m’n buurt hadden gereden.  Om dan weer aan Holheide uit te komen.  Enkele straten door om dan weer achter de voetbalvelden te komen.  In de bossen die daar liggen kregen we de laatste tracks, inclusief wortels, voor de wielen geworpen om er dan weer aan Zaal Holheide uit tevoorschijn te komen, tot zelfs vlak bij de afspuitstand.  Om 14.30 u was ik weer in de zaal na m’n fiets in bewaring te hebben gegeven.  De inschrijving was zelfs nog open.  Na de bevoorrading toch nog een dertigtal bikers op m’n pad getroffen.  Andersom eigenlijk, zij troffen mij op hun pad!  Een glas Ice Tea genoten terwijl de herfstzon rijkelijk door de ramen in de zaal naar binnen viel.  De warme douches had ik voor mij alleen, zodat ik proper weer naar huis kon bollen via de Baileybrug in Postel en de rustige E34.

Een leuk ritje, bijna uitsluitend in de bossen en met veel singletracks.  Ook enkele nieuwe paadjes bereden na toch al menige toertocht in deze omgeving gereden te hebben.  Bikewash, bewaakte parking en douches voorzien en een prachtig herfstweer met temperaturen waar we in de zomer slechts van konden dromen!  Meer moet dat niet zijn!

Het verslag over deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!