Toertocht van WTC 't Pedalleke (17-25-42 km) te Essen-Wildert.

Op deze sombere zondagochtend, maar gelukkig droog na een namiddag en nacht regen gisteren, weer op tijd uit de veren om de fiets van stal te halen.  Na een stevig ontbijt om 8.30 u van thuis uit met de bike vertrokken naar Wildert, een ritje van 18 km.  Ik kende de weg naar ginder niet, ook al ben ik vorig jaar hier ook komen biken, maar toen ben ik vanuit Kalmthout met rubber-12 naar hier gekomen.  Het is zo dat ik uiteindelijk niets anders diende te doen dan de spoorweg Antwerpen-Roosendaal te volgen.  Daar lopen op diverse plaatsen straten naast en tussen Kalmthout en Wildert een fietspad.  Aan een brug over de spoorweg diende ik de grote baan te kruisen, dat had ik op de routeplanner gezien.  Eens de spoorweg over in Wildert, zag ik mensen bikes van hun auto halen, dus het kon niet ver meer wezen.  Ik kwam in ieder geval zonder zoeken ter plaatse aan.  De start was weer vanuit de oude feestzaal uit Jezukes tijd, waar de pilaren nog voorzien zijn van spiegeltjes zoals dat moet geweest zijn in de tijd van de oude danszalen en spiegeltenten.  Cracra, de voorzitter van de Papegaaien, was in de weer met het verspreiden van folders en flyers voor zijn binnenkort te openen gloednieuwe revolutionaire fietsenzaak in onze thuishaven Stabroek.

Een berichtje gestuurd naar rubber-12 dat de jacht geopend was en samen met cracra vertrokken even over halftien  Het begin van de tocht was veelbelovend.  We reden door bossen over een track met heuveltjes en bochtjes.  Zijn dat de Wildertse Duinen?  We staken twee maal dezelfde man en vrouw voorbij, omdat we door ons gekwebbel de afslag gemist hadden en op onze stappen dienden terug te keren.  Van zodra de eerste heuvelachtige singletrack zich aandiende, raakte ik al snel achterop.  Zo’n jong geweld kan ik niet lang blijven volgen.  In de buurt van het college, en dat moet wel een grote school zijn, te zien aan de gebouwen, diende zich een eerste ploeterstrook aan.  In de eerste kilometers zaten redelijk wat rustige asfaltbaantjes tussen de velden.  Van zodra het parcours overging in onverhard, was het duwen geblazen, niet alleen omwille van de modderige ondergrond, maar ook door de forse wind.  Gelukkig waren er ook stukken met de wind in de rug, wat de snelheid toch merkbaar ten goede kwam!  Na één van die modderstroken ben ik even blijven staan om wat te drinken en te zien hoe de groepjes bikers die in de verte naderden door de modder ploeterden.

Dan reden we over de Moerkantsebaan en was het duidelijk dat we in Nederland kwamen aan een rondpunt op de hoofdweg die loopt van Huijbergen naar Wouwse Plantage en waar ik passeer wanneer ik daar de toertocht meepik.  Op die plek reikt de gemeente Essen tot vlak tegen die baan.  Even verderop sloeg het parcours rechtsaf.  Op die veldweg was de splitsing tussen de 30 en de 40 km.  Ik reed rechtdoor en de tragere biker die even in mijn wiel was komen hangen om uit de wind te zijn, sloeg linksaf voor de 30 km.  Na nog enkele veldwegen doken we de bossen in om er weer een leuke singeltrack voorgeschoteld te krijgen.  Op deze extra lus voor de langste afstand heb ik niet veel deelnemers gezien.  Ergens in het bos stond een half vergane caravan waar we volgens mij ook gepasseerd zijn tijdens de door-dik-en-dun-roparunteam-toertocht vanuit Hoogerheide op 30 januari.  Ik herinner me dat Robby VG, waarmee ik samen reed, dat toen opmerkte.  Even later reed ik rakelings langs de voet van een aanzienlijk hoge met dennen begroeide “berg”.  Na een modderig straatje zag ik bikers van links afkomen en wist ik dat de beide afstanden weer samen kwamen.  Ik ben daar even naar links afgedraaid om die “berg”, die een stuk boven het landschap uitsteekt, van naderbij te bekijken.  Ik denk dat daar vorig jaar foto’s genomen zijn voor de Papegaaienrit waarvan er recent een roadbook in O2-bikers verschenen is, maar ik ben niet zeker.

Terug op weg werd ik begroet door MTBiker from Berendrecht die samen met een jongere man op eigen houtje op pad was, want hij reed in de tegenovergestelde richting.  Enkele honderden meters verder was de bevoorrading.  Tot mijn verbazing stond rubber-12 zich daar al te goed te doen aan de soep.  Waarschijnlijk zat hij me op de hielen net toen ik de andere kant uit ging om die berg eens van de andere zijde te bekijken.  Aan de bevoorrading was lekkere warme soep, ik vermoed gezouten sultana’s daarbij, kwartjes sinaasappel, suikerwafels, peperkoek en sportdrank.  De vrouwen onder het tentzeil hadden hun werk om de bikers van al dat lekkers te kunnen voorzien.  En op zo’n plek als deze hoor je zowel onder als buiten de tent de talen brabbelen die hier aan beide kanten van de grens gesproken worden.  Vorig jaar was de pauze ook hier.

Het tweede deel van de toer was mooier omdat de off-road-stukken langer waren, we daardoor langer in de bossen zaten en we leuke tracks voor de wielen geworpen kregen.  Zo nu en dan was het even doorduwen geblazen wanneer een modderstrook diende overwonnen te worden.  Rubber moest even aan de kant toen zijn pedaal losgekomen was van de rest van z’n fiets.  De speeltijd eindigde op de Verbindingsstraat, want dat betekent een kilometer of twee, drie over asfalt aan de rand van de Kalmthoutse heide.  Dan naar rechts en voorbij een soort jachthuis.  Vorig jaar was daar beweging, nu waren alle luiken gesloten.  Vanaf het jachthuis moesten we een goed van plassen voorziene dreef langs.  De rubber, die sinds zijn kortstondige technische panne, even achterop was geraakt, schoot me ineens weer voorbij alsof hij ergens wezen moest.  Hij zal zeker wraak hebben willen nemen voor het feit dat ik van zijn oponthoud gebruik had gemaakt om wat voorsprong op te bouwen!  Naar het einde toe volgde nog een leuk stuk over een track door hetzelfde bos waarlangs we vanochtend vertrokken waren.  Een mooie afsluiter van deze rit.  Want toen de bebouwing weer intenser werd, kruisten we de spoorweg, en dat betekende dat deze rit er na 42 km op zat.

De oude feestzaal zat nog goed vol.  SilverFokske, en de Papegaaien Kris, Steven en cracra hadden ook de toer gereden.  Even later kwam een biker zich voorstellen als Gerard Butter, een naam mij bekend van het Nederlandse forum.  Zo kan ik me weer iemand meer voorstellen wanneer diens naam op het scherm van de pc komt om zijn zeg te doen over alles wat er hier te beleven valt!  Ook Lies en Pcdoc waren present.  En deze laatste wist te zeggen dat volgende week de laatste tocht uit de streek gereden wordt, meer bepaald de Van Trier Bosduin Classic te Kalmthout.  De kalender die ik opstelde voor het seizoen winter 2010-2011 in onze streken loopt inderdaad op zijn einde.  Jammer, maar helaas.  We zullen weer verdere oorden dienen op te zoeken.  Maar anderzijds kunnen we dan misschien toch stilaan beginnen hopen op beter en warmer weer!  De dagen beginnen al terug te lengen!  En vergeet niet de nightride van De Leeuw van Vlaanderen in Zandvliet op 18 maart 2011!

Met rubber-12 weer richting thuis gereden.  Ineens daagde SilverFokske weer op die ergens een afslag had gemist richting Brecht.  Bij rubber thuis kort twee van zijn fietsen eens getest met het oog op de aankoop van een nieuw exemplaar na de diefstal van mijn geliefd fietske.  Bij aankomst thuis een mooie 80 km op het tellertje.  Het was vandaag een tochtje met redelijk wat asfaltbaantjes in, maar toch geregeld mooie off-road stukken.  Hier en daar wat ploeterwerk, maar dat viel eigenlijk nog best mee na de vele regen van de afgelopen dagen en weken.  Spijtig van het sombere weer, maar ik heb er in ieder geval veel plezier aan beleefd en over de organisatie valt geen slecht woord te vertellen.  Met dank aan de mensen die op gevaarlijke plekken postgevat hadden als seingever!

De tocht in Mol-Wezel van vandaag zal wel van een ander kaliber geweest zijn, maar daar komen zo veel bikers op af en bovendien heb ik recent nog in Lommel-Kattenbos en Balen-Keiheuvel gereden en de lange afstanden kwamen daar ook voorbij.  Ik zag er wat tegen op om tot ginder te rijden en omdat ik met de bike van thuis uit ben vertrokken had ik vandaag toch ook een toer van 80 km en was ik eens wat "vroeger" thuis dan anders!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1183718#1183718

Link: http://www.mountainbike.nl/forum/viewtopic.php?f=5&t=71024&p=1277352#p1277352

27-02-2011 om 23:51 geschreven door StrammerMax

Vandaag ook in Lichtaart komen rijden.  Het zag er ’s morgens anders maar somber uit.  En het was koud.  Toen ik goed onderweg was begon het op de Antwerpse ring te regenen, op de E34 was het droog, maar eens ik dichter bij de start kwam, begon het nog te sneeuwen ook!  In volle rit viel dan nog de GPS van de autoruit omdat de zuignap loste en door aan het schermpje te komen was de route weg!  Dan kon ik moeilijk een parkeerplaats vinden en diende ik nog eens een ommetje te maken.  Eens m’n fiets klaar en m’n schoenen aan kon ik de inschrijving niet vinden, want de bikers kwamen van en gingen langs alle kanten.  Degenen die ik aansprak wisten het niet of waren zelf het noorden kwijt, zoekend naar de afspuitstand.  De kantine was helemaal achteraan.  Bij nader toezien was ik hier vroeger al eens geweest.  Ik meen dat er toen bij aankomst Jägermeister geschonken werd in glazen buisjes.  En dat er aan de afspuitstand een ingenieus systeem uitgedacht was om je bike te kunnen vastzetten in haken die op autowielen gemonteerd waren.  Dat bleek naderhand nu ook weer zo te zijn.  Door al m’n gezoek en geklooi was ik pas om 10.30 u op pad voor de rit zelf!

Vertrokken tijdens een sneeuwbui.  Gelukkig doken we na een paar zompige veldwegen en banen de bossen in, waar ik minder hinder had van de sneeuw.  De route was duidelijk aangegeven en aan de splitsingen stonden nette bordjes opgesteld.  Naast een track werd je zelfs moed ingesproken door een bordje met “goed bezig” en een opgestoken duim.  Het zag er allemaal zeer professioneel uit.  De route beschrijven is moeilijk, want we doken de bossen in en kwamen er eigenlijk omzeggens niet meer uit.  Bospaden en singletracks wisselden elkaar af en geregeld werden we getrakteerd op een klimmetje, gevolgd door een leuke afdaling.  Tijdens de eerste kilometers werden we over een zanderig cyclocrossparcours gestuurd.  De zanderige klimmen raakte ik niet tot boven op.  Gelukkig wel waar een fotograaf had postgevat, om dan te moeten vaststellen dat die kerel een close-up maakte van mijn smoelwerk in plaats van van mijn klimprestatie!  De lus eindigde omzeggens waar ze begonnen was en dan werden we een soort holle weg in gestuurd en naar het volgende speelbos geleid.

Door mijn late start had ik het parcours voor mij alleen, maar heb ik onderweg niet veel bikers gezien, zodat het een eenzame rit is geworden.  Er zijn er mij nog voorbijgestoken, maar daar waren er allicht ook tussen die op eigen houtje kwamen biken over de vaste routes.  Het sneeuwen hield op en bij momenten had ik zelfs de indruk dat de zon achter de grijze wolken moeite probeerde te doen.  We volgden stukken van de vaste routes, waar soms van afgeweken werd om te passeren langs een interessante plek met een klimmetje en afdaling.  Ik herkende bepaalde plaatsen van deze routes, maar ze zijn voor mij zeker geen bekend terrein.  Zo dat kitscherige witte huis in die klimmende straat, kort na de spoorwegovergang en het feit dat bepaalde tracks na een afdaling ineens uitgeven op een drukke straat!  Ook de afdaling naast het kerkhof kregen we voor de wielen geschoven.  Doordat de slagbomen toe waren kon ik eens goed lurken aan het slurfje van mijn drinkzak.  Ondanks mijn trage tempo tikten de kilometers toch lustig verder op het tellertje.  Het ging goed, ik voelde mij nog lang niet moe.

Toen ik al ruim over de helft van de 46 km was, begon ik te denken dat de bevoorrading al opgedoekt was.  Maar niets van dat!  Op 30 km diende ze zich tenslotte aan.  Ik kreeg er een goed hete kop lekkere soep, er waren wafels, appelsienen en nog een paar stukken banaan om te eten.  Ik zal er wel ver de laatste geweest zijn.  Van één van de vrouwen kreeg ik te horen dat ze nog wachtten op de rijders van de club die als laatsten het parcours bereden.  En dat er daar ene bij was die tot vijf koppen soep naar binnen goot!  Dat was voor mij een geruststelling!  Dan kon ik ze voor blijven terwijl die kerel zijn soep slurpte!  Iemand moet aan de bevoorrading gezegd hebben dat er nog minstens één rijder op komst was, maar ik weet niet of het op mij bedoeld was.  Want de rubber zit op een beter wei deze dagen, dus hij kan het niet geweest zijn!

Na de bevoorrading volgden nog leuke stukken en amusante tracks door de bossen.  Er was zelfs een track bij die zeer goed te berijden was, zeer vast lag, maar waar je bijna duizelig werd van de opeenvolgende bochtjes!  De Redbull-babes hadden reeds het hazenpad gekozen, maar zoals meerderen reeds schreven kon je zien waar ze ongeveer gestaan moeten hebben bij de aanvang van de laatste vijf kilometers!  Daar lag een zooi van blikjes.  Ik denk nochtans niet dat het allemaal van deze toer was, want ik heb ook blikjes van andere frisdranken en van bier zien liggen.  En dan te bedenken dat ik de moeite doe om lege melkkartons uit te spoelen alvorens ze in de blauwe zak te steken!  Er is een tijd geweest dat mijn familie mij uitlachte omdat ik afval sorteerde vanaf de intrede van bijvoorbeeld de glasbakken!  Nu moet iedereen dat doen!  Het spijtige van deze streek is ook dat de bossen vaak ontsierd worden door allerlei koterijen en would-be-buitenverblijven.  Een chalet, tot daar nog aan toe, maar al die rommel die daar soms rond ligt!  Een kotje voor tuingerief, stookhout onder een gescheurde plastiek, een kapotte stenen pompoen naast een gammele brievenbus!  Zelfs een oud kader van een schilderij heb ik aan een tak zien hangen!  Vlaanderen ten top!

Om het feest van vandaag af te sluiten werden we naar het einde toe nog over een smalle track gestuurd tussen boomstammen.  Ik had de indruk dat hier verder weinig gereden werd en dat hij speciaal voor deze toer was uitgekozen.  Het vereiste wat stuurmanskunsten om uw bike tussen de bomen te loodsen.  De man die nog enkele borden aan het opruimen was keek even op van deze late aankomer.  Want hoe druk het daarstraks hier was, zo leeg was het nu!  Ik heb toch mijn fiets nog kunnen schoonspuiten en gebruik kunnen maken van de originele fietssteunen!  Bij het wegrijden kwam ik de mensen van aan de bevoorrading nog tegen.  “Tot volgend jaar”, werd ik toegeroepen.  Het was een leuke tocht, ik had 50 km op m’n tellertje (auto stond een eind weg van de start) en de chaotische ochtend was intussen al lang vergeten…

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1180739#1180739

21-02-2011 om 00:43 geschreven door StrammerMax

Toertocht (10-25-35-43 km) van de Peltercrossers te Overpelt-Holheide.

Ondanks het feit dat ik wat tegen de lange verplaatsing op zag, want Overpelt is toch al snel bijna anderhalf uur rijden, heb ik er toch geen spijt van dat ik gekomen ben.  Want na een rotte week had ik er wel behoefte aan om alle frustraties er uit te fietsen.  Omdat ik maandag moeilijk met een gat in m’n broek op het werk kan verschijnen, tijdens de voormiddag toch nog eerst naar de kledingzaak.  Ineens wat voorraad gekocht zodat ik daar weer een tijd vanaf ben!  Bij mij gaat kiezen in ieder geval sneller dan bij sommige andere mannen!  Het was allemaal redelijk snel geklonken.  Maar daardoor was ik pas laat ter plekke.  En niet de enige, want naast mij parkeerde een Nederlander.  “Nou, dan ben ik toch nog niet de laatste”, zei hij!  Dat is toch een misvatting, want ik stond er eerder!  Nadat ik me ingeschreven had zag ik Wardje en z’n bikemaat in de zaal zitten!  Zij hadden hun rit er al op zitten!  Na een korte babbel ben ik dan om 14.15 u vertrokken.  Er stond niemand meer om m’n inschrijvingskaartje in ontvangst te nemen, dus ben ik zo de bossen in gedoken.

De tocht verliep in de andere richting dan de tocht van De Bokkerijders van enkele weken geleden op 15 januari.  Dus reden we eerst achter de voetbalvelden en door enkele straten om dan Hobos te passeren.  Het parcours bracht er een afwisseling van bospaden, singletracks en enkele asfaltbaantjes als verbinding naar weer een volgend bos.  De eerste vijf kilometer gingen wat moeizaam, maar daarna begon ik toch wat op gang te komen.  Veel bikers waren er niet meer, maar het was goed te zien waar de voorgangers gereden hadden, ze hadden een mooi paadje gebaand.  Samen met de duidelijke afpijling was het dus geen probleem om de route te volgen.  Het was ook eens leuk dat alles er hier superdroog bij lag.  Er waren al meer afgebroken dennentakken opgeruimd dan enkele weken geleden.  Hier en daar waren er nog mensen in de weer met het klein zagen van stammen.  De sneeuw van december heeft hier wel huis gehouden.

Aan een open plek werd ik voorbijgestoken door twee cyclocrossers en op een fietspad in het bos door nog een biker.  De kilometers telden goed op en toen de grond er meer zanderig begon uit te zien wist ik dat ik zo stilaan de bevoorrading ging naderen.  Eerst nog een paar bochtige klimmetjes.  De helling net voor de bevoorrading raakte ik zoals gewoonlijk niet op!  Maar in plaats van door de zavel nadien weer naar beneden, konden we nu op een paadje rechts ervan.  De cyclocrossers en de biker reden net weer weg toen ik arriveerde.  Er waren nog appelsienen en koeken om te eten, sportdrank om te drinken.  Van de soep heb ik niet gegeten.  Ik zal ver de laatste geweest zijn, alhoewel me nog een biker voorbijgestoken is tijdens de laatste vijf kilometer toen we weer in de bossen achter de voetbalvelden waren.  Verder heb ik hooguit tien deelnemers gezien.  De man aan de bevoorrading sprak van een 700 deelnemers en dat ze toch wachtten op hun clubmakkers die als laatsten het parcours bereden.

Vlak na de bevoorrading moesten we weer die zandheuvel op, en dat ging, ik heb dus bijgeleerd.  Maar die zavel nadien was andere koek.  Dan weer het bos in over bredere paden om even daarna weer een singletrack in te duiken die ons over leuke bultjes joeg.  Vlak na de bevoorrading kwamen een aantal zeer amusante stukken.  Ook de omgeving rond de Ford-testbaan werd nu op een andere wijze bereden en ik kwam over paadjes waar ik bij eerdere tochten nog nooit gereden had.  Vermoed ik toch.  Het paadje naast die lage prikkeldraad en langs een metalen constructie (uitkijkpost voor wild?) had ik ooit al wel eens bereden.  De tweede helft was het mooiste deel van de tocht.  Hier en daar was wat stuurmanskunst nodig om op smalle tracks tussen de bomen te draaien en te keren.

Na, bij gebrek aan bel, met “ring, ring, ring” te roepen een wandelend echtpaar te hebben voorbijgestoken, kwam ik op het smalle trackje naast de spoorweg.  Om dan op de hoger gelegen zandweg naast de grote baan Hasselt-Eindhoven te komen.  Dat betekende dat Holheide weer dichterbij kwam.  Toch werden we nog door de bossen geloodst over enkele lussen om dan doorheen het bos achter de voetbalvelden en nog enkele zandstroken naast de spoorweg, Holheide te bereiken.  Twee Nederlanders stonden hun fietsen nog op te laden, verder was de parkeerweide omzeggens weer bijna helemaal leeg.  Content weer naar huis na een geslaagde toertocht.

Op de terugweg nog eens langs dat bizarre vervallen casino in Mol-Gompel gereden en dan via de E34 weer naar huis.  Ter hoogte van de oprit in Retie nog een staaltje van arrogant rijgedrag opgemerkt.  Ik reed zo’n 110 km per uur en achter me zie ik een auto of drie, vier de snelweg op komen en direct naar het linkse rijvak uitwijken.  Voor één van hen ging dat toch te traag!  Als ik niet links voorbij geraak, dan maar rechts over de pechstrook!  Met veel opwaaiend stof tot gevolg!  Goed gek!  Er had een betonblok moeten liggen verdorie!  Bij thuiskomst in het Antwerpse regende het.  Op de hoek van de straat lagen bloemen voor Sophie, het meisje dat hier een week geleden op het zebrapad werd doodgereden met vluchtmisdrijf!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1180239#1180239

20-02-2011 om 01:50 geschreven door StrammerMax

Na moeilijk te zijn ingeslapen deed het vanochtend toch pijn toen de wekkerradio begon te spelen, ook al was het vandaag dan om te kunnen gaan biken, wat nog altijd beter is dan dat hij morgenvroeg zal beginnen spelen om te moeten gaan werken!  Aangezien ik altijd veel tijd nodig heb om wakker te worden en me klaar te maken, zat ik omstreeks halfnegen in de auto op weg naar Bergen-op-Zoom om ginds een jaar later nog steeds geconfronteerd te worden met dezelfde wegenwerken en omleiding.  Er zijn hier in de streek trouwens heel wat nieuwe wegen bijgekomen die niet door de GPS gekend zijn.  Aan het aantal geparkeerde auto’s te zien waren er al heel wat bikers onderweg, want het was niet evident om nog een lege plek in te kunnen nemen.  Dat lukte me uiteindelijk wel, ook al moest ik wat geduld oefenen en wachten tot de autoportieren van de geparkeerde wagens weer dichtgingen nadat de bikers hun spullen uit hun auto hadden gehaald langs de ene kant en er in geslaagd waren van hun overschoenen aan te krijgen langs de andere kant!

Een vriendelijke dame aan de inschrijving ontving m’n 3,50 euro en nadat ik een berichtje had gestuurd naar rubber-12 om het uur van m’n vertrek te melden, kon ik om 9.30 u wegrijden.  Om aan de eerste pijl al in verwarring gebracht te worden door gespannen linten om dan te zien dat het de bedoeling was het strand op te rijden.  Ik heb daarna de eerste kilometers gesakkerd om door die zooi van gras, wakke grond en modder van de Molenplaat te geraken.  Maar goed dat ik wist dat dit niet zou blijven duren, want zo een hele tocht moeten stoempen, dat zou ik snel beu geworden zijn.  Toch een eigenaardige omgeving.  Bij het begin lijken de gebouwen van de stad bijna met hun voeten in het water te staan, daarna duik je een gebied in quasi zonder gebouwen, maar toch met asfaltwegen.  Toen ik de eerste extra lus van de langere afstanden beëindigd had, kruiste ik rubber die er nog moest aan beginnen.  Daarna werden we nog langsheen bedrijven van de industriezone gestuurd, zodat de eerste tien kilometer van deze tocht weinig meer te bieden hadden dan te laten zien dat Bergen-op-Zoom best een grote stad is.  Waar je dus ook eerst uit moet geraken om naar de bossen te kunnen.

Pas vanaf het punt dat we, na een baan te zijn overgestoken, naar boven werden gestuurd om de bebouwde kom van Halsteren te bereiken, kon het feest beginnen.  Want we doken de bossen in en we kregen er meteen ook heuveltjes voor de wielen geworpen.  Ik herkende de omgeving van toen de toertocht vanuit Halsteren hier passeerde, enkele maanden geleden zo goed als de opener van het toertochtenseizoen in deze streek.  Een leuk stuk waarbij één heuvel met mul zand me toch liggen had.  Een afwisseling van boswegen, paden en tracks voerde ons dan richting Fort De Roovere, wat er sinds de heraanleg heel anders uitziet dan toen deze toer hier twee jaar geleden ook passeerde.  Toen was het hier veel woester en kregen we meer paadjes te berijden die nu waarschijnlijk verdwenen zijn.  Maar het pad rondom heeft toch nog z’n charme behouden en we verlieten het Fort langs de kant waar de toer van Halsteren er in dook.  Staat daar trouwens ook een gebouw, een fort dus?  We zullen eens op internet moeten opzoeken wat vroeger de functie was van deze plek.

Kort na de doortocht van Fort De Roovere kwam de bevoorrading met warme en koude drank, koeken met “melk”, goed voor het beendergestel, en bananen.  Alles vriendelijk aangeboden door dames en heren van de organisatie.  Ik werd er aangesproken door een Kaaiman, neen, niet door een krokodil, maar door bikerML (op het Nederlandse forum) van de Kaaimannen uit Roosendaal.  Hij had me destijds bericht over hun toertocht nadat ik bij de club geïnformeerd had naar de datum voor het opstellen van een kalender met alle tochten uit deze streek.  Eerst zou er geen tocht komen wegens de sluiting van de vertrekplaats, en toen er een alternatief was gevonden is hun tocht afgelast wegens geen toestemming voor het doorkruisen van de Rucphense heide, militair gebied.  Wat in de toekomst ook problemen kan stellen voor andere clubs!  En zo heb ik weer eens iemand van het forum ontmoet.  De Kaaimannen hebben trouwens een ferm logo: bikers die op de rug van een krokodil rijden!  Toen bikerML vertrokken was, kwam rubber-12 toe, even later gevolgd door josk.  We raakten ook even aan de praat met een man en een vrouw, en deze vrouw met het blauwe jasje heb ik al meermaals op toertochten hier gezien.  Ik denk zelfs dat ik haar ooit eens vermeld heb in één van m’n schrijfseltjes nadat ik haar naar het einde van een tocht toe was voorbijgestoken terwijl ze moederziel alleen haar rit reed.

Daardoor ben ik deze keer toch langer dan voorzien blijven hangen aan de bevoorrading.  Weer op weg kreeg ik al snel rubber en josk weer achter mij, wat niet zo’n goed idee is, want Strammer smijt alles dicht wanneer er in een klimmetje een dikke wortel opdoemt die geen vertrouwen inboezemt.  Het stukje na de bevoorrading was trouwens amusant, met tracks die ons over heuveltjes door de bossen voerden.  Rubber en josk reden iets sneller, een hele tijd heb ik ze nog van op afstand kunnen blijven zien rijden.  Er reed ook een jonge vader in groen pak met zijn dochtertje in eenzelfde outfit.  Even verderop vervoegden ze de rest van hun familie.  Op het ogenblik dat ik die groep inhaalde, waren rubber en josk uit het gezicht verdwenen.  Maar met het in groene pakken gehulde gezin achter me doken we op datzelfde moment Zoomland in om er te kunnen rijden over de vele leuke bulten en heuveltjes.  De eerste bult had me anders weer liggen omwille van los zand, en dus voetje aan de grond, zodat de groene familie me weer op de hielen zat!

Veel andere bikers waren er niet meer, zodat ik een hele tijd alleen gereden heb.  Enkel aan de volgende lus voor de grote afstanden kwam er nog een biker achter me aan op een plek waar het even stompen was door modderige plekken op een smal pad.  Dat zal de lus Boslust geweest zijn.  Verderop was de tweede bevoorrading.  Rubber stond er, evenals de biker die me ingehaald had.  Van josk geen spoor meer, die moet tussen ons beiden in gereden hebben en heeft waarschijnlijk de lus overgeslagen.  Aan de bevoorrading stonden twee vriendelijke dames die ons overlaadden met bananen en koeken met melk, goed voor het beendergestel!  Van de stukken banaan werd het bruin geworden eindje afgesneden, en ze werden zelfs voor ons vakkundig van de schil ontdaan!  Ik vermoed dat wij de laatsten zullen geweest zijn om hier te passeren.

Weer doken we het bos in om te rijden over een track die de voorgangers gevormd hadden tussen een rij dikke boomstammen en een reeks modderplekken.  Toen rubber en ik luttele kilometers verder op een grote baan uitkwamen (Huijbergsebaan), zagen we geen pijl meer staan op het kruispunt zelf.  De toer bleek verder te gaan in de straat tegenover.  Toen we weer meer in de bewoonde wereld kwamen, zagen we helemaal geen pijlen meer!  Want leden van WTC De Markies waren al bezig ze te verwijderen!  Ze zullen geen rekening gehouden hebben met mijn trage aanwezigheid!  Waarschijnlijk hebben we daardoor het laatste stuk gemist, maar wij waren toch niet malcontent met 57 km op het tellertje.

Terwijl we In den Kajuit een Leffe bestelden, werden we gespot door Pcdoc en Lies, die na een babbel vertrokken.  En na nog een tweede glas hebben wij het deze keer ook niet te lang meer getrokken.  Mijn besluit om niet via de snelweg weer naar huis te rijden, dreigde verkeerd af te lopen toen ik net voor het centrum van Kapellen aan de kant moest voor een alcoholcontrole.  Die twee glazen Leffe!  Of ik al ooit eerder had moeten blazen?  Toch wel!  Na eens goed in de agent z’n toestelletje geblazen te hebben, bleek ik “safe” te zijn.  “Het zal zijn omdat je gesport hebt”, zei de agent.  Ik had eigenlijk moeten vragen of ze intussen mijn gestolen fiets al hadden gevonden!  M’n fiets is weer proper, die zag er niet uit, er stak nog overal gras tussen, de biker is onder de douche geweest en de wasmachine heeft haar werk weer gedaan.  En zo hebben wij ons vandaag weer kunnen uitleven op een goed georganiseerde toer.

Link (Belgisch Forum): http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1177503#1177503

Link (Nederlands forum): http://www.mountainbike.nl/forum/viewtopic.php?f=5&t=75238&p=1271208#p1271208

13-02-2011 om 23:14 geschreven door StrammerMax

In de O2-bikers nummer 167 kan je een Roadbook (artikel, foto’s, kaart en link naar een GPS-bestand) vinden over een Papegaaienrit vanuit Berendrecht in de bossen van de Belgisch-Nederlandse grensstreek aan de voet van de Brabantse Wal.  Er staat ook een recensie in over de Nightride van De Papegaai Bike Team van afgelopen december 2010.  Nu te koop bij de dagbladhandelaar.  Klik op het prentje om de inhoud te zien!  Dus allen als de weerlicht naar de dichtstbijzijnde dagbladhandel!  In één winkel in Kapellen moet je niet meer wezen!  Daar heb ik vanochtend alles al opgekocht! 

Route downloaden: http://www.o2bikers.com/pg.asp?pageID=150

08-02-2011 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Gisteren, zondag 6 februari, heb ik de fiets aan de haak gehangen omdat ik van een collega VIP-kaarten had gekregen voor de Superprestige van Hoogstraten. Inclusief een lekkere barbecue vooraf! Ook rubber-12 kon mee. Met vieren dus naar ginder om na het eten vanop een centrale zandhoop, waarover de renners twee maal dienden te passeren, te kijken naar de beloften en de eliterenners. En om vanop de eerste rij Styby als een echte stage-diver een duik te zien maken in het publiek! Zdenek Stybar is in werkelijkheid kleiner en tengerder dan op tv! Al die renners zijn pluimgewichten! Enkel Gerben De Knegt heeft een iets forser postuur! Sven Nijs won de strijd en bij de beloften was Joeri Adams, Belgisch kampioen juniores en een local die dus een thuismatch reed, derde! Met een gele muts op het hoofd en een koebel om de hals de grootmeesters en kampioenen zien voorbijrazen, kon de dag niet meer stuk! We hebben daardoor wel de zondagse toertochten voor een keer de rug moeten toekeren! Een mens kan niet van alle walletjes tegelijk eten!

07-02-2011 om 23:06 geschreven door StrammerMax

Toertocht (12-25-33-43 km) te Balen-Keiheuvel van WTC De Spoortrekkers.

Na vorige zondag beroofd te zijn geworden van mijn mountainbike nadat ik hem slotvast had gestald om nog een glas te gaan drinken na de toertocht in Hoogerheide, na zoveel keren mijn hart te hebben weten breken bij het zien passeren van een biker, in blits pak gezeten op diens trouwe fiets, en wetende dat ik mijn beste vriend voor altijd zal moeten missen nadat ik er altijd zo veel zorg voor gedragen had, ben ik noodgedwongen met m’n oude bike naar Balen afgezakt om hier te komen rijden.  Want zelfs de meest laffe dief kan er dan wel in slagen van mijn bike te stelen, doch niet van mij de zin voor het fietsen te ontnemen.

Om 12.00 u gestart na mijn fiets tijdens het inschrijven toevertrouwd te hebben aan de mensen van de bewaakte stalling.  Al direct van bij de start werden we de zanderige heide opgejaagd, maar door het vele vocht van de vorige maanden lag alles er goed vast bij, een tweetal zanderige plekken tijdens de hele tocht niet te na gesproken.  Tijdens het eerste gedeelte van de tocht konden we genieten van een waar singletrackparadijs.  Er kwam gewoon geen einde aan de paadjes en wegeltjes die ons voor de wielen werden geworpen.  Soms werd ik op de smalle paden achternagezeten door snellere jongens, maar er was hier en daar een plekje waar ik even naar de kant toe uit kon wijken om die mannen vrije baan te geven.  Zo kon ieder aan zijn eigen tempo genieten van deze tocht.

Ik miste toch het comfort dat mijn trouwe vriend mij anderhalf jaar lang geboden had.  Want van een fully weer naar een hardstaart moeten overschakelen geeft hetzelfde gevoel als van een Ford Mondeo weer in een Suzuki te moeten kruipen!  Nu was het best van bij de wat diepere putten mijn kont weer te lichten!  Ik was ook zo gewend geraakt aan de gripshift om dan nu weer te moeten klooien met die hendeltjes!  Maar ik heb indertijd lang genoeg zo rondgereden, en alles is beter dan niets!  Het ging, ondanks mij te moeten aanpassen, eigenlijk niet slechter dan anders.  De versnellingen durfden wel eens tegensputteren.

Ongeveer halverwege kwam de bevoorrading die op dezelfde plek stond als vorig jaar en in vogelvlucht op een boogscheut van de start, want even verderop zag je de bikers die nog aan de toer moesten beginnen en de speeltuin in doken.  Toch mooi om zien hoe mannen en vrouwen in kleurige fietspakken en dito helmen op hun fietsen rijden, reikhalzend uitkijkend naar hetgeen ze aangeboden zullen krijgen.  Wie aan de bevoorrading niets naar zijn zin vond is een moeilijke mens.  Appelsien, banaan en diverse wafels en koeken konden er gekozen worden, evenzo sportdrank en soep, terwijl een man er ook Aquarius uitdeelde.  Een biker kwam naar me toe en stelde zich voor als Rusor.  En zo kregen een naam op dit forum en een biker uit de omgeving van m’n woonplaats ook een gezicht.  Terwijl we met elkaar in gesprek waren kwamen nog andere bekenden toe, waaronder jinba ittai en drie Papegaaien van m’n eigenste club.  Jinba ittai had het eerste deel van de tocht dan al twee keren gereden omdat hij het zo leuk vond.  Dat is het voordeel van een bevoorrading vlak bij de start.  En een weet voor later als ik meer tijd heb.

Intussen was de klok voort blijven schrijden en merkte ik dat het hoog tijd was om weer op pad te gaan, vermits ik ’s avonds nog elders werd verwacht en dus op tijd weer thuis wenste te zijn.  De jonge gaaien uit het nest waren al snel weer uit het zicht verdwenen.  Toch heb ik er uiteindelijk nog ene kunnen oprapen die blijkbaar een mindere dag had vandaag.  Mijn gemiddelde lag anders niet hoger dan gewoonlijk.  Ook het tweede deel van de toer was leuk rijden door bossen en open plekken.  Het voetbalveld kwam me bekend voor en daar doemden ze dan ook achter de bomen op: de bizarre torens van het in onbruik geraakte en vervallen voormalige casino van Mol-Gompel en daaromheen de al dan niet gerenoveerde oude arbeiderswoningen rond de glasfabriek.  Soms draai ik tijdens een toertocht wel eens naar links af om naar dat bizarre gebouw te gaan kijken.  Jammer dat het zo staat te verkommeren.

Paden en nog een tweetal asfaltstukjes brachten ons weer naar Keiheuvel.  Mijn tas uit de auto opgepikt, m’n bike weer toevertrouwd aan de bewakers en gedacht van “als ik er nu ene zou mogen uitkiezen, welke zou ik dan pakken”!  Ik heb het dan wel over de fietsen, niet over de bewakers!  Neen, ik zou nooit een biker kwetsen door z’n fiets te pikken.  Nog een glas gedronken en een broodje kaas verorberd bij de drie clubgenoten.  Toen ik ging douchen kwam josk daar net buiten.  Ik herkende hem niet direct zo zonder pak en helm aan.  Ik zie deze mensen ook zo zelden gewoon in “burger”!  Tegen zessen werd ik verwacht voor een familiaal etentje in een middeleeuws decor.  Dat was een mooie afsluiter van de dag.  Het zou vandaag een hemel op aarde geweest zijn, als ik me niet voortdurend zou hebben zitten afvragen van “waar in godsnaam zou mijn vriend dan toch zijn”!  Verdomme!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1174467#1174467

07-02-2011 om 22:59 geschreven door StrammerMax

Vandaag ook in Hoogerheide komen rijden.  Om 8.30 u van thuis uit vertrokken, 17 km enkel, en het zou enkel blijven!  Nadat ik gisteren een vlotte tocht in Lommel-Kattenbos had gereden, bolde het tijdens de heenrit voor geen meter!  Bovendien had ik last van een slapende hand die daardoor dan nog flink afkoelde.  Als ik met m’n hand schudde begon die te branden als na het vastpakken van een sneeuwbal.  Zo koud heb ik het aan m’n handen nog nooit gehad!  Ik was om 9.25 u ter plekke en kreeg een berichtje van Robby VG dat hij wat later zou zijn op de afspraak.  Tijdens het wachten MTBiker van Berendrecht nog ontmoet en een koffie gedronken met SilverFokske die even later vertrok in het gezelschap van rubber-12.  Ik ben dan samen met Robby vertrokken zo omstreeks 10.00 u.

Het duurde niet lang of we werden de bossen in gestuurd.  Alles lag er droog en vastgevroren bij.  Het was soms wat uitkijken om niet in vastgevroren sporen te sukkelen.  We zagen een biker terugkeren die zijn arm vasthield en grimassen trok.  Vermoedelijk gevallen.  Hij was in het gezelschap van een andere deelnemer.  Brede boswegen werden afgewisseld met smalle singletracks, heuveltjes op en af dienden zich aan!  Toen Robby zijn schoenen of overtrekken aan het fatsoeneren was, kreeg ik wat voorsprong.  Hij zou me wel weer bijhalen.  Maar dat gebeurde niet.  Diverse groepjes passeerden, maar geen Robby.  Met een telefoontje meldde hij dat hij een lekke band had opgelopen.  Op m’n stappen teruggekeerd nadat ik eerst had staan worstelen met het bevroren slurfje van m’n drinkzak.  En terwijl ik daar langs de kant stond werd ik gepasseerd door jww die me toeriep.  Door de herstelling hadden we wat tijd verloren, zodat we vandaag ook bij de laatsten zouden arriveren.  Het ging gelukkig vlotter dan tijdens de heenrit, het ging me eigenlijk goed af.  Robby had nog last van griep.  Jammer dat mist de zon verhinderde van door te breken.  Het was aangenamer geweest van te kunnen biken door een zonniger landschap.

De bevoorrading kwam na een twintigtal kilometer.  Er was kippen- en tomatensoep, sportdrank die koud binnen liep en twee soorten cake van een zwaar kaliber, en dit letterlijk en figuurlijk.  Ik heb alles geprobeerd!  De cake was lekker!  Er stonden nog andere bikers en er kwamen er nog steeds toe.  Kort na de pauze werden we op de gevoelige plaat vastgelegd.  Aan m’n pak werd ik herkend door de fotograaf die mijn foto (met onherkenbaar gezicht) in een ander topic over tochten in deze streek had zien staan, ik vermoed de toer vanuit Putte.  Even gestopt om een paar woorden te wisselen.  De foto’s zouden verschijnen op mtb-you, allicht de Nederlandse versie.  Daarna doken we weer de tracks in door de bossen en reden we over de vele kilometers paden die deze streek rijk is.  Geulen die dienden gekruist te worden en vol water stonden boezemden me weinig vertrouwen in.  Toch maar liever te voet dan over de kop te gaan!  Slechts luttele kilometers werden we even over asfalt gestuurd.  Tijdens de laatste tien kilometers passeerden we de vlieghaven van Woensdrecht en de militaire installaties.  Daar staken we nog drie jongens voorbij.  Want vanaf de bevoorrading hadden we niet zo heel veel bikers meer gezien.

Na nog een stukje asfalt en enkele bospaden kondigden klinkerwegen het einde van de toer aan.  Het was een mooie tocht, een zeer leuk parcours en goed afgepijld.  Met dank aan de seingevers die aan de drukkere oversteken de koude trotseerden.  Binnen in de cafetaria kennis gemaakt met Pcdoc en diens medebikers.  Hun outfits had ik al op hun site gezien.  Ook de Papegaaien Trotsebelg en Steve waren nog niet huiswaarts vertrokken en in gesprek met SilverFokske en rubber-12.  Leuk dat ze nog gewacht hadden.  Afscheid genomen van Robby die weer naar huis vertrok en een tijd later van de twee clubmakkers.  Intussen was het wereldkampioenschap begonnen.

Het is nochtans zeer jammer dat deze toertocht voor mij in mineur is afgelopen!  Want nadat ik er mij dit weekend weer zo goed had mee weten te amuseren, bleek mijn mountainbike bij vertrek naar huis gestolen!  Ik had hem nochtans met een slot aan de groene poort vooraan het sportcentrum vastgemaakt.  Niet te schatten!  Hoe laf dat deze enige bron van vreugde in mijn leven mij ontnomen is geworden op deze zondag!  Het doet toch maar raar als je buiten komt en merkt dat je fiets niet meer is waar je hem had achtergelaten!  Het betreft een witte Trek Fuel EX9, versie 2009 die opvalt door zijn extra grote remschijven.  Het had voor mij dan nog voor gevolg dat ik te voet weer naar huis kon.  Ik ben gewandeld vanuit Hoogerheide, de Putseweg af, tot aan het begin van de dorpskom van Putte.  Daar is rubber, die ook eerst nog met de bike naar huis moest, me komen oppikken om me naar huis te brengen.  Waarvoor mijn dank.  Een zeer dure TT voor mij!

Een tijd terug is er ook een bike gestolen tijdens de toertocht die vertrok van aan het Café Non Plus Ultra te Woensdrecht.  Is daar nog ooit wat van gehoord?

Een vraagje: heeft er soms iemand verdachte activiteiten gezien aan die groene poort, tussen 14.00 u en 15.00 u?  Men had allicht een grote tang nodig om het slot door te knippen. 

Bijgevoegd: foto's van de gestolen bike!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?t=87459

02-02-2011 om 14:08 geschreven door StrammerMax

Toertocht (20-40 km) te Lommel-Kattenbos van LMTB Limburg Mountainbike Trophy.

Gisteren ook deze toer vanuit Lommel-Kattenbos komen rijden.  Toen ik me even voor halftwee ging inschrijven stonden er nog heel wat bikers die dat ook gingen doen, zodat het even aanschuiven was.  Daarna gestart langsheen het klassieke paadje naast de ingang tot de voetbalvelden.  We doken de bossen in om er eigenlijk niet meer uit te komen.  Ik ben niet van deze streek, maar hier wel al een aantal keren komen rijden, zodat ik bij momenten stukken herkende die ook aangedaan worden tijdens andere toertochten.  Zo volgde het parcours een tijdje dezelfde paden in de buurt van Lommelzand en naast de spoorweg zoals tijdens de toer vanuit Overpelt-Holheide van afgelopen 15 januari.  Evenzo de omgeving van de Ford-testbaan en de berg met de zanderige omgeving, die we nu vanaf de andere kant moesten beklimmen en wat mij niet lukte!  Het was zalig om door de bossen te rijden, de paden lagen er goed en droog bij door de vrieskoude en intussen scheen de winterzon door de bomen.  Het ging mij goed af, ik hield er naar mijn maatstaven een behoorlijk tempo op na.  Mijn gemiddelde lag dan ook hoger dan anders, alhoewel anderen dat als laag zullen bestempelen, maar wat het minste van mijn zorgen is.

Aan de bevoorrading, die op een parkeerplaats stond, was het behoorlijk druk en de mensen die voor wafels, bananen en drinken moesten zorgen, hadden hun handen vol.

De afpijling was voor mij duidelijk genoeg, alleen naar het einde toe was er soms wat twijfel naar waar je heen moest.  In een bepaald bos zag ik ook lager nog pijlen hangen, maar daar heb ik de richting van de meest nabije gevolgd.  Het bord met “laatste 5 km” ben ik in elk geval gepasseerd en ik had na afloop 39 km op m’n tellertje staan.  De rit eindigde via een track die naast een immens kerkhof loopt.  Is dat het oorlogskerkhof dat op de ringweg wordt aangegeven, samen met een wegwijzer naar Lommel-Barrier?  Het deed me toch even nadenken toen ik deze plek passeerde en de honderden kruisen op de graven zag staan!  Het is de eerste keer dat ik het te zien krijg!

Ik was terug om 16.00 u en ben jammer genoeg direct huiswaarts vertrokken zonder nog wat te gaan drinken, wat niet van m’n gewoonte is.  Ik werd ’s avonds namelijk nog verwacht op een etentje in Merksem.  Thuis snel een kattenwasje en dan daar naartoe.  Man, dat eten heeft me gesmaakt na die rit.  De dag kon in ieder geval niet meer stuk.  Wat moet een mens meer hebben: eerst een leuke rit rijden en zich amuseren in de bossen om daarna de benen onder de tafel te kunnen steken.  Jammer genoeg is dit weekend in mineur geëindigd, want vandaag ben ik gaan rijden in Hoogerheide (NL) om bij het verlaten van de cafetaria vast te moeten stellen dat m’n bike gestolen was!  Hij was nochtans vastgelegd aan een poort met een slot!  Een spijtige en dure grap!  Maar dat kan je lezen in het topic over Hoogerheide!

02-02-2011 om 14:02 geschreven door StrammerMax