Nightride (20 km) van de Mellowbikers te Bergen-op-Zoom op
14-10-2011.
Wanneer de dagstaak er omstreeks 16.30 u op zat, iedereen
weg was en de rust weerkeerde, was het alle hens aan dek om alles in gereedheid
te brengen voor de afreis naar Bergen-op-Zoom.
Alles de auto in, de fiets die al op mn werkplek stond opgeladen en nog
snel een kop soep en wat overschot van stoofvlees met een paar boterhammen naar
binnen gewerkt. Mijn vrees voor files op
de E19 werd bewaarheid ter hoogte van Sint-Job-in-t-Goor. Dus daar snel de afrit op en via de lokale
wegen naar huis, de spullen die ik niet nodig had snel binnen gezet en dan via
de nachtelijke Putseweg en over Huijbergen naar de Boslustweg in Bergen-op-Zoom,
op een boogscheut van de Belgisch-Nederlandse grens. Meteen weet ik hoe je daar moet geraken, voor
een groot stuk identiek aan de route naar Wouw en Wouwse Plantage.
Bij aankomst aan de Stayokay viel me het grote aantal
geparkeerde wagens op! Dit was niet
langer het ritje van vorig jaar voor een select gezelschap, getuige de 203
bikers die voor dit nachtelijk amusement naar hier waren gekomen. Mn lampen gemonteerd, mn schoenen aan en
naar de inschrijving. Terwijl ik me
stond klaar te maken, kwam jinba ittai voorbijgereden, hij was aan zn toer
begonnen. In de Stayokay was het zelfs
drummen geblazen om tot bij de inschrijftafel te komen! Ik zag onvoldoende in het schemerlicht om mn
inschrijvingsbewijsje in te vullen! Wat
zat ik nou te sukkelen terwijl er zon megaverlichting op mn helm
pronkte! Terwijl ik vruchteloos naar het
schakelaartje tastte, merkte ik dat ik de lamp gewoon achterstevoren op mn
helm gemonteerd had! Van de stress om me
te haasten! Gelukkig hangt ze maar vast
met klittenband, zodat ze snel omgedraaid was!
Het verwonderde mij dat er nog geen Nederlanders geweest waren die dat
gezien hadden en er opmerkingen over gemaakt!
Om 20.45 u was ik goed en wel op pad, reed voorbij de twee
mannen die op het kruispunt post hadden gevat, om even verderop het bos in te
duiken op een plek waar twee mensen met een fototoestel in de weer waren. Wat me al direct opviel waren de mooie,
verzorgde pijltjes die het parcours aanduidden.
Allemaal even netjes en eenvormig en duidelijk van ver te zien. Soms bescheen je lamp een hele rij dergelijke
pijltjes die in een bos aan boomstammen en paaltjes bevestigd waren. Het moet een hele klus geweest zijn om die
allemaal te maken. Er waren nog redelijk
wat starters en ik maakte me soms wel wat zenuwachtig wanneer een sneller
treintje in mn zog naderde! Amper vijf
minuten na mn vertrek kondigde mijn gsm de ontvangst van een berichtje
aan. Dat zal de rubber zijn die zijn
vertrek aankondigt! Niet gestopt om te
antwoorden, hij zal me seffens wel zien, heb ik toen gedacht.
In het begin van de tocht werden we over een pad gestuurd
dat bestraat was met brede stenen, waartussen de voegen alsmaar groter
werden! Ik vermoed dat er aan het einde
zelfs ronde houten stammen gebruikt waren.
Dat de spleten tussen de stenen steeds groter werden, boezemde me weinig
vertrouwen in! We reden de bossen in en
kregen bospaden en tracks voor onze wielen geworpen in het nachtelijke
duister. Hier en daar diende een bultje
overwonnen te worden. De ondergrond was
vrij droog, op hier een daar een grote plas na.
Op bepaalde plaatsen lag er zelfs nog veel los zand! Bij aanvang vlotte het niet al te goed en
voelde ik me wat opgejaagd. Bovendien
zat er speling op de trapas van mn fiets!
Ja, iets dat veel gebruikt wordt, slijt!
En mn kilometertellertje werkte weer niet! Altijd last mee bij nachtritten! Dat toestelletje wordt gestoord door de
batterijen van de lampen, vermoed ik. De
stress van de werkweek zinderde nog na en eigenlijk was dit een goed begin van
het weekend om deze letterlijk uit je lichaam te trappen. Af en toe even aan de kant of me smal gemaakt
om snelleren te laten passeren. Toen ik
even aan de kant stond te lurken aan mn drinkzak, hoorde ik achter me een bekende
stem. Achterom kijkend zag ik niemendal
omwille van het sterke licht dat me bescheen.
Het was rubber-12 die me had ingehaald.
Van dan af ging het beter.
De motivatie om rubber-12 te proberen te blijven volgen deed me nu
sneller trappen en overal over vliegen.
Want er lagen wel redelijk wat wortels op ons pad. Licht in het bos bewees dat we de
bevoorrading bereikten. Ik zag daar
licht flikkeren tussen de bomen en ben gaan kijken. Er hing een fiets in een boom en het kader
ervan was omwikkeld met een lichtslang.
Aan de stop kreeg elke biker een blikje Redbull en een reep krachtvoer
van Isostar. Rubber was in gesprek met
een deelnemer die op een paaltje was gereden en wiens voorwiel verbogen
was. Vandaar dat de seingevers op
bepaalde plaatsen een fluojasje rond de paal aan het einde van een pad hadden
vastgemaakt.
Na de rust weer op pad door de nachtelijke bossen. Rijdend over een tapijt van dennennaalden
reflecteerden de pijltjes het licht van mn lampen die ik aan de stop van een
nieuwe batterij voorzien had. Bredere
boswegen wisselden af met smalle tracks tussen boomstammen. We slaagden er zelfs in van enkele bikers in
te halen! Niet alleen het licht, maar
ook het naar elkaar roepen achter ons, toonde dat er een groep mannen
naderde. Volgde een lange strook los
zand. De rubber was er door geraakt,
maar ik bleef steken, kon mn evenwicht niet houden en viel op de grond. Daardoor stak de groep mannen me
voorbij. Die werd gevolgd door een biker
die zonder licht was komen te zitten.
Omdat deze ook moeilijker door het zand geraakte, speelde hij de groep
kwijt en kwam dan bij mij in het wiel hangen.
Maar na verloop van tijd merkte ik dat hij niet meer volgde. Soms reed ik over open plekken of aan de rand
van de bossen en zag ik het licht van de opkomende maan. Ik kwam de biker zonder licht weer
tegen. Ik vermoed dat hij de streek
kende en binnenwegeltjes had genomen.
Nadat we de laatste twee seingevers gepasseerd waren, kwamen we weer uit
in de Boslustweg en even later zat de rit er op.
Een korte babbel met Waldo die buiten stond bij zijn
vrienden. De rubber was intussen bij weetabix
en zijn twee kompanen, die ik had zien starten toen ik me ging inschrijven,
gaan zitten, buiten op het terras. Het
gezelschap vervoegd en binnen de kop stevige soep en een boterham gaan
halen. Vanuit het raam riep iemand me
toe. Offshore was dan toch naar hier
gekomen! Dan zal dat daarstraks toch
Patje geweest zijn die mijn naam riep toen hij voorbijvloog! Weetabix en zijn maten vertrokken huiswaarts
en de koude joeg ons naar binnen. Aan
tafel bij jinba ittai, Patje en Offshore gaan zitten. Daar zaten ook twee mannen die uit het verre
Oostende en Heist naar hier waren gekomen voor deze nachtrit. Nog een babbel met Viperworldcup, mee het
brein achter dit evenement, en later nog met LeoV, de bezemrijder die het
parcours schoonveegde. Ook Pcdoc en
Liesje gespot. Het was al over één uur
eer we huiswaarts vertrokken. Ter hoogte
van de afslag naar Wouw ben ik rubber nog voorbijgestoken die met de bike
gekomen was en er dus weer terug mee naar huis moest. Ik kreeg zijn sterke licht nog een hele tijd
in mn achteruitkijkspiegel te zien. Tot
ik Huijbergen weer naderde. En zo was ik
op deze vrijdag weer pas laat te bed!
Mooi tochtje van de Mellowbikers die in hun vrije tijd de
bossen van Bergen-op-Zoom en het Nederlandse mountainbikersforum onveilig
maken. Degelijk afgepijld met duidelijke
pijltjes die goed opvallen in het donker.
Volledig off-road in de bossen met seingevers aan oversteken met
(rustige) verkeerswegen. Een tocht,
georganiseerd door mensen met een hart voor mountainbiken en die anderen willen
laten kennismaken met de streek waarin ze wonen en rijden. De tocht had iets langer mogen zijn dan een
dikke 20 km, maar sommigen hebben dat handig opgelost door de toer een tweede
keer te rijden of door met de bike van thuis naar ginder te komen. Leuke sfeer onder gelijkgezinden na
aankomst. De ideale manier om na een
week werken content het weekend in te gaan!
Met dank voor dit initiatief en de gezellige avond.
Het verslag van deze nightride kan je lezen op mtb-you en op mountainbike.be en op mountainbike.nl
en op Stander.info!
Topic op het Nederlandse forum:
klik hier!
|