Toertocht (30-45 km) van het ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 22-11-2015.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het Café Non Plus Ultra te Woensdrecht is een klassieker op mijn jaarlijkse agenda, ook al twijfelde ik er aan om naar Kasterlee of Zoersel te gaan rijden. Omdat ik de toertochten van Ossendrecht (8 november), Wouwse Plantage (18 oktober) en Hoogerheide (11 oktober) op de zogenaamde Brabantse Wal al had laten passeren, toch maar trouw gebleven aan de streek waarvan ik de schoonheid dank zij de bike leerde appreciëren. Een parkeerplekje gevonden op een pleintje nabij de start. Een plaats vinden kan lastig zijn wanneer zo’n klein dorp overspoeld wordt door mountainbikers. Het vroeg anders wat zelfovertuigingskracht om het warme nest te verlaten vermits het weer niet veel goeds was zo kort na een dag en nacht met ijskoude regen. Ingeschreven in het café met de bizarre naam en om 9.30 u was ik op pad.

De aanvang van de toertocht was zoals ik verwacht had eerder een beproeving, want het café ligt op de rand van de Ossendrechtse Noordpolder, een desolate open vlakte waar regen en wind vrij spel hebben! De veldweg en het grasspoor waarover we dienden te rijden lagen er dan ook verzopen bij met modder en plassen. Het dropke aan de dikke wortel was er nog steeds! Daarna was het ploeteren in een verzopen grasveld. Het ging dan een met bomen begroeide heuvel op voor de eerste hoogtemeters, even over het erf van een hoeve en over een smal spoor tussen een prikkeldraad en struiken naar de Peerenbergscheweg. Op 4,50 km was het daar even stevig klimmen over asfalt. Boven reden we het bos in en kregen we de eerste singletrack voor de wielen. Die lag er nat maar nog behoorlijk berijdbaar bij, alhoewel het op enkele plaatsen toch wat sukkelen was. Maar ik heb hier ooit al meer gestunteld! Ik prees mij tevreden dat ik niet de enige kluns onderweg was, want voor mij reed een tijdje een vermoedelijke beginneling die het nog lastiger had dan ik. De mens is op een bepaald moment even aan de kant gegaan om te bekomen. Verder gereden aan mijn rustige tempo wat ik kon aanhouden vermits het slechte weer er voor zorgde dat er minder deelnemers dan gebruikelijk op de paadjes reden zodat er weinig bikers waren die voorbij wilden geraken. Op deze eerste singletrack kan het anders soms zeer druk zijn.

Op 6,50 km reden we in het bos in de omgeving van het Mollercollege waarvan ik de veelkleurige nieuwbouw tussen de bomen door zag staan. Hier is het altijd zeer nat, zelfs bij droog weer! Achter het college en de volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinen ligt een bos met enkele hoge zandheuvels waarover zich een aantal singletracks slingeren waarvan natuurlijk dankbaar gebruik gemaakt wordt. Het is er dan ook prettig rijden. Op 7,50 km kwam ik uit het bos tevoorschijn in de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenlaan waar seingevers stonden, evenals aan het rondpunt met de Putseweg ter hoogte van het restaurant Jagersrust in Ossendrecht. 8,50 km om 10.00 u. We reden er de Abdijlaan in richting Huijbergen om halverwege rechtsaf het bos- en heidegebied Kortenhoeff in te slaan. Door dit gebied met zanderige paden dat deel uitmaakt van de Brabantse Wal bereikten we de Staartse Heide. We bevonden ons dan niet ver van de grens met het Belgische Kalmthout. Aan de camping Staartse Duinen was er een eerste splitsing tussen de ritten van 30 km en van 45 km op 11 km van de start. 10.10 u. Ik zag daar een knul ietwat teleurgesteld en roepend terugkeren toen hij merkte dat zijn achteropkomende makkers de toer van 30 km op gingen! Gekozen voor de langste rit.

De tocht van 45 km voerde ons door de bossen en over de open vlakten van de Staartse Heide waar het leuk rijden was over een mix van paden. De extra lus eindigde na 3,50 km op quasi dezelfde plek als waar ze begonnen was want op 14,50 km kwam ik uit een bospad tevoorschijn tegenover de toegang tot de camping. We werden even over asfalt naar het rondpunt van Huijbergen gestuurd om daar de richting Bergen-op-Zoom te volgen. Het ging dan rechtsaf een keienpad in dat naar het bos voerde en na de doortocht van een veld reed ik op een boogscheut van één van de toegangen tot de militaire basis van Woensdrecht. Vanuit de verderop gelegen manege in de Kooiweg vertrekt ook een toertocht. We reden een tijd op bospaden die naast de omheining van de luchtmachtbasis Woensdrecht lopen en door de naastliggende bossen. Daarna ging het even langsheen enkele villa’s in de Vennekensstraat in Huijbergen waar een seingever op post was aan een rustig kruispunt. We doken weer het bos in en kregen een tweede splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 16,50 km van de start. We reden nu door het bos en over de paadjes van het trimparcours op de Kooiheide. We kwamen uit op een door het bos lopende asfaltbaan en reden in de richting van naar mijn mening de Nootjesberg. Maar we dienden de weg te kruisen om aan de overzijde het bos verder in te rijden.

Door dat bos reden we naar de zandvlakte die net buiten de vliegbasis gelegen is en waar de lichtbakens die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining staan. Voor ons lag in de verte de Moerkantsebaan, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We maakten bij wijze van spreken zo goed als rechtsomkeer (sommige tochten slaan hier linksaf evenwijdig met de omheining van de vliegbasis) en reden opnieuw in de richting van het bos. Daar kregen we wat ik daarnet gevreesd had te zullen missen toen ik de vliegbasis in het vizier kreeg, meer bepaald de singletrack over een twee tot drie uit de kluiten gewassen zandheuvels met wortels. Een knap paadje! Uiteindelijk reden (of wandelden) we dan toch over de Nootjesberg en kwamen we uit het bos tevoorschijn in de Overbergseweg om daar tussen het huis en de schuur van de hoeve ’t Overberg de bevoorrading te treffen. Er was daar nog redelijk wat beweging. Bananen en wafels konden er doorgespoeld worden met hete thee of sportdrank en er was ook een man present bij wie je terecht kon met eventuele problemen met je fiets! Dat is altijd zeer handig want verkleint de kans dat je uw toertocht in het water ziet vallen omwille van technische mankementen die misschien gemakkelijk kunnen opgelost worden door iemand die er het verstand en het gereedschap voor heeft! Omstreeks 11.10 u spoelde ik er een suikerwafel door met een beker thee op 23 km van het vertrek, halverwege dus!

We kruisten de Weg naar Wouw met de hulp van twee tot drie seingevers. Aan onze rechterhand zagen we een hoge met dennen begroeide zandheuvel liggen, naar mijn mening de Tiestenberg. Aan de voet van de zandhelling zag ik twee mountainbikers staan die zich daar op eigen houtje aan het amuseren waren. We reden rechts een modderig grasspoor op dat naar het bos leidde. Daar was een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 23,80 km van het vertrek. Voor mij ging het rechtsaf naar een knap stuk bos met leuke paadjes en enkele uit de kluiten gewassen heuvels in het bos aan de Tiestenberg. Na dit mooie stuk achter de rug te hebben kruisten we de Hollandseweg en ging het een ferme heuvel op. Niet de Tiestenberg zoals ik dacht, maar de Pilberg! De enige berg die gemarkeerd is met een naambordje! 26 km. Na nog een smalle track in het bos rond deze heuvel kwam ik van tussen de struiken tevoorschijn in het Vijverstraatje aan de rand van de bebouwde kom van Huijbergen.

Op 26,50 km deed een seingever me de Staartsestraat kruisen en verwees me naar het “groene poortje” aan het beeld van de heilige Teresia en het achterliggende parkbos dat allicht ooit behoorde tot het Wilhelmietenklooster van Huijbergen, thans verbouwd tot woningen en serviceflats. Na het heiligenbeeld dienden we links aan te houden en konden we genieten van mooie maar weliswaar natte singletracks. Van 28 km tot 29 km kregen we de lange mooie singletrack op en af enkele heuvels. Vroeger had deze toertocht hier een splitsing. Ik meen dat er vroeger een nog grotere afstand kon gereden worden. Of anders is het een andere tocht die hier ook passeert! Het is moeilijk om alles uit elkaar te houden! Bovendien passeren hier ook Belgische tochten want de plek ligt vlak bij de grens met Kalmthout-Hoek en Essen-Hoek. Daarna volgde de modderige singletrack tussen de rododendrons. 29,50 km. Er waren nog steeds redelijk wat bikers op pad. Op 31,50 km passeerde ik de plek op de Staartse Heide op de grens tussen bos en een open heidevlakte ter hoogte van een zwarte metalen goed onderhouden toegangspoort waar ik tijdens de toertocht van Essen-Hoek ooit geschuild heb voor een immense stortbui. 31,50 km om 12.10 u. We reden niet rechtsaf de open heide in maar wel rechtdoor voorbij de zwarte poort een lang recht zanderig bospad op.

Vanaf hier reden we door de bossen van de Groote Meer over een fel aanzuigende zandweg met grote plassen. Er zijn nog tochten die hier passeren, maar in de andere richting. Op 33 km stond een seingever op post voor de oversteek van de Putseweg, de baan die vanaf de Belgische grens in Putte-Kapellen naar Bergen-op-Zoom voert. Het ging recht tegenover direct weer het bos in over een bospad waarna ik de door struikgewas aan het zicht onttrokken voormalige zandgroeve van Ossendrecht passeerde. Hier is ook een houten hut van een hondenschool, maar er was geen kat te bespeuren! Een paadje leidde ons door het bos, nogmaals in de omgeving van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege, een midden in het bos gelegen school. Zoals te verwachten was reden we hier over een zeer modderig pad in deze klassiek natte omgeving! Dan kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van de start. Natte bospaden voerden me naar en voorbij het Wasseven, een visvijver van de hengelsportvereniging Het Spanjooltje uit Woensdrecht. De vijver ligt in Ossendrecht niet ver van de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan. 36,50 km.

Ondanks het intussen gevorderde uur was ik niet nog de enige aanwezige op het parcours. Nog af en toe staken anderen me voorbij. Zo op 38 km toen ik aan de omgeving merkte dat we in de bossen om Calfven reden, een buurtschap van Ossendrecht (Woensdrecht). We reden er in de bossen in de omgeving van De Luchtballon, een vakantiekamp voor astmatische kinderen. Intussen na een faillissement ter ziele gegaan. De Luchtballon draaide vooral op giften en de inzet van vrijwilligers. De toertocht die door De Luchtballon werd georganiseerd en die een aantal keren door zwaar winterweer werd afgelast is overgenomen door De Grensrijders uit Hoogerheide. Op 39 km reden we in de bossen van het domein Vluchtheuvel in Calfven. Mooie, maar ook natte en daardoor zware singletracks voeden ons op 40 km tot voorbij De Luchtballon. Ondanks het natte weer stond er weinig water in de beek achter het domein. Doorgaans staat heel het pad hier onderwater! Er is tijdens de toertocht van De Luchtballon ooit een reportage gemaakt door de lokale televisie en tijdens een interview op die plek zie je op een bepaald ogenblik een biker in het water duiken en kopje onder gaan! Door de zeer grote plas was de beek niet meer te zien! De plas lijkt aan de zijkant minder breed te zijn, zodat men geneigd is naar daar uit te wijken en tussen de bomen te rijden, maar net daar zit die beek die dwars op het pad uitkomt!

Er volgde nog een portie natte singletracks doorheen de Vluchtheuvel en na een rondje reden we nogmaals voorbij de Luchtballon. Ik zag mensen achter de omheining op het terrein ervan lopen. Er is nog steeds geen nieuwe bestemming voor gevonden, maar er zouden toch opnieuw kampen worden georganiseerd volgens een artikel in BN De Stem. Nog steeds genoot ik het gezelschap van andere bikers. 41,50 km om 13.00 u. We reden in de Trambaan en de Bergstraat en werden door een seingever de rustige hoofdweg door Calfven over geholpen. Daarna overschreden we de grens tussen Calfven en Ossendrecht. We doken opnieuw de kale en desolate Noordpolder van Ossendrecht in vanaf de Peerenbergscheweg. Een natte zandweg voerde ons over een dijk omheen de polder en we mochten ons gelukkig prijzen dat er geen wind stond. Een laatste biker stak me voorbij en verdween in de verte. De laatste kilometer voerde over dezelfde veldweg als waarlangs we waren vertrokken om weer toe te komen aan het Café Non Plus Ultra.

Ik diende zelfs nog even aan te schuiven aan de bikewash waar uw fiets vakkundig weer vanonder het slijk tevoorschijn werd getoverd! Omdat de Non Plus Ultra, te horen aan het helse geluidsniveau waarmee hier de Hollandse hoempapa ten gehore wordt gebracht, allicht een café is voor doven en slechthorenden, ben ik niet meer naar binnen geweest voor een drankje. Het kleine café zit na zo’n toertocht ook al snel tjokvol. Alhoewel er aan het aantal fietsen te zien niet zo heel veel mensen meer aanwezig waren. Het weer was deze toertocht gunstig gezind geweest, want buiten een bui ijsregen na het vertrek hadden we het droog kunnen houden. De hemel boven de polder kleurde zwart aan de horizon en toen ik mijn fiets weer op de drager plaatste begon het zeer hard te regenen. Net op tijd weer binnen dus! Zoals steeds was dit een mooie toertocht, maar het werd wel, wat de ondergrond betreft, een natte en koude editie onder een sombere, grijze hemel waar slechts enkele keren de zon eventjes doorheen priemde. Met dank aan Sirocco en de vele helpers en seingevers die op post waren op deze zondag. Deze toertocht trekt tot 1600 deelnemers, maar door het natte weer daagden er deze keer 970 bikers op. Waardoor het omwille van de mindere drukte veel aangenamer rijden was.

Jari registreerde vorig jaar de route op Google-Maps en ze zag er dit jaar ongeveer gelijkaardig uit: klik hier! Hij reed zelf de toertocht van Kasterlee.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

29-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-50 km) van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder op zondag 15-11-2015.

Op zondag op tijd op, ook al was de nacht vrij kort, want voor de toertocht van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder kon je slechts inschrijven tot tien uur. Aangezien wij weten dat de Nederlanders gewoonlijk vrij snel de pijlen weer ophalen, was het zaak van op tijd te vertrekken. Het weer nodigde anders niet uit tot een toertocht. De voorbije namiddag en nacht had het al stevig geregend en bovendien was er zware storm. Het verwonderde me daarom niet dat er nog maar weinig geparkeerde wagens in de nabijheid van de start in het Café Knooppunt Galder stonden, ook al liep de parking aan het sportcentrum waar ik stond na mijn komst vrij vlug vol! Toen ik zo goed als klaar stond om naar de start te rijden kwam Jari daar ook toe. Ik kon alvast vertrekken, hij zou me wel inhalen. Me ingeschreven in het zaaltje naast het café en om stipt 9.00 u was ik op pad.

Het ging het dorp uit en een veldweg bracht ons in de wind na 1,50 km naar het bos. Natte paden voerden ons door het bos en langsheen de bosrand , waarna het duwen was tegen de wind in over een natte veldweg tot aan een asfaltbaantje ter hoogte van het Café Galderzicht. Daar stonden op 3 km enkele seingevers op de plek waar we rechtsaf een asfaltbaantje op dienden te rijden. De Moerstraat bracht ons zo tot aan de Galderse Meren waar we op 3,75 km van tussen enkele paaltjes een zandstrand op draaiden. Slechts enkele mensen met honden liepen er op het strand, het seizoen voor de zonnekloppers is definitief voorbij. We reden dan tot 5 km over zandstranden, over een dijk en door stroken bos langsheen de enkele meren die daar liggen. Tot 6 km voelden we dan het asfalt van de Rijsbergsebaan onder onze wielen. Het ging van daar een gebied in door afwisselend bos en over heide of langsheen de bosrand over enkele leuke singeltracks. Op 9,75 km kwam er een eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 50 km. Gekozen voor de langste tocht.

Vanaf hier kregen we veel bos tijdens het rijden door het Mastbos dat deel uitmaakt van de zogenaamde Baronie van Breda. Het Mastbos is na de Wouwse Plantage nabij Bergen-op-Zoom het oudste cultuurbos van Nederland. Het dankt zijn naam aan de oude dennenbomen of mastenbomen die er staan. Vandaar dat wij Vlamingen dennenappels ook mastentoppen noemen! Op 12,50 km kregen we veel gezelschap van joggers in het bos. We reden er langsheen enkele meren. Er volgden niets anders dan paden, sporen en tracks door de eindeloze bossen tot we op 15 km via een bruggetje de waterloop Mark kruisten. Vanaf het Markdal bereikten we via enkele veldsporen op 16 km de bewoonde wereld van Ulvenhout. Vanaf de veldweg Sulkerpad doorkruisten we de dorpskern van Ulvenhout. Ik herkende enkele plekken omdat ik er ooit eens in het gezelschap van een vriend met de koersfiets gereden had. Het is bij enkele ritjes gebleven, ik rijd niet graag met de koersfiets. Geef mij maar bos en paden ver van alle verkeersdrukte.

Na het doorkruisen van het dorp doken we het Ulvenhoutse Bos in. Paden voerden ons door dit indrukwekkende parkbos over tapijten van herfstbladeren, waarbij we enkele keren een houten bruggetje dienden over te rijden. Dan is het altijd wat oppassen, want zulke bruggetjes kunnen glad zijn als ze nat zijn. We reden in de richting van de snelweg en een brug onderdoor. Dat moet in de omgeving van het snelwegenknooppunt Sint-Annabosch geweest zijn. In deze omgeving had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht vanuit Chaam. Langs de kant van een bospad troffen we de pauze op 20 km van het vertrek. Het was daar nog vrij druk en er kwamen na ons nog vele bikers toe. Onder een tentje waren vele mensen in de weer voor het aanvullen van de sportdrank, thee, wafels en peperkoek. Vooral de in dikke hompen gesneden peperkoek was lekker. Wij stonden daar omstreeks 10.30 u.

Na de pauze volgde een bijzonder knappe singletrack, weliswaar recht op recht tussen twee rijen bomen over een soort van lage dijk. Een bordje waarschuwde voor mogelijke wortels die er bij momenten effectief lagen. Gewoon er op en er over. Twijfelen was geen optie vermits ik aan de kop reed van een treintje bikers. De hevige stormwind ging intussen heftig te keer in de boomkruinen en dat maakte alles nog spannender! Aan het einde van de track troffen we op 21,50 km een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km. We reden verder door het Ulvenhoutse Bos over natte paden die ondanks dat toch nog redelijk goed te berijden waren, al spatte de modder ons geregeld om de oren en begon onze fiets er knap smerig uit te zien! Er waren nog steeds veel bikers onderweg. Eentje daarvan probeerde me op een smal spoor met plassen in te halen op een ongelukkige plek! Hij probeerde over een plas te jumpen, maar dat mislukte. Hij kwam midden in de plas terecht waardoor de modder langs alle kanten in het rond vloog, tot groot jolijt van zijn makker! Terwijl wij probeerden om zo veel mogelijk plassen en modder te ontwijken!

Rond 30 km kregen we een strook waar we toch met echte modder geconfronteerd werden, allicht omdat de omgeving er meer open en blootgesteld was geweest aan de regen van gisteren De wind ging er ook weer fel te keer! We reden er door bos en op de rand tussen bos en velden in de omgeving van de Chaamse Beek en Chaamse Bossen. 11.15 u. Op 33 km reden we eventjes door de bewoonde wereld van Chaam om een kilometer verder een grote baan, de Meerleseweg, te kruisen en de Hondsdonkseweg in te rijden. Ook hier seingevers, evenals veel wind! Na de oversteek reden we door een knap bospark. Wij piekerden ons intussen suf over de toertocht die ons nog niet zo heel lang gelden ook langs hier had geleid, want wij herkenden bepaalde plaatsen en gebouwen, zoals een oud hoevetje met strodak dat te koop stond. Ook later zag ik langsheen een grote baan op een vluchtheuvel op een kruispunt met een zijstraat een kruisbeeld met bloemen ter herinnering aan een verkeersslachtoffer staan en toen begon het mij te dagen. Dat kwam toen aan het einde van de tocht, we werden dan verderop rechtsaf de hoogte in gestuurd tot bovenop een berm die langsheen een snelweg liep, beneden links in de diepte het dorp en in de verte de molen waar de start was. Dat moet dus de toertocht van Bavel geweest zijn. Chaam hadden we immers niet gereden, in Alphen was Jari er niet bij en Hilvarenbeek is te ver van hier. Vanaf het parkbos kregen we geregeld stukken van de toertocht van Bavel voor de wielen. Een dreef leidde ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 37,75 km van de start.

We werden na de splitsing geconfronteerd met een vrij modderige intro om een mooie singletrack te kunnen bereiken die ons naar de rand van het natuurgebied Chaamse Beek voerde. Op 40 km kwamen we opnieuw toe op de Strijbeekse Heide. 12.00 u. We troffen er nogmaals een splitsing tussen de beide afstanden waar voor ons de laatste tien kilometer van de tocht aanvingen. Een singletrack bracht ons naar een bosparking waar wandelaars hun auto konden stallen voor een bezoek aan de Strijbeekse Heide, de Elsakker en de Chaamse Beek. De Elsakker is een bosgebied in en op de grens met België, waar ook de recent gereden toertocht van Meerle passeert. Allicht kregen we in deze omgeving een mengeling van de toertochten van Meerle en Bavel voor de wielen! We herkenden in ieder geval bepaalde plekken zoals deze parking. Op 42,50 km leidde de rit ons door bos en over open heide om op 44 km de bewoonde wereld aan te doen.

Op 45 km werd de rit een geseling toen we vanaf een plantenkwekerij tegen de ongemeen hevige tegenwind dienden op te boksen in een veldweg die herschapen was in een modderpoel. 12.30 u. Het ritje door deze winderige open velden bracht ons tot op het asfalt fietspad dat vanuit België langsheen het riviertje de Mark naar Breda voert. We kwamen toe aan het bruggetje waarlangs ik vanochtend de start bereikt had. Nu stonden er naast de stropop in fluojasje ook echte seingevers. Ik was daarstraks van mening dat de opvallende pop als seingever fungeerde en daar gezet was voor de tocht, maar bij het naar huis rijden stond ze daar nog terwijl de rest van de attributen en pijlen er opgeruimd was. Allicht staat ze er permanent om de passanten te wijzen op overstekende schoolkinderen die gebruik maken van het fietspad. We reden nog even over het fietspad langsheen de Mark en daarna door een aantal natte velden zoals we ze ook gezien hadden tijdens de rit vanuit Meerle, maar dan aan het begin ervan. Na 49,50 km waren we om klokslag 13.00 u weer bij af.

Tot aan het einde hadden we nog andere bikers gezien en er kwamen er na ons nog verschillenden toe. Na enig aanschuiven werd onze fiets vakkundig proper gespoten. Ook al was het parcours behoorlijk berijdbaar gebleken, onze fiets zag er toch vrij smerig uit! Daar had men binnen in de zaal op gerekend, want we vonden er geen stoel om op te zitten! Alles weggehaald om te vermijden dat vuile bikers alles smerig zouden maken. Gelukkig konden we op de rand van een podium zitten. Er waren nog veel deelnemers binnen en het gekwebbel was dan ook navenant. Lang zijn we na het nuttigen van een drankje niet meer gebleven. Aangezien we voor onze doen vrij vroeg weer terug waren hadden we nog een extra lange namiddag ter beschikking. De toer was ons goed bevallen. Geen spectaculaire dingen, daar hebben we ook geen nood aan. Veel bos, daar rijden we graag in rond. De organisatie was goed in orde, alles duidelijk afgepijld, door seingevers beveiligde oversteken en bikewash na afloop. Een aanrader voor de liefhebbers langs beide zijden van de grens tussen Nederland en België.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op moubntainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

23-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-29-43-52-65 km) van WTC De Sprinters te Geel-Ten-Aard op woensdag 11-11-2015.

Omdat Jari nog andere plannen had voor deze extra vrije dag koos hij voor een rit dichter bij huis, meer bepaald deze van de Gezôarse Feesten te Eksaarde-Lokeren, een tocht die ik in 2013 ook zelf gereden had. Ik bleef ook in de eigen contreien en trok naar Geel-Ten Aard voor de toertocht van WTC De Sprinters. Deze had ik nog niet eerder gereden. Tot voor kort werd de tocht in december georganiseerd. Een parkeerplek toegewezen gekregen op een weide vlak bij het vertrek. Dan gebeurde wat ik eigenlijk zelden meemaak als ik ergens ga rijden, ook al omdat ik gewoonlijk vrij laat start! De bikers stonden tot buiten toe aan te schuiven aan de start! Allicht ook omdat de langste ritten (52 km en 65 km) maar tot 9.30 u konden starten. Voor die langste ritten was er langs de kant van de bondenleden een aparte inschrijvingstafel voorzien. Om 9.20 u was ik op pad.

Reeds op 1,50 km reden we het bos in voor een portie singletracks en een bospad op de rand tussen bos en velden. Na een riskant smal spoor, waar het balanceren was tussen boomstammen en een grote plas slijk, en laat nu net daar een hele bende achter mij hangen, kwam op 5 km de splitsing tussen de 14-29-43 km en de 52-65 km. Gekozen voor de langste routes waardoor het al snel wat rustiger werd op het parcours. Een lange veldweg, de Brijloopsedijk, voerde ons op 7 km tot op het jaagpad van het Kempisch Kanaal Bocholt – Herentals. Tot 8,50 km voelden we beton onder onze wielen om een privaat bos te bereiken. Dit privaat bos was gelegen op de terreinen van het SCK – CEN – VITO, het Studiecentrum voor Kernenergie. Het was, mits het in acht nemen van een aantal reglementen, vrij toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Het was er tot 11 km knap rijden doorheen de brede dreven. Via deze bospaden bereikten we het Feynends Heike, een natuurgebied in Mol. Die plek was ik tijdens een andere toertocht al eens gepasseerd.

Er volgde niets anders dan bos waarbij we van 13,50 km tot 14,50 km een meer technische singletrack voor de wielen kregen. Een track met vele bultjes en nog licht gehavend door boswerken die er ooit plaatsvonden. Ook van 16,50 km tot 18,50 km ging het lekker op en af over een aantal leuke singletracks op een heuvelachtig zanderig terrein tussen jonge dennen en struikgewas. Toen ik er even halt hield ontmoette ik Rubber-12. Na hem lange tijd niet meer gezien te hebben kwam ik hem tegen na de toer in Merksplas en nog geen twee weken later hier! Na een korte babbel weer op pad. Het viel me op dat er weer meer bikers te zien waren. 19 km om 10.30 u. We reden nog een eindje door het bos tot aan de bekende site van het SCK – VITO (Studiecentrum voor Kernenergie en Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek) aan de Boeretang in Mol. Daar waar sommige tochten rechtdoor de Boeretang blijven volgen ging het voor ons linksaf en reden we over de asfaltbaan die dwars door de terreinen van het SCK loopt.

We reden een brug op en af om aan de voet ervan een tentje te treffen met de eerste bevoorrading, enkel voor de grote afstanden. Ze kwam op 22,50 km van het vertrek en ik kwam er toe omstreeks 10.45 u. Er was veel om te knabbelen zoals bananen, appelsien, cake, wafels, centwafeltjes en drank. Enkele mannen zorgden er voor het aanbod. Tijdens het knabbelen wat bijgepraat met Rubber-12 die er ook nog was. Na de stop ging het direct naar de bochtige singletrack die gelegen is in een langgerekte strook bos tussen het kanaal en de baan langsheen het SCK. Rubber en nog een andere biker de kans gegeven om voorbij te steken zodat ik in alle rust de vele bochtjes aan kon snijden! Tot 24,50 km was het keren en draaien geblazen op dit lange spoor tussen de bomen. We reden dan naar een volgende bos waar we een knap stuk van een rode vaste route op en af over heuvels konden rijden. Op 27,50 km doken we de bewoonde wereld in en reden er over een iets drukkere baan. Pas op het moment dat ik het gelijknamige sportcentrum passeerde, ook startplaats van een toertocht, merkte ik dat we in de Brasel te Dessel reden. Na het oversteken van de Zwarte Nete reden we over het asfalt van de Geelsebaan tot aan Wildeman. Een veldweg, overgaand in het asfalt van de straat Wenen, bracht ons tot op de Pontfortsedijk. Daar bereden we enkele knappe singletracks op en af heuveltjes. Ze maakten deel uit of lagen in de buurt van een groene vaste route. Tot 34 km duurde dit feestje. Om 11.40 u werd ik er een foto vastgelegd. We reden verder door het bos en hier reden weer meer bikers op het parcours.

Op 36 m reden we op de rand van de bewoonde wereld, ik vermoed van Retie. Ik kwam uit een aardeweg langsheen een tuin die vol oud hout en rommel lag. Naast een openstaande achterdeur lagen opengescheurde blauwe zakken naast een stapel lege drankblikjes! Het huis zelf zag er ook niet uit. De ramen in slechte staat en er hing zelfs geen dakgoot meer onder de pannen! Aan de gevel en bouwstijl te zien zeker geen stokoud huis. Binnen lag ook allerlei rommel! Waarschijnlijk woonde hier één of andere zonderling. Wraakroepend hoe sommigen zo’n degelijke woning kunnen verwaarlozen en laten verkrotten! We reden een strook bos in over een deel van de groene vaste route. In dat bos stonden villa’s verscholen. Eens het bosgebied weer uit kwamen we nogmaals toe in de bewoonde wereld. Op 39 km trof ik daar in de lokalen aan een voetbalveld de tweede bevoorrading op 39 km van het vertrek. Ik stond daar om exact 12.00 u op het ogenblik dat er een viertal andere bikers weer vertrokken, waaronder een dame en heer die ik na afloop nog zou te zien en te spreken krijgen. Dit was de bevoorrading voor alle afstanden. Intussen was iedereen op de kleinere ritten hier allicht reeds gepasseerd. Na mij kwam er nog één biker toe en vanaf hier tot aan de finish zou geen enkele andere me nog voorbijsteken. Enkele mannen zorgden er voor partjes appelsien, cake, ander lekkers, soep en drank.

We verlieten de plek over een zandheuvel om direct een splitsing te krijgen tussen de 29-52 km en de 43-65 km. Voor de eerstgenoemden meldde een bordje dat er nog 11 km te gaan waren, voor mij kwamen er nog 24 km. We reden eventjes langsheen een grote baan in Retie, daarna over het asfalt van Metsen tot aan de assenweg Elsdonkstraat op 42 km. We reden een bosspoor in en dat leidde ons naar knappe singletracks in een strook bos aan de Looiendsebergen. In deze speeltuin had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht van Retie, een klassieker op oudejaarsdag! 43 km. We vervoegden opnieuw de groene vaste route die ons over paden en tracks door een bos langsheen buitenhuizen leidde. De marathon van MTB Mastentop te Kasterlee (15 augustus) passeert hier ook en heeft hier zelfs een bevoorrading staan. 46,75 km om 12.30 u. Ook op 48 km kregen we nog een knappe singletrack in een bos voor de wielen. Eentje met korte bochtjes en op en af enkele hoge heuvels. We reden daarna op de rand met de bewoonde wereld om weer het bos in te duiken over brede paden van de groene vaste route.

Vanaf 50 km kregen we niets anders dan bos te zien tot aan het kruisen van een grote baan op 52,75 km. 13.00 u. Daarna ging het een bos door waarin vele buitenhuizen stonden, vaak nieuwe chalets waarvan sommigen allicht toch permanent bewoond zijn! Op 53,50 km reden we een eindje langsheen de Zwarte Nete tot in Beverdonk. Vanaf daar reden we door een meer open landschap, afgewisseld met bos op de Beverdonkse Heide. In een zandweg bekroop me na 56 km even paniek omdat ik in de verte bikers bezig zag met het weghalen van een pijl. Maar ze verzekerden me dat alle pijlen nog hingen! Tot 58 km voerde de tocht overwegend door de bossen. Daar meldde een bordje dat we een privaat bos betraden. We konden er gebruik maken van singletracks die er weinig bereden uit zagen met een bodem van bladgrond en humus. We kruisten daarbij een viertal keren een aardenweg die door dat private bos liep. Eens de track achter ons vervolgde de rit tot 59,50 km over een nat bosspoor langsheen dit privaat domein.

Een hobbelige veldweg voerde naar een volgend privaat domein, waar we een veldweg in reden. Een landbouwer was in het begin daarvan aan het werk met een tractor op zijn veld. De veldweg eindigde ter hoogte van een kapelletje. 61 km. Na een afslag naar rechts stond er een bordje dat de laatste 3 km aankondigde. We reden dan over de zandweg Breevensedijk in Geel. Via enkele zandwegen langsheen bos bereikte ik opnieuw de plaats van de start. Ik reed voorbij de weide waar m’n auto geparkeerd stond en had er wat moeite mee om de plek van de start weer te vinden! Ik was van mening dat ik daarvoor een paadje rechts had moeten inslaan, maar het bleek iets verderop links te zijn! Om 14.00 u kwam ik er toe met 65,82 km op het tellertje! Ik zal weer de laatste geweest zijn om toe te komen. Mij wat te drinken gekocht, waarna één van de dames mij de beloofde pannenkoeken kwam brengen! Pas dan zag ik dat Rubber-12 nog aanwezig was met zijn bikepartner (V) en druk in gesprek was met de man en de vrouw die ik aan de tweede stop had zien wegrijden. Zij vertelden honderduit over hun hobby: loopwedstrijden met de hond aan de lijn! Een halfuurtje later zijn we allen huiswaarts getrokken; Er stonden nog drie auto’s op de parkeerweide en ik was uiteindelijk de laatste die wegreed op het ogenblik dat enkele Sprinters de linten die ze gespannen hadden kwamen weghalen! De toer was me goed bevallen op deze extra vrije dag. Afwisselend met vele stroken bos en enkele knappe singletracks. Enkel het weer had wat minder somber mogen zijn, maar het was een zegen dat we zonder regen konden rijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

22-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Brabants Mooiste (25-38-50 km) van WTV Alphen te Alphen op zondag 08-11-2015.

Het voordeel van ouder te worden is dat je uw leeftijd altijd als excuus kunt gebruiken voor onkunde en in mijn geval voor traagheid tijdens het rijden! Omdat Jari meer dan ondergetekende moeite moet doen om in zijn huiselijke kring de kerk in het midden te houden, zou hij deze zondag alleen rijden om dan sneller weer thuis te zijn. Daarom kon ik deze keer een tocht kiezen die afweek van zijn keuze. Jari koos voor Ossendrecht, ik reed in Alphen, beiden in Nederland. Mooie toertochten waarvan het altijd jammer is tussen beide een keuze te moeten maken en er eentje van te moeten missen! Omdat het al vele jaren geleden was dat ik de toertocht van Alphen nog gereden had! Dat dacht ik, want ik kijk zelden na welke keuze ik het jaar voordien rond dezelfde tijd maakte! Bij aankomst aan de startplaats in Café De Welkom zag ik namelijk dat wij deze tocht vorig jaar gereden hadden en dat we zowel aan de stop als aan de aankomst de ouders van Jari te zien hadden gekregen. Want die rijden ook met de bike rond! Erger nog, de bike van diens vader werd hier na de toertocht door een onverlaat, ondanks te zijn vastgelegd, van de fietsdrager van de auto gestolen!

We verlieten het dorp via het fietspad langsheen de grote baan. Reeds op 1,50 km kwam de eerste splitsing waar de langste route van 50 km apart ging van de 25-38 km. Gekozen voor de langste rit. Op 2,50 km doken we het bos in en vanaf daar troffen we niets anders dan singletracks en bospaden. Tijdens de doortocht van een terrein met open heide reden we voorbij een ringwal-grafheuvel uit de prehistorie. 4,50 km. We doken opnieuw de bossen in waar we tussen 8 km en 9 km een eerder technische singletrack met veel bochtenwerk en draaien en keren voor de wielen kregen, inclusief enkele heuvels. De track maakte deel uit van het parcours van een zwarte vaste route. In deze knappe omgeving werd ik ingehaald door een grote delegatie rijders van het Sporthotel Bruurs. De laatsten staken me wel rakelings voorbij teneinde de groep te kunnen bijhouden! Het viel me op dat er terug meer bikers onderweg waren. Allicht liepen de verschillende afstanden hier weer samen! 11 km om 10.15 u. Ook omstreeks 14 km kwam er een knap stukje op de zwarte vaste route, op en af enkele heuvels over goed van wortels voorziene paadjes. We kwamen even uit het bos tevoorschijn om een asfaltbaantje te kruisen ter hoogte van een veldkapelletje. De mensen van de organiserende club hadden geen seingevers voorzien, maar wel een houten dwarsbalk over het pad geïnstalleerd om de bikers tot afstappen en voorzichtigheid aan te manen bij het kruisen van de weg! 15 km om 10.30 u.

Aan de overkant van de weg reden we een smal spoor op dat naast de afsluiting van een militair domein liep. In een singletrack kwam er op een kruispunt van paadjes op 16,50 km een tweede splitsing waar de 50 km nogmaals apart ging van de 25-38 km. Op 17 km reed ik in het zog van een koppel bikers een kleine lus op in de buurt van een achterpoortje van het recreatiedomein ’t Zand. Een kilometer verder reden we eventjes over een strook strand naast de grote vijver. Niets anders dan bos kregen we te zien waarbij we op 23 km een gebied met zanderige heide doorkruisten. Op 26 km reden we opnieuw in de omgeving van de vijver en kon je kiezen tussen “voor de durvers” en een veiliger alternatief! Wat de optie voor de durvers was hadden we bij het naderen al kunnen zien liggen, meer bepaald een zeer diepe zandput. Er stonden enkele bikers van de inrichtende club op post en ik deed wat ik een van hen tijdens het passeren tegen zijn makkers hoorde zeggen. Me gewoon laten gaan in de afdaling en dan kwam je zonder veel moeite aan de andere kant weer boven! De put moet bij sommigen anders wel een diepe indruk nagelaten hebben, want toen een collega me ’s anderendaags vroeg waar ik gereden had, was net die put dat wat hij zich van deze ooit gereden tocht nog herinnerde! 11.15 u. We vervolgden onze weg over bospaden nabij ’t Zand.

Op sommige plaatsen reden we over tracks van een vast parcours en aan één heuvel stond een permanent bord dat de keuze liet tussen een helling van 10% en eentje van 26%. Dat kon ik me van vorig jaar nog herinneren. Op 27 km kruiste ik een grote baan om aan de overkant weer het bos op te zoeken. Daar trof ik 500 meter verder de plaats van de pauze. De hele tijd, van aan de tweede splitsing tot hier, had ik in het zog gereden van een koppel bikers, een man en een vrouw, die niet meer van de jongsten waren en iets sneller reden dan mijn gebruikelijke tempo. Het werkte motiverend om in hun spoor te proberen te blijven rijden zodat ik er een goed tempo op na bleef houden. Zij waren allicht van de streek, want kenden mensen van de organiserende club waarmee ze aan de stop stonden te praten. De bevoorrading was basic met een sterk afsmakende tomatensoep, hete thee, sportdrank en peperkoek. De bananen waren al door de voorgangers verslonden. Alles stond opgesteld op een lange tafel in een schuur achter een hoeve op een eenzame plaats langs een straat in het bos. Toen ik er om 11.30 u weer vertrok kwam er de delegatie nog trager dan ik rijdende bikers toe die we onderweg hadden ingehaald, zo rond 23 km. Ze hadden publiciteit van Joremco Gierle op hun tenue staan en waren dus afkomstig uit Vlaanderen. Heel veel later dan ik arriveerden ze al bij al niet!

Na de stop reden we nog een eindje door het bos en over een fietspad dat er dwars door liep in een mooie omgeving met herfstkleuren. Aan de rand ervan gekomen reden we van 30 km tot 31 km over een klinkerbaantje en over het fietspad langsheen een grote baan. Een eindje verder staken we over en sloegen we de Ballastweg in. Die voerde ons voorbij de visvijver De Ballast. Veldpaden leidden dan naar een bos aan het militair domein. 33 km om 11.50 u. We doken er opnieuw het bos in voor een portie leuke singletracks op en af. Na deze speeltuin kwam er op 34 km een splitsing tussen de 25 km en de 38-50 km. Er stoof daar een man op zijn paard door het bos. Vanaf de splitsing reed ik door een domein dat een kruising was tussen een bos en een park. Tot 36 km reden we in een grote lus over de heide. We raakten eventjes de bewoonde wereld om op 37,75 km de Regte Heide te bereiken. We reden vanaf Het Hoefke over deze kale zandvlakte en aan de horizon kon je enkele grote gebouwen van de stad Tilburg boven de bomen uit zien steken. We deelden er tot 39 km de paden met wandelaars. Na een lange zandweg langsheen de bosrand bereikte ik de uitgang van de Regte Heide en een bosfietspad dat in kronkels evenwijdig liep met een klinkerbaantje langsheen het golfterrein van Nieuwkerk. Op verschillende plaatsen sloegen we van dat fietspad rechtsaf het bos in voor een aantal lussen over lange rechte singletracks.

Uiteindelijk reden we tot op het klinkerbaantje en sloegen rechtsaf een pad in dat op 41 km voorbij het Klooster van Nieuwkerk leidde. Een kleine kilometer verder reden we een paadje in van het Landgoed Halve Maan. Mooie lange wegen leidden ons door dit bos waarbij we een eenzaam huis met in rood en geel geschilderde luiken passeerden. Eens daar voorbij dook ik in het zog van zes andere bikers de bossen van het Landgoed Ooijevaarsnest in. Hier bereden we mooie bosdreven en paden op de rand tussen bos en velden. Een lange singletrack leidde recht op recht tussen twee rijen imposante beukenbomen. Aan het einde ervan kondigde een bordje de laatste vijf kilometer aan. 46 km om 12.50 u. Even verder bereikte ik een parkeerplaats voor wandelaars voor de Regte Heide. Wegwijzers toonden de richting naar de landgoederen Ooijevaarsnest en De Hoeven. Van deze plek herinnerde ik me dat ik er vorig jaar met Jari halt had gehouden. Een zandweg leidde verder door het bos waar we op 39 km over een bruggetje diende te rijden. Even verder passeerden we de hoeve De Hoeven. Na de poort van de toegangsweg te zijn uit gereden kwam ik op een baantje terecht dat me opnieuw naar de meer bewoonde wereld voerde. In een meer open landschap reden we er over de Nieuwe Veldweg in de richting van een moderne brug over een ringweg. We reden die brug over en ze bleek een fietsbrug te zijn die het Bels Lijntje over de ringweg voert. Het Bels Lijntje (Belgisch Lijntje) is een fietspad dat aangelegd is op een voormalige spoorwegbedding tussen Turnhout en Tilburg. Het loopt rakelings langsheen het Café De Welkom in het centrum van Alphen zodat ik korte tijd later weer toekwam bij af. Met 53,50 km op het tellertje, verplaatsing van en naar de auto in de Molenbaan langsheen de ringweg inclusief, was ik om 13.10 u na een heerlijke rit weer aan het vertrek.

Me binnen nog twee glazen fris en even zoveel sandwiches met kaas en ham gekocht. Altijd goed dat er na afloop wat te eten kan gekocht worden, dat smaakt na zo’n rit! De bikers uit Gierle zaten nog binnen, de enkele anderen die er nog zaten maakten stilaan aanstalten om weer naar huis te vertrekken. Nog even uitgerust aan hetzelfde tafeltje buiten op het terras waar ik vorig jaar had gezeten. Leden van de club waren in de weer met de opruim. Nog eens gaan kijken naar de plek waar we vorig jaar geparkeerd stonden en dan wist ik met zekerheid dat het hier was dat de fiets van de vader van Jari toen gestolen werd! Met geweld van de afgesloten fietsdrager gerukt! Het weer had wat zonniger kunnen zijn, het was een redelijk sombere zondag, maar de rit was knap! Bijna voor de volle honderd procent in de bossen en piekfijn georganiseerd.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

Filmpjes van Hansdegebruiker:

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 Strava door Hansdegebruiker

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 door Hansdegebruiker

13-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Jubileumwintertoertocht (25-45 km) van de Tieltse Wielervrienden te Tielt-Winge op zaterdag 07-11-2015.

Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de club organiseerden de Tieltse Wielervrienden een wintereditie van hun mountainbiketoertocht. Op deze editie brachten ze zelfs de kortste afstanden naar de stukjes privébos in Bekkevoort waar enkel de marathonafstanden komen! Ondanks het feit dat ik tijdens de zomertoertocht hier ferm mijne pere gezien had, trokken we aldus toch naar Tielt-Winge om deze misschien eenmalige uitgave niet te laten voorbijgaan! Dat ik zo fel had afgezien op 30 augustus was mede te wijten aan het hete weer en de vochtigheid die in de lucht was blijven hangen na een fel onweer tijdens de week! Het laatste stuk van de rit van 65 km hebben we toen zelfs links laten liggen en dat is niet van onze gewoonte! De startlocatie aan de sporthal ’t Solveld was ons niet onbekend en na een parkeerplekje te hebben toegewezen gekregen waar iemand gestaan had die de rit al achter zich had, konden we om 11.00 u van start gaan.

Het ging vanaf een paadje naast de sporthal en enkele servitudes het dorp uit om aan Hellekens de landelijke omgeving in te duiken. Ook al reden we er op een andere manier dan gebruikelijk naartoe, op een bepaald ogenblik herkende ik het kruispuntje van singletracks in de nabijheid van de uitkijktoren, een bizar exemplaar dat als een trap naar boven in het ijle hangt. Via de Vlooybergvoetweg, een klimmende singletrack, bereikten we op 3 km de toren op de top van de heuvel. Er zaten twee fotografen klaar om de bikers op de gevoelige plaat vast te leggen. 11.10 u. Het ging aan de toren linksaf en in een holle weg naar beneden en een straat in. Landelijke wegen en paden werden ons deel. Van 6 km tot 7 km troffen we knappe singletracks in een privaat bos waar de grond kwistig bestrooid was met herfstbladeren. Dat zorgde voor een mooi stukje toertocht. Op 8 km was het na de oversteek van een straat klimmen geblazen in het bekende smalle kasseispoor tussen struiken en de afsluiting van een weide, overgaand in een smal grasspoor tussen weiden. Eens boven leidde een natte singletrack door de velden naar de splitsing tussen de 25 km en de 45 km op 9 km van het vertrek.

Gekozen voor de langste route. Die leidde ons door een boomgaard naar een leuke afdaling in een smalle holle weg die door meerdere tochten in deze streek wordt aangedaan. 10 km. Mooie landelijke wegen en paden voerden naar de Leemkuilstraat nabij Assent (Bekkevoort). Vanaf het kapelletje op het kruispunt met de Zelliksebaan volgde een stevige klim in de onverharde holle weg. Daarna lekker naar beneden tot aan het volgende witte kapelletje dat diep in een holle weg staat. We sloegen er linksaf voor een volgende zware klim, gevolgd door een afdaling en nog een stevige klim. 13,50 km om 12.00 u. Nog een aantal stevige klimmetjes en afdalingen volgden in de richting van de snelweg E314 waarlangs enkele grote windmolens staan. Vanaf de Struikstraat kregen we een stevige klim in een smal modderig spoor tot aan de voet van één van de windmolens op de hoogvlakte waar doorheen de snelweg in een diepe sleuf voert. 18 km. Tot 20 km bereden we de veldwegen evenwijdig met de snelweg en enkele landelijke wegen in een meer open landschap met weinig bebouwing.

Op 27 km konden we genieten van een knappe afdaling in een holle weg waar de bomen op de flanken in herfstkleuren getooid waren. Mijn vermoeden dat we na een haakse bocht dadelijk beneden in de Begijnenbeekvallei zouden staan werd bevestigd. Niet voor niets staat daar een bordje dat meldt dat die plaats naast de Begijnenbeek aan de Wissenbeemd, gelegen aan de voet van de Hermansheuvel, werd verkozen tot het mooiste plekje van Bekkevoort. 22,50 km. Terwijl we er even halt hielden kwamen er twee bekenden toe. Even staan praten met Chantal en Erling. In hun zog de stevige beklimming aangevat met aan onze rechterkant de in de tuin van een huis opgestelde zonnepanelen die eigenlijk niet thuishoren in deze schilderachtige omgeving! Ondanks mijn inspanningen de klim moeten staken wegens het wegslippen van mijn achterwiel! Eens boven staken we de Provinciebaan over voor een portie landelijke veldwegen.

Omdat we zo stilaan halverwege waren verwachtte ik toe te komen aan de bevoorrading. Maar voor het stuk cake dat we daar te eten zouden krijgen, lieten de Tieltse Wielervrienden ons eerst goed werken. Jari had al onraad geroken en stak me voorbij toen hij een bordje zag staan dat ons aanspoorde tot een extra inspanning toen we een bos naderden. Al snel werd het me duidelijk dat we het private bos hadden betreden waar een singletrack zich in vele bochten om de boomstammen op een helling slingert! Voor sommigen een plek om van te snoepen, voor mij de nagel van mijn doodskist! Zulke korte bochtjes in combinatie met klimmetjes zijn voor mij de doodsteek! Bovendien floepte de ketting van de achtercassette en durfde ik niet al te veel kracht zetten omdat ik eerder tijdens de rit al wat last had met de versnellingen, bevreesd dat ik was om mijn ketting aan stukken te trappen! Ik moet danig gevloekt hebben tijdens mijn sukkelrondje, want een drietal dat passeerde sprak me aan met de vraag of alles met mij wel in orde was! Jari zat al rustig te smikkelen toen ik knorrig de plek van de bevoorrading bereikte. Die stond zoals tijdens de zomertocht opgesteld voor het chalet van de Teutoonse Ridders, een ruitersclub uit Bekkevoort. Op 27,50 km konden we er genieten van bananen, wafels en cake, soep en sportdrank. We hebben er even zitten uitblazen tot 13.30 u. Het verwonderde me dat het al zo laat was. Helemaal niet het gevoel gehad dat de dag zo snel voorbij ging.

Onmiddellijk na de stop kwam er een splitsing tussen de 25 km en de 45 km op de grens met Assent (Bekkevoort). Bij aanvang reden we eerst nog een eindje door hetzelfde bos van daarnet over draaiende en kerende singletracks op een helling. Niet zo mijn ding. Landelijke wegen en veldsporen voerden ons op 29,50 km tot op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem en op 31,50 km van Bekkevoort. Het parcours was goed te berijden. Op 33 km ging het weer even de meer technische toer op in een bos waar doorheen een paadje slingerde. De plek bevond zich nabij de snelweg. Jari knoopte een gesprek aan met mensen die daar stonden, onder meer een dame met een fototoestel, een man en mensen met bikes. Nogmaals geduveld op mijn haperende versnellingen tijdens het ritje door het bos. Aan het einde van de lus werd ik nog eens op de gevoelige plaat vastgelegd! Pas toen ik op ongeveer dezelfde plaats weer uit het bos tevoorschijn kwam, merkte ik dat de mensen met de bikes Erling en Chantal waren! Erling had te kampen met een kettingbreuk, was er niet in geslaagd om die te herstellen met een powerlink en stond te wachten op de pechwagen. De man met de pechwagen heeft nog een poging ondernomen om de breuk te herstellen, maar of hij daarin geslaagd is weten we niet. We zijn vertrokken in de hoop dat ik na afloop vandaag nog terecht zou kunnen bij de fietsenmaker om het mankement aan mijn eigen fiets nog te laten nakijken. 34 km om 14.00 u. Chantal en Erling hebben mogelijk hooguit een tien kilometer van de tocht moeten missen en kunnen gerust zijn dat ze het mooiste deel ervan in ieder geval hebben kunnen genieten.

Goed te berijden landelijke wegen voerden ons vanaf de snelweg in de richting van Scherpenheuvel door een straat die Houwaart heet. Of allicht nabij de grens met Houwaart (Tielt-Winge). We reden er zowel off-road als door de bewoonde wereld door straten die vernoemd waren naar lokale bergen zoals Slangenberg en Hoensberg! 37 km omstreeks 14.30 u. Op 39 km reden we voorbij de rand van de bebouwde kom van Schoonderbuken, een gehucht van Scherpenheuvel-Zichem. Veldsporen op en af brachten ons in de richting van de snelweg E314 waar we het op- en afrittencomplex van Tielt-Winge passeerden. Hier hadden wij vanochtend de snelweg verlaten en reeds het lint zien hangen dat een te volgen spoor markeerde. Na het kruisen van de grote baan doken we Oudenbos in en reden over een assenweg voorbij de Appenzeller Hütte, wat betekende dat we het grondgebied van Rillaar bereikt hadden. We kregen een stevige klim in de Groenweg, een assenweg vlak naast de snelweg en een lekker lange afdaling in dezelfde assenweg die daar Donk heet. We kwamen uit op een straat waar we linksaf sloegen onder de snelwegbrug. Uit “gewoonte”, want hier passeren wel meer toertochten, wilde ik na de brug de Tienbunder in slaan, maar we dienden gewoon de Tieltseweg te blijven volgen. 41 km.

Er volgden nog een aantal landelijke wegen en straten door Tielt-Winge, onder anderen een servitude die langs de achtertuinen van een straat met dicht langs elkaar gebouwde villaatjes liep. Uiteindelijk bereikten we om klokslag 15.00 u na de beloofde 45 km opnieuw ’t Solveld. Na onze bike van het weinige vuil ontdaan te hebben nog even staan praten met enkele mensen van de organiserende club. Om dan snel de rit huiswaarts aan te vatten met een grote omweg naar de fietsenmaker die speciaal om mijnentwil zijn zaak nog openhield en na enkele pogingen tot bijregelen het vervelende overslaan van de ketting kon wegwerken.

De toertocht was (gelukkig) minder zwaar dan de zomertocht, allicht ook omdat de paden er goed droog bij lagen en de weersomstandigheden tijdens de zomertocht wel extreem waren dit jaar. Nochtans zijn we nog redelijk lang onderweg geweest, zonder het zelf te beseffen en waren er plaatsen waar ik het toch knap lastig had. Spijtig dat we de Pannenhoef in Bekkevoort niet voor de wielen kregen. Het is intussen een tijd geleden dat ik de klim over deze asfaltbaan, overgaand in een holle weg vanaf een eenzaam huis, nog eens gereden heb. Boven heb je een mooi uitzicht over de streek met de snelweg heel in de diepte. Er was hier ooit een toertocht waar bij al deze hellingen de naam en de hellingsgraad vermeld stonden. Misschien was dat de tocht die vanaf de voetbalvelden aan de Oude Tiensebaan vertrok, want die tocht heb ik dit jaar op de kalender niet aangetroffen. Als ik het traject van de E314 bekijk dan zijn er intussen heel wat plaatsen tussen Leuven, Lummen en Maasmechelen die ik met de mountainbike soms tot vlak naast de snelweg bereden heb! Ik heb zo meer aardrijkskunde geleerd dan ooit op school! Eind augustus volgend jaar allicht weer op de afspraak hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

12-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Bikse bos- en heidetocht (25-45-65 km) van RTC Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zondag 01-11-2015.

Het waren drukke tijden voor een mens dit weekend, want gisteren reed ik overdag de toertocht van Merksplas en ’s avonds de Halloween-nachtrit in Bonheiden! Om daar op zondag de Bikse bos- en heidetocht van Hilvarenbeek aan vast te knopen! Afgesproken met Jari aan de carpoolparking in Loenhout en via de grensovergang in Meer bereikten we over de snelweg de plek van de start. We hadden deze tocht al ooit eerder gereden, ook al konden we ons er weinig van herinneren buiten het feit dat hij ons bevallen was. Bij aanvang hadden we er evenmin benul van dat de organisatie dezelfde club betrof van wie we in de loop van dit jaar op 21 maart de GPS-rit gereden en ook zeer goed bevonden hadden, ook al hadden we nog niet eerder enkel op basis van een GPS-track gereden. Dieper in Nederland is ook mijn lidkaart van de NTFU geldig en kon ik me direct inschrijven aan de zogenaamde “scan en go”. Die mannen zaten achter het loket van het zwembad van waaruit de tocht vertrok. Vanuit de kantine welteverstaan! We waren wel teleurgesteld dat we niet meer konden vertrekken voor de tocht van 65 km. Dat kon slechts tot negen uur, terwijl de kalenders op de websites halftien vermeldden!

Om 9.30 u waren we op pad, hopend dat, de Nederlandse gewoonten kennende, de pijlen hier niet al te snel weer zouden opgehaald worden. Het ging het dorp uit waarna we onze toevlucht zochten op veldwegen. Reeds op 3,50 km doken we het bos in voor een eerste portie singletracks, afgewisseld met zandpaden. Op 6 km van het vertrek kwam de plaats waar de rit van 25 km apart ging van de 45-65 km. Gekozen voor de langste afstand. Niets anders dan bospaden in de richting van Beek werden ons deel. We kwamen op 9 km uit het bos tevoorschijn ter hoogte van een villa op de rand tussen bos en velden, het Beekse Boshuis. Een zandweg voerde dan in de richting van een grote baan waar op het kruispunt een hoeve staat. We werden over het erf gestuurd om de baan voorbij een bocht te kunnen kruisen. Daar stond een hele delegatie seingevers, want na een lus kwam je hier weer toe, zodat er van twee kanten werd overgestoken. 10.00 u.

Aan de overkant volgde een knappe lus doorheen de bossen rond het dierenpark De Beekse Bergen. Mooie paden en singletracks voerden op en af over heuvels en bruinrode tapijten van afgevallen herfstbladeren. Omstreeks 13 km ging het zelfs vrij stevig op en af. Ik was er de oorzaak van dat een heel treintje dat achter ons was komen te hangen stilviel omdat ik op een heuveltop inhield voor een boomstam die de indruk gaf het pad te versperren. Dat was echter niet het geval, je kon er langs. We kregen een mooie singletrack evenwijdig met de omheining van het dierenpark en zagen er in de verte dieren rondlopen. Op 14 km bereikten we opnieuw de oversteekplaats van de grote baan en kwam er een einde aan een knappe lus van 5 km door de lokale bossen. 10.30 u.

Na opnieuw te zijn overgestoken ging het even over het fietspad om verderop het bos in te slaan. Op 15 km troffen we daar halverwege het pad de splitsing tussen de 45 km en de 65 km. Noodgedwongen gekozen voor de rit van 45 km. Vanaf hier kregen we zeer veel bos te zien en bereden we een mengeling van diverse soorten paden. We reden soms door donkere imposante dennenbossen met geurig hout waarbij het pad soms geflankeerd werd door kleinere groene dennenboompjes. Van 20 km tot 22 km reden we in de omgeving van Gorp aan de Leij. We doorkruisten hier delen van het landgoed Gorp en Roovert waarbij we ook op een singletrack naast het riviertje De Roovertse Leij reden. Op bijna 23 km van het vertrek arriveerden we op de pauzeplaats, ondergebracht in een schuur nabij Roovert. Deze plaats herkenden we, niet van tijdens de GPS-tocht, maar van een eerdere deelname aan deze tocht in 2013. Of misschien van een andere tocht die hier halt houdt! In de schuur kon je lekkers knabbelen en drinken. We werden er aangesproken door een man van de organiserende club die ons nog herinnerde van de GPS-rit. Dat kon, vermits er daar maar 35 deelnemers waren, wij allicht de enigen vanuit Vlaanderen waren en Jari bovendien zijn kabeltje had uitgeleend voor eventuele andere deelnemers met een GPS van Garmin met een niet-compatibel kabeltje. Een andere man van de club vertelde ons dat er wel elk jaar fouten gemaakt worden, deze keer dan het sluitingsuur niet gecontroleerd op de sites, omdat er soms nieuwe mensen bij betrokken zijn. Wij malen er niet om en zijn al heel tevreden dat er nog steeds clubs zijn die ritten willen uitzetten, want er komt altijd heel wat bij kijken waarbij heel wat mensen hun vrije tijd daarin investeren.

Na de stop verlieten we de bossen van Gorp en Roovert en reden we door een landelijke omgeving. Op 25 km kwam er langs de kant van een weg een splitsing waar de 25 km nog eens apart ging van de 45-65 km. Voor ons ging het een bospad in. Tot 28 km konden we genieten van een mooie en iets meer technische singletrack op en af door de bossen. Aan de paaltjes voor wandelingen en dergelijke merkten we dat we intussen de grens tussen België en Nederland gekruist hadden. Even later reden we inderdaad door de meer bewoonde wereld van Poppel. Veldsporen en verharde paden langsheen bossen voerden naar de splitsing tussen de 45 km en de 65 km op 31 km van het vertrek, allicht nog steeds in Poppel. Ook al stond het bord van de 65 km er nog, we hebben de grootste rit links laten liggen uit vrees dat er verderop misschien al pijlen zouden zijn opgehaald. Het was intussen ook al middag en we hoeven niet altijd het onderste uit de kan te willen! Ik wilde ook niet het risico lopen van nog 30 km mijn ziel uit mijn lijf te moeten trappen om de ophalers van de pijlen voor te blijven, wetend dat de Nederlanders vrij snel de boel weer opruimen!

Van 33 km tot 34 km konden we genieten van mooie singletracks in Poppel. Dit tot we de grens bereikten aan een grenspaal ter hoogte van een kapelletje waar de Beekseweg (B) overgaat in de straat Roovert (NL). Een knap pad voerde ons door het bos van Roovert en we kregen af en toe minder evident te berijden smalle singletracks voor de wielen. Op 39 km reden we doorheen een knap donker dennenbos en op 40 km tussen jonge groene dennen. Om 12.30 u lag daar iemand op de loer met zijn fototoestel. Ik vermoedde dat het eerder een toevallige passant was en niemand van de organiserende club. Omdat hij het eerder op mijn been, schoen en trapper gemunt had dan wel op mijn volledige persoon! Maar de foto’s waren wel degelijk van de toertocht en we staan er zelfs samen op, dus niet alleen mijn schoenen! Op 41 km kwamen we aan de rand van het bos uit op een asfaltbaantje en ik kon me vaag herinneren dat het van hieruit voor de laatste kilometers door de bewoonde wereld weer naar af ging. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Met 44 km op het tellertje arriveerden we om 12.45 u weer aan de Hispohal. De bikewash was nog beschikbaar zodat wij het weinige vuil van onze fiets konden halen.

Bij het binnengaan in de cafetaria van het zwembad merkte ik dat het niet de eerste keer was dat ik hier kwam. Ik wist zelfs nog aan welk tafeltje ik gezeten had. Jari was er toen niet bij. Toen ik dat nadien opzocht tussen de verslagen was ik er wel over verwonderd dat dit intussen al twee jaar geleden was! De moeder van Jari was niet naar hier komen rijden omdat zij op de kaart gemerkt had dat de aanloop naar de bossen vrij lang was! Wel, na 3,50 km hadden wij reeds de bossen bereikt en we zijn er van de hele tocht zo goed als niet meer uit tevoorschijn gekomen. Maar dat wil niet zeggen dat de kaart van moeder Jari geen goede kaart is, want in het verslag over de GPS-rit had ik geschreven “dat wij meer bos verwacht hadden”. Het zal er dus allemaal van afhangen in welke richting de tocht uitgezet wordt! Binnen nog een drankje genoten en een broodje viandel, een curryworst voor de Vlamingen, verorberd. Tevreden weer naar huis gebold na een mooie zondag en een rit over mijn meest geliefde parcours, de bossen. Na de dubbele rit va gisteren konden de 45 gereden kilometers trouwens volstaan om een intensief fietsweekend af te sluiten. De tocht kon rekenen op 880 deelnemers. Wie hier ook eens wil komen rijden moet beslist de GPS-tocht in maart in de gaten houden, want ondanks de slechts 35 deelnemers zou deze opnieuw plaats vinden. Misschien krijgen we volgend jaar ook een feesteditie van de Bikse bos- en heidetocht, want dit was de 29^ste uitgave ervan! Dus hop naar de dertig!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

11-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (22-32-38-42-54 km) van WTC De Wandelaars te Bonheiden-Rijmenam op zaterdag 31-10-2015.

Van de vijf edities van de Halloween-nightride van WTC De Wandelaars op zaterdagavond heb ik enkel de derde uitgave in 2013 gemist! De eerste keer dat deze tocht georganiseerd werd viel hij samen met de mooie toertocht van Merksplas en dat was nu ook het geval. Vandaar trok ik vanuit Merksplas omzeggens linea recta naar Bonheiden-Rijmenam. De start was elders, vanuit de Kiksham Tennisclub en het parcours beloofde daardoor anders te zijn. Het was wat moeizaam om de weg door Mechelen te vinden en een parkeerplekje op de weide achter de tennisvelden. De startplaats was opgesmukt met de gebruikelijke Halloween-attributen zoals heksen en spinnen. Mijn vertrek om 19.45 u gemeld aan Jari, hij zou me inhalen. Het ging het dorp uit, langsheen een waterloop om daarna een bos in te duiken. Daar kwam reeds een splitsing tussen de 22 km en de 32-38-42-54 km op 1,75 km van de start. 42 km leek ons voldoende voor een nachtrit.

Tot 3,50 km reden we door de rustige landelijke bewoonde wereld om in Boortmeerbeek opnieuw bos te treffen. Omstreeks 5 km troffen we daar paadjes over enkele heuveltjes die goed voorzien waren van boomwortels. We konden genieten van een knap stukje bos tot we toekwamen op een baan op de grens met Rijmenam (Bonheiden). Ter hoogte van een waterloop doken we weer het bos in. Omstreeks 11 km reden we in meer open gebied over een dijk, ik vermoed naast de Dijle. Aan de overzijde kon je de vele lichtjes zien van de bikers die daar reden. Ik vermoed dat dezen reeds op de terugweg waren. Veldsporen voerden door de donkere nacht in de richting van de splitsing tussen de 22-32 km en de 38-42-54 km ter hoogte van een bruggetje op 12,50 km van de start. Vanaf hier reden we over veldwegen, bossporen en paden tussen bomenrijen. Heel even kwamen we in de bewoonde wereld om dan weer veel off-road te treffen in Haacht.

Het enige punt van herkenning was het toekomen op een grote baan aan een brug over een waterloop! Ik vroeg aan Jari of hij wist over welke waterloop het hier ging en hij wees naar een grote verlichte betonnen zuil waar in grote letters “Antitankgracht” te lezen was! Groter kon moeilijk! 18 km om 21.15 u, terwijl ik het gevoel had dat we reeds midden in de nacht waren! Tot 20 km reden we opnieuw langsheen een dijk tot op de grens tussen de gemeenten Tremelo (Blaasberg) en Keerbergen (Fazantendreef) waar huizen stonden in een bosrijke omgeving. Hier reden we over paadjes doorheen enkele opeenvolgende stroken bos waarbij we af en toe woonstraten kruisten. Op 22,50 km bereikten we omstreeks 21.40 u de bevoorrading die opgesteld stond op een binnenkoer van een soort binnenspeeltuin, ondergebracht in schijnbaar een gewoon woonhuis. We konden er eten van bananen en peperkoek, soep en sportdrank drinken. Twee mannen zorgden er voor één en ander. Er kwamen nog andere bikers toe, waaronder iemand die we al op andere tochten hadden gespot en gesproken.

Na de stop reden we verder doorheen stroken bos om op een grote baan een splitsing te treffen tussen de 22-32-38 km en de 42-54 km op 24,75 km van het vertrek. Jammer genoeg kregen we vanaf deze plek veel bewoonde wereld te zien tijdens onze doortocht van Keerbergen over onverharde wegen en straten, af en toe onderbroken door een strook bos. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele leuke paadjes op en af enkele heuvels. Op 29 km kruisten we een grote baan. 22.10 u. Tot 32 km reden we overwegend door de bewoonde wereld, rustige straten waarlangs huizen stonden. Dan leidde een donker pad naar een baantje. Op 33 km was er een splitsing tussen de 42 km en de 54 km. Gekozen voor de rit van 42 km. Ook na de splitsing reden we vaak door de bewoonde wereld en werden straten afgewisseld met hier en daar een onverharde servitude of paadjes door kleine stroken bos. Van 35 km tot 38 km reden we in volstrekte duisternis over een dijk. Allicht reden hier de bikers waarvan we eerder tijdens de tocht de lichtjes op de andere over konden zien. Het was wat lastig rijden omdat er nevel over de omgeving hing die het fietslicht weerkaatste waardoor de zichtbaarheid werd bemoeilijkt.

Eens de dijk weer achter ons hetzelfde stramien met een afwisseling van woonstraten en servitudes langsheen tuinen of door stroken bos. De laatste kilometers vormden een genietbare afsluiter van de rit omdat we er paden kregen in een knap bos en enkele singletracks op het parcours van een vaste route. Aan het einde van de rit hadden de parcoursbouwers een slingerend pad getrokken doorheen een maïsveld. De meerwaarde daarvan voor de tocht ontging me wel vermits ik vermoed dat mensen die de langste ritten reden aan het einde van de tocht nu niet bepaald zitten te wachten op een plagerij van dit kaliber en er geen behoefte meer aan hebben om in het (letterlijke) licht van de eindmeet over een zigzaggend pad over de stoppels van afgemaaide maïs gestuurd te worden. Het gebeurt wel meer dat in streken die zich minder lenen tot mountainbiken de parcoursbouwers dergelijke stroken voorzien om enig technisch karakter in de toertocht in te bouwen. Voor mij hoeft het niet, ik begrijp ook zo wel dat men aan de rand van een grootstad niet kan verwachten wat in andere streken wel tot de mogelijkheden behoort. Met 43 km op het tellertje kwamen we om 23.15 u weer toe aan de tennisterreinen. Tijdens onze rit hadden we kort na aanvang een spook door het bos zien zweven, waren we een man met doodshoofd tegengekomen die een kleine kruiwagen voortduwde en reden we voorbij een griezelig kerkhof bij het indraaien van het maïsveld.

Het deel van de toertocht voor de bevoorrading was ons zeer goed bevallen omdat we niet zoveel off-road hadden verwacht. Het tweede deel stelde ons wat teleur omdat je ondanks de duisternis goed kon merken dat je door vrij dicht bewoond gebied reed. Allicht omdat er in de schaduw van een stad als Mechelen geen alternatieven zijn. Ik heb al betere nachtritten gereden, maar ook minder goede dan deze! Deze editie was ook beter dan bijvoorbeeld de tweede. De Wandelaars hebben hun best gedaan om er een leuke avond van te maken en de beste manier om dat te waarderen is van gewoon te komen rijden zoals wij gedaan hebben!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

10-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 31-10-2015.

De toertocht van de Midweek Specials eind oktober valt voor geen geld van de wereld te missen, ook al is het parcours jaar na jaar ongeveer hetzelfde. Omdat ook de nightride van Bonheiden-Rijmenam voor vandaag op het programma stond, met de wagen naar de start gereden, ook al ligt Merksplas op een boogscheut van mijn residentie. Hier zette ik in het zog van een kameraad mijn eerste schreden met de mountainbike en ik ken er dan ook vele paadjes. Ondanks mijn intentie van op tijd te starten stond ik pas om 11.30 u in het gildelokaal aan de sporthal. De tocht vertrok via het park van Merksplas en via een singletrack reden we recht op recht naar de Lochtenberg. Na het kruisen van de grote baan naar Hoogstraten, waar twee jonge gastjes als seingever stonden, bereikten we de recreatie- en industriezone, ja zelfs dat gaat samen, Molenzijdse Heide. Na de doortocht ervan ging het op 5 km een poortje door en konden we rijden over een private bochtige droge singletrack in een strook bos die een uitloper is van de Kolonie van Merksplas. Ook al klungel ik er gewoonlijk omwille van de korte bochten, deze keer reed ik er vlot overheen!

Na nog een poortje bereikten we de zogenaamde Gracht, een brede gracht aan de rand van de bossen van Merksplas-Kolonie. We reden er over het bospad evenwijdig met het stilstaand water en voorbij de grote vijver. De hele omgeving was bedekt met afgevallen herfstbladeren en schitterde in de zon. Ter hoogte van de baan van Merksplas naar Rijkevorsel maakten we rechtsomkeer en reden we over een track met enkele bultjes tot de splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 8 km van de start. Gekozen voor de langste rit. Er volgde nog een weinig bereden singletrack en na het kruisen van de eerder genoemde baan, waar weer twee seingevers stonden, reden we verder naast de Gracht over het parcours van de rode vaste route in de richting van Beerse. Op 10 km kruisten we na één van de koloniedreven de onverharde Ossenweg en reden we rechtsaf door de zanddreven in de richting van de Blakheide, een bosrijk gebied op de grens tussen Beerse, Rijkevorsel en Merksplas.

Na enkele dreven en de zandweg over de Blakheide kregen we op 13 km de mooie singletrack die naast een paardengedoe loopt. Vroeger mocht je hier niet fietsen, maar het verbodsbord is in de loop der jaren verdwenen! We passeerden ook een uitloper van het kampeerterrein Breebos van Rijkevorsel. Na de track ging het verder over een spoor door een brandgang in een privaat bos, ik vermoed eigendom van de naburige zandwinning, tot de oversteek van de baan Merksplas – Rijkevorsel. Ook hier weer twee mannen die het verkeer ophielden. 15 km. Aan de overkant reden we over een soort met bomen begroeide heuvelrug aan de rand van de Kolonie en over één van de mooiste stukken van de rode vaste route, tegen de richting ervan in! De knappe singletrack voerde ons over de herfstbladeren door het bos tot aan de Zanddreef op de grens tussen Achtel-Rijkevorsel en Merksplas. 18 km om 12.45 u. We reden over de singletrack van de vaste route evenwijdig met de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert. Alzo bereikten we door het bos de grote baan van Merksplas naar Hoogstraten op de grens met Wortel (Hoogstraten). Twee seingevers hielpen de bikers naar de overkant.

Daar reden we rechtsaf een andere klinkerdreef in. De plek luistert naar de naam Diepte, het bord verdween helaas in de loop der tijden. Het ging onmiddellijk weer rechtsaf over een stukje landelijke weg waar in het begin nog niet zo heel lang geleden beton gelegd werd. Een eindje verder ging het eventjes een strook bos in over een singletrack die nog niet zo heel lang geleden door de parcoursbouwers in deze streek ontdekt werd! Ondanks mijn gebruikelijke geklungel op deze droge en weinig bereden paadjes ging het hier deze keer bijzonder vlot en zonder haperen! We kwamen weer uit op de veldweg en maakten nog even een ommetje over een spoor over een heuvel kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren! Op een kruispunt van zanderige veldwegen kwam een splitsing tussen de kidstoer en de ritten van 25-40-50 km op 20,50 km van de start in een open omgeving. 12.55 u. Tot hiertoe had ik nog geen enkel wegeltje bereden dat ik niet kende!

Voor de langste routes ging het linksaf een zandweg op, nog eens linksaf een volgende zandweg in en direct weer rechtsaf een singletrack op vanaf de rand van het bos. Deze singletrack bracht ons tot één van de onverharde koloniedreven via dewelke we de bevoorrading bereikten. Deze stond opgesteld op 23 km van het vertrek in een schuurtje op een binnenkoer vlak naast de hoge omheining van de gevangenis van Wortel-Kolonie. 13.00 u. De bevoorrading was netjes verzorgd door de enige aanwezige dame met hete soep, sportdrank, bananen en suikerwafels. Gezien de ruime vertrektijden was er weinig drukte. Ik hoorde er dat er op dat ogenblik een 700 bikers waren gepasseerd. Na de stop keerden we even op onze stappen terug tot de splitsing tussen de 23-40 km en de 50 km. Gekozen voor de langste tocht. Die rit voerde me door een dreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje. 25 km en halverwege!

Via twee koloniedreven bereikten we het zogenaamde Grenspad dat er op de grens tussen België en Nederland loopt. We sloegen linksaf de zanderige weg in en reden in de richting van Wortel-dorp tot het rechtsaf een korte singletrack in ging. Die leidde naar een zandweg vanaf twee eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau). Rechtsaf het bos in en linksaf over het veerooster door het natuurgebied Het Merkske in Nederland. Na een zandpad tussen bomen, waar ook wandelaars liepen, kwam ik weer toe op het Grenspad en kwam er op 29 km een einde aan een kort rondje in Nederland. We reden nu weer over het Grenspad maar in de richting van Baarle-Nassau. De ondergrond is er weer zeer goed aangereden. Enkele jaren geleden was de weg hier zwaar gehavend na bomenkap! Op 30 km verlieten we het grenspad in de buurt waar het uitgeeft op de Rooie Weg, de rustige maar toch gevaarlijke baan van Minderhout (Hoogstraten) naar Baarle. Rechtsaf over een spoor en een zandweg en voorbij het kruispunt met de dreef naar Bootjesven bereikten we via een enkele jaren geleden weer opengemaakte veldweg, vroeger reed je hier door zeer hoog gras, het baantje Staakheuvel. Dit oude kasseibaantje werd enkele jaren geleden helaas vervangen door beton. Via een betonbaantje bereikten we op 32,50 km de bizarre singletracks in de bossen van Merksplas-Ginhoven en Zondereigen nabij de verffabriek Reva. Sinds een jaar of tien maken ze deel uit van de groene vaste route.

De vaste routes zijn hier gekomen op het ogenblik dat ik met biken begon. Deze plek was omwille van de vele korte bochtjes, putten en wortels de nagel van mijn doodskist. Nu gaat het er heel wat vlotter, ook al heb ik nog steeds een keer of drie voetje aan de grond dienen te zetten in enkele wel zeer korte bochten! Tot 36 km konden we genieten van deze mooie bosrijke plek waar je zelfs van de buitenhuisjes die er staan weinig te zien krijgt! Eens de Reva voorbij ging het rechtsaf over een veldweg door meer open gebied. Kort daarop kreeg ik een nieuw ongekend pad voor de wielen, een smalle van grind voorziene veldweg, om dan uiteindelijk uit te komen op eenzelfde plek naast een huis langs een eenzaam asfaltbaantje. Een assenweg bracht ons tegen de richting van de rode route in naar een betonbaantje in Merksplas, eigenlijk niet zo ver van de start. Op 38 km ging het linksaf een uitloper van het Graafsbos in. Mooie singletracks brachten ons door de in herfstkleuren getooide bossen. Op 40 km bereikten we via een spoor wat door de parcoursbouwers het hoogtepunt van hun rit genoemd wordt! Letterlijk dan toch, want voor mij hoeft de overtocht van de zandhoop op het terrein van die manege nu niet bepaald! Er was wel werk gemaakt van de aanleg van een pad over de zandhoop en er was een alternatief voor wie de schier onmogelijke klim over de grootste berg wilde vermijden. In het achterliggende bos, allicht ook privaat, was er een splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40 km van de start.

Nu reed ik over minder bekend terrein. Lange bospaden en sporen brachten ons over de herfstbladeren door de prachtige bossen naar de oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Net voor de oversteek reden we over een privaat eigendom naast een eenzame oude villa in het bos. Nadat twee mannen me hadden laten oversteken reed ik de poort van het domein Zwartgoor binnen. 43 km om 14.30 u. Tot 48,50 km konden we rijden over het private terrein van deze instelling, een school en dagverblijf voor gehandicapte kinderen. De lus in het privébos begon en eindigde naast de vijver waarlangs enkele bizarre oude betonnen paviljoenen staan. De paadjes, waaronder een hobbelig paadje door gras, liggen er altijd nat bij, zelfs bij zeer droog weer! Tussenin volgde een mooie lus door de bossen en langsheen de gebouwen van het Zwartgoor. Eventjes reden zowel de bikers aan als af over hetzelfde paadje. Daar was een lint gespannen. Naar ik meen was dit voorheen niet het geval, de doortocht van het Zwartgoor zal dus anders geweest zijn. Uiteindelijk kwam ik weer uit op de baan van Merksplas naar Weelde waar de seingevers nog actief waren in tegenstelling tot tijdens mijn eerdere deelnames!

Aan de overkant leidde een zeer lange singletrack door het bos naar de plek waar de afstanden weer samenkwamen op 49,50 km van het vertrek. We reden nog eventjes over braak terrein in de richting van het park en door straten weer naar de sporthal waar ik omstreeks 15.00 u na 52 km arriveerde. Na mijn fiets te hebben toevertrouwd aan de bewaakte bikeparking hoorde ik mijn naam roepen! Ik was blij verrast van Rubber-12 nog eens te zien! Dat was intussen zeer lang geleden, ik vermoed sinds de toertocht vanuit de garage Felix in Brecht begin dit jaar. Even bijgepraat tot Rubber noodgedwongen vertrok, vermits hij samen met twee bikepartners (M/V) naar hier was gekomen. Binnen nog een drankje genoten. Eens weer buiten nog twee bekenden gespot en gesproken: één van de Weetabix-Watjes en Willy uit Poppel met een maat. Op de terugweg huiswaarts in Wortel een frietje gestoken om me daarna gereed te maken voor de nightride in Bonheiden. Het zijn drukke tijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

09-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax