Toertocht (25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 25-10-2014.

Zoals al vele voorgaande jaren was ik op de laatste zaterdag van oktober present op de toertocht van de Midweek Specials te Merksplas. Met de bike vanuit Hoogstraten tot in Merksplas, goed voor zo’n 10 km, waar ik met m’n bikemakker Jari had afgesproken om 13.00 u. Helaas was het mistig en somber weer, waardoor de herfstkleuren in de bossen minder tot hun recht zouden komen. Maar het belangrijkste was dat we, ondanks de soms dreigende lucht, de tocht volledig zonder regen konden rijden! Om 13.10 u waren we op pad voor de tocht die ons initieel door het park van Merksplas loodste, over het bruggetje en via een grasspoor tussen veld en bomen naar de landelijke veldweg Lochtenberg toe. We kruisten de grote baan Merksplas – Hoogstraten om aan de overkant de camping en KMO-zone Molenzijdse Heide te bereiken. We reden er even over de zandhopen achter een bedrijf en over het terrein van dat bedrijf naar de weg toe. Via een poortje dat voor de gelegenheid open stond bereikten we de singletrack op privaat grondgebied in een strook bos dat een uitloper is van Merksplas Kolonie. Het is alsof men er door pure bladgrond rijdt en de singletrack telt bovendien heel wat korte bochtjes!

We reden opnieuw een poortje buiten en zo naar het pad langs De Gracht, een brede beek door de Kolonie, in de richting van de baan Rijkevorsel – Merksplas. We reden naar de andere oever van de gracht waar een singletrack over enkele lage zandheuvels voert. De rest van de singletrack die daar bereden werd zal voor de gelegenheid opnieuw vrij gemaakt geweest zijn van gevallen bladeren wegens anders niet meer te zien. Hij loopt er over een afgedankt crossparcours. Het was wel leuk om eens op deze bosrijke plek te rijden zoals de parcoursbouwers het daar uitgezet hadden. Aldus kregen we leuke singletracks tot aan de splitsing tussen de 25 km en de 40-50 km op 7,75 km van het vertrek. Voor de langste routes dienden we de baan Merksplas – Rijkevorsel te kruisen en reden we aan de overzijde verder langsheen De Gracht. Deze singletrack maakt deel uit van de rode vaste route. We kruisten de klinkerweg Beersebaan in de uitlopers van de Kolonie en via een brede bosweg tussen de terreinen van de boomkwekerij bereikten we op 9 km de Blakheide op de grens tussen Merkplas, Rijkevorsel en Beerse. Net zoals tijdens de recente toertocht vanuit Sint-Jozef-Rijkevorsel kregen we de mooie singletrack op de grens tussen de bossen van de Blakheide en de terreinen van de manege en Breebos voor de wielen. Zeggen dat deze paden vroeger verboden waren voor fietsers! Zoals vaak liepen daar ook wandelaars of mensen met honden.

Op 14 km verlieten we aan de achterzijde van Breebos de Blakheide en sinds de weg naar de manege geasfalteerd werd, spreken de parcoursbouwers blijkbaar de eigenaar van het privaat bebost terrein ernaast aan. Ik vermoed dat dit het zandwinningsbedrijf is aan de kleiputten in Rijkevorsel. We doken namelijk het private bos in en reden daar een hele tijd in rond over mooie paden en tracks. De parcoursbouwers van vandaag hadden duidelijk meer uit dit bos gehaald dan dezen van Rijkevorsel. Uiteindelijk kwamen we weer op de baan Rijkevorsel – Merksplas terecht die we dienden te kruisen. Zoals op alle andere gevaarlijke oversteken stonden hier seingevers! Op 15 km doken we aldus weer de bossen van de Kolonie in en reden er aanvankelijk over een verhoogde berm, een soort dijk, naast een gracht. Eens van de dijk af bereikten we een maar liefst twee kilometer lange singeltrack door Merksplas-Kolonie die deel uitmaakt van de rode vaste route. Uiteindelijk kwamen we toe in de Zandweg te Rijkevorsel die vanuit het gehucht Bolk tot hier op de grens met Merksplas voert. 18 km om 14.20 u. Na het kruisen van de klinkerbaan Steenweg op Wortel bereikten we via de singletrack die er op de rode route evenwijdig mee loopt de grote baan Hoogstraten – Merksplas ter hoogte van het gehucht Diepte. Daar maakte de kidstoer zich los van de andere afstanden.

Vanaf deze plek reden we meer in open velden en nog eens over het enige heuveltje dat dit gebied rijk is en waarvan ook de toertocht vanuit Minderhout laatst gebruik maakte! We bereikten zo het gebied Pampa waar we de bossen van Wortel-Kolonie in doken om tegenover de gevangenis van Wortel de bevoorrading te treffen. Die was zoals de vorige keer ondergebracht in een schuurtje van één van de oude gebouwen van de voormalige Rijksweldadigheidskolonie, lees Landloperskolonie, van Wortel. Op 22,75 km van het vertrek om 14.40 u. Sportdrank, bananen en suikerwafels werden voorzien door dezelfde dames als vorig jaar! We keerden op onze stappen terug en troffen onmiddellijk na de stop de splitsing tussen de routes van 25-40 km en van 50 km. Via bosdreven en sporen reden we door Wortel-Kolonie om op 25 km Bootjesven te passeren, een lokaal goed bekende bosvijver met eilandje!

Eens Bootjesven voorbij ging het rechtsaf een dreef in en linksaf het Grenspad op, dit is een zanderig pad dat pal op de grens tussen België en Nederland ligt. We reden in de richting van Wortel op het pad dat omwille van de regen van de afgelopen tijd nu goed berijdbaar was. Bij droog weer kan dit een echte zandbak zijn! We sloegen rechtsaf de singletrack in die tot enkele eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau) voert. We reden er een lus door het bos om de zandweg tussen twee veeroosters te bereiken. Die voert tussen struikgewas door en naar de open velden. Er staken ons enkele snelle bikers voorbij, in groene pakken gehulde jonge gasten. We reden opnieuw naar het Grenspad om nu het deel in de andere richting, naar Baarle-Nassau toe, te berijden. Hier staan altijd meer plassen en ligt er meer modder dan in het zanderige deel naar Wortel toe. Eens de onzichtbare achterkant van Bootjesven weer voorbij ging het rechtsaf in een zanderige dreef en kiezelpad aan de rand van Wortel-Kolonie richting Staakheuvel op de grens tussen Wortel en Merksplas. Op 31 km bereikten we Staakheuvel, vroeger een oud gehavend kasseibaantje, sinds enkele jaren helaas vervangen door glad beton!

Zoals te verwachten was kregen we op 32 km de lange en zeer bochtige singletrack die onderdeel is van de vaste groene route. Toen ik pas begon te biken, zo rond de tijd dat deze vaste route werd uitgezet, was deze track de nagel van mijn doodskist omwille van de vele zeer korte bochtjes. Ik diende voortdurend voetje aan de grond te zetten. Ik heb in de loop der jaren dan toch wat bijgeleerd, want nu ging het stukken beter, maar zonder voet aan de grond over de hele track lukt me zelden! Deze keer bleef het beperkt tot één keer in een bocht van omzeggens 360 graden rond een boom! 15.30 u. Na de overtocht van deze bijzondere singletrack kregen we assenwegen door het meer open landelijke landschap van Merksplas, dit in de omgeving van het parcours van de rode vaste route in een zone met weekendhuisjes waarvan sommigen permanent bewoond zijn. Van een betonbaantje ging het na een hoeve linksaf een assenweg in die ons tot een mij minder bekend deel van de streek voerde, meer bepaald in de richting van het Graafsbos.

Op 38 km reden we een privaat bos in over enkele mooie smalle sporen tot op het terrein van een manege. Daar werden we na 40 km over wat ooit de “nieuwe verrassing” van de toertocht genoemd werd gestuurd. Want tijdens één van de vorige edities had men op het domein van deze manege enkele grote zandhopen ontdekt die sindsdien een vaste waarde in de toertocht zijn geworden. Om enkele hoogtemeters te hebben! Voor mij hoeven die dingen niet perse en Jari vond ook dat ze geen meerwaarde bieden voor de toertocht, zeker nu niet omdat de ondergrond er vrij nat bij lag! Na de overtocht van de zandhopen volgde nog een knappe singletrack tot aan de splitsing van de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40,75 km van het vertrek om 16.10 u. Er volgden vrij natte identieke tracks over herfstbladeren in de buurt van de rode vaste route door de bossen. Ze eindigden met de overtocht van een privaat bospad naast een huis dat eenzaam langsheen de grote baan staat. Op 43 km stonden daar de laatste seingevers voor een veilige oversteek van de gevaarlijke weg van Merksplas naar Weelde. Aan de overkant van de straat ging het de poort in van het Zwart Goor. Daar reden we over de paden naast de vijver. Die waren nog natter dan de voorgaanden, bijwijlen soms zeer modderig. We passeerden de gebouwen van het Zwart Goor en reden er nog enige tijd over het bosrijke domein. We verlieten het Zwart Goor aan een openstaande bareel aan het einde van een bospad en toen we daar achteromkeken zagen we de gebouwen vrij dichtbij staan. Het was de eerste keer dat ik dat opmerkte, en dat na reeds zoveel deelnames! Wat me opviel was dat de geschilderde dierenfiguren die hier vroeger op diverse plaatsen in het bos stonden voor de kinderen van het Zwart Goor verdwenen waren.

We reden over enkele graspaden en staken omstreeks 46 km opnieuw de steenweg van Merksplas naar Weelde over. De seingevers die hier gestaan hadden waren inmiddels samen met dezen van daarnet vertrokken. Een groot bord dat de automobilisten moest waarschuwen voor twee keren overstekende fietsers was aan de kant geschoven. We bereden nog enkele paadjes van het Graafsbos en de rit eindigde op enkele weggetjes door het park van Merksplas om weer uit te komen aan de sporthal omstreeks 17.15 u met 51,50 km op het tellertje. Daar konden we nog een beroep doen op de bikewash die zoals alle voorgaande jaren verzorgd werd door dezelfde twee mannen die het water tapten uit een brandweerwagen. Zo kwam er een einde aan een immer knappe toertocht. Spijtig dat het weer vrij somber was met slechts enkele schaarse perioden met wat herfstzon. Het laatste gedeelte van de tocht was vrij nat en modderig, maar het kan nog veel erger in deze streek na overvloedige regen. Omdat Jari nog elders moest wezen was de après in het schutterslokaal naast de sporthal kort van duur en hebben we ons beperkt tot het eten van een kop lekkere soep met boterham. We kregen zelfs nog een extra boterham met hesp aangeboden, vermoedelijk van wat overgebleven was van wat voor de medewerkers was klaargemaakt. Jari wist niet goed meer waar zijn auto geparkeerd stond, maar ik vermoedde dat dit op het grasveld naast de brandweerkazerne was. Daar staan altijd de late starters! Dat bleek zo te zijn! Afscheid genomen en met de bike weer naar Hoogstraten, goed voor nog 10 km en een half uur rijden.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Mooie foto’s van Merksplas-Kolonie in de herfst door Ludo Verhoeven: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

31-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-55 km) van de Trappistentrappers te Zundert op zondag 26-10-2014.

Voor deze zondag hadden we de keuze uit onder anderen de toertocht van de Hoekse Trappers te Essen in België en deze van de Trappistentrappers te Zundert in Nederland. Omdat we vorig jaar, en ik meerdere vorige jaren, de toertocht in Essen hadden gereden, was onze keuze dit keer op Zundert gevallen. Jari noch ik hadden de tocht vanuit Zundert ooit gereden, dus het was een open vraag wat we hiervan konden verwachten! Omdat Zundert slechts 14 km verwijderd ligt van de plek waar ik momenteel verblijf leek mij naar ginder fietsen een handiger optie dan mijn fiets te moeten opladen en ginder naar een parkeerplaats moeten zoeken. De weg naar ginds zou ik wel vinden, quasi recht op recht de grote weg (met fietspad) volgen en rechts houden bij het binnenkomen van het centrum van Zundert. Daar kwam ik al een plek tegen waar de tocht uit het bos tevoorschijn kwam, beveiligd door een nadarhekken, en een splitsing tussen de 40 km en de 55 km, reeds bemand door heel wat seingevers, ook al kwam deze plek lang niet in het begin van de toer. Op de Bredaseweg zag ik Jari met zijn auto passeren zodat we beiden op het afgesproken uur ter plekke waren aan Café Stuivezand. Er was daar redelijk wat beweging, maar toch niet de overrompeling die we onlangs in Chaam te zien kregen! Gelukkig had Jari zijn fietsslot bij, want ik had wel mijn slot bij, maar de sleutel hing bij aan de sleutel van m’n wagen en die had ik uiteraard niet bij! Wegens gebrek aan bewaakte fietsparkings in Nederland is een slot hier aangewezen. Ik weet niet hoe het gesteld is om Breda maar in de streek van Bergen-op-Zoom worden steevast mountainbikes op toertochten gestolen!

Om 9.10 u waren we op pad voor de tocht van 55 km. Vroeger dan gewoonlijk omdat we weten dat de pijlen in Nederland redelijk snel weer opgehaald worden! Vermits wij niet zeer snel rijden kan dat voor de langste toer dan wel eens problemen geven! Gedurende de eerste 5 km kregen we vooral een portie eerder zompige veldwegen te verwerken, evenals enkele servitudes en een pad dwars over een domein met reuzengrote serres! Op 6 km bereikten we de Krabbebossen in Rijsbergen en daar werden we omstreeks 9.20 u op een foto vastgelegd. Er volgde een singletrack in het bos en door de velden. Op 8,50 km kruisten we de snelweg E19-E312 ter hoogte van het Knooppunt Galder. We doken een bos in op een singletrack ricthing Galder. Op 10 km bereikten we het Mastbos wat deel uitmaakt van de Baronie van Breda. Dat opende perspectieven, want met de bosrijke Baronie van Breda hadden we tijdens de toertocht vanuit Chaam al op een positieve manier kennis gemaakt. In het Mastbos troffen we in ieder geval al veel singletracks en bospaden. Er waren daar nog veel deelnemers onderweg!

Op 14 km passeerden we een meer. 9.50 u. Van 15 tot 16 km volgden singletracks en bospaden. Van 16 tot 17 km reden we over asfalt en over een pad met heuveltjes naast de snelweg E312. Van 17 km tot 18,50 km kwam er een aanzuigend graspad en een zandpad dat ons gedurende een tijd langsheen de Galderse Meren voerde. Daar liepen op de stranden veel mensen met honden rond. Er waren ook duikers in het water. Op 19 km omstreeks 10.00 u werden we voor de tweede maal op de gevoelige plaat vastgelegd toen we de Galderse Meren verlieten. Daardoor was ik afgeleid en reed rechtdoor in plaats van rechtsaf te slaan doorheen het met water verzadigde gras in de richting van een straatje. Tot 21 km volgden mooie singletracks, op sommige plaatsen over enkele heuveltjes, en grassporen. Drie snelheidsmaniakken, bij nader toezien droegen ze een pak van de organiserende club, reden ons bijna in het decor! Na de oversteek van een straat volgde een breed graspad met enorm veel slijk! Daar viel bijna niet te rijden! Na deze portie modderdabben bereikten we een asfalt fietsweg richting Hazeldonk (Breda). Daar reden we de achterzijde van de transportzone langs de E19 op de grens tussen België en Nederland voorbij. Dat is een uit de kluiten gewassen bedrijventerrein.

Even verder bereikten we de bevoorrading op de terreinen van Astra Plant langsheen de Oude Tramweg in het Belgische Meersel-Dreef. Ze kwam op 25 km van het vertrek en we arriveerden er omstreeks 10.40 u. Er was sportdrank, bouillon en thee om te drinken, bananen, koeken en wafels om te eten. Na de stop reden we een tijd over betonbaantjes door Meersel-Dreef om op 26 km opnieuw de bossen in te duiken. We reden er door een mooi bos over lange paden, meestal recht op recht, vanaf Meersel-Dreef tot aan het recreatiedomein De Mosten met vijver. 30 km om 11.10 u. Op 31 km reden we pal langsheen de E19 ter hoogte van de grote windmolens die ik indertijd na de bouw ervan ter gelegenheid van hun opening bezocht heb. Het publiek mocht toen een kijkje komen nemen binnen in zo’n molen. We reden over een veldweg en op 32 km kruisten we de snelweg.

Tot 33 km reden we over landelijke betonbaantjes, op 34 km ging het een bos in en reden we over het terrein van een boomkwekerij. Naast een maïsveld stonden een aantal wagens geparkeerd en even verder zagen we de eigenaars ervan lopen. Dat bleken jagers te zijn met geweren en honden. Ofwel waren ze moedwillig, ofwel te lomp om een stapje opzij te zetten om ons te laten passeren. Op 34,77 km kwamen we toe op de grote baan die van Meer naar Zundert voert, nog steeds op Belgische bodem. Eens de grens weer over bereikten we de splitsing van de routes van 40 km en van 55 km op 35,50 km van de start. Het was de plek die ik vanochtend tijdens de heenrit was gepasseerd! 11.30 u. We dienden de baan te kruisen en reden via een paadje links, moeilijk te zien vanwege enkele geparkeerde wagens, het natuurgebied Lange Gooren in. Eerst kregen we een veelbelovend stukje bos, maar dat was kort van duur, daarna tot 38 km een smal grasspoor.

Na het kruisen van een straat reden we aan de overkant het natuurgebied De Krochten in. Als opener kregen we daar te maken met een lang lastig te berijden grasspoor. Omdat het er zo zompig was diende je daar ferm te stompen van 38 km tot 39 km! Eens dat lastige pad uit de voeten kregen we dan toch een strook bos. Via dat bos arriveerden we op een asfalt fietspad dat er naast een veldweg liep. Op 39,50 km konden we nog eens halt houden voor een tweede bevoorrading op de oprit van Boomkwekerij De Krochten in de Krochtenweg in Wernhout. 11.55 u. We konden er eten van bananen en suikerwafels waarvoor door een viertal vriendelijke dames gezorgd werd. En er was even tijd voor een babbel. Na de bevoorrading ging het de knappe bossen van De Krochten in. Daar konden we rijden over leuke paadjes. Jari kreeg er wel een aantal doornen in zijn vingers door een doorntak die na mijn passage terugveerde. Tot 43,50 km reden we in het bos rond.

Lange Gooren en Krochten (of: Gooren en Krochten) is een langgerekt natuurgebied van 145 ha dat eigendom is van Staatsbosbeheer Nederland. Het gebied is gelegen ten oosten van de Aa of Weerijs, en op 2 km ten oosten van Wernhout en Zundert. Het gebied wordt naar het oosten toe begrensd door de Belgisch-Nederlandse grens. Van noord naar zuid omvat het de gebieden: Waaijenberg, Lange Gooren en De Krochten. Ten oosten van het terrein, op Belgisch grondgebied, ligt het cultuurhistorisch belangwekkende Kasteel Maxburg. Het gebied kent vele gradiënten, die van hoog naar laag en van vochtig naar droog lopen. Zo is er het stroomdal van de Goorloop, waarlangs zich de Lange Gooren bevinden. Er zijn verspreid liggende terreinen met naaldbos en met moeras. Ook zijn er plassen, die ontstaan zijn doordat hier vroeger turf werd gewonnen. Voorts zijn er heiderestanten.

Eens het bos der Krochten weer uit volgden asfaltbaantjes en een nat veldspoor tot 38 km. We passeerden Sauna Diana. “Een luxe bordeel voor mannen van de wereld. Attent en gastvrij. Veilig en geborgen. En uiteraard discreet.” Sauna Diana, genoemd naar de godin van de jacht, is inmiddels onlosmakelijk verbonden met Zundert. Wielerfanaten Frans en Corrie Siemons, die het bordeel oprichtten, werden beroemd door de grote Diana-dubbeldekker waarin ze vroeger meereden in de karavaan van de Tour de France. Hun zonen Jan en Marc waren profrenners. Over de familie Siemons schreef bestsellerauteur Jan Siebelink in Pijn is genot - voor wie Zundert wil begrijpen, lees dat boek!

Eens Sauna Diana voorbij zijn we even gestopt omdat het wiel van mijn fiets rare geluiden maakte en enigszins stroef draaide. Toch maar het risico genomen van gewoon de tocht verder te rijden. Het ging rechtsaf het gebied Lange Gooren weer in om daar een mooi bospad te treffen. We staken de drukke Meirseweg weer over, daar stonden zeer veel seingevers die ik vanochtend al te zien kreeg, en reden de bossen van de Waaijenberg in. 48,75 km om 12.55 u. Tijdens de laatste 5 km stonden onder anderen boswegen in de Lange Gooren op het menu. Op een bepaald ogenblik reden we zelfs voorbij een dierenpark. Dat van de familie Siemons van Sauna Diana? Anno 2009 heeft de familie Siemons schuin tegenover het bordeel een kleine dierentuin opgezet. Op de velden waar ooit Zunderts beroemde zoon Vincent van Gogh liep, grazen nu kamelen, lama’s en zebra’s. Vanaf 53 km bereikten we weer de meer bewoonde wereld van Zundert. Een lange zandweg en een asfaltbaantje voerden ons tot aan de aankomst! We arriveerden omstreeks 13.20 u met 56 km op het tellertje.

We konden nog gebruik maken van de bikewash. Het polsbandje dat je bij de inschrijving kreeg kon je inruilen voor een kop hete soep met een boterham. Omdat we iemand anders dat zagen eten en ook trek kregen, hebben we ons nog een “broodje kroket” gekocht, maar die vleeskroket was van binnen nog koud wegens niet lang genoeg gebakken! Alles nog doorgespoeld met een drankje. Jari heeft mij en m’n fiets dan meegevoerd tot in Hoogstraten zodat de terugweg me bespaard bleef. We hadden ons goed weten te amuseren op deze zondag. De streek was zoals we ze verwacht hadden, alhoewel we op iets meer bos hadden gehoopt.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

27-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van RTC Zomerlust te Wouwse Plantage op zondag 19-10-2014.

Voor zondag was ons oog gevallen op de toertocht in het Nederlandse Wouwse Plantage en dat bleek aan prima keuze te zijn! Aan de start in Café Koffiehuis d’Ouwe Schuur heerste een drukte van jewelste. Omdat de toertochten in deze streek hoe langer hoe meer bekend en populair worden en allicht ook omdat je slechts gedurende een beperkte tijd kon starten, van 8.30 u tot 10.00 u. Nochtans was er in het nabije Kapellen een al even populaire toertocht en stonden er in de Antwerpse Kempen nog mooie ritten op de kalender! Toen ik me ingeschreven had hoorde ik m’n gsm bellen, maar ik had hem te laat uit m’n rugzakje. Het was m’n fietsmaat Jari die me belde en gelukkig spotte ik hem buiten onmiddellijk in de wriemelende menigte. Of ik even op zijn fiets kon passen tijdens het inschrijven! Om 9.15 u waren we op weg voor onze rit op een warme herfstdag eind oktober.

Vanaf de Plantagebaan doken we onmiddellijk het bos in en reden er in de richting van de Huijbergsebaan en Bergen-op-Zoom. We troffen niks dan amusante singeltracks, bospaden en enkele heuveltjes omstreeks 5 km. Er reden hier heel wat deelnemers rond, snel en traag door elkaar, wat het allemaal een beetje hectisch maakte! Anderzijds had dat ook zo zijn voordelen, want je werd als het ware meegezogen door de stroom van bikers! Het ging dus lekker snel en als dat zo zou blijven duren, zouden we ook vlug weer bij af zijn, kwam er in ons op. Terwijl we graag hebben dat ons plezier op zondag zo lang mogelijk blijft duren! Vermits wij doorgaans late vertrekkers zijn, waren wij zo veel beweging in het bos niet gewend! Zo bereikten we al vrij snel de eerste splitsing tussen de routes van 15 km en van 25-45 km op 7 km van het vertrek nabij de Huijbergsebaan, de weg die vanuit Huijbergen doorheen een bosrijk gebied naar Bergen-op-Zoom voert.

Na die eerste splitsing werd een knap pad doorheen hoog gras in het bos ons deel en konden we weerom genieten van een portie prachtige singletracks. De bomen waren in een gouden ochtendzon getooid met prachtige herfstkleuren. De lage zon verblindde je zo af en toe wel eens wanneer je onder het bladerdek uit kwam. Omstreeks 10 km genoten we van de overtocht van een stukje open heide midden tussen de bossen. Daar troffen we een tweede splitsing tussen de routes van 15-25 km en van 45 km op 10,50 km van het vertrek. 10.00 u. Knappe paden passeerden onder onze wielen en omstreeks 12 km konden we ons bikershart ophalen tijdens het rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels! Om 10.10 u werden we door fotograaf Guy van mtb-you digitaal vereeuwigd. Vorig jaar zat hij in de aanslag op de toertocht van Kapellen, deze keer verhuisde hij samen met ons naar Wouwse Plantage!

De zon speelde tussen de bladeren in prachtige herfstkleuren en intussen hadden wij de groene vaste route van Bergen-op-Zoom bereikt. Leuke, snelle en goed berijdbare singletracks werden ons deel. We kruisten de Molenzichtweg – Boslustweg omstreeks 14 km en reden aan de rand van het Landgoed Lievensberg. Niets dan bos diende zich aan. Op 14,50 km werden we voor een tweede keer op de gevoelige plaat vastgelegd. 10.20 u. Even later reden we over de open heidevlakte in de omgeving van de Stayokay. Of wat er op dit moment nog van rest. Jari had aan de start horen vertellen dat alles zo goed als met de grond is gelijk gemaakt voor verbouwingen! We bereden enorm knappe bospaden in het Landgoed Boslust. Op 18 km vergiste ik me op de splitsing van twee tracks en had gezien dat m’n makker de andere kant op ging. Wat ik niet gezien had was dat er achter mij een biker reed die me voorbijstak en daarna nog een hele meute volgde die daardoor ook verkeerd reed! In het tumult van die bende die even het noorden kwijt was, kwam er dan nog een biker ten val. Zo opgewonden dat ze waren en nu hun ritme even verstoord wisten! Het feestje met de knappe bospaden en singletracks bleef voortduren. Omstreeks 21 km passeerden we daarbij het midden in de bossen gelegen feestzalencomplex De Nieuwe Kloof. 10.45 u. We reden er voorbij over de brede bosweg die bewaakt werd door twee seingevers omdat we hier eventjes af te rekenen kregen met tegenliggers die de plaatselijke lus achter de rug hadden. Het ommetje werd gemaakt omwille van de bevoorrading die opgesteld stond op de grote open zanderige heidevlakte midden de dennenbossen. We bereikten ze over een zandpad met enkele heuveltjes.

De bevoorrading kwam op 22,50 km van het vertrek en we arriveerden er omstreeks 10.50 u. Er waren nog veel bikers aanwezig, iets wat wij door onze gebruikelijk late start bij andere ritten niet gewend zijn! Op de zandvlakte heerste dus een gezellige drukte van etende, drinkende, arriverende en weer vertrekkende deelnemers. Toen Jari zijn drinkbus ging halen om te laten bijvullen spotte hij zijn moeder. Zij reed de toer van 25 km en zou het gezelschap genieten van Frank, een lid van haar tennisclub. Maar Frank had aan de splitsing dan toch besloten om de langste toer te rijden. Wij hadden verwacht dat hij met ons zou meerijden, ook al kenden wij hem niet, maar blijkbaar had hij zijn plannen gewijzigd. Ik vermoed ook dat hij een pak sneller rijdt dan wij en bovendien houden wij onderweg geregeld eens halt! Even gepraat met de vrouw die mijn respect geniet, want haar zoon is een bron van vreugde tijdens mijn weekendritten! De vader van Jari was gaan zeilen. Daar was dit prachtige weer met veel zon, een blauwe lucht en een portie wind ideaal voor! Intussen geknabbeld van de lekkere frangipanegebakjes en cake die aan de stop werden aangeboden.

Na de pauze kwam er een wel heel knap deel van de toertocht met paden doorheen de bossen die ons over enkele uit de kluiten gewassen heuvels loodsten. Omstreeks 24,50 km bereikten we de onverharde bosweg Zurenhoek. Op 27 km werden we voorbijgestoken door de delegatie Bikebikkels die we aan de stop hadden zien toekomen. Toen we in hun zog een smal spoor in een strook gras tussen bomen in reden zagen we voor ons plots veel tumult! Eén van de Bikebikkels was ten val gekomen en van zijn fiets gekatapulteerd! Want Jari vond dat de man wel erg ver van zijn fiets op de grond lag tussen enkele takken kreupelhout! Dat komt er van wanneer je zo dicht achter elkaar rijdt en de toestand van de grond voor je niet meer ziet! Het zal wel niet erg geweest zijn, want even later kwam de hele tot stilstand gekomen groep ons weer voorbij.

We kruisten de Molenzichtweg komende van een singletrack uit het bos waarover we even in een treintje hadden gereden. Intussen reden we weer over en in de omgeving van de vaste groene route. 11.30 u. Op 30 km ging het even over het asfalt van de Balsedreef nabij de Stayokay en doken we ter hoogte van de slecht onderhouden hoeve waar de bevoorrading van andere tochten staat rechtsaf een veldweg in. Deze bracht ons tot vlak naast De Zoom waar we even naast reden om op 31 km de bossen van het Landgoed Zoomland te bereiken. Daar troffen we op 32 km een splitsing tussen de routes van 35 km en van 45 km. Knappe bospaden leidden ons dan doorheen een parkbos en vanaf een eenzaam in dat bos gelegen hoeve met gesloten luiken tot aan de leuke “heuveltjes” van Zoomland. 34 km. De toertocht verliep echter over het centrale pad tussen de heuveltjes en niet er over. Ik zou zelf over de heuveltjes gereden hebben indien de tracks niet aan het zicht onttrokken zouden geweest zijn door afgevallen bladeren! Er reden hier ook bikers op eigen houtje rond.

We vervolgden de toertocht doorheen een parkbos en reden voorbij de parking van Zoomland aan de Mastendreef nabij de snelweg. Een lange bosweg voerde ons van die plek doorheen een knappe omgeving met bomen getooid in herfstkleuren. We konden genieten van zeer mooie bospaden in geurige dennenbossen ter hoogte van de zogenaamde Zeezuiper! Dit is een waterpartij die het midden houdt tussen een vijver en een moeras. Er liggen een aantal eilandjes in. Er staan afgestorven bomen met hun voeten in het water. Een merkwaardige plek! Zeezuiper is ook de naam van een bier dat gebrouwen wordt in de Scheldebrouwerij in Meer (Hoogstraten), maar beide Zeezuipers hebben niets gemeen! Ten oosten van Bergen op Zoom lag in de Middeleeuwen een groot moeras. Hier werd vanaf de 13e eeuw turf gewonnen. Na het weggraven van dit veen bleef een uitgestrekte plas achter. Die watervlakte kon enorme hoeveelheden water opnemen; het kon ‘zuipen als de zee’ en werd dan ook Zeezuiper genoemd. Wat hier van rest vormt de kern van Zoomland. Door ontginning en ontwatering was er eind vorige eeuw niet veel meer van over. Op een bepaald ogenblik reden we rakelings langs de Zeezuiper en ons bezoek aan deze bizarre vijver eindigde op 38 km met het moeten rijden over een grasspoor dat er vrij zwaar bij lag! 12.05 u.

Dan reden we over een graspaadje op de rand tussen bos en velden. Vanaf 40 km bereden we een lange onverharde weg waar zich op de zijkant een smalle asfaltstrook bevond ten behoeve van de fietsers. Vanaf een bruggetje ter hoogte van de Zoomweg reden we over een lange zandweg. 42,50 km om 12.20 u. We passeerden daarbij de velden van het golfterrein van Wouwse Plantage. Na een laatste strook bos bereikten we omstreeks 12.30 opnieuw d’Ouwe Schuur met bijna 44 km op het tellertje! We hadden met volle teugen genoten van deze prachtige rit op een warme herfstdag. Meteen wist ik weer waarom ik zo graag in deze streek kom rijden! Frank en de moeder van Jari waren intussen ook gearriveerd en hadden hun bikes al opgeladen. Van de moeder kregen we nog een pint aangeboden op het buitenterras waar nog vele mensen aanwezig waren. Een van de twee vrouwelijke Molenrijders uit Wouw waarmee we in gesprek waren geraakt, liet een nog volle fles gerstenat uit haar handen glippen. Degene die de scherven kwam opvegen liet de keerborstel vallen en die knalde recht tegen een vol glas op een tafeltje! Voor sommigen was het blijkbaar zo stilaan tijd om naar huis te vertrekken teneinde verdere ongelukken te voorkomen!

Veel langer dan een halfuur zijn we niet gebleven. Jari zou nog een maat over de vloer krijgen om zijn computer in orde te maken en wenste op tijd thuis te zijn. Maar hij vertrok niet zonder de kalender van volgend weekend bekeken te hebben zodat we meteen konden afspreken voor de volgende ritten. We zijn in ieder geval weer een mooie herinnering rijker. Een herinnering aan een zonnige herfstdag met prachtige kleuren, een knappe toertocht om duimen en vingers van af te likken, aangenaam gezelschap onderweg en ontmoetingen met gelijkgestemde zielen! Met bijzondere dank aan de vele seingevers die op wacht stonden op de risicovolle oversteken van die enkele asfaltbanen die deze bossen doorkruisen! Op 14 december kunnen we opnieuw naar hier komen voor de toertocht van de hoger genoemde Molenrijders uit Wouw (22-33-49-64 km). Na de vorige twee edities gemist te hebben wordt het tijd dat ik nog eens naar daar kom!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Wouwse Plantage op 19-10-2014 door Frank Dirks

20-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30 tot 52 km) van de Off Road Bikers te Hamme op zaterdag 18-10-2014.

Voor deze zaterdag hadden we afgesproken voor een toertocht die niet al te ver van de woonplaats van m’n fietsmakker gelegen is, zodat ik het was die deze keer het verst moest rijden naar de start. De keuze was gevallen op de toertocht van de Off Road Bikers te Hamme, waar omwille van een systeem met lussen, naar eigen keuze 30 tot 52 km kon worden gereden. Ik was omwille van de afgesloten afrit Sint-Niklaas-West moeten omrijden via Waasmunster zodat ik iets later ter plekke was dan op het afgesproken uur. Mij geparkeerd op de parking voor vrachtwagens en zoals nadien bleek ook schepen (!) vlak naast de Durme. Jari zat al te wachten. Hij zag er content uit en had al direct veel te vertellen! Hij had misschien de kans om een zo goed als nieuwe mountainbike voor een prijsje te kunnen kopen en had bovendien een frame voor een tandem besteld om samen met zijn vriendin naar het werk te fietsen. Ingeschreven in de sporthal Meulenbroek. Omdat de GPS van Jari bij onze start geen contact kon maken met een satelliet, was het 10.30 u eer we goed en wel op pad waren. We doken in het zog van een vader en zijn zoontje een graspad op achter de sporthal en reden door een strook bos. Tot 2 km konden we genieten van het lokale crossparcours met draaiende en kerende paadjes die hier en daar afgeschermd zijn door wanden van takkenvlechtwerk. Ik ben hier ooit nog gepasseerd, maar dat moet lang geleden zijn.

We kwamen uit het groen tevoorschijn op de dijk naast de Durme in de schaduw van de Mirabrug. Een weinig verder, ter hoogte van voetbalvelden, vroeg een biker ons naar de start! Even later bleek dat we daar weer vlak bij waren, want we reden voorbij de weg waarlangs we de sporthal bereikt hadden. Die biker was dus gewoon honderd meter te ver gereden! Wisten wij veel! We reden langs de plek waar m’n wagen geparkeerd stond en dan een eindje door de bebouwde kom van Hamme. Op 4 km bereikten we opnieuw de oever van de Durme waar we een tijd langs reden. Dan kwam er een eerste extra lus van 4 km. Tot 6,50 km reden we over assenwegeltjes langsheen de Oude Durme. Dat zijn oude zijarmen van de rivier die verworden zijn tot waterpartijen en visvijvers. Ik heb deze plekken enkel nog maar bij nacht gezien tijdens de Halloween-nachtrit vanuit Zele! We passeerden zelfs de plek waar de bevoorrading van deze nachtrit is nabij een oud veerhuis.

Op 7 km kruisten we een grote baan om een landelijke voetweg in te slaan, een smal spoor door de velden. Op 9 km dienden we weer een grote baan over te steken en reden we even weer door de bewoonde wereld en een woonwijk met witgeschilderde huizen waarvan de terrassen op de verdiepingen afgeschermd zijn met traliewerk in alle maten en soorten! Eens daar voorbij bereikten we de voetweg die Zouavenpad gedoopt werd. Dit was bij aanvang een smal spoor door de velden, afgeboord met wat groen en dat naar het einde toe breder werd. Het was een vrij lange weg op het grondgebied van Hamme waar we tot 11 km over reden. De Oude Trambedding, een landelijke assenweg, bracht ons in de richting van een drukke grote baan. Op 13 km reden we daar even over een grasspoor op de brede berm naast die baan, de N41 die van Sint-Niklaas over Dendermonde naar Brussel voert.

Er volgde een stukje over een veldweg en langs een asfaltbaantje tot aan een bruggetje over een brede beek. Even later kwamen we weer naast de drukke N41. We reden dan geruime afstand over een lastig grasspoor in de berm evenwijdig met de baan. Op 16 km doken we rechts de berm af en reden we tussen boomstammetjes en over een tapijt van herfstbladeren over een singletrack in een strook die ligt tussen de N41 en de beek die we daarstraks gekruist hadden. We reden in het zog van de vader en zijn zoontje die we aan de start hadden zien vertrekken. Ze hadden hun winterpakken al aan terwijl het extreem warm was op deze oktoberdag! Ik meen hier nog al gereden te hebben, beter gestapt, want toen lag hier zodanig veel modder dat rijden niet meer mogelijk was. Ik weet niet meer tijdens welke tocht, ik vermoed een vanuit Zele. Op 17,50 km kwam er een einde aan het ritje over de track onder de vorm van een technische uitdaging, meer bepaald een steile afdaling en dito klim op het talud naast de N41. Er stonden een aantal mensen te praten en te kijken. Voor mij was dat even te voet, want ik had niet gezien dat je kon kiezen uit “Rambo” en “gewoon”! Jari lukte de eerste klim wel, alhoewel er voor zijn neus twee bikers die met veel show kwamen aangevlogen en voorbij schoten, halverwege de klim stil vielen! We kwamen weer uit naast de N41 ter hoogte van de brug via dewelke deze baan de Schelde kruist. Even verder was weer een keuze tussen “Rambo” en “gewoon”. De eerste optie bleek een zeer steile afdaling te zijn van een talud, de tweede optie was verder langs de N41 tot aan de verkeerslichten en dan rechtsaf een onverhard pad in. De vader en zijn zoontje volgden in mijn spoor, Jari stortte zich in de diepte. Gevaarlijk was dat die afdaling uitgaf in het pad waar de gewonen passeerden terwijl wie daar naar beneden komt geraasd beneden niet zomaar kan stoppen!

Het ging een dijk naast de Schelde op via dewelke we op 20 km de rand van de stad Dendermonde bereikten. Er volgde de overtocht van een vettige strook bos aan een grote brug in Dendermonde. Aan een druk kruispunt van invalswegen stond daar de bevoorrading opgesteld onder een grote tent van Redbull. 11.45 u. Er stonden nog enkele bikers, maar er was zeker geen overrompeling. Er lagen bananen, appelsienen, wafels, peperkoek, speculaas en snoep naast de sportdrank. Een tiental minuten blijven staan om wat te knabbelen en te drinken. Na de stop kregen we eerst paden in een knap bos voor de wielen. Daar wandelden ook stedelingen. We reden onder één van de gerestaureerde stadspoorten aan de rand van een park en dwars door het centrum van de stad. We passeerden enkele grote visvijvers aan de rand van de stad. Eens het centrum weer uit reden we over een graspad evenwijdig met de Dender. Aan enkele zandhopen die ik meen al ooit gepasseerd te zijn, was weer de keuze gelaten tussen “Rambo” en “gewoon”. Dat gewoon bleek wel vrij nat te zijn! Maar was nog niks in vergelijking met wat erna kwam! We werden een zeer modderig spoor op gestuurd en ook in de daaropvolgende strook bos was het modderdabben geblazen! Dat ik de zandhopen al gezien en bereden had werd nu duidelijk. Het modderspoor herinnerde ik me nog goed van tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis-Dendermonde, uitgezet door de Goodfellas Mountainbike Friends. Toen kwamen we van de andere kant! Vanaf nu passeerden we wel meer plaatsen die ik tijdens die toertocht leerde kennen.

Na het bospad kwamen we uit op een desolate grasvlakte. Daar zijn we even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Goed nieuws! De bike die te koop was wordt de zijne! Er zijn enkel nog wat versleten onderdelen te vervangen! Soms schuilt geluk in een klein hoekje. Het is mijn goede vriend gegund. Eens benieuwd met welk vehikel hij op de volgende afspraak zal verschijnen! Een volgend grasspoor eindigde met een korte maar steile afdaling aan de voet van een brug in de Tragelwegel te Dendermonde. Het ging een kasseibaantje naast de brug op. Daar leunden enkele oudere huizen tegen elkaar. We sloegen linksaf een straat in waar op de hoek het oude witte huis nog steeds te koop stond. Het straatje kwam uit op een asfaltbaantje naast de Dender. We reden een eindje over dat baantje tot aan de Tijsluis nabij de monding van de Dender in de Schelde. 30 km om 12.40 u. Na een lusje doorheen het naastliggende landschap bereikten we een fietspad naast de boorden van de Schelde via hetwelk we weer in de richting van Dendermonde reden. Op 32 km troffen we daar de speelbosjes op een terrein dat ingesloten ligt tussen bruggen en wegen vanaf een zigeunerkamp met enkele woonwagens op een braakliggend terrein tussen grote wegen. De paadjes die zich met zeer veel vrij korte bochtjes tussen de boomstammetjes slingeren waren vrij goed te berijden. Het ging me hier beter af dan tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis. Een nat bospad bracht ons weer tot het grote kruispunt waar de tent van de bevoorrading in de buurt stond. Wie dat absoluut wou kon dus nog eens stoppen! Maar dat zal niet de bedoeling geweest zijn, want we werden linksaf naast de baan de grote brug over gestuurd. Vanaf de volgende spoorbrug kon geopteerd worden voor een extra lus van 1,5 km.

We reden dan door een strook bos, gelegen tussen een weg en de spoorweg. Daar was het wat lastiger rijden. Toen we het bos uit waren hoorden we mannen naar elkaar roepen en even later een kreet. Iemand die gevallen was? Toen ze voorbij reden begroette iemand van het drietal me, maar hij was al te ver om te kunnen zien wie het was! 35 km om 13.00 u. Er volgde nog een volgend deel van de speelbosjes. Verderop werden we opnieuw van de dijk het bos in gezonden over deze keer een nat en zeer hobbelig pad met kleine te ontwijken boomstronken. We reden toen in de omgeving van de Grootbroekstraat en arriveerden op dezelfde plek waar de lus begonnen was. Op 37 km bereikten we het grondgebied van Grembergen (Dendermonde).

Na een graspad op een dijk en een eindje over het jaagpad langs de Schelde kwam er weer een optielus van 6,50 km. Die begon met een korte klim naar een lastig nat grasspoor tot aan een dijk ter hoogte van de Zijdijk. Daar zijn we even gestopt omdat de man die ons net had ingehaald stil kwam te staan door een kettingbreuk. Te veel kracht gezet tijdens het klimmen! We boden onze hulp aan maar hij zou het noodnummer bellen om gedepanneerd te worden. Gelukkig, want met zo’n herstelling ben je soms toch een tijdje bezig! 41 km. Een kilometer verder ging het rechts de dijk weer af over een berijdbaar trapje naar een grasspoor dat tot aan een oud smal kasseibaantje voerde. Via deze weg bereikten we opnieuw het grondgebied van Hamme. We doorkruisten het centrum van de deelgemeente Moerzeke over het mooie marktplein en servitudes tussen eigendommen. In een zo’n paadje hoorde ik een kinderstem “er komt er nog ene” roepen! In een fractie van een seconde realiseerde ik me dat die iets van plan waren! Een drietal kinderen was zich aan het amuseren met het maken van slijkballen en ze smeten die naar de passerende bikers! Maar hun worp was te zwak om doel te treffen en werd dan nog eens gehinderd door de draad die het eigendom van het pad scheidde! Hoe inventief kinderen toch kunnen zijn in het bedenken van dingen om zich mee bezig te houden! Grappig eigenlijk!

Smalle wegeltjes en betonbaantjes voerden ons door de bewoonde kern van Hamme. Na de doortocht ervan bereikten we een gehavend spoor met diepe groeven. Dit Puienbroekpad kwam op 46 km van het vertrek omstreeks 13.50 u. Op 48 km bereikten we Moerzeke (Hamme) via een grote baan en kozen we voor de extra lus van 8 km. Eens omgekeken naar Jari, want hij wilde vandaag op tijd thuis zijn omdat een maat thuis het gras kwam maaien. Met een bosmaaier omdat het de hele zomer lang onaangeroerd was gebleven! Een week uitgesteld omwille van de stortregens vorige zaterdag! Hij deed toch teken in de richting van de extra lus. Zijn maat kon wel beginnen zonder hem! Voor de bike moet alles wijken! De laatste extra lus gaf niet bepaald een meerwaarde aan de toer, want bestond uit bijna uitsluitend betonbaantjes en asfaltwegen door woonwijken. Uiteindelijk bereikten we een graspad ter hoogte van een brug aan een dijk dat er achter een rij struiken evenwijdig liep met een grote baan, ik vermoed dezelfde N41. 52,50 km om 14.10 u. Het paadje leidde ons naar het crossparcours over hetwelk we vlak na de start gereden hadden. Tot 55 km konden we ons hier nog uitleven op de over en weer slingerende paadjes om zo om 14.20 u de sporthal te bereiken. Onze fiets proper gemaakt aan de bikewash.

Uw armbandje met noodnummer kon je inruilen voor een dikke boterham met gekruid gehakt en die smaakte wel na de rit. Alles doorgespoeld met een drankje en nog even nagepraat over de tocht en alles wat ons bezig houdt. Om 15.00 u afscheid genomen en huiswaarts vertrokken. Waar ik m’n wagen geparkeerd had stonden nu veel trailers met plezierboten geparkeerd. Daar waren vrij grote exemplaren bij! Achter een betonnen muur stroomde de Durme. Omdat de bike daags nadien nog gebruikt zou worden heb ik er na thuiskomst niks meer aan gedaan, zodat het opruimwerk deze keer beperkt bleef tot de vuile was en het weer toonbaar maken van m’n beslijkte schoenen. De tocht was degelijk georganiseerd met de nodige voorzieningen zoals bewaakte parking en bikewash. Het parcours kon me minder bekoren, maar dat is eigen aan de tochten in dit deel van Oost-Vlaanderen omdat ik graag in de bossen rijd en uitgestrekte bossen hier niet voor het rapen liggen, zodat de parcoursbouwers alles moeten zien te halen uit de bosjes die zich op de nog overblijvende braakliggende terreinen in het land tussen de Schelde, de Dender en de Durme bevinden. Blijkbaar had ik deze tocht al eens gereden in 2009, wat al weer zo’n vijf jaar achter ons ligt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

19-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-45-60 km) van Gant Triatlon Ganshoren op zondag 12-10-2014.

Op zondag van mijn hart een steen gemaakt, want er was een toertocht in het Nederlandse Hoogerheide, eentje die ik vorig jaar gemist heb omdat het die dag zodanig slecht weer was dat ik er echt geen zin in had om buiten te komen en te gaan rijden in de gietende regen! De toertocht in Ganshoren was vorig jaar afgelast, ook omwille van een door de weersomstandigheden onberijdbaar parcours. Omdat ik mij meende te herinneren dat de twee keren dat ik daar al was gaan rijden me goed bevallen waren en omdat er in Hoogerheide en omgeving nog tochten in het verschiet zijn tijdens de winter, dan toch maar afgezakt naar Ganshoren. Dat is de enige tocht die van daar uit georganiseerd wordt. De vorige keren werd hij wel in maart georganiseerd. Ik kon mij van het parcours weinig herinneren en lees ook zelden de verslagen van vroegere ritten nog na. De tocht bleek vooral het land van Asse aan te doen zodat de streek waar de tocht passeert bij nader toezien evenmin nieuw voor me was. De toer komt namelijk voor een groot deel over het grondgebied van Asse en zelfs tot in Aalst, een streek die ook door de toertochten van Straf in Bergaf en de Boerenbike in Opwijk wordt aangedaan. Dat zijn twee tochten waar ik elk jaar weer present ben wegens op alle vlakken amusant. Of we onze keuze voor Ganshoren ten voordele van Hoogerheide moeten betreuren zal een open vraag blijven!

Een parkeerplek gevonden op een pleintje in de omgeving van de torenflats met rode en blauwe gevelplaten, goed te zien vanaf de verkeerswisselaar Groot Bijgaarden op de Brusselse ring en in de schaduw van de Basiliek van Koekelberg! Wanneer ik toekwam aan het lokaaltje van Gant, de Triatlon Ganshoren en organisator van de tocht, stond mijn makker Jari ineens achter mij alsof het allemaal netjes getimed was. De toertocht is eerder kleinschalig en bescheiden, net zoals het kleine clublokaaltje. Er lag anders al een redelijk hoog stapeltje ingevulde inschrijvingsformulieren. Terwijl we ons briefje stonden in te vullen aan een tafeltje werd ik aangesproken door een biker die me vroeg of ik was wie ik ben! Blijkbaar een fervent lezer van de toertochtverslagen! “Dan ben jij de Jari”, vroeg hij aan m’n makker. Fijn dat mijn trouwe kameraad ook eens werd aangesproken door een aandachtige lezer! Helaas had de man geen schuilnaam op de site en weet ik evenmin van waar hij afkomstig is. Omstreeks 9.45 u zijn we vertrokken, niet beseffend wat ons vandaag nog te wachten zou staan!

Vertrekkend vanaf de kantine en de tweede spoorlijn kruisend, reden we bij aanvang op de rand van het Laarbeekbos dat zich vanaf Jette uitstrekt tot vlak tegen de ring om Brussel. Het bos is dan ook bedreigd door een eventuele verbreding van de snelweg! Kort na de start kregen we al een zeer zware klim over een glibberig slijkspoor dat ons doorheen het bos voerde tot op een hoogte waar we over een even glad pad tussen de struiken reden. Na de meestal steeds vlakke tochten van de afgelopen maanden was dit even wennen en vooral puffen geblazen! Op 2 km van de start stond ik al direct in het zweet! Een pad voerde ons door het Laarbeekbos tot vlak naast de snelweg die we onderdoor reden via een tunnel met onverharde bodem voor landbouwverkeer, wandelaars en fietsers. Het was niet de eerste keer dat ik deze plek passeerde! De rit voerde ons dan weer even naar de bewoonde wereld waar we in Zellik (Asse) de spoorweg kruisten ter hoogte van een stopplaats. Er is daar een speciale brug gebouwd voor fietsers en voetgangers waarbij de fietsers via een spiraal naar boven dienen te rijden om over de spoorweg geloodst worden. Deze plek kon ik me nog goed herinneren, ook al was de vorige editie al twee jaar geleden. Tenzij er nog andere tochten zijn die hier passeren!

De rit voerde ons even door het centrum van Zellik en voorbij de op een heuvel gelegen Sint-Bavokerk. Vanaf de kerk ging het over een slijkerig spoor door de velden glijdend naar beneden. Beneden op het kruispunt van veldwegen hielden we even halt om een viertal kerels die op hun moto’s door de velden kwamen aangeraasd te laten passeren. Voor ons ging het dan linksaf waar we opnieuw stevig dienden te klimmen. 6,50 km om 10.15 u. We reden nu in een landelijke omgeving die duidelijk te lijden had gehad van de zware regenbuien die de afgelopen week gevallen waren! Na een glibberige portie slijk reden we langsheen de snelweg waarvan we enkel het geluid van achter de bomen hoorden komen om zo het grondgebied van Bekkerzeel (Asse) te bereiken. Na de doortocht van enkele straten van deze landelijke plek volgde een stevige klim over een nat en glibberig spoor doorheen de weiden. 9,75 km om 10.30 u. We reden dwars over het domein van een manege waarbij het een grappig zicht was van de paardenkoppen uit de stalboxen te zien steken, kijkend naar wat er allemaal gebeurde. Via de manege bereikten we het achterliggende landschap. Aan de voet van de snelweg kregen we na 10,50 km een splitsing tussen de 25 km en de 35-45-60 km. We reden over een brede asfaltbaan naar een brug over de snelweg en ik meen dat de toertocht vanuit Opwijk hier boven op de brug ook een splitsing heeft. Boven op de brug kruisen immers een aantal wegen.

Wat we voor de wielen kregen was een zeer mooie lus door het landelijke Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek) om opnieuw te eindigen in de buurt van de snelweg op nagenoeg dezelfde plek. Ook hier kregen we af te rekenen met heel wat slijk en natte paden! Reeds op 14 km kwam de eerste bevoorrading langsheen een veldweg ter hoogte van een kapelletje. Er lagen wafels, frangipanegebakjes, peperkoek en bananen, alles wel in vrij kleine hompjes gesneden alsof men bang was niet iedereen tevreden te kunnen stellen! Er waren daar nog bikers present waaronder een kleine delegatie Spiderbikers in hun knappe opvallende pakken in rood en blauw die deden denken aan de klederdracht van Spiderman himself! Helaas kan ik over de Spiderbikers niks terug vinden op het wereldwijde web omdat er op diverse plaatsen in de wereld blijkbaar Spiderbikers rondrijden, zodat enkel de naam te vaag is om er informatie over te vinden!

Na de stop werden we al snel een stevige klim opgestuurd over een lastig spoor, bestaande uit een oud kasseibaantje waarvan een deel van de bestrating in de loop der jaren door erosie was weggespoeld. Het baantje ging daarna over in een weidespoor. Er volgden door water verzadigde veldwegen en paadjes tot aan de kapelletjes op de Kruisborre in Asse. In deze mooie geklasseerde omgeving werden we de korte maar heftige klim, met halverwege een megagrote wortel, naast het Kruis van Sjat op gestuurd! Jari raakt er altijd boven, ook al wist hij niet meer dat hij hier ooit al gepasseerd was, maar voor mij is deze klim te steil, om dan nog te zwijgen van die wortel! De klim komt boven uit naast de grootste kapel langs de onverharde Kruisborreweg waar we de splitsing vonden tussen de routes van 35 km en van 45-60 km op 17 km van het vertrek. We kruisten de Edingsesteenweg en doken naast Taverne De Koekoek het neerwaartse bospad in waar halverwege een grote modderpoel ons toelachte! We reden daar even over het parcours van de vaste route. Beneden ging het na de muur van een hoeve linksaf, het spoor op in een dreef tussen de bomen en dan linksaf. Even later reden we door het schilderachtige Asbeek (Asse).

Na de doortocht van Asbeek werden we opnieuw getrakteerd op een ferme modderpoel terwijl we naast een beek reden. Op 21 km bereikten we de tweede bevoorrading naast een vijver tegenover een groot gebouw dat luistert naar de naam “De Hoge Bomen”. 11.40 u. De bevoorrading met een gelijkaardig aanbod, maar niet zo klein versneden, werd er verzorgd door twee Franstalige mensen. We kregen er eventjes het gezelschap van een jong meisje per bike die zeer te spreken was over de organisatie en het parcours, ondanks de modderige toestand ervan! De stop, op een plek die ik me van vroeger kon herinneren en waar ik ook al bij andere tochten gepasseerd was, moet niet ver van de grens met Aalst gelegen hebben, want op 23 km reden we het Café Kravaalbos bij Stinne voorbij en dat ligt, zoals de naam het zegt, aan de rand van het Kravaalbos in Meldert (Aalst). Er volgde eerst de doortocht van het landelijke Meldert die over harde veldwegen door een vlakker landschap verliep, maar bij momenten ook weer met de nodige porties modder en slijk. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele mooie paden door het Kravaalbos, eindigend in de bizarre Huizekensstraat met huizen in alle maten, soorten , stijlen en van alle leeftijden, en geen enkel op dezelfde rooilijn! Een zandspoor voerde ons weer tot in de buurt van Stinne. Na rechtsaf te zijn gegaan leidde een zandweg voorbij het mooi gelegen huis van de familie Bal-Tombeur, wiens naam in koeien van letters op de gevel vermeld staat! 29 km om 12.30 u.

Thans volgden beter berijdbare en drogere veld- en assenwegen. Jari dacht net hetzelfde als ik: nu de ondergrond beter berijdbaar was, kregen we een stevige wind als tegenstrever te verduren! Vermoedelijk reden we een lus door de velden, want op 32 km doken we een strook bos in die allicht ook deel uitmaakt van het Kravaalbos. We kregen er twee keren dezelfde jogger te zien, een oudere man met grijze baard, een jongere kerel die er aan het lopen was en enkele wandelaars die telkens aan de kant gingen staan om ons doorgang te verlenen. Eens terug in de open velden zagen we twee bikers op een bank zitten. We weten niet of ze aan de toertocht deelnamen, we hebben ze in ieder geval niet meer te zien gekregen. Een wandelend koppel dat halt hield toen we beiden noodgedwongen door een plas scheurden maakte de schampere opmerking “dat is zeker plezant”, terwijl ze vermoedelijk zelf door de modder hadden moeten dabben, te zien aan de ondergrond die we later onder de wielen kregen! Twee wandelaars op een veldspoor die onze besmeurde bike en kleren zagen, maakten de overbodige opmerking dat het er zwaar bij lag en wensten ons nog goede moed. 34 km.

Dat konden we goed gebruiken, want we kruisten schuin een geoogst maïsveld en die plek ken ik meer dan goed genoeg uit diverse tochten die hier voorbij komen! Het veldspoor leidt namelijk naar een strook bos waar een track ligt die er wel erg gehavend bij ligt door diepe groeven en dikke wortels, klaar om er uw nek te breken! Jari neemt met zijn jonger lijf meer risico dan ondergetekende met zijn oude knoken, maar ik zag hem toch ook vervaarlijk schuiven over de wortels en naast de groeven! Intussen was het al bijna 13.00 u geworden! Veldwegen door het Pajottenland werden ons deel. En de modder er op eveneens! Omstreeks 37 km doorkruisten we een woonkern, maar ik vond nergens aanwijzingen over de naam van de plek. We reden er over servitudepaadjes tussen de velden en langs tuinen. Op 38 km keken we weer aan tegen een zware klim doorheen een bos waar slijk overvloedig present was. Was het rijden door dat slijk bij aanvang van de toertocht nog amusant en reden tot lachen en grappen, het begon ons toch zo stilaan te enerveren!

Op 39 km bereikten we weer de bewoonde kern van Asbeek en reden we over een track onder de bomen naast het domein van een atheneum. Het pad lag er netjes bij! Ik heb hier ooit eens gereden toen het hier vol zwerfvuil lag, afkomstig van de speelplaats! Misschien in een periode met weinig strafstudies en dus geen opruimers! Even verderop werden we over een redelijk gevaarlijke afdaling gestuurd: glad, vol stenen en met veel plassen, water en modder! Een even beslijkt pad voerde dan door de velden, waarna het klimmen was door een verdord maïsveld. Het was ons al eerder opgevallen dat op sommige plaatsen de maïsplanten verdord en rottend op de velden stonden! Het pad gaf uit in een asfaltbaantje en daar troffen we geen pijl meer aan! De moddersporen op de grond, vermoedelijk van bikers, alhoewel je eerder de indruk had dat er een tractor had gereden, zo vuil was het, leidden naar links waar naast een afdaling in een kasseibaantje het kasteel Putberg (Asse) staat. 13.30 u. Toen Jari verder naar beneden was gereden met de hoop daar pijlen te treffen, kwam er een vrouw uit een zijpaadje die zich excuseerde omdat ze de pijlen daar in de omgeving net had weggenomen. We konden het paadje waaruit ze kwam blijven volgen en zouden dan weer pijlen treffen. We misten daardoor wel de singletrack door het bos op de Putberg, maar ik weet dat dit een eerder technisch exemplaar is met enkele zeer steile afdalingen die niet aan mijn oude knoken besteed zijn!

Na enig zoeken en vloeken vonden we inderdaad opnieuw pijlen aan de voet van het kasteel Putberg. Vermoeidheid begon toe te slaan, mijn pijp begon uit te gaan en ik moest meer en meer moeite doen om mijn makker te kunnen blijven volgen. Bij elke hindernis waar ik het lastig had of elke zware modderplek waar ik vast kwam te zitten, won hij opnieuw terrein! Op 45 km passeerden we Taverne De Eenhoorn aan de Platijn in Asse, een zeer schilderachtige plek aan een kruispunt van oude kasseibaantjes. Nadat we er voorbij waren werd ons uithoudingsvermogen weer zwaar op de proef gesteld tijdens een klim over een pad vol keien en een vettig spoor doorheen gras. Het pad door de velden kwam uit op een betonbaantje nabij de Kapel van de martelaar en heilige Petrus Ascanus die vermoedelijk in Asse werd geboren.Petrus Ascanus of Petrus van Assche werd vermoedelijk rond 1530 als Petrus Van der Slachmolen geboren op Tenberg te Asse; hij trad als minderbroeder toe tot de orde van Sint-Franciscus van Assisi en bevond zich in een bijhuis te Gorkum (Nederland) toen de Geuzen op 27 juni 1572 het klooster binnendrongen, de monniken gevangen namen en kort nadien ter dood brachten. De terreur zoals deze van de Islamitische Staat is blijkbaar van alle tijden! Het pad dat we net verlaten hadden was trouwens het Petrus Ascanus wandelpad en in Walfergem (Asse) is een school naar hem vernoemd.

Zelfs na het eten van een portie carbofruit van 3-Action, een soort “spinnetje” met pure suiker, kwam ik niet weer op krachten. Ik was moe van het rijden en modderdabben, we schrokken zelfs toen we zagen hoeveel modder er aan de onderdelen van onze fietsen kleefde! Zo smerig hadden ze er zelden uitgezien! Als de nood het hoogst is dan is de redding blijkbaar toch nabij! Die kwam er onder de vorm van reeds opgeruimde pijlen! Want na veel slijk en een uitputtende klim vonden we na 48 km geen pijlen meer! We waren inderdaad naar gewoonte vrij laat gestart en het was intussen 14.30 u geworden! De laatste tien kilometer van de toertocht hebben we dus niet gereden. Allicht hebben we daardoor een mooi stukje doorheen het Laarbeekbos gemist. Waardoor ons vermoedelijk ook een stevige klim bespaard is geworden, want het Laarbeekbos is ter hoogte van Ganshoren op een helling gelegen! Dank zij de GPS van Jari hebben we zonder veel problemen de weg naar Ganshoren gevonden. Merkwaardig daarbij was hoe het landschap zo plots veranderde van een landelijke naar een verstedelijkte omgeving! Er was ergens een kermis aan de gang en daar hebben we ons aan een kraam een hamburger gekocht. Een man die in het kraampje ernaast met weinig succes karakollen probeerde te slijten heeft er zelfs een foto van onze besmeurde fietsen genomen! Het was onmogelijk om het merk op de buizen nog te lezen! Niet te schatten hoe ze onder de smurrie zaten! Tien minuten later zagen we de gekleurde flatgebouwen van achter de daken opdoemen en waren we weer bij af met 57,50 km op het tellertje. Het was een bewogen en zware rit vanuit Ganshoren en vanaf nu zal ik me het parcours van de tocht allicht altijd blijven herinneren!

Er zou thuis iemand bij Jari langskomen om de computer in orde te brengen en hopelijk is dat nog gelukt vermits we later terug waren dan voorzien. We hadden er niet op gerekend van zo’n zwaar parcours te treffen. Ik begreep meteen waarom de toer vorig jaar omwille van de weersomstandigheden werd afgelast! Ik had ondanks het geploeter toch genoten van de rit. In het gezelschap van een kameraad uit de duizend, die nu en dan omkijkt of zijn oudere makker nog volgt, boven op de top wacht en hem weer thuis brengt met zijn elektronische snufjes! Of het er in Hoogerheide beter bij lag zullen we nooit weten. Men zegt dat die streek meer water kan verwerken, maar we hebben daar toch ook al soms ferm door de modder moeten dabben!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

13-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zaterdag 11-10-2014.

Tegen onze gewoonte in op zaterdag vrij vroeg naar de toertocht vertrokken. Omdat later op de dag een vriend van Jari diens grasperk onder handen zou komen nemen! Gras dat een hele zomer niet gekortwiekt is kan enkel nog met een bosmaaier te lijf gegaan worden! En blijkbaar heeft die vriend zo af en toe een uitlaatklep nodig om zich af te kunnen reageren! Dus hadden we reeds om 9.30 u afgesproken bij de Sint-Jobse Pedaalridders om hun toertocht vanuit Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden! Het weer zag er redelijk uit, maar eens op de snelweg vielen er toch al enkele regendruppels! Een parkeerplek gezocht in een zijstraatje van de Sportveldenlaan en wanneer ik bezig was me klaar te maken zag ik Jari met zijn wagen rijden. Hij had evenzo rechtsomkeer gemaakt wegens geen plek meer op de parking bij het voetbalveld. Om 9.50 u waren we ingeschreven en konden we op pad.

Het vertrek verliep door een op de naast de voetbalvelden gelegen bossen doodlopende straat met een eerste singletrack in dat bos. We dienden een drukkere weg te kruisen op de grens met ’s Gravenwezel (Schilde). Aan de overkant troffen we reeds na 1,50 km een eerste splitsing tussen de routes van 15-45 km en van 25 km. Gekozen voor de langste toer. Op 2 km kruisten we de antitankgracht en reden door het bos over dolomieten paadjes en voorbij enkele kleine waterpoelen. Weer op de grens met ’s Gravenwezel reden we ter hoogte van het standbeeld van een kat de Ketelstraat in. Hier reden we op de met houten poortjes beveiligde paden in de bossen om de antitankgracht. Op 4 km kruisten we nogmaals de antitankgracht midden de bossen. Van 4,50 km tot 8 km reden we over een zeer lange vochtige bosweg die tussen de terreinen van de Golfclub Rinkven (Antwerp International Golf and Country Club) loopt. Het was er soms vrij lastig rijden over de hobbelige en vochtige ondergrond.

Een betonpad door het bos en de Koestraat langs de velden en het golfterrein leidden ons omstreeks 9 km tot aan de School voor Buitengewoon Secundair Onderwijs Kristus Koning. Daar stond een seingever om een veilige oversteek te waarborgen. 10.20 u. Ter hoogte van de school ging het weer de bossen in. Een bospad voerde ons voorbij de achteringang van het bosrijke schooldomein naar de Caterskapeldreef. Voor meerdere toertochten staat de achteringang open om een stukje van het privaat bos te kunnen opnemen in de tocht. De Broeders van Liefde zijn mountainbikers gunstig gezind. Ook in Lummen is zo’n school van de Broeders waar toertochten doorheen mogen komen. Deze keer was de poort dicht en ging het links een singletrack op in de richting van de Kleine Vraagstraat. Na een bospad kregen we op 11 km een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km. Voor de langste routes ging het de singletrack op die in de bossen achter Kristus Koning in de buurt van een bosvijver loopt. We bereikten de track die zich in de loop der jaren gevormd heeft op de zijkant van de lange en zanderige Kleine Vraagstraat in de richting van Westmalle. Op omzeggens 14 km bereikten we om 10.45 u een derde splitsing op het kruispunt met de Abdijlaan / Waterstraat, dit is de grote baan die Brecht met Schilde verbindt. We stonden omzeggens op de grens van de beide gemeenten met Westmalle. De reden dat er geen verkeer was werd snel duidelijk. De baan is dwars onderbroken voor de aanleg van één of andere leiding die ook door de bossen loopt. De 25 km ging rechtdoor richting Drieboomkensberg, voor de 45 km ging het rechtsaf over de Abdijlaan.

Even voorbij de werken doken we aan de overkant het Molenbos in. Een lange bosweg bracht ons naar Westmalle waar we op 17,50 km de achterzijde van de Trappistenabdij passeerden op de zijkant van het zeer zanderige pad. Als ik daar kom moet ik altijd aan Pater Winkelhaak denken! Dat moet een stokoude pater zijn die krom loopt van de reuma! Als de paters in het koorgestoelte rechtstaan zie je de mens gebogen staan in een hoek van negentig graden! Zou de oude mens een gelukkig leven gehad hebben binnen het klooster? Er lopen daar ook een aantal zwarte paters rond! We passeerden de reusachtige gloednieuwe stallingen achter de abdij en sloegen rechtsaf en linksaf. Een veldweg en een assenweg voerde in de richting van het in de bossen gelegen bezinningshuis Ter Dennen. 11.00 u. Net voor het bereiken van de bewoonde wereld van Westmalle ging het linksaf. Het asfaltbaantje dat we op een bepaald ogenblik insloegen kwam me onbekend voor tot ik het kruispunt met de volgende straat te zien kreeg. Want daar sloegen we linksaf de Heidemolenbaan in. Deze straat gaat even verder over in een grindpad dat regelrecht naar het Molenbos voert. We pikten er aan bij twee mannen die zelfs iets trager reden dan ons gewoonlijke tempo. In hun zog bereikten we op 21,50 km het Molenbos en sloegen er rechtsaf enkele lastiger sporen in. Deze brachten ons naar de bekende paadjes over de bulten, putten en wortels van Drieboomkensberg. Hier ligt een waar netwerk van singletracks waar alle lokale toertochten dankbaar gebruik van maken! Ondanks het feit dat ze er vochtig bij lagen waren de paadjes vrij goed te berijden. Met vier op een rij stoven we zo door het bos en voorbij het kruisbeeld aan de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos. De twee mannen moeten niet van de streek geweest zijn, want ze wisten niet waar ze op dat ogenblik reden, terwijl elke biker uit het Antwerpse deze plek herkent. Tot 23,50 km konden we ons hart ophalen tijdens dit mooie stukje van de toertocht!

Mijn vermoeden dat de bevoorrading op de open plek aan het kruisbeeld zou opgesteld staan bleek deze keer niet te kloppen. We verlieten Drieboomkensberg via de zandweg Oude Liersebaan en reden voorbij het kruispunt met de Heikantstraat ter hoogte van een privaat domein met enkele woningen. Zanderige wegen voerden ons door de velden weer in de richting van de Abdijlaan. Van 25,50 km tot 26,50 km reden we over het fietspad naast de Abdijlaan die we even voorbij de verkeerslichten kruisten. Daar troffen we tot 27,50 een volgende zanderige veldweg. Rond 11.30 u werden we daar door een fotograaf van de inrichtende club vereeuwigd. Die foto’s staan intussen online maar ik kan ons er niet tussen vinden. Jammer! Na de veldweg ging het een woeste singletrack door een strook bos in en tussen struiken en velden. Halverwege zijn we daar even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Er reden ons tijdens die korte stop toch redelijk wat bikers voorbij. Helaas begon het te regenen! Het redelijk gehavende spoor kwam op 28 km uit op het asfalt jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel wat we kruisten ter hoogte van Café Trapke Op. Een zijwegeltje bracht ons dan naar de Lochtsebaan.

We hadden ons al eens afgevraagd waar ze bleef, maar aan het Kapelletje van de Locht kwam dan toch de bevoorrading. Pas op 30 km, dus vrij laat. Niet dat we van de honger omvielen! Enkele mannen van de Pedaalridders zorgden er onder een tentje voor sportdrank, bananen, wafels en bijzonder lekkere cake met chocoladestrooisel! Omdat de regen intussen weer had opgehouden te vallen konden we er lekker van eten! 11.45 u. Aan de stop even gesproken met Petruske. Ik vermoedde ook de vrouw van Josk te herkennen en dat bleek nadien te kloppen. Bij aankomst beiden gezien. We reden verder over de Tilburgbaan richting bos waar we op 31 km een splitsing vonden tussen de 25 km en de 45 km. Voor ons ging het rechtsaf over een smal spoor tussen het bos en een weide. Dat paadje leidde ons naar de achterzijde van de kampeerplaats De Groene Linden. We passeerden het gebouw dat aan de Schotensteenweg ligt en reden een paadje op dat tussen bomen en struiken evenwijdig loopt met deze baan.

Eens daar voorbij kregen we een hobbelige zandweg voor de wielen die ons op onze stappen scheen te doen terugkeren. Het pad leidde ons naar de speeltuin van de bossen aan Tennis De Merel! Vanaf hier begon het koninginnenstuk van deze rit! We kregen zeer knappe bospaadjes en singeltracks voorgeschoteld, op een bepaalde plaats zelfs over een aantal uit de kluiten gewassen mij onbekende heuvels! Midden in het bos kregen we op 35 km een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km. 12.15 u. Wat minder fraai was is dat het sinds we de stop hadden verlaten zeer hard was beginnen regenen! Een echte stortbui was het! Daardoor dreven we onze snelheid op in de tracks die intussen goed nat waren geworden en vol plassen stonden. Daardoor was het ook uitkijken voor de wortels die door de regen glad waren geworden. Ondanks de stortregen beleefden we toch veel plezier op de paadjes door de bossen van De Merel en om de Tilburgbaan, een strook bos die zich situeert tussen het Kempens Kanaal en de Schotensteenweg, de baan die Schoten met Brecht verbindt. Elke keer wanneer we de Tilburgbaan kruisten en ik vermoedde dat het feestje gedaan was, doken we toch weer een strook bos in voor nog een portie tracks. Alsof er geen einde aan zou komen! Daardoor werd het parcours na de stop wat mij betreft het meest genietbare en amusante stuk van de hele tocht die daarmee in schoonheid zou eindigen, ondanks de kletterende regen.

Op 40 km kwam er dan toch een einde aan het feestje over de vele paadjes in de bossen aan De Merel toen we uit het natte bos tevoorschijn kwamen op het jaagpad van het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de woonboten. Even verder dienden we ter hoogte van het sas het kanaal te kruisen. Bizar was dat er een duiker aan het werk was in de sluis terwijl van op de kade twee mannen assisteerden! We reden dan op de andere oever over het grasspoor voorbij de bunker en de woonboten om rechtsaf het bos in te duiken en onze weg verder te zetten naast de omheining van een camping. We reden de onverharde boswegen Baan op Sas 2 en de Polderdreef in om zo de omgeving van de Kleine Vraagstraat te bereiken. Nog steeds in de gietende regen. Een drietal, twee mannen en een vrouw, dat we aan de stop al hadden gezien en daarnet langs de kant stond, reed ons weer voorbij.

Het verwonderde me van op 44 km nog een splitsing te krijgen tussen de routes van 25 km en van 45 km! Voor de lange toer ging het de al even lange onverharde Sint-Jobbaan in waar door de regen en de plassen die zich intussen gevormd hadden de modder ons om de oren vloog. Ik vertelde aan Jari dat ik daarstraks op Drieboomkensberg teleurgesteld was van door één modderig putje te hebben moeten rijden omdat mijn fiets en ik tot dan toe proper waren gebleven en er van dan af enkele modderspatten aan m’n fiets hingen! Je had ons nu moeten zien, zeiknat, onder de modder en onze fietsen helemaal smerig! Na de Sint-Jobbaan kwam de zeer mooie track die op een soort lage heuvelkam evenwijdig loopt met de onverharde weg. We kwamen, in het zog van het drietal van daarnet, toe in de Kleine Vraagstraat en reden rechtsaf het spoor in dat vertrekt vanaf een houten poortje. Dat leidde ons over enkele uit de kluiten gewassen en intussen glad geworden wortels in de richting van Klein Zwitserland. Een duo mannen stak ons in de gietende regen voorbij. In hun spoor reden we over het smalle paadje over enkele zandheuvels in de bossen achter de school Kristus-Koning.

We werden door de even zeiknatte seingever de baan over geholpen om zo opnieuw de Koestraat naast de golfterreinen te bereiken waar we daarstraks tegenliggers gezien hadden die de tocht allicht wel droog hadden kunnen beëindigen! Waar de straat op het bos stuikt waaruit we daarstraks gekomen waren, ging het rechtsaf een laatste natte singletrack in die ons op de rand van het bos weer naar de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan bracht. Doornat en met 49 km op het tellertje waren we omstreeks 13.15 u weer bij af. Het was een bijzonder mooie toertocht, vooral het gedeelte na de stop in de bossen aan De Merel kon mij zeer bekoren. Ondanks de regen bleven de paadjes goed berijdbaar en konden we redelijk vaart maken, alsof we nog hoopten van niet te nat toe te komen! Onze fietsen schoon laten spuiten, ook al ben ik geen liefhebber van een hogedrukspuit, maar de fiets zo smerig weer mee naar huis nemen leek me geen optie!

Nadat Jari droge kleren had aangetrokken zijn we in de kantine nog een hete kop soep en een frisdrank gaan drinken. Spijtig dat er van après geen sprake was omdat het er omwille van voetbalwedstrijden, onder anderen jeugd, zo druk was! De tent die bedoeld was om de fietsen onder te stallen werd door de ouders van de voetballertjes ook als schuiloord gebruikt zodat het overal drummen was! Mijn kletsnatte pak en met slijk besmeurde ledematen waren ook niet van aard om aan de rit een gezellige après-bike te koppelen! Na de toertochten van de komende weekends onder de loep te hebben genomen, Jari kan alles zien en doen met zijn magische smartphone, teneinde onze keuzes op elkaar af te stemmen, afscheid genomen. Want ik begon kou te krijgen in mijn natte kleren. Omdat ik het niet zag zitten van zo in de wagen te kruipen ben ik ter plekke onder de douche gekropen. Met de fietsbroek nog aan, zodat ik die meteen kon uitspoelen, evenals mijn sokken. Mijn voorbeeld werd al snel gevolgd door de volgende die binnen kwam. En de twee mannen die daarna nog binnen kwamen gingen zelfs geheel gekleed onder de douche staan! Toen ik weer naar buiten wou gaan was het opnieuw beginnen stortregenen! Dus even gewacht onder de tent alvorens de fiets op de fietsdrager te zetten. We waren tegen onze gewoonte in vroeg vertrokken op deze zaterdag, maar de hoop van een thuiskomst zonder veel opruim en nog een lange namiddag kon ik vergeten! Want het heeft heel wat werk gekost om alles weer zuiver te maken! Ondanks de regen had ik me zeer goed geamuseerd, zoals steeds met de bike en in het gezelschap van mijn beste makker.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

12-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-55-80 km) van WV Smeekens Chaam te Chaam op zondag 05-10-2014.

Het was geen gemakkelijke keuze voor deze zondag vermits er op diverse plaatsen tochten werden georganiseerd die de moeite waard waren. Onze keuze viel uiteindelijk op de toertocht van WV Smeekens in het Nederlandse Chaam (30-55-80 km). Ik wist dat ik deze toertocht ooit al gereden had, maar de plaats van de bevoorradingen kwam me danig bekend voor, alsof dat het gisteren was! Het kon achteraf gezien niet missen, want blijkbaar had ik deze toertocht vorig jaar in 2013 ook gereden en eerder al in 2010. Omdat wij onze tijd nemen om te rijden en uit ervaring weten dat men in Nederland nogal vrij snel de pijlen opruimt, waren wij om 9.00 u ingeschreven en gestart! Dat is heel wat vroeger dan wij gewend zijn. Daardoor was er nog heel veel drukte aan de start, het krioelde er van de bikers, en het was rijtje lopen aan de inschrijving. Het zenuwcentrum van de tocht bevond zich in de gebouwen van het bungalowpark RCN De Flaasbloem te Chaam. Vroeger vertrok deze toertocht vanaf een privaat erf van een hoeve.

We verlieten het bungalowpark De Flaasbloem via het kampeerterrein. De enkele mensen die daar een tent hadden opgesteld zullen niet snel zoveel fietsers hun tent hebben zien passeren! Grassporen over het terrein leidden ons naar een bos en we reden een hele tijd aan de buitenzijde van de omheining van het bungalowpark. Dat moet een enorm groot kampeerterrein zijn! Grassporen brachten ons naar de Baronie van Breda en dit landgoed zou een belangrijke constante worden in deze toertocht! We reden door dit domein over bospaden en grassporen, langs bossen en velden in onbewoond gebied tot zo’n 7 km van de start. De Baronie van Breda is een historisch land rond de stad Breda, dat in bezit was van de heren van Breda. Zij vormde niet de enige, maar was vanaf de zestiende eeuw in formele zin wel de belangrijkste en bekendste baronie in de Nederlanden, zeker nadat de zuster-baronie van Bergen op Zoom in 1533 tot een markgraafschap (markizaat) was verheven.

Van 8 tot 9 km troffen we mooie singletracks in het bos, reden we voorbij een ringwal-grafheuvel en volgden sporen door het gras tot we op 10 km op een betonbaantje toekwamen. 9.40 u. Nog een portie mooie singeltracks voerden ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 11,50 km van het vertrek en midden in het bos. Gekozen voor de langste route. Er volgde voor ons een lus over zandpaden nog steeds in de Baronie van Breda. We reden een knap stuk over het parcours van een zwarte vaste route met zeer leuke paden. Van 13 tot 14 km konden we genieten van een bijzonder mooi stuk met vele heuveltjes en bochten! Het was er leuk rijden over de zwarte route tot zo’n 17 km! 10.00 u. Eens dit stuk achter de rug reden we op een pad pal naast de afsluiting van vermoedelijk een militair domein. We reden dan op en af over enkele heuveltjes tot aan de tweede splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 19,50 km van de start. 10.10 u.

Na de splitsing kwamen er vanaf 21 km paadjes over een heidegebied. Het was daar vrij druk en dus eventjes in een treintje rijden! Omstreeks 23 km reden we over het strand rond een meer en kregen we zeer leuke paden tot aan de bevoorrading. Die stond opgesteld op de terreinen van Camping ’t Zand in Alphen en was vrij groots opgezet met een grote opblaasbare reclameboog, tentjes en zelfs partytafeltjes! Sportdrank, bananen en lekkere krentenbollen waren er te eten. Eigenlijk stillen die Nederlandse krentenbollen beter de honger dan de typisch Belgische suikerwafels aan de stops! Ik vroeg me af wat de bedoeling was van de kommetjes water die op de tafels opgesteld stonden, want dat had ik nog nooit eerder gezien op toertochten! Daarom één van de mannen van de organisatie aangesproken die in onze buurt stond! Dat water diende om uw bril schoon te maken! Even later merkte ik op dat de dame die voor de bananen zorgde niet meer of niet minder dan een collega was! En niet van de minste! Omwille van de drukte was me dat eerst niet opgevallen! Zij wist me te vertellen dat deze toertocht jaarlijks een 1500 deelnemers aantrekt! Dat was te zien aan de drukte daar! De pauze kwam op 26 km van het vertrek omstreeks 10.45 u! Aan de stop was meteen een splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km. Een bordje vermeldde dat de volgende stop op de route van 80 km voorzien was over 29 km. We reden langs de vijver weer weg van de pauzeplaats en verlieten zo ’t Zand.

We kregen niets anders dan knappe singletracks doorheen de bossen. Op 30 km werden we omstreeks 11.20 u op foto vastgelegd! Op 32 km bereikten we een asfaltbaantje. Eens daar voorbij volgden weer singletracks en bospaden, hier en daar afgewisseld met een grasspoor! Om 11.45 u klokten we 36 km af. Van 36 km tot 38 km kregen we enkele zeer mooie bospassages tot aan de splitsing tussen de routes van 30 km en van 55-80 km. Even verder kregen we dan toch een bekende te zien. Silverfokske had voor deze tocht gekozen in plaats van voor Langdorp in België omdat hij wat laat op was! Op 40 km meende ik al rijdend een strook slijk met diepe plas te kunnen overwinnen, maar dat was fout gerekend! Mijn wiel bleef in de dieper dan verwachte plas steken en ik viel langs de verkeerde kant om, namelijk deze waar ik nog vastgeklikt zat! Een duik in de modder en een langs de linkerkant besmeurd pak waren de logische gevolgen! Het modderfeestje bleef nog even duren tot aan de oversteek van een baan.

Op 41,50 km bereikten we opnieuw de Baronie van Breda omstreeks 12.15 u. We reden dan in een heidegebied en troffen op 45 km van het vertrek de splitsing tussen de routes van 55 km en van 80 km. 12.30 u. We waren gekomen voor de langste afstand en die zouden we dan ook rijden! Op 48 km dienden we een grote baan in het bos over te steken. Ik hoorde het geluid van een snelweg. Op het kaartje met de route is te zien dat we inderdaad nabij de snelweg E312/A58 reden nabij het knooppunt Sint-Annabosch naast het gelijknamige bos! Niets dan bospaden werden ons deel. Rond 50 km kregen we mooie tracks op de rand tussen bos en velden. We reden toen evenwijdig met een verhard fietspad door het Sint-Annabos. Op 51 km reden we eventjes evenwijdig met de snelweg over asfalt en een klinkerbaantje tot aan de tweede stopplaats in Ulvenout op 52,80 km van de start! 13.15 u. De bevoorrading was ondergebracht in de poort van een paardenstal in de Geersbroekseweg. Met bananen en krentenbollen zoals aan de eerste stop!

Minder prettig was dat we vaststelden dat de pijlen voor de langste route, die op deze plek een tweede keer zou passeren voor een derde bevoorrading, inmiddels al opgehaald waren. Bovendien was er niemand van de organisatie aan de stop die daar iets over zei! Er waren immers na ons nog bikers die toekwamen en aan de extra lus wilden beginnen en er was een biker die de lus net gedaan had en bij aanvang ook geconfronteerd was met reeds opgehaalde pijlen. Hij had wel nog een deel van de lus kunnen rijden! Het bordje dat meldde dat de volgende stop voor de 80 km zich 13 km verder bevond stond er nog. Die 13 km hebben we dus aan onze neus zien voorbijgaan. Achteraf hebben we wel horen zeggen dat dit het zwaarste gedeelte van de hele rit was! De tocht werd verder gezet door de tuin achter de hoeve om uit te komen in de Valkenburgseweg ter hoogte van het domein Valkenberg. Daar meldde een bordje dat er voor de 80 km nog 11 km te rijden vielen. De rekening klopte dus niet, want 53 + 13 + 11 = 77 km en geen 80 km! Mooie paden voerden ons naar het Ulvenhoutse bos wat we op 57 km bereikten. 13.40 u. Toen we door dit bos reden zagen we bikers met rugzakken op een pad rijden, allicht mannen die pijlen hadden opgehaald. Gelukkig kwamen ze niet achter ons aan zodat we rustig verder konden rijden.

In het bos staken we de Chaamseweg over om zo opnieuw de Chaamse Bossen te bereiken. In deze bossen hadden we al kort na de start gereden. Volgens de seingever ter plekke hadden we nog zo’n 7 km te rijden, wat de rekening wel zou doen kloppen. 14.00 u. Er volgden nog zeer leuke singletracks, zeker vanaf het bord dat de laatste 5 km aankondigde! Op 64 km passeerden we daarbij bij het verlaten van een bos het Weidebad Alphen-Chaam, aan de woekerende begroeiing te zien een in onbruik geraakt openluchtzwembad! Alhoewel even opzoeken op het internet me leert dat het zwembad pas op 31 augustus van dit jaar de deuren definitief sloot. Of hoe snel verval zich manifesteert! Korte tijd later waren we weer bij af in het bungalowpark De Flaasbloem. Om 14.20 u na 67 km. De afstand klopte dus uiteindelijk wel vermits we een lus van 13 km niet hadden kunnen rijden.

De bikewash, een soort wasstraatje met sproeiers waar je uw bike door kon rijden, was nog operationeel. Dat is wel leuk, ik heb het nog al gezien in Nederland, maar heel effectief is het niet als uw fiets goed smerig is! Het kaartje met noodnummer kon je inruilen voor een pannenkoek met honing. Jari had tegen de dames aan de pannenkoeken gezegd dat de pijlen te vroeg waren opgehaald en zij wisten te vertellen dat er wel meer mensen daarover hun beklag gedaan hadden! Als troostprijs kregen we elk twee pannenkoeken aangeboden. De laatste hamburger werd voor m’n neus verkocht, maar ik kon er ook binnen in de frituur van de camping voor terecht! We hebben dan nog even gepraat met één van de organisatoren tot het tijd was om huiswaarts te trekken. Ondanks het feit dat de tocht voor ons dan iets korter uitviel dan gepland, hadden we ons goed weten te amuseren en waren we zeer te spreken over het parcours dat bijna uitsluitend door de bossen voert! Een aanrader voor elkeen die van singletracks en bossen houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Hans Kunenborger (Hansdegebruiker) zorgde voor de route op Strava: klik hier!

Ook het filmpje hieronder is van zijn hand!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Chaam op 05-10-2014 door Hansdegebruiker

06-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 04-10-2014.

De startplaats van de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum kon ik me nog goed voorstellen. Een grote tent, een paardenmolen en een kraam voor Houtum-kermis en achter dat alles een grote parkeerweide. Niet ver van de watermolen van Kasterlee, een camping en feestzalen Den Eyck. Toen ik me stond klaar te maken kreeg ik twee ploegmakkers die de toer net achter de rug hadden te zien: Philippe en Davies. Dat was lang geleden! Davies was één van de drijvende krachten achter de Papegaai Bike Team zodat het bijzonder jammer was dat net hij omwille van gezondheidsredenen tijdelijk moest afhaken! Zo stilaan pikt hij de draad weer op en probeert nieuw leven in het team te blazen! Intussen was m’n fietsmakker Jari toegekomen. Een tijdje met iedereen staan praten, want er viel natuurlijk wel wat te vertellen, zodat we pas vlak voor sluitingstijd aan de inschrijving stonden! Om 13.50 u waren we op pad voor de tiende editie van de Houtumse Mountainbiketocht!

Het ging de veldweg naast de kermisweide in en over een paadje naast de Kleine Nete tot aan de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km. Die kwam op 3 km na de overtocht van het private erf van een hoeve. Op de Nete waren kajakkers actief. Er volgden zanderige wegen door de velden en door enkele stroken bos. Op 5,50 km troffen we een mooie droge singletrack om onmiddellijk erna de splitsing te krijgen tussen de 38 km en de 44 km. Gekozen voor de langste rit. Het ging een droge singletrack in die twee keren onderbroken werd door een lastig stukje over een weg met veel los zand. Tot 7,50 km konden we van dit spoor genieten. Op 8,50 km passeerden we een knappe bosvijver en volgden zanderige veldsporen tussen bomenrijen en langsheen maïsvelden. 10 km om 14.30 u.

Vanaf een veldweg, intussen op het grondgebied van Geel, ging het op 13 km een privaat pad in, zijnde een hobbelig graspad tussen bomen. We reden nogmaals voorbij een bosvijver en kregen van dan af een stevige portie zandwegen doorheen een bos tot we een stukje bewoonde wereld bereikten aan de Oudemolsedijk in Geel. 15,50 km om 15.00 u. We reden dan in de richting van de Watermolen van Kasterlee en staken daar niet ver vandaan de Nete over. Langsheen de Kleine Nete ging het tot aan een grote baan, de Geelsebaan, die we overstaken naar de Zaardenstraat in Kasterlee toe. 16,50 km. Diverse paden voerden ons in de richting van ’t Zand waar we plots uit het bos tevoorschijn kwamen in de strook die ten behoeve van de aanleg van de nagelnieuwe Noord-Zuidverbinding kaalgekapt werd. De nieuwe weg loopt hier onder de zandheuvels door een tunnel om het natuurgebied De Hoge Mouw te sparen. We kregen te maken met tegenliggers, dus hier maakte de toertocht duidelijk een lus!

Op 18 km kruisten we de Noord-Zuidverbinding om aan de overkant een singletrack te treffen die zich draaiend en kerend door het bos slingerde. De ondergrond was er poederdroog! Gedurende een dikke kilometer kregen we veel bochtenwerk voor de wielen om te arriveren in de wijk Goor. Daar kregen we een knap bospad van ongeveer 500 meter lang naast een soort kloof. Ter hoogte van de wijk Hukkelbergen konden we door een prachtig bos rijden over een smal paadje en volgde een klimmetje tot aan de blauwe vaste route. We vervolgden onze weg in de bossen tot aan de bevoorrading. Die was zoals de voorgaande keren ondergebracht in een met geelgeschilderde betonplaten opgetrokken onderkomen aan het Koningsbos wat dienst doet als kampplaats. De stop kwam op 21,50 km van de start en wij waren daar omstreeks 15.20 u. Zoals altijd was er genoeg keuze uit fruit en lekkers, dat alles verzorgd door dezelfde dames die er elk jaar weer op post zijn!

Na de bevoorrading kwam de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km ter hoogte van de onverharde bosweg Koningsbos in het gebied Hoge Mouw. Na de oversteek van de dwars door de bossen lopende Goorseweg kwamen we toe in het machtige beukenbos waar enkele hoge zandheuvels liggen waarover de blauwe vaste route loopt. Op 23 km kwamen we weer toe op de plek waar we daarstraks de Noord-Zuidverbinding hadden gekruist voor de lus door de Hoge Mouw en de stop. Nu reden we in de open strook tussen de tunnel en het bos in de richting van Kasterlee. Na nogmaals de Goorseweg gekruist te hebben, doken we opnieuw linksaf de bossen van de Hoge Mouw in om er te rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandhopen. Na een plezante singletrack kruisten we de Lichtaartsebaan en doken het Sint-Lutgaridswandelpad in. Aan het einde van de weg kregen we een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km op 25,50 km van de start.

We reden door het mooie bos van het natuurreservaat De Goorkes en door de onverharde paden waarlangs bij momenten buitenhuizen achter groen verstopt staan. Via het Boskabouterpad bereikten we opnieuw de plek aan het einde van het Sint-Lutgardiswandelpad waar we daarnet de splitsing hadden getroffen. Aldus reden we weer samen met de andere afstanden. 27 km. We vervolgden onze weg door het bos met de buitenhuizen en via het Ossengoor bereikten we de omgeving van de Hoge Rielen. Een onverhard pad op de blauwe vaste route evenwijdig met de nieuwe Noord-Zuidverbinding bracht ons tot de lage brug met kettingen (om te vermijden dat te hoge vrachtwagens onder de brug zouden rijden) aan de Beukendreef die daar onder de nieuwe weg duikt. 30 km. Via een onverhard pad ging het naar de Asberg en de Hazenberg waar we ter hoogte van een zanderig pad opnieuw voor de bossen kozen om er de singletracks te berijden. Na een lus arriveerden we opnieuw in de Hazenberg.

Al snel bereikten we een volgende strook bos waar we omstreeks 33 km vergast werden op een aantal zeer knappe singletracks met vele bochtjes en over heuveltjes. We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan over, schrokken ons aan de overkant rot door een hond die plots tegen de afrastering opsprong en reden naast de vervallen koterij de Bergakkers in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld! Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren op 37 km.

Op een bepaald ogenblik passeerden we een bruggetje waar een plakkaat stond waaraan allerlei door bikers op de vaste route verloren attributen waren bevestigd! Allerlei fietsonderdelen, zoals derailleurwieltjes, tandwielen, stuurplaatjes van wedstrijden, tot zelfs een aantal wielen toe! Vanaf daar volgden nog leuke singletracks in lokale bossen, onder anderen een bos vol verdorde bruingekleurde varens. Tot 40 km konden we genieten van een knap stukje van de toertocht! Waar het bospad uitgaf op een betonbaantje kregen we de eerste biker van de club te zien die gereed stond om de pijlen op te halen. Ze zullen met elkaar in verbinding gestaan hebben, want telkens wanneer we een bospad uit kwamen stonden ze ons op te wachten om de borden te verwijderen!

In de Boekweitstraat passeerden we het verlaten huis waar op een oprit een volledig overwoekerde auto geparkeerd staat. Toen ik ettelijke jaren geleden voor het eerst hier kwam rijden stond die wagen daar ook al! De struiken zijn intussen nog groter geworden! Op 42 km kwam er nog een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km. Voor de lange toer waren nog mooie singletracks weggelegd in een bos in het gehucht Isschot. Zelfs zeer mooie singletracks over heuveltjes op en af tussen de Waaiberg en de achterzijde van de sporthal Duineneind. Er volgden nog singletracks in het bos tot bijna aan de tent, een waardige afsluiter van de knappe toertocht. Via de Waaiberg arriveerden we weer in Houtum met 46 km op het tellertje omstreeks 17.20 u.

We hadden geen prijs met de tombola waarvan de trekkingen op geregelde tussentijdstippen gebeurde, zodat wie eerst vertrekt ook een prijs kan meenemen! Het kaartje met noodnummer kon ingewisseld worden tegen een lokaal Vlietbier. Het kraam daarvoor was al gesloten, maar we hebben ons glas toch binnen in de tent gekregen en ons nog een hamburger gekocht. We zijn dan buiten gaan zitten waar nog enkele deelnemers zaten naast veel helpers van de organiserende club. De kilte van de avond dreef ons tenslotte naar de auto en huiswaarts! Mooie toertocht en zoals altijd prima georganiseerd! Een aanrader voor wie van veel singletracks houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

05-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax