Tweede Halloweentocht nightride (17-30 km) van MTB De Wiekers te Wiekevorst op 28-10-2011.

Na de dagtaak en het afronden van de werkweek snel een boterham achter de kiezen gestoken en dan linea recta huiswaarts om de bike en de fietsspullen op te halen en naar Wiekevorst te vertrekken.  Alles viel mee deze avond, want overal kalm verkeer en geen files.  Het is ooit anders op een vrijdagavond.

Om 19.45 u was ik ter plaatse en vond ik een parkeerplaatsje voor een huis en onder een straatlantaarn.  Licht genoeg dus om de lampen op m’n fiets te monteren.  Me ingeschreven en aangesproken door een biker uit een delegatie van een club die nog op andere ploegmakkers stond te wachten.  Ik had al gemerkt dat ik hun aandacht had getrokken.  Van zodra ik “Suskewiet” op hun pakken zag staan, wist ik direct hoe laat het was, buiten vijf voor acht!  Dat kon niet anders dan Dirty Daddy zijn van de Slijkfretters uit Westerlo.  Spijtig dat ze hun mooie blauwe pakken van destijds ingeruild hebben voor een lichtere kleur!  Er was ook een Slijkfretster in hun midden!  Dat moet Vickster geweest zijn.  Na een kort babbeltje een berichtje gestuurd naar rubber-12 om m’n vertrek te melden, omdat hij misschien ook ging rijden, maar ik kreeg direct antwoord dat hij er niet in geslaagd was van nog te komen.  Misschien maar beter zo, want stel dat hij nog één of ander zou voorhebben de avond voor zijn afreis naar Afrika voor zijn deelname aan een tocht in Burkina Fasso ten voordele van broederlijk delen!

Om klokslag 20.00 u m’n fietske opgehaald bij de bewaakte parking en op pad, benieuwd naar wat De Wiekers voor ons uit hun hoge hoed getoverd hadden met hun tweede Halloweentocht.  De juiste weg werd al direct aangewezen door een met kaarsjes van binnenuit verlichte pompoen.  Zulke pompoenen zouden ons verder tijdens de rit nog op andere cruciale punten de juiste weg wijzen, terwijl ze op andere plaatsen opdoken in donkere bossen.  Het pad over een gemaaid maïsveld werd aangegeven door theelichtjes in glazen bokalen.  Enkele wortels en gevaarlijke stronkjes waren gemarkeerd met reflecterende verf.  Een met een oliejekker aangeklede pompoen stond naast het pad te spoken.  De eerste vijf kilometers bereden we tracks door weiden en enkele plezante stukken bos, afgewisseld met veldwegen en asfaltbaantjes.  Zo ging het richting Morkhoven.

Geregeld werd ik nog ingehaald door groepjes bikers, waaronder zelfs een groep van meer dan twintig rijders.  Als je zo’n groep ziet aankomen, dan heb je met al die sterke lampen de indruk dat er een vrachtwagen of trein op je afkomt!  Lagen de paden er tot dan toe lekker droog bij, ter hoogte van Heist-op-den-Berg werden we door de vettige en slijkerige Glazenstraat gestuurd.  Ik denk dat de pap afkomstig was van bouwwerken aan een huis in het begin van die zandweg.

Mijn kilometertellertje had het weer laten afweten na een kilometer of vijf, het batterijtje zal dan toch ten einde zijn, maar ik had het vervangen door een tweede exemplaar dat ik op zak had gestoken.  Ik vermoed dus dat enkele kilometers niet geregistreerd zullen geweest zijn!  Een tiental kilometer na de start werden we over een singeltrack gestuurd die zich met vele bochten door een loofbos slingerde.  De stammen stonden wel heel dicht tegen elkaar, zodat je op bepaalde plaatsen weinig ruimte had om je met je fiets door te wurmen.  Even verder stond een ruime bevoorrading met lekkere soep, sportdrank, bananen, cake en suikerwafels.  Een generator zorgde er voor de nodige energie om er de lampen te doen branden.  De groep Slijkfretters arriveerde toen ik mij aan het lekkers te goed had gedaan en zo kwam ik Vickster nog eens tegen.  De club viel wel op met in hun midden een kerel die voor de gelegenheid een pompoen over z’n helm had getrokken, deze zag er betrekkelijk zwaar uit, en dan heb ik het over de pompoen, en een collega die zijn helm en rug getooid had met kerstboomverlichting!  Wat mensen al niet uitvinden om opgemerkt te worden!

De soep van De Wiekers, een halve banaan, een stuk cake en een bekertje sportdrank hadden amper kennis gemaakt met mijn maag, of wij werden een maïsveld opgestuurd waar de zachte ondergrond er voor zorgde dat je er stevig diende te trappen om vooruit te komen.  De twee bikers die me ingehaald hadden gingen plots iets minder snel vooruit en een “oeps” van één hunner liet zien dat hier een tandje diende bij gestoken te worden!  Wie dacht dat het na de bocht gedaan was, werd al snel duidelijk gemaakt dat dit bijlange nog niet het geval was!  Zwaar naar adem happend bereikte ik dan toch weer de weg.  Maar niet voor lang!  Nauwelijks was de ademhaling weer wat tot rust gekomen, of we werden een dennenbos in gestuurd waar de track weer danig smal was en zich rond de boomstammen slingerde.  Aan het begin van het pad hingen een paar spoken in de bomen.  Jammer genoeg beschik ik niet over de nodige techniek om daar zonder voet aan de grond doorheen te komen!  Zo kort waren de bochtjes!  Een verlichte pompoen stond weer wat te spoken.  En het is de eerste keer dat ik tijdens een mountainbiketocht geconfronteerd word met matrassen op het parcours!  Enkele diepere putten op de track waren immers opgevuld met matrassen!  Daarover rijden gaf wel een vreemd gevoel!  En je ging toch de dieperik in als je er over reed!  Een plots vanuit het niets blaffende hond achter een draadafsluiting van een tuin deed de haren op m’n rug recht naar boven veren!  Na een plaspauze al m’n lampen eens gedoofd om vast te stellen dat het daar zonder licht verrekt donker was!  Ik was nochtans eerder op de tocht twee rijders gepasseerd die maar weinig licht mee hadden!

Verder vonden we op ons pad asfaltbaantjes en kregen we aantal tracks door weiden, velden en stukjes bos voor de wielen geschoven, waaronder een aantal leuke paadjes.  En steeds doken ze weer op, die vele verlichte pompoenen.  Toen ik in een straat met winkels in een dorpscentrum de batterijen van m’n lampen aan het vervangen was, vermits ik er voldoende bij heb kan ik ze even goed eens vervangen, stak de groep Slijkfretters met pompoen en kerstboom, me voorbij.  De weg was gemarkeerd met pijltjes waarop reflecterende strips waren aangebracht, bijwijlen met strips op bomen of palen.  Gevaarlijke punten of punten waar je diende af te slaan, werden gemarkeerd met een pompoen of met rode flikkerende lampjes.  Ik kwam op 27 kilometer, maar door het uitvallen van m’n tellertje heb ik er vermoedelijk een aantal niet geregistreerd, zodat we de beloofde 30 km gekregen hebben.  Er zou een splitsing geweest zijn, maar die heb ik niet opgemerkt!

Bij aankomst m’n lampen en spullen in de auto gelegd, m’n fiets toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte parking en in de kantine aangesproken door een biker die op jinba ittai stond te wachten, ten einde zijn na de nightride in Bergen-op-Zoom vergeten schoenen te recupereren.  Me bij deze mens aan tafel gezet en luttele ogenblikken later kwamen jinba en patje2 binnen.  Zij hadden de grote en aansluitend de kleine toer gereden.  Heroïsche verhalen over buitenlands trips kwamen samen met glazen edel vocht op tafel.  De mannen van een club die naast ons zaten waren al goed boven hun theewater, maar konden toch nog de link leggen tussen de papegaai op m’n trui en de verhaaltjes op het web!  Toen het aantal decibels van dit groepje rechtevenredig met de inhoud van de geledigde glazen begon te stijgen en de klok genadeloos het laatste uur van deze vrijdag in ging, heb ik afscheid genomen en was het tijd om weer huiswaarts te rijden.

Het was een leuk ritje dat het mee moet hebben van de sfeer die er gecreëerd werd.  Al die pompoenen uithollen, klaarleggen en doen branden moet toch wel wat tijd gekost hebben.  In ieder geval een plezante manier om op een vrijdagavond een lang weekend met een groot aanbod aan toertochten in te zetten!

Het verhaaltje over deze nightride kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!