Toertocht (15-25-35-45 km) van KFC De Vrede te
Wechelderzande op 15-10-2011.
Op deze zonnige zaterdag, na een korte nacht wegens de
nightride te Bergen-op-Zoom de avond voordien, en na snel wat boodschappen
gedaan te hebben, kwestie van iets eetbaars in huis te hebben, ook afgezakt
naar de Voetbalstraat in Wechelderzande.
Het was al filerijden hier op de grote baan en toen ik de Antwerpse ring
op reed waren daar twee rijstroken afgezet en was het daar ook aanschuiven
geblazen. In de richting Nederland was
het nog erger! Dus een knoop in mn
zakdoek gelegd om na afloop zeker niet langs de snelweg weer naar huis te
keren! In de lawaaierige kantine zaten
al veel bikers die de toer achter de rug hadden. Me ingeschreven en om 12.55 u zat ik op mn
fietske nadat ik een biker er op attent had gemaakt dat de start vlak naast het
voetbalveld was, want deze mens had dat niet gezien en reed daar te zoeken.
Twee kilometer verder doken we al een singletrack op en
vervoegden zo de rode vaste route.
Omstreeks vijf kilometer reden we over één van de nieuwe stukken die
onlangs voor deze route werden uitgestippeld.
Die nieuwe tracks liggen er nu toch al wat vaster bij dan kort na de
aanleg, ook al houd ik nu niet zo direct van al die wasbord-hobbels die deze
track rijk is. Dat is niet ideaal voor
de rug! Twee kilometer verder kwam de
splitsing voor de 45 km en kwamen we op een track van de vaste blauwe route die
zich door mooie bossen slingerde. De
herfstzon viel tussen de bladeren in de kruinen van de bomen die al last
beginnen te krijgen van de eerste kaalheid, nu de winter voor de deur
staat. Het tellertje klokte 13 km af
wanneer we de hoofdingang van de Lilse Bergen voorbijreden.
Ongemerkt kwamen we op de groene vaste route nadat we de
rotonde met de op- en afrit Beerse van de E34 rechts van ons tussen de bomen
hadden kunnen zien liggen. De groene
route bestaat uit een aaneenschakeling van eerder veldwegen, afgewisseld met
paadjes door loofbossen. Men rijdt hier
door een meer open landschap in tegenstelling tot de dennenbossen van bij de
aanvang. Op 19 km ging het de snelweg
over en aan de omgeving merkte ik dat het koninginnenstuk van de vaste route in
het verschiet lag. En inderdaad, een kilometer
verder konden we genieten van de bekende slingerende track in de buurt van het
golfterrein op de vaste rode route.
Eerst een treintje snelrijders laten passeren om deze geliefde track aan
mn eigen tempo te kunnen berijden. Ik
kreeg toch nog bikers achter me aan! Na
de track ging de vaste route vroeger rechtdoor, terwijl nu links afgeslagen
wordt om weer een mooi smal paadje op te gaan met halverwege een hoge bult,
waarna men de Achtzalighedenboom te zien krijgt. Als men er tenminste niet achteloos
voorbijvliegt zoals mijn voorganger!
Prijsvraag van deze week: waarom heet die boom zo? De eerlijkheid gebiedt wel te vertellen dat
er intussen al een aantal zaligheden zijn afgestorven! Niets of niemand heeft het eeuwig leven,
zelfs niet met zon naam! Omdat ik weet
hoe je weer aan het begin van de koninginnentrack kunt geraken, op mijn stappen
teruggekeerd om er nog eens een tweede keer van te genieten. De biker die in de buurt van de
Achtzalighedenboom op de grond was gaan zitten om aan zn bike te kunnen
prutsen, was intussen verdwenen.
Na nog een stuk van de groene route voor de wielen te hebben
gekregen, kwamen we weer op een nieuw stuk van de rode route waar een
singletrack is aangelegd met bultjes en korte bochtjes. Daar is iets meer techniek voor vereist om
geen voetje aan de grond te moeten zetten wanneer men om een boomstam heen moet
draaien. We doken het struikgewas in om
in een bos te komen naast een gracht en passeerden het hutje aan de vijver, de
klassieke plek waar de toertochten in deze streek hun bevoorrading
opstellen. Niets van dat deze keer, er
stond enkel een koets met twee paarden en een echtpaar menners. We maakten een lusje en kwamen een tweede
keer voorbij de vijver gereden. Mijn
tellertje gaf 27 km aan. Zelfs rekening
gehouden met de extra kilometers die ik gemaakt had, was ik al over halverwege. Waren de paden die we tot dan toe voor de
wielen hadden gekregen me vrij bekend van de vaste routes en uit andere
toertochten, nu doken we een onbekende track in. Die slingerde zich door een loofbos om
tenslotte weer uit te komen aan de voetbalvelden van aan de start. Die mannen van de voetbal hebben het wel goed
bekeken van hun bevoorrading op te stellen in de buurt van de start. Dat bespaart een hoop verhuis van materiaal! Er konden bananen, partjes appelsien, koeken
en sneden cake gegeten worden. Er
stonden nog andere bikers en er kwamen er tijdens mn pauze nog toe. Ik was zeker niet alleen op pad in de bossen,
want ik schat over de gehele rit toch wel ingehaald te zijn geworden door een 60
tot 80 bikers. Ik ben de tel
kwijtgeraakt! Voor mij kwam de stop op
30 km.
Het gedeelte van de toer na de rust was voor mij het meest
interessante omdat ik over onbekende paadjes kon rijden en er geen gebruik
gemaakt werd van de paden van de vaste routes.
Het begon al vrij snel met een plezante over en weer slingerende track
door de bossen, alwaar ik het gezelschap kreeg van een jonge vrouw op de
bike. Intussen was ik zon 35 km
onderweg. We werden verder door de
bossen geloodst over een afwisselend parcours van smalle tracks en bredere
wegen. Het geluid van wagens verried dat
we de E34 naderden. We reden er over een
track vlak naast de snelweg. Op 37 km
via een brug de snelweg over om het grondgebied van het Kasteeldorp Vorselaar
binnen te rijden en weer een mooie track in het bos voor de wielen te
krijgen. En er waren nog steeds veel
andere bikers onderweg, geregeld haalden groepjes me in. Volgde weer een mooie track doorheen de
bossen met heuveltjes op en af om dan een breder bospad op te gaan dat overging
in een veldweg en uitkwam op de plek met de 14
kapelletjes. Ik ben daar ooit eens
beland toen ik hier enkele jaren geleden in het wilde weg in de buurt was komen
rijden. Mijn tellertje gaf bijna 43 km
aan, dus het einde moest zo stilaan in zicht beginnen komen.
Het parcours bracht ons over bos- en veldwegen voorbij het
motorcrossterrein van Lille waar je in de verte die kerels met hun motos over
de bergjes zag vliegen. Het
motorengeronk weerklonk in de omgeving tot we weer het bos in doken. Er reed een hele tijd een biker achter me aan
op zon honderd meter afstand. Een
asfaltbaantje bracht ons weer in de richting van de snelweg E34 waar een groot
bord de afrit Lille aankondigde. Even
verderop kondigde een klein bordje voor ons de laatste drie kilometers
aan! En zelfs op dat laatste stukje
kregen we nog leuke tracks te berijden in de bossen en passeerden we De
Zevende Hemel, een gebouw met bijhorende stalling, een soort
ontmoetingsplaats. Doordat ik er even
halt hield, kon de biker die al een hele tijd een eind achter me reed, me
bijbenen. Er passeerde nog een groepje
mannen en vrouwen. Snel aangepikt en mee
de grote baan overgestoken. We reden het
kerkhof voorbij en dat was het sein dat we dra weer aan de voetbalterreinen
zouden zijn. Ik had in totaal 52 km
gereden.
Geen gebruik gemaakt van de bikewash. Binnen in de kantine drie flesjes ijsthee
soldaat gemaakt en een broodje kaas naar binnen gewerkt! Op de velden waren tegelijkertijd twee
voetbalwedstrijden aan de gang. Nog
bijna een uurtje blijven uitrusten met het gedacht van jinba ittai nog te
zien. Hij moest vandaag werken, maar zou
nog net voor sluitingstijd proberen te starten.
Geen jinba te zien gekregen.
Terug naar mijn auto die geparkeerd stond in een nette straat met keurig
onderhouden voortuintjes, voor hetzelfde huis waar ik een aantal jaren eerder
al eens was komen parkeren. Het was niet
nodig geweest, want de grote parking voor de voetbalvelden blijkt nu netjes
aangelegd te zijn met een gloednieuwe toegangsweg. Via de secundaire wegen naar huis
teruggekeerd en geen last gehad van de files op de snelwegen rond Antwerpen!
Mooie toer, waarbij in het gedeelte voor de rust bijna
uitsluitend de paden van de vaste routes worden aangedaan. De tweede kleinere helft komen minder bekende
paadjes aan bod. Veel afwisseling, veel
bos, veel off-road en een prachtig herfstweer!
Dit verslag is ook te lezen op mtb-you
en op mountainbike.be!
Op de foto: de 14 kapellekens te Vorselaar.
|