Camba-toertocht (25-45 km) in samenwerking met MTB Club De Joker’s te Genk en ten voordele van Begeleidingscentrum Ter Heide.

Ondanks het feit dat er op deze zondag ook toertochten waren dichter bij huis, toch naar Genk afgezakt om deel te nemen aan de Camba-toertocht ten voordele van Begeleidingscentrum Ter Heide in samenwerking met MTB De Joker’s. Dat was ook nog eens de gelegenheid om samen te rijden met Nidecker, een fietsmakker uit m’n omgeving, die kort na onze kennismaking, zijn ware liefde vond in het verre Hasselt. De ware liefde bestijgt thans mee de mountainbike en vergezelt hem op zijn pad door bos en velden. Meer nog, Misses Nidecker is zelfs werkzaam op de plek waarvoor deze benefiet bedoeld is en steunde met haar inspanningen dus haar eigen werkgever! Thuis goed op tijd vertrokken voor een autorit van ruim 90 km en daardoor iets vroeger dan voorzien op de plaats van afspraak. Die bleek zich te bevinden aan een bedrijf in een industriezone waarvan de naburige bedrijven hun terreinen hadden opengesteld als parkeerplaats. De metalen constructies waartegen je uw bike kon plaatsen waren allemaal omwikkeld met plastieken verpakkingsmateriaal om schade aan de fiets te voorkomen. Dat moet al een heel werk geweest zijn. Me ingeschreven even over halftien en binnen gewacht op de medebikers. Bij de inschrijving kreeg je een mooi stuurplaatje en een plastiek kaartje met het noodnummer, na afloop in te ruilen tegen een T-shirt.

Gedrieën even over tienen vertrokken, maar attent als hij is, stopte Nidecker al direct aan de man die met een doos in de hand, de inschrijvingsbewijzen in ontvangst nam en iedereen een goede rit wenste. Want daar stonden twee jonge kerels, waarvan één problemen had met remplaatjes van de schijfremmen van z’n bike. Ondanks zijn verwoede pogingen kon het probleem niet opgelost worden. Hopelijk hebben die twee jongens nog hulp kunnen krijgen bij de organisatoren en zijn ze alsnog kunnen starten. Het is immers jammer van de moeite te doen van te komen en dan niet te kunnen vertrekken wegens technische problemen. Dat alles maakte dat wij pas om 10.20 u goed en wel op pad konden gaan. Maar op zo’n mooie zonnige zondag hoef je niet op de klok te kijken!

We doken onmiddellijk de bossen in achter het industrieterrein, naast de afsluitingen achter de bedrijven en dan ging het naar links een track op die ons doorheen een bos met statige loofbomen loodste. Het zien van een aantal vakantiehuisjes aan de rand van dat bos, deed een belletje rinkelen! Hier was ik onlangs nog gepasseerd, maar dan komend van de andere kant, was zelfs verkeerd gereden door een slecht geplaatst pijltje en op m’n stappen moeten terugkeren om een door gevallen bladeren bijna onzichtbare singletrack te moeten nemen over de helling van een heuvel! Ik had dat vermeld in m’n verhaaltje! Mijn grijze cel even aan het werk gezet om te achterhalen tijdens welke toer dit kon geweest zijn! Bingo! Het was de Ter Dolen Fietshappening vanuit Helchteren! In ieder geval rijd je op die plek door een prachtig bos. Even verder passeerden we een uitloper van de zwemvijver van Hengelhoef en reden we over een track op een soort heuvelrug tussen de bomen, met links de zwemvijver en rechts in de diepte een gracht en een drukkere baan. De geluiden van rond de zwemvijver spelende kinderen bleven thans afwezig, nu zij de vakantie weer hebben moeten inruilen tegen de schoolbanken. Het tellertje toonde 5 km.

Vrij kort na de start werden we aan een zanderige heuvel op de gevoelige plaat vastgelegd. Door de zanderigheid en de plotse ophoping van bikers, was het voetje aan de grond. De fotograaf moet ook een goed oog voor esthetiek en schoonheid gehad hebben, want hij ving enkel Misses Nidecker in zijn lens! En hij maakte ook een mooie foto van zegge m’n forumvriend Bruce Wayne in het gezelschap van zijn bikemaat Mr. C. Onlangs elkaar nog gezien tijdens de marathon in Overpelt en nu hier, toen ik plots de mij bekende stem van de vleermuis achter me te horen kreeg! Maar Batman is te snel voor een ouwe Papegaai!

Via een brede rijweg passeerden we de ingang van Hengelhoef om dan rechts weer off-road te gaan over verharde paadjes en tracks in de bossen. Misses Nidecker reed netjes tussen haar twee metgezellen in, den deze achteraan, zodat ik geregeld nog de hete adem voelde van snellere kerels die toch hoffelijk hun kans om voorbij te steken afwachtten! Na tien kilometer kwam ik weer op bekend Ter Dolen-terrein toen we het natuurgebied De Teut in doken en onze evenwichtskunsten op de proef werden gesteld wanneer onze fietsbanden het mulle zand doorkliefden. De heide zag er op deze plek wel niet purper uit, maar de omgeving heeft toch wel een apart uitzicht. De grond was overal droog en goed te berijden. Op een bospad reden we achter een moeder met haar dochtertje. De bos- en bladgrond vol dode dennennaalden gaf op de tracks de indruk dat je in een bloempot reed, zeker op de plaatsen waar minder frequent gereden wordt en de voorgangers de grond met hun wielen hadden losgewoeld. Gelukkig kregen we op deze bloedhete oktoberdag na een grijze zomer de koelte van de bossen er gratis bovenop!

De tocht voerde ons richting Zonhoven. De bevoorrading kwam daar na 20 km en er lagen nog redelijk wat fietsen in het gras waarvan de berijders zich te goed deden aan bananen, appelsienen, koeken en wafels. Onze aandacht werd er getrokken door een aantal rijders, mannen en vrouwen, die erg professioneel uitgerust en gekleed waren, met helm en bril inclusief, maar waarvan de dracht van een paar beenstukken, als netkousen zonder jarretellen en met een bloot bovenbeen, aantoonde dat het eerder gelegenheidsbikers waren. De dame die haar beenstukken op deze bizarre wijze had aangetrokken, zou zangeres Zohra geweest zijn. Er is nochtans een redelijk verschil tussen een mountainbiketocht en een potje paaldansen! Alhoewel je daar ook kan aan twijfelen, het logo van de mannen van Secret Trails in gedachten! Voor wie dat niet kent: een paaldanseres die zich rond een voorvorkpoot slingert! Nadien viel mijn eurocent dat ik ergens gelezen had dat een aantal BV’s van onze welbekende televisiekanalen hier hun opwachting kwamen maken. Ze hadden wel zeer mooie fietspakken aan, in zwart met oranje. Maar ja, zo’n pluimgewichten ogen zelfs mooi in een jute aardappelzak! Steek een nijlpaard zoals ik in zo’n kostuum en het lijkt nergens op! Anderen moeten daar ook zo over gedacht hebben, want toen het groepje vertrok, gingen er direct een aantal mannen achter aan! Dat zal wel niet voor die pakken geweest zijn zeker? En ineens waren de meeste fietsen van het grasveld verdwenen.

Na de stop volgde een zeer mooi en amusant stuk over de open heide. Doordat ik een groepje snelrijders had laten passeren, mijn ingewanden geconfronteerd werden met het aanbod van de bevoorrading, mijn aandacht getrokken werd door een immense diepe, zanderige put alwaar een wandelaar met hond vertelde dat op die plek cyclocrosswedstrijden werden gehouden en ik af te rekenen kreeg met een aantal kuitenbijters over kwistig van los zand voorziene paadjes, raakte ik meteen achterop! Man, man, heb ik moeten trappen om Misses Nidecker weer bij te kunnen benen! Om dan nog met afgrijzen te moeten vaststellen dat zij wortels naast boomstammen overschrijdt waar ik begin te stuntelen als een bejaard konijn met Nordic-walking-stokken, bang om letterlijk op den Teut te gaan! We slaagden er zelfs in van twee zwart-oranje mannen van het BV-team in te halen en deze hebben gedurende vele kilometers in mijn wiel gehangen. Tot ze er op een bepaald ogenblik naar het einde toe toch in slaagden om ons weer te vloeren.

Toen we bij het beklimmen van een brug over de snelweg onze voorrijder volgden over het krakkemikkige voetpad in plaats van de fietsstrook te nemen, en daarbij de takken van de bermbegroeiing in onze tronie gekatapulteerd kregen, met het risico van van de hoge stoeprand te vliegen, wist deze snoodaard te melden dat we hem niet noodzakelijk hadden hoeven te volgen! De plaats waar we dan de baan over moesten kwam me bekend voor! Zo ook de heuvelrug waar we over reden. Daar was ik ooit met dichtgeknepen billen steil naar beneden geraasd over een helling vol grind, denkend dat mijn laatste uur geslagen was. Om gelukkig dan toch niet overkop te gaan! We bevonden ons namelijk aan de voet van de mijnterril van Winterslag. Deze keer was er geen toestemming verleend om de terril te mogen beklimmen, niet dat ik daar zo verdrietig om was. Maar anderen hadden deze speeltuin waarschijnlijk wel graag betreden! We gingen er dus rakelings omheen, over een track die de moeite waard was, tussen laag struikgewas en bomen. Met de hete adem van de twee zwart-oranje BV’s in mijn nek! We kregen de torens van de mijnliften te zien, evenals de gebouwen van destijds, sommigen gerenoveerd, anderen in staat van verval. Verder voerde de tocht ons doorheen de vele bossen en open plekken die deze streek rijk is. Meer naar het einde toe kwamen we weer in het vaarwater van de Ter Dolen-tocht toen we hoog onder een snelwegbrug en over een grote open plek reden, vol stronkjes van recent gerooide bomen. Zelfs na het bordje dat de laatste vijf kilometers aankondigde, kregen we nog plezante paadjes aangeboden. Om dan weer via het bos achter het bedrijventerrein de plek van Camba te bereiken en een punt te zetten achter deze puik georganiseerde tocht.

De stapel T-shirts was al flink geslonken, maar toch elk nog gevonden wat we graag hadden willen hebben! Niet dat ik dit noodzakelijk vind, maar er zal wel een sponsor achter schuil gaan die deze zaken ter beschikking stelt. Een fris drankje, broodjes kaas en een stuk gebak gingen vlot naar binnen. Achteraf in Hasselt nog een stuk aan deze après gebreid met een wandeling in het gezelschap van het huisdier Blacky-Killer, een vinnig mormeltje dat zijn naam toch wel gestolen heeft, wegens noch zwart noch dodersinstinct hebbende. Een drankje in de Kwaakvos en een pizza bij de plaatselijke Turk sloten de dag voor mij dan af! En dat alles omdat Misses Nidecker vandaag jarig was! Ik hoop alleen dat ik daardoor geen roet in het eten van m’n bikemakker heb gestrooid. Hij had misschien andere plannen op de verjaardag van z’n groene blaadje? Met op deze zonnige oktoberdag in m’n hart de gedachten aan een, weliswaar bejaarde, kameraad, werkmakker en bondgenoot die helaas vrijdagavond is overleden na gedurende 25 jaar deel uitgemaakt te hebben van mijn dagelijkse leven en aan wie ik m’n avonturen van op de bike niet meer kond zal kunnen doen. Ook dat is ’t leven! Jammer, zeer jammer!

Je kan het verhaal ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Op de foto's: de vijver van Hengelhoef, De Teut en de mijn van Winterslag!

Camba-toertocht te Genk op 02-10-2011 by Fons Moors (deel 3)