Toertocht (16-25-32-40-50) van de Midweek Specials te Merksplas op 29-10-2011.

Voor deze zaterdag was het een moeilijke keuze tussen de toertochten in Leopoldsburg en Merksplas.  Het is de tweede geworden, wegens dichter bij huis, zodat ik iets later kon vertrekken na een korte nacht na de Halloweentocht in Wiekevorst de avond voordien!  Het was trouwens ook nog eens plezant van te biken in de streek waar ik een jaar of vijf mijn eerste lokale ritten reed en mijn tong op de tenen hing als ik van Hoogstraten naar Wortel bolde!  De locatie van de start was nog steeds aan het Gildelokaal waarnaast nu de gloednieuwe sporthal staat.  Er zijn nu blijkbaar ook een degelijke toegangsweg en parking aangelegd, evenals nieuwe paden en afsluitingen, zodat niet meer dient geparkeerd te worden in een stoppelveld even verderop.  Dit stoppelveld en de oude toegangsweg waren voor de getrouwe deelnemers afgesloten met linten!  De auto toch maar op mijn klassieke plekje voor een huis in de straat gezet.  Wegens de vernieuwingen was het voor mij even zoeken naar de start op het sportterrein!

Na het inschrijven een kennis van de inrichtende club gegroet die achter de toog stond te tappen en om 12.45 u van start gegaan na m’n bike opgehaald te hebben uit de bewaakte parking die evenmin nog op dezelfde plek stond.  Zoals gebruikelijk voerde de tocht ons over het bruggetje in het park van Merksplas en over een singletrack door een grasstrook naast bossen richting de Lochtenberg en werden we door seingevers de gevaarlijke baan Merksplas-Hoogstraten over geholpen.  Daarna bereikten we de bossen in de buurt van de camping en KMO-zone Molenzijdse Heide en werden we via het privéterrein van een firma naar het park en de bossen geleid die achter de waterloop “De Gracht” gelegen zijn.  Ook hier was het parcours gewijzigd, de oude afslag door een lint afgesloten, en werden we nu over zandhopen gestuurd die er al van vroeger op een privéterrein liggen, maar waar men met een bulldozer een pad had over uitgegraven.  Daarna volgde een mooie track met draai- en keerwerk door de bossen, waardoor je de achteropkomende bikers een aantal keren te zien kreeg!  Het tellertje klokte 5 km af.

Van 5 tot 10 km kregen we een stuk van de mooie singeltrack naast “De Gracht” voor de wielen.  Die maakt deel uit van de vaste route die naast deze waterloop ligt en de grens vormt van de bossen van Merksplas-Kolonie.  De bossen droegen hun prachtige herfstkleuren.  Het parcours lag er zeer droog bij, zelfs de klassieke natte stukken.  De heuveltjes die aan de andere kant van de gracht liggen, een voormalig crossparcourtje, werden niet geschuwd.  De grootste bult werd zelfs twee keren meegenomen, daarna ging het de grote vijver voorbij en volgde de eerste splitsing.  Voor de langere afstanden ging het de baan Merksplas-Rijkevorsel over, met nogmaals dank aan de seingevers die daar vele uren gestaan hebben, en pikten we het volgende stuk van de track naast De Gracht mee.  Ook daar alles superdroog!  Een snel kereltje voorbij laten steken op het smalle paadje.  De track geeft uit op de brede dreven die door de uitlopers van Merksplas-Kolonie gaan tussen de plantvakken van een boomkwekerij op de grens met Beerse.

Van 10 tot 12 km deden we het uiterste tipje van de Blakheide op de grens van Rijkevorsel en Beerse aan waar de paadjes zich door de dennenbossen slingeren.  Ik weet hier nog leuke paden verscholen liggen waarvan sommigen eigenlijk niet mogen bereden worden, maar als local kan je de verbodbordjes omzeilen!  We passeerden de manege Blakheide over een pad in de bossen dat jammer genoeg recentelijk geasfalteerd werd zodat de paardrijders de manege met propere wielen kunnen bereiken!  Daarna weer door twee mannen voor een tweede keer de baan Merksplas-Rijkevorsel over geholpen om de track op een heuvelrug op gestuurd te worden en even verderop de vaste route weer te vervoegen.  De wortel die me altijd de das om doet, deed dat nu weer, en laat net op dat moment een treintje snelheidsduivels achter me hangen, hetgeen me al zenuwachtig had gemaakt!  Hun denigrerende opmerkingen hadden ze voor zich kunnen houden!  De mooie track voerde ons door de prachtige bossen en ook hier lagen de klassiek natte stukken er uitzonderlijk opgedroogd bij.  Ei zo na had ik een collega die er op eigen houtje aan het biken was niet gezien, want het ging lekker snel vandaag op de mij bekende paden.  Aan de slagboom werd ik voorbijgestoken door een treintje snelle jonge gasten.

Van 12 tot 17 km ging het dan over een brede assenweg, de Zandweg, richting Bolk te Rijkevorsel om daar naar rechts de Papenvoort in gestuurd te worden, eerst asfalt, overgaand in zand.  Ook daar weet ik enkele mooie alternatieven liggen die vroeger al wel eens door “natuurliefhebbers” met afgezaagde boomstammen werden gesaboteerd om de toegang te bemoeilijken.  De plaatselijke veehouder is bezig met de bouw van een derde grote stalling!  Vroeger stond daar langs die kant helemaal niets van gebouwen!  Helaas!  We werden nogmaals door vriendelijke mensen de baan Merksplas-Hoogstraten over geholpen om aan De Diepte richting Wortel-Kolonie te worden gestuurd over assenwegen die zich doorheen een open landschap van weiden en velden slingeren.

Aan de toegang tot de bossen van de Kolonie ging het dan rechts de singletrack op die verscholen ligt in het groen om via de brede dreven waarop zich in de loop der jaren tracks hebben gevormd, richting een stuk van de groene vaste route te rijden.  Op deze tracks zit wel wat oud steenpuin in de grond waarover het dokkeren geblazen is.  De beloning is het mooiste en technische stukje op de groene route, met smalle tracks die de biker met veel bochtjes door een mooi stuk dennenbos voeren.  Dat bos is intussen toch wat hersteld na de vreselijke ravage die er enkele jaren geleden door een storm werd aangericht.  Midden dit bos stond de bevoorrading, op 22,5 km na de start!  Wafels, koeken, bananen en sportdrank stonden er op het menu.

Na de stop konden we nogmaals draaien en keren over het tweede stukje op de vaste groene route om via een pad vol stenen uit te komen aan Staakheuvel, een gehavend klinkerpaadje, om zo richting de dreven in de buurt van Bootjesven gestuurd te worden.  Aan het begin van zo’n dreef  was een splitsing voor de 40 en de 50 km.  De kleinere afstanden werden naar rechts in rechte lijn naar het Grenspad gestuurd, de grotere afstanden reden voorbij het mooie Bootjesven, naast de mangroven van een indertijd onder water gezet bos, om aan het Grenspad een tweede splitsing te treffen tussen de 40 en de 50 km.  De lange toer op en het immer zanderige Grenspad bedwongen op de grens van het Belgische Minderhout en het Nederlandse Castelré.  Het bekende trackje naar rechts op en dan een zandweg in, richting de Rode Weg, om daar weer de bossen in te gaan op Nederlands grondgebied, overgaand in open veld.  Om daarna via een lusje tussen de Rode Weg en het Grenspad, doorheen enkele jaren geleden herverkavelde natuurgebieden, weer aan de plek van de tweede splitsing te arriveren en het parcours van de 40 km te vervoegen.  Vervolgens ging het langsheen het mooiste stukje van het bosrijke Grenspad, achter Bootjesven, en waarover ook de vaste route loopt, om tenslotte de route van de kleinere afstanden weer te vervoegen op de plaats waar enkele zandwegen uitkomen op de Rode Weg, de baan die Minderhout met Baarle-Hertog verbindt.

Een stukje via de Rode Weg en langs een boom op een plek waar autocrosser Erik Kokx uit Baarle-Nassau, op 20 september 2011 is verongelukt, om dan naar rechts een zandweg in te gaan richting de Achtenrijthoeve op de grens van Merksplas en Zondereigen.  Deze zandweg lag er zeer droog en zanderig bij.  Bij slechte weersomstandigheden is het hier echt ploeteren en sukkelen geblazen.  Ik ben hier ooit komen rijden bij slecht weer en hoor nog altijd een andere biker roepen “dat het precies een echte veldrit was”!  In de Achtenrijthoeve ging ik vroeger al wel eens een boerenijsje eten toen ik hier met een kameraad lokale ritjes kwam rijden.  Door het feit dat hij nu kleine kinderen heeft en ik hier niet meer tijdens de weekends verblijf, behoort dit deel van ons leven intussen helaas tot de geschiedenis.  Maar ik blijf hem dankbaar dat hij me indertijd bijna letterlijk bij het nekvel naar de fietsenwinkel gesleept heeft en zo voor mij een nieuwe wereld deed opengaan!  Aan het kruispuntje verderop ging het de betonbaantjes op richting de verffabriek Reva om in de bossen om de Reva weer een mooi stukje op te pikken van de groene vaste route.  Enkele andere bikers staken me op de paadjes voorbij.  Intussen was na een grijze start de zon beginnen schijnen en kwamen de bomen in hun herfsttooi pas goed tot hun recht.

Assenwegen in een winderig open veld voerden ons dan tegen de richting van de vaste groene route in weer richting Merksplas waar we na 40 km de streek rond Kromven bereikten om aldaar weer de bossen in te duiken met als enige gezelschap sporadische wandelaars met hun hond.  Voor mij begon dan het meest interessante stukje van de rit, vermits de paadjes die ik tot dan toe gereden had, voor mij bekend terrein waren.  Tussen de 40 en de 48 km deden we de prachtige bossen in de omgeving van het Zwart Goor aan, waar we soms vrij lange paadjes voor de wielen kregen en dit aan de beide kanten van de drukke baan Merksplas-Weelde alwaar twee seingevers hadden postgevat om de bikers veilig te doen oversteken.  Met nogmaals dank om daar een hele dag te komen staan!  Nu begon de vermoeidheid zich toch te laten gevoelen.

We kwamen weer uit de bossen tevoorschijn op een asfaltbaantje, om de laatste twee kilometers aan te vatten die ons weer door het park naar de sporthal voerden.  Er waren nog heel wat deelnemers in de zaal die na de rit genoten van een drankje en een babbel, maar ik kon geen bekenden spotten.  Zelf nog even uitgerust.  Van de bikewash en de douches geen gebruik gemaakt na een propere rit.  Ik was immers zinnens om ’s avonds de Halloweentocht in Bonheiden nog te gaan rijden!  Daar kon ik nog ruim op tijd rechtstreeks vanuit Merksplas geraken!  Na een leven zonder sport is het nu toch wel ver gekomen van twee ritten op een dag te doen!  Ik heb immers nog heel wat verloren jaren zonder bike goed te maken zo lang ik nog in staat ben om te rijden!  Ik heb met volle teugen genoten van nog eens een toer in de bakermat van mijn bikend leven, in de streek waar ik door een kameraad op sleeptouw werd genomen en waar ik mijn eerste lokale ritjes reed alvorens aan toertochten te beginnen deelnemen.  De organisatie in Merksplas was weer af tot in de puntjes met een mooi parcours, seingevers aan de drukke oversteken, bewaakte parking, bikewash en après.  En dat voor slechts 2,50 euro!  De man die elk jaar aan de bikewash staat en aan de watertank aan het morrelen was toen ik weer naar huis reed, riep me zoals steeds in het voorbijrijden “bedankt voor te komen” toe!  Ik had even moeten stoppen om een woordje te wisselen!  Spijt dat ik dat niet gedaan heb!  Alleen al die vriendelijke man is een reden om elke keer weer naar hier te komen!  Bij het opladen van m’n fiets nog schaapachtig “goedendag” gezegd tegen een vrouw die met een gezelschap op wandel was en me lachend aankeek!  Pas later viel m’n eurocent!  Ze was een collega die ik slechts zeer zelden te zien krijg!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!