Foto
Inhoud blog
  • Griezeltocht te Gierle op 31-10-2016
  • Toertocht te Essen op 30-10-2016
  • Toertocht te Ulicoten op 09-10-2016
  • Toertocht te Turnhout op 08-10-2016
  • Toertocht te Lille op 04-09-2016

    Parrot reading

    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto



    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Foto

    Archief per maand
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2007
    Laatste commentaren
  • https://meoktwi.com (https://meoktwi.com)
        op Toertocht te Wijnegem op zondag 17-11-2013
  • Christian Louboutin Outlet (Catalina)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • Adidas Outlet (Rodolfo)
        op Lichtjestocht te Esbeek op 28-03-2015
  • Cheap NBA Basketball Jerseys (Walker)
        op Nightride te Bonheiden op 27-10-2012
  • Adidas Yeezy (Tim)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • BikeAholic Abtsdreef 13 Stabroek
  • BikeAholic
  • BikeAholic's testday 13-08-2011
  • Foto
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
  • De Papegaai Bike Team
  • Grand Café De Papegaai
  • Putte Toerklassieker 2010
  • Papegaaiensmoelenboek
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Download Papegaaienroute Berendrecht O2-bikers nr. 167
  • Fietsroutes Stabroek
  • Foto's
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Ik zen van Stabroek
    by Stijndewint (2011)
     


    Halve Neuro & De Zollogie
    Pakt de fiets!
    Nightride De Papegaai
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Verslag Nightride 17-12-2010 op Mtb-you
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.be)
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.nl)
  • Nightride 2011 (artikel VTT en Toertochten)
  • Onze nightride wordt gesponsord
    door Friesland-Campina!
    Foto
    Foto
    GPS
  • GPS-tracks van Papegaaien
  • Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!

    Foto

    De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland.  Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!

    Foto

    Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied.  Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!

    Foto
    Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
    Foto

    De Huzarenberg in het Moretusbos!  Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos!  Met mooie diamontage!

    Foto

    Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal.  Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.

    Foto

    Ambachtshuis Woensdrecht.  Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt.  Mooie foto's inclusief!

    Foto

    De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde.  Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.

    Foto

    De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek.  Klik om meer te lezen!

    Foto

    Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven.  Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!

    Foto

    Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen.  Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).

    Foto

    Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen!  Vakantiecentrum voor kinderen met astma.  Organiseert jaarlijks een toertocht in december.

    Foto

    Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek!  Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!

    Biken in de Brabantse Wal
  • Ossendrecht to the max (118 km)
  • Bergen-op-Zoom to the max (120 km)
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Papegaaien steunen Duchenne Heroes en Held Willen Worden
  • Kevin for Duchenne 2009
  • Kevin for Duchenne 2010
  • Kevin for Duchenne 2011
  • Sponsor Kevin hier!
  • Duchenne Heroes (B)
  • Duchenne Heroes (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Aankomst te Nijmegen van Duchenne Heroes 2009 by MVEMedia
     

    Aankomst Duchenne Heroes 2011 te Nijmegen by DuchenneNL
    Papegaaien steunen het Kinderkankerfonds
  • Papegaaien rijden voor Juliette
  • In 2010 brachten onze acties 2000 euro op!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Als vooruitkijken eens niet lukt, en achteruitkijken soms pijn doet, kijk dan maar eens gerust opzij, daar waar we allemaal naast je staan!

    Papegaaien rijden de 24 uren van Westerlo
  • 24 uren van Westerlo
  • MTB Westel
  • 24 uren Westerlo 2010
  • 24 uren Westerlo 2011
  • 24 uren Westerlo 2012
  • Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Vanlommel Cycling Lille
  • De Slijkfretters Westerlo
  • De Jachthoorn Lichtaart
  • De Dust Devils Schoten
  • V'lox Kapellen
  • Wijnegem Bicycle Club
  • WTC De Stoempers Brecht
  • De Heggestoempers Poederlee
  • KAWS Turnhout
  • Hoogstraatse Wielertoeristen
    Foto

    De Sint-Catharinakerk te Hoogstraten torent hoog boven het vlakke landschap uit!

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Kasteel Nottebohm

    Kasteel Nottebohm in betere tijden.  Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen.  Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!

    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Free-bikers Dessel
  • De Campina Dessel
  • WT Millegem Mol
  • Offroadbikers Mol
  • Rauwtrappers Mol-Rauw
  • De Wezeldrivers Mol-Wezel
  • WTC Vossenberg Herentals
  • MTB Forza Turnhout
  • XC Bikers Geel
  • Wodanbikers Mechelen
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Greenbikers Bornem
  • MTB Mastentop Kasterlee
  • WTC Den Hoek Zandvliet
  • Het Vliegend Wiel Lille
  • Het Slijpend Wiel Lille
  • De Zonebikers Rijkevorsel
  • WTC De Doortrappers Halle-Zoersel
  • De Powerbikers Dessel
  • WTC Victoria Meer
  • Tielense Wielertoeristen
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • MTB Goe Bezig Arendonk
  • De Powerbikers Heist-op-den-Berg
  • Troontrappers Grobbendonk
  • De Bosduiners Wuustwezel
  • De Toogtrappers Willebroek
  • Boxx Cycling Team Kalmthout
  • 3D CAD-works Hoogstraten
  • Cyber12 MTB Team Olen
  • De Megabikers Reet
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Straf in Bergaf Opwijk
  • MTB Overijse Bierkarboys
  • United Bikers Diest
  • Bike Fun Team Deurne-Diest
  • De Bierbikers (Heverlee & Boutersem)
  • MTB Team Langdorp
  • Downhillbikers Oud-Heverlee
  • MBC De Zoenk Kessel-Lo
  • De Dworpse Bikers
  • Sasbikers Humbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

     

    Straf in Bergaf 2010 - Jaaroverzicht from Davy Bogaerts on Vimeo.

    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Rillaarse Bikers
  • Muggenbergse Stoempers Bekkevoort
  • MTBC@Bekkevoort (De Megabikers)
  • Shortmtbikers Kortenberg
  • Pandoerken Strijland-Gooik
  • WTC De Biekes Wakkerzeel
  • The Forest Bikers Langdorp
  • Heidezonen Bierbeek
  • Tieltse Wielervrienden Tielt-Winge
  • Hoebelbike Vlezenbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • MTBH8 Haacht
  • Pandoerken Cycling Team Strijland-Gooik
  • 4funbikers Londerzeel
  • Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Modderfokkers Kalken
  • De Zwette Maanen Aalst
  • Xtreme Bikers Belsele
  • De Herders
  • MTB Team Heiende Lokeren (tot 2010)
  • MTB Team Heiende Lokeren
  • De veldploeters Lokeren
  • Mud Devils Sint-Amands
  • Just Ridin' Waasmunster
  • Unitas Steenhuize
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Mountain Challengers Aalst - Ninove - Geraardsbergen
  • MTB Kokejane
  • Ghostbikers Sleidinge
  • MTB Aspelare Ninove
  • MTB Gavere
  • 2ManyBikers Wetteren
  • Waasland Mountainbiketeam
  • Waasland mountainbikeschool
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • De Dabbers Neerpelt
  • De Peltercrossers Overpelt
  • De Bokkerijders Overpelt
  • De Eijsbikers Overpelt
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (blog)
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (site)
  • De Zandbikers Kerkhoven
  • De Wringers Opoeteren
  • Dirty Bikers Dilsen
  • Loksbergse Bikers
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • Zelem Cycling
  • MTB Palmzondag Herk-de-Stad
  • Berkentrappers Herk-de-Stad
  • WTC Ham
  • Alertbikers Lummen
  • Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • De Grysperre Gits
  • Wacky Racers Knokke-Heist
  • De Copains Middelkerke-Leffinge
  • WTC Zarrenhof Zarren
  • De Gaverbikers Deerlijk
  • De Brigandsbikers Ingelmunster
  • De Raketmannen Wervik
  • Choufkes Middelkerke
  • De Brugse Bikers
  • Kortrijkse Mountainbikers
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • Frontbikers Ieper
  • Erika's Baaikers Klerken
  • WTC Vichte
  • De Dunekeuntjes De Panne
  • Zewieties Waregem
  • De Steenbakkers Moen
  • Langenavondbikers Gistel
  • De Tegenterters Aarsele-Tielt
  • Castori MTB-Team Brugge
  • Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Waals-Brabant)
  • Bikers de l'Alleu Braine l'Alleud (Eigenbrakel)
  • Foto
    Websites van andere clubs (Namen)
  • Catsbikers Olloy-sur-Viroin (Viroinval)
  • Woody Wood Bikers Florennes
  • Mazy's Fun Bikers
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Luik)
  • VTT Housse Blegny
  • Foto
    Websites van andere clubs (Henegouwen)
  • VTT Despatures Bléharies
  • Crazy Bikers Anderlues
  • Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • De Mellowbikers (Bergen-op-Zoom)
  • De Kaaimannen Roosendaal
  • Rosevalleybikers Roosendaal
  • PCDOC Roosendaal Stander Info
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (1)
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (2)
  • Sirocco Woensdrecht
  • TC De Markies Bergen-op-Zoom
  • De Boezemvrienden Hoogerheide
  • De Modderfokkers (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • Adventure Team Brach (Maasbracht)
  • Mountainbike Club Bergen
  • ATB-bikers Eindhoven - Tilburg - DenBosch
  • Dijk- en Duinbikers Enkhuizen
  • RTC De Pédaleurs Bergen-op-Zoom
  • WTC De Contente Eersel
  • Haaibikers Ulicoten
  • De Kleppers Dongen
  • WTV Alphen
  • ATB 26 inch Bladel
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • WDD-team Capelle aan de IJssel
  • Meej Tevreje Bakkes Roosendaal
  • ATB Vessem
  • Team X-treme Burgh-Haamstede Zeeland (NL)
  • Golden Boys (NL)
  • Sites en blogs van andere bikers
  • Tinman (Weert NL)
  • Ivo Maes Tips & Tricks (B)
  • MTBLily (B)
  • Ronald Van Schaik (NL)
  • Maurice Garin (NL)
  • MTB Peter Diesel GT (NL)
  • Moving Marathon Team
  • Peter Willeboordse (NL)
  • I-mac (B)
  • Fietsmakkers (B)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Housebiking (Goes NL)
  • Rock 'n Dust Ronald Vogely (Heerlen NL)
  • Big Bad Wolf
  • Ronny's fietsroutes GPS
  • Fons Moors
  • Stoempen - Pieter Beernaert (Roeselare)
  • Dion Gilissen Eijsden (NL)
  • Donavan Leyn (Menen)
  • Jan Claes (Oelegem)
  • Patrick Goos (Lendelede)
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • MacRed (Mountain Challengers)
  • Hardie (Mountaintop.be)
  • Endorfin
  • Guy Wuilmus (foto's)
  • Michel Caps (racefiets)
  • Toer de Frans
  • Trade-n-cycle
  • Louis Baseler (Huijbergen NL)
  • Ronald van Schaik (Kapelle NL)
  • VTT & Toertochten
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Jac Van Rijsbergen (NL)
  • Harry Rasing Zumpelvelder (NL)
  • Gert P Switch87 (Tongeren)
  • Ixxel (Opwijk)
  • Adri
  • NosTech MTB-Team
  • Vaste routes
  • MTB in België (BLOSO)
  • MTB in België
  • MTB in Nederland
  • MTB in Frankrijk
  • MTB in Duitsland (Sauerland)
  • Fietsroutes in Vlaanderen
  • Grote Routepaden
  • Slovenië
  • Kroatië en Slovenië
  • Dolomiti di Brenta Bike Italia
    Foto
    Vaste routes en zelf routes uitstippelen
  • Ride My MTB
  • MTBroutes
  • Adamello Bike
  • Route You
  • Profil Stevens
  • Foto
    Foto
    Kleding en accessoires
  • Bioracer (B)
  • Bobshop (D)
  • DealExtreme (Hong-Kong)
  • Feryn (B)
  • Futurumshop (B)
  • Futurumshop (NL)
  • Valutawear (NL)
  • NoDrugs (B)
  • Hopmans Fietsgigant (NL)
  • Bike-components (D)
    Kleding en accessoires
  • Radsportbekleidiung
  • Trikotexpress
  • Wielrennershop
  • Ali Express
  • Assos
  • Ribblecycles
  • BBB-parts
  • SMS Santini Italia
  • Redvil
  • CBike
    Kleding en accessoires
  • Cycling outfit
  • Carvalho
  • Bicyclinghub
  • Bikemania
  • Parker International
  • Itek
  • Futurumshop
  • Chainreactioncycles
  • Vlaanderen vlagt
  • Bike-O-Mania
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Antwerpen

    Pirate parrot flying sky

    Antwerpen

    Video's nightride 2010
  •  

    Nightride De Papegaai 2010 deel 1
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 2
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 3
    by Jinba Ittai

    Geschiedenis

    Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).

    Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.

    Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.

    De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.

    Foto
    Foto
    Foto
    Music Maestro!
  •  

    Bart Herman
     

    Matthias Reim
     

    Stef Bos
     


    Little talks (Of Monsters and Men)



    Clouds by Zach Sobiech



    Susan Boyle (Britains got talent 2009)


    Only Teardrops - Emmelie De Forest 2013


    Only love survives - Ryan Dolan 2013
    StrammerMax's Papegaaienblog
    De Papegaai Bike Team
    26-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Kasterlee op 26-08-2012

    Toertocht (18-25-45-70-100 km) van MTB Mastentop te Kasterlee op zondag 26-08-2012.

     

    Ik was tijdens de nacht al een paar keren wakker geworden door hevige stortbuien en toen ik ’s morgens mijn prutogen open deed keek ik recht op een grijze hemel en hoorde ik het roffelen van de regen.  Na een week met redelijk mooi weer dikke pech op deze zondag!  Mijn plannen om naar Anderlues te gaan rijden opgeborgen.  Geen zin voor anderhalf uur autorijden om dan in de regen te gaan fietsen over het voor mij onbekende en vermoedelijk zware parcours van de Transsambrienne.  Dan liever wat dichter bij huis en een langere tocht doorheen de Kempense bossen.  Mijn keuze voor Kasterlee was dus snel gemaakt.  Tijdens het ontbijt en mijn langgerekt wakkerwordingsproces bleef het buiten droog.  Maar van zodra ik een voet buiten zette om de auto uit de garage te rijden begon het te gieten!  Het alternatief was een hele zondag thuis zitten en dat zag ik echt niet zitten!  Aan de oprit van de snelweg was zoals vorig jaar één en ander te doen.  Ik was van mening dat dit een stopplaats voor “De Schakel” was, maar die vindt enkel plaats in de Antwerpse Kempen.  Het zal een rommelmarkt geweest zijn.  Ik had in ieder geval te doen met de mensen die daar met hun standjes in de gietende regen stonden.  Mijn gedachten gingen naar Roeselare waar ik gisteren was gaan biken.  Ter gelegenheid van “Westvlaanderens Mooiste”  was het daar vandaag de belangrijkste dag met naast het mountainbiken en wegritten ook de familietochten.  En in Kasterlee reed ik dan toch voorbij een stopplaats van “De Schakel” waar maar weinig beweging was.  Zo veel moeite en voorbereiding voor al deze initiatieven weggespoeld door de regen!  De mountainbikers hadden zich in Kasterlee wel niet thuis laten houden door het slechte weer, want er stonden al heel wat wagens geparkeerd.  Mijn plekje van vorig jaar achter de Aldi was niet meer beschikbaar.  Ik kon hem niet vinden.  Ik vermoed dat hij afgebroken is en plaats gemaakt heeft voor nieuwe appartementen.

     

    Mijn fiets in bewaring gegeven aan de bewaakte parking waar de mensen hun taak deden in de regen en me binnen in de sporthal ingeschreven voor de route van 70 km.  Geen noodnummer meegekregen voor in het geval van onoverkomelijke pech.  Om 9.30 u was ik op weg, vrij laat dus, alhoewel er nog redelijk wat anderen zich kwamen inschrijven.  Het feest kon al direct beginnen, want we werden de singletracks op gestuurd achter de sporthal Duineneind.  Er zijn weinig toertochten die kunnen uitpakken met een opener van dik 4,5 km tracks op en af door de bossen!  Op 3 km van de start hadden vader en zoon Devlaminck, de breinen achter mtb-you, in het bos postgevat.  Vanuit het verre Harelbeke waren ze naar de Antwerpse Kempen afgezakt om foto’s te maken van de deelnemers.  Even gestopt voor een babbel, want Harelbeke is niet bij de deur, zodat het slechts de tweede maal is dat ik deze mensen te zien krijg.  En er intussen toch voor gezorgd dat niemand die toen passeerde zijn foto hoefde te missen!  Intussen was het al tien uur geworden, zodat het tijd werd om verder te rijden indien ik mijn optie voor de 70 km nog wilde rond krijgen zonder ingehaald te worden door de mannen die de pijlen weer opruimden!

     

    Vlak daarna trof ik aan een kruispunt van straten aan de rand van de bossen de splitsing waar de route van 25 km zich losmaakte van de 45-70-100 km.  In het zog van drie anderen reed ik een tijdje over een betonbaantje en via een bruggetje over de Kleine Nete, waarna het een twee tot drie kilometer weer door de bossen ging.  In het gehucht Oosteneind zag ik bikers uit de andere richting komen.  Die hadden er vermoedelijk al het grootste deel van de toer op zitten.  Een betonbaantje dat luisterde naar de naam Netevallei voerde me dan doorheen een meer open landschap om dan vlak voor een volgend bruggetje over de mooie Kleine Nete opnieuw de bossen in te duiken op zo’n 8,5 km na de start.  Het bleef regenen, maar het genot van de bospaden maakte veel goed en ik was blij dat ik me niet door de nattigheid had laten afschrikken.  Tot 9,5 km reden we over een smal graspaadje langsheen de Nete aan onze rechterkant en de bossen links.  Om daarna een betonnen fietspad te bereiken naast een zanderige weg.  Verderop ging het naar links een eenmalig opengesteld privaat bospad in dat ons door ongerepte natuur voerde.  Het pad was wel goed voorzien van plassen.  Proper zouden we vandaag niet blijven, maar ik heb al tochten in vettiger omstandigheden gereden.  Tot 12,5 km werden bospaadjes en singletracks ons deel.  En de regen bleef maar vallen om 10.30 u in de ochtend.

     

    Vanaf 14 km volgden een aantal veldwegen.  Op een lange zanderige veldweg bemerkte ik verse voetsporen en dra kreeg ik het fluojasje van de dader in het vizier.  Samen met hem bereikte ik even verder in het bos diens drankpost waar een groep uitgeregende lopers bijeen troepte.  Moedige mannen en vrouwen die evenmin thuis waren gebleven in dit hondenweer.  Voor de bikers ging het naar rechts over een veldweg naast de rand van het bos.  Ik genoot er nog steeds het gezelschap van andere rijders.  Op 18 km bereikte ik het begin van een korte lus doorheen de bossen van de Beverdonkse Heide en trof daardoor een groepje dat me eerder ingehaald had en dat de lus reeds achter de wielen had.  Het betreft hier een voormalig heidegebied met stuifduinen, op de grens tussen Kasterlee en Retie, dat later bebost werd.  Het is voor een deel in privaat bezit, maar in samenspraak met de eigenaars werden de bossen toch opengesteld voor wandelaars en mountainbikers.  Bij het verlaten van de Beverdonkse Heide bemerkte ik een plakkaatje dat verwijst naar een monument voor een neergestorte Halifax.  Omdat het al laat was daar niet even naartoe gereden, maar nadien even gezocht op het internet.  Het betreft één van de 569 bommenwerpers die in de nacht van 22 op 23 oktober 1943 deelnam aan een raid op Kassel en door de Duitsers werd neergehaald boven het grensgebied tussen Kasterlee en Retie.  Ronald Stephen Sitch, de radio-operator van het toestel, is het enige lid van de bemanning dat op het kerkhof van Retie begraven ligt.  De andere gesneuvelden hebben geen persoonlijk graf of werden begraven op het Antwerpse Schoonselhof.  Wie meer wil weten over deze gebeurtenis uit de oorlog kan het uitgebreid verhaal over toestel JN920 lezen door hier te klikken.  Een duo dat me daarstraks al eens ingehaald had stak me opnieuw voorbij, waardoor ik mij afvroeg of ik ergens een lus zou gemist hebben.  Maar aan de gereden kilometers te zien kan dit dan toch niet veel geweest zijn!

     

    Van 20 tot 21 km volgden mooie tracks over de vaste groene route en doken we weer de bossen in.  Het betreft de gloednieuwe Zeven Netenroute in Retie die op 17 maart 2012 werd ingehuldigd.  De vertrekplaats is in de Boesdijkhofstraat in Retie (groene lus 20 km en rode lus 25 km met aansluitingen op andere vaste routes).  Van 23,5 tot 24,5 km kwamen we even in de bewoonde wereld en reden we langs de mooie huizen van rijke mensen om daarna weer op de groene route het bos in te duiken.  Intussen was het 11.30 u en kreeg ik nog eens te maken met een fikse regenbui.  Paadjes op en af brachten me doorheen het speelbos, Boseindse Bergen, beheerd door het gemeentebestuur van Retie.  Waarna een paadje op de grens tussen bos en weide me in de richting van een grote baan stuurde.  Daar trof ik na 28 km de eerste bevoorrading op het terrein van één of andere motorclub.  Vorig jaar stond de bevoorrading ook langsheen deze baan, maar op een andere plek.  Er waren bananen en appelsienen, wafels en koeken om te eten.  Keuze genoeg en aan de voorraad die nog ingepakt klaarstond te zien werden er nog veel bikers verwacht.  Er lag ook een tuinslang klaar die door sommigen dankbaar gebruikt werd om het grootste vuil van hun fiets te spuiten.

     

    Na een stukje langsheen de grote baan en een betonbaantje, doken we na de pauze opnieuw de bossen in en kwamen terecht in een speeltuin vol singletracks waar menig biker zijn hartje kon ophalen.  We bereden paadjes op en af door de schier eindeloze bossen en doorkruisten af en toe straten met huizen.  De tracks bleven maar komen tot ruim 32,5 km, waardoor het stukje na de bevoorrading als één der mooiste van deze tocht gold.  Boswegen en veldwegen voerden ons over de nieuwe groene vaste route naar weer een volgende mooie singletrack door de prachtige bossen op 34,5 km om 12.15 u.  In de verte hoorde ik motorengeronk.  Tot 39 km volgden niets anders dan singletracks doorheen de bossen, waarbij het af en toe kort langsheen een assenweg ging of pal naast een maïsveld.  Daar was het wat oppassen voor rallyrijders.  Niet dat we over hun parcours moesten rijden, maar sommigen verplaatsten zich met hun racewagens over de paden en de wegen in de buurt.  Net voor ik vanuit het bos een asfaltbaan diende te kruisen zag ik in de verte een paar bikers staan in het pad tegenover.  Zou daar een bevoorrading zijn?  Het bleken twee mannen te zijn waarvan één al voor de tweede keer te maken kreeg met een lekke band.  De band die hij van een vorige passant gekregen had bleek ook lek te zijn.  Dus heb ik één van m’n twee reservebanden afgegeven.  Hij zou me aan de aankomst opwachten, maar toen hij hoorde dat ik zinnens was om de 70 km te rijden heeft hij me wat kleingeld gegeven, omdat zijn maat op tijd weer thuis moest zijn.  Niet dat dit nodig was, ik heb nog al banden weggegeven aan mannen die anders hadden moeten lopen!  Toen ik hen zei dat ik op de baan daarnet een bord “Kasterlee” had zien staan, en wij dus op de grens stonden, zouden ze langs de baan weer naar af rijden.  Ik sprak de wandelaar die bij hen stond aan over de aan gang zijnde rally.  Hij wist me te vertellen dat er twee parcours waren en dat de rallyrijders van het ene naar het andere parcours reden via de gewone wegen.  Er zou wel ergens politie gestaan hebben om de snelheid te controleren en een overtreding zou onmiddellijke diskwalificatie betekend hebben!  Ik vroeg aan de twee bikers of ze al een splitsing gezien hadden voor de grote afstanden en ze wisten me te zeggen dat de 45 km een aparte lus was die eerst weer in Kasterlee toekwam en waar je dan een tweede lus op ging voor de 70 en de 100 km.

     

    Om 12.40 u afscheid genomen van het trio en weer op pad.  Hopelijk zijn ze goed thuisgeraakt.  Volgde een smalle track vlak naast de Kleine Nete, van hetzelfde kaliber als kort na de start.  Vorig jaar was hier ergens een groot gat uitgespoeld omwille van werken aan een rioolbuis.  Daar was nu niets meer van te merken.  Op 40 km kwamen we de bossen weer uit en volgden gedurende drie kilometers het fietspad langsheen een grote rijbaan.  Op twee plaatsen stonden daar kleine posten van De Schakel met mensen in fluojasjes.  Op 43 km doken we weer rechts de velden in en volgden enkele stroken bos tot aan de splitsing voor enerzijds de 45 km en anderzijds de 25-70-100 km langsheen de Boekweitbaan in Kasterlee.  De rijders van de 45 km werden links de Zavelduin in gestuurd, een assenweg, de anderen rechtdoor even over het asfalt.  Op mijn tellertje stonden toen 44,95 km, dus we konden niet ver van de startplaats zijn, zodat de uitleg over de aparte lussen van de twee bikers van daarnet bleek te kloppen.  Net voor de splitsing werd ik aangesproken door een man van MTB Mastentop in een bestelwagen met de vraag of ik de laatste was.  Die kans was groot, maar ze zouden toch nog maar even wachten met de opruim.

     

    Omstreeks 48 km trof ik een weinig bereden track die doorheen een eenmalig opengesteld privaat bos liep en volgde een mooi stukje keer- en draaiwerk tussen de bomen.  Toen ik aan het einde van een zandweg even halt hield stak me nog een biker voorbij.  Even verder wachtte hij op een asfaltbaan omdat hij twijfelde aan de richting waarin de pijl wees.  Hij vroeg of het nog ver was.  Hij vertelde me dat hij de route van 45 km volgde, maar daarnet aan de splitsing gekozen had voor de richting 25 km met de gedachte van sneller weer aan de aankomst te zijn.  Ik vertelde hem dat hij dat beter niet had gedaan, want dat hij vanaf de splitsing direct aan de aankomst zou zijn toegekomen op de route van 45 km terwijl de kans er nu in zat dat hij het grootste deel van de route van 25 km nog te doen had.  Vermits 45 + 25 = 70 verwachtte ik me zelf aan die volledige route van 25 km, alhoewel ik verderop toch nog een splitsing voor de 25 apart zou treffen.  Deze mens zou zich beter een kilometertellertje aanschaffen om een idee te hebben van de afgelegde afstand!  Hij zag nog 20 km extra niet zitten en is voor alle zekerheid op zijn stappen teruggekeerd.  Ik denk dat de mens moe was.

     

    Op 50 km volgden een aantal mooie tracks op en af tot ik vanuit het bos toekwam op de drukke Turnhoutsebaan, de weg van Turnhout naar Kasterlee.  Indien ik het geweten had, dan had de biker van daarnet vanaf hier via de grote baan weer naar de start kunnen rijden.  We dienden de grote baan over te steken en aan de overkant de assenweg Zandhoef in te rijden.  51,5 km en 13.40 u.  Ik herinnerde me dat we hier vorig jaar ook passeerden.  Ik werd nogmaals aangesproken door twee mannen in een bestelwagen.  Of ik de laatste was?  Misschien!  Gevraagd of ze al pijlen aan het opruimen waren, want anders zou ik via de grote baan terugkeren!  Neen, ik kon gerust gewoon verder rijden en zou dadelijk de tweede bevoorrading treffen.  Er volgde een mooi stukje op en af over een singletrack die zich doorheen het bos slingerde en waarbij de weg was aangeduid met behulp van stroken plastiek lint van de KBC die hier en daar aan de bomen waren opgehangen.  Even verder kwam ik weer uit het bos tevoorschijn op het pad waar de bestelwagen stond om dan kort daarna de tweede stop te treffen op 53 km.  Die plaats herinnerde ik me ook van vorig jaar.

     

    De enige man nog ter plaatse had alles opgeruimd, maar een schotel met bananen, appelsien, cake en een vat sportdrank stonden nog klaar binnen handbereik.  Hij wist me ook te zeggen dat ik niet de laatste onderweg was.  De laatste bikers die aan de eerste stop waren gepasseerd betrof een koppel in rode shirts.  Toen de twee mannen met hun bestelwagen van daarnet ook aan de stop waren toegekomen, zagen we de man en de vrouw met de rode shirts in de verte naderen.  Toen er ook nog twee Mastentoppers in hun groene pakkies toekwamen om na ons de pijlen op te ruimen, was er al meteen ambiance op de stopplaats.  Die mannen hadden nog niet in het bos gereden, zij waren nog te proper!  Volgens de dame in het rode shirt “zat er te veel verhard in de toertocht”!  Ik was dus niet de enige die zich al afgevraagd had hoe men in deze contreien in staat was om zo een lange tocht uit te zetten in bijna uitsluitend de bossen!  Na een banaan en een stuk cake doorgespoeld te hebben met twee bekertjes zoete sportdrank weer op pad om de ontpijlers voor te blijven!

     

    Op 54,5 km trof ik al snel de splitsing tussen de 25 km en de 70-100 km.  Blijkbaar volgde de route van 70 km dan toch niet het volledige parcours van de 25 km, maar ik vermoed dat de biker van daarstraks er toch goed aan gedaan had van terug te keren.  Er volgde een moeilijk berijdbaar pad van zo’n kilometer lang waar het losse zand nat geworden was van de regen, waardoor de banden van de bike er vrij diep in wegzonken en het veel energie vergde om vooruit te komen.  Mijn voorsprong op het koppel met de rode shirts werd al snel teniet gedaan, want toen ik aan het einde van de lastige zandweg even halt hield, zag ik ze achter me naderen en inhalen.  Ik hoopte dit duo bij te kunnen houden tot de finish en dat is me ook gelukt.  Met veel moeite, want de dame in kwestie kon behoorlijk goed rijden!

     

    De singletracks maakten nu plaats voor bredere platte kiezelwegen door de bossen in de vallei van de Grote Kaliebeek.  Op 58 km reden we via een poortje het militair domein van Tielen binnen, de Rielenheide, een ongeschonden en ontoegankelijk bosgebied.  Eerst over een smal pad naast de omheining tussen jonge opgeschoten boompjes, daarna over een paadje door een grasvlakte.  Deze plek herinnerde ik me van vorige keer.  Op het militair domein deden de oude vervallen loodsen vermoeden dat hier niet veel activiteit meer is!  Alhoewel het nabijgelegen Tielenkamp nog intensief zou gebruikt worden door de para’s.  We reden er over weinig gebruikte wegeltjes.  Militaire domeinen herbergen meestal nog veel ongerepte natuur.  Aan nog een poortje volgde een aparte lus voor de 100 km rondom een stukje purperen heide langsheen de randen van een grote kaalgekapte vlakte.  Vorig jaar heb ik de volledige toer gereden, maar deze keer achtte ik 70 km voldoende, ook al omwille van de late start.  En zo kon ik mijn twee gelegenheidsmetgezellen blijven volgen.  Aan de stop had één van de bikers ons verteld dat we voorzichtig moesten zijn aan de rand van het militair domein bij het kruisen van een onbewaakte spoorwegovergang zonder bareel en lichten.  Want daar reed dagelijks nog een trein voorbij!  Er stond daar wel een Mastentopper voor toezicht, maar die zou al weg hebben kunnen zijn.  En hij was inderdaad al vertrokken.  Ik dacht eerst dat het een grapje was, maar er liep inderdaad een geëlektrificeerde spoorlijn.  Daarmee kreeg ik meteen een antwoord op de vraag die ik me vorig jaar stelde toen ik daar een biker zonder fiets een krant zag staan lezen!  Dat moet toen de bewaker van de overweg geweest zijn!  Eigenlijk zou men daar even goed een paar grote waarschuwingsborden kunnen zetten in de aanloop naar de overweg om te vermijden dat er iemand de hele dag moet postvatten!  Op 63 km verlieten we het militaire domein en reden we de volgende bossen in.  We reden er in de omgeving van de Hoge Rielen.

     

    Na 66 km meldde een bordje dat we een privaat eigendom binnen reden.  Een mooi pad leidde er ons doorheen een loofbos.  Daar stonden grote plassen die soms niet te ontwijken waren.  Tot hiertoe was het wat plassen betreft nog meegevallen.  De tracks lagen uiteraard niet droog, maar ik had al vettiger toestanden meegemaakt.  Intussen was de hemel blauw en scheen de zon.  Kwam het nat daarstraks van boven, dan kwam het nu van beneden!  Ik moest weer goed van katoen geven om het duo te kunnen blijven volgen.  Op de drogere stukken won het tweetal terrein en op de nattere stukken kon ik ze weer wat bijbenen.  Uiteindelijk arriveerden we op een betonbaantje en vlak voor een lage brug vonden we geen pijlen meer.  Er stond wel een paaltje met een pijl van een blauwe vaste route dat richting een zandweg wees.  Ver kon het niet meer zijn, want achter de brug zagen we de bewoonde wereld.  We zijn dan in de richting van de kerk gereden om er de grote baan door Kasterlee te treffen en van daar kende ik de weg richting sporthal.  Omstreeks 15.15 u toegekomen met 73 km op het tellertje.

     

    Direct gedrieën gebruik gemaakt van de bikewash nu die nog operationeel was.  Ik houd niet zo van hoge druk op m’n bike, maar voor een enkele keer kan dat geen kwaad.  Meteen ook m’n benen en schoenen proper gespoten.  Mijn sporttas gaan ophalen in de auto die in een straat verderop aan het voetbalveld geparkeerd stond en de douches opgezocht.  Het warm water deed deugd en het nog overgebleven Kempense slijk verdween mee door het putteke.  Toen ik klaar was kwam de mannelijke helft van het duo waarmee ik de laatste etappe had afgelegd zich ook wassen.  Toen ik weer buiten kwam moeten schuilen voor een stevige regenbui en ook terwijl ik onder de tent nog zat uit te rusten met een drankje viel de volgende stortbui uit de hemel.  Onder de tent zaten mannen die al goed boven hun theewater waren, alhoewel het niet van thee zal geweest zijn!  Mijn gelegenheidsmakkers uit ’s Gravenwezel zegden dat ze op zoek gingen naar iets eetbaars.  Een Mastentopper kwam me vertellen dat ik met m’n polsbandje nog een gratis drankje kon krijgen.  Omdat ik er al twee achter de kiezen had heb ik dat blikje mee naar huis genomen.  Als ik het straks uitdrink zal ik nog eens met plezier aan deze prachtige tocht in het paradijs van de singletracks terugdenken.  Ik was meer dan blij dat ik niet was thuisgebleven omwille van het slechte weer deze ochtend en gekozen had voor deze feilloze organisatie van MTB Mastentop.

     

    Toen ik op de snelweg huiswaarts Wommelgem naderde werd de hemel pikzwart en reed ik als het ware door een muur van water!  Ik was niet gerust om te rijden in deze wolkbreuk.  Het kon wel gelden als een gratis carwash!  Aan de afrit Leugenberg op de A12 naar Bergen-op-Zoom had een auto een slippertje gemaakt.  De auto op de afrit en de bumper lag op de pechstrook van de snelweg!  Die mensen hun zondag eindigde in mineur.  Een stukgewaaide paraplu was nog de enige getuige van de uitgeregende rommelmarkt aan het kruispunt.  Nog een paar keren gevloekt omdat buien de poetsbeurt van m’n fiets kwamen verstoren.  Moe maar voldaan vanuit m’n zetel nog naar Witse gekeken om daarna als een blok in slaap te vallen op de singletracks van m’n dromen…

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!

    Nog een verslag van deze toertocht: MTB Goe Bezig Arendonk!






    26-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Westvlaanderens Mooiste te Roeselare op 25-08-12

    Toertocht (30-50-80 km) Westvlaanderens Mooiste van VZW Sportevenementen te Roeselare op zaterdag 25-08-2012 (en zondag 26-08-2012).

     

    O krinklende winklende waterding met 't zwarte kabotseken aan, wat zien ik toch geren uw kopke flink al schrijven op 't waterke gaan!  Roeselare bleef voor mij tot op heden een blinde vlek op de Belgische landkaart.  Ergens onderaan links in het zuidwesten!  Enkel bekend uit de lessen Nederlands indertijd, wegens verbonden met Guido Gezelle.  Omdat ik er de tijd voor had, omdat een mens nu eenmaal zelf de moeite moet doen om ergens te komen, omdat er elders niets te beleven viel en omdat de zon scheen, de lange dik 140 km naar ginds aangevat.  Ik vond het eigenaardig dat de routeplanner me vanaf Gent over Kortrijk naar ginds stuurde, terwijl de GPS in de auto me richting Brugge en Oostende liet rijden.  Ik reed Lichtervelde voorbij, mij bekend van de treinreis indertijd richting Koksijde, waar ik een half leven geleden mijn militaire opleiding onderging tijdens één van de koudste februarimaanden ooit!  Ter plekke was het even zoeken naar de startplaats omdat ik de verkeerde kant van de Diksmuidensesteenweg was opgereden.  Ik heb het daar dan gevraagd aan een agent die bikers over de drukke steenweg heen hielp ter hoogte van een oversteek.  Parkeerplaats was er genoeg voor de grote Expohallen en de bewaakte bikeparking was binnen in de hallen zelf.

     

    Me ingeschreven en spijtig genoeg geen noodnummer ontvangen, wat een must zou moeten zijn voor elke toertocht, kwestie van tijdens de tocht in geval van problemen iemand van de organisatie te kunnen bereiken.  Voor luttele drie euro kon je meedoen en kreeg je aan een promostandje nog een drinkbus van twee bevallige jongedames van de politie.  Intussen had ik al snel door dat dit meer was dan alleen een mountainbiketocht, want de vorige twee dagen kon je hier al tochten maken volgens het fietsknopennetwerk, er waren tochten voor de racefiets, familietochten en een kinderfietstocht op zondag.  Voor alle fietsliefhebbers dus, met wat voor type fiets dan ook.  Dit alles luisterend naar de naam “Westvlaanderens Mooiste”.  Dus oppassen geblazen, want ik ben er in het prille begin als toertochtenrijder ooit ergens in geslaagd van de wegrit te rijden in plaats van de mountainbiketocht.  Dat had ik toen wel snel door, maar ik heb de tocht toen maar gewoon uitgereden.  Tegenover de inschrijving stond een groot bord met een voorbeeld van de pijlen die voor elk type tocht dienden gevolgd te worden.  Voor mij waren het zwarte pijlen op een gele achtergrond.  Eerst de drinkbus nog opgehaald, want ik neem altijd mijn tijd voor een toertocht en vis dan meestal ook achter het net als er na afloop nog iets te rapen valt.  Niet dat ik verlegen zit om drinkbussen, ik gebruik een lurkzak, maar als aanwinst voor de verzameling.

     

    Om 11.30 u kon ik op pad.  We dienden de grote drukke baan te kruisen en na enkele tientallen meters er naast te hebben gereden, doken we rechts een graspad in.  Dit leidde naar een aantal veldwegen die me door de maïsvelden loodsten.  Ik kwam uit op een asfaltbaantje en op 4 km na de start werden we een graspaadje in gestuurd dat door een klein natuurgebied leidde tussen laag struikgewas.  Een kilometer verder werden we over een uitgestorte zandhoop geleid, kwestie van enkele hoogtemeters toe te voegen aan de tocht.  Ik merkte dat we intussen op een groene vaste route reden over het grondgebied van Oostnieuwkerke.  Daar volgde een kort graspaadje dat luisterde naar de naam “Ondankweg” en vele asfaltbaantjes en verharde wegen tot aan de Brouwerijstraat.  Dit is een breed kiezelpad dat naast een tuinbouwbedrijf loopt met grote serres in glas en plastiek.  We bereden dit pad van de tiende tot de elfde kilometer en ik kreeg er de eerste andere biker gedurende deze tocht te zien.  Een pijltje gemist waardoor ik op een betonbaan tussen grote bedrijfshallen in het midden van nergens terechtkwam!  Geen aanwijzingen over wat voor bedrijf het was.  Er reed een tractor rond.  Rechtsomkeer gemaakt en de gemiste pijl ontdekt.  Vandaar dat de andere biker ook ineens in het niets scheen opgelost!  Hij had de juiste afslag gekozen!  Na een paadje op de vaste groene/rode route stak me nog een rijder voorbij en die kreeg ik opnieuw te zien op de plek van de eerste bevoorrading, reeds op 15 km na de start aan de voetbalvelden van Westrozebeke.  Het was omstreeks 12.30 u.  Op de stop was keuze genoeg om te knabbelen: bananen, appelsien, peperkoek, granenrepen, tot zelfs zakjes honing en voorverpakte sandwiches!  Drie mannen namen er de honneurs waar onder een grote tent.  Er kwamen nog twee bikers toe waarvan ik vermoed dat ze de rit van 80 km reden.  Voor de grootste afstand vertrok en eindigde op deze plek een extra lus.

     

    Onmiddellijk na de stop volgde dan ook de splitsing voor de route van 80 km.  Even getwijfeld, maar om ook voor de zondag nog wat energie over te houden, deze keer geopteerd voor de toer van 50 km.  We werden de Tiendenberg op gestuurd vanaf een kapelletje, de enige verhevenheid in dit vlakke land.  Servitudepaadjes brachten me door het schilderachtige Westrozebeke met mooie huizen, keurig onderhouden tuintjes en de fraaie kerktoren met één grote toerenspits en vier kleinere.  Al snel ging het weer de velden in en reden we over een deel van een vaste route.  In de Oude Passendalestraat ging asfalt over in een weidespoor.  De twee bikers van aan de stop staken me er in het gezelschap van een derde voorbij.  Het pad leidde me naar Zonnebeke-Passendale, waar op 20 km een grote drukke baan diende gevolgd te worden.  Tijdens mijn eenzame rit kreeg ik hier ook nog twee anderen te zien en even later nog een groepje van drie.  Na een assenweg in Zonnebeke trof ik na 23 km de splitsing waar de routes van 50 en 80 km de basislus van 30 km verlieten.  Een man en een vrouw die me daarstraks al eens ingehaald hadden, misschien ergens gemist, reden tegen hoge snelheid voorbij, maar wel de richting van de 30 km uit!  Dan liever trager en langer!

     

    Na een asfaltbaantje ging het omstreeks 13.00 u links een veldweg op aan enkele hoeven (25 km).  Daarna bracht een asfaltbaantje me tot net voor het centrum van Passendale waar het aan een kapelletje linksaf ging.  De route even verlaten en tot aan de kerk van Passendale gereden.  Buiten nieuwe huizen en een rusthuis met naastliggende smurfenhuisjes voor bejaarden was daar weinig te zien.  Terug naar de toer waarbij enkele veld- en assenwegen me doorheen wat groen stuurden.  Van achter enkele bomen doemde daar plots de grote kaasfabriek op.  Even tot aan de straat gereden waar werkmannen druk doende waren met de renovatie van het interieur van een stokoud huis.  De buitengevel was boven de deur onderstut, wat weinig goeds deed vermoeden!  Tussen het huis en de fabriek plakte nog een gebouw met een soort van appartementen.  Een bizarre en ongezellige, verwaarloosde plek.

     

    Kwestie van het patroon van de elkaar opvolgende asfaltbaantjes en de weidepaden te doorbreken, hadden de parcoursbouwers op een grof terrein naast de fabriek een kort parcours uitgezet met paadjes op en af over enkele oude begroeide zandhopen.  Hier kon de liefhebber van technische tracks even zijn hart ophalen, ook al was het kort van duur.  Toen ik na het passeren van de zandhopen vanuit het weidepaadje eens omkeek, kreeg ik nog een eenzame rijder te zien die zich amuseerde op deze pukkels.  Een veldweg bracht ons tot de Scherminkelstraat!  Ik weet niet wat men in West-Vlaanderen onder een scherminkel (scharminkel) verstaat, maar bij ons is dat synoniem van een lelijk of schraal persoon.  Of van een mormel als het een dier betreft.  Heb zo’n straatnaam op je adreskaartje staan!  Er reden me twee bikers voorbij die net zoals ik de regen trotseerden.  Want ondanks het vrij behoorlijke weer bleven een paar regenbuien niet uit.  En gedurende de ganse rit had ik ook af te rekenen met een stevige tegenwind!  Het tellertje toonde 30,5 km en de klok 13.30 u.

     

    Van 31 tot 32 km werd ik door het centrum van Moorslede gestuurd.  Op het eerste zicht een weinig gezellige plek!  Misschien omwille van de grijze lucht en de lichte regen.  Twee bikers reden er in m’n zog.  Via een grote baan en servitudes werden we doorheen het dorp gestuurd.  Hierbij dienden we een aantal keren in te houden alvorens steeds dezelfde drukke straat weer te moeten kruisen.  Oppassen moest je trouwens overal doen, zelfs op de schijnbaar verlaten veldwegen waar dan toch plots hier of daar een auto opdook.  Via een assenweg verlieten we Moorslede.  Daar stak de biker die tegenover mij geparkeerd stond me voorbij.  Ik herkende hem aan het opvallende rood met witte truitje.  Hij zal zeker de route van 80 km gereden hebben, wat wel kon, vermits hij voor me was vertrokken en er een aanzienlijke snelheid op na hield!  Hij was anders niet meer van de jongste.  Even verder dienden we een grote rustige baan te kruisen aan een paar verloren gelopen oude huizen, waarvan één met een bizar torentje.  Achter de huizen stond een stokoud schoolgebouw uit Jezukes tijd.  De poort stond open, er stonden mensen op de binnenkoer en ik meende een soort zwembad of vijver te kunnen zien.  Er kwam nog een eenzame biker voorbij.  Tot 37 km volgden asfalt- en assenwegen en reden we zelfs voorbij en honderd meter doorheen een stukje bos, zo omstreeks 38 km.  Een biker reed voorbij en hield wat verder halt voor een sanitaire stop nu we enkele bomen te zien kregen.

     

    De tweede stop diende zich aan na 40 km.  Daar stond ook de biker met de lege blaas.  Het meisje aan de bevoorrading vroeg naar m’n stempelkaart, kwestie van ze straks te kunnen afgeven voor deelname aan de tombola.  Er kwamen nog een negental rijders toe, zodat er samen met de mensen van de stop toch wat ambiance was.  Want de dame aan de stop stond daar allesbehalve tegen haar zin!  Hier dan, naast een banaan en een wafeltje, toch eens die verpakte sandwiches geprobeerd!  Ze bleken gevuld met een soort van confituur.  Nog nooit elders gezien.  De tweede stop was aan één of ander voetbalveld, volgens de site www.westvlaanderensmooiste.be de stek van Krachtbal Beitem.  Om 14.30 u weer op pad.

     

    Kort daarna passeerde ik over een asfaltbaantje de grens met Rumbeke (Roeselare) en Ledegem.  Op 44 km zag ik de hemel plots angstvallig donker worden en ondanks het feit dat ik een tandje bij stak kon ik een fikse regenbui niet voor blijven.  Jammer, want fiets en rijder waren tot hiertoe nog behoorlijk proper gebleven en thans vloog de modder me om de oren.  Van 45 tot 47 km volgde een mooi stukje off-road over paadjes die over enkele bulten in het landschap liepen, tussen hoog gras, in het groen, en over het parcours van een vaste route.  Een bord leerde me dat dit een beschermd natuurgebied was op het terrein van voormalige kleiputten in Roeselare en alzo genoemd.  Spijtig dat de regenbui de ondergrond nat gemaakt had.  De groepjes bikers van aan de stop reden er in mijn zog.  Via de vaste groene route werd ik naar Zilverberg (Rumbeke) geleid.  Weinig zilver en nog minder berg te bespeuren, alhoewel dit het hoogste punt van Roeselare zou zijn, vandaar.  Via straten en servitudes werden we doorheen deze streek gestuurd.  Grappig was het beeldje dat voor het raam van een huis stond waar we vlak naast een smal pad dienden in te rijden.  Ik weet niet of het er bewust zo gezet was.  Een houten beeldje met het gezicht van een mannetje dat vanonder het gordijn met een verschrikt gezichtje kwam loeren!  Als om te zeggen “wat komen al die bikers hier doen”!  We werden vanaf een grote baan een betonnen fietspad, tussen een strook bomen gelegen, op gestuurd.  Met moderne verlichtingspalen erlangs.  Om verder uit te komen op een grote baan ter hoogte van een Decathlon.  Daar was een poging gedaan om op een met gras begroeide dijk naast de parking een parcours uit te zetten met linten.  Maar de stevige wind had de linten aan flarden geblazen zodat de te volgen richting niet meer duidelijk was.  Het nut van een dijk zo op en af te berijden ontging me ook volledig!

     

    In een volgende straat vervoegden we weer de groene vaste route en meldde een bord dat het nog 5 km was, ook al toonde mijn tellertje reeds 56 afgelegde kilometers.  In het stukje bos dat volgde kreeg ik nog een eenzame rijder te zien, waarna we omstreeks 57 km het stadspark in doken.  Ik passeerde voetbalvelden in Roeselare waar een match gespeeld werd, om dan via een ommetje over een kunstmatige zandhoop gestuurd te worden.  Dan ging het doorheen een stukje bos waar met behulp van linten een technisch parcours was uitgezet op de smalle paadjes tussen de dicht op elkaar staande bomen en met een aantal zeer korte bochtjes.  59,5 km.  Om zo op 60 km een soort van cyclocrossparcours te bereiken op een reeks heuveltjes tussen een mooie vijver en een grote baan.  Daar was wat behendigheid vereist om de zanderige heuveltjes en putten te overwinnen.  Een bord aan het einde ervan leerde me dat het hier het Technisch Mountainbikeparcours Schiervelde betreft, vrij toegankelijk voor iedere rijder die zijn techniek wenst te oefenen.  Op de parking was iemand zich met zijn cyclocrosser warm aan het rijden.  Zijn materiaal, fietspak en postuur zagen er vrij professioneel uit!  Hier reden nog een aantal deelnemers rond, sommigen die Schiervelde nog moesten aanvatten, anderen die het achter de rug hadden.  Van hieraf was ik snel weer aan de Expohallen waar we nog op een paadje tussen de struiken omheen de parking gestuurd werden om te eindigen met een bochtig paadje tussen dicht op elkaar staande bomen.  “Bedankt voor uw deelname en hopelijk tot volgend jaar” stond er naast een bordje dat naar de bikewash verwees.  Omstreeks 16.00 u was ik na 60 km weer bij af.

     

    Aan de bikewash lagen zes slangen te wachten op de vuile fietsen.  Dat klusje was snel geklaard.  M’n fiets in bewaring gegeven en de douches opgezocht.  Net en met lekker warm water.  Aan de tafeltjes in de hal nog een Rodenbach en een Cola soldaat gemaakt.  De voorbije dag overpeinsd en genoten van het moment ter plekke.  Het is misschien de enige keer in mijn leven dat ik hier kom.  Een duo gaf liedjes ten gehore op het podium en hun muziek was goed te pruimen!  Een man was er zijn standje met koersfietsen en helmen aan het afsluiten voor de volgende dag.  Het deelnameformuliertje van een wedstrijd van de lokale radio ingevuld.  Wie goed keek kon de antwoorden op de gestelde vragen ter plekke vinden!  Niets eetbaars te bespeuren tot ik na geruime tijd toch iemand met een broodje zag binnenkomen.  Poolshoogte genomen buiten aan de achterzijde van de hal om vast te stellen dat een jonge kerel daar met zijn hamburgerkraam had postgevat naast een frietkraam.  Dus eerst een hamburger gegeten en dan nog een bakje frieten.  Geen al te grote portie, maar wel lekker!  Na een dik uur ben ik omstreeks 18.00 u vertrokken voor de lange rit huiswaarts.

     

    Ik had me de streek van Guido Gezelle anders voorgesteld.  Ondanks het landelijke karakter duiken soms plots vanuit het niets van die grote bedrijven op waardoor de streek een rommelig uitzicht biedt.  Niet dat het wat ruimtelijke ordening betreft rond mijn eigenste stek beter is!  Het parcours kon me niet zo bekoren.  Ik heb geen vergelijkingspunten met andere tochten in de streek, vermits het de eerste keer is dat ik hier kom.  En vergelijken met de toertocht in het bosrijke Kasterlee van daags nadien gaat natuurlijk niet op.  Ik ga ervan uit dat de parcoursbouwers hun best gedaan hebben om een voor de streek interessante tocht uit te zetten.  Organisatie, accommodatie en randanimatie waren tiptop in orde.  Er in ieder geval geen spijt van dat ik eens tot in Roeselare ben geraakt.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!

    Bron foto's: http://blog.seniorennet.be/fotoblogjeswestvlaanderen/ en meer bepaald Kleiputten Rumbeke-Roeselare









    Promofilmpje Westvlaanderens Mooiste 2012

    25-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Aarschot op 19-08-2012

    Toertocht (25-45-65 km) van de Forestbikers Langdorp te Aarschot op zondag 19-08-2012.

     

    Na de rit van de Ter Dolen Fietshappening in een bloedheet Helchteren op zaterdag en na een nacht met slaaptekort omwille van de warmte, had ik het op zondagochtend niet gemakkelijk om op te staan en had ik veel tijd nodig om wakker te worden.  Dus later de deur uit dan goed was om naar Aarschot te rijden om er deel te nemen aan de toertocht van de Forestbikers uit Langdorp.  De GPS stuurde me enigszins anders naar de Bekaflaan, via enkele straten in de stad, om dan een parkeerplekje te vinden even verderop.  Het was al ruim 9.35 u toen ik ingeschreven was, een armbandje met noodnummer omgedaan kreeg en kon vertrekken.  Ik moet één van de laatsten geweest zijn, want tot de eerste stop zijn me hooguit een 15 bikers nog gepasseerd.  Iedereen was vroeg vertrokken om de voorspelde hitte voor te blijven.  Zo snugger was ik niet geweest en dat zou ik geweten en gevoeld hebben!

     

    Reeds van bij de start ging de lange toer van 65 km afzonderlijk zijn weg, los van de ritten van 25 en 45 km.  Vanaf de parochiezaal ging het recht naar de er achter liggende Demer.  De kleinste afstanden sloegen linksaf en bleven langs deze kant van het water, terwijl ik rechtsaf moest om na een tunneltje de Demer te kruisen via een gloednieuwe fietsbrug en dan ook naar links af te slaan.  De extra lus van 20 km kwam volledig in het begin van de tocht.  Gedurende 2 km reed ik op het grinten jaagpad naast de Demer om dan een bospad in te slaan dat ons na 3 km tot enkele straten in Aarschot bracht.  Spoedig volgde een eerste holle weg en brachten zandpaden ons na 5 km na een eerste klim over asfalt tot op de grens met Rillaar, alwaar een grote baan diende gekruist te worden.  9.55 u.  Het ging de Jennekensstraat in, een naam die ik onthouden heb omdat hij me deed terugdenken aan de schrijver van de leerboeken van wiskunde uit mijn schooltijd.  Een betonbaan bracht me er tot aan het kapelletje waar al wel eens de bevoorrading staat van andere tochten en van de nachttocht uit Rillaar.

     

    Daar ging het een assenweg in die ons tot naast de snelweg bracht.  Ik wist niet dat het kapelletje zo dicht bij de snelweg lag!  Je hoort deze niet of nauwelijks, omdat hij er in een sleuf voorbijkomt.  Tot 8 km ging het lekker naar beneden evenwijdig met de snelweg, waarbij we nogmaals een kapelletje passeerden dat je in principe van op de snelweg vlak bij zou moeten kunnen zien staan aan de bosrand.  Eens beneden ging het de brug onder en aan de andere zijde van de autoweg verder over een gelijkaardige assenweg, maar nu klimmend naar boven.  Het begon al ferm heet te worden in de zon!  Ik begon te vermoeden dat de richting van de toer omgekeerd was in vergelijking met vroeger, maar later zou ik te horen krijgen dat de wintertocht van de Forestbikers in de omgekeerde richting gaat.  Via een graspaadje en een veldweg ging het weer weg van de snelweg.

     

    We reden daarna over een betonbaantje met fietspad en op 12 km volgde een korte stevige klim naast een huis naar het bos toe om daarna velden te bereiken.  Een weidepaadje werd gevolgd door een korte track door een bos, waarna een afdaling over asfalt ons in Rillaar bracht.  Een langzaam klimmend weidepaadje en een afdaling doorheen een bos brachten ons weer tot nabij de snelweg.  Het was toen 10.40 u en het tellertje toonde 15,5 km.  Veldwegen, soms tussen hoge maïsstengels, en een smal paadje brachten me dan na 20 km voorbij enkele huizen tot aan de voet van de bosrijke Konijnenberg.  Daar ging het naar boven het bos in, te beginnen met een korte zware klim, en voorbij het vervallen huisje op de flanken.  Er kwam een tegenliggende biker het pad afgereden.  De Konijnenberg op en af over de er gekende singletracks en de steile afdaling halverwege, opgenomen in elke zichzelf respecterende toertocht in deze contreien.  Na de passage van deze plek ging het een veldweg in en volgde een snelle afdaling over asfalt.  Paden van diverse pluimage brachten me na 24 km tot aan de eerste bevoorrading in het open veld aan enkele eenzame huizen in de buurt van de Demer.  Daar trof ik als enige nog de biker die me op de Konijnenberg tegemoet was gereden, toen op zoek naar zijn vriendin.  Vriendelijke mensen aan de stop die zorgden voor zoete sportdrank, fruit en wafels.  Vooral de frisse watermeloen was welgekomen.  Water was er genoeg, want er werd rechtstreeks getapt met een kraan vanuit de waterleiding.

     

    Om 11.20 u weer op pad om uit te komen aan de Demer.  De fiets- en wandelbrug over om uit te komen achter de kerk van Langdorp en de routes van 25-45 km te vervoegen.  Enkele straten door met het korte klimmetje over de rode klinkers.  Dan volgde het bekende servitudepaadje tussen de bomen, al klimmend vertrekkend achter enkele huizen, om via een wortelklimmetje en een weidepaadje tussen prikkeldraad een betonbaantje te bereiken.  Ter hoogte van de Kleine Meur ging het weer de bossen in op 26 km na de start.  Na een stevige klim voerden leuke slingerende tracks ons tot 29 km op en af door de bossen.  De ondergrond lag er zeer droog en zanderig bij.  De doortocht van dit bos eindigde met een klimmetje over een kiezelpad om dan weer een track in de bossen op te rijden.  Tot 30 km voerden singletracks me doorheen de bossen om te eindigen met een als gevaarlijk gemarkeerde afdaling over wortels en uitgesleten voren tot aan de spoorweg.  Daar werden we weer over een track al klimmend het bos in gestuurd.  Ik begon hoe langer hoe meer last te krijgen van de hitte!  Tot 32 km reden we naast de spoorweg, waarbij we op een aantal plaatsen een zijsprongetje maakten over de holle wegjes in de naastliggende bossen.  12.25 u.

     

    Dan ging het even het bos uit om er op 33 km weer in te duiken over paadjes met een stevige portie los zand.  Een uitermate zanderig pad bracht me dan tot vlak bij de Heimolen op de Molenheide (34 km) in de landelijke Windmolenstraat op Den Ouden Stok.  Ik hoorde een trein passeren achter de bossen.  De twee molenaars zaten werkloos in de schaduw van hun molen die elke zondag tussen 10.00 u en 13.00 u kan bezocht worden.  Er wordt dan gemalen als er wind is.  De molen dateert uit 1662, werd in 1999 volledig gerestaureerd en staat op het grondgebied van Gijmel-Langdorp.  Vanaf de molen voerde de tocht me tot 38,5 km over een zeer mooi traject door de bossen.  Buiten enkele glooiingen en een paar ferme puisten die dienden overwonnen te worden, was de omgeving hier redelijk vlak, zodat ik de snelheid wat kon opkrikken zonder extra energieverlies.  Een plezant stukje op deze hete zondag.  Slechts één keer ging het kort over een betonbaan aan een mooie villa met grote tuin en een stuk omheind bos.  Om 13.00 u bereikte ik een grote baan

     

    Tot 42,5 km reed ik in een meer bewoonde wereld en scheen de zon ongenadig op me neer.  Ik was veruit de enige sterveling buiten.  Dan ging het weer de bossen in over een paar bultjes en twee mooie holle wegen, de eerste naar beneden en de tweede klimmend naar boven.  Om 2 km verder na een straat weer uit te komen in de open velden.  We bereikten de zeer drukke Ter Heidelaan waar een drankautomaat aan een carwash zich als een geschenk uit de hemel aandiende.  Daar een ijskoude Sprite gedronken, vermits de Cola uitverkocht was.  Ik vroeg me af waarom men een toertocht over een viertal kilometers langsheen zo’n drukke baan stuurde, maar ik zou het antwoord weldra toevallig vernemen!  Want op 48 km trof ik de tweede bevoorrading op het parkeerterrein voor een garage van Volkswagen.  De Forestbikers ter plekke maakten aanstalten om er met alle materiaal in hun auto’s en de dranghekkens op een aanhangwagen, te vertrekken.  Alles was er opgeruimd.  Dat had ik wel verwacht, want sinds de vorige stop, 24 km eerder, had ik geen enkele biker meer te zien gekregen!  Vriendelijk als ze waren hebben deze mannen me nog twee bananen, twee granenrepen en een wafel gegeven.  Alles lag binnen handbereik.  En binnen in de garage werden nog twee bekertjes water getapt.  Eén van de mannen vertelde me dat het handig is van de stop op deze plek te houden omdat er in de garage de beschikking is over fris leidingwater en omdat de zakken met afval in de container achteraan mogen geworpen worden.  Dat spaart een hoop werk en verhuis uit.  Zaak is van alles dus proper achter te laten om er de volgende keer weer te mogen komen staan.  En dat verklaart meteen het stukje route langsheen deze drukke weg.  Deze mens wist me ook te vertellen dat het de wintertocht is die in de omgekeerde richting loopt.  Terwijl de mannen met het materiaal vertrokken, kon ik op pad voor de laatste etappe.  Het was al 13.45 u!  Deze tocht is voor mij van een zwaar kaliber en de hitte was van aard om nog trager te zijn dan gewoonlijk.  Het feit dat ik er compleet alleen reed was ook niet motiverend om een tandje bij te steken!

     

    Het ging nog even verder over de drukke baan om uit te komen aan de Duracell-rotonde met de reuzengrote batterijen op de grens met Begijnendijk (Betekom).  Links over de rotonde werden we naar beneden een zandweg op gestuurd om even verder weer op straat uit te komen om via de brug de Demer te kruisen.  Dan ging het rechtsaf naast de rivier.  Van 49 tot 51 km voerde de route me over het jaagpad langsheen de Demer, voorbij het grote complex met feestzalen, om even verderop linksaf de dijk te verlaten en via een straatje een stuk bos en een veldpaadje te bereiken.  Daar ging het langsheen struikgewas over de rode vaste route.  Het was er snikheet.  Een zandpad eindigde aan een onderdoorsteek voor fietsers en voetgangers onder de spoorweg.  Daar stond een Forestbiker met z’n wagen.  Hij had het splitsingsbord weggenomen en legde me uit hoe ik verder moest.  Na de doorsteek linksaf en daar zou ik weer pijlen treffen.  Dat klopte en ik werd er richting Nieuwrode gestuurd.  Na 54 km reed ik even verder voorbij de Moedermolen.  Dit was al de derde molen die ik tijdens de tocht te zien kreeg, want ik was al eerder ook een witte, eerder onderkomen, molen gepasseerd.  Daar ben ik bij het huiswaarts rijden ook met de auto gepasseerd.  Hij staat niet ver van het vernieuwde kruispunt aan een nieuwe brug waar jarenlang een omleiding geweest is en in de nabijheid van de spoorweg.

     

    Voorbij de Moedermolen ging het over een kasseiklim om rechtsaf een assenweg te bereiken die me door een boomgaard leidde.  Na een betonbaantje ging het links een buurtweg op die luisterde naar de naam Waterloospad.  Ik was gelukkig nog niet waterloos.  Integendeel, ik had relatief weinig van m’n lurkzak gedronken ondanks de hitte.  Via het paadje doken we de bossen in doorheen een holle weg.  55,75 km.  Tot 59 km volgde de beklimming van de Wijngaardberg over de singletracks doorheen het bos.  Omwille van de hitte en de vermoeidheid werd dit voor mij een lastige onderneming en was het hier en daar te voet naar boven kruipen.  Vanuit het bos ging het een veldweg op doorheen een boomgaard in de brandende zon.  Beneden links kon je de snelweg zien liggen.  Ik meen dat hier ook de vaste route passeert.  Weer aan het bos gekomen stond ik aan de voet van een voor mij onmogelijke klim.  Dus even van de fiets en te voet naar boven.  Er volgden plezante tracks die zich er door de bossen slingerden.  De plek kwam me bekend voor uit eerdere of andere tochten.  De doortocht van de bossen werd afgesloten met een leuke snelle afdaling over een asfalt holle weg, zijnde de Donkerstraat in Gelrode op 59,75 km na de start.

     

    Van 61 tot 62 km ging het klimmend over een kasseitje de Eikelberg op, naast een paar mooi gelegen huizen, gevolgd door een off-road afdaling.  Even verder kregen we twee mooie holle wegen voor de wielen, de eerste klimmend naar boven en over de tweede lekker naar beneden.  Daarna volgden paadjes in de open velden tot aan het Kloesbos op 64,5 km.  Daar staan enkele mooie buitenhuizen in de bossen.  Er volgde een twee kilometer lange asfaltklim vanaf het mooie witte huis dat op een hoogte tussen de bomen staat, over het traject van de rode vaste route, tot aan het kruispunt van wegen aan de oprit van de snelweg E314.  Het kruispunt over om een steile track op te gaan naar het bos toe.  Aan die track heb ik nare herinneringen omdat ik er ooit eens zwaar gevallen ben met gedurende lange tijd een pijnlijke knie tot gevolg!  Nochtans ben ik er achteraf ooit in geslaagd om er al rijdend tot boven te geraken.  Maar nu zag ik het in deze hitte en na 67,75 km niet meer zitten om hier een poging voor te wagen.  Ik was uitgeteld!

     

    Ik was doodmoe en geraakte nog amper vooruit.  Toch werd ik nog een stuk over de rode vaste route gejaagd en kreeg ik nog diverse tracks en paadjes voor de wielen.  Elke keer wanneer ik een stukje bewoonde wereld te zien kreeg, hoopte ik op het einde, maar werd ik toch nog een volgende bosje in gestuurd.  Wat was ik blij dat ik de nieuwe fietsbrug over de Demer van deze ochtend weer in het vizier kreeg!  Even verder kon ik de poort aan de chirolokalen achter de parochiezaal binnen rijden en was ik weer bij af.  Er was geen teken van leven meer te bespeuren, alles was afgesloten.  De enige getuige van de toertocht was een aanhangwagen vol dranghekkens.  De binnen- en buitenspeeltuin er naast was open.  De hitte hield zelfs de kinderen weg, want er waren daar bitter weinig mensen, terwijl het er anders gonst van de spelende kinderen.  Ik heb er tegelijk drie icetea besteld en nog eens twee Gini en me buiten op het terras onder een parasol gezet.  Ik ben er ruim een uur blijven zitten alvorens de auto weer op te zoeken en huiswaarts te rijden.  Het werd een eenzame tocht, want op 50 van de 70 afgelegde kilometers heb ik geen levende ziel bespeurd, uitgezonderd een groepje wandelaars die zich afvroegen waarom er aan het einde van een paadje zo’n rare constructie gemaakt was met plastiek en betonijzers.  Ik heb hen bij het voorbijrijden uitgelegd dat dit “poortjes” waren om te beletten dat mountainbikers onverhoeds een rijweg op zouden schieten vanuit het bos.  Want alle gevaarlijke punten waren op deze wijze beveiligd.

     

    De Forestbikers hadden weer een mooi parcours in elkaar gestoken.  Ze weten er de zware off-road-klimmetjes in ieder geval goed te vinden!  Ik ben altijd bekaf na de toertocht vanuit de Bekaflaan, want het was niet de eerste keer dat ik deze reed.  Zeker al minstens drie keren meegedaan.  Twee jaar terug zijn we hier ooit tot vijf uur blijven hangen met een delegatie Bierbikers.  Toen hebben de Forestbikers bijna letterlijk de stoel van onder onze kont uitgehaald, omdat de parochiezaal diende afgesloten te worden!  De hitte maakte de tocht deze keer nog eens zo zwaar.  Een duidelijke bepijling met de klassieke en goed opvallende zwarte pijlen op een gele achtergrond.  Verzorgde bevoorradingen met fris drinken en watermeloen.

     

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!

    Nog een verslag van deze tocht: MTB Goe Bezig Arendonk!



    22-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ter Dolen Fietshappening te Helchteren op 18-08-2012
    Ter Dolen Fietshappening (25-45 km) te Helchteren op zaterdag 18-08-2012 en zondag 19-08-2012.

    De Ter Dolen Fietshappening in Helchteren begint een jaarlijkse traditie te worden. Daarom op deze bloedhete zaterdag naar ginds afgezakt, wat toch weer een heel eindje autorijden betekende! Er stonden bitter weinig wagens geparkeerd en ook op de startplaats was het niet druk, zowel wat mountainbikers als gewone fietsers betrof. Om 13.30 u was ik op pad en ging het vanaf de technische school Don Bosco een weide in. Om met technische problemen geconfronteerd te worden. Een soort kettingzuig waardoor de achterderrie en ketting over en weer hingen te zwiepen wanneer ik stopte met trappen. Toch niet zo’n afstand gereden om onverrichterzake weer naar huis te moeten! Verder gereden met het risico op een panne, want er was geen noodnummer meegegeven. Dat zou een must moeten zijn op elke toertocht! Van 2,5 tot 4,5 km kregen we al direct mooie tracks voorgeschoteld in de bossen. Het was alsof er een hete wind doorheen de bossen woei! Tot 11 km na de start kregen we niks anders dan tracks voor de wielen geschoven met als enige intermezzo de overtocht van een grote parking en de passage van enkele huizen. Dit alles over een kurkdroge ondergrond.

    Na 11 km kwam ik even uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de camping “De Binnenvaart”. Gedurende de aanvang van deze toer had ik niet meer dan 10 bikers op m’n weg getroffen. Het ging weer de bossen in om na 12 km een lastige zandstrook te treffen. Daar was het traject niet al te best en twijfelachtig uitgepijld. De witte pijlen vielen trouwens moeilijk op in de donkerte van de bossen waarbinnen het zonlicht speelde. Intussen werd ik nog steeds geconfronteerd met het euvel van een over en weer zwiepende derailleur, hetgeen ik niet had kunnen oplossen met het uitnemen en terugplaatsen van het achterwiel. Tot het probleem zich plots vanzelf oploste. We kregen niets dan bos voor de wielen en passeerden op 13 km een mooie private vijver achter een poortje op een schilderachtig plekje. Wat verder was het weer even pijltjes zoeken en gissen hoe het verder moest na het passeren van een singletrack. Daar werden we in de richting van het heidegebied “De Teut en Ten Haagdoorn” gestuurd, aangeprezen als het paarse hart van Limburg. Dat was niet gelogen, want de heide stond in bloei. De pijl rechts verwees naar een singletrack (die liep in de richting van waar we kwamen) terwijl het de bedoeling was de eerstvolgende asfaltweg op te rijden. Een biker kiest uiteraard voor de track! Aan de linkerkant liep een drukke baan. Ik diende dus op m’n stappen terug te keren. Omstreeks 15 km kreeg ik tussen de bomen door golfspelers te zien en bereikte ik de eerste bevoorrading aan de ingang van het golfterrein. Lauwe sportdrank, een stuk banaan en een wafel stonden er op het menu. Tot 18 km werden we langsheen De Teut gestuurd onder een brandende zon om daarna de bossen en de heide in te rijden. Tot 23 km werden assenwegen, zandpaden en een verloren gelopen asfaltbaantje binnen het domein De Teut ons deel. De zon scheen ongenadig op de open vlakte.

    Om uit te komen op een drukke baan ter hoogte van de ingang van Kelchterhoef. Daar ging het de oprit van de snelweg voorbij en de brug over om aan de andere zijde weer de bossen in te duiken. Er volgden enkele meer technische tracks op en af tussen de bomen op een helling naast de snelweg. Ook daar was de afpijling beneden alle peil! Na 24 km reden we dan vlak naast de snelweg op een verhoogde berm en zo mee een brug onderdoor. Daar heb ik altijd de neiging van me te bukken omdat je er zo laag onderdoor rijdt! Een bizarre plek in ieder geval, maar toch gekend door de lokale bikers. Ik meen zelfs dat er een vaste route loopt. Het ging dan weg van de snelweg om een strook te bereiken waar enkele jaren geleden vele bomen gerooid werden omwille van de hoogspanningslijnen die er boven lopen. Intussen is die kale vlakte begroeid geraakt met fris groen. We bereden er de paadjes die zich ook doorheen de bossen aan weerskanten van deze strook slingerden. Het was er mooi, zeker nu alles baadde in de zon. Maar ik kreeg het er omwille van de hitte ook lastig! Met een draaierig gevoel tot gevolg. Slechts één biker deelde met mij de tracks. Even verder kregen we opnieuw wat verkoeling toen we de bossen indoken die zich achter de terreinen van een houthandel uitstrekken. Ook hier weer een ondermaatse bepijling. Soms te laat in de bocht, zodat je er voorbij was alvorens je de pijl te zien kreeg, of zelfs helemaal geen pijl!

    Maar het aanbod van mooie paden maakte veel goed. Ze gingen op en af over leuke heuveltjes in de bossen. Geregeld diende een zandstrook overwonnen te worden of was het uitkijken voor boomwortels. Zo ging het tot voorbij een eenzame boskapel. Deze lag op een heuveltje van waaruit men uitkeek over een meer. Overal bomen rondom en alles badend in de zon. Het tellertje toonde 28,5 km en de klok 15.50 u. Er volgden enkele plezante singletracks over enkele puisten waarna we tot 30 km over een soort talud of dijk reden, begroeid met bomen en struiken en gelegen tussen de vijver links en een gracht rechts. Het pad leidde ons zo tot aan de zwemvijver van Hengelhoef. Daar leidden meer woeste en minder bereden tracks ons doorheen het bos om uit te komen over een pad naast een diep uitgesneden gracht. Een laag tunneltje onder aan een in onbruik geraakte brug die de indruk geeft in een ver verleden gebruikt te zijn geworden geweest voor een miniatuurtrein. Dat alles midden de bossen. 31,75 km. Het pad leidde ons nogmaals tot vlak bij het strand rond de zwemvijver waar vele mensen met kinderen genoten van het prachtige weer. Na rechtsomkeer weer het bos in en over een bruggetje achter het tunneltje van daarnet. Bij het oversteken van dit brugje had ik de pech van weg te schuiven en bezeerde ik m’n knie bij het maken van een verkeerde beweging om een valpartij te vermijden. Omdat ik eerder nog al wel eens wat last had met die knie tijdens het rijden deed dat deze keer allesbehalve deugd!

    Langs de andere zijde van de diepe gracht weer verder om dan rechts een stukje holle weg in te duiken, overgaand in een graspaadje over een in onbruik geraakt voetbalveld. Daar vroegen twee nieuwe Belgen me de weg naar de zwemvijver van Hengelhoef. Maar het zagen er brave jongens uit! Een duik in het water zal in deze omstandigheden deugd gedaan hebben! Doordat ik nogmaals een pijl miste reed ik rechtdoor in plaats van rechts af te slaan. Eindelijk kreeg ik nog eens een andere deelnemer te zien! Op 34 km reed ik weer over mooie tracks en werd ik een heuvel in het bos over gestuurd, gelegen achter een aantal vakantiehuisjes aan de rand van Hengelhoef. Even voor het kasteel Engelhof kwamen we weer even uit de bossen tevoorschijn, vlakbij een ingang van het domein Hengelhoef. Volgde een stukje bos over tracks die tot aan een grote baan leidden nabij een ingang van het domein. Op die plek reden we weer de heide van De Teut binnen. Tracks doorheen de schier eindeloze bossen leidden me na 39 km weer tot dezelfde bevoorrading aan de ingang van het golfterrein. Hiermee eindigde een bijna 25 km lange lus. Vermoedelijk was ik de laatste biker die hier omstreeks 16.30 u passeerde.

    Na de stop ging het de grote baan over waar op dat ogenblik wegenwerken bezig waren met afgeschraapte asfalt en een betonnen fietspad in wording. Naar links, de baan over en even verder weer de bossen in ter hoogte van Kelchterhoef. Daar kreeg ik het stokoude boshuisje met groene luiken nog eens te zien. Er ligt een grote vijver voor waarover thans een houten wandelpad bleek gebouwd te zijn. Wie is daar ook eens met zijn bike over gereden? Ik wel! Een stuurfout zou hier een nat pak en een natte bike als gevolg gehad hebben! We kwamen nogmaals voorbij de zwemvijver om op 42 km even naar links het bos in gestuurd te worden over een paadje dat lager ligt dan de omgeving, daar wat draait en keert en zo de indruk geeft dat je in een holle weg rijdt! Ik herkende de plek vanuit een andere toertocht in Helchteren. Toen kwamen we van de andere kant en ik herinnerde me nog dat we toen net daarvoor een pad hadden getroffen als een soort wasbord met bulten en dalen die toen na een natte periode vol diepe plassen stonden. Een pad met een aantal opeenvolgende bochten. Dit kregen we nu ook op het menu, maar nu in de andere richting en in andere omstandigheden: poederdroog en met veel stof. Plassen ontwijken was er deze keer niet bij.

    Ter hoogte van een militair domein ging het even een fietspad op en meldde een bordje me dat ik nog 5 km te doen had, terwijl mijn tellertje toch reeds de 45 beloofde kilometers toonde. Het ging er een smalle track op die er evenwijdig liep met een brede zanderige weg. Oranje paaltjes vertelden dat hier ook een gasleiding door de bossen liep. Linksaf, waarna paden doorheen een mooi stuk bos me tot in de Kruisvenstraat brachten. Daar staan een aantal lage villa’s met keurig onderhouden tuintjes en grasperken. Spijtig genoeg moeten ze het eertijdse mooie uitzicht op het bos tegenover ontberen nadat bomen er gerooid werden. Na 48 km ging het er rechtsaf een grote baan over om even verder aan de andere kant weer de bossen in te rijden. Met een dikke 50 km op het tellertje bereikte ik weer de speelplaats van Don Bosco. Veel beweging was er niet meer. Het was intussen ook al 17.45 u geworden. De technische problemen met m’n fiets, de pijn in m’n knie, het hete weer en de zoektocht naar pijltjes op diverse plekken hadden van deze uitstap een lange tocht gemaakt. Ruim de tijd genomen om nog te genieten van drie kuipjes Ter Dolen Kriek, waardoor de douches al gesloten waren. Om daarna de dikke 90 autokilometers huiswaarts weer aan te vatten. Een beetje misnoegd over de ondermaatse afpijling, de problemen met de fiets en gebukt gaande onder de grote warmte met daardoor slaaptekort ben ik dan even mijn geduld verloren aan het tankstation. Gewacht tot de dame in kwestie haar pomp gekozen had, uitgerekend degene waar ik mijn zinnen op gezet had, om dan te moeten vaststellen dat zij zich van nummer vergist had waardoor ik geen toegang kreeg tot de pomp die ik gekozen had! Maar de mooie tracks in het bosrijke Helchteren deden al snel de negatieve puntjes vergeten. Misschien volgend jaar hier en daar toch eens wat alternatieve paadjes zoeken, want de toer was een exacte kopie van deze van het vorige jaar. Dat is misschien ook de reden waarom er minder deelnemers waren. Deze keer kon de toer ook op zondag gereden worden, wat de vorige keren niet het geval was. Dat kan ook de indruk van minder deelnemers gewekt hebben! Maar bossen en singletracks waren er in overvloed en maken deze plek tot een speeltuin voor elke mountainbiker.

    Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you!





    21-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Awenne op 15-08-2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toertocht (15-25-35-55 km) van Club VTT Awenne te Awenne op 15-08-2012.

    Voor deze keer de mooie toertocht te Schulen Herk-de-Stad links laten liggen om eens kennis te maken met een rit verder van huis. Een hele onderneming, want Awenne, deelgemeente van Saint-Hubert, ligt op 180 km van de voordeur en breekt daarmee het record van de langste verplaatsing voor een toertocht op zich! Ik heb met Pinksteren wel een weekend in de streek doorgebracht en toen de toertocht van Libin gereden, wat daar niet ver vandaan is. Om halvijf opgestaan, en om zes uur met een klein hartje vertrokken. Want uit het verslag van vorig jaar kon ik opmaken dat deze tocht geen makkie zou worden. Rustig naar ginder gereden. Ondanks het vroege uur was ik niet de enige die al onderweg was. De afrit die ik diende te nemen was natuurlijk afgesloten omwille van werken, maar om even over achten was ik ter plekke. De inschrijving was in een klein zaaltje van de Cercle des Sabotiers, met een podium achter een oud gordijn, alles zeer gemoedelijk en kleinschalig. Er was zelfs koffie voor de liefhebbers, kopjes en een thermos stonden klaar. De inschrijvingsformulieren waren in twee talen opgesteld, zelfs hier in de provincie Luxemburg. Ik heb er trouwens meer Nederlands dan Frans horen praten! Vijf euro voor een rit van 55 km die volgens de formuliertjes eerder tegen de 60 km aan zou zitten. Wie wenste kon er een Ardeense schotel bestellen voor na de rit tegen de schappelijke prijs van 8 euro. Omdat ik niet wist hoe ik het er hier van af zou brengen heb ik dat niet gedaan. Om 8.30 u kon ik in het zog van enkele Franstaligen vertrekken, benieuwd hoe ik het er van af zou brengen!

    Het ging vanaf de Cercle des Sabotiers recht de straat over om tussen twee huizen een servitudenpaadje in te rijden. Dat slingerde zich met enkele haakse bochten achter huizen en naast tuinen om uit te komen in een fris groen grasveld dat we over moesten. Ik reed er in het zog van een traagrijdende jonge knul die ik nog ettelijke keren zou tegenkomen wanneer hij puffend aan de kant zat. Die had het soms zwaar en aan zijn gezicht te zien had hij het niet naar zijn zin! Misschien op sleeptouw genomen door meer geoefende vrienden? Daarna ging het naar beneden over een pad vol keien en doken we na 1,5 km het bos in ter hoogte van een Mariagrot. Het beeld stond er onder een overhangende rots. Tot 3 km volgde een prachtig pad doorheen het bos langsheen een riviertje, op en af over bultjes en wortels. Dit kon als opener wel tellen! Er volgde honderd meter asfalt en een weidepaadje dat naar boven klom. Dan was het omstreeks 4 km even zoeken in het bos. De kalkpijlen op de grond stuurden iedereen over een smal pad op de flank van een helling en waarover een aantal omgevallen bomen lagen. Even voor mij ontstond een samenscholing van bikers die niet meer wisten waar naartoe. Sommigen kwamen op hun stappen terug, anderen liepen tussen de bomen de helling af. Ik ben teruggekeerd en samen met anderen naar beneden gewandeld over een steile helling over iets wat een pad kon voorstellen. Dan rechts een bosweg op en even later kwamen we uit op een asfaltbaantje waar weer gekalkte pijlen te vinden waren. Het te volgen traject was uitgezet door middel van pijlen in kalk uitgestrooid op de grond, dwarse strepen voor paadjes waarvan het de bedoeling was dat je ze gewoon passeerde en blauwe opgehangen pijlen.

    Van 5 tot 6 km volgde een zachte, maar lange en dus vermoeiende bosklim door een mooi beukenbos over een breed pad met hier en daar een vochtige strook. Iedereen reed hier tegen een traag tempo naar boven. Naar het einde toe was er een bocht naar links en volgde een laatste steiler stuk naar boven. Net voor de bocht kwam me een biker voorbij die zijn tocht aflegde met één been! Ik heb al bikers gezien met een prothese, hier vlak over de grens in Nederland is er zo iemand, maar nog nooit met één been! Zijn enige been moest ferm trappen om de aanloop naar boven te nemen. Op zijn broek stonden de letters DZM, het logo van De Zwette Maanen, een club uit Aalst. Hij haalde de klim niet en werd door twee anderen die daar net reden tussen hen in op sleeptouw genomen. Er ging dan toch iets fout, waardoor het trio ten val kwam. Die mens kan natuurlijk niet afstappen en moet zijn fiets als tweede been gebruiken! Respect voor zo’n moedige kerel! Eens boven reden we door het groene gras over een open hoogvlakte met overal bossen rondom. Een blauwe lucht en een stralende zon op deze prachtige ochtend! De jonge kerel achter wie ik was vertrokken zag er niet happy uit! Hij zal het te zwaar gevonden hebben!

    Er volgde een zacht klimmend betonbaantje waar ik net zoals de anderen rustig naar boven fietste om daarna een keienpad in het bos op te gaan. Daar werd ik voorbijgestoken door een snel rijdende Erika’s Baaiker die verderop stil hield en zich omdraaide om enkele foto’s te maken. Daar zou ik dus ergens op moeten staan! Direct daarna volgde na 9 km de splitsing waar de route van 60 km zich losmaakte van de rest. Met de gedachte dat ik na een autorit van 180 km het aan mezelf verplicht was om voluit te gaan, rechtdoor de richting van de langste route opgegaan. Er volgde een ferme klim over een assenweg. Niet de helling maakte deze zwaar, maar wel de lengte ervan. Het laatste stuk heb ik dan ook al wandelend gedaan. En ik was niet de enige! Intussen was het al bijna 9.45 u, dus het zag er naar uit dat het een lange rit ging worden vandaag! Het vijftal bikers dat met mij de richting van de 60 was uitgegaan verdween uit het zicht. Vanaf de brede assenweg ging het over een smaller bospad vol stenen verder zacht klimmend tussen de dennenbomen. Op een bepaald moment moest ik dan het pad verlaten en naar links gewoon tussen de bomen over de begroeiing rijden om een ander pad, evenwijdig met dat wat ik bereden had, te bereiken. Daar ging het dan terug in de richting van waaruit we kwamen. Deze keer naar beneden over een smal spoor in een soort van brandgang waar ondergrondse leidingen in het bos getrokken waren, te zien aan de plakkaatjes en palen die hier en daar stonden. Hier en daar waren wat oude plassen en modderplekken te vermijden. De afdaling duurde een tijdje, zodat de kilometers zonder veel moeite opliepen! De lage takken zwiepten hier en daar wel in uw gezicht, maar de omgeving was om van te snoepen. Ik reed er volledig alleen, geen andere bikers meer te zien. Op 13 km was ik beneden.

    Op 14 km kwam ik weer uit het bos tevoorschijn en ging het even klimmend en dalend over asfalt om daarna gedurende twee kilometer mooie veldwegen te treffen tussen glooiende weiden waar de koeien zich tegoed deden aan het malse gras. Een groepje van drie en een biker alleen staken me voorbij. Dit stukje van het traject eindigde met een leuke afdaling over een veldweg die uitgaf in een bos. Het groepje van drie stond even verderop stil. De twee jonge gasten moedigden het meisje aan om er door het riviertje te rijden, maar ze stapte toch af. Dus kon ik me niet laten kennen en moest het risico van een paar natte schoenen er bij nemen. De verfrissing van het opspattende water was welkom, vermits het intussen al behoorlijk warm was geworden, zeker buiten de bossen. We arriveerden aan een asfalt baantje ter hoogte van een bord dat verwees naar Fourneau Saint-Michel, dit is een domein dat drie musea herbergt en gelegen is in een prachtige omgeving. De baan over en links het bos weer in. Van 16 tot 17 km volgde er een lange zware beklimming in het bos die ik gelukkig al fietsend tot een goed einde kon brengen, maar wel door onderweg twee keren even te stoppen om bij te komen. Naar het einde ervan toe kwamen we uit het bos tevoorschijn en doorheen laag struikgewas in een blakende zon bereikten we op 19 km de eerste bevoorrading. De twee mannen die daar stonden hadden op hun kleine tafeltje de handen vol met het uitgieten van drinken en het snijden van partjes appelsienen en cake. Er was daar nog wat beweging van bikers, zonder dat het een grote troep betrof. Zo stond er een delegatie van negen Copains, een mountainbikeclub uit Middelkerke. 10.55 u.

    Na de stop ging het een paadje tussen de weiden in en zacht klimmend tussen struikgewas naar boven. Beneden kon je het tentje van de bevoorrading zien staan en het gepraat van de bikers droeg tot boven. Tot aan de eerste stop had ik geen enkel gebouw, huis of boerderij zien staan! Overal alles stil en rustig! Na het klimmetje ging de route van 60 km weer haar eigen richting uit. Terwijl de bikers van de andere afstanden nog wat verder moesten klimmen kreeg ik een plezante afdaling over een assenweg voor de wielen. Gevolgd door nog een afdaling over een pad op de grens tussen een bos en weiden. Ik dook naar beneden het bos in over een smal paadje met wortels dat beneden uitkwam aan een riviertje waar een bord naast een houten brugje me leerde dat ik mij aan het begin van het Pad van de Goffe bevond alwaar men langsheen het riviertje de Masblette kon genieten van een geluidsspektakel van vogelgefluit en murmelend water. Een schilderachtig plekje na 20 km rijden in dit paradijs. Terwijl ik er even halt hield zag ik de eerste twee Copains naar beneden komen gereden. We verlieten het riviertje om tussen de bomen door uit te komen op een kiezelweg tussen netjes gemaaide grasvelden. Er liepen daar redelijk wat wandelaars rond en er stond een speeltuig voor kinderen. Ik veronderstel dat we er door het domein Fourneau Saint-Michel reden. Van de assenweg ging het weer de bossen in en volgde tot 22,5 km een zachte klim over een breed pad. Hier en daar diende een modderstrook ontweken te worden en er hingen bordjes van een vaste blauwe route. Er staken me weer een paar Copains voorbij.

    Een knap bospad voerde me op en af over rotsige stenen waarbij enkele keren door een beekje diende gereden te worden. Om dan een ferme helling te zien opduiken over een zeer smalle track, recht naar boven, tussen struiken en veldbloemen. Met veel moed er aan begonnen. Er scheen geen einde aan te komen en op een bepaald moment was het vat af, zodat ik de rest te voet heb gedaan. Boven kwamen we uit onder enkele bomen. Er kwam een groep wandelaars naar beneden, terwijl er achter me dan toch een moedige kerel nog fietsend tot helemaal boven geraakte. Eens boven kregen we enkele nieuwere huizen te zien in een nette straat en klommen we verder over een stukje asfalt in het dorpje Nasogne. De rest van de Copains stak me voorbij en eens boven stonden ze allemaal onder een boom te wachten. Zo kon ik ze tellen. Het waren er negen. En er waren er ook nog enkele anderen op pad. Na nog een stukje asfalt ging het naar rechts over een weidepaadje op een hoogvlakte. Daar was het al goed heet. Rondom zag je overal dennenbossen. Mooi!

    Op 27 km doken we weer de bossen in en volgde een megabangelijke lange afdaling over een prachtig paadje met hier en daar ferme steile stukjes. Het bospad ging over in een uitgehold paadje dat een halve meter dieper lag dan de omgeving. Door deze lange afdaling kon het tellertje even lekker kilometers maken zonder moeite. Dan ging het een stukje tussen een bomenrij en een prikkeldraad waar het even uitkijken was voor wortels. De ondergrond van het bos was hier begroeid met mooie bloemen. Het tellertje klokte 27,5 km af op de middag. Een kilometer daarna reed ik voorbij het kerkje van en een stukje door de dorpskern van Masbourg, gelegen op 4 km van het misschien meer bekende Mormont. Een eerst zachtjes en daarna steiler klimmende veldweg, omzoomd door struiken en bloemen, bracht me op 30 km naar een bos op de berg Melaimont (240 m) waar we op een kruispunt van boswegen in de richting van Grupont gestuurd werden. Het rook er sterk naar dennengeur en die kwam beslist niet uit een flesje! Een mooi grindpad, dat evenwijdig liep met een spoorweg, bracht me daarna door bos en groen tot aan het kerkhof van Grupont (Tellin), net buiten het centrum. 32 km.

    Naar links werd ik naar boven gejaagd over een asfaltbaantje in de richting van een bos. Eens tussen de bomen ging het dan via een poort een parkdomein in over weinig gebruikte paden om boven uit te komen aan enkele grote gebouwen van een gîte. Daar troffen we na 33 km de tweede bevoorrading, opgesteld in de poort van een grote schuur. De mensen die voor de bevoorrading zorgden waren uitgeweken Vlamingen en de vijf bikers die er nog arriveerden spraken ook Nederlands! Sommigen waren goed moe, want vroegen of het mogelijk was van op een kortere route over te schakelen. Dat kon, want alle afstanden passeerden deze stop. Bananen, appelsienen, rozijnen en chocolade stonden er op het menu. En water met grenadine om te drinken. 12.30 u.

    Na een korte rust verliet ik voor de anderen het terrein van de gîte om via de achterkant een zacht klimmende veldweg tussen bos en weide te treffen, gevolgd door een pad in het bos en overgaand in een zacht klimmende, maar lange track doorheen een mooi en groot beukenbos. De lengte van de track maakte de klim zwaar. De hemel was intussen meer bewolkt, de felle zon van daarstraks verdwenen. De mannen van aan de stop staken me voorbij. Op een plek die Au Bois de Machi (390 m) heet, trof ik de splitsing tussen de verschillende afstanden. Voor de 25 km ging het rechtdoor, de andere routes moesten rechtsomkeer maken. De meest afgepeigerde van aan de bevoorrading kwam daar ook net toe. Hij had al een tijdje niet meer gereden, zijn maten hadden hem warm gemaakt voor deze rit en hij besloot van verder de 25 km te volgen. Dan moest hij in ieder geval nog minder ver rijden dan wanneer hij de langste route zou blijven volgen. Zelf was ik blij voor de langste route gekozen te hebben, zo niet was er al een einde gekomen aan de tocht. Ik had toch tijd genoeg en ik was nog niet moe. 36 km en 13.05 u.

    Er volgde een twee kilometer lange leuke afdaling over een rotspad in de bossen, waar ik twee meisjes voorbijstak die met de rugzak op trektocht waren. Toen ik het pijltje naar rechts zag staan, vielen mijn ogen bijna uit hun kassen. Nog eens gekeken! Ja, het klopte! Er gaapte me een onmogelijk steile helling over keien aan! Daar moest ik niet al rijdend aan beginnen, zeker niet na 38 km in zo’n streek. Al goed dat ik daarnet geen show had verkocht bij het voorbijsteken van de twee meisjes, want hier kon ik te poot naar boven! Om daarna verder te rijden over een brede bosweg waar nog veel takken lagen omdat hier nog niet zo heel lang geleden bomen gerooid waren. Tot 39 km volgde een afdaling doorheen de bossen waarbij we nog eens door een beekje dienden te rijden om uit te komen op een grote baan. Bij het naar huis rijden zou ik deze baan met de auto passeren en de pijltjes nog eens te zien krijgen! Via deze baan bereikten we het dorpje Grupont op 40,5 km.

    Net voor een brug moesten we naar links een bospad in. Dat was zo steil dat het voor mij even te voet was. Gelukkig was het kort van duur. Van tussen de bomen kwamen we in het gras terecht en ging het een straat van Grupont in. Even verder naar rechts een graspaadje in. Daar stond een grote moderne open kapel met een Mariabeeld. Toepasselijk voor de dag van Maria Hemelvaart. Het gras rondom was netjes gemaaid, evenals in het paadje dat we op werden gestuurd richting de bossen. In het bos reden we op een breed pad naast een diepte met een bijna verticale wand. Beneden stroomde een riviertje. Op dat pad trof ik na 42 km de splitsing tussen de routes van 38 km en van 60 km. Voor mij ging het verder op het bospad, zachtjes dalend tot op de hoogte van het riviertje en dan weer zacht naar boven klimmend. Met weer een bijna verticale afgrond. Uiteindelijk reed ik weer op het niveau van het riviertje tot aan een plek waar er zich een meertje had gevormd, ter hoogte van een bruggetje dat leidde naar een privé eigendom. Een Nederlander speelde er met zijn twee honden in het water, terwijl zijn vrouw foto’s maakte. 44 km en 13.55 u.

    Daarna was het weer even naar boven klimmen over een brede kiezelweg om het volgende bos te bereiken. Daar voerde een pracht van een smal bospad op de zijflank van een helling me gedurende zeker een dikke kilometer naast een riviertje. Op diverse plaatsen waren houten bruggetjes uit boomstammen gemaakt om de beekjes te kruisen die uit de smalle kloven in de helling naar beneden kwamen. Verderop liep het paadje langs een afgrond, maakte er een paar haakse bochten en passeerde een diep uitgesneden kloof waar je recht in kon kijken. Het was een belevenis om met de bike door dit schitterende gebied te rijden. Eén van de mooiste stukjes van de toertocht. Het deed me denken aan de wandeltochten in Duitsland vroeger. Tot 46 km konden we genieten van de doortocht van een prachtig bos. Een rijbaan over om te eindigen met een voor mij onmogelijke klim. Beneden in de diepte lag een picknickplaats aan een grote houten hut. Het pad vervolgde zijn weg naast een diepe beek waarvan de oevers door stenen muurtjes versterkt waren. We reden er weer eventjes evenwijdig met de spoorweg. Aan een splitsing zag ik geen pijlen hangen, maar mijn gok van gewoon rechtdoor te blijven rijden tussen de lage struiken bleek de juiste te zijn. Ik kwam weer uit het groen tevoorschijn ter hoogte van een stenen brugje op een schilderachtig plekje, een kruispunt van wegen in het bos. Daar trof ik weer kalksporen op de grond. 47 km en 14.20 u. Een bospad bracht me verder tot aan de derde bevoorrading op 48 km na de start.

    De derde stop stond onder een tentje dat op een kleine houten steiger met tafel en zitbank boven een meer stond opgesteld. Met overal bossen rondom die in de vijver weerspiegeld werden. Een prachtige plek om te vertoeven. Het water, de bomen, de blauwe lucht en prachtig weer. Deze dag kon niet meer stuk. Een man, drie vrouwen en even zo veel kleine kinderen zorgden er voor de knabbeltjes en het drinken. Er liep ook een kleine hond rond. En ook hier deed de man moeite om mij in het Nederlands te woord te staan! Ik krijg hoe langer hoe meer de indruk dat de aversie tegen Vlamingen geen probleem is van Wallonië, maar enkel van de francofone Brusselaars! En dan vooral diegenen met een dikke nek. Mij even op de bank gezet om wat te eten en te rusten. Ik vroeg aan de man of het nog zwaar was en of er nog veel diende geklommen te worden. Want ik begon moe te worden. Hij sprak van nog een kilometer of dertien met enkel in het begin nog klimwerk.

    Dat begin omvatte toch wel enkele kilometers! Gedurende één kilometer ging het langzaam klimmend naar boven over een breed pad vol stenen. Langs de linkerkant waren de bomen gerooid zodat ik niet in de schaduw kon rijden. Dan ging het linksaf in de blakende zon over een voor mij onmogelijk steile klim richting Mormont. Te voet naar boven kruipen was de boodschap. Omdat de bomen er gerooid waren had je in de diepte een mooi zicht over het pad waarlangs je naar boven was gereden. Tussen de jong opgeschoten berkenboompjes stonden kleine dennen en langsheen het pad stond de heide in volle bloei. Tot 50 km ging het dan weer minder steil klimmend over een kiezelpad doorheen de bossen. Ik kreeg het zwaar te verduren! De klimmetjes waren niet steil, maar mijn pijp was op de laatste bevoorrading uitgegaan! Af en toe stoppen en rusten of stappen was de boodschap. 15.00 u en 51 km. Na een bospad en een asfaltbaantje in minder dichte loofbossen kwam ik na 52 km toe op de plek waar de route van 38 km zich vanuit een wegje links weer bij de lange afstand voegde. Daar ging het een smal en zacht klimmend bospad in dat weer overging in een bredere weg vol keien. Het was er stil en rustig, geen mens te zien. Intussen was er wel meer wind dan vanochtend zodat ik nog een extra tegenstander te bekampen kreeg.

    Ik kreeg het hoe langer hoe zwaarder zodat ik even gestopt ben om een gel te eten en mij vol te proppen met een paar stukken druivensuiker! Anders was ik misschien voor donker nog niet binnen! Het had niet gehoeven! Eens het keienpad ten einde kwam ik beneden toe aan een grote baan waarlangs ik vanochtend naar Awenne gereden was. Op de grond maande een grote pijl met de vermeldingen “retour 60 km 38 km” in koeien van letters me aan om over te steken. Het nadarhekken met “deviation” stond er nog, de linten waren al opgeruimd. Het verkeersbord leerde me dat Awenne nog 2 km verwijderd lag. Tenzij er hier nog een lusje te rijden was, zou ik dus snel weer bij af zijn. Er was geen lusje meer en het asfaltbaantje bracht me door de bossen en voorbij m’n geparkeerde auto linea recta weer tot de plaats waar ik vanochtend was vertrokken. Op m’n tellertje stonden 56 km. Toen ik toekwam zag ik een bestelwagen van Pijnen Race uit het Nederlandse Hoogerheide wegrijden! Dat is op een boogscheut van mijn voordeur en de club van de eenbenige rijder waar ik het over had! De wereld is klein!

    Op straat lagen twee tuinslangen als bikewash. Fiets afgespoten en rijder wat opgefrist met een nat washandje. Op het terras voor de Cercle des Sabotiers had ik al direct aanspraak bij de Vlamingen die er nog zaten. Een man uit Sint-Niklaas en mensen uit het Antwerpse. Deze laatsten moeten wel habitués zijn, want van één van de mannen was het zijn moeder die aan de tweede stop mee voor alles zorgde. Nog een uurtje uitgerust bij een drankje, geen zin om al op te stappen. Onder een afdak en achter een plastiek zeil was een doucheruimte geïmproviseerd. Primitief, maar effectief en met lekker warm water. Na het opladen van m’n bike ben ik omstreeks 17.00 u weer naar huis gereden door een streek waar de mensen op een zonnige dag nog op straat aan hun voordeur zitten. Slechts op één plek was er in Luxemburg wat file door wegenwerken. En tot op de ring van Brussel heb ik in het zog gereden van een auto, beladen met drie bikes en een grote sticker van de Copains Middelkerke. Dat waren dus vast mensen die ik tijdens mijn rit had gezien.

    Een prachtige rit daar in Awenne doorheen de mooiste bossen van Wallonië. Zwaar voor mij, maar toch doenbaar. Ik maak er geen probleem van om te lopen op de plaatsen waar ik niet naar boven raak en als je 180 km moet autorijden hoef je de toer ook niet snel af te haspelen, maar kijk je rond naar het moois dat de streek te bieden heeft. Ik heb er dus ruim de tijd voor genomen. Duidelijke afpijling met opgehangen pijlen, kalkpijlen en aanwijzingen op de grond en kalklijnen voor wegen die je niet in mocht rijden. Drie bevoorradingen zoals op de meeste tochten met fruit, koeken, cake, rozijnen en chocolade. Een charmante, kleinschalige organisatie die niet mikt op een grote massa, want aan de tweede stop hoorde ik dat men ongeveer 250 deelnemers had en men op maximaal 300 rekent om doenbaar te blijven. Warm aanbevolen.

    Gemakkelijk te combineren met een week gezinsvakantie met in de nabijheid een grote camping waar men tenten, chalets of caravans kan huren, overnachting in een gîte is mogelijk en de nabijheid van wandelwegen en vaste routes. Een bezoek aan Le Fourneau Saint-Michel en een wandeling langsheen de Masblette zullen ook wel de moeite waard zijn. Ook te combineren met de avondrit in het nabije Arville (dit jaar op vrijdag 17/08/2012).

    Nuttige links:

    Camping Parc La Clusure van de ANWB

    Overnachting in een gîte, mail naar: gîte.awenne1@base.be

    Vakantiewoningen nabij Saint-Hubert

    Domaine Le Fourneau Saint-Michel

    Mountainbiketocht vanaf Le Fourneau Saint-Michel tussen de Masblette en de Lhomme

    Foto’s van Erika’s Baaikers: klik hier!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!













    Toertocht te Awenne op 15-08-12 door Spiermassa (deel 1)



    Toertocht te Awenne op 15-08-12 door Spiermassa (deel 2)



    Toertocht te Awenne op 15-08-12 door Spiermassa (deel 3)

    17-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oeterdalmarathon te Opoeteren op 12-08-2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toertocht en Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) van WTC Blijf Jong en De Wringers te Opoeteren-Dorne op zondag 12-08-2012.

    Oeterdalmarathon van WTC Blijf Jong en De Wringers in Opoeteren-Dorne begint al een klassieker te worden op mijn lijstje jaarlijkse tochten, vermits het al de derde opeenvolgende keer is dat ik naar hier kom. In juli was ik hier ook om de (laatste) zomertoertocht van dezelfde organisatie te rijden. Een hele onderneming toch, vermits mijn parkeerplekje in de Dornerstationstraat op exact 111 km van mijn garagepoort ligt! En overal waar je in Vlaanderen rijdt, stoot je op wegenwerken! Omdat ik opteerde voor een afstand met drie cijfertjes, was het zaak van vroeg op te staan. Een stevig ontbijt achter de kiezen en om halfzeven was ik op weg. Fiets afgegeven aan de bewaakte parking en me aangesloten bij het rijtje wachtenden langs de kant van de marathon. Het nummerbordje dat je meekreeg om aan uw stuur te bevestigen gaf je het gevoel van “ik ben er bij dit jaar”. Om 8.20 u zat ik op de fiets en kon ik links afslaan op het brede grindpad richting de bossen.

    Grindpaden in het bos en langs de maïsvelden en een smal bospad brachten me samen met vele anderen na 2;5 km tot aan de Driepaal. Daar stonden tenten van het kamp van een jeugdbeweging en zaten de kinderen buiten aan een grote houten tafel. Het was nog fris, zelfs koud, zo vroeg in de ochtend, maar de blauwe lucht en de zon beloofden een mooie dag in het vooruitzicht. Na een kort stukje over een asfaltbaan doken we dan definitief de bossen in. Op 5 km volgde de eerste echte singletrack tussen hoog opgeschoten struiken. Die bracht ons tot een brede brandgang in de bossen waarop een smal spoor loopt. Ik herkende de omgeving en wist dat het weldra rechtsaf zou gaan op een korte maar nijdige helling. Die kwam er effectief op 7 km en ondanks het feit dat ik er op gerekend had, had ze me ook deze keer toch weer liggen! Maar ik was er niet de enige die een stukje te voet mocht lopen. Even kwamen de herinneringen van de vorige uitgeregende editie terug naar boven. Ik stond er uit te hijgen in de gietende regen toen een biker me vertelde dat er verderop (in Opitter?) nog meer hellingen kwamen! Kwestie van een mens moed in te spreken! Vorig jaar was het zeer slecht weer en kwamen er maar bitter weinig gegadigden opdagen voor de marathon, wat zeer teleurstellend was voor de inrichters.

    Van tussen de bomen reden we een lang graspaadje op in een brede brandgang tussen de bossen. Een jonge kerel in een blauw pak begroette me in het voorbijrijden. Ik vermoed dat hij het parcours controleerde, want onderweg heb ik hem aan de tweede en derde bevoorrading zien staan bij de mensen die daar aan het werk waren. Even verder volgde een paadje met los zand. Een herkenningspunt omdat het naast een afsluiting loopt die gemaakt is van houten stammen en gevlochten takken. Kwestie van in het natuurlijke kader te passen! Volgden een track die kwistig bezaaid lag met keien, om dan plots rechtsaf te moeten over een bultje tussen twee bomen waarvan de takken je in het gezicht sloegen. Door m’n ogen te beschermen had ik te laat gezien dat zich een korte nijdige helling over steentjes aandiende! Singletracks en bospaden wisselden elkaar af. Op 9 km diende zich een zwaar klimmende track aan. Maar ik moest naar boven en op m’n tanden bijten, vermits ik op de hielen gezeten werd door andere bikers die ik tegen elkaar hoorde praten. Halverwege zag ik toch de kans om even aan de kant te gaan. Het tweetal achter me bleek een vader te zijn die de nodige aanwijzingen gaf aan z’n zoontje. En het kind geraakte nog probleemloos boven ook!

    Na een iets lastiger singletrack volgde op 12 km nogmaals een stevig klimmende track in een soort van holle weg. 9.00 u en 12,5 km achter de wielen. De vermoeiende klim werd beloond met een leuke en snelle afdaling waar je je lekker kon laten gaan over een ondergrond van keien. Beneden troffen we aan een asfaltbaantje de plek waar de route van 40 km zich losmaakte van de grotere afstanden. De kleinste route had dat al kort na de start gedaan. Het pijltje van mijn keuze wees naar rechts, maar daar waren twee wegen, eentje van asfalt en eentje het bos in. De logische conclusie dat een biker altijd voor het off-road-paadje kiest bleek niet te kloppen. “Een beetje onduidelijk hier”, zei een jongedame uit een groepje tijdens het voorbijrijden, terwijl ze me zag zoeken. Ik zou hier verder tijdens de toer nog een aantal keren mee geconfronteerd worden. Een pijltje wijst naar links of rechts, maar daar zie je twee wegen, waarbij het niet duidelijk is welke van de twee je dient in te slaan. Het volgende pijltje hangt dan pas verder in het pad, onzichtbaar vanaf de afslag. Op zich geen probleem, maar als naar het einde toe de kilometers in de benen beginnen te zitten, dan wekt dat wel eens ongenoegen op.

    Er volgden enkele zware kuitenbijters, stevige klimmetjes over tracks en enkele steile afdalingen over kwistig met stenen bezaaide paadjes die gemarkeerd waren met een bordje “gevaarlijke afdaling”. Degenen die ik niet vertrouwde, deed ik te voet naar beneden. Wie mij daarover smalend bejegend krijgt een uitnodiging om mij te komen verzorgen indien ik immobiel ben door gebroken armen of benen! Ik was goed moe van het naar boven kruipen. Toen ik even halt hield, kreeg ik een schouderklopje van Phille81 die in een treintje voorbij stoof. Welke afstand ik ging rijden? De 100 en als het niet lukt de 75! Minder kon niet meer! Even paniek! Nog maar 15 km gereden en benen die al niet meer goed mee wilden! En dan wou deze pannenkoek een marathon rijden! En dan zo’n treintje zien voorbij stuiven met mannen die vooruit schijnen te komen zonder trappen! Op 18 km passeerde ik een bekende plek in de bossen, meer bepaald een diepe U-vormige put waar het paadje naar beneden en naar boven gaat. Als je tijdens het afdalen wat bij trapt, dan kan je zelfs zonder te trappen weer tot boven geraken. Dus lekker naar beneden vliegen was de boodschap! Even verder passeerden we het in de bossen gelegen Restaurant De Mechelse Bresse. Over die naam moet nagedacht zijn, want het zal wel wat te maken hebben met een Mechelse Koekoek en een Poulet de Bresse! Er is zelfs een doctor honoris causa van de unief Hasselt die zich bezig houdt met het kruisen van die twee kiekens! Koen Vanmechelen!

    Na een zanderig paadje was het met twee anderen even uitkijken voor de volgende pijl. Een klimmende track en een dropke werden ons voor de wielen geworpen. Daarna ging het rechts over de keien. Aan een volgende stevige klim was het voor mij weer even te voet. Boswegen met leuke bultjes op en af brachten me na 20 km tot in een open vlakte. Daar reden we op een smal pad dat door het hoge gras aan het zicht werd onttrokken. Met overal kleurrijke veldbloemen. De bossen hier zijn een zegen, want op die open plek was het al ferm warm in de blakende zon. Aan de overkant ging het weer de bossen in. We reden er in een donker bos tussen de varens om daarna een lange zandweg in te slaan. Op 24 km moesten we onze fiets over het spoor van de railbike tillen. De paadjes die ik er voor de wielen kreeg kwamen me bekend voor. “Vos in de bossen” heeft me hier al een paar keren in zijn habitat mee op sleeptouw genomen. Leuke en snelle singletracks zorgden hier voor het amusement. Aan het stationnetje van Eisden troffen we de eerste bevoorrading op 26 km na de start. Voor de derde keer op korte tijd trof ik Frans van 3D-Cadworks op een toertocht. Deze keer in het gezelschap van een jongere bikemaat. Hij reed hier ook tijdens de tocht in juli. En hij was me na de open plek met de veldbloemen voorbijgestoken. Aan de stop lagen fruitrepen en wafels en kon je sportdrank en water drinken. Een Wringer zorgde er voor de voorraad.

    Na de stop dienden zich paadjes van allerlei slag aan: bospaden, grindwegen en singletracks. Sommigen overwoekerd of door dicht begroeid gebied. Ook enkele zware beklimmingen. Omstreeks 30 km reed ik over een lange woeste singletrack pal naast een draadafsluiting. Op 32 km waarschuwde een bordje ons voor de intrede van een gebied met loslopende Highland runderen. Voorlopig kreeg ik er enkel de uitwerpselen van te zien. Sommigen voorzien van een bandenspoor door een biker die ze niet had (kunnen) ontwijken. Er volgde een mooie singletrack. Op 34,5 km kwam ik toe op een open plek met zicht op een meer, een terril en een plompe stompe kerktoren die boven de bomen uit stak. De Maasvallei. 11.00 u. Een halve kilometer verder volgde een zware klim over keien en gaf een bordje de keuze tussen “met terrils” en “zonder terrils”. We hadden dus de voet van de terril bestegen. Bij m’n eerste deelname heb ik twee van de drie terrils bezocht. Nu liet ik ze letterlijk links liggen. Ik raak er toch niet fietsend tot boven op. Vorig jaar waren er een aantal op hun bek gegaan over de houten dwarsbalkjes die glibberig waren geworden door de regen. Op de eerste terril is er bij het afdalen ook een steil paadje vol stenen dat in één lijn naar beneden gaat. Niets voor mij! Te voet naar beneden gaan is er lastig, vermits er bijna geen uitwijken mogelijk is als er iemand naar benden komt, tenzij in het hoge gras te kruipen en uw fiets naar je toe te trekken! Ik blijf er liever weg, eerder dan bikers die er al fietsend naar benden rijden in gevaar te brengen. Want stoppen in de rush neerwaarts is niet evident zonder het risico over de kop te gaan!

    Van een Nederlands koppel dat me voorbij stak en ook voor “zonder” koos, vroeg de vrouw me wat een terril was! Een hoop oude steenkool! De onbruikbare inhoud van een voormalige mijn! Nederlanders schijnen dat niet te kennen! Twee jaar terug stelden twee Nederlanders me dezelfde vraag op dezelfde plaats! Die weten dat nu, want ze kozen toen voor “met”! Even verder stonden de twee stil. Een rund versperde er het pad! Een stier, ik weet het niet. Het beest droeg horens, maar ik heb nagelaten van tussen de poten te kijken! Er stond een kalf bij! Voor op de hoorns genomen te worden had ik geen schrik, wel van een eventuele stamp van de poten! Het dier behoedzaam langs achter proberen te passeren. Maar daardoor draaide het zich om. Het kalf liep een paadje naar beneden op en de stier volgde. De baan was vrij! In het zog van de Nederlanders en een jonge kerel die zijn fiets als een prof over de schouder wierp, moest ik op 36 km een houten trap op. Weer het bos in. Van 36 tot 38 km reden we over een pad langsheen het meer. Asfalt dat door de vele boomwortels opgestuwd was. Er volgde een zware klim over een pad vol stenen. Ik werd er aangesproken door een voorbijstekende biker die vroeg of ik was wie ik ben. We kwamen uit op een breed stenen pad om de tweede stop te bereiken op 40 km. In Dilsen-Stokkem aan de toegang tot de Maasvallei. Deze keer onder een tentje. De houten hut was ingenomen door een medische hulppost. Om de op de terril gevallenen der aarde te verzorgen. Er liepen veel wandelaars rond met honden in alle maten en soorten, waaronder een koddig exemplaar dat het moeilijk had om te volgen op z’n korte pootjes tussen de keien. Het aanbod hier was uitgebreid met lekkere eierkoeken en cake. Er liepen mannen rond in militaire uitrusting. Terroristen? Welk spel zij speelden blijft me een raadsel! Eén van de bikers die aan de stop stond zou ik verder tijdens m’n rit nog een aantal keren treffen.

    Een brede stoffige assenweg leidde ons uit de Maasvallei naar een industrieterrein met betonwegen en een rondpunt in aanleg. Van 42 tot 44 km reden we over dit terrein om uit te komen op een drukke verkeersweg. Anderhalve kilometer over het fietspad om daarna rechtsaf het Dilserbos in te duiken over een grindpad. De automatische piloot opgezet in de bossen en achter een biker aan die iets sneller reed dan mijn tempo, maar me hier en daar opwachtte omdat hij geen pijlen zag hangen. Een memorabel ogenblik was het overschrijden van de 50 km omstreeks 12.20 u. Halverwege! Mijn gelegenheidsmakker stond te wachten aan het kruispunt van het bospad met een rijweg. Geen pijltje te bespeuren. Enkel een bordje met “gevaarlijke oversteek”! Dus vermoedelijk gewoon oversteken en weer het bos in. Inderdaad. Op 53 km moesten we onder een smal bruggetje en volgde een stevige klim over een pad vol stenen. De bomen waren er langs één kant gerooid zodat we in de blakende zon moesten puffen, mijn gelegenheidsmaat in m’n kielzog. Boven gekomen ging het naar rechts over een kiezelweg en zag ik mijn makker van de voorbije tien kilometer uit mijn leven verdwijnen. Na 56 km troffen we een lange singletrack die deel uitmaakte van het parcours van een fit-o-meter. Hier in de buurt zou ik later op de dag nog passeren. Van 57 tot 59 km reden we door de Bergervenstraat in Maaseik, dit is een assenweg in het bos waar op het einde enkele villa’s van rijke mensen verscholen liggen in het groen. Om uit te komen op de oever van een kanaal, de Zuid-Willemsvaart. Een schilderachtig plekje.

    We doken echter onmiddellijk weer de bossen in om na 60 km de splitsing te treffen tussen de routes 25-40 km en 75-100-115 km in Bergerven. Klokslag 13.00 u. Er volgden paadjes op en af door de bossen. Na een stevige afdaling raasde ik letterlijk de derde stop binnen. Daar trof ik weer de jonge biker in het blauwe pak die me vanochtend was voorbijgereden. Er was nog een tiental deelnemers ter plekke, waaronder een koppel jonge mensen uit Eindhoven. Aan de gesprekken te horen kozen de meesten voor de route van 75 km, waardoor voor hen het einde in zicht kwam. Twee bikers die na mij de helling af kwamen gereden gingen voor het volle pond, voor de 115 km. Er waren fruitrepen en wafels, wie wenste kon zijn drinkbus laten vullen. Eén man zorgde er voor het aanbod. Na de stop kwam er een stevig klimmende track, bijna een soort holle weg die een meter dieper ligt dan de omgeving. Daar is het doorbijten wanneer iemand in je zog rijdt. Dat had ik ervaren tijdens de toertocht in juli. Er is immers geen kans om te laten voorbijsteken. Maar ik had geluk, want ik had deze keer niemand achter me. Zelfs de stevige wortel die aan het einde ervan ligt kon me niet uit m’n lood slaan. Het ging hier beter dan de vorige keer, zelfs boven uithijgen was niet nodig!

    Kort na de stop volgde het moment van de waarheid en trof ik de splitsing tussen de routes van 75 km en van 100-115 km. Als ik voor de 75 koos zou ik dra weer bij af zijn en misschien nog kunnen genieten van enige après! Het alternatief was minstens 25 km meer en vermoedelijk weer als hekkensluiter arriveren! Een afstand van drie cijfers heeft het gewonnen van de après! En de beloning was navenant onder de vorm van een mooie en plezante lange afdaling over een singletrack door een imposant bos, tot aan een baantje waarlangs een vijver lag. Aan de voet van deze heuvel liggen de Volmolen, een oude watermolen, en de gelijknamige manege. Tot 70 km volgden gemengde paden in het bos, in open veld of langs de bosrand. Op de open plekken was het verdomd warm! Enkele leuke singletracks brachten me tot aan asfalt fietspad dat er naast een assenweg liep. De dagjesmensen op hun zondagse fietsuitstap en de mannen op hun racert zullen zich wel afgevraagd hebben waarom deze klojo op de kiezelweg reed en niet over het naastliggende biljartlaken! Kwestie van een maximaal off-road gehalte te bekomen! Omstreeks 14.00 u klokte m’n tellertje 70 km af. Van 72 tot 75 km volgden enkele woeste singletracks over bulten op en af, boomwortels inbegrepen in de prijs, afgesloten met een stevige klim en met als beloning een leuke afdaling. Wat me daar opviel waren de vele jonge eiken die hier opgeschoten waren na het rooien van hun voorouders. De plek kwam me bekend voor en de bordjes met “kogelgevaar bij rode vlag” gaven uitsluitsel. Dit was een stukje van het Glimburgerbos. Glimburger is de schuilnaam van een plaatselijke biker die de paadjes in ere houdt in zijn speeltuin te Opitter. We verlieten het bos via een track die naast een afgrond loopt. In de diepte zie je er sportvelden liggen. Ik vermoed dat deze plek een voormalige zandwinning betreft die weer door de natuur is ingenomen. Toch eigenaardig dat hier zo’n grote hoogteverschillen zijn. Vermoeidheid begon toe te slaan, want over sommige korte klimmetjes ging ik te voet.

    Tot 80 km volgden vrij goed berijdbare paden, afgewisseld met singletracks in de bossen of tussen de maïsvelden. Met minder hoogteverschillen, zodat ik wat kon recupereren. We doken er de Gruitroderheide in, midden de bossen. Assenwegen en graspaadjes werden er ons deel. Op 82 km trof ik midden het bos de splitsing tussen de 100 en de 115 km. Het onderste uit de kan hoefde ik niet te hebben, dus ging het naar links de route van 100 km op. Ik schrok me een helm, een biker draagt geen hoedje, toen er een biker uit het tegenoverliggende pad kwam gevlogen. Het was de man die ik aan de tweede stop in de Maasvallei had gezien. Hij had net de extra lus van 15 km achter zich! Die eindigde waar ze begonnen was! Samen bereikten we de vierde bevoorrading aan het einde van het bospad. Ik was content van te zien dat er nog bikers zijn die van hun rit een daguitstap maken. Aan de stop trof ik Leikepeij, het brein achter de Oeterdalmarathon, in het gezelschap van een gezellige bende clubgenoten, mannen die zaten te wachten om hun deel van de route weer te ontdoen van pijlen. 15.00 u.

    Samen met m’n gelegenheidsmetgezel weer op pad en hem nog twee keren bijgebeend op een plek waar er wat onduidelijkheid was over de te volgen richting. Ik trof leuke paden en tracks door het bos tot ik na 86 km De Oudsberg bereikte op de grens van Opglabbeek en Louwel (Opoeteren). Het is een natuurgebied met beschermde landduinen. Een kilometer verder trof ik een brede bruinrode kiezelweg. Daar liepen jongeren van een jeugdbeweging gepakt en gezakt rond. Hun kamp zal voorbij geweest zijn. Op 89 km bereikte ik even de bewoonde wereld, de enige plek waar de toertocht doorheen een woonkern trok. En zelfs daar moest stevig geklommen worden over het asfalt van de Nullensstraat in Opoeteren. Om daarna weer de bossen en de velden in te duiken. Ik hoorde mijn gsm bellen, maar eer ik hem uit de rugzak heb, is het meestal te laat. Het was Vos in de bossen. Hij zal zich afgevraagd hebben waar ik bleef. Omdat ik het te bellen nummer van de voicemail niet goed kon lezen heb ik gewoon snel een berichtje gestuurd om te melden dat ik nog 6 km te gaan had. Even later reed ik Opoeteren Tennis voorbij. Van op de top van een heuveltje op een bospad zag ik op 96 km beneden langs het pad een man of vijf zitten. Neen, geen deelnemers die een extra rustpauze hadden ingelast, maar mannen die zaten te wachten om de pijlen weer op te halen. Ik was de laatste geweest aan de vierde stop, wat achteraf niet zo zou blijken te zijn! Ze wisten me te zeggen dat ik nog 9 km te gaan had, dus nog meer dan dubbel zo veel als de vier die ik verwacht had! En het bleek achteraf te kloppen. Op 100 km kreeg ik nog een onmogelijke klim voor de wielen op de plaats waar ik tijdens de toertocht in juli even had staan praten met drie jonge kerels die daar met hun fiets op tocht waren. Daarna de track door het gras met een paar diepe voren. Tijdens de vorige editie was het hier alsof je door een beek reed! De laatste kilometers wogen zwaar, elk klimmetje was een beproeving en deed de moed in m’n schoenen zinken! Er kwam geen einde aan, de singletracks en paadjes bleven maar komen, ik vroeg me af waar ze ze bleven halen! Wat was ik blij dat ik na 105,5 km het voetbalveld kon op rijden!

    In de kantine zat nog een leutige groep Wringers, waaronder enkelen waar ik ook vorig jaar nog bij heb staan napraten na de rit. Die mannen waren al wat boven hun theewater. Degene die nog de kans had gehad om zijn benen te laten masseren zag er het gelukkigst uit! Ik heb nog een uur bij die mannen gezeten om wat uit te blazen alvorens de lange rit naar huis aan te vatten. Ook de biker die ik aan de tweede en de vierde stop had gezien was nog ter plekke. Afkomstig uit Erpe-Mere! Deze man had een nog langere rit huiswaarts voor de boeg. Hij vermoedde dat hij me ook gezien had tijdens de Boerernbike in Opwijk van twee weken terug. Blijkbaar ook een fervent rijder. Hij vertelde me dat ik niet de laatste was, want dat er nog niet zo heel lang geleden nog rijders aan de vierde rustpost waren gepasseerd! Er kwamen inderdaad nadien nog een man en een vrouw toe die aan het einde nog verloren waren gereden. Zij hadden daardoor 125 km op hun actief! Laat toekomen heeft als nadeel dat de sfeer van de après voorbij is, maar ook zijn voordelen onder de vorm van een stuk Limburgse vlaai en een belegd broodje, overschot van het rantsoen van de medewerkers met een glas bruine er boven op. En na zo’n lange dag was iets eetbaars welgekomen. Er waren zo’n 400 bikers opgedaagd voor de marathon (75 km en meer) en ongeveer eenzelfde aantal voor de toertochten. Om halfzeven ben ik na het opladen van m’n fiets huiswaarts gereden! Van een marathon gesproken!

    Een mooie dag beleefd op een plaats waar elke biker zijn hart kan ophalen in de schier eindeloze bossen. Er zal wel wat kritiek komen op het feit dat de voorraad bananen te snel uitgeput was, een inschattingsfout van de aankoper. En dat op een aantal kruispunten de bepijling aanleiding kon geven tot twijfel. De afpijling was op sommige plekken ook schaars. Men kan voor een marathon natuurlijk niet om de vijf meter een pijltje hangen. Zelf heb ik nergens gemist, soms wel eens getwijfeld. Zo reed ik naar het einde toe door een bospad, terwijl ik de evenwijdig lopende straat had moeten volgen tot aan een kapelletje. Dat weegt allemaal niet op tegen het feit dat de mensen uit Opoeteren kosten nog moeite gespaard hebben om voor de deelnemers een prachtige rit uit te zetten. Het was druk op de snelwegen huiswaarts, en dan nog wegenwerken op enkele plaatsen. Als ik bedenk dat ik bijna dezelfde afstand per fiets heb afgelegd, dan is dat toch wel een medaille waard! Mijn groeten aan de mensen uit Opoeteren en de biker uit Erpe-Mere.

    Het verslag van deze marathon is ook te lezen op mtb-you!

    Voor een verslag van MTB_Peter: klik hier!










    13-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Knesselare op 11-08-2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toertocht (15-30-55-70 km) VTT Kapellerit van Fiets en Fun te Knesselare op zaterdag 11-08-2012.

     

    Het gebeurt niet gauw dat ik vanuit het Antwerpse westwaarts trek om een toertocht te rijden.  De enige constante in deze regio is mijn trouwe deelname aan de Lozerbosveldtoertocht te Kruishoutem.  In Zele en Zulte ben ik een tijd terug wel eens komen rijden, evenals dichter bij huis in Waasmunster.  Omdat er elders, noch dichter bij huis wat te beleven was, en omdat schitterend weer voorspeld werd, ideaal voor een tocht met de fiets, viel mijn keuze op de Kapellerit van Fiets en Fun te Knesselare.  Toch al snel goed voor een autorit van dik 100 km.  Op tijd opgestaan en na een stevig ontbijt was ik op pad.  De rit verliep vlot tussen Antwerpen en Gent.  Op de snelweg van Gent naar Oostende was het al zeer druk om 9.00 u.  Een parkeerplekje gevonden in de berm langs een straat en mijn fiets in bewaring gegeven bij de vriendelijke mannen bij de bewaakte parking.  Er waren al bikers bezig met het schoonmaken van hun fiets, die hadden hun rit al achter de wielen.  Het inschrijven was in een wip gebeurd en om exact 10.00 u kon ik vertrekken.

     

    Alsof het een valstrik was, zat ik samen met een Herder en zijn dochtertje al van bij aanvang fout, en reden we het gras op naast een afsluiting.  Even verder zaten we vast.  We moesten achter de afsluiting zijn en dan rechts.  Daar stonden veel auto’s met tuinafval te wachten.  Het is de eerste keer dat ik voor een toertocht vertrek via het plaatselijke containerpark!  Het ging dan via enkele straten om het dorp te verlaten en na 2,5 km doken we de eerste graspaadjes in.  Een kilometer verder troffen we al de eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 55-70 km.  Er volgde een lange veldweg, maar gelukkig niet gewoon recht op recht, maar met de nodige bochtjes.  Daardoor kon je de bikers zien rijden die enkele honderden meters voorop waren en zien waar het parcours ons naartoe ging brengen.  De zon scheen ongestoord op de velden en de temperatuur was ideaal om te fietsen.  Na bijna 6 km en een kwartier rijden bereikte ik het kanaal Gent-Brugge op de grens met Sint-Joris (Beernem).

     

    Daar ging het de kanaaloever op en volgde tot 9,5 km een zeer lange, smalle track die er naast het kanaal liep tussen bomen en struiken links en rechts.  Het groen was zodanig opgeschoten dat de takken hier en daar tegen je tronie gekatapulteerd werden.  Op een bepaald gedeelte staken veel stenen verstopt in de grond en op een ander stuk schuurden de bramen tegen armen en benen.  Het paadje had z’n charme en een biker volgde me in m’n kielzog.  Aan de overkant van het kanaal lag een kleine jachthaven.  Uiteindelijk kwamen we uit het groen tevoorschijn ter hoogte van een bontgekleurde hangbrug voor fietsers die we dienden op te rijden om het kanaal over te steken.  Een schilderachtige plek op deze zonnige zaterdag.  Eens de brug over dienden we op onze stappen terug te keren in de richting van waar we kwamen, maar op de andere oever.  We passeerden de ingang van de jachthaven en gingen een grindpaadje op te Beernem.

     

    Vanaf het grindpad, dat ook door vele gewone fietsers werd bereden, moesten we op een bepaald ogenblik links naar beneden de dieperik in, om dichter bij het kanaal te komen.  Daar was het pijltje op een stokje omgevallen en heb ik het steviger in de grond gestoken.  Het paadje beneden was minder eenvoudig te berijden omwille van de putten en bulten en de wortels van bomen en struiken.  Het slingerde zich om stronken en stammen vanaf de tiende tot de elfde kilometer.  Verkeerdelijk reed, lees liep, ik verder achter iemand aan weer naar boven.  Bleek dat een visser te zijn die met zijn fiets en zijn hebben en houden op de rug, weer wegreed!  Geen mountainbiker dus!  Terug naar beneden en het paadje verder gevolgd tot we ter hoogte van een smal huis weer naar boven moesten, richting het grindpad.  Het tellertje toonde toen 11 km, de klok 10.40 u.  Het grindpaadje ging over in een asfaltbaantje en via een brug staken we na 13 km de spoorweg over.  We dienden een tijd de spoorweg te volgen over een assenweg en een asfaltbaantje.  Aan de linkerkant lagen grote bossen waar we niet welkom waren, te zien aan de bordjes die aan elke toegangsweg opgehangen waren.  Privaat domein, verboden toegang!

     

    Op 15 km lieten we de spoorweg achter ons liggen en ging het naar rechts om een breed pad in te slaan dat omzoomd werd door imposante beukenbomen.  Met links en rechts nog steeds de bordjes die toonden dat we in dit bos niet welkom waren!  Aan de rechterkant lagen de grote gebouwen van één of andere hoeve waartoe het domein vermoedelijk behoorde.  In de verte zag ik aan het einde van het pad auto’s voorbij rijden.  We arriveerden namelijk weer in het open veld tot vlak bij de snelweg waar het filerijden was!  11.00 u.  Een graspaadje leidde ons door het open veld tot aan een straat om dan de grote baan op te moeten rijden om via een brug de snelweg te kruisen.  Na 17 km reden we Sint-Maria-Aalter binnen ter hoogte van werkzaamheden, waar het naar rechts een paadje op ging.  Een mooie track leidde ons tussen de bomen van de snelweg weg.  Ook hier was het uitkijken voor laaghangende takken.  De track ging over in een volgende, nog mooiere singletrack, tussen bomen en veld.  Deze maakte deel uit van een vaste blauwe route.  Het pad kwam uit op een recent aangelegd kasseibaantje, net voor de inrijpoort van één of ander kasteeltje dat door de vele bomen aan het zicht werd onttrokken.  Ernaast stond een poort naar een hoeve toe.  Een schilderachtig plekje.

     

    We vervolgden het traject van de blauwe vaste route, of toch delen ervan, over veld- en assenwegen in Aalter.  Hier was weinig bebouwing.  Enkel een grote moderne hoeve, verder een reeks stallingen, een paar kleinere gerenoveerde oude huisjes en twee mooie nieuwe huizen met kleurrijke luiken.  Een paradijselijke plek om te wonen, maar wel afgelegen.  Ik ben tijdens de toer trouwens wel meerdere kleine stokoude huisjes voorbij gereden die nog altijd bewoond waren!  Dat zoiets nog bestaat!  Vanuit de open velden arriveerde ik na 22 km op een drukke betonbaan op de grens met Beernem en Wingene.  In Beernem heette deze baan Lindeveld en op Wingene was het de Vagevuurstraat.  11.25 u.  Deze betonbaan diende even gevolgd te worden om dan naar links over te steken.  Een veldwegeltje veranderde in een statige beukendreef die de bossen in dook.  In het bos ging het altijd rechtdoor over een lang, aanvankelijk vrij breed pad, dat steeds smaller werd.  Zijwegeltjes werden niet benut.  Bordjes met rode handjes stonden dit niet toe.  Tot ruim 25 km konden we genieten van deze mooie omgeving.  Bij het verlaten van het bos kreeg ik eindelijk nog eens twee bikers te zien.  Rechts bemerkte ik een plek met grote antennes en antennes die als een soort netwerk waren opgehangen.

     

    Er stond daar ook een grote kraan die operationeel was.  Even een kijkje gaan nemen om vast te stellen dat een oud gebouw werd gerenoveerd tot een Centrum voor bijzondere jeugdbijstand.  Een grondige renovatie in elk geval.  Ik denk dat enkele de buitenmuren nog overeind stonden.  Ik vermoed dat het voormalige gebouwen van defensie betreft, want ik zag verderop, aan de ingang van een bos, een bordje staan dat de toegang tot een militair domein verbood.  De straatnaam genoteerd: Sint-Pietersveldstraat in Wingene.  Op m’n stappen teruggekeerd en het paadje rechts in om het parcours te vervolgen.  Veldwegen brachten ons na 29 km naar landelijke straten die Kliplo en Savooien heten.  Het ging een drukkere baan over op de grens van Aalter met Ruiselede.  Wanneer ik er even halt houd steken er vier bikers voorbij.  11.50 u.  Naar links een veldwegeltje op, gevolgd door een strook bos, om te arriveren in een woonwijk van Aalter.  We reden er door smalle straatjes met oude en nieuwe huizen, grote en piepkleine, die luisteren naar namen als Kleine Zoutstraat en Lantaarnstraatje.  Op het middaguur had ik 31 km op m’n tellertje.

     

    In Aalter doken we via een poortje een parkdomein in van één of ander klooster.  Gedurende een dikke 2 km konden we daar ons hartje ophalen in de smalle paadjes die zich doorheen het bos slingeren.  Ik krijg er het gezelschap van nog vier andere bikers, waaronder een pronte dame met roze helm die ik nog aan de stop zou te zien krijgen.  We rijden de gebouwen van dichtbij voorbij en via een poort zonder opschriften of vermeldingen, verlieten we opnieuw het domein.  Opnieuw dezelfde brug over om de snelweg te kruisen.  Waarmee een einde kwam aan een lus van 16 km over Aalter.  Naar rechts een poortje door en een bos in om na een smal paadje met laaghangende takken de eerste bevoorrading te bereiken ter hoogte van een klein prieeltje op 33 km na de start.

     

    Aan de stop was alles voorhanden: bananen, appelsienen, wafels en sultanakoeken.  Je kon er sportdrank drinken, maar ook icetea en cola.  Een drietal mannen vulden de voorraad aan.  Er was geen grote toeloop, dat is nooit het geval bij sterk gespreide starturen, maar er kwamen nog groepjes bikers toe.  Maria-Aalter!  Aan de mannen op de stop gevraagd of ik het bij het rechte eind had van te denken dat het klooster van daarnet van de Broeders van Liefde was.  Hij wist het niet, enkel dat er veel buitenlanders verbleven.  Hij haalde er zijn collega bij met de vraag of hij ooit misbruikt was geweest!  Of hoe de feiten van de afgelopen jaren in kerkelijke middens bij de mensen leven!  Hij had het bij het rechte eind wat de buitenlanders betreft, en mijn vermoeden klopte.  Even geGOOGLEd!  Het betreft namelijk het Internationaal Noviciaat van de Broeders van Liefde in de Blekkervijverstraat.  In mijn school van de Broeders werden indertijd leerlingen geronseld voor cursussen om leider te worden op een zomerkamp voor gehandicapte kinderen op de Westakkers in Haasdonk.  Ik ben zo elf jaar leider geweest en heb ooit een vervolmakingscursus in Maria-Aalter gevolgd.  Van die cursus kan ik me nog nauwelijks wat herinneren.  Maar die kampen in Haasdonk hebben een belangrijke rol gespeeld in mijn jeugdjaren.  En zie, de mountainbike brengt me letterlijk terug naar lang vervlogen tijden!

     

    Weer op pad na de korte rust en de knabbeltjes.  Tot ruim 38 km volgde de doortocht van een pracht van een bos, op een bepaalde plek eventjes tot vlak naast de snelweg, over amusante paadjes.  Naar het einde toe was het hier wat moeilijker.  Met behulp van linten was een technisch parcours afgebakend over moeilijk te berijden paadjes, alsof je over bladgrond reed, met korte klimmetjes over bulten en het nodige bochtenwerk.  Niet zo mijn ding!  Vooral met die zachte ondergrond had ik het moeilijk.  Ik deelde er het pad met enkele andere deelnemers.  Om 12.40 u reed ik weer het bos uit en een paadje in dat toekwam aan het station van Maria-Aalter.  Rechtsaf over een kort stukje asfalt om daarna weer rechtsaf te slaan, alwaar we een leuk speelbosje voor de wielen geworpen kregen.  Met plezante paadjes op en af en met de nodige bochtjes, zo’n 40 km na de start.  Er volgden een asfaltbaantje en een assenweg, luisterend naar de naam Jezuïetengoed.  Wanneer we de weer even de snelweg raakten, staken een aantal rijders me voorbij, waaronder zes Hazesbikers die ik ook aan de stop gespot had.  We kregen weer de spoorweg in het vizier die we even verderop via een overweg dienden te kruisen.  42,5 km en 13.00 u.

     

    Tot 45 km kregen we veel asfalt onder de wielen.  Daarbij passeerden we omstreeks 43 km een grote tent met veel muziek waarvan de bastonen uw ingewanden deden trillen.  Daar vond Plage à gogo plaats, de beachparty van de scouts van Aalter op de Kattenberg.  Eens daar voorbij ging het weer off-road de velden in, even in de richting van waaruit we kwamen en naast een smalle zijarm van het kanaal Gent-Brugge.  Eens aan het kanaal zelf gekomen, ging het rechtsaf en tot 48 km over het asfalt fietspad naast het kanaal waarin plezierboten vaarden.  Vanaf hier krijgen we een stuk met redelijk wat asfalt te verwerken.  We passeerden een zandwinning en betonfabriek.  Na 49 km moesten we via een grote brug het kanaal over in Aalter-Brug, hoe zou het ook anders kunnen!  Een extra pijltje had hier niet misstaan om twijfel te voorkomen.  Het ging een betonnen fietspad op dat andere betonbaantjes kruiste.  Een plakkaat toonde dat hier een bedrijventerrein gaat komen.  Weer open ruimte die ten prooi valt aan bebouwing.  De mensen uit de twee kleine huisjes die er stonden zullen er niet gelukkig mee zijn.  Op 51 km ging het weer meer off-road.  Want tussen de 40 km en de 50 km kregen we bijna uitsluitend asfalt te verwerken.  We bereikten Ursel (Knesselare) en troffen na 52 km en midden in de velden, een splitsing tussen de trajecten van 55 km en van 30-70 km.  Ik had me al wat ongerust gemaakt over het uitblijven van een splitsing voor de langste route die ik wenste te rijden.  13.40 u.

     

    Na de splitsing ging het een assenweg op die deel uitmaakt van een vaste route en volgde een korte klim over een breed pad door een stukje bos (53 km).  Twee maal dienden we een behoorlijk drukke baan te dwarsen en volgde de doortocht van Ursel met zijn smalle straatjes.  Na 56 km doken we dan weer de velden in om er de assenwegen te berijden, gevolgd door smalle graspaadjes in de buurt van een groene en rode vaste route (58 km).  Naar rechts een betonbaantje op en dan links weer bossen in.  Even verderop kwam na exact 60 km de tweede bevoorrading.  Ze stond opgesteld naast het zogenaamde Veldkruis, een kruisbeeld tussen enkele lindebomen aan de rand van de Keigatbossen.  Even halt gehouden en genoten van hetzelfde aanbod als aan de eerste stop.  Na de stop doken we de Keigatbossen in over een mooi bospad.  Het bospad ging bij het verlaten van het bos over in een assenweg dat verderop een grote baan kruiste.  Dan een kasseiwegeltje tussen gras en bomen op.  Hier stak ik de vier mensen voorbij die ik met hun stadsfietsen ook aan de stop had zien staan.  De lange kasseiweg ging over in een assenweg die ons naar een bos leidde.  Ik zag er lichten staan die de landingsbaan van een vliegveld markeren, maar daarachter kwam een bos.  Ik had de indruk dat ze niet meer dienen.  Net voor het pad plots versmalde stak ik een moeder en haar dochtertje op hun bikes voorbij.  Er volgde een modderig stukje van een paar honderd meter, doorheen een bos met de nodige putten en plassen (omstreeks 63 km).  Dat zal voor dat kleine meisje een lastig stukje geweest zijn!  Een beetje jammer, vermits bike en rijder tot dan toe vrij proper waren gebleven!  Hier was de afpijling zeer mager, want op dat pad trof ik nergens een pijl.  Pas aan het einde van een grasspoor was het duidelijk dat ik op de goede weg reed.  Vermoedelijk waren er weinig alternatieven.

     

    Aan een brede weg zag ik een plannetje van het MTB-netwerk Meetjesland waartoe de plaatselijke vaste routes behoren.  Ik trof er veel mensen met stadsfietsen en racefietsen.  Omstreeks 66 km volgde een mooi stukje bos.  Ook hier lag de ondergrond er vochtiger bij, met putjes en lage takken die mijn smoelwerk geselden.  Ik gok dat we in het Drongengoedbos reden.  Op 68 km kwam ik uit op een betonbaantje, midden de bossen, waarop een parkeerverbod gold.  In een bocht was een grote poort die me deed denken aan de ingang van een militair domein, maar zonder enige aanwijzingen.  Er reden redelijk wat fietsers rond en jammer genoeg ook auto’s.  En ’t was er niet breed.  Ik vermoed dat er hier of daar een evenement was en dat deze baan als toegangsweg fungeerde.  15.00 u.  We bereikten weer de bewoonde wereld en van 70 tot 72 km brachten straten in Knesselare me weer naar af!

     

    Een mooie tocht en een aangename kennismaking met deze streek.  Geen spijt gehad van de verplaatsing naar Knesselare.  Vriendelijke medewerkers aan de bikeparking en de rustpunten.  Bewaakte parking, degelijke bikewash en douches voorhanden.  Een afwisselend parcours met veldwegen, assenwegen en enkele mooie bospassages.  De bepijling was bij momenten wel schaars!  Ze was zeker niet slecht, want ik heb nergens gemist.  Op een paar plaatsen was er reden tot twijfel, maar dat gebeurt op elke toertocht.  Maar er hingen weinig pijltjes.  Een pijltje ter bevestiging na een afslag en een herinneringspijltje hier en daar, had meer gerustgesteld.  Verder was alles organisatorisch tot in de puntjes geregeld!  Een opsteker, vermits één van de medewerkers me vertelde dat dit de eerste uitgave was van een tocht die ze overgenomen hadden van een plaatselijke vereniging en die vroeger enkel gereden werd door locals bij gebrek aan publiciteit.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!










    11-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Bekkevoort op 05-08-2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Parel van het Hageland (15-25-40-50-65 km) van MTBC@Bekkevoort (De Megabikers) op zondag 05-08-2012.

    De keuze voor deze zondag was niet gemakkelijk. Er was een toertocht in Lille, dus niet al te ver van thuis en met het aanbod van een route van 80 km. Maar in die streek kom ik al wel eens meer tijdens de wintermaanden en het vast parcours zal er wel mee in de tocht opgenomen geweest zijn. Wat geen probleem is, vermits het de moeite waard is. Bovendien rijd je hier veel in de bossen en krijg je mooie singletracks voor de wielen. Er was de toertocht in Loonbeek (Huldenberg) die dit jaar jammer genoeg samenviel met Bekkevoort, maximum afstand 58 km. Er was de Hoebelbike in Vlezenbeek, met een route van maximum 75 km, ook de moeite waard. Omdat ik op vrijdag de nachtrit in Vlezenbeek was komen rijden en omdat ik de tocht in Loonbeek al ettelijke keren heb gereden, heb ik de eer gelaten aan MTBC@Bekkevoort (De Megabikers). Deze toer had ik nog maar één keer gereden. De mannen van deze club hadden vorig jaar nogal wat kritiek moeten slikken over een saai parcours, te veel brede veldwegen en te veel lange rechte stukken. Ze pakten dit jaar daarom uit met een vernieuwd parcours.

    Toen de wekkerradio begon te spelen hoorde ik buiten een teleurstellend geluid! Regendruppels en water dat in het rioolputje voor m’n deur wegstroomde! Verdorie, toch weer niet op een zondag! Ondanks de regen zat er toch wat kleur in de lucht en hoopte ik dat het in Bekkevoort droog zou zijn. Was het op de snelweg nog nat, hoe dichter ik de plaats van vertrek naderde, hoe droger de ondergrond. Omdat ik van vorig jaar wist dat men de auto’s hier schuin op de deels door nadarhekkens afgesloten Oude Tiensebaan, of op het fietspad, laat parkeren, mijn heil gezocht in de Meutelstraat, het laatste zijstraatje voor de start. Anders zou mijn wagen straks de enige zijn die hier nog moederziel alleen in de weg zou staan! De lucht was blauw, het was lekker warm in de zon en op hoop van zegen m’n regenvestje achtergelaten om een overvol rugzakje te vermijden. Fiets afgegeven aan de bewaakte parking waar ik nog herkend werd van vorig jaar, me ingeschreven en omstreeks 9.15 u kon ik op pad.

    Vertrek achter het voetbalveld en de Oude Tiensebaan op, waar aan de nadarhekkens een man stond om de inschrijvingsbewijzen op te vangen in een emmer en de toekomende auto’s te verwijzen naar de parking. Na luttele 2 km doken we de velden in om tot omstreeks 5 km een afwisseling van zanderige veldwegen en graspaden te berijden, deels in de buurt van de snelweg. Een dikke kilometer verder troffen we de eerste splitsing, waarna de eerste afdaling in een mooie holle weg zich na 8 km aandiende. De zonnewarmte deed deugd, de ondergrond lag er zelfs stoffig bij, een heel verschil met de moddertoestanden na een fikse stortbui op het verkeerde moment in Vlezenbeek afgelopen vrijdagavond! Er volgde een stevige klim over een betonbaantje in de Oude Pastoriestraat die links naast de Oude Pastorie overging in een stevig klimmende track op de grens tussen bos en veld. Ik kroop er gezwind naar boven, in het gezelschap van vele anderen die de weg naar Bekkevoort hadden gevonden. Me halverwege even aan de kant gezet om uit te blazen alvorens het vervolg van de klim, verscholen tussen de maïsvelden, verder te zetten. Eens boven troffen we een uitkijktoren. Ik meen zelfs hier ooit de bevoorrading van een andere tocht te hebben weten staan. De moeite van de klim werd beloond met twee bangelijke afdalingen door een woeste holle weg en over een track doorheen het gras om uit te komen in Tielt-Winge en er een stuk van de groene vaste route te vervoegen. Het tellertje klokte 11 km af.

    Lekker naar beneden dokkerend over een leuk kasseiwegeltje en stevig naar boven klimmend over een off-road-paadje naast perenboomgaarden, arriveerden we op een betonbaantje in Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort). Tot 17 km kregen we een gesmaakte afwisseling van kasseibaantjes en stoffige veldwegen voor de wielen. Ze brachten ons op en af door het glooiende en zonovergoten groene landschap om na een stevige klim over een smal graspaadje en in een knappe holle weg te arriveren op een hoogvlakte. 17 km om 10.20 u. Tot 19 km volgden plezante paden op en af over holle wegen die overgingen in veldwegen om dan weer af te dalen door een holle weg, afgewisseld met goed berijdbare tracks tussen de fruitboomgaarden of een rotspaadje. Naast een stevig klimmetje in een boomgaard stond een biker te wachten op z’n maat die wat lager aan z’n fiets stond te morrelen. Ik moet tijdens het klimwerk behoorlijk wat grimassen getrokken hebben, want de biker kwam even later naast me rijden om te vragen of alles in orde was! En of ik was wie ik ben! Ja dus! Een paar woordjes met elkaar gewisseld. Onmiddellijk daarna bereikten we samen de bevoorrading omstreeks 10.45 u. Die stond voor de brede garagepoort op de oprit van een huis. Er waren hekkens voorzien om je fiets tegen kwijt te kunnen. Vriendelijke medewerkers zorgden er voor het aanbod van bananen, appelsienen, cake met rozijnen, wafels en koeken. Ik heb er gesnoept van een reep (Twix?). Afscheid genomen van de sympathieke biker die weer op pad trok met z’n makker. Bij deze m’n groeten en hopelijk kruist uw weg nog eens de mijne.

    Na de stop ging het weer direct de hoogte in doorheen een koele holle weg, gevolgd door een leuke afdaling die uitkwam in een straat. Daar ging het plots naar rechts een verdoken servitudepaadje in. Ik was er voorbij voor ik het zag. Het betrof een stevig klimmetje over een smal kasseiwegeltje tussen de tuinen van huizen. 25 km en 10.55 u. Op 26 km werden we vergast op een megabangelijke afdaling in een holle weg waar ik mij eens lekker zonder afremmen over de stenen naar beneden heb laten gaan! Super! Zanderige veldwegen, onderbroken door stukjes over smalle paadjes naast struikgewas en verloren gelopen bomen, brachten de deelnemers na 29 km naar een volgende te smaken afdaling over een goed van stenen voorziene paadje in weer een holle weg. Aan het kapelletje in de Leemkuilstraat, mij nog bekend van vorig jaar of uit andere tochten, splitste de route van 25 km zich af van de 40-50-65 km. Dit exact 30 km na de start. De twee bikers die me voorbijgingen in de holle weg stoven de 25 km op. Misschien dat zij al een rondje gereden hadden, want ze leken me meer in hun mars te hebben dan de kleinste route! De Leemkuilstraat is een mooie holle weg, op en af over wat steenpuin, die boven uitkomt aan nog een wit kapelletje. Vorige maand werd dit gerenoveerd, het bezetsel was toen nog vochtig! Aan het kapelletje ging het naar links verder in de holle weg om boven de splitsing te treffen tussen de 40 km en de 50-65 km. In de verte zag je de intussen welbekende en vorig jaar gebouwde windmolens langs de snelweg staan draaien in de wind. Het paadje gaat verderop door een stukje bos waar onlangs stevig moet gekapt zijn. De omgeving ligt er bezaaid met resten van schors en takken. Hier ben ik onlangs nog gepasseerd tijdens de toertocht vanuit Waanrode op 17 juni. Ik herkende het bordje met de tekst “Pas op, losvliegende bijen! Als de bijen komen, plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten! Als er geen hulp komt… sterkte!” Pas deze keer zag ik dat er effectief een bijenkast opgesteld staat, iets dieper de boomgaard naast het bos in. Ik was zeker niet de enige die voor de grotere routes had gekozen, want op dit korte stukje kreeg ik al 11 bikers te zien.

    Klimmend en dalend over de wegen doorheen het open glooiende landschap, bereikten we de windmolens op de hoogvlakte naast de snelweg. We reden er vlak naast en ik ben er even blijven staan. Die dingen zijn beslist hoog als je ze vanuit kikkerperspectief bekijkt! Zou een machtige foto voor een wedstrijd kunnen opleveren! 34 km en 11.40 u. Hier konden we eens lekker doortrekken over de assenwegen om de kilometers op te drijven. De passage van de perenboomgaarden op deze hoogvlakte werd op 37 km beloond en bekroond met een mooie afdaling in een holle weg om beneden te arriveren in de rustige Hagelandstraat in Loksbergen (Halen). De Limburgers heetten er ons welkom. Loksbergen is jammer genoeg bekend omwille van Het Beest en de moord op Shana Appeltans en Kevin Paulus, maar ook om zijn prachtige holle wegen die in de flanken van de getuigenheuvels Kluisberg, Mettenberg en Molenberg zijn uitgesneden. De zogenaamde Fransman in de Kluisberg is 12 meter diep en daarmee de diepste holle weg van Vlaanderen. De tocht vanuit Waanrode deed ook deze plek aan en dat stuk van de tocht kon me toen zeer bekoren! Het hollewegenfestival begon al direct met een prachtexemplaar met uitstekende rotspartijen in de wanden, jammer genoeg ontsierd door een achtergelaten autoband en resten van een krant. En spijtig genoeg reikten in het begin de koterijen van de huizen op de zijkanten tot vlak aan de randen. Twee bikers haalden me in tijdens mijn moeizame klim naar boven over een ondergrond met stenen. Daar was een Slijkfretter uit Westerlo bij. Boven ging het een volgende holle weg in, dit keer over een tapijt van grind. Dat knarste onder de wielen van een kerel die me volgde. Om dan met een schouderklop begroet te worden door niemand minder dan Bruce Wayne, deze keer zonder Mr. C. Ook al weet ik niet wat hem drijft in het dagelijkse leven, buiten zijn passie voor de bike en toertochten, en ook al zijn de ontmoetingen meestal kort van duur, het is altijd leuk van deze joviale vleermuis op m’n weg te zien te krijgen. Je hoeft niet alles van een mens te weten om hem te waarderen.

    Ook deze keer was de ontmoeting kort van duur, want verderop troffen we de splitsing tussen de routes van 50 en van 65 km, aan de voet van een brug onder de snelweg. Omdat ik wist dat ik Bruce toch niet zou hebben kunnen blijven volgen en omdat ik er tijd genoeg voor had, ben ik de richting van de langste route uitgegaan, terwijl Bruce voor de iets kortere versie koos. Aldus scheidden hier onze wegen na 40 km op het middaguur. Er volgde een mooie donkere holle weg, eerst klimmend en daarna lekker naar beneden. Ik arriveerde aan een grote drukke baan, onder een brug van de snelweg, op de grens met Webbekom (Diest). Samen met een andere biker dook ik via gloednieuw aangelegde fietspaden de grote fietsrotonde onder de grote baan op (43 km). Dan stak me een biker voorbij wiens witte fietsbroek en opvallend truitje me bekend voorkwamen! Ik riep hem toe dat ik hem vorige zondag tijdens de Boerenbike in Droeshout (Opwijk) ook had zien rijden! De laatste kilometers had ik daar in zijn zog afgelegd! Veldwegen en een klim in een holle weg dienden zich aan in een afwisselend landschap. We reden weer in de richting van de windmolens en naderden de snelweg. Het pad kwam me bekend voor. Ernaast ligt een landingsplaats voor helikopters van Paramountheli, wist Phille81 me ooit te vertellen, nadat ik er een verkeersbordje met een helikopter had gespot tijdens de toertocht in Diest op 10 juni. Even verder staat, aan de voet van een brug onder de snelweg, een kruisbeeld op de plek waar Shana en Kevin vermoord werden. Daar kreeg ik het witte tentje van de tweede bevoorrading in het vizier op 46 km omstreeks 12.30 u.

    Twee bikers van de club zorgden er voor het aanbod. Er stonden nog vijf andere bikers, waarvan er twee Frans spraken. Ik merkte dat twee bikers een blikje Redbull stonden te lurken en speurde naar de plastieken bak met de nog frisse blikjes, waar ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt heb! Er was aan alles gedacht, want ik zag onder het tentje ook een gereedschapskistje staan, een voetpomp en een voorraad binnenbanden voor eventuele pechvogels. Na mijn aankomst zou ik de twee mannen die voor de bevoorrading instonden nog te zien krijgen toen ze met hun aanhangwagen en materiaal weerkeerden. Daar vertelden ze dat de Redbull-babes moeilijkheden hadden gehad om de locatie van de stop te vinden en met hun bizarre autootje met reuzenblik tot zelfs over de velden sjeesden! Na de stop ging het de assenweg en een grasspoor op, langzaam klimmend tot op de hoogte van de snelweg. Op 48 km bevond zich daar boven een splitsing tussen de 50 en de 65 km. Bruce had dus ook Redbull kunnen lurken! De twee Franstalingen sloegen linksaf, de brug over de snelweg op, voor mij ging het naar rechts de velden in. Op en af reed ik er over het Mierenbergwandelpad, een lange weg die in een mooie omgeving constant van uitzicht verandert van veldweg naar holle weg en bosweg, afgesloten met een lekker lange afdaling tot 50 km. Ik werd een volgende holle weg in gestuurd, deel uitmakend van een vaste blauwe route en passeerde er Onze-Lieve-Vrouw van het Grotteke, een beeldje in een nis onder een uitstekende rotspunt. Het is niet de eerste keer dat ik dit bizarre kapelletje te zien krijg. Eens de holle weg uit arriveerde ik aan een elektriciteitstoren op het kruispunt van de Papenbroekstraat en de Reustraat te Webbekom. Deze plek heb ik ooit eens in een verhaaltje vermeld. Even verder kwamen we weer in de bewoonde wereld en reden naast de Carrefour, de Lunchgarden, Brico en Auto5. Ik meen dat hier altijd de bevoorrading staat van de Forest Marathon van de Forestbikers Langdorp met start aan de Bekaflaan in Aarschot. Die straatnaam vergeet ik nooit, want na die tocht ben ik effectief altijd bekaf! Nog te rijden op 18 en 19 augustus en helaas samenvallend met ander moois zoals de Ter Dolen Fietshappening in Helchteren. Aan de verkeerslichten ging het de Leuvensesteenweg over om toe te komen in Kaggevinne (Diest).

    Aan het feest van de holle wegen kwam geen einde, want spoedig werden we een fameuze helling op gestuurd over een diep uitgesneden kasseiweg. Er volgde een assenweg waarlangs enkele grote domeinen van rijke mensen achter bomen en poorten verstopt lagen. De mensen die daar wonen hebben een prachtig vergezicht over de groene omgeving. Er stonden daar veel paarden, pony’s en ezels in de weiden. De windmolens tekenden zich af tegen een donkere hemel links van me. Het weer was aan het omslaan, de zon was weg en ik hoopte dat regen me bespaard zou blijven! Rechts van me meende ik gans in de verte een brede, plompe kasteeltoren met plat dak te zien staan. Het tellertje toonde 55 km. Aan het einde van de assenweg sloeg ik aan de Prinsenbosstraat in Scherpenheuvel-Zichem verkeerdelijk naar links af en bereikte ik de grens met Assent (Bekkevoort). De fikse afdaling over beton kwam uit op een grote baan. Dus volgde een extra klim om op mijn stappen terug te keren. Op 57 km volgde een mooie track die tussen dicht op elkaar staande boomstammen naast een weide met vijver en paarden liep. Een knappe plek die deel uitmaakte van het traject van een blauwe route. Aan het einde van het paadje was het wat onduidelijk hoe het nu verder moest. De blauwe pijl van de vaste route wees naar links, een duidelijk pad, de gele pijl rechtdoor naar een onduidelijk spoor in de weiden. Rechtdoor had hier ook kunnen betekenen: “volg het hoofdspoor”! We moesten dan toch de weide in en even verderop stond een pijltje ter bevestiging. Het pad liep er verder tussen de omheiningen van twee weiden.

    Er viel nattigheid, maar dat bleef beperkt en duurde maar even. Na 60 km vervoegde ik de kidstoer op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem, wat voor mij het sein was dat het einde in zicht kwam! Maar ik had beter moeten weten! Het ging naar beneden over een holle assenweg op de vaste groene route. Even verder koppelde het traject zich weer los van de kidstoer. Omstreeks 62 km passeerde ik het centrum van Assent ter hoogte van de kerk en volgde een zware klim naar een hoogvlakte. Vermoeidheid begon toe te slaan! Boven werd het pad versperd door een tractor met aanhangwagen. De hele familie was opgetrommeld om de oogst binnen te halen. Eén van de zonen had z’n blitse moto op het veld geparkeerd. Zelfs den bompa was present. Aanzwellend motorengeronk toonde dat ik opnieuw in de buurt van de snelweg kwam. Daar vervoegde ik na 64 km opnieuw de kortere afstanden, met uitzondering van deze voor de kids. De mannen uit Bekkevoort wilden mij echt helemaal afpeigeren, want er volgde een zware klim, weliswaar over asfalt, in de Pannenhoefstraat. Ik herinner me een toertocht waarbij aan elke helling de naam en het percentage stijgingsgraad vermeld stonden op een bordje. Die passeerde ook hier. Een andere biker sprak me toen moed in door te zeggen dat het na de bocht op de top nog zwaarder werd! Maar dat bleek toen nogal mee te vallen! Asfalt ging aan een eenzaam huis wel over in onverhard, maar minder steil. Het tellertje klokte 65 km af. Een mooie track stuurde ons tussen bomen naar beneden tot aan bochtje dat uitgaf op een andere track. Deze plek kwam me bekend voor! Van tijdens de tocht in Waanrode. Toen werd vanaf het kapelletje aan de Leemkuilstraat, waar we daarstraks ook passeerden, een extra optionele lus van 6 km aangeboden, die vertrok aan een track op de grens van Bekkevoort en Assent. Links ligt een groene vallei en rechts op de helling de bossen van de Begijnenbosvallei. Ik was dus niet ver van het kapelletje waar ik 35 km geleden was gepasseerd. Waarmee er een einde kwam aan een lange lus! Beneden aan het pad staat een huis in een schilderachtige omgeving.

    De Bekkevoorders wilden mij niet laten gaan, want er dienden zich nog holle wegen en veldwegen aan. Telkens ik een strook asfalt bereikte dacht ik dat er een einde aan ging komen, maar dan werden we weer off-road gestuurd! Ik begon zo stilaan moe te worden zodat ik bij een stevig klimmetje toch even van de fiets moest! De laatste afdaling door een mooie holle weg eindigde op een asfaltbaantje! Verrek, daar stonden geen pijltjes meer! Naar rechts kwam er een bocht aan een huis waar een verkeersspiegel stond. Daar meende ik vanochtend gepasseerd te zijn! Dus de andere kant geprobeerd! Dat was een fiks klimmetje! Boven aan een straat geen pijlen! Ver kon het niet meer zijn, want ik had al 70 km bij elkaar gesprokkeld. Ik was moe en verlangde nu toch naar het einde. Geen zin om hier nog te rijden zoeken. Toen ik het noodnummer wilde intikken, hoorde ik mensen aan de praat in een achtertuin. Eén van die mannen was op de hoogte van de toertocht en wist me haarfijn uit te leggen hoe ik naar het voetbalveld aan de Oude Tiensestraat kon komen. Aan een rode postbus rechtsaf een veldweg in, dan een grote baan over en rechtdoor. Dank u, meneer! In die veldweg hingen terug pijlen en luttele ogenblikken was ik weer bij af. De reden van de ontbrekende pijlen was duidelijk. Net op die plek kruisten heen- en terugweg, en de mannen die de pijlen aan het ophalen waren, zullen hier per vergissing ook de pijlen voor de terugweg mee verwijderd hebben. Niet wetend dat er nog een slak onderweg was. Sinds de tweede stop had ik geen bikers meer gezien. Alhoewel ik volgens een man aan de aankomst niet de laatste was. Want de laatsten aan de tweede stop zouden een ex Belgische kampioen en zijn vrouw geweest zijn! Toegekomen met 73 km op het tellertje.

    Het meeste was al opgeruimd en alvorens de vrouwen met het poetsen van de kantine begonnen, kon ik nog twee blikjes icetea kopen. En die gingen vlot binnen. Nog een babbeltje gedaan met de mensen ter plekke alvorens afscheid te nemen. Zoals vaak op de terugweg via Scherpenheuvel gepasseerd. Een kaars gebrand voor de Ward, opdat hij na een voorspoedig herstel na een zwaar werkongeval ook weer snel zijn bike als vanouds zou kunnen bestijgen. En tot heil van bikend Vlaanderen, voor veilige ritten. Een mooie toer beleefd, perfect op mijn niveau, met pittige en voor mij haalbare klimmetjes, maar ook paden waar je eens lekker van katoen kon geven en over een droog parcours. In een mooie streek met de typische holle wegen. En dat voor maar drie euro (en vier euro voor niet-leden van een bond). Van mij een dikke tien op tien voor deze Parel van het Hageland.

    Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you en op mountainbike.be!






    05-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Wiekevorst op 04-08-2012

    Toertocht (25-45 km) van WTC De Gildetrappers te Wiekevorst op zaterdag 04-08-2012.

    Na de modderige nachtrit in Vlezenbeek vrijdagavond was ik na het proper maken van m’n spullen pas om vijf uur te bed! Omstreeks tien uur werd ik wakker om vast te stellen dat het zonnetje zo heerlijk scheen! Deze zeldzame buitenkans tijdens een kwakkelzomer wou ik niet laten voorbijgaan. Ik voelde mij zelfs nog redelijk fit. Het fietske stond nog op de auto. Alles klaargelegd, een koppel boterhammen achter de kiezen gestoken en even over de middag was ik op weg naar Wiekevorst. Incognito met een pak van Caisse d’Epargne, Alejandro Valverde achterna, vermits mijne papegaai (sic) nog niet droog was! Door wegenwerken kon ik na het verlaten van de snelweg eerst helemaal terug naar van waar ik was gekomen! Puur tijdverlies! De pijlen voor de omleiding waren daarna ineens nergens meer te bespeuren. De GPS is een zegen! In de kantine van de voetbal aan de Dalstraat verzoop ik in een grote groep in dezelfde outfit gehulde wielertoeristen voor de wegritten die hier bij WTC De Gildetrappers ook konden gereden worden. Tot ik het tafeltje voor de inschrijvingen voor de mountainbiketocht in de gaten kreeg. Daar zaten de medewerkers werkloos te wachten. Om 13.20 u was ik pleite.

    Ik vermoedde dat het tochtje gelijkaardig zou zijn aan dat van vorig jaar en dat bleek achteraf ook te kloppen, op enkele details na. We staken de grote baan over en doken een paadje door het bos in. Dat gaf uit op een tweesporige betonnen veldweg die ik me nog kon herinneren. Via veldwegen bereikte ik een assenweg waar een eerste biker me voorbij stak. Daarna ging het de Wortelbaan in, een kasseiwegeltje. Langsheen veldwegen en paadjes door de weiden werden we in de richting van Heist-op-den-Berg gestuurd. In de Leistraat aldaar, een schilderachtig kasseiwegeltje, werd mijn aandacht getrokken door de mooi aangelegde tuinen van, ik vermoed, een villa, want men kan door de keurig onderhouden en sierlijk geknipte hagen moeilijk zien wat voor gebouw er eigenlijk staat. Het geheel doet me eerder denken aan een park met een grote serre. Eigenaardig genoeg strekt het domein zich uit langs weerskanten van de kasseiweg. Ik heb dat bij eerdere edities daar ook al gezien en ik vraag me af wat dat daar eigenlijk is. Maar ik heb nog nooit een antwoord op m’n vraag gekregen en op het wereldwijde web kan ik er evenmin iets over vinden. Het tellertje toonde 3,75 km en de klok 13.30 u.

    Na de Leistraat volgde een kasseiweg met bocht, naast een manege en dan ging het een maïsveld in over een hobbelig pad. Een lang en smal bospad leidde ons doorheen een groene omgeving. Een groepje van vijf eender geklede mannen van eenzelfde club stak me voorbij. Het bospad gaf op 7 km na de start uit op een assenweg waar we rechtsaf moesten. Hier kwamen me nog vier bikers voorbij, waarvan twee ook tot de club van daarnet behoorden. Ze waren beiden iets trager wegens wat ouder en meer gevleesd! Het brede grindpad bracht me naar de Peerdenkerkhofstraat (Heist-op-den-Berg). De Kaasstrooimolen die ergens in deze straat moet staan kregen we spijtig genoeg niet te zien. Achter de molen staat nog een mooi gerestaureerd lemen huis dat je van op straat niet kan zien omdat het wat lager staat dan de omgeving! We dienden een baan te kruisen en daarna ging het een straat in om via een asfaltpad de Herenbossen te bereiken en onze weg te vervolgen naast een gehavende strook waar bomen werden gerooid. In de Herenbossen reden we over de met kiezelsteentjes verharde paden. Ik kreeg er een aantal tegenliggers die op gezinsuitstap waren met gewone fietsen en met bikes. We maakten een klein ommetje in het bos om het dan recht op recht weer te verlaten. Een smalle veldweg leidde tot aan een asfaltbaantje, de Kleine Katelijnestraat, waar we naar rechts afsloegen om in een bocht van deze straat een manege te passeren. Het bospad dat we daarna in reden gaf uit op de dijk langsheen de Nete waar we linksaf moesten naast de rivier. Toen ik daar even halt hield stak me één biker voorbij, gevolgd door een groep op uitstap met stadsfietsen en die ik even verder weer inhaalde.

    Het jaagpad naast de Nete ging dan steil naar boven naar een straat toe alwaar we via de brug naar rechts de Nete overstaken om verder te rijden langs de andere oever. Er was veel bedrijvigheid rond de visvijver die we er passeerden. Even verder troffen we de splitsing na 11 km. De kleine route liep verder langs de oever terwijl ik naar rechts een bosje diende in te rijden. Een singletrack bracht ons doorheen het bos tot langs de achtertuinen van enkele huizen om zo Westmeerbeek (Hulshout) te bereiken. We werden het bosrijke gebied ingestuurd in de merkwaardige omgeving van de Goorstraat, de Spaarpot en Binnengoor. Daar rijd je in een bos langsheen een soort van grachtenstelsel met waterpartijen waarachter zich heel wat buitenverblijven met tuinen en vijvers bevinden. Het eigenaardige lange hoge “huis” dat over een vijver gebouwd is stond er nog altijd. Zeer bizar. De kant die je te zien krijgt lijkt te bestaan uit één grote verroeste metalen plaat en de achterkant die op de vijver uitkijkt bestaat uit één grote glaspartij! En het is hooguit twee meter diep! Het vloekt eigenlijk met de omgeving! Vroeger was dit een groot moeras met bos, maar in de jaren 50 is dit verkaveld in verschillende kleine percelen waar men vijvers in uitgegraven heeft. Het overgrote gedeelte van deze huisjes zijn weekendhuisjes die permanent bewoond zijn, en daardoor geregeld in het (regionale) nieuws kwamen. Zo wist Wicked Uncle Ernie mij in 2008 te vertellen. Want het was al de vijfde keer op rij dat ik deze tocht kom rijden. Terwijl ik even halt hield naast het bizarre roesthuis staken me drie bikers voorbij. 14,50 km en 14.10 u.

    Volgde een kort stukje langsheen de drukke Provinciebaan te Herselt ter hoogte van de visvijvers en taverne Het Loze Vissertje (16 km). Rechtsaf en na enkele rustige straten, een assenweg en een asfaltbaantje dienden we de Westerlosteenweg over te steken. Dit is een superdrukke baan, maar nu was er geen verkeer te bespeuren omwille van wegenwerken! De reden waarom ik daarstraks op mijn stappen diende terug te keren! Daarna het smalle Vijverstraatje in, waar ik bij twee opeenvolgende vorige edities bijna van mijn sokken gereden werd door automobilisten die niet goed uit hun doppen keken bij het uitkomen van het straatje! 18 km en 14.20 u. We doken de mooie bossen in ter hoogte van Wouwers. Jammer dat hier zo veel buitenverblijven staan. Ze worden dan nog permanent bewoond. En sommigen kunnen van hun bostuin nogal een zootje maken. Hier wat rommel, daar een stapel hout, ginder resten van bouwmaterialen! In de ferm klimmende Vijverstraat, een assenweg die naast buitenverblijven en huizen loopt, maakten we de enige hoogtemeters van deze toertocht. Eén biker stak me voorbij en reed gezwind linksaf het asfaltbaantje op. Tussen de bomen door zag je de schreeuwerige reclameborden van de speeltuin Flipperland staan. Net daarvoor ging het rechtsaf de Suikerberg (Herselt) op en de bossen in. Deze weg leidde ons voorbij camping en recreatiedomein Dry Eiken.

    Intussen waren we op de groene vaste route geraakt en arriveerden we op een kruispunt van boswegen. Daar stond de bevoorrading op 20 km van de start. Het was intussen 14.30 u geworden. Vorig jaar kwam de stop pas na de passage van dit bos en waren hier alle pijlen door een flauwe plezante weggenomen! Je diende er gewoon de groene vaste route te volgen! Dat was toen blijkbaar op een papier aan de inschrijving aangekondigd, maar ik had dat niet gelezen. In plaats van dat stukje opnieuw af te pijlen! De bevoorrading werd verzorgd door een man en een vrouw. Je kon er fris flessenwater drinken en er lagen bananen en wafels om te knabbelen. Er stond nog een delegatie van vijf United Bikers uit Diest, waaronder een kleinere jongen. Blijkbaar zijn dat ook trouwe deelnemers, want vorig jaar heb ik ook vijf rijders van deze club aan de start gezien. Na een korte pauze mijn rit verder gezet. We moesten via een slagboom linksaf een breed bospad in. Tot 23 km volgden mooie bostracks over het parcours van een groene vaste route. Waar we een baan dienden te kruisen bemerkte ik de plek waar de bevoorrading de vorige jaren opgesteld stond. Daar ging het ook via een slagboom een grindpad door het bos in.

    We werden naar Bergom (Herselt) gestuurd en even verderop een bos in. Een mooi bospad leidde me tot in het centrum van Bergom tegenover het Kapelletje van de Maarschalk (anno 1798) met in het paadje er naartoe een gedenktegel voor het [url=http://www.gva.be/antwerpen/herselt/bergom-viert-duizendste-verjaardag.aspx]1000-jarig bestaan van Bergom[/url]. Via een mooi stukje beukenbos ging het richting Westerlo en een kort stukje langsheen de grote baan, de Merodedreef, zij het op een paadje door het gras, ter hoogte van een poort naar het Kasteel De Merode. De baan over, een assenweg in naast een beek door een natuurgebied dat luistert naar de naam Beeltjens en Kwarekken. De delegatie van de United Bikers stak me er voorbij. Het tellertje toonde 25 km, de klok 14.55 u. Vanaf hier kregen we enkele mooie tracks en bospaden voor de wielen. Een van die paden liep rakelings langs een diep uitgesneden droge beek (27 km). In een groot wandelbos keken me van tussen de struiken kabouters aan (28 km). Op een stronk van een afgezaagde boom ligt zelfs een heus kabouterboek. Met de richtlijnen van het kabouterspel. Ik krijg er een zeer grote groep tegenliggers op de stadsfiets. Ik was niet de enige die het mooie weer had aangegrepen om buiten te komen!

    Het bos uit en de weg op in Westerlo. Tot 31 km volgden een grindweg die luistert naar de naam Steine Hoevestraat en een betonbaantje in een open landelijke omgeving en passeren we Zoerle-Parwijs. Naar rechts de weiden in, gevolgd door een zeer lange asfaltbaan waarlangs vele nette villa’s met keurige tuintjes gebouwd werden. We reden de Balebossen in, een lang grindpad tussen de velden in Heultje. Halverwege was het pad versperd door een politiecombi. Ernaast stonden een Vlaamse jongeman en een kleurlinge. Een raar koppel! En de vrouw droeg schoenen met hoge hakken, niet erg geschikt om mee te fietsen! Joost mag weten wat daar gaande was. Verderop liepen ook groepjes van een jeugdkamp, telkens begeleid door een aantal ouderen. Ik had al gemerkt dat er hier en daar opdrachten verstopt waren! En ook eerder op het parcours kwam ik zulke groepjes tegen. Na een haakse bocht kwam het grindpad uit op een betonbaantje. Dat leidde ons naar een kruispunt van betonbaantjes in open veld waar we rechtdoor Goorheide in moesten.

    We draaiden het fietspad in dat een oude spoorwegbedding volgt in de richting van Morkhoven. Dat kwam me bekend voor. Ik kon voorpellen dat we dadelijk naar links een betonbaan op moesten en aan een hoeve weer naar rechts. Het klopte niet! We dienden deze keer iets vroeger naar links af te slaan! Na een asfaltbaantje ging het een assenweg in, Broekhoven (in Morkhoven) genoemd. Dit om 15.45 u en na 38 km. Het pad versmalde tussen de struiken en ik diende even af te stappen om een wagen en een tractor met aanhangwegen te kunnen passeren. Op het naastliggende veld werden de gewassen geoogst. Veldwegen brachten me een kleine kilometer verder tot aan de schilderachtige Berteneindsehoeve. De straat tegenover de hoeve in. Na een veldweg herkende ik de stal waar ik vorig jaar voor een stortbui geschuild had tussen de koeiendrek. Tot 43 km volgden vele asfaltbaantjes en enkele stukjes bos. Ik herkende het pad door het bos waar vorig jaar geen pijlen meer te vinden waren. Terug de velden in tussen de paardenweiden en voorbij de enigszins onderkomen Leydaelhoeve (43 km om 16.00 u). Via een verhard paadje voor fietsers reden we door het open landschap waar we de Nete kruisten over een zeer smal bruggetje. Een oude kasseiweg leidde ons naast de voetbalvelden weer tot aan de kantine. Er stonden 45 km op m’n tellertje en het was 16.15 u.

    Aan de kantine was niet veel drukte meer. Nog slechts enkele wagens stonden er geparkeerd. Er kwam nog een groep wielertoeristen toe die hoopten dat ze nog wat te drinken konden vinden. Dat was zo. Toen ik mijn rugzakje in de autokoffer legde, kwamen de mannen die de pijlen hadden opgeruimd toe. Ik was dus net op tijd terug! Binnen nog twee flesjes icetea soldaat gemaakt. De douches opgezocht om weer proper naar huis te kunnen. Typische douches van een plaatselijke voetbalploeg in een betonnen hok. Maar de vloer was er netjes en het water warm. Afscheid genomen van een man die nog bezig was met de opruim van enkele spullen. Mijn fiets was niet vuil, daar hoefde niets aan te gebeuren, vermits ik de volgende dag, zondag, gepland had van in Bekkevoort de Parel van het Hageland te gaan rijden.

    In Wiekevorst mag je geen superparcours verwachten, deze streek leent zich daar minder toe. Een eenvoudige tocht met redelijk wat verhard, maar al bij al toch een mooie en afwisselende rit. Veel rustige baantjes en naast de asfaltstroken en verharde paden toch ook mooie stukken off-road. In ieder geval geen spijt gehad van de verplaatsing op deze zonnige zaterdag. En toch heb ik wat gemist. Bij twee eerdere edities passeerde de tocht een verlaten huisje aan de Grensstraat en de Westmeerbeeksesteenweg te Westerlo (even opgezocht in m’n archief). Daar stond telkens dezelfde ezel eenzaam in een kleine weide. Hij heeft toen mijn energiereep opgegeten. Het wordt tijd dat de parcoursbouwer de rit nog eens langs daar uitstippelt! Als je ooit een ezel op een mountainbike ziet rijden, en het is niet uw bikemakker, dan is het vast die ezel uit Westerlo!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!






    04-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nightride te Vlezenbeek op 03-08-2012

    7de Hoebelbike nightride te Vlezenbeek op vrijdag 03-08-2012.

    De bedoeling was van omstreeks 20.00 u in Vlezenbeek te zijn om dan ten laatste om 20.30 u te kunnen vertrekken, maar een file op de Antwerpse ring stak daar een stokje voor. Een half uur aanschuiven en dus een half uur later dan voorzien op de parkeerweide aan de Baljuwhoeve in Vlezenbeek. Ik herinnerde me nog van vorig jaar dat je er moest opletten voor de koeienvijgen die er rijkelijk verspreid lagen, achtergebleven nadat de bewoners tijdelijk van hun habitat waren verdreven voor de zevende editie van de Hoebelbike nightride. Enigma, een bekende, gespot op de weide. Hij kwam rijden in het gezelschap van enkele anderen van “de bende van Berendrecht”! Lampen gemonteerd en me ingeschreven terwijl het eerst licht en daarna stevig begon te regenen! Voor de verandering in deze droevige zomer!

    We vertrokken achter de hoeve over een weidepaadje dat vermoedelijk voor de gelegenheid opnieuw was opengewerkt en kregen de bikers die de rit al achter de wielen hadden even als tegenliggers op ons pad. Daarna ging het door enkele straten om tenslotte de boerenbuiten te bereiken. Enkele vettige veldwegen werden ons deel. Intussen was het stevig beginnen gieten en werd de ondergrond herschapen in een natte modderbrij. Ik was zeker niet alleen, want geregeld kwamen grote en kleine groepjes of individuele bikers voorbij gereden. Op 3 km volgde de doortocht van een donker privébos. Ook daar was het pad wat klaargestoomd voor deze gelegenheid, te zien aan de losse ondergrond die de allure had van bladgrond. Waarschijnlijk groeien deze paadjes dicht door gebrek aan passanten. Het ging daar op en af, met de nodige bochtjes rond de bomen en ik werd er achternagezeten door twee anderen. In het bos kon je al goed licht gebruiken.

    Dan ging het lekker naar beneden over een holle veldweg om na 4,5 km uit te komen op een grote weg tegenover de Brouwerij Lindemans. Het was raar dat een pijltje aan de omheining van het bedrijf ons naar achter de gebouwen loodste. Daar was een heus doolhof opgebouwd tussen stapels bierkratten en een trap opgebouwd met paletten, voor de liefhebbers. We reden ook naast de waterzuivering van het bedrijf, waar een reukje hing dat niet zo onmiddellijk naar een frisse Lindemans doet verlangen! We kwamen weer op de baan uit en daar ging het weer de velden in. Een in de modder verzopen veldweg deed de klodders Vlezenbeekse bodem me rond de oren vliegen. Het spatbord dat ik voor het vertrek nog van m’n andere fiets had geplukt vermag daar niks tegen! We dienden de Brusselsestraat over te steken en bereikten een stuk bos waarin het pad afgesloten was door een aantal poortjes. Toen ik even halt hield viel er achter mij een ferme dode tak met veel gekletter vanuit een boom op de grond. Even verder kreeg ik een al even verzopen jogger als tegenligger. De mouwen van m’n vestje waren doorweekt door het schuren langsheen de doornatte maïsplanten.

    Het bleef maar regenen! Had ik maar gedaan wat ik eerst van plan was geweest na vast te zijn komen zitten in de file in Antwerpen! Rechtsomkeer maken en in de zetel gaan zitten! Nu reed ik hier moederziel alleen over een vals platte veldweg naar een bos toe in de gietende regen! Maar gelukkig kwam er dan toch een einde aan de stortbui. Intussen was het al behoorlijk donker geworden zodat ik niets meer van de omgeving te zien kreeg, tenzij de gebouwen die we van dichtbij passeerden. De natte graspaadjes met hun hobbelige ondergrond waren niet overal m’n ding! Iemand begroette me in het voorbijrijden en noemde m’n naam. Ik vermoed dat het Patje2 was. Iets voor halfweg zag ik achter me het felle licht van een biker naderen op een graspaadje tussen de velden. En dan voelde ik een klopje op m’n schouder! Het bleek Jinba Ittai te zijn! Het was al een tijdje geleden dat ik hem nog te zien had gekregen. Hij vertelde me dat Offshore ook onderweg was en dat ik dus gezelschap zou hebben. En Bulls69 was ook nog op komst. Offshore haalde me bij en de rest van de rit hebben we samen afgelegd. Hij zat verveeld met het feit dat zijn helmlamp het niet deed en zijn achterlichtje gaf ook maar licht van niemendal. Op een bepaald ogenblik volgde een kort vrij technisch stukje over een paar uit de kluiten gewassen bulten in een bos. Daar hebben we ons omwille van de duisternis en de vettige ondergrond maar wat rustig gehouden. Alhoewel te voet naar boven en beneden geraken op de glibberige ondergrond evenmin simpel was!

    Waar we van het veld op een grote baan kwamen hebben we een pijltje gemist, waardoor we de grote baan zijn blijven volgen in de verkeerde richting en reeds toekwamen aan het Café In de Linde. Rechtsomkeer gemaakt en het gemiste pijltje aan de overzijde van de baan in de andere richting gespot. Even verder kwamen we toe aan de bevoorrading in Boomkwekerij en Tuincentrum Inter-Arbo op de Lenniksebaan in Vlezenbeek. Daarvan kregen we bij de start een waardebon voor een gratis Hoebelboom. Ik heb mijn bon van vorig jaar onlangs nog weggedaan. Mijn tuintje is te klein voor grote bomen. In het licht van de serre werd pas duidelijk hoe bikers en bikes er aan toe waren! Ze zagen er allemaal eender uit, verstopt onder een dikke laag modder. Aan de stop was van alles te eten: appelsien, bananen, wafeltjes, cake en sportdrank. Een kleine jongen deelde er staaltjes uit van een flesje met een prestatiebevorderend drankje. Wat zal ik kunnen vliegen op de volgende toertocht! Ik zag er Bulls69 nog net vertrekken.

    Van de voorgaande keren weten we dat op het terrein van Inter-Arbo altijd voor een specialleke wordt gezorgd en dat was nu niet anders. Patje2 kwam het ons al op voorhand verklappen! Hij keerde terug naar de serre. Zijn wiel had de doortocht van één van de putten niet doorstaan en stond regenscherm. Zijn Hoebelbike eindigde dus na 19 km. Omdat hij ze niet meer nodig had plaatste Patje zijn helmlamp op het hoofddeksel van Offshore, zodat deze uit de nood was. Die kunstmatig gegraven putten hoeven voor mij niet echt en om niet hetzelfde lot te ondergaan als Patje ben ik er naast gereden over het hobbelige modderige veld. In het bos volgde dan een moeilijk stuk op en af en voorzien van een aantal bochten. In droge omstandigheden is dat voor mij al een corvee, dus dat kon ik in deze slijkerige omstandigheden nu helemaal op m’n buik schrijven! Het was ook niet evident van het correcte parcours nog te volgen, want de linten die de te volgen weg markeerden waren op vele plaatsen gescheurd. Er zullen er waarschijnlijk een aantal in het decor gegleden zijn!

    Een smal paadje bracht ons weg van het tuincentrum. En wat voor een paadje! Het had de allure gekregen van een beekje! En het rook ook niet al te fris! Verderop was er door de wakke modder al rijdend geen doorkomen meer aan. Dus werd het te voet baggeren door de modder. Ik ging aan de kant om degene die me volgde te laten passeren, denkend dat hij nog op zijn fiets zat! “Och, jij bent ook te voet”, zei ik. “Het is het beste dat je hier kunt doen”, zei de ploetergenoot. De vettige ondergrond kleefde aan fiets en schoenen. We hadden één troost! Het regende intussen niet meer! Vanaf we terug in de velden kwamen ging het weer beter vooruit. Even verder kwamen we uit in een straat en kregen we het Café In de Linde in het vizier. Je reed er langs de voordeur binnen en via de achterdeur weer buiten. Je komt echt alles tegen tijdens een toertocht! Wie er zin in had kon op zijn bike aan de toog gaan hangen!

    En verder ging het in de nachtelijke duisternis. Op een bepaald ogenblik reden we naast en onder een imposante spoorwegbrug. Kan dat in Dilbeek geweest zijn? Ik meen daar ooit al eens gepasseerd te zijn tijdens een toertocht. Later wist Offshore me te vertellen dat we over het grondgebied van Anderlecht reden toen we straten met villa’s passeerden. Dadelijk zouden we de zandberg aan Bruski in Pede bereiken. We raapten een bikende man en vrouw op die zonder licht waren komen te zitten, lees, niet uitgerust waren zoals voor een nachttocht wenselijk is. Achter een bedrijf moesten we een dijk in het gras op en weer de velden in. De paden lagen hier wel droger dan bij aanvang. Van zodra we een oranje gloed van snelweglampen te zien kregen, doemde de helling aan Bruski voor ons op. Terwijl de andere drie naar boven strompelden, snel nieuwe batterijen in m’n lampen gestoken. We vroegen ons af wie hier rijdend naar boven geraakt zou zijn! Zelfs te voet was het een klus en enkel doenbaar wanneer je langs de kant over het gras liep. Het pad vervolgde zijn weg in de hoogte tussen opgeschoten struiken en bomen om net voor een brug weer op de weg uit te komen. Dan ging het weer de donkere velden in. Omdat het beter was voor de lichtlozen dat de verlichte geesten voorop reden, anders rijden ze in hun eigen schaduw, reden Offshore en ik voorop. Eens de volgende donkere velden in, kreeg ik wat voorsprong, ook al reed ik traag. Achter me het licht van Offshore met in zijn zog de twee anderen. In de verte zag ik op een bepaald ogenblik een gebouw staan met allemaal kleine blauwe flikkerende lichtjes. Vanuit de duisternis kwam muziek ons tegemoet. Na nog een stukje door de weide bereikten we opnieuw de Baljuwhoeve en werden recht naar de bikewash geleid. Het moet omstreeks middernacht geweest zijn.

    Er was nog volop bedrijvigheid aan de bikewash. Eindelijk nog eens een nachtrit waar niet iedereen om 18.00 u al vertrekt! Want bij de vorige nachtritten was ik vaak nog alleen onderweg! De slangen aan de bikewash gaven overvloedig water en dat was ook nodig. Het voordeel van zulke natte rit is wel dat alle vuiligheid meteen van je fiets loskomt. Laverend tussen de koeienvlaaien, met mijn helmlamp speurend naar de verse resten van voorbije grasmaaltijden, mijn sporttas in de auto opgehaald en linea recta de douchewagen opgezocht. Met als kleedruimte een naastliggend tentje. Waartoe een mens toch in staat is! Om middernacht in zijne pure gaan staan tussen de koeiendrek! Primitief, maar de douches gaven overvloedig en warm water.

    Op de binnenkoer klonken de laatste luide noten van een optreden. Op zoek naar iets eet- en drinkbaars, werd ik bij het nekvel gegrepen door Streets van Straf in Bergaf uit Opwijk. Hij was daar in het gezelschap van BoXer en een aantal bikers van de Goodfellas Dendermonde, een leutig gezelschap. Ik lees altijd hun afspraaktopic op het forum. De doortocht en de bevoorrading bij de bloemist werden druk becommentarieerd. Bloemist of bloemenist? Volgens Streets verkoopt de eerste bloem! Och ja, zijn filosofische ontboezemingen raken al wel eens meer kant noch wal! Vooral na enkele glazen Lindebier! Eens benieuwd of hier reactie op gaat komen! Ook Koppigaard was present. Na de halloweentocht in Bonheiden was dit zijn tweede nachtrit. Achteraf viel m’n eurocent. Ik heb Koppigaard toen in Bonheiden gezien en gesproken na de rit! Nadat ik hem eens had vermeld in een schrijfseltje over een andere toertocht. Bleek dan achteraf dat we beiden Offshore kenden! De wereld is klein, ook al wonen we alle drie in een andere provincie! Een Chimay en een Lindenbier achter de kiezen gegoten en de inwendige mens versterkt met een broodje witte pens.

    Na de koeienvlaaien in het schijnsel van m’n lampje nogmaals omzeild te hebben zal het al ver 02.00 u geweest zijn eer ik van de weide weg reed, na m'n fiets weer op de drager gemonteerd te hebben. De twee jonge gasten die naast mij geparkeerd stonden, en waarvan er één Engels sprak, hadden duidelijk nog geen zin om al naar huis te gaan. Hun bikes aan de fietsdrager vastgeklonken met een slot! Om 03.00 u was ik thuis. Helm, lampen, kleren, schoenen, alles zat onder een vettige laag modder. Nog de moed gehad om alles proper te maken. Om zaterdag naar Wiekevorst te kunnen gaan rijden, wat ik ook gedaan heb. Toen ik om 05.00 u in mijn nest kroop begon het al licht te worden! Hoe gek kan een mens zijn? Ik heb onderweg tijdens de rit wel eens gesakkerd op de regen en de modder, maar achteraf gezien ben ik toch blij dat ik de weg naar de Baljuwhoeve nog eens heb teruggevonden. En het onverwachte gezelschap tijdens en na de rit was een modderbad waard!

    Het verslag van deze nachtrit kan je ook lezen op mtb-you en mountainbike.be!



















    16de Hoebelbike te Vlezenbeek (dagrit op zondag 05-08-12) door Auguste002

    03-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boerenbike te Opwijk-Droeshout op 29-07-2012

    7de Boerenbike (30-40-50-80 km) van de KWB te Droeshout-Opwijk op zondag 29-07-2012.

    Sinds ik die weide te Droeshout (Opwijk), gelegen in het midden van nergens, ontdekt heb, kijk ik altijd weer uit naar het laatste weekend van juli om er deel te nemen aan de Boerenbike van de KWB ter gelegenheid van de Wayenbergkermis. Ik hoop dat mij hetzelfde lot beschoren is als het paard dat ik hier twee jaar geleden zag sterven voor zijn koets. Ja, ook dat gebeurt nu eenmaal! Als ik mijn einde voel naderen, dan hoop ik dat het einde juli is. Dan laat ik me naar hier voeren, eet een koppel pensen met appelmoes en sluit mijn ogen op de tonen van de deuntjes van het Decap-orgel in de grote tent. Voor mijn laatste toertocht naar de eeuwigheid met op de bevoorradingen rijstpap met gouden lepeltjes!

    Dit jaar werd zelfs de uitzonderlijke afstand van 80 km aangeboden, een reden te meer om hier present te zijn en op tijd uit de veren te komen! Na een stevig ontbijt op weg. De rit naar Opwijk verliep zonder problemen. En voor het eerst raakte ik na de A12 te hebben verlaten, zonder ommetjes door het centrum van Wolvertem. De GPS raakt daar immers een beetje het noorden kwijt omwille van de heraanleg van bepaalde wegen. Ook de tent op de Waaienberg bereikte ik zonder omwegen en langs dezelfde weg waarlangs ik ze die eerste keer ontdekt had! Aan de tent loop ik Frans van 3D-Cadworks tegen het lijf, net zoals een paar weken terug in Opoeteren! Me ingeschreven in de tent en om 8.45 u kon ik met de fiets op weg. Na het landelijke asfaltbaantje Paddenbroeken, waarlangs de weide met tent per wagen bereikbaar was, ging het via een veldweg tussen bos en prikkeldraad de wijde wereld in. Eén van de twee vrouwen die net voor mij met hun kinderen waren vertrokken, viel zonder veel erg in een diepe put naast het paadje! Bij aanvang staken me heel wat andere deelnemers voorbij. Ik was dus niet de enige die de weg naar de Waaienberg gevonden had. Veldwegen en een stukje bos brachten ons over een deel van een groene vaste route tot aan een spoorweg op 4,50 km. De slagbomen gingen voor mijn neus naar beneden voor een trein vanuit elke richting.

    Eens de spoorweg over brachten een smalle veldweg tussen twee prikkeldraden, een pad doorheen een stukje bos en enkele pittige klimmetjes ons tot een betonbaantje dat na 7 km voorbij een uitzichtpunt in Brussegem komt. Daar even gestopt. Het toeval wil dat ik me tijdens mijn rit gisteren in Oosterzele nog afgevraagd had tijdens welke tocht men deze plek passeert. Want ik ben er al meerdere malen voorbij gekomen. Terwijl ik daar stond hoorde ik mijn schuilnaam roepen door een passerende biker. Pas naderhand zou ik te weten komen wie dat was! Even verder gaat het, na een paar grote huizen, rechts naar beneden. Vroeger had je dan een prachtig zicht op de achterkant van die huizen die boven aan een helling staan wanneer je even omkeek. De knotwilgen zijn intussen al zodanig groot geworden dat ze alles aan het zicht onttrekken! Na 9 km trof ik de eerste splitsing en werd ik een weg overgestuurd en een paadje in dat voorbij een plek met tientallen schotelantennes kwam, op het grondgebied Brussegem. Door een andere biker te volgen, had ik een pijltje naar rechts over het hoofd gezien. Omdat ik een biker, die toch een heel eind achter me kwam, hoorde roepen, ben ik op m’n stappen teruggekeerd, en dat was een goede ingeving! Dank u, biker! Volgde een mooie afdaling door bos en open velden en een stevig klimmend paadje op 12 km. Ferm was de plezante afdaling op zo’n 14 km na de start. Het ging er naar beneden over een paadje vol rotsachtige stenen, alsof we in de Ardennen reden. Ik moest er het pad wel delen met enkele wandelaars, waarvan sommigen mij niet hadden horen afkomen! Maar eens voorbij de laatste, kon ik me lekker laten gaan en over de stenen naar beneden vliegen. Wat show verkopend in het zicht van die wandelaars!

    Volgde een moeilijker paadje met wat uit de kluiten gewassen hobbels. Hoe hij het geflikt heeft weet ik niet, misschien niet goed opgelet tijdens het babbelen, er waren daar wel wat putten, maar één van de twee bikers die voor me reden, maakte op nogal ruwe wijze kennis met de harde bodem. Over de kop en de grond op. Hij was er even niet goed van, maar ik denk dat het wel zal meegevallen zijn. Het brede pad versmalde en het vroeg toch een voelbare inspanning om de zachte stijging te overwinnen. Met als beloning een megabangelijke afdaling doorheen een stuk bos over een pad, doorkliefd met de nodige voren, om beneden uit te komen aan de kerk van Ossel (Merchtem). Het tellertje toonde 16,50 km omstreeks 10.00 u. Een klimmetje over een betonpaadje en een afdaling over kwistig uitgestrooid grind, brachten me na 19 km tot aan het kerkje van Sint-Gudula te Hamme-Merchtem. Merkte ik een aantal jaren geleden op dat dit kleine kerkje dringend aan restauratie toe was, nu stond het volop in de steigers, de toren reeds netjes opgekuist en de gouden wijzers van het uurwerk schitterend opgeblonken in de zon. Van Hamme reden we over een klein bruggetje een beek over, recht Relegem-Asse binnen. Na een zachte klim in het groen bereikten we een kilometer verder een glooiend landschap, om van daaruit links de glinsterende bollen van het Atomium te zien staan. Wat een tegenstelling! Het Atomium, symbool van een hoofdstad, te zien krijgen wanneer men naar beneden dokkert over een paadje vol stenen en rotsjes midden de bietenvelden. Het kunnen ook kolen geweest zijn. Ik ben plantkundig niet zo onderlegd! Een smal weidepad en een betonbaantje voerden me langsheen twee megadikke eiken tot in enkele straten van Asse (22 km).

    Eens weer een beenhard pad tussen de velden in, word ik bijgehaald door een rijder van Straf in Bergaf uit Opwijk. Het weer is nu een stuk beter dan tijdens hun toertocht in april, waardoor het parcours ook heel wat aangenamer te berijden is! Een clubmaat van de Bergaffer staat verder te wachten bij iemand die aan het bekomen is van een buiteling. Samen bereiken we na 25 km de eerste stop in Kobbegem. Ook daar staat de kerk in de steigers. Het klassieke aanbod van appelsienen, bananen en partjes cake wordt er door de mensen van de KWB met veel plezier verzorgd voor de aanzienlijke groep bikers die er bijeen staan. Ik word er aangesproken door een biker die me schijnt te kennen, in het gezelschap van twee anderen. Het vraagt me enig denkwerk om ze te kunnen plaatsen! Het zijn de Weetabix-boys, maar zonder Weetabix zelf er bij! Het is ook lang geleden dat ik hen nog te zien kreeg! Ik heb hen trouwens hier op de Boerenbike voor het eerst ontmoet tijdens de editie van 2010. Ik dacht dat het al langer geleden zou zijn! Het zijn dus ook trouwe deelnemers! Na nog een bekertje zoet vocht weer op weg.

    We passeren de plek waar de bevoorrading vroeger stond, voor de poort van een oude stal, nabij knetterende hoogspanningslijnen. Paadjes voeren me door het land van Asse en over servitudes vol grind doorheen het centrum. Eén van die paadjes gaat ferm klimmend de hoogte in! Na 30 km bereik ik het park van Asse. Toen ik hier een aantal jaren geleden passeerde, was dit park pas aangelegd, met schitterend witte paadjes in grind en spichtige bomen. Nu ziet alles er veel groter en woester uit, het gras langsheen de paden tot een halve meter hoog opgeschoten. De Bergaffers, met enkele neutralen in hun gezelschap, steken me weer voorbij wanneer we via het Kruisborrewandelpad weer de natuur in duiken. Na 31 km en omstreeks 11.00 u. Kort daarna treffen we de splitsing tussen de routes van 30-40 km en 50-80 km. Ik kies voor de langste trajecten en rijd voorbij de mooie Terlindenvijver, te midden de bomen om daarna een stevige helling voor de wielen te krijgen, over beton tot aan het kruispunt van Hoogland en de Museumstraat in Asse. Een smal weidepaadje brengt me na 34 km weer tot een splitsing met dezelfde opties nadat alle afstanden weer kort tezamen liepen.

    Een wit kapelletje verraadt me dat we in de buurt van de Kruisborrekapel beland zijn. De zware klim die zich aandient zit me nog fris in het geheugen van tijdens de toertocht van de Bergaffers vanuit Opwijk op 29 april. Toen lag de ondergrond er zeer slecht bij omwille van de regen van tijdens de dagen ervoor en was ik compleet afgepeigerd! Na nog een wit kapelletje kom ik in de Kruisborrestraat en is het nog even naar boven kruipen tot aan Taverne De Koekoek op de drukke Edingsesteenweg. De grotere Kruisborrekapel zelf krijgen we niet te zien en ook het voor mij onmogelijke wortelklimmetje aan het Kruis van Sjat blijft me bespaard.

    De grote baan over om naast de parking van De Koekoek het Kruisborrewandelpad weer op te rijden over het traject van een vaste route, deze keer naar beneden doorheen het bos, langsheen de blinde muur van een hoeve en over een paadje tussen twee bomenrijen. De ondergrond ligt er onder de bomen vrij zompig bij. Vorig jaar kwam de Boerenbike ook deze plek voorbij en kregen we hier op dit stukje vaste route enorm veel tegenliggers van de toertocht vanuit Borchtlombeek-Roosdaal. In 2010 liepen de beide parcours voor een stukje samen en daar stond net een fotograaf, zodat bikers van de beide tochten door elkaar op de foto’s stonden! Maar dit jaar hadden die mannen hun parcours uitgestippeld in een andere richting. Beneden gaat het naar rechts, van de vaste route weg, over een breed pad en een weidepaadje naar boven en beneden doorheen een mooie omgeving tot in Asbeek (Asse). Op 39 km bereik ik een straat die Platijn (Asse) heet. Op deze schilderachtige plek ligt, aan het kruispunt van landelijke baantjes in het Pajottenland, het gastronomisch restaurant Hof Ten Eenhoorn. Ik tref een splitsing na 40 km, ergens op een bosweg. Een bospad en veldweg brengen ons voorbij de gerestaureerde hoeve “De Hoge Bomen”, tegenover een vijver in een mooie omgeving, waar een bevoorrading van de tocht uit Ganshoren staat. Drie bikers rijden me er voorbij op de Budaweg, een lokale buurtweg. 42 km en 12.05 u. Gemakkelijk te berijden veldwegen, een leuke afdaling, een kort maar lastig gehavend technisch bospaadje met veel wortels, putten en groeven en een lastig wegje langs de bosrand en door een veld, mij bekend uit andere tochten, brengen me na 45 km op de plek waar de route van 80 km haar eigen weg op gaat.

    Even getwijfeld om toch maar de richting van de 50 km op te gaan en spoedig neer te kunnen strijken op de weide in Droeshout. Maar het is pas middag en de barbecue en pensen zouden toch de hele namiddag beschikbaar blijven, dus er was geen reden tot haast. Ik was evenmin al uitgeteld, dus de 80 km uit rijden zonder leeg te zijn zat er beslist in. Dus toch de richting van de 80 km op gegaan en ik zou me mijn keuze niet beklagen! Een prachtig pad brengt me al snel tot aan, langs en doorheen het Kravaalbos. Links tussen de bomen zie ik zonovergoten groene velden liggen. Het pad is hier en daar zompig met wat half opgedroogde modderplassen en ik deel het met een jonge kerel met baard die er op wandel is met zijn hond, de enige levende zielen die ik op m’n weg ontmoet, naast het konijn dat net voor m’n wielen tussen de lage struiken wegvluchtte. Na een haakse bocht naast een afsluiting en aan een paaltje volgen een donker stukje bos en een plezante afdaling tot aan de Huizekensstraat in Meldert (Aalst). De Huizekensstraat heeft haar naam niet gestolen! Alle maten en soorten staan er, van kleine vervallen en gerestaureerde, tot kasten van villa’s! En geen twee op dezelfde rooilijn! Een typischer Vlaams landschap kan men niet bedenken! De plek is me bekend van de tocht vanuit Ganshoren. Even twijfel omdat de pijl naar links wees, terwijl ik iets verder rechts van me ook een pijl zag hangen. En een pijl is door pestkoppen snel omgedraaid. Ik vermoed dat de andere routes op die plek het Kravaalbos in gestuurd werden! Ik blijf het toch raar vinden dat die pijlen daar hingen! Ik kon me immers niet herinneren daar al gepasseerd te zijn!

    Naar links afgeslagen en even verder kwam ik de volgende pijl al tegen. We werden linksaf weer naar boven kruipend het Kravaalbos in gestuurd. Een leuke afdaling in het bos, over wortels en door putten, waarop ik een joggende vrouw met hond trof, bracht me weer in de open velden naar beneden tot aan de tweede bevoorrading op 50 km na de start. Een aantal jonge mensen hadden daar met hun auto postgevat aan Café Het Kravaalbos bij Stinne. Ze hadden het zich daar naar hun zin gemaakt met hun stoeltjes in de zon en de autoradio aan. En het aanbod ter plekke bood als extraatje ook frisse watermeloen aan! Stinne, of Clementine Aelbrecht moet een begrip geweest zijn in deze streek. De cafébazin overleed vorig jaar op 31 juli op 91-jarige leeftijd, dus bijna dag op dag één jaar geleden. Het café staat in de Putsestraat in Meldert, op de grens met Asse en wordt nu uitgebaat door twee jonge kerels. Het is 12.40 u. Nog 30 km te gaan!

    Tot 53 km volgen enkele straten door Meldert (Aalst), een veldweg en een lastige veldweg vol diepe voren. Aan het begin ervan passeerde ik een huis met een uitzinnig blaffende hond! Het beest ging zodanig te keer dat ik de kwijl tegen m’n benen voelde spatten! Een zacht klimmende veldweg brengt me dan door een mooi landschap en een stukje bos voorbij hopvelden van het Hopproject Faluintjes. “Deze regio stond ooit bekend als dé hopschuur van Europa. Op het hoogtepunt van de hopteelt, rond het jaar 1800, groeide tussen Asse en Aalst 2.000 ha hop. Bijna 9 gezinnen op de 10 in onze regio leefden toen van de opbrengst van het gewas. Na de Tweede Wereldoorlog ging het steil bergaf met de arbeidsintensieve hopteelt in onze regio en onze hopboeren moesten de buitenlandse concurrentie het hoofd bieden. Met het ‘Hopproject Faluintjes’ brengt de stad een eerbetoon aan dit (bijna) verdwenen ambacht en liet ze het hopveld van Roger en Irma Baert te Meldert heropbouwen, als levend stukje erfgoed.” Aldus het wereldwijde web! Ik krijg er de eerste biker sinds de afsplitsing van de 80 km te zien!

    Een kilometerslange veldweg vanaf de grens met Hekelgem-Affligem voert me door een niet onaardige omgeving met groene vlakten en bomen. Aan de bladeren te zien stonden er ook druiven op de velden, maar ik vond het raar dat de planten gewoon over de grond groeiden zonder opgebonden te zijn! Ik had toen 57 km gereden om 13.15 u. Er volgden nog meer veldwegen, waaronder een met een door voren gehavend stuk over een beenharde ondergrond en die me tot in Moorsel (Aalst) voerden, over een stuk van een groene vaste route. Op 61 km stak de route een grote kalme baan over die de naam Pachting draagt. Er stonden een paar verloren gelopen huizen en een café. Zeer merkwaardig en nog nooit meegemaakt is dat de vaste route er gewoon schrijlings over het plaatselijke voetbalveld van Sporting Dressel (Moorsel) loopt, gewoon over de grasmat heen! Het zal dus geen ploeg uit eerste klasse zijn! Het parcours biedt hier de nodige afwisseling: veldwegen, een smal hobbelig graspaadje langs uit de kluiten gewassen knotwilgen en op 65 km de doortocht van een bosje met een door kinderen aangelegd en in onbruik geraakt bmx-parcours. Wanneer ik hier even halt houd, krijg ik eindelijk nog eens twee bikers te zien, een man en een vrouw, die ik even later nog eens te zien krijg wanneer ze zelf even halt houden om een energiereep op te knabbelen. Na het bosje volgt de doortocht van grote velden vol potten met chrysanten die hun leven zullen eindigen in november op één of ander kerkhof! De extra lus voert me door een mij onbekend gebied en ik geef mijn ogen volop de kost!

    Er volgen een aantal veldpaadjes, het ene al smaller dan het andere. Na 68 km tref ik opvallend veel wandelaars op mijn pad en zie ik even later in de verte een grote tent staan. De Waaienberg kon het niet zijn! Blijkbaar is hier een evenement van hetzelfde kaliber aan de gang. Een grote plakkaat kondigt de Faubourgkermis aan van 24 tot 28 augustus. Aan een echtpaar met kind vraag ik in welke gemeente ik me bevind. Dat blijkt Baardegem (Aalst) te zijn! En hetgeen hier plaatsvindt is de Faluintjes Pikkeling. Dat is een jaarlijks terugkerend oogstfeest dat beurtelings in één van de faluintjesgemeenten georganiseerd wordt. Dat zijn allen deelgemeenten van Aalst, met name Baardegem, Moorsel, Meldert en Herdersem. Alles bij mekaar een vijfdaagse organisatie die op vrijdag begint op de Grote Markt in Aalst, dan twee dagen op een weide in één van de hoger vermelde gemeentes en dan nog een avond in Welle en Wieze. Gezellig samenzijn en vooral optredens van groepen uit exotische paradijzen staan op het programma. Samen met de voorstelling van oude ambachten, wedstrijden met paarden enzovoort. Een echte feestgemeente dus, want in Baardegem is er in april zelfs een waar Hopscheutenfestival! Het parcours loopt over een veldweg tussen twee prikkeldraden die als toegangsweg naar de tent fungeert. Aldus moet ik de kassa passeren, waar twee mannen met hun geldkoffertje zitten, maar wel van binnen naar buiten! Grappig! Eens daar voorbij gaat het een grote baan over. Het is 14.00 u.

    Veldwegen worden m’n deel. Omstreeks 71 km volgt een moeilijk berijdbare, beenharde en naar boven klimmende weg die uitkomt naast een mooi gelegen huis dat luistert naar de naam “Nooit gedacht” en bewoond wordt door de familie Bal-Tombeur. Het naambord aan de gevel is groot genoeg om er niet naast te kijken. Men moet er bikers gewend zijn, want het is niet de eerste keer dat ik deze plek voorbij rijd. Nooit gedacht dat me hier nog een biker voorbij zou steken! Snel achter hem aan! Op 75 km tref ik een bekend paadje tussen een maïsveld en een prikkeldraad. Je rijdt er over een smalle strook tussen twee diepe voren! Een stuurfout maken betekent hier op je bek gaan! Bovendien liggen de voren verstopt onder het hoge gras! M’n gelegenheidsmakker zit weer achter me aan, omdat hij zich daarnet aan een afslag vergist had. Er volgt een betonwegeltje naast een betonnen goot, afgeschermd door paaltjes. Even verder passeren we het kleine kerkje van Mazenzele. Hier vertrok destijds de Daan-TT (fietsenzaak in Lebbeke), de voorloper van de toertocht van Straf in Bergaf. Mijn eerste deelname daaraan is een verhaal op zich! Nog nooit had ik zo’n lange afstand gereden (85 km die er 95 bleken te zijn), nog nooit had ik zo afgezien en nog nooit had ik er zo lang over gedaan! Het kerkje zag er toen verwaarloosd uit, het instorten nabij! Nu wordt het volop gerestaureerd en ziet het er al veel netter uit! Gelovig of niet, zulke zaken uit het bouwkundig patrimonium mogen niet verloren gaan. Het stemt me tot tevredenheid dat de kerkjes hier grondig onder handen worden genomen.

    Mijn gelegenheidsmakker voor de laatste kilometers wint veld wanneer de grote kerk van Droeshout opduikt. Met daarachter de weide die fungeerde als startplaats voor de tocht van de Bergaffers. Het kan dus niet ver meer zijn! Wanneer ik een straatje in rijd zie ik hem het hoekje om rijden. Om daarna te zien dat de pijl naar de andere kant wijst. Heeft hij zich vergist of is hij een inboorling die linea recta naar huis rijdt? Hier was ik vanochtend met de wagen gepasseerd om naar de weide te rijden. Wanneer ik even halt houd alvorens een smalle servitude op te gaan, zie ik de andere biker op zijn stappen terugkeren! Waardoor ik niet de laatste ben, om toe te komen! Want ik bereik al snel de manege waarachter de feesttent is opgesteld. Het Decap-orgel speelt toepasselijk “J’aime j’aime la vie” van Sandra Kim! Op deze plek kan men niet anders dan van het leven houden. Ik word er zelfs even weemoedig van!

    Aan de tent word ik aangesproken door de man die me daarstraks had toegeroepen aan het uitzichtpunt in Brussegem. Het blijkt Sofeurken te zijn! Uit Adegem. Waardoor toertochten in Brabant en Limburg voor hem minder gemakkelijk te bereiken zijn omwille van de verre verplaatsingen. Ik heb hem één keer al rijdend ontmoet tijdens de Oeterdalmarathon vanuit Opoeteren vorig jaar, nu bijna een jaar geleden. Een ontmoeting van zeer korte duur, dus niet verwonderlijk dat ik hem niet herkende. Na een babbeltje mijn rugzakje in de auto gelegd en de inwendige mens versterkt met twee witte pensen, appelmoes en een snede brood. In de tent op de tonen van het orgel. De hand geschud van Mojobiker, één van de drijvende krachten bij de Bergaffers en in wezen de mens waardoor Opwijk een constante in mijn leven is geworden. Buiten spelen de kinderen op een mechanische stier boven een luchtkussen. Gelukkig zijn de kapriolen van het dier op kindermaat afgestemd. Want door een te bruuske beweging zouden ze voor hetzelfde geld op de naastliggende mesthoop gekatapulteerd worden! Enfin, toch een hoop oud stro! Geen zin om al op te stappen en nog blijven kijken naar de behendigheidswedstrijd voor paardenkoetsen na beredeneerd te hebben op welke wijze het parcours diende afgelegd te worden: 1-2-3-4A-B-C-D-E-5-…! Fietske opgeladen en me nog eens een laatste keer omgedraaid richting het gewemel voor de tent onder een blauwe lucht vol witte wolken. De hemel bestaat echt! In een tent op de Waaienberg in Droeshout…

    Mooie toer, knap uitgewerkt parcours met de nodige afwisseling en veel off-road. Degelijk uitgepijld (deels door de mannen van Straf in Bergaf). Twee tot drie keren heb ik even getwijfeld en één keer heb ik een pijltje gemist en diende op m’n stappen terug te keren. Waar niks was om pijltjes op te hangen, stonden ze vlak boven de grond op twee stokjes gemonteerd. Dat moet allemaal veel tijd en werk gekost hebben! Alles afgesloten met een après om duimen en vingers van af te likken, zowel letterlijk als figuurlijk. De lange lus van 80 km (mijn tellertje gaf er 78 aan bij aankomst) is een extra reden om naar hier te komen. Bij dit mooie weer vlot berijdbaar, bij slechter weer kan het er hier wel zwaarder bij liggen! Een aanrader die niet mag ontbreken op uw palmares!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

    Filmpjes van de editie 2010 en 2012:



    Boerenbike 2010 by Tubertali





    Boerenbike 2010 by Tubertali





    Trailer Boerenbike 2012 by El Gino

    01-08-2012 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Foto

    Foto





    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!
    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!

    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    16/03/2014 – Roosendaal

    16/03/2014 - Ravels-Eel

    16/03/2014 - Oud-Heverlee

    15/03/2014 – Bazel

    09/03/2014 – Hamont

    09/03/2014 - Essen-Nieuwmoer

    09/03/2014 – Bertem

    02/03/2014 – Kalmthout

    02/03/2014 - Sint-Gillis-Dendermonde

    01/03/2014 - Mol–Heidehuizen

    23/02/2014 - Essen-Wildert

    16/02/2014 – Lichtaart

    15/02/2014 – Overpelt

    09/02/2014 - Bergen-op-Zoom

    09/02/2014 – Wuustwezel

    08/02/2014 - Houthalen-Helchteren

    02/02/2014 – Dessel

    02/02/2014 - Koersel-Stal

    02/02/2014 – Hoogstraten

    02/02/2014 – Kalmthout

    01/02/2014 – Balen

    26/01/2014 – Ulicoten (Baarle Nassau)

    26/01/2014 – Hoogerheide

    25/01/2014 - Lommel-Kattenbos

    19/01/2014 - Hooge Mierde

    19/01/2014 – Hoogerheide

    18/01/2014 – Meeuwen

    12/01/2014 - Putte-Woensdrecht

    12/01/2014 – Goirle

    11/01/2014 – Overpelt

    05/01/2014 – Huijbergen


    check de kalenders:


    Kalenders MTB
  • mountainbike.be
  • mtb-you.be
  • mountainbike.nl
  • mtb-you.nl
  • mtbkalender Nederland
  • fietspromo
  • go cycling
  • Gileppe-Hautes-Fagnes
  • ATBCross.com



    TT Ulicoten (Baarle-Nassau) van WV Tourmalet op 22-01-2012
    Foto

    Winterkalenders
  • Winterkalender 2010-11 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2011-12 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender oktober-december 2011 (NL en B)
  • Winterkalender januari-maart 2012 (NL en B)
  • Winterkalender 2012-13 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2013-14 West-Brabant en Noorderkempen

  • Kalenders marathons
  • marathons 2012

  • Vind uw weg naar de start...
  • routenet
  • routeplanner seniorennet
  • routeplanner fietsnet

  • Foto

    Evenementen
  • Low Countries Mountainbike Tour LCMT
  • Duchenne Heroes
  • Summerbike
  • Gorilha Challenge
  • Vaalserberg Challenge (NL)
  • Herdermarathon Maarkdedal
  • Kapellekenstocht Vichte
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • Wezelse Mountainbiketocht
  • Wolfsdonk Oep Wiele WOEW

    Foto

    Foto

    Foto


    De fietsbeurs voor de Belgische mountainbiker en wielerliefhebber

    Blankenbergse Strand- en Duinenrace 2012


    Evenementen
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne (site)
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne
  • Les Boucles de Lasne
  • Go Wild Festival Hotton
  • Drentse ATB-4-Daagse Hoogersmilde (NL)
  • 4 uren Brugbergrace te Humbeek
  • Regiotour
  • Memorial Davy Coenen 4 uren endurance Peltercrossers Overpelt 13-08-2011
  • WCUP Classic MTB Dworpse Bikers
  • VTT Chenappan Genappe

    Foto

    Foto

    Foto

    Evenementen
  • Waanzinnig weekend Herfelingen
  • Boerenbike en Wayenbergkermis KWB Droeshout-Opwijk
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2011)
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2012)
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • De Lebbeekse Fietshappening
  • Ter Dolen Fietshappening Helchteren
  • Roeselare fietst

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Evenementen (2011 en 2012)
  • 7de Europese week van het wielertoerisme te Marche-en-Famenne 16 tot 23-07-11
  • Police Bike Marathon Ouren Burg-Reuland 21-08-2011
  • MTB-You en Guadal-Classic 23-10-2011 Harelbeke
  • Gavers Bike Fest 19/20/21-10-2012 Harelbeke

  • Klik hier voor meer info.



    Senegal Classic
    Bestel nu je mountainbike weekend vanaf 73 euro!
    Evenementen Mellowbikers (NL)
  • Mellowbikers Bergen-op-Zoom
  • Mellowbikers Facebookpagina
  • GPS-zomerrit Mellowbikers Bergen-op-Zoom (NL) 12-06-11
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 14-10-2011
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 12-10-2012
  • Ride 4 a child - Warchild 538 30-12-12
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 11-10-2013

  • Foto

    Foto


     

    Teaser Nightride Mellowbikers
    from Waldo Jansen on Vimeo.


     

    Snertrit Mellowbikers 01-2012 from Waldo Jansen on Vimeo.



    Foto

    Zoek je iets op het web?
  • Honderden mountainbikelinks
  • Cycling-links
  • Catena Cycling (met routes en kaarten)

  • Foto

    Foto

    Foto


    Babbelhoekjes voor mountainbikers forum mountainbike.be
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Stabroek)
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Brasschaat)
  • MTBikers uit Opwijk
  • 4UM bikers Genk Midden-Limburg

  • Foto


    Nuttige links
  • mountainbike.be
  • forum mountainbike.be
  • mountainbike.nl
  • forum mountainbike.nl
  • mtb-you (B)
  • mtb-you (NL)
  • mtbiker.be
  • fietspromo
  • telenet mtb tours
  • Belgium Mountain Bikers (Franstalig forum)

    Foto

    Foto

    Nuttige links
  • De Papegaai Bike Team
  • BikeAholic
  • Wielernieuws
  • O2-bikers
  • Startpagina mountainbike
  • Cyclingnews
  • Cyclocross info
  • Sportsites / Mountainbike
  • Randonnées Cyclotouristes
  • Exqi Rocky Roads MTB

    Foto

    Foto

    Facebook
  • MTB-You.be facebookpagina
  • MTB-You.nl facebookpagina
  • Mellowbikers BoZ facebookpagina
  • Papegaai Bike Team facebookpagina
  • MTB Den Blaan Tip facebookpagina

  • Foto

    Nuttige links
  • Velonation
  • Pezcyclingnews
  • WorldXCMTB
  • ATB-Cross
  • Velonews
  • Wielernieuws
  • Velo 101
  • Cyclingfans
  • Funsporting
  • Provincie Antwerpen: regelgeving TT's

    Nuttige links Facebook
  • MTBWijzer
  • Wielerwijzer
  • Los Bastardos

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto




    Foto

    Foto

    Mijn bikes

  • Giant
    total loss na aanrijding door auto
    Foto

    Minerva Starlite
    enkel het stuur en de shifters zijn nog origineel
    Foto

    Trek Fuel EX9
    gestolen in januari 2011
    Foto

    Turner Flux
    enkel het kader is nog origineel
    Foto

    Lapierre Zesty 514
    ter vervanging van de Trek Fuel
    Foto

    Foto

    Zal u droog kunnen biken? Zomerpak of regenfrak?
  • Buienradar noorden van Antwerpen
  • Buienradar België en Nederland
  • Buienradar België




  • Fietsonderhoud en mtb-technieken uitgelegd door Filip Meirhaeghe
  • Ketting repareren
  • Derailleur afstellen
  • Dalen met de mountainbike
  • Klimmen met de mountainbike
  • Bunny hop
  • Wheelie
  • Bunny hop
  • Door mul zand rijden
  • In waaiers rijden
  • En als je volleerd bent kan je dit eens proberen...

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gezondheid
  • Voorkomen van verwondingen
  • Menu voor de renner
  • Cycling
  • Diversen (Baikbike)

  • Nachtritten
  • Nachtritten 2011

  • Foto

    Foto

    Foto

    Nachtritten 2012

    24/02 Bellefontaine
    25/02 Chimay
    25/02 Papignies
    09/03 Rekkem
    10/03 Kampenhout
    17/03 Bazel
    24/03 Esbeek (NL)
    30/03 Londerzeel
    07/04 Arlon
    13/04 Borchtlombeek
    13/04 Erneuville
    13/04 Houffalize
    13/04 Lichtervelde (tot 18 u)
    14/04 Rillaar
    20/04 Hotton (tijdrit)
    20/04 Seviscourt
    04/05 Behême-Leglise
    19/05 Marquise
    08/06 Escaudrain (FR59)
    15/06 Duisburg
    16/06 Ellezelles
    22/06 Kalken
    07/07 Cousolre (FR59)
    13/07 Herfelingen
    03/08 Vlezenbeek
    10/08 Sint-Martens-Voeren
    17/08 Arville
    31/08 Bléharies
    07/09 Bouillon
    07/09 Freylange
    07/09 Libin
    08/09 Rachecourt
    14/09 Gavere
    14/09 Gits
    14/09 Sint-Maria- Horebeke
    14/09 Hussigny-Godbrange (FR54)
    21/09 Hamoir
    22/09 Niederkorn (LUX)
    05/10 Tourpes
    12/10 Seneffe
    19/10 Dour
    27/10 Eerbeek (NL)
    31/10 Vierset-Barse-Modave
    09/11 Affligem
    16/11 Torhout
    22/12 Huissignies


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Andere disciplines: Trial, Cyclocross en Wielrennen, klik op de foto's!
  • Motor Weelde Touring
  • Wielerwijzer

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn fietsverlichting voor nachtritten
  • lamp 2 functies
  • lamp 5 functies
  • batterijen
  • batterijlader
  • opbergdoosje 2 batterijen
  • opzetstuk helm
  • opzetstuk stuur
  • populair bij bikers
  • forum verlichting (B)
  • forum verlichting (NL)

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Nieuws Sporza
  • Bahrein geeft 3x3-Belgen duwtje in de rug, Team Riffa is geboren: "Financieel wijzigt er niks voor de spelers"
  • Tigers-kapitein Celine Van Gestel (26) hangt verrassend volleybalschoenen aan de haak: "Tijd voor iets nieuws"
  • "Het afscheid van Celine Van Gestel is op veel vlakken een verlies voor de Yellow Tigers"
  • Waarom gaat Belgisch 3x3-team in zee met Bahrein? "Deze ondersteuning was op dit moment onmogelijk in België"
  • Van Gestel en bondscoach Vansnick kaderen vroeg volleybalpensioen: "Siert haar dat ze knoop meteen doorhakt"
  • BNXT League: 3 nederlagen in Elite Gold voor Belgische clubs, 2 overwinningen in Elite Silver
  • Alexander Doom in De Afspraak: "Krijg er nog altijd kippenvel van als ik er naar kijk"
  • Alexander Doom is dubbel wereldkampioen en ook nog militair: "Er zal veel meer verwacht worden van mij"
  • Raakt Bashir Abdi klaar voor de Olympische Spelen? "Alles voor Parijs"
  • Alexander Doom na dubbele wereldtitel: "Mijn doel voor het EK was de finale... Nu mik ik wel op medaille"

    Nieuws GVA
  • Ex-presidenten Obama en Clinton helpen Biden handje bij verkiezingscampagne: 26 miljoen dollar in het laatje
  • Vin Diesel aangeklaagd voor seksueel wangedrag, maar acteur vraagt om rechtszaak te seponeren: “Het eerste wat ik hierover hoor”
  • Ook papa’s kiezen vaker voor ouderschapsverlof: “Met deze formule bereik je hen makkelijker”
  • ANALYSE. Waarom Jinnih Beels zich nu terugtrekt als Antwerpse lijsttrekker
  • “Ik heb de bus afgebeld, we kunnen daar toch maar weinig gaan doen”: rouwstemming nu Wout van Aert niet meerijdt in Ronde
  • Van jonge miljardair naar 25 jaar cel: hoe cryptomagnaat Sam Bankman-Fried zijn fortuin verloor
  • Vlaamse tv-psychiater die veroordeeld werd voor verkrachting werkt nu in Frans ziekenhuis: “Hij wil het liefst vergeten worden”
  • Bovenste verdieping van ‘hoogste woonplaats van Lier’ afgewerkt: “Je kunt de kathedraal van Antwerpen zien”
  • OVERZICHT. Nog geen plannen in de paasvakantie? Dit zijn onze 10 tips uit Oost-Vlaanderen
  • Marc Brys geniet van rust op Kreta, maar denkt niet aan stoppen: “Ik blijf openstaan voor nieuwe uitdagingen buiten België”

    Nieuws Sportwereld
  • Twee weken nadat hij OHL naar delirium schoot, is drukte voor Nachon Nsingi nog altijd niet gaan liggen: “Mijn telefoon is ontploft”
  • Hoe Jean Kindermans zich na zijn vertrek bij Anderlecht inwerkt bij Antwerp: “Als dit zijn ‘last dance’ wordt, mogen ze erg blij zijn”
  • Hoe zou het nog zijn met Jacques De Nolf (75)? “Ik geniet nog steeds van Club Brugge, zelfs als we in woelig water zitten”
  • Dylan van Baarle over frieten, katers, biatlon en zijn liefde voor de Ronde: “Misschien hadden mijn overgrootouders wel Vlaams bloed”
  • “Tour rijden in functie van de Spelen zou ideaal zijn”: wanneer zien we Wout van Aert terug in competitie?
  • Ook zij vielen net als Wout van Aert op een cruciaal moment in hun carrière: “De fysieke pijn is de minst erge”
  • Hun pa won de Ronde, vandaag koersen ze zelf: “Roubaix heb jij niet gewonnen, hé papa? Dat zullen wij dan doen”
  • Julien Watrin, de Belgian Tornado die out is door teelbalkanker, na de wereldtitel van zijn maats: “Fantastisch wat ze hebben gedaan”
  • Hanne Maudens (26) roept hulp in van fans om Olympische Spelen te halen: “30 uur trainen per week, studies én twee jobs, het wordt te veel”
  • Isaac Kimeli is na wereldtijd op 10.000 meter in Verenigde Staten zeker van EK atletiek

    Nieuws uit uw provincie
  • Antwerpen
  • Limburg
  • West-Vlaanderen

  • Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken met Google




    Agenda

    Belangrijke data in mijn agenda!



    Hoofdpunten blog avdl
  • Vlot een schermafbeelding maken met Greenshot
  • 2020!
  • Twitter en poll
  • Windows 8: alarm
  • Terug

    Hoofdpunten blog johnnyenchristiane
  • Nieuwe blog: Wandelgroetjes uit Borgloon 2.
  • LES SPITANTS DE NAMUR. / 43E MARCHE DE LA CITADELLE. / NAMUR. 09/01/2022
  • PLEZIERWANDELINGEN OSTBELGIEN. / DE VENEN VAN SOURBRODT. / SOURBRODT. 08/01/2022.
  • DRIEKONINGENTOCHT. / DE RAKKERS. / HEUSDEN ZOLDER./06/01/2022.
  • 30E MARCHE DE L’EPIPHANIE. / LES ROTEUS DI HOUSSAIE. / BEYNE-HEUSAY. 05/01/2022

    Hoofdpunten blog brecht
  • Einde blog
  • Guldensporenviering met herdenking van Dr HUGO HEUS
  • Open monumentendag 2012
  • Open monumentendag 2012
  • Infoavonden samenaankoop groene energie

    Hoofdpunten blog blogtips
  • Inhoud - Hoofdpunten van blog
  • Een VTM video afspelen op de blog
  • Een video van Youtube zonder of met automatische start op de blog laten afspelen
    .
  • Rekentool voor het omrekenen van kB, Mb en GB naar bytes en omgekeerd
    .
  • Compatibliteitsweergave uitschakelen voor de website blog.seniorennet.be, om de editor correct weer te geven in Internet Explorer 11 - Win7 en Win8.1
    .


    Free Blog Content



    Foto

    Foto







    Foto

    Foto

    Webdesign - informatica
  • Emoticons en animaties
  • Webklokken
  • Webklokken J. Paulissen
  • Toutimages klokken en kalenders
  • Stickers
  • Hopper















  • Foto

    Foto

    Foto

    Videohoekje
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 15-04-2012

  •  

    Toertocht Eupen 10-04-2011
    by Tom Klein



    Kenny Belaey versus Adam Raga
    by Kenny Belaey (2007)



    La Esterella overleden 11-04-2011
    by Filmclipkijker (2010)



    Toertocht Mol 19-09-09
    by Frits Motaar

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Heldvaals

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Tom Klein

    Sponsor Tom: klik hier!

     

    Danny MacAskill april 2009
    by Inspired Bicycles (2009)

     

    Danny MacAskill "Way Back Home"
    by Redbull (2010)

     

    Danny MacAskill "Industrial Revolutions"
    by Outmedia1 (2011)

     

    Danny MacAskill vs San Francisco (2012)
     

    What a mess!
    by TheVidPro (2006)

     

    64 mountainbikefilmpjes
    by Nkt943

     

    Limburgs Mooiste 2009
    by Berlicummer

     

    Toertocht Kalmthout 06-03-2011
    by Pietjebat

     

    TT Essen-Wildert 27-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by 2fast2follow

     


    TT Kalmthout-Achterbroek 20-02-2011 by Pietjebat


     

    Boerenbike Droeshout-Opwijk 2010
    by Tubebartali

     

    15° LA TRACE D'HEZ 17-04-2011 - Tangissart from Mountainbike Expeditions on Vimeo.


     

    TT Langdorp 15-05-2011
    by HealthCityMtb

     

    Mountainbikerit in Tabarka Tunesië (januari 2008) by Sudconcept
     

    Crazy Tour de France stunt
    by murrl006

     

    City Mountainbike Challenge Waregem 2010 met winnaar Bart Aernouts by cityMTBchallenge


     

    Wereldbekermanche Bike Trial Antwerpen 2011 by Trialgirls


     

    All about cycling by BBBcycling


    TT Burdinne 31-07-2011 by Cristalpbiker
     


    Ter Dolen Fietshappening Helchteren 20-08-2011 by Rony Rabijns


     

    TT Lommel 28-08-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol op 04-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Ham op 11-09-2011 by Rony Rabijns
     

    Eijsbikers-marathon te Overpelt op 18-09-11 by Rony Rabijns


     

    TT Sint-Martens-Lennik 18-09-2011 by Marc10031
     

    TT te Bocholt op 25-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol-Rauw op 01-10-2011 by Rony Rabijns
     

    Mtb-Mol 01-10-2011 from Frits Motaar on Vimeo


     

    TT Mol-Millegem op 09-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Tremelo op 09-10-2011 by Encraved
     

    TT Houthalen op 16-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Zoersel op 16-10-2011 by Encraved
     

    TT te Kapellen op 16-10-2011 by Megadjob
     

    TT te Dongen op 16-10-2011 by Hansdegebruiker


     

    TT Wijchmaal-Peer op 22-10-2011 by Rony Rabijns
     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 1) by Hansdegebruiker


     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 2) by Hansdegebruiker


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Chagoiginrin
     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (1)


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (2)

     

    TT te Lommel op 30-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Mol op 05-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     

    TT Heusden-Zolder op 06-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Meeuwen op 12-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Tessenderlo op 13-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Dilsen op 20-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Maasmechelen op 26-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     


    TT te Zandhoven op 27-11-2011 by WTC Rap Terug






    TT te Essen op 11-12-2011
    from Nico Vervecken on Vimeo.



    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 1)




    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 2)







    TT Helchteren 02-01-2012 from Frits Motaar on Vimeo.
     

    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 1)

     


    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 2)

    TT Beringen-Beverlo op 08-01-2012 from frits motaar on Vimeo.


     

    Toertocht te Overpelt op 14-01-2012 door Phille81


     

    TT Eksel op 15-01-2012 by Rony Rabijns
     

    MTB Lommel-Kattenbos op 28-01-2012 from frits motaar on Vimeo


     

    TT te Leopoldsburg op 29-01-2012 by Rony Rabijns
     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 from frits motaar on Vimeo


     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 by Rony Rabijns


     

    TT te Bolland op 08-07-2012 by mmtbjo


    TT Itterbeek op 29-07-12 by MTBExpeditions


    Foto

    Wouter Weylandt (26 jaar) overleden in mei 2011 27/09/1984 - 09/05/2011

  •  

    Wouter Weylandt overleden op 09-05-2011 na een noodlottige val tijdens de derde rit in de Ronde van Italië (VTM-nieuws)


    Wouter Weylandt
    by Kommentatorenkanal 2011

     

    Wouter Weylandt by Ms Techno9


     

    Wouter Weylandt by Runningbuzz


     

    Wouter Weylandt by SirBelluca92


     

    Wouter Weylandt by Azertuip


     

    Wouter Weylandt by Yhdistetty


     

    Interview Wouter Weylandt (2008)
    by Lindsaytjuuh


     

    Tyler Farrar wint derde rit in de Tour de France 2011 en draagt zijn overwinning op aan Wouter Weylandt by SBS Tour De France

    Tyler Farrar maakt het W-teken


     

    Sierre Zwitserland 13-03-2012 by Ciao123

    22 kinderen uit een school in Lommel
    en een school in Heverlee,
    2 buschauffeurs en 4 begeleiders
    sterven nadat een bus tegen een
    tunnelwand botst in Zwitserland...


    Categorieën



    tot de 6de Bike Nightride De Papegaai


    Foto


    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    (blauw maakt meeste kans)

    zondag 03/03/2013:

    Kalmthout
    Van Trier-Bosduin-classic
    (30-45 km)

    zondag 10/03/2013:

    Sint-Gillis-Dendermonde
    (35-55 km)

    vrijdag 15/03/2013:

    Hoogerheide (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    (37 km)

    zondag 17/03/2013:

    Roosendaal (NL)
    City-mtb-tocht Kaaimannen
    (29-38 km)

    zaterdag 23/03/2013:

    Esbeek (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    10de Lichtjestocht (35 km)

    zondag 31/03/2013:

    Olen

    (15-30-50 km) of
    Olmen
    (26-32-45 km)

    maandag 01/04/2013:

    Zele
    (30-40-60 km)

    zaterdag 06/04/2013:

    Zulte
    (45-60 km)

    zondag 07/04/2013:

    Vessem (NL)
    (25-35-50 km) of
    Valkenswaard (NL)
    (25-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 12/04/2013:

    Borchtlombeek-Roosdaal
    nightride (18.30-20.30 u)
    (25 km)

    zaterdag 13/04/2013:

    Rillaar

    nightride (15.00-21.00 u)
    (26-36-43-62 km)

    zondag 14/04/2013:

    Rillaar

    (27-42-57-78 km) of
    Poederlee
    (25-45-55 km) of
    Meise
    (32 km) of
    Waasmunster
    (35-45-55 km)

    zaterdag 20/04/2013:

    Gentbrugge
    (20-25-35-50 km)

    zondag 21/04/2013:

    Tangissart
    (Court-Saint-Etienne)

    (14-31-51-70 km) of
    Lasne
    (10-20-40 km) of
    Lot
    (35-55 km) of
    Haacht
    (30-40-50 km) of
    Dessel
    (25-40 km) of
    Nieuwkerken-Waas
    (32-54 km) of
    Sint-Truiden
    (28-45 km)

    zondag 28/04/2013:

    Opwijk
    (15-30-50-80-100 km) of
    Aarschot
    (15-25-35-40-65 km) of
    Borgloon
    (10-20-30-40 km)

    dinsdag 30/04/2013:

    Overmere

    nightride (18.00-20.30 u)
    (30-50 km)

    woensdag 01/05/2013:

    Deurne-Diest

    (26-36-48-65 km)

    vrijdag 03/05/2013:

    Sint-Niklaas

    nightride (17.00-21.00 u)
    (35-56 km)

    zaterdag 04/05/2013:

    Maria-Aalter

    (25-45-55 km)

    zondag 05/05/2013:

    Leernes

    (20-35-50 km) of
    Hulshout
    (28-48-68 km) of
    Tilburg (NL)
    (25-40-55 km)

    zondag 09/05/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    (25-30-50-65 km) of
    Wechelderzande
    (15-27-43-53 km) of
    Londerzeel
    (18-32-42-52 km)

    zaterdag 11/05/2013:

    Stekene

    (18-35-50-55-60 km)

    zondag 12/05/2013:

    Overijse
    (25-35-50-60-65 km) of
    Herselt
    (20-30-40 km) of
    Vlimmeren
    (40-25 km)

    zaterdag 18/05/2013:

    Chassepierre
    (TT van Izel met GPS)

    zondag 19/05/2013:

    Robelmont
    (10-25-33-47-60 km)

    maandag 20/05/2013:

    Harinsart
    (22-37-42-53 km)

    zondag 02/06/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    VTT des Hayeffes
    (15-21-23-36-57 km) of
    Langdorp
    (25-40 km) of
    Oostmalle
    (29-45 km) of
    Lommel
    (25-40 km)

    zondag 09/06/2013:

    Schaffen-Diest

    (26-30-41-60 km)

    zondag 16/06/2013:

    Chaumont-Gistoux

    (10-30-45 km) of
    Mol
    (25-40 km) of
    Buizingen
    (30-45-55 km) of
    Waanrode
    (24-34-44-64-84 km) of
    Zemst-Laar
    (29-37-51-63 km) of
    Zele
    (30-48 km)

    vrijdag 21/06/2013:

    Kalken

    nightride 17.00 - 21.00 u
    (30-40-50 km)

    zondag 23/06/2013:

    Baisy-Thy

    (12-25-35-45-60 km) of
    Grobbendonk
    (20-40-60 km) of
    Lummen
    (15-25-45-60 km) of
    Libin
    (25-50-100 km) of
    Kalken
    (25-40-60 km) of
    Zele
    (40-55 km)

    zaterdag 29/06/2013:

    Maria-Aalter

    (30-50 km)

    zondag 30/06/2013:

    Sint-Job-in-'t-Goor

    (15-25-45 km) of
    Halle
    (35-50-85 km) of
    Redu
    (20-32-45-55 km)

    zondag 07/07/2013:

    Oud-Heverlee

    Meerdael-classic
    (30-45-62-75-100 km) of
    Booischot
    (20-40-60 km) of
    Lommel-Kattenbos
    (12-20-30-40-60 km)

    zaterdag 13/07/2013:

    Pepingen

    (30-45 km)

    zondag 14/07/2013:

    Bekkevoort

    Hagelandse Pijl
    (20-42-55-70 km) of
    Hamont-Lo
    (22-38-45 km)

    vrijdag 19/07/2013:

    Herfelingen

    avond- en nightride
    Waanzinnig Weekend
    (30-50 km)
    start: 18.00-22.00 u

    zaterdag 20/07/2013:

    Zwalm

    (15-25-40-60 km)

    zondag 21/07/2013:

    Wijgmaal

    (25-45-65 km) of
    Mol
    (15-24-43-62 km) of
    Waasmunster
    (30-40-50 km)

    zaterdag 27/07/2013:

    Sint-Jan-in-Eremo

    (30-50-60 km)

    zondag 28/07/2013:

    Droeshout-Opwijk

    Boerenbike
    (30-40-50-60 km)
    Lichtaart
    (12-24-48-60 km) of
    Roosdaal
    (25-50 km)

    vrijdag 02/08/2013:

    Maarheeze (NL)

    Bij de Mijl
    vertrek: 13.30-16.00 u
    (24-48 km)

    zaterdag 03/08/2013:

    Oosterzele

    Rochustochten
    (25-35-50 km) of
    Wiekevorst
    (25-40 km)

    zondag 04/08/2013:

    Bekkevoort
    (15-25-40-50-65 km) of
    Lille
    (20-40-60-80 km) of
    Hamme
    (32-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 09/08/2013:

    Vlezenbeek
    nightride: 18.00 - 22.00 u
    (35 km)

    zaterdag 10/08/2013:

    Knesselare
    (15-30-55-70 km) of
    Eeklo
    (25-40-55 km)

    zondag 11/08/2013:

    Vlezenbeek

    (35-50-80 km) of
    Diest
    (25-45 km) of
    Grobbendonk
    (30-45 km) of
    Bergen-Op-Zoom (NL)
    (25-45 km)

    donderdag 15/08/2013:

    Awenne
    (28-38-55-72 km) of
    Herk-De-Stad
    (25-35-45 km) of
    Haasrode
    (18-32-45-55-65 km)

    vrijdag 16/08/2013:

    Arville
    nightride: 18.30 - 22.00 u
    (15-25 km)

    zaterdag 17/08/2013:

    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65-85 km)

    zondag 18/08/2013:

    Erneuville
    (15-25-35-45-60-75 km) of
    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65 km) of
    Halle-Zoersel
    (15-25-45-60 km) of
    Beringen
    (25-45 km) of
    Lennik
    (25-45-55 km)

    zaterdag 24/08/2013:

    Herzele

    (15-30-50 km)

    zondag 25/08/2013:

    Opoeteren

    Oeterdalmarathon
    (20-40-75-100-115 km) of
    Kasterlee
    (18-25-40-70-100 km) of
    Anderlues
    Transsambrienne
    (20-35-50-65-85 km) of
    Tielt-Winge
    Hagelandse Heuvels
    (25-45-65-95 km) of
    Villers-La-Ville
    (15-25-40-60 km)
    Er is vandaag ook
    Houffalize
    Houffamarathon
    (50-70-100-120 km)

    vrijdag 30/08/2013:

    Stabroek
    (15-30-45 km)
    afgelast!!!

    zaterdag 31/08/2013:

    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    zondag 01/09/2013:

    Diest

    Marathon van de Demervallei
    (23-40-62-84-103 km) of
    Olloy-Sur-Viroin
    (25-35-45-55-65-85-100 km) of
    Sint-Gillis-Waas
    Waasland Bike Marathon
    (30-60-90-120 km) of
    Gierle-Lille
    (25-45 km) of
    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    (*) niet in de gewone kalenders te vinden!

    check de kalenders:




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!