Toertocht (28-35-45 km) van WTC De Windklievers te Zoersel op zondag 25-10-2015.

Het werd voor deze zondag nog eens een ritje alleen. Jari wilde niet al te ver van huis rijden en koos voor de tocht in Sint-Amands. Anderzijds had een collega me tijdens de week al enkele keren gevraagd of ik de toertocht van de club van diens vader niet eens wou komen rijden. Dus trok ik naar de toertocht van de Windklievers te Zoersel. Ik had deze toertocht in een ver verleden al eens gereden, nog voor ik weet had van het lidmaatschap van die vader. Wat ik me er nog van herinnerde was dat het zeker geen spectaculaire tocht was, geen die je zeker absoluut nog eens wil overdoen. Een klassiek toerke zoals ik ze al wel eens meer reed na pas met biken te zijn gestart en al wel eens meer tochten uitkoos in deze regio. De start was vanaf de voetbalvelden in Zoersel, op de grens met Westmalle, langsheen de baan tussen beide gemeenten. Ik stond zelfs geparkeerd op het naastgelegen bedrijventerrein van Oostmalle en tot mijn verwondering zelfs vlak bij het station van de autokeuring waar ik mij de laatste jaren elke keer weer aanbied met mijn vehikel. Om 9.30 u was ik ingeschreven in de kantine van de voetbal, zo te zien nog recent van bouw.

De tocht vertrok van aan de voetbalvelden door een smal spoor tussen de bomen. We verlieten het dorp via straten, een bospad en een wijk met mooie villa’s. Dan volgde een vrij lang stuk over het asfalt van een baan die Salphen heet, vanaf de grens tussen Zoersel en Oostmalle. We reden er onder meer voorbij de tussen de bomen verscholen staande Sint-Antoniuskapel van het gehucht Salphen. We kregen tegenliggers te zien, dat waren de bikers die de tocht al bijna achter de rug hadden! Snelle rijders die om halfacht vertrokken waren konden de tocht allicht op een uur of twee rijden. Op 4,85 km ging het dan toch een bospad in. Toen ik er even halt hield stak de volledige kidstoer me voorbij! Ik had die klein mannen aan de start al bijeen zien staan. Tot 6,50 km reed ik in het zog van de kinderen over een lang bospad dat overging in een zandweg tussen bos en velden. Er volgde weer een strook asfalt die na korte tijd overging in een veldweg die naar een asfaltbaantje midden de bossen leidde. We sloegen linksaf het asfaltbaantje in dat er door een knap bos in herfstkleuren liep, helaas private eigendom. 8 km. De toer kon blijkbaar rekenen op veel belangstelling, want er reden hier heel wat bikers waar soms echte koerskonijnen tussen zaten die je net niet van de baan reden!

Op 9,50 km bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en tot 10,50 km reden we langsheen de zeer drukke baan tot we ter hoogte van een beek op de grens met Wechelderzande (Lille) rechtsaf een bospad in sloegen. Op 11,50 km bereikten we de bossen met de buitenhuizen in Wechelderzande en ging het het pacours van de rode vaste route op. Op 13,50 km kregen we een eerste leuke singletrack voor de wielen. Even later troffen we op 13,85 km van de start een eerste splitsing tussen de ritten van 28 km en van 35-42 km aan het buitenhuis “met vodden rond”! Dan gaat men in de bossen wonen en zet men zo’n lelijke afsluiting met canvas! Zet dan eerder wat groene struiken om je private stek! We troffen enkele mooie singletracks op de rode vaste route en passeerden op 16 km de manege Lille Stables. Er reden hier trouwens heel wat paardenkoetsen en ruiters door het bos. Direct daarna passeerden we de Lilse Golf Club om van 17 tot 18 km de mooiste track van de rode route voor de wielen te krijgen. Daarna twee keren linksaf voor het smalle paadje dat voorbij de Achtzalighedenboom voert, of wat er helaas nog van overblijft! Door bomenkap rond dit natuurmonument kwam de dennenboom met acht stammen bloot te staan aan de weerselementen en vielen zijn acht zaligheden ten prooi aan de wind! Er zit niet veel leven meer in de 160 jaar oude boom. Of hoe zogezegd natuurbehoud ook contraproductief kan werken!

We vervolgden onze tocht door de bossen van Wechelderzande om op 21 km van het vertrek toe te komen op de bevoorrading die opgesteld stond aan het bekende hutje naast de vijver in de Visbeekvallei. 10.50 u. Er was daar nog redelijk wat beweging. Je kon er eten van bananen, wafels en cake en alles doorspoelen met een beker sportdrank. Terwijl ik daar stond arriveerde er een aanzienlijke delegatie bikers van Het Vliegend Wiel, zo’n achttien deelnemers! Hooguit tien minuten aan de stop blijven staan. Vanaf de stop verlieten we de vaste rode route. Daarna ging het via het paadje langs de vijver, een bospad en een smal spoor tussen bos en veld naar de bewoonde wereld. We kruisten de hoofdweg door Wechelderzande waar de oversteek beveiligd was door seingevers. Aan de overkant ging het op 23 km het bos weer in. Daar kregen we enkele meer technische en minder gebruikte singletracks voor de wielen. Met veel korte bochtjes en wortels. Ik had daar nog al gereden tijdens andere toertochten.

Na de oversteek van een rustig baantje reden we over een bospad en passeerden De Zevende Hemel, een gerestaureerde schuur die een soort cultureel centrum met zaal herbergt. 24,50 km. Een boswegeltje en een veldspoor waarop een kleine modderpoel, leidde tot een splitsing tussen de ritten van 28-35 km en van 42 km ter hoogte van een betonbaantje op 28 km van het vertrek. Gekozen voor de langste route. 11.30 u. Ik reed het witte kasteeltje van Blommerschot voorbij en even verder een uitloper van het militair domein waar enkele met zand en gras bedekte bunkers liggen. Er zijn toertochten die over die “heuvels” rijden! Aan die bunkers ging het een singletrack op die evenwijdig liep met de weg. De singletrack dook het bos in en tot maar liefst 32 km reden we recht op recht over dit spoor en lange paden door het bos van Blommerschot met het militaire domein aan onze rechterkant. Uiteindelijk kwam het pad uit op het betonbaantje Blommerschot ter hoogte van een toegangspoort, een achteringang naar het Navo Vliegveld van Oostmalle. Je kon er een startbaan zien liggen en voor een hangar stonden enkele kleine vliegtuigen. Veel legeractiviteit is er niet meer, er is geen eenheid gelegerd en tijdens het weekend wordt het vliegveld gebruikt door burgerlijke vliegclubs. Er zijn toertochten die door de bossen naast de startbanen komen en elk jaar wordt er de veldrit van Oostmalle beslecht.

Vanaf het betonbaantje Blommerschot doken we de onverharde Kruisdreef en de bossen in. Daar reden we voorbij het grote kruisbeeld dat op een boogscheut van de snelweg E34 staat. Hier bereden we dan ook enkele knappe bospaden in de buurt van de snelweg en onder anderen een wasbordpaadje met kleine heuveltjes. Eens het bos weer uit reden we door de velden van het gehucht Einhoven (Zoersel). We passeerden het huisje langs het parcours van de Pol en Mariëttewandeling, genoemd naar de beeldhouwers van de Zoerselse Linde. Een bord herinnert er aan de dorpsfiguur Joke Driesen die in een gelijkaardig huisje woonde en vereeuwigd werd in de linde. 34 km.

Rond 1930 opende naturistenvereniging "De Spar" er een terrein en kwamen nudisten van buitenaf zich in deze omgeving, midden de natuur, ontspannen. In een eigenhandig gebouwd ‘nudarium’ deden ze aan naaktzwemmen en naakt-gymnastiek. Op dit terrein moesten volwassenen en kinderen apart recreëren. Hiertoe was besloten na een veroordeling van Kiené de Mongeot op 31 januari 1931 waarbij hij een foto publiceerde van hemzelf en twee naakte kinderen. De Zoerselaren spraken van de 'blootgatters' en vertelden overal van de vele onnoemelijke dingen, die zich daar afspeelden. Een legende vertelt dat een stroper op zijn nachtelijke tocht door het bos acht naakte vrouwen tegenkwam. Hij viel in slaap op een kruispunt van dreven en werd de volgende dag wakker zonder iets terug te vinden van zijn nachtelijke avontuur. De pastoor liet op die plaats een kruis, nu het kruis van Blommerschot, oprichten om de 'heksen' te verjagen.

Brede veldwegen voerden langsheen bossen in de richting van de start. De parcoursbouwers waren zo slim geweest van het asfalt bij aanvang in de tocht te plaatsen en de onverharde wegen en paden voor de terugrit te reserveren. Het einde van de rit blijft langer in het geheugen dan het begin! We kwamen uit op een asfaltbaantje waar voor een half afgebroken oude hoeve een nieuwe villa gebouwd werd. Op 38,75 km stond hier een bordje dat de laatste twee kilometer aankondigde. Even verder passeerde ik de Sint-Antoniuskapel van Salphen waar ik deze ochtend de tegenliggers had zien rijden die de tocht toen bijna achter de rug hadden! Op dit baantje dat Salphen heet overschreed ik de grens tussen Malle en Zoersel. Even verder wachtte een laatste koppel seingevers ons op voor de oversteek van een hoofdweg door Zoersel. Een bordje kondigde de laatste kilometer aan. De Windklievers dankten ons even verder voor onze deelname. Ik bereikte de grote baan van Westmalle naar Zoersel waarmee er na 42 km om 12.30 u een einde kwam aan de rit.

Mijn fiets toevertrouwd aan de dames van de bewaakte parking. In de kantine mijn dorst nog gelest. Er zaten bikers die ik al op andere tochten gezien had, zoals enkele leden van de Landelijke Gilde van Loenhout en een groep jonge gasten die ik ook had zien zitten na de toertocht in Kasterlee-Houtum. Deze toertocht is niet van het kaliber waarvan je vindt dat hij voor geen geld van de wereld mag gemist worden, maar al bij al was hij best genietbaar omdat hij naast enkele bekende plekken ook plaatsen aandoet waar andere tochten in deze streek niet komen. De organisatie was in orde en de mensen waren overal vriendelijk. Met bijzondere dank aan de vele seingevers aan de gevaarlijke oversteekplaatsen! Ik had de indruk dat de tocht toch op ruime belangstelling kon rekenen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (25-50 km) van de Mellowbikers te Bergen-op-Zoom op zaterdag 24-10-2015.

Doordat ik om beroepsredenen tijdelijk al sinds meer dan een jaar de stek waar ik bijna mijn hele leven gewoond heb achtergelaten heb, heb ik ook het territorium voor mijn mountainbikeritten verlegd. Op zaterdagavond toch nog eens weergekeerd om in de ruime omgeving van mijn oude nest de nachtrit van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom te gaan rijden. Deze rit wordt volledig gereden op het grondgebied van de eigen gemeente, in de bossen rond de StayOkay, te vergelijken met een Belgische jeugdherberg, gelegen op de grens tussen Bergen-op-Zoom, Huijbergen en Wouwse Plantage. Het vraagt toch enig karakter om de warme woonkamer op zaterdagavond nog te verlaten om in somber weer bij nacht nog te gaan toeren! Bovendien begon het, nadat ik voorbij Zandvliet de grens met Nederland had gekruist, nog te regenen ook! Gelukkig hield het op toen ik mij een parkeerplekje had gevonden in de berm van de Boslustweg, één van de rustige asfaltbanen die daar door de stikdonkere bossen lopen. Ik had mijn fietslampen al meteen nodig teneinde mij in dat donkere gat klaar te kunnen maken voor de rit.

Aan de start trof ik Leo V, één van de Mellowbikers van het eerste uur. Via het Nederlandse forum heb ik destijds de geboorte van de club meegemaakt en ben er zelfs uit sympathie ook steunend lid van geworden, zonder verder deel te nemen aan hun ritten of activiteiten. Inschrijven diende op voorhand te gebeuren, er worden slechts 250 deelnemers toegelaten, zodat ik mij enkel hoefde te registreren aan het tentje naast de bikeparking om het stuurbordje met nummer in ontvangst te nemen. Om 20.00 u gestart, Jari zou iets later vertrekken. Het ritje is goed voor 25 km omdat het volledig binnen de grenzen van de gemeente valt in de lokale bossen. Wie meer wil mag het twee keren rijden. Bij valavond en bij nacht bijvoorbeeld.

Omdat de StayOkay midden in de bossen gelegen is doken we ook onmiddellijk die bossen in! Bij aanvang reden we over wandelpaadjes die hier en daar “verhard” waren met grove stenen en houtwerk. Het duurde even eer ik op dreef begon te komen en omwille van de zanderige ondergrond, de stevige heuveltjes en het nachtelijke duister, was het al van bij aanvang inspannend rijden! Door de vele gevallen herfstbladeren was het soms zelfs moeilijk om de paadjes nog te zien liggen, ook al was de bepijling perfect aangebracht en duidelijk zichtbaar. In het licht van uw helmlamp kon je de volgende twee tot drie pijlen in de verte al zien oplichten in het duister. Op 3 km troffen we een aantal wegeltjes en paden door een soort heidegebied met veel los zand wat het vlot rijden bemoeilijkte! Na de overtocht van deze open vlakte ging het opnieuw de bossen in. Op 5 km voerde het pad in de buurt van een weg, te horen aan het geluid van passerende auto’s. Idem dito op 8 km toen Jari me inhaalde toen ik even halt hield. De snelweg loopt immers naast deze bossen, de StayOkay ligt niet ver van de afrit Bergen-op-Zoom Zuid op de baan die Huijbergen met Bergen-op-Zoom verbindt.

We kregen een klimmetje over wortels voor de wielen. Op die plek stonden net twee Mellowbikers die me op die wortels hoorden sakkeren! Een lang en zeer amusant paadje met kleine heuveltjes en ondanks de sporadisch opduikende wortels toch goed te berijden, voerde ons naast de snelweg door de duisternis. Leuke bospaden brachten ons tot op de rand van de bossen waar we op 13 km heel even op de Huijbergsebaan kwamen, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. Het ging dan zeer snel weer het bos in voor een volgende portie tracks en paadjes. In deze bossen liggen immers eindeloos veel wegeltjes en sporen! Na de oversteek van de pikdonkere Boslustweg via dewelke ik de start bereikt had, troffen we de bevoorrading op 14 km van het vertrek. Licht werd voorzien door een stroomaggregaat en achter de bevoorradingstafel stonden de Mellowbikers Waldo en Matthijs. Ik zag er ook de huisfotograaf van mtb-you met zijn filmcamera in de aanslag. Zo druk bezig met zijn apparaat dat hij ondergetekende niet eens opgemorken heeft! Om 21.15 u konden we wat knabbelen van cake en koeken en alles doorspoelen met sportdrank.

Na de stop kregen we een zeer knap stuk parcours en de paden waren er gemakkelijker te berijden dan voor de pauze. De tocht voerde ons door de duistere bossen die af en toe wat opgelicht werden door de maan die door de wolken brak. Bij momenten doorkruisten we open vlakten tussen de bossen en kregen we hier en daar nog eens een wat meer zanderig pad voor de wielen. Soms reden we over bossporen tussen hoog gras. Geregeld volgden singletracks en paadjes die zich door de bossen slingerden. Op 19 km kruisten we nogmaals de Boslustweg waar een groen gekleurd licht aan een boomstam was opgehangen en twee seingevers voor een veilige oversteek in het donker zorgden. Op 21 km passeerden we de eenzaam in de bossen gelegen manege Molenzicht. Daar doken we weer een bospaadje in. Na de stop duurde het lang eer we nog andere bikers te zien kregen. Pas naar het einde toe werden nog voorbijgestoken door twee groepjes van drie.

We reden nog over een open terrein en langzaam maar zeker opnieuw in de richting van de StayOkay. Omstreeks 22.30 u kwamen we daar toe met 26,50 km op het tellertje. Wij hadden ons ingeschreven voor de rit van 50 km, maar aangezien het intussen toch gevorderde uur achtten wij het niet opportuun om de rit nog een tweede keer te rijden. Jari was snipverkouden en voor mij kon het ook volstaan. Ondanks het feit dat het mij wat moed gevraagd had om op zaterdagavond in het donker nog buiten te komen had ik van de rit genoten en alles goed bevonden. Ik was content dat ik deze editie niet had laten passeren. Want ik vermoed dat ik vorig jaar om de een of andere reden forfait had gegeven! Onze fiets schoongemaakt aan de bikewash met krachtige lansen. Jari merkte op dat de ziekenwagen die paraat stond zelfs voorzien was van een fietsendrager om eventuele slachtoffers samen met hun bike te kunnen vervoeren! Bij aankomst werd ik door Bas van de StayOkay bij de lurven gevat. Hij had een tijd geleden mijn maat opgevraagd en voor mij een Mellowbikers t-shirt mee besteld, eentje zoals alle medewerkers droegen. Er zaten ook een armbandje en een drinkbeker met het logo van de Mellowbikers in het tasje! Waarvoor mijn dank. Het polsbandje van bij de start kon je inruilen tegen een portie Mellowbikerssoep naar eigen recept en buiten hebben we nog een drankje genuttigd. Naast ons zaten twee bikers die in de StayOkay bleven overnachten. We zagen nog mannen vertrekken met kleurrijk verlichte fietsen en een Mellowbiker met een dikkebandenfiets met verlichte wielen!

Om 23.30 u nog even langs mijn huis gepasseerd om de post van drie weken op te halen. Het is niet evident van op twee plaatsen gehuisvest te zijn! Het was toch weer laat eer ik in mijn andere thuis was! Gelukkig werd de klok tijdens de nacht een uur teruggezet zodat we toch nog een uurtje extra slaap hadden alvorens de toertocht van de zondag aan te vatten. Het was zoals de voorgaande edities een mooie rit, zoals ik het graag zie volledig door de bossen waar je omwille van het beperkte aantal deelnemers nog kon genieten van de rust en de stilte. Bossen waar je het dennenhout bij momenten nog kan ruiken. Degelijk uitgezet met reflecterende pijlen. Dit alles aan de rand van de stad Bergen-op-Zoom op een boogscheut van de Belgische grens. Met dank aan Niels uit Roosendaal die me inschreef maar die ik helaas niet te zien heb gekregen. Hopelijk maakt de NTFU er werk van dat ook niet Nederlandse deelnemers zich kunnen inschrijven voor toertochten en betalen via een bank vanuit hun land.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbkike.nl!

StrammerMax

28-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (18-28-34-45-55 km) van De Pieretrappers te Meerle op zondag 18-10-2015.

Ook al was ik op zaterdag na de nachtrit in Dongen nog relatief op tijd thuis, door de noodzakelijke schoonmaak van mijn bike en spullen werd het toch weer laat. De toertocht in Meerle (Hoogstraten), niet ver van de thuisbasis, was dus een ideale keuze voor de zondag, ook al moest ik daarvoor ander moois zoals Kapellen en Wouwse Plantage links laten liggen. Ik had de toer van de Pieretrappers in Meerle ooit al gereden, maar dat was intussen al ettelijke jaren geleden. Helaas reden mijn voorganger en ik ons op weg naar de parkeerweide hopeloos vast in een doodlopend steegje achter de kerk! Daar had een wegwijzer veel ongenoegen kunnen doen besparen! Wanneer ik de weide met de fiets verliet zag ik Jari arriveren. Aan de inschrijving werd ik aangesproken door een Nederlandse biker die zei dat ik hem niet kende, maar ik vermoedde onmiddellijk dat het de man was die mij via een mail ooit eens een aantal vragen gesteld had, bijna als in een interview! Aangezien het mij zelden overkomt dat iemand zo’n ruime belangstelling in mij stelt en hij ook zijn naam had vermeld, heb ik daar later op een rustig ogenblik eens uitgebreid op gereageerd. Herman hoopte mij ooit eens in levende lijve te ontmoeten. Dat is dan bij deze gebeurd en hopelijk is het geen teleurstelling geweest! Bij de weg, Herman is 70 jaar! Als hij nog wat door kan blijven gaan en indien er nog zo’n kranige mannen zijn op de bike, moeten de rusthuizen zo stilaan beginnen te overwegen van ook toertochten te gaan organiseren in plaats van een namiddagje bingo!

We reden het dorp van Meerle uit en naar mijn mening op 2,50 km vanaf het baantje Lage Rooy de bossen van het Landgoed Den Rooy in. Daar kwam op 2,75 km een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Tot 5,50 km konden we genieten van de doortocht van de bossen van Den Rooy. De singletracks lagen er wel hobbelig bij. Dat zal te maken hebben met het feit dat dit bosgebied tot voor kort in privaat bezit was. Ik meende me te herinneren dat de bossen hier recent aangekocht werden door Natuurpunt. Dat bleek te kloppen, meer nog, achteraf kreeg ik te horen dat net deze zondag het gebied als het ware ingewandeld werd! Zondag 18 oktober 2015. Natuurpunt Markvallei heeft dit jaar het historische bosdomein 'Den Rooy' in Meerle aangekocht (42 ha). Natuurpunt wil dit bos permanent voor het publiek toegankelijk maken en heeft hierbij beroep gedaan op de werkgroep Trage Wegen Hoogstraten om mee te zoeken naar aantrekkelijke trage wegontsluitingen zodat wandelaars op veilige en recreatieve manier van en naar het domein kunnen wandelen.

Na de doortocht van Den Rooy volgden enkele goed natte veldsporen. Eens op een asfaltbaantje gekomen hoorde Jari iemand vanuit een auto tegen een mountainbiker zijn beklag doen dat er over zijn veld gereden werd! Op 9 km kruisten we een baan ter hoogte van een bruggetje over de Mark en doken we een vermoedelijk privaat bos in. We reden er over paadjes en aan het einde ervan naast een plantage met kerstbomen. De eigenaar had allicht zijn toestemming gegeven om er te mogen rijden en er een bord geplaatst dat meldde dat je hier kerstbomen kon kopen met vermelding van een telefoonnummer. Het aangename aan het nuttige gekoppeld! We kwamen van tussen twee villa’s op een asfaltbaan uit. 10,75 km om 10.20 u. Naast grote serres troffen we op 11 km de plek waar de 55 km zich losmaakte van de 28-34-45 km. Gekozen voor de langste rit.

Tot 13 km reden we over het asfalt toeristisch fietspad dat langsheen het riviertje de Mark van Hoogstraten naar Breda voert. Dan boog het parcours weg van de Mark en reden we het bos in over enkele leuke singletracks waarvan sommigen zelfs over enkele uit de kluiten gewassen heuvels voerden. We reden dan omheen een vijver nabij het recreatiedomein De Mosten waarvan we één van de toegangspoorten, langs de kant van de speeltuin op het strand naast de zwemvijver, op 16 km passeerden. Hiermee hadden we een knap stukje parcours achter ons. De vijvers aan De Mosten zijn ontstaan na afgravingen voor de aanleg van de E19, net zoals de gelijkaardige vijver naast de snelweg op de grens tussen Brasschaat en Sint-Job-in-‘t-Goor.

Na de passage van De Mosten kregen we tot 18 km niets anders dan bos. Daarbij passeerden we omstreeks 17 km twee uit de kluiten gewassen villa’s die daar op een groot domein gebouwd waren. We konden er genieten van singletracks over enkele heuvels om zo Meersel-Dreef (Hoogstraten), een bekend bedevaartsoord nabij de grens met Nederland, te bereiken. We reden via een bruggetje aan de watermolen van Meerle de Mark over waarbij we een mooi, maar door aanzuigende ondergrond ook zwaar stuk van het parcours achter ons lieten. We merkten dat alle afstanden hier weer samen kwamen. 20 km om 11.00 u. We reden eventjes tussen de Mark en de achtertuinen van grote villa’s. Het ging weer het bos in, deels privaat, waarna de boswegen afgewisseld werden met grassporen over open grasvlakten. Op 22,75 km bereikten we de grote baan die van Hoogstraten naar Meerle en Chaam voert. We dienden die eventjes te volgen en te kruisen. Daar stonden seingevers op wacht.

Aan de andere kant reden we het domeinbos De Elsakker in. In dit heidegebied met bos kregen we goed te berijden zanderige paden voor de wielen. Op 23,50 km kwam op één van die zandwegen een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Wij konden onze weg verderzetten over de steeds goed berijdbare zandpaden. Nadat deze ochtend alles dicht zat door dikke mist was intussen de zon beginnen doorbreken. Wij deelden de paden met wandelaars en een zestal andere bikers. Op een bepaalde plek passeerden we een in het bos achter een afsluiting gelegen privaat zwembad! Op 28 km waren we vlak bij de Nederlandse grens en reden er over de Strijbeekse Heide die deel uitmaakt van de bosrijke Baronie van Breda. 11.40 u. Via natte en soms lastig en zwaar te berijden bospaden kwamen we op 31 km toe op asfalt op de grens met de bewoonde wereld van het Nederlandse Chaam (Alphen-Chaam). We reden daar even vanaf de Vagevuurstraat over een grote baan, de Oude Bredaseweg en daarna de velden in.

Op 33 km kwamen we toe aan de bevoorrading die opgesteld stond in de poort van een gloednieuwe kleine schuur of grote garage waarvan het dak beter geïsoleerd was dan dat van mijn huis! De dame achter de bevoorradingstafel prees de inderdaad lekkere soep aan! Verder kon je er ook een wafel en peperkoek eten. Ik kwam er de Pieretrapper tegen die me het vorige weekend op zaterdag in Turnhout een flyer van deze tocht had toegestopt. Bovendien had ik die man gisteren nog gezien toen hier een harmonieorkest kwam optreden! Even later kwam Petruske op zijn mountainbike toe! De wereld is klein! Ondanks haar overtuigingskracht kon de dame haar soep bij hem niet aan de man brengen! Omstreeks 12.00 u zijn we in het zog van een vader en zoontje en Petruske weer vertrokken. We reden dan door de velden en na een korte modderstrook scheidden onze wegen aan de splitsing tussen de kidstoer-28 km en de 34-45-55 km op bijna 35 km van de start.

Voor de langste ritten genoten we hier van een extra lus met enkele mooie singletracks doorheen een strook bos. We kwamen dan weer uit op een veldweg en konden achter ons de plek van de splitsing nog zien liggen. Op een plaats waar enkele hutten stonden en veel rommel op de grond lag reden we het bos in. Joost mag weten wat dat daar was. Jari vermoedde dat het een plek was waar je kon paintballen. Enkele lastige en weinig bereden bospaadjes voerden tot de splitsing tussen de kids-28-34 km en de 45-55 km op 39,75 km van het vertrek. 12.50 u. We reden dan een tijd doorheen een knap parkbos, allicht Den Rooy, waarna een veldweg ons tot de meer bewoonde wereld voerde. Op 42 km kruisten we een baan en reden een steegje in. Het ging dan verder doorheen schier eindeloze bossen om op 47 km Heerle te bereiken, dit is de rustige baan die Minderhout (Hoogstraten) met Ulicoten (Baarle-Nassau) in Nederland verbindt. De bossen van Den Rooy strekken zich uit tussen deze baan en de baan van Minderhout naar Meerle. Na eventjes over deze baan gereden te hebben voerde een veldpad ons naar een volgende bos. Vanaf 49 km bereden we hier lange en eerder eentonige bospaden die gelukkig iets beter berijdbaar en dus minder zwaar waren dan de rest van de tocht! Op 51 km bereikten we een betonbaantje. 13.50 u.

Daar zagen we Pieretrappers bezig met het ontmantelen van de brug die u vanuit het bos tot op de baan diende te brengen. We waren onderweg nog dergelijke bruggetjes gepasseerd! Wat betekende dat deze mensen al deze bruggetjes speciaal voor deze tocht hadden aangelegd! Met vereende krachten werden de paletten waarmee de brug was gebouwd na onze overtocht vakkundig weggenomen. We kregen van de mannen de opmerking dat we te laat waren en dat er al bruggetjes waren afgebroken en pijlen opgehaald. We dienden inderdaad over een volgende droge beek te springen. Omdat ik al een hele week geplaagd zat met rugpijn ben ik er doorgekropen om mij de schok van een sprong te besparen! Met behulp van de GPS en door het volgen van de rijsporen bereikten we opnieuw een plek van waaraf de pijlen nog hingen. Toen we de kerktoren in het vizier kregen zat onze tocht er zo stilaan op. Met 56 km op de teller waren we om 14.15 u weer aan de parochiezaal uit grootmoeders tijd. Er zaten nog redelijk wat bikers binnen, geen massa, maar door de slechte akoestiek van de zaal was er toch veel lawaai van pratende mensen. Herman had gehoopt mij na de rit nog te zien, maar aangezien wij de langste toer hadden gereden aan ons immer rustige tempo, zal hij het wachten opgegeven hebben. Het was een mooie maar door de natte aanzuigende ondergrond zware tocht geweest, waarvoor een andere kameraad gewaarschuwd had. Hij kreeg gelijk! Ondanks het toch aanzienlijke gehalte aan bos, naast de afwisseling met veldwegen, hadden wij toch nog meer bos verwacht. De organisatie was volledig in orde. Alleen al het bouwen van de bruggetjes moet veel tijd gevraagd hebben. Eentje was zelfs voorzien van een soort tapijt om wegschuiven te voorkomen! We hadden geluk gehad met het weer. Na een mistige start brak de herfstzon door en toen we goed en wel thuis waren trok de hemel opnieuw grijs dicht. De zonnewarmte op de open plekken deed zelfs deugd. Mooie tocht in één van de meest noordelijke plaatsen van Vlaanderen. Blijkbaar ook bekend over de grens, want op de parkeerweide heel wat wagens met Nederlandse nummerplaten. In Meerle wonen trouwens redelijk wat Nederlanders.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

26-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Kleppers Lichtjestocht (40 km) van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17-10-2015.

Het had wat voeten in de aarde om een inschrijving te bemachtigen voor de eerste editie van de Kleppers Lichtjestocht van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17 oktober 2015. Voorinschrijven was noodzakelijk, maar de NTFU bood geen mogelijkheid om vanuit België de betaling in orde te brengen! Vermits Dongen niet zo heel ver van de grens gelegen is was ik op een ruim halfuur ter plaatse. Met het afgedrukte inschrijvingsbewijs kon je direct naar het vertrek op een groot plein in het dorp. Daar speelde zelfs een harmonieorkest deuntjes vanonder een tent. Om 19.30 u vertrokken. Het ging door enkele straten van het dorp waar seingevers een oog in het zeil hielden. Na enige tijd bereikte ik de oever van het Wilhelminakanaal. Daarna doorkruisten we een industriezone om opnieuw de boorden van het kanaal te bereiken. Na een tijd over een nat zanderig pad gereden te hebben doken we op 7 km van het kanaal weg de bossen van de Baronie van Breda in, meer bepaald de Boswachterij van Dorst.

Tot 11,75 km konden we rijden over enkele duistere bospaadjes. Eens het bos weer uit voerde de nachtrit ons over het terrein van een camping. Tot 13 km reden we tussen buitenhuizen en stacaravans waarvan ik, omwille van de luxueuze inrichting, de indruk had dat sommigen permanent bewoond waren. Na de camping voerde een pad ons naar en over het terrein van een tuincentrum. In één van de serres was voor de gelegenheid een hele discotheek opgetrokken. Ik hoop wel voor de kinderen die daar waren dat ze oordopjes in hadden. De muziek stond eigenlijk misdadig luid! Enkel goed om permanent gehoorschade op te lopen! Ik zal wel nooit begrijpen waarom zo veel mensen behoefte hebben aan zoveel kabaal en lawaai! Het is mij al meer opgevallen dat Nederlanders veel roepen en tieren naar elkaar tijdens toertochten en dat de muziek na afloop zodanig luid staat dat het niet prettig meer is!

Eens daar voorbij ging de toertocht de bossen in en kregen we van 15 km tot 18 km allicht de meest genietbare kilometers van de hele toertocht tijdens het rijden door de bossen van Dorst. De paadjes slingerden zich bij momenten over uit de kluiten gewassen heuvels. Het zal niet voor niks zijn dat het vaste parcours van Dorst dat hier in de omgeving moet liggen bij velen in de smaak valt. Eens het bos weer achter ons bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en reden we van 20 km tot 21 km opnieuw over een zanderig pad langsheen het kanaal. 21.00 u. Aan een brug waren Kleppers al bezig met het opruimen van dranghekkens en pijlen. Dat was snel, vermits je tot 20.00 u kon starten en je dan toch al ferm moet rijden om na een uur halverwege te zijn! De rit bracht ons dan naar het reeds in kerstsfeer badende tuincentrum Avira. Kerst in oktober! Kunnen ze met Nieuwjaar al paaseieren rapen! We reden over de paadjes van het tuincentrum en tussen de plantbedden.

Eens kerstmis achter mij reed ik tot 24,50 km over natte graspaadjes tussen de velden en doorheen een boomgaard in de richting van een verlichte molen. Deze lag vlak naast een vestiging van Lidl. Een mix van paden door een landelijke omgeving en passages door de bewoonde wereld voerden tot de bevoorrading. Mijn eerste gedacht was dat ze ondergebracht was op een stort toen ik het terrein betrad en er tussen op elkaar gestapelde autowrakken reed! Niets van dat, de stop was ondergebracht in een magazijn van Frans van den Mosselaar Autorecycling & Autodemontage! De doortocht van dit bedrijf liet wel een diepe indruk na! Onnoemelijk veel afgedankte wagens stonden daar in rijen op elkaar gestapeld! Daarna reed ik door een loods die vol stond met motoren en onderdelen! Niet te schatten! Pas dan realiseer je u welke ecologische voetafdruk de mens met zijn afvalberg op deze wereld achterlaat! Zo veel afgedankt materiaal dat hier bijeen stond! Zelfs het tentje met bevoorrading was omringd door een muur van wrakken en reeds gedeeltelijk ontmantelde wagens! Aan de pauze waren er bananen, koeken en peperkoek voorzien. Ik zal bij de laatsten geweest zijn om er te passeren. Ook hier de in Nederland broodnodige muziek.

Eens weer buiten reden we tussen de magazijnen en de indrukwekkende pas gerenoveerde watertoren van Dongen. Een kasseibaantje voerde ons tussen de waterlopen De Donge en Onkel Sloot naar de dorpskern Klein Dongen waar ik tot 28,50 km de bewoonde wereld doorkruiste. Na de rit over een grasveld kregen we een stukje toertocht met Esbeekse allures. We reden er door een koeienstal, over het erf van een grote hoeve, over een voor de gelegenheid in elkaar geknutselde metalen brug, door de laadbak van een aanhangwagen en weer naar beneden over metalen trappen. Volgden nog loodsen en stallingen. Hier en daar stonden groepjes mensen die een feestje bouwden en de passanten aanmoedigden. Indrukwekkend ook op 30 km het ritje door een immens grote serre waar tomaten gekweekt werden. Het was daar enorm warm binnen! De bazin riep de passerende bikers toe!

De rit voerde me dan naar het kinderspeelparadijs Pukkemuk. We reden er over de paadjes tussen speeltuigen en sprookjestoestanden. Een soort kleinere versie van de Efteling. Na mijn doortocht van dit sprookjesland heb ik even staan praten met een Klepper. Tot de Kleppers bezemrijders (M/V) toekwamen! Zij veegden bij wijze van spreken als laatsten het parcours schoon. De rit voerde me dan nog over het territorium van enkele bedrijven, waarvan ik er in mijn haast vermoedelijk eentje gemist heb. Aan een autoshowroom ging het een metalen helling op, reden we een rondje door de toonzaal en de helling weer af. Daar raakte ik even het noorden kwijt omdat een Klepper daar al enkele pijlen had weggehaald. De mensen ter plekke waren al zodanig in feeststemming dat ze mijn vraag naar hoe het nu verder moest niet eens beantwoordden. Tot een arriverende Klepper me weer op het juiste pad zette en ik de pijlenophaler kon inhalen. Vanaf hier kon ik weer probleemloos verder.

Slechts enkele kilometers scheidden me nog van de aankomst. Het laatste gedeelte van de toer reden we door een parkbos waar de asfaltwegeltjes soms stevig op en af gingen over hoge heuvels. Om 22.30 u was ik met exact de beloofde 40 km op het tellertje weer bij af. Er stonden nog veel fietsen buiten maar ik ben niet meer binnen geweest om nog wat te drinken. Omdat er ook de volgende dag nog een en ander op het programma stond ben ik onmiddellijk weer naar huis vertrokken. Ik ben een beetje met een onvoldaan gevoel blijven zitten. Dat werd allicht versterkt door het feit dat ik geen te beste week achter me had, geen te beste dag en dat het sombere weer van de afgelopen week deprimerend ingewerkt had op mijn gemoed! Het was duidelijk dat er heel veel tijd en energie in dit evenement was gestoken en dat er veel mensen bij betrokken geweest zijn, maar deze rit had eerder de allures van een open-bedrijvendag en niet van een mountainbikenachtrit. Men is een beetje de toer van Esbeek op willen gaan, maar daar rijd je ook zeer lang door de bossen en de onbewoonde wereld en pas aan het einde van de rit rijd je door het versierde en verlichte dorp en over de terreinen van boerderijen en bedrijven. Daar is een goede verhouding tussen de mountainbikerit en het “kermisgehalte”. Die verhouding was hier in Dongen zoek. Te veel kermissfeer terwijl het echte ritgedeelte en het parcours eigenlijk niet bijster veel voorstelde! Ik heb ook echt geen behoefte aan joelende mensen langsheen het parcours en lawaaierige toestanden.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

25-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-60 km) van WT Millegem te Mol-Millegem op zondag 11-10-2015.

Ondanks het feit dat de geliefde toertochten in de eigen grensstreek weer daar zijn na de zomer, de toertocht vanuit Hoogerheide links laten liggen voor deze vanuit Mol-Millegem. Jari herinnerde zich dat de tocht die van start ging vanuit de Europese school een mooie toertocht was. Wat we bij aanvang niet wisten was dat WT Millegem ook de organisatoren waren van de jaarlijkse toertocht vanuit Mol op 21 juli die helaas dit jaar niet plaatsvond en waarvan het voortbestaan een vraag blijft wegens niet genoeg medewerkers tijdens de vakantie. De tocht van 21 juli vertrekt trouwens niet vanuit de Europese School die dan allicht gesloten is. De parkings stonden bij aankomst al goed vol. Aan de start kwam ik collega Bart tegen. Om 9.30 u samen met Jari vertrokken.

Het ging het grote domein van de Europese school uit en direct het bos in. We vervolgden onze weg over een pad tussen bos en velden om dan definitief de bossen in te duiken en reeds van bij aanvang een overdosis singletracks voorgeschoteld te krijgen! Na 7 km bosplezier kwamen we uit op een voor de streek kenmerkende landelijke weg bestaande uit twee betonnen sporen. Een biker die ons even tevoren had ingehaald en die een mooi blauw pak aan had, hield ons staande met de vraag naar een multitool om zijn losgekomen zadel vast te zetten. In het zog van de snelle kerel weer de bossen in om tot 11 km opnieuw zeer veel singletracks te treffen, soms op en af over heuveltjes. Op 12,75 km passeerden we de uithoek van een golfterrein. Even verderop waren enkele bikers van Mol-Millegem in de weer met het bijhangen van pijlen op een plek waar we een smal bruggetje dienden over te rijden.

Na een eindje bos kwam er op 13 km een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 40-60 km. We waren toen maar een dik halfuur onderweg. Gekozen voor de langste rit. Die leidde ons op 14 km in een straat die Boeretang heet naar de private terreinen van het SCK van Mol. Daar konden we even rijden op een mooie singletrack langsheen een meer. Eens het bos weer uit doorkruisten we de woonwijk met de eendere witte huizen in Mol-Donk waarbij in één ervan een hoogspanningsmast in de voortuin staat! Na de oversteek van een grote baan ging het op 16 km via de straat Zandputten weer het bos in. Na de doortocht ervan kregen we enkele servitudenpaadjes voor de wielen en reden we een eindje door de bewoonde wereld, onder anderen door de Maria Gorettistraat. Maria Goretti, Zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting. Haar aanrander en moordenaar, die zich later bekeerde en intrad bij de Kapucijnen stierf in 1970. Nog niet zo lang geleden dus. Maria Goretti was Italiaanse en stierf op elfjarige leeftijd!

We staken een baan over en doken weer de bossen in voor zeer leuke singletracks op en af vanaf 17 km tot ruim 20 km van de start. Na dit knappe stukje parcours doorkruisten we de bewoonde kern van Mol-Sluis om opnieuw de bossen op te sporen. Daar troffen we in een bospad op 21,50 km van de start de eerste bevoorrading met fruit, wafels, cake en sportdrank. We kwamen er enkele bekenden tegen: Bulls69 en diens (schoon?)broer met vrouw (?). Schoonbroer reed zijn eerste toertocht sinds zijn pijnlijke valpartij tijdens de nightride van Vlezenbeek in augustus. Onmiddellijk na de bevoorrading kwam er een splitsing tussen de 40 km en de 60 km op 22,50 km van het vertrek, midden in een bos met plezante paadjes. Pas op 24 km kreeg ik een aanwijzing van de plek waar we ons bevonden toen ik van tussen de bomen de loods van houthandel Vanderhoydonck aan de overkant van het kanaal zag staan. We reden dan over meer bekend terrein voorbij de transportfirma Gheys waar de gebruikelijke korte singletrack niet benut werd. We bereikten het jaagpad van het kanaal en daar ging het geruime tijd over tot 27 km. Ook hier reden we de plek waar meerdere toertochten klassiek linksaf slaan voorbij.

Even verderop boog het parcours dan toch van het kanaal weg en mijn voorspelling bleek snel te kloppen. We reden de Molderloopstraat van Balen in en voorbij het huis waar het perpetuüm mobile nog steeds op de vensterbank heen en weer staat te zwiepen. We kruisten de spoorweg en doken letterlijk in een put naar beneden het bos in. Daar stonden twee bikers aan één van hun fietsen te sleutelen. Beneden in het bos volgde een eerder moeilijke singletrack over een te droge ondergrond met bulten en putten. Via het bos bereikten we de assenweg die zich achter de stapelmagazijnen van meubelen Odrada bevindt. 31 km. Singletracks leidden naar en voorbij het Technisch Instituut Sint-Paulus, vertrekplaats van een andere toertocht in Mol-Heidehuizen. De nieuwbouw van de school begint zo stilaan in orde te geraken. Hier ging het weer het bos in en konden we rijden over en in de buurt van de knappe paadjes die deel uitmaken van de vaste Landduinenroute.

De singeltracks door dit zanderige bos- en heidegebied brachten ons tussen de terreinen van de Molse Tennisclub en de gemeentelijke stelplaats naar de velden van de voetbalclub VV Hei. Op 34 km sloegen we er rechtsaf over het parcours van de rode vaste route. Op 35 km reden we door de Bremdoornstraat, indertijd nog een assenweg, later ten behoeve van de villabewoners verhard door twee betonstroken. De singletrack die hier ligt werd benut en door de bossen in de buurt van de Borgerhoutsedijk bereikten we de tweede bevoorrading in de tuin van een huis in de straat Gooreersels in Balen-Hulsen. Het was pas hier dat onze eurocent viel en we zagen dat het niet de eerste keer was dat we de tocht van Mol-Millegem reden. Allicht wel de eerste keer in de herfst. Ik was ooit al wel vanuit de Europese school vertrokken, maar dat was al heel lang geleden. De tweede stop kwam op 36,50 km van de start en we arriveerden er op het middaguur. Aan de tafeltjes zaten enkele leden van WT Millegem allicht te wachten voor de opruim later. Fruit, koeken en wafels stonden er op het menu, je kon zelf je bekertje met drank vullen. Dezelfde jongedame als anders zorgde voor de voorraad en we hebben er even staan praten met één van de mannen van de club.

Na de stop reden we door Hulsen om dan via een bospad de straat Kopberg te bereiken die er de Volsbergenbossen in duikt. Ook de rode vaste route passeert hier. Ik hoopte dat deze toer net zoals op 21 juli destijds de mooie singletrack vanaf het boomkapelletje rond de zandvlakte zou berijden. Het is namelijk de enige toer in Mol die zoveel uit deze bossen haalt! 38,50 km. We reden de zandvlakte helaas voorbij om rechtsaf te slaan. Maar we zouden toch niet teleurgesteld worden! Tot 41,50 km kregen we namelijk eerst een knappe lus met leuke paden in de Volsbergenbossen voor de wielen. Uiteindelijk bereikten we dan toch de singletrack omheen de zandvlakte. Die loopt er op de bosrand helemaal omheen en eens weer dieper het bos in over enkele uit de kluiten gewassen beboste zandheuvels. Nadat we deze mooie track achter ons hadden volgden nog mooie singletracks en paadjes door de Volsbergenbossen. Op bepaalde plaatsen reden we tegen de richting van de rode vaste route in. Op 45 km kwamen we uit het bos tevoorschijn op de Borgerhoutsedijk.

Aan de straat waardoor we op een bepaald ogenblik reden te zien vermoedde ik dat we in de richting van Geel-Bel reden. Dat bleek zo te zijn. Op 49 km reden we daar eventjes door en langs de rand van de bewoonde wereld ter hoogte van Manheuvels. Dan ging het zeer kort door een uitloper van de Belse Bossen. Op 50 km kruisten we de drukke ringweg en reden we eventjes over de gevaarlijke baan richting Mol-Ezaart. Na deze gekruist te hebben ging een asfaltbaantje over in een zandweg om op 51 km een woonwijk te bereiken. 13.00 u. Vanaf de Reigerstraat reden we door de bewoonde wereld, kruisten we de spoorweg, reden er even langs en volgden een veldpad tot de straat Stokt op de rand van de bewoonde kern van Millegem.

Op 54 km reden we opnieuw de bossen in voor een portie singletracks en mooie paden. De laatste kilometers verliepen nog door het bos, afgewisseld met de doortocht van velden. Zo reden we over een bijzonder smal spoor tussen twee velden tussen twee rijen zeer dicht op elkaar staande bomen met dikke wortels. Op dit paadje kregen we dan nog twee wandelaars als tegenliggers! Een bospad voerde ons uiteindelijk weer in de richting van de Europese wijk en school die midden in de bossen ligt. Naar het einde toe waren bij het uit de bossen komen de pijltjes al opgeruimd en hebben we in de verlaten asfaltbaantjes die hier door het bos lopen even moeten zoeken naar de ingang van de school. Om 13.50 u kwam er na 62 km een einde aan de rit en allicht waren we de laatsten om toe te komen. De bikewash zagen we niet staan, misschien al opgeruimd en was trouwens niet nodig. In de mooie grote refter van de Europese school nog een drankje genoten en een kommetje soep met een broodje. Intussen waren de mensen van de club al bezig met het opruimen van de vrijgekomen tafels.

Het was inderdaad een mooie toertocht. Er zat in het parcours van de 60 km naar onze mening wel iets meer verhard dan de vooropgestelde 8 km om van het ene bos naar de volgende speeltuin te rijden, maar de 75% off-road hebben we zeker gehad! Redelijk wat afwisseling en zowel gewone singletracks als enkele meer technische paadjes. Veel stroken bos. Mooie doortocht van de Volsbergenbossen waar de andere tochten vaak gewoon voorbij rijden over de vaste route. Enkele klassieke plekjes gepasseerd, maar vaak in de andere richting wat een heel ander beeld geeft. Omdat Mol zo’n grote gemeente is kregen we deze keer ook andere plekjes te zien, onder anderen in Balen en Geel, dan tijdens de tochten die meer naar Lommel toe rijden. Hopelijk krijgen we ooit toch nog eens een toertocht op 21 juli, want daar waren wij de vorige jaren altijd trouw present.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

16-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-50-70-100 km) van WTC Onze Hoop te Turnhout op zaterdag 10-10-2015.

Voor de eerste keer deelgenomen aan de toertocht van WTC De Hoop met vertrek vanuit het Sint-Pietersinstituut te Turnhout. Deze school ligt nabij het einde van de ring rond de stad. Om 10.25 u ingeschreven en vertrokken. De tocht vertrok via de ring, de Noord-Brabantlaan in de richting van de brug over het kanaal Schoten - Dessel. Voor mij reed een groep scouts met de fiets op pad. Net voor de brug doken we tussen het struikgewas de berm af en even naast het kanaal. Het ging een paar trapjes af waar een fotograaf in de aanslag stond, waarna ik langs een half uitgedroogde poel reed. Na het kruisen vaan een bruggetje reed ik langs gloednieuwe straten waar de eerste vier huizen van een nieuwe woonwijk in aanbouw waren. Ik passeerde het restaurant Largo waar ik lang geleden ooit ben wezen eten om zo het kanaalbruggetje aan de andere stadsrand te bereiken. Daar kwam de splitsing tussen de ritten van 25-50-70 km en 100 km op 3 km van de start. Gekozen voor de rit van 70 km.

Tot 4,50 km reden we langsheen de vaart en tot 6 km door het parkbos Dombergheide, een natuurreservaat van Turnhout. Daar was er een splitsing tussen de 25 km en de 50-70-100 km. De langste routes doken de Roodhuisstraat in, een lange zandweg langsheen de velden door een eenzaam onbewoond gebied en die halverwege voorbij de camping Baalse Hei voerde. Op 8 km sloegen we linksaf een andere zandweg in en verderop rechtsaf naar een hobbelig grasspoor dat naar een bos toe leidde. In dat knappe bos kregen we paden en paadjes voor de wielen. Op 10 km passeerden we daarbij een eenzaam in het bos gelegen hoeve. Na de oversteek van een betonbaantje voerde de toer omstreeks 12 km langsheen een bosvijver. Even verder sloegen we een assenweg in die deel uitmaakt van de Smokkelaarsroute, een fietsroute die werd gemarkeerd door reuzengrote klompen.

Deze assenweg voerde naar een volgende bos waar een breed pad voorbij het grafveld Het Heike van Klein-Ravels voerde. 14,50 km. Hier liggen 27 graven uit de ijzertijd, zowel grafheuvels met palenkrans als vlakke graven. Vanaf hier reden we door niets anders dan bos! Vanaf de achterpoort van het militaire domein kregen we een prachtig stukje bos voor de wielen! Op 18 km van de start haalde Jari me in. Hij was iets later vertrokken. Na een stukje over dit voor ons totaal onbekende terrein bereikten we de bewoonde kern van Ravels in een straat nabij het kanaal waar we wel al bij andere tochten gereden hadden. Onder de eerstvolgende brug troffen we op het middaguur de eerste bevoorrading op 22 km van de start. Het was daar vrij druk in verhouding tot op het parcours zelf, maar de langste ritten passeerden hier twee keren, vandaar!

Na de stop volgden we nog even het kanaal om dan linksaf de bossen in te duiken. Een singletrack leidde naar het Gewestbos van Ravels. We reden er even door, daarna een stukje door de open velden om weer het Gewestbos in te rijden. Op 29 km reden we over de bekende brede dreef waar ook andere tochten passeren. De hele open strook was omgewoeld geweest voor het aanleggen van vermoedelijk gasleidingen. We passeerden het hutje waar een andere toertocht (Weelde) een bevoorrading en splitsing heeft. We vervolgden onze weg door niets anders dan bos. Op 31,50 km bereikten we de rand van het Gewestbos aan de bekende grenspaal en het windmolentje op een veld, pal op de grens met Nederland. We vervolgden onze weg op het paadje op de rand tussen bos en velden en in bossen op de grens in de omgeving van het Landgoed De Utrecht. Een binnenlopend berichtje op de gsm voor roaming op het KPN-netwerk verried dat we goed en wel de grens over waren! Om 12.50 u klokte ons tellertje midden de bossen 35 km af en waren we halfweg. In deze omgeving zagen we pijltjes staan voor een Nederlandse toertocht van MTB Esbeek.

Op 37 km reden we over het eerste gedeelte van de mooie lange singletrack die leidt naar de bossen van Reusel-De Mierden nabij de Spartelvijver. We bereden enkele van de vele singletracks in dit gebied zonder de Spartelvijver zelf te zien. Zo reden we over de paadjes van het lokale trimparcours en over enkele uit de kluiten gewassen bulten. Toen we het tweede gedeelte van de lange singletrack bereikten merkten we dat we de vijver zelf niet te zien zouden krijgen, vermits we in de richting reden van de vijver weg. Tot 40 km konden we genieten van deze mooie singletrack die er evenwijdig met een zandweg voert. Om 13.10 u bereikten we daardoor opnieuw de bossen van De Utrecht. Diverse paden en tracks voerden ons door deze eindeloze bossen tot we uitkwamen aan de andere zijde van het veld met het windmolentje aan de grenspaal. 46 km om 13.30 u.

Van 48 km tot bijna 50 km konden we rijden over een eerder technische en zeer smalle singletrack die zich met veel bochtjes tussen dicht op elkaar staande boompjes slingerde. Hij loopt er tussen een veld en een bospad en maakt deel uit van een rode vaste route. Voor ons compleet onbekend terrein, we hadden er nog nooit gereden! Van tussen de bomen zagen we een “valsspeler” over het bospad rijden in plaats van het draai- en keerwerk te doen op de track! Op 50 km kruisten we na dit knappe stukje parcours een rustig baantje. Vanaf daar kwamen we toe in een meer bewoonde maar landelijke omgeving. Op 52 km reden we in een pad en straat die Kijkverdriet heet! Ook het nabijgelegen natuurgebied in Ravels heet zo. Kijkverdriet is gelegen tussen het kanaal Schoten – Dessel en de Gewestbossen van Ravels. Van 52 km tot 55 km reden we over een smalle bochtige technische singletrack die evenwijdig met het kanaal voerde. Deze bracht ons op 60 km voor de tweede keer naar de bevoorrading op dezelfde plek onder de brug. Om 14.20 u konden we ons daar opnieuw te goed doen aan fruit, wafels, cake en sportdrank. Terwijl we daar even pauzeerden kregen we twee bekenden te zien. Chantal en Erling reden de toer van 100 km!

Vertrokken in het zog van dit tweetal en een groepje van een vijftal mannen die niet alleen hetzelfde pak droegen, maar ook dezelfde oranje helm! We reden de brug over het kanaal op om aan de overkant al snel weer een bos en singletrack op te zoeken. Chantal en Erling verdwenen in de verte en even later was er een splitsing tussen de 50 km en de 25-70-100 km op 58,50 km van de start. We reden dan door meer bewoond landelijk gebied We reden er door velden, straten en doorheen stroken bos nabij het natuurgebied De Liereman tot aan de Hoge Mierdseweg te Oud-Turnhout. Daar was er een splitsing tussen de 25-70 km en de 100 km op 62 km van de start. Van 64 km tot bijna 66 km doorkruisten we de bewoonde kern van Oud-Turnhout, langsheen de kerk, de voetbalterreinen en een sporthal voor indoor tennis en ski.

We passeerden een voor kinderen aangelegd bmx-parcours met paadjes over wasborden en doken het naastliggende bos in. Daar konden we rijden over een singletrack waar heel wat bochtenwerk vereist was. We kregen er het gezelschap van nog andere bikers. Eens het bos weer uit volgden veldsporen die deel uitmaken van de vaste route Pierelierebinkenpad. Dat pad is genoemd naar de bijnamen van de inwoners van de drie gemeenten waar de drie parcours van de route zich bevinden: de Pieren uit Ravels, de Liereman in Oud-Turnhout en de Binken uit Turnhout. De niet zo spectaculaire paadjes van het Pierelierebinkenpad voerden ons na 68 km tot in Oosthoven. Van hieruit waren we via enkele servitudenpaadjes snel weer aan de ring om Turnhout. Na een kort eindje er langs bereikten we opnieuw de Hogestraat en de achteringang van de school. Om 15.30 u konden we na exact de beloofde 70 km een punt zetten achter deze toertocht. De bemande bikewash deed het slijk dat we op enkele natte stroken hadden opgeschept snel weer verdwijnen. Bij afgifte van het polsbandje kreeg je in de refter twee pannenkoeken met bruine suiker. Dat smaakte na de rit en bij een drankje. Na nog wat napraten vrij snel weer huiswaarts. Vermits we vroeger dan anders vertrokken waren, voor de verandering ook eens wat vroeger thuis voor een rustige avond!

Wij waren blij verrast van vanuit een groot provinciestadje zo’n mooie toertocht te treffen en zowel enkele bekende als compleet onbekende plekken te doorkruisen. Zeer veel off-road en bos. De toertocht wordt blijkbaar al vrij lang georganiseerd. Het verwonderde ons daarom dat we hem nog nooit eerder gereden hadden. Blijkbaar werd hij vroeger wel op een andere datum gereden. De hele organisatie was perfect in orde van aan de start, de afpijling, het knappe parcours, de bikeparking, bikewash en de après met pannenkoek. Beslist een aanrader voor wie deze nog niet eerder gereden heeft!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

12-10-2015 om 23:23 geschreven door StrammerMax

Kardinaalstoertocht (25-45-55 km) van KWB Sport Vorselaar te Vorselaar op zondag 04-10-2015.

Er verdwijnen soms toertochten van de kalender omdat mensen de organisatie ervan niet meer zien zitten of niet genoeg helpende handen kunnen vinden. Maar er komen er soms ook nieuwe bij! Dat was deze zondag het geval met de eerste editie van de zogenaamde Kardinaalstoertocht van de KWB Sport te Vorselaar. Het vertrek was vanaf de Evenementenhal De Dreef nabij de sport- en voetbalvelden te Vorselaar. De ruime parkings rondom stonden al goed vol toen ik er omstreeks negen uur arriveerde maar ik kreeg nog een plekje toegewezen op één van de laatste onbezette plaatsen. Er was mooi weer beloofd, maar er was ’s ochtends mist komen opzetten zodat de kledingkeuze moeilijk was. Toch maar een korte broek aangetrokken. Het was verdomd koud toen ik van de auto naar de inschrijving reed. Om 9.15 u kon ik vertrekken.

Het ging het dorp uit via het park waar men vanuit de dreef de kerk kon zien staan. We reden het kleine crossparcours dat er ligt gewoon voorbij en zoals ik vermoedde werd de overtocht bewaard voor de slotkilometer. Een leuke afsluiter blijft de deelnemers namelijk gemakkelijk bij. Er volgden enkele straten en servitudes waarna een zandweg door het bos ons tot aan Vispluk bracht. 2 km. Hier in de buurt staan de bekende “veertien kapellekens” maar die kregen we niet te zien tijdens de tocht. Het ging het kasteelpark in en op 3 km passeerden we het kasteel van Vorselaar. Een bizar, bijna sprookjeskasteel, nog steeds in privaat bezit. We reden door een dreef van het park, even over de drukke Dennenlaan en door een bosdreef waarin zich vier sporen hadden gevormd. Dan een eindje over beton, overgaand in een zandweg. Aan een kruispunt van zandwegen troffen we de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45-55 km. Van een groepje van drie dat achter me kwam, reed één de 25 km op, wat enig gemor veroorzaakte bij zijn collega’s die samen met mij de richting van de grootste afstanden uit gingen.

We reden afwisselend over landelijke betonbaantjes, rustige asfaltwegen, zandpaden en door straten om de meer bewoonde wereld te verlaten. Op 7,50 km doken we dan toch goed en wel het bos in om te rijden over een pad en singletracks die goed voorzien waren van wortels en harde bultjes. Tot ruim 10 km konden we alzo genieten van een eerste lading leuke paden door de bossen. We kwamen uit het bos tevoorschijn ter hoogte van Schrieken in Poederlee-Lille. Hier bereden we enkele assenwegen om op 10,50 km links opnieuw het bos in te duiken. De plekken die we passeerden herkende ik van andere toertochten in deze streek. Onder anderen toertochten uit Wechelderzande doen ook Poederlee en Vorselaar aan. Een bospad en een veldspoor leidde naar het kapelletje van Zittaart, gelegen op een met leibomen omzoomd graspleintje op een kruispunt van landelijke wegen in Poederlee. 12 km. Even verder hielpen seingevers ons een baan over en troffen we een tweede splitsing tussen de routes van 25 km en van 45-55 km op 13 km van het vertrek in een straat van een nette villawijk te Poederlee.

Na de doortocht van de statige villawijk met mooie stulpjes volgden de kortere en lange klassieke singletracks door de bossen van Poederlee die ook door andere tochten worden bereden. Zo werden we ook twee keren over de bekende puist in het bos gestuurd, kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren. Een grasspoor leidde tot de kruising met een rustige baan om op 15,75 km aan de overkant de zandwegen in de omgeving van het motorcrossterrein van Lille te bereiken. Hier reed ik op tweede kerstdag 2013 mijn tweedehands Turner Flux naar de verdoemenis tijdens de toertocht vanuit Poederlee die hier een splitsing heeft. De scharnier waarmee de achtervering met de bewegende delen van het kader was verbonden gewoon doorgebroken! Dat onderdeel wordt niet meer gefabriceerd en de Turner hing al bijna twee jaar aan de haak bij de fietsenmaker! Het toeval wil dat ik deze fiets vorige vrijdag ben gaan ophalen met de bedoeling er eens werk van te maken om alsnog een oplossing te zoeken of alle nog vrij nieuwe afmontering te laten overplaatsen op een nieuw kader!

We sloegen deze keer de zandweg linksaf in die overging in een hardere assenweg. Ter hoogte van een krakkemikkig bruggetje over een beek ging het een paadje in dat goed voorzien was van wortels en stronkjes van afgezaagde boompjes. Het is de Oude Lilse Voetweg, een trage weg die vorig jaar terug bruikbaar gemaakt en in ere hersteld is en naast de afsluiting van een bosterrein loopt. Tot 18 km was het uitkijken voor stronkjes en wortels en enkele keren tussen dicht op elkaar staande stammen kruipen! Het pad eindigde nabij de Taverne De Wingerd waar we het baantje kruisten. We bereikten de andere kant van Vispluk om er op 19 km de splitsing te vinden waar de 55 km apart ging van de 25-45 km. Om 10.30 u ging het daar voor de langste afstand een assenweg in. Tot 21,75 reden we over de lange zandwegen in het grensgebied tussen Poederlee, Vorselaar en Herentals. We reden even over de betonbaan Plein en troffen enkele mooie singletracks in een woest bos. Ze eindigden op een veldweg ter hoogte van een verlaten hut tussen de bomen. 22,85 km. Nog tot 24 km konden we genieten van diverse bospaadjes. Op 24,85 km bereikte ik om 11.00 u de rand van de bewoonde wereld en toen ik daar even halt hield haalde Jari me bij. Hij was later vertrokken.

Paden en een eerder lastiger technische singletrack tussen dicht op elkaar staande bomen, met bulten en veel wortels brachten ons naar de bevoorrading op 29 km van het vertrek. Deze stond opgesteld op een grasveld naast enkele visputten en we arriveerden er omstreeks 11.30 u. Aan de lege schalen te zien was het aanbod al goed geslonken zodat wij ons tevreden dienden te stellen met partjes sinaasappel, zeer kort gesneden stukken banaan en centwafeltjes. Verder was er water en lekkere sportdrannk. Intussen was de ochtendzon doorgebroken, de mist verdwenen en was het aangenaam fietsweer. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop en er bleven bikers toekomen.

Na de pauze kwamen er grassporen en singletracks waarna een assenweg ons tot een splitsing tussen de 25 km en de 45-55 km voerden. Deze kwam op 33 km van het vertrek. Wij reden een maïsveld in en na een servitudenpad kwam er op 34 km een splitsing tussen de 45 km en de 55 km. Van 35 km tot 37 km konden we genieten van leuke singletracks en bospaden. Het was er prettig rijden in een knap bosgebied tot we Heikant in Vorselaar bereikten. Van daar werden we naar de watermolen op de Kleine Nete in Grobbendonk gestuurd. Op 38 km reden we daar over een oude kasseiwegel in een schilderachtige omgeving. Geen van ons had gedacht vandaag in Grobbendonk te zullen komen! Landelijke wegen voerden ons voorbij de Jeugd- en gezinsboerderij Karrewiel in Grobbendonk. 39,50 km. Even later reden we over het bekende asfaltbaantje naast de omheining van het militair domein van Grobbendonk en passeerden we op 40 km de ruïnes van Onze-Lieve-Vrouw-Ten-Troon, de overblijfselen van een abdij en kerk. De site wordt omsloten door het militair domein en je kan er via een brug naartoe. Alzo bereikten we de grens tussen Grobbendonk en Vorselaar.

Van 41 km tot 42,50 km reden we over een grasspoor op de oever van de Kleine Nete. In de bochten had je een mooi zicht op de waterloop en de bomen rondom. Op 44 km overschreden we op een asfaltbaantje de grens tussen Vorselaar en Herentals. Daar vonden we geen pijlen meer! Bij nader toezien was het toch gewoon rechtdoor, maar wij waren teruggekeerd omdat we al twee kruispunten met zandwegen waren gepasseerd waar geen pijlen te bespeuren waren! Liever dit dan te hebben moeten vaststellen dat hier alles al zou opgeruimd zijn geweest! Tot 47,50 km was het amusant rijden over bospaden in Herentals. Dan bereikten we de grote baan die van Poederlee (Lille) naar Herentals voert. We dienden even het fietspad te volgen in de richting van Poederlee en kruisten daarbij het riviertje de Aa. Aan de kleine parking ter hoogte van een kruispunt met een zandweg waar vaak een aardbeienkraam staat en de toer vanuit Wechelderzande soms een bevoorrading heeft staan, verlieten we de grote baan linksaf de zandweg in.

Zandwegen, harde sporen en veldwegen voerden ons naar en langs een waterloop, dat zal de Nete of de Aa geweest zijn. Op 51 km bereikten we de meer bewoonde wereld. De laatste twee kilometer reden we nog door een strook bos over enkele singletracks met als afsluiter de laatste kilometer over het mountainbike-crossparcours in het park van Vorselaar. Om 13.00 u waren we na 53,50 km weer bij af. De bikewash met fietsenstandaards was nog operationeel, dus konden we het stof van onze fiets spuiten en hem toevertrouwen aan de fietsbewaking. De broodjes waren helaas op, de braadworsten echter nog niet. Het feit dat ze zonder broodje aan halve prijs verkocht werden was voor ons een reden om er meteen twee te kopen! De bikers die naast ons aan een tafel zaten moesten wel lachen toen ze ons zagen toekomen met in elke hand een worst! Nog even in de zon gezeten alvorens weer huiswaarts te trekken. Omdat we heel wat vroeger thuis waren dan anders, alhoewel onze gemiddelde snelheid niet hoger lag dan gewoonlijk, van de gelegenheid gebruik gemaakt om niet alleen de fiets maar ook de auto thuis eens een wasbeurt te geven!

Ondanks het feit dat het een eerste editie betrof was deze rit prima georganiseerd van aan de inschrijving tot de bikewash. Het parcours was zeer de moeite waard. Voor de bevoorrading wel de klassieke plaatsen die door de meeste toertochten in deze regio worden aangedaan, na de bevoorrading meer onbekend terrein, of zeker in een andere volgorde uitgezet. De bepijling was goed op enkele plaatsen na waar de pijlen iets verder voor de afslag hadden mogen hangen. De rode kleur was geen goede keuze alhoewel men in de lage herfstzon geel ook niet altijd gemakkelijk ziet hangen in de bossen. Kleurenblinden moeten echt naar rode pijlen speuren! Verder is het ook veiliger dat de bikers niet zelf hun fiets mogen wegzetten in de bewaakte stalling. Wij hadden ons goed geamuseerd en deze nieuwe toertocht is er zeker eentje om te onthouden en later nog eens over te doen! Er daagden 960 deelnemers op en dat wil al wat zeggen op een zondag met zeer veel concurrerende tochten! Want het is de laatste tijd zeer moeilijk om te kiezen uit al het moois dat wordt aangeboden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

07-10-2015 om 22:18 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 03-10-2015.

Traditioneel op zaterdag de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum gereden. Jari reed de toertocht in Moerbeke, de rit van 70 km, omdat zijn vriendin daar in de omgeving naar een judowedstrijd ging. Het werd dus een tocht alleen. Ondanks het feit dat ik me had voorgenomen van reeds in de voormiddag naar ginder te trekken stond ik pas om 13.15 u aan de start. Net zoals vorig jaar kwam ik er ploegmakker Davies in het gezelschap van een fietsmaat tegen. Zij hadden de rit al achter zich. Voor die ene keer dat we elkaar eens te zien krijgen, even staan praten, zodat het al ruim 13.30 u was eer ik vertrok, een half uur voor het sluiten van de inschrijvingen.

We vetrokken via de zandweg tussen de weiden naast de feesttent nabij de watermolen in Houtum en reden tot aan de Kleine Nete. Linksaf er langs over een track tot aan de volgende brug, de Nete over en aan de overkant terug in de richting van waaruit we kwamen. Op 2,50 km kwamen we aan de kleine sluis op de Nete en lieten we de waterloop achter ons. Op het private erf van een hoeve troffen we de splitsing tussen de ritten van 28 km en van 38-44 km op 2,85 km van de start. Gekozen voor de langste afstand. Veldwegen voerden ons tot aan een bos dat we op 4,50 km in doken. We kregen daar even het gezelschap van kleine racewagens, een soort quads, maar dan met twee zitplaatsen. Ik had die eerder al in een veld hun gangen zien gaan. Ik voelde mij even niet gerust, want die mannen hadden natuurlijk de behoefte om met hun vehikels wat show te kunnen verkopen! Een kilometer verder ging het een privaat bos in waar we konden rijden over enkele singletracks tot aan de plaats waar de 38 km en de 44 km scheidden op 6,50 km van het vertrek. Voor de langste tocht ging het daar over een eerder lastige kurkdroge singletrack over bijna bladgrond, vermoedelijk op privaat terrein, dus weinig bereden en voor de gelegenheid wat vrijgemaakt. Inclusief het nodige bochtenwerk.

Bospaden en smalle sporen voerden ons op 12 km opnieuw naar de bewoonde wereld. 14.10 u. Ondanks mijn late start waren mij intussen nog heel veel bikers voorbijgereden! De toer kon dus op heel wat belangstelling rekenen. We reden even door de bewoonde wereld van Geel in een straat die Nelis heet en waar een verse boerderijgeur, om niet van stank te spreken, mijn neusgaten overmatig prikkelde! Via de Breevensedijk ging het over een hobbelig pad het bos weer in om uit te komen aan een brug over de Kleine Nete, ik vermoed niet ver van de watermolen van Houtum. Allicht had de toer hier een grote lus gemaakt. 15,50 km. We kregen een knap stuk bos met vijver te verwerken tot aan de kruising van de grote baan Kasterlee – Geel ter hoogte van de Zaardenstraat in Kasterlee. 16,75 km. Het ging de baan over en via een veld- en een bospad bereikten we het Koningsbos van De Hoge Mouw waar we op 18 km de nieuwe noord-zuidverbinding van Kasterlee naar Geel kruisten. Die nieuwe weg loopt hier in een tunnel onder de grond om het natuurgebied De Hoge Mouw te ontzien. Alhoewel de roestige boven de grond stekende toegangen en verluchtingsroosters het uitzicht toch wel storen. Mettertijd zal de gerooide strook wel weer begroeid raken.

Na nog een eindje door het bos van De Hoge Mouw te hebben getoerd bereikten we de gehuchten Goor en Hukkelbergen waar we het paadje naast het witte huis in sloegen. Dat pad leidt naar een woeste holle weg. Zelfs in Kasterlee liggen een aantal holle wegen! De eerste lieten we rechts liggen, door een tweede reden we zacht klimmend naar boven. Omstreeks 19 en 20 km reden we hier stroken bos in en uit om op 21 km het gele betonplaten kot te bereiken waar de bevoorrading opgesteld stond. Dezelfde dames als steeds waren ter plekke om ons van drank, fruit en lekkernijen te voorzien. Deze keer hadden ze het gezelschap van een man en hadden ze de bevoorradingstafels ook buiten gezet omdat het mooi weer was. Gewoonlijk zitten zij met alles binnen. Ik vermoed dat de plek een in onbruik geraakt kampement is voor jeugd midden in het bos, aan het einde van een onverharde weg die Koningsbos heet. Er was veel keuze aan lekkere knabbeltjes en cake en de smaak van de sportdrank kon me zeer bekoren. Er kwamen nog een aantal late bikers toe. 14.50 u.

Na de stop reden we het pad Koningsbos in en op het kruispunt met de volgende onverharde bosweg was er een splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km op 21,50 km van de start. Er volgde een knap rondje door het bos van De Hoge Mouw op en af enkele zandheuvels. Ik werd onderweg staande gehouden door twee kerels die er de vaste route aan het rijden waren. Of ik geen pompje had? Een van de mannen had zijn band wat platter willen zetten, maar die was volledig leeggelopen! Het materiaal dat ik bij heb heeft al meer gediend om anderen uit de nood te helpen dan dat ik het zelf gebruikt heb! Na de doortocht van het bos diende ik de Lichtaartsebaan te kruisen naar het Sint-Lutgardispad toe. Daar was een splitsing tussen de routes van 28-38 km en van 44 km op 25 km van de start. 15.30 u. Voor de langste ritten was hier een lusje door dit deel van het Koningsbos tot we het gemeenschappelijk parcours weer vervoegden in het Boskabouterpad. Vanaf 27 km volgden dan nog enkele singletracks in de omgeving van het recreatiedomein De Hoge Rielen. Een assenweg voerde ten slotte naar de plek waar de nieuwe noord-zuidverbinding de hoogte in gaat over een lage brug over een lokale invalsweg naar het centrum van Kasterlee (Beukendreef?).

Van hier ging het even over beton om opnieuw de bossen in te duiken voor enkele leuke singletracks tot aan de Hazenberg op 32 km van het vertrek. 16.00 u. Er volgden dan meer technische singletracks in het bos aan de Zwarte Molen. Die moeten daar voor de gelegenheid in orde gebracht zijn, want de ondergrond was er gehavend door recente bomenkap. De bodem bestond uit poederdroge bosgrond en het was er niet gemakkelijk rijden! We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. Hij wordt in het weekend ’s nachts soms van binnenuit verlicht. Dat verklaart de elektriciteitskast die in de romp gemonteerd is. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan van Kasterlee naar Turnhout over. Aan de overkant ging de hond wild te keer achter een afsluiting! Dat beest leeft dus nog steeds! We reden naast de vervallen koterij de onverharde Bergakkers en recht het bos in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld tot aan de rand van het gehucht Grootrees! Beton werd afgewisseld met stroken bos. Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren tussen de bomen van 37 tot 38 km.

Van 38 tot 40,50 km konden we rijden over leuke, maar ook lastiger technische tracks met bochtenwerk en een droge ondergrond die bezaaid lag met dennenappels. Vermoedelijk ook privaat en weinig bereden! Een grasspoor leidde dan naar een volgende betonbaan. We passeerden onder anderen de grens met het gehucht Isschot. 40,50 km om 16.30 u. Ik reed de Boekweitbaan in. Ik kon niet zien of de door struiken overwoekerde auto nog steeds op de oprit van een vervallen garage stond, zo dicht was alles er intussen toegegroeid! We kruisten de drukkere Retiesebaan en troffen er zo dicht tegen het einde toch nog een splitsing tussen de 28-38 km en de 44 km op 41,50 km van het vertrek. Vanaf hier volgden nog enkele stroken bos in villawijken met singeltracks over enkele heuvels. Vanaf een bord dat de laatste drie kilometer aankondigde konden we nog genieten van de doortocht van een knap bos met paden en tracks. De laatste twee kilometer vingen aan in het bos dat achter het sportcomplex aan Duineneind is gelegen. Daar liggen vele singletracks op en af over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels en een mooiere afsluiter van een toertocht is niet denkbaar. Het is er zeer prettig rijden. Op deze plek vertrekt de jaarlijkse toertocht en marathon van Mountainbike Mastentop half augustus. Een laatste servitudenpad tussen tuinen leidde opnieuw richting Houtum. Omstreeks 17.00 u kwam ik er na 46 km weer toe.

Me in de tent nog een broodje hamburger met gebakken uien en wat te drinken gekocht om dat buiten in de warme herfstzon te verorberen in het gezelschap van de late rijders en de mensen van de wielerclub die er in de weer waren met het opruimen van de bikewash en andere voorzieningen. Ik had hem bij het vertrek niet opgemerkt, maar hij stond er dit keer toch ook weer, de totem waaraan alle pijlen richting de inschrijving, bikewash, douches en zo meer hingen! Verder bestaat de Houtum kermis tijdens dit weekend uit twee foorwagens en een paardenmolen naast de grote fuiftent. Zoals altijd was het hier weer mooi geweest en hadden we kunnen genieten van een mooi rondje fietsen dat elk jaar ongeveer hetzelfde traject aandoet.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

06-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax