Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 29-10-2016.

De grijze lucht en de opkomende mist waren ’s morgens bij het opstaan niet van aard om te motiveren voor het rijden van een toertocht. Dus maar even afgewacht, ook al teken ik al jaren trouw present op de toertocht in Merksplas. Om halftwaalf dan toch maar vanuit Hoogstraten per bike richting Merksplas vertrokken, goed voor een 12 km, en deze keer niet gekozen voor de hoofdbaan, maar via Achtel, Bolk en Papenvoort in Rijkevorsel. Het wachten loonde de moeite, want de mist trok op, de hemel kleurde blauw en de zon liet zich zien. Aan de bikeparking nog even gesproken met Silverfokske die de rit net achter zich had. Ingeschreven en om 12.30 u was ik op pad. De tocht vertrok zoals steeds door het “park” van Merksplas om via een singletrack de Slagmolenstraat en de Lochtenberg te bereiken. Via het onverharde deel ervan bereikten we de grote baan Merksplas – Hoogstraten die we kruisten (twee seingevers) om via een veldweg de Veldenbergstraat te bereiken. We passeerden er de camping Molenzijdse Heide en reden even over het terrein van een bedrijf naar de KMO-zone. Daar ging het een poortje door om een singletrack te bereiken die op een privaat gedeelte van een uitloper van de bossen van Merksplas-Kolonie ligt. Met wat bochtenwerk reden we tussen de in herfstkleuren getooide bomen om via een tweede poortje het pad naast De Gracht te bereiken. Dit is een brede gracht met stilstaand water die de randen van de Kolonie afboordt. Er stond maar zeer weinig water in. We reden in de richting van de grote baan Merksplas – Rijkevorsel, kruisten De Gracht en reden over de zandheuvels die aan de andere kant ervan liggen. Na de singletrack die daar in dat bos ligt bereden te hebben bereikten we de eerste splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 7,85 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit.

Na nog een singletrack kruiste het parcours de baan Merksplas – Rijkevorsel (twee seingevers) en sloegen we de lange singletrack in die er naast dat gedeelte van De Gracht loopt. We reden er tegen de richting van de rode vaste route in naar Beerse toe. Na een zanddreef in het gedeelte van de Kolonie dat grenst aan de terreinen van een boomkwekerij bereikten we de Ossenweg op de grens met Beerse. Via een dreef bereikten we het natuurgebied De Blakheide waar we op 11,50 km de mooie singletrack naast de manege en achter camping Breebos bereden, omzeggens pal op de grens tussen Beerse en Rijkevorsel. 13.15 u. Van 14 km tot 15 km reden we over de paadjes en grassporen in een privaat bos, ik vermoed van de zandgroeve die verderop ligt, om voor een tweede keer de baan Merksplas – Rijkevorsel te kruisen. Aan de overkant reden we de heuvelkam op en over de singletrack van de rode vaste route, tegen de richting in, aan de andere rand van de Kolonie. Deze zeer mooie singletrack bracht ons tot in de Zanddreef in Rijkvorsel, grens Merksplas. We kruisten de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert, en reden over de singletrack evenwijdig ermee. Op de grens met Wortel kruisten we de baan Merksplas – Hoogstraten ter hoogte van Papenvoort om aan de overkant de Diepte in te rijden. Daar waar het betonbaantje overgaat in een zandweg verlieten we eventjes de weg voor een korte singletrack over zachte bosgrond en korte bochtjes rond bomen. Deze plek werd pas enkele jaren geleden door de lokale toertochten ontdekt! Terug op de zandweg gekomen troffen we de splitsing tussen de kidstoer en de 25-40-50 km op 20,50 km van het vertrek. Er stoof een groepje bikers voorbij die er een wedstrijd van maakten en aan de staart ervan maande iemand me aan om mee aan te pikken! Het was Willy uit Poppel met drie makkers die zich bij het groepje hadden aangesloten maar ze nadien toch hadden moeten lossen, ook al rijden ze zelf tegen een hels tempo!

We reden dan even over enkele assenwegen door open terrein in de richting van de bosrand van de Kolonie. Ter hoogte van de Pampa sloegen we de singletrack in richting Wortel-Kolonie, het bosgebied dat naadloos aansluit op Merksplas-Kolonie. Via een dreef waarin zich een smal spoor als een singletrack heeft ontwikkeld bereikten we de bevoorrading op 23 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in een schuur met binnenkoertje vlak tegenover de hoge omheining van de gevangenis van Wortel, in gebouwen die deel uitmaken van wat ooit de Rijksweldadigheidskolonie van Wortel genoemd werd, beter bekend als de Landloperskolonie, tot in 1993 de Wet op de Landloperij werd afgeschaft. Ik trof er opnieuw Willy en zijn drie maten. Er was naast sportdrank heel veel keuze uit bananen, wafels, peperkoek en allerlei koeken om van te knabbelen. Dezelfde mij intussen bekende gezichten waren present om voor alles te zorgen. 14.00 u. Vlak na de stop kwam de splitsing tussen de ritten van 25-40 km en 50 km. Voor de langste route ging het via een bosdreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje aan de rand van de Kolonie. Daar liepen veel wandelaars rond. We sloegen rechtsaf en bereikten het Grenspad, een zandweg die, zoals de naam doet vermoeden, pal op de grens tussen België en Nederland gelegen is. We reden in de richting van Wortel en sloegen na enige tijd rechtsaf een singletrack in. We passeerden de twee eenzame huizen langsheen een zandweg te Castelré, een gehucht van Baarle-Nassau. Halverwege de zandweg ging het rechtsaf het bos van Schootsenhoek in. Na enkele dreven kwamen we toe in open landelijk natuurgebied om opnieuw het Grenspad te bereiken. Hiermee kwam er een einde aan de korte lus op Nederlands grondgebied. 29 km om 14.40 u.

Toen ik er even halt hield kwam er een biker tegen hoge snelheid voorbij gevlogen. In een blits pakje van Concap in fluokleuren en dito opvallende sokken. Wat er na de bocht gebeurde heb ik niet gezien, maar ik hoorde een bizar krakend geluid. Ik vermoed dat de kerel bij het opdraaien van het Grenspad gevallen is. Hij stond in ieder geval aan zijn fiets te morrelen. We reden over het grenspad richting Baarle-Nassau om net voor de Rooie Weg rechtsaf te slaan in een zandweg die ons voorbij de dreef van Bootjesven voerde om uit te komen in Staakheuvel op de grens tussen Wortel en Merksplas. Na even over het asfaltbaantje gereden te hebben doken we op 32,50 km de bossen van Staakheuvel en Eindepoel in om er te rijden over de zeer bochtige singletrack die deel uitmaakt van de groene vaste route. Tot 35 km reden we er in dit bos over de bizarre singletrack met putten, bulten en korte bochtjes. Het feestje eindigde aan de verfgroothandel Reva in Eindepoel. Eens daar voorbij ging het aan een nieuwe hoeve rechtsaf om meer open gebied te bereiken. 35,85 km om 15.10 u. Een zandweg bracht ons tot een landelijk asfaltbaantje, maar in plaats van over verhard gaat de toertocht sinds vorig jaar over een veldspoor tussen de weiden. Na dit stukje door open veld bereikten we de uitlopers van het Graafsbos.

Enkele jaren terug werd ons voor deze toertocht een verrassing beloofd. Die bleek uit de beklimming van een grote zandhoop op het terrein van een manege te bestaan. Deze keer kregen we op deze plek een nieuwe verrassing! De zandhoop was grotendeels weg, dus evenzo de enige hoogtemeters voor deze toertocht! Maar het bos naast de manege was nog altijd de moeite waard met daarin een mooie singletrack. Die leidde ons opnieuw tot het Graafsbos waar we een splitsing hadden tussen de kids-25 km en de 40-50 km op 40 km van het vertrek. We reden het Graafsbos in voor enkele mij minder bekende paadjes in de buurt van de rode vaste route. Smalle paadjes voerden me zo stilaan in de richting van het Zwart Goor. Via het privéterrein van een eenzaam in de bossen gelegen oud landhuis met bijgebouwen bereikten we de oversteek van de grote baan Merksplas – Weelde (twee seingevers) en reden de stenen poort van het Zwart Goor in. 42,75 km om 15.45 u. In de bossen hier ligt het dienstverleningscentrum voor de begeleiding van volwassenen met een beperking. Omdat de paadjes in dit private domein weinig bereden worden, is het er soms zwaar rijden! Vooral rond de vijver over de natte zompige sporen. We doorkruisten de bosrijke omgeving en reden voorbij de gebouwen van het centrum. Voor het eerst sinds vele keren kreeg ik er enkele residenten te zien, op pad in een rolstoel en een jongen die van een makker, gekleed in pak en helm, een ritje op diens brommer mocht maken. We doken weer het bos in voor een portie paden, sporen en een singletrack over enkele bulten aan de bosrand langsheen de grote baan naar Weelde. Op een plek waar het bos dunner is geworden na het rooien van bomen zag ik een kapel staan naast een rijbaan. Die was me vorige keer al opgevallen. Deze keer er naartoe gereden. De kapel ligt schuin tegenover een inrit naar een bosweg door het Zwart Goor. Het is de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Stilte, anno 1961, Geheul, Merksplas. Geheul is de naam van de wijk en de straat, een zijweg van de grote baan van Merksplas naar Weelde.

Tegenover de kapel ligt een toegang tot het private domein Zwart Goor waar we verder door het bos reden. We kwamen opnieuw toe op een paadje op de andere zompige oever van de vijver. Op 48 km verlieten we het bosrijke domein van het Zwart Goor en stonden er twee seingevers voor een veilige oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Een lange singletrack en een idem dito spoor door een brandgang in de bossen leidde ons tot het terrein achter de waterzuivering alwaar we opnieuw het park van Merksplas bereikten. Eens het park uit reden we via een straat opnieuw naar het sportcomplex en het lokaal van de schuttersgilde van Merksplas waar je nog kon genieten van de après. Met 51 km op het tellertje kwam ik er om 16.20 u toe. Net zoals de bevoorrading bemand wordt door steeds dezelfde dame, zo stonden aan de bikewash, met de watervoorraad geleverd door een brandweerwagen, dezelfde twee vriendelijke heren van elk jaar, die de bikers ook telkens danken voor hun deelname. De fiets was niet vuil genoeg voor een wasbeurt en ik moest er toch nog mee huiswaarts. Binnen trof ik nog Willy uit Poppel en zijn drie makkers en omdat die mannen altijd veel te vertellen hebben werd het nog een gezellige après in hun gezelschap. Na hun vertrek nog een paar woorden gewisseld met Wim van de organiserende club en die ik ken omdat hij op mijn werk de pakken koffie levert. Hij had voor het eerst zelf de rit gereden en was er moe van! Daarna de 12 km weer huiswaarts aangevat. De rit in Merksplas gaat me nooit vervelen, ook al is het parcours nagenoeg steeds hetzelfde, op enkele details na en ken ik de meeste paadjes, met uitzondering van de omgeving van het Zwart Goor. De kolonies van Merksplas en Wortel tonen dan hun prachtige herfsttooi en als de zon wat wil schijnen ziet alles er eens zo knap uit. Het parcours was ook super droog, want in natte weersomstandigheden kan het er hier heel anders bij liggen! Er waren een 850 deelnemers present en de organisatie was zoals steeds tot in de puntjes geregeld!

StrammerMax

30-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-50 km) van RoPaRunteam 14 in ’t uur te Woensdrecht op zondag 17-01-2016.

Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen toegevoegd worden aan het leven. Dit is het motto van RoPaRun, een Nederlandse organisatie die een loopwedstrijd van Rotterdam naar Parijs organiseert. Loopploegen kunnen deelnemen mits het werven van fondsen voor de ondersteuning en de zorg voor mensen met kanker. Men kan een en ander vergelijken met de Duchenne Heroes voor mountainbikers. De loopgroep 14 in ’t uur is zo een team uit de streek van Bergen-op-Zoom en om geld te werven voor hun deelname organiseren de leden ervan een jaarlijkse mountainbiketoertocht. Voorheen werd er gestart vanuit de Manege Stevenshof in de Kooiweg te Hoogerheide, vlak tegenover één van de toegangen tot de vliegbasis van Woensdrecht. Maar zoals ik vermoedde toen ik deze manege tijdens de toertocht passeerde en zag dat ze van naam veranderd was, is deze zaak verkocht en in 2014 blijkbaar omgebouwd tot een ruitersportcentrum. Vandaar werd voor de start sinds vorig jaar uitgeweken naar de Recreatieboerderij de Walkant in de Langeweg te Woensdrecht. Vorig jaar reden we de toer van Hooge Mierde, vandaar was deze startplaats voor mij totaal nieuw. Stevenshof behoort aldus tot het verleden, zo ook de speciale cafetaria die er eerder uitzag als een blokhut!

De Langeweg is een landelijke weg in Woensdrecht met slechts enkele gebouwen en die evenwijdig loopt met de snelweg. Dat is vlak bij het Café Non Plus Ultra, startplaats van de jaarlijkse toertocht van Sirocco. Wij zagen dan ook deze keer vanaf de snelweg dat in de Langeweg druk geparkeerd werd! Jari kwam al van op de A12 in Stabroek met zijn auto achter mij te hangen. Omdat er rond Woensdrecht nogal wat nieuwe wegen zijn aangelegd sloeg mijn GPS enigszins tilt en omdat ik een afslag aan een rondpunt miste bereikten we Woensdrecht slechts via een ommetje. Het voordeel was dat we gebruik konden maken van een parking in het dorp wat beter is dan de graskant in de winderige Langeweg!

De Walkant bleek het enige gebouw in de Langeweg, gelegen aan een soort pleintje, dus lang hoefden we niet naar de startlocatie te zoeken. In tegenstelling tot de vorige toertocht die we hier vanuit Huijbergen reden was het deze keer geen aanschuiven aan de inschrijving. Het ijskoude weer na de uiterste natte voorbije week met enorm veel regen en wateroverlast zal wel mee de reden geweest zijn. Velen zullen een te nat parcours gevreesd hebben. Het parcours was ook nat, onze fiets zag er lief uit na afloop, maar zeker niet van aard om er voor thuis te blijven. Meer nog, wij konden hier genieten van één van de prachtigste toertochten uit de streek omdat je zowel het moois van de bossen om Bergen-op-Zoom als van Huijbergen onder de wielen krijgt! Ik was moe na afloop, maar zeer tevreden dat we voor deze toertocht gekozen hadden ten nadele van de eveneens mooie tochten in Hooge Mierde en Brasschaat.

Om 9.30 u waren we ingeschreven en op weg. We reden eerste geruime tijd over het asfalt van de Langeweg om aan het einde ervan rechts en onmiddellijk links af te slaan naar het bos toe. In dit bos kregen we een minder gekend pad voor de wielen en op 4 km een eerste singletrack. We kwamen toe in de Antwerpsestraatweg en na door een ondertunneling te zijn gereden doken we er snel opnieuw het bos in. Daar waren de paden bijzonder nat met slijk en plassen, maar desondanks nog behoorlijk berijdbaar. 6 km. We bereikten het landgoed Mattenburgh, het bosgebied aan de rand van Bergen-op-Zoom. Natte boswegen met modder en plassen voerden ons over het grondgebied van deze stad in de omgeving van het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof. In deze omgeving staan enkele gebouwen langsheen harde zandwegen. Op 10 km bereikten we de straat Zandven, een zandweg door de bossen van Bergen-op-Zoom en de Nieuwebaan in het gehucht Heimolen. Vanaf deze plek bereden we de bospaden in het bosgebied Groot Molenbeek. Het was er knap rijden. Na het kruisen van de Huijbergsebaan, waar seingevers hadden postgevat, kwam de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 13,75 km van het vertrek. 10.30 u.

We reden er de bossen van Zoomland in, een door joggers en wandelaars drukbezochte plek. Er bevindt zich ook een klimparcours. We bereden er de bospaden, onder anderen dat wat evenwijdig met de snelweg loopt. Daarna kwamen er tot 15 km paadjes over enkele hoge zandbulten. We passeerden onder meer de bosparking aan de Mastendreef. Even later volgde op 17 km het spoor dat over een aantal zandheuvels loopt die zich langs weerszijden van een zandweg situeren. Het is zeer leuk rijden daar! Op 18 km was er zelfs een extra optie voor de “waaghalzen”. Op 21 km kruisten we de Zoom en reden we over een zandweg voorbij een hoeve waar bepaalde toertochten een stopplaats hebben. Er lopen daar ook altijd veel joggers rond. Als je rechtsaf slaat kom je naar ik meen uit aan de Stayokay. Ik vermoed dat het de Balsedreef is, maar het is slechts een gok. We sloegen linksaf en verderop onmiddellijk weer rechtsaf het bos in.

We reden dan in de buurt van de zogenaamde Zeezuiper. Op een bepaald ogenblik kwam er een biker naast me rijden en sprak me aan. Ik wist niet direct wie hij was, dus mijn hersencel moest even heel snel werken, maar mijn vermoeden bleek te kloppen. Hij was VanBiLL.com, destijds ontmoet op het Nederlandse forum en slechts enkele keren in levenden lijve gezien, ooit wel eens met hem staan praten aan een stop. Fervent mountainbiker en daardoor ook kenner van alle paadjes omheen Bergen-op-Zoom, zegge een levende GPS! Hij rijdt ook zodanig snel dat elke ontmoeting slechts een fractie van een seconde duurt! Nog altijd levend en wel en rijdend! De eerstvolgende die dan toekwam was Rubber-12 die mijn respect afdwingt omwille van zijn uitmuntende kennis van al wat met fietstechniek te maken heeft. Haalt alles uit elkaar, zet alles weer in elkaar en voelt bikes aan alsof hij er mee vergroeid is. Het zijn beslist geen hersenlozen die rondrijden tijdens de recreatieve tochten op zondag.

Na de oversteek van een baan troffen we een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 24 km van de start. Lang zal de extra lus niet geweest zijn, want op 26 km troffen we de bevoorradingspost die opgesteld stond langs de kant van de weg even voorbij het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof dat midden in de bossen van Bergen-op-Zoom ligt. We arriveerden er omstreeks 11.20 u. Je kon er hete heldere soep en sportdrank drinken. Er lagen hele bananen, twee soorten wafels en een snoepje met chocolade om te eten. Er was nog redelijk wat drukte, de mensen hadden hun handen vol met aanvullen. Intussen was er tijd voor een korte babbel met Jari en Rubber-12. Jari had nog anderen plannen en wou zijn tempo opdrijven. Toen ik hem zei dat hij mee kon rijden met Rubber-12 meende hij dat diens tempo te hoog zou liggen, maar ik vermoed dat ze de rest van de rit toch samen uitgereden hebben. Rubber heeft immers altijd wel wat te vertellen.

Na de pauze ging het verder het bos in. Op 28 km bereikten we een strook waar de paden er heel wat natter bij lagen en raakte ik al snel achterop. Zoals ik vermoedde aan te omgeving te zien hadden we het gebied bereikt waar Zoomland naadloos overgaat in de imposante woeste dennenbossen van Wouwse Plantage. Even verderop werd dat door een bord bevestigd. Het deed me plezier van hier nog eens te komen, dat was intussen alweer lang geleden. De zandwegen slingeren zich hier over een aantal hoge heuvels en er liggen een aantal knappe singletracks op heuvelkammen onder oude dennenbomen. Het lag er hier wel vrij nat bij met grote te omzeilen plassen en modderpartijen. Uiteindelijk kwamen we op 29,75 km uit het bos tevoorschijn op de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de grote weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. 12.00 u. Aan de overkant reden we over het fietspad in de richting van Huijbergen. We doken dan rechtsaf het bos in en kwamen haast onmiddellijk in de open zandvlakte die achter de vliegbasis van Woensdrecht ligt. De plek waar de lichten die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining in de heide staan.

We bereden er het zandspoor tot vlak tegen de omheining van de vliegbasis. Twee weken geleden, op 3 januari, reed ik hier nog tijdens de toertocht vanuit Huijbergen. Enkele snelle jonge kerels staken me voorbij en in hun zog dook ik mee het bos in. Daar kregen we op 32 km de singletrack over het drietal zandheuvels met wortels dat er ligt en die door geen enkele tocht uit de streek onbenut blijft! Deze keer raakte ik er niet overal zonder meer over, ook al omdat ik een vader met zoon en dochter had laten passeren die dan toch niet zo vlot over de bergen raakten dan vermoed! Vooral de vader niet! Waardoor ik ook diende af te stappen! Na dit leuke zandpad volgde nog een strook bos tot aan een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 32,32 km van de start! 12.10 u.

Al snel bereikte ik de bekende asfaltbaan die door de bossen aan de Kooiheide loopt. Er staat daar een in het bos verscholen huis. We gingen linksaf en nogmaals linksaf aan de volgende singletrack. Hier waren we twee weken geleden uit gekomen! Het werd me dus al snel duidelijk dat we de Nootjesberg gingen op gestuurd worden! De bossen lagen er hier toch vrij nat bij. Intussen al goed moe geworden van de rit raakte ik niet al rijdend over de hoogste heuvel waar de bodem dan nog uit los zand bestaat. Verder is het altijd leuk rijden over de paadjes in het bos omheen deze heuvel. We passeerden de twee huizen die langsheen de Overbergseweg aan de voet van de Nootjesberg staan en sloegen er rechtsaf het bos in. Op 34 km kwam ik uit op de Weg naar Wouw naast Grondwerken en Transport Van Gastel. Seingevers hielden er de wacht en aan de overkant van de weg doken we schuin links opnieuw het bos in op weg naar de volgende puist die Huijbergen rijk is.

Op 35 km werden we aldus over de Tiestenberg gejaagd. Ik werd er begroet door een man in een geel fluojasje maar die ik niet ken. Die man reed vlot naar boven terwijl ik halverwege te voet verder moest! Boven op de hoogste top van de Tiestenberg even staan praten met hem en de twee kompanen (M/V) met wie hij onderweg was. Zij waren lezers van deze verslagen. Telkens wanneer ik me de vraag stel of het nog wel zin heeft van de tijd, die ik eigenlijk niet heb, te steken in deze schrijfsels, kom ik mensen tegen die er dan blijkbaar toch wat aan hebben. Dan ga je maar weer verder als een konijn van Duracell. Plezierig aan deze tocht is dat ook enkele minder courante paden in het bos om de Tiesenberg worden bereden en dan nog in een ongebruikelijke richting. Dat maakt elke toch in deze streek anders en boeiend. Na het kruisen van de Hollandseweg met seingever werden we direct naar de derde lokale zandheuvel gestuurd en reden we over en langsheen de Pilberg. 36 km.

We verlieten het bos van de Pilberg via het Vijverstraatje en staken over naar het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia die u vanaf daar wel met de rug aankijkt! We doken er het parkbos in dat in vroegere tijden allicht deel uitmaakte van het Wilhelmietenklooster (1278-1847) en latere klooster van de Broeders van Huijbergen (1847-1980). Verwoest tijdens de oorlog in 1944, nadien herbouwd en thans omgebouwd tot appartementen. Bospaden brachten ons dan in de richting van de Camping Staartse Duinen. 37,50 km. Vanaf hier volgden enkele leuke maar ook natte paden door de bossen en meer open ruimten van de Staartse Heide. Ook de mooie singletrack die zich op de flank van een helling door het bos slingert werd in de tocht opgenomen. Tochten vanuit Kalmthout maken er ook vaak gebruik van. De Staartse Heide gaat immers naadloos over in de Kalmthoutse Heide. Huijbergen grenst aan Kalmthout en Essen-Hoek. We passeerden de houten bareel die in de bossen langsheen de Abdijlaan ligt. Ik werd er begroet door een snelle biker van La Pipe met als thuisbasis Stabroek zoals mijn eigenste Papegaai Bike Team (of wat er nog van overblijft)! Verder wandelden er heel wat mensen in de Staartse Heide, genietend van deze koude maar zonnige zondag.

We konden tot 41 km genieten van de mooie paden op de Staartse Heide om weer toe te komen aan de ingang van de camping. Van hier ging het naar het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen en richting Bergen-op-Zoom. Hier stak me nog een biker voorbij en hij was meteen de laatste die ik te zien kreeg! Net zoals veertien dagen geleden doken we rechtsaf tussen twee huizen een grindpad in. Dat ging over in een bospad en een grasspoor tot aan de Vennekensstraat – Kooiweg aan de rand van de Kooiheide. Deze keer doken we niet rechtsaf het zandspoor naast de omheining van de vliegbasis in, maar reden we de gehele Kooiweg af door het bedrijventerrein De Kooi in Hoogerheide en de ingangen van de Vliegbasis Woensdrecht. Hierbij passeerden we de vroegere vertrekplaats in de voormalige manege Stevenshof. Op 44 km bereikten we het rondpunt op de Bunkerbaan en reden rechtdoor tot aan de rand van de bewoonde kern van Hoogerheide. Vroeger kwam dit stuk in het begin van de toertocht.

We sloegen rechtsaf een asfalt straatje en dito servitudenpad in tot aan De Wildert. Rechtsaf een modderige veldweg in gevolgd door enkele servitudenpaadjes tussen huizen. We kruisten nogmaals de Bunkerbaan en reden de Aviolandalaan in. Deze straat loopt dood op de toegangspoort en de parking van Fokker, fabrikant van vliegtuigonderdelen. 47 km. Ik herinnerde me van tijdens een eerdere deelname (in 2010) bij zeer slecht weer dat we dadelijk een zeer natte singletrack zouden treffen. We kruisten de grote parking van Fokker en reden over een paadje vlak naast de omheining van het bedrijf. Verderop doken we inderdaad een bos in, een uitloper van de Walse Duin in Huijbergen, waarin nogal wat plotse hoogteverschillen zijn, alsof het bos in een put ligt. De paden lagen er inderdaad ook nu zeer nat en modderig bij. Het was er lastig rijden en dat woog door zo naar het einde van de rit toe. De omgeving was er wel knap en woest. Ik kwam toe in de Antwerpsestraatweg en van daar ging het door de bewoonde wereld van Hoogerheide langsheen keurige villa’s tot aan de snelweg om via de Langeweg opnieuw De Walkant te bereiken. Om 14.00 u met 54 km op het tellertje, heen en terug naar de auto inbegrepen.

Er stonden nog bikers aan te schuiven aan de bikewash. De twee mannen die daar met hun hogedrukreinigers stonden zullen hun werk gehad hebben. Omdat ik de laatste was kreeg ik een extra service en gingen de beide mannen mijn fiets te lijf! Ik was moe maar tevreden dat ik deze tocht nog eens gereden had. Alle tochten in deze streek zijn de moeite, maar het interessante van deze rit is dat hij het moois van Bergen-op-Zoom combineert met de bekende zandheuvels van Huijbergen en enkele minder gekende stukjes aandoet bij aanvang en afloop. Op de terugweg naar mijn woning voor het ophalen van post iets gedaan wat al lang geleden was vermits ik omwille van werkomstandigheden tijdelijk elders woon. Gestopt aan de grens in Putte-Kapellen om aan het kippenkraam een gebraden kip te kopen! Toen ik hier vroeger met de bike op weg naar huis passeerde stopte ik hier altijd om ter plekke een halve gebraden kip op straat te verslinden! Vermits ik deze keer met de auto was kon ik een hele kip mee naar huis nemen! Tevreden dat ik me niet had thuis laten houden door de koude en plezier beleefd aan de korte ontmoetingen met de medebikers onderweg.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

19-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-50 km) van TWC Valkenswaard te Valkenswaard op zondag 10-01-2016.

Het was een moeilijke keuze voor deze zondag want er was de toertocht in Wortel-Hoogstraten dicht bij huis en de toertocht in Putte-Woensdrecht in een streek waar het altijd knap rijden is. Wij laten die populaire toertochten de laatste tijd vaak links liggen omdat er te veel mensen op afkomen waardoor het niet prettig rijden meer is. Onze keuze voor de zondag viel daarom op de toertocht van TWC Valkenswaard in een streek waar we al wel eens gereden hebben, maar nog nooit deze tocht. Het was wat dringen aan de inschrijving in de kleine kantine aan de sportvelden nabij de grens met Dongen. Deze gemeente ligt op fietsafstand van De Efteling, de Loonse en Drunense Duinen, de Beekse Bergen en steden als Oosterhout, Breda en Tilburg. Allemaal namen die welbekend zijn door mountainbikeliefhebbers.

Vertrokken om 9.15 u, Afgesproken met Jari, hij ging zich dan nog inschrijven en zou me inhalen. De tocht vertrok langsheen de parkeerweide en dook direct een singletrack op die zich doorheen een strook bos slingerde. Daar werden we door fotograge Connie op de gevoelige plaat vastgelegd. Even ging het over een asfaltbaan en een harde zandweg om na 2,50 km bos te bereiken. We reden er over paden en tracks langsheen het vakantiedomein en de chalets van Kempervennen Valkenswaard . Achter de omheining ervan kregen we een groot klimparcours te zien met boomhutten en houten hangbruggen. Op 3,75 km doken we de bossen van Bergeijk in. Tot 5,50 km konden we daar genieten van leuke paden op en af over enkele zandheuvels en wortels. Daarna volgden paden en tracks door de bossen van Bergeijk. Af en toe kregen we bordjes van een groene vaste route te zien.

Op 8 km reden we over een lange zandweg en doken we een knap dennenbos in. Heel in de verte hoorde ik het geluid van auto’s op een grote baan of snelweg. 9.50 u. Niets dan bos tot 10,50 km toen we arriveerden op een rondpunt op een grote baan, de Bergeijksebaan in Klein Borkel. We doken vrij snel opnieuw het bos in waar we geconfronteerd werden met een vrij modderige intro. Daarna volgden zeer smalle singletracks. Reeds na 13 km arriveerden we aan een eerste bevoorrading die opgesteld stond aan de rand van het bos. 10.10 u. Je kon er soep en sportdrank drinken en dikke sneden peperkoek eten. De mensen die er voor alles zorgden waren ter plekke met een aantal bestelwagens. Ze hadden heel wat materiaal bij. Op die plek was meteen de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40-50 km. Na even een meer open plek te zijn gepasseerd doken we al snel opnieuw de bossen in. Op 14,50 km reden we langsheen de open velden om daarna een iets meer technische en lastiger singeltrack voor de wielen te krijgen. Het pad volgde hier de loop van het riviertje ’t Schut. Op 17 km dienden we de waterloop te kruisen via een houten bruggetje. Daar waren enkele bikers van de organisatie bezig met het ophangen van een extra pijl. Blijkbaar waren er hier al een aantal verkeerdelijk rechtdoor gereden!

Na de oversteek reden we door de woeste dennenbossen van het natuurgebied De Maaij nabij Bergeijk. Leuke paden voerden door dit bos tot we toekwamen op een grote baan. Daar stonden seingevers die een veilige oversteek garandeerden. Meteen was hier ook de splitsing tussen de 40 km en de 50 km. Voor de langste toch ging het rechtsaf even over het fietspad langs deze baan, de Burgemeester Aertslaan in Bergeijk. Als snel ging het weer naar de bossen. Daar was het zwaar rijden over een zandweg met aanzuigende ondergrond terwijl we net als eerder geregeld geconfronteerd werden met zware tegenwind. Omstreeks 24 km was het vermoeiend rijden over tracks die door een bos leidden waar in een recent verleden heel wat bomen gerooid waren. Met de lage winterzon vlak in de ogen en opboksend tegen de wind reden we over deze lastig te berijden singletrack tot we op 25,50 km toekwamen op een bosfietspad. 11.15 u. Er volgde nog een portie zware bospaden. Geregeld had ik de indruk dat het weinig bereden paden waren die zelfs speciaal voor de gelegenheid weer opengemaakt waren! Op 29 km passeerden we een afgelegen huis en zochten we opnieuw de meer open vlakte op. We reden er evenwijdig met een waterloop en het was er zwaar trappen tegen de wind in.

De bospaden voerden ons soms door hoog verdord gras en een trio snelle jongens vloog ons voorbij. Van 32 km tot 33 km reden we nogmaals doorheen open veld op een pad met zeer veel plassen. Het ging dan opnieuw het bos in over een pad dat evenwijdig liep met een waterloop. Op 34 km kregen we een bijzonder knappe singletrack voor de wielen. We vervolgden onze rit doorheen stroken bos, afgewisseld met open veld waar we veel tegenwind te verduren kregen. We kwamen uit het bos tevoorschijn op de Luikerweg ter hoogte van De Familie Suykerbuyck, een pannenkoekenrestaurantje in Borkel en Schaft (Valkenswaard). Jari ging op zoek naar de gegevens, want dat opende perspectieven voor iets eetbaars na de rit! Even verder reden we de Oude Dorpstraat in. We reden even later op een toeristisch fietspad over een open terrein midden de bossen en arriveerden voor de tweede keer op de plek van de bevoorrading. Dat verklaarde waarom we daarstraks vlak na de stop danig veel tegenliggers zagen. De tweede pauze kwam op 35,50 km van het vertrek en we waren er omstreeks 12.00 u. Veel voorraad leek er niet meer te zijn, maar prompt werden er peperkoek en drank tevoorschijn gehaald. Zo ook soep voor een derde biker die net na ons nog toekwam. De mannen ter plekke waren intussen al bezig met het opruimen en ontmantelen van de tenten.

Na de stop reden we door het bos tot we toekwamen op een grote baan. Van 37 km tot 38 km reden we over deze baan, dezelfde Luikerweg, om weer toe te komen aan het pannenkoekenhuis Suykerbuyck. Daar zochten we opnieuw het bos op. Zandpaden voerden ons over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels. Het was er aangenaam rijden. Op 40,75 km stonden seingevers aan de oversteek van een grote weg ter hoogte van één van de toegangen tot Kempervennen. We reden een bos in waar we te maken kregen met moeilijker te berijden singletracks omdat het terrein gehavend was na vroegere boswerkzaamheden. Naderhand kwamen er nog een aantal leuke tracks tot we arriveerden aan het Eurocircuit. Dit is een circuit voor auto- en motocross en dergelijke meer. Er is ook een BMX-parcours. Op 44 km reden we het terrein langs en op. Er was daar een parcours uitgezet over een aantal hoge zandheuvels en door een aantal tunneltjes onder die zandbergen! Op sommige plaatsen was het stevig klimmen geblazen! Van 44 km tot 47 km konden we genieten van deze speeltuin. Aangezien het Eurocircuit vlak bij de start gelegen was, waren we na 48,50 km omstreeks 13.00 u weer bij af! Nog gebruik kunnen maken van de bikewash. Alvorens huiswaarts te vertrekken zijn we nog een hap gaan eten bij De Familie Suykerbuyck. Een Hollandse pannenkoek met kaas. Net een pizza, maar dan met een pannenkoek als bodem! Dit pannenkoekenhuis ligt trouwens niet ver van de grens tussen Nederland en België en langsheen de weg die Lommel met Valkenswaard verbindt.

Wij hadden genoten van de mooie tocht en het dito weer. Het is geen heel technische toertocht alhoewel er toch een aantal vermoeiende paden te berijden waren! Alsof ze voor de gelegenheid waren vrijgemaakt. Uitgenomen een aantal heuvels moet je hier geen hoogtemeters komen zoeken, maar de toertocht leidt wel omzeggens integraal door de bossen!

Onderaan staat een filmpje van de editie 2014.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

17-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van het Wielercomité Huijbergen te Huijbergen op zondag 03-01-2016.

De laatste tijd laten we al wel eens gemakkelijker een toertocht over de grens ten noorden van Antwerpen links liggen omdat deze ritten danig populair geworden zijn en er zodanig veel bikers op afkomen dat het er niet prettig rijden meer is. Er zijn daar trouwens al organisaties die hun rit niet doorgeven aan de kalenders om een grote toeloop te vermijden! Andere clubs werken met voorinschrijvingen die gesloten worden indien het beoogde aantal deelnemers bereikt is. Dat heeft als voordeel dat de organisatie zeker is van haar centen, voldoende bevoorrading kan voorzien en niet met een kater blijft zitten bij slecht weer en weinig deelnemers!

De eerste zondag van het nieuwe jaar met de wagen via de lokale wegen toch nog maar eens naar Huijbergen gekomen. Een parkeerplekje gevonden in de berm van de Bergsestraat. Eens de hoek om was ik direct aan de startplaats, het Multifunctioneel Centrum De Kloek, een ronkende naam voor een feestzaaltje annex toog maar wel met een knop waarmee de toegangsdeuren automatisch kunnen geopend worden! Mijn vrees werd bewaarheid, ik was hier duidelijk niet alleen, een mensenzee stond tot buiten aan te schuiven voor de inschrijving. Die verliep van een leien dakje. Rest enkel de vraag hoe iemand in geval het nodig mocht blijken zijn inschrijving voor deze tocht kon bewijzen! Want de laatsten kregen zelfs geen papiertje met noodnummer mee vermits er geen meer waren! Er werd op 1200 deelnemers gemikt en we waren met 1700! Twee jaar geleden had ik deze tocht omschreven als “de minst mooie van de streek” omdat hij gedurende de eerste kilometers vrij lang de open vlakte opzocht terwijl wij als bikers naar de omliggende bossen lonkten! De minst mooie parel aan een kroon zijn is natuurlijk geen schande! Het blijft een parel! Benieuwd dus naar hoe de toer er twee jaar later uit zou zien!

Om 9.20 u kon ik vertrekken. Alleen, want Jari zou later vertrekken en me proberen in te halen. Het werd al snel duidelijk dat er aan het parcours gesleuteld was, want in plaats van naar de open velden gestuurd te worden ging het linea recta naar de eerste van de drie bekende “bergen” in Huijbergen. Haast onmiddellijk dook te toertocht de bossen in en konden we genieten van de mooie singletracks omheen en over de glooiende hellingen van de verschillende puisten die deel uitmaken van de Tiestenberg! Genieten met toch een zekere ergernis, want het gewas gewoon filerijden en dat betekent geregeld voet aan de grond bij de minste verhevenheid die zich aandient! Valt er één stil dan volgt al wie volgt! Op de singletrack reed één lange keten van bikers! Zelden gezien! Ik heb ooit in Waals-Brabant eens een dik kwartier moeten aanschuiven aan een singletrack met een moeilijk te berijden plek en tijdens een toertocht hier ooit in Woensdrecht. Ik had al snel spijt van mijn keuze naar hier te zijn gekomen, doch na enige tijd werden de vele deelnemers uit elkaar getrokken en was het prettig rijden. Het is trouwens ook eens leuk van meegezogen te worden door de sliert. Deze keer wel niet altijd braaf ruimte gemaakt voor snelleren maar afgeblokt bij het in rijden van een track, anders zou ik voortdurend aan de kant gemoeten hebben, zeker tijdens het eerste deel van de rit! Eentje excuseerde zich zelfs nadat hij zijn poging om nog op het laatste nippertje voorbij te geraken diende te staken en even mijn rug te zien kreeg! De rit begon dus al met de kers op de taart, want de bossen omheen de Tiestenberg zijn een leuke speeltuin voor de mountainbiker!

Op 4 km kruisten we de Hollandseweg, niet ver van de grens met het Belgische Essen-Hoek, passeerden de Schoeliebergseweg en reden door het onverharde deel van de Vijverstraat. Aan het asfalt gekomen maakten we een haakse bocht om de bossen van de aldaar gelegen Pilberg in te rijden! Leuke singletracks dienden zich aan, bij wijlen door dicht op elkaar staande laurierstruiken, en op 5,50 km reden we over de hoogste zanderige heuveltop van deze Pilberg. Op 6 km kwamen we even uit het bos tevoorschijn ter hoogte van het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia in het park van het voormalige klooster van Huijbergen. Omgebouwd tot woningen en serviceflats. We verlieten de bebouwde kom van Huijbergen via de Staartsestraat en sloegen linksaf in de richting van de grens met België op de plaats waar de toertocht vanuit Essen-Wildert zijn stopplaats heeft.

Na een kort stukje over asfalt sloegen we rechtsaf de Groenendriesstraat in, gelegen in het Belgische Kalmthout. We zochten opnieuw de bossen op voor plezante paadjes en tracks. Van 9 km tot 10 km volgde een intermezzo over een meer open heidegebied om opnieuw de bossen in te duiken. De lus eindigde opnieuw in de Groenendriesstraat waar ik rechts van mij in de verte de bikers zag die nog aan de lus moesten beginnen. Het ging dan over het zandpad op de rand tussen bos en velden en over de wortel die daar ligt weer resoluut de bossen in. Vanaf hier doorkruisten we de bossen in het grensgebied tussen Kalmthout en Huijbergen, deel uitmakend van het natuurpark De Zoom – Kalmthoutse Heide. Op 12,75 km bereikten we de Staartse Heide. Daar troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op 13 km van de start. De rit kon al niet meer stuk omwille van deze knappe intro! Ondanks de drukte was het al zalig rijden geweest.

We reden over de Staartse Heide en voorbij de bareel die staat aan het einde van de track die min of meer evenwijdig loopt met de Abdijlaan, de baan van Ossendrecht naar Huijbergen. Daar reden we tot 17 km een rondje over een meer open heidegebied om toe te komen aan de ingang van de camping Staartse Duinen. Daar ben ik even gestopt omdat ik voor de tweede keer de biker tegenkwam die te voet wandelde naast zijn fiets. Daarstraks reed iedereen die kerel gewoon voorbij en ik voelde me schuldig omdat ik hetzelfde gedaan had! De man had de achterderailleur van zijn bike kromgetrokken. Met behulp van een kettingpons zou hij zijn ketting kunnen openen en van de derailleur verwijderen om dan singlespeed weer naar de start te rijden. Te voet was immers nog wel een eind! Met de kettingpons die ik altijd bij heb kon de man zijn ketting verwijderen, inkorten en met zijn powerlink weer aan elkaar zetten. Omdat ik wist waar we stonden kon ik bovendien zeggen hoe hij weer terug naar Huijbergen kon rijden. Door simpelweg te zijn gestopt was de man geholpen en dit alles had hoop en al tien tot vijftien minuten geduurd. Wel sneu dat hij maar 17 km had kunnen rijden! Intussen waren er veel bikers gepasseerd en werd het rustiger op de omloop! Om 10.50 u dook ik vanaf de Staartse Duinen opnieuw de bossen in.

Op 19 km kregen we een mooie singletrack voor de wielen. Op een gegeven ogenblik kreeg ik in de verte de manege De Wolf te zien, gelegen in de Staartsestraat te Huijbergen. Tijdens de grote brand op de Kalmthoutse heide van 25 mei 2011 werden alle dieren hier preventief geëvacueerd. We reden verder doorheen het bos en op 21,50 km kwam ik weer toe aan de ingang van de camping Staartse Duinen na een knappe lus van 4,50 km. De toertocht stuurde me dan in de richting van het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen waar enkele seingevers op post waren. We namen de afslag richting Bergen-op-Zoom om dan direct de assenweg tussen twee huizen rechts in te slaan. Deze ging ter hoogte van een bareeltje over in een singletrack die ons naast de afsluiting van de vliegbasis Woensdrecht leidde. Na een eindje door het veld ging het linksaf de Kooiweg op in de richting van de KMO-zone en de manege Stevenshof die tegenover een ingang naar de vliegbasis ligt en ook de startplaats is van een andere toertocht. We sloegen rechtsaf een zandpad in dat naast de omheining van de basis loopt. Daar konden we genieten van een mooi stukje bos op de Walse Duin tot we toekwamen in de Vossenholstraat te Huijbergen. Op 24,50 km kwam daar de stop op de oprit van een hoeve. Er was enkel nog zoete drank en bouillon te verkrijgen. Niets meer te knabbelen, wegens alles door de voorgangers verslonden, en ik was zeker niet de laatste om er te arriveren! Het verwonderde me niet, wetend hoeveel mensen daarstraks stonden aan te schuiven om in te schrijven! 11.30 u.

Na de pauze reden we de Vossenholstraat uit tot het kruispunt met het door de bossen lopende deel van de Bergsebaan die we linksaf in sloegen. Dan werden we het bos in gestuurd ter hoogte van de Walsestraat. Daar was het even druk met wat oponthoud omdat we er de hoogte in gejaagd werden op één van de eerste toppen van de Nootjesberg. Ook voor mij was het daar even te voet naar boven door het losse zand en over enkele wortels. Eens boven ging het vlotter op en af over de andere toppen. Het was er amusant rijden op en af de hellingen. In de verte hoorde ik de sirenes van een ziekenwagen en tijdens een toertocht voorspelt dat niet veel goeds: een aanrijding of een valpartij?

Ik kwam uit op de asfaltbaan die hier door de bossen loopt in de buurt van het trimparcours op de Kooiheide. Daar ging het rechtsaf en weer linksaf. We reden er door de bossen en geregeld op de tracks pal naast de afsluiting om de vliegbasis van Woensdrecht. In ieder geval een knap stukje parcours. Op 29 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op een plek vlak naast de omheining van de vliegbasis. Er stonden daar een vrouw en twee mannen die me toeriepen welke afstand ik ging volgen en de juiste richting aanwezen! 11.50 u. Op 30 km kwam ik uit op de open vlakte achter en buiten de vliegbasis waarin nog lampen staan die de landingsbaan markeren. In de verte de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de baan van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We sloegen linksaf en volgden verder het zanderige paadje naast de afsluiting langsheen de basis. Op 31 km reed ik over de lastige singletrack die vol met diepe putten en wortels langsheen de afsluiting loopt. Hij was deze keer zeer goed te berijden en lag er superdroog bij! Gewoonlijk staat er water in de diepe putten en is het daar één baggerzooi! Ik reed daarna voorbij een achterpoort van de vliegbasis waar de toertocht van Wouw een pauzeplaats heeft. Indertijd toch, want het is al lang geleden dat ik deze nog eens gereden heb omdat hij altijd georganiseerd wordt half december en dan heb ik er echt geen tijd voor! Helaas!

Aan deze poort doken we het vrij toegankelijke bos in van het militair oefenterrein. Singletracks en paden voerden van daar naar de bossen van het landgoed Mattenburgh op 33 km van het vertrek. Dat betekende dat we op het grondgebied van Bergen-op-Zoom reden, in de bossen die vlak bij deze stad liggen. 12.10 u. We kregen er een mooie lus voor de wielen. Pas hier kreeg ik het gezelschap van Jari. Hij had daags voordien zwaar en tot laat gefeest en had zich overslapen. We kruisten opnieuw een asfaltbaan, ik vermoed dezelfde van daarnet die naar de poort van de basis leidt, en kwamen uit op de Moerkantsebaan. 35 km. We sloegen rechtsaf richting Huijbergen en op de plaats waar het bos eindigde doken we rechtsaf de grasvlakte achter de vliegbasis in, de zone waar de lichten van de landingsbaan tot buiten de basis staan. Ook hier is het meestal een natte zooi, maar deze keer viel dat goed mee!

Van 36 km tot 37 km volgden we het grasspoor dat over een open vlakte deels naast een beek loopt om uit te komen in de Walsestraat en daar opnieuw de bossen rond de Nootjesberg op te zoeken. Daar kregen we dan toch wat ik niet meer verwachtte te zullen zien, meer bepaald de zandweg die zich over drie uit de kluiten gewassen heuvels slingert. Dit pad ligt niet ver van de vliegbasis. Bospaden en singletracks voerden ons opnieuw naar een meer open vlakte, nog steeds nabij de vliegbasis. We reden er voorbij twee eenzame huisjes met grote tuinen en even dacht ik dat de rit ons weer over de Nootjesberg zou voeren. Maar we reden rechtdoor een bospad in. Op 39 km kwamen we plots in de meer bewoonde wereld terecht op de Weg naar Wouw naast het terrein van de firma Van Gastel, Transport en Grondwerken. Hierachter ligt de speeltuin van de Nootjesberg. We reden dan richting Huijbergen, voorbij de Molen Johanna en mijn geparkeerde auto weer naar af. De hele toertocht passeerde mijn vehikel! Met 41 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 45 km, kwam er om 12.50 u voor ons een einde aan deze toertocht.

De bikewash hebben we niet gebruikt. Te zien aan het slappe straaltje water dat uit de slangen kwam was dit nutteloos. Daarmee krijg je uw fiets niet schoon! Buiten stonden nog heel wat bikes, binnen zaten hun eigenaars, het was zeer druk in de zaal. Een broodje kroket en een kommetje snert gegeten. Drie euro voor zo’n kommetje soep uit blik was toch veel, temeer omdat we aan de stop niks meer te eten hadden gekregen. Het gezelschap van Berten, Dennis, Jan, Patrick, Dries en Guy genoten. Het deed me plezier van deze groep nog eens te zien, dat was intussen toch al een tijd geleden! Na de wijzigingen aan de vroegere omloop was deze toertocht in Huijbergen een prachtige rit met een knap parcours door de bossen en over de drie “bergen” die deze gemeente rijk is. De ondergrond lag er droog en ideaal bij en ondanks het sombere grijze weer bleven we onderweg gespaard van regen!

Een filmpje van MCV over deze toertocht kan je hieronder bekijken!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

08-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (27-35-43 km) van de Blauwtrappers te Retie op donderdag 31-12-2015.

Traditiegetrouw op oudejaarsdag naar de toertocht van de Blauwtrappers te Retie. Ik werd al naar een parkeerweide verwezen nog voor ik het centrum van de gemeente bereikte. Op het ogenblik dat ik bijna klaar was om naar de start te vertrekken kwam Jari met zijn bike langs. Zoals ik al wist zouden we niet samen rijden vermits hij op tijd weer thuis wilde zijn om voor het eten voor zijn genodigden te zorgen. Het valt me elk jaar op dat hier veel jonge gasten rondrijden, allicht kerels die ’s avonds gewoon uitgaan of ergens hun voeten onder de tafel kunnen schuiven zonder zelf voor enige voorbereiding te moeten zorgen. De toertocht kon zoals steeds op veel belangstelling rekenen, mede ook door het mooie weer. De rij wachtenden stond tot buiten aan te schuiven, maar de inschrijving ging gelukkig vlot vooruit. Om 9.30 u kon ik mijn fiets weer oppikken in de bewaakte stalling en vertrekken.

We reden het drukke kruispunt in het centrum van Retie op en staken verderop de baan over naar een zandweg toe. In tegenstelling tot vroeger doken we via de openstaande poort een privaat bos in waar we al een eerste leuke bochtige singletrack voor de wielen kregen in plaats van gewoon de zandweg te moeten volgen. Dan bereikten we opnieuw het gebruikelijke parcours dat daar bestaat uit een afwisseling van grassporen en singletracks in een aantal stroken bos op de rand van de bewoonde wereld. Er worden daar een aantal lussen gereden zodat je op bepaalde plaatsen zowel de bikers die voor je rijden als degenen die nog volgen kunt zien rijden. Omstreeks 3 km kregen we een mooi stukje met enkele heuveltjes

Vanaf 5,50 km kregen we knappe singletracks voor de wielen in de Boseindsebergen. Het was er leuk rijden tot we op 7,75 km toekwamen op een asfaltbaantje, de Zavelstraat, ter hoogte van een kapel. 10.00 u. Daarna reden we een eindje door de bewoonde wereld van gefortuneerde mensen, te zien aan de mooie villa’s die hier stonden. We doken dan op 9 km het bos in en daar reed ik voorbij een zeer hoge met bomen begroeide zandheuvel. Bijna mathematisch opgebouwd als een piramide! Dat zand moet daar in een ver verleden ooit neergekieperd geweest zijn vermits er al zeer grote bomen op groeiden! Hier konden we rijden over lange rechte singletracks met soms leuke heuveltjes tot aan de splitsing tussen de 27 km en de 35-43 km op 11,75 km van de start. 10.15 u. De splitsing bevond zich op een kruispunt van boswegen aan een huis met een tuin vol kabouters!

Gekozen voor de langste rit. We doorkruisten een aantal stroken bos. Van 13 km tot 15 km konden we rijden over singletracks die bij het begin aangekondigd werden met de mededeling “technische passage”. De zanderige tracks lagen op een heuvelachtige ooit kaalgekapte zandhoop midden in de bossen van de Beverdonkse Heide. Het was er prettig rijden en de technische moeilijkheidsgraad viel best mee! We kwamen uit het bos weer tevoorschijn in de Pontfortsedijk en reden een wijle over asfalt en voorbij de watermolen van Retie die gelegen is op de Nete. Op 16 km sloegen we rechtsaf een zandweg in en volgden veldwegen in de vallei van de Witte Nete. Op 18 km reden we in de omgeving van het monument voor een neergestorte Halifax en voorbij een kapelletje op de rand van het bos van de Beverdonkse Heide. We doorkruisten een strook bos en reden door een meer open gebied tot aan een bruggetje over de Kleine Nete. Van 20 km tot 21 km reden we over een smal grasspoor vlak naast deze waterloop. We reden dan linksaf van de Nete weg een bos met buitenhuizen in. 21,50 km om 10.55 u.

We dienden een grote baan te kruisen en even ging het over het fietspad langsheen deze drukke weg tot op de grens met Kasterlee. Het ging al snel opnieuw het bos in voor een leuk pad dat naar de bevoorrading leidde. Deze stond opgesteld langsheen een bosweg op 22,50 km van het vertrek en ik arriveerde er omstreeks 11.00 u. Net tevoren werd ik voorbijgestoken door Jan en Willy met enkele maten in hun pak van VDS, de Garage Van der Steen in Poppel. Dus was er gelegenheid voor een korte babbel. Aan de stop kon je sportdrank nemen, er waren twee soorten wafels, bananen en soep. Het groepje snelle rijders wat me daarnet was voorbijgevlogen bleken Rob Peeters, Tom Boonen en Friends te zijn die hier ook aan de bevoorrading stonden. Tom Boonen is bijna een vaste waarde op deze toertocht en ik zag hem ook al in Mol-Rauw en Kasterlee-Houtum. Ferm dat profs zich eens laten zien op een toertocht voor recreanten. Ze stijgen daarmee in mijn achting. Moet leuk zijn voor de club wanneer een bekende renner zich aanbiedt aan de inschrijving!

Vrij snel weer op weg en het bos in voor een volgende portie leuke paden en singletracks tot de splitsing tussen de 27-35 km en de 45 km op 26,75 km van het vertrek. Om 11.30 u koos ik er voor de langste rit. Die leidde ons eerst over een vettige veldweg met redelijk wat modder en diepe sporen. Stevig trappen was de boodschap. Op 28 km kwamen we toe op een landelijke baan en vanaf daar kregen we een redelijk eind beton onder de wielen. We reden er tot 31 km over de landelijke wegen Kortijnen, Kortijns Heike en De Werft. Nadat we kort de bewoonde wereld gepasseerd waren ter hoogte van enkele hoeven ging het een veldspoor en een bospad in. We konden er genieten van mooie singletracks in de Looiendse Bergen. Er zijn wel meer toertochten in deze streek die deze plek aandoen. Ik meen zelfs dat in de omgeving een vaste route passeert. Tot 32,50 km konden we er rijden over enkele heuveltjes. Na een kort intermezzo over een pad kregen we tot 33,50 km nog van dat. Omdat ik de hete adem van enkele snelleren achter mij voelde ging ik er even aan de kant. Maar de laatste biker van dat groepje had dat niet gezien en reed tegen me aan. Omdat ik daardoor mijn evenwicht verloor ging ik tegen de grond! Gelukkig zonder veel erg! Dan doet een mens al eens de moeite om aan de kant te gaan en word je nog onderuit gereden!

Eens de plezante Looiendse Bergen achter ons volgden gewone bospaden die ons langsheen buitenhuizen voerden. Sommige mensen kunnen daar nogal een koterij van maken! Ondertussen maar afgezaagde boomtakken opstokend! Opnieuw bereikten we op 34,75 km de rand van de bewoonde wereld. 12.00 u. Er diende zich nog een derde korte singletrack van de Looiendse Bergen aan. Hij liep door het bos parallel met het baantje Looiend. Ik zag even verder bikers van rechts komen. Alle afstanden kwamen daar weer samen en meteen was er weer meer beweging op het parcours! 35,50 km. We werden een naar ik vermoed privaat terrein op gestuurd waar een oude vrachtwagen stond te verkommeren. Er lagen daar enkele hoge zandhopen waar we over gejaagd werden kwestie van enkele hoogtemeters te kunnen scoren. Vorig jaar bezochten we ook deze plek en toen was het er echt dabben door de modder. Nu lag de ondergrond en goed berijdbaar bij. We werden een bos naast het terrein in gestuurd waar enkele leuke bochtige singletracks op en af enkele uit de kluiten gewassen bulten lagen. Maar het parcours was er behoorlijk berijdbaar. 37,50 km.

Er volgden nog meerdere stroken bos waarin leuke paden en singletracks verborgen lagen. Op 40 km kondigde een bordje nog een “technische passage” aan. Nadat we een in het bos gelegen witte villa met immer gesloten vensterluiken gepasseerd waren. Het buitenhuis van iemand met veel geld. Ook hier konden we ons hartje ophalen op mooie singletracks die zich over enkele heuvels slingerden. Voor één iemand was het er toch te technisch want toen ik inwendig begon te grommelen omdat een groepje bikers het spoor versperde zag ik een fiets op de grond liggen! De gestopte bikers ontfermden zich over een zopas gevallen man. Aan zijn pijnlijke grimassen te zien zag het er niet goed uit. Een tijd later stak de man me toch opnieuw voorbij in het gezelschap van een tweede. Een maat of iemand die de gevallen persoon niet alleen wilde laten rijden? Want veel passage zou hier allicht niet meer zijn en het zou wel eens kunnen dat iemand na zo’n valpartij korte tijd later onwel wordt! Op 42 km eindigde het feestje in de bossen. Een veldweg bracht ons opnieuw naar de bewoonde wereld. Met 45 km op het tellertje bereikte ik om 12.45 u opnieuw de plaats van de start.

Mijn fiets schoongespoten aan de bikewash en even staan praten met de Blauwtrapper die verantwoordelijk was voor de watertoevoer. De mensen die zich op de laatste dag van het jaar inzetten om voor ons een knappe rit te organiseren verdienen onze waardering. De grote zaal zat nog vol bikers. Nagenietend onder vrienden en allicht uitkijkend naar het eindejaarsfeest van vanavond. Karel en Theo nog gespot toen deze twee Bierbikers huiswaarts trokken. Maar ik zat te ver om hun aandacht te kunnen trekken. Thuis mijn fiets nog proper en rijklaar gemaakt en een douche genomen. Terwijl de wasmachine haar werk deed zat ik al met de benen onder tafel in familiekring tijdens de laatste uren van 2015! Gelukkig Nieuwjaar…

Hieronder kan u een filmpje van Den jagg over deze toertocht bekijken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

04-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax