Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!
De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland. Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!
Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied. Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!
Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
De Huzarenberg in het Moretusbos! Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos! Met mooie diamontage!
Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal. Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.
Ambachtshuis Woensdrecht. Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt. Mooie foto's inclusief!
De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde. Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.
De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek. Klik om meer te lezen!
Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven. Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!
Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen. Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).
Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen! Vakantiecentrum voor kinderen met astma. Organiseert jaarlijks een toertocht in december.
Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek! Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!
Kasteel Nottebohm in betere tijden. Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen. Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!
Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).
Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.
Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.
De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.
Toertocht (10-20-30-40 km) van De Zandbikers te
Lommel-Stevensvennen op vrijdag 30-12-2011.
Ik word nog kind aan huis in deze streek, want na afgelopen dinsdag te zijn gaan biken in Neerpelt ben ik deze vrijdag naar Lommel-Stevensvennen afgereisd om daar de toertocht van De Zandbikers te komen rijden. Ik ben deze toer nog al komen rijden, vorig jaar zal het niet geweest zijn wegens afgelast omwille van de overvloedige sneeuwval, en toen lag het parcours er ook zwaar bij. Toen was het bovendien nog koud ook en omdat ik altijd nogal laat vertrek en toen maar tergend traag vooruit kwam, begon de duisternis al in te vallen toen ik de laatste kilometers nog diende af te haspelen op die moeilijke track vol diepe putten en bulten en de lange track die evenwijdig loopt met het jaagpad naast het kanaal.
Even voor elven was ik in Stevensvennen om mij al direct op te winden over het feit dat ik geen parkeerplek kon vinden en mij vast reed in alle niet aangegeven doodlopende straatjes omheen het voetbalveld! Probeer maar eens te keren in die smalle straatjes met nog zon fietsdrager achter een al redelijk lange wagen! Op een gegeven moment zat ik zelfs op een fietspad dat uitkwam op het jaagpad naast het kanaal! Maar vermoedelijk mag je daar wel rijden, vermits ik bij aankomst merkte dat er daar een paar huizen staan die toch bereikbaar moeten zijn! Uiteindelijk dan toch een plekje gevonden op de parallelweg aan de andere kant van de grote baan. Bij nader toezien waren er ook parkeervakken op de brug die daar over het kanaal gaat. Eind goed al goed, wat flyers gelegd met reclame voor de fietsenzaak van onze clubvoorzitter, ook al is de kans klein dat mensen van hier tot daar zullen komen! Om dan vast te stellen dat ik mijn rugzak in het zaaltje was kwijtgespeeld! Althans, dat dacht ik! Of was ik hem vergeten aan te doen? Dus terug de bike opgehaald uit de bewaakte parking om te gaan kijken of de rugzak nog in de koffer van de auto lag! Ja dus! Oef! Terug naar de bewaakte parking om me in te schrijven. Die groene en rode formuliertjes in Limburg zijn verre van handig! Je ziet amper wat je er op invult! Gewoon wit zal te moeilijk geweest zijn! Enfin, na al deze perikelen kon ik om 11.30 u dan toch van start gaan en mn papiertje deponeren in de doos van de man aan de start.
Het vertrek verliep naast het schooltje en via een korte beslijkte track en een stukje fietspad bereikten we al snel het jaagpad langsheen het kanaal waar ik daarnet nog verkeerdelijk met de auto op gesukkeld was! We reden de brug onderdoor en door het straatje waar mn wagen stond en moesten dan naar rechts de brug over. Beneden weer naar rechts naast de brug. De plassen toonden dat het hier recent nog duchtig geregend had! Misschien had de bui die ik onderweg ter hoogte van Lille op de E34 over me uitgestort had gekregen deze streek ook vereerd met haar overtocht! Na 3 km ging het dan een slijkerige track op die zich langsheen het kanaal slingerde om na 6 km even een asfaltbaan over te steken en een smal paadje op te gaan dat zich op de flanken van de dijk naast het kanaal bevond. Een biker wist me nog net in te halen alvorens ik dit smalle paadje op ging. Dit lange paadje slingerde zich verder tussen jonge boompjes die intussen toch al redelijk groot geworden zijn. De ondergrond lag er hier gelukkig droger, lees minder vettig, bij. Na 7 km bereikten we de eerste splitsing tussen enerzijds de 25 km en anderzijds de 35-45 km. Ik was verkeerdelijk naar de 25 afgeslagen, maar gelukkig hing er verderop een bordje dat vermeldde dat men zich op de toer van 25 km bevond, erg handig, zodat ik op mn stappen kon terugkeren.
Tot 13 km volgden zeer mooie tracks die er behoorlijk bij lagen. Ik begon er daardoor terug meer zin in te krijgen en was intussen toch wat tot rust gekomen na de tumultueuze start! De tracks loodsten ons door mooie dennenbossen met bultjes op en af, waarbij droge stukken en meer vettige stukken elkaar afwisselden. Maar de paadjes hier waren zeer goed te berijden en de omgeving was zeer genietbaar met al die statige dennenbomen. Op 14 km doken we dan de Lommelse Sahara in. Daar had een biker uit Lommel me in de zomer eens over verteld toen hij me mee naar de aankomst nam na een marathon vanuit Overpelt toen ik het niet meer zag zitten me te blijven reppen om de mannen die de pijlen weer kwamen opruimen voor te blijven! Daar zaten toen ook stukken van de tocht van vandaag in, vermoedelijk dat deel wat we na de bevoorrading voorgeschoteld kregen! Ik denk dat men in de echte Sahara maar wat blij zou zijn met de vochtigheidsgraad van deze in Lommel! Een biker reed voorbij toen ik even halt hield om het informatiebord aan de ingang te lezen. De omgeving van de Sahara kon me bekoren en er volgde mooie stukken doorheen de bossen over relatief droge paden. Het trio jongere gasten dat ik aan hun bestelwagen had zien staan en hun fietsen in bewaring kwam geven toen ik de mijne ging ophalen om te vertrekken, stond hier even aan de kant nadat ze mij daarstraks kort na de eerste splitsing hadden ingehaald. Ze fulmineerden toen dat ze de 35-45 km waren opgegaan terwijl het bordje verderop enkel u bevindt zich op de 45 km vermeldde! Ach, we zullen wel zien, hoorde ik er toen een zeggen, doodgaan zullen we in ieder geval! Aan hun spraak te horen waren ze afkomstig uit het Antwerpse! Intussen was zelfs de zon beginnen schijnen en zij toverde een ven dat tussen de bomen glinsterde om tot een mooi vakantieplaatje doordat ze op de bomen aan de andere oever inviel. Dat had beslist een mooie foto opgeleverd! Het tellertje toonde toen 16 km en ruim een kilometer verder reden we weer voorbij een aantal waterpartijen. Daarna ging het weer een vettige track op die naast het kanaal liep. Twee van de drie staken me weer voorbij op het ogenblik dat ik een poging deed om een slijkplek te overwinnen. Toen de track eindigde op een open plek naast het kanaal zag ik ze staan wachten op de derde.
De plek kwam me bekend voor uit eerdere edities, en ja, verderop stond ze, de hut van een kanoclub alwaar zich de bevoorrading bevond op 19 km na de start. Die hut staat op de flanken van de dijk naast het kanaal. Ik kreeg terstond een kop lekkere hete tomatensoep met groenten voorgeschoteld. Je kon er nog Luikse wafels, koeken en partjes appelsien eten. Intussen werden de lege kartons opgestookt in een kacheltje waar de vlammen uit sloegen! Het trio kwam ook toe. Ik zag nog anderen van de track af komen zodat er even later toch een biker of tien aan de bevoorrading stond. Afscheid genomen van de bevoorraders en weer op pad. Even verderop, na een brug onder te zijn gereden, was de splitsing tussen de 35 en de 45 km. Ik koos er weer voor de verkeerde optie en keerde na het zien van het bordje dat even verderop 35 km vermeldde terug om de lange toer op te gaan. Of dat een goede keuze was, is zeer de vraag, want van 19 tot 24 km was het echt stompen geblazen op een modderige track naast het kanaal op een dijk vol dennenbomen, met bultjes en putten waarin plassen waren blijven staan! Wat een zooi was dat daar! Ik werd er ingehaald door de anderen die daarnet aan de stop stonden, maar kon toch één van die bikers redelijk bijhouden. Het was een troost dat ik deze beproeving niet alleen diende te ondergaan! Met enige afgunst keek ik naar twee jongere gasten die ik liet passeren net voor een diepe put toen deze zonder veel moeite naar beneden en weer naar boven reden door het slijk. Die put was aan mij niet besteed en evenmin aan de biker die ik was kunnen blijven volgen. Verderop werd het toch weer iets droger, lees minder vettig, en dreef de biker voor me zijn snelheid op. Maar aan alles komt een einde, dus ook aan deze track.
Tot 29 km ging het dan eigenlijk weer de hele lengte van de track terug, maar nu over een bij momenten verhard pad dat aan het begin luisterde naar de naam Vaartstraat en gelegen was tussen de dijk naast het kanaal (waarop de track lag) en huizen in nieuw aangelegde straten aan de linkerkant. Dat pad lag er beter bij, alhoewel er op bepaalde plaatsen toch enorme plassen stonden. Toch maar een beetje uitgekeken om de mensen die er met hun hond op wandel waren niet vol te spatten! Want de spetters vlogen me om de oren, net zoals de klodders modder op de track van daarnet! Ik moest de biker voor me lossen, die ging me te snel! Uiteindelijk eindigde het pad weer aan het kanaal en zag ik een biker die nog bezig was de track te bedwingen. Ik moest naar links en dan de brug over het kanaal op. Een bord leerde me dat de track van daarnet naast het kanaal Bocholt-Herentals gelegen was. Van op de brug kon je de bevoorrading zien staan. De extra lus van 10 km voor de grootste afstand was dus de lange slijkerige track naast het kanaal en het pad helemaal terug naar af. Aan de voet van de brug stond ook een wegwijzer naar de Vossemeren. We reden de Jacob Smitsstraat in op het grondgebied Lommel, met huizen van mensen die beslist geen armoede lijden. Daarna een stukje langsheen een grote baan.
Toen het tellertje 30 km afklokte doken we weer de bossen in en kregen we een breed slijkerig pad voor de wielen geworpen. Een man met baard was er op wandel. Anderhalve kilometer verder ging het pad over in leuke tracks. Om uit te komen aan een bekende plek, meer bepaald de grenspaal in Lommel, die ook gelegen is langsheen de vaste routes van Lommel, Eersel, Bladel en Luyksgestel. Aan de bordjes te zien doken we effectief een stukje op van een Nederlandse vaste route. Het paadje door de bossen maakte plaats voor bredere paden die uitgaven in een grote open vlakte! Net daar moest het natuurlijk beginnen regenen met zelfs een weinig hagel, maar het was gelukkig maar kort van duur!
Van 33 tot 35 km kwam het dan toch, het echte kroonjuweel van deze tocht! Het pareltje dat ik de vorige editie in het halfdonker nog voor de wielen kreeg! Pareltje? Of eerder de doodssteek? Een bultige, modderige singletrack met stevige pukkels en putten die immer vol water staan! Ik moet zeggen dat ik het er eigenlijk nog vrij behoorlijk van heb afgebracht, want de vorige keer heb ik hier meer gewandeld dan gereden! Ik heb rustig alle slijkerige bulten en putten bedwongen en vertrouwd op mijn niet schuivende superbanden! Een jongere kerel de kans gegeven voorbij te gaan, en later nog twee van zijn kompanen in hetzelfde pak! Na enkele ferme bulten en slierpartijen naar beneden doorheen de modder, gaf het kroonjuweel weer uit op het jaagpad naast het kanaal. Niet voor lang echter, want even verder ging het een track op die door het bos evenwijdig loopt met het jaagpad. Aan het begin ervan sloegen de takken van de jonge boompjes me in het gezicht. Als je over die track rijdt bekijken de fietsers op dat jaagpad je met een blik van wat rijdt die nou daar als er hier een biljartlaken ligt? Maar er waren vandaag geen fietsers op het jaagpad, op een enkeling na die met zijn racefiets toch was buiten gekomen. Die track lag er relatief goed bij, een paar natte plekken niet te na gesproken. Maar je moest toch goed blijven trappen. Het begon weer te regenen. Twee bikers staken me voorbij. De ene zijn regenjas goed onder het slijk, de andere had bij het vertrek een wit pak aan gehad waarop zich nu een slijkspoor aftekende van kont tot hals! Ik zag er zelf trouwens ook lief uit! En op mijn fiets sleurde ik bosgrond en dennennaalden mee die zich aan het kader hadden vastgeklit. Na 38 km kwamen we weer in de bewoonde wereld aan een kruispunt van twee kanalen. De brug over en weer een zandstrook op. Koude wind woei me toe.
Op 39 km doken we een zanderig pad op dat over het terrein van een zandwinning loopt. Ik heb hier ooit eens gereden bij droog weer en veel wind en toen een heuse zandstorm moeten trotseren. Nu viel het al bij al mee en stond de wind in de rug. Van stuifzand kon je nu geen last hebben! Ik was al blij dat we niet meer van dat terrein kregen. Ik weet niet of het deze tocht was, maar ik heb hier ooit eens kilometers moeten rijden in bar slecht weer over een zandvlakte waar je op sommige plaatsen tot aan de enkels in de blubber zakte! Wat heb ik toen gesakkerd! In de verte zag ik nog een eenzame biker naar links afslaan. Op die plek even halt gehouden. Er kwam nog een andere kerel voorbij gefietst. Dan ging het een bos in en kondigde een bordje de laatste kilometer aan! De klim die je eerst op moest was even te voet, daar had ik geen energie meer voor! Dan volgde nog een mooie track langsheen een meer dat vermoedelijk ontstaan is na vroegere zandafgravingen. Het was daar wat uitkijken voor een paar venijnige wortels en het paadje liep bij momenten vlak naast het water. Het was wel een mooie afsluiter van de rit. Want het paadje eindigde weer op het jaagpad waarlangs ik daarstraks vertrokken was om uit te komen aan de school.
Mn fietske eerst ontdaan van de meegesleurde bosresten aan de bikewash achter het voetbalveld! Mn sportzak dan opgehaald uit de auto en mn fiets in bewaring gegeven. De boterham met spek werd met de nodige ambiance overhandigd en was welgekomen na deze moddertocht. Alles doorgespoeld met een drankje. Je kreeg nog een zakje met zes staaltjes poeder voor energie- en recuperatiedrankjes, een klein potje honing en twee mysterieuze flesjes, waaronder eentje met het geconcentreerd sap van zwarte radijs, artisjok en mariadistel om het lichaam te zuiveren! Ik ben eens benieuwd of ik met die distel achter de kiezen de volgende keer met een gezuiverd lichaam over de tracks zal kunnen vliegen! Het andere flesje beweert extra energietoevoer naar mijn spieren te zullen brengen! Enfin, het kan niet meer stuk! Ik was zeer verheugd van een propere en lekker warme douche te treffen en meende in de overvloedige nevel die er binnen hing de biker te ontwaren die ik daarstraks na de bevoorrading een tijdje was kunnen blijven volgen. Ik heb tegen die man gezegd dat dit voor mij toch een zware rit was met al dat stompen doorheen de modder, maar dat ik hier de vorige keer nog meer had afgezien!
Organisatie dik in orde. De mogelijke parkeerplaatsen hadden misschien wel aangeduid kunnen worden om gesakker in de doodlopende straatjes te vermijden. De afpijling was duidelijk en in orde, evenzo de bikewash en de douches, met een sympathieke attentie bij aankomst. Dat het parcours niet droog ging liggen aan het einde van een doornatte maand december was te verwachten. Van het parcours vond ik het gedeelte aan de Lommelse Sahara mooi qua omgeving. Spijtig dat de uitgekozen singletracks veelal rechttoe rechtaan lopen. Hopelijk krijg ik ooit de kans om deze rit eens in droge omstandigheden over te doen!
Toertocht (20-30-40 km) van SV Herkol te Neerpelt-Herent op
dinsdag 27-12-2011.
Tijdens de vrije week tussen Kerstmis en Nieuwjaar ook naar Neerpelt gekomen om daar de toer te rijden. Ik kon parkeren vlak tegenover de inschrijving op een stuk gras naast een boerenhof. Me ingeschreven en vertrokken omstreeks 10.10 u. Toen ik mn fiets weer uit de bewaakte stalling was gaan ophalen liep ik Dirty Daddy en zijn clubmakker van de Slijkfretters uit Westerlo tegen het lijf. Het vertrek verliep vanaf de kerk die voor de voetbalkantine staat en via de straat die naar de naam Herent luistert. Na anderhalve kilometer asfalt en verharde baantjes doken we dan toch via een track de bossen in en kregen we een aantal veldwegen voor de wielen. Dan doken we een track in tussen berkenboompjes met dunne stammetjes. Die stammetjes stonden wel erg dicht op elkaar zodat het enige behendigheid vroeg om je fiets er tussen te loodsen zonder ze met je stuur te raken. Het tellertje toonde 4 km. Dirty Daddy en zijn collega Slijkfretter staken me op een veldweg voorbij. Even verder hielden ze in een bocht van die veldweg, op de rand van bos en weiden, weer halt. Dirty Daddy inspecteerde zijn achterderailleur. De veldweg maakte weer een bocht naar links en aan het einde ervan ging het weer naar rechts om als het ware op onze stappen terug te keren.
Volgden nog enkele veldwegen in een open landschap. Na 6 km kwam de splitsing tussen enerzijds de toer van 20 km en anderzijds de toeren van 30-40 km, duidelijk aangegeven door gele bordjes. Toen ik even halt hield op een plek waar de veldweg uitgaf op een grote baan midden de velden, staken de twee Slijkfretters me weer voorbij. Gelukkig! Ik begon namelijk al wroeging te krijgen omdat ik niet was gestopt om te informeren wat er scheelde, met de gedachte dat zij met twee waren en elkaar dus konden helpen. Ik ben toch geen technisch wonder, dus veel hulp kan ik gewoonlijk niet bieden. Het ging links de grote baan op en even achteromkijken leerde me dat we op de grens waren van Neerpelt en Sint-Huybrechts-Lille, waar ik nog nooit van gehoord had. Na een kort stukje langsheen deze baan ging het weer naar rechts de bossen in waarin we zeer mooie tracks te berijden kregen. Op 9 km passeerden we een kerkhof dat vol stond met uniforme kruisen. Arbeiders in oranje fluo-regenjassen waren er aan het werk. Ik vermoed dat het een kerkhof is met gesneuvelden uit de oorlog. In de omgeving van Lommel en Overpelt liggen een aantal dergelijke kerkhoven. Vanaf het kerkhof leidden een aantal veldwegen ons weer naar een volgende asfaltbaan. Daar werd ik staande gehouden door een vrouw op een mountainbike die me vroeg of ik de toer van Neerpelt aan het rijden was. Inderdaad! Ze was op zoek naar de start en had op haar stuur de nummertjes van het fietsknooppuntennetwerk gekleefd om er te geraken. Maar omdat ik niet van de streek ben kon ik haar niet meer melden dan dat de start aan de kerk in Herent was en dat ik intussen 12 km had afgelegd. Met die informatie had ze blijkbaar genoeg, wetende dat ze te laat zou komen voor de inschrijving. Ze had eigenlijk even goed de pijlen kunnen beginnen volgen, want dan zou ze nog mooie stukken van de toer gehad hebben! We dienden af te slaan aan een mooi nieuw huis in donkere baksteen in een straat die Riet heet.
Van 12 tot 13 km kregen we het wat harder te verduren door de tegenwind op een lange veldweg. Ik werd ingehaald door twee jonge gasten. Even later passeerden we een sportvliegveldje waar we door een bordje gewaarschuwd werden voor laagvliegende tuigen! Maar er was geen teken van leven omheen de afgesloten hangar. Eens het vliegveld voorbij, doken we weer op een breder pad de bossen in. De twee jongens volgden de bocht in de hoofdweg en ik er achter aan. Even verder stonden die gasten stil op een pad dat over het erf van een boerderij liep en waar de gekooide hond werk had om op ons te staan blaffen! Geen pijlen meer te zien. Links de toegang tot een weide, rechts de toegang tot het domein rond de boerderij. Het kan dus niet anders dan rechtdoor zijn! Aan het volgende T-kruispunt geen pijlen te bespeuren! Op onze stappen teruggekeerd om vast te stellen dat we aan het begin van het bos in de bocht een pijl gemist hadden en rechtdoor dienden te rijden! Er passeerden nog twee andere rijders.
De jongens namen vaart en lieten me al snel weer achter. Ik zag ze verderop naar links weer de bossen in duiken. In die bossen lag een mooie en amusante track met enkele bochtjes en zelfs een aantal kleine pukkels om over te wippen. Aan het einde van deze speeltuin toonde het tellertje 17 km. Van dan tot km 20 reden we doorheen de bossen die zich uitstrekken rondom het terrein van een zandwinning. We reden er over brede paden tussen ongerepte bossen met opvallend veel berkenbomen, gevolgd door een aantal leuke tracks met bultjes in een dennenbos, en dit tot aan de bevoorrading op 21 km van de start. Deze stop was gelegen op een rustplaats, afgeboord door een hekwerk van in elkaar gevlochten takken, naast een rustig baantje aan een metalen uitkijktoren. Er stonden soep, partjes appelsien, suikerwafels en sportdrank op het menu. Er stond nog een tiental bikers op deze plek, waaronder de twee jongens die me daarstraks hadden ingehaald. Na van alles eens geproefd te hebben weer op pad om 11.45 u.
Kort na de stop stond in de bossen de splitsing tussen enerzijds de 20-30 km en de toer van 40 km. Ik passeerde er een houten jachthut met naastgelegen wc! Daar was zelfs een verluchtingsrooster in voorzien. Joost mag weten met welk nut, want er stond niet eens een deur in het hokje! Je kon er je rug leegschudden in het zicht van alle passanten! Ik hoorde het trio dat nog aan de bevoorrading stond bij mn vertrek naderen. En zij zouden bij de laatste bikers zijn die ik te zien zou krijgen vandaag. Ze staken me voorbij eens we een smalle track gepasseerd waren, waarbij ik hun adem in mijn met een bivakmuts bedekte nek voelde. Verder volgden vele brede dreven doorheen de bossen waarin een aantal lussen waren uitgezet om kilometers af te malen.
Van 25 tot 26 km volgde een vrij slijkerige track met modderpartijen waar enige behendigheid vereist was om niet weg te schuiven. Het trio van daarnet stond aan het einde ervan aan de kant. Een van hen was namelijk onderuit gegaan op een stevige modderplek met onbetrouwbare wortel. Goed dat ge stopt, riep de gevallen biker me toe, want ik lag hier daarnet tegen de grond! De track ging over in een pad dat eindigde op een asfaltbaantje, waar het naar links ging en mijn aandacht getrokken werd door een grafsteen die op een tiental meters van de weg af tussen de bomen stond. Het was de herdenkingsplaats van een zekere Jan Schoenmakers die er gestorven was tijdens de uitoefening van zijn dienst. Welk werk de onfortuinlijke man dan wel deed stond er niet bij vermeld, net zo min als zijn leeftijd. Het trio van daarnet haalde me een tweede keer in en dook rechts een smal paadje in tussen een bos en een weide. Het tellertje toonde 27 km.
Op 30 km volgden we een stukje fietspad naast een grotere, doch rustige, baan waar in het begin een waar sluikstort in de bermen lag. Tot kledingsstukken toe, vermoedelijk van een passerende vuilniswagen gewaaid! Ik bemerk de laatste tijd trouwens meer en meer sluikstorten in de bossen! Tot zelfs een computer met klavier lag er ergens opzij gesmeten in het gras! Het kost anders maar even veel moeite om zoiets in te leveren in een containerpark. Verderop bemerkte ik afsluitingen rond een militair domein (uitlopers van Kleine Brogel?) op de grens van Neerpelt en Kaulille-Bocholt. Tot 32 km volgden eerder saaie wegen door troosteloze berkenbossen onder een grijze hemel, afgewisseld met een aantal veldwegen. Vermoeidheid begon zich te laten gevoelen. Een eenzame biker stak me voorbij.
Van 32 tot 37 km kregen we zeer leuke tracks voor de wielen met hier en daar bultjes en putten met het oog op toch enkele hoogtecentimeters! En gedurende al deze kilometers niets anders dan eindeloze bossen. Op het grondgebied van de gemeente Peer ging het dan een grote baan over en volgde een pad dat bulkte van de boomwortels. Twee lefgozers, ene met een rood vestje en een tweede in een blauw pak gehuld, staken me net voor dit wortelpad voorbij. Want die kerels vlogen met grote snelheid over de wortels. De gevolgen van hun lefgozerij lieten niet lang op zich wachten, want in een flauwe bocht lag de blauwe voor mijn wielen op de grond, uitgeschoven over de gladde wortels. Hij krabbelde snel weer recht. Op 37 km volgde nog een leuk paadje met een ferme bult om over te wippen.
Eens daar voorbij bereikten we weer de meer bewoonde wereld en voerden asfaltbaantjes, veldwegen en nog een koppel leuke tracks tussen lage bomen en tussen velden en weiden ons weer in de richting van de plaats van vertrek. In het zicht van de grote baan stak me nog een biker voorbij en vlak voor de aankomst nog iemand die een pak droeg van de 4UMbikers uit het Limburgse. Toen mijn tellertje 40 km toonde, stond er langs de kant een bordje dat de laatste 3 km van de toer aankondigde. Bij aankomst aan de auto had ik exact 44,00 km op mn fietscomputertje staan. Het was toen omstreeks 13.15 u. Veel leven was er niet meer te bespeuren rond de kantine van SV Herkol, de organisator van deze rit. Binnen stonden de stoelen alweer op de tafels. Een aantal mannen hield nog de wacht bij een tiental mountainbikes en nadat de 4UMbiker zijn fiets had schoongespoten, werd begonnen met de ontmanteling van de bikewash. Zelf heb ik er geen gebruik van gemaakt omdat ik er niet van houd mn fiets met een hogedrukreiniger te lijf te gaan! Nog een lekker warme douche genomen met twee andere laatkomers. De accommodatie van SV Herkol is in ieder geval een stuk netter en comfortabeler dan bij sommige andere lokale voetbalverenigingen!
Via Lommel en Postel rustig weer naar huis getuft. Onderweg een pak frieten en een saté achter de kiezen gestoken in frituur Paseo naast Carolus Reizen te Mol, niet ver van Sunparks Kempense Meren. Zon vriendelijk koppel dat die zaak daar uitbaat! Ik had het gevoel dat ze me nog herkenden van mijn vorige passage toen we in november nog in staat waren van ons frietjes buiten te nuttigen omdat het nog zon zacht weer was! Zij mogen mij de volgende week nog verwachten als het er van komt te gaan biken in Lommel-Stevensvennen (vrijdag 30-12-2011) en Luyksgestel (01-01-2012) als ze met Nieuwjaar open zijn tenminste! Via de Baileybrug naar Postel en daar nog gestopt om bij de bakker een uit de kluiten gewassen echt Postels brood te gaan kopen. En via de illegale oprit op de grens met Nederland langs de E34 weer rustig naar huis gereden en mn fietske nog kunnen proper maken voor het donker werd!
Pluspunten: het mooie parcours bracht veel afwisseling in de aard van de bereden paadjes en de doorkruiste omgeving. Het was opgedeeld in een dertigtal pechzones met vermelding van het noodnummer op bordjes. Veel bos en een grote dosis leuke singletracks. Ondanks de regen van de afgelopen maand december lag het parcours er zeer behoorlijk bij. De afpijling was verzorgd en duidelijk, de splitsingen waren goed aangegeven. Bewaakte fietsparking, bikewash en degelijke douches voorhanden. Een mooi tochtje tussen Kerstmis en Nieuwjaar. Spijtig van het sombere weer, maar gelukkig geen regen! Goed gedaan van de voetballers uit Neerpelt-Herent!
Toertocht (30-45 km) te Poppel van FC Poppel op 26-12-2011.
Vandaag toch niet voor dag en dauw opgestaan, alhoewel zeven uur toch vroeg is voor tweede kerstdag! Ik moest al mn spullen nog bij elkaar zoeken, want na enkele drukke werkweken, die dan nog doorkruist werden door de organisatie van de jaarlijkse nightride van mn eigen club en het vieren van kerstavond, had ik enkel de tijd gehad om er voor te zorgen dat alles gewassen was. En omdat onze nightride ook af te rekenen kreeg met slijktoestanden, zoals de meeste tochten nu, had ik heel wat kleren vuil gemaakt tijdens het uitzetten en weer opruimen van de pijlen. Pas tegen negen uur was ik onderweg met de auto. Het was amper licht! Het miezerige weer en de grijze lucht nodigden niet uit voor een rit met de fiets! Maar het was hoog tijd om eindelijk nog eens buiten te komen! Op de snelweg had je door het opspattende water de indruk dat het fel regende. Ik zag bikers van de toertocht vanuit Sint-Job-in-t-Goor een brug over de snelweg kruisen: enkele zwarte schimmen tegen een grijze hemel. Er waren dus nog moedigen onderweg op deze natte maandag! Eens op Nederlandse bodem, want via de snelweg rijd je een stukje over Nederland, zag het er droger uit. Even voor tienen was ik in Poppel en kon ik mn auto kwijt langsheen de hoofdweg, de Steenweg Baarle, achter de twee Nederlanders die zich stonden klaar te maken naast hun wagen. Even verderop was de kantine aan het voetbalveld van FC Poppel dat deze tocht organiseerde. Na een babbeltje aan de bevoorrading zou blijken dat de toer uitgezet wordt door een aantal mountainbikers, terwijl de rest van de organisatie en de opbrengst voor de voetbalclub is.
Ik zal één van de laatsten geweest zijn om me in te schrijven en te vertrekken om 10.20 u, vermits de inschrijvingen om 10.30 u sloten. Dus met goede moed op weg. Vertrek naast het voetbalveld, het inschrijvingsbewijs gedeponeerd in het emmertje van de man die daar in de miezerige regen stond en waarbij een vrouw, die de toer achter de rug had, me een goede rit toewenste! Na enkele betonbaantjes kregen we een brede zandweg voor de wielen geschoven. Daar moest ik al ferm trappen om vooruit te komen. Ik had het gevoel dat er iemand achter aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk kwam ik vooruit. En dat gevoelen zou een constante worden gedurende de hele tocht. Enkel tijdens het middelste gedeelte, zo tussen de 15 en de 30 km, ging het beter. De zandweg maakte plaats voor brede boswegen die we tot ongeveer de tiende kilometer konden berijden. De imposante kale loofbossen boden in dit grijze weer een desolate aanblik, er was geen leven te bespeuren. Mijn kont was nat van de opspattende modder. Omstreeks km 7 kwam er tussen de boswegen een intermezzo onder de vorm van een zeer mooie singletrack.
Dan ging het een smal bruggetje over en vervolgde de toer over paden die liepen langsheen de randen van de bossen, waarbij we rechts velden te zien kregen waarover een grijze miezerige motregen hing. Omstreeks 11 km en om 11.00 u bereikte ik een idyllisch oord aan de witte Kapel van Rovert en dook ik een singeltrack op in prachtige bossen, nadat ik ingehaald was door de eerste biker die ik vandaag op mijn route te zien kreeg, de twee Nederlanders die net voor me gestart waren niet meegeteld. De singletrack slingerde zich over een bruggetje het bos in. Even verder halt gehouden aan een midden de bossen gelegen wit huis om mijn pijnlijke rug en billen even rust te gunnen. En terwijl ik daar even halt hield stak nog een stel bikers me voorbij. We vervolgden onze weg door een mooi bos wat er bij zonnig weer prachtig bij moet liggen en reden langsheen een klein ven. Een beslijkte bosweg voerde ons naar de splitsing omstreeks km 13. Daar kreeg ik in de gaten dat ik gevolgd werd door nog een deelnemer, maar die koos voor de route van 30 km. Ondanks het feit dat het vandaag niet zo wilde vlotten, toch maar de langste toer op gegaan.
Dat was geen slechte keuze, want we doken een mooi en woest stuk bos in waarbij we een ven passeerden aan de rand van een open plek, een soort heide. Aan de paaltjes met plaatjes voor wandelingen kon ik zien dat we intussen de grens hadden overschreden en in Nederland reden. Volgde een nijdig stuk waar ik serieus moest stompen om vooruit te komen en waarbij het rechtdoor ging tot vlak voor datzelfde ven om daarna een paadje op te gaan naast dit ven en doorheen een bos waarvan een deel bomen gerooid was. Rond 16 km volgde dan een stuk doorheen een open landschap, vermoedelijk het heidegebied De Rovertse Heide, alhoewel de ondergrond er niet zanderig uit zag. Het was intussen 11.30 u. Verderop stak een jonge biker met een lange grijze baard me voorbij. Een opvallende figuur die ik nog al op andere toertochten heb gezien. Even verder doken we het landgoed Den Utrecht in. Die naam klonk me bekend in de oren. Ik heb hier ook gereden tijdens de toertocht op 1 november vanuit Weelde. Opzoekwerk achteraf leerde me dat dit landgoed in de buurt van Esbeek, Hilvarenbeek en Hoge en Lage Mierde ligt. We kregen brede bosdreven voor de wielen geworpen en reden onderweg voorbij waterpartijen. Van 20 tot 24 km kregen we zeer mooie tracks te berijden die er nu wel niet gemakkelijk bij lagen omwille van de modderige ondergrond. Ik kon er des te meer van genieten omdat het nu toch wat vlotter ging dan tijdens de eerste 15 kilometers van de tocht! Een biker in een broek van Fereyn stak me voorbij en dit was de zesde en laatste deelnemer die ik zou te zien krijgen vandaag. Ik vraag me af hoeveel er zijn komen rijden. Mijn inschrijvingsbewijsje droeg achteraan het nummer 554 als ik het me goed herinner. Maar niemand zegt dat men bij 1 is beginnen tellen! Omstreeks 26 km passeerden we weer aan de rand van de open heide waar zwarte runderen op een door draad omspannen terrein graasden.
Even verder was de bevoorrading alwaar ik om 12.30 u arriveerde en vermoedelijk weer als laatste. Tijdens een babbeltje met de drie mannen die daar stonden, twee partjes cake en een bekertje zoete drank naar binnen gewerkt. Er lagen ook nog enkele stukken banaan in een doos. Ik vertelde dat ik vaak als laatste onderweg ben en soms de bezembikers of de mannen die de pijlen weer opruimen in mijn wiel krijg. Maar mij werd verzekerd dat dit vandaag niet het geval ging zijn. Waarschijnlijk worden de pijlen pas daags nadien opgeruimd. Na de stop doken we donkere bossen in over een mooie track en over boswegen die ons tot aan een mooi gelegen huis in een straat voerden die luistert naar de naam Gorp in Nederland. Dat verklaart de familienamen Van Gorp en Vangorp, zoals ik er een tweetal ken. Op de terugweg in de wagen kwam ik ook een plaats tegen die Riel heet! En ik heb tijdens mijn lagere schooltijd bij ene Van Riel in de klas gezeten! Idem voor ene Van Bavel! Veel Vlamingen hebben dus Nederlands bloed in de aderen! Ter hoogte van het huis was weer een splitsing tussen de routes van 30 en van 45 km en op 30 km van de start.
We doken weer de bossen in en omstreeks 33 km voerde een zeer mooie track me vanaf Gorp Aan De Ley (Hilvarenbeek) naast een waterloopje, ik vermoed de Ley, doorheen de imposante bossen van het domein Gorp en Roovert. De track was niet zo eenvoudig te berijden omwille van de modder, de wortels en de putten. De omgeving was er prachtig! En zelfs met dit miezerige weer liepen er daar toch wandelaars rond. Via een bruggetje ging het de Ley weer over om langs de andere oever weer op onze stappen terug te keren via een track en verder een brede bosweg. Twee oudere dames, met beiden spierwit haar, wandelden me tegemoet en even later zou ik ze bij wijze van spreken nog eens in de rug aanvallen omdat ze me niet hadden horen naderen! Heel wat kilometers reden we nog door de bossen van Gorp en Roovert. De vermoeidheid begon zich te laten voelen. Ging het gedurende het middelste gedeelte van de toer beter, nu had ik weer het gevoel dat er iemand aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk raakte ik vooruit.
Een grenspaal midden de weiden toonde dat we weer het apenland naderden. Op een bordje naast een uit de kluiten gewassen klomp met idem dito voetafdruk stond een anekdote over een Nederlandse boer die er niet beter op gevonden had dan een grenspaal die midden op zijn grond stond uit te graven en te verplaatsen omdat hij vond dat hij voor het Belgische deel van zijn grond te veel tienden moest afdragen. Pas gedurende de laatste vier tot vijf kilometers kregen we weer verharde grond onder de wielen ter hoogte van een wijk met straatnamen van vogels, waarbij we in de Fazantlaan enkele prachtig gelegen uit de kluiten gewassen villas passeerden! De eekhoorntjes liepen er door de tuinen. Mijn beentjes waren blij dat mijn ogen het voetbalveld weer in het vizier kregen. Toch maar even van ver de hogedrukreiniger gericht naar mijn door modder getormenteerde rijtuig en overschoenen teneinde de grootste klodders modder en bosresten te verwijderen. Mn sporttas opgepikt en onder de douche gekropen. Huiveringwekkend koud water werd over mijn blote bast uitgestort, maar gelukkig kwam er na wat geduld toch lekker warm water uit de sproeiers! Twee glazen icetea achterover gekiept in de kantine. Daar waren niet veel bikers meer aanwezig, alhoewel je dat aan het aantal geproduceerde decibels te horen, niet zou gezegd hebben! Via Alphen (Chaam) met de auto weer naar de snelweg en naar huis toe om daar dan weer over te gaan tot de minder leuke orde van de dag: het proper maken van de bike en het wassen van een doorweekt pak en beslijkte rugzak!
Een mooie toer, bijna uitsluitend in de bossen en met de passage van een aantal zeer mooi gelegen plekken. Enkele minpunten zijn het gebruik van twee soorten pijlen (met de namen van de vermoedelijk twee sponsoren, twee fietsenzaken uit de streek), het ontbreken van een bewaakte fietsenstalling en het niet meegeven van een noodnummer. Bij aankomst heb ik wel gezien dat er twee noodnummers aangekondigd waren op een blad dat op het raam gekleefd was op de plaats waar de inschrijving had gestaan, maar wat ik niet had gezien bij het inschrijven. Prijsvraag van deze week: wie waren de twee sponsors die op de pijlen vermeld stonden?
Toertocht (20-32-45-55 km) van de Molenrijders te Wouw op
11-12-2011.
Eigenlijk is dit mijn koninginnenrit, de langste rit die ik elk jaar afleg, vertrekkend van thuis met de bike en goed voor zon 123 km. Maar het is deze keer bij een prinses gebleven, want ik ben met de auto naar Wouw gereden. Shame on me! Natuurlijk heeft men mij net vandaag zeker drie keren gevraagd of ik met de bike afgekomen was, een vraag die me anders nooit gesteld wordt! Alsof het op mn gezicht te lezen was dat ik vandaag eigenlijk het watje heb uitgehangen. Al een kleine twee weken last van een verkoudheid, gepaard gaande met een serieuze dip van alles hangt me de keel uit, zowel professioneel als privé! Het kerstreces zal welkom zijn! Maar dan zijn er weer overal toertochten, zodat de nodige rust weer niet zal kunnen genomen worden! Bovendien had ik aan onze clubvoorzitter beloofd kwistig flyers uit te strooien en met zon pak papier op de fiets rijden is verre van handig. En ik kon zo ook wat langer in mn warme bed blijven liggen! Achteraf had ik wel wat spijt van mn keuze, want ondanks alles was ik beter in vorm dan dat ik had verwacht en geraakte ik zelfs boven op de plekken waar ik tijdens de toer vanuit Halsteren van 20 november voet aan de grond had moeten zetten!
Een parkeerplekje gevonden in een rustig straatje vlak bij de start en bij het zien van het cafeetje waar de inschrijving was, kwamen de herinneringen van vorig jaar weer boven. Toen ben ik na de rit ter plekke nog naar de koers blijven kijken. Om 9.15 u vertrokken na met een berichtje mijn vertrekuur kond te hebben gedaan aan rubber-12 en de jacht voor open te hebben verklaard. Toen ik vertrok kwam hij net toe. Ik heb nog geroepen, maar hij had het niet gehoord. Met de gedachte dat hij me spoedig zou inhalen meteen verder gereden. Via enkele straten in Wouw en een aantal veldwegen reden we richting de rustige gemeente Heerle waar we omstreeks km 7 passeerden. Vanuit Wouw is een lange aanloop richting de bossen nodig, maar eens je ze bereikt hebt, kom je er niet meer uit. Tot 8,5 km reden we over een aantal zanderige tracks over de zwarte route van Bergen-op-Zoom en naast de spoorweg tot aan de spoorwegovergang. Daar stond opzij van het parcours de bevoorrading voor de kleine toer. Daar was het nog wat vroeg voor! Ik was er even het noorden kwijt, want er passeerden overal bikers, links en rechts van de stopplaats. De seingever wist me te zeggen dat we later op de toer hier nogmaals zouden voorbij rijden. Vandaar dat er bikers waren die langs deze kant van het spoor bleven, terwijl anderen de sporen kruisten. Ik vermoed toch dat er daar een aantal een stuk zullen gemist hebben door meteen de spoorweg te kruisen! We vervolgden de tracks die deel uitmaken van de plaatselijke zwarte route door de bossen langsheen de spoorweg, waar het op en af ging en je diende op te letten voor boomwortels. Het was druk op het paadje en ik reed er in het gezelschap van vele anderen die deze streek voor hun rit van vandaag hadden uitgekozen.
Weg van de spoorlijn volgde een stukje met enkele zware en zanderige klimmetjes en door de drukte ontstond er een kleine file en werd het treintje rijden. Dat had voor mij het positieve effect dat ik een tandje bij moest steken en de vaart er in moest houden, om over alle bultjes heen te geraken. Dat lukte vandaag vrij aardig. Op verschillende hogere heuvels stonden bikers te wachten om weer in te pikken nadat ze het vermoedelijk niet tot boven gehaald hadden. Ik hoefde vandaag dus zeker niet verlegen te zijn. Rond 10 km dienden zich enkele ferm uit de kluiten gewassen heuvels aan en ontstond oponthoud toen de treintjes tot stilstand kwamen nadat bikers in de klimmetjes in de problemen waren gekomen en de toppen niet haalden. Een ongeduldige biker wriemelde zich al rijdend tussen de wachtenden! Over het algemeen had ik nog net genoeg ruimte om mn aanloop te nemen en boven te geraken. Eén keer was het lopen omdat ik in de file geen snelheid meer kon maken alvorens de zanderige helling op te rijden. In deze bossen kregen we zeer leuke tracks voor de wielen geworpen. Drie weken geleden reed ik hier ook tijdens de toertocht vanuit Halsteren, maar nu ging het ondanks de drukte eigenlijk vlotter dan toen! Zelfs de zanderige heuvel met wortels waar ik toen forfait gaf, passeerde onder mn wielen zonder kennis te maken met mn schoenzolen!
Na 14 km kwamen we weer toe aan de spoorwegovergang en de bevoorrading voor de kleine toer. Toch maar even gestopt en een banaan en een drankje naar binnen gewerkt. Het was toen 10.15 u. Het was er druk, er liepen mannen en vrouwen rond in alle maten, soorten en grootten! Een clubje hield er halt om één van de mannen de kans te geven zijn band op te pompen, tegen een tempo alsof zijn leven er van afhing! Na de stop ging het de spoorweg over via een asfaltbaantje om even verderop naar links te worden geloodst door de seingevers. Ik herkende de plek van de toer vanuit Halsteren, en inderdaad even verder doken we een donker dennenbos in en reden we een stukje langsheen de diep uitgesneden Zoom. Dan ging het de brug over de snelweg over om de volgende speeltuin te bereiken. We reden er over paadjes doorheen de eindeloze bossen. Het was hier vlakker dan in het begin van de toer. Bos, bos en nog eens bos met een afwisseling van leuke paadjes tot aan de tweede stop op 21 km na de start om 10.45 u. Die stond opgesteld op het erf van een boerderij langsheen de Balsedreef in Bergen-op-Zoom waar de toer van Halsteren ook haar tenten opzet. Ook hier nog een grote drukte. Een banaan en een suikerwafel gegeten. Het witte sportdrankje dat er geserveerd werd had een lekkere, maar speciale smaak en er dreven een soort slierten in! Ik dacht eerst al dat ze bevroren waren, maar zo koud was het nu ook weer niet!
Na de stop was het voor mij linksaf voor de route van 45 en 55 km om vanaf de Balsedreef naar rechts een track door de bossen in te duiken. Tot aan de volgende splitsing heb ik vanaf dit punt in het zog gehangen van een vrouw op een cyclocrossfiets, waarvan ik me afvraag of het dezelfde vrouw was wiens gezelschap ik veertien dagen geleden genoot tijdens de toer vanuit het café Non Plus Ultra te Woensdrecht op 27 november. Ze droeg immers ook een truitje in groen en geel, net zoals toen. We reden door de schier eindeloze bossen. Want eens je vanuit Wouw de bossen goed en wel bereikt hebt, kom je er eigenlijk niet meer uit! Een groepje jonge bikers stak tegen een fel tempo voorbij. Met afgunst zag ik hun gestroomlijnde lijfjes in hun blitse pakken. Spijtig dat niemand mij vroeger voor het biken wist te motiveren! Ach ja, in die tijd had ik andere prioriteiten en ik was toen waarschijnlijk tevreden met wat ik had of deed. Af en toe voelde ik op smalle tracks de hete adem van snellere rijders in mn nek die hun kans afwachtten om op een bredere plaats voorbij te kunnen steken. De dame voor me liet zich hierdoor niet uit haar lood slaan, net zo min als door het geluid van mijn piepende schijfremmen! Omstreeks km 27 reden we voorbij de midden in de bossen gelegen feestzalen De Nieuwe Kloof. Om 11.30 u en na 33 km bereikte ik de splitsing tussen de 45 en de 55 km, aan het einde van een pad midden de bossen. Een half uur voor sluitingstijd, want ik had gelezen dat het splitsingsbord voor de grootste afstand op de middag zou worden weggenomen! De dame op de cyclocrossfiets koos voor de route van 45 km, waardoor onze wegen na 12 km scheidden.
Een duo in een grijs en rood-wit pak, dat ons daarnet nog had ingehaald en aan de splitsing even halt had gehouden, koos ook voor de lange toer. Verder zou ik tot aan de derde stop nog slechts drie bikers te zien krijgen. Eerst volgden een aantal zeer mooie paden op en af door prachtige bossen. Daarna een zwaar stuk over gehavende boswegen die zich volgens mij langzaam aan het herstellen zijn nadat ze door boswerken van vorig jaar of eerder nog stuk gereden werden. Daar was het stompen geblazen! Omstreeks 35 km reden we door woeste ongerepte bossen waar de bomen op heuvels stonden die vol dode naalden lagen. Dat zou wel eens een stuk van de Wouwse Plantage kunnen geweest zijn. Ik kreeg de indruk moeilijk vooruit te komen en de vermoeidheid begon me parten te spelen.
Net voor km 40 kregen we een aantal zware kilometers te verwerken! Deze brede boswegen moeten in de zomer begroeid geweest zijn met hoog gras dat thans bruin geworden en neergevallen was, zodat je de indruk had over een soort van veerkrachtige veengrond te rijden. Af en toe hobbelde je over de resten van graspollen. Het vroeg een ferme inspanning om hier te rijden. Brede paden voerden ons doorheen het bos tot aan de groene vaste route die daar even parallel loopt met een rustige asfaltbaan. Hier was de ondergrond rijvriendelijker, maar al snel weken we weer van dit baantje af om opnieuw de brede bospaden met dood gras onder de wielen te krijgen! De wegen zagen er allemaal eender uit, en ik kreeg het gevoel dat we in lussen door dit gebied werden geloodst om kilometers te maken. We passeerden soms dezelfde plekken op plaatsen die afgespannen waren met plastieken linten. Omdat de omgeving er overal gelijkaardig uitzag werden deze paden tegen de duur wel wat saai! Maar dit gevoelen kan ook een reactie geweest zijn op het feit dat de benen zwaar op de proef werden gesteld bij het doorkruisen van dit gebied. Om 12.10 u en na 41 km me even aan de kant gezet om op adem te komen en voor een stevige trek aan mn lurkzak waarvan ik de speen weer eens kapot heb gebeten, zodat hij ook als douche kan dienen!
Na 42 km bereikte ik de derde bevoorrading, op een plek die ook door sommige andere tochten wordt uitgekozen. Ik werd er aan mn pak, en aan het feit dat ik weer als één van de laatsten arriveerde, herkend door de bevoorradende dames. Want ik vermoed dat dit slechts de derde editie is van deze tocht en ik heb ze alle drie trouw gereden. De eerste keer stonden ze met hun tentje ergens aan een achteringang van de vlieghaven van Woensdrecht of van één of ander industrieterrein. Er kwamen nog vijf bikers toe, waarvan twee vrouwen. Daarna een aantal Molenrijders van de inrichtende club. En inderdaad, hij was erbij, de bezembiker die me vorig jaar gedurende de laatste zware kilometers tot aan de aankomst had vergezeld. Toen had ik ook de heenrit al in mn benen zitten! Hij vroeg me of het nieuwe stuk me bevallen was! Vorig jaar waren ze naar zijn zeggen de Moerkantsebaan overgestoken, nu waren ze langs deze kant ervan gebleven. Maar dat kan ik me niet meer herinneren. Dat zware stuk over die paden vol dood gras zat er vorig jaar inderdaad niet in. Ik vond het zwaar om zo over dat gras te moeten rijden! Bezembiker vertelde me dat het gras er tijdens hun ritten in de zomer inderdaad zeer hoog stond. En dat ze tijdens de voorbereiding van hun toer veel dood hout van de paden hadden weggeruimd. Spijtig genoeg kan ik me niet meer herinneren hoe het alternatief van vorige editie er uit heeft gezien. Intussen had ik weer een banaan achter de kiezen, evenals een krentenbol die me door de dames was aangeboden. Ook hier de witte sportdrank met de aparte smaak. Die was van de tweede stop naar hier overgebracht, omdat er blijkbaar heel wat voor de lange toer gekozen hadden. Volgens de vrouwen was het hier ook zeer druk geweest in de loop van de voormiddag.
De vijf anderen waren intussen weer vertrokken. Dus ook weer op pad om Bezembiker voor te blijven. We doken weer de bossen in. Eerst volgde een paadje naast een beek aan een bosrand om even verder door een put naar rechts toe het bos weer in te duiken. Daar kregen we een moeilijk en nat pad met bultjes en putten naast een beek en tussen bomen voorgeschoteld. Maar het ging behoorlijk. Ik vermoed dat ik hier bij eerdere edities meer op de sukkel was! We passeerden een beuk of eik met een dikke stam en grillige breed uitstekende dikke takken. Er was een gezin op wandel en één van de kinderen was in de boom gekropen op één van de dikke takken. Indien het naar beneden had gesprongen of gevallen, had ik het in mijn nek gekregen! Daarna reden we door een soort heide over een asfaltbaantje. Ik moet dan toch niet de laatste geweest zijn aan de bevoorrading, want ik werd ingehaald door een biker die me vroeg of ik was wie ik ben. Ja dus, degene die deze stukjes schrijft! Ik vroeg zijn naam, maar kon het antwoord niet goed verstaan. Ik vermoed dat het Steven was. Hij had blijkbaar haast, want stoof weg als een pijl uit een boog over het asfaltbaantje naast een draad. Net voor ik toekwam aan de finish kreeg ik hem nog te zien toen hij alweer naar huis reed.
Door seingevers werden we weer een baantje over geholpen en reden we door een geoogst maïsveld waar de weg aangegeven werd door plastieken linten. Overbodig voor mij, vermits ik het spoor van de voorgangers maar te volgen had. Een volgende kruising aan de mooie witte hoeve De Kievit was ook bemand. Daarna kregen we nog een zeer mooie track voor de wielen. Een vrouw wandelde er met haar loslopende hond. Haast ongemerkt kwamen we omstreeks km 48 in Zoomland terecht, de plek met mijn geliefkoosde bultjes. De pijltjes wezen rechtdoor naar het pad tussen de heuveltjes, maar toen mijn eurocent viel, ben ik op mijn stappen teruggekeerd om ze allemaal over te razen. Want als je de show wil stelen voor de aanwezige wandelaars, kan je het niet maken van niet tot boven te geraken! Altijd een leuk stukje hier! Spijtig dat het zo snel voorbij is! De snelweg weer over. Mijn gsm kondigde een berichtje aan. Ik moet de rubber dan toch gemist hebben, want hij meldde dat hij naar huis ging vertrekken. Ik vond het al raar dat hij me nog steeds niet had ingehaald! Zo veel later als ik kon hij niet vertrokken zijn!
Een bospad bracht me tot aan het houten bruggetje over De Zoom. Voor Halsteren was het daarna naar links, nu ging het naar rechts om over het slijkerige pad tussen de diep uitgesneden Zoom en het voormalige stort te rijden. Daar wandelden twee mannen. Een poortje door, een heuveltje over en dan weer de open velden in. Ter hoogte van een kapelletje zag ik in de verte achter me een biker naderen. Dat bleek Bezembiker weer te zijn! Hij kon de mannen aan de oversteken van hun taak ontlasten. Volgde nog een zwaar stukje over aanzuigende ondergrond langsheen de spoorweg om Wouw weer te bereiken. Bezembiker vroeg of ik lekker gefietst had! Ja, hoe kan het ook anders in deze bosrijke streek! Er zaten anders ook een aantal zware stukjes in de tocht. Jammer van het sombere weer, een beetje zon had de omgeving nog mooier gemaakt, maar we zijn gespaard gebleven van regen!
Een mooie tocht, overal duidelijk afgepijld, seingevers in fluojasjes aan alle oversteken, waarvoor dank, en bevoorradingen waar de bananen niet tot op de millimeter versneden worden, maar in hun geheel aangeboden worden. Fijn dat ik na een jaar de bezembiker nog eens op mijn pad ontmoet heb. Terug in het Donkenhof bleek den rubber helemaal nog niet vertrokken. Want hij had het gezelschap opgezocht van MTBiker from Berendrecht waarmee ik onderweg een paar woorden had gewisseld toen hij me voorbijstak! Mijn bonnetje ingeruild voor een kommetje soep, waarna ik aangesproken werd door een biker die mijn schrijfseltjes met meer dan gewone aandacht moet lezen, vermits hij goed wist wat ik de vorige keer neergepend had! Van Pcdoc kreeg ik prompt een bitterbal in de handen gestopt. Hij was weer in de weer om plaatjes te schieten voor op zijn site! Bij ons aan tafel stond ook een trio bikers die Wouw hadden opgezocht vanuit het verre Waregem, als ik één en ander goed begrepen heb. Afscheid genomen en via de lokale wegen weer huiswaarts gereden. Dat is toch een hele trip, zelfs met de auto! Buiten in de koude mn fietske weer proper gemaakt. Na de slopende afgelopen werkweken en het vorige weekend zonder bike te hebben moeten laten passeren wegens te veel werk, voel ik me weer een stuk beter na mn hartje vandaag te hebben kunnen ophalen bij de Molenrijders in Wouw!
Onze Nightride gaat door in de bossen van Zandvliet, Berendrecht, Putte en Stabroek.
We flirten met de grens, maar Ossendrecht is Nederlands grondgebied en is na valavond verboden terrein. :(
Je kan op de après Bike Party in Café De Papegaai jeneverkes kopen. Per aankoop van enkele jeverkes krijg je een tombolalotje waarmee je een fiets kan winnen. Deze wordt door zowel Café de Papegaai als Fietsspecialist Bikeaholic in Stabroek gesponsord.
Op onze facebookpagina kan je enkele filmpjes van vorig jaar zien.
5de Nightride De Papegaai te Stabroek op 17-12-2011
Mannen, houd uw lamp
paraat, als de Papegaai aan t biken gaat! Tussen Kerstmis en de Sint, word
je door hun licht verblind! Kom naar hier, je wordt verwacht, en rijd in
Stabroeks donkre nacht! Flikrend als een kersteboom, zo vlak bij dhaven
en toch zo schoon!
De Café De Papegaai Bike Team nodigt u uit op de 5de
Bike Nightride "De Papegaai":
zaterdag 17 december 2011 te
Stabroek vanuit Grand Café De Papegaai Dorpsstraat 32 Stabroek
(België) inschrijven van 19.00 u tot 20.30 u
Let op: sommige kalenders vermelden een andere
datum!!!
Uniek fietsevenement na zonsondergang in de mooie bossen
en velden rondom Stabroek, Zandvliet, Berendrecht, Kapellen en het Nederlandse
Ossendrecht en Putte! Niet te missen! 30 km pure mountainbike-fun, volledig
uitgepijld.
Gemakkelijk te vinden: ring om Antwerpen (E19), afrit
Bergen-op-Zoom aan de verkeerswisselaar Antwerpen-Noord, afrit Stabroek, rechts
afslaan en even verderop aan de rechterkant in de straat is het. Voor de
Nederlanders: A12 vanuit Bergen-op-Zoom richting Antwerpen, afrit Stabroek,
links afslaan richting Stabroek en een weinig verder aan de rechterkant van de
straat is het!
Bewaakte bikeparking. Overdekte bevoorrading met
bananen, koeken, soep en ... Warme douches en bikewash. Gratis glaasje
jenever bij aankomst. After-bike party in Café De Papegaai.
Vlak bij De
Papegaai is het aantal parkeerplaatsen beperkt. Je kan uw kans wagen op de
volgende plaatsen:
De parking achter warenhuis Van Ende en voor de
gloednieuwe Albert Heijn, Dorpsstraat 2 (dat is tussen de afrit van de A12 en De
Papegaai).
De parking van Aldi, Hoogeind 8, dat is in een zijstraatje
van Hoogeind dat ook zo heet, vanaf de A12 is dat voorbij De Papegaai.
De parking van Colruyt in de Abtsdreef 10, dat is de zijstraat vlak voor
en tegenover de Papegaai, vanaf de A12 gezien, en de verbindingsweg van Stabroek
naar Berendrecht en Zandvliet.
Naar de A12 toe is er ook wel plaats op
de hoofdstraat. De Papegaai ligt op de lange hoofdstraat van Stabroek die van de
A12 tot de Ertbrandstraat in Putte-Kapellen vier keren van naam verandert:
Laageind - Dorpsstraat - Hoogeind - Driehoek.
Andere plaatsen waar je
misschien kans hebt zijn de verbindingswegen naar Hoevenen, zijnde de Grote
Molenweg en de Kleine Molenweg, evenals de zijstraten in de wijk aan de
Abtsdreef.
De straatjes rond de kerk (achter De Papegaai) zijn voor een
deel autovrij of enkele richting en sommigen te smal om te parkeren.
Douches.
De douches zijn
op ongeveer 500 m van De Papegaai. Adres: Sporthal Zaal Moorland, Sportweg 1,
2940 Stabroek. Die straat is schuin tegenover De Papegaai. Als je met de bike
tot aan de douches wil rijden, een fietsslot in uw auto leggen, want aan de
sporthal is geen fietsbewaking voorzien.
De fietsparking zal in het
korte straatje naast De Papegaai staan.
22 kinderen uit een school in Lommel en een school in Heverlee, 2 buschauffeurs en 4 begeleiders sterven nadat een bus tegen een tunnelwand botst in Zwitserland...
Categorieën
tot de 6de Bike Nightride De Papegaai
Welkom
StrammerMax's newsflashke
Volgende toertochten
Mijn keuze:
(blauw maakt meeste kans)
zondag 03/03/2013:
Kalmthout Van Trier-Bosduin-classic (30-45 km)
zondag 10/03/2013:
Sint-Gillis-Dendermonde (35-55 km)
vrijdag 15/03/2013:
Hoogerheide (NL) nightride (19.00-21.00 u) (37 km)
zondag 17/03/2013:
Roosendaal (NL) City-mtb-tocht Kaaimannen (29-38 km)
zaterdag 23/03/2013:
Esbeek (NL) nightride (19.00-21.00 u) 10de Lichtjestocht (35 km)
zondag 31/03/2013:
Olen (15-30-50 km) of Olmen (26-32-45 km)
maandag 01/04/2013:
Zele (30-40-60 km)
zaterdag 06/04/2013:
Zulte (45-60 km)
zondag 07/04/2013:
Vessem (NL) (25-35-50 km) of Valkenswaard (NL) (25-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 12/04/2013:
Borchtlombeek-Roosdaal nightride (18.30-20.30 u) (25 km)
zaterdag 13/04/2013:
Rillaar nightride (15.00-21.00 u) (26-36-43-62 km)
zondag 14/04/2013:
Rillaar (27-42-57-78 km) of Poederlee (25-45-55 km) of Meise (32 km) of Waasmunster (35-45-55 km)
zaterdag 20/04/2013:
Gentbrugge (20-25-35-50 km)
zondag 21/04/2013:
Tangissart (Court-Saint-Etienne) (14-31-51-70 km) of Lasne (10-20-40 km) of Lot (35-55 km) of Haacht (30-40-50 km) of Dessel (25-40 km) of Nieuwkerken-Waas (32-54 km) of Sint-Truiden (28-45 km)
zondag 28/04/2013:
Opwijk (15-30-50-80-100 km) of Aarschot (15-25-35-40-65 km) of Borgloon (10-20-30-40 km)
dinsdag 30/04/2013:
Overmere nightride (18.00-20.30 u) (30-50 km)
woensdag 01/05/2013:
Deurne-Diest (26-36-48-65 km)
vrijdag 03/05/2013:
Sint-Niklaas nightride (17.00-21.00 u) (35-56 km)
zaterdag 04/05/2013:
Maria-Aalter (25-45-55 km)
zondag 05/05/2013:
Leernes (20-35-50 km) of Hulshout (28-48-68 km) of Tilburg (NL) (25-40-55 km)
zondag 09/05/2013:
Mont-Saint-Guibert (25-30-50-65 km) of Wechelderzande (15-27-43-53 km) of Londerzeel (18-32-42-52 km)
zaterdag 11/05/2013:
Stekene (18-35-50-55-60 km)
zondag 12/05/2013:
Overijse (25-35-50-60-65 km) of Herselt (20-30-40 km) of Vlimmeren (40-25 km)
zaterdag 18/05/2013:
Chassepierre (TT van Izel met GPS)
zondag 19/05/2013:
Robelmont (10-25-33-47-60 km)
maandag 20/05/2013:
Harinsart (22-37-42-53 km)
zondag 02/06/2013:
Mont-Saint-Guibert VTT des Hayeffes (15-21-23-36-57 km) of Langdorp (25-40 km) of Oostmalle (29-45 km) of Lommel (25-40 km)
zondag 09/06/2013:
Schaffen-Diest (26-30-41-60 km)
zondag 16/06/2013:
Chaumont-Gistoux (10-30-45 km) of Mol (25-40 km) of Buizingen (30-45-55 km) of Waanrode (24-34-44-64-84 km) of Zemst-Laar (29-37-51-63 km) of Zele (30-48 km)
vrijdag 21/06/2013:
Kalken nightride 17.00 - 21.00 u (30-40-50 km)
zondag 23/06/2013:
Baisy-Thy (12-25-35-45-60 km) of Grobbendonk (20-40-60 km) of Lummen (15-25-45-60 km) of Libin (25-50-100 km) of Kalken (25-40-60 km) of Zele (40-55 km)
zaterdag 29/06/2013:
Maria-Aalter (30-50 km)
zondag 30/06/2013:
Sint-Job-in-'t-Goor (15-25-45 km) of Halle (35-50-85 km) of Redu (20-32-45-55 km)
zondag 07/07/2013:
Oud-Heverlee Meerdael-classic (30-45-62-75-100 km) of Booischot (20-40-60 km) of Lommel-Kattenbos (12-20-30-40-60 km)
zaterdag 13/07/2013:
Pepingen (30-45 km)
zondag 14/07/2013:
Bekkevoort Hagelandse Pijl (20-42-55-70 km) of Hamont-Lo (22-38-45 km)
vrijdag 19/07/2013:
Herfelingen avond- en nightride Waanzinnig Weekend (30-50 km) start: 18.00-22.00 u
zaterdag 20/07/2013:
Zwalm (15-25-40-60 km)
zondag 21/07/2013:
Wijgmaal (25-45-65 km) of Mol (15-24-43-62 km) of Waasmunster (30-40-50 km)
zaterdag 27/07/2013:
Sint-Jan-in-Eremo (30-50-60 km)
zondag 28/07/2013:
Droeshout-Opwijk Boerenbike (30-40-50-60 km) Lichtaart (12-24-48-60 km) of Roosdaal (25-50 km)
vrijdag 02/08/2013:
Maarheeze (NL) Bij de Mijl vertrek: 13.30-16.00 u (24-48 km)
zaterdag 03/08/2013:
Oosterzele Rochustochten (25-35-50 km) of Wiekevorst (25-40 km)
zondag 04/08/2013:
Bekkevoort (15-25-40-50-65 km) of Lille (20-40-60-80 km) of Hamme (32-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 09/08/2013:
Vlezenbeek nightride: 18.00 - 22.00 u (35 km)
zaterdag 10/08/2013:
Knesselare (15-30-55-70 km) of Eeklo (25-40-55 km)
zondag 11/08/2013:
Vlezenbeek (35-50-80 km) of Diest (25-45 km) of Grobbendonk (30-45 km) of Bergen-Op-Zoom (NL) (25-45 km)
donderdag 15/08/2013:
Awenne (28-38-55-72 km) of Herk-De-Stad (25-35-45 km) of Haasrode (18-32-45-55-65 km)
vrijdag 16/08/2013:
Arville nightride: 18.30 - 22.00 u (15-25 km)
zaterdag 17/08/2013:
Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65-85 km)
zondag 18/08/2013:
Erneuville (15-25-35-45-60-75 km) of Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65 km) of Halle-Zoersel (15-25-45-60 km) of Beringen (25-45 km) of Lennik (25-45-55 km)
zaterdag 24/08/2013:
Herzele (15-30-50 km)
zondag 25/08/2013:
Opoeteren Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) of Kasterlee (18-25-40-70-100 km) of Anderlues Transsambrienne (20-35-50-65-85 km) of Tielt-Winge Hagelandse Heuvels (25-45-65-95 km) of Villers-La-Ville (15-25-40-60 km) Er is vandaag ook Houffalize Houffamarathon (50-70-100-120 km)
vrijdag 30/08/2013:
Stabroek (15-30-45 km) afgelast!!!
zaterdag 31/08/2013:
Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)
zondag 01/09/2013:
Diest Marathon van de Demervallei (23-40-62-84-103 km) of Olloy-Sur-Viroin (25-35-45-55-65-85-100 km) of Sint-Gillis-Waas Waasland Bike Marathon (30-60-90-120 km) of Gierle-Lille (25-45 km) of Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)