Halloween-avondrit (27-40 km) van MTBW8FF te Gierle op maandag 31 oktober 2016.

Naast de Halloweentochten van Zele en Bonheiden-Rijmenam, prijkte er dit jaar een derde dergelijke griezeltocht op de kalender, meer bepaald van MTBW8FF vanaf de Poeyelheide te Gierle. De lampen dus opgeladen, benieuwd naar wat het zou worden. Het was even zoeken naar deze afgelegen plek. Ik had me ook vergaloppeerd in het startuur. De inschrijvingen sloten om 19.30 u en niet om 21.00 u zoals ik meende en gebruikelijk is voor nachttochten. Ik was dus maar net op tijd, alhoewel er met en na mij nog mensen toekwamen om te vertrekken. Om 19.30 u was ik op pad voor een rit in het nachtelijke duister. Reeds van bij aanvang kregen we vrij veel off-road voor de wielen. Er was ook veel zorg besteed aan de versiering. Er hingen uit hout gezaagde vledermuizen in de bomen, zwart geschilderd en met witte rand en ogen. Dat over gans het parcours! Ook doken geregeld “schreeuw”-maskers op. In de bomen langs een bospad hingen veel witte spoken. Ergens riep een wit spook “boe” in het gezelschap van een tweede exemplaar dat met een gasbrander in de weer was! Maar ze waren iets te vriendelijk om angst in te boezemen.

Op 5 km kruiste ik de snelweg E34 en op 6 km passeerde ik de ingang tot het recreatiedomein Lilse Bergen. Daar toerden we over de singletracks in de bossen. Sommigen daarvan maken deel uit van de lokale vaste routes. Van 7 tot 8 km kregen we het mooie exemplaar dat door het bos rakelings de afrit Beerse en Lilse Bergen van de E34 passeert. Daar loopt ook een fietsrotonde onder. Op 9 km passeerden we een kerkhof vol zerken met bizarre opschriften. Eigenlijk had ik moeten kunnen stoppen, want ze waren de moeite om eens gelezen te worden! “Rest in pieces” is me bijgebleven. Op dit kerkhof langsheen een singletrack was het wel even schrikken toen daar onverwacht een louche figuur van achter een zerk tevoorschijn sprong! In deze omgeving kreeg ik kort het gezelschap van twee andere bikers. Ik zou ze later aan de stop nog te zien krijgen. Aan een zandpad kwam een splitsing tussen de ritten van 27 km en van 40 km op 11,50 km van het vertrek. 20.25 u. Vermoedend dat de pijlen vandaag niet meer zouden opgehaald worden gekozen voor de lange rit. Het weer was goed, het was alles behalve koud.

Na de splitsing ging de rit even over een baan om ter hoogte van Epelaar in Beerse weer resoluut het bos in te rijden. Bospaden en veldwegen werden ons deel met de steeds terugkerende vledermuizen, rechthoekige blokjes met starende ogen en schreeuwmaskers. In één van de bredere onverharde dreven in de bossen van de Lilse Bergen, waar chalets en buitenhuizen staan, hadden een aantal bewoners voor licht en versiering gezorgd en zaten ze met tafel en stoelen buiten voor de inrit van hun eigendom. Op 16,50 km bereikte ik de bevoorrading die opgesteld stond voor een ronde hut met schouw. Niet de bij toertochtenrijders bekende hut aan de kleine vijver in de Visbeekvallei, maar deze nabij de manege Lille Stables. Enkele heksen zorgden er voor de bevoorrading. Gek was wel dat een dame met doodshoofd gebruik maakte van een smartphone. Of hoe ook zombies de moderne technologie gebruiken. Het doodshoofd was trouwens een mooi staaltje van bodypainting. Knap gedaan, alhoewel het gezichtje er achter ook best mocht gezien worden, had ik zo de indruk. Er stonden nog de twee mannen die me eerder hadden ingehaald en die kenden duidelijk de opperheks. De heks vroeg me wat ik van de rit vond. Knap gedaan en mooi versierd. De heks wist me te vertellen dat de club een viertal schrijnwerkers in hun midden had die de vledermuizen en de maskers gemaakt hadden en dat één van de leden verzot was op de Halloweentoestanden in de pretparken en daar ideetjes had opgedaan. Blijft de vraag of de mensen het zullen volhouden. In Zele bijvoorbeeld verminderde het aantal versieringen jaar na jaar om de simpele reden dat er blijkbaar elke keer ook redelijk wat gestolen werd. Het moet ook veel werk gevraagd hebben om alles langsheen het parcours op te stellen. Aan de bevoorrading was bovendien zeer veel keuze uit fruit en lekkers, te veel om overal van te proeven.

Na de stop passeerden we de manege Lille Stables en kregen we een portie nachtelijke singletracks voor de wielen. Op 18 km kwam er aan het einde van een singletrack een splitsing tussen de beide afstanden. Tot hiertoe had ik slechts een achttal bikers me weten inhalen. Een volgende reeks singletracks en paden in de Lilse Bergen passeerde de revue. We reden voorbij de Achtzalighedenboom, of wat nog rest van de den met oorspronkelijk acht stammen, maar in de omgekeerde richting van de meeste toertochten die er passeren. 26,50 km om 21.30 u. Even later reden we over de mooie bekende singletrack aan Lille Golf. Hij maakt deel uit van de rode vaste route, maar we reden er deze keer in de andere richting over, wat een heel ander beeld geeft! Het lag er deze keer ook vol bebloede lijken in witte jassen! Joost mag weten welke killer hier zijn gangen gegaan had! Het was leuk hier eens bij nacht en in de andere richting te kunnen rijden! Bij het verlaten van de plek kreeg ik nog even het gezelschap van twee andere bikers. Na enkele bospaadjes kwam er een derde splitsing tussen de 27 km en de 40 km op bijna 29 km van het vertrek. 21.40 u.

Op 30 km kruiste ik opnieuw de E34 waaruit ik kon besluiten dat het zo stilaan opnieuw richting Gierle uit ging. Een knap met licht, spoken en monsters versierd bospaadje leidde tot Karredongen We volgden een asfaltbaantje dat vlak naast de snelweg ligt en reden over het terrein van een Bed and Breakfast waar het te volgen parcours uitgezet was met bokalen waarin theelichtjes brandden. Op 32,50 km reden we er over een assenweg naar het bos toe. Ook hier vledermuizen en mist die danste in het licht van mijn lampen. Na een eindje door het bos trof ik een groep heksen in een kring omheen een vuurkorf. Het waren vriendelijke heksen die me moed inspraken voor de laatste nog af te leggen kilometers. 34 km. Off-road paadjes voerden langsheen mistige velden en stroken bos tot ik na 38,50 km weer toekwam aan de start. Langsheen het pad naar de aankomst lagen drie pompoenen met uitgesneden opschriften: “W8FF dankt u”, “Tot volgend jaar”, en “als jullie nog durven”!

Knappe versieringen, duidelijke en goed zichtbare reflecterende afpijling en mooi parcours door de bossen. Prima georganiseerd, ook al was het de eerste keer dat deze rit plaats vond! Leuke après, aangekondigd als nagriezel, waar je wat kon drinken, een hamburger eten en waar de hele omgeving versierd was met griezeltoestanden. Beslist een aanrader als deze volgend jaar opnieuw georganiseerd wordt. Evenzo een geduchte concurrent voor Zele en Bonheiden.

Hieronder staat ook een filmpje van Guido Verheyen.

StrammerMax

01-11-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax