Foto
Inhoud blog
  • Griezeltocht te Gierle op 31-10-2016
  • Toertocht te Essen op 30-10-2016
  • Toertocht te Ulicoten op 09-10-2016
  • Toertocht te Turnhout op 08-10-2016
  • Toertocht te Lille op 04-09-2016

    Parrot reading

    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto



    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Foto

    Archief per maand
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2007
    Laatste commentaren
  • https://meoktwi.com (https://meoktwi.com)
        op Toertocht te Wijnegem op zondag 17-11-2013
  • Christian Louboutin Outlet (Catalina)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • Adidas Outlet (Rodolfo)
        op Lichtjestocht te Esbeek op 28-03-2015
  • Cheap NBA Basketball Jerseys (Walker)
        op Nightride te Bonheiden op 27-10-2012
  • Adidas Yeezy (Tim)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • BikeAholic Abtsdreef 13 Stabroek
  • BikeAholic
  • BikeAholic's testday 13-08-2011
  • Foto
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
  • De Papegaai Bike Team
  • Grand Café De Papegaai
  • Putte Toerklassieker 2010
  • Papegaaiensmoelenboek
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Download Papegaaienroute Berendrecht O2-bikers nr. 167
  • Fietsroutes Stabroek
  • Foto's
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Ik zen van Stabroek
    by Stijndewint (2011)
     


    Halve Neuro & De Zollogie
    Pakt de fiets!
    Nightride De Papegaai
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Verslag Nightride 17-12-2010 op Mtb-you
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.be)
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.nl)
  • Nightride 2011 (artikel VTT en Toertochten)
  • Onze nightride wordt gesponsord
    door Friesland-Campina!
    Foto
    Foto
    GPS
  • GPS-tracks van Papegaaien
  • Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!

    Foto

    De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland.  Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!

    Foto

    Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied.  Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!

    Foto
    Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
    Foto

    De Huzarenberg in het Moretusbos!  Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos!  Met mooie diamontage!

    Foto

    Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal.  Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.

    Foto

    Ambachtshuis Woensdrecht.  Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt.  Mooie foto's inclusief!

    Foto

    De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde.  Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.

    Foto

    De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek.  Klik om meer te lezen!

    Foto

    Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven.  Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!

    Foto

    Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen.  Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).

    Foto

    Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen!  Vakantiecentrum voor kinderen met astma.  Organiseert jaarlijks een toertocht in december.

    Foto

    Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek!  Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!

    Biken in de Brabantse Wal
  • Ossendrecht to the max (118 km)
  • Bergen-op-Zoom to the max (120 km)
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Papegaaien steunen Duchenne Heroes en Held Willen Worden
  • Kevin for Duchenne 2009
  • Kevin for Duchenne 2010
  • Kevin for Duchenne 2011
  • Sponsor Kevin hier!
  • Duchenne Heroes (B)
  • Duchenne Heroes (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Aankomst te Nijmegen van Duchenne Heroes 2009 by MVEMedia
     

    Aankomst Duchenne Heroes 2011 te Nijmegen by DuchenneNL
    Papegaaien steunen het Kinderkankerfonds
  • Papegaaien rijden voor Juliette
  • In 2010 brachten onze acties 2000 euro op!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Als vooruitkijken eens niet lukt, en achteruitkijken soms pijn doet, kijk dan maar eens gerust opzij, daar waar we allemaal naast je staan!

    Papegaaien rijden de 24 uren van Westerlo
  • 24 uren van Westerlo
  • MTB Westel
  • 24 uren Westerlo 2010
  • 24 uren Westerlo 2011
  • 24 uren Westerlo 2012
  • Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Vanlommel Cycling Lille
  • De Slijkfretters Westerlo
  • De Jachthoorn Lichtaart
  • De Dust Devils Schoten
  • V'lox Kapellen
  • Wijnegem Bicycle Club
  • WTC De Stoempers Brecht
  • De Heggestoempers Poederlee
  • KAWS Turnhout
  • Hoogstraatse Wielertoeristen
    Foto

    De Sint-Catharinakerk te Hoogstraten torent hoog boven het vlakke landschap uit!

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Kasteel Nottebohm

    Kasteel Nottebohm in betere tijden.  Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen.  Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!

    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Free-bikers Dessel
  • De Campina Dessel
  • WT Millegem Mol
  • Offroadbikers Mol
  • Rauwtrappers Mol-Rauw
  • De Wezeldrivers Mol-Wezel
  • WTC Vossenberg Herentals
  • MTB Forza Turnhout
  • XC Bikers Geel
  • Wodanbikers Mechelen
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Greenbikers Bornem
  • MTB Mastentop Kasterlee
  • WTC Den Hoek Zandvliet
  • Het Vliegend Wiel Lille
  • Het Slijpend Wiel Lille
  • De Zonebikers Rijkevorsel
  • WTC De Doortrappers Halle-Zoersel
  • De Powerbikers Dessel
  • WTC Victoria Meer
  • Tielense Wielertoeristen
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • MTB Goe Bezig Arendonk
  • De Powerbikers Heist-op-den-Berg
  • Troontrappers Grobbendonk
  • De Bosduiners Wuustwezel
  • De Toogtrappers Willebroek
  • Boxx Cycling Team Kalmthout
  • 3D CAD-works Hoogstraten
  • Cyber12 MTB Team Olen
  • De Megabikers Reet
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Straf in Bergaf Opwijk
  • MTB Overijse Bierkarboys
  • United Bikers Diest
  • Bike Fun Team Deurne-Diest
  • De Bierbikers (Heverlee & Boutersem)
  • MTB Team Langdorp
  • Downhillbikers Oud-Heverlee
  • MBC De Zoenk Kessel-Lo
  • De Dworpse Bikers
  • Sasbikers Humbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

     

    Straf in Bergaf 2010 - Jaaroverzicht from Davy Bogaerts on Vimeo.

    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Rillaarse Bikers
  • Muggenbergse Stoempers Bekkevoort
  • MTBC@Bekkevoort (De Megabikers)
  • Shortmtbikers Kortenberg
  • Pandoerken Strijland-Gooik
  • WTC De Biekes Wakkerzeel
  • The Forest Bikers Langdorp
  • Heidezonen Bierbeek
  • Tieltse Wielervrienden Tielt-Winge
  • Hoebelbike Vlezenbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • MTBH8 Haacht
  • Pandoerken Cycling Team Strijland-Gooik
  • 4funbikers Londerzeel
  • Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Modderfokkers Kalken
  • De Zwette Maanen Aalst
  • Xtreme Bikers Belsele
  • De Herders
  • MTB Team Heiende Lokeren (tot 2010)
  • MTB Team Heiende Lokeren
  • De veldploeters Lokeren
  • Mud Devils Sint-Amands
  • Just Ridin' Waasmunster
  • Unitas Steenhuize
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Mountain Challengers Aalst - Ninove - Geraardsbergen
  • MTB Kokejane
  • Ghostbikers Sleidinge
  • MTB Aspelare Ninove
  • MTB Gavere
  • 2ManyBikers Wetteren
  • Waasland Mountainbiketeam
  • Waasland mountainbikeschool
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • De Dabbers Neerpelt
  • De Peltercrossers Overpelt
  • De Bokkerijders Overpelt
  • De Eijsbikers Overpelt
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (blog)
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (site)
  • De Zandbikers Kerkhoven
  • De Wringers Opoeteren
  • Dirty Bikers Dilsen
  • Loksbergse Bikers
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • Zelem Cycling
  • MTB Palmzondag Herk-de-Stad
  • Berkentrappers Herk-de-Stad
  • WTC Ham
  • Alertbikers Lummen
  • Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • De Grysperre Gits
  • Wacky Racers Knokke-Heist
  • De Copains Middelkerke-Leffinge
  • WTC Zarrenhof Zarren
  • De Gaverbikers Deerlijk
  • De Brigandsbikers Ingelmunster
  • De Raketmannen Wervik
  • Choufkes Middelkerke
  • De Brugse Bikers
  • Kortrijkse Mountainbikers
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • Frontbikers Ieper
  • Erika's Baaikers Klerken
  • WTC Vichte
  • De Dunekeuntjes De Panne
  • Zewieties Waregem
  • De Steenbakkers Moen
  • Langenavondbikers Gistel
  • De Tegenterters Aarsele-Tielt
  • Castori MTB-Team Brugge
  • Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Waals-Brabant)
  • Bikers de l'Alleu Braine l'Alleud (Eigenbrakel)
  • Foto
    Websites van andere clubs (Namen)
  • Catsbikers Olloy-sur-Viroin (Viroinval)
  • Woody Wood Bikers Florennes
  • Mazy's Fun Bikers
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Luik)
  • VTT Housse Blegny
  • Foto
    Websites van andere clubs (Henegouwen)
  • VTT Despatures Bléharies
  • Crazy Bikers Anderlues
  • Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • De Mellowbikers (Bergen-op-Zoom)
  • De Kaaimannen Roosendaal
  • Rosevalleybikers Roosendaal
  • PCDOC Roosendaal Stander Info
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (1)
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (2)
  • Sirocco Woensdrecht
  • TC De Markies Bergen-op-Zoom
  • De Boezemvrienden Hoogerheide
  • De Modderfokkers (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • Adventure Team Brach (Maasbracht)
  • Mountainbike Club Bergen
  • ATB-bikers Eindhoven - Tilburg - DenBosch
  • Dijk- en Duinbikers Enkhuizen
  • RTC De Pédaleurs Bergen-op-Zoom
  • WTC De Contente Eersel
  • Haaibikers Ulicoten
  • De Kleppers Dongen
  • WTV Alphen
  • ATB 26 inch Bladel
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • WDD-team Capelle aan de IJssel
  • Meej Tevreje Bakkes Roosendaal
  • ATB Vessem
  • Team X-treme Burgh-Haamstede Zeeland (NL)
  • Golden Boys (NL)
  • Sites en blogs van andere bikers
  • Tinman (Weert NL)
  • Ivo Maes Tips & Tricks (B)
  • MTBLily (B)
  • Ronald Van Schaik (NL)
  • Maurice Garin (NL)
  • MTB Peter Diesel GT (NL)
  • Moving Marathon Team
  • Peter Willeboordse (NL)
  • I-mac (B)
  • Fietsmakkers (B)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Housebiking (Goes NL)
  • Rock 'n Dust Ronald Vogely (Heerlen NL)
  • Big Bad Wolf
  • Ronny's fietsroutes GPS
  • Fons Moors
  • Stoempen - Pieter Beernaert (Roeselare)
  • Dion Gilissen Eijsden (NL)
  • Donavan Leyn (Menen)
  • Jan Claes (Oelegem)
  • Patrick Goos (Lendelede)
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • MacRed (Mountain Challengers)
  • Hardie (Mountaintop.be)
  • Endorfin
  • Guy Wuilmus (foto's)
  • Michel Caps (racefiets)
  • Toer de Frans
  • Trade-n-cycle
  • Louis Baseler (Huijbergen NL)
  • Ronald van Schaik (Kapelle NL)
  • VTT & Toertochten
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Jac Van Rijsbergen (NL)
  • Harry Rasing Zumpelvelder (NL)
  • Gert P Switch87 (Tongeren)
  • Ixxel (Opwijk)
  • Adri
  • NosTech MTB-Team
  • Vaste routes
  • MTB in België (BLOSO)
  • MTB in België
  • MTB in Nederland
  • MTB in Frankrijk
  • MTB in Duitsland (Sauerland)
  • Fietsroutes in Vlaanderen
  • Grote Routepaden
  • Slovenië
  • Kroatië en Slovenië
  • Dolomiti di Brenta Bike Italia
    Foto
    Vaste routes en zelf routes uitstippelen
  • Ride My MTB
  • MTBroutes
  • Adamello Bike
  • Route You
  • Profil Stevens
  • Foto
    Foto
    Kleding en accessoires
  • Bioracer (B)
  • Bobshop (D)
  • DealExtreme (Hong-Kong)
  • Feryn (B)
  • Futurumshop (B)
  • Futurumshop (NL)
  • Valutawear (NL)
  • NoDrugs (B)
  • Hopmans Fietsgigant (NL)
  • Bike-components (D)
    Kleding en accessoires
  • Radsportbekleidiung
  • Trikotexpress
  • Wielrennershop
  • Ali Express
  • Assos
  • Ribblecycles
  • BBB-parts
  • SMS Santini Italia
  • Redvil
  • CBike
    Kleding en accessoires
  • Cycling outfit
  • Carvalho
  • Bicyclinghub
  • Bikemania
  • Parker International
  • Itek
  • Futurumshop
  • Chainreactioncycles
  • Vlaanderen vlagt
  • Bike-O-Mania
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Antwerpen

    Pirate parrot flying sky

    Antwerpen

    Video's nightride 2010
  •  

    Nightride De Papegaai 2010 deel 1
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 2
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 3
    by Jinba Ittai

    Geschiedenis

    Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).

    Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.

    Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.

    De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.

    Foto
    Foto
    Foto
    Music Maestro!
  •  

    Bart Herman
     

    Matthias Reim
     

    Stef Bos
     


    Little talks (Of Monsters and Men)



    Clouds by Zach Sobiech



    Susan Boyle (Britains got talent 2009)


    Only Teardrops - Emmelie De Forest 2013


    Only love survives - Ryan Dolan 2013
    StrammerMax's Papegaaienblog
    De Papegaai Bike Team
    17-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Loyers op 15-08-2016

    Toertocht (10-28-40-52 km) van Comité des Fêtes de la Miaou te Loyers (Namur) op maandag 15-08-2016.

    We hadden het lange weekend van maandag 15 augustus aangegrepen voor een verblijf in een vakantiehuisje te Bouillon. Op zaterdag reden we de toertocht van Bouillon, op zondag de groene vaste route en op de terugweg huiswaarts op maandag de toertocht te Loyers, een deelgemeente van Namen. Wie af en toe eens over de E411 richting Luxemburg rijdt kent ongetwijfeld deze plek ter hoogte van het viaduct van Beez over de Maas. Ondanks het feit dat Jari een eind voorop was kwam ik eerst aan in de straat Comognes de Loyers. Die GPS-apps op de smartphone zijn blijkbaar niet altijd even betrouwbaar! Ik nam een vrije plaats in achter een auto met fietsendrager. Wat een geluk, want eens de hoek om stond de hele straat vol geparkeerde wagens! Ik had geen beter plek kunnen vinden! De start sloot om 11.00 u en ik arriveerde er tien minuten eerder. Het was even zoeken naar de kantine van de voetbal omdat de hele omgeving ingenomen was door de kermis en feesttenten. Grappig hoe een Vlaming zich in het Frans uit de slag probeerde te trekken toen ik naar “la place des inscriptions” vroeg en ik dan reageerde met “ah, op de kermis”! De toertocht is blijkbaar één van de onderdelen van een lokaal feestweekeinde. Ons beiden ingeschreven en gewacht op de komst van Jari. Er waren zelfs niet genoeg formuliertjes, ik kreeg de achterzijde van reeds ingevulde briefjes! Om 11.15 u van start, onwetend van wat deze streek te bieden heeft.

    We verlieten de woonwijk via enkele straten en servitudes en bereikten al snel landelijk gebied. Door de velden ging het lichtjes op en vooral veel af. Op een smalle track tussen een prikkeldraad en de bosrand kwamen we in het zog te hangen van een andere late starter die nog trager reed dan wij gewend zijn! We reden onder anderen door het dorpje Mozet. Daar troffen we op 5 km een eerste splitsing waar de rit van 10 km zich losmaakte van de 28-40-52 km. Net op het ogenblik dat we ons afvroegen of we hier gespaard zouden blijven van zwaar klimmen sloegen we linksaf een steile asfaltstraat in waar nog enkele huizen stonden. Het laatste oude huis leek me verlaten. Je moet ook zin hebben om daar elke keer naar toe te kruipen! De straat liep dood op een goed van wortels voorzien spoor op de rand tussen een bos en een veld waar het lastig klimmen was en voor mij en de man die we hadden ingehaald te voet. De ritten van de vorige dagen zaten nog in mijn benen. De beloning na de klim bestond uit de doortocht van een bos. Twee snelle bikers haalden ons in. Afscheid genomen van Jari, we zouden elk aan eigen tempo verder rijden. Eens weer uit het bos konden we genieten van mooie vergezichten over de Condroz.

    Op 8,50 km konden we ons hartje ophalen tijdens een zeer leuke afdaling die aanving in een bos en verder liep door de velden. Ik kwam toe op een grote baan ergens tussen de dorpjes Meizeret en Thon (Andenne). Via veldpaden doorkruisten we het grondgebied van Thon. We reden dwars over een boerenerf om de achterliggende velden te bereiken. Daar reden we door een open landschap met glooiende velden. Het was er knap. Op 12 km passeerden we een veldkapelletje. 12.10 u. Er volgde een klim in een mooi met wortels bezaaid hol spoor en een avontuurlijk weidepaadje naast een strook bos. Daar was het oppassen voor diepe voren en prikkeldraad! Eens boven zag ik een biker wandelen over het paadje tussen de weide en het bos. Ik vroeg hem of hij problemen had met zijn fiets. Neen. “Fatigué?” “Oui, ça c’est le problème!” Tijdens de afdaling doorheen gras konden we genieten van een knap uitzicht om op 14,50 km toe te komen in een dorpje, ik vermoed Haut-Bois (Gesves). Daar ging het lekker naar benden over asfalt.

    In het dorp troffen we de eerste bevoorrading op een parkeerplaats op 15 km van het vertrek. Er vertrokken twee bikers en even later kwam de man toe die ik daarnet had aangesproken. Allicht een beginner. Hij vroeg of het nog ver was! “Als je de 52 km volgt nog wel”, zei één van de mannen die voor de bevoorrading zorgden. Er lagen partjes bananen, appelsienen en wafels, alles wel gemillimeterd! Achteraf kreeg ik te horen dat wij de laatsten waren die hier passeerden en omdat die andere man voor de rit van 28 km koos was ik ook al snel de laatste op het parcours. Vlak na de stop kwam in het dorp immers de splitsing tussen de ritten van 52 km en van 28-40 km. Gekozen voor de 40 km. Het ging het dorp weer uit en een straat in die overging in een veldweg. Ik klom door een open veld en zag in de verte al eens een auto passeren. Er stond daar ook een grote bol op een paal. Eens op de weg gekomen ging het linksaf en reed ik voorbij dit natuurkunstwerk. Het stelde een appel voor die met wilgentakken was gevlochten. “La pomme d’amour de la nature” van Yiu Wah Leung uit Frankrijk. Het staat net zoals andere dergelijke kunstwerken langsheen een wandelparcours van de Meifeesten van Gesves. Ik kwam inderdaad nog andere dergelijke zaken tegen. 'La fête de mai' is een kunstproject waarbij kunst en natuur worden bij elkaar gebracht en waarbij ook de lokale bevolking en kleinschalig toerisme worden betrokken. Ieder jaar worden een aantal (soms monumentale) projecten van Belgische en internationale kunstenaars geselecteerd en uitgevoerd op het grondgebied van de gemeenten Assesse en Gesves. In de maand mei worden daar allerlei feestelijke en recreatieve activiteiten aan gekoppeld.

    Vanaf de gevlochten appel kregen we een mooi stukje over asfalt en een knappe door hoge struiken omzoomde veldweg tot aan de Drèves des Arches pal op de grens tussen Haut-Bois en Faulx-les-Tombes (Gesves). Op 18 km doken we daar het Bois de Gesves in. We reden dan geruime tijd en afstand over een bospad dat er op meerdere plaatsen fel gehavend bij lag na vroegere boswerken. Er waren diepe sporen en putten gemaakt door bostuigen. Die stonden vol water. Eens die zone voorbij troffen we een breed bospad met een ondergrond van aangestampte keien. Het bos was daar als het ware verdeeld in percelen en op één daarvan waren mensen in de weer met kapwerken en boomstammen. Op 20 km kwam ik uit op een betonbaantje in Gesves. 13.15 u. Het ging rechtsaf en direct weer rechtsaf in de richting van waaruit we kwamen in een gelijkaardige bosweg met een ondergrond van keien doorheen een privaat bos. Het ging hier lekker naar beneden over een ongehavend parcours. Vanaf de brede bosweg reden we een singletrack op waar het veel technischer werd omwille van de vele soms uit de kluiten gewassen wortels en stronken. Proficiat voor wie hier zonder stoppen en vallen heeft kunnen rijden!

    Eens het bos uit reden we het private erf op dat naast enkele uit de kluiten gewassen netjes onderhouden gebouwen van allicht een voormalige hoeve gelegen is, de Ferme de la Sart-Mère. Achter het gebouw lagen open glooiende velden en hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving met in de diepte tussen de bomen de torens van het kasteel van Faulx-les-Tombes. De mensen in die huizen wonen in een paradijs op aarde met zo’n uitzicht over de streek! 22,75 km om 13.30 u. In de tuin van het huis was een houtje trapje gemaakt waarmee je de prikkeldraad om de naastliggende weide kon dwarsen! Dan ging het recht door de weide naar beneden. Links stond weer zo’n natuurkunstwerk van de Meifeesten, een soort helix die in kronkels naar de hemel reikte. Het werk oogstte enkel belangstelling van de koeien die er rond samentroepten. Hier passeren we langs het meest opvallende kunstwerk van de tientallen die er tussen 2001 en 2014 zijn geplaatst in de gemeenten Assesse, Gesves en Ohey. De Koreaanse artiest Byoung-Tak Moon had een droom om een drakenstaart uit de grond te laten komen op 9 plaatsen in de wereld. Hier in Faulx-les-Tombes kwam er daarvan één terecht, midden in een weide waar koeien op grazen. Het effect is zondermeer verrassend en de drakenstaart is inmiddels hét symbool geworden van het Fête de Mai-kunstproject. In 2009 ging de 7 meter hoge drakenstaart echter tegen de vlakte tijdens een storm. Sinds eind maart 2011 priemt hij weer in de hemel.

    Aan de andere kant van de wei was een poortje en omdat het moeilijk was om er met mijn fiets door te geraken heb ik die eerst over de prikkeldraad gehesen. Daarbij kreeg ik een stroomstoot van de schrikdraad die er blijkbaar ook gespannen was. Dat deed geen deugd! Het grasspoor bracht me van tussen de huizen in het dorp Faulx-les-Tombes. Het ging het dorp door over servitudes, straten, sporen en kerkwegels en het was er knap rijden. 25 km om 13.40 u. Na het verlaten van het centrum van de gemeente reed ik voorbij huizen en mooie gerestaureerde oude hoeven. Ik deelde de straat met een vrouw te paard, een wandelaar en een motorrijder. Na de zachte klim in de straat ging het linksaf steiler een grasspoor in op de rand tussen bos en velden. De omgeving was er zeer knap. Even verder dook ik het bos in voor een mooie singletrack die langs de rand ervan liep.

    Doorheen dat redelijk woeste bos bereikte ik de splitsing tussen de ritten van 40 km en van 52 km op 28 km van het vertrek. 14.00 u. Omwille van het late uur gekozen voor de toer van 40 km. Het was eerst klimmen geblazen in een veldpad om dan lekker te kunnen afdalen over een spoor met keien en afgevallen dode takken in een woeste holle weg. Er passeert daar in de omgeving ook een blauwe vaste route. Ter hoogte van een villa diende ik een straat te kruisen en volgde er een megaleuke lange afdaling over een steenpad. We dienden door een beek te rijden, dat kan een zijriviertje van De Samson geweest zijn, en kruisten de Rue de Jausse (N941). We reden de velden in voor een klim met een mooi uitzicht over de streek. 30,85 km om 14.20 u. We reden door de bewoonde kern van Wierde. Daar kregen we een zware klim voor de wielen geschoven over een grasspoor. In de omgeving stonden een aantal nieuwe villa’s op de hellingen. Het ging een hol pad in voor een nog steilere klim. Omwille van de losliggende stenen en takken en de laaghangende struiken heb ik daar noodgedwongen gewandeld. Ik vraag me af of er daar iemand al rijdend helemaal tot boven zou geraken!

    Eens boven bereikte ik een straat en een brede veldweg met steenslag die me tot aan een weide voerde waar drie paarden stonden. Heel in de verte zag ik auto’s over een viaduct rijden. Dat zal allicht het viaduct van Beez over de Maas geweest zijn. Er liggen hier op de E411 immers nog een aantal dergelijke bouwwerken. De paarden hadden er in ieder geval een indrukwekkend uitzicht. Op 32,50 km sloeg ik er rechtsaf in de richting van een bos. 14.30 u. In dat bos was het klimmen in een hol spoor dat kwistig bezaaid lag met stenen. Eens boven dienden we een baan te kruisen nabij een oprit van de snelweg, allicht de oprit van Wierde. Aan de overkant bereikten we een assenweg die vlak naast de snelweg liep. Daar was het lekker afdalen! 35 km.

    We weken van de snelweg af en er volgde een klim naar en in een privaat bos. Tot 36 km konden we er genieten van een zeer mooi stukje parcours. Een veldweg voerde me naar de tweede bevoorrading langsheen een baan op 37 km van het vertrek. Deze plaats was ik met de auto gepasseerd bij het rijden naar de start. Toen tekende het tentje zich boven tegen een blauwe hemel af. Bevoorrading was veel gezegd, want deze stop had tot doel om de deelnemende bikers een soort cocktail aan te bieden, ik gok op gin-orange, als afsluiting van de rit. De man die me de beker aanbood was degene die me aan de eerste stop had aangesproken in het gezelschap van de man die de 28 km reed. Wij waren daar de laatsten die passeerden en hij hoopte van ons weer te zien aan de tweede stop. Even met de vriendelijke man staan praten. Hij was opgezet met de komst van Vlamingen naar hun toertocht. De vermeende problemen tussen de mensen die in dit land verschillende talen spreken was naar zijn zeggen enkel politiek. Ik deel zijn mening. Ik ben nog nooit onheus behandeld op een toertocht in Wallonië. Als de mensen horen dat je Nederlands praat, dan doen ze zelfs vaak de moeite om u in het Nederlands te woord te staan. Zelfs tot diep in Wallonië zijn de mededelingen op toertochten vaak aangegeven in beide talen. De man van wie we het vakantiehuisje huurden kon perfect een uitleg in het Nederlands doen. Enkel aan zijn zinsconstructies kon je horen dat hij Franstalig was. Ik heb zelfs de indruk dat de Walen beter Nederlands kennen dan de huidige Vlamingen Frans! Ze zouden ook hun eigen ruiten inslaan, want wie keert er nu weer naar een plek of activiteit waar men je het gevoel geeft niet welkom te zijn! De man wilde mijn mening horen over hoe het parcours me bevallen was. Super, zeer mooi! Hij verklaarde me ook de naam die ik op hun t-shirts al had opgemerkt: la Miaou! Niet het geluid of de naam van een kat, maar wel een soort samentrekking van “au milieu d’aôut”, het midden van augustus of zegge halfoogst! Omdat de feestelijkheden, de jogging en de toertocht steeds omstreeks 15 augustus plaatsvinden! In plaats van het laatste lusje te rijden zoals uitgezet kon ik ook de veldweg rechtdoor volgen om dan opnieuw het parcours te vervoegen en met 40,50 km om 15.15 u toe te komen in Loyers. De hogedrukreiniger aan de bikewash was nog beschikbaar en ik kon meteen ook het vuil vanuit Bouillon afspuiten. Ik heb zelfs tegen mijn gewoonte in mijn fiets thuis niet meer onder handen genomen en zo laten staan tot aan de volgende rit.

    De toertocht vanuit Loyers is zeer de moeite waard om eens te gaan rijden. We hadden natuurlijk bijzonder mooi weer en dan ziet de natuur er eens zo knap uit. Zeer mooie toertocht op het grondgebied van Loyers (Namur), Gesves (Mozet, Haut-Bois en Faulx-les-Tombes) en Wierde (Namen). Knappe streek in de Condroz met stroken bos, open gebieden met mooie vergezichten en enkele woeste holle wegen. Je kan de streek enigszins vergelijken met het Pajottenland. Afwisselend parcours met stevige klimmetjes, leuke afdalingen en vlakkere stroken. De beklimmingen zijn voor regelmatig rijdende bikers goed te doen. Afpijling met op de grond gespoten pijlen en pijlen aan palen of bomen. Ondanks het feit dat we vlakbij de grootstad Namen zijn is de streek er zeer landelijk met grote oude boerenhoven, nog in goede staat van onderhoud of gerenoveerd. Het is leuk dat de toertocht ook door enkele rustige dorpjes passeert zodat men een idee krijgt over het leven in deze streek. Vriendelijke en gemotiveerde organisatie. Mij werd onafhankelijk van elkaar drie keren gevraagd wat ik van het parcours vond! Dat kan enkel maar betekenen dat de mensen daar de moeite willen doen om de bikers een genietbare rit aan te bieden. Waarvoor dank!

    StrammerMax

    17-08-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Bouillon op 13-08-2016

    Toertocht (25-48-60-70 km) van Bouillon Cyclo te Bouillon op zaterdag 13-08-2016.

    Op vrijdag waren we afgereisd richting Bouillon, goed voor 236 km autorijden, en hadden Jari, Evy en ik onze intrek genomen in het vakantiehuisje Le Ti ‘Bou de Refuge te Briahan-Curfoz-Sensenruth, een piepklein gehuchtje van Bouillon. Je kan langs daar rijden om de bekende Tombeau du Géant vanuit Botassart te zien liggen. Het betreft een rotsachtige heuvel waarrond de Semois stroomt. Eén van de mooiste panorama’s van het land. Het huisje was deel van een gebouw waarin ook de eigenaar woonde, zes katten, twee doodbrave honden en een ezel. Op zaterdag namen we deel aan de toertocht La Croisade van Bouillon Cyclo, vertrekkend vanuit het langs een grote invalsweg gelegen Internat de Morsehan. Ondanks het feit dat we slechts 6 km verwijderd waren van de plek van vertrek, toch maar met de auto naar ginder vermits we anders bij het weer naar huis rijden zouden geconfronteerd worden met een zeer steile helling. Er loopt een korte vaste route door Curfoz en als we ons opzoekwerk kunnen vertrouwen zou je daar als gemiddelde snelheid aan 5 km/h komen! Dat zagen we na een toertocht niet zitten!

    We kregen een parkeerplek toegewezen in een weide vlak voor het Internat de Morsehan waar kon ingeschreven worden. Om 09.30 u waren we op pad. We vertrokken via de grote baan en dienden even verderop een kort steil spoor naar het bos toe in te slaan. Daar was het al even te voet, net zoals onze voorgangers. Het bospaadje dat we bereikten maakte deel uit van een vaste groene en een vaste rode route die er in tegengestelde richting passeerden. Daags nadien zouden we er nogmaals passeren omdat we toevallig net daar halt hielden voor een plaspauze na een zware klim kort na de start! We reden een eindje over een singletrack in een bos om dan toe te komen in het centrum van het stadje Bouillon. Vanuit Bouillon ging het over een met stenen, rotsblokjes en wortels bezaaid paadje vlak naast de Semois. Ik heb er stukken van gewandeld, net zoals de man die samen met ons was vertrokken, want het was me daar veel te riskant. Ik kan me geen gebroken ledematen permitteren en een nat pak zag ik evenmin zitten!

    We lieten aldus Bouillon achter ons om opnieuw de bossen op te zoeken. Van 3,50 km tot 5,75 km kregen we een lange en vrij zware klim voor de wielen. Het was voor mij doenbaar omdat het een breed pad betrof en ik onderweg een keer of twee gestopt ben om even op adem te komen. De omgeving was er wel bijzonder knap. Jari wist me te zeggen dat we op die enkele kilometers maar liefst 150 hoogtemeters hadden overbrugd. Eens boven reden we door de bebouwde kom van het dorpje Corbion om direct weer de bossen in te duiken. Vanuit de hoogte zagen we rechts van ons een ander dorpje in het dal liggen. Knap! De plek waar we stonden was een relatief hoogste punt, de Chaire à Prêcher (327 m), de Preekstoel! Op 9 km volgde een riskante afdaling over rotsen, stenen en wortels. Op het meest tricky deel even te voet gewandeld. De afdaling ging over in een volgende leuke afdaling over een breed pad tot aan een camping die zich op de andere oever van de Semois bevond. We reden er over het grondgebied van Vresse-sur-Semois.

    Even verder ging het opnieuw de bossen in en kregen we een volgende stevige afdaling over een met wortels bezaaid pad. Het laatste deel veiligheidshalve te voet. Ik was niet de enige die het laatste steile stuk te riskant vond, want er volgde nog een duo mannen waarvan een te voet naar beneden kwam. We zouden hen later nog te zien krijgen en zo goed als samen met hen weer arriveren. We kwamen beneden toe aan de bevoorrading onder de bomen aan de oever van de Semois. Er waren daar ook mannen in de weer met het sjouwen van kano’s van een verhuurbedrijf. Twee mannen zorgden voor de bevoorrading. Ze kwam op 11,50 km van het vertrek en wij waren daar om 11.30 u. Veel viel er niet te eten en alles was gemillimeterd, tot de bananen toe. Na de stop reden we een eindje over een grotere baan in Vresse-sur-Semois om op 14,50 km bos te bereiken. Daar was het eerst gedurende een kilometer zwaar klimmen! Uitgeput bereikten we boven een splitsing tussen de ritten van 48 km en van 60 km op 15 km van de start.

    Gekozen voor de rit van 48 km. Van 17 km tot 21 km volgden enkele zware beklimmingen elkaar op. Het voordeel was dat ze telkens aanleiding gaven tot een zeer mooie en leuke afdaling, vaak over woest terrein. Het bleef gelukkig voor mij doenbaar, vooral de afdalingen dan wel te verstaan! Op 21 km liep het te volgen pad zelfs dwars door een riviertje. Rond 23 km begon het zware parcours door te wegen en omdat we al een hele tijd onderweg waren, hebben we besloten om op de GPS terug naar de start te rijden. Enerzijds was dat een spijtige beslissing omdat we uiteindelijk omzeggens samen gearriveerd zijn met de twee mannen die we aan de bevoorrading hadden gezien, zodat de verstreken tijd hetzelfde was gebleken. Anderzijds hoefden we van onze keuze geen spijt te hebben omdat het gebied dat we met de GPS doorkruisten in schoonheid, avontuurlijkheid en zwaarte zeker niet moest onderdoen voor hetgeen we tijdens de toertocht gezien hadden. Er kwamen evenzeer nog een aantal stevige beklimmingen in en gelukkig ook leuke afdalingen. Vooral de afdaling naar Bouillon toe was memorabel! We kwamen namelijk naar het einde toe uit aan de voet van een grote uitkijktoren op de Côte d’Anchin (365 m). Van daar daalden we naar Bouillon af over een smal wandelspoor dat zich met vele haarspeldbochtjes over de flank van een heuvel naar beneden slingerde. We werden als het ware aan de voet van de Pont de France in Bouiloon gekatapulteerd! Van daar ging het dan het stadje uit om weer toe te komen aan het Internat de Morsehan. Wij hadden vier uren gereden over een afstand van een schamele 36 km. Maar de rit was de moeite waard geweest. Knappe omgeving, veel bos en een kleinschalige goede organisatie. Met zeer mooi en warm weer er bovenop! In ons verblijf een douche genomen en op de grote baan naar Bouillon inkopen gedaan voor een barbecue als avondmaal! De twee honden lagen netjes onder en naast de tafel buiten en kwamen niet schooien. Tot ze aan het einde van onze maaltijd door hadden dat ze wat gingen krijgen om te eten! Toen waren ze niet meer te houden!

    Op zondag 14-08-2016 hebben we de groene vaste route van Bouillon gereden. Het is wat zoeken naar het vertrek. Beneden op de kleine parking aan de Pont de France. Het parcours duikt achter de parking het bos in. Tot zelfs daar stonden auto’s geparkeerd. Er was namelijk een buurtfeest in Bouillon met kraampjes en alles er op en er aan! Kort na de start, na de eerste klim, steek je de grote invalsweg naar Bouillon over via een fietsersbrug. Na de oversteek dien je gewoon rechtdoor te rijden, dwars over het maïsveld dat door een lage prikkeldraad is afgespannen. Laat je dus niet afschrikken zoals de mountainbiker die we op zijn stappen zagen terugkeren! Gewoon over de draad stappen! De rest van het parcours is redelijk duidelijk afgepijld. We dienden een aantal ferme klimmetjes te trotseren, maar er zijn ook een aantal stukken die relatief vlak zijn. Het parcours is goed te rijden voor een regelmatig mountainbiker. Voor de gelegenheidsbiker zoals Evy was het op de duur wel zwaar. Het aantal riskante paadjes is beperkt en je kan er altijd te voet gaan als je geen risico wil nemen. Je komt ook een aantal zeer leuke singletracks door de bossen tegen, waarvan eentje een vrij lange redelijk zware klim betreft. De laatste kilometers zijn eerder saai want ze verlopen over een met grote keien bezaaid breed pad door de bossen en het is jammer dat een deel van het parcours hier loopt door een zone waar de bomen recent gerooid zijn. Eens terug in het ongerepte bos heb je enkele kilometers leuke afdaling weer naar Bouillon toe. Lekker leuk over een breed bospad. Tijdens de rit zijn we een tijdje aan de Semois blijven zitten om pootje te baden. Wij klokten 31 km af bij mooi en warm weer. Na aankomst zijn we in een restaurantje gaan eten in een straat waar het buurtfeest Fête du Quartier des Remparts naar zijn einde liep. Om daarna goed moe naar het vakantiehuisje in Briahan terug te keren.

    StrammerMax

    16-08-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Vlezenbeek op 07-08-2016

    Hoebelbike (25-35-45-65-75 km) te Vlezenbeek op zondag 07-08-2016.

    De avondrit van Hoebelbike in Vlezenbaak staat al vele jaren op mijn jaarlijkse kalender van niet te missen toertochten, maar dit jaar kon ik me toch moeilijk opladen om op vrijdagavond nog zo ver naar ginder te rijden en de files in Antwerpen en Brussel te trotseren. Temeer ook daar ik pas de avondritten van Herfelingen en Itterbeek gereden had die dezelfde regio aandoen. Bovendien was er op zondag weinig alternatief binnen een aanvaardbare afstand van thuis zodat het beter was van de dagrit op zondag te rijden. De grootste afstanden beginnen voor mij wat zwaar te worden en de kleinere afstanden gaan meestal over hetzelfde parcours als de nachtrit en dan rijd je twee keren hetzelfde tijdens hetzelfde weekend en dat is minder interessant zoals ik twee jaar geleden ervoer. Daags voordien lag ik onvoorzien pas laat in mijn bed zodat ik ’s morgens traag op dreef kwam en ik ondanks mijn vroege opstaan toch maar even voor 10.00 u op de binnenkoer van de Baljuwhoeve aan de inschrijving vertrok. Geopteerd voor de rit van 45 km waarvan vermeld stond dat ze effectief 47 km bedroeg.

    We verlieten deze keer de Baljuwhoeve niet door de hobbelige weide ernaast, maar reden door de Nederstraat om dan rechtstreeks de Klein-Nederstraat in te rijden, niet meer dan een assenweg door de velden. Het vertrek stond al direct garant voor een lange, stevige klim. Eens boven, waar vroeger meestal reeds de eerste splitsing kwam, gingen alle ritten rechtdoor over enkele smalle grassporen. Links een vergezicht op de stad Brussel, rechts zagen we de grote zendmast van Sint-Pieters-Leeuw boven het landschap uittorenen. Vanuit de velden kruisten we de iets drukkere Vlezenbeeklaan naar de Pereboomstraat toe, niet meer dan een met gras begroeide veldweg. Een grasspoor leidde ons dan naar het bos van het Revalidatieziekenhuis Inkendaal in Vlezenbeek. Van 4 km tot 5 km konden we rijden over de leuke, soms tussen het struikgewas verborgen, natte paadjes van dit parkbos om daarna de parking te kruisen.

    We dienden dan opnieuw te klimmen vanuit het dal van de Laarbeekvallei met in de verte de stad Brussel aan onze linkerkant. De klim verliep eerst over asfalt, overgaand in een assenweg om uit te komen op de Groenenberg, een kasteelpark. Daar was de splitsing tussen de 25 km en de 35-45-65-75 km op 7 km van het vertrek. 10.30 u. Een jong koppel in wiens zog ik een tijd gereden had, ging rechtoor voor de 25 km, voor ons was het linksaf. We reden daar op de grens tussen Gaasbeek en Vlezenbeek. Daar voerde de rit ons dwars door de loodsen en de overdekte personeelsparking van de schrijnwerkerij Van Overstraeten. Achter de schrijnwerkerij was een te nemen hindernis opgeworpen en een parcours over een grasvlakte uitgezet om dan toe te komen in een achter gelegen straat. 8 km.

    Van 9 km tot 14,50 km voerde de rit ons over diverse paden zoals servitudes, smalle tracks en sporen doorheen gras om uiteindelijk weer toe te komen in een woonwijk aan Hazeveld. Daar lagen nog steeds zandzakken voor het huis op de hoek van de straat. Dag op dag twee maanden geleden werd Sint-Pieters-Leeuw getroffen door zware regenval en de bijhorende overstromingen. Ook de ritten uit Herfelingen en Itterbeek passeerden hier. Voor de derde keer op korte tijd reed ik hier voorbij. Er volgde nog een aaneenschakeling van leuke paadjes van divers kaliber. Ze waren soms tricky omwille van de mogelijke onder het hoge gras verborgen diepere sporen! Tot 15 km konden we zo genieten van een knap stuk parcours.

    Ter hoogte van Oudenaken troffen we een hindernissenparcours op onze weg. Eerst werden we via een geïmproviseerde op- en afrit door de laadbak van een vrachtwagen gestuurd. Daarna over een stel smalle planken over een met zeildoek en een grote bak in elkaar geknutselde vijver! Eens daar voorbij kwamen we op 15,50 km toe aan de kerk van Oudenaken. Ik kon al raden hoe het nu verder zou gaan, vermits het de derde keer was dat ik hier op vier weken tijd passeerde. Deze keer reden we in de andere richting. Het ging de singletrack naast het kerkhof op en over enkele betonnen bruggetjes om dan te moeten klimmen in het spoor tussen weideafsluitingen! Wandelen vond ik daar veiliger vermits er op dat stuk diepe groeven in het pad zitten die door de regen van juni dan nog eens extra geërodeerd zijn! Ik wenste niet met mijn hebben en houden in de prikkeldraad te belanden! We kwamen toe aan het kerkje van Sint-Laureins-Berchem, een tweede piepklein gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Aan het huis in aanbouw linksaf een assenweg naar een asfaltbaantje toe. Schuin rechts oversteken om de singletrack te bereiken die er op de rand tussen bos en velden lichtjes naar beneden en naar boven voert. Aan het einde ervan doemde boven op een heuvel rechts het Kasteel van Gaasbeek op. We reden dan in een halve cirkel over een asfaltbaantje om een volgende pad langs de bosrand in te rijden. Ook hier doorspekt met wortels. En vanuit deze richting was het er stevig klimmen. We verlieten het kasteelpark, reden even over een asfaltbaantje en sloegen dan een betonspoor in dat overging in asfalt en grind in de richting van de Brouwerij Lindemans te Vlezenbeek. 19 km.

    Een stevige klim diende zich aan in de veldweg Groenstraat. Ik reed er in het zog van een jongen die op weg was met een gezelschap van vaders en zonen. Eens over de top volgde een afdaling in de Scheerweidestraat, eveneens een veldpad met steentjes en gras. In hetzelfde gezelschap van daarnet ging het naar een stevige klim over asfalt om tenslotte een vlak grasspoor in te rijden. 22 km. Ik bereikte de Lenniksebaan en trof daar op 23 km een parcours tussen bakken bier over het terrein van de brouwerij Lindemans. De nieuwbouw is er intussen afgewerkt. Bij eerdere edities was hier de bevoorrading en werd er een kruising tussen bier en schuimwijn geschonken! Lekker! Deze keer helaas niet. Het kan niet altijd feest zijn! Een klim in een veldweg met keitjes leidde naar een straat waar we de onverharde Enkelenberg op reden. Van onder de bomen klommen we naar het open veld. Ik kreeg even het gezelschap van een man waarvan ik eerst vermoedde dat hij tot de groep vaders en zonen behoorde. Hij zei dat het een knap parcours was en dat kon ik alleen maar beamen. Hij droeg publiciteit voor Lindemans Faro op zijn fietspak. Na aankomst zag ik dat deze pakken te koop werden aangeboden, maar mijn maat was er niet bij!

    Op 26 km bereikten we de bevoorrading op het terrein van de Boomkwekerij en Plantencentrum Inter Arbo langs dezelfde Lenniksebaan in Vlezenbeek. Alvorens zich daar te goed te doen aan het vele lekkers kon je nog kiezen uit “gemakkelijk” enerzijds of een kunstmatig aangelegd parcours met allerlei putten, bulten en wasbordjes anderzijds. Zulke toestanden zijn aan mij niet meer besteed! Laverend tussen de plantvakken bereikten we de grote serre. Fruit, koeken, cake, water en sportdrank stonden er op het menu. Keuze genoeg! Ik arriveerde er om 12.00 u. Aan de stop was er meteen een splitsing tussen de 25-35-45 km en de 65-75 km die hier aan hun extra lus begonnen. De langste ritten passeerden hier twee keren. Het was me eerst even onduidelijk in welke richting het vervolg van de rit ging. We dienden over een bruggetje met rotsen te rijden dat overkapt was en waarvan water naar beneden stroomde. We doken het bos in achter het tuincentrum maar ik prees me gelukkig dat men het voor mij lastige bochtige parcours met opeenvolgende klimmetjes en afdalingen deze keer voor het grootste deel achterwege had gelaten. We reden hoofdzakelijk over het bestaande pad, ook al was het daar voor mij ook even te voet omwille van de steile klim. Nadien volgde de immer natte singletrack tussen dicht struikgewas om uit te komen in de Herdebeekstraat op de grens tussen Vlezenbeek en Itterbeek (Dilbeek). We reden hier ook tijdens de avondrit vanuit Itterbeek.

    Op 27 km reden we op dit kruispunt van enkele straten de Gaasbeekstraat in. We staken een grote baan over en doken opnieuw de velden in. Even verder reden we over een brug met glazen wanden die midden in de velden stond ten behoeve van landbouwverkeer en fietsers, de spoorweg over. 29 km. De toertocht van Itterbeek passeerde hier ook. Op 30 km ging het snel over een afdaling in een veldweg tot aan de kantine van FC Koeievijver. Vanaf hier op en af over asfalt, afgewisseld met smalle sporen en servitudes in de omgeving van de Koeievijverstraat en de Vlazendaalstraat in Sint-Anna-Pede (Itterbeek-Dilbeek) nabij de grens met Anderlecht. In deze mooie omgeving ging het over een ondergrond van kasseitjes en gras. Aan het einde van de Vlazendaalstraat kregen we een zicht op de Basiliek van Koekelberg in de verte. We keerden op onze stappen terug over een hoek van 180° een onverhard pad in. 31,50 km om 12.30 u.

    We reden voorbij de hondenschool van Anderlecht en lekker naar beneden over de keitjes van de Verlossingsstraat. Tijdens de toer van Itterbeek is het hier klimmen in de andere richting! Beneden passeerden we het restaurant De Notelaar en reden de Neerpedestraat in. Er werd dan geklommen in een graspad om een tweede brug met glazen wand over de spoorweg te bereiken. Ik meende een man met een kinderwagen te zien, maar dat bleek een golfkarretje te zijn! In de diepte lagen langs weerszijden van het pad inderdaad smetteloos onderhouden grastapijten van de golfclub van Anderlecht. Rond 34 km reden we op een nat pad over braakliggende gronden en grasvelden op de grens tussen Vlezenbeek en Anderlecht in de buurt van de ronde punten op de baan naar de snelweg. Het ging er leuk op en af en doorheen een strook bos. We doken de velden in en reden over een akker die voorzien was van sproeisystemen met links van ons grote gebouwen, vermoedelijk de achterzijde van het Erasmusziekenhuis van de Université Libre de Bruxelles. We passeerden hier ooit in het donker tijdens de nachtrit van een eerdere editie terwijl die sproeiers aan het werk waren en ons nat maakten!

    We sloegen linksaf en kregen letterlijk tegenwind op veldwegen die voerden tot een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-65-75 km op 37 km van de start. Ik zag bikers van links komen, het parcours kruiste zichzelf op deze plek. Rechts hing een bordje dat de laatste twee kilometer aankondigde. Ik zou hier dus straks opnieuw passeren. Op pad voor de laatste tien kilometer. 13.00 u. Ik kwam uit op een asfaltbaantje. Vanaf Rattendaal volgde een zware klim in een holle weg tot Zellikveld en Mollemstraat. Wie achterom keek kon de stad Brussel zien liggen. De veldpaden gaven op 40 km uit in de Vagevuurstraat waar we voorbij een mooie in kleurige baksteen opgetrokken watertoren reden. Er volgden veldpaden op en af en smalle sporen tussen weiden. Van 42 km tot 44 km reden we door de prachtige vallei van de Oude Zuun, een plaatselijke waterloop. Vooral op de plaats waar we naar de Oude Zuun toe reden was de natuur prachtig. Na de beek een tijd te hebben gevolgd arriveerden we in Negenmanneke, een gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Toen we een braakliggend terrein en een spoor op reden, stak Maurice me voorbij. 44 km om 13.30 u. We kregen een klim in een knap hol spoor onder bomen en struiken voor de wielen. We kwamen boven uit in een straat en sloegen twee keren rechtsaf om naast een huis een tweede klim in een gelijkaardig hol spoor te treffen, de Leeuwerikstraat. Eens boven kwamen we toe in het open veld en reden we op een graspaadje in de richting van enkele huizen. Op 46,50 km arriveerde ik opnieuw op de plek in de velden waar het parcours zichzelf kruiste en waar het bordje stond dat de laatste twee kilometer aankondigde. 13.40 u. Vanaf hier ging het nog een eindje door de velden weer naar de Baljuwhoeve waar ik met 48,50 km op de teller even voor 14.00 u arriveerde.

    De bikewash stond opgesteld langs de kant van de weg en de lansen gaven de ideale waterdruk om uw fiets proper te krijgen, ook al was deze niet zo heel vuil geworden. Zelden zulke goede bikewash getroffen. Op de binnenkoer van de Baljuwhoeve kon je uw polsbandje inruilen voor een tasje met goodies zoals bandenlichters van http://www.thebikeoutlet.be/ , een sleutelhanger, vitamines en wat publiciteit van de schrijnwerkerij Van Overstraeten, een kortingsbon van tuincentrum Inter Arbo (deze keer geen bon voor een Hoebelboom!) en een bierglas van Chimay met als bijkomend opschrift “20 jaar Hoebelbike”. Iedere deelnemer kreeg bij aankomst ook een gevuld glas met een eerder zoet biertje van de brouwerij Lindemans. Mij terstond ook een broodje met een witte pens gekocht. Maurice, Marcel en Peter zaten aan een tafeltje onder een tentje. Peter en Marcel zaten daar al een tijdje te wachten. Peter heeft altijd wel wat te vertellen en deze keer was het zelfs ernstig! Na hun vertrek mij nog een tweede witte pens en een Lindemans Faro gepresenteerd! Lekker! Wat me weer eens opviel was de vriendelijkheid van de medewerkers, van de mensen waar je drank kon kopen, de vriendelijke dame die jetons verkocht en u met twee woorden aansprak, de dame in mouwloos shirt van Lindemans die de tafeltjes afruimde! Overal waar je in het Pajottenland gaat biken zijn de Vlaams-Brabanders vriendelijk en beleefd, ook de jeugd. En loopt niet iedereen met een smartphone in zijn handen! Alhoewel niet iedereen er zo zal over denken, want op de parkeerweide kreeg ik Bart te zien en die vertelde me dat de parkeerwachter zich boos had gemaakt omdat hij niet was gaan staan op de aangewezen plaats!

    De twintigste editie van de Hoebelbike krijgt van mij een tien op tien voor organisatie, parcours, bikewash, de attenties van de sponsors, de leuke après op de binnenkoer van de Baljuwhoeve, de lekkere pensen en de vriendelijkheid van de medewerkers. Toen ik weer naar huis vertrok vanuit de weide zag ik in de verte de zwarte nep-vogel die aan een stok in een veld in de wind over en weer vloog. Die plek met de vogelverschrikkers waren we daarstraks gepasseerd zonder er benul van te hebben dat we op een boogscheut van de start waren!

    StrammerMax

    12-08-2016 om 16:37 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boerenbike te Opwijk-Droeshout op 31-07-2016

    Boerenbike (30-40-50 km) van de KWB Droeshout te Opwijk op zondag 31-07-2016.

    De laatste zondag van juli is de keuze van de te rijden toertocht altijd zeer eenvoudig. Er mag zijn wat wil, het water mag met bakken uit de lucht vallen, alles moet wijken en niets kan me weghouden van de Boerenbike te Opwijk-Droeshout. In een weide te Droeshout, op de grens tussen Opwijk en Merchtem, vindt dan de jaarlijkse Wayenbergkermis plaats en dan organiseert de KWB Droeshout op de zondagochtend van dit kermisweekend de Boerenbike. Via de A12 naar ginder. De manier om door Wolvertem te geraken is me intussen goed bekend, maar zoals ik gevreesd had was het centrum van Merchtem afgesloten. Ooit was dat voor een wielerwedstrijd, deze keer voor een jaarmarkt of kermis, zo bleek bij het weer naar huis rijden. Dit heeft me ooit kilometers omrijden gekost, maar deze keer gewoon rechtdoor gereden in plaats van de bocht links te nemen en ik kwam uit op de grote baan richting Droeshout! Ook daar vond ik direct het straatje om af te slaan en na wat laveren in de smalle baantjes tussen de huizen van dit kleine gehucht kwam ik toe op de parkeerweide naast de feesttent. Het was nog rustig op het terrein en in de grote tent waar een korte rij bikers stond te wachten om in te schrijven. Voor luttele vier euro kon ik meedoen en om 09.30 u was ik klaar voor het vertrek.

    De krakkemikkige constructies met paletten en een zelf in elkaar geknutselde wip aan de start boezemden noch mijn voorgangers noch mij vertrouwen in! “Je kan beter vallen aan het einde van de rit”, hoorde ik één van de twee mannen zeggen. “Inderdaad”, zei ik, “anders kan je al direct terug naar de auto!” Deze attracties dus letterlijk links laten liggen. In tegenstelling tot voorheen verliep de start in de andere richting, niet de veldweg naar links, maar wel naar rechts tot aan het asfaltbaantje. Zo bereikten we al snel de omgeving van Paddebroeken in Merchtem. Via enkele veldwegen bereikten we de singletrack met haakse bocht die geprangd ligt tussen de struiken aan de rand van een bos links en een prikkeldraad rechts. De takken hingen deze keer wel erg laag en het vroeg wat evenwichtsoefeningen om niet in de prikkeldraad verzeild te geraken. Van 3 km tot 4 km volgde een lus met bochtenwerk door een strook bos waarvan Jari en ik ons afvroegen of dit geen nieuw stukje parcours betrof dat vroeger niet in de tocht bereden werd.

    Een lange veldweg, eerst licht maar zeker klimmend en daarna licht dalend, voerde me in de richting van Asse. Op 6 km reden we even door het centrum van deze gemeente en voorbij de grote kerk. Ik kan me niet herinneren dat eerdere edities hier passeerden, tenzij misschien ettelijke jaren geleden. Het centrum van Asse ziet er vrij verstedelijkt uit. In het centrum troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 30 km en van 40-50 km op 7 km van het vertrek. 10.00 u. Al snel werd de omgeving weer meer landelijk en bereed ik een singletrack naast een park en voorbij de speelplaats van een school. Er staken daar veel stenen in de grond. Het ging dan verder op de rand tussen bos en velden waar je geregeld je hoofd diende in te trekken voor laaghangende takken. Uiteindelijk kwam ik toe in de Platijn naast het restaurant Hof Ten Eenhoorn, gelegen op een schilderachtige plek in het landelijke Asbeek. We sloegen de Keierberg in voor een stevige klim over kasseien. Boven troffen we reeds na 9 km de bevoorrading op een paardenweide waar de grotere ritten twee keren passeerden. Ik meende eerst gewoon verder te rijden, maar ben dan toch gestopt om wat te drinken. De sportdrank hier is altijd zeer lekker en fris gekoeld! Een zegen bij warm weer. Ondanks het mooie weer was het vandaag aan de frisse kant. Ook nog een stuk cake soldaat gemaakt alvorens weer te vertrekken. Er stond een delegatie jongere rijders van Straf in Bergaf uit Opwijk. Het zijn leden van deze club die de handen uit de mouwen steken om de pijlen voor de Boerenbike op te hangen. Na de stop ging het voor de 30 km weer de Keierberg af, voor de grotere ritten was het nog even verder naar boven klimmen. Dat was corvee met twee bekers klotsende sportdrank in de maag! We sloegen een grasspoor in en er volgde een afdaling over een tricky paadje vol keien tot in de Terlindenweg, een straat met villa’s. Daarna was het stevig klimmen over een lastig grasspoor in een trage wegel. Op 13 km kwam er een splitsing tussen de 30-40 km en de 50 km aan Vrijthout ter hoogte van Ganzenlever Dalle. Gekozen voor de langste rit. 10.40 u. Na de snelle lange afdaling over het asfalt van Vrijthout, verder dan gewoonlijk, trof ik in een veldweg de splitsing tussen de 40 km en de 50 km. Er volgde een fikse klim.

    Er kwamen vrij zware off-road paadjes in een weide op en af vanaf de bewoonde kern Zittaart te Asse tot aan de Heilige Godarduskerk te Bekkerzeel. We hadden er kunnen genieten van een knap maar zwaar stukje parcours. Vooral het laatste paadje in de buurt van de snelweg alvorens weer toe te komen in de bewoonde wereld aan de kerk was er eentje om u tegen te zeggen. 19 km om 11.10 u. Op 20 km kruiste het parcours de snelweg ter hoogte van de Salons Waerboom in Groot-Bijgaarden. Jari, die later vertrokken was, haalde me hier in. Paadjes en sporen door Bekkerzeel voerde ons tot aan het zogenaamde Borrébos langs de Brusselstraat (?) op de grens met Sint-Ulriks-Kapelle. 23 km. We reden een lus over de extra smalle singeltracks tussen de bomen van het Borrébos. Daarna op sporen die liepen tussen de bosrand en hoog gras en struiken, evenwijdig met de snelweg die achter het groen verborgen bleef! De plek was tot voor kort niet meer deftig bruikbaar wegens veel omgevallen boomstammen die overal tussen staken. Een goede ziel heeft er alles opgeruimd. Nu kon je er degelijk rijden terwijl de paadjes er toch nog een technisch karakter bleven hebben. Het was er knap rijden en het is de eerste keer dat er op deze plaats zo een lange lus voorzien werd. We kwamen op 24,50 km opnieuw uit op dezelfde baan en staken over naar Sint-Ulriks-Kapelle. We doorkruisten woongebied en kregen enkele servitudes op en af voor de wielen waaronder een stevige klim over een smal kasseispoor.

    Eens boven kwamen we opnieuw voorbij enkele huizen waaronder datgene waar in de tuin een grote rots werd aangelegd die vol tuinkabouters en stenen dieren staat. Zelfs een nest met ooievaar op een paal en een kaboutervrouw met ontblote borsten! Voor wie interesse heeft: Potaardestraat Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). 26,75 km. Landelijke wegen en grassporen voerden ons doorheen het landelijke Sint-Ulriks-Kapelle. We reden over een lange vlakke assenweg evenwijdig met de in de verte gelegen snelweg in de richting van Ternat. We reden voorbij het kapelletje waar ooit een kleine bevoorrading van een toertocht stond, ik vermoed de tocht vanuit Ganshoren, en reden de Bruggeveldstraat in, een zandweg in Sint-Ulriks-Kapelle. Er zijn wel meer tochten die hier passeren. Assenwegen voerden ons op en af doorheen de open velden tot we voor ons een grote betonnen loods in aanbouw zagen opdoemen. Aan de omgeving te zien vermoedde ik dat we in de richting van de Kruisborre te Asse aan het rijden waren en na enkele bochten in de zandweg werd dat vermoeden bevestigd bij het zien van één van de witte kapelletjes. We sloegen er rechtsaf een smal spoor in tussen struikgewas en een prikkeldraad en doken dan onder de bomen naar beneden en over de uit de kluiten gewassen wortels aan het Kruis van Sjat! 33 km.

    Reeds toen we de Kruisborre naderden kleurde de hemel donkergrijs en zag het er naar uit dat we de rit niet droog uit zouden rijden. Toen we het Kruis van Sjat passeerden vielen de eerste dikke druppels, het teken dat we best onze regenjasjes aantrokken. Nog voor we die aan hadden barstte er een stortbui los. Omdat de bomen al snel zelf begonnen te druppen was hier blijven schuilen geen optie. Dus snel naar beneden over het natte spoor naar het eerstvolgende kapelletje waar we enigszins droog konden staan. Er passeerden twee bikers die ons toeriepen dat het allicht geen zin meer had van te bidden voor geen regen. Daarna kwamen er nog twee jonge gasten voorbij die ons vroegen of we wel juist aan het rijden waren. Een met kort geschoren haar en ene kaalgeschoren met baard. Zij hadden de indruk hier al voor de tweede keer te passeren Aan hun kleding en uitrusting te zien waren het gelegenheidsbikers of twee die pas met biken waren begonnen en eerst wilden testen of ze het graag deden alvorens te investeren in fietskleding. We hebben dat tweetal weergezien aan de tweede stop en omdat we daar eerder dan hen zijn vertrokken zijn ze na mij weer in Droeshout gearriveerd.

    De bui was vrij snel weer over maar ze had er wel voor gezorgd dat de droge paden van daarnet er nu nat bij lagen. We bereden nog enkele leuke paadjes en tracks op de Kruisborre om op 35 km weer te arriveren aan de Keierberg in Asbeek en voor de tweede keer de klim over de kasseitjes naar de bevoorrading aan te vatten. De mensen van de KWB waren intussen al bezig met de opruim, de tent was al ingepakt. We konden nog water drinken en er werd een verse cake voor ons aangesneden. Intussen een praatje gemaakt met de mensen ter plekke die ons wisten te vertellen dat er zo’n 520 deelnemers waren opgedaagd. 12.50 u. Na de stop reden Jari en ik elk aan het eigen tempo. Het ging de Keierberg weer af voorbij het Hof Ten Eenhoorn om aan het kruispunt met Platijn links aan te houden. Dan ging het op en af door Asbeek. Er kwam een tricky afdaling over een spoor met wortels en stenen. Een kiezelpad leidde dan voorbij een groot huis zonder ramen, genaamd De Hooge Bomen. Tegenover ligt een kleine vijver. Ook hier stond ooit een bevoorrading, vermoedelijk ook van de toertocht vanuit Ganshoren. Veldwegen en sporen op en af leidden ons door Asse.

    Een stevige klim en een afdaling over een spoor doorheen het gras deed me toekomen aan het café Het Kravaalbos bij Stinne. Dit betekende dat we de grens met Meldert (Aalst) hadden overschreden. In vogelvlucht ligt het Kravaalbos niet ver van Droeshout, elk langs een kant van de Steenweg op Vilvoorde. Op 40 km sneed ik het smalle zandspoor aan dat naar het Kravaalbos toe klimt. Er was daar ook een gezin met kinderen op wandel. 13.30 u. Halverwege de klim ging het spoor over in een breder pad en maakten we een zijsprongetje over een korte singletrack. Eens boven volgde de afdaling tot in de Huizekensstraat van Meldert om een weinig verder in deze straat weer de richting van het bos uit te rijden. Deze keer klimmend over een met gras begroeid pad. Het pad dook dan het bos in en even verder ging het rechtsaf over het mooie met wortels en plasjes bezaaide wegeltje. Daar waar een moeder op wandel was met haar twee kinderen diende ik linksaf te slaan om na een dropke het bos te verlaten en de velden in te rijden. 44 km om 13.50 u.

    Vanaf 45 km reden we op en af over paden en servitudes van Opwijk en voorbij enkele nieuwe huizen. We sloegen het smalle asfalt kerkwegeltje in om uiteindelijk de Steenweg op Vilvoorde te bereiken. De kerk van Droeshout kwam in het vizier bij het kruisen van deze grote baan. Maar we werden niet direct weer naar af gestuurd. We reden nog over landelijke wegen van Droeshout, een veldweg en zelfs nog over een pad door een strook bos. Een spoor door de velden voerde voorbij een oud onderkomen huis en een veldkapelletje. Uiteindelijk kwamen dan toch de vlaggen aan de toegang tot de feestweide in zicht. Met bijna 52 km op het tellertje stond ik om 14.15 u opnieuw aan de tent van de Wayenbergkermis. Even later arriveerden ook de twee kerels die we aan de Kruisborre hadden gezien. Deze editie van de Boerenbike was iets pittiger dan de voorgaanden, de tijd dat er ook een rit van 80 km kon gereden worden buiten beschouwing gelaten! Maar voor mij toch nog goed te doen, wat niet wegneemt dat ik hier of daar wel was moeten afstappen voor een te steile klim, een pad met te diepe riskante groeven of plaatsen met te veel modder. Ondanks de fikse bui was het prachtig weer gebleven en hadden we kunnen genieten van weer eens een knap parcours.

    Met Jari en Evy ons te goed gedaan aan de barbecue. Voor luttele 12 euro kon je er ribbetjes, een brochette of een steak eten met een boterham en een ruime portie groenten. Je kon ook kiezen voor pensen met appelmoes of een broodje met een witte of zwarte pens. Bij hun vertrek meegewandeld tot op de parkeerweide om hun gloednieuwe auto te kunnen bewonderen. Maar ik had geen zin om al naar huis te vertrekken. Even staan kijken naar de behendigheidswedstrijden voor paardenkoetsen en bij de tonen van het dansorgel nog genoten van een pint bier. Nog even gesproken met een paar mensen die ik dank zij de mountainbike leerde kennen. Davy, aka Mojobiker van Straf in Bergaf en de aanleiding om destijds eens naar Opwijk af te zakken na samen met enkele bikers van Straf in Bergaf een ploeg gevormd te hebben voor de Brugbergrees in Humbeek. Kristiaan, aka Salto Mortale, drijvende kracht van de KWB Droeshout en de geestelijke vader van de Boerenbike. Hij was tevreden met de opkomst. Hij had zijn hele gezin ingeschakeld om te komen helpen! Dan werd ik nog aangesproken door een jonge kerel en dat was de zoon van Kristiaan. Er is dus opvolging verzekerd! Meer nog, er wordt zelfs nagedacht over een kidstoer voor de volgende editie! Als avondmaal nog een broodje pens gegeten en pas om 18.00 u ben ik weer huiswaarts vertrokken. Bij het wegrijden kijk ik altijd nog eens om naar de tent op die godvergeten weide achter een dozijn huizen. Van mij mag de hemel er zo uitzien. Met dank aan het comité Wayenberg, de KWB Droeshout, de bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk en de weergoden voor hun inspanningen om te zorgen voor deze memorabele zondag!

    StrammerMax

    01-08-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    30-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nachtrit te Itterbeek op 29-07-2016

    Zomaarbike avond- en nachttocht (35-50 km) van Zomaar Zomert te Sint-Anna-Pede (Itterbeek, Dilbeek) op vrijdag 29-07-2016.

    Zoals de voorgaande jaren op de laatste vrijdag van juli richting Brussel om deel te nemen aan de avond- en nachttocht van Zomaar Zomert vanuit Sint-Anna-Pede. Aardrijkskundig is deze plek enigszins ingewikkeld want Sint-Anna-Pede is een gehucht van Itterbeek wat op zijn beurt een deelgemeente is van Dilbeek. Naast Dilbeek zelf telt de gemeente 5 deelgemeenten. Met name Groot-Bijgaarden, Itterbeek (met gehucht Sint-Anna-Pede), Schepdaal (met gehucht Sint-Gertrudis-Pede), Sint-Martens-Bodegem en Sint-Ulriks-Kapelle. Mijn voornemen van om 16.00 u te vertrekken al direct moeten bijsturen omdat ik dan thuis nog met de wagen moest vertrekken. Naar Brussel rijden is altijd tijdrovend, want ik sta dan gegarandeerd in de file op de Antwerpse en op de Brusselse ring. De werken in Rumst omzeild door via de A12 te rijden, maar daar was het van Antwerpen tot Boom ook aanschuiven! Een parkeerplekje gevonden in de Herdebeekstraat vlak bij de spoorwegbrug. Ingeschreven en vertrokken om 17.50 u in het gezelschap van Petruske.

    Het ging het dorp uit en dat was al direct met een stevige klim in het andere deel van de Herdebeekstraat, met keurige villa’s, om boven toe te komen in de Oude Geraardsbergsebaan. Linksaf en op 2 km doken we al direct een strook bos in om op een ondergrond van natte bladgrond een technisch parcours voorgeschoteld te krijgen met wat draai- en keerwerk. We kwamen uit het bos tevoorschijn op het braakliggend terrein naast het indrukwekkende Pedeviaduct dat de vallei van Sint-Anna-Pede overspant. De zone is intussen al terug ingenomen door hoog gras en lage struiken sinds de voltooiing van de werken voor de verbreding van het spoorwegviaduct. Een zeer drukke spoorlijn, want er gaan daar geen vijf minuten voorbij zonder dat er een trein passeert!

    Er volgden enkele moeilijker te berijden paden en na de oversteek van een baan een lastig smal grasspoor. Op 5 km kwam er een eerste Strava-challenge voor de liefhebbers over een vlak spoor door een weide, goed voor een lengte van één kilometer. Veldsporen voerden ons naar een voetbalveld en een strook bos waar we een nat pad bereden. Aan de toegang tot het bos kon je kiezen uit “moeilijk”, een steil pad over een heuvel, en gemakkelijk, een vlak maar nat spoor, eerder een beek met weinig water en slijk! Later tijdens de toer kwam ik twee bikers uit Herfelingen tegen, organisatoren van de nachtrit aldaar, veertien dagen geleden. Een ervan was hier gevallen en had daardoor zijn sleutels verloren. Niets meer gevonden. Ze zouden daags nadien terugkeren om nog eens te zoeken. Een wijze raad: doe zoals ik en steek zulke zaken nooit los in de zakken van je truitje maar in uw rugzakje! Als je geen rugzak wil meenemen, gebruik dan een zakje om rond uw hals te dragen onder uw trui. De natte track voerde ons naar de Poelstraat in Sint-Martens-Lennik. Tot 10 km bereden we hoofdzakelijk uitdagende grassporen, vaak smal, met mogelijk onder het gras verstopte diepe voren of naast prikkel- en andere draden tussen de velden. Tricky paadjes dus!

    Van 10 km tot 11 km doorkruisten we de bewoonde wereld van Sint-Martens-Lennik, staken we de Brusselsesteenweg over en sloegen we een assenweg in. 11,50 km om 18.55 u. We sloegen een hol wegeltje in dat na een tijdje het bos in dook en uitgaf op een breder grindpad. Daar ging het rechtsaf in de richting van Gaasbeek. Na de oversteek van een baan en een eindje fietspad sloegen we rechtsaf het kasteeldomein in. Na een pad door het park ging het een smal paadje in op de grens tussen bos en velden. Daar stak een gevaarlijk stuk metalen staaf een eindje uit de grond zag ik in een flits tijdens het passeren. Voor de tweede keer ontsnapt aan een lekke band! Eerder was ik al over een losliggend stuk prikkeldraad gereden. We kwamen dan uit op de half cirkelvormige asfaltbaan en reden een grindpad op in de richting van het kasteel. Daar doken we opnieuw een smal pad in op de rand tussen het op een helling gelegen bos en de velden beneden. Als je in het begin van dat pad links naar boven kijkt dan heb je een knap zicht op de indrukwekkende burcht in de hoogte. Eerst ging het lekker snel naar beneden, maar daarna zwaar weer naar boven! Eens daar voorbij haalde Patje ons in. Hij was alleen onderweg en zou straks samen met Bulls69 nog de grote toer rijden. 15,15 km om 19.10 u.

    Na de afdaling over een grindpad kwamen we uit in de bewoonde kern van Sint-Laureins-Berchem (Sint-Pieters-Leeuw). In de weide waar de vorige keer nog berggeiten stonden die beschikten over een aantal houten platforms om op te springen, was nu een huis in aanbouw. We passeerden het schilderachtige kerkje van dit piepkleine gehucht. 31,50 km. Eens voorbij de kerk sloegen we een spoor in dat er op en af door grasvelden loopt. Het spoor was op vele plaatsen uitgespoeld en geërodeerd door de overvloedige regen van juni. Zo heb ik het er nog nooit bij zien liggen. Het spoor bracht me tot vlak naast het kerkhof en de kerk van Oudenaken, een volgend piepklein gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Exact veertien dagen geleden passeerde ik hier nog tijdens de avond- en nachtrit vanuit Herfelingen. De eerste bevoorrading was opgesteld voor de kerk in Oudenaken. Keuze genoeg uit water, sportdrank, wafels, cake, chocolade en allerlei lekkere knabbeltjes. De stop kwam op 16,50 km van het vertrek en ik was daar omstreeks 19.20 u in het gezelschap van Petruske en Patje.

    Na de stop volgden vele veldpaden met soms tricky diepe sporen We reden toen in de omgeving van de grote zendmast. Deze VRT-toren in Sint-Pieters-Leeuw is het hoogste bouwwerk van België! Er knipperen grote witte lichten op en de toren domineert de hele omgeving. Op 22,50 km voerde de tocht ons doorheen een villawijk in Vlezenbeek (Sint-Pieters-Leeuw) en op 25 km bereikten we de gebouwen van de brouwerij Lindemans langsheen de Lenniksebaan. 20.00 u. Volgend weekend passeren we hier allicht opnieuw tijdens de Hoebelbike nightride op vrijdagavond en/of de toertocht op zondag. We vervolgden onze rit doorheen het landelijke Pajottenland over een afwisseling van veldpaden, grassporen en landelijke wegen. Op 27 km kwam er een Strava-challenge onder de vorm van een stevige en lastige klim over een steenpad tussen struiken over de Enkelenberg in Vlezenbeek.

    Op 29 km bereikten we de grens tussen Itterbeek en Vlezenbeek. Na een singletrack waarvan ik vermoed dat hij ook gebruikt wordt tijdens de Hoebelbike vanuit Vlezenbeek na de stop in het tuincentrum Inter Arbo. We bereden een graspad en omstreeks 30 km opnieuw in de buurt van de spoorweg. Wat me opviel is dat de straatnamen hier zowel in het Nederlands als Frans vermeld stonden. We kwamen uit in de Pedestraat en reden voorbij het restaurant De Notelaar in Anderlecht. Op 32 km stonden we daar aan de voet van een stevige beklimming in de Verlossingsstraat, niet meer dan een keienpad. 20.40 u. Boven reden we voorbij het terrein van een hondenschool en dienden we verder te klimmen door het gras. Op 33 km reden we opnieuw het grondgebied van Dilbeek op om een klim aan te vatten ter hoogte van het bos aan de Vlazendaalstraat (Sint-Anna-Pede). Een spoor voerde ons langsheen de rand van het bos tot aan de splitsing tussen de 35 km en de 50 km op 34 km van het vertrek in de Sackweg te Dilbeek. 20.50 u. Afscheid genomen van Petruske, voor hem kon de rit van 35 km volstaan, hij had nog andere plannen voor vanavond. Het was plezant van voor het grootste deel van de rit onverwacht gezelschap te hebben genoten. Zelf heb ik er de laatste lus van 16 km nog bijgedaan.

    Na de splitsing reed ik even door het meer verstedelijkte deel van Itterbeek waarbij ik twee keren een grote baan diende te kruisen aan verkeerslichten. Al snel bereikte ik opnieuw een meer landelijke omgeving en reed door een strook bos over de Wijnborreweg, een plaatselijke trage wegel met naam. Eens het bos weer uit ging het snel naar beneden om uit te komen aan de tweede bevoorrading die onder enkele tentjes was opgesteld langsheen een kiezelweg door de velden naast een braakliggend terrein. De stop kwam op 35 km van de start. Er vertrok nog een biker en er kwamen er nog enkele toe. Hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste bevoorrading met fruit, cake, koeken, wafels en drank. Enkele jonge mensen zorgden er voor één en ander. Ik stond er omstreeks 21.00 u, het was nog licht en het was de start voor de laatste 15 km.

    Het was al direct klimmen over asfalt om een heuvel te overwinnen. Ik sloeg een strook bos in en daar was het wat technischer rijden met draai- en keerwerk en over een lastiger bodem. Dat was iets minder mijn ding! Een pad tussen de weiden leidde me naar de Populierenlaan in een villawijk van Dilbeek. Vanaf hier ging het door de meer bewoonde wereld, over een grasspoor en door een soort domein dat een kruising was tussen een park met wandelwegen en een bos met eerder woeste paden. Ik reed er ook voorbij een aantal vijvers. Even verder reed ik voorbij het in de hoogte gelegen treinstation van Dilbeek na de oversteek van een baan en via een lage brug onder de spoorweg. Ik passeerde een school en diende links af te slaan. Die straat met huizen liep ter hoogte van een kapelletje dood op een bos. Omdat er even verder een stenen boog over het pad te zien was, eventjes verder rechtdoor gereden. Daar bleek een op een helling gelegen ommuurd kerkhof van een klooster gelegen te zijn. Er lagen broeders begraven! Volgens de kaart ligt die plek vlak bij Groot-Bijgaarden maar op het einde van de Sint-Wivinadreef te Sint-Ulriks-Kapelle. 41 km om 21.45 u.

    Net voor de toegang tot het kerkhof dook de toer een woest bos in. Er kwam nog een biker met helder wit licht toe in wiens spoor ik het bos in reed. De paden waren overvloedig bedekt met boomwortels. Intussen konden we de fietslampen goed gebruiken. Eens dat donker bos weer uit reden we over het grondgebied van het mooie Sint-Ulriks-Kapelle, eerst over asfalt door een open glooiend landschap om dan op 43 km een bos in te duiken. Aan de woestheid van de omgeving te zien waren de paden in dit bos speciaal voor deze toertocht vrijgemaakt. Het was er niet eenvoudig rijden op dit derde eerder technische intermezzo tijdens deze tocht. Een grasspoor leidde tot de Tenbroekstraat in Sint-Ulriks-Kapelle. Ik kreeg er nog twee late bikers te zien om 22.15 u.

    Na het kruisen van de spoorweg bereikte ik Sint-Martens-Bodegem. We reden er langsheen een maïsveld en over een reeks servitudenpaden, tot soms zeer bizarre wegeltjes langsheen tuinen en muren. Zo liep één van de paden tussen een strook bos en een lange, hoge witte muur rond één of ander domein van een kasteel of villa. 44 km. Dan volgde er tot 48 km een zeer lang weidespoor waarbij ik enkele asfaltbaantjes diende te dwarsen. 22.30 u. Vanaf een assenweg hoorde ik in de verte de muziek van de kermis en de fuif van Zomaar Zomert. Om 22.50 u arriveerde ik opnieuw op de feestweide in Sint-Anna-Pede met 51,75 km op het tellertje. Nog even gewacht op Patje en Bulls69, maar geen bekenden meer gespot. Een hamburger doorgespoeld met een icetea. Onder een tent was jong volk actief met bakken en schenken. Het polsbandje met noodnummer kon je inruilen tegen een drinkbus. Omstreeks 23.45 u huiswaarts en een dik uur later was ik thuis. Genoten van deze knappe tocht op een mooie zomeravond. Met een afwisselend parcours door open landelijke gebieden en stroken bos en enkele keren een wat meer technisch stukje, stevige klimmetjes en leuke afdalingen. Sinds de Zomaarbike op vrijdagavond ingericht wordt, heb ik er nog geen enkele van gemist, ook al vraagt het wat moed om me er voor op te laden. Ik zie de laatste tijd meer op tegen de verre verplaatsingen met de auto naar de start.

    StrammerMax

    30-07-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Borchtlombeek-Roosdaal op 24-07-2016

    Toertocht (25-35-45-55-65 km) van MTB ’t Lof te Borchtlombeek op zondag 24-07-2016.

    Ik meende de toertocht van MTB ’t Lof vanuit Borchtlombeek (Roosdaal) nog niet eerder gereden te hebben, maar dat was niet zo. Blijkbaar was ik hier vorig jaar ook present. Nog vroeger liet ik de tocht links liggen ten voordele van de Boerenbike in Opwijk waarmee hij steeds samenviel. Ooit kreeg ik zelfs tijdens die Boerenbike tegenliggers die de tocht van Borchtlombeek reden! Of liepen de beide tochten in de streek van Asse over dezelfde paden op de Kruisborre! Aan de nachtritten van ’t Lof had ik al wel meerdere keren deelgenomen. Ondanks mijn voornemen van tijdig te vertrekken raakte ik ’s ochtends niet op dreef zodat ik pas tergend laat aan de start verscheen. Bovendien kon ik mijn autosleutel niet meer vinden nadat ik alles ingeladen had! In de kofferbak onder mijn sporttas gelegd! Een goed excuus om niet de langste ritten te rijden, die beginnen voor mijn leeftijd wat zwaar te worden. Pas om 10.15 u was ik ingeschreven en vertrok ik in het zog van Bart, een biker die ik vorige zondag al ontmoet had op de après in het gezelschap van gemeenschappelijke bekenden.

    Het ging het dorp van Borchtlombeek uit, klimmend over een smal asfalt servitudenpaadje. Grassporen en servitudes leidden ons de bewoonde wereld uit. Het grasspoor tussen een paardenrenstal en serres herkende ik van tijdens de nachtritten. We reden in de richting van een spoorlijn en er even langs om dan even doorheen een strook bos gestuurd te worden. Omstreeks 3 km doorkruisten we even de bewoonde wereld van Wambeek (Ternat). Eens daar voorbij konden we genieten van landelijke paden. Het was wel opletten geblazen, want we dienden af en toe wegen te kruisen. Landelijke wegen waar maar één wagen per dag passeert, maar dan wel uitgerekend op het ogenblik dat je er toekomt! Een stevige klim over een kiezelpad leidde naar de Kattestraat. Even verder bereikte ik opnieuw het grondgebied van Borchtlombeek en kruiste ik vanuit de velden een straat waar wagens met fietsendragers stonden. Ik was dus na een lus opnieuw dicht bij de start!

    Dan was het even slalommen over een veldpad omheen de nog niet volledig opgedroogde modderstroken om uit te komen op een hoogte naast een school. 7,75 km. Servitudes en grassporen door de velden en de bewoonde wereld leidden tot in Pamel (Roosdaal). Daar passeerden we de voetbalkantine waar vorig jaar en tijdens de nachtritten de bevoorrading stond. Van hier af ging het even over asfalt om dan een slijkerig pad te treffen doorheen een strook pas gerooid bos. Natuurpunt wordt dat dan genoemd! Na enig ploeteren kwam ik uit in de Kattemkets te Pamel. Ik werd er getrakteerd op en wel zeer zware klim, bij aanvang over asfalt, dan over keien en tenslotte door slijk in een spoor op de rand van een bos. Daar was het even te voet! Ik had er het gezelschap van twee eveneens ploeterende dames en twee mannen die vlotter door het slijk naar boven reden. Er volgde een afdaling over een idem dito spoor in de richting van waaruit we kwamen, maar naar beneden is het een stuk makkelijker! Tenslotte volgde nogmaals een fikse klim door het slijk over een bospaadje. Eens boven kwam ik op 13,50 km uit op een kasseibaantje. Daar kwam een eerste splitsing tussen de 35-65 km en de 25-45-55 km. 11.30 u. Gekozen voor de 45 km, dat zou al zwaar genoeg zijn!

    Het kasseibaantje leidde naar het dorp, ik vermoed nog steeds Pamel, waar ik op 14 km een eerste bevoorrading trof op een parking. De locatie was niet al te best gekozen, want het was er vrij druk van verkeer in de straat en wat van de parking kwam. Ik had de indruk dat ook de langere afstanden hier na een extra lus passeerden; want er was nog redelijk wat beweging. Er lag fruit, wafels, koeken en zelfs suikerbrood om te eten, maar alles was wel al gemillimeterd en gerantsoeneerd! Ik had de indruk dat iemand van de organisatoren in de weer was met het uitleggen van de weg terug naar de start aan een trio mannen in groen-zwarte pakken waarvan er één problemen had met zijn bike. Want die mannen zijn samen met mij weer vertrokken, maar volgden even verder tijdens de doortocht van de winkelstraat in het dorp niet langer de pijlen. Dan kreeg ik het metalen poortje in het vizier en wist meteen hoe laat het was, want ik keek aan tegen de bijzonder steile helling over de kasseitjes, mij bekend uit de nachttochten. Ik haalde de klim net niet tot boven omdat ik mij zenuwachtig maakte over het feit dat er twee mij vlak op de hielen zaten. Het is daar niet evident van voor te steken op het smalle kasseispoor! Boven op, ik vermoed de Ledeberg, reden we voorbij de school waar het kloosterklokje duchtig begon te klingelen. 15,50 km.

    Na een stukje asfalt boven op de heuvel reden we over veldsporen en zelfs dwars over een hobbelig maïsveld. In het spoor van twee bikers van ’t Lof. Uitkomend op een grote baan trof ik op 17,50 km een tweede splitsing tussen de routes van 45 km en 25-35-55-65 km! Voor mij ging nog even langsheen de baan, de andere afstanden staken over en gingen links de velden en een hoger gelegen bos in. Eens weer van de baan af leidde een veldweg me opnieuw tot de bewoonde wereld van Pamel. Op 20 km kruiste het parcours ter hoogte van verkeerslichten de grote baan van Brussel naar Ninove, gelegen in een kaal heuvelachtig niemandsland. Een klim over asfalt werd gevolgd door een rit over een aantal lastig te berijden grassporen. Soms bijzonder smal tussen struikgewas en prikkeldraad of onder zeer laag hangende takken. Ik deelde het parcours opnieuw met meer bikers, allicht liepen alle afstanden hier weer samen. Eens dit lastige stukje achter me volgde een zeer leuke afdaling over een beter te berijden track door kort gras, pal op de grens met Meerbeke (Ninove). 22,50 km om 12.15 u. Een grasspoor leidde me opnieuw naar de bewoonde wereld.

    Eens de huizen weer achter ons stond er een vrij lastig grasspoor op het menu, hobbelig, zacht klimmend en dan nog gedurende enige tijd onder laag struikgewas! Daar was het even afstappen, vermits normaal rijden er voor mij onmogelijk was. 24 km. Op 25 km verlieten we het grondgebied van Meerbeke en kregen we één van de mooiste plekjes van de tocht te zien tijdens een leuke lange afdaling in een holle weg aan het Neigembos in Ninove. Knap! We reden voorbij de Kapel van Bevingen aan de rand van het Neigembos. Toen ik daar even halt hield werd ik ingehaald door Peter. Hij droeg duidelijk de sporen van een valpartij met schaafwonden en van top tot teen besmeurd met opgedroogd slijk. Zelfs tijdens de après kwam er nog gedroogde modder uit zijn oren! Een combinatie van een te smal pad, een te breed stuur en een weidepaaltje dat in de weg stond hadden hem letterlijk in het slijk doen bijten. Ik had trouwens eerder al verschillende bikers gezien wiens fietspak besmeurd was en getuigde van een valpartij. Na een grasspoor bereikten we de Drie Egyptenbaan in Gooik. Daar begon een lange zware klim over een grasspoor om boven uit te komen op een parking van kiezelsteentjes naast de Taverne De Haas. Daar moet het wel lekker eten zijn, te zien aan de vele mensen die er op het terras zaten! In de verte zag ik de Hertboommolen van Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek zich aftekenen tegen een staalblauwe hemel. De molen werd in de jaren zestig bekend omwille van de opnamen van het jeugdfeuilleton Kapitein Zeppos, de mysterieuze rijke man die met een amfibievoertuig reed en als een detective de misdaad bestreed! Als kind waren wij in de ban van deze mysterieuze man.

    Er volgde een leuke afdaling door het gras, met mooie vergezichten, en door een strook bos. Ik kwam uit het bos gestoven op de plek waar een straat met huizen doodloopt op dat bos. Ik trof er de voor mij tweede bevoorrading op de oprit van een huis in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek op 32,50 km van het vertrek. Alle afstanden passeerden hier. 13.15 u. Hier was het aanbod niet gemillimeterd zoals op de eerste stop en er was zelfs lekker frisse meloen voorhanden! Verder bananen, appelsienen, wafels, peperkoek en suikerbrood. Peter was al toevertrouwd aan een studente farmacie voor verzorging! Hij liet het zich welgevallen! Men zou kunnen denken dat hij zich opzettelijk had laten vallen! Ik meende nog een 12 km voor de boeg te hebben, maar voor alle afstanden, uitgezonderd de 25 km, vermeldde de uitgehangen schema’s een nog af te leggen afstand van 18 km! Met volgens één van de organisatoren ter plaatse nog een aantal fikse tracks. Psychologisch was het wel goed van te weten wat me nog te wachten stond. Als je denkt dat het einde in zicht is maar je moet dan nog een pak meer kilometers afleggen dan voorzien, dan begint dat zwaar te wegen. Ik zou dus afklokken eerder op 50 km dan op 45 km!

    Om 13.25 u vertrokken, Peter bleef nog wat nagenieten van de goede zorgen en zou me zo weer inhalen. De tocht voerde ons in de richting van de Zepposmolen, maar we kregen hem omwille van de diep in het landschap uitgesneden weg niet van dichtbij te zien. Het was klimmen geblazen en ik zag Peter reeds in de verte het gat proberen dicht te rijden. Op 35 km was er twijfel aan een pijl die naar links wees vermits er daar twee veldwegen toekwamen in de vorm van een Y. Gelukkig gekozen voor het juiste pad. Op 38 km reden we voorbij het Kasteel van Saffelberg of Oplombeek te Gooik. Enkele ferme klimmetjes en afdalingen voerden ons doorheen de landelijke omgeving van Gooik en Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek. Op 42 km werden we vergast op enkele lastige modderige bossporen. 14.00 u. Rond 45 km werden we zwaar op de proef gesteld tijdens het rijden over graspaden in Eizeringen (Sint-Kwintens-Lennik). Je moet dan altijd zeer alert zijn op mogelijk verborgen putten en groeven en vaak lopen deze paadjes langsheen prikkeldraad of boomstammen met bovengronds liggende wortels. Bovendien reden we vaak op en af, dus telden de hoogtemeters goed door! Pas veertien dagen geleden reed ik door Lennik tijdens de nachtrit van het Waanzinnig Weekend Herfelingen.

    Af en toe reden we door een strook bos. Omstreeks 45,50 km reden we door het landelijke Eizeringen, een bijzonder knappe streek. We troffen er veel sporen, kerkwegeltjes en landelijke asfaltbaantjes. Op 47,50 km doken we nabij een drukkere baan de Kerkweg (Lennik) in, een trage wegel, niet meer dan een onverhard spoor. Intussen was ik Peter kwijtgespeeld, want hij is beter in het klimmen over steile off-road-paadjes en daar waar het technischer wordt raak ik al snel achterop! De vermoeidheid begon door te wegen, dus ik moest al eens meer te voet naar boven strompelen! Het feit dat ik weer huizen zag staan gaf me moed omdat dit betekende dat het einde in zicht kwam. Maar toch werden we nog tot in de laatste kilometer afgepeigerd! Als apotheose volgde immers nog een stevige klim in een hol bospad en nog een lange uitputtende klim over een grasspoor waar maar geen einde aan bleek te komen. Met de moed der wanhoop toch al rijdend tot boven geraakt met in mijn zog nog een late biker. En dan stak Bart me nog voorbij! Met bijna 52 km op het tellertje bereikte ik om 15.00 u opnieuw Café ’t Lof!

    Peter had samen met Paul al postgevat aan een tafeltje in het zonnetje op het terras van ’t Lof. Bart kroop eerst onder de douche en kwam er bij zitten. Wat er dan allemaal verteld en gegrapt werd is niet voor publicatie vatbaar! Veel bier hadden we nochtans niet op, want we moesten nog rijden! De après met dit gezelschap vorige zondag in Wijgmaal was al van een zwaar kaliber, maar deze keer was het nog leuker! Peter moet beslist eens meer in het slijk vallen, want ondanks zijn wonden en met opgedroogde modder bedekte kleren en gezicht, dreef hij de ambiance ten top. Zelfs een echtpaar met zoontje en vader Tom met koersfiets, deelden in het plezier. Omwille van die kleine jongen diende een en ander in bedekte termen verteld te worden! Geestig! Bart en Paul zijn trouwens ook geen katers om zonder handschoenen aan te pakken! Speciale kerels! Lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. Paul vertrok eerst huiswaarts maar stond na tien minuten weer aan het terras. Hij had hulp nodig, want kon zijn bestelwagen niet meer vinden! Dat na hoofdzakelijk cola! Natuurlijk gewoon in de verkeerde richting gereden! Mijn auto stond op de top van de Rustheuvel aan het kerkhof geparkeerd en toen ik daar huiswaarts vertrok was het ruim 17.30 u na een rondje van de man van de club die voor de (derde) bevoorrading zorgde.

    Wat een leuke dag dat ik hier beleefd heb! Met een mooie rit in een knappe streek. Ook al heb ik het niet altijd begrepen op de grassporen door velden of tussen prikkeldraad en struikgewas! Want er zaten bij wijlen toch wel tricky paadjes tussen! De bepijling kon hier en daar wat beter met een pijltje voor de bocht en een herinneringspijltje erna, ook al reed ik nergens verkeerd. Het parcours is ook nooit hetzelfde, want ik kan me niet herinneren ooit in de streek van Ninove gereden te hebben. Het is daar ook vrij heuvelachtig! Kortom: alle lof voor MTB ’t Lof!

    StrammerMax

    25-07-2016 om 22:27 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Wijgmaal op 17-07-2016

    Toertocht (30-45-55-65 km) van WTC De Biekes te Wijgmaal op zondag 17-07-2016.

    Na de toertocht vorig jaar links te hebben laten liggen ten voordele van Roosdaal, deze keer weer trouw afgezakt richting Wijgmaal omdat beide tochten deze keer niet samen vielen. Het was even zoeken naar een parkeerplek die ik uiteindelijk vond in de straat langsheen het kanaal. Leuven – Dijle. Pas om 10.30 u ingeschreven, een goed excuus om de langste ritten niet te rijden. Deze toertocht is immers niet van de poes, zeker wanneer je de lus in Holsbeek meepikt. Het ging het dorp uit en het was me al direct duidelijk dat de toer in de omgekeerde richting was uitgezet in vergelijking met eerdere edities. We reden in de richting van de Remy-fabriek waar we de spoorweg kruisten. Dan linksaf over het asfalt fietspad dat overwoekerd was door het hoog opgeschoten groen in de zone tussen de spoorweg en de Dijle. Reeds na 3 km kwam daar de splitsing tussen de 30-44 km en de 55-65 km. Gekozen voor de rit van 44 km.

    Ik reed langsheen het bruggetje over de Dijle en over het complex van verkeerswegen door een industriegebied dat overspannen wordt door het grote viaduct van de E314 ergens tussen Wilsele en Herent. Een kiezelpaadje voerde me tot in Herent. We reden door een woonwijk om op ruim 7,85 km een eerste fikse off-road-klim aan te vatten. Dan ging het even over een kasseibaantje en off-road in een holle weg. Midden in een bos kwam er een splitsing tussen de ritten van 30 km en 44-55-65 km op 8 km van de start. Nadat ik de bekenden Joepie, Annemarie, Erling en Chantal had zien passeren werd het me al snel duidelijk dat we in het bos reden dat op de helling van een heuvel gelegen is. Met beneden een plots hoogteverschil waardoor er op de paadjes daar korte steile dropkes ontstonden! De singletrack slingert er zich met korte bochtjes naar boven en beneden tussen de bomen. Zo’n combinatie van bochten en afwisselend stijgen en dalen is niet aan mij besteed. Bovendien lag de extra lus voor de grote afstanden in het begin van de toertocht zodat vele rijders van de lange ritten nu pas op deze plek arriveerden. Het was dus vrij druk in dit bos en rustig rijden zat er voor mij niet in. Het had wel het voordeel dat ik me geen zorgen hoefde te maken over het feit dat de pijlen al zouden opgehaald worden, vermits de grote meute op dit deel van het parcours nog onderweg was. Toch een overwinning geboekt. Het steile dropke beneden per bike genomen en niet te voet. Te voet zou riskanter geweest zijn dan per bike! Eigenlijk stelde het bij nader toezien niks voor! Op deze plek denk ik altijd terug aan Rubber-12 die daar ooit met zijn gsm op de loer stond om een foto te maken van mijn afdaling!

    Dit voor mij lastige, maar voor de meeste bikers uitdagende stukje parcours was een kilometer lang. Aan de uitgang van het bos kwam aldus op 9 km de splitsing tussen de ritten van 55 km en van 44-63 km. Ik veronderstel dat de 55 km daar opnieuw het parcours van de 30 km vervoegde. Ik kwam uit op een kasseibaantje dat luistert naar de naam Grote Molenweg en lokalisatie op een kaartje leert me dat het bos dat we net doorkruisten gelegen is op de Mollekensberg in Herent. Na vele keren passeren krijgt deze plek eindelijk een naam! Na de oversteek van een asfaltbaan dook ik op een spoor een korenveld in en joeg daarbij ongewild een fazant voor me uit. Dat beest maar koersen tussen die muren van korenaren om me voor te blijven! We dienden dan enkele keren te klimmen in een veldspoor en na twee keren een dropke reden we naar een holle weg toe. Er volgde een klim in een hol pad en daarna reden we over een smal spoor. Tenslotte kwam er een afdaling in een woeste holle weg en door het zien van een verkeersbordje met de vermelding “slow” wist ik dat ik het bizarre huis van Gosse ging voorbijrijden. Dat bizarre huis met aanhorigheden en dito kunstwerken is de thuisbasis van De Bereklauw, een leefgemeenschap, zegge voor hippies! Je moet er tijdens het afdalen effectief wat gas terugnemen, want de plek duikt plots op na laaghangend struikgewas en er lopen daar allerlei dieren rond. Ik diende af te remmen omdat twee eenden op hun dooie gemak het pad kruisten. Het zijn daar vriendelijke mensen, ook al zien ze er wat zonderling uit! Eigenlijk wel bizar hoe dat huis daar gebouwd staat tegen de zijwand van een diepe holle weg! Voor wie interesse heeft: Bieststraat in Herent.

    Ik werd beneden uit de holle weg gekatapulteerd in de Vlietstraat en De Bareel te Herent, twee straten die vlak naast de er in de hoogte passerende E314 liggen ter hoogte van de afrit Winksele. We kruisten er de brede drukke baan en na een paadje langsheen een warenhuis en enkele huizen ging het al klimmend een grasspoor door. Zo bereikten we de Sellekensstraat, een onverharde kiezelweg in Herent die evenwijdig loopt met de achter de bomen verborgen snelweg. We reden er voorbij de witte villa (in de Predikherenberg?) waarvan ik me laatst nog afvroeg wanneer ik er ooit nog eens zou passeren. Daarna bereikten we de open velden op de hoogvlakte van Gasthuisberg in de buurt van afrit 16. Hier vertrok indertijd de niet meer georganiseerde toertocht van de brandweer van Leuven. Mijn groeten aan “Tokki Afrit 16”, de drijvende kracht achter deze toertocht die jammer genoeg ter ziele is gegaan bij gebrek aan voldoende medewerkers! Deze tocht was nochtans een pareltje.

    Van 16 km tot 19 km volgde een stevig en uitputtend stuk off-raod met opeenvolgende beklimmingen en afdalingen! De omgeving was er bijzonder knap met de vele holle sporen, typisch voor deze streek. We doken dan het Bertembos in en daar kwam na een klim op 19 km een splitsing tussen de ritten van 30-55 km en 44-65 km ter hoogte van het Chimaera-huisje. Op deze plek kwam ik ooit voor de eerste en enige keer biker Chimaera tegen op zijn Turner Flux. Zou hij nog biken? Exact op het middaguur koos ik er opnieuw voor de 45 km en volgde aldus de knappe afdaling over een mooie singletrack tussen de bomen. Afdalen betekent nadien ook weer klimmen en dat was deze keer over kasseitjes. 22 km. Dan volgde één van de mooiste paden uit deze toertocht, meer bepaald de knappe afdaling in een goed aangereden maar met wortels en dropkes doorspekte semi holle weg onder de bomen! In de andere richting staat deze plek bekend als een bijzonder zware klim. Ik bereikte de Bosstraat en de bevoorrading op haar klassieke plek, de gebetonneerde vlakte voor een moderne schuur.

    De bevoorrading kwam op 23 km van het vertrek en ik stond er om 12.20 u. Ondanks het toch al gevorderde uur was er nog heel wat beweging. Veel keuze ook aan fruit, koeken, cake en drank. Zoals elk jaar ook een aantal vaste medewerkers die er elk jaar weer paraat zijn. Tijdens de knabbel een babbel met Daniel en diens bikemakker, de enige bekenden die ik er spotte. Na de stop werden we zoals verwacht over de kasseien van de Oude Bertembosstraat gestuurd, een zijtak van de Bosstraat die we, eens boven, opnieuw dienden te kruisen. Direct daarna kwam er op 24,50 km een splitsing tussen de 30-55 km en de 44-65 km. Opnieuw dook de tocht het Bertembos in en was het klimmen geblazen tot één van de hoger gelegen dreven. Die bracht ons voorbij de natuurspeeltuin en speelbos Vossenhol. Een dame die er toekwam met twee kleinkinderen sprak me aan! Of ik de toertocht reed? Want haar man zou hier passeren. Na de rit zou blijken dat het verdorie de vrouw van Peter was! Bizar, hoe groot is de kans dat ik deze vrouw zou zijn tegengekomen, zelfs rekening houdend met het feit dat Peter in Bertem woont?

    Op 25 km passeerde ik één van de radars van Bertem Radar, vlak bij het Vossenhol. Het radarstation in Bertem bestaat uit twee radar-torens die 350 m uit elkaar liggen: een hoofdtoren en een ‘back-uptoren'. De radar in Bertem bestrijkt een gebied met een straal van 260 km (Parijs-Dover-Leeuwarden-Frankfurt) tot op een hoogte van 60.000 voet (nagenoeg 20 km). Bertem bezit een primaire en een secundaire radar. De primaire radar geeft informatie over de afstand, de vliegrichting en de snelheid van het vliegtuig. De secundaire radar zendt pulsen uit die door een transponder aan boord van het vliegtuig worden beantwoord met gegevens over de hoogte, de identificatie van het vliegtuig en eventuele alarmmeldingen. Er volgde een leuke afdaling over een grasspoor en een klim over een kasseibaantje tot op de hoogvlakte van Bertem Radar. Het stikte er van de dazen! Op 29,50 km dook ik een knap bos in waar de paadjes er nog vochtig bij lagen en genoot er van een mooie afdaling. De track liep er vlak naast een soort kloof met blote wortels. We reden er tot 31,50 km in een knappe omgeving.

    Op 33 km reden we over het terrein van een manege naar de achterliggende veldweg en volgde een superleuke afdaling over een grasspoor dat uitkwam in het dorp Winksele tegenover de bakkerij ’t Warot. Van 34 km tot 36 km volgde de doortocht van Winksele door straatjes, over vlakke veldsporen en servitudes om op 40 km weer toe te komen in Herent. Vanuit de landelijke omgeving ging het stilaan meer en meer naar de bewoonde wereld toe. Uiteindelijk kruisten we het kanaal, reden we door enkele woonstraten en de laatste kilometer door hetzelfde park waarlangs we vertrokken waren. Met 46 km op het tellertje, de rit van en naar de auto inbegrepen, kwam ik weer toe aan het sportcomplex in Wijgmaal.

    Er zaten nog mensen buiten te genieten van de zomerzon en een drankje. Waaronder Marcel die eenzaam en alleen aan een tafeltje zat. De rest van de meute moest nog toekomen. Gaandeweg druppelden ze binnen: Paul, Maurice, Peter en Bart. Ambiance gegarandeerd, er werd weer hard gelachen en plezier gemaakt en misschien ook iets meer gedronken dan goed voor ons was! De Biekes waren intussen al bezig met de opruim. Peter is binnen nog croissants en boterkoeken gaan schooien, overschot van de medewerkers. Met die mens kan je overal komen, doch slechts één keer! We hebben ze nog gekregen ook en iets eetbaar was welkom! In ieder geval zeer tevreden weer naar huis teruggekeerd. Mooi weer, een amusante rit door een knappe streek, meer dan inspannend genoeg, degelijk afgepijld en zoals elk jaar weer feilloos georganiseerd.

    Ondanks het respectabele aantal hoogtemeters op de langere afstanden en de opeenvolging van klimmetjes en afdalingen, bewijzen de onderstaande foto’s dat deze toertocht toch nog geschikt is voor de derde leeftijd. Ook al hebben sommigen toch al hun voorzorgen genomen, getuige de publiciteit van Uitvaartverzekeringen Dela op het truitje! De BMC-biker op de eerste foto ziet er een respectabel persoon uit. De anderen op de tweede foto zien er op het eerste gezicht braaf uit, maar ge moest ze eens bezig zien en horen op de après! Lawaai voor een heel peloton en vaak moeten de stoelen letterlijk van onder hun kont uit worden getrokken om ze naar huis te doen keren! Sommigen maken het zodanig bont dat hun echtgenotes met de kleinkinderen naar het Bertembos komen afgezakt om hen te zien passeren! Het is om hun eigen bestwil dat hun echtgenotes thuis regeren met ijzeren hand en een grote pantoffel!

    StrammerMax





    24-07-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nachtrit te Herfelingen op 15-07-2016

    Nachttocht (30-50 km) van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen op vrijdag 15-07-2016.

    Zoals alle jaren op vrijdagavond trouw naar Herfelingen voor de avond- en nachtrit van het Waanzinnig Weekend. Naar ginder rijden betekent altijd file in Antwerpen en in Brussel zodat ik pas om 19.30 u van start kon gaan na me ingeschreven te hebben in één van de tentjes op de feest- en fuifweide. Nadat ik eerst nog was moeten terugkeren omdat ik de batterij van mijn helmlamp in de auto vergeten was! Goed voor 3,50 km extra. Het ging het dorp in, de grote baan over en via een servitude naar de kerk toe. Veldpaadjes, servitudes en verharde wegen deden ons Herfelingen verlaten. Er volgde een pad met veel stenen in de grond tot aan de oversteek van de drukke Langestraat in de landelijke omgeving tussen Herfelingen (Herne) en Oetingen (Gooik). 8 km. Hier stak een groepje van een zestal mannen me voorbij.

    Een lange klim leidde ons tot aan het veldkapelletje van Sint-Guido en de Maagd Maria. Die plek kon ik me nog van eerdere tochten herinneren. Van 10 km tot 11 km leidde de tocht ons over kiezelpaden en servitudes in Oetingen en daarna over landelijke verharde wegen en grassporen. Op 15 km doken we plots een strook bos in waar het zwaar klimmen was over een bospaadje. Daar was het even te voet. De biker die me daarnet ingehaald had liep hier ook te voet naar boven en dat bleek Petruske te zijn! Zulke klimmetjes zijn inderdaad niet meer voor mensen van onze leeftijd bedoeld! Patje was er niet bij, zijn vrouwke wou naar de zee! We verlieten het bos via een smal spoor door struikgewas waar de bodem nog zeer modderig was! Ook deze plek herinnerde ik me nog vaag van eerdere edities. 20.30 u. We reden nog even in het bos tot aan een asfaltbaantje. Nadien werd de rit verder gezet over een grasspoor in een mooie landelijke omgeving. Het was er wel wat opletten voor diepe voren die soms door het hoge gras aan het oog onttrokken werden. Daar met je wielen in terecht komen zou wel eens geen deugd kunnen doen! Er zouden nog meer dergelijke paadjes komen. Door het hoge gras was het soms bijna niet te zien waar je reed, soms kon je amper nog een pad onderscheiden!

    Petruske die de tocht van 30 km reed vermoedde dat we zo stilaan de bevoorrading zouden treffen vermits hij al ruim over de helft van het aantal kilometers zat. De stop stond opgesteld op het erf naast een huis in Sint-Kwintens-Lennik op 22,50 km van de start. We waren daar omstreeks 21.00 u en er was toch nog wat beweging van arriverende bikers. Een dame kwam er toe om foto’s te maken. Met haar wagen reed ze naar bepaalde punten op het parours. We staan er samen met enkele andere bikers (M/V) en een paar jonge kerels van de organisatie op een groepsfoto. Eén en ander gaf al direct aanleiding tot de nodige ambiance. Er was lekkers om te knabbelen en te drinken. Om 21.15 u zijn we weer vertrokken en nam ik afscheid van Petruske omdat kort na de start de splitsing kwam tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 23 km van het vertrek. Vermits de rit tot hiertoe vlot verlopen was zag ik het wel zitten om de 50 km alsnog te rijden, anders zou ik vrij vlug weer terug aan het vertrek geweest zijn. Het was een warme dag geweest en de temperatuur was nu ideaal om te rijden. Het had wel voor gevolg dat ik vanaf nu zo goed als niemand nog te zien kreeg. Pas naar het einde van de rit toe zou ik nog enkele bikers me weten inhalen!

    Een veldweg en een verharde weg voerden me in de richting van Gaasbeek (Lennik) waar ik toekwam in de Trontingenweg. Een asfaltbaantje en een voor de gelegenheid gemaaid grasspoor voerden me door Sint-Martens-Lennik. Ik schrok even toen ik merkte dat er een biker achter me reed terwijl ik op dat grasspoor niet bijster snel vooruit raakte. Het bleek zelfs een hele groep te zijn, want eens het spoor ten einde staken er zes of zeven voorbij. Ik kon hen nog een tijdje over het asfaltbaantje in het glooiende landschap zien rijden. In hun zog bereikte ik de grote baan die me naar het Kasteel van Gaasbeek voerde. We sloegen rechtsaf het parkdomein in zo omstreeks 30 km en 21.40 u. Het ging op en af in de omgeving van het kasteel en even over asfalt om dan een lang spoor op de rand tussen het op een helling gelegen bos en de velden beneden te bereiken. Als je in het begin van dat pad links naar boven kijkt dan heb je een knap zicht op de indrukwekkende burcht in de hoogte. Eerst ging het lekker snel naar beneden, maar daarna zwaar weer naar boven!

    Het paadje kwam uit in de bewoonde kern van Sint-Laureins-Berchem (Sint-Pieters-Leeuw). In de weide waar de vorige keer nog berggeiten stonden die beschikten over een aantal houten platforms om op te springen, was nu een huis in aanbouw. We passeerden het schilderachtige kerkje van dit piepkleine gehucht. 31,50 km. Eens voorbij de kerk sloegen we een spoor in dat er op en af door grasvelden loopt. Er stond een gevarenbordje. Het spoor was inderdaad op vele plaatsen uitgespoeld en geërodeerd door de overvloedige regen van juni. Zo heb ik het er nog nooit bij zien liggen. Het spoor bracht me tot vlak naast het kerkhof en de kerk van Oudenaken, een volgend piepklein gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Een uitgesleten grasspoor naast paardenweiden leidde me in de richting van de enorm grote zendmast die daar staat. Deze VRT-toren in Sint-Pieters-Leeuw is het hoogste bouwwerk van België! Er knipperen grote witte lichten op en de toren domineert de hele omgeving.

    Op een graspad tussen velden hield ik even halt. Het eigenaardige geluid dat ik hoorde bleek niet anders dan het gezoem van een zwerm muggen die rond mijn helm cirkelde! Er volgden enkele zeer avontuurlijke paden door de velden en tussen glooiende weiden met koeien die er mijn enige gezelschap waren in deze mooie landelijke streek. Uiteindelijk kwam ik toe in de Vosholenweg te Sint-Pieters-Leeuw. 39 km om 22.30 u. Op 40 km diende ik op mijn stappen terug te keren omdat ik ergens een pijl had gemist. De grote baan gevolgd in plaats een veldweg in te slaan! Die was in het duister bijna niet te zien. Dan reed ik in de richting van de straat Den Booien. Veldwegen en een gehavende asfaltbaan leidden me uiteindelijk tot aan de kerk van Breedhout-Halle. Het duurde even eer het tot mij doordrong dat ik op de Lenniksesteenweg stond op de plaats waar de toertocht van 26 juni van start ging en die ik nog nooit eerder had gereden! Toen was het erg slecht weer geworden onderweg. Een oudere dame die er haar hondje uitliet vond dat ik wel erg sterke lampen bij had. Dat is ook nodig in het bos of plaatsen zonder licht.

    Bij het verlaten van een assenweg wees een pijl rechtdoor, terwijl de weg naar rechts afboog. Rechtdoor gereden, ook al leek het me niet de bedoeling van over de akker te rijden! Voor me zag ik door het schijnsel van mijn lampen zes ogen van blaffende honden oplichten op het erf van de hoeve. Dus maar snel rechtsomkeer gemaakt en de straat gevolgd! De afpijling was op sommige plekken wat twijfelachtig, zeker in het donker. Op 45 km dook ik een donker bos in. Daarna volgden enkele tricky sporen door hoog gras. De eventuele uitgesleten groeven waren nu helemaal niet meer te zien. Eindelijk kreeg ik nog eens twee bikers te zien. Het waren de eersten die ik met lichten aan zag rijden. Het waren nog vrij jonge gasten, ze reden snel en verdwenen zo weer uit het zicht. Het valt me op dat er de laatste tijd nog weinig echte nachtrijders deelnemen en dat de meesten al voor het invallen van de duisternis weer binnen zijn. In juli is het natuurlijk al halfelf eer het volledig donker is. 47,75 km om 23.10 u. Assenwegen met veel stof brachten me in het duister tot aan een oversteek van een grote baan vlak op de grens tussen Kester (Gooik) en Pepingen. Op 53 km van de start kreeg ik hier nog even het gezelschap van twee bikers die ook met hun lichten aan reden. Vanaf de bevoorrading had ik dus nog slechts in totaal tien bikers te zien gekregen, waarvan vier met licht effectief een nachtrit reden!

    De rest van de rit voerde me over veldwegen in het donkere Kester en Gooik. Er scheen maar geen einde aan de rit te komen. Zelfs rekening gehouden met de 3,50 km extra omwille van mijn terugkeer naar de start om mijn vergeten batterij op te halen en het een paar keren verkeerd rijden, zat ik al ruim boven de vooropgestelde 50 km! Naar het einde toe reden we over een grote boomgaard. Het viel me op dat veel jonge appels beschadigd aan de bomen hingen. Allicht het gevolg van hagelbuien in juni! Vanaf een zacht klimmend pad op de grens tussen een bos en een grasveld zag ik in de hoogte oranje verlichting rond een hoog gebouw. Dat was het tot rusthuis verbouwde klooster van Pepingen-Heikruis. Dat betekende dat het einde dan toch nabij was, want het betonbaantje waarlangs de feestweide van het Waanzinnig Weekend ligt loopt van Heikruis naar Herfelingen. Vanaf een kruispunt van landelijke wegen ging het die betonbaan, de Mollestraat, in en na een dikke kilometer was ik weer bij af. In plaats van 50 km had ik wel 59 km gereden en ik kwam exact om middernacht toe!

    Laat toekomen is hier geen probleem, er zaten trouwens nog andere bikers, want op de feestweide was in de naburige tent de fuif voor de jeugd in volle gang. Hier in de streek zijn nog plaatsen waar een mountainbiketocht onderdeel is van vele activiteiten gedurende een feestweekeinde. Het kaartje met noodnummer kon je inruilen tegen een drankje en ik heb me daarbij nog een hamburger gekocht. Nog een half uurtje blijven zitten en een paar woorden gewisseld met de man aan de bikeparking. Dan toch huiswaarts gereden, want met de auto ben ik zo’n anderhalf uur onderweg, waarvan een half uur over de lange baan van Herfelingen naar Ternat! Daar rustig gereden, want ik werd ooit op de terugweg naar huis geflitst in Gooik en dat is weggegooid geld! Het werd dus een korte nacht! Op de terugweg even een test gedaan. Ik had gezien dat ik vanaf de afrit Ternat toekwam op een baan die van Asse naar Edingen voert. Ik weet dat vele toertochten in de streek van Asse de Edingsesteenweg kruisen ter hoogte van Taverne De Koekoek aan de Kruisborre (de witte kapelletjes en het Kruis van Sjat). Daarom de oprit eerst even voorbij gereden tot in Asse. Ik passeerde effectief De Koekoek. Nu kan ik die plaats ook weer situeren ten opzichte van de rest. De lange baan van Edingen naar Asse zou trouwens op de plaats liggen van een oude Romeinse heirweg.

    Tevreden dat ik ook deze editie weer kon meemaken. Deze tocht is nooit elk jaar exact hetzelfde. Soms gaat men de richting van Galmaarden en Tollembeek uit. Het interessante is dat je bij daglicht kan vertrekken en zo nog kunt genieten van de schoonheid van het Pajottenland met een ondergaande zon en dan gedeeltelijk in het donker kunt rijden zodat je ook een nachtrit hebt. Redelijk wat verharde wegen, dat is wel meer zo in deze streek, maar er is voldoende afwisseling met off-road en omwille van het aanbod van een lange afstand is dat geen probleem. Volledig off-road zou zeer zwaar worden! Tijdens de stukken over verharde wegen kan je genieten van de mooie streek, want tijdens het rijden over de sporen moet je geconcentreerd zijn en goed kijken waar je rijdt vermits in de zomer het gras hoog staat (en de groeven diep kunnen zijn)!

    Artikel in EditiePajot waar ik ook de groepsfoto van aan de stop terugvond: klik hier!

    StrammerMax

    23-07-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Molenbeek-Wersbeek op 10-07-2016

    Toertocht (15-25-35-41-55-73 km) van de Muggenbergse Stoempers te Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) op zondag 10-07-2016.

    De startplaats van de toertocht van de Muggenbergse Stoempers vanaf de voetbalkantine langsheen de Halensebaan in Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) kon ik me nog goed voorstellen ook al is het al van 2013 geleden dat ik deze tocht reed! De vorige twee jaren reed ik de tocht van Hamont-Lo, maar die blijkt van de kalender verdwenen! Niet te schatten dat de jaren zo snel voorbijvliegen! Ik was pas om 10.30 u aan de start, er was zelfs geen plaats meer op de grote parkeerweide! Zo goed als samen vertrokken met biker Moventoch die ik de dag voordien nog gezien had tijdens de toertocht vanuit Dorne-Opoeteren (Maaseik). Die mens kijkt ook niet op een kilometertje meer of minder om overal present te tekenen op toertochten! Hij vertrok nog voor de rit van 70 km, maar dat zag ik niet meer zitten. Ik had me per vergissing aan de inschrijving langs de kant van de grote ritten aangeboden, maar dan gezegd dat dit niet meer ging lukken, tenzij zij tot donker op me zouden wachten! Moventoch rijdt tien keer zo snel als ik!

    De eerste 3 km verliepen over veldwegen en sporen om dan de eerste knappe holle weg te bereiken voor een stevig klimmetje. Dan volgden enkele zachtere beklimmingen in een volgende portie holle wegen. Die holle wegen en sporen zijn een constante in deze toertocht en kenmerkend voor de grensstreek tussen Limburg en Vlaams-Brabant. De holle wegen werden afgewisseld met de overtocht van meer open stukken tussen boomgaarden. Op 5 km passeerden we door de velden de achterkant van de parkeerweide wat betekende dat we een grote lus hadden gereden. Om 10.50 u werd ik vereeuwigd op een foto, maar ik heb en wil geen Facebook, dus ik kan ze niet zien! Midden in een boomgaard stond een bord dat de grens aanduidde tussen Bekkevoort en Molenbeek-Wersbeek en daar was een splitsing tussen de kidstoer en de ritten van 25-35-41-55-73 km.

    Op 9 km kruisten we een grote baan ter hoogte van de Halensebaan in Kortenaken. Een veldweg voerde me voorbij een eenzaam huis dat meer in de diepte tussen enkele bomen verscholen stond. De dakpannen weerkaatsten de zon. Op 12 km stonden we voor een zware klim naar een maïsveld toe. De beloning was een leuke afdaling door eerst hoog gras overgaand in een steenpad tot aan de splitsing tussen de 25 km en de 35-41-55-73 km. Deze kwam op 13 km van het vertrek om 11.30 u. Gekozen voor de rit van 41 km. Er volgde een stevige klim over stenen in de holle weg Neerveldstraat vanaf de grijze kapel tot de witte kapel die in de diepe holle weg gebouwd werd en een aantal jaren geleden gerestaureerd. We sloegen linksaf in de richting van Assent (Bekkevoort) om lichtjes verder te klimmen. Eens boven weer in open veld konden we genieten van een knappe lange afdaling. Een holle weg, een veldpad en een zware klim over asfalt leidden tot de Struikstraat in de richting van de snelweg E314. Op 15,85 km ging het een bruggetje onder.

    Er volgde nog een snelle afdaling, een asfaltbaantje en een brug over de snelweg. Daar gaapte ons de steile klim van 7,50% en 360 m lang op de Pannenhoef aan. Het loont altijd de moeite om op de plek waar asfalt overgaat in een onverharde holle weg ter hoogte van het huis dat daar eenzaam en alleen op de top staat eens te stoppen en achterom te kijken. Je hebt dan een knap uitzicht over de groene streek met zicht op een bocht in de snelweg in de diepte. De klim in het onverharde gedeelte van deze weg is minder steil We reden dan over een hoogvlakte door boomgaarden naar een afdaling in een mooie holle weg. Aan de omgeving kon ik zien dat we dan aan de afdaling begonnen in een bijzonder knappe groene omgeving naar de Begijnenbeekvallei toe. Niet voor niks is deze plaats nabij Assent uitgeroepen tot het mooiste plekje van Bekkevoort. Nadien dienden we opnieuw te klimmen uit de vallei en deze klim in de Watermolenweg, een trage wegel, is niet van de poes. We kwamen toe op de Provinciebaan naast de oprit naar een achter het groen verscholen huis. De baan over op 21,85 km om dan verder te rijden over de beenharde veldweg richting de bevoorrading.

    De bevoorrading stond opgesteld op een kleine parking naast de Provinciebaan, de weg naar Glabbeek. Ik was er met de wagen gepasseerd op weg naar de start. Voor mij kwam ze op 22,75 km om 12.30 u. De grote troep was hier dus al lang gepasseerd. Er was toch nog genoeg voorraad van bananen, wafels, centwafels, sportdrank en water. De appelsienen waren door de voorgangers verslonden. Er kwamen nog twee jonge kerels toe die goed bezweet waren. Het was intussen goed heet geworden. De groep medewerkers kon zo stilaan aan inpakken beginnen denken. Na de stop sloegen we vanaf de parking een zandwegeltje in en voerde een zachte klim in een holle weg ons tot de splitsing van de 25-35 km en de 41-55-73 km op 23,23 km van de start. We kruisten dan een hoogvlakte waar we een watertoren en een kapelletje zagen staan. We reden er over de Kuylleboschhoogeweg, een hele mond vol voor een zanderige trage weg, tot we aan een asfaltbaan arriveerden. Er volgden nog landelijke paden.

    Verderop reden we de Halensebaan op, dus waren we in principe niet ver van de start, en de kerk van Molenbeek-Wersbeek voorbij, om weer de bewoonde wereld te verlaten voor een lange klim in een hol pad zo omstreeks 27 km. Na een eindje over asfalt bereikten we de splitsing tussen de kidstoer en de andere routes op 28,50 km van het vertrek. 13.00 u. Vanaf 29,50 km werden we getrakteerd op een klim over kasseitjes in een servitudenpad en de overtocht van een hoogvlakte. Die overtocht werd afgesloten met een plezante afdaling in een knappe holle kasseiweg waarna we in de Wijndriesstraat werden uitgespuwd. Tegenover staan enkele nieuwe huizen en aan die bewoners heb ik ooit eens de weg naar de start gevraagd omdat op deze plek al een aantal pijlen ten onrechte waren opgeruimd. Dat was aan het einde van de toertocht van MTB@Bekkevoort met start in de Oude Tiensebaan niet zo ver van deze plaats. Die mensen konden mij haarfijn uitleggen hoe ik moest rijden waarna ik weer pijlen trof. Het is jammer dat deze tocht al een jaar of twee niet meer wordt georganiseerd! Het was nu ook linksaf tot aan de rode postbus! 30,50 km.

    Het ging even door de bewoonde wereld waarbij ik twee keren een grotere baan diende te kruisen. Van 32 km tot 33 km bereden we enkele leuke singletracks in een bos aan de Oude Leuvensebaan te Bekkevoort waarna het een wijle over beton ging. We bereikten de Beurtstraat, een holle weg in Tielt-Winge. Daar was een splitsing tussen de ritten van 25-35-41 km en 55-73 km op 35 km van het vertrek. 13.35 u. Wegen, servitudes, trage wegen en de doortocht door een strook bos voerden ons omstreeks 37 km over het grondgebied van Tielt-Winge. Een laatste zware klim over een keienpad annex grasspoor werd ons op 38 km voorgeschoteld. Om ons dan een laatste keer lekker te kunnen laten gaan over een afdaling weer tot af. Met 40,50 km op het tellertje bereikte ik om 14.00 u aldus opnieuw de kantine op het voetbalveld van Sporting Molenbeek. Ik spotte er Peter, Marcel, Maurice en Filip die hier ook waren komen rijden. In een bloedhete zomerzon nog een hele tijd zitten buurten, drinken en een braadworst naar binnen gewerkt. Voor bonnetjes moesten we niet ver lopen, die werden verkocht door een man en een vrouw die aan een tafeltje naast ons zaten. We kregen zelfs een tijd het gezelschap van de voorzitter van de Muggenbergse Stoempers. Peter kent ook iedereen en als hij goed op dreef komt dan is de ambiance verzekerd! Het was een mooie toertocht met een knap parcours bij prachtig weer. Blij dat ik hier nog eens geweest ben…

    StrammerMax

    11-07-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Dessel op 17-04-2016

    Toertocht (25-44-50 km) van MBC Campina te Dessel op zondag 17-04-2016.

    De derde zondag van april word je vaak voor een moeilijke keuze geplaatst! Er is dan veel potentieel moois te beleven. Dit jaar waren er maar liefst vier opties: La Trace d’Hez te Tangissart, dit jaar allicht omwille van plaatselijke wegenwerken vanuit het naburige Villers-la-Ville, Haacht, Lot en Dessel. Omdat we moddertoestanden vreesden is onze keuze gevallen op de streek waarvan we weten dat ze het droogste parcours garandeert en dat was Dessel. Ik weet niet of ik deze toer in Dessel al ooit gereden heb, de startplaats kwam me niet direct bekend voor, en als het zo is dan is het al zeer lang geleden. Ook in Dessel was er een omleiding omwille van wegenwerken. Parkeren kon in de berm langsheen één van de landelijke wegen en inschrijven gebeurde in de voetbalkantine van Witgoor Sport. Toen ik ingeschreven was kwam er een grote delegatie bikers van RTC Hilvarenbeek binnen en aan de tafeltjes zat een groep bikers uit Esbeek te wachten. Op beiden plaatsen in Nederland waren we onlangs gaan rijden! Om wat voorsprong te hebben vertrok ik om 09.20 u op het ogenblik dat Jari toekwam en zich nog moest klaarmaken en inschrijven.

    Het ging vanaf de voetbalvelden onmiddellijk het bos in voor een aantal leuke singletracks op en af enkele zanderige paadjes. Ons vermoeden bleek te kloppen, de ondergrond was hier poederdroog! Reeds op 2 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 44-50 km. Gekozen voor de langste rit. We staken in de drukkere Meistraat het kanaal Schoten – Dessel over en doken aan de overkant de bossen van het Groesgoor in. Daar reden we een lusje in het bos dat er doorkruist wordt door een aantal rustige asfaltbaantjes. Op 4 km reden we daarbij de Taverne De Witte Haas voorbij en doken we aan het er achter gelegen huis met een grote raam die uitzicht geeft op het achterliggende bos het bos in. Daar bereden we enkele mooie singletracks die deel uitmaken van de groene vaste route. Er waren veel deelnemers onderweg, soms werd ik ingehaald door grote groepen bikers. Op 6 km kwam er een tweede splitsing, nu tussen de 44 km en de 50 km, op een kruispunt van wegen aan de bosrand. Er waren nog relatief veel bikers die de richting van de 50 km uit gingen.

    We kregen paden voorgeschoteld op de grens tussen bos en velden en kruisten de baan Diel op de grens met Mol. Dit betekende dat we niet ver van de bekende Baileybrug in Postel waren. Terwijl ik er even halt hield kreeg ik Willy VDS uit Poppel en diens maat te zien. Hij wist me te zeggen dat Jari onderweg was. Een lang, iets vochtiger bospad en een eindje asfalt leidden ons tot aan de Pannenkoekenboot die gelegen is aan het bekende kruispunt van kanalen in Dessel. We kruisten één van de kanalen en passeerden de Sas-vier-toren, een uitkijktoren die uitzicht biedt op de hele streek. 11,80 km om 10.10 u. We doken er snel weer het bos in en het geroep dat ik hoorde bleek deze keer niet afkomstig van een voetbalveld. Op het kanaal bleek een soort waterpolo, maar dan vanuit kajaks, aan de gang te zijn. De eerste manche van het Belgisch kampioenschap kajakpolo! Het verklaarde meteen waarom ik daarnet drie mannen in wetsuits over straat had zien wandelen! Tot ruim 13,50 km konden wij genieten van een zeer lange knappe singletrack die zich in vele korte bochten doorheen een strook bos slingerde. Met aan de ene kant het kanaal Bocholt – Herentals en aan de andere kant de terreinen van de zandwinning Sibelco.

    Een assenweg en een asfaltbaantje voerden ons naar de KMO-zone aan Schans te Dessel en op 15 km doken we er het bos in. Daar reden we over een paadje langsheen de Witte Nete, staken ze aan een houten bruggetje over en reden aan de overkant terug in de richting van waaruit we kwamen. Zo bereikten we het jaagpad langsheen het kanaal Bocholt – Herentals. Van 16 km tot 18,50 km volgde een lang stuk over het asfalt van het jaagpad om dan rechtsaf het bos weer in te duiken voor een tweede lange en zeer bochtige singletrack. We reden daar tegen de richting van een rode vaste route in. De strook bos waarin we reden was gelegen tussen het kanaal en een grote vijver van Sibelco aan onze rechterkant en de terreinen van Belgoprocess aan onze linkerhand. Het was er leuk draaien en keren. We reden dan even door de Gravenstraat, over het rondpunt naar de Boeretangsedreef en door de Kleine Boeretang. Op 20 km doken we daar opnieuw het bos in. Even verder troffen we een aantal lopers op de bospaadjes en kwamen we uit ter hoogte van de Finse piste naast het Sportpark Brasel langsheen de gelijknamige straat in Dessel. Daar was er een derde splitsing tussen de 25-44 km en de 50 km op 21 km van de start. 10.50 u. Een groepje van drie dat me volgde reed rechtdoor voor de 44 km, “dan konden ze bij aankomst nog wat drinken”! Zelf diende ik Brasel te kruisen voor de toer van 50 km. Toen ik omkeek zag ik Jari naderen.

    We doorkruisten een woonwijk met keurige huizen en reden een tijdje door een strook bos met singletracks voor een extra lusje. Want spoedig kruisten we opnieuw Brasel om het bos naast het sportpark te bereiken. Hier reden we een hele tijd over knappe singletracks, op en af lage heuvels en met redelijk wat bochtenwerk. Het was er knap rijden maar ook uitkijken geblazen. We deelden het pad met veel mensen die er een oriëntatieloop hielden met papiertjes in de handen en op de tracks liepen of ze kruisten. Er was ook een kerel die er met een brommertje over de zandpaden toerde en bovendien zagen we langs de paadjes tekeningen van sprookjesfiguren hangen op een parcours dat met blauwe linten was uitgezet. Allicht een spel voor een jeugdbeweging later op de dag. Het was druk in dit bos! Na dit leuke stukje parcours bereikten we de bevoorrading die was opgesteld aan een chirolokaal.

    De bevoorrading kwam op 27 km van het vertrek en we arriveerden er om 11.15 u. Zowel op het goede als op het slechte moment! Goed omdat er op dat ogenblik bijna niemand aan de stop was, maar onder die enkelen wel Tom Boonen en Rob Peeters! Slecht omdat de aandacht van de twee mannen die voor de bevoorrading zorgden daardoor niet naar het snijden van bananen ging! Want zij hadden hun zoontjes bij en dus moest er uiteraard een foto gemaakt worden met Tom. Die jongens hun dag kon niet meer stuk! Tom Boonen is wel meer te zien op toertochten in deze streek, laatst op oudejaar nog in Retie, ook in het gezelschap van Rob Peeters. Sympathiek dat zij ook opdagen op ritten voor gewone stervelingen. Het moet leuk zijn voor een club om Tom Boonen aan de inschrijvingstafel te zien opdagen!

    Vrij snel na de stop kwam er een splitsing tussen de ritten van 25-44 km en van 50 km. Voor de langste tocht werden we over een nat spoor gestuurd dat over een grote grasvlakte naast een natuurgebied liep. Er zijn toertochten in deze streek die langs hier vertrekken. Eens het natte grasspoor achter ons ging het geruime tijd door een meer bewoonde wereld. Op 32,50 km doken we opnieuw bos in en reden we over de smalle track evenwijdig met een waterloop, ik vermoed de Zwarte Nete die langsheen het gehucht Dessel-Heide loopt. Op 34 km verlieten we de waterloop, reden over een veldpad, ging het over een smal bruggetje en kwamen we toe aan een grote baan, de Zanddijk. Daar was een splitsing tussen de ritten van 25 km en 44-50 km op 35 km van het vertrek. Wij arriveerden daar exact op het middaguur. We passeerden het recreatiedomein Campinastrand en reden in de richting van Retie. Een veldweg bracht ons weer tot aan een beek, ofwel opnieuw de Zwarte Nete of De Gracht. Ook hier troffen we een goed van wortels voorziene singletrack die langs de oever van de beek liep. Ter hoogte van de Nachtegaallaan maakten we rechtsomkeer om de track op de andere oever te bereiken en deze te volgen in de richting van waaruit we kwamen. Een hele tijd konden we genieten van dit knappe stukje parcours. We kwamen uit op een grote baan ter hoogte van een visvijver. Ik vermoed de baan Brand – Postelsebaan. 38,75 km. We dienden deze baan over te steken en het straatje tegenover in te rijden. Aan het volgende T-kruispunt was geen pijl te bespeuren. Een bewoner die met zijn wagen de straat kwam ingereden wist ons te vertellen in welke richting we dienden te rijden, gewoon rechtsaf. Het parcours ging net tegenover diens huis een veldpad in.

    Op 40 km bereikten we de derde beek die deze streek rijk is, de op diverse plaatsen met eendenkroos bedekte Gracht. Ook hier reden we een hele tijd langsheen de beek over een goed van wortels voorziene spoor. Op 41 km kruisten we nogmaals de grote weg Brand ter hoogte van de Camping Berkenstrand. Ook langs deze kant van de baan volgden we nog een hele tijd de loop van de Gracht in een bosrijk gebied. Alhoewel ik de indruk had dat er gekapt was, want je kon de caravans van de camping veel beter dan vroeger zien staan. De camping strekt zich een heel eind langsheen de beek uit. Op 42,50 km bogen we linksaf van de beek weg en na een eindje door het bos bereikten we een landelijk betonbaantje, zo eentje dat uit twee betonnen sporen bestaat zoals ze wel meer voorkomen in deze streek. Na een stukje over asfalt en een smal spoor door het bos bereikten we een oever van het kanaal Schoten – Dessel. 45 km om 12.45 u. Na een eindje langsheen het kanaal gereden te hebben ging het plots steil de hoogte in voor een kort, maar misschien wel het knapste stukje van het hele parcours, meer bepaald een singletrack die over de kam van een beboste heuvelrug loopt. De plek moet in de omgeving van de Zanddijk en het Campinastrand liggen. Er loopt daar ook een kasseibaantje door het bos.

    Toen ik er weer naar beneden reed merkte ik dat er plots iemand achter mij was komen te hangen die mijn naam riep. We kregen er Bruce Wayne en diens maat Mister C. nog eens te zien. Omdat die mannen stevig doorrijden zijn die ontmoetingen altijd van zeer korte duur. Met een beetje geluk zouden we hen aan de aankomst misschien nog te zien krijgen. We zagen het tweetal wegstuiven over de veldsporen waarover we toen reden. Verderop kregen we nog een portie knappe droge singletracks voor de wielen. Op 48,50 km stond er een bord dat de laatste vijf kilometers aankondigde. Dat kon twee zaken betekenen. Ofwel was de rit een eind langer dan voorzien, misschien wel 55 km, ofwel stond het bord niet op de goede plaats! We reden nog een eindje langsheen het kanaal Schoten – Dessel en enkele paadjes doorheen een laatste strook bos voerden ons opnieuw tot aan de kantine van Witgoor Sport. Het bord stond dus verkeerd opgesteld, want we klokten goed 51 km af bij aankomst om 13.00 u. Nog even een korte babbel met Bruce Wayne en Mr. C. die zich aan hun auto stonden klaar te maken voor de terugrit huiswaarts. Aan de kantine was niet veel leven meer te bespeuren. Er stonden nog enkele bikes met nummers aan het stuur, wij hebben onze vehikels vastgeklonken om de mensen van de intussen zo goed als opgeruimde bewaakte fietsparking niet tot last te zijn. Binnen nog een drankje genoten en al overlopen wat de opties voor volgend weekend waren!

    Wij hadden in ieder geval genoten van deze toertocht van MBC Campina. Wij waren zeer tevreden van een zeer droog parcours te hebben getroffen zoals we gehoopt hadden na de toch wel zeer natte periode. We hebben de laatste tijd toch wel erg veel door de modder moeten dabben. Ondanks de soms dreigende donkere luchten na een zeer zonnige ochtend en het voelen van enkele verloren gelopen regendruppels hielden we het de hele rit droog. De organisatie was verder in orde en het parcours afwisselend. Ook al tappen de meeste tochten hier in de streek uit hetzelfde vaatje, onder anderen de lange tracks naast de verschillende waterlopen, door de wijze waarop alles aan elkaar gebreid wordt krijg je toch altijd een andere tocht.

    Onderaan een filmpje van Den jjag.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    18-04-2016 om 22:09 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Bornival op 10-04-2016

    Toertocht (12-30-40-50 km) van Les Blancs Bastons d'Borniveau te Bornival op zondag 10-04-2016.

    Het kost me een autorit van 127 km enkel, maar ik had graag de VTT Jean Michel vanuit Bornival (Nijvel) nog eens gereden. In 2014 was ik hier ook aangetreden en de toertocht was me goed bevallen. Allicht ook omdat het een kennismaking was met een streek waar ik nog nooit eerder was geweest. Afgesproken met Jari en we kwamen zo goed als tegelijk toe op de parkeerweide nadat ik het dorpje vanaf de snelweg via een smalle landelijke weg bereikt had. Ingeschreven in het zaaltje van Les Blancs Bastons d’Borniveau, de organiserende club, en om 10.00 u waren we op pad.

    Het ging zacht klimmend het dorp uit over asfalt en voorbij het kleine kasteel van Bornival. Op een graspaadje dienden we een poortje te nemen en was de prikkeldraad afgeschermd met twee houten platen om zonder problemen je fiets over de afsluiting te kunnen tillen. Het poortje of sluis was immers niet geschikt om met de fiets door te kunnen. Elke biker hielp de volgende door diens fiets aan de andere kant aan te nemen. Het graspad door een weide gaf uit in een baantje met oude kasseitjes. Deze weg leidde tot een eerste splitsing waar de 12 km zich losmaakte van de 30-40-50 km op 2,50 km van het vertrek.

    Vanaf hier voerden veldpaden ons op en af doorheen een open landschap. Hier en daar lag de ondergrond er nat bij. Blijkbaar had het hier de nacht voordien nog flink geregend. Eventjes reden we door de bewoonde wereld van Fauquez, een gehucht van Virginal-Ittre. Deze plek was ooit bekend omwille van de uitvinding van het marbriet door Maurice Brancart. Marbriet is ondoorzichtig gekleurd glas dat het uitzicht heeft van marmer. Het werd er geproduceerd van 1919 tot 1979. Even verder reden we op de grens met Ronquières (Braine-le-Comte) en dus op de grens tussen Waals-Brabant en Henegouwen. Daar troffen we op een asfaltbaantje een tweede splitsing, nu tussen de ritten van 30 km en van 40-50 km op 7,50 km van het vertrek. Gekozen voor de 40-50 km. Voor ons dook het parcours onmiddellijk het Bois des Rocs in. Het begon met een steile afdaling over een modderige singletrack met keien en wortels. Voor mij was dat veiligheidshalve deels te voet! Eens beneden konden we genieten van een bijzonder knap stukje bos met rotspartijen en rijden naast een beekje, het riviertje La Senette, dat zich met vele bochtjes doorheen het bos slingerde. We dienden zelfs even door het water te rijden. De bodem in het bos was bedekt met blauwe hyacinthen. Het was er knap rijden.

    We dienden weer naar boven te klimmen, en dat was behoorlijk te doen, en vervoegden opnieuw de afstand van 30 km die het mooie Bois des Rocs gewoon via de weg was gepasseerd. Want verderop troffen we een derde splitsing, nu tussen de 30-40 km en de 50 km aan het einde van een holle weg door de velden. De splitsing kwam op 9 km van de start en we stonden daar om 10.40 u. Gekozen voor de 40 km omdat Jari zware benen had. Hij had daags voordien de avondrit in Rillaar gereden en had er door een verkeerd opgehangen pijl 65 km in plaats van 60 km gereden quasi zonder bevoorrading! Door die pijl waren vele bikers op het parcours van de dagtocht op zondag terechtgekomen! Zelf had ik tegen mijn gewoonte in de rit in Rillaar deze keer laten passeren. Dat is daar zware kost voor mij! Ik zag ook wat op tegen de verplaatsing na op vrijdag al veel tijd verloren te hebben bij aanschuiven in een file. Het is tegenwoordig ergerlijk als je ergens wezen moet!

    Ik vermoed dat we door onze keuze voor de 40 km een lus door Virginal-Samme (Ittre) gemist hebben. Ik had intussen al opgemerkt dat het parcours in de andere richting verliep in vergelijking met dat van 2014. Vanaf de Rue Mon Plaisir reden we ongemerkt het Bois de la Houssière in. Dit indrukwekkende bos ligt grotendeels op het grondgebied van Braine-le-Comte (’s Gravenbrakel) en dus op de grens tussen Waals-Brabant en Henegouwen.

    Het Bos van Houssière is vooral bekend door de Bende van Nijvel, die het als uitvalsbasis zou hebben gebruikt en er in ieder geval hun Volkswagen Golf GTI achterlieten na hem in brand gestoken te hebben. De Bende van Nijvel (in het Frans aangeduid als Tueurs fous du Brabant) was een groep misdadigers die in 1982, 1983 en 1985 in België een reeks moorden, inbraken, diefstallen en overvallen pleegde. Daarbij vielen in totaal 28 doden en ruim 40 gewonden. Met name de bloedige roofovervallen op supermarkten van de Delhaize-keten in 1985 schokten de Belgen. De leden van de Bende van Nijvel werden niet ontmaskerd en ook hun motieven zijn tot op heden niet bekend. Het politieonderzoek verliep in de beginfase volgens sommigen chaotisch en onzorgvuldig. Hierdoor én omdat het aantal doden en gewonden hoog was maar de buit relatief gering, werd de bende vaak gezien als een organisatie met politieke motieven die bescherming genoot van hogerhand. Bewijzen voor deze stelling zijn nooit gevonden.

    Van 10 km tot 13 km konden we genieten en afzien tijdens een eerste etappe door het Bois de la Houssière. We kregen eerst een zware klim voor de wielen en door de modder slipten de wielen van uw bike door en kreeg je moeilijk grip. De daaropvolgende afdaling was al even hachelijk omwille van de modder en de wortels. Ik heb het niet zo begrepen op wortels op een natte ondergrond, dat betekent slipgevaar! De omgeving is er wel bijzonder knap en het bos is beschermd opdat het niet zou verdwijnen. Vandaag de dag is het nog ongeveer 650 ha groot en is gelegen tussen de dorpen Henripont, Ronquières en Virginal-Samme. De naam van het bos verwijst naar een oude boerderij, genaamd La Houssière. Zowel de gemeente 's Gravenbrakel, de provincie Waals-Brabant als het Waalse Gewest bezitten een deel van het Bos van Houssière. Een ander deel is privé-eigendom.

    Het was dus even op de tanden bijten tot aan de eerste bevoorrading ter hoogte van een soort jachthut op een kruispunt van wegen in het bos. De stop kwam op 13 km van het vertrek en we stonden daar omstreeks 11.00 u. Water en sportdrank, bananen, partjes appelsien, wafels, cake en brokken chocolade stonden er op tafels onder een tentje klaar. Na de stop trokken we opnieuw lichtjes klimmend het bos in, vertrekkende vanaf een modderig spoor waar mijn achterwiel weer lustig doorslipte. We vervolgden de rit over natte paden en sporen die het rijden zwaar maakten. In één van de smalle natte sporen zag ik Jari omvallen net toen ik omkeek! Recht de bramen in! Hij zal ’s avonds nog plezier beleefd hebben aan de doornen in zijn lijf. Op 14,50 km volgde een vrij steile bosklim over een breed modderig pad in een woeste omgeving. Op een enkele man na liep iedereen er te voet. Boven stond een groep van drie jonge gasten die we aan het einde van de tocht nog zouden terugzien. Eén ervan zag er een regelmatig biker uit, de andere twee waren eerder toeristen of beginners.

    We kwamen uit in een asfaltbaantje dat doorheen het Bois de la Houssière loopt en reden tot 18 km een korte lus vanaf de Sentier de Mon Plaisir en de Sentier Henripont, wandelwegen die er deze keer erg nat bij lagen. Na een nat spoor volgde een mooie afdaling, een stukje vlak door het bos en een doenbare zachte klim weer naar de plek waar de lus begonnen was. Onder meer deze plek kon ik me van twee jaar geleden herinneren. Het was een knap stukje parcours, maar deze keer zwaar en met veel modder. Aan het einde van de lus was er een splitsing tussen de 30 km en de 40-50 km. 18 km om 12.00 u. Gekozen voor de 40-50 km. Vanaf daar verliep de tocht over een meer vlakke ondergrond op het lange drogere pad van de Sentier de la Maison des Gardes. Links en rechts kleurde de bodem blauw door de duizenden wilde hyacinthen. Het is beslist niet enkel in het Hallerbos dat deze bloemenpracht te bewonderen is! Tussen de bomen door ontwaarden we aan onze linkerzijde de toren van het hellend vlak van Ronquières. Een leuke snelle afdaling voerde ons tot een door het bos lopende asfaltbaan.

    We konden nog even verder genieten van de pracht van het Bois de la Houssière. De doortocht werd van 23 km tot 24 km afgesloten met een waar koninginnenstuk onder de vorm van een prachtige afdaling over een op een heuvelkam gelegen singletrack. De singletrack eindigde aan de voet van een met bomen begroeide kleine zandheuvel waarop de zogenaamde Bonhomme de Fer staat. De Bonhomme de Fer is de naam van een ietwat bizarre plompe borne of geodetische grenspaal die diende om België in kaart te brengen tijdens de negentiende eeuw. Hij markeert de zuidpunt van het zogenaamde Bois de la Houssière in Braine-Le-Comte, het machtige woud waar we in vertoefd hadden en nu verlieten. We kwamen toe in de Rue du Cochant (du soleil dans l’ouest) en sloegen linksaf een lange afdalende assenweg in die ons half verzonken in de velden in de richting van Ronquières voerde.

    We sloegen dan een smal spoor in dat na enige tijd breder en nog later verhard werd. Het pad lag op de plek van een oude spoorwegbedding die was aangelegd op een soort aarden wal. Hier liep ooit de spoorlijn van Braine-Le-Comte naar Enghien, getuige de oude seinen en betonnen palen die hier en daar stonden te kwijnen onder de tand des tijds. Opgeheven in 1984. Het pad voerde ons door een mooie streek en een heuvelachtig landschap met nette groene grasvelden alsof ze gemaaid werden! We reden evenwijdig met het meanderende beekje La Senette (de Zinnik) dat met vele bochtjes tussen de bomen doorheen het landschap slingerde. Hier en daar hadden zich kleine vijvers gevormd. Dit deel van het traject kon ik me nog goed herinneren van de toer in 2014, maar dan rijdend in de andere richting. Mountainbiketechnisch was de rit hier iets minder, maar de knappe omgeving maakte dat weer goed.

    Waar de oude spoorwegbedding van onder de bomen tevoorschijn kwam troffen we de tweede bevoorrading op de grens van Ronquières met Ecaussinnes-d’Enghien. Op 29,50 km zorgden een vader, moeder en dochter er voor hetzelfde lekkers als aan de eerste stop. Er waren nog twee bikers die vertrokken toen wij er om 12.45 u toekwamen. Na de stop ging het verder over de oude treinbedding die voorbij een door klimop overwoekerd oud seinhuisje voerde. Even verder verlieten we de spoorbedding via een steil trapje. 31,50 km. Een weidespoor en een woeste servitude tussen tuinen spuwde ons van tussen twee dicht op elkaar staande zijgevels het dorp van Ronquières in. Een ongeduldige chauffeur wou toch de oprit naar het paadje in rijden terwijl wij er uit kwamen! We passeerden de Sint-Gérykerk, reden door een straat met oude rijhuizen en zochten opnieuw de oude spoorwegbedding op tussen het voormalige station van Ronquières en het kanaal Brussel – Charleroi. 33 km om 13.00 u. Even ging het door een drukkere omgeving om via een brug het kanaal te kunnen kruisen. We kregen er een goede kijk op het indrukwekkende Hellend Vlak van Ronqières ofte Le Plan Incliné de Ronquières. 34 km.

    De constructie bestaat uit 2 bakken gevuld met water van 91 m op 12 m, en die tussen de 5.000 en 5.700 ton wegen, die volledig onafhankelijk werken en waarin de boten binnenvaren. Het zijn als het ware badkuipen op wieltjes die de vaartuigen vervoeren over een afstand van 1432 m die het hoge en het lage niveau van het hellend vlak scheiden. Dit hellend vlak maakt dat de binnenschippers aanzienlijk veel tijd kunnen winnen als je dit vergelijkt met de tijd om langs de andere sluizen te gaan. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog start België werken om de vaarwateren toegankelijk te maken tot 1350 ton. Voor de verbinding Charleroi-Brussel worden er tal van oplossingen en trajecten overwogen met in het bijzonder de uitdaging om een verval van 68 m te overbruggen bij het dorpje Ronquières. De werken starten op 15 maart 1962 en de constructie wordt in werking gesteld in april 1968. Oorspronkelijk werd het kanaal Charleroi-Brussel gebruikt voor de steenkoolontginning, maar nu is het vooral een transitweg naar Frankrijk, Nederland en Duitsland. Bij de plaatsen Ronquières, Arquennes en Seneffe nam het bochtige kanaal een hoogteverschil van meer dan 60 meter. In de 19e eeuw waren hier 16 sluizen aangelegd om dit hoogteverschil te overbruggen. Het passeren van al deze sluizen, over een afstand van circa twee kilometer, kon tot twee dagen oplopen. Modernisering van het kanaal vereiste een oplossing voor dit probleem in de vorm van een soort scheepslift. Van dit hellend vlak wordt wel eens gezegd dat het tot de grote nutteloze werken behoort, omdat het gebruik van het kanaal na de opening van het hellend vlak stelselmatig afnam. De sluiting van de Waalse steenkolenmijnen was hier zeker een oorzaak van. Het hellend vlak werd in 1968 in gebruik genomen. Vandaar dat ik er in mijn kindertijd één en ander over vernam. In de chocolade Jacques zaten toen prentjes die wij verzamelden en op één ervan stond een foto van dit bouwwerk. Nog in Henegouwen, in Strépy, staat ook een scheepslift die gebouwd werd van 1982 tot 2002, die vier keer zo veel gekost heeft als geraamd en eigenlijk ook tot de categorie nutteloze bouwwerken kan gerekend worden! Het oude kanaal in Strépy, met twee sluizen en vier historische scheepsliften, dat volgens de plannen uit de jaren zestig gedempt zou worden, werd een beschermd monument en werd op 2 december 1998 door UNESCO als werelderfgoed erkend.

    We reden even langsheen de grote baan om opnieuw de oude spoorwegbedding op te zoeken. De spoorwegbedding ging over in een assenweg langsheen de door het hellend vlak opgeheven oude arm van het kanaal Brussel – Charleroi. Deze kanaalarm is verworden tot een natuurgebied en oase van rust. Er groeien reusachtige oude bomen naast. We reden er langsheen enkele van de zestien opgeheven sluizen met bijbehorende nog steeds bewoonde sluiswachterswoningen. Aan één van de sluizen kruisten we via een smalle brug het oude kanaal. We kwamen opnieuw in een meer landelijke omgeving en sneden een zachte klim aan in een veldweg met een rotsachtige bodem vol stenen. We kwamen hier opnieuw de drie jongens die we daarstraks na de stop in het Bois de la Houssière boven aan de modderhelling hadden zien staan terug tegen. De lange smalle met de baard was duidelijk gewend van te biken, te zien aan zijn fiets en tenue, en stond al boven te wachten, zijn twee kompanen liepen te voet! Hun pijp was uit. Op gebied van biken ben ik slechts een pannenkoek, maar deze twee jonge gasten stak ik als oude knar toch met glans al rijdend voorbij! Een door zeer diepe sporen gehavende veldweg en een assenweg door de velden voerden ons tot een splitsing tussen de 12-50 km en de 30-40 km op 38,50 km van het vertrek. Zoals steeds gekozen voor de rit van 40 km.

    Het ging een asfaltweg op, een baantje in en nog eens linksaf de hoogte in over een smalle servitude in de richting van het dorp. Om 14.00 u waren we met exact de beloofde 40 km opnieuw aan de salle des fêtes, een ietwat te ronkende naam voor een soort parochiezaaltje uit Jezukes tijd waar nog een landkaart uit 1958 aan de muur hing! Ik was boos op mezelf dat ik gisteren te tam was geweest om naar Rillaar te gaan rijden, maar zeer tevreden dat ik deze tocht in Bornival nog eens gereden had, nadat ik in 2014 gevreesd had hier misschien nooit nog te zullen komen. Zonder de mountainbike zou ik allicht nooit in mijn leven hier geweest zijn. Het is altijd boeiend van te kunnen rijden in een streek waar je zelden of nooit komt. Het prachtige Bois de la Houssière, gecombineerd met de door de natuur weer ingenomen industriële archeologie langsheen het kanaal Brussel – Charleroi, het mysterie van de bende van Nijvel en de knipoog naar mijn kindertijd met de prentjes die bij de repen chocolade zaten maakten deze dag tot een mooie belevenis! Dat alles vanuit een godvergeten gat ergens tussen de glooiende velden dat niemand weet zijn, genietend van de veel rustiger mentaliteit van de Waalse toertochten. Geen raceduivels die u langs alle kanten voorbijvliegen, maar iedereen gemoedelijk bikend op een zonnige zondag in bossen met blauwe bloementapijten en veel maretakken in de bomen. Afgesloten met een rustige après op de binnenkoer van een oud feestzaaltje.

    De bikewash was prima met tuinslangen die overvloedig water spoten. Toch nog twee bekenden gespot: Daniël en Dirk van het jaarlijkse pinksterweekend. Na afloop nog een drankje genuttigd en een hot-dog omdat de pain saucisse helaas uitverkocht was. Om dan weer 127 km huiswaarts te bollen! Gereden langs de manege waar ik vorige keer geparkeerd stond. Daar was het ook druk omwille van een wedstrijd. Ik werd tegengehouden opdat eerst een paardentrailer zou kunnen passeren in het smalle kasseibaantje. De man die me tegenhield had horen zeggen dat er 800 bikers opgedaagd waren. Bizar van de GPS: heenrit ring Brussel richting Charleroi over het viaduct van Vilvoorde en langsheen Halle, en terug vanuit de andere richting Waterloo en de Vier Armen, met andere woorden de volledige Brusselse ring gehad! Bij het passeren van Zaventem kreeg ik een raar buikgevoel, denkend aan de bomaanslag van 22 maart terwijl er een vliegtuig bijzonder laag over de snelweg naar beneden kwam om te landen! Denkend aan de mensen die op het verkeerde ogenblik op de verkeerde plaats waren!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    13-04-2016 om 20:09 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Vessem op 03-04-2016

    14de Beerze Brave Veldtoertocht (25-35-50 km) van ATB Vessem te Vessem op zondag 03-04-2016.

    Het wordt een traditie want sinds mijn eerste deelname aan de lichtjestocht van Esbeek waar ik van een biker van ATB Vessem een flyer toegestopt kreeg van hun toertocht enkele weken later, heb ik, noch van de lichtjestocht, noch van de toertocht in Vessem, geen enkele uitgave meer gemist. Je vindt er geen technische hoogstandjes en de hoogtemeters blijven beperkt tot het overschrijden van enkele bultjes, maar de toertocht gaat integraal door de bossen en zo zie ik het graag. Vessem ligt een eindje over de grens tussen België en Nederland en nabij Eindhoven. Je ziet er dan ook geregeld laag vliegende vliegtuigen en dan denk je in deze barre tijden aan de bomaanslag op de luchthaven van Zaventem. De inschrijving verliep dit keer niet in het sportcentrum maar op de binnenkoer van de Herberg Brouwerij De Gouden Leeuw. Dit is een voormalige brouwerij die tot herberg en restaurant omgebouwd werd. De inschrijving was buiten aan twee tafeltjes, er was veel drukte op de binnenkoer en om 9.15 u was ik op pad.

    We verlieten de herberg door de grote inrijpoort waar het rechtsaf de Jan Smuldersstraat in ging. Die straat voert vanuit het centrum van Vessem naar de bossen toe die we vanaf de kapel dan ook direct insloegen. Tot 2 km kregen we zanderige wegen voor de wielen. Enkele van die paden hadden met hun kort opeenvolgende bultjes de allure van een wasbord. We passeerden de vroegere startplaats aan de sportvelden van het sportpark De Lille en vanaf 3 km kregen we bredere bospaden en reden we voorbij een groot ven in de bossen. 9.30 u. We werden daar meteen op de foto gezet. Een halve kilometer verder reden we rakelings langsheen dit mooie ven. Er volgde een paadje door een donker bos waarop zich sporen als singletracks hadden gevormd. Bredere zandwegen, soms op de rand tussen bos en velden, voerden tot de zandweg Klein Halfmijl. We reden rechtdoor door de Grote Vliet en rechtsaf door de Kleine Vliet, twee zandwegen door het bos. Op 7 km bereikten we zo de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 35-50 km. Het viel me op dat er redelijk wat bikers voor de kortste rit van 25 km kozen! 9.45 u.

    Voor de grootste ritten volgde een singletrack doorheen het bos die op 8 km voorbij enkele prehistorische grafheuvels liep. Er liggen er daar zo wel meer in deze streek. Onmiddellijk na de vorige splitsing kwam deze tussen de 35 km en de 50 km nadat we voorbij een bosvijver waren gereden. Gekozen voor de langste rit. Vanaf hier reden we door een meer open landschap. Even ging het over asfalt landelijke wegen in de Hoge Weijerseweg en de Hoogeloonsedijk waar aan twee kruispunten telkens twee seingevers stonden. Op 10 km dook het parcours via een zandweg weer de bossen in. Daar konden we genieten van een mix van boswegen en singletracks langsheen de bosrand. Op 12,75 km passeerden we daarbij rakelings het vakantiepark Molenvelden (Banstraat, Veldhoven). Er volgden paden doorheen het bosgebied Molenveld. Het ging dieper het bos in over afwisselend paden en tracks. Op 15 km zagen we heel even de bewoonde wereld ter hoogte van de Paddevenweg in Veldhoven.

    Na dank zij de hulp van twee seingevers een baan gekruist te hebben reden we via Toterfout naar de bossen van Halfmijl. Hier deelden we de paden met redelijk wat wandelaars. Bij aanvang van de rit door Halfmijl lagen de paden er vrij modderig bij. 17 km. De volgende lading bospaden en singletracks voerden doorheen het bos tot op een grote open vlakte. 20,85 km om 10.40 u. Na een modderige gehavende singletrack waar het wat sukkelen geblazen was zag ik een biker uit een zijpad komen. Op 21,50 km kwamen daar alle afstanden weer samen. Even verder reden we langsheen de Groote en de Kleine Meer, twee vennen in het bos. Aan de toegang tot dit gebied beginnen vaste mountainbikeroutes en wandelwegen. We deelden er de paden dus even met wandelaars en bikers op de vaste route. Twee seingevers hielden de wacht aan de kruising met een grotere weg.

    We doken opnieuw het bos in voor singletracks die er bij momenten vrij nat bij lagen. We reden over delen van of in de nabijheid van een groene vaste route. Er volgden wasbordwegeltjes in de omgeving van een trimparcours in een woest dennenbos van 23 tot 24 km. Op 25 km kwam de pauzeplaats exact in het midden van de rit. Daar stonden een tentje en een bestelwagen opgesteld op een kruispunt van boswegen. Ik kwam er toe om 11.00 u en heb er een kwartiertje staan rusten en knabbelen. Op het menu stonden bananen, peperkoek, lekkere honingwafels, thee, soep en sportdrank. Enkele mannen en vrouwen van ATB Vessem zorgden er voor het aanvullen van de voorraad. Even werd onze aandacht opgeëist door een vliegtuig dat in een grote bocht laag over het bos vloog.

    Na de pauze konden we ons hart ophalen bij het rijden over mooie singletracks. Bij momenten werden we geconfronteerd met plassen, de resten van de voorbije natte periode. Op 28,80 km bewaakten twee seingevers de kruising van een door het bos lopende rijbaan. Aan het einde van het pad dat we in reden kwam een splitsing tussen de 25 km en de 35-50 km. 11.30 u. Een droge zanderige weg leidde naar een volgende door seingevers bemande oversteek. Vanaf 32 km doken we weer volop de bossen in. We reden over enkele lage heuvels die lagen op een pad dat behoorde tot of in de buurt lag van een rode vaste route. Een bordje van de vaste route wees in de richting van een mogelijke verkorting naar Oirschot toe. Van 33 tot 34 km doorkruisten we een zanderig heidegebied om te arriveren aan de splitsing tussen de ritten van 35 km en van 50 km. Deze was gelegen op de rand tussen bos en velden. Om 11.50 u koos ik er voor de langste afstand.

    Een singletrack waarop enkele hogere heuvels dienden overschreden te worden en een zanderig pad over de open heide voerden tot een in het bos gelegen fietspad. We reden hier door het natuurgebied Sint-Martensberg nabij Oirschot op de Oirschotse of Oostelbeerse Heide. Te zien aan de pijlen in een zijweg kwamen alle afstanden hier weer samen. Mooie bospaden en singletracks, waaronder enkele woeste exemplaren met heuveltjes en wortels voerden ons door de bossen over of in de omgeving van een rode vaste route. Ondanks het intussen gevorderde uur waren er nog steeds bikers onderweg. Alhoewel het niet altijd een goed idee was van deze te volgen. Zo miste ik op 41 km een pijl door een biker te blijven volgen die bij nader toezien de rode vaste route reed. Ik diende rechtsaf te slaan en een bosfietspad te kruisen, weg van het vaste parcours. Ik reed daarna naast een veld waar landbouwers in de weer waren met het uitzetten van plantgoed onder plastiek banen die met een tractor werden getrokken. Een hele tijd geleden waren we hier ook gepasseerd, maar helemaal aan de andere kant van het grote veld.

    Het ging verder over een zandweg om op 41,75 km opnieuw een bos in te rijden. Aan het einde van het smalle paadje dat uitkwam in een bredere zandweg trof ik geen pijlen meer. Rechts geprobeerd, maar geen pijlen te vinden. Op mijn stappen teruggekeerd en links geprobeerd. Een groepje van drie kwam me tegemoet gereden maar die mannen heb ik niet weergezien. Zij zullen op eigen houtje aan het toeren geweest zijn. Toen ik opnieuw de andere kant uit reed had ik het geluk van twee bikers van ATB Vessem te zien naderen. Ik moest die snelle kerels wel abrupt doen stoppen! Mijn vrees dat de pijlen vanaf hier al opgehaald waren bleek gegrond! Door mijn tenue herkenden ze in mij de schrijver van de verslagen wat bij één van de mannen de opmerking ontlokte “dat de club geen slechte beurt kon maken” in het verslag van deze editie. Er werd dus gebeld met één van de bikers die bezig waren met de opruim. “Ze waren al voorbij de schuilhut en er waren al twee groepjes gefusioneerd”, dus wachten met opruimen had geen zin meer, was het verdict! Ik wist dat de schuilhut naast de grote baan bedoeld werd, daar had ik bij vorige edities bikers zien wachten om te beginnen met het ophalen van de pijlen. Aan de opruimers was gemeld dat er als laatste een groepje van drie onderweg was en dat men na hun passage kon opruimen. Wat niemand kon weten is dat dit groepje van drie mij ingehaald had en dat ik dus de laatste was geworden! Prompt kreeg ik een escorte over het uitgestippelde parcours! Ik mocht zelf het tempo bepalen, maar op een bepaald ogenblik reed de biker voor me dik 27 km/h en zulke snelheden haal ik zelden! Ik moest dus wel een tandje bijsteken!

    We bereikten vanuit het bos de grote baan met de schuilhut en doken daar opnieuw het bos in om te rijden over dolomieten paadjes die deel uitmaken van een groene vaste route. Er volgden nog enkele mooie paden en tracks door het bos, deze keer aan een veel hoger tempo dan gewend! Omstreeks 47 km haalden we het groepje in dat bezig was met het opruimen van de pijlen! De man die me indertijd de flyer van deze toertocht had toegestopt bij mijn eerste deelname aan de lichtjestocht in Esbeek was er bij. Afscheid genomen van mijn escorte, van hier af kon ik weer gewoon de pijlen volgen. De laatste kilometers verliepen nog over mooie genietbare paden door de bossen van Vessem. Uiteindelijk bereikte ik de bewoonde wereld. Daar werden we door de loods van Graafmachines Verkooyen (verhuur en verkoop) geleid, één van de sponsors van de club. We reden er langsheen nieuwe graafmachines die een fortuin moeten vertegenwoordigen! Ik reed het dorp in, voorbij de Jacobusmolen en zo weer tot het Hotel Brouwerij De Gouden Leeuw. Om 13.10 u stond ik daar na 52 km weer op de binnenkoer.

    Er zaten nog enkele deelnemers en veel leden van de organiserende club waarvan sommigen langskwamen voor een babbel. Aan de tap buiten kon je uw bij de inschrijving gekregen jeton, of muntje voor de Nederlanders, inruilen tegen een beker Beerzebier. Intussen waren anderen in de weer met de opruim en kwamen de mannen toe die de pijlen hadden opgehaald. De mensen zagen er tevreden uit met hun 750 deelnemers en het mooie weer dat hen tijdens hun toertocht gegund was geworden geweest. Zoals de vorige keren had ik met volle teugen genoten van deze knappe toertocht, omzeggens integraal door de bossen in deze schilderachtige streek. Met dank voor de escorte, de vele seingevers en de prima organisatie.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

    StrammerMax

    06-04-2016 om 23:23 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Balen-Olmen op 27-03-2016

    Toertocht (26-32-45 km) van OVC Olmen te Balen-Olmen op zondag 27-03-2016.

    De zondag van Pasen is traditiegetrouw voorbehouden voor de toertocht van de Olmense Volleybalclub OVC Olmen vanuit de tent op de Olmense Markt. Een parkeerplaats gevonden op een open plek op een graspleintje naast het kanaal Dessel-Kwaadmechelen op de plaats waar de Polderstraat uitgeeft op het kanaal. Dat bleek de straat te zijn waar ik vroeger al wel eens parkeerde maar dan op het kruispunt met de Meerhoutsebaan aan de voet van de brug over het kanaal. Zo bleek nadien toen ik er met de wagen een rondje reed. Een weet voor later! Ik zag de auto van Jari staan, hij was al onderweg vermits hij nog andere plannen had op deze zondag en dus alleen zou rijden. Zelf had ik wat afgewacht omdat het bij het opstaan ’s morgens vroeg zeer hevig regende en ik niet bepaald zin had om in de gietende regen te vertrekken. Daarom was ik pas om 10.30 u ingeschreven en op pad. Ik was niet de laatste, want er zijn er mij achteraf toch nog heel wat voorbijgestoken.

    Het ging het dorp uit en de Schoolstraat in om zo de brug over het kanaal Dessel-Kwaadmechelen te kruisen op de Meerhoutsebaan. Ik meende dat we aan de overkant zouden hebben moeten oversteken en een smal paadje in rijden maar dat bleek niet zo. Het ging nog even gewoon rechtdoor, ook al was de aanduiding boven op de brug wat verwarrend vermits de bikers die op de terugweg waren daar vanaf het jaagpad naar boven op de brug kwamen en dienden over te steken. De pijlen aan de overkant waren dus voor de terugweg bedoeld. Op 2 km ging het een bos in en daar werd ik direct geconfronteerd met een wel zeer modderig pad. Drie jonge kerels haalden me in, van die magere gasten die geen gewicht mee te zeulen hebben en nog niet half zo oud waren als ik! Zij ploegden iets sneller door de modder!

    Ik kwam uit het bos tevoorschijn op het grondgebied van Meerhout waar ik eerst een stukje asfalt en dan een natte veldweg voor de wielen gepresenteerd kreeg! Op 4 km ging het opnieuw een nat bos in en werden we over een even natte veldweg naast de Grote Nete gestuurd. Het pad eindigde aan de watermolen van Meerhout waar de fietsroute ’t Geleeg passeert. Een geleeg is het geheel van gebouwen van een private boerderij. De fietsroute leidt langsheen een aantal historische hoeven. We passeerden de watermolen op 7 km van de start en op dit traject hadden me nog zes bikers ingehaald. We reden door een smal straatje, staken een straat over en troffen weer onverharde paden langsheen velden en stroken bos. Op 11 km reden we voorbij een bekende plek in de Volmolenweg, een zandweg te Meerhout, waar de Kempense Modelclub haar clubhuis en vliegveld voor miniatuurvliegtuigjes en helikopters heeft staan. Ik kreeg intussen nog zes bikers te zien en reed een tijd achter een vader en zijn zoontje die beiden hetzelfde fietspak droegen. Op 12,50 km kwam ik uit het bos tevoorschijn en kruiste de drukke Borgerhoutsendijk op het grondgebied van Mol.

    Aan de overkant reden we een smal paadje in waar ik meen ooit eens twee bikers met pech voortgeholpen te hebben. Er zijn toertochten die hier in de omgekeerde richting rijden. Via het paadje bereikten we de rode vaste route die deel uitmaakt van de Landduinenroute in Balen, Mol en Meerhout. In het begin kregen we hier enkele knappe uit de kluiten gewassen heuvels voor de wielen. Het plezier was van korte duur want de singletracks die volgden waren herschapen in modderpoelen. Het moet dus een groot deel van de voorbije nacht geregend hebben, want zo nat heb ik het hier nog niet vaak gezien. Bij droog weer is het hier knap rijden, maar dat was deze keer anders! Het was dabben geblazen tot 15,50 km op de nochtans mooi gelegen tracks. Om 11.40 u kreeg ik er even het gezelschap van nog een late biker. De ondergrond werd opnieuw droger en even verder bereikte ik het boomkapelletje aan de zitbanken op de rand van een grote zandvlakte in het gehucht Hulsen van Balen. Er ligt een mooi heuvelachtig pad omheen de zandvlakte maar dat wordt enkel benut door de toertocht vanuit Mol op 21 juli, een toertocht die vorig jaar helaas niet meer georganiseerd werd! We verlieten de Volsbergenbossen via het zandwegeltje Kopberg en reden rechtdoor Hulsen in over Greesveld en de Karrestraat, een veldweg die me opnieuw tot op de Borgerhoutsendijk voerde.

    Op het kruispunt met de Bremdoornstraat ter hoogte van het intussen gesloopte afgebrande huisje kwam de splitsing tussen de ritten van 26 km en van 32-46 km op 19 km van het vertrek. De korte route ging linea recta naar de bevoorrading in de Bremdoornstraat, de langere routes gingen rechtdoor over de Borgerhoutsendijk om deze ter hoogte van de goktent Magic Dice te kruisen. Aan de overkant ging het de Dasstraat in die na het passeren van enkele huizen overging in onverhard naar het bos toe. Vanaf daar kregen we tot 21 km een knap rondje over een deel van de rode vaste route en passeerden we enkele bekende heuveltjes onder dennenbomen. We kwamen weer uit het bos ter hoogte van een asfaltbaantje en dienden opnieuw de Borgerhoutsendijk te kruisen om recht tegenover de Bremdoornstraat in te rijden.

    Dieper in deze straat stond de bevoorrading op 22,50 km van het vertrek. Ik arriveerde er om 12.15 u. Het viertal mannen dat er voor zorgde was al in de weer met de afbraak van de tent, de zeilen flapperend in de wind, maar er was nog mondvoorraad en sportdrank beschikbaar. Partjes appel en appelsien en suikerwafels met en zonder chocolade om te eten. Kort even staan praten met die mensen. Er waren een vierhonderd deelnemers opgedaagd en daar waren zij gezien het slechte weer niet mistevreden over. Alles was wel laat op gang gekomen daardoor.

    Na de bevoorrading had ik pech. Aan de gekende singletrack rechts halverwege de straat stond geen pijl. Ook verderop geen pijlen meer. Teruggereden naar de stop om de weg te vragen. Nog eens geprobeerd, zonder succes. Ik vermoed dat de pijlen daar al opgehaald waren. Dat was dan toch snel, te meer omdat de mannen aan de stop gezegd hadden dat alles pas laat op gang was gekomen. Je zou dan toch denken dat men de pijlen langer gaat laten hangen! Blijkbaar niet. Weer naar de stopplaats gereden waar intussen de mensen klaar stonden om weg te rijden! Een van die mannen heeft me dan uitgelegd hoe ik kon rijden om de brug over het kanaal en de Olmense Markt weer te bereiken. Gereden zoals uitgelegd.

    In de Leemkuilstraat zag ik tegenliggende bikers rijden waaronder een moeder met zoon die ik al diverse keren op tochten heb ontmoet. Gevraagd of zij het parcours van de toertocht volgden. Dat was zo en zij hadden nog een vijf kilometer voor de boeg. Daarom rechtsomkeer gemaakt en vanaf daar opnieuw de pijlen gevolgd. Door het over en weer rijden was mijn aantal afgelegde kilometers op dat ogenblik opgelopen tot 30 km. Een asfaltweg door een woonwijk leidde naar een strook bos. Bospaden en singletracks voerden tot op de oever van het kanaal Dessel-Kwaadmechelen. 33 km. We dienden het asfalt jaagpad te volgen en aan het eerste wegeltje ging het rechtsaf en beneden aan de dijk linksaf om verder evenwijdig met het kanaal achter de dijk in de richting van Olmen te rijden. We bereikten de Oude Brugstraat en reden voorbij eethuis Herberg ’t Rustpunt in een straat die Sint-Anneke heet langsheen het kanaal. We dienden opnieuw het kanaal te kruisen via de brug waarlangs de toertocht vertrokken was. Een steil paadje leidde vanaf het bruggenhoofd weer naar beneden en via de andere kanaaloever bereikten we onmiddellijk terug de Olmense Markt. Vreemd was dat de auto van Jari er nog stond. Ik had natuurlijk een heel stuk van de tocht gemist, het deel van de rit via Mol-Gompel. Al bij al had ik toch nog 36,50 km op mijn tellertje staan en was tevreden van alsnog tot hier te zijn gekomen. Aan een hele zondag thuis zitten zou ik niks gehad hebben en het gemiste deel van de toertocht zal ik bij een volgende rit in deze streek nog wel eens voor de wielen krijgen.

    Er stonden nog enkele bikes in de bewaakte parking en in de tent zaten nog enkele bikers, waaronder de moeder met zoon en Bierbiker Theo die elkaar ook bleken te kennen. Allicht omdat het ook mensen zijn die net als ik bijna elk weekend diverse toertochten afschuimen! Nog een frisdrank gedronken tot iedereen huiswaarts keerde. Toen ik mijn fiets weer opgehaald had zag ik Jari van de bikewash terugkeren. Van hem vernam ik wel deel van de tocht ik gemist had. Thuisgekomen nog werk gehad om mijn fiets en schoenen weer proper te maken voor de volgende rit vermits alles onder de modder zat. Die rit was normaal voorzien voor de volgende dag, paasmaandag, in het Nederlandse Valkenswaard of eventueel in Zele, maar de nieuwe nachtelijke regen, de stormwind en de modderpoel die we vandaag ook al hadden moeten trotseren hebben ons doen besluiten van thuis te blijven. Helaas.

    Deze rit in Olmen is misschien niet de beste die men in deze streek kan rijden, ook al komen de meeste toertochten hier langsheen de Borgerhoutsendijk, door Heidehuizen en Gompel. Er komen nogal wat harde paden in voor, alhoewel dat deze keer omwille van de nattigheid van de vorige nacht wel anders was, maar het blijft altijd leuk rijden in deze streek. Hopelijk is het volgend jaar met Pasen beter weer en kan ik de volledige rit uitrijden! Ik had me toch geamuseerd en alles was beter dan thuis te blijven!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    01-04-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    31-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Hilvarenbeek op 26-03-2016

    Toertocht (45-60 km) van RTC Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zaterdag 26-03-2016.

    Op paaszaterdag deelgenomen aan de tweede editie van de GPS-toertocht van RTC Hilvarenbeek in het Nederlandse Hilvarenbeek nabij Tilburg. We hadden pech. Jari verscheen een kwartier te laat op de carpoolparking omwille van de drukte aan de Kennedytunnel, veroorzaakt door de uittocht bij het begin van de paasvakantie en net voor Tilburg kwamen we in een file terecht omwille van een verkeersongeval op de snelweg. Daardoor waren we drie kwartier later aan de start dan verhoopt. Op zich geen erg, vermits we niet hoefden te vrezen voor reeds weggehaalde pijlen. In Nederland worden de pijlen namelijk altijd vrij vroeg weer opgehaald, maar vermits de toertocht met de GPS te rijden was waren er gewoon geen pijlen. Om 10.00 u waren we ingeschreven in het hotel-restaurant Brabant van Leeuwen en konden we vertrekken.

    Het ging het dorp uit en we kregen een eerste beeldhouwwerk van de lokale kunstenaar Hannes Verhoeven te zien. Vanaf de landelijke straat Hoog Spul kregen we enkele lastig te berijden grassporen voor de wielen. Lastig omwille van de zwaar aanzuigende ondergrond en de felle tegenwind. Na een eindje doorheen een open gebied gefietst te hebben bereikten we op 3 km de bossen in een uitloper van het landgoed De Utrecht. Tot 7 km kregen we daar mooie paadjes voorgeschoteld, soms over lage heuvels en afgewisseld met singletracks. Vanaf een kruispunt van brede zandwegen ging het verder over mooie en goed te berijden bospaden. Op 9,50 km kruisten we daarbij een asfalt bosfietspad. We reden nog een eindje door het bos en in de verte zagen we de typische gebouwen staan in het landgoed De Utrecht. Op 11,75 km reden we voorbij een grenspaal waarna we tot 14 km een knap dennenbos doorkruisten. Met indrukwekkende bomen en een scherpe dennengeur.

    We kwamen toe in de Tuldensedijk te Esbeek en reden enkele typische hoeven van het landgoed De Utrecht voorbij. In de verte zagen we het beeldhouwwerk “Verroeste pk’s” van de Esbeekse kunstenaar Hannes Verhoeven staan. Het beeldhouwwerk bestaat uit een paard, een ploeg en een boer. etHHDit en andere beelden van Hannes Verhoeven zijn gebaseerd op etsen van de Rotterdamse kunstenaar Andreas Schotel (1896 – 1984) die meer dan zestig jaar in Esbeek woonde. Hannes Verhoeven werd geboren in het jaar dat Andreas Schotel overleed! In Esbeek is er een museum aan Andreas Schotel gewijd en de beelden staan naast de gelijknamige wandelroute. Nog voor we het paard bereikten ging het rechtsaf het bos in en zagen we tussen de bomen door het ven Broekeling liggen. Even later zagen we het tweede beeldhouwwerk van Verhoeven staan, de “Baadster in Broekeling”. Drie poses van een naakte badende vrouw. We reden verder door De Utrecht en op 18 km passeerden we de oude brandtoren waar enkele gebouwen als een klein dorp omheen staan. Iets verderop kruisten we een baan. Tot 21 km was het vrij zwaar trappen over door boswerken gehavende paden waar grote plassen stonden.

    Van dan af voerde de tocht ons doorheen meer open gebied. Van 23 km tot 25 km reden we over een grasspoor langs de boorden van de Reusel, een waterloop ter breedte van een grote beek. Het was er zwaar rijden over de aanzuigende natte ondergrond. Via dit spoor bereikten we de Hoogemierdseweg aan de rand van de bebouwde kom van Lage Mierde (Reusel – De Mierden). We doorkruisten het schilderachtige Lage Mierde en reden langsheen mooie oude hoeven. Na de doortocht van het dorp ging het een grasspoor op waar we letterlijk veel tegenwind kregen. Thans reden we over overwegend veldwegen met op 28 km en 29 km de passage van twee stroken bos. We reden daar ook langsheen een grote visvijver.

    Op 30 km bereikten we een iets grotere baan, de Neterselsedijk, die ons een kilometer verder naar het dorp Netersel (Bladel) voerde. Op 32 km bereikten we de pauzeplaats op het terrein van een moderne hoeve. We hadden intussen al gemerkt dat de tocht ons in de andere richting voerde van deze van vorig jaar. De bevoorrading was wel op dezelfde plaats. Net zoals vorig jaar zullen we allicht ook de laatsten geweest zijn om er te passeren. Er waren vier mannen en een jongedame present, evenals de zwarte hond die net zoals vorige keer met zijn trouwe ogen om een stuk suikerwafel kwam bedelen! Een lief en rustig dier. Er waren bananen, suikerwafels en peperkoek om te eten, sportdrank en hete thee om te drinken! Tijdens de knabbel was er tijd voor een babbel met de mensen van de Rijwieltoerclub Hilvarenbeek. Om 12.40 u zijn we weer vertrokken.

    Na de stop voerde de rit ons tot 35 km over de Neterselse Heide met bos en over open gebied met zanderige wegeltjes. Een singletrack tussen de bomen voerde ons dan naar een bosfietspad. Dit leidde ons op 37 km langsheen een achter de bomen verborgen groot meer. Dat zal vermoedelijk Het Goor geweest zijn op de Neterselse Heide. Hier moet ergens een grote uitkijktoren staan, maar die kregen we niet te zien. We doken vanaf het fietspad opnieuw onverharde bospaden op en reden er tot 41 km in enkele lussen door een bosgebied dat doorsneden wordt door een grachtenstelsel. Een mix van paadjes en zandwegen werd er ons deel. De plek kwam me vertrouwd voor uit eerdere toertochten in deze streek. De lus eindigde op dezelfde plek als waar ze begonnen was.

    Op 41 km kwamen we opnieuw in open veld terecht en voerden zandwegen met hier en daar ferm natte plekken ons opnieuw in de richting van de bossen van De Utrecht. 42 km om 13.30 u. Vanaf 42,50 km leidde de rit over een oncomfortabel gehavend nat pad met slijk naast de Reusel. We kwamen in meer open gebied terecht en reden een hele tijd naast de Reusel over overwegend grassporen. Op 45 km passeerden we daarbij het dorp Baarschot (Hilvarenbeek). Daarna ging het nog gedurende een kilometer verder langsheen de Reusel. Op 46 km kwam er een korte onderbreking van het lange eerder eentonige traject langsheen deze waterloop. We doken er een strook bos in waar paadjes ons over enkele houten bruggetjes tot aan een visvijver voerden. 46,75 km. Vanaf de vijver voerden assenwegeltjes ons doorheen een wandelbos. Op 47 km kwamen we uit de strook bos tevoorschijn om opnieuw het paadje langsheen de Reusel op te zoeken, dit keer op het grondgebied van Dongen. Op 48 km kruisten we een grote drukke baan om aan de overkant nog even de Reusel te blijven volgen. Dan bogen we van de waterloop weg en kwam er een einde aan het 6 km lange traject langsheen deze beek. 48,50 km.

    Een beenharde veldweg met diepe tractorsporen die over het algemeen wel met enige moeite te omzeilen waren leidde ons tot de Diessenstraat en het landgoed De Hilver. We reden over een vrij nieuwe houten brug het natuurgebied in en doorkruisten het over een zandweg. Het betreft een nieuw open natuurgebied met waterpartijen, vijvers en moerassen waar vogels leven. Even verderop dienden we twee grote bizarre draaipoorten te openen en te sluiten! Op 50 km was er een wad of voorde, ik vermoed door de Reusel, waar een bord ons waarschuwde voor wisselende diepte! Het leek ons veiliger van de naastliggende brug te nemen. Alhoewel! De brug was niet meer dan een smalle metalen steunbalk waar langs weerszijden een leuning aan gelast was. We moesten onze fiets recht plaatsen op zijn achterwiel om er mee over de smalle balk te kunnen wandelen! Dat was op zich doenbaar, maar de felle wind had er vrij spel zodat uw fiets bijna uit uw handen werd geblazen! Ik was blij dat ik de overkant haalde zonder mijn fiets uit het water te hebben moeten gaan opvissen!

    Tot 56 km vervolgden we de tocht over smalle grassporen langsheen een beek. Rijdend in een open vlakte kregen we af te rekenen met veel wind. Twee keren dienden we nog eens zo’n smalle brug over te steken, een balk met leuningen. Deze keer waren ze korter! Daar eens twee andere techniek uitgeprobeerd. Ten eerste de fiets met de buis in één hand langs de buitenkant van de leuning gedragen en ten tweede de fiets aan Jari gegeven! Beide technieken garandeerden een veilige overtocht! Na verder het open landschap doorkruist te hebben, naderden we zo stilaan opnieuw de bewoonde wereld. We gebruikten een knappe moderne fietsbrug om de expresweg te kruisen via dewelke we met de wagen naar Hilvarenbeek waren gereden. Na een eindje door de bewoonde wereld langsheen een drukkere baan en door enkele smalle straatjes ging het nog even off-road door een strook bos en over een grasspoor. We arriveerden opnieuw in het dorp en pas om 15.30 u aan het hotel Brabant van Leeuwen met bijna 63 km op het tellertje. We hadden er duidelijk onze tijd voor genomen, maar waren onderweg geregeld gestopt en we zijn ook een aantal keren op onze stappen moeten terugkeren, zij het niet ver, om de juiste route weer op te gaan. Het parcours had er ook zwaar bij gelegen met een natte aanzuigende ondergrond en felle tegenwind. Jari vond deze tocht zwaarder dan degene die hij de zondag voordien vanuit het Vlaams-Brabantse Oud-Heverlee had gereden ondanks de vele hoogtemeters die je daar op uw brood krijgt, zeker aan de andere kant van de taalgrens. Tot zelfs onze schouders deden nu pijn van de geleverde inspanningen.

    Het voordeel van een hotel-restaurant als start- en aankomstplaats is dat je er iets kan eten na aankomst, wat we dan ook gedaan hebben. Na een inspanning smaakt een maaltijd altijd beter. Vorig jaar daagde er voor deze rit slechts 35 deelnemers op. Dit jaar waren het er met 89 al flink wat meer. Het eerste deel van de rit, de 20 km door de bossen en de overtocht van de Neterselse Heide, geniet onze voorkeur, het laatste deel, de 6 km grassporen langsheen de Reusel is eerder saai. De uitgepijlde toertocht van deze organiserende club in november gaat de andere richting uit en bijna integraal door de bossen van de landgoederen De Utrecht en Gorp en Roovert. Wie graag in de bossen rijdt en daardoor hier wat op zijn honger bleef zitten moet deze beslist eens komen rijden in deze mooie streek. Het gaat over de Bikse bos- en heidetocht (25-45-65 km) die op 30 oktober 2016 zijn dertigste editie viert! Het parcours lag er zwaar bij en mijn conditie bleek niet optimaal, maar wij hadden ons goed geamuseerd. Het weer viel ook beter mee dan voorspeld, fris maar zonnig. Er was nergens anders een toertocht, niet in Nederland en niet in België, dus de mannen van Hilvarenbeek hadden geen betere datum voor hun rit kunnen kiezen en wij waren tevreden dat we er weer bij waren.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl en in het gastenboek van RTC Hilvarenbeek!

    StrammerMax

    31-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Vorselaar op 20-03-2016

    Toertocht (15-25-35-45-63 km) van MTB Vorselaar te Vorselaar op zondag 20-03-2016.

    Op zaterdagavond deelgenomen aan de Lichtjestocht in het Nederlandse Esbeek. Al bij al lag ik nog op een redelijk uur in mijn bed, maar omdat ik op zondagochtend maar traag op gang kwam leek het me geen goed idee van zoals aanvankelijk gepland naar de toertocht in Oud-Heverlee te gaan. Mijn keuze viel dan op het meer nabije Vorselaar. Toegekomen aan de start ter hoogte van de sport- en voetbalvelden langs de Riemenstraat merkte ik dat ik hier al eerder was gestart, maar dat was vorig jaar in oktober voor de eerste editie van de Kardinaalstoertocht van de KWB. De parking stond al meer dan vol, dus ik werd afgeleid naar een naburige straat en vond een plekje in de Leeuweriklaan, een doodlopende straat in een woonwijk. Pas om 09.50 u was ik op pad.

    We doken zo goed als onmiddellijk vanaf het sportcentrum de achterliggende bossen in om via een singletrack het parkbos aan het kasteel van Vorselaar te bereiken. We passeerden het kasteel dat de aanblik biedt van een versterkte burcht en sloegen rechtsaf een brede harde zandweg in. We reden daar voorbij een gerenoveerde schuur, allicht behorend tot het kasteeldomein, en bereikten zo de drukke Dennenlaan via dewelke ik met de auto naar de start was gereden, komende uit de richting van Wechelderzande, Lille en Poederlee. Er reden toen nog groepen bikers voorbij. We dienden even het fietspad te volgen en sloegen dan linksaf een bospad in dat er naast een diepe beek loopt. Ik herkende de plek van tijdens de toertocht in oktober. De ietwat gehavende zandweg voerde tot een eerste splitsing tussen de 25-35 km en de 45-63 km op 4 km van de start.

    Een veldweg voerde tot een volgende bos waar we konden genieten van zeer mooie bospaden en singletracks. Omstreeks 8 km troffen we daarbij twee uit de kluiten gewassen hoge heuvels op ons pad. We bereikten de straat Schrieken, een assenweg in Poederlee, en sloegen er linksaf het bos in. De plek was me bekend vanuit andere toertochten in de streek van Poederlee-Lille. Amusante paadjes leidden ons door het bos. Toen we opnieuw in meer open gebied kwamen bereikten we het kapelletje van Zittaart (Poederlee). Dat staat op een graspleintje op een kruispunt van enkele landelijke wegen. 11,80 km om 10.30 u. Al snel zaten we weer volop in de bossen van Poederlee met een korte onderbreking tijdens de doortocht van een villawijk op 13 km. Korte tijd later kwam er een tweede splitsing waar de rit van 25 km apart ging van de 35-45-63 km op 15 km van het vertrek. Die splitsing kwam na de oversteek van een baan waar de gekende mulle zandwegen in deze streek gelegen zijn die meestal ook opgenomen zijn in de toertochten vanuit Poederlee en Wechelderzande. Meerdere toertochten passeren hier en hebben er een splitsing. Twee jaar geleden had ik hier zware pech toen een scharnier, de verbinding tussen de achterdemper en het kader van mijn Turner Flux, doormidden brak. Dat onderdeel wordt niet meer gefabriceerd en dat betekende meteen het einde van het leven van deze fiets. De onderdelen ervan zijn recent overgeplaatst op een kader van Corratec, maar die fiets moet zijn maidentrip nog ondergaan! Twee jaar is de Turner ongebruikt aan de haak blijven hangen! Ik kreeg er twee Watjes te zien en even te spreken.

    Voor de langste ritten ging het de zandweg rechtsaf in. We kregen er het ongewenste gezelschap van enkele moto’s en quads die door het mulle zand scheurden en ons parcours om zeep hielpen door alles los te rijden! We reden vanaf hier over een winderige open vlakte en doorheen het mulle zand van de brede saaie veldwegen. Op de achtergrond in de verte het gebulder van de motoren op het racecircuit van Lille. Eens de lange zandwegen achter ons kwam er een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-63 km op 17,50 km van het vertrek. Direct erna volgde op 18 km een volgende splitsing tussen de 45 km en de 63 km aan het kruispunt met een dreef. Even getwijfeld of ik het nog zou riskeren van de langste toer te volgen vermits het intussen al 11.00 u was. Omdat de vermoeidheid van een zware week met korte nachten nog in mijn lijf zat was het raadzamer van deze keer niet het onderste uit de kan te willen. Een groepje van drie reed de richting van de 45 km uit en dat gaf de doorslag om te besluiten dat het allicht ook voor mij de beste optie was. Omdat het nadien beter vlotte kreeg ik daar op een bepaald ogenblik spijt van, maar uiteindelijk begon de vermoeidheid toch echt toe te slaan zodat ik geen spijt hoefde te hebben van mijn keuze. Bijna 20 km extra betekenen voor mij al zeker vijf kwartier langer onderweg. Met het geluid van de crossmotoren op de achtergrond ging ik dus linksaf de 45 km uit.

    Na de splitsing ging het een bospad op en even verder zag ik bikers van rechts komen. Dat was de plek waar de deelnemers van de 63 km hun extra lus beëindigden. Meteen waren er weer meer bikers op het parcours. We bereikten een zone waar buitenhuizen in het bos staan en reden dan door een meer bewoonde wereld. Een zandpad en een asfaltbaantje voerden opnieuw tot het grondgebied van Vorselaar waar we toekwamen in de straat Pallaaraard. Op 24,50 km kwam de bevoorrading die opgesteld stond in een loods. Een drietal medewerkers (M/V) zorgden er voor sportdrank, wafels, partjes Leowafels, bananen, appelsienen en zelfs ananas! Ik was daar omstreeks 11.25 u in het gezelschap van nog een aantal andere bikers. Na de stop reden we het bos van de Lovenhoek in en bereikten we een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-63 km aan de Kapel Lovenhoek op 26 km van het vertrek. Een zandweg en een bosfietspad voerden ons tot de Heirbaan in Pulle-Zandhoven. De rit werd vervolgd over een assenweg doorheen het bos tot aan het betonbaantje Pallaaraard waar er een splitsing was tussen de kidstoer-25 km en de 35-45-63 km op 29 km van de start.

    Kort na de splitsing dook het parcours opnieuw de bossen in en kregen we gedurende een hele tijd zeer leuke paden voor de wielen, afgewisseld met sporen en tracks. Hier en daar was de nattigheid van de voorbije natte periode nog niet volledig opgedroogd, maar de meeste modderplekken en plassen waren goed te ontwijken. De voorgangers hadden overal reeds een duidelijk spoor gebaand dat als een singletrack over de zijkanten van de paden liep. Het was hier knap rijden in een bosrijk gebied dat op een zeker moment aan een villawijk raakte. Tot maar liefst 35,50 km konden we heerlijk rijden in de bossen om uit te komen op een plaats aan de bosrand waar de onverharde straat Heikant in Pulle overgaat in de Pullesebaan te Vorselaar. Daar stonden enkele villa’s. Het ging dan verder doorheen de bossen over bredere wegen. Tot 38 km volgde nog een portie leuke paden en soms vrij woeste bossporen en singletracks met wat bochtenwerk en enkele heuveltjes. We bereikten de Vogelheide en nogmaals de Pallaaraard in Vorselaar. 12.35 u. Tot mijn vreugde kleurde de hemel blauw en brak de zon door. Het was helaas van korte duur en de hemel kleurde al snel weer grijs.

    Na een eindje door de bewoonde wereld ging het opnieuw een woest bos in voor een rondje bospaden waarna een zandweg ons op 41 km voorbij de Veertien Kapellekens voerde. Dit is een geheel van een grotere kapel met de eerste statie van de kruisweg, 13 pijlerkapelletjes en een Calvarieberg die de kruisweg uitbeelden. Eigenlijk staan er dus vijftien kapelletjes! We kunnen met vrij grote zekerheid stellen dat de kapellengroep ‘De Veertien Kapellekens’ werd opgericht in 1860 door landbouwer Petrus Verhaert, die medio 19e eeuw met een zeis in zijn been had gemaaid. Hij kreeg de raad om het gewonde been regelmatig in de beerput te hangen opdat het goed zou genezen. Tijdens het genezingsproces zou Petrus beloofd hebben dat – als hij zijn been zou mogen behouden – hij uit dankbaarheid voor zijn genezing een kruisweg zou (laten) bouwen. De stront moet blijkbaar heilzaam geweest zijn want de kruisweg is er gekomen! We reden verder over de brede zandweg om uit te komen op een plek waar de Molenbaan overgaat in de Vispluk in Vorselaar. We staken over en reden de IJzerestraat in, niet meer dan een brede bosweg. Aan de bosrand ging het linksaf een track op. Deze voerde ons door het bos dat naadloos overging in het kasteelpark van Vorselaar.

    We kregen er een leuk slingerpaadje voor de wielen dat ons naar het korte mountainbikeparcours in het park loodste. De toertocht maakte er gebruik van en ondanks het feit dat het parcours er wat gehavend bij komt te liggen, raakte ik overal probleemloos langs en over. Hopelijk doet de gemeente een inspanning om het geheel eens op te knappen en nieuwe touwen te spannen. De sportvelden bleken slechts op een boogscheut van het park te liggen en na de overtocht van een afgesloten grasplein, want we moesten twee keren een poortje passeren, eindigde de tocht waar hij begonnen was. Om 13.00 u kwam ik er toe met 45,50 km op het tellertje. Binnen nog een drankje genoten en daarmee een sandwich met ham doorgespoeld. De twee Watjes die de rit van 63 km gereden hadden nog zien toekomen. Voor mij een troost, want ik had wel wat spijt van niet de hele rit gereden te hebben, maar ik zou nog een eind later zijn gearriveerd! Buiten nog even staan praten met een man van de organiserende club die me al vaker op toertochten had zien rijden en blijkbaar afkomstig is uit dezelfde streek waar mijn thuisbasis is.

    Ik had genoten van deze mooie rit. Een pluspunt was dat ik veel meer bos had gekregen dan dat ik verwacht had. Het parcours bood veel afwisseling met brede boswegen, veldwegen, zandwegen en meer dan genoeg leuke singletracks. De afpijling was overal in orde, zelfs al hoorde ik bij de start bikers die op controle waren geweest zeggen dat er pijlen waren verhangen of weggenomen. Zij hadden dat weer in orde gebracht. Verzorgde bevoorrading en prima organisatie. Het was de eerste keer dat er een rit van 63 km werd aangeboden. Volgende keer proberen van wat vroeger te starten om dan de langste toer te rijden.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    24-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lichtjestocht te Esbeek op 19-03-2016

    Lichtjestocht (35 km) van MTB Esbeek te Esbeek op zaterdag 19-03-2016.

    Een startbewijs bemachtigen voor de lichtjestocht van MTB Esbeek is niet eenvoudig want op een halfuur tijd zijn die meestal al uitverkocht! Maar mensen zijn creatief, dus een bevriend mountainbiker uit Rillaar bij Aarschot bestelt altijd kaarten voor een hele groep, die krijgen voorrang, en contacteert dan de bikers die hij na andere nachtritten leerde kennen en waarvan hij weet dat ze meestal interesse hebben om mee te doen. Het klassieke startbewijs met streepjescode was deze keer vervangen door een stuurbordje. Dat was handiger bij de start, want het scannen van de codes vlotte niet al te best. Het nadeel is dat de plaatjes moeten opgestuurd worden terwijl het vroeger volstond van de streepjescode door te mailen. Bij mijn eerste deelname kreeg ik zo de code van een biker die verhinderd was en zijn startbewijs verkocht. Sindsdien heb ik geen enkele editie meer gemist. Ik had er deze keer anders weinig zin in na de uitgeregende editie van vorig jaar en had eigenlijk geen behoefte om te gaan nachtbraken! Goed dat een mens zich niet altijd laat leiden door de emoties van het moment, want het werd een schitterende editie. Iets minder voor Jari. Hij loopt al een tijd rond met een sluimerende griep en verkoudheid en kreeg onderweg last van hoofdpijn.

    Vorig jaar stonden we als eerste op de parkeerweide om het lange aanschuiven aan de start te vermijden, deze keer was er al volop drukte en stonden de bikers al tot buiten te wachten. De omgeving van de start was mooi versierd met grote witte watercontainers die voor de gelegenheid waren omgebouwd tot lampen die van kleur veranderden. Dat alleen al klaarstomen moet tijd gekost hebben! Vanaf 18.45 u werden de bikers in groepen en met een tussenpauze van tien minuten losgelaten op het parcours. Dat was ideaal, want daardoor bleef de drukte op de paden beperkt. Gedurende de eerste tien kilometer reden wij omzeggens alleen tot we door de na ons losgelaten golf werden ingehaald. Wij konden omstreeks 19.00 u vertrekken vanuit de bedrijfshal waar voor het podium een lage brug opgesteld was waar iedereen overheen moest. We reden dan door enkele straten aan de rand van het dorp waar mensen in de weer waren met het klaarzetten van vuurkorven, want heel Esbeek is solidair met deze manifestatie. De inwoners maken er een feest van en buren komen samen voor een drankje en een hapje buiten! Als ze al niet mee op de fiets zitten!

    Na 3 km doken we dan toch de bossen in vanaf een kasseiwegeltje en reden er over een zandpad, een soort crossparcours met grote bochten en mooi afgeronde heuvels. Een lichtslang van felle lampjes kronkelde er aldus doorheen het bos. Eens op een zandpad door de velden gekomen werd de groep uiteengetrokken, stoven de snellere bikers de duisternis in en hadden wij het pad zo goed als voor ons alleen! Op 5 km troffen we mooie singletracks over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels en op 8 km reden we over de paadjes van een trimparcours. Met tussenin knappe amusante singletracks in het bos en tussen lage begroeiing en hier en daar wat keren en draaien. Tot 10 km konden we genieten van leuke singletracks waarbij enig bochtenwerk niet werd geschuwd. Toen we na deze portie smalle wegeltjes toekwamen op een breed zanderig bospad, werden we ingehaald door de na ons losgelaten groep. Die flitste ons zo voorbij waarna nog enkele groepjes en trager rijdende duo’s het pad met ons deelden. 19.45 u.

    Op 13 km passeerden we een huis waar overal lichtjes waren opgehangen en kruisten we een baan. Aan een omheining te zien vermoedde ik dat we in de buurt van het dierenpark De Beekse Bergen waren. We sloegen rechtsaf van de omheining weg dieper het bos in waar we gedurende ettelijke kilometers konden genieten van een knap stukje parcours met vele singletracks. Op 17 km bereikten we het safaripark zelf en reden er over de asfaltbaantjes die doorheen het domein lopen en waarover je met de auto rijdt wanneer je het park bezoekt. De wildebeesten zaten allicht binnen in hun kooien. Het ritje door het park was omzeggens een kilometer lang. 20.15 u. Na het verlaten van De Beekse Bergen reden we door iets meer bewoonde wereld en doorheen een meer open landschap. We bereikten een plantenkwekerij waar een zandpad was afgeboord met lampen die van kleur veranderden. Dat pad leidde naar een loods waarin de bevoorrading was ondergebracht. Je kon er soep en sportdrank drinken en eten van fruit, cake, wafels en koeken. Meer dan keuze genoeg! Er speelde een discobar en er waren veel bikers aanwezig terwijl het op het parcours zelf eigenlijk altijd vrij rustig was gebleven. Sommigen hadden lichtgevende attributen op hun helm gemonteerd. De pauze kwam op 22 km van het vertrek en wij waren daar omstreeks 20.30 u.

    Na de stop werden we op de proef gesteld bij het rijden over een eerder lastig nat grasspoor met een aanzuigende ondergrond. Het was er dus stevig trappen geblazen. Beslist vermoeiend. Eens dat spoor achter ons vervolgden we de rit over droge tot zelfs stoffige veldwegen. Na een natte maand was het een zegen om eindelijk eens wat droge paden onder de wielen te krijgen. Op 27 km reden we de poort van een privaat domein binnen, meer bepaald van het kasteelhotel Groenendael. We reden tot vlak voor het witte helverlichte kasteel, rond een vijver en over een zeer leuke singletrack die er voor de hotelgasten dienst deed als joggingparcours. Aldus toch een bordje dat er stond. Het smalle spoor slingerde zich tussen de bomen over een soort heuvelkam met enkele heuveltjes op en af. Tot 28,50 km konden we genieten van de gastvrijheid van hotel Groenendael. 21.15 u.

    Een nat en vermoeiend grasspoor en een zandweg stuurden ons in de richting van het dorp dat je in de verte kon zien liggen. Vanaf 31 km bereikten we de bewoonde wereld en leidde het parcours ons over de terreinen van enkele lokale bedrijven die hun zaak hadden opgesmukt met het nodige licht, muziek en te nemen hindernissen. We deden eerst een landbouwbedrijf aan, waar de contouren van de tractoren geaccentueerd werden door lichtslangen, gevolgd door een houthandel. We werden over een aangelegde zandheuvel gestuurd en door een grote loods. 33 km om 21.40 u. Een volgende houthandel was in bedrijf. Een heel andere wereld dan deze waarin ik werk! In de buurt van al die machines moet men geconcentreerd werken heb ik zo de indruk! De dieren in de koeienstal die we doorkruisten lieten zich door al de bikers niet storen tijdens hun maaltijd. De laatste doortocht was deze van een metaalbedrijf. We werden dan in de richting van het dorp gestuurd. Daar hadden de bewoners van verschillende straten voor feestverlichting gezorgd. Het knapste was de straat waar grote rasters aan de bomen waren bevestigd waarop met lichtslangen klavertjes vier waren uitgewerkt. Alles in dezelfde stijl en beter dan de kerstverlichting in sommige dorpen. Eigenlijk kwam je ogen tekort om tijdens het rijden alles te kunnen zien!

    Het schuimbad van vroeger was nu vervangen door een
    waterballonnenbad. Het had veel bekijks van de mensen die er samengetroept waren. Gelukkig voor ons hadden de voorgangers de ballons al aan flarden gereden, uitgezonderd degenen die zich langs de zijkanten hadden verzameld! Een verkeerslicht en nepspoorweg met treinwachter sloot het geheel af. We doken opnieuw de donkere nacht in en reden langsheen een bedrijventerrein naar een strook bos waarin een spoor was aangelegd dat zich in bochten tussen de bomen slingerde. Brandende fakkels zorgden er voor licht. Op een paadje naast een diepe gracht in de richting van de hoofdweg waren kleine lampjes aan de boomstammen bevestigd, gevoed door batterijen. Of hoe je met eenvoudige dingen iets sfeervol in elkaar kunt knutselen. Via de hoofdweg bereikten we om 22.00 u opnieuw de startplaats waar we met 38,50 km op het tellertje toekwamen. Daar was de après met fuif en muziek al volop losgebarsten, maar omdat wij nog een eind huiswaarts voor de boeg hadden zijn wij daar niet lang gebleven.

    Omdat de tocht niet in het landgoed De Utrecht mocht passeren zag het parcours er helemaal anders uit dan de vorige keren. Het was gewoon beter! Veel meer singletracks en leuke paadjes. Het feit dat het vorig jaar zo’n slecht weer was zal er ook wel wat mee te maken gehad hebben, maar ik had me bijzonder goed geamuseerd. Het had me wat moeite gekost om op een zaterdagavond mijn rustige warme stek te verlaten, maar het was meer dan de moeite waard geweest. De verdienste van de organisatie in Esbeek is dat men een ideale combinatie weet te maken van een echte mountainbike-nachttocht met een knap parcours, een fungedeelte met hindernissen en een dorpskermis met veel licht, leute en plezier. Het hele dorp leeft mee, komt er voor naar buiten en zet mee alles op poten. Dat alles moet veel tijd, energie en lange voorbereidingen meebrengen. Het feit dat de startbewijzen in een half uur de deur uit zijn bewijst dat het jaar na jaar goed bevonden wordt! Het initiatief van Esbeek vindt navolging in Baarle-Hertog-Nassau en in Dongen, beiden ook prima georganiseerd, maar Esbeek blijft nog altijd nummer één!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

    StrammerMax

    22-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Essen op 13-03-2016

    Toertocht (30-44 km) van Pek en Slik te Essen op zondag 13-03-2016.

    Op zondag vroeg uit bed komen is niet aangenaam maar de rode gloed in het oosten toonde dat het vandaag wel echt de moeite zou lonen. Na een reeks sombere weekends scheen deze keer eindelijk nog eens de zon, ook al was het redelijk koud. Traag op gang gekomen en me dus uiteindelijk moeten haasten om op het afgesproken tijdstip aan de start te zijn van de toertocht van Pek en Slik te Essen. Jari was dan toch later zodat ik al wat voorsprong kon nemen. Een parkeerplek toegewezen gekregen op het terrein van het bedrijf tegenover garage Akkermans en om 09.15 u was ik ingeschreven en op pad. De tocht leidde ons weg van de KMO-zone en voerde ons over asfalt- en veldwegen en via een korte droge singletrack door een strook bos naar de landelijke weg Schriek om op 3 km het gehucht Essen-Horendonk te bereiken. Daar kregen we al een eerste leuke stukje over een keihard aangereden spoor over een heuvelachtig terrein evenwijdig met de wandelweg – fietspad Turfvaartpad naast de Turfvaart, een smalle waterloop.

    Ter hoogte van een kapelletje ging het rechts en weer links om op 6 km de grens met het Nederlandse Rucphen te overschrijden. Daar liep een grote groep joggers over het asfaltbaantje. Vanaf de bosrand doken we de Turfvaartstraat in, een brede gehavende onverhard bosweg naast de Turfvaart. We reden dan door de bossen van het landgoed Visdonk in de richting van Roosendaal. Aan het kruispunt met de Boswachtersdreef ging het rechts en even verder weer rechts het bos in om in tegenovergesteld richting opnieuw naar de grens te rijden. Via dit woeste natte bospad bereikten we op 8,75 km de Muizendreef. We sloegen linksaf in deze onverharde bosweg. Na het kruisen van een baantje doken we een singletrack op die deel uitmaakt van de vaste route van Rucphen. Zoals vele tracks op deze vaste route was hij goed voorzien van wortels en putten. Hier word je altijd goed door elkaar geschud! We reden een eindje over de vaste route en kregen er eigenaardig genoeg nogal wat tegenliggers te zien. Mensen die op eigen houtje reden misschien.

    Op 9 km bereikten we Nederheide in Rucphen, het onverharde zanderige deel van deze weg. Het ging een nat pad van de vaste route door Visdonk in om weer toe te komen in Nederheide. Op het kruispunt met de Achtmaalsebaan, de weg van Achtmaal (Zundert) naar Roosendaal, stonden twee bevallige dames als seingever. Het ging linksaf en dan de baan over om de Postbaan in te rijden, een onverharde zandweg in de bossen. 13 km. Het ging al snel links een singletrack op die ons vanuit het bos ook even over een meer open strook van de Rucphense Heide voerde. Op 13,75 km kwam er midden in een dennenbos een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 44 km. Het splitsingsbord was groot genoeg, je kon er niet naast kijken, tenzij er in het geval van Jari een meute bikers voor stilstond! 10.10 u. Gekozen voor de langst route. Een hobbelige singletrack voerde me door het bos. Aan het einde ervan ging deze door een diepe put en kwamen we uit in een open grasveld. We reden dan even over een asfaltbaantje en doken opnieuw het bos in over de rode vaste route van Roosendaal.

    We kregen een portie mooie, maar wel hobbelige singletracks voor de wielen terwijl we het dennenbos doorkruisten in de richting van de Posthoorn. Brede zandpaden met een aanzuigende ondergrond voerden ons dan door de Rucphense Bossen tot aan het kruispunt van Posthoorn en Keijtenburglaan. 17 km om 10.30 u. Vanaf hier ging het even over het asfalt van de Kromme Elleboog tot we opnieuw het bos in doken. Na enige tijd kwamen we toe op een bosfietspad dat zich over een aantal heuvels slingert en reden voorbij de toegang tot de camping De Posthoorn. 20 km. Als tegenliggers een moeder met een klein meisje dat zich zichtbaar amuseerde tijdens haar ritje over de heuvels. Eens het bos weer in reden we over het spoor achter de bonte beestenboel van het Dierenhoekje De Gele Berg. Vanaf daar reden we continu door de bossen met van 23 km tot 24,50 km een knap stukje op en af over enkele hoge heuvels en uit de kluiten gewassen wortels. Uitgerekend op deze plek kwam ik in een treintje bikers te hangen dus vroeg het van mij een extra inspanning om zeker overal over te geraken en alle wortels te trotseren. In ieder geval konden we hier genieten van een knap stukje parcours op en in de omgeving van de rode vaste route. Een pad slingerde zich met grote bochten door het bos en we kregen nog eens een typische singletrack vol bulten voor de wielen. Omstreeks 27 km reden we door “de geul”, een singletrack die als een holle weg diep in de grond is uitgesneden en waarin zich enkele haakse bochten bevinden.

    Na de geul volgde nog een singletrack met stevige bulten en putten en werden we in twee kleine lussen over enkele zandheuvels gejaagd. Pas op 28,75 km van het vertrek kwam de bevoorrading. Ik arriveerde er om 11.20 u en toen ik mijn fiets gestald had kwam ook Jari daar toe. De bevoorrading stond naar ik meen opgesteld op een open plekje in het bos aan het kruispunt van de Antwerpsebaan (een mooie naam voor een zandweg) en de Nederheidsebaan (asfalt). Er was nog redelijk wat beweging aan de stop. Je kon er eten van bananen, peperkoek, prinskoeken en alles doorspoelen met een beker soep of sportdrank.

    Na de pauze staken we over naar de Antwerpsebaan en aan het kruispunt met de Achtmaalsebaan, dezelfde van daarstraks maar het gedeelte dat hier dwars door de bossen loopt, ging het linksaf in de richting van de grens. De bossen langs de beide zijden van de weg zijn hier omheind en verboden natuurgebied. Een heel eind verder ging het rechtsaf het bosfietspad op dat er een haakse bocht naar links maakt. Ter hoogte van de Raaiberg (in België) troffen we de zogenaamde strontpaal die de grens markeert tussen het Nederlandse Schijf (Rucphen) en het Belgische Horendonk (Essen). Volgens de legende deden de douaniers hun behoeften achter deze grenspaal, eerder een grote kassei, vandaar de naam ervan. Aan de steen is ook de geschiedenis van de smokkelaar Klaveren Vrouwke verbonden. Die trachtte op alle mogelijke manieren de grenswacht te verschalken tijdens zijn activiteiten, onder mee door zich als vrouw te verkleden. Het werd uiteindelijk wel zijn dood! Tijdens de Eerste Wereldoorlog op 5 mei 1916 werd de legendarische smokkelaar Geert Schrauwen op 37-jarige leeftijd doodgeschoten. Omdat bij verschillende kaartspellen klaveren vrouw altijd troef was kreeg hij de schuilnaam Klaveren Vrouwke. Geert Schrauwen trok vaak vermomd als (zwangere) vrouw de grens over. Op 31 km passeerden wij de strontpaal en reden wij het grondgebied van Essen-Horendonk op.

    De tocht voerde ons vanaf de grens door de bossen van Essen-Horendonk over of in de buurt van de groene vaste route. Op 33,50 km passeerden we daarbij de plek die ik “het stort” gedoopt heb. Er ligt daar een grote met bomen begroeide langgerekte heuvel als een croissant omheen een strook bos. Aan de andere zijde staat een zitbank aan een recent aangeplant geboortebos. Ik vraag me af wat er onder die heuvelkam verborgen ligt. De strook bos erachter biedt een bizarre aanblik met enkele grote plassen stilstaand water en woeste begroeiing. De plek moet gelegen zijn tussen de grens en de straat Horendonk. Op 34 km kruisten we vanuit dit bizarre bos een baan. Te laat drong het tot me door dat één van de seingevers die er stonden Toine was, een biker van Pek en Slik die ik ooit ontmoet had tijdens een toertocht in Woensdrecht op een ijskoude winterochtend waarbij de mist in slierten over de open heide hing. Aan de overkant reden we een onverharde dreef in waar we enkele natte plekken dienden te ontwijken. Daarna kregen we een zeer genietbare strook bos voor de wielen, nog steeds in de buurt van de groene vaste route van Essen. Op 36,50 km kruisten we een baan en zetten we onze rit verder doorheen een knap bos met enkele uit de kluiten gewassen heuvels. Daar werden we om 12.10 u door een fotograaf van mtb-you in de lens gevangen.

    Op 38 km verschenen de eerste buitenhuizen en huizen in de bossen van Horendonk en reden we nog door onverharde dreven. Eens weer in open gebied sloegen we op 40,50 km de Sijzenlaan in, een onverharde veldweg. Een grasspoor leidde ons in de buurt van de windmolens naar een asfaltbaantje. Daarna reden we over de landelijke Venetiaanse Heide in een open verlaten niemandsland. De zandhopen van een geïmproviseerd crossparcours in de letterlijke schaduw van de windmolens liet men deze keer links liggen. Via de KMO-zone bereikten we opnieuw de plek van het vertrek met 43,50 km op het tellertje. Daar werd uw bike schoongespoten terwijl je kon genieten van een drankje en een pannenkoek die je tegen afgifte van uw inschrijvingsformuliertje kon bekomen.

    Het moet deze keer toch iets koude geweest zijn dan vorig jaar, want toen was het ook schitterend weer maar zat iedereen na afloop buiten in de zon terwijl het merendeel van de bikers nu in de grote loods zat. Na afloop zijn we nog wat wezen eten in het restuarant De Bosrust met grote speeltuin in Kleine Horendonk en we waren daar niet alleen! Thuis de bike nog eens onder handen genomen en alle spullen weer proper gemaakt voor de volgende rit. We hadden genoten van deze mooie toertocht die wel veel gebruik maakt van de vaste routes in Essen en Rucphen. De organisatie was prima verzorgd met een degelijke afpijling, bevoorrading, veel seingevers aan gevaarlijke oversteekplaatsen en een pannenkoek na afloop. Het prachtige weer deed bovendien zijn duit in het zakje en deed ons al uitkijken naar hopelijk een mooie lente en zomer. Meer hadden we niet nodig om er een mooie zondag van te maken.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    15-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Trier Classic te Kalmthout op 06-03-2016

    Toertocht (30-45 km) Van Trier Classic van WTC De Heidestoempers te Kalmthout op zondag 06-03-2016.

    Lang getwijfeld of ik die zondag zou kiezen voor Huldenberg, Leopoldsburg of Kalmthout. Allicht allemaal genietbare toertochten. Omwille van het slechte weer dat als gevolg heeft dat we toch al bijna een maand in natte omstandigheden rijden en geen zin hebbende om ver te rijden na een lange vermoeiende werkdag daags voordien gekozen voor Kalmthout, een klassieker die ik al meermaals gereden heb. Het vertrek was vanuit de garage Renault Van Trier aan de rand van een KMO-zone die dan volledig overspoeld wordt door geparkeerde wagens. Aan de start kwam ik Dennis van het clubje van Berendrecht tegen die met zijn koersfiets vanuit Deurne naar hier was afgezakt voor de wegrit. Geen zin in modder! Om 09.45 u was ik ingeschreven en op pad. Het terrein achter de garage lag er gehavend bij omwille van bouwwerken van een nieuw gedeelte. Een Heidestoemper die de richting van de inschrijving en de start aanwees stond er te koukleumen, maar dat kon het enthousiasme van deze vriendelijke man niet temperen. We vertrokken via de KMO-zone en de er achter gelegen autovrije Franse Weg die het bos induikt op de rand van een uitloper van het militair domein van Brasschaat.

    Op 2 km doken we linksaf het bos in via een brede zandweg en konden we rijden over singletracks en bospaden in het militair domein. Het lag er bij momenten nat bij maar de grote plassen konden goed ontweken worden. Van 5 km tot 7 km werden we geconfronteerd met een wel zeer modderig stuk bos over een pad dat min of meer evenwijdig loopt met de Essensteenweg waarlangs de tocht vroeger vertrok. We kwamen vanuit een natte strook gras tot op een betonbaan in een uitloper van het vliegveld van het Kamp van Brasschaat. Veel militair vliegverkeer is hier niet meer, ik denk zelfs helemaal niets meer, en van de start- en landingsbanen wordt gebruik gemaakt door sportvliegtuigen van een aeroclub. 7 km om 10.20 u. Een aantal bikers stond er te wachten op maten die meer tijd nodig hadden om door de modder te ploegen.

    We dienden door een droge beek te rijden waarna een spoor ons deed toekomen op de Essensteenweg in Brasschaat. We reden een eindje over het fietspad langsheen deze grote baan, allicht omdat de off-road ernaast er te nat bij lag. Uiteindelijk doken we toch een singletrack in die ons tot op het grote kruispunt met de Bredabaan in Maria-Ter-Heide bracht. Deze wijk van Brasschaat stond vroeger bekend als Polygoon, dat is de benaming van een militair schietveld. Op de plaats waar we stonden raken namelijk het zogenaamde Klein Schietveld (richting Kapellen en Kalmthout) en het Groot Schietveld (richting Gooreind en Wuustwezel) elkaar. Op deze strategische plek waar ook enkele grote verkeerswegen elkaar kruisen was de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 45 km. Op 9,75 km van de start. Van de groep bikers die er voor het rode licht stonden te wachten was ik de enige die de richting van de 45 km uit ging. Ik diende daarvoor de Sint-Jobsteenweg te kruisen en dook er aan de overkant het Groot Schietveld in. De bareel stond voor de gelegenheid open, want anders kom je er niet in. Alhoewel ik denk dat er verderop plekken genoeg zijn waar je er zonder veel moeite in kan komen Ik vermoed dat hier geen militaire activiteit meer is. De kazernegebouwen langsheen de Sint-Jobsteenweg werden allemaal verkocht aan bedrijven. 10.30 u.

    Tot 11,80 km reed ik in de richting van Gooreind (Wuustwezel) over de lange en eerder saaie veldweg op de rand van het Kamp van Brasschaat. Links van mij de villa’s in de strook bos tussen de Bredabaan en het Kamp en rechts van mij de desolate vlakte van het Schietveld en enkele grote waterpartijen. Aan de eerste grote kruising ging het rechtsaf een brede assenweg op in het militair domein. Links in de verte zag ik een straat doodlopen op het militaire domein, dat moet een zijstraat van de Bredabaan in Gooreind geweest zijn. Hier kan je blijkbaar zonder problemen het gebied in, want er liep een jogger rond. Aan een bareel ter hoogte van een beek en een verfomfaaid bord met landkaart ging het rechtsaf een volgende assenweg in.

    Even verder kon ik me oriënteren want reed ik over een pad een eind achter de hoeve met torentje die langsheen de Brechtsebaan – Brasschaatbaan staat, de weg van Brasschaat naar Brecht-Overbroek. Daar waar er een verlaten betonbaan opdook dienden we links aan te houden naar een singletrack toe die er bij aanvang goed droog bij lag maar naar het einde toe toch enkele natte plekken vertoonde! Aan het einde ervan ging het linksaf om uit te komen op de Brasschaatbaan tegenover het poorthuisje van het domein waarop het spookkasteel staat. Helaas werd er dit keer niet over het domein gefietst en kregen we het vervallen Hof van Nottebohm niet te zien! Geen toestemming meer gekregen? Het zou wel eens kunnen dat de eigenaars niet meer gediend zijn met pottenkijkers sinds dat het gebouw ontdekt is door een Amerikaanse filmregisseur die er een decor voor een film in zag en het kasteel na liet bouwen. Het is een gedroomde plek voor urban exploring (fotograferen van verlaten gebouwen). Maar de belangstelling voor deze plek heeft allicht als gevolg gehad dat we er niet meer mogen komen! Wie het bizarre spookkasteel niet kent kan het zien in dit filmpje.

    We reden de toegangspoort tot het Hof van Nottebohm dus gewoon voorbij en volgden de Brechtsebaan tot aan de onverharde Bergsebaan die we rechtsaf in sloegen op de grens tussen Brecht en Brasschaat. 15,50 km. Ondanks mijn mening dat het Kamp van Brasschaat niet meer in gebruik is meende ik de explosies van schietoefeningen te horen! 11.00 u. Het ging een hele tijd gewoon rechtdoor in de Bergsebaan door een niemandsland zonder bewoning en eens in meer open terrein zag ik rechts van mij in de verte het verkeer op de Sint-Jobsteenweg. We kwamen uit in de Miksebaan op 18,75 km, staken de Sint-Jobsteenweg over om daar de bossen aan het domein De Mik in te gaan. Het domein in Brasschaat staat al een aantal jaren te koop. Geen sterveling die daarin zijn geld wil investeren. Vanaf deze kant van de Miksebaan sloegen we rechtsaf een assenweg door het bos in zoals we ze kennen van aan de boorden van de antitankgracht. We reden op een bospad achter de terreinen van het Sanatorium De Mik waar ik ooit eens tijdens een toertocht gepasseerd ben, wie weet een eerdere editie van deze tocht. Grote gebouwen in gele baksteen. Via dat bospad bereikten we het zeer slijkerige pad naast de antitankgracht om het via het houten bruggetje verderop te kruisen.

    Vanaf de straat Kleine Mik bereikten we de E10-plas naast de E19 die vroeger E10 heette en ontstond door zandwinning ten behoeve van de aanleg van de snelweg in mijn kindertijd! Vanaf de door eenden ingepalmde oever reden we over het leuke van putten en wortels voorziene zandpad langsheen de vijver om dan linksaf een bospad in te rijden en weer op de oever van de antitankgracht uit te komen nabij het bruggetje. Na een ritje doorheen het bos bereikte ik de statige dreven van Brasschaat om via de Kerkedreef naar Maria-Ter-Heide te bollen alwaar de bevoorrading opgesteld stond. Op 23 km van het vertrek om 11.30 u. Ik kwam er net op tijd toe want we werden op dat ogenblik getrakteerd op een fikse hagelbui waardoor het parcours alleen maar nog natter werd! Een luidruchtige Heidestoemper prees zijn waren aan, ook aan andere voorbijgangers. We konden er eten van bananen, frangipanegebakjes en drinken van sportdrank en bouillon. Er kwamen nog steeds groepjes bikers toe, maar de grote meute was intussen al lang gepasseerd.

    Na de stop kruisten we de Bredabaan en reden we de bosrijke wijk in waar grote oude woningen staan waarin destijds de militaire oversten van het Kamp van Brasschaat gehuisvest waren. Soms bijna kleine kasteeltjes. We bereikten opnieuw de antitankgracht ter hoogte van de Garçondreef die doodloopt op het militair domein. Langsheen de gracht rijdend kruisten we Weversbos en Mishagen om zo de omgeving van het Fort van Brasschaat te bereiken. Vier Nederlanders misten een pijl en reden rechtdoor een straat in, in plaats van de gracht te blijven volgen. Ik heb nog geroepen, maar ze waren al te ver af! Het heeft een hele tijd geduurd eer ze mij weer inhaalden. Na een korte singletrack reden we voorbij het Fort alwaar het pad gehavend was na vermoedelijke boswerken. Even verder kruisten we de antitankgracht nabij één van de statige villa’s, lees kleine kastelen, van de Sionkloosterlaan, de woonplaats van de superrijken. Aan de overkant reden we het Klein Schietveld op over een mooi pad. Vanaf deze plek reden we een knap rondje over het Klein Schietveld waarbij we op 27 km het door lokale bikers gekende bizarre vervallen monument passeerden, maar waarvan weinigen de betekenis kennen. Het is er knap rijden over het heuvelachtig terrein rondom. Het betreft het Monument van de Cavalerieschool ter herinnering aan de dood van acht jonge officieren bij een accidentele ontploffing van munitie tijdens een oefening in 1937. Het monument dateert van 1938 en dat is er aan te zien, ook al werd het in de loop der tijden al een tweetak keren gerestaureerd. Eén van de officieren woonde in Ekeren en daar is een straat naar hem vernoemd, de Frans Standaertlei. Wie meer wil weten over die noodlottige dag in februari 1937 kan hier klikken. Volgend jaar zal het dus tachtig jaar geleden zijn dat deze mensen hier stierven! Misschien een gelegenheid om het monument eens een opknapbeurt te geven!

    Ik hoorde een biker achter mij tegen zijn maat zeggen dat hij hier de toeristische route ging volgen om een steile klim naast het monument te vermijden! Het paadje slingerde dan met enkele leuke bochtjes over enkele kleine hoogteverschillen. Na enige tijd bereikte ik in het zog van een traag rijdende biker de brede betonbaan die langsheen het militair vliegveld loopt en in Lichtvliegwezenlaan omgedoopt werd. De controletoren staat er leeg en verlaten bij, het verval is reeds goed merkbaar en het gebouw ernaast is omgedoopt tot een restaurant. 28,50 km om 12.00 u.

    Aan de parking op de laadkade naast de restanten van een militaire spoorlijn ter beveiliging van de Fortengordel om Antwerpen kwam een splitsing tussen de 30 km en de 45 km. De lange tocht dook linksaf naast de spoorweg het natte bos in. Hier ligt de ondergrond er bijna altijd nat bij. Er is een toertocht die hier zelfs een bordje “welkom in de hel” plaatst. Alhoewel het al bij al nog meevalt! Het is er wel avontuurlijk rijden, soms over brede destijds door tanks gehavende paden waar zich smalle tracks op ontwikkeld hebben. We konden er genieten van een rondje over het Kleine Schietveld. Het lag er nat, maar het is hier al erger geweest met singletracks die toen in beken waren herschapen! Op 32,75 km passeerde een track enkele in de bossen gelegen villa’s in een uithoek van de gemeente Kapellen, grenzend aan het Klein Schietveld. Zo de villa met klokkentorentje op de hoek van de Feniksdreef en Hazelaardreef. We reden nog een genietbaar rondje over meer open terrein en voorbij het weerstation met meetapparatuur. Nog steeds werd ik af en toe ingehaald door andere bikers. Op 35 km eindigde het rondje schietveld in de bosrijke Kolibriedreef te Kapellen en bereikten we onmiddellijk de grens met Kalmthout in de Esdoornlaan. Ook hier statige villa’s van mensen met geld. Vanaf 35,50 km ging het nog even een strook bos in op de boorden van het militair domein waar we een laatste keer op de proef werden gesteld voor een confrontatie met modder en een oververzadigde ondergrond.

    Het natte pad eindigde op het asfalt fietspad van de Franse Weg waar twee van de Nederlanders die daarstraks de pijl gemist hadden even halt hadden gehouden om te drinken en te knabbelen aan een reep. In hun zog kwam ik weer toe in de KMO-zone waar de bikewash was opgesteld op het terrein van de gemeentelijke werkplaatsen. Drie Heidestoempers gingen daar de vuile bikes te lijf met overvloedig water. Allicht omwille van het niet kunnen rijden over het domein Nottebohm kwam ik niet aan de beloofde 45 km. Maar met 40 km was het omwille van de natte weersomstandigheden zwaar genoeg geweest. In de werkplaats van de garage nog een hotdog doorgespoeld met een drankje. Aan de bonnetjesverkoop zat dezelfde dame van alle jaren. Thuis mijn fiets en vooral schoenen nog een poetsbeurt gegeven. Ze waren na de vorige twee ritten al bijna zo goed als versleten, dus deze keer was ik wel verplicht van de remblokjes achteraan te vervangen vermits het veertje al naar buiten puilde. Compleet afgesleten! Ik had me geamuseerd en het had me plezier gedaan van een aantal plekken nog eens te zien te krijgen. Het is ook leuk dat ik al deze plaatsen meer en beter weet te situeren terwijl ik er vroeger niet het minste benul van had waar ik me bevond! Het verrassingseffect verdwijnt daardoor natuurlijk wel meer. Intussen is het ook maart geworden en komen de laatste tochten in de eigen streek in het vizier…

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    10-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Essen-Wildert op 28-02-2016

    Toertocht (28-35-42 km) van WTC ’t Pedalleke te Essen-Wildert op zondag 28-02-2016.

    Op de zondag dat vele bikers naar de drukbezochte toertocht te Mol-Wezel trekken is er ook ander moois te beleven. Zo reed ik bijna traditiegetrouw de toertocht in Essen-Wildert. Alleen al de oude nostalgische zaal achter het café De Volksvriend waaruit de tocht vertrekt is al een goede reden om naar daar te gaan! Uit ervaring weer ik dat een parkeerplek vinden dicht bij de start bijna onmogelijk is, dus op enkele honderden meters van de startplaats een zijstraat ingeslagen en een plaatsje gezocht in een straat van een rustige woonwijk. Me ingeschreven in de zaal en pas om 10.00 u was ik op pad. Alleen, Jari was ziek. We verlieten het centrum en ik kwam al direct voor een gesloten spooroverweg te staan om de sneltrein vanuit Nederland te laten passeren. In de Steenovenstraat ging het rechtsaf en na een smal straatje weer rechtsaf in een straat die langsheen de rand van de Wildertse Duintjes gelegen is. Op 1,50 km doken we dit bosgebied in dat vlak bij het stationnetje van Wildert gelegen is. Tot 3 km konden we er genieten van amusante singletracks op en af enkele heuveltjes.

    Na het verlaten van de Wildertse Duintjes zetten we onze weg verder door het bos in de onverharde Begoniastraat met aan onze linkerhand in het groen verstopte chalets en aan de rechterkant nog steeds de Wildertse Duintjes. Waar nog leuke paadjes bleken te liggen die niet werden bereden, maar allicht wel kunnen benut worden tijdens een private rit in je eentje. We reden verder door de onverharde Mezenstraat en kregen een veldweg op de rand tussen bos en velden voor de wielen. Aan de rand van de bewoonde wereld stond een seingever te koukleumen ter hoogte van een kalm rondpunt. We reden er op 5 km linksaf het betonnen fietspad op dat er door de velden loopt vanaf Essen-Heikant in de richting van het Essens College, voluit het College van het Eucharistisch Hart. Hoe bedenkt men het! We reden de grote school op enkele honderden meters voorbij en zoals steeds wapperden er vlaggen van de veldloop der Noorderkempen waarvan de organisatie altijd blijkt samen te vallen met deze toertocht.

    Vanaf het college volgden enkele natte veldwegen, alhoewel ik het er hier al veel natter bij heb weten liggen, zo onder anderen de Karnemelkstraat. Deze smalle trage wegel naast een bos bracht ons naar de Wolfsheuvel en de Verbindingsstraat. 8,75 km. Vanaf de Hoeve Nelen leidde een veldweg naar de Moerkantsebaan tot vlak tegen de Nederlandse grens. 10 km. Een zeer natte veldweg met enkele haakse bochten (te zien op Google-Maps) en die naar het einde toe gehavend was door diepe tractorsporen leidde naar een asfaltbaantje waar we op 11,85 km de grens tussen België en Nederland overschreden ter hoogte van een in een weide staande grenspaal. Vanaf de Vleetweg ging het de Hollandsedreef in, een chique naam voor een natte veldweg met plassen. We kwamen toe in de Moerkantsebaan, niet dezelfde van daarnet, maar gelegen in het Nederlandse Huijbergen, en reden naar het kruispunt van de Weg naar Wouw en de Moerkantsebaan, weer een andere om het verhaal nog ingewikkelder te maken. Deze laatste is de grote rustige baan die van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom voert en dwars door knappe bossen loopt. Toen ik er even halt hield schrok ik me rot door een plots passerende overdekte ligfiets die er uitzag als een raket!

    We reden de Weg naar Wouw op in de richting van Huijbergen en sloegen al snel rechtsaf de Walsestraat in. Daar troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 28 km en van 35-45 km op 14,50 km van het vertrek. 11.00 u. Waar de Walsestraat het bos in duikt ging het rechtsaf een bospad in, een knap pad dat me over enkele heuveltjes voerde. Op 15 km passeerde ik het eenzame huis met de paardenweide. Het witte paard dat veertien dagen geleden zowel mijn regenjasje als fietszadel aan een eetbaarheidstest onderwierp had deze keer geen interesse voor mijn passage. Ik passeerde het asfaltbaantje dat in de bossen van de Kooiheide loopt en reed er op 16,50 km in de richting van de Nootjesberg. We reden de singletrack op die vanaf het asfaltbaantje naar de Nootjesberg leidt, hij lag er nat en wat gehavend bij, maar reden de twee aanlopen tot de Nootjesberg zelf gewoon voorbij! We kwamen terug uit in de Overbergseweg ter hoogte van de enkele huisjes die daar staan en reden in de richting van de hoeve ’t Overberg op de hoek met de Weg naar Wouw. Het is een aanrader voor wie de kleinste afstand kiest van deze niet al te lange lus toch mee te rijden en zo te kunnen genieten van de mooie strook bos rond de Nootjesberg. Want deze tocht rijdt er gewoon omheen!

    Seingevers beveiligden de oversteek naar de Buurtweg vanaf dewelke je aan de rechterhand de zanderige flank van de Tiestenberg zag liggen. Eens daar voorbij sloegen we het veldpad rechtsaf in maar ook de Tiestenberg zelf bleef onaangeroerd. We kwamen toe in de Hollandseweg, linksaf en direct weer rechtsaf het mooie paadje in dat op de bosrand langsheen de Pilberg voert om zo toe te komen in het Vijverstraatje. Ook de Pilberg bleef onbenut. Het bizarre minpunt van deze toertocht blijft elk jaar het feit dat men langs de drie zandheuvels van Huijbergen rijdt in plaats van er over. De Tiestenberg kan men gemakkelijk mee in het parcours opnemen door in plaats van over te steken naar de Buurtweg honderd meter terug te rijden in de richting van Huijbergen en daar het bos in te rijden recht naar de track over de Tiestenberg! We reden dan door het Vijverstraatje tot aan het groene poortje van de Heilige Teresia op de rand van de woonkern van Huijbergen en via de Staartsestraat in de richting van de manege De Wolfshoek. Dan de Kalmthoutsebaan in en net voor de grens met België stond zoals steeds de bevoorrading opgesteld op 20 km van het vertrek. De bevoorradingstent was zo opgesteld dat de drie mensen die voor alles zorgden uit de wind stonden. Het menu was even klassiek als het parcours met lekker hete soep, een suikerwafel en sportdrank. Meer hoefde het voor deze rit ook niet te zijn en er werd slechts drie euro inschrijving gevraagd! Aan de stop even staan praten met Jos K. Het was zijn eerste rit na enkele weken inactiviteit, zo ook voor zijn echtgenote die onderweg was voor de korte toer. Ook zij hadden gekozen voor Wildert in plaats van Balen-Wezel. Als je naar daar gaat ben je inderdaad bijna moreel verplicht om de rit van 74 km te rijden, aldus Jos! 11.15 u.

    Na de stop overschreden we opnieuw de grens met België en sloegen we rechtsaf de Grotendriesstraat in die recht naar een bos toe loopt. Aan de toegang tot het bos was er een splitsing tussen de ritten van 28-35 km en van 45 km op 20,80 km van de start. We doken er de bossen van de Kalmthoutse Heide in maar overschreden direct weer de grens voor een zeer mooi rondje over de paden, door de stroken bos en de meer open gebieden die deel uitmaken van de Staartse Heide. Op 24 km reed ik daarbij voorbij de ingang van de camping Staartse Duinen en reden we over de lange zandweg van Huijbergen weg in de richting van de Groote Meer. Daarbij passeerde ik de groene poort in het midden van nergens waar we tijdens de toertocht vanaf de vliegbasis van Woensdrecht twee weken eerder ook gepasseerd waren. Ze staat in het bos aan de rand van een open vlakte van de Staartse Heide. Even verder linksaf een zandpad in, links aanhouden en rechts een smalle singletrack in tussen de rododendrons. Vanaf hier konden we rijden over een knappe lange singletrack door de bossen tot aan de grens met de Kalmthoutse Heide, ergens midden in de bossen op 27,50 km. Ik kreeg er het gezelschap van enkele paardenkoetsen en vrouwen te paard. Het moet ergens in de omgeving van het ven Groote Meer geweest zijn. Even verder kwam uit een zijweg links een kind gereden en in de verte volgde nog de vader met de bike. Ik zag in de zijweg ook een pijl hangen. Het was de plek waar alle afstanden weer samen kwamen. Naderhand volgde nog een knap stuk parcours met bospaadjes tot we uitkwamen op een winderige open vlakte. 29,75 km om 12.15 u.

    Een winderige veldweg voerde tot een splitsing tussen de 28 km en de 35-45 km in Kalmthout-Hoek, een door de heide van het centrum van de gemeente afgesneden gehucht in een godverlaten streek. De splitsing kwam op 30,50 km van het vertrek. Er waren nog steeds bikers onderweg. De kortste toer ging richting Kalmthout-Hoek en Essen-Hoek en allicht zo direct naar Essen-Wildert en de langste ritten sloegen rechtsaf de Verbindingsstraat in. Dit is de lange verkeersvrije asfaltbaan door het meest bekende deel van de Kalmthoutse Heide dat op 25 en 26 mei 2011 helaas door een grote brand werd verwoest. Zelfs de dieren uit de manege Wolfshoek werden toen uit veiligheid geëvacueerd. Na de kap van de verbrande bomen ligt de heide er nog steeds kaal en troosteloos bij. De brand woedde rechts van de Verbindingsstraat, links ervan liggen de bossen om het Stappersven die tot voor kort private eigendom waren van de laatst overlevende dochter van de steenrijke familie Carlier, oprichters van de oliemaatschappij Petrofina, thans Total. Na haar dood liet Marie-Antoinette haar fortuin na aan enkele privépersonen en de Koning Boudwijnstichting. Een intussen overleden collega uit Essen-Hoek wiens moeder uit Wouw afkomstig was, wist me ooit eens te vertellen over een steenrijke familie wiens kinderen onder begeleiding van een bodyguard naar school gingen uit vrees voor kidnapping! Zij bezaten grote lappen grond in België en in Nederland. Vreemd was dat aan de linkerzijde ook een echte kaalslag bezig was die niets meer met de brand te maken had!

    Het ritje over de Verbindingsstraat duurde van 30,50 km tot 34 km tot ik toekwam op het kruispunt met de Kastanjedreef op de rand van de bewoonde wereld van Kalmthout. Veel wandelaars en wielertoeristen! Het ging linksaf het bos in om in de richting van het Stappersven te rijden. Een groot bord verklaarde de grote kapwerkzaamheden. Dit gebied van De Boterbergen was tot in 2009 privaat bezit tot Natuurpunt het kon verwerven. De kapwerkzaamheden hebben tot doel de overwoekerende uitheemse Vogelkers te verwijderen en de waterhuishouding van de er aanwezige vennen te herstellen in het gebied van de Steertse Heide, de Groote Meer en de Nolse Duinen. Dit alles in het grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide op de grens tussen België en Nederland. Het Kasteel Boterberg en de bijgebouwen die in dit domein liggen werden verkocht aan zeven gezinnen die het geheel ombouwen tot een woonproject zonder het uitzicht van de gebouwen te wijzigen.

    In het brede bospad kreeg ik redelijk wat wandelaars als tegenliggers. Na twee bochten en vlak naast het Stappersven ging het rechtsaf een natte gehavende dreef in die naast een brede gracht liep (Nolsebaan en Huijbergsebaan volgens Google-Maps). Na een afslag naar links kwam ik voorbij de verlaten maar in goede staat verkerende jachthut, allicht vroeger behorende tot het domein Carlier en thans een lokaal van Natuurpunt. Daar ging het rechtsaf in de richting van het College van Essen en kruiste ik de Huijbergsebaan. Ik bereikte opnieuw de bewoonde wereld van Essen-Hoek en reed de Nolsebaan – Velodreef in. 37,50 km om 12.45 u. Via verharde en onverharde wegen tussen de (meestal permanent bewoonde) buitenhuizen bereikte ik de Platanendreef aan de rand van de Wildertse Duintjes. Samen met nog een late biker ging het daar op 39 km een singletrack in en konden we als afsluiter nog genieten van een aantal leuke singletracks in dit knappe stukje bos. Via de Steenovenstraat kruisten we de grote weg van Kalmthout naar Essen en de spoorweg om via de Sint-Jansstraat opnieuw de nostalgieke feestzaal te bereiken. Exact om 13.00 u na 42 km.

    De bikewash was nog operationeel en uw fiets werd er vakkundig door twee mannen weer proper gespoten. Bij gebrek aan bewaakte fietsparking mijn vehikel vastgeklonken aan een nadarhekken en in de zaal nog een drankje genoten. Daar zaten nog redelijk wat mensen, maar terwijl ik nog zat uit te blazen liep de zaal zo langzamerhand leeg. Ondanks het feit dat deze toertocht letterlijk omheen de bergen in Huijbergen fietst blijf ik het een amusante tocht vinden met redelijk wat afwisseling: de start doorheen overwegend velden, in de bossen van Huijbergen en de Staartse Heide, weer terug over de Kalmthoutse Heide en de leuke intro en exit in de Wildertse Duintjes. Kleinschalig vanuit een klein gehuchtje tegen de landsgrens. Mede dank zij het mooie zonnige weer en de gedachte dat de meest dringende taken voor mijn werk de afgelopen week rond waren, tevreden weer naar huis.

    Voor wie er interesse voor heeft volgende links met wetenswaardigheden over de streek:

    Carlier (stichters van Petrofina en voormalige eigenaars van kasteel Boterberg)

    Kasteel Boterberg omgevormd tot woningen

    Life Project Helvex (beheersplan De Boterbergen, Steertse Heide, Groote Meer en Nolse Duinen)

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    03-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Lichtaart op 21-02-2016

    Toertocht (15-25-35-48 km) van MTB Team De Jachthoorn te Lichtaart op zondag 21-02-2016.

    Ik bereikte de start van de toertocht van MTB Team De Jachthoorn in Lichtaart anders dan voordien en kon me op enkele honderden meters van de start parkeren achter een rij wagens in de berm langs de kant van de weg. Pas toen ik de parkeerweide, de lokalen van een jeugdbeweging en de kantines van sportverenigingen passeerde, kon ik me de startplaats weer herinneren van eerdere deelnames. Jari was pas op toen ik al zo goed als klaar was om thuis te vertrekken, maar omdat ik daardoor wel erg ruim mijn tijd had genomen bleek hij al voor mij gestart! Dat zou later pas duidelijk worden toen ik mijn startuur per sms doorstuurde en zijn antwoord pas aan de bevoorrading zou lezen! Het werd dus een tocht alleen!

    Om 09.45 u was ik ingeschreven en klaar voor het vertrek. We reden weg via de asfaltbaan aan de sportvelden, voorbij de parking en een natte veldweg tot aan de kruising van de drukke Tielensteenweg naar Lichtaart waarlangs ik met de wagen was toegekomen. Daar ging het naast de Grote Kaliebeek via Harredonken naar het Lichtaarts Broek en het gehucht Hoebenschot. Op 5 km doken we goed en wel de bossen in en kwam er een splitsing tussen de kidstoer en de 25 km enerzijds en de 35-48 km anderzijds. Er volgden leuke bospaden en een singletrack die deel uitmaakt van een vaste route. Op 10,50 km splitste de kidstoer zich nogmaals af van de andere afstanden. Na deze splitsing kwam er voor ons de mooie zich door het bos over een weer slingerende singletrack van de vaste route die op 13 km eindigde in een veldweg. Ook daar een splitsing tussen de kids-25 km en de 35-48 km op 14,50 km van het vertrek ergens midden in het bos. Onmiddellijk daarna gingen de 35 km en de 45 km uit elkaar. 10.45 u.

    Een vettige veldweg voerde ons dan evenwijdig met de spoorweg naar Hulzen in Herentals waar we opnieuw de bossen in doken op en in de omgeving van een rode vaste route. Op 19,50 km passeerden we de bekende Toeristentoren op een zanderig terrein midden de dennenbossen en kregen we een stukje heuvelachtig parcours voor de wielen. We trotseerden er enkele goed van wortels voorziene heuveltjes op een afwisselend natte en droge ondergrond. 21 km om 11.15 u. Even verder volgde de riskante afdaling over het wortelpaadje naast de afsluiting van het kerkhof op de rode vastte route om beneden uitgespuwd te worden op het asfaltbaantje naast de spoorweg. Drie Watjes, waaronder Weetabix, raasden me daar voorbij. We kruisten het spoor en de rijweg (seingever) en even verder opnieuw de weg (seingever) naar de licht hellende Lavendelweg met de grote villa’s, waaronder de grote witte kitcherige kasteelvilla met plat dak. Eenzelfde stuk grond staat er een jaar later nog altijd te koop. Eens de straat tot boven toe beklommen kwamen we toe in de “bossen” van de Heiberg. De voormalige bossen, want hier werden heel wat bomen geveld. Dat zal wel weer zijn om de heide kansen te geven! Weg groen!

    De tocht trok dan door het bos op de Heiberg richting de bevoorrading die opgesteld stond op 26 km van het vertrek. Op dezelfde plaats als vroeger aan de inrit naar een in het bos verscholen eenzame witte villa waarvan de bewoners elektriciteit en water ter beschikking stellen. Om 11.40 u kon ik daar knabbelen van fruit, wafels en kleine frangipanegebakjes. Alles door te spoelen met sportdrank. Intussen waren medewerkers al bezig met de afbraak en opruim terwijl er toch nog steeds bikers, meestal enkelingen, toekwamen. Na de stop reden we verder over de brede bosweg om dan rechtsaf een singletrack op te rijden die met vele bochtjes over een tussen de bossen gelegen open heuvelachtig terrein kronkelt. Ook nadien konden we nog genieten van zeer vele singletracks in deze omgeving. Op 30 km was het even zwaar klimmen tot aan de splitsing tussen de 48 km en de kortere afstanden op 33 km van het vertrek. Men kon er naar beneden razen in de zeer diepe zavelput en weer naar boven kruipen. Omdat dit niet aan mij besteed was ben ik gewoon naast de put verder gereden. Even verder kwam het aanbod van 4 km extra over het met zwarte pijltjes aangeduide cyclocrossparcours over De Witte Bergen. Dat extraatje heb ik wel meegepikt omdat ik weet dat de soms stevige klimmetjes over de zanderige paden over de heuvels voor mij op een enkele uitzondering na toch doenbaar zijn. Bovendien is het er knap rijden in een prachtige omgeving. Een biker die er even het noorden kwijt was door langs de verkeerde kant de lus over een helling op te gaan weer op het juiste spoor geholpen. Na de lus over het CX-parcours kwam er in de strook bos aan de overkant een vrij technische singletrack met veel bochtenwerk. Daar stak Moventoch me nog eens voorbij zoals laatst in Hoogstraten. Zo snel dat ik enkel de kans had om te zeggen dat ik al knap moe was van de rit.

    Na de kronkelende track kwam er een nog lastiger stuk met korte nijdige bochtjes en klimmetjes. Reeds afgepeigerd dat ik was diende ik hier en daar toch even te wandelen! De plek ligt nabij de camping Floreal waar de vaste routes vertrekken. We kwamen letterlijk het bos uit gedoken op de drukke Herentalsesteenweg. Aan de overkant ging het linksaf om via de Bekenbaan opnieuw een strook bos in te duiken. 35,75 km om 12.30 u. We kwamen uit in de Weygerberg, een nog onverharde en voor deze streek uitzonderlijke holle weg waarlangs wel enkele dure villa’s staan te pronken. Bizar was dat daar een ezel zonder begeleiding rustig naar beneden kwam gewandeld! Allicht ergens ontsnapt! Op 37 km kwam er een plek waar de kidstoer apart ging van de andere afstanden. Voor ons kwamen er de bij bikers bekende holle wegen op de vaste route waarlangs hier en daar zeldzame woningen of buitenhuizen staan en die enkele keren onverwacht straten met verkeer kruisen. Bij momenten werden we in de holle boswegen met redelijk wat modder geconfronteerd.

    Op 40 km kwam er een splitsing tussen de routes van 25 km en van 35-48 km op een kruispunt van holle boswegen. 13.00 u. In het zog van nog een eenzame biker kruiste ik de daar door het bos lopende asfaltbaan (Goorseweg) om aan de overkant de prachtige bosdreef in te rijden, gevolgd door de singletrack die zich over twee heuvels in een meer open gebied slingert. Op 41 km kruiste ik vanuit de bossen de nieuwe noord-zuidverbinding die in een tunnel onder het natuurgebied De Hoge Mouw loopt. Om het natuurgebied te sparen, ook al werd er een hele strook bomen voor gerooid. Het zand dat er na de bouw van de tunnel weer over gegooid werd is nog zodanig mul dat het er bij nat weer dabben geblazen is! Eens benieuwd of deze kale strook weer begroeid zal raken! Na een tweede oversteek van de noord-zuidverbinding konden we nog genieten van enkele zeer mooie bospaden op de Hoge Mouw in het Koningsbos.

    Vanuit de Holle Weg in het Koningsbos kruisten we de Lichtaartsebaan om aan de overkant het Sint-Lutgardispad in te rijden. Op 44 km kondigde daar een bordje de laatste vier kilometer aan. De vooropgestelde afstand klopte dus als een bus! Vanaf het Boskabouterpad volgden nog enkele leuke singletracks in de lokale bossen aldaar die in vogelvlucht eigenlijk niet ver van de bewoonde kern van Kasterlee liggen. Een laatste veldweg en een servitudenpaadje brachten me weer naar de kantine in de Molenstraat. Om 13.30 u kwam ik toe met 48,50 km op het tellertje. De bikewash met de ingenieus uitgedachte fietssteunen die op oude autowielen gelast zijn was nog beschikbaar. Weetabix en zijn makkers waren er ook nog in de weer en ik kreeg er de biker met baard uit Hove in het gele fluojasje voor de derde keer op een toertocht te zien, daarstraks ook aan de inschrijving. De vorige keren in Hoogstraten en in Schilde. Als één van de laatsten nog een drankje genuttigd in de kantine om even op adem te komen alvorens weer huiswaarts te vertrekken. Ik was tevreden dat ik niet in de wei geparkeerd stond, want Jari wist me later te vertellen dat men verschillende wagens los had moeten trekken! Het parcours was ongeveer gelijkaardig aan de voorgaande edities en dus zee knap. Ondanks het feit dat dit een eerder vlakke streek is kwam er toch heel wat klimwerk aan te pas en was de rit beslist vermoeiend. Een goede oefening voor het geval we in de lente weer uitwijken naar Brabant wanneer de tochten in de eigen streek ten einde zijn. Ondanks de 1600 deelnemers omwille van mijn late start rustig kunnen rijden! De organisatie was verder zoals steeds volledig in orde met een degelijk uitgepijld parcours, seingevers en gemotiveerde medewerkers.

    Filmpjes van Den jjag Guido Verheyen, Joery Wellens en Bruno Van Nimmen (editie 2015) kunnen hieronder bekeken worden.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

    StrammerMax

    02-03-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Foto

    Foto





    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!
    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!

    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    16/03/2014 – Roosendaal

    16/03/2014 - Ravels-Eel

    16/03/2014 - Oud-Heverlee

    15/03/2014 – Bazel

    09/03/2014 – Hamont

    09/03/2014 - Essen-Nieuwmoer

    09/03/2014 – Bertem

    02/03/2014 – Kalmthout

    02/03/2014 - Sint-Gillis-Dendermonde

    01/03/2014 - Mol–Heidehuizen

    23/02/2014 - Essen-Wildert

    16/02/2014 – Lichtaart

    15/02/2014 – Overpelt

    09/02/2014 - Bergen-op-Zoom

    09/02/2014 – Wuustwezel

    08/02/2014 - Houthalen-Helchteren

    02/02/2014 – Dessel

    02/02/2014 - Koersel-Stal

    02/02/2014 – Hoogstraten

    02/02/2014 – Kalmthout

    01/02/2014 – Balen

    26/01/2014 – Ulicoten (Baarle Nassau)

    26/01/2014 – Hoogerheide

    25/01/2014 - Lommel-Kattenbos

    19/01/2014 - Hooge Mierde

    19/01/2014 – Hoogerheide

    18/01/2014 – Meeuwen

    12/01/2014 - Putte-Woensdrecht

    12/01/2014 – Goirle

    11/01/2014 – Overpelt

    05/01/2014 – Huijbergen


    check de kalenders:


    Kalenders MTB
  • mountainbike.be
  • mtb-you.be
  • mountainbike.nl
  • mtb-you.nl
  • mtbkalender Nederland
  • fietspromo
  • go cycling
  • Gileppe-Hautes-Fagnes
  • ATBCross.com



    TT Ulicoten (Baarle-Nassau) van WV Tourmalet op 22-01-2012
    Foto

    Winterkalenders
  • Winterkalender 2010-11 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2011-12 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender oktober-december 2011 (NL en B)
  • Winterkalender januari-maart 2012 (NL en B)
  • Winterkalender 2012-13 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2013-14 West-Brabant en Noorderkempen

  • Kalenders marathons
  • marathons 2012

  • Vind uw weg naar de start...
  • routenet
  • routeplanner seniorennet
  • routeplanner fietsnet

  • Foto

    Evenementen
  • Low Countries Mountainbike Tour LCMT
  • Duchenne Heroes
  • Summerbike
  • Gorilha Challenge
  • Vaalserberg Challenge (NL)
  • Herdermarathon Maarkdedal
  • Kapellekenstocht Vichte
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • Wezelse Mountainbiketocht
  • Wolfsdonk Oep Wiele WOEW

    Foto

    Foto

    Foto


    De fietsbeurs voor de Belgische mountainbiker en wielerliefhebber

    Blankenbergse Strand- en Duinenrace 2012


    Evenementen
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne (site)
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne
  • Les Boucles de Lasne
  • Go Wild Festival Hotton
  • Drentse ATB-4-Daagse Hoogersmilde (NL)
  • 4 uren Brugbergrace te Humbeek
  • Regiotour
  • Memorial Davy Coenen 4 uren endurance Peltercrossers Overpelt 13-08-2011
  • WCUP Classic MTB Dworpse Bikers
  • VTT Chenappan Genappe

    Foto

    Foto

    Foto

    Evenementen
  • Waanzinnig weekend Herfelingen
  • Boerenbike en Wayenbergkermis KWB Droeshout-Opwijk
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2011)
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2012)
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • De Lebbeekse Fietshappening
  • Ter Dolen Fietshappening Helchteren
  • Roeselare fietst

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Evenementen (2011 en 2012)
  • 7de Europese week van het wielertoerisme te Marche-en-Famenne 16 tot 23-07-11
  • Police Bike Marathon Ouren Burg-Reuland 21-08-2011
  • MTB-You en Guadal-Classic 23-10-2011 Harelbeke
  • Gavers Bike Fest 19/20/21-10-2012 Harelbeke

  • Klik hier voor meer info.



    Senegal Classic
    Bestel nu je mountainbike weekend vanaf 73 euro!
    Evenementen Mellowbikers (NL)
  • Mellowbikers Bergen-op-Zoom
  • Mellowbikers Facebookpagina
  • GPS-zomerrit Mellowbikers Bergen-op-Zoom (NL) 12-06-11
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 14-10-2011
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 12-10-2012
  • Ride 4 a child - Warchild 538 30-12-12
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 11-10-2013

  • Foto

    Foto


     

    Teaser Nightride Mellowbikers
    from Waldo Jansen on Vimeo.


     

    Snertrit Mellowbikers 01-2012 from Waldo Jansen on Vimeo.



    Foto

    Zoek je iets op het web?
  • Honderden mountainbikelinks
  • Cycling-links
  • Catena Cycling (met routes en kaarten)

  • Foto

    Foto

    Foto


    Babbelhoekjes voor mountainbikers forum mountainbike.be
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Stabroek)
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Brasschaat)
  • MTBikers uit Opwijk
  • 4UM bikers Genk Midden-Limburg

  • Foto


    Nuttige links
  • mountainbike.be
  • forum mountainbike.be
  • mountainbike.nl
  • forum mountainbike.nl
  • mtb-you (B)
  • mtb-you (NL)
  • mtbiker.be
  • fietspromo
  • telenet mtb tours
  • Belgium Mountain Bikers (Franstalig forum)

    Foto

    Foto

    Nuttige links
  • De Papegaai Bike Team
  • BikeAholic
  • Wielernieuws
  • O2-bikers
  • Startpagina mountainbike
  • Cyclingnews
  • Cyclocross info
  • Sportsites / Mountainbike
  • Randonnées Cyclotouristes
  • Exqi Rocky Roads MTB

    Foto

    Foto

    Facebook
  • MTB-You.be facebookpagina
  • MTB-You.nl facebookpagina
  • Mellowbikers BoZ facebookpagina
  • Papegaai Bike Team facebookpagina
  • MTB Den Blaan Tip facebookpagina

  • Foto

    Nuttige links
  • Velonation
  • Pezcyclingnews
  • WorldXCMTB
  • ATB-Cross
  • Velonews
  • Wielernieuws
  • Velo 101
  • Cyclingfans
  • Funsporting
  • Provincie Antwerpen: regelgeving TT's

    Nuttige links Facebook
  • MTBWijzer
  • Wielerwijzer
  • Los Bastardos

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto




    Foto

    Foto

    Mijn bikes

  • Giant
    total loss na aanrijding door auto
    Foto

    Minerva Starlite
    enkel het stuur en de shifters zijn nog origineel
    Foto

    Trek Fuel EX9
    gestolen in januari 2011
    Foto

    Turner Flux
    enkel het kader is nog origineel
    Foto

    Lapierre Zesty 514
    ter vervanging van de Trek Fuel
    Foto

    Foto

    Zal u droog kunnen biken? Zomerpak of regenfrak?
  • Buienradar noorden van Antwerpen
  • Buienradar België en Nederland
  • Buienradar België




  • Fietsonderhoud en mtb-technieken uitgelegd door Filip Meirhaeghe
  • Ketting repareren
  • Derailleur afstellen
  • Dalen met de mountainbike
  • Klimmen met de mountainbike
  • Bunny hop
  • Wheelie
  • Bunny hop
  • Door mul zand rijden
  • In waaiers rijden
  • En als je volleerd bent kan je dit eens proberen...

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gezondheid
  • Voorkomen van verwondingen
  • Menu voor de renner
  • Cycling
  • Diversen (Baikbike)

  • Nachtritten
  • Nachtritten 2011

  • Foto

    Foto

    Foto

    Nachtritten 2012

    24/02 Bellefontaine
    25/02 Chimay
    25/02 Papignies
    09/03 Rekkem
    10/03 Kampenhout
    17/03 Bazel
    24/03 Esbeek (NL)
    30/03 Londerzeel
    07/04 Arlon
    13/04 Borchtlombeek
    13/04 Erneuville
    13/04 Houffalize
    13/04 Lichtervelde (tot 18 u)
    14/04 Rillaar
    20/04 Hotton (tijdrit)
    20/04 Seviscourt
    04/05 Behême-Leglise
    19/05 Marquise
    08/06 Escaudrain (FR59)
    15/06 Duisburg
    16/06 Ellezelles
    22/06 Kalken
    07/07 Cousolre (FR59)
    13/07 Herfelingen
    03/08 Vlezenbeek
    10/08 Sint-Martens-Voeren
    17/08 Arville
    31/08 Bléharies
    07/09 Bouillon
    07/09 Freylange
    07/09 Libin
    08/09 Rachecourt
    14/09 Gavere
    14/09 Gits
    14/09 Sint-Maria- Horebeke
    14/09 Hussigny-Godbrange (FR54)
    21/09 Hamoir
    22/09 Niederkorn (LUX)
    05/10 Tourpes
    12/10 Seneffe
    19/10 Dour
    27/10 Eerbeek (NL)
    31/10 Vierset-Barse-Modave
    09/11 Affligem
    16/11 Torhout
    22/12 Huissignies


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Andere disciplines: Trial, Cyclocross en Wielrennen, klik op de foto's!
  • Motor Weelde Touring
  • Wielerwijzer

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn fietsverlichting voor nachtritten
  • lamp 2 functies
  • lamp 5 functies
  • batterijen
  • batterijlader
  • opbergdoosje 2 batterijen
  • opzetstuk helm
  • opzetstuk stuur
  • populair bij bikers
  • forum verlichting (B)
  • forum verlichting (NL)

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Nieuws Sporza
  • Kijk vanavond naar de laatste aflevering van Vive le vélo, Leve de Ronde
  • Jasper Philipsen staat niet aan de start van de Ronde van Vlaanderen
  • Kan Cercle Brugge een rol van betekenis spelen in de Champions' Play-offs?
  • BEKIJK - "Het is écht niet te eten": José De Cauwer proeft gelletje met stoofvlees-smaak
  • Thuisrijder Landa moet Remco Evenepoel door het Baskenland gidsen: "We hebben een sterk blok"
  • "Believe and Achieve": ambitieus vijfjarenplan moet vrouwenvoetbal in België omhoogstuwen
  • Bekerfinales in het handbal: doelpuntenkermis Sint-Truiden en carnaval in Eupen?
  • Krijgen we een natte Ronde van Vlaanderen? "Vooral na de middag zijn buien mogelijk"
  • Geen Jasper Philipsen in de Ronde van Vlaanderen, Gianni Vermeersch staat de topfavoriet bij
  • Western of wielerwedstrijd? Belgische belofte temt losgeslagen paard in volle finale

    Nieuws GVA
  • Coach Hasi en KV Mechelen willen trauma in Leuven verwerken: “Of de ontgoocheling weg is? Dat zal tegen OHL duidelijk worden”
  • Chocoladebedrijf zoekt 150 fietsen voor Afrikaanse cacaoboeren: heeft u nog een rijwiel dat stof staat te vergaren?
  • Wil je een schoolfoto mét of zonder klasgenote in rolstoel? “Degoutant dat mijn dochter uitgegomd wordt”
  • Zo geraken de kandidaten van ‘De mol’ zonder elkaar te zien of horen bij de openingsproef: “Eén voor één naar toilet”
  • Filipino’s laten zich opnieuw aan het kruis nagelen op Goede Vrijdag, 63-jarige steelt de show
  • Remco Evenepoel met lokale held Mikel Landa in Ronde van het Baskenland: “Uitdagend parcours tegen sterk deelnemersveld”
  • Laatste schooldag voor de paasvakantie brengt zeepkistenrace naar Gitok Kalmthout
  • Bestuurster wordt onwel achter het stuur en richt ravage aan
  • Dode wolvin aangetroffen langs weg in Eupen
  • Bezoekers Kruiskensmarkt genieten van zonnetje: “Lang niet zoveel kramen meer gehad”

    Nieuws Sportwereld
  • Dries De Bondt heeft plannetje klaar om het Van der Poel moeilijk te maken: “Anticiperen is de boodschap, tegenwoordig is de vroege vlucht vaak de enige uitweg”
  • Remco Evenepoel met lokale held Mikel Landa in Ronde van het Baskenland: “Uitdagend parcours tegen sterk deelnemersveld”
  • Aan aanmoedigingen zal het debutant Aaron Van Der Beken in de Ronde van Vlaanderen niet ontbreken: “Hopelijk kan ik maximaal genieten van de passage door mijn streek”
  • En toen waren ze nog met drie: Premier league stevent af op de spannendste titelstrijd sinds jaren
  • COLUMN. “De Rode Duivels voetballen straks tegen een publiek dat de kant van de lijdende natie zal kiezen”
  • Nieuw plan vrouwenvoetbal voorgesteld: Pro League legt lat hoog voor Lotto Super League
  • Noorse spits gaat door het stof na interview in eigen land: “Het is nooit mijn bedoeling geweest respectloos te zijn”
  • VIDEO. “Hij gaf me het gevoel dat ik 13 jaar was”: Carlos Alcaraz ziet sterretjes in Miami tegen ontketende Grigor Dimitrov
  • Een half miljoen per match: supertalent Caitlin Clarke (22) krijgt monsterdeal voorgeschoteld van rapicoon Ice Cube
  • NBA. Atlanta pakt weer scalp van Boston, New Orleans verslaat Milwaukee

    Nieuws uit uw provincie
  • Antwerpen
  • Limburg
  • West-Vlaanderen

  • Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken met Google




    Agenda

    Belangrijke data in mijn agenda!



    Hoofdpunten blog avdl
  • Vlot een schermafbeelding maken met Greenshot
  • 2020!
  • Twitter en poll
  • Windows 8: alarm
  • Terug

    Hoofdpunten blog johnnyenchristiane
  • Nieuwe blog: Wandelgroetjes uit Borgloon 2.
  • LES SPITANTS DE NAMUR. / 43E MARCHE DE LA CITADELLE. / NAMUR. 09/01/2022
  • PLEZIERWANDELINGEN OSTBELGIEN. / DE VENEN VAN SOURBRODT. / SOURBRODT. 08/01/2022.
  • DRIEKONINGENTOCHT. / DE RAKKERS. / HEUSDEN ZOLDER./06/01/2022.
  • 30E MARCHE DE L’EPIPHANIE. / LES ROTEUS DI HOUSSAIE. / BEYNE-HEUSAY. 05/01/2022

    Hoofdpunten blog brecht
  • Einde blog
  • Guldensporenviering met herdenking van Dr HUGO HEUS
  • Open monumentendag 2012
  • Open monumentendag 2012
  • Infoavonden samenaankoop groene energie

    Hoofdpunten blog blogtips
  • Inhoud - Hoofdpunten van blog
  • Een VTM video afspelen op de blog
  • Een video van Youtube zonder of met automatische start op de blog laten afspelen
    .
  • Rekentool voor het omrekenen van kB, Mb en GB naar bytes en omgekeerd
    .
  • Compatibliteitsweergave uitschakelen voor de website blog.seniorennet.be, om de editor correct weer te geven in Internet Explorer 11 - Win7 en Win8.1
    .


    Free Blog Content



    Foto

    Foto







    Foto

    Foto

    Webdesign - informatica
  • Emoticons en animaties
  • Webklokken
  • Webklokken J. Paulissen
  • Toutimages klokken en kalenders
  • Stickers
  • Hopper















  • Foto

    Foto

    Foto

    Videohoekje
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 15-04-2012

  •  

    Toertocht Eupen 10-04-2011
    by Tom Klein



    Kenny Belaey versus Adam Raga
    by Kenny Belaey (2007)



    La Esterella overleden 11-04-2011
    by Filmclipkijker (2010)



    Toertocht Mol 19-09-09
    by Frits Motaar

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Heldvaals

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Tom Klein

    Sponsor Tom: klik hier!

     

    Danny MacAskill april 2009
    by Inspired Bicycles (2009)

     

    Danny MacAskill "Way Back Home"
    by Redbull (2010)

     

    Danny MacAskill "Industrial Revolutions"
    by Outmedia1 (2011)

     

    Danny MacAskill vs San Francisco (2012)
     

    What a mess!
    by TheVidPro (2006)

     

    64 mountainbikefilmpjes
    by Nkt943

     

    Limburgs Mooiste 2009
    by Berlicummer

     

    Toertocht Kalmthout 06-03-2011
    by Pietjebat

     

    TT Essen-Wildert 27-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by 2fast2follow

     


    TT Kalmthout-Achterbroek 20-02-2011 by Pietjebat


     

    Boerenbike Droeshout-Opwijk 2010
    by Tubebartali

     

    15° LA TRACE D'HEZ 17-04-2011 - Tangissart from Mountainbike Expeditions on Vimeo.


     

    TT Langdorp 15-05-2011
    by HealthCityMtb

     

    Mountainbikerit in Tabarka Tunesië (januari 2008) by Sudconcept
     

    Crazy Tour de France stunt
    by murrl006

     

    City Mountainbike Challenge Waregem 2010 met winnaar Bart Aernouts by cityMTBchallenge


     

    Wereldbekermanche Bike Trial Antwerpen 2011 by Trialgirls


     

    All about cycling by BBBcycling


    TT Burdinne 31-07-2011 by Cristalpbiker
     


    Ter Dolen Fietshappening Helchteren 20-08-2011 by Rony Rabijns


     

    TT Lommel 28-08-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol op 04-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Ham op 11-09-2011 by Rony Rabijns
     

    Eijsbikers-marathon te Overpelt op 18-09-11 by Rony Rabijns


     

    TT Sint-Martens-Lennik 18-09-2011 by Marc10031
     

    TT te Bocholt op 25-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol-Rauw op 01-10-2011 by Rony Rabijns
     

    Mtb-Mol 01-10-2011 from Frits Motaar on Vimeo


     

    TT Mol-Millegem op 09-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Tremelo op 09-10-2011 by Encraved
     

    TT Houthalen op 16-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Zoersel op 16-10-2011 by Encraved
     

    TT te Kapellen op 16-10-2011 by Megadjob
     

    TT te Dongen op 16-10-2011 by Hansdegebruiker


     

    TT Wijchmaal-Peer op 22-10-2011 by Rony Rabijns
     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 1) by Hansdegebruiker


     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 2) by Hansdegebruiker


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Chagoiginrin
     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (1)


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (2)

     

    TT te Lommel op 30-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Mol op 05-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     

    TT Heusden-Zolder op 06-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Meeuwen op 12-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Tessenderlo op 13-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Dilsen op 20-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Maasmechelen op 26-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     


    TT te Zandhoven op 27-11-2011 by WTC Rap Terug






    TT te Essen op 11-12-2011
    from Nico Vervecken on Vimeo.



    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 1)




    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 2)







    TT Helchteren 02-01-2012 from Frits Motaar on Vimeo.
     

    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 1)

     


    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 2)

    TT Beringen-Beverlo op 08-01-2012 from frits motaar on Vimeo.


     

    Toertocht te Overpelt op 14-01-2012 door Phille81


     

    TT Eksel op 15-01-2012 by Rony Rabijns
     

    MTB Lommel-Kattenbos op 28-01-2012 from frits motaar on Vimeo


     

    TT te Leopoldsburg op 29-01-2012 by Rony Rabijns
     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 from frits motaar on Vimeo


     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 by Rony Rabijns


     

    TT te Bolland op 08-07-2012 by mmtbjo


    TT Itterbeek op 29-07-12 by MTBExpeditions


    Foto

    Wouter Weylandt (26 jaar) overleden in mei 2011 27/09/1984 - 09/05/2011

  •  

    Wouter Weylandt overleden op 09-05-2011 na een noodlottige val tijdens de derde rit in de Ronde van Italië (VTM-nieuws)


    Wouter Weylandt
    by Kommentatorenkanal 2011

     

    Wouter Weylandt by Ms Techno9


     

    Wouter Weylandt by Runningbuzz


     

    Wouter Weylandt by SirBelluca92


     

    Wouter Weylandt by Azertuip


     

    Wouter Weylandt by Yhdistetty


     

    Interview Wouter Weylandt (2008)
    by Lindsaytjuuh


     

    Tyler Farrar wint derde rit in de Tour de France 2011 en draagt zijn overwinning op aan Wouter Weylandt by SBS Tour De France

    Tyler Farrar maakt het W-teken


     

    Sierre Zwitserland 13-03-2012 by Ciao123

    22 kinderen uit een school in Lommel
    en een school in Heverlee,
    2 buschauffeurs en 4 begeleiders
    sterven nadat een bus tegen een
    tunnelwand botst in Zwitserland...


    Categorieën



    tot de 6de Bike Nightride De Papegaai


    Foto


    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    (blauw maakt meeste kans)

    zondag 03/03/2013:

    Kalmthout
    Van Trier-Bosduin-classic
    (30-45 km)

    zondag 10/03/2013:

    Sint-Gillis-Dendermonde
    (35-55 km)

    vrijdag 15/03/2013:

    Hoogerheide (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    (37 km)

    zondag 17/03/2013:

    Roosendaal (NL)
    City-mtb-tocht Kaaimannen
    (29-38 km)

    zaterdag 23/03/2013:

    Esbeek (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    10de Lichtjestocht (35 km)

    zondag 31/03/2013:

    Olen

    (15-30-50 km) of
    Olmen
    (26-32-45 km)

    maandag 01/04/2013:

    Zele
    (30-40-60 km)

    zaterdag 06/04/2013:

    Zulte
    (45-60 km)

    zondag 07/04/2013:

    Vessem (NL)
    (25-35-50 km) of
    Valkenswaard (NL)
    (25-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 12/04/2013:

    Borchtlombeek-Roosdaal
    nightride (18.30-20.30 u)
    (25 km)

    zaterdag 13/04/2013:

    Rillaar

    nightride (15.00-21.00 u)
    (26-36-43-62 km)

    zondag 14/04/2013:

    Rillaar

    (27-42-57-78 km) of
    Poederlee
    (25-45-55 km) of
    Meise
    (32 km) of
    Waasmunster
    (35-45-55 km)

    zaterdag 20/04/2013:

    Gentbrugge
    (20-25-35-50 km)

    zondag 21/04/2013:

    Tangissart
    (Court-Saint-Etienne)

    (14-31-51-70 km) of
    Lasne
    (10-20-40 km) of
    Lot
    (35-55 km) of
    Haacht
    (30-40-50 km) of
    Dessel
    (25-40 km) of
    Nieuwkerken-Waas
    (32-54 km) of
    Sint-Truiden
    (28-45 km)

    zondag 28/04/2013:

    Opwijk
    (15-30-50-80-100 km) of
    Aarschot
    (15-25-35-40-65 km) of
    Borgloon
    (10-20-30-40 km)

    dinsdag 30/04/2013:

    Overmere

    nightride (18.00-20.30 u)
    (30-50 km)

    woensdag 01/05/2013:

    Deurne-Diest

    (26-36-48-65 km)

    vrijdag 03/05/2013:

    Sint-Niklaas

    nightride (17.00-21.00 u)
    (35-56 km)

    zaterdag 04/05/2013:

    Maria-Aalter

    (25-45-55 km)

    zondag 05/05/2013:

    Leernes

    (20-35-50 km) of
    Hulshout
    (28-48-68 km) of
    Tilburg (NL)
    (25-40-55 km)

    zondag 09/05/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    (25-30-50-65 km) of
    Wechelderzande
    (15-27-43-53 km) of
    Londerzeel
    (18-32-42-52 km)

    zaterdag 11/05/2013:

    Stekene

    (18-35-50-55-60 km)

    zondag 12/05/2013:

    Overijse
    (25-35-50-60-65 km) of
    Herselt
    (20-30-40 km) of
    Vlimmeren
    (40-25 km)

    zaterdag 18/05/2013:

    Chassepierre
    (TT van Izel met GPS)

    zondag 19/05/2013:

    Robelmont
    (10-25-33-47-60 km)

    maandag 20/05/2013:

    Harinsart
    (22-37-42-53 km)

    zondag 02/06/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    VTT des Hayeffes
    (15-21-23-36-57 km) of
    Langdorp
    (25-40 km) of
    Oostmalle
    (29-45 km) of
    Lommel
    (25-40 km)

    zondag 09/06/2013:

    Schaffen-Diest

    (26-30-41-60 km)

    zondag 16/06/2013:

    Chaumont-Gistoux

    (10-30-45 km) of
    Mol
    (25-40 km) of
    Buizingen
    (30-45-55 km) of
    Waanrode
    (24-34-44-64-84 km) of
    Zemst-Laar
    (29-37-51-63 km) of
    Zele
    (30-48 km)

    vrijdag 21/06/2013:

    Kalken

    nightride 17.00 - 21.00 u
    (30-40-50 km)

    zondag 23/06/2013:

    Baisy-Thy

    (12-25-35-45-60 km) of
    Grobbendonk
    (20-40-60 km) of
    Lummen
    (15-25-45-60 km) of
    Libin
    (25-50-100 km) of
    Kalken
    (25-40-60 km) of
    Zele
    (40-55 km)

    zaterdag 29/06/2013:

    Maria-Aalter

    (30-50 km)

    zondag 30/06/2013:

    Sint-Job-in-'t-Goor

    (15-25-45 km) of
    Halle
    (35-50-85 km) of
    Redu
    (20-32-45-55 km)

    zondag 07/07/2013:

    Oud-Heverlee

    Meerdael-classic
    (30-45-62-75-100 km) of
    Booischot
    (20-40-60 km) of
    Lommel-Kattenbos
    (12-20-30-40-60 km)

    zaterdag 13/07/2013:

    Pepingen

    (30-45 km)

    zondag 14/07/2013:

    Bekkevoort

    Hagelandse Pijl
    (20-42-55-70 km) of
    Hamont-Lo
    (22-38-45 km)

    vrijdag 19/07/2013:

    Herfelingen

    avond- en nightride
    Waanzinnig Weekend
    (30-50 km)
    start: 18.00-22.00 u

    zaterdag 20/07/2013:

    Zwalm

    (15-25-40-60 km)

    zondag 21/07/2013:

    Wijgmaal

    (25-45-65 km) of
    Mol
    (15-24-43-62 km) of
    Waasmunster
    (30-40-50 km)

    zaterdag 27/07/2013:

    Sint-Jan-in-Eremo

    (30-50-60 km)

    zondag 28/07/2013:

    Droeshout-Opwijk

    Boerenbike
    (30-40-50-60 km)
    Lichtaart
    (12-24-48-60 km) of
    Roosdaal
    (25-50 km)

    vrijdag 02/08/2013:

    Maarheeze (NL)

    Bij de Mijl
    vertrek: 13.30-16.00 u
    (24-48 km)

    zaterdag 03/08/2013:

    Oosterzele

    Rochustochten
    (25-35-50 km) of
    Wiekevorst
    (25-40 km)

    zondag 04/08/2013:

    Bekkevoort
    (15-25-40-50-65 km) of
    Lille
    (20-40-60-80 km) of
    Hamme
    (32-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 09/08/2013:

    Vlezenbeek
    nightride: 18.00 - 22.00 u
    (35 km)

    zaterdag 10/08/2013:

    Knesselare
    (15-30-55-70 km) of
    Eeklo
    (25-40-55 km)

    zondag 11/08/2013:

    Vlezenbeek

    (35-50-80 km) of
    Diest
    (25-45 km) of
    Grobbendonk
    (30-45 km) of
    Bergen-Op-Zoom (NL)
    (25-45 km)

    donderdag 15/08/2013:

    Awenne
    (28-38-55-72 km) of
    Herk-De-Stad
    (25-35-45 km) of
    Haasrode
    (18-32-45-55-65 km)

    vrijdag 16/08/2013:

    Arville
    nightride: 18.30 - 22.00 u
    (15-25 km)

    zaterdag 17/08/2013:

    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65-85 km)

    zondag 18/08/2013:

    Erneuville
    (15-25-35-45-60-75 km) of
    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65 km) of
    Halle-Zoersel
    (15-25-45-60 km) of
    Beringen
    (25-45 km) of
    Lennik
    (25-45-55 km)

    zaterdag 24/08/2013:

    Herzele

    (15-30-50 km)

    zondag 25/08/2013:

    Opoeteren

    Oeterdalmarathon
    (20-40-75-100-115 km) of
    Kasterlee
    (18-25-40-70-100 km) of
    Anderlues
    Transsambrienne
    (20-35-50-65-85 km) of
    Tielt-Winge
    Hagelandse Heuvels
    (25-45-65-95 km) of
    Villers-La-Ville
    (15-25-40-60 km)
    Er is vandaag ook
    Houffalize
    Houffamarathon
    (50-70-100-120 km)

    vrijdag 30/08/2013:

    Stabroek
    (15-30-45 km)
    afgelast!!!

    zaterdag 31/08/2013:

    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    zondag 01/09/2013:

    Diest

    Marathon van de Demervallei
    (23-40-62-84-103 km) of
    Olloy-Sur-Viroin
    (25-35-45-55-65-85-100 km) of
    Sint-Gillis-Waas
    Waasland Bike Marathon
    (30-60-90-120 km) of
    Gierle-Lille
    (25-45 km) of
    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    (*) niet in de gewone kalenders te vinden!

    check de kalenders:




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!