Hoebelbike (25-35-45-65-75 km) te Vlezenbeek op zondag 07-08-2016.

De avondrit van Hoebelbike in Vlezenbaak staat al vele jaren op mijn jaarlijkse kalender van niet te missen toertochten, maar dit jaar kon ik me toch moeilijk opladen om op vrijdagavond nog zo ver naar ginder te rijden en de files in Antwerpen en Brussel te trotseren. Temeer ook daar ik pas de avondritten van Herfelingen en Itterbeek gereden had die dezelfde regio aandoen. Bovendien was er op zondag weinig alternatief binnen een aanvaardbare afstand van thuis zodat het beter was van de dagrit op zondag te rijden. De grootste afstanden beginnen voor mij wat zwaar te worden en de kleinere afstanden gaan meestal over hetzelfde parcours als de nachtrit en dan rijd je twee keren hetzelfde tijdens hetzelfde weekend en dat is minder interessant zoals ik twee jaar geleden ervoer. Daags voordien lag ik onvoorzien pas laat in mijn bed zodat ik ’s morgens traag op dreef kwam en ik ondanks mijn vroege opstaan toch maar even voor 10.00 u op de binnenkoer van de Baljuwhoeve aan de inschrijving vertrok. Geopteerd voor de rit van 45 km waarvan vermeld stond dat ze effectief 47 km bedroeg.

We verlieten deze keer de Baljuwhoeve niet door de hobbelige weide ernaast, maar reden door de Nederstraat om dan rechtstreeks de Klein-Nederstraat in te rijden, niet meer dan een assenweg door de velden. Het vertrek stond al direct garant voor een lange, stevige klim. Eens boven, waar vroeger meestal reeds de eerste splitsing kwam, gingen alle ritten rechtdoor over enkele smalle grassporen. Links een vergezicht op de stad Brussel, rechts zagen we de grote zendmast van Sint-Pieters-Leeuw boven het landschap uittorenen. Vanuit de velden kruisten we de iets drukkere Vlezenbeeklaan naar de Pereboomstraat toe, niet meer dan een met gras begroeide veldweg. Een grasspoor leidde ons dan naar het bos van het Revalidatieziekenhuis Inkendaal in Vlezenbeek. Van 4 km tot 5 km konden we rijden over de leuke, soms tussen het struikgewas verborgen, natte paadjes van dit parkbos om daarna de parking te kruisen.

We dienden dan opnieuw te klimmen vanuit het dal van de Laarbeekvallei met in de verte de stad Brussel aan onze linkerkant. De klim verliep eerst over asfalt, overgaand in een assenweg om uit te komen op de Groenenberg, een kasteelpark. Daar was de splitsing tussen de 25 km en de 35-45-65-75 km op 7 km van het vertrek. 10.30 u. Een jong koppel in wiens zog ik een tijd gereden had, ging rechtoor voor de 25 km, voor ons was het linksaf. We reden daar op de grens tussen Gaasbeek en Vlezenbeek. Daar voerde de rit ons dwars door de loodsen en de overdekte personeelsparking van de schrijnwerkerij Van Overstraeten. Achter de schrijnwerkerij was een te nemen hindernis opgeworpen en een parcours over een grasvlakte uitgezet om dan toe te komen in een achter gelegen straat. 8 km.

Van 9 km tot 14,50 km voerde de rit ons over diverse paden zoals servitudes, smalle tracks en sporen doorheen gras om uiteindelijk weer toe te komen in een woonwijk aan Hazeveld. Daar lagen nog steeds zandzakken voor het huis op de hoek van de straat. Dag op dag twee maanden geleden werd Sint-Pieters-Leeuw getroffen door zware regenval en de bijhorende overstromingen. Ook de ritten uit Herfelingen en Itterbeek passeerden hier. Voor de derde keer op korte tijd reed ik hier voorbij. Er volgde nog een aaneenschakeling van leuke paadjes van divers kaliber. Ze waren soms tricky omwille van de mogelijke onder het hoge gras verborgen diepere sporen! Tot 15 km konden we zo genieten van een knap stuk parcours.

Ter hoogte van Oudenaken troffen we een hindernissenparcours op onze weg. Eerst werden we via een geïmproviseerde op- en afrit door de laadbak van een vrachtwagen gestuurd. Daarna over een stel smalle planken over een met zeildoek en een grote bak in elkaar geknutselde vijver! Eens daar voorbij kwamen we op 15,50 km toe aan de kerk van Oudenaken. Ik kon al raden hoe het nu verder zou gaan, vermits het de derde keer was dat ik hier op vier weken tijd passeerde. Deze keer reden we in de andere richting. Het ging de singletrack naast het kerkhof op en over enkele betonnen bruggetjes om dan te moeten klimmen in het spoor tussen weideafsluitingen! Wandelen vond ik daar veiliger vermits er op dat stuk diepe groeven in het pad zitten die door de regen van juni dan nog eens extra geërodeerd zijn! Ik wenste niet met mijn hebben en houden in de prikkeldraad te belanden! We kwamen toe aan het kerkje van Sint-Laureins-Berchem, een tweede piepklein gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Aan het huis in aanbouw linksaf een assenweg naar een asfaltbaantje toe. Schuin rechts oversteken om de singletrack te bereiken die er op de rand tussen bos en velden lichtjes naar beneden en naar boven voert. Aan het einde ervan doemde boven op een heuvel rechts het Kasteel van Gaasbeek op. We reden dan in een halve cirkel over een asfaltbaantje om een volgende pad langs de bosrand in te rijden. Ook hier doorspekt met wortels. En vanuit deze richting was het er stevig klimmen. We verlieten het kasteelpark, reden even over een asfaltbaantje en sloegen dan een betonspoor in dat overging in asfalt en grind in de richting van de Brouwerij Lindemans te Vlezenbeek. 19 km.

Een stevige klim diende zich aan in de veldweg Groenstraat. Ik reed er in het zog van een jongen die op weg was met een gezelschap van vaders en zonen. Eens over de top volgde een afdaling in de Scheerweidestraat, eveneens een veldpad met steentjes en gras. In hetzelfde gezelschap van daarnet ging het naar een stevige klim over asfalt om tenslotte een vlak grasspoor in te rijden. 22 km. Ik bereikte de Lenniksebaan en trof daar op 23 km een parcours tussen bakken bier over het terrein van de brouwerij Lindemans. De nieuwbouw is er intussen afgewerkt. Bij eerdere edities was hier de bevoorrading en werd er een kruising tussen bier en schuimwijn geschonken! Lekker! Deze keer helaas niet. Het kan niet altijd feest zijn! Een klim in een veldweg met keitjes leidde naar een straat waar we de onverharde Enkelenberg op reden. Van onder de bomen klommen we naar het open veld. Ik kreeg even het gezelschap van een man waarvan ik eerst vermoedde dat hij tot de groep vaders en zonen behoorde. Hij zei dat het een knap parcours was en dat kon ik alleen maar beamen. Hij droeg publiciteit voor Lindemans Faro op zijn fietspak. Na aankomst zag ik dat deze pakken te koop werden aangeboden, maar mijn maat was er niet bij!

Op 26 km bereikten we de bevoorrading op het terrein van de Boomkwekerij en Plantencentrum Inter Arbo langs dezelfde Lenniksebaan in Vlezenbeek. Alvorens zich daar te goed te doen aan het vele lekkers kon je nog kiezen uit “gemakkelijk” enerzijds of een kunstmatig aangelegd parcours met allerlei putten, bulten en wasbordjes anderzijds. Zulke toestanden zijn aan mij niet meer besteed! Laverend tussen de plantvakken bereikten we de grote serre. Fruit, koeken, cake, water en sportdrank stonden er op het menu. Keuze genoeg! Ik arriveerde er om 12.00 u. Aan de stop was er meteen een splitsing tussen de 25-35-45 km en de 65-75 km die hier aan hun extra lus begonnen. De langste ritten passeerden hier twee keren. Het was me eerst even onduidelijk in welke richting het vervolg van de rit ging. We dienden over een bruggetje met rotsen te rijden dat overkapt was en waarvan water naar beneden stroomde. We doken het bos in achter het tuincentrum maar ik prees me gelukkig dat men het voor mij lastige bochtige parcours met opeenvolgende klimmetjes en afdalingen deze keer voor het grootste deel achterwege had gelaten. We reden hoofdzakelijk over het bestaande pad, ook al was het daar voor mij ook even te voet omwille van de steile klim. Nadien volgde de immer natte singletrack tussen dicht struikgewas om uit te komen in de Herdebeekstraat op de grens tussen Vlezenbeek en Itterbeek (Dilbeek). We reden hier ook tijdens de avondrit vanuit Itterbeek.

Op 27 km reden we op dit kruispunt van enkele straten de Gaasbeekstraat in. We staken een grote baan over en doken opnieuw de velden in. Even verder reden we over een brug met glazen wanden die midden in de velden stond ten behoeve van landbouwverkeer en fietsers, de spoorweg over. 29 km. De toertocht van Itterbeek passeerde hier ook. Op 30 km ging het snel over een afdaling in een veldweg tot aan de kantine van FC Koeievijver. Vanaf hier op en af over asfalt, afgewisseld met smalle sporen en servitudes in de omgeving van de Koeievijverstraat en de Vlazendaalstraat in Sint-Anna-Pede (Itterbeek-Dilbeek) nabij de grens met Anderlecht. In deze mooie omgeving ging het over een ondergrond van kasseitjes en gras. Aan het einde van de Vlazendaalstraat kregen we een zicht op de Basiliek van Koekelberg in de verte. We keerden op onze stappen terug over een hoek van 180° een onverhard pad in. 31,50 km om 12.30 u.

We reden voorbij de hondenschool van Anderlecht en lekker naar beneden over de keitjes van de Verlossingsstraat. Tijdens de toer van Itterbeek is het hier klimmen in de andere richting! Beneden passeerden we het restaurant De Notelaar en reden de Neerpedestraat in. Er werd dan geklommen in een graspad om een tweede brug met glazen wand over de spoorweg te bereiken. Ik meende een man met een kinderwagen te zien, maar dat bleek een golfkarretje te zijn! In de diepte lagen langs weerszijden van het pad inderdaad smetteloos onderhouden grastapijten van de golfclub van Anderlecht. Rond 34 km reden we op een nat pad over braakliggende gronden en grasvelden op de grens tussen Vlezenbeek en Anderlecht in de buurt van de ronde punten op de baan naar de snelweg. Het ging er leuk op en af en doorheen een strook bos. We doken de velden in en reden over een akker die voorzien was van sproeisystemen met links van ons grote gebouwen, vermoedelijk de achterzijde van het Erasmusziekenhuis van de Université Libre de Bruxelles. We passeerden hier ooit in het donker tijdens de nachtrit van een eerdere editie terwijl die sproeiers aan het werk waren en ons nat maakten!

We sloegen linksaf en kregen letterlijk tegenwind op veldwegen die voerden tot een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-65-75 km op 37 km van de start. Ik zag bikers van links komen, het parcours kruiste zichzelf op deze plek. Rechts hing een bordje dat de laatste twee kilometer aankondigde. Ik zou hier dus straks opnieuw passeren. Op pad voor de laatste tien kilometer. 13.00 u. Ik kwam uit op een asfaltbaantje. Vanaf Rattendaal volgde een zware klim in een holle weg tot Zellikveld en Mollemstraat. Wie achterom keek kon de stad Brussel zien liggen. De veldpaden gaven op 40 km uit in de Vagevuurstraat waar we voorbij een mooie in kleurige baksteen opgetrokken watertoren reden. Er volgden veldpaden op en af en smalle sporen tussen weiden. Van 42 km tot 44 km reden we door de prachtige vallei van de Oude Zuun, een plaatselijke waterloop. Vooral op de plaats waar we naar de Oude Zuun toe reden was de natuur prachtig. Na de beek een tijd te hebben gevolgd arriveerden we in Negenmanneke, een gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Toen we een braakliggend terrein en een spoor op reden, stak Maurice me voorbij. 44 km om 13.30 u. We kregen een klim in een knap hol spoor onder bomen en struiken voor de wielen. We kwamen boven uit in een straat en sloegen twee keren rechtsaf om naast een huis een tweede klim in een gelijkaardig hol spoor te treffen, de Leeuwerikstraat. Eens boven kwamen we toe in het open veld en reden we op een graspaadje in de richting van enkele huizen. Op 46,50 km arriveerde ik opnieuw op de plek in de velden waar het parcours zichzelf kruiste en waar het bordje stond dat de laatste twee kilometer aankondigde. 13.40 u. Vanaf hier ging het nog een eindje door de velden weer naar de Baljuwhoeve waar ik met 48,50 km op de teller even voor 14.00 u arriveerde.

De bikewash stond opgesteld langs de kant van de weg en de lansen gaven de ideale waterdruk om uw fiets proper te krijgen, ook al was deze niet zo heel vuil geworden. Zelden zulke goede bikewash getroffen. Op de binnenkoer van de Baljuwhoeve kon je uw polsbandje inruilen voor een tasje met goodies zoals bandenlichters van http://www.thebikeoutlet.be/ , een sleutelhanger, vitamines en wat publiciteit van de schrijnwerkerij Van Overstraeten, een kortingsbon van tuincentrum Inter Arbo (deze keer geen bon voor een Hoebelboom!) en een bierglas van Chimay met als bijkomend opschrift “20 jaar Hoebelbike”. Iedere deelnemer kreeg bij aankomst ook een gevuld glas met een eerder zoet biertje van de brouwerij Lindemans. Mij terstond ook een broodje met een witte pens gekocht. Maurice, Marcel en Peter zaten aan een tafeltje onder een tentje. Peter en Marcel zaten daar al een tijdje te wachten. Peter heeft altijd wel wat te vertellen en deze keer was het zelfs ernstig! Na hun vertrek mij nog een tweede witte pens en een Lindemans Faro gepresenteerd! Lekker! Wat me weer eens opviel was de vriendelijkheid van de medewerkers, van de mensen waar je drank kon kopen, de vriendelijke dame die jetons verkocht en u met twee woorden aansprak, de dame in mouwloos shirt van Lindemans die de tafeltjes afruimde! Overal waar je in het Pajottenland gaat biken zijn de Vlaams-Brabanders vriendelijk en beleefd, ook de jeugd. En loopt niet iedereen met een smartphone in zijn handen! Alhoewel niet iedereen er zo zal over denken, want op de parkeerweide kreeg ik Bart te zien en die vertelde me dat de parkeerwachter zich boos had gemaakt omdat hij niet was gaan staan op de aangewezen plaats!

De twintigste editie van de Hoebelbike krijgt van mij een tien op tien voor organisatie, parcours, bikewash, de attenties van de sponsors, de leuke après op de binnenkoer van de Baljuwhoeve, de lekkere pensen en de vriendelijkheid van de medewerkers. Toen ik weer naar huis vertrok vanuit de weide zag ik in de verte de zwarte nep-vogel die aan een stok in een veld in de wind over en weer vloog. Die plek met de vogelverschrikkers waren we daarstraks gepasseerd zonder er benul van te hebben dat we op een boogscheut van de start waren!

StrammerMax