Toertocht (25-48-60-70 km) van Bouillon Cyclo te Bouillon op zaterdag 13-08-2016.
Op vrijdag waren we afgereisd richting Bouillon, goed voor 236 km autorijden, en hadden Jari, Evy en ik onze intrek genomen in het vakantiehuisje Le Ti ‘Bou de Refuge te Briahan-Curfoz-Sensenruth, een piepklein gehuchtje van Bouillon. Je kan langs daar rijden om de bekende Tombeau du Géant vanuit Botassart te zien liggen. Het betreft een rotsachtige heuvel waarrond de Semois stroomt. Eén van de mooiste panorama’s van het land. Het huisje was deel van een gebouw waarin ook de eigenaar woonde, zes katten, twee doodbrave honden en een ezel. Op zaterdag namen we deel aan de toertocht La Croisade van Bouillon Cyclo, vertrekkend vanuit het langs een grote invalsweg gelegen Internat de Morsehan. Ondanks het feit dat we slechts 6 km verwijderd waren van de plek van vertrek, toch maar met de auto naar ginder vermits we anders bij het weer naar huis rijden zouden geconfronteerd worden met een zeer steile helling. Er loopt een korte vaste route door Curfoz en als we ons opzoekwerk kunnen vertrouwen zou je daar als gemiddelde snelheid aan 5 km/h komen! Dat zagen we na een toertocht niet zitten!
We kregen een parkeerplek toegewezen in een weide vlak voor het Internat de Morsehan waar kon ingeschreven worden. Om 09.30 u waren we op pad. We vertrokken via de grote baan en dienden even verderop een kort steil spoor naar het bos toe in te slaan. Daar was het al even te voet, net zoals onze voorgangers. Het bospaadje dat we bereikten maakte deel uit van een vaste groene en een vaste rode route die er in tegengestelde richting passeerden. Daags nadien zouden we er nogmaals passeren omdat we toevallig net daar halt hielden voor een plaspauze na een zware klim kort na de start! We reden een eindje over een singletrack in een bos om dan toe te komen in het centrum van het stadje Bouillon. Vanuit Bouillon ging het over een met stenen, rotsblokjes en wortels bezaaid paadje vlak naast de Semois. Ik heb er stukken van gewandeld, net zoals de man die samen met ons was vertrokken, want het was me daar veel te riskant. Ik kan me geen gebroken ledematen permitteren en een nat pak zag ik evenmin zitten!
We lieten aldus Bouillon achter ons om opnieuw de bossen op te zoeken. Van 3,50 km tot 5,75 km kregen we een lange en vrij zware klim voor de wielen. Het was voor mij doenbaar omdat het een breed pad betrof en ik onderweg een keer of twee gestopt ben om even op adem te komen. De omgeving was er wel bijzonder knap. Jari wist me te zeggen dat we op die enkele kilometers maar liefst 150 hoogtemeters hadden overbrugd. Eens boven reden we door de bebouwde kom van het dorpje Corbion om direct weer de bossen in te duiken. Vanuit de hoogte zagen we rechts van ons een ander dorpje in het dal liggen. Knap! De plek waar we stonden was een relatief hoogste punt, de Chaire à Prêcher (327 m), de Preekstoel! Op 9 km volgde een riskante afdaling over rotsen, stenen en wortels. Op het meest tricky deel even te voet gewandeld. De afdaling ging over in een volgende leuke afdaling over een breed pad tot aan een camping die zich op de andere oever van de Semois bevond. We reden er over het grondgebied van Vresse-sur-Semois.
Even verder ging het opnieuw de bossen in en kregen we een volgende stevige afdaling over een met wortels bezaaid pad. Het laatste deel veiligheidshalve te voet. Ik was niet de enige die het laatste steile stuk te riskant vond, want er volgde nog een duo mannen waarvan een te voet naar beneden kwam. We zouden hen later nog te zien krijgen en zo goed als samen met hen weer arriveren. We kwamen beneden toe aan de bevoorrading onder de bomen aan de oever van de Semois. Er waren daar ook mannen in de weer met het sjouwen van kano’s van een verhuurbedrijf. Twee mannen zorgden voor de bevoorrading. Ze kwam op 11,50 km van het vertrek en wij waren daar om 11.30 u. Veel viel er niet te eten en alles was gemillimeterd, tot de bananen toe. Na de stop reden we een eindje over een grotere baan in Vresse-sur-Semois om op 14,50 km bos te bereiken. Daar was het eerst gedurende een kilometer zwaar klimmen! Uitgeput bereikten we boven een splitsing tussen de ritten van 48 km en van 60 km op 15 km van de start.
Gekozen voor de rit van 48 km. Van 17 km tot 21 km volgden enkele zware beklimmingen elkaar op. Het voordeel was dat ze telkens aanleiding gaven tot een zeer mooie en leuke afdaling, vaak over woest terrein. Het bleef gelukkig voor mij doenbaar, vooral de afdalingen dan wel te verstaan! Op 21 km liep het te volgen pad zelfs dwars door een riviertje. Rond 23 km begon het zware parcours door te wegen en omdat we al een hele tijd onderweg waren, hebben we besloten om op de GPS terug naar de start te rijden. Enerzijds was dat een spijtige beslissing omdat we uiteindelijk omzeggens samen gearriveerd zijn met de twee mannen die we aan de bevoorrading hadden gezien, zodat de verstreken tijd hetzelfde was gebleken. Anderzijds hoefden we van onze keuze geen spijt te hebben omdat het gebied dat we met de GPS doorkruisten in schoonheid, avontuurlijkheid en zwaarte zeker niet moest onderdoen voor hetgeen we tijdens de toertocht gezien hadden. Er kwamen evenzeer nog een aantal stevige beklimmingen in en gelukkig ook leuke afdalingen. Vooral de afdaling naar Bouillon toe was memorabel! We kwamen namelijk naar het einde toe uit aan de voet van een grote uitkijktoren op de Côte d’Anchin (365 m). Van daar daalden we naar Bouillon af over een smal wandelspoor dat zich met vele haarspeldbochtjes over de flank van een heuvel naar beneden slingerde. We werden als het ware aan de voet van de Pont de France in Bouiloon gekatapulteerd! Van daar ging het dan het stadje uit om weer toe te komen aan het Internat de Morsehan. Wij hadden vier uren gereden over een afstand van een schamele 36 km. Maar de rit was de moeite waard geweest. Knappe omgeving, veel bos en een kleinschalige goede organisatie. Met zeer mooi en warm weer er bovenop! In ons verblijf een douche genomen en op de grote baan naar Bouillon inkopen gedaan voor een barbecue als avondmaal! De twee honden lagen netjes onder en naast de tafel buiten en kwamen niet schooien. Tot ze aan het einde van onze maaltijd door hadden dat ze wat gingen krijgen om te eten! Toen waren ze niet meer te houden!
Op zondag 14-08-2016 hebben we de groene vaste route van Bouillon gereden. Het is wat zoeken naar het vertrek. Beneden op de kleine parking aan de Pont de France. Het parcours duikt achter de parking het bos in. Tot zelfs daar stonden auto’s geparkeerd. Er was namelijk een buurtfeest in Bouillon met kraampjes en alles er op en er aan! Kort na de start, na de eerste klim, steek je de grote invalsweg naar Bouillon over via een fietsersbrug. Na de oversteek dien je gewoon rechtdoor te rijden, dwars over het maïsveld dat door een lage prikkeldraad is afgespannen. Laat je dus niet afschrikken zoals de mountainbiker die we op zijn stappen zagen terugkeren! Gewoon over de draad stappen! De rest van het parcours is redelijk duidelijk afgepijld. We dienden een aantal ferme klimmetjes te trotseren, maar er zijn ook een aantal stukken die relatief vlak zijn. Het parcours is goed te rijden voor een regelmatig mountainbiker. Voor de gelegenheidsbiker zoals Evy was het op de duur wel zwaar. Het aantal riskante paadjes is beperkt en je kan er altijd te voet gaan als je geen risico wil nemen. Je komt ook een aantal zeer leuke singletracks door de bossen tegen, waarvan eentje een vrij lange redelijk zware klim betreft. De laatste kilometers zijn eerder saai want ze verlopen over een met grote keien bezaaid breed pad door de bossen en het is jammer dat een deel van het parcours hier loopt door een zone waar de bomen recent gerooid zijn. Eens terug in het ongerepte bos heb je enkele kilometers leuke afdaling weer naar Bouillon toe. Lekker leuk over een breed bospad. Tijdens de rit zijn we een tijdje aan de Semois blijven zitten om pootje te baden. Wij klokten 31 km af bij mooi en warm weer. Na aankomst zijn we in een restaurantje gaan eten in een straat waar het buurtfeest Fête du Quartier des Remparts naar zijn einde liep. Om daarna goed moe naar het vakantiehuisje in Briahan terug te keren.
StrammerMax


|