Toertocht (25-44-50 km) van MBC Campina te Dessel op zondag 17-04-2016.

De derde zondag van april word je vaak voor een moeilijke keuze geplaatst! Er is dan veel potentieel moois te beleven. Dit jaar waren er maar liefst vier opties: La Trace d’Hez te Tangissart, dit jaar allicht omwille van plaatselijke wegenwerken vanuit het naburige Villers-la-Ville, Haacht, Lot en Dessel. Omdat we moddertoestanden vreesden is onze keuze gevallen op de streek waarvan we weten dat ze het droogste parcours garandeert en dat was Dessel. Ik weet niet of ik deze toer in Dessel al ooit gereden heb, de startplaats kwam me niet direct bekend voor, en als het zo is dan is het al zeer lang geleden. Ook in Dessel was er een omleiding omwille van wegenwerken. Parkeren kon in de berm langsheen één van de landelijke wegen en inschrijven gebeurde in de voetbalkantine van Witgoor Sport. Toen ik ingeschreven was kwam er een grote delegatie bikers van RTC Hilvarenbeek binnen en aan de tafeltjes zat een groep bikers uit Esbeek te wachten. Op beiden plaatsen in Nederland waren we onlangs gaan rijden! Om wat voorsprong te hebben vertrok ik om 09.20 u op het ogenblik dat Jari toekwam en zich nog moest klaarmaken en inschrijven.

Het ging vanaf de voetbalvelden onmiddellijk het bos in voor een aantal leuke singletracks op en af enkele zanderige paadjes. Ons vermoeden bleek te kloppen, de ondergrond was hier poederdroog! Reeds op 2 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 44-50 km. Gekozen voor de langste rit. We staken in de drukkere Meistraat het kanaal Schoten – Dessel over en doken aan de overkant de bossen van het Groesgoor in. Daar reden we een lusje in het bos dat er doorkruist wordt door een aantal rustige asfaltbaantjes. Op 4 km reden we daarbij de Taverne De Witte Haas voorbij en doken we aan het er achter gelegen huis met een grote raam die uitzicht geeft op het achterliggende bos het bos in. Daar bereden we enkele mooie singletracks die deel uitmaken van de groene vaste route. Er waren veel deelnemers onderweg, soms werd ik ingehaald door grote groepen bikers. Op 6 km kwam er een tweede splitsing, nu tussen de 44 km en de 50 km, op een kruispunt van wegen aan de bosrand. Er waren nog relatief veel bikers die de richting van de 50 km uit gingen.

We kregen paden voorgeschoteld op de grens tussen bos en velden en kruisten de baan Diel op de grens met Mol. Dit betekende dat we niet ver van de bekende Baileybrug in Postel waren. Terwijl ik er even halt hield kreeg ik Willy VDS uit Poppel en diens maat te zien. Hij wist me te zeggen dat Jari onderweg was. Een lang, iets vochtiger bospad en een eindje asfalt leidden ons tot aan de Pannenkoekenboot die gelegen is aan het bekende kruispunt van kanalen in Dessel. We kruisten één van de kanalen en passeerden de Sas-vier-toren, een uitkijktoren die uitzicht biedt op de hele streek. 11,80 km om 10.10 u. We doken er snel weer het bos in en het geroep dat ik hoorde bleek deze keer niet afkomstig van een voetbalveld. Op het kanaal bleek een soort waterpolo, maar dan vanuit kajaks, aan de gang te zijn. De eerste manche van het Belgisch kampioenschap kajakpolo! Het verklaarde meteen waarom ik daarnet drie mannen in wetsuits over straat had zien wandelen! Tot ruim 13,50 km konden wij genieten van een zeer lange knappe singletrack die zich in vele korte bochten doorheen een strook bos slingerde. Met aan de ene kant het kanaal Bocholt – Herentals en aan de andere kant de terreinen van de zandwinning Sibelco.

Een assenweg en een asfaltbaantje voerden ons naar de KMO-zone aan Schans te Dessel en op 15 km doken we er het bos in. Daar reden we over een paadje langsheen de Witte Nete, staken ze aan een houten bruggetje over en reden aan de overkant terug in de richting van waaruit we kwamen. Zo bereikten we het jaagpad langsheen het kanaal Bocholt – Herentals. Van 16 km tot 18,50 km volgde een lang stuk over het asfalt van het jaagpad om dan rechtsaf het bos weer in te duiken voor een tweede lange en zeer bochtige singletrack. We reden daar tegen de richting van een rode vaste route in. De strook bos waarin we reden was gelegen tussen het kanaal en een grote vijver van Sibelco aan onze rechterkant en de terreinen van Belgoprocess aan onze linkerhand. Het was er leuk draaien en keren. We reden dan even door de Gravenstraat, over het rondpunt naar de Boeretangsedreef en door de Kleine Boeretang. Op 20 km doken we daar opnieuw het bos in. Even verder troffen we een aantal lopers op de bospaadjes en kwamen we uit ter hoogte van de Finse piste naast het Sportpark Brasel langsheen de gelijknamige straat in Dessel. Daar was er een derde splitsing tussen de 25-44 km en de 50 km op 21 km van de start. 10.50 u. Een groepje van drie dat me volgde reed rechtdoor voor de 44 km, “dan konden ze bij aankomst nog wat drinken”! Zelf diende ik Brasel te kruisen voor de toer van 50 km. Toen ik omkeek zag ik Jari naderen.

We doorkruisten een woonwijk met keurige huizen en reden een tijdje door een strook bos met singletracks voor een extra lusje. Want spoedig kruisten we opnieuw Brasel om het bos naast het sportpark te bereiken. Hier reden we een hele tijd over knappe singletracks, op en af lage heuvels en met redelijk wat bochtenwerk. Het was er knap rijden maar ook uitkijken geblazen. We deelden het pad met veel mensen die er een oriëntatieloop hielden met papiertjes in de handen en op de tracks liepen of ze kruisten. Er was ook een kerel die er met een brommertje over de zandpaden toerde en bovendien zagen we langs de paadjes tekeningen van sprookjesfiguren hangen op een parcours dat met blauwe linten was uitgezet. Allicht een spel voor een jeugdbeweging later op de dag. Het was druk in dit bos! Na dit leuke stukje parcours bereikten we de bevoorrading die was opgesteld aan een chirolokaal.

De bevoorrading kwam op 27 km van het vertrek en we arriveerden er om 11.15 u. Zowel op het goede als op het slechte moment! Goed omdat er op dat ogenblik bijna niemand aan de stop was, maar onder die enkelen wel Tom Boonen en Rob Peeters! Slecht omdat de aandacht van de twee mannen die voor de bevoorrading zorgden daardoor niet naar het snijden van bananen ging! Want zij hadden hun zoontjes bij en dus moest er uiteraard een foto gemaakt worden met Tom. Die jongens hun dag kon niet meer stuk! Tom Boonen is wel meer te zien op toertochten in deze streek, laatst op oudejaar nog in Retie, ook in het gezelschap van Rob Peeters. Sympathiek dat zij ook opdagen op ritten voor gewone stervelingen. Het moet leuk zijn voor een club om Tom Boonen aan de inschrijvingstafel te zien opdagen!

Vrij snel na de stop kwam er een splitsing tussen de ritten van 25-44 km en van 50 km. Voor de langste tocht werden we over een nat spoor gestuurd dat over een grote grasvlakte naast een natuurgebied liep. Er zijn toertochten in deze streek die langs hier vertrekken. Eens het natte grasspoor achter ons ging het geruime tijd door een meer bewoonde wereld. Op 32,50 km doken we opnieuw bos in en reden we over de smalle track evenwijdig met een waterloop, ik vermoed de Zwarte Nete die langsheen het gehucht Dessel-Heide loopt. Op 34 km verlieten we de waterloop, reden over een veldpad, ging het over een smal bruggetje en kwamen we toe aan een grote baan, de Zanddijk. Daar was een splitsing tussen de ritten van 25 km en 44-50 km op 35 km van het vertrek. Wij arriveerden daar exact op het middaguur. We passeerden het recreatiedomein Campinastrand en reden in de richting van Retie. Een veldweg bracht ons weer tot aan een beek, ofwel opnieuw de Zwarte Nete of De Gracht. Ook hier troffen we een goed van wortels voorziene singletrack die langs de oever van de beek liep. Ter hoogte van de Nachtegaallaan maakten we rechtsomkeer om de track op de andere oever te bereiken en deze te volgen in de richting van waaruit we kwamen. Een hele tijd konden we genieten van dit knappe stukje parcours. We kwamen uit op een grote baan ter hoogte van een visvijver. Ik vermoed de baan Brand – Postelsebaan. 38,75 km. We dienden deze baan over te steken en het straatje tegenover in te rijden. Aan het volgende T-kruispunt was geen pijl te bespeuren. Een bewoner die met zijn wagen de straat kwam ingereden wist ons te vertellen in welke richting we dienden te rijden, gewoon rechtsaf. Het parcours ging net tegenover diens huis een veldpad in.

Op 40 km bereikten we de derde beek die deze streek rijk is, de op diverse plaatsen met eendenkroos bedekte Gracht. Ook hier reden we een hele tijd langsheen de beek over een goed van wortels voorziene spoor. Op 41 km kruisten we nogmaals de grote weg Brand ter hoogte van de Camping Berkenstrand. Ook langs deze kant van de baan volgden we nog een hele tijd de loop van de Gracht in een bosrijk gebied. Alhoewel ik de indruk had dat er gekapt was, want je kon de caravans van de camping veel beter dan vroeger zien staan. De camping strekt zich een heel eind langsheen de beek uit. Op 42,50 km bogen we linksaf van de beek weg en na een eindje door het bos bereikten we een landelijk betonbaantje, zo eentje dat uit twee betonnen sporen bestaat zoals ze wel meer voorkomen in deze streek. Na een stukje over asfalt en een smal spoor door het bos bereikten we een oever van het kanaal Schoten – Dessel. 45 km om 12.45 u. Na een eindje langsheen het kanaal gereden te hebben ging het plots steil de hoogte in voor een kort, maar misschien wel het knapste stukje van het hele parcours, meer bepaald een singletrack die over de kam van een beboste heuvelrug loopt. De plek moet in de omgeving van de Zanddijk en het Campinastrand liggen. Er loopt daar ook een kasseibaantje door het bos.

Toen ik er weer naar beneden reed merkte ik dat er plots iemand achter mij was komen te hangen die mijn naam riep. We kregen er Bruce Wayne en diens maat Mister C. nog eens te zien. Omdat die mannen stevig doorrijden zijn die ontmoetingen altijd van zeer korte duur. Met een beetje geluk zouden we hen aan de aankomst misschien nog te zien krijgen. We zagen het tweetal wegstuiven over de veldsporen waarover we toen reden. Verderop kregen we nog een portie knappe droge singletracks voor de wielen. Op 48,50 km stond er een bord dat de laatste vijf kilometers aankondigde. Dat kon twee zaken betekenen. Ofwel was de rit een eind langer dan voorzien, misschien wel 55 km, ofwel stond het bord niet op de goede plaats! We reden nog een eindje langsheen het kanaal Schoten – Dessel en enkele paadjes doorheen een laatste strook bos voerden ons opnieuw tot aan de kantine van Witgoor Sport. Het bord stond dus verkeerd opgesteld, want we klokten goed 51 km af bij aankomst om 13.00 u. Nog even een korte babbel met Bruce Wayne en Mr. C. die zich aan hun auto stonden klaar te maken voor de terugrit huiswaarts. Aan de kantine was niet veel leven meer te bespeuren. Er stonden nog enkele bikes met nummers aan het stuur, wij hebben onze vehikels vastgeklonken om de mensen van de intussen zo goed als opgeruimde bewaakte fietsparking niet tot last te zijn. Binnen nog een drankje genoten en al overlopen wat de opties voor volgend weekend waren!

Wij hadden in ieder geval genoten van deze toertocht van MBC Campina. Wij waren zeer tevreden van een zeer droog parcours te hebben getroffen zoals we gehoopt hadden na de toch wel zeer natte periode. We hebben de laatste tijd toch wel erg veel door de modder moeten dabben. Ondanks de soms dreigende donkere luchten na een zeer zonnige ochtend en het voelen van enkele verloren gelopen regendruppels hielden we het de hele rit droog. De organisatie was verder in orde en het parcours afwisselend. Ook al tappen de meeste tochten hier in de streek uit hetzelfde vaatje, onder anderen de lange tracks naast de verschillende waterlopen, door de wijze waarop alles aan elkaar gebreid wordt krijg je toch altijd een andere tocht.

Onderaan een filmpje van Den jjag.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax