Toertocht (10-28-40-52 km) van Comité des Fêtes de la Miaou te Loyers (Namur) op maandag 15-08-2016.

We hadden het lange weekend van maandag 15 augustus aangegrepen voor een verblijf in een vakantiehuisje te Bouillon. Op zaterdag reden we de toertocht van Bouillon, op zondag de groene vaste route en op de terugweg huiswaarts op maandag de toertocht te Loyers, een deelgemeente van Namen. Wie af en toe eens over de E411 richting Luxemburg rijdt kent ongetwijfeld deze plek ter hoogte van het viaduct van Beez over de Maas. Ondanks het feit dat Jari een eind voorop was kwam ik eerst aan in de straat Comognes de Loyers. Die GPS-apps op de smartphone zijn blijkbaar niet altijd even betrouwbaar! Ik nam een vrije plaats in achter een auto met fietsendrager. Wat een geluk, want eens de hoek om stond de hele straat vol geparkeerde wagens! Ik had geen beter plek kunnen vinden! De start sloot om 11.00 u en ik arriveerde er tien minuten eerder. Het was even zoeken naar de kantine van de voetbal omdat de hele omgeving ingenomen was door de kermis en feesttenten. Grappig hoe een Vlaming zich in het Frans uit de slag probeerde te trekken toen ik naar “la place des inscriptions” vroeg en ik dan reageerde met “ah, op de kermis”! De toertocht is blijkbaar één van de onderdelen van een lokaal feestweekeinde. Ons beiden ingeschreven en gewacht op de komst van Jari. Er waren zelfs niet genoeg formuliertjes, ik kreeg de achterzijde van reeds ingevulde briefjes! Om 11.15 u van start, onwetend van wat deze streek te bieden heeft.

We verlieten de woonwijk via enkele straten en servitudes en bereikten al snel landelijk gebied. Door de velden ging het lichtjes op en vooral veel af. Op een smalle track tussen een prikkeldraad en de bosrand kwamen we in het zog te hangen van een andere late starter die nog trager reed dan wij gewend zijn! We reden onder anderen door het dorpje Mozet. Daar troffen we op 5 km een eerste splitsing waar de rit van 10 km zich losmaakte van de 28-40-52 km. Net op het ogenblik dat we ons afvroegen of we hier gespaard zouden blijven van zwaar klimmen sloegen we linksaf een steile asfaltstraat in waar nog enkele huizen stonden. Het laatste oude huis leek me verlaten. Je moet ook zin hebben om daar elke keer naar toe te kruipen! De straat liep dood op een goed van wortels voorzien spoor op de rand tussen een bos en een veld waar het lastig klimmen was en voor mij en de man die we hadden ingehaald te voet. De ritten van de vorige dagen zaten nog in mijn benen. De beloning na de klim bestond uit de doortocht van een bos. Twee snelle bikers haalden ons in. Afscheid genomen van Jari, we zouden elk aan eigen tempo verder rijden. Eens weer uit het bos konden we genieten van mooie vergezichten over de Condroz.

Op 8,50 km konden we ons hartje ophalen tijdens een zeer leuke afdaling die aanving in een bos en verder liep door de velden. Ik kwam toe op een grote baan ergens tussen de dorpjes Meizeret en Thon (Andenne). Via veldpaden doorkruisten we het grondgebied van Thon. We reden dwars over een boerenerf om de achterliggende velden te bereiken. Daar reden we door een open landschap met glooiende velden. Het was er knap. Op 12 km passeerden we een veldkapelletje. 12.10 u. Er volgde een klim in een mooi met wortels bezaaid hol spoor en een avontuurlijk weidepaadje naast een strook bos. Daar was het oppassen voor diepe voren en prikkeldraad! Eens boven zag ik een biker wandelen over het paadje tussen de weide en het bos. Ik vroeg hem of hij problemen had met zijn fiets. Neen. “Fatigué?” “Oui, ça c’est le problème!” Tijdens de afdaling doorheen gras konden we genieten van een knap uitzicht om op 14,50 km toe te komen in een dorpje, ik vermoed Haut-Bois (Gesves). Daar ging het lekker naar benden over asfalt.

In het dorp troffen we de eerste bevoorrading op een parkeerplaats op 15 km van het vertrek. Er vertrokken twee bikers en even later kwam de man toe die ik daarnet had aangesproken. Allicht een beginner. Hij vroeg of het nog ver was! “Als je de 52 km volgt nog wel”, zei één van de mannen die voor de bevoorrading zorgden. Er lagen partjes bananen, appelsienen en wafels, alles wel gemillimeterd! Achteraf kreeg ik te horen dat wij de laatsten waren die hier passeerden en omdat die andere man voor de rit van 28 km koos was ik ook al snel de laatste op het parcours. Vlak na de stop kwam in het dorp immers de splitsing tussen de ritten van 52 km en van 28-40 km. Gekozen voor de 40 km. Het ging het dorp weer uit en een straat in die overging in een veldweg. Ik klom door een open veld en zag in de verte al eens een auto passeren. Er stond daar ook een grote bol op een paal. Eens op de weg gekomen ging het linksaf en reed ik voorbij dit natuurkunstwerk. Het stelde een appel voor die met wilgentakken was gevlochten. “La pomme d’amour de la nature” van Yiu Wah Leung uit Frankrijk. Het staat net zoals andere dergelijke kunstwerken langsheen een wandelparcours van de Meifeesten van Gesves. Ik kwam inderdaad nog andere dergelijke zaken tegen. 'La fête de mai' is een kunstproject waarbij kunst en natuur worden bij elkaar gebracht en waarbij ook de lokale bevolking en kleinschalig toerisme worden betrokken. Ieder jaar worden een aantal (soms monumentale) projecten van Belgische en internationale kunstenaars geselecteerd en uitgevoerd op het grondgebied van de gemeenten Assesse en Gesves. In de maand mei worden daar allerlei feestelijke en recreatieve activiteiten aan gekoppeld.

Vanaf de gevlochten appel kregen we een mooi stukje over asfalt en een knappe door hoge struiken omzoomde veldweg tot aan de Drèves des Arches pal op de grens tussen Haut-Bois en Faulx-les-Tombes (Gesves). Op 18 km doken we daar het Bois de Gesves in. We reden dan geruime tijd en afstand over een bospad dat er op meerdere plaatsen fel gehavend bij lag na vroegere boswerken. Er waren diepe sporen en putten gemaakt door bostuigen. Die stonden vol water. Eens die zone voorbij troffen we een breed bospad met een ondergrond van aangestampte keien. Het bos was daar als het ware verdeeld in percelen en op één daarvan waren mensen in de weer met kapwerken en boomstammen. Op 20 km kwam ik uit op een betonbaantje in Gesves. 13.15 u. Het ging rechtsaf en direct weer rechtsaf in de richting van waaruit we kwamen in een gelijkaardige bosweg met een ondergrond van keien doorheen een privaat bos. Het ging hier lekker naar beneden over een ongehavend parcours. Vanaf de brede bosweg reden we een singletrack op waar het veel technischer werd omwille van de vele soms uit de kluiten gewassen wortels en stronken. Proficiat voor wie hier zonder stoppen en vallen heeft kunnen rijden!

Eens het bos uit reden we het private erf op dat naast enkele uit de kluiten gewassen netjes onderhouden gebouwen van allicht een voormalige hoeve gelegen is, de Ferme de la Sart-Mère. Achter het gebouw lagen open glooiende velden en hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving met in de diepte tussen de bomen de torens van het kasteel van Faulx-les-Tombes. De mensen in die huizen wonen in een paradijs op aarde met zo’n uitzicht over de streek! 22,75 km om 13.30 u. In de tuin van het huis was een houtje trapje gemaakt waarmee je de prikkeldraad om de naastliggende weide kon dwarsen! Dan ging het recht door de weide naar beneden. Links stond weer zo’n natuurkunstwerk van de Meifeesten, een soort helix die in kronkels naar de hemel reikte. Het werk oogstte enkel belangstelling van de koeien die er rond samentroepten. Hier passeren we langs het meest opvallende kunstwerk van de tientallen die er tussen 2001 en 2014 zijn geplaatst in de gemeenten Assesse, Gesves en Ohey. De Koreaanse artiest Byoung-Tak Moon had een droom om een drakenstaart uit de grond te laten komen op 9 plaatsen in de wereld. Hier in Faulx-les-Tombes kwam er daarvan één terecht, midden in een weide waar koeien op grazen. Het effect is zondermeer verrassend en de drakenstaart is inmiddels hét symbool geworden van het Fête de Mai-kunstproject. In 2009 ging de 7 meter hoge drakenstaart echter tegen de vlakte tijdens een storm. Sinds eind maart 2011 priemt hij weer in de hemel.

Aan de andere kant van de wei was een poortje en omdat het moeilijk was om er met mijn fiets door te geraken heb ik die eerst over de prikkeldraad gehesen. Daarbij kreeg ik een stroomstoot van de schrikdraad die er blijkbaar ook gespannen was. Dat deed geen deugd! Het grasspoor bracht me van tussen de huizen in het dorp Faulx-les-Tombes. Het ging het dorp door over servitudes, straten, sporen en kerkwegels en het was er knap rijden. 25 km om 13.40 u. Na het verlaten van het centrum van de gemeente reed ik voorbij huizen en mooie gerestaureerde oude hoeven. Ik deelde de straat met een vrouw te paard, een wandelaar en een motorrijder. Na de zachte klim in de straat ging het linksaf steiler een grasspoor in op de rand tussen bos en velden. De omgeving was er zeer knap. Even verder dook ik het bos in voor een mooie singletrack die langs de rand ervan liep.

Doorheen dat redelijk woeste bos bereikte ik de splitsing tussen de ritten van 40 km en van 52 km op 28 km van het vertrek. 14.00 u. Omwille van het late uur gekozen voor de toer van 40 km. Het was eerst klimmen geblazen in een veldpad om dan lekker te kunnen afdalen over een spoor met keien en afgevallen dode takken in een woeste holle weg. Er passeert daar in de omgeving ook een blauwe vaste route. Ter hoogte van een villa diende ik een straat te kruisen en volgde er een megaleuke lange afdaling over een steenpad. We dienden door een beek te rijden, dat kan een zijriviertje van De Samson geweest zijn, en kruisten de Rue de Jausse (N941). We reden de velden in voor een klim met een mooi uitzicht over de streek. 30,85 km om 14.20 u. We reden door de bewoonde kern van Wierde. Daar kregen we een zware klim voor de wielen geschoven over een grasspoor. In de omgeving stonden een aantal nieuwe villa’s op de hellingen. Het ging een hol pad in voor een nog steilere klim. Omwille van de losliggende stenen en takken en de laaghangende struiken heb ik daar noodgedwongen gewandeld. Ik vraag me af of er daar iemand al rijdend helemaal tot boven zou geraken!

Eens boven bereikte ik een straat en een brede veldweg met steenslag die me tot aan een weide voerde waar drie paarden stonden. Heel in de verte zag ik auto’s over een viaduct rijden. Dat zal allicht het viaduct van Beez over de Maas geweest zijn. Er liggen hier op de E411 immers nog een aantal dergelijke bouwwerken. De paarden hadden er in ieder geval een indrukwekkend uitzicht. Op 32,50 km sloeg ik er rechtsaf in de richting van een bos. 14.30 u. In dat bos was het klimmen in een hol spoor dat kwistig bezaaid lag met stenen. Eens boven dienden we een baan te kruisen nabij een oprit van de snelweg, allicht de oprit van Wierde. Aan de overkant bereikten we een assenweg die vlak naast de snelweg liep. Daar was het lekker afdalen! 35 km.

We weken van de snelweg af en er volgde een klim naar en in een privaat bos. Tot 36 km konden we er genieten van een zeer mooi stukje parcours. Een veldweg voerde me naar de tweede bevoorrading langsheen een baan op 37 km van het vertrek. Deze plaats was ik met de auto gepasseerd bij het rijden naar de start. Toen tekende het tentje zich boven tegen een blauwe hemel af. Bevoorrading was veel gezegd, want deze stop had tot doel om de deelnemende bikers een soort cocktail aan te bieden, ik gok op gin-orange, als afsluiting van de rit. De man die me de beker aanbood was degene die me aan de eerste stop had aangesproken in het gezelschap van de man die de 28 km reed. Wij waren daar de laatsten die passeerden en hij hoopte van ons weer te zien aan de tweede stop. Even met de vriendelijke man staan praten. Hij was opgezet met de komst van Vlamingen naar hun toertocht. De vermeende problemen tussen de mensen die in dit land verschillende talen spreken was naar zijn zeggen enkel politiek. Ik deel zijn mening. Ik ben nog nooit onheus behandeld op een toertocht in Wallonië. Als de mensen horen dat je Nederlands praat, dan doen ze zelfs vaak de moeite om u in het Nederlands te woord te staan. Zelfs tot diep in Wallonië zijn de mededelingen op toertochten vaak aangegeven in beide talen. De man van wie we het vakantiehuisje huurden kon perfect een uitleg in het Nederlands doen. Enkel aan zijn zinsconstructies kon je horen dat hij Franstalig was. Ik heb zelfs de indruk dat de Walen beter Nederlands kennen dan de huidige Vlamingen Frans! Ze zouden ook hun eigen ruiten inslaan, want wie keert er nu weer naar een plek of activiteit waar men je het gevoel geeft niet welkom te zijn! De man wilde mijn mening horen over hoe het parcours me bevallen was. Super, zeer mooi! Hij verklaarde me ook de naam die ik op hun t-shirts al had opgemerkt: la Miaou! Niet het geluid of de naam van een kat, maar wel een soort samentrekking van “au milieu d’aôut”, het midden van augustus of zegge halfoogst! Omdat de feestelijkheden, de jogging en de toertocht steeds omstreeks 15 augustus plaatsvinden! In plaats van het laatste lusje te rijden zoals uitgezet kon ik ook de veldweg rechtdoor volgen om dan opnieuw het parcours te vervoegen en met 40,50 km om 15.15 u toe te komen in Loyers. De hogedrukreiniger aan de bikewash was nog beschikbaar en ik kon meteen ook het vuil vanuit Bouillon afspuiten. Ik heb zelfs tegen mijn gewoonte in mijn fiets thuis niet meer onder handen genomen en zo laten staan tot aan de volgende rit.

De toertocht vanuit Loyers is zeer de moeite waard om eens te gaan rijden. We hadden natuurlijk bijzonder mooi weer en dan ziet de natuur er eens zo knap uit. Zeer mooie toertocht op het grondgebied van Loyers (Namur), Gesves (Mozet, Haut-Bois en Faulx-les-Tombes) en Wierde (Namen). Knappe streek in de Condroz met stroken bos, open gebieden met mooie vergezichten en enkele woeste holle wegen. Je kan de streek enigszins vergelijken met het Pajottenland. Afwisselend parcours met stevige klimmetjes, leuke afdalingen en vlakkere stroken. De beklimmingen zijn voor regelmatig rijdende bikers goed te doen. Afpijling met op de grond gespoten pijlen en pijlen aan palen of bomen. Ondanks het feit dat we vlakbij de grootstad Namen zijn is de streek er zeer landelijk met grote oude boerenhoven, nog in goede staat van onderhoud of gerenoveerd. Het is leuk dat de toertocht ook door enkele rustige dorpjes passeert zodat men een idee krijgt over het leven in deze streek. Vriendelijke en gemotiveerde organisatie. Mij werd onafhankelijk van elkaar drie keren gevraagd wat ik van het parcours vond! Dat kan enkel maar betekenen dat de mensen daar de moeite willen doen om de bikers een genietbare rit aan te bieden. Waarvoor dank!

StrammerMax