Toertocht (26-34-40 km) van WTC De Windklievers te Mol op zaterdag 20-12-2014.

Het was voor mij de eerste keer dat ik deelnam aan de toertocht van WTC De Windklievers vanuit de Sporthal Den Uyt even voorbij het centrum van Mol. Om er te geraken moest ik eerst het drukke centrum van Mol doorkruisen. Aan de sporthal zelf was een grote parking maar ik vond een ideaal plekje op een kleine parking naast een beek. Mijn maat Jari opgezocht op de parking en ingeschreven. Pas om 14.20 u waren we op weg! Reeds op 2 km van de start troffen we een splitsing aan de nog vrij nieuwe fietsrotonde onder het drukke kruispunt nabij het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen. Vanaf hier kregen we al een eerste lading singletracks in de bossen van Heidehuizen, in de buurt van en soms tegen de richting van de vaste Landduinenroute in. De tocht volgde in elk geval niet gewoon het parcours van de vaste rode route.

Van 7 tot 8 km troffen we een slijkpad waar het moeizaam rijden was terwijl we werden gade geslagen door een aantal jagers die daar met hun geweren rondliepen! Op 11,50 km bereikten we het gehucht Hulsen en reden daar via de Schommelstraat de Volsbergenbossen in. De track die rond de zandvlakte aan het boomkapelletje loopt werd niet aangedaan! Er is bij mijn weten maar één toertocht in Mol die er gebruik van maakt en dat is deze die altijd op 21 juli georganiseerd wordt! Even voorbij de zandvlakte ging het rechtsaf en troffen we singletracks in het bos. Op 13 km kregen we gedurende een halve kilometer af te rekenen met veel slijk toen we over een stukje van de vaste route reden.

Op 15,50 km volgde er een mooi stukje op de vaste Landduinenroute met een track die zich op en af over een heuvelkam slingert, gevolgd door mooie tracks in de buurt van de vaste route. Een seingever hielp ons de gevaarlijke Molsebaan over. We reden dan voorbij de manege Far West in de Hoevendijk te Meerhout waar de bevoorrading van een andere toertocht staat. 14.30 u. Op 17 km reden we even doorheen een stukje van de Belse Bossen. Bossen geweest tenminste, want er bleek daar een hele strook kaalgekapt! Op 17,50 km was daar de splitsing tussen de routes van 26-34 km en 40 km. Na de doortocht van een meer open gebied en het rijden over een brede bosweg passeerden we de uit betonplaten opgetrokken gebouwen van de Kruiskwacht, een kampplaats, en doken we een pad in een nat bos in. Omstreeks 21 km reden we door dat bos over de groene vaste route, maar tegen de richting ervan in en troffen we drie mensen te paard als tegenliggers. 14.50 u.

We kwamen uit het bos tevoorschijn en reden door het bewoonde centrum van Geel-Bel waar de klok in de opvallende plompe kerktoren net drie uur sloeg! Op 23 km arriveerden we aan de bevoorrading die onder een tent opgesteld stond op een parking naast het Belshof. Er stonden daar bananen, appelsienen, wafels en hete soep op ons te wachten, verzorgd door een aantal mannen die daar het sombere vochtige en kille weer trotseerden. Zij begonnen zo stilaan met de opruim van hun spullen. Er kwamen nog een aantal bikers toe, want ondanks onze late start hadden wij onderweg toch nog geregeld andere deelnemers gezien.

Na de stop ging het via Manheuvels in Geel-Bel naar een splitsing tussen de routes van 26 km en 34-40 km waarna we de Belse Bossen in doken ter hoogte van de Kapucienenberg om er te rijden over paadjes in de buurt van de rode en de groene vaste route. In de Volmolenweg, een onverharde zandweg, reden we voorbij het lokaal en het vliegveldje van de Kempense Modelclub waar deze keer geen leden met hun miniatuurvliegtuigen of helikopters aan het spelen waren! 27,50 km. Een bosweg met een fel aanzuigende ondergrond leidde ons tot aan het kruispunt van de Volmolenbaan met de Slagmolenstraat in Mol. 29,50 km om 15.40 u. Van 31 km tot 34,50 km konden we genieten van een knap stukje parcours op en af enkele heuvels nadat we de Volmolenbossen waren in gereden. Eventjes kwamen we er in het wiel te hangen van een moeder met haar twee dochtertjes. Via de Dasstraat verlieten we de Volmolenbossen om er vanaf het casino Magic Dice even de Borgerhoutsedijk te volgen en alzo de Bremdoornstraat te bereiken. Het verlaten en nadien uitgebrande hoevetje op de hoek is intussen afgebroken. Ook de vaste route passeert hier.

Halverwege de Bremdoornstraat werd de singletrack rechts aangesneden en reden we door de bosrijke omgeving opnieuw richting Heidehuizen. Op de plek waar een bord de laatste vijf kilometer aankondigde doken we opnieuw de bossen in. We reden er dan eventjes tegengesteld aan de richting van de vaste rode route over mooie singletracks en passeerden daarbij op 38 km het Sint-Paulusinstituut. Na de doortocht van een villawijk en het kruisen van de Zuiderring reden we via de Borgerhoutsedijk weer naar de sporthal. Met bijna 41 km op het tellertje waren we om 16.30 u weer bij af. Ondanks het gevorderde uur konden we nog gebruik maken van de bikewash zodat we onze fiets proper weer mee naar huis konden nemen. Binnen in de cafetaria de dag afgesloten met een kom soep met brood en een drankje. Nadat we afspraken hadden gemaakt voor de rit van morgen in het Nederlandse Ossendrecht konden we huiswaarts. Het was geen spectaculaire rit in Mol en er zijn tochten die meer uit de bezochte omgeving halen, maar na het vorige weekend niet buiten te zijn geweest met de fiets was dit een ideale tocht om de stramme spieren weer los te gooien. Bovendien was de tocht uitgestippeld in de andere richting dan de meeste tochten die deze omgeving aandoen en dat geeft direct een heel ander beeld!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

21-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht 9^de Rondom Brecht (15-27-45-60 km) van WTC De Stoempers te Sint-Lenaarts-Brecht op zondag 07-12-2014.

Dat één van mijn makkers de kok is die de soep maakte voor deze toertocht en lid is van WTC De Stoempers was een reden te meer om de toertocht van deze club te rijden. Deze rit staat trouwens al sinds lang, nog voor hij er lid van was, op mijn jaarlijkse kalender. Aldus trok ik deze keer met de bike vanuit Hoogstraten richting Sint-Lenaarts (Brecht) waar de start te vinden was in de garage Felix. De opkomende zon boven het Kempens landschap onder een blauwe hemel onderweg was prachtig om te zien, maar de ijskoude tegenwind maakte de rit naar de start toch minder aangenaam! Vermits mijn makker Jari zich overslapen had kon ik nog voor de start al goed gebruik maken van een hete kop soep om lijf en leden op te warmen! Ik werd er begroet door een bekend Bierbiker die vanuit Vlaams-Brabant met enkele clubgenoten naar hier was afgezakt, evenals door Rubber-12.

Om 9.40 u waren we ingeschreven en op weg met het oog op de langste rit van 60 km. Het ging het dorp van Sint-Lenaarts uit om via een grasspoor het jaagpad van het Kempens Kanaal Schoten-Dessel te bereiken. Na een eindje langsheen het kanaal te hebben gereden dienden we het te kruisen aan het eerstvolgende bruggetje. Daar stonden de Bierbikers al stil om hun vrouwelijk lid met mechanische pech bij te staan. Even later zouden ze ons alweer passeren, want wat snelheid betreft moet deze dame niet onderdoen voor haar mannelijke clubmakkers! Na nog een eindje over een track op de andere oever kwam de splitsing tussen de kidstoer van 15 km en de routes van 27-45-60 km op 2,50 km van het vertrek. Het ging linksaf van het kanaal weg een natte zandweg in door het natuurgebied Kooldries-Hoofsweer, een plek waar de natuur de oude kleiputten van de voormalige steenfabrieken opnieuw heeft ingenomen.

Een lang en eerder lastig te berijden grasspoor bracht ons dan tot op het grondgebied van Westmalle waar we de Paalstraat in reden, zijnde een onverharde veldweg. Zo bereikten we door de velden de Heikantstraat om ter hoogte van het domein en de kampplaats Sint-Jansburg richting Molenbos te rijden. In dit Molenbos ligt de bekende bedevaartsplek Drieboomkensberg die door elke zichzelf respecterende lokale toertocht bezocht wordt. Deze keer reden we op 8 km omstreeks 10.10 u het Molenbos binnen via een eerder ongebruikelijke toegang om via een aantal eerder zompige en lastige sporen en dus moeilijke intro, de wirwar aan singletracks rond Drieboomkensberg te bereiken. Tot 9 km konden we rijden over de natte maar nog vrij behoorlijk te berijden tracks. We passeerden Huize Walden en op enige afstand de achterzijde van de abdij van de Trappisten op 11 km. We sloegen er namelijk rechtsaf en konden dan rijden doorheen de dreven van het imposante Molenbos waarop zich in de loop der tijden smallere tracks hebben ontwikkeld. Daarbij passeerden we het revalidatiecentrum De Dennen. Op 13,75 km ging het eventjes langsheen de villa’s in de uitlopers van een woonwijk ter hoogte van de Kotseheide om dan opnieuw een portie knap Molenbos voor de wielen te krijgen tot we op 15 km de grens tussen Brecht (Abdijlaan) en Schilde (Waterstraat) bereikten.

Na een kilometer langsheen de Waterstraat ging het op de grens met Brecht aan de overkant op 16 km de Kleine Vraagstraat in, een zanderige bosweg. Halverwege ging het dan rechts een smal paadje in om via een smal nat spoor de bossen rond een half uitgedroogd ven achter Kristus-Koning (Sint-Job) te bereiken. Daar lagen na 18 km enkele mooie tracks en bospaden op ons te wachten. 10.50 u. Deze brachten ons gedurende een kilometer lang tot in de Caterskapeldreef, een onverharde straat met enkele huizen op het grondgebied van Schilde, grenzend aan de achterpoort van het bosrijke domein van de school Kristus-Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor. Via de Kleine Vraagstraat, de Vraagstraat en de Polderdreef, allen onverharde bosdreven met schaarse bewoning, bereikten we de bevoorrading die ondergebracht was in een vrachtwagen op het kruispunt met de Poppelaerstraat op 20,50 km van de start. We troffen er de Watjes die ons onderweg hadden ingehaald, maar het Hoofdwatje (Weetabix), aldus Jari, was er niet bij! 11.00 u.

Aan de bevoorrading konden we genieten van de lekker warme soep, sportdrank, koeken en appelsienen. Ik vermoed dat de bananen er al op waren. De door m’n maat bereide soep wat aangeprezen bij de Watjes! Via de Baan op Sas 2, een bosweg die naast de afsluiting van de Camping Het Veen loopt, bereikten we het Kempens Kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de bunker en de woonboten. Op 22 km kruisten we omstreeks 11.15 u het kanaal via de oversteek op de sluisdeuren van Sas 3. Aan de overkant keerden we op de andere oever eventjes op onze stappen terug om dan de bossen van De Merel in te slaan. Knappe, maar wel natte, singletracks werden daar ons deel in de strook bos die ligt tussen het kanaal, de Schotensteenweg, de Tilburgbaan en de Lochtsebaan te Sint-Job-in-‘t-Goor (Brecht). In een eerder lastige track met wortels en bulten werden we daar omstreeks 11.27 u door een fotograaf van mtb-you digitaal vereeuwigd op 25 km van het vertrek.

Vanaf de tennisclub De Merel bracht een zeer lange zandweg, de Tilburgbaan, ons tot de splitsing tussen de 35 km en de 45-60 km op 26,50 km van de start. 11.30 u. Een smal spoor op de rand tussen bos en weiden voerde ons dan tot de camping De Drie Linden langsheen de Schotensteenweg. Maar alvorens die weg te bereiken ging het linksaf een spoor in om tussen de oude dennenbomen opnieuw de bossen aan De Merel te bereiken. Na nog een portie tracks en bospaden dienden we op 30 km de Schotensteenweg te kruisen en een kilometer verder ook de snelweg E19 en het spoor van de TGV via de brug in de Andrélaan. Aan de overkant van de snelweg doken we rechtsaf de bossen in voor een portie mooie paden en singletracks die daar liggen tussen de snelweg en de Mieksebaan in het gebied Rommersheide. Tot 34 km kregen we aldus een knap stukje parcours voor de wielen! Zonder veel te zien van de vele buitenhuisjes die hier op bepaalde plekken staan. Op 35 km bereikten we de Mieksebaan. Daar kregen we Silverfokske als tegenligger te zien! Hij was op eigen houtje aan het toeren en was hier en daar op het parcours verzeild geraakt. We zouden hem later tijdens de tocht nog tegenkomen! We reden een tijdje over de Mieksebaan voorbij de bungalows van Nieuw Rommersheide. Destijds heb ik nog geïnformeerd naar de prijzen van die huisjes toen ik zinnens was een woning te kopen. Dat is intussen al 25 jaar geleden, dus het nieuwe is er intussen ook al lang af!

Het ging rechtsaf in de richting van de spoorlijn die Antwerpen per TGV met Breda en Nederland verbindt, om dan linksaf te slaan in een zeer lang spoor dat ons naast de hogesnelheidslijn opnieuw in de richting van Brecht voerde. Na een heel eindje bereikten we opnieuw de (ook zeer lange) Mieksebaan om net voor de volgende brug over spoor en snelweg links het talud op gestuurd worden richting de rijweg. Daar bevond zich de splitsing tussen de 45 km en de 60 km. Deze kwam op 36,50 km van het vertrek en ondanks het inmiddels toch wel gevorderde uur hebben we er voor de langste rit gekozen. Vanaf hier volgde een redelijk lang stuk over het asfalt van de Hoge Mereyt en de Brasschaatbaan in het grensgebied tussen Brecht-Overbroek en Brasschaat. Zo bereikten we een vrij toegankelijke weg doorheen het militair domein Kamp van Brasschaat. Op dit uitgestrekte en eens zo roemrijke domein is thans nog weinig militaire activiteit te bespeuren! Op 39 km troffen we er de tweede bevoorrading waar er door slechts één man gezorgd werd voor een knabbeltje en een drankje. Zijn eenzame dagtaak zat er bijna op! We hebben een tijdje met de kerel staan praten en hij wist ons te vertellen dat er veel meer bikers gekozen hadden voor het langste traject in vergelijking met vorig jaar!

Na de tweede stop reden we een lange tijd over een brede assenweg in het eerder desolate militaire domein tot aan de grens met Gooreind-Wuustwezel. Daar kwamen we Silverfokske weer tegen die vanaf hier een eind met ons is mee blijven rijden. We dienden rechtsaf te slaan en weer volgde een zeer lang spoor over het desolate militaire domein met rechts van ons enkele vennen en waterpartijen. Links van mij zag ik heel in de verte enkele eenzame villa’s staan en mijn vermoeden dat deze langsheen de Bredabaan, de zeer lange grote weg van Antwerpen naar Breda, stonden, bleek nadien volgens de kaart te kloppen. Gedurende ettelijke kilometers reden we zo tot 45 km van de start recht op recht over een spoor langsheen het militair domein doorheen een verlaten streek.

Op 45 km bereikten we het pad dat loopt tussen een groot ven en het Uilenbos, de zogenaamde Schietveldweg. Tenzij je van de streek bent of het zoals ik door omstandigheden bent te weten gekomen, ben je hier vlak bij het dorpscentrum van Wuustwezel zonder daar benul van te hebben! Ik ben er ooit met iemand van een plaatselijke fietsenzaak naartoe gereden voor het testen van een fiets. Ik was er in mijn beginperiode al eerder tijdens toertochten gepasseerd zonder te weten waar die plek ergens was! Dank zij die testrit ben ik het te weten gekomen! We doken de eerder hobbelige en goed van wortels voorziene paadjes van het Uilenbos in. Vermits het maar een kleine strook bos betreft was de doortocht kort van duur. Erna volgde zoals te verwachten was één van de kroonjuwelen van deze toertocht, alhoewel ik het op dat pad niet zo begrepen heb en het gewoonlijk figuurlijk links en letterlijk rechts laat liggen! Het betreft een singletrack die enigszins in de hoogte vlak naast het water van een zeer groot ven loopt! Met enkele klimmetjes en stevige wortels! Omdat ik nu toch niemand meer achter mij verwachtte, we reden sinds de tweede stop helemaal alleen, was deze keer de uitgelezen kans om me er toch nog maar eens op de track te wagen. Vermits ik sinds mijn beginperiode toch ook iets bijgeleerd heb, ging het me nog redelijk goed af ook. Enkel die wortels betrouw ik toch niet goed!

Aan de oversteek van de nabijgelegen Kampweg, de baan die van Wuustwezel naar Brecht voert, namen we afscheid van Silverfokske die opnieuw richting Brecht-Overbroek trok. Wij dienden de baan te kruisen naar de Schietveldweg toe en reden er voorbij een vervallen huis op de rand van een natuurgebied Het Marum. Dit is het meest noordelijke deel van het Groot Schietveld wat we daarnet doorkruist hadden. 47 km om 13.10 u. Helaas kregen we ook wat motregen over ons, maar dat bleef gelukkig beperkt! Vanaf hier voerden veldwegen en baantjes ons door een vrij verlaten landelijke streek op de grens tussen Wuustwezel en Brecht. Omstreeks 50 km reden we opnieuw in de omgeving van het militair domein en brachten veldwegen ons tot aan de Sint-Lenaartsebaan om de E19 en de hogesnelheidslijn opnieuw te kruisen. Aan de overkant maakten we nog een lusje en op 53 km reden we rakelings langsheen de windmolens die al sinds enkele jaren vlak naast de snelweg staan. Voor mij was het de eerste keer dat ik er zo dicht langs reed, ook al zie ik ze vaak genoeg vanaf de snelweg staan. In de ongeveer 30 jaar dat ik de snelweg gebruik voor het woon-werkverkeer heb ik ze er na de aanleg van de TGV weten komen. Niet te schatten hoe op die tijd de hele omgeving van uitzicht veranderde en herkenningspunten zoals bomen en hoeven plaats dienden te ruimen voor de spoorlijn en de betonnen wand die deze van de snelweg scheidt, om niet te spreken van de nieuwe op- en afrittencomplexen om de spoorweg te kunnen kruisen!

Rijdend over veldwegen en grassporen in een eerder saaie open omgeving dienden we thans op te boksen tegen regen en veel tegenwind! We werden moe en er mocht zo stilaan een einde aan komen. Via dezelfde Sint-Lenaartsebaan en de Koningsstoel bereikten we opnieuw de bewoonde kern van Sint-Lenaarts-Brecht en de aankomst in de Citroën Garage Felix om 13.30 u en met 56 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 60! Binnen nog genoten van een hete kop soep, uitgegoten door de maker himself die tevreden was met een ruime opkomst van zo’n 1300 bikers. Een babbel gehad met de nog vrij jonge voorzitter van een kleine lokale club die kwam vragen of de Papegaai Bike Team de nachtrit in december nog organiseert. Helaas, voorlopig niet omdat er op dit ogenblik van een team weinig sprake is! We hadden ons geamuseerd en ondanks het feit dat na een mooie zonsopkomst de hemel al snel overtrok, hadden we de rit toch zo goed als droog uit kunnen rijden! Toen we huiswaarts vertrokken was het stevig aan het regenen en we verrekten van de kou toen Jari de fietsen aan het opladen was. Want hij heeft me na de tocht met de auto weer naar Hoogstraten gevoerd om me een natte terugtocht te besparen! Er wachtte voor mij dan één van de drukste werkweken van het jaar en de bike zou het volgende weekend helaas op stal blijven ondanks mijn voornemen om deze keer de toertocht in het Nederlandse Wouw nog eens te rijden! Helaas, voor de derde keer op rij forfait moeten geven!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

08-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van WTC ’t Parck te Houthalen-Helchteren op zaterdag 06-12-2014.

Mijn maat Jari was onvoorzien te laat op de afspraak aan de carpool aan het rondpunt in Wommelgem. Ter hoogte van Ranst kwamen wij op de E313 dan nog eens in een file vast te zitten omwille van een afgesloten rechterrijstrook tengevolge van het vellen van bomen langs de snelweg! Zo waren wij pas zeer laat aan de start van de toertocht van WTC ’t Parck in Houthalen-Helchteren op zaterdag 6 december 2014. Er was een immens grote parking ter beschikking voor de Zaal Bennewed waar de inschrijving was. Om 14.15 u waren we op weg voor de tocht met een keuze tussen 25 km en 45 km. Jari had deze tocht al eerder gereden, ik niet.

Het ging schier onmiddellijk de bossen in waarna singletracks ons tot aan een grote baan leidden waar we het domein De Teut – Ten Haagdoorn in reden. Ik herkende de omgeving omdat ik een aantal keren de Ter Dolen Fietshappening gereden heb toen die nog vanuit Houthalen-Helchteren vertrok! Een vrij lang bospad leidde ons langsheen een uitgestrekt golfterrein (aan het hoofdgebouw ervan stond de bevoorrading van Ter Dolen) tot aan de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45 km op 5,50 km van het vertrek aan de rand van de heide. Gekozen voor de langste route. Het parcours leidde ons over de uitgestrekte kale heide die door bomen omzoomd wordt en met als enige gezelschap enkele groepjes wandelaars en sporadische bikers die ons inhaalden. Eigenlijk nog redelijk wat, rekening gehouden met onze late start. Op 12 km reden we over de zeer lange assenweg over De Teut op de grens tussen de open vlakte en een bos en voorzien van veeroosters. Het laatste stukje over De Teut ging over een asfaltbaantje.

We bereikten een grote baan en reden één van de toegangen tot het domein Hengelhoef voorbij en zo ook de oprit van de snelweg. Eens daar voorbij doken we rechtsaf een bos in. Daar kwam op 13 km een vrij lastige singletrack in een strook donker bos met droge losse ondergrond, vlak naast de snelweg, met enkele bochtjes, korte hellingen en wortels. Een halve kilometer verder reden we in de hoogte mee onder een brug over de snelweg om er op 13,50 km een tweede splitsing te treffen tussen de 25 km en de 45 km. Dan volgde de overtocht van een open strook waar enkele jaren geleden de bomen gerooid werden ten behoeve van de er boven lopende hoogspanningslijn. We reden over de gehavende paden en doken af en toe de nog resterende stukken bos in waarbij het parcours zich omstreeks 15,50 km van de snelweg verwijderde.

We bereden de singletracks en bospaden in de bossen van Hengelhoef en reden op een bepaald ogenblik rakelings voorbij de achterzijde van het bedrijventerrein Genk-Noord. Op 17 km bereikten we de lange singletrack die loopt tussen een grote vijver en een beek en evenwijdig met een achter de bomen verscholen drukkere baan (Essenlaan en Weg naar Zwartberg). Knappe natte woeste bospaden voerden ons doorheen de bossen van Hengelhoef en in de buurt van de recreatievijver tot aan de resten van een in onbruik geraakt overwoekerd spoorwegbruggetje. 20 km om 15.40 u. We vervolgden onze tocht doorheen de bossen en passeerden op 21,50 km de vakantiehuisjes die daar tot tegen de bosrand gebouwd zijn. We reden dan voorbij het Kasteel Engelhof (anno 1903), wat deel uitmaakt van het domein Hengelhoef. Er volgde nog bos tot aan de oversteek van een straat.

Toen we via een assenweg het domein verlieten en toekwamen op een pleintje ter hoogte van de Hengelhoefdreef zagen we het bestelwagentje met de opgeruimde bevoorrading nog net wegrijden. Wij waren nochtans niet de enige bikers die nog onderweg waren, want na ons kwamen er nog enkelingen en groepjes toe! De stop had op 24 km van het vertrek gestaan en wij waren daar omstreeks 15.55 u. We dienden de straat te kruisen en aan de overkant ging het een zandpad in op de rand van De Teut en Ten Haagdoorn. Dan volgden paden in de bossen van het domein Hengelhoef. We reden voorbij de oude witte hut met groene ramen aan de rand van een thans zo goed als uitgedroogde vijver waarover een houten pad aangelegd is wat ik bij een eerdere passage ooit eens met de bike bereden heb. De hut zelf raakt meer en meer in verval en is afgesloten door nadarhekkens. Ik vermoed dat dit een in onbruik geraakt lokaal is van een ter ziele gegane club. Vroeg of laat stort de boel hier wel eens in. Dat zou jammer zijn, want vanuit de verte ziet de plek met die hut er zeer schilderachtig uit! Na een rondje in de lokale bossen kwamen we op 29,50 km om 16.20 u opnieuw voorbij deze hut gereden.

We reden op een bepaald ogenblik voorbij een afgesloten terrein waar allerlei houten muurtjes opgezet waren. Misschien een militair oefenterrein? Zo reden we in de richting van Kelchterhoef. Links van ons zagen we in de verte de grote vijver liggen. We troffen er een splitsing tussen de 25 km en de 45 km op bijna 33 km van het vertrek. Voor ons ging het rechtsaf en volgde de doortocht van een bizarre diepe put waardoor een singletrack kronkelt. We keerden als het ware op onze stappen terug en bereikten de uitlopers van een militair domein. Daar konden we door de bossen rijden. Zo kregen we op een bepaald ogenblik een vrij brede zandweg vol diepe plassen die met enkele grote bochten doorheen een bos kronkelt. Het was niet de eerste maal dat ik er reed. De ondergrond is er lichtbruin van kleur, als zavel.

In de volgende strook bos gebeurde dan waar ik voor bevreesd was geworden omwille van onze late start! Het begon donker te worden! Er volgde nog een zeer knappe lus doorheen de bossen van de Begijnenheide over diverse singletracks. Maar het werd hoe langer hoe meer donker toen we het bord passeerden dat de laatste vijf kilometers aankondigde. Nadat we nog zo een kilometer of twee hadden gereden, was het niet meer verantwoord om nog verder zonder licht door het bos te rijden. We zagen niks meer van de ondergrond. Op een plek waar we tussen de bomen door straatlantaarns zagen staan, zijn we dan naar een door de bossen lopende straat gereden. We hadden er toen 41 km op zitten. Op basis van de aanwijzingen van de gps zijn we dan teruggekeerd naar de start. Het baantje, met vrij nieuwe straatverlichting, waar we over reden bleek dat te zijn dat de vijver van Kelchterhoef en de bewuste “put” passeerde. Aldus kwamen we opnieuw voorbij het splitsingsbord, maar nu komende uit de andere richting. Jari vermoedde dat de rit via de andere kant van de vijver weer naar af keerde en dat zal wel zo zijn als we nadien het kaartje met de rit bekijken. In ieder geval waren we om 17.30 u na 43 km weer op de inmiddels lege en donkere parking.

Op de terugweg zijn we nog een hap gaan eten in Boem Patat in Houthalen. Voor de taverne aan de overkant zagen we er te sjofel uit in onze inderhaast aangetrokken trainingspakken. Na de lange terugrit richting Antwerpen kwam er een einde aan deze sinterklaasdag. We hadden ons goed weten te amuseren tijdens onze tocht in Houthalen-Helchteren, ondanks onze late start en de vroegtijdig invallende duisternis.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

07-12-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-45 km) van ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 23-11-2014.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het café met de bizarre naam Non Plus Ultra in het Nederlandse Woensdrecht is een vaste waarde op mijn jaarlijkse kalender. Omdat ik vrij vroeg ter plekke was stond ik dichter dan ooit geparkeerd bij het vertrek. Nadat ik me ingeschreven had kwam ook Jari het café binnen. Om 8.45 u konden we op pad. De tocht leidde ons van het dorp weg over een met poldergrond besmeurde asfalt landbouwweg die overgaat in een onverharde veldweg. Eens die achter de wielen ging het linksaf in een zandweg met plassen die er altijd wat vettig bij ligt. Op 3 km diende zich een eerste strook bos met klimmetje en singletrack aan om weer de velden de velden te bereiken. We passeerden ook het plotse dropke over een wortel van een wilg naast een smal paadje. Volgde nog de overtocht van een natte modderige weide om via een track naast prikkeldraad de Peerenbergseweg te bereiken. Na een stevige klim in dit asfaltbaantje werden we door een seingever naar de overkant van een baantje geholpen.

Er volgden vele knappe singletracks in de vrij droge bossen tussen Woensdrecht en Ossendrecht. Op 7 km dienden we “de beek” te doorwaden die vanuit het bos over een paadje een weide in stroomt. Een halve kilometer verder passeerden we de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege dat midden in de bossen ligt. 9.20 u. We konden dan rijden over de heuvels in de bossen aan de school. De hoogste en meest zanderige deed de meeste bikers stranden. We kruisten het door de bossen lopende asfaltbaantje aan het Restaurant De Blauwe Pauw in het domein van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen om via de uitgang weer op de baan te komen. We kruisten de Putseweg ter hoogte van het eenzaam gelegen Restaurant Jagersrust en reden een tijdje over de weg richting Huijbergen. Nog voor we daar arriveerden konden we rechts afslaan in een singletrack die er in het domein Kortenhoeff evenwijdig loopt met de baan.

In plaats van rechtdoor te rijden naar Huijbergens zoals ik verwacht had, sloeg de tocht rechtsaf de bossen in en voerde ons zo in de richting van de camping Staartse Duinen. Op die plek troffen we de splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 11 km van het vertrek. 9.40 u. Gekozen voor de langste tocht die ons door de bossen op de grens met het Belgische Kalmthout voerde. Via een heel andere dan de gebruikelijke weg arriveerden we aan het “groene poortje” waar het beeld van de Heilige Teresia staat aan de rand van het bos. Daarmee wist ik dat we in Huijbergen waren en vlak bij het voormalige klooster dat tot woongelegenheden is omgebouwd. En ook vlak bij de speeltuin met de lokale heuvels! 13,50 km. De eerste van die heuvels die we op het menu kregen was de Pilberg aan het Vijverstraatje die we ook vanaf een ongebruikelijke richting aansneden! Het betreft eigenlijk een aantal opeenvolgende zandbulten die we over moesten. Eens daar voorbij kwam er een tweede splitsing op 14,50 km van de start. Voor ons volgde een zeer knap stukje door het bos aan de voet van de Pilberg, een plek die door andere toertochten meestal niet wordt bezocht maar zeer de moeite waard is.

We reden er een aantal knappe heuvels op en af om haast ongemerkt de tweede bult met naam te bereiken. Want op 16 km bereikten we de Tiestenberg, een oude met dennen begroeide zandduin. Daar konden we genieten van een mooi stukje parcours tot aan de oversteek van de drukkere Weg naar Wouw even buiten het centrum van Huijbergen. Ook hier seingevers voor een veilige oversteek! 16 km om 10.00 u. Wanneer we na het kruisen van de baan even aan de kant gingen staan, passeerden een aantal bekenden waarvan het al een tijd geleden was dat ik hen te zien had gekegen. Dennis hadden we aan de start al gezien, en hier was hij in het gezelschap van Ward en Rubber-12. Ter hoogte van Grondwerken en Transport Van Gastel ging het opnieuw de bossen in om er na 16,50 km een derde splitsing tussen de 30 km en de 45 km te treffen. Voor ons ging het op korte tijd naar de derde heuvel op rij, ik vermoed de Nootjesberg. Ter hoogte van een asfaltbaantje ging het linksaf in de richting van de vliegbasis van Woensdrecht. We reden dan door de bossen van de Kooiheide in de omgeving van het trimparcours. Op 19,50 km bereikten we dan toch de omheining van de vliegbasis om dan nog gedurende een kilometer over de Kooiheide te rijden.

Singletracks leidden ons door de bossen weer naar en langs de vliegbasis om er de open zandvlakte achter de omheining te bereiken omstreeks 22 km. Via zandpaden en enkele heuvels bereikten we op 23 km opnieuw enkele huizen van de bewoonde wereld. Na een stukje door de velden en over een asfaltbaantje kwamen we op 24,75 km toe in de Overbergseweg waar de bevoorrading opgesteld stond tussen het woonhuis en de schuur van de Overbergse Hoeve op het kruispunt met de Weg naar Wouw. 10.45 u. Sportdrank, hete thee, bananen en wafels stonden er op het menu. We kregen er ook enkele bekenden te zien, Davies en Sam van mijn eigenste club, waarmee we een tijd hebben staan praten.

Na de pauze kruisten we de Weg naar Wouw en reden we voorbij de zandhelling van de Tiestenberg in de verte rechts van ons! Het ging rechtsaf een veldspoor langsheen de bosrand in hetgeen ons langsheen de voet van de Pilberg leidde tot in het Vijverstraatje. We reden dan weer in de richting van het “groene poortje” van onze Teresia om linksaf de Staartsestraat te nemen richting de manege. Daar werd ik op 27,75 km begroet door een passerend biker, ik vermoed VanBill.com, want hij was snel weer weg! Eens de manege De Wolf voorbij doken we opnieuw de bossen in. In de bossen van de Staartse Heide kregen we de twee zeer mooie singletracks en diverse bospaden voor de wielen. Ze worden ook benut door de toertocht vanuit Essen-Hoek die we dit jaar ten voordele van Chaam links lieten liggen. We reden dan ook vlak tegen de grens met België aan. De manege De Wolf werd trouwens tijdens de grote heidebrand in Kalmthout van enkele jaren geleden preventief ontruimd! Er volgde ook een vrij nat stuk over een track tussen rododendronstruiken. We bereikten de open plek op de Staartse Heide waar ik tijdens de toertocht vanuit Essen-Hoek vorig jaar een hevige stortbui over me heen kreeg! 30 km om 11.45 u.

Zandpaden leidden ons door de bossen van de Groote Meer waarna we op 32,50 km de Putseweg kruisten nabij Ossendrecht. Na een pad op de rand tussen bos en velden dook de tocht opnieuw resoluut de bossen in. We kruisten de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan (heb zoiets op je adreskaartje staan) en troffen zeer mooie singletracks met heuveltjes in de bossen nabij de Volksabdij. We passeerden de in de bossen gelegen hondenschool en reden rakelings langsheen het terrein van de voormalige zandgroeve van Ossendrecht. Leuke paden voerden door de bossen, nogmaals langsheen het Mollercollege tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van het vertrek aan een na het rooien van bomen ontstane zandvlakte. Mooie paden en singletracks voerden ons voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje, het Wasseven, op 36 km en voorbij nog enkele plekken waren de bomen gerooid bleken. De mooie bospaden ruimden plaats voor singletracks in de vossen van de Vluchtheuvel waar we een knap stukje parcours voor de wielen kregen.

Op een pad op de rand tussen bos en velden kwamen we een stel wandelaars met twee honden tegen. Even later reden we op 39,50 km het bizarre terrein van De Luchtballon voorbij, een voormalig deel van een legerbasis dat thans dienst doet als kampplaats voor zieke kinderen. Of beter, dienst gedaan heeft, want na het willen bezoeken van hun website las ik op het wereldwijde web dat De Luchtballon, die bijna volledig recht werd gehouden door vrijwilligers en fondsen, een jaar geleden de deuren sloot wegens te hoog oplopende kosten. Failliet en opgedoekt! Hier vertrok destijds een toertocht, één keer mochten we zelfs door de openstaande gebouwen rijden, maar na twee afgelastingen omwille van dikke sneeuw hield men het daar definitief voor bekeken! Enfin, weer iets dat ik door het mountainbiken leerde kennen dat ophoudt te bestaan! 12.30 u.

Vanaf de Trambaan kwamen we toe in de meer bewoonde wereld van Calfven, een woonkern die tot de gemeente Woensdrecht behoort. We kwamen toe aan de Peerenbergseweg waarlangs we vanochtend vertrokken waren om er nu de Noordpolder van Ossendrecht in te rijden over een veldweg. Met een weinig tegenwind reden we er over een zandweg op een dijk in de richting van de aankomst. Het laatste stukje liep over dezelfde weg waarlangs we vanochtend gestart waren. Om 12.45 u waren we weer aan de Non Plus Ultra met exact de beloofde 45 km op het tellertje! We konden er nog gebruik maken van de bikewash waar twee mannen de fietsen schoon spoten. In en om het café was nog redelijk wat beweging en vooral zoals gebruikelijk de veel te luide muziek binnen! Niet te schatten, aan de toog kunnen de mensen met moeite verstaan wat je bestelt! We hebben er een kommetje snert gegeten en er nog een tweede gaan halen aan het stalletje waar een jongen de hete soep verkocht! Noodgedwongen buiten, om te ontsnappen aan de luide muziek! Toen we aan een drankje waren, kwamen Ward en zijn bende buiten, klaar om huiswaarts te vertrekken. Korte tijd later hebben ook wij onze auto opgezocht en zijn we huiswaarts gereden.

Het was zoals steeds een geslaagde editie met een parcours dat anders en beter was dan het voorgaande! Met veel bos en door een afwisselende omgeving. Spijtig dat de grote afstanden van destijds sinds vorig jaar niet meer uitgezet worden! Maar dat kon de pret op deze zondag niet drukken. We hadden ons weer goed kunnen amuseren in deze mooie streek!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

24-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-31-40-55 km) van WTC De Bokkespurters te Vosselaar op zondag 16-11-2014.

Op zaterdag 15 november 2014 hadden Jari en ik geopteerd voor de toertocht van het Sunparks Mountainbikeweekend in Mol. Teleurstelling bij het opstaan: het water viel met bakken uit de lucht! Ik was opgelucht dat Jari in alle vroegte een berichtje stuurde dat hij het niet zag zitten om in de regen te gaan rijden! Want ik had daar ook geen zin in! Jammer, maar helaas! Voor zondag was de keuze zeer moeilijk met toertochten zoals de Stephan Aerts Classic in Kalmthout en de tochten in het Nederlandse Bergen-op-Zoom en Galder! Vorig jaar waren we op deze dag paraat in Wijnegem, uit sympathie met de organiserende club waar ik ooit bikers van had ontmoet, maar die tocht wordt niet meer georganiseerd! Jari had goede commentaren gelezen over de toertocht in Vosselaar en dus kozen we deze keer eens voor een tocht die we nog nooit gereden hadden. Nog groter dan gisteren was mijn teleurstelling toen ik bij het opstaan merkte dat het opnieuw hevig regende! Deze keer kwam er geen bericht van Jari. Dat betekende dat hij zich ofwel overslapen had, ofwel dat hij de regen zou trotseren, ofwel dat het in het Waasland niet regende en er dus hoop was dat het hier zou ophouden! Het regende inderdaad niet in het Waasland, maar hier in de Kempen heeft het niet opgehouden en is het de hele voormiddag blijven regenen! Toch schijnen de mensen daar niet voor thuis te blijven, want in Vosselaar daagden 1100 deelnemers op en in Kalmthout zelfs 1400 bikers! Baggeren was het overal, ook in Nederland, want een collega reed de toer van Galder en daar was het ook modder dabben!

De bewaakte fietsparking was aan de bereikbaarheid van grijpgrage dieven onttrokken door hoge hekkens, zodat onze fiets veilig was. Je kreeg een nummertje aan je fiets en een idem dito polsbandje dat na afloop opnieuw bruikbaar was. Als de brandweer het niet van je stuur spoot zoals bij mij! In- en uitgang waren gescheiden, zodat alles overzichtelijk bleef en er geen gedrum was voor afgeven en ophalen! Ik had compassie met de mensen die in de gietende regen voor de fietsparking zorgden! Ons ingeschreven in de grote voetbalkantine waar de man die de lidkaarten van de bonden scande u begroette met uw voornaam, te zien op het scherm allicht! Met de moed der wanhoop en de gedachte aan lekker hebben kunnen uitslapen in een warm bed als alternatief, om 9.15 u vertrokken in de gietende regen! Onze na vorige rit zorgvuldig gekuiste fietsen waren na vijf minuten reeds smerig door het opspattende lichtbruine slijkwater van een servitudepad door een parkje en veld. Jari, die als tweede reed, incasseerde dan nog eens mijn opspattende smurrie!

We reden de bewoonde wereld van het dorp uit en op 3 km doken we een parkbos in en reden er over een mooi pad. We bevonden ons in de omgeving van de snelweg E34, te horen aan het geluid achter de bomen en troffen er een aantal mooie paden. We kwamen uit het bos tevoorschijn op een grotere baan waar een seingever ons hielp oversteken. Deze plek had ik al bij andere tochten te zien gekregen en mijn vermoeden werd bevestigd. De grote baan leidde ons naar het rondpunt van de afrit Beerse en Lilse Bergen waar ook een fietsrotonde onder het op- en afrittencomplex ligt. Op 5,50 km kwam daar de splitsing tussen de routes van 25-31-40 km en 55 km. Vermits we toch al doornat waren, gekozen voor de langste tocht. Die voerde ons vanaf het rondpunt uiteraard naar het bos van de Lilse Bergen waar we de eerste mooie singletracks voor de wielen kregen. Ondanks de regen waren de paden hier nog relatief deftig te berijden. We kregen er ook enkele van de mooiste stukken van de vaste routes die hier lopen, zowel op de groene, blauwe als rode toer. Zo reden we op 8 km voorbij de Lilse Golf en dat betekende dat we de overbekende knappe singletrack op de rode vaste route voor de wielen kregen! Aansluitend kregen we nog enkele andere mooie tracks op dezelfde route.

Omstreeks 12 km passeerden we het hutje naast de vijver in de bossen van de Visbeekvallei, bekend bij mountainbikers omdat vele toertochten die hier passeren deze hut gebruiken als locatie voor hun bevoorrading! Deze keer zaten er twee te rusten of te schuilen, alhoewel dat laatste geen zin had! We vervolgden onze weg over en nabij het parcours van de vaste route in de doornatte bossen. Rond 16 km konden we rijden over de “lastige” singletrack, eentje dat werd bijgemaakt na de hertekening van de rode route enkele jaren geleden. Er zijn daar te veel bulten en putten naar mijn zin en ondanks gebruik is de ondergrond er nooit geëffend geraakt. We werden hoe langer hoe natter in de druilerige bossen in een onophoudelijke regen. En als er dan nog een wagen is die zonder snelheid te minderen voorbij rijdt op de onverharde paden die vol plassen staan, dan is het helemaal klaar! Er staan hier namelijk nogal wat “buitenhuizen”, vaak permanent bewoond, in de bossen!

Op 21 km kwamen we eventjes uit het bos tevoorschijn op de grote baan, niet ver van het rondpunt van de E34 in Beerse, en werden we over geholpen door een jonge politieagente die met haar oranje fluo regenjas de regen trotseerde. Ze had er zichtbaar leut in van al die besmeurde modderduivels te zien passeren! Aan de andere kant van de weg doken we het bos nabij het Gielsbos in om daar te rijden over een aantal paden en mooie tracks. Het Gielsbos ging naadloos over in een privaat bos dat eenmalig voor de toertocht was opengesteld. Hier was optimaal gebruik gemaakt van vele smalle paadjes voor het uitstippelen van een parcours. Omdat het een eerder dun bos was, vol bomen met smalle stammen, kon je op diverse plekken de bikers zien rijden. Soms dacht je te maken te krijgen met tegenliggers, terwijl je beiden dan halverwege het pad afsloeg, de ene naar rechts, de andere naar links! Zo werd de rechtlijnige structuur van de paden doorbroken. Op 24 km ontmoetten we de moeder van Jari die ook was komen biken ondanks het rotweer! Het private bos grensde aan een parkzone van Vosselaar. Op 26,50 km reden we rakelings naast de draadomheining achter Janssen Pharmaceutica wat gelegen is langsheen de grote baan van Antwerpen naar Turnhout. Tot 28 km konden we daar genieten van de bospaden in de Zwartgoorheide. Twee bikers vroegen ons hoeveel kilometer we al gereden hadden, want één van hen was zonder achterrem komen te vallen! Ondanks het feit dat zijn fiets maar twee maanden oud was!

Eens goed en wel uit die bossen kwam de bevoorrading op 28 km van het vertrek. Het verwonderde ons dat deze al redelijk geplunderd was. Wij waren van mening dat er met dit weer wel niet zo veel starters zouden geweest zijn! Tot onze verwondering hoorden we dan dat er maar liefst 1100 bikers gepasseerd waren! Het was even voor 12.00 u toen we daar arriveerden. We hadden namelijk heel wat oponthoud gehad omdat Jari al van kort na het vertrek af te rekenen kreeg met chainsuck. Kettingzuig! De achterderrie floepte telkens naar voren zodat de ketting meegetrokken werd door het voorblad. Daardoor onderweg diverse malen gestopt, maar hoe hij ook sleutelde en draaide aan de afstelvijsjes, het hielp geen moer! Met moeite kregen we nog een bekertje bijna koud geworden soep en verder lagen er nog wat partjes appelsienen, bananen en peperkoek. Er werd wel cake bij gesneden en daar heb ik goed mijn best aan gedaan, want die was lekker! We genoten er het gezelschap van enkele andere doorweekten! De Bokkespurters en hun vrouwen begonnen al zo stilaan met de opruim en één ervan amuseerde zich met het laten naar beneden kletteren van het water dat zich in zakken op de tenten had gevormd!

Toen Jari één van de Bokkespurters aansprak in verband met de chainsuck gaf die een duidelijke uitleg van wat de alternatieven waren. Na de bevoorrading zouden we de Konijnenberg treffen en vanaf die plek kon je de start zien liggen en er eventueel naartoe rijden! Door het stilstaan aan de stop was ik wat afgekoeld en kreeg ik het koud eens we weer op pad waren! Na de stop reden we inderdaad door een woonwijk om dan een bos in te duiken en er over de hellingen van een zandhoop gestuurd te worden! Bizar dat er zo midden in een woongebied zo’n grote zandberg ligt! De Konijnenberg is het toeristische uithangbord van Vosselaar. Deze beschermde landduin is een groene zone in het centrum van het dorp, omgeven door woongebieden. Zo werden 18 ha natuur beschermd. Met 36,33 m wellicht de hoogste stuifduin van de Antwerpse Kempen. We reden er over vrij zanderige paadjes en kregen enkele fikse klimmetjes voor de wielen! Zoals de man aan de stop gezegd had zagen we de parkeerweide aan de start liggen, zelfs veel dichterbij dan we vermoed hadden. Omwille van de chainsuck en doornat als we waren, achtte Jari het beter van een punt te zetten achter de rit en maar meteen binnen te rijden. We hadden immers ook op voorhand op de fora gelezen dat het zogenaamde crossparcours van Vosselaar dat nog op ons lag te wachten er zeer modderig bij zou liggen en aan modder hadden we niet direct nood! Ik kon me bij dat crossparcours niets voorstellen, ook al vermoedde Jari dat ik daar zeker ooit al zou gepasseerd zijn!

Aldus eindigde de tocht op deze verzopen zondag voor ons na 30 km. Aan het soppende geluid te horen stond het water tot in mijn schoenen. Goed dat ik steeds waterdichte sokken draag! Alsof we nog geen water genoeg gezien hadden deed de brandweer van Vosselaar daar nog een ferme schep bovenop! Want uw fiets werd vakkundig door hen met de grote lans schoongespoten! Met zo’n waterdebiet was uw fiets zo weer proper! Onze fiets weer in bewaring gegeven en binnen nog een kop soep en een drankje soldaat gemaakt. Het was nog lekker druk in de grote zaal! De Bokkespurters zullen na afloop wel hun handen vol gehad hebben met de schoonmaak, te zien aan de toestand van de stoelen! Alles zat onder het slijk van de vuile bikers! Al goed dat ze ondanks het rotweer en de concurrentie van andere gegeerde tochten veel bikers over de vloer kregen. Onze doorweekte toestand was niet van aard om heel lang in de zaal te blijven zitten en dus hebben we al vrij snel onze wagen weer opgezocht. Van onder tot boven onder de modder zittend was de beste optie thuis met kleren en al onder de douche te gaan staan! Dan alles laten spoelen door de wasmachine en twee keren gewassen! Anders valt er weken later nog zand uit je zeem! Na de korte rit dus helaas toch veel opruim en opkuis! Toch blij dat we buiten geweest waren, anders was dit weekend voorbijgegaan zonder bike! Met dank aan de mensen die aan de oversteekplaatsen de regen trotseerden en alle anderen die buiten hielpen en aan allen die na afloop het zootje modder in de zaal mochten opruimen!

Jari registreerde de route op Google-Maps maar we plaatsen ze niet omwille van de private stukken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

18-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (32-47-66-82 km) van de Stalse Moosdabbers te Beringen op 11-11-2014.

Toen Jari me voorstelde van op 11 november de toertocht van de Stalse Moosdabbers in Beringen te gaan rijden, herinnerde ik me ooit in Beringen gereden te hebben en deze tocht als “voor herhaling vatbaar” te hebben gecatalogeerd omwille van de vele singletracks. Na opzoeken bleek het effectief deze tocht te zijn die ik in 2010 en 2011 had gereden. Wat ik me er nog van herinnerde naast de singeltracks was dat aan de straat van de start de auto’s schrijlings in de afgesloten straat geparkeerd stonden en dat bleek ook nu het geval. Wij vonden een plekje wat verderop in de Paardendijk. Ingeschreven en om 9.30 u waren we op weg voor de toer van 66 km. Men had hier de keuze uit 32-47-66-82 km!

We vertrokken via de Stalsesteenweg en na enkele straten troffen we al direct de plaats waar de tocht van 47 km zich losmaakte van de 32-66-82 km. Via een baantje bereikten we een bos waarin we tot 4 km de eerste singletracks voor de wielen kregen! Die singletracks waren goed voorzien van kleine boomwortels en ze lagen er wat vochtig bij. We troffen een fietspad dat door het bos liep en daarna konden we opnieuw genieten van een overdaad aan singletracks tot zo’n 7 km van het vertrek. Ook hier veel kleine wortels en af en toe wat bulten en putten. Het was ook zeer druk op de tocht, wat voor een trage rijder als ik niet zo aangenaam was. Ofwel maakte ik me zo smal mogelijk om snelleren te laten passeren, ofwel moesten ze noodgedwongen wachten tot aan de eerstvolgende bredere bosweg!

We kwamen eventjes uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de Rundstraat en omstreeks 8 km reden we een tijdje recht op recht over een asfalt toeristisch fietspad, het Melkpad, langsheen het natuurgebied van de Zwarte Beek. Tussen de struiken langs de kant van het pad door kon je hier en daar waterpartijen opmerken. Eens daar voorbij kregen we een opeenvolging van stroken bos waarin singletracks en sporen werden bereden. Van 11 km tot 12 km zagen we dan toch opnieuw een stukje van de bewoonde wereld tijdens het doorkruisen van een woonwijk met statige villa’s. Op de volgende singletrack die we bereikten was het eventjes zwaar rijden omwille van de overvloedige modder. Even verder kregen we omstreeks 13 km een tweede splitsing, dit keer tussen de twee kleinste routes van 32-47 km en de twee grootste ritten van 66-82 km.

Vanaf nu werd het heel wat rustiger op de tracks! Dat was ook de mening van de eerste mountainbiker die ons voorbijstak en mij herkende. Mijn pak valt nu eenmaal wel wat op. Zelf kende ik de man niet, hij stelde zich voor als Gert B uit Putte-Kapellen, een streekgenoot, en ik vermoed dat hij can-driver op het forum is. Allicht al wel eens in een flits gezien op tochten in eigen streek. Wat ik me nadien afvroeg is of het ook hij was die we naar het einde van de tocht toe tegenkwamen en toeriep dat het wel schitterend weer was om te biken. Ik riep terug dat ik er ondanks dat toch even moe van werd! We hebben elkaar daarna nog gekruist op het parcours over al die heuveltjes in een bos. Dat zou kunnen indien hij de 82 km reed en ons aldus een tweede keer inhaalde! In ieder geval, tot ruim 20 km konden we ons hart ophalen op een eindeloze reeks singletracks die ons voor de wielen werd geworpen. 10.50 u. Rond 22 km reden we eerst over een vrij lang bospad om dan over een, overigens zeer mooie, singletrack helemaal op onze stappen terug te keren! Deze plek herinnerde ik me nog van in 2011. Op een bepaald ogenblik week de track dan toch van het pad af en dook rechtsaf dieper het bos in.

Kort nadat we de track verlaten hadden kregen we de eerste bevoorrading aan de kant van een asfaltbaantje tegenover een huis in het bos. Ze kwam om 23 km van de start omstreeks 11.15 u. Daar was nog redelijk wat beweging! Je kon onder twee tentjes aanschuiven voor hetzelfde ruime aanbod van fruit, wafels en koeken! De soep was heel lekker, tomaat met een vleessmaak, en ook de wafels met chocolade konden mij bekoren! Er waren ook drie Watjes present, maar zonder Weetabix! Het ging naast de villa tegenover de tenten het bos weer in waar we de vele singletracks die op ons af kwamen opnieuw dienden te delen met heel wat anderen. Het was weer een pak drukker nu! Van 27 km tot 28 km werd de tocht over een aantal met linten afgespannen hoge zandhopen op een open plek tussen de bossen gestuurd! De herinneringen aan 2011 kwamen hier weer boven. Toen kreeg ik hier Bruce Wayne even te zien! En net als toen had ik het hier weer moeilijk met de bochtjes en de korte klimmetjes in het mulle zand! Er was daar nogal wat gewemel van bikers op die zandhopen, mooi om te zien! 11.50 u.

Na het verlaten van de zandheuvels zochten we de bossen op voor de volgende overdaad aan singletracks met een ietwat lastiger stukje op 30 km. Op 32 km arriveerden we aan de Kapel Onze-Lieve-Vrouw-aan-den-Staak of Het Fonteintje (Koersel Kapelleke) en de gelijknamige parochiezaal te Koersel. Vlak bij is er ook een groot fietscafé. We werden de heuvel in het bos achter de parochiezaal op gestuurd voor enkele hoogtemeters op een lokale track. Toen we op 33 km even op asfalt reden in meer open terrein kregen we even het gezelschap van Bruce Wayne, net als in 2011! Eventjes halt gehouden voor een babbel! Nu was het toch al eventjes geleden dat onze paden elkaar nog eens gekruist hadden! Zijn kompaan Mr. C. was ook onderweg, maar die had de terril meegepikt. Op 34 km doken we de Hechtelse Heide en het militaire domein in. 12.30 u. We reden daar een hele tijd in rond door diverse omgevingen met afwisselende ondergrond. Te beginnen met redelijk aanzuigende zandwegen. Maar ook stroken bos en paadjes door hoog gras en over een open vlakte. We kregen ook een aantal bospaden die voorzien waren van straatnaamborden en waarvan sommige er toch redelijk modderig bij lagen! Met ongewone verkeersborden zoals een tank op een wit bord met rode cirkel! Onze rit over het militaire domein eindigde met een singletrack die zich gevormd had op een bospad vol met plassen! Daar was het laveren over het smalle spoor tot aan de splitsing tussen de 82 km en de 32-47-66 km op 38 km van het vertrek om 12.40 u.

Gekozen voor de toer van 66 km. Vrij kort na de splitsing waar een extra lus voor de langste tocht begon en eindigde, kregen we de tweede bevoorrading op 44 km van de start op de rand van de Hechtelse Heide. Daar was hetzelfde aanbod als aan de eerste stop. Van de daar beloofde boterhammen met choco hebben we helaas niks meer gezien Verslonden door de voorgangers! We stonden er in het gezelschap van de echten, de mannen en vrouwen van de grote toer. Op 43,50 km kwam er ter hoogte van een heuvel een splitsing tussen de routes van 66 km en van 82 km. Wij dienden de heuvel op te rijden, terwijl de langste afstand er voorlangs naar rechts werd gestuurd. 13.20 u. Tot ruim 50 km reden we door de bossen en over open plekken in het militaire domein van de Hechtelse Heide. Daar dacht Jari net hetzelfde als ik: eindelijk kregen we daar nog eens asfalt onder de wielen als recuperatie!

Seingevers hielpen ons, net als op de andere gevaarlijke plaatsen, een grote baan over om aan de overkant een veldweg in te slaan. Die bracht ons naar de volgende speeltuin die hier op het parcours gelegen was. Want van 50 km tot 52 km konden we ons uitleven op een parcours dat met behulp van linten was uitgezet over een aantal in een bos gelegen heuvels aan de Vossenhoek. Het was er leuk rijden, maar de vermoeidheid begon ook de kop op te steken! 14.00 u. Na nog een eindje door het bos bereikten we opnieuw de Stalsesteenweg waar de laatste seingevers ons over lieten steken. Jari merkte een aan een boom opgehangen bordje op dat wees op een verkorting naar de start die slechts 500 meter van hier lag. Na kort overleg besloten om er een punt achter te zetten. We hadden enkel nog de terril te goed en we waren niet zinnens om daar te rijden, Jari wou zijn nieuwe fiets wat sparen en behoeden voor een valpartij en ik met mijn oude knoken raak die terril toch niet al rijdend op! Bovendien hadden we de avond voordien de Sint-Maarten nightride in Affligem gereden en omdat ik na afloop te maken had met een lekke autoband was ik pas zeer laat thuis en was de nacht veel te kort geweest! Met 55 km op het tellertje liepen we om 14.15 u weer binnen aan de voetbalvelden van Stal.

In de kantine was het nog gezellig druk. De drie Weetabix-boys zaten er nog en we kregen ook Peter (Bertem), Marcel (Tessenderlo) en Maurice (Koppigaard, Rijmenam) te zien. Bikers die ik via het forum en deze verslagen leerde kennen. Pas achteraf bleken we allen een gemeenschappelijke mountainbikevriend te hebben die jaarlijks met Pinksteren een weekendje biken organiseert voor een aantal mensen die hij tijdens het biken leerde kennen! Ik heb Jari dan direct om braadworsten gestuurd om niet het risico te lopen van achter de barbecue te vissen! Want iets eetbaars was na deze rit wel meer dan welkom en dat broodje worst heeft me dan ook goed gesmaakt. Alles nog doorgespoeld met een drankje. Via de E313 weer naar huis waar aan de carpool aan het rondpunt van Wommelgem onze wegen scheidden. Tot het volgende weekend! Ik was nog redelijk op tijd weer thuis, maar nadat de fiets gepoetst was en kleren en biker gewassen, was de feestdag en daarmee het extra lange weekend ook alweer voorbij! Maar we hadden vandaag kunnen genieten van een prachtige rit met een knap parcours, omzeggens volledig in de bossen en van een perfect op poten gezette organisatie van de Stalse Moosdabbers. Zij verdienen dan ook de 2192 deelnemers die op deze extra vrije dag naar Beringen waren afgezakt!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

12-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Sint-Maarten nightride (20-30-40 km) van de Blok Bikers te Affligem op maandag 10-11-2014.

Het was in het donker even zoeken naar de startplaats van de Sint-Maarten nightride van de Blok Bikers in Affligem op die maandagavond voor een vrije dag! In en om de kleine kantine zag alles er uit alsof Sinterklaas al in het land was! Hier geen gezwets over Zwarte Piet zoals in Nederland! Ons ingeschreven en om exact 19.00 u konden Jari en ik vertrekken voor een tocht die ik nog nooit eerder gereden had! We doken de frisse nacht in over een pad dat deel uitmaakt van een vaste route. Een veldweg leidde ons dan evenwijdig met de Brusselse ring. Daar bleven we nog een tijd naast rijden over een grasspoor en een asfaltbaantje.

Een pad door een strook donker bos en een servitude naast een voetbalveld met actie leidde ons op 4 km tot aan een fietspad. Graspaden leidden ons naar een brug via dewelke we de ring kruisten om zo Erembodegem binnen te rijden. Daar werden donkere wegeltjes ons deel! Op 7 km werden we plots staande gehouden door een Zwarte Piet die opdook uit de donkere nacht. Als cadeautje kregen we een snoepje maar ook een steile helling! Wegens het tegengehouden worden zonder aanloop! De snoodaard! Boven stond diens spitsbroeder die ons verwees naar een grasspoor waar een fotograaf in de aanslag zat! Het grasspoor was super zompig en eindigde met een korte maar zeer steile afdaling tussen bomen. Deze gaf aanleiding tot een korte file van bikers. Vooral omdat één van de voorgangers zich misrekend had, gevallen was en van tussen de bomen weer naar boven kwam gekropen! Ook zijn fiets stak vast tussen twee boomstammen! Het paadje dat volgde was lastig te berijden door de putten , de bulten en de boomstronkjes. Het liep er op een soort dijk tussen bomen en struikgewas! We werden nog een tweede keer op foto vastgelegd!

We reden het bewoonde centrum van Erembodegem door en over een pad door een zeer donker bos! Na een straatje kwamen we toe aan de bizarre Zeebergbrug die ons toegang verschafte tot het Somergembos. 10,50 km om 19.50 u! We reden over een betonnen paadje doorheen dat Somergembos wat er eerder uit ziet als een park. Het werd ook pas in 1994 aangeplant! Na de doortocht van dit bos bereikten we op 11 km van het vertrek de splitsing tussen de afstanden van 20 km en 30-45 km! Gekozen voor de langste tocht. Donkere veldwegen en paden voerden ons richting Moorsel waar we een stevige klim over kasseitjes te verduren kregen. Via een strook bos bereikten we op 16 km omstreeks 20.15 u de eerste bevoorrading op de oprit van een huis. Daar was nog veel beweging. Zwarte Pieten zorgden er voor het aanbod van fruit en lekkernijen. Vooral de broodpudding of bodding viel bij ons in de smaak! Er liep daar ook een fotograaf rond.

Na zo’n tien minuten aan de bevoorrading te hebben verpoosd leidde een donkere assenweg ons tot in Meldert (Aalst). Daar kwam op 18 km de splitsing tussen de 30 km en de 45 km. Wij kozen er voor de langste toer en kregen bij aanvang af te rekenen met een wel zeer modderige veldweg. We konden het vergeten van relatief proper thuis te komen! Een zware klim leidde ons naar het Kravaalbos. Zo kreeg ik deze plek ook eens bij nacht te zien! We bereden de paden door en langs het Kravaalbos waar we onlangs nog tijdens de toertocht vanuit Ganshoren gereden hadden. Dat was toen baggeren geblazen. Naar het einde van ons bezoek aan het Kravaalbos werden we ook deze keer getrakteerd op een ferme portie slijk nadat we een donker pad voor de wielen hadden gekregen zo omstreeks 24 km.

We reden eventjes langsheen enkele schaars verlichte huizen van Opwijk-Mazenzele en onmiddellijk daarna overschreden we de grens met het heuvelachtige Asse. Daar reden we door een donker bos met wat slijk. Het was toen 21.10 u. Doordat het zo vroeg donker is hadden we het gevoel dat het al veel later in de nacht was! Op 26 km passeerden we het in duisternis gehulde Café Kravaalbos Bij Stinne en reden via het smalle zanderige paadje in de richting van het bos. Dan kregen we opnieuw enkele paden door dit Kravaalbos voor de wielen. Op 27 km kwamen we uit dit bos tevoorschijn en bereikten de Huizekensstraat in Meldert (Aalst).

In het zog van enkele andere bikers doorkruisten we de bewoonde wereld van Meldert en reden voorbij de kerk, waarbij we enkele natte servitudes te verwerken kregen. Op 32 km van de start passeerden we de in duisternis gehulde hopvelden op een plek waar ook andere toertochten in deze streek daar voorbij komen. 21.45 u. Een kilometer verder bereikten we een bos waar een parcours was uitgezet met behulp van linten. De korte bochten, hellingen en mulle bosgrond waren daar niet zo mijn ding en ik moest Jari laten gaan. Omdat mijn licht begon te verzwakken zag ik bovendien bijna geen steek meer! Het was tijd om de batterijen te vervangen! Terwijl ik daar mee bezig was kreeg ik het bezoek van één van de Zwarte Pieten die daar in het bos veeltallig aanwezig waren! Even met die man staan praten. Doordat ik even wegbleef begon Jari al te denken dat me wat was overkomen! Paden leidden ons dan door het nachtelijke Affligem-Hekelgem tot weer aan de grens met Meldert-Aalst.

Op 37 km bereikten we een bos waar het zwart zag van de Pieten. Zij hadden overal in de bomen lichtende ringen gehangen zoals we er eentje bij de start hadden gekregen om aan ons stuur te hangen! Nog met een aantal van hen gebabbeld bij het weer uitkomen van het bos. Ze vertelden ons dat we dadelijk de Eksterenberg nog over moesten en dat het dan altijd afdalen was tot de aankomst! Van dat tweede bleek niks waar te zijn! 22.30 u. Op 38 km reden we voorbij De Oude Molen van Affligem en een kilometer verder troffen we nabij de kerk de tweede bevoorrading waar Sint-Maarten jenever schonk! Naast dezelfde knabbels als aan de eerste stop! De laatste kilometers scheidden ons nog van de aankomst waar we omstreeks 23.15 u na bijna 43 km arriveerden. Eerst onze fiets proper gespoten aan de bikewash op de parking.

Er was binnen in de kleine kantine nog heel wat beweging van bikers die genoten van de avond. Jammer genoeg voor ons waren de braadworsten uitverkocht, dus moesten we het stellen met een drankje en nog een tweede dat we zo kregen tegen inwisselen van het polsbandje. Het plezier van de rit was enigszins getemperd geworden geweest door het feit dat ik geen al te beste dag had beleefd! Oorzaak: boos geweest op de gedumpte jonge kat die ik heb opgevangen nadat ze (niet voor het eerst) een ongewenst visitekaartje had gedropt! Ook ’s avonds bleef pech me achtervolgen, want bij het toekomen aan de auto merkte ik dat de linkerachterband lek was! Jari heeft het reservewiel gestoken, maar dat bleek niet voldoende opgepompt! Na bij vier tankstations vruchteloos naar een pomp gezocht te hebben, heb ik toch nog de wegenwacht moeten bellen! Het was ruim 1.30 u toen een garagist uit Lede me kwam helpen. Ondanks het feit dat we tijdig waren vertrokken voor de toertocht was ik daardoor weer tergend laat thuis. Omdat we ’s anderendaags op 11 november de toertocht in Beringen op het programma hadden staan, was de nacht wel heel erg kort. Amper anderhalf uur had ik mijn bed gezien! In ieder geval, de Sint-Maarten nightride kan ik toch weer bij op mijn palmares van gereden tochten plaatsen! De lekke band is intussen ook weer hersteld! Een piepkleine metalen splinter was de oorzaak van alle miserie! Of hoe een kat en een band uw dag kunnen vergallen!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

11-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Brabants Mooiste Veldtoertocht (25-50 km) van WTV Alphen te Alphen op zondag 09-11-2014.

De toertocht in het Nederlandse Ossendrecht en de toertochten in de naburige gemeenten kennen hoe langer hoe meer succes bij de bikers langs beide zijden van de grens tussen België en Nederland. Zelfs vanuit West-Vlaanderen komen bikers naar daar om te rijden. Het vroeg me dus wat overredingskracht om m’n makker ervan te overtuigen van deze keer eens niet naar Ossendrecht te gaan, maar “Brabants Mooiste Veldtoertocht” in Alphen te kiezen. Enkele collega’s hadden me onafhankelijk van elkaar deze tocht namelijk sterk aanbevolen. Meteen ook de kans om eens andere oorden op te zoeken en zelf vast te stellen of dit werkelijk Brabants Mooiste is!

Nadat ik Jari opgepikt had op de carpoolparking vonden we een parkeerplekje in de Engelbertstraat. Er was veel leven aan de start, maar geen overrompeling zoals onlangs in Chaam! Er kwam zelfs al een groep met kinderen toe die vermoedelijk de rit van 25 km al achter de wielen hadden! Als sympathiserend lid van de Mellowbikers uit Bergen-op-Zoom beschik ik over een lidkaart van de NTFU en deze bleek hier geldig, in tegenstelling tot in de streek van Ossendrecht. Aldus genoot ik nog van een euro korting! Jari dronk nog een bekertje hete koffie en om 9.20 u waren we op pad voor de tocht.

We lieten het dorp achter ons en reeds op de grote baan kwam er vlak na het vertrek de splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km. Op 2 km bereikten we de bossen waar we schier niet meer uit zouden komen. We kregen er de eerste knappe singletrack met kleine worteltjes voor de wielen. Mijn benen waren wat verzuurd en deden pijn terwijl Jari met zijn nieuwe bike en gloednieuwe voorvork het bos in stoof. Het was duidelijk dat het even ging duren eer ik warm gelopen zou zijn! We genoten van mooie bospaden met bomen in herfstkleuren en met de lage herfstzon in de ogen! De opgehangen pijltjes waren klein maar hel van kleur en vielen goed op. Van 7,75 km tot 8,75 km kregen we een bijzonder knappe singletrack op en af over heuvels. Hij maakte deel uit van een zwarte vaste route. Net op deze plek was het redelijk druk op het parcours met een mix van snelle en trage bikers. Voor mij kwam een vrouw, in het gezelschap van haar man, even stil te vallen in een put met natte plek en bochtje! 9.55 u.

Op 10 km kregen we een mooi lang spoor in groen gras op de rand tussen bos en velden, zodat je er kon genieten van een mooi uitzicht over de landelijke omgeving. Even verder reden we een heidegebied in en volgde een bospad dat door een dennenbos liep waar links en rechts van het pad dennen groeiden op redelijk hoge heuvels. Over de heuvels zelf liepen geen paadjes. Het was er zeer knap in deze zogenaamde Alphense Bergen! Ondanks het feit dat de GPS van Jari slechts een temperatuur registreerde van 7°C zweette ik me te pletter in mijn fietskleding! 12 km om 10.10 u. Tot 14,50 km volgde een zeer mooi deel van de route met singletracks op en af over paadjes in de Alphense Bergen, deel uitmakend van het Landgoed Baronie van Breda.

De twee afstanden kwamen weer samen op een bospad waar ik bikers van rechts zag afkomen. Dat werd ook duidelijk omdat er plots weer meer mensen op het parcours reden, waarvan een groepje met enkele kinderen. We kruisten een asfaltbaantje ter hoogte van een kapelletje en al snel merkten we dat we op deze plek ook gereden hadden tijdens de toertocht van Chaam. Tot 15,50 km reden we namelijk over paadjes die bij momenten vlak naast de omheining van een militair domein liepen. Na een smal paadje volgde in het bos een splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km op 16 km van het vertrek omstreeks 10.30 u. De grote toer reed dan door de bossen in de richting van ’t Zand. Dat bereikten we via de U-vormige singletrack rond een poortje aan de rand van dit recreatiedomein. Ook de tocht van Chaam passeerde hier. In tegenstelling tot toen reden we het domein niet binnen maar bereden we paadjes en singletracks in de mooie bossen rondom. Op 18 km ging het dan over een zanderig paadje toch naar beneden in de richting van de grote vijver van ’t Zand en over de track naast het water. Zeer knap! We passeerden ook de plek waar de tocht van Chaam van 5 oktober zijn pauze had staan.

Verderop ging het van de vijver weg linksaf een breder bospad in. Vanaf ’t Zand volgden zeer mooie paden door het bos, enkele keren afgewisseld met de overtocht van een heidevlakte. We hingen er een tijdje in het zog van een jonge deerne op de bike die we uiteindelijk toch weer kwijtgespeeld zijn toen een groepje van een viertal oudere mannen ons had ingehaald en een tijdje tussen haar en ons in bleef rijden tot ze voorbij konden steken. We passeerden nogmaals een vijver, het kan dezelfde geweest zijn op een andere plaats, en konden genieten van een eindeloze reeks bospaden. Op 25 km reden we nogmaals voorbij een grote vijver, ik gok op één van de Galderse Meren, waarbij we een eindje langs het strand reden. Op 25 km kruisten we een baantje ter hoogte van De Voskuil om aan de overkant onze weg verder te zetten in de bossen. Korte tijd later kregen we aan een heuvel de keuze tussen een helling van 10% en een van 36%, aangegeven door een bord dat daar permanent staat. Nog voor ik door had wat de betekenis was van dat bord, had ik al voor de moeilijkste kant gekozen!

We kwamen uit het bos tevoorschijn op de grote baan Alphen – Tilburg. Deze plek waren we vanochtend met de wagen gepasseerd toen we naar de start reden. Ik had er toen al twee bikers opgemerkt. We kruisten de grote baan en na een veldweg bereikten we op 27 km omstreeks 11.15 u de bevoorrading in de schuur van een hoeve. Veel viel daar niet meer te rapen: peperkoek, thee en tomatensoep. Er was buiten nog beweging en binnen zaten er bikers op stoelen die daar stonden. Toeval wou dat de moeder en de vader van Jari net toen daar arriveerden! Zij reden de kleine toer. Nog even staan praten alvorens weer te vertrekken.

Na de stop kregen we een portie zeer mooie singletracks in een bos. Omstreeks 30 km bereikten we voor het eerst tijdens de toer dan toch een stukje bewoonde wereld en reden we over een asfaltbaantje langs enkele mooie oude hoeven. Eens die landelijke straat uit dienden we de drukke Rielseweg te kruisen om aan de overkant een assenweg in te slaan. Een veldweg bracht ons naar een bos naast het militair domein. 32 km. We reden door het bos en exact op het middaguur bereikten we een splitsing tussen de routes van 25 km en van 50 km. Deze bevond zich op 33 km van het vertrek op een splitsing van enkele prachtige oude bosdreven met majestueuze eikenbomen! Hun kruinen in alle tinten van bruin overgoten met de najaarszon op deze mooie zondag in de herfst. Er volgden mooie singletracks in de bossen nabij Goirle. Bij het bereiken van een open terrein vanuit zo’n paadje deed ik me wel pijn aan een in het gras verborgen paaltje aan een poortje. We reden eerst over een zeer zanderig pad in open gebied. Daarna volgde tot 36 km de doortocht van statige eikenbossen over smalle sporen die zich in de bosdreven hadden gevormd. We doorkruisten daarmee weer een heel andere omgeving dan voorheen. Er liepen daar ook wandelaars rond.

Op 36,50 km kwamen we toe aan de rand van de Regte Heide. We reden over de heide, een knappe immense open vlakte die langs alle kanten omzoomd is door bossen. Ik zag in de verte enkele hoge gebouwen boven de bomen uit steken, ik vermoed van de stad Tilburg. Op de brede zandwegen over de heide kregen we in deze open ruimte wel af te rekenen met veel tegenwind! Uiteindelijk bereikten we één van de bossen aan de rand van de heide waar we nog voorbij een waterpartij reden. De omgeving was er zeer mooi. Er volgden dan nog enkele lastiger natter bospaden tot we uit een zandweg kwamen ter hoogte van de Golfclub van het Landgoed Nieuwkerk. Met 40 km op het tellertje om 12.30 u.

Vanaf hier reden we door het knappe bosgebied Halve Maan met singletracks in statige dreven. Aansluitend konden we van 42 km tot 45 km genieten van de doortocht van het bosgebied Oijevaarsnest met paadjes in de mooie dreven van dit knappe bos over een bruin tapijt van herfstbladeren. Om 12.55 u passeerden we een bord dat de laatste 5 km aankondigde en met 45 km op het tellertje klopte dat perfect! Deze laatste kilometers reden we door het Landgoed De Hoevens en over paden op de rand tussen bos en velden zodat je nog mooie uitzichten had er boven op! Op 48 km bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en reden we over betonbaantjes in een landelijke streek. We bereikten de brug die ik daarnet al in de verte had zien staan. Het bleek een fietsbrug te zijn op het Bels Lijntje, dat is een fietspad op een voormalige spoorwegbedding dat ook in België komt en richting Turnhout voert. Even verder kwamen we weer toe aan Café Welkom dat blijkbaar naast het Bels Lijntje gelegen is. Om 13.15 u met 50,50 km op het tellertje.

We hadden hier kunnen genieten van een zeer knappe toertocht die de naam “Brabants Mooiste” zeker niet gestolen heeft. We doorkruisten gebieden met afwisselende landschappen, soorten paden en ondergrond. De pijlen waren duidelijk uitgezet, er stonden barelen aan gevaarlijke oversteken die u verplichtten van af te stappen en de vermelding van de reeds afgelegde afstand op diverse plaatsen was handig en correct. Bij slecht weer kan het hier blijkbaar wel een zootje zijn, hoorde ik mensen zeggen, maar vandaag hadden we schitterend weer! Eentje om te onthouden en nog eens te rijden!

De ouders van Jari zaten in de zon op het terras te genieten van een drankje. Ons daar nog even bij gezet. Na het afscheid, toen we ons aan de auto stonden klaar te maken, kwamen ze met hun wagen aangereden. Ze hadden slecht nieuws bij! De nog redelijk nieuwe Scott van de vader bleek ondanks slotvast van de fietsdrager te zijn gestolen! Gewoon uit de klemmen gewrongen! Fietsendieven die het gemunt hebben op mountainbikes worden een echte plaag in de gresstreek! Laat je fiets dus nooit onbeheerd achter en zet hem altijd in uw gezichtsveld! Of uw mooie tocht en zondag eindigen in mineur! Zoals mij ook ooit overkwam zo’n drie jaar geleden!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Route op Strava van Hans Kunenborger: klik hier!

De filmpjes hieronder zijn ook van zijn hand!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

10-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van KVC De Lustige Wielrijders te Hoogstraten op zondag 02-11-2014.

Jari wenste op tijd terug thuis te zijn op deze zondag. Zijn keuze was gevallen op de toertocht in Pulle-Zandhoven. Het leek me een beetje zinloos voor mij om naar Zandhoven te rijden wanneer er een toertocht vertrok waarvan de bikewash bijna pal voor de deur van m’n verblijf staat! Dus koos ik voor de toertocht in Hoogstraten. Ook al hadden we onlangs in Minderhout en Merksplas gereden, tochten die elkaar allemaal overlappen. Zo kon Jari zijn tempo wat hoger leggen. Bovendien had ik gisteren wij het schoonmaken van m’n bike gemerkt dat het achterwiel stroef draaide en vreesde ik problemen. Niet te ver van huis gaan leek me dus veiliger! Dat bleek achteraf een goed gok te zijn!

Nadat ik eerst nog enkele werkjes had opgeknapt ben ik me om 9.30 u gaan inschrijven en vertrokken. De tocht verliet het centrum van de stad (sic) via de Achtelsestraat om een recent paadje rechts in te slaan naar de Heilig Bloedstraat toe en via een servitude weer in de Achtelsestraat te arriveren. Aan het einde daarvan, net voor deze straat de velden in duikt, ging het linksaf naar een veldweg die er altijd wat nat bij ligt. In plaats van aan de te houden richting Achtel (Rijkevorsel) sloeg de toer linksaf een spoor door een weide in. Ik kwam uit in een mij onbekende straat aan een boerderij maar bereikte dan toch de asfaltbaantjes Keirschot en Langevoort. Aan de manege doken we de assenweg Koestraat in die ons tot Bolk in Rijkevorsel voerde. Via Papenvoort bereikten we de Zandstraat in Rijkevorsel, een onverharde bosweg aan de rand van de uitlopers van de bossen van Merksplas-Kolonie. Aan het einde van de Zandstraat, op de grens tussen Rijkevorsel en Merksplas, kwam de eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km op 7 km van het vertrek. 9.55 u. Er waren heel wat deelnemers die rechtdoor reden voor de 25 km! Want ondanks het late uur werd ik nog door heel wat andere deelnemers ingehaald. In totaal daagden zo’n 800 deelnemers op!

Voor de route van 45 km ging het rechtsaf Merksplas-Kolonie in en kregen we de knappe singletrack die deel uitmaakt van de rode vaste route. Aan het oorlogsmonument van een verongelukte vliegenier voor een deels gerenoveerde schuur van de Kolonie verlieten we de track linksaf. Eerst heeft me zo veel gebouwen van de Kolonie laten verloederen en nu begint men ze te renoveren! We reden dan door enkele brede dreven van de Kolonie. In de dreef die voorbij de gevangenis van Merksplas en de kapel komt heb ik wat moeten zoeken naar een pijl. Ik was een man en een vrouw blijven volgen, maar die reden blijkbaar het vast parcours! Daarnet had ik nochtans een grote groep bikers rechtdoor zien rijden. Voor alle zekerheid op mijn stappen teruggekeerd en gezien dat ik een pijltje linksaf en laag bij de grond had gemist! Moeilijk te zien tegen een achtergrond van door de zon beschenen bruine herfstbladeren! De meeste pijltjes stonden op korte stokjes vlak boven de grond en niet op ooghoogte! Terwijl ik terugkeerde reden er nog groepen bikers verkeerdelijk rechtdoor! Die konden allemaal terugkeren!

We reden dan in de richting van het slibstort en dienden tussen een rij verkrotte koloniehuizen en idem dito garages tegenover links af te slaan. Ook hier reed de daarnet teruggekeerde meute verkeerdelijk rechtdoor! Een oude kasseiweg leidde me naar het dolomieten fietspad dat door het bos evenwijdig met de baan Rijkevorsel – Merksplas loopt. 14 km. We reden dan in de richting van Merksplas om toe te komen in de strook bos waar enkele paadjes over enkele hoge bulten naast een vijver lopen. Zo bereikten we het lange spoor dat door het bos langsheen de zogenaamde Gracht loopt, een waterloop met stilstaand water aan de rand van de Kolonie. Helaas zijn alle struikgewas en kleine bomen die tussen het pad en de gracht stonden onlangs gerooid. Het ziet er nu allemaal veel kaler uit! Via dat pad bereikte ik samen met enkele anderen het houten bruggetje, waarna een spoor tussen de struiken me weer op het klinkerbaantje Steenweg op Wortel bracht. Via deze door de bossen lopende weg bereikte ik weer de plaats van de splitsing aan de Zandstraat en kwam er een einde aan de eerste extra lus voor de grote toer.

Even verder ging het de singletrack op die deel uitmaakt van de rode vaste route en evenwijdig loopt met de straat om zo de grote baan van Hoogstraten naar Merksplas te bereiken, bijna op de grens van beide gemeenten. We dienden de drukke baan te kruisen en aan de overkant ging het aan het kapelletje De Diepte in. Het begin van deze veldweg werd enkele jaren geleden van beton voorzien. Ook de mannen van Hoogstraten stuurden ons, net zoals dezen van de toer uit Merksplas, over de pas ontdekte of vrijgemaakte singletrack in een strook bos naast het pad! De bodem is er nog zeer mul. Hopelijk wordt hij door locals bereden zodat de ondergrond er wat vaster wordt! Het is ook maar een kort wegeltje! Mijn tellertje klokte 19 km af. We vervolgden onze tocht over de assenweg richting Wortel-Kolonie en reden er nog eens over het spoor over het enige heuveltje dat er, begroeid met enkele dennen, naast het pad ligt

In plaats van aan het einde van de weg linksaf te gaan naar de track naar de bossen van Wortel-Kolonie toe, een plek waar we nadien toch nog zouden passeren, sloeg de tocht rechtsaf de Pampaweg in. Daar kregen we over een vrij lang stuk asfalt te maken met veel tegenwind. Van 20 km tot 21,60 km reden we aldus over de groene vaste route die hier passeert. Aan het volgende kruispunt sloegen we Hooghoekeinde in om zo het in een bos gelegen Heibleuken te bereiken. Dit is een assenweg die overgaat in een veldweg naar een bosrijk gebied waarin buitenverblijven staan aan de verffabriek Reva. We reden het Eendepad in richting Wortel-Kolonie. 24 km om 11.05 u. Uiteindelijk kregen we dan toch wat ik daarnet verwacht had toen we de Pampa bereikten, meer bepaald de singletrack vanaf de rand van de bossen van de Kolonie. We kwamen via deze track weer uit de bossen tevoorschijn in de Pampaweg waar het rechtsaf ging over een onverharde weg naar een van de koloniedreven.

Via die dreef van Wortel-Kolonie bereikten we de bevoorrading op het kruispunt van de hoofddreef Kolonie met de Peedijk. Op 25 km van het vertrek om 11.15 u. We dienden ons tevreden te stellen met een suikerwafel en sportdrank. De soep was op. Jammer, want die was door een collega gemaakt! Er waren nog wat late starters aan de stop aanwezig. Iedereen zag er tevreden uit en er was wat ambiance onder de deelnemers. Na de stop vervolgden we de tocht in de Peedijk om dan rechtsaf een spoor in één van de koloniedreven te treffen tot aan het volgende klinkerbaantje. We reden de gevangenis van Wortel voorbij en passeerden de plek waar de toertocht vanuit Merksplas zijn bevoorrading heeft in een schuurtje van één van de gebouwen tegenover de gevangenis. Het ging rechtdoor het bos in waar we de dreef voor de wielen kregen die ik vroeger tijdens mijn eerste ritten met een kameraad al wel eens bereed. De bodem ervan zit vol met steenpuin dat daar in vroegere tijden ooit moet gestort zijn na een afbraak! Het pad komt uit het bos tevoorschijn aan de rand van de wijk met buitenhuizen die we daarnet doorkruist hadden ter hoogte van Staakheuvel en Eindepoel.

In het lokale dennenbos bereden we de bochtige singletrack die deel uitmaakt van de groene vaste route, het is te zeggen, een deel ervan. De nagel van mijn doodskist in de tijd dat ik pas met mountainbiken begonnen was omstreeks de tijd dat ook deze vaste route werd uitgezet! Uit dit bos had men iets meer kunnen halen, want de doortocht ervan was kort van duur! 27,87 km. We reden dan over het betonbaantje richting Staakheuvel om daar een klinkerdreef van Wortel-Kolonie in te rijden en via een onverharde dreef op de groene vaste route Bootjesven te bereiken. Dat is een klein meer met eilandje! In de winter bij vrieskoude een geliefde plek om te schaatsen! 31 km om 11.45 u. Het ging rechtsaf en dan weer linksaf een zandweg in richting het zogenaalde Grenspad, een bosweg op de grens tussen België en Nederland.

We reden dan het hele Grenspad af richting Wortel, zowel het nattere gedeelte met plassen, als het zanderige gedeelte waar het zand alweer een stuk muller was geworden dan tijdens de tocht vanuit Merksplas! Net voor het bereiken van Wortel trof ik op het kruispunt met een singletrack richting enkele eenzame huizen in Castelré (Baarle-Nassau) een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km. Op 34,75 km van het vertrek om exact 12.00 u en in het gezelschap van enkele wandelaars met honden. Na de singletrack rechtsaf het lokale bos in. Daar sloeg het noodlot toe! Het achterwiel van mijn fiets liep vast! Het zaakje weer aan de praat gekregen maar na enkele stevige trappen hoorde ik één of ander weggekatapulteerd worden! Tot mijn verwondering bleek de snelspanner van mijn achterwiel te zijn verdwenen! Nog vruchteloos gezocht tussen de herfstbladeren, maar niks meer gevonden! Wie weet was ik het ding al eerder verloren, want reeds in het grenspad had ik een raar geluid gehoord!

Mijn tocht eindigde dus ter hoogte van het Grenspad in Baarle-Nassau! Want met een los achterwiel was rijden niet meer mogelijk. Bij gebrek aan noodnummer dan maar te voet naar af. Gelukkig kende ik er de weg. In kilometers was dat niet zo ver meer af, maar ik was toch nog een uur te voet onderweg naar Hoogstraten! Daar kwam ik nog een collega tegen die de toer ook gereden had en er zelfs de soep voor gemaakt had! Omdat ik aan de pauze geen soep had gekregen heb ik me dan hier een kop gekocht, samen met een boterham met kaas en een drankje. En alles verorberd bij een babbel. De tocht van de Lustige Wielrijders is niet de knapste die men in Hoogstraten rijden kan. De toer van hun spitsbroeders, de Hoogstraatse Spurters, is mooier van parcours, maar ik had me ondanks de pech toch weten te amuseren. Nadien bleek dat er een stuk metaal binnen in de body van het achterwiel was afgebroken, daarin is beginnen ronddraaien en zo de rest beschadigd heeft. Vermits ik nog ettelijke tochten met het beschadigde wiel gereden had, was het hele binnenwerk finaal naar de bliksem. Een nieuw achterwiel was volgens de fietsenmaker de enige goede optie. Dat heeft me toch weer wat geld gekost!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

03-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht 20^ste Rondom Weelde (18-32-43-53 km) van WTC De Rappe Wielen te Weelde op zaterdag 01-11-2014.

Traditiegetrouw op 1 november deelgenomen aan de toertocht van WTC De Rappe Wielen te Weelde. Ik ben ooit met de bike van Hoogstraten naar hier gekomen om de tocht te rijden, maar voor zo’n lang extra stuk had ik vandaag geen zin. De laatste baan van Weelde-Statie tot Weelde heet niet voor niets Geeneinde! Ik vermoed dat de toer in Weelde in België de toertocht is met de grootste parkeerweide! Gratis ter beschikking gesteld door de landbouwer en daags voordien door hem gemaaid en proper geveegd! Dat geeft wel het gevoel dat er weinig deelnemers zijn, want zo’n groot pas gemaaid veld krijg je natuurlijk nooit vol! Aan het einde van de rit kregen we te horen dat er 1460 deelnemers geweest waren! Ik stond in het veld geparkeerd ter hoogte van de bikewash die ik achter de rij bomen kon zien staan. In de kantine mijn maat Jari opgewacht en terwijl ik daar zat kreeg ik Danny uit Erpe-Mere te zien aan de inschrijving! Ooit in diens zog gereden tijdens een toertocht en sindsdien een aantal keren tegengekomen op toertochten, vaak op tochten met extra lange afstanden! De man aan de inschrijving die “met” en “zonder” (vergunning n.v.d.r.) roept was ook deze keer present! Het was omzeggens reeds 10.30 u toen Jari en ik aan de rit begonnen.

Het begin van de tocht was voorspelbaar want de toer is jaar na jaar nagenoeg identiek maar dat zonder te gaan vervelen. Aan wat goed is hoeft weinig veranderd te worden! Enkel de passage van het vliegveld was ooit nieuw. Voor deze 20^ste jubileumeditie was er toch een beetje aan het parcours gesleuteld, zo zou blijken. Aldus doken we het bos tegenover de voetbalvelden in en reden er langs het speelbos over een eerste singletrack. Er volgden veldwegen in een landelijke streek. Van 3,50 km tot 4,50 km konden we genieten van een eerste mooie singletrack met bochten en heuveltjes. Een seingever hielp ons Geeneinde over en aan de andere kant van de weg reden we het voormalige Navo-vliegveld op. We reden er over de immens brede startbanen, een ervaring op zich! We kregen vaders met kinderen als tegenligger, zodat we vermoedden dat de kidstoer langs het vliegveld terugkeerde naar de start. We zagen er enkele mensen met zweefvliegtuigen staan. Eens het vliegveld gekruist reden we over een brede zandweg. We werden abrupt en onvriendelijk staande gehouden door een man die met zijn auto voorbijstak, plots aan de kant ging staan en het portier openzwaaide! Hij deed zijn beklag over het feit dat de zweefvliegers niet konden opstijgen door het passeren van de bikers. De trekkabel zou iemand kunnen onthoofden! Bovendien had naar zijn zeggen een landend vliegtuig voorrang op alle andere verkeer! Wij hebben dan het noodnummer gegeven zodat hij daar zijn zeg kon doen! Alsof de organisatoren van een toertocht op zo’n plaats zouden komen zonder toestemming! Het zal iemand geweest zijn die dacht dat de wereld hem alleen toebehoort en dat hij het vliegveld kan gebruiken wanneer hem dat zint!

Bij de aanblik van de zandweg die we bereden wist ik meteen dat dit de toertocht was die over het ATB-Kempen-parcours komt! Inderdaad, korte tijd later doken we van het pad een bos in en kondigde een bordje aan dat we het parcours van ATB-Kempen betraden. Het feestje kon daarmee beginnen, want dit is één van de prachtigste singletracks die ik ken. Met vele bultjes, enkele dropkes en oneindig veel goed te nemen kombochten! Altijd droog en bijzonder goed te berijden! Van 8,70 km tot 14,50 km konden we ons uitleven in dit paradijs voor de mountainbiker, het koninginnenstuk van deze toertocht! Alleen al deze track maakt de tocht tot een belevenis! Aan het einde ervan kwam de splitsing tussen de 18 km (kidstoer) en de 30-45-50 km. Tot 17 km kregen we nog mooie singletracks en bospaden. Van 17 km tot 19 km voelden we even asfalt onder onze wielen en reden voorbij enkele villa’s in een straat langs het Kempens Kanaal in Ravels. We reden eventjes langsheen het kanaal om daarna linksaf het bos weer in te duiken. 19 km om 11.40 u.

Alzo bereikten we het Gewestbos Ravels. Initieel reden we over brede assenwegen en een grasspoor met boven ons een bladerdak in herfstkleuren en een prachtige zon met een temperatuur alsof het zomer was! Van 21,50 km tot 23,50 km konden we opnieuw genieten van een knappe singletrack. Hij begon vrij lastig met enkele bulten, greppels en bochten, maar eens dit moeilijke begin achter de wielen kregen we een zeer mooie track voorgeschoteld met plezante bochtjes. We kwamen er even achter een gezin met drie te hangen: moeder, vader en zoontje. Van 24,50 km tot 25,50 km kwam de volgende knappe singletrack waar we moeder, vader en zoon ingehaald hebben. We bereikten opnieuw een assenweg die we gedurende ruime afstand bereden tot aan de bevoorrading, zoals steeds opgesteld voor een hutje langs het pad in het Gewestbos. Op 27 km van de start, dus vrij laat voor de kortere afstanden, om 12.15 u. De bevoorrading van deze toertocht is altijd prima in orde met bananen en appelsienen en een ruime keuze uit diverse soorten koeken. De peperkoek met kaneel was zeer lekker, maar ook de eierkoeken en de cake! Tijdens één eerdere editie had ik pech wegens een vrij late start toen er aan de bevoorrading bijna niets meer over was! Twee jaar terug stond ik hier in de gietende regen! Het gezin van drie van daarnet hebben we er ook zien toekomen.

Onmiddellijk na de stop kwam op het volgende kruispunt van bosdreven de splitsing tussen de routes van 30 km links en 43-53 km rechts. Gekozen voor de langste toer. In deze bosdreef reden we de “lastige” singletrack (veel wortels, bulten en greppels door vroegere boswerken) op de rode vaste route gewoon voorbij terwijl hij vroeger wel in het parcours was opgenomen. Dat was al een eerste wezenlijk verschil met anders. Tijdens de toertocht van de Powerbikers in Weelde op 14 september van dit jaar kon je kiezen om de track al dan niet te rijden. Daarna volgden veldwegen met wat modder tot we aan de rand van het bos kwamen en aan de overkant van een geoogst maïsveld het windmolentje en de grenspaal zagen staan. Daar zouden we later passeren. We zagen er in de verte bikers rijden. Het is een belangrijk herkenningspunt voor de tochten in deze streek. Het was de eerste keer dat het molentje vanaf deze plek me opviel. Dat kan zijn doordat anders de maïs er nog staat. Wat me ook opviel was dat het wegeltje tussen afsluitdraden in velden naar een “graf” zich ook op deze plek bevindt. Vroeger nog al gezien tijdens toertochten hier. Gaan kijken wat dat nu eigenlijk is. Het is een gedenksteen voor een man die op die plek in 1950 zonder reden werd doodgeschoten. En wat ik wist van toen is dat we ons op de rand van het landgoed “De Utrecht” bevonden. In Nederland dus! Jari wees naar een dode haas op de grond en er passeerde een eenzame wandelaar. 29,75 km.

Na een brede zandweg in De Utrecht kwam er een splitsing tussen de routes van 43 km en van 53 km op 31 km van het vertrek. Zeer mooie paden, bospaden en singletracks volgden in het landgoed De Utrecht. Zeker vanaf 35 km tot aan de Spartelvijver op 38 km. Vele paadjes waren dat met bulten op en af, putten en wortels. Zeker de singletrack vlak voor de Spartelvijver is een mooie. Sinds de bevoorrading hadden we niet veel bikers meer gezien, slechts een zestal. Vanaf de Spartelvijver was een tweede wijziging in het parcours aangebracht. We kregen er mooie singletracks op en nabij het trimparcours van Hooge Mierde. Met hier en daar enkele heuveltjes. Bospaden, sporen en singletracks voerden ons verder door de bossen van De Utrecht in Hooge Mierde. De omgeving was er mooi door de zon die op de herfstbladeren scheen bij deze zomerse temperaturen op 1 november! 41,75 km om 13.30 u. Op 42,50 km reden we over paden tussen veld en bos om toe te komen op een zandweg met aanzuigende ondergrond. Mijn vermoeden werd bevestigd: we kwamen weer toe op de plek waar we de splitsing tussen de routes van 43 km en van 53 km gehad hadden op een kruispunt van zandwegen in De Utrecht. Nu ging het voor ons ook verder op het parcours van de 43 km. Op 44 km van het vertrek om 13.45 u. Hiermee kwam een einde aan een knappe lus door het landgoed De Utrecht.

In een pad met vele en brede plassen kregen we wandelaars als tegenliggers en die kozen voor de beste kant, zodat wij op een smalle richel naast de plas dienden te rijden! Dat liep gelukkig goed af, want daar vallen had een doornat pak betekend! Na een weg tussen twee rijen bomen met dunne stammen aan de rand van een bos kwamen we toe aan de grenspaal en het molentje, helemaal aan de andere kant van het maïsveld en 15 km verder dan daarstraks aan de overkant! 45 km om 13.50 u. We reden opnieuw het Gewestbos Ravels in, maar niet via het pad zoals tijdens de vorige edities. We hielden nu links aan. Er passeerden nog twee late bikers. Na een bosdreef dienden we linksaf te slaan en kwamen we toe op de plek waar na de bevoorrading de splitsing was tussen de 30 km en de 43-53 km. Onze grote extra lus zat er op! Daarstraks hadden we tegen het gezin van drie horen zeggen dat er nog zo’n 6 km te rijden waren voor de kleinste afstand. Die hadden wij nu dus nog voor de boeg! 47 km om 14.00 u.

Via een laatste bospad verlieten we het Gewestbos en reden dan over een weg tussen bos en veld. Ook hier was het parcours anders dan voorheen. Eigenlijk was het einde nu beter dan vroeger met die kilometerslange eentonige bosdreef met het modderige einde. We arriveerden wel opnieuw aan het witte Kapelletje van de Mosdijk na een tweesporig betonnen landbouwpad. Daar stond een oud echtpaar, hij met een bizarre retro elektrische rolstoel, zij met de fiets. Achteraf zagen we hen rijden. De man voorop en zijn vrouw mocht zelf trappen! 51 km om 14.15 u. Vanaf hier kwamen we opnieuw in de landelijke bewoonde wereld en reden we via asfaltbaantjes en zelfs een stukje langsheen een drukke baan in de richting van de aankomst. Alvorens die te bereiken volgde het nog klassieke laatste lusje in een strook bos. Dat pad was moeilijk te bereiken omdat een man met zijn tractor de hele toegang ernaartoe bereden had met grote bandensporen tot gevolg. Hij lachte ons toe toen we over het enige vrij gebleven richeltje balanceerden. In de strook bos zelf liepen jagers met schietgeweren! Om 14.30 u kwamen we na 56,50 km toe en vermoedelijk toch niet als laatsten!

De bikewash was al ontmanteld maar onze fiets was niet vuil. Met het tegoedbonnetje dat je bij de inschrijving had ontvangen kreeg je ter gelegenheid van de twintigste uitgave een zakje chocolaatjes. Een mooie geste vanwege de club en dat voor de luttele inschrijvingsprijs van 3 of 4 euro! Terwijl we buiten in de lage warme zon nog een drankje genoten, nog even gepraat met de drijvende kracht achter het hele gebeuren! We hadden op deze zaterdag kunnen genieten van een prachtige rit door de bossen bij prachtig weer! Toen ik toekwam aan mijn auto in de parkeerweide leek het bij die lage zon alsof het hele dak van de auto vol krassen stond! Vreemd! Bij een nadere inspectie bleek dat spinrag te zijn! De hele buitenkant zat vol met kleine spinnen die de auto letterlijk aan het inpakken waren! Ook de prikkeldraad waarmee de weide gescheiden was van een strook bomen bleek vol spinrag te hangen! Dit was pas een echte natuurlijke Halloween-versiering! Op de terugweg zijn we beiden nog iets gaan eten in ’t Bels Lijntje in Weelde-Statie, zodat ook deze traditie die ik vroeger had gerespecteerd werd, met dat verschil dat ik er vroeger alleen zat, waarna onze wegen scheidden. Omdat deze toertocht in Weelde altijd op 1 november georganiseerd wordt, is hij altijd een aan te raden extraatje wanneer deze hoogdag midden in de week valt! Meestal is er elders dan weinig of zelfs niets te beleven!

Ook de pers was op de hoogte! Ravels - Allerheiligen is in Weelde traditioneel de dag waarop wielertoeristenclub De Rappe Wielen haar jaarlijkse veldtoertocht organiseert. 'Rondom Weelde' is intussen al toe aan zijn 20ste editie. De start- en aankomstplaats van de populaire mountainbiketocht van WTC De Rappe Wielen is op de voetbalterreinen van KSK Weelde. De deelnemers kunnen kiezen uit vier routes, van 18, 32, 42 en 54 kilometer. ‘Ongeveer 85 procent van het parcours loopt door de bossen van Weelde, Ravels en omgeving', zegt Patrick De Rijk van WTC De Rappe Wielen. ‘Er zitten ook enkele technische stroken en single-tracks in de route, alsook een passage over het mountainbikeparcours van Bloso.’ Voor de kinderen is er een aparte 'kidstour' van 18 kilometer. Inschrijven kan van 7.30 tot 10.30 uur. Meer info via tel. 0471-83.01.42 of e-mail derijk@skynet.be Bron: Gazet Van Antwerpen.

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

02-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (31-40-54-67 km) van WTC De Wandelaars te Bonheiden op vrijdag 31-10-2014.

Soms vraagt het toch wat moed om op een vrijdagavond de knusse huiskamer te verlaten en met de auto te vertrekken om nog ergens een nightride te gaan rijden. En dan kunnen we dit jaar rond deze tijd nog genieten van superzachte temperaturen! Na aan de eerste twee edities getrouw te hebben deelgenomen had ik vorig jaar de halloweentocht in Bonheiden links laten liggen om deze van Zele te rijden. Dit jaar was het omgekeerd en ben ik de nightride van WTC De Wandelaars in Bonheiden gaan rijden en niet de tocht in Zele. Moest je in Bonheiden bij de eerste editie in 2011 tevreden zijn met een ritje van 28 km, voor de vierde uitgave kon je kiezen uit 31-40-54-67 km. Omdat ik met Jari pas om 19.30 u had afgesproken, viel de langste afstand al bij voorbaat buiten categorie! Er bleek redelijk wat belangstelling te zijn voor de tocht, te zien aan het aantal geparkeerde auto’s! Het systeem van nummertjes voor de fietsbewaking was ook eenvoudiger gemaakt en gebeurde nu zoals elders! Ons ingeschreven in het zaaltje van de Krankhoeve en om 19.50 u waren we op pad voor de nightride.

We verlieten de Krankhoeve via het grote grasveld aan de achterzijde naar het naastliggende bos toe. Reeds van bij aanvang troffen we een aantal mooie singletracks in een bos dat grensde aan de bewoonde wereld. Na de oversteek van een parking bereikten we opnieuw een strook bos en zijn daar even gestopt. Bij het weer vertrekken moet ik uitgeschoven zijn op een onder de natte bladeren verstopte wortel! In ieder geval lag ik na amper 1,50 km al tegen de grond! Het verklaarde meteen de rare reacties van twee bikers die net waren gepasseerd. Die hadden zich vermoedelijk ook voelen wegschuiven, maar hadden nog op tijd kunnen corrigeren! Bospaden, mooie singletracks en asfaltbaantjes brachten ons tot in Peulis (Putte).

Op 8 km doken we na het oversteken van een straat de Peultebossen in. Het was donker in de bossen volgens enkele wandelaars die bezig waren aan een halloweentocht. Tot 9,50 km reden we effectief over leuke paden door stikdonkere bossen. Via asfaltwegen door een bosrijke villawijk bereikten we op 10,50 km het grondgebied van Rijmenam (Bonheiden). Op 12 km reden we vanaf een soort kampplaats met enkele uit betonplaten opgetrokken gebouwen een bos in om er de knappe singletrack te kunnen berijden. Deze slingert zich in grote s-vormige bochten over verschillende heuveltjes doorheen het bos. Je ziet dan telkens de vele lichtjes van de andere bikers zonder te weten of ze nu dan wel achter je of voor je rijden! Ook van 15 km tot 16 km konden we genieten van een knappe bospassage in een villawijk. We reden er over het traject van een rode vaste route. Eens dit bos weer uit troffen we asfaltbaantjes. Op 17,75 km van de start kruisten we omstreeks 21.00 u een grote baan.

Van 18 km tot 20 km was voor de bikers een heel parcours uitgezet over paden door een bos, volledig afgebakend met behulp van linten. Voor mij was het rijden daar eerder lastig omwille van de vele korte bochtjes. Uitgerekend daar kreeg je natuurlijk veel bikers achter je aan! Maar voor wie goede stuurmanskunsten beheerst of technisch onderlegd is zal dit stukje beslist de moeite waard geweest zijn. Intussen was het me opgevallen dat het parcours heel wat gewijzigd en ten goede verbeterd was in vergelijking met de eerste edities! De eerste nightride bestond uit niet meer dan het quasi volledig volgen van de vaste route. En die schijnt er hier altijd vrij nat en modderig bij te liggen, aldus mensen van de streek die het konden weten! Bij het verlaten van een bos stonden er veel bikers stil om te wachten op hun achtergebleven maten en clubmakkers. Ook om te overleggen welke afstand men zou volgen. Hier was immers een splitsing tussen de routes van 31 km en van 40-54-67 km. Op 20 km van het vertrek.

Na het berijden van een graspad dienden we een grote baan te kruisen en doken we omstreeks 22 km een smal pad in ter hoogte van het parkgebied Heerkenshoeve. We zetten onze weg toen verder in de donkere nacht. Twee kilometer verder leidde een vrij vettig grasspoor ons tot in Putte-Grasheide. Van 24 km tot 28 km voerden hoofdzakelijk asfaltbaantjes ons tot aan de bevoorrading. Daar was het uitkijken voor laagvliegende heksen die aan de tent waren opgehangen. De Wandelaars hadden zich wel misrekend in het aantal deelnemers dat uiteraard niet te voorspellen is! Want meer dan een banaan en een bekertje soep en sportdrank was er niet meer voorhanden. Het mag wel gezegd worden dat die soep zeer lekker was! De muziek die uit de boxen galmde hoefde voor mij niet echt!

Na de stop konden we ons hart ophalen op een wel zeer mooie singletrack door de bossen. Die leidde ons tot aan een asfaltbaantje aan het Hippisch Centrum van Bonheiden, één of ander paardengedoe. Op deze plek was er de splitsing tussen de routes van 31-40 km en 54-67 km op 30 km van de start. We kwamen er toe omstreeks 22.00 u. Jari was aan het rekenen geslagen en had geteld dat indien we de 54 km zouden volgen, we allicht niet voor middernacht binnen zouden lopen. Omdat hij een lange werkweek achter de rug had en ik vandaag niet m’n beste dag had beleefd, hebben we dan geopteerd voor de 40 km. Achteraf hadden we daar toch wat spijt van, vermits we dan toch relatief vroeg bleken toe te komen!

Op 31,50 km doken we het bos van de Krekelberg in en konden we genieten van een knappe bosweg van zo’n halve kilometer lang. Wat daarna volgde betrof een afwisseling van bossporen, servitudes en rustige straten in voornamelijk villawijken. Sneller dan verwacht arriveerden we omstreeks 22.45 u weer aan de Krankhoeve met 38 km op de teller. De bikewash was niet optimaal opgesteld op een pad in de tuin van de Krankhoeve. Dat hele pad stond compleet onder water! Ik vroeg me af hoe dit er morgen bij zou liggen als er nog eens zoveel bikers hun stalen ros zouden komen proper spuiten! De druk op de gewone tuinslangen was wel optimaal om de fiets voldoende proper te krijgen voor de dag nadien. Want op 1 november staat traditioneel de knappe rit in Weelde op het programma!

We hebben ons dan een drankje aangeschaft en nog een tweede gaan halen met het polsbandje dat je tegen een consumptie in kon wisselen. En aan de hamburgers die ter plekke door twee dames gebakken werden konden we moeilijk weerstaan! We hebben ons zelfs nog een tweede aangeschaft! Toen ik daar op stond te wachten raakte ik aan de praat met een man van de organisatie die zich excuseerde omdat de hamburgers tussen twee sneden brood gelegd werden in plaats van tussen een broodje! We kregen ze wel aan halve prijs, wat eigenlijk niet nodig had geweest vermits een boterham even goed is als een pistolet! De reden was dat er 150 bikers meer opgedaagd waren dan vorig jaar! Dat was dus meteen de reden dat er aan de bevoorrading niet veel meer te rapen viel! Alhoewel wij ons daar wel vragen bij stelden vermits er daags nadien ook gewoon overdag een toertocht kon gereden worden!

Het parcours was in ieder geval stukken beter dan tijdens de eerste uitgaven die ik reed! Er was ook meer ambiance onderweg en meer leven op het parcours. Twee jaar terug reed ik er omzeggens alleen rond en stonden er aan de stop buiten mezelf nog exact twee mensen! Die stop was toen aan het stamcafé van De Wandelaars en het was toen bitter koud. Het feit dat ik me tijdens de rit niet tenvolle geamuseerd had had niets vandoen met de tocht op zich, dan wel met het feit dat ik geen al te beste dag achter de rug had en mijn tijd had verloren met allerlei onvoorziene zaken! Meer bepaald met het naar de dierenarts gaan met een gedumpte jonge kat die ik heb opgevangen en de aankoop van spullen voor dit dier. De kleine kater schijnt het hier naar zijn zin te hebben, zit veel buiten, maar wijkt geen honderd meter van de deur! De drol die hij na mijn thuiskomst op de trap heeft gelegd was anders geen blijk van dankbaarheid. Het was jammer dat we geen grotere afstand hadden gekozen, maar anderzijds had dit voor gevolg dat er nog leven was op de après. Bij een gesprek en een lekkere hamburger kon ik zo de beslommeringen van de voorbije dag achter mij laten en genieten van het moment. Met dank aan De Wandelaars om hun tijd en energie te steken in het organiseren van het hele gebeuren en veel mensen een amusante avond te hebben bezorgd!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

01-11-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 25-10-2014.

Zoals al vele voorgaande jaren was ik op de laatste zaterdag van oktober present op de toertocht van de Midweek Specials te Merksplas. Met de bike vanuit Hoogstraten tot in Merksplas, goed voor zo’n 10 km, waar ik met m’n bikemakker Jari had afgesproken om 13.00 u. Helaas was het mistig en somber weer, waardoor de herfstkleuren in de bossen minder tot hun recht zouden komen. Maar het belangrijkste was dat we, ondanks de soms dreigende lucht, de tocht volledig zonder regen konden rijden! Om 13.10 u waren we op pad voor de tocht die ons initieel door het park van Merksplas loodste, over het bruggetje en via een grasspoor tussen veld en bomen naar de landelijke veldweg Lochtenberg toe. We kruisten de grote baan Merksplas – Hoogstraten om aan de overkant de camping en KMO-zone Molenzijdse Heide te bereiken. We reden er even over de zandhopen achter een bedrijf en over het terrein van dat bedrijf naar de weg toe. Via een poortje dat voor de gelegenheid open stond bereikten we de singletrack op privaat grondgebied in een strook bos dat een uitloper is van Merksplas Kolonie. Het is alsof men er door pure bladgrond rijdt en de singletrack telt bovendien heel wat korte bochtjes!

We reden opnieuw een poortje buiten en zo naar het pad langs De Gracht, een brede beek door de Kolonie, in de richting van de baan Rijkevorsel – Merksplas. We reden naar de andere oever van de gracht waar een singletrack over enkele lage zandheuvels voert. De rest van de singletrack die daar bereden werd zal voor de gelegenheid opnieuw vrij gemaakt geweest zijn van gevallen bladeren wegens anders niet meer te zien. Hij loopt er over een afgedankt crossparcours. Het was wel leuk om eens op deze bosrijke plek te rijden zoals de parcoursbouwers het daar uitgezet hadden. Aldus kregen we leuke singletracks tot aan de splitsing tussen de 25 km en de 40-50 km op 7,75 km van het vertrek. Voor de langste routes dienden we de baan Merksplas – Rijkevorsel te kruisen en reden we aan de overzijde verder langsheen De Gracht. Deze singletrack maakt deel uit van de rode vaste route. We kruisten de klinkerweg Beersebaan in de uitlopers van de Kolonie en via een brede bosweg tussen de terreinen van de boomkwekerij bereikten we op 9 km de Blakheide op de grens tussen Merkplas, Rijkevorsel en Beerse. Net zoals tijdens de recente toertocht vanuit Sint-Jozef-Rijkevorsel kregen we de mooie singletrack op de grens tussen de bossen van de Blakheide en de terreinen van de manege en Breebos voor de wielen. Zeggen dat deze paden vroeger verboden waren voor fietsers! Zoals vaak liepen daar ook wandelaars of mensen met honden.

Op 14 km verlieten we aan de achterzijde van Breebos de Blakheide en sinds de weg naar de manege geasfalteerd werd, spreken de parcoursbouwers blijkbaar de eigenaar van het privaat bebost terrein ernaast aan. Ik vermoed dat dit het zandwinningsbedrijf is aan de kleiputten in Rijkevorsel. We doken namelijk het private bos in en reden daar een hele tijd in rond over mooie paden en tracks. De parcoursbouwers van vandaag hadden duidelijk meer uit dit bos gehaald dan dezen van Rijkevorsel. Uiteindelijk kwamen we weer op de baan Rijkevorsel – Merksplas terecht die we dienden te kruisen. Zoals op alle andere gevaarlijke oversteken stonden hier seingevers! Op 15 km doken we aldus weer de bossen van de Kolonie in en reden er aanvankelijk over een verhoogde berm, een soort dijk, naast een gracht. Eens van de dijk af bereikten we een maar liefst twee kilometer lange singeltrack door Merksplas-Kolonie die deel uitmaakt van de rode vaste route. Uiteindelijk kwamen we toe in de Zandweg te Rijkevorsel die vanuit het gehucht Bolk tot hier op de grens met Merksplas voert. 18 km om 14.20 u. Na het kruisen van de klinkerbaan Steenweg op Wortel bereikten we via de singletrack die er op de rode route evenwijdig mee loopt de grote baan Hoogstraten – Merksplas ter hoogte van het gehucht Diepte. Daar maakte de kidstoer zich los van de andere afstanden.

Vanaf deze plek reden we meer in open velden en nog eens over het enige heuveltje dat dit gebied rijk is en waarvan ook de toertocht vanuit Minderhout laatst gebruik maakte! We bereikten zo het gebied Pampa waar we de bossen van Wortel-Kolonie in doken om tegenover de gevangenis van Wortel de bevoorrading te treffen. Die was zoals de vorige keer ondergebracht in een schuurtje van één van de oude gebouwen van de voormalige Rijksweldadigheidskolonie, lees Landloperskolonie, van Wortel. Op 22,75 km van het vertrek om 14.40 u. Sportdrank, bananen en suikerwafels werden voorzien door dezelfde dames als vorig jaar! We keerden op onze stappen terug en troffen onmiddellijk na de stop de splitsing tussen de routes van 25-40 km en van 50 km. Via bosdreven en sporen reden we door Wortel-Kolonie om op 25 km Bootjesven te passeren, een lokaal goed bekende bosvijver met eilandje!

Eens Bootjesven voorbij ging het rechtsaf een dreef in en linksaf het Grenspad op, dit is een zanderig pad dat pal op de grens tussen België en Nederland ligt. We reden in de richting van Wortel op het pad dat omwille van de regen van de afgelopen tijd nu goed berijdbaar was. Bij droog weer kan dit een echte zandbak zijn! We sloegen rechtsaf de singletrack in die tot enkele eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau) voert. We reden er een lus door het bos om de zandweg tussen twee veeroosters te bereiken. Die voert tussen struikgewas door en naar de open velden. Er staken ons enkele snelle bikers voorbij, in groene pakken gehulde jonge gasten. We reden opnieuw naar het Grenspad om nu het deel in de andere richting, naar Baarle-Nassau toe, te berijden. Hier staan altijd meer plassen en ligt er meer modder dan in het zanderige deel naar Wortel toe. Eens de onzichtbare achterkant van Bootjesven weer voorbij ging het rechtsaf in een zanderige dreef en kiezelpad aan de rand van Wortel-Kolonie richting Staakheuvel op de grens tussen Wortel en Merksplas. Op 31 km bereikten we Staakheuvel, vroeger een oud gehavend kasseibaantje, sinds enkele jaren helaas vervangen door glad beton!

Zoals te verwachten was kregen we op 32 km de lange en zeer bochtige singletrack die onderdeel is van de vaste groene route. Toen ik pas begon te biken, zo rond de tijd dat deze vaste route werd uitgezet, was deze track de nagel van mijn doodskist omwille van de vele zeer korte bochtjes. Ik diende voortdurend voetje aan de grond te zetten. Ik heb in de loop der jaren dan toch wat bijgeleerd, want nu ging het stukken beter, maar zonder voet aan de grond over de hele track lukt me zelden! Deze keer bleef het beperkt tot één keer in een bocht van omzeggens 360 graden rond een boom! 15.30 u. Na de overtocht van deze bijzondere singletrack kregen we assenwegen door het meer open landelijke landschap van Merksplas, dit in de omgeving van het parcours van de rode vaste route in een zone met weekendhuisjes waarvan sommigen permanent bewoond zijn. Van een betonbaantje ging het na een hoeve linksaf een assenweg in die ons tot een mij minder bekend deel van de streek voerde, meer bepaald in de richting van het Graafsbos.

Op 38 km reden we een privaat bos in over enkele mooie smalle sporen tot op het terrein van een manege. Daar werden we na 40 km over wat ooit de “nieuwe verrassing” van de toertocht genoemd werd gestuurd. Want tijdens één van de vorige edities had men op het domein van deze manege enkele grote zandhopen ontdekt die sindsdien een vaste waarde in de toertocht zijn geworden. Om enkele hoogtemeters te hebben! Voor mij hoeven die dingen niet perse en Jari vond ook dat ze geen meerwaarde bieden voor de toertocht, zeker nu niet omdat de ondergrond er vrij nat bij lag! Na de overtocht van de zandhopen volgde nog een knappe singletrack tot aan de splitsing van de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40,75 km van het vertrek om 16.10 u. Er volgden vrij natte identieke tracks over herfstbladeren in de buurt van de rode vaste route door de bossen. Ze eindigden met de overtocht van een privaat bospad naast een huis dat eenzaam langsheen de grote baan staat. Op 43 km stonden daar de laatste seingevers voor een veilige oversteek van de gevaarlijke weg van Merksplas naar Weelde. Aan de overkant van de straat ging het de poort in van het Zwart Goor. Daar reden we over de paden naast de vijver. Die waren nog natter dan de voorgaanden, bijwijlen soms zeer modderig. We passeerden de gebouwen van het Zwart Goor en reden er nog enige tijd over het bosrijke domein. We verlieten het Zwart Goor aan een openstaande bareel aan het einde van een bospad en toen we daar achteromkeken zagen we de gebouwen vrij dichtbij staan. Het was de eerste keer dat ik dat opmerkte, en dat na reeds zoveel deelnames! Wat me opviel was dat de geschilderde dierenfiguren die hier vroeger op diverse plaatsen in het bos stonden voor de kinderen van het Zwart Goor verdwenen waren.

We reden over enkele graspaden en staken omstreeks 46 km opnieuw de steenweg van Merksplas naar Weelde over. De seingevers die hier gestaan hadden waren inmiddels samen met dezen van daarnet vertrokken. Een groot bord dat de automobilisten moest waarschuwen voor twee keren overstekende fietsers was aan de kant geschoven. We bereden nog enkele paadjes van het Graafsbos en de rit eindigde op enkele weggetjes door het park van Merksplas om weer uit te komen aan de sporthal omstreeks 17.15 u met 51,50 km op het tellertje. Daar konden we nog een beroep doen op de bikewash die zoals alle voorgaande jaren verzorgd werd door dezelfde twee mannen die het water tapten uit een brandweerwagen. Zo kwam er een einde aan een immer knappe toertocht. Spijtig dat het weer vrij somber was met slechts enkele schaarse perioden met wat herfstzon. Het laatste gedeelte van de tocht was vrij nat en modderig, maar het kan nog veel erger in deze streek na overvloedige regen. Omdat Jari nog elders moest wezen was de après in het schutterslokaal naast de sporthal kort van duur en hebben we ons beperkt tot het eten van een kop lekkere soep met boterham. We kregen zelfs nog een extra boterham met hesp aangeboden, vermoedelijk van wat overgebleven was van wat voor de medewerkers was klaargemaakt. Jari wist niet goed meer waar zijn auto geparkeerd stond, maar ik vermoedde dat dit op het grasveld naast de brandweerkazerne was. Daar staan altijd de late starters! Dat bleek zo te zijn! Afscheid genomen en met de bike weer naar Hoogstraten, goed voor nog 10 km en een half uur rijden.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Mooie foto’s van Merksplas-Kolonie in de herfst door Ludo Verhoeven: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

31-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-55 km) van de Trappistentrappers te Zundert op zondag 26-10-2014.

Voor deze zondag hadden we de keuze uit onder anderen de toertocht van de Hoekse Trappers te Essen in België en deze van de Trappistentrappers te Zundert in Nederland. Omdat we vorig jaar, en ik meerdere vorige jaren, de toertocht in Essen hadden gereden, was onze keuze dit keer op Zundert gevallen. Jari noch ik hadden de tocht vanuit Zundert ooit gereden, dus het was een open vraag wat we hiervan konden verwachten! Omdat Zundert slechts 14 km verwijderd ligt van de plek waar ik momenteel verblijf leek mij naar ginder fietsen een handiger optie dan mijn fiets te moeten opladen en ginder naar een parkeerplaats moeten zoeken. De weg naar ginds zou ik wel vinden, quasi recht op recht de grote weg (met fietspad) volgen en rechts houden bij het binnenkomen van het centrum van Zundert. Daar kwam ik al een plek tegen waar de tocht uit het bos tevoorschijn kwam, beveiligd door een nadarhekken, en een splitsing tussen de 40 km en de 55 km, reeds bemand door heel wat seingevers, ook al kwam deze plek lang niet in het begin van de toer. Op de Bredaseweg zag ik Jari met zijn auto passeren zodat we beiden op het afgesproken uur ter plekke waren aan Café Stuivezand. Er was daar redelijk wat beweging, maar toch niet de overrompeling die we onlangs in Chaam te zien kregen! Gelukkig had Jari zijn fietsslot bij, want ik had wel mijn slot bij, maar de sleutel hing bij aan de sleutel van m’n wagen en die had ik uiteraard niet bij! Wegens gebrek aan bewaakte fietsparkings in Nederland is een slot hier aangewezen. Ik weet niet hoe het gesteld is om Breda maar in de streek van Bergen-op-Zoom worden steevast mountainbikes op toertochten gestolen!

Om 9.10 u waren we op pad voor de tocht van 55 km. Vroeger dan gewoonlijk omdat we weten dat de pijlen in Nederland redelijk snel weer opgehaald worden! Vermits wij niet zeer snel rijden kan dat voor de langste toer dan wel eens problemen geven! Gedurende de eerste 5 km kregen we vooral een portie eerder zompige veldwegen te verwerken, evenals enkele servitudes en een pad dwars over een domein met reuzengrote serres! Op 6 km bereikten we de Krabbebossen in Rijsbergen en daar werden we omstreeks 9.20 u op een foto vastgelegd. Er volgde een singletrack in het bos en door de velden. Op 8,50 km kruisten we de snelweg E19-E312 ter hoogte van het Knooppunt Galder. We doken een bos in op een singletrack ricthing Galder. Op 10 km bereikten we het Mastbos wat deel uitmaakt van de Baronie van Breda. Dat opende perspectieven, want met de bosrijke Baronie van Breda hadden we tijdens de toertocht vanuit Chaam al op een positieve manier kennis gemaakt. In het Mastbos troffen we in ieder geval al veel singletracks en bospaden. Er waren daar nog veel deelnemers onderweg!

Op 14 km passeerden we een meer. 9.50 u. Van 15 tot 16 km volgden singletracks en bospaden. Van 16 tot 17 km reden we over asfalt en over een pad met heuveltjes naast de snelweg E312. Van 17 km tot 18,50 km kwam er een aanzuigend graspad en een zandpad dat ons gedurende een tijd langsheen de Galderse Meren voerde. Daar liepen op de stranden veel mensen met honden rond. Er waren ook duikers in het water. Op 19 km omstreeks 10.00 u werden we voor de tweede maal op de gevoelige plaat vastgelegd toen we de Galderse Meren verlieten. Daardoor was ik afgeleid en reed rechtdoor in plaats van rechtsaf te slaan doorheen het met water verzadigde gras in de richting van een straatje. Tot 21 km volgden mooie singletracks, op sommige plaatsen over enkele heuveltjes, en grassporen. Drie snelheidsmaniakken, bij nader toezien droegen ze een pak van de organiserende club, reden ons bijna in het decor! Na de oversteek van een straat volgde een breed graspad met enorm veel slijk! Daar viel bijna niet te rijden! Na deze portie modderdabben bereikten we een asfalt fietsweg richting Hazeldonk (Breda). Daar reden we de achterzijde van de transportzone langs de E19 op de grens tussen België en Nederland voorbij. Dat is een uit de kluiten gewassen bedrijventerrein.

Even verder bereikten we de bevoorrading op de terreinen van Astra Plant langsheen de Oude Tramweg in het Belgische Meersel-Dreef. Ze kwam op 25 km van het vertrek en we arriveerden er omstreeks 10.40 u. Er was sportdrank, bouillon en thee om te drinken, bananen, koeken en wafels om te eten. Na de stop reden we een tijd over betonbaantjes door Meersel-Dreef om op 26 km opnieuw de bossen in te duiken. We reden er door een mooi bos over lange paden, meestal recht op recht, vanaf Meersel-Dreef tot aan het recreatiedomein De Mosten met vijver. 30 km om 11.10 u. Op 31 km reden we pal langsheen de E19 ter hoogte van de grote windmolens die ik indertijd na de bouw ervan ter gelegenheid van hun opening bezocht heb. Het publiek mocht toen een kijkje komen nemen binnen in zo’n molen. We reden over een veldweg en op 32 km kruisten we de snelweg.

Tot 33 km reden we over landelijke betonbaantjes, op 34 km ging het een bos in en reden we over het terrein van een boomkwekerij. Naast een maïsveld stonden een aantal wagens geparkeerd en even verder zagen we de eigenaars ervan lopen. Dat bleken jagers te zijn met geweren en honden. Ofwel waren ze moedwillig, ofwel te lomp om een stapje opzij te zetten om ons te laten passeren. Op 34,77 km kwamen we toe op de grote baan die van Meer naar Zundert voert, nog steeds op Belgische bodem. Eens de grens weer over bereikten we de splitsing van de routes van 40 km en van 55 km op 35,50 km van de start. Het was de plek die ik vanochtend tijdens de heenrit was gepasseerd! 11.30 u. We dienden de baan te kruisen en reden via een paadje links, moeilijk te zien vanwege enkele geparkeerde wagens, het natuurgebied Lange Gooren in. Eerst kregen we een veelbelovend stukje bos, maar dat was kort van duur, daarna tot 38 km een smal grasspoor.

Na het kruisen van een straat reden we aan de overkant het natuurgebied De Krochten in. Als opener kregen we daar te maken met een lang lastig te berijden grasspoor. Omdat het er zo zompig was diende je daar ferm te stompen van 38 km tot 39 km! Eens dat lastige pad uit de voeten kregen we dan toch een strook bos. Via dat bos arriveerden we op een asfalt fietspad dat er naast een veldweg liep. Op 39,50 km konden we nog eens halt houden voor een tweede bevoorrading op de oprit van Boomkwekerij De Krochten in de Krochtenweg in Wernhout. 11.55 u. We konden er eten van bananen en suikerwafels waarvoor door een viertal vriendelijke dames gezorgd werd. En er was even tijd voor een babbel. Na de bevoorrading ging het de knappe bossen van De Krochten in. Daar konden we rijden over leuke paadjes. Jari kreeg er wel een aantal doornen in zijn vingers door een doorntak die na mijn passage terugveerde. Tot 43,50 km reden we in het bos rond.

Lange Gooren en Krochten (of: Gooren en Krochten) is een langgerekt natuurgebied van 145 ha dat eigendom is van Staatsbosbeheer Nederland. Het gebied is gelegen ten oosten van de Aa of Weerijs, en op 2 km ten oosten van Wernhout en Zundert. Het gebied wordt naar het oosten toe begrensd door de Belgisch-Nederlandse grens. Van noord naar zuid omvat het de gebieden: Waaijenberg, Lange Gooren en De Krochten. Ten oosten van het terrein, op Belgisch grondgebied, ligt het cultuurhistorisch belangwekkende Kasteel Maxburg. Het gebied kent vele gradiënten, die van hoog naar laag en van vochtig naar droog lopen. Zo is er het stroomdal van de Goorloop, waarlangs zich de Lange Gooren bevinden. Er zijn verspreid liggende terreinen met naaldbos en met moeras. Ook zijn er plassen, die ontstaan zijn doordat hier vroeger turf werd gewonnen. Voorts zijn er heiderestanten.

Eens het bos der Krochten weer uit volgden asfaltbaantjes en een nat veldspoor tot 38 km. We passeerden Sauna Diana. “Een luxe bordeel voor mannen van de wereld. Attent en gastvrij. Veilig en geborgen. En uiteraard discreet.” Sauna Diana, genoemd naar de godin van de jacht, is inmiddels onlosmakelijk verbonden met Zundert. Wielerfanaten Frans en Corrie Siemons, die het bordeel oprichtten, werden beroemd door de grote Diana-dubbeldekker waarin ze vroeger meereden in de karavaan van de Tour de France. Hun zonen Jan en Marc waren profrenners. Over de familie Siemons schreef bestsellerauteur Jan Siebelink in Pijn is genot - voor wie Zundert wil begrijpen, lees dat boek!

Eens Sauna Diana voorbij zijn we even gestopt omdat het wiel van mijn fiets rare geluiden maakte en enigszins stroef draaide. Toch maar het risico genomen van gewoon de tocht verder te rijden. Het ging rechtsaf het gebied Lange Gooren weer in om daar een mooi bospad te treffen. We staken de drukke Meirseweg weer over, daar stonden zeer veel seingevers die ik vanochtend al te zien kreeg, en reden de bossen van de Waaijenberg in. 48,75 km om 12.55 u. Tijdens de laatste 5 km stonden onder anderen boswegen in de Lange Gooren op het menu. Op een bepaald ogenblik reden we zelfs voorbij een dierenpark. Dat van de familie Siemons van Sauna Diana? Anno 2009 heeft de familie Siemons schuin tegenover het bordeel een kleine dierentuin opgezet. Op de velden waar ooit Zunderts beroemde zoon Vincent van Gogh liep, grazen nu kamelen, lama’s en zebra’s. Vanaf 53 km bereikten we weer de meer bewoonde wereld van Zundert. Een lange zandweg en een asfaltbaantje voerden ons tot aan de aankomst! We arriveerden omstreeks 13.20 u met 56 km op het tellertje.

We konden nog gebruik maken van de bikewash. Het polsbandje dat je bij de inschrijving kreeg kon je inruilen voor een kop hete soep met een boterham. Omdat we iemand anders dat zagen eten en ook trek kregen, hebben we ons nog een “broodje kroket” gekocht, maar die vleeskroket was van binnen nog koud wegens niet lang genoeg gebakken! Alles nog doorgespoeld met een drankje. Jari heeft mij en m’n fiets dan meegevoerd tot in Hoogstraten zodat de terugweg me bespaard bleef. We hadden ons goed weten te amuseren op deze zondag. De streek was zoals we ze verwacht hadden, alhoewel we op iets meer bos hadden gehoopt.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

27-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van RTC Zomerlust te Wouwse Plantage op zondag 19-10-2014.

Voor zondag was ons oog gevallen op de toertocht in het Nederlandse Wouwse Plantage en dat bleek aan prima keuze te zijn! Aan de start in Café Koffiehuis d’Ouwe Schuur heerste een drukte van jewelste. Omdat de toertochten in deze streek hoe langer hoe meer bekend en populair worden en allicht ook omdat je slechts gedurende een beperkte tijd kon starten, van 8.30 u tot 10.00 u. Nochtans was er in het nabije Kapellen een al even populaire toertocht en stonden er in de Antwerpse Kempen nog mooie ritten op de kalender! Toen ik me ingeschreven had hoorde ik m’n gsm bellen, maar ik had hem te laat uit m’n rugzakje. Het was m’n fietsmaat Jari die me belde en gelukkig spotte ik hem buiten onmiddellijk in de wriemelende menigte. Of ik even op zijn fiets kon passen tijdens het inschrijven! Om 9.15 u waren we op weg voor onze rit op een warme herfstdag eind oktober.

Vanaf de Plantagebaan doken we onmiddellijk het bos in en reden er in de richting van de Huijbergsebaan en Bergen-op-Zoom. We troffen niks dan amusante singeltracks, bospaden en enkele heuveltjes omstreeks 5 km. Er reden hier heel wat deelnemers rond, snel en traag door elkaar, wat het allemaal een beetje hectisch maakte! Anderzijds had dat ook zo zijn voordelen, want je werd als het ware meegezogen door de stroom van bikers! Het ging dus lekker snel en als dat zo zou blijven duren, zouden we ook vlug weer bij af zijn, kwam er in ons op. Terwijl we graag hebben dat ons plezier op zondag zo lang mogelijk blijft duren! Vermits wij doorgaans late vertrekkers zijn, waren wij zo veel beweging in het bos niet gewend! Zo bereikten we al vrij snel de eerste splitsing tussen de routes van 15 km en van 25-45 km op 7 km van het vertrek nabij de Huijbergsebaan, de weg die vanuit Huijbergen doorheen een bosrijk gebied naar Bergen-op-Zoom voert.

Na die eerste splitsing werd een knap pad doorheen hoog gras in het bos ons deel en konden we weerom genieten van een portie prachtige singletracks. De bomen waren in een gouden ochtendzon getooid met prachtige herfstkleuren. De lage zon verblindde je zo af en toe wel eens wanneer je onder het bladerdek uit kwam. Omstreeks 10 km genoten we van de overtocht van een stukje open heide midden tussen de bossen. Daar troffen we een tweede splitsing tussen de routes van 15-25 km en van 45 km op 10,50 km van het vertrek. 10.00 u. Knappe paden passeerden onder onze wielen en omstreeks 12 km konden we ons bikershart ophalen tijdens het rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels! Om 10.10 u werden we door fotograaf Guy van mtb-you digitaal vereeuwigd. Vorig jaar zat hij in de aanslag op de toertocht van Kapellen, deze keer verhuisde hij samen met ons naar Wouwse Plantage!

De zon speelde tussen de bladeren in prachtige herfstkleuren en intussen hadden wij de groene vaste route van Bergen-op-Zoom bereikt. Leuke, snelle en goed berijdbare singletracks werden ons deel. We kruisten de Molenzichtweg – Boslustweg omstreeks 14 km en reden aan de rand van het Landgoed Lievensberg. Niets dan bos diende zich aan. Op 14,50 km werden we voor een tweede keer op de gevoelige plaat vastgelegd. 10.20 u. Even later reden we over de open heidevlakte in de omgeving van de Stayokay. Of wat er op dit moment nog van rest. Jari had aan de start horen vertellen dat alles zo goed als met de grond is gelijk gemaakt voor verbouwingen! We bereden enorm knappe bospaden in het Landgoed Boslust. Op 18 km vergiste ik me op de splitsing van twee tracks en had gezien dat m’n makker de andere kant op ging. Wat ik niet gezien had was dat er achter mij een biker reed die me voorbijstak en daarna nog een hele meute volgde die daardoor ook verkeerd reed! In het tumult van die bende die even het noorden kwijt was, kwam er dan nog een biker ten val. Zo opgewonden dat ze waren en nu hun ritme even verstoord wisten! Het feestje met de knappe bospaden en singletracks bleef voortduren. Omstreeks 21 km passeerden we daarbij het midden in de bossen gelegen feestzalencomplex De Nieuwe Kloof. 10.45 u. We reden er voorbij over de brede bosweg die bewaakt werd door twee seingevers omdat we hier eventjes af te rekenen kregen met tegenliggers die de plaatselijke lus achter de rug hadden. Het ommetje werd gemaakt omwille van de bevoorrading die opgesteld stond op de grote open zanderige heidevlakte midden de dennenbossen. We bereikten ze over een zandpad met enkele heuveltjes.

De bevoorrading kwam op 22,50 km van het vertrek en we arriveerden er omstreeks 10.50 u. Er waren nog veel bikers aanwezig, iets wat wij door onze gebruikelijk late start bij andere ritten niet gewend zijn! Op de zandvlakte heerste dus een gezellige drukte van etende, drinkende, arriverende en weer vertrekkende deelnemers. Toen Jari zijn drinkbus ging halen om te laten bijvullen spotte hij zijn moeder. Zij reed de toer van 25 km en zou het gezelschap genieten van Frank, een lid van haar tennisclub. Maar Frank had aan de splitsing dan toch besloten om de langste toer te rijden. Wij hadden verwacht dat hij met ons zou meerijden, ook al kenden wij hem niet, maar blijkbaar had hij zijn plannen gewijzigd. Ik vermoed ook dat hij een pak sneller rijdt dan wij en bovendien houden wij onderweg geregeld eens halt! Even gepraat met de vrouw die mijn respect geniet, want haar zoon is een bron van vreugde tijdens mijn weekendritten! De vader van Jari was gaan zeilen. Daar was dit prachtige weer met veel zon, een blauwe lucht en een portie wind ideaal voor! Intussen geknabbeld van de lekkere frangipanegebakjes en cake die aan de stop werden aangeboden.

Na de pauze kwam er een wel heel knap deel van de toertocht met paden doorheen de bossen die ons over enkele uit de kluiten gewassen heuvels loodsten. Omstreeks 24,50 km bereikten we de onverharde bosweg Zurenhoek. Op 27 km werden we voorbijgestoken door de delegatie Bikebikkels die we aan de stop hadden zien toekomen. Toen we in hun zog een smal spoor in een strook gras tussen bomen in reden zagen we voor ons plots veel tumult! Eén van de Bikebikkels was ten val gekomen en van zijn fiets gekatapulteerd! Want Jari vond dat de man wel erg ver van zijn fiets op de grond lag tussen enkele takken kreupelhout! Dat komt er van wanneer je zo dicht achter elkaar rijdt en de toestand van de grond voor je niet meer ziet! Het zal wel niet erg geweest zijn, want even later kwam de hele tot stilstand gekomen groep ons weer voorbij.

We kruisten de Molenzichtweg komende van een singletrack uit het bos waarover we even in een treintje hadden gereden. Intussen reden we weer over en in de omgeving van de vaste groene route. 11.30 u. Op 30 km ging het even over het asfalt van de Balsedreef nabij de Stayokay en doken we ter hoogte van de slecht onderhouden hoeve waar de bevoorrading van andere tochten staat rechtsaf een veldweg in. Deze bracht ons tot vlak naast De Zoom waar we even naast reden om op 31 km de bossen van het Landgoed Zoomland te bereiken. Daar troffen we op 32 km een splitsing tussen de routes van 35 km en van 45 km. Knappe bospaden leidden ons dan doorheen een parkbos en vanaf een eenzaam in dat bos gelegen hoeve met gesloten luiken tot aan de leuke “heuveltjes” van Zoomland. 34 km. De toertocht verliep echter over het centrale pad tussen de heuveltjes en niet er over. Ik zou zelf over de heuveltjes gereden hebben indien de tracks niet aan het zicht onttrokken zouden geweest zijn door afgevallen bladeren! Er reden hier ook bikers op eigen houtje rond.

We vervolgden de toertocht doorheen een parkbos en reden voorbij de parking van Zoomland aan de Mastendreef nabij de snelweg. Een lange bosweg voerde ons van die plek doorheen een knappe omgeving met bomen getooid in herfstkleuren. We konden genieten van zeer mooie bospaden in geurige dennenbossen ter hoogte van de zogenaamde Zeezuiper! Dit is een waterpartij die het midden houdt tussen een vijver en een moeras. Er liggen een aantal eilandjes in. Er staan afgestorven bomen met hun voeten in het water. Een merkwaardige plek! Zeezuiper is ook de naam van een bier dat gebrouwen wordt in de Scheldebrouwerij in Meer (Hoogstraten), maar beide Zeezuipers hebben niets gemeen! Ten oosten van Bergen op Zoom lag in de Middeleeuwen een groot moeras. Hier werd vanaf de 13e eeuw turf gewonnen. Na het weggraven van dit veen bleef een uitgestrekte plas achter. Die watervlakte kon enorme hoeveelheden water opnemen; het kon ‘zuipen als de zee’ en werd dan ook Zeezuiper genoemd. Wat hier van rest vormt de kern van Zoomland. Door ontginning en ontwatering was er eind vorige eeuw niet veel meer van over. Op een bepaald ogenblik reden we rakelings langs de Zeezuiper en ons bezoek aan deze bizarre vijver eindigde op 38 km met het moeten rijden over een grasspoor dat er vrij zwaar bij lag! 12.05 u.

Dan reden we over een graspaadje op de rand tussen bos en velden. Vanaf 40 km bereden we een lange onverharde weg waar zich op de zijkant een smalle asfaltstrook bevond ten behoeve van de fietsers. Vanaf een bruggetje ter hoogte van de Zoomweg reden we over een lange zandweg. 42,50 km om 12.20 u. We passeerden daarbij de velden van het golfterrein van Wouwse Plantage. Na een laatste strook bos bereikten we omstreeks 12.30 opnieuw d’Ouwe Schuur met bijna 44 km op het tellertje! We hadden met volle teugen genoten van deze prachtige rit op een warme herfstdag. Meteen wist ik weer waarom ik zo graag in deze streek kom rijden! Frank en de moeder van Jari waren intussen ook gearriveerd en hadden hun bikes al opgeladen. Van de moeder kregen we nog een pint aangeboden op het buitenterras waar nog vele mensen aanwezig waren. Een van de twee vrouwelijke Molenrijders uit Wouw waarmee we in gesprek waren geraakt, liet een nog volle fles gerstenat uit haar handen glippen. Degene die de scherven kwam opvegen liet de keerborstel vallen en die knalde recht tegen een vol glas op een tafeltje! Voor sommigen was het blijkbaar zo stilaan tijd om naar huis te vertrekken teneinde verdere ongelukken te voorkomen!

Veel langer dan een halfuur zijn we niet gebleven. Jari zou nog een maat over de vloer krijgen om zijn computer in orde te maken en wenste op tijd thuis te zijn. Maar hij vertrok niet zonder de kalender van volgend weekend bekeken te hebben zodat we meteen konden afspreken voor de volgende ritten. We zijn in ieder geval weer een mooie herinnering rijker. Een herinnering aan een zonnige herfstdag met prachtige kleuren, een knappe toertocht om duimen en vingers van af te likken, aangenaam gezelschap onderweg en ontmoetingen met gelijkgestemde zielen! Met bijzondere dank aan de vele seingevers die op wacht stonden op de risicovolle oversteken van die enkele asfaltbanen die deze bossen doorkruisen! Op 14 december kunnen we opnieuw naar hier komen voor de toertocht van de hoger genoemde Molenrijders uit Wouw (22-33-49-64 km). Na de vorige twee edities gemist te hebben wordt het tijd dat ik nog eens naar daar kom!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Wouwse Plantage op 19-10-2014 door Frank Dirks

20-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30 tot 52 km) van de Off Road Bikers te Hamme op zaterdag 18-10-2014.

Voor deze zaterdag hadden we afgesproken voor een toertocht die niet al te ver van de woonplaats van m’n fietsmakker gelegen is, zodat ik het was die deze keer het verst moest rijden naar de start. De keuze was gevallen op de toertocht van de Off Road Bikers te Hamme, waar omwille van een systeem met lussen, naar eigen keuze 30 tot 52 km kon worden gereden. Ik was omwille van de afgesloten afrit Sint-Niklaas-West moeten omrijden via Waasmunster zodat ik iets later ter plekke was dan op het afgesproken uur. Mij geparkeerd op de parking voor vrachtwagens en zoals nadien bleek ook schepen (!) vlak naast de Durme. Jari zat al te wachten. Hij zag er content uit en had al direct veel te vertellen! Hij had misschien de kans om een zo goed als nieuwe mountainbike voor een prijsje te kunnen kopen en had bovendien een frame voor een tandem besteld om samen met zijn vriendin naar het werk te fietsen. Ingeschreven in de sporthal Meulenbroek. Omdat de GPS van Jari bij onze start geen contact kon maken met een satelliet, was het 10.30 u eer we goed en wel op pad waren. We doken in het zog van een vader en zijn zoontje een graspad op achter de sporthal en reden door een strook bos. Tot 2 km konden we genieten van het lokale crossparcours met draaiende en kerende paadjes die hier en daar afgeschermd zijn door wanden van takkenvlechtwerk. Ik ben hier ooit nog gepasseerd, maar dat moet lang geleden zijn.

We kwamen uit het groen tevoorschijn op de dijk naast de Durme in de schaduw van de Mirabrug. Een weinig verder, ter hoogte van voetbalvelden, vroeg een biker ons naar de start! Even later bleek dat we daar weer vlak bij waren, want we reden voorbij de weg waarlangs we de sporthal bereikt hadden. Die biker was dus gewoon honderd meter te ver gereden! Wisten wij veel! We reden langs de plek waar m’n wagen geparkeerd stond en dan een eindje door de bebouwde kom van Hamme. Op 4 km bereikten we opnieuw de oever van de Durme waar we een tijd langs reden. Dan kwam er een eerste extra lus van 4 km. Tot 6,50 km reden we over assenwegeltjes langsheen de Oude Durme. Dat zijn oude zijarmen van de rivier die verworden zijn tot waterpartijen en visvijvers. Ik heb deze plekken enkel nog maar bij nacht gezien tijdens de Halloween-nachtrit vanuit Zele! We passeerden zelfs de plek waar de bevoorrading van deze nachtrit is nabij een oud veerhuis.

Op 7 km kruisten we een grote baan om een landelijke voetweg in te slaan, een smal spoor door de velden. Op 9 km dienden we weer een grote baan over te steken en reden we even weer door de bewoonde wereld en een woonwijk met witgeschilderde huizen waarvan de terrassen op de verdiepingen afgeschermd zijn met traliewerk in alle maten en soorten! Eens daar voorbij bereikten we de voetweg die Zouavenpad gedoopt werd. Dit was bij aanvang een smal spoor door de velden, afgeboord met wat groen en dat naar het einde toe breder werd. Het was een vrij lange weg op het grondgebied van Hamme waar we tot 11 km over reden. De Oude Trambedding, een landelijke assenweg, bracht ons in de richting van een drukke grote baan. Op 13 km reden we daar even over een grasspoor op de brede berm naast die baan, de N41 die van Sint-Niklaas over Dendermonde naar Brussel voert.

Er volgde een stukje over een veldweg en langs een asfaltbaantje tot aan een bruggetje over een brede beek. Even later kwamen we weer naast de drukke N41. We reden dan geruime afstand over een lastig grasspoor in de berm evenwijdig met de baan. Op 16 km doken we rechts de berm af en reden we tussen boomstammetjes en over een tapijt van herfstbladeren over een singletrack in een strook die ligt tussen de N41 en de beek die we daarstraks gekruist hadden. We reden in het zog van de vader en zijn zoontje die we aan de start hadden zien vertrekken. Ze hadden hun winterpakken al aan terwijl het extreem warm was op deze oktoberdag! Ik meen hier nog al gereden te hebben, beter gestapt, want toen lag hier zodanig veel modder dat rijden niet meer mogelijk was. Ik weet niet meer tijdens welke tocht, ik vermoed een vanuit Zele. Op 17,50 km kwam er een einde aan het ritje over de track onder de vorm van een technische uitdaging, meer bepaald een steile afdaling en dito klim op het talud naast de N41. Er stonden een aantal mensen te praten en te kijken. Voor mij was dat even te voet, want ik had niet gezien dat je kon kiezen uit “Rambo” en “gewoon”! Jari lukte de eerste klim wel, alhoewel er voor zijn neus twee bikers die met veel show kwamen aangevlogen en voorbij schoten, halverwege de klim stil vielen! We kwamen weer uit naast de N41 ter hoogte van de brug via dewelke deze baan de Schelde kruist. Even verder was weer een keuze tussen “Rambo” en “gewoon”. De eerste optie bleek een zeer steile afdaling te zijn van een talud, de tweede optie was verder langs de N41 tot aan de verkeerslichten en dan rechtsaf een onverhard pad in. De vader en zijn zoontje volgden in mijn spoor, Jari stortte zich in de diepte. Gevaarlijk was dat die afdaling uitgaf in het pad waar de gewonen passeerden terwijl wie daar naar beneden komt geraasd beneden niet zomaar kan stoppen!

Het ging een dijk naast de Schelde op via dewelke we op 20 km de rand van de stad Dendermonde bereikten. Er volgde de overtocht van een vettige strook bos aan een grote brug in Dendermonde. Aan een druk kruispunt van invalswegen stond daar de bevoorrading opgesteld onder een grote tent van Redbull. 11.45 u. Er stonden nog enkele bikers, maar er was zeker geen overrompeling. Er lagen bananen, appelsienen, wafels, peperkoek, speculaas en snoep naast de sportdrank. Een tiental minuten blijven staan om wat te knabbelen en te drinken. Na de stop kregen we eerst paden in een knap bos voor de wielen. Daar wandelden ook stedelingen. We reden onder één van de gerestaureerde stadspoorten aan de rand van een park en dwars door het centrum van de stad. We passeerden enkele grote visvijvers aan de rand van de stad. Eens het centrum weer uit reden we over een graspad evenwijdig met de Dender. Aan enkele zandhopen die ik meen al ooit gepasseerd te zijn, was weer de keuze gelaten tussen “Rambo” en “gewoon”. Dat gewoon bleek wel vrij nat te zijn! Maar was nog niks in vergelijking met wat erna kwam! We werden een zeer modderig spoor op gestuurd en ook in de daaropvolgende strook bos was het modderdabben geblazen! Dat ik de zandhopen al gezien en bereden had werd nu duidelijk. Het modderspoor herinnerde ik me nog goed van tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis-Dendermonde, uitgezet door de Goodfellas Mountainbike Friends. Toen kwamen we van de andere kant! Vanaf nu passeerden we wel meer plaatsen die ik tijdens die toertocht leerde kennen.

Na het bospad kwamen we uit op een desolate grasvlakte. Daar zijn we even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Goed nieuws! De bike die te koop was wordt de zijne! Er zijn enkel nog wat versleten onderdelen te vervangen! Soms schuilt geluk in een klein hoekje. Het is mijn goede vriend gegund. Eens benieuwd met welk vehikel hij op de volgende afspraak zal verschijnen! Een volgend grasspoor eindigde met een korte maar steile afdaling aan de voet van een brug in de Tragelwegel te Dendermonde. Het ging een kasseibaantje naast de brug op. Daar leunden enkele oudere huizen tegen elkaar. We sloegen linksaf een straat in waar op de hoek het oude witte huis nog steeds te koop stond. Het straatje kwam uit op een asfaltbaantje naast de Dender. We reden een eindje over dat baantje tot aan de Tijsluis nabij de monding van de Dender in de Schelde. 30 km om 12.40 u. Na een lusje doorheen het naastliggende landschap bereikten we een fietspad naast de boorden van de Schelde via hetwelk we weer in de richting van Dendermonde reden. Op 32 km troffen we daar de speelbosjes op een terrein dat ingesloten ligt tussen bruggen en wegen vanaf een zigeunerkamp met enkele woonwagens op een braakliggend terrein tussen grote wegen. De paadjes die zich met zeer veel vrij korte bochtjes tussen de boomstammetjes slingeren waren vrij goed te berijden. Het ging me hier beter af dan tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis. Een nat bospad bracht ons weer tot het grote kruispunt waar de tent van de bevoorrading in de buurt stond. Wie dat absoluut wou kon dus nog eens stoppen! Maar dat zal niet de bedoeling geweest zijn, want we werden linksaf naast de baan de grote brug over gestuurd. Vanaf de volgende spoorbrug kon geopteerd worden voor een extra lus van 1,5 km.

We reden dan door een strook bos, gelegen tussen een weg en de spoorweg. Daar was het wat lastiger rijden. Toen we het bos uit waren hoorden we mannen naar elkaar roepen en even later een kreet. Iemand die gevallen was? Toen ze voorbij reden begroette iemand van het drietal me, maar hij was al te ver om te kunnen zien wie het was! 35 km om 13.00 u. Er volgde nog een volgend deel van de speelbosjes. Verderop werden we opnieuw van de dijk het bos in gezonden over deze keer een nat en zeer hobbelig pad met kleine te ontwijken boomstronken. We reden toen in de omgeving van de Grootbroekstraat en arriveerden op dezelfde plek waar de lus begonnen was. Op 37 km bereikten we het grondgebied van Grembergen (Dendermonde).

Na een graspad op een dijk en een eindje over het jaagpad langs de Schelde kwam er weer een optielus van 6,50 km. Die begon met een korte klim naar een lastig nat grasspoor tot aan een dijk ter hoogte van de Zijdijk. Daar zijn we even gestopt omdat de man die ons net had ingehaald stil kwam te staan door een kettingbreuk. Te veel kracht gezet tijdens het klimmen! We boden onze hulp aan maar hij zou het noodnummer bellen om gedepanneerd te worden. Gelukkig, want met zo’n herstelling ben je soms toch een tijdje bezig! 41 km. Een kilometer verder ging het rechts de dijk weer af over een berijdbaar trapje naar een grasspoor dat tot aan een oud smal kasseibaantje voerde. Via deze weg bereikten we opnieuw het grondgebied van Hamme. We doorkruisten het centrum van de deelgemeente Moerzeke over het mooie marktplein en servitudes tussen eigendommen. In een zo’n paadje hoorde ik een kinderstem “er komt er nog ene” roepen! In een fractie van een seconde realiseerde ik me dat die iets van plan waren! Een drietal kinderen was zich aan het amuseren met het maken van slijkballen en ze smeten die naar de passerende bikers! Maar hun worp was te zwak om doel te treffen en werd dan nog eens gehinderd door de draad die het eigendom van het pad scheidde! Hoe inventief kinderen toch kunnen zijn in het bedenken van dingen om zich mee bezig te houden! Grappig eigenlijk!

Smalle wegeltjes en betonbaantjes voerden ons door de bewoonde kern van Hamme. Na de doortocht ervan bereikten we een gehavend spoor met diepe groeven. Dit Puienbroekpad kwam op 46 km van het vertrek omstreeks 13.50 u. Op 48 km bereikten we Moerzeke (Hamme) via een grote baan en kozen we voor de extra lus van 8 km. Eens omgekeken naar Jari, want hij wilde vandaag op tijd thuis zijn omdat een maat thuis het gras kwam maaien. Met een bosmaaier omdat het de hele zomer lang onaangeroerd was gebleven! Een week uitgesteld omwille van de stortregens vorige zaterdag! Hij deed toch teken in de richting van de extra lus. Zijn maat kon wel beginnen zonder hem! Voor de bike moet alles wijken! De laatste extra lus gaf niet bepaald een meerwaarde aan de toer, want bestond uit bijna uitsluitend betonbaantjes en asfaltwegen door woonwijken. Uiteindelijk bereikten we een graspad ter hoogte van een brug aan een dijk dat er achter een rij struiken evenwijdig liep met een grote baan, ik vermoed dezelfde N41. 52,50 km om 14.10 u. Het paadje leidde ons naar het crossparcours over hetwelk we vlak na de start gereden hadden. Tot 55 km konden we ons hier nog uitleven op de over en weer slingerende paadjes om zo om 14.20 u de sporthal te bereiken. Onze fiets proper gemaakt aan de bikewash.

Uw armbandje met noodnummer kon je inruilen voor een dikke boterham met gekruid gehakt en die smaakte wel na de rit. Alles doorgespoeld met een drankje en nog even nagepraat over de tocht en alles wat ons bezig houdt. Om 15.00 u afscheid genomen en huiswaarts vertrokken. Waar ik m’n wagen geparkeerd had stonden nu veel trailers met plezierboten geparkeerd. Daar waren vrij grote exemplaren bij! Achter een betonnen muur stroomde de Durme. Omdat de bike daags nadien nog gebruikt zou worden heb ik er na thuiskomst niks meer aan gedaan, zodat het opruimwerk deze keer beperkt bleef tot de vuile was en het weer toonbaar maken van m’n beslijkte schoenen. De tocht was degelijk georganiseerd met de nodige voorzieningen zoals bewaakte parking en bikewash. Het parcours kon me minder bekoren, maar dat is eigen aan de tochten in dit deel van Oost-Vlaanderen omdat ik graag in de bossen rijd en uitgestrekte bossen hier niet voor het rapen liggen, zodat de parcoursbouwers alles moeten zien te halen uit de bosjes die zich op de nog overblijvende braakliggende terreinen in het land tussen de Schelde, de Dender en de Durme bevinden. Blijkbaar had ik deze tocht al eens gereden in 2009, wat al weer zo’n vijf jaar achter ons ligt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

19-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-45-60 km) van Gant Triatlon Ganshoren op zondag 12-10-2014.

Op zondag van mijn hart een steen gemaakt, want er was een toertocht in het Nederlandse Hoogerheide, eentje die ik vorig jaar gemist heb omdat het die dag zodanig slecht weer was dat ik er echt geen zin in had om buiten te komen en te gaan rijden in de gietende regen! De toertocht in Ganshoren was vorig jaar afgelast, ook omwille van een door de weersomstandigheden onberijdbaar parcours. Omdat ik mij meende te herinneren dat de twee keren dat ik daar al was gaan rijden me goed bevallen waren en omdat er in Hoogerheide en omgeving nog tochten in het verschiet zijn tijdens de winter, dan toch maar afgezakt naar Ganshoren. Dat is de enige tocht die van daar uit georganiseerd wordt. De vorige keren werd hij wel in maart georganiseerd. Ik kon mij van het parcours weinig herinneren en lees ook zelden de verslagen van vroegere ritten nog na. De tocht bleek vooral het land van Asse aan te doen zodat de streek waar de tocht passeert bij nader toezien evenmin nieuw voor me was. De toer komt namelijk voor een groot deel over het grondgebied van Asse en zelfs tot in Aalst, een streek die ook door de toertochten van Straf in Bergaf en de Boerenbike in Opwijk wordt aangedaan. Dat zijn twee tochten waar ik elk jaar weer present ben wegens op alle vlakken amusant. Of we onze keuze voor Ganshoren ten voordele van Hoogerheide moeten betreuren zal een open vraag blijven!

Een parkeerplek gevonden op een pleintje in de omgeving van de torenflats met rode en blauwe gevelplaten, goed te zien vanaf de verkeerswisselaar Groot Bijgaarden op de Brusselse ring en in de schaduw van de Basiliek van Koekelberg! Wanneer ik toekwam aan het lokaaltje van Gant, de Triatlon Ganshoren en organisator van de tocht, stond mijn makker Jari ineens achter mij alsof het allemaal netjes getimed was. De toertocht is eerder kleinschalig en bescheiden, net zoals het kleine clublokaaltje. Er lag anders al een redelijk hoog stapeltje ingevulde inschrijvingsformulieren. Terwijl we ons briefje stonden in te vullen aan een tafeltje werd ik aangesproken door een biker die me vroeg of ik was wie ik ben! Blijkbaar een fervent lezer van de toertochtverslagen! “Dan ben jij de Jari”, vroeg hij aan m’n makker. Fijn dat mijn trouwe kameraad ook eens werd aangesproken door een aandachtige lezer! Helaas had de man geen schuilnaam op de site en weet ik evenmin van waar hij afkomstig is. Omstreeks 9.45 u zijn we vertrokken, niet beseffend wat ons vandaag nog te wachten zou staan!

Vertrekkend vanaf de kantine en de tweede spoorlijn kruisend, reden we bij aanvang op de rand van het Laarbeekbos dat zich vanaf Jette uitstrekt tot vlak tegen de ring om Brussel. Het bos is dan ook bedreigd door een eventuele verbreding van de snelweg! Kort na de start kregen we al een zeer zware klim over een glibberig slijkspoor dat ons doorheen het bos voerde tot op een hoogte waar we over een even glad pad tussen de struiken reden. Na de meestal steeds vlakke tochten van de afgelopen maanden was dit even wennen en vooral puffen geblazen! Op 2 km van de start stond ik al direct in het zweet! Een pad voerde ons door het Laarbeekbos tot vlak naast de snelweg die we onderdoor reden via een tunnel met onverharde bodem voor landbouwverkeer, wandelaars en fietsers. Het was niet de eerste keer dat ik deze plek passeerde! De rit voerde ons dan weer even naar de bewoonde wereld waar we in Zellik (Asse) de spoorweg kruisten ter hoogte van een stopplaats. Er is daar een speciale brug gebouwd voor fietsers en voetgangers waarbij de fietsers via een spiraal naar boven dienen te rijden om over de spoorweg geloodst worden. Deze plek kon ik me nog goed herinneren, ook al was de vorige editie al twee jaar geleden. Tenzij er nog andere tochten zijn die hier passeren!

De rit voerde ons even door het centrum van Zellik en voorbij de op een heuvel gelegen Sint-Bavokerk. Vanaf de kerk ging het over een slijkerig spoor door de velden glijdend naar beneden. Beneden op het kruispunt van veldwegen hielden we even halt om een viertal kerels die op hun moto’s door de velden kwamen aangeraasd te laten passeren. Voor ons ging het dan linksaf waar we opnieuw stevig dienden te klimmen. 6,50 km om 10.15 u. We reden nu in een landelijke omgeving die duidelijk te lijden had gehad van de zware regenbuien die de afgelopen week gevallen waren! Na een glibberige portie slijk reden we langsheen de snelweg waarvan we enkel het geluid van achter de bomen hoorden komen om zo het grondgebied van Bekkerzeel (Asse) te bereiken. Na de doortocht van enkele straten van deze landelijke plek volgde een stevige klim over een nat en glibberig spoor doorheen de weiden. 9,75 km om 10.30 u. We reden dwars over het domein van een manege waarbij het een grappig zicht was van de paardenkoppen uit de stalboxen te zien steken, kijkend naar wat er allemaal gebeurde. Via de manege bereikten we het achterliggende landschap. Aan de voet van de snelweg kregen we na 10,50 km een splitsing tussen de 25 km en de 35-45-60 km. We reden over een brede asfaltbaan naar een brug over de snelweg en ik meen dat de toertocht vanuit Opwijk hier boven op de brug ook een splitsing heeft. Boven op de brug kruisen immers een aantal wegen.

Wat we voor de wielen kregen was een zeer mooie lus door het landelijke Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek) om opnieuw te eindigen in de buurt van de snelweg op nagenoeg dezelfde plek. Ook hier kregen we af te rekenen met heel wat slijk en natte paden! Reeds op 14 km kwam de eerste bevoorrading langsheen een veldweg ter hoogte van een kapelletje. Er lagen wafels, frangipanegebakjes, peperkoek en bananen, alles wel in vrij kleine hompjes gesneden alsof men bang was niet iedereen tevreden te kunnen stellen! Er waren daar nog bikers present waaronder een kleine delegatie Spiderbikers in hun knappe opvallende pakken in rood en blauw die deden denken aan de klederdracht van Spiderman himself! Helaas kan ik over de Spiderbikers niks terug vinden op het wereldwijde web omdat er op diverse plaatsen in de wereld blijkbaar Spiderbikers rondrijden, zodat enkel de naam te vaag is om er informatie over te vinden!

Na de stop werden we al snel een stevige klim opgestuurd over een lastig spoor, bestaande uit een oud kasseibaantje waarvan een deel van de bestrating in de loop der jaren door erosie was weggespoeld. Het baantje ging daarna over in een weidespoor. Er volgden door water verzadigde veldwegen en paadjes tot aan de kapelletjes op de Kruisborre in Asse. In deze mooie geklasseerde omgeving werden we de korte maar heftige klim, met halverwege een megagrote wortel, naast het Kruis van Sjat op gestuurd! Jari raakt er altijd boven, ook al wist hij niet meer dat hij hier ooit al gepasseerd was, maar voor mij is deze klim te steil, om dan nog te zwijgen van die wortel! De klim komt boven uit naast de grootste kapel langs de onverharde Kruisborreweg waar we de splitsing vonden tussen de routes van 35 km en van 45-60 km op 17 km van het vertrek. We kruisten de Edingsesteenweg en doken naast Taverne De Koekoek het neerwaartse bospad in waar halverwege een grote modderpoel ons toelachte! We reden daar even over het parcours van de vaste route. Beneden ging het na de muur van een hoeve linksaf, het spoor op in een dreef tussen de bomen en dan linksaf. Even later reden we door het schilderachtige Asbeek (Asse).

Na de doortocht van Asbeek werden we opnieuw getrakteerd op een ferme modderpoel terwijl we naast een beek reden. Op 21 km bereikten we de tweede bevoorrading naast een vijver tegenover een groot gebouw dat luistert naar de naam “De Hoge Bomen”. 11.40 u. De bevoorrading met een gelijkaardig aanbod, maar niet zo klein versneden, werd er verzorgd door twee Franstalige mensen. We kregen er eventjes het gezelschap van een jong meisje per bike die zeer te spreken was over de organisatie en het parcours, ondanks de modderige toestand ervan! De stop, op een plek die ik me van vroeger kon herinneren en waar ik ook al bij andere tochten gepasseerd was, moet niet ver van de grens met Aalst gelegen hebben, want op 23 km reden we het Café Kravaalbos bij Stinne voorbij en dat ligt, zoals de naam het zegt, aan de rand van het Kravaalbos in Meldert (Aalst). Er volgde eerst de doortocht van het landelijke Meldert die over harde veldwegen door een vlakker landschap verliep, maar bij momenten ook weer met de nodige porties modder en slijk. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele mooie paden door het Kravaalbos, eindigend in de bizarre Huizekensstraat met huizen in alle maten, soorten , stijlen en van alle leeftijden, en geen enkel op dezelfde rooilijn! Een zandspoor voerde ons weer tot in de buurt van Stinne. Na rechtsaf te zijn gegaan leidde een zandweg voorbij het mooi gelegen huis van de familie Bal-Tombeur, wiens naam in koeien van letters op de gevel vermeld staat! 29 km om 12.30 u.

Thans volgden beter berijdbare en drogere veld- en assenwegen. Jari dacht net hetzelfde als ik: nu de ondergrond beter berijdbaar was, kregen we een stevige wind als tegenstrever te verduren! Vermoedelijk reden we een lus door de velden, want op 32 km doken we een strook bos in die allicht ook deel uitmaakt van het Kravaalbos. We kregen er twee keren dezelfde jogger te zien, een oudere man met grijze baard, een jongere kerel die er aan het lopen was en enkele wandelaars die telkens aan de kant gingen staan om ons doorgang te verlenen. Eens terug in de open velden zagen we twee bikers op een bank zitten. We weten niet of ze aan de toertocht deelnamen, we hebben ze in ieder geval niet meer te zien gekregen. Een wandelend koppel dat halt hield toen we beiden noodgedwongen door een plas scheurden maakte de schampere opmerking “dat is zeker plezant”, terwijl ze vermoedelijk zelf door de modder hadden moeten dabben, te zien aan de ondergrond die we later onder de wielen kregen! Twee wandelaars op een veldspoor die onze besmeurde bike en kleren zagen, maakten de overbodige opmerking dat het er zwaar bij lag en wensten ons nog goede moed. 34 km.

Dat konden we goed gebruiken, want we kruisten schuin een geoogst maïsveld en die plek ken ik meer dan goed genoeg uit diverse tochten die hier voorbij komen! Het veldspoor leidt namelijk naar een strook bos waar een track ligt die er wel erg gehavend bij ligt door diepe groeven en dikke wortels, klaar om er uw nek te breken! Jari neemt met zijn jonger lijf meer risico dan ondergetekende met zijn oude knoken, maar ik zag hem toch ook vervaarlijk schuiven over de wortels en naast de groeven! Intussen was het al bijna 13.00 u geworden! Veldwegen door het Pajottenland werden ons deel. En de modder er op eveneens! Omstreeks 37 km doorkruisten we een woonkern, maar ik vond nergens aanwijzingen over de naam van de plek. We reden er over servitudepaadjes tussen de velden en langs tuinen. Op 38 km keken we weer aan tegen een zware klim doorheen een bos waar slijk overvloedig present was. Was het rijden door dat slijk bij aanvang van de toertocht nog amusant en reden tot lachen en grappen, het begon ons toch zo stilaan te enerveren!

Op 39 km bereikten we weer de bewoonde kern van Asbeek en reden we over een track onder de bomen naast het domein van een atheneum. Het pad lag er netjes bij! Ik heb hier ooit eens gereden toen het hier vol zwerfvuil lag, afkomstig van de speelplaats! Misschien in een periode met weinig strafstudies en dus geen opruimers! Even verderop werden we over een redelijk gevaarlijke afdaling gestuurd: glad, vol stenen en met veel plassen, water en modder! Een even beslijkt pad voerde dan door de velden, waarna het klimmen was door een verdord maïsveld. Het was ons al eerder opgevallen dat op sommige plaatsen de maïsplanten verdord en rottend op de velden stonden! Het pad gaf uit in een asfaltbaantje en daar troffen we geen pijl meer aan! De moddersporen op de grond, vermoedelijk van bikers, alhoewel je eerder de indruk had dat er een tractor had gereden, zo vuil was het, leidden naar links waar naast een afdaling in een kasseibaantje het kasteel Putberg (Asse) staat. 13.30 u. Toen Jari verder naar beneden was gereden met de hoop daar pijlen te treffen, kwam er een vrouw uit een zijpaadje die zich excuseerde omdat ze de pijlen daar in de omgeving net had weggenomen. We konden het paadje waaruit ze kwam blijven volgen en zouden dan weer pijlen treffen. We misten daardoor wel de singletrack door het bos op de Putberg, maar ik weet dat dit een eerder technisch exemplaar is met enkele zeer steile afdalingen die niet aan mijn oude knoken besteed zijn!

Na enig zoeken en vloeken vonden we inderdaad opnieuw pijlen aan de voet van het kasteel Putberg. Vermoeidheid begon toe te slaan, mijn pijp begon uit te gaan en ik moest meer en meer moeite doen om mijn makker te kunnen blijven volgen. Bij elke hindernis waar ik het lastig had of elke zware modderplek waar ik vast kwam te zitten, won hij opnieuw terrein! Op 45 km passeerden we Taverne De Eenhoorn aan de Platijn in Asse, een zeer schilderachtige plek aan een kruispunt van oude kasseibaantjes. Nadat we er voorbij waren werd ons uithoudingsvermogen weer zwaar op de proef gesteld tijdens een klim over een pad vol keien en een vettig spoor doorheen gras. Het pad door de velden kwam uit op een betonbaantje nabij de Kapel van de martelaar en heilige Petrus Ascanus die vermoedelijk in Asse werd geboren.Petrus Ascanus of Petrus van Assche werd vermoedelijk rond 1530 als Petrus Van der Slachmolen geboren op Tenberg te Asse; hij trad als minderbroeder toe tot de orde van Sint-Franciscus van Assisi en bevond zich in een bijhuis te Gorkum (Nederland) toen de Geuzen op 27 juni 1572 het klooster binnendrongen, de monniken gevangen namen en kort nadien ter dood brachten. De terreur zoals deze van de Islamitische Staat is blijkbaar van alle tijden! Het pad dat we net verlaten hadden was trouwens het Petrus Ascanus wandelpad en in Walfergem (Asse) is een school naar hem vernoemd.

Zelfs na het eten van een portie carbofruit van 3-Action, een soort “spinnetje” met pure suiker, kwam ik niet weer op krachten. Ik was moe van het rijden en modderdabben, we schrokken zelfs toen we zagen hoeveel modder er aan de onderdelen van onze fietsen kleefde! Zo smerig hadden ze er zelden uitgezien! Als de nood het hoogst is dan is de redding blijkbaar toch nabij! Die kwam er onder de vorm van reeds opgeruimde pijlen! Want na veel slijk en een uitputtende klim vonden we na 48 km geen pijlen meer! We waren inderdaad naar gewoonte vrij laat gestart en het was intussen 14.30 u geworden! De laatste tien kilometer van de toertocht hebben we dus niet gereden. Allicht hebben we daardoor een mooi stukje doorheen het Laarbeekbos gemist. Waardoor ons vermoedelijk ook een stevige klim bespaard is geworden, want het Laarbeekbos is ter hoogte van Ganshoren op een helling gelegen! Dank zij de GPS van Jari hebben we zonder veel problemen de weg naar Ganshoren gevonden. Merkwaardig daarbij was hoe het landschap zo plots veranderde van een landelijke naar een verstedelijkte omgeving! Er was ergens een kermis aan de gang en daar hebben we ons aan een kraam een hamburger gekocht. Een man die in het kraampje ernaast met weinig succes karakollen probeerde te slijten heeft er zelfs een foto van onze besmeurde fietsen genomen! Het was onmogelijk om het merk op de buizen nog te lezen! Niet te schatten hoe ze onder de smurrie zaten! Tien minuten later zagen we de gekleurde flatgebouwen van achter de daken opdoemen en waren we weer bij af met 57,50 km op het tellertje. Het was een bewogen en zware rit vanuit Ganshoren en vanaf nu zal ik me het parcours van de tocht allicht altijd blijven herinneren!

Er zou thuis iemand bij Jari langskomen om de computer in orde te brengen en hopelijk is dat nog gelukt vermits we later terug waren dan voorzien. We hadden er niet op gerekend van zo’n zwaar parcours te treffen. Ik begreep meteen waarom de toer vorig jaar omwille van de weersomstandigheden werd afgelast! Ik had ondanks het geploeter toch genoten van de rit. In het gezelschap van een kameraad uit de duizend, die nu en dan omkijkt of zijn oudere makker nog volgt, boven op de top wacht en hem weer thuis brengt met zijn elektronische snufjes! Of het er in Hoogerheide beter bij lag zullen we nooit weten. Men zegt dat die streek meer water kan verwerken, maar we hebben daar toch ook al soms ferm door de modder moeten dabben!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

13-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zaterdag 11-10-2014.

Tegen onze gewoonte in op zaterdag vrij vroeg naar de toertocht vertrokken. Omdat later op de dag een vriend van Jari diens grasperk onder handen zou komen nemen! Gras dat een hele zomer niet gekortwiekt is kan enkel nog met een bosmaaier te lijf gegaan worden! En blijkbaar heeft die vriend zo af en toe een uitlaatklep nodig om zich af te kunnen reageren! Dus hadden we reeds om 9.30 u afgesproken bij de Sint-Jobse Pedaalridders om hun toertocht vanuit Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden! Het weer zag er redelijk uit, maar eens op de snelweg vielen er toch al enkele regendruppels! Een parkeerplek gezocht in een zijstraatje van de Sportveldenlaan en wanneer ik bezig was me klaar te maken zag ik Jari met zijn wagen rijden. Hij had evenzo rechtsomkeer gemaakt wegens geen plek meer op de parking bij het voetbalveld. Om 9.50 u waren we ingeschreven en konden we op pad.

Het vertrek verliep door een op de naast de voetbalvelden gelegen bossen doodlopende straat met een eerste singletrack in dat bos. We dienden een drukkere weg te kruisen op de grens met ’s Gravenwezel (Schilde). Aan de overkant troffen we reeds na 1,50 km een eerste splitsing tussen de routes van 15-45 km en van 25 km. Gekozen voor de langste toer. Op 2 km kruisten we de antitankgracht en reden door het bos over dolomieten paadjes en voorbij enkele kleine waterpoelen. Weer op de grens met ’s Gravenwezel reden we ter hoogte van het standbeeld van een kat de Ketelstraat in. Hier reden we op de met houten poortjes beveiligde paden in de bossen om de antitankgracht. Op 4 km kruisten we nogmaals de antitankgracht midden de bossen. Van 4,50 km tot 8 km reden we over een zeer lange vochtige bosweg die tussen de terreinen van de Golfclub Rinkven (Antwerp International Golf and Country Club) loopt. Het was er soms vrij lastig rijden over de hobbelige en vochtige ondergrond.

Een betonpad door het bos en de Koestraat langs de velden en het golfterrein leidden ons omstreeks 9 km tot aan de School voor Buitengewoon Secundair Onderwijs Kristus Koning. Daar stond een seingever om een veilige oversteek te waarborgen. 10.20 u. Ter hoogte van de school ging het weer de bossen in. Een bospad voerde ons voorbij de achteringang van het bosrijke schooldomein naar de Caterskapeldreef. Voor meerdere toertochten staat de achteringang open om een stukje van het privaat bos te kunnen opnemen in de tocht. De Broeders van Liefde zijn mountainbikers gunstig gezind. Ook in Lummen is zo’n school van de Broeders waar toertochten doorheen mogen komen. Deze keer was de poort dicht en ging het links een singletrack op in de richting van de Kleine Vraagstraat. Na een bospad kregen we op 11 km een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km. Voor de langste routes ging het de singletrack op die in de bossen achter Kristus Koning in de buurt van een bosvijver loopt. We bereikten de track die zich in de loop der jaren gevormd heeft op de zijkant van de lange en zanderige Kleine Vraagstraat in de richting van Westmalle. Op omzeggens 14 km bereikten we om 10.45 u een derde splitsing op het kruispunt met de Abdijlaan / Waterstraat, dit is de grote baan die Brecht met Schilde verbindt. We stonden omzeggens op de grens van de beide gemeenten met Westmalle. De reden dat er geen verkeer was werd snel duidelijk. De baan is dwars onderbroken voor de aanleg van één of andere leiding die ook door de bossen loopt. De 25 km ging rechtdoor richting Drieboomkensberg, voor de 45 km ging het rechtsaf over de Abdijlaan.

Even voorbij de werken doken we aan de overkant het Molenbos in. Een lange bosweg bracht ons naar Westmalle waar we op 17,50 km de achterzijde van de Trappistenabdij passeerden op de zijkant van het zeer zanderige pad. Als ik daar kom moet ik altijd aan Pater Winkelhaak denken! Dat moet een stokoude pater zijn die krom loopt van de reuma! Als de paters in het koorgestoelte rechtstaan zie je de mens gebogen staan in een hoek van negentig graden! Zou de oude mens een gelukkig leven gehad hebben binnen het klooster? Er lopen daar ook een aantal zwarte paters rond! We passeerden de reusachtige gloednieuwe stallingen achter de abdij en sloegen rechtsaf en linksaf. Een veldweg en een assenweg voerde in de richting van het in de bossen gelegen bezinningshuis Ter Dennen. 11.00 u. Net voor het bereiken van de bewoonde wereld van Westmalle ging het linksaf. Het asfaltbaantje dat we op een bepaald ogenblik insloegen kwam me onbekend voor tot ik het kruispunt met de volgende straat te zien kreeg. Want daar sloegen we linksaf de Heidemolenbaan in. Deze straat gaat even verder over in een grindpad dat regelrecht naar het Molenbos voert. We pikten er aan bij twee mannen die zelfs iets trager reden dan ons gewoonlijke tempo. In hun zog bereikten we op 21,50 km het Molenbos en sloegen er rechtsaf enkele lastiger sporen in. Deze brachten ons naar de bekende paadjes over de bulten, putten en wortels van Drieboomkensberg. Hier ligt een waar netwerk van singletracks waar alle lokale toertochten dankbaar gebruik van maken! Ondanks het feit dat ze er vochtig bij lagen waren de paadjes vrij goed te berijden. Met vier op een rij stoven we zo door het bos en voorbij het kruisbeeld aan de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos. De twee mannen moeten niet van de streek geweest zijn, want ze wisten niet waar ze op dat ogenblik reden, terwijl elke biker uit het Antwerpse deze plek herkent. Tot 23,50 km konden we ons hart ophalen tijdens dit mooie stukje van de toertocht!

Mijn vermoeden dat de bevoorrading op de open plek aan het kruisbeeld zou opgesteld staan bleek deze keer niet te kloppen. We verlieten Drieboomkensberg via de zandweg Oude Liersebaan en reden voorbij het kruispunt met de Heikantstraat ter hoogte van een privaat domein met enkele woningen. Zanderige wegen voerden ons door de velden weer in de richting van de Abdijlaan. Van 25,50 km tot 26,50 km reden we over het fietspad naast de Abdijlaan die we even voorbij de verkeerslichten kruisten. Daar troffen we tot 27,50 een volgende zanderige veldweg. Rond 11.30 u werden we daar door een fotograaf van de inrichtende club vereeuwigd. Die foto’s staan intussen online maar ik kan ons er niet tussen vinden. Jammer! Na de veldweg ging het een woeste singletrack door een strook bos in en tussen struiken en velden. Halverwege zijn we daar even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Er reden ons tijdens die korte stop toch redelijk wat bikers voorbij. Helaas begon het te regenen! Het redelijk gehavende spoor kwam op 28 km uit op het asfalt jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel wat we kruisten ter hoogte van Café Trapke Op. Een zijwegeltje bracht ons dan naar de Lochtsebaan.

We hadden ons al eens afgevraagd waar ze bleef, maar aan het Kapelletje van de Locht kwam dan toch de bevoorrading. Pas op 30 km, dus vrij laat. Niet dat we van de honger omvielen! Enkele mannen van de Pedaalridders zorgden er onder een tentje voor sportdrank, bananen, wafels en bijzonder lekkere cake met chocoladestrooisel! Omdat de regen intussen weer had opgehouden te vallen konden we er lekker van eten! 11.45 u. Aan de stop even gesproken met Petruske. Ik vermoedde ook de vrouw van Josk te herkennen en dat bleek nadien te kloppen. Bij aankomst beiden gezien. We reden verder over de Tilburgbaan richting bos waar we op 31 km een splitsing vonden tussen de 25 km en de 45 km. Voor ons ging het rechtsaf over een smal spoor tussen het bos en een weide. Dat paadje leidde ons naar de achterzijde van de kampeerplaats De Groene Linden. We passeerden het gebouw dat aan de Schotensteenweg ligt en reden een paadje op dat tussen bomen en struiken evenwijdig loopt met deze baan.

Eens daar voorbij kregen we een hobbelige zandweg voor de wielen die ons op onze stappen scheen te doen terugkeren. Het pad leidde ons naar de speeltuin van de bossen aan Tennis De Merel! Vanaf hier begon het koninginnenstuk van deze rit! We kregen zeer knappe bospaadjes en singeltracks voorgeschoteld, op een bepaalde plaats zelfs over een aantal uit de kluiten gewassen mij onbekende heuvels! Midden in het bos kregen we op 35 km een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km. 12.15 u. Wat minder fraai was is dat het sinds we de stop hadden verlaten zeer hard was beginnen regenen! Een echte stortbui was het! Daardoor dreven we onze snelheid op in de tracks die intussen goed nat waren geworden en vol plassen stonden. Daardoor was het ook uitkijken voor de wortels die door de regen glad waren geworden. Ondanks de stortregen beleefden we toch veel plezier op de paadjes door de bossen van De Merel en om de Tilburgbaan, een strook bos die zich situeert tussen het Kempens Kanaal en de Schotensteenweg, de baan die Schoten met Brecht verbindt. Elke keer wanneer we de Tilburgbaan kruisten en ik vermoedde dat het feestje gedaan was, doken we toch weer een strook bos in voor nog een portie tracks. Alsof er geen einde aan zou komen! Daardoor werd het parcours na de stop wat mij betreft het meest genietbare en amusante stuk van de hele tocht die daarmee in schoonheid zou eindigen, ondanks de kletterende regen.

Op 40 km kwam er dan toch een einde aan het feestje over de vele paadjes in de bossen aan De Merel toen we uit het natte bos tevoorschijn kwamen op het jaagpad van het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de woonboten. Even verder dienden we ter hoogte van het sas het kanaal te kruisen. Bizar was dat er een duiker aan het werk was in de sluis terwijl van op de kade twee mannen assisteerden! We reden dan op de andere oever over het grasspoor voorbij de bunker en de woonboten om rechtsaf het bos in te duiken en onze weg verder te zetten naast de omheining van een camping. We reden de onverharde boswegen Baan op Sas 2 en de Polderdreef in om zo de omgeving van de Kleine Vraagstraat te bereiken. Nog steeds in de gietende regen. Een drietal, twee mannen en een vrouw, dat we aan de stop al hadden gezien en daarnet langs de kant stond, reed ons weer voorbij.

Het verwonderde me van op 44 km nog een splitsing te krijgen tussen de routes van 25 km en van 45 km! Voor de lange toer ging het de al even lange onverharde Sint-Jobbaan in waar door de regen en de plassen die zich intussen gevormd hadden de modder ons om de oren vloog. Ik vertelde aan Jari dat ik daarstraks op Drieboomkensberg teleurgesteld was van door één modderig putje te hebben moeten rijden omdat mijn fiets en ik tot dan toe proper waren gebleven en er van dan af enkele modderspatten aan m’n fiets hingen! Je had ons nu moeten zien, zeiknat, onder de modder en onze fietsen helemaal smerig! Na de Sint-Jobbaan kwam de zeer mooie track die op een soort lage heuvelkam evenwijdig loopt met de onverharde weg. We kwamen, in het zog van het drietal van daarnet, toe in de Kleine Vraagstraat en reden rechtsaf het spoor in dat vertrekt vanaf een houten poortje. Dat leidde ons over enkele uit de kluiten gewassen en intussen glad geworden wortels in de richting van Klein Zwitserland. Een duo mannen stak ons in de gietende regen voorbij. In hun spoor reden we over het smalle paadje over enkele zandheuvels in de bossen achter de school Kristus-Koning.

We werden door de even zeiknatte seingever de baan over geholpen om zo opnieuw de Koestraat naast de golfterreinen te bereiken waar we daarstraks tegenliggers gezien hadden die de tocht allicht wel droog hadden kunnen beëindigen! Waar de straat op het bos stuikt waaruit we daarstraks gekomen waren, ging het rechtsaf een laatste natte singletrack in die ons op de rand van het bos weer naar de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan bracht. Doornat en met 49 km op het tellertje waren we omstreeks 13.15 u weer bij af. Het was een bijzonder mooie toertocht, vooral het gedeelte na de stop in de bossen aan De Merel kon mij zeer bekoren. Ondanks de regen bleven de paadjes goed berijdbaar en konden we redelijk vaart maken, alsof we nog hoopten van niet te nat toe te komen! Onze fietsen schoon laten spuiten, ook al ben ik geen liefhebber van een hogedrukspuit, maar de fiets zo smerig weer mee naar huis nemen leek me geen optie!

Nadat Jari droge kleren had aangetrokken zijn we in de kantine nog een hete kop soep en een frisdrank gaan drinken. Spijtig dat er van après geen sprake was omdat het er omwille van voetbalwedstrijden, onder anderen jeugd, zo druk was! De tent die bedoeld was om de fietsen onder te stallen werd door de ouders van de voetballertjes ook als schuiloord gebruikt zodat het overal drummen was! Mijn kletsnatte pak en met slijk besmeurde ledematen waren ook niet van aard om aan de rit een gezellige après-bike te koppelen! Na de toertochten van de komende weekends onder de loep te hebben genomen, Jari kan alles zien en doen met zijn magische smartphone, teneinde onze keuzes op elkaar af te stemmen, afscheid genomen. Want ik begon kou te krijgen in mijn natte kleren. Omdat ik het niet zag zitten van zo in de wagen te kruipen ben ik ter plekke onder de douche gekropen. Met de fietsbroek nog aan, zodat ik die meteen kon uitspoelen, evenals mijn sokken. Mijn voorbeeld werd al snel gevolgd door de volgende die binnen kwam. En de twee mannen die daarna nog binnen kwamen gingen zelfs geheel gekleed onder de douche staan! Toen ik weer naar buiten wou gaan was het opnieuw beginnen stortregenen! Dus even gewacht onder de tent alvorens de fiets op de fietsdrager te zetten. We waren tegen onze gewoonte in vroeg vertrokken op deze zaterdag, maar de hoop van een thuiskomst zonder veel opruim en nog een lange namiddag kon ik vergeten! Want het heeft heel wat werk gekost om alles weer zuiver te maken! Ondanks de regen had ik me zeer goed geamuseerd, zoals steeds met de bike en in het gezelschap van mijn beste makker.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

12-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-55-80 km) van WV Smeekens Chaam te Chaam op zondag 05-10-2014.

Het was geen gemakkelijke keuze voor deze zondag vermits er op diverse plaatsen tochten werden georganiseerd die de moeite waard waren. Onze keuze viel uiteindelijk op de toertocht van WV Smeekens in het Nederlandse Chaam (30-55-80 km). Ik wist dat ik deze toertocht ooit al gereden had, maar de plaats van de bevoorradingen kwam me danig bekend voor, alsof dat het gisteren was! Het kon achteraf gezien niet missen, want blijkbaar had ik deze toertocht vorig jaar in 2013 ook gereden en eerder al in 2010. Omdat wij onze tijd nemen om te rijden en uit ervaring weten dat men in Nederland nogal vrij snel de pijlen opruimt, waren wij om 9.00 u ingeschreven en gestart! Dat is heel wat vroeger dan wij gewend zijn. Daardoor was er nog heel veel drukte aan de start, het krioelde er van de bikers, en het was rijtje lopen aan de inschrijving. Het zenuwcentrum van de tocht bevond zich in de gebouwen van het bungalowpark RCN De Flaasbloem te Chaam. Vroeger vertrok deze toertocht vanaf een privaat erf van een hoeve.

We verlieten het bungalowpark De Flaasbloem via het kampeerterrein. De enkele mensen die daar een tent hadden opgesteld zullen niet snel zoveel fietsers hun tent hebben zien passeren! Grassporen over het terrein leidden ons naar een bos en we reden een hele tijd aan de buitenzijde van de omheining van het bungalowpark. Dat moet een enorm groot kampeerterrein zijn! Grassporen brachten ons naar de Baronie van Breda en dit landgoed zou een belangrijke constante worden in deze toertocht! We reden door dit domein over bospaden en grassporen, langs bossen en velden in onbewoond gebied tot zo’n 7 km van de start. De Baronie van Breda is een historisch land rond de stad Breda, dat in bezit was van de heren van Breda. Zij vormde niet de enige, maar was vanaf de zestiende eeuw in formele zin wel de belangrijkste en bekendste baronie in de Nederlanden, zeker nadat de zuster-baronie van Bergen op Zoom in 1533 tot een markgraafschap (markizaat) was verheven.

Van 8 tot 9 km troffen we mooie singletracks in het bos, reden we voorbij een ringwal-grafheuvel en volgden sporen door het gras tot we op 10 km op een betonbaantje toekwamen. 9.40 u. Nog een portie mooie singeltracks voerden ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 11,50 km van het vertrek en midden in het bos. Gekozen voor de langste route. Er volgde voor ons een lus over zandpaden nog steeds in de Baronie van Breda. We reden een knap stuk over het parcours van een zwarte vaste route met zeer leuke paden. Van 13 tot 14 km konden we genieten van een bijzonder mooi stuk met vele heuveltjes en bochten! Het was er leuk rijden over de zwarte route tot zo’n 17 km! 10.00 u. Eens dit stuk achter de rug reden we op een pad pal naast de afsluiting van vermoedelijk een militair domein. We reden dan op en af over enkele heuveltjes tot aan de tweede splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 19,50 km van de start. 10.10 u.

Na de splitsing kwamen er vanaf 21 km paadjes over een heidegebied. Het was daar vrij druk en dus eventjes in een treintje rijden! Omstreeks 23 km reden we over het strand rond een meer en kregen we zeer leuke paden tot aan de bevoorrading. Die stond opgesteld op de terreinen van Camping ’t Zand in Alphen en was vrij groots opgezet met een grote opblaasbare reclameboog, tentjes en zelfs partytafeltjes! Sportdrank, bananen en lekkere krentenbollen waren er te eten. Eigenlijk stillen die Nederlandse krentenbollen beter de honger dan de typisch Belgische suikerwafels aan de stops! Ik vroeg me af wat de bedoeling was van de kommetjes water die op de tafels opgesteld stonden, want dat had ik nog nooit eerder gezien op toertochten! Daarom één van de mannen van de organisatie aangesproken die in onze buurt stond! Dat water diende om uw bril schoon te maken! Even later merkte ik op dat de dame die voor de bananen zorgde niet meer of niet minder dan een collega was! En niet van de minste! Omwille van de drukte was me dat eerst niet opgevallen! Zij wist me te vertellen dat deze toertocht jaarlijks een 1500 deelnemers aantrekt! Dat was te zien aan de drukte daar! De pauze kwam op 26 km van het vertrek omstreeks 10.45 u! Aan de stop was meteen een splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km. Een bordje vermeldde dat de volgende stop op de route van 80 km voorzien was over 29 km. We reden langs de vijver weer weg van de pauzeplaats en verlieten zo ’t Zand.

We kregen niets anders dan knappe singletracks doorheen de bossen. Op 30 km werden we omstreeks 11.20 u op foto vastgelegd! Op 32 km bereikten we een asfaltbaantje. Eens daar voorbij volgden weer singletracks en bospaden, hier en daar afgewisseld met een grasspoor! Om 11.45 u klokten we 36 km af. Van 36 km tot 38 km kregen we enkele zeer mooie bospassages tot aan de splitsing tussen de routes van 30 km en van 55-80 km. Even verder kregen we dan toch een bekende te zien. Silverfokske had voor deze tocht gekozen in plaats van voor Langdorp in België omdat hij wat laat op was! Op 40 km meende ik al rijdend een strook slijk met diepe plas te kunnen overwinnen, maar dat was fout gerekend! Mijn wiel bleef in de dieper dan verwachte plas steken en ik viel langs de verkeerde kant om, namelijk deze waar ik nog vastgeklikt zat! Een duik in de modder en een langs de linkerkant besmeurd pak waren de logische gevolgen! Het modderfeestje bleef nog even duren tot aan de oversteek van een baan.

Op 41,50 km bereikten we opnieuw de Baronie van Breda omstreeks 12.15 u. We reden dan in een heidegebied en troffen op 45 km van het vertrek de splitsing tussen de routes van 55 km en van 80 km. 12.30 u. We waren gekomen voor de langste afstand en die zouden we dan ook rijden! Op 48 km dienden we een grote baan in het bos over te steken. Ik hoorde het geluid van een snelweg. Op het kaartje met de route is te zien dat we inderdaad nabij de snelweg E312/A58 reden nabij het knooppunt Sint-Annabosch naast het gelijknamige bos! Niets dan bospaden werden ons deel. Rond 50 km kregen we mooie tracks op de rand tussen bos en velden. We reden toen evenwijdig met een verhard fietspad door het Sint-Annabos. Op 51 km reden we eventjes evenwijdig met de snelweg over asfalt en een klinkerbaantje tot aan de tweede stopplaats in Ulvenout op 52,80 km van de start! 13.15 u. De bevoorrading was ondergebracht in de poort van een paardenstal in de Geersbroekseweg. Met bananen en krentenbollen zoals aan de eerste stop!

Minder prettig was dat we vaststelden dat de pijlen voor de langste route, die op deze plek een tweede keer zou passeren voor een derde bevoorrading, inmiddels al opgehaald waren. Bovendien was er niemand van de organisatie aan de stop die daar iets over zei! Er waren immers na ons nog bikers die toekwamen en aan de extra lus wilden beginnen en er was een biker die de lus net gedaan had en bij aanvang ook geconfronteerd was met reeds opgehaalde pijlen. Hij had wel nog een deel van de lus kunnen rijden! Het bordje dat meldde dat de volgende stop voor de 80 km zich 13 km verder bevond stond er nog. Die 13 km hebben we dus aan onze neus zien voorbijgaan. Achteraf hebben we wel horen zeggen dat dit het zwaarste gedeelte van de hele rit was! De tocht werd verder gezet door de tuin achter de hoeve om uit te komen in de Valkenburgseweg ter hoogte van het domein Valkenberg. Daar meldde een bordje dat er voor de 80 km nog 11 km te rijden vielen. De rekening klopte dus niet, want 53 + 13 + 11 = 77 km en geen 80 km! Mooie paden voerden ons naar het Ulvenhoutse bos wat we op 57 km bereikten. 13.40 u. Toen we door dit bos reden zagen we bikers met rugzakken op een pad rijden, allicht mannen die pijlen hadden opgehaald. Gelukkig kwamen ze niet achter ons aan zodat we rustig verder konden rijden.

In het bos staken we de Chaamseweg over om zo opnieuw de Chaamse Bossen te bereiken. In deze bossen hadden we al kort na de start gereden. Volgens de seingever ter plekke hadden we nog zo’n 7 km te rijden, wat de rekening wel zou doen kloppen. 14.00 u. Er volgden nog zeer leuke singletracks, zeker vanaf het bord dat de laatste 5 km aankondigde! Op 64 km passeerden we daarbij bij het verlaten van een bos het Weidebad Alphen-Chaam, aan de woekerende begroeiing te zien een in onbruik geraakt openluchtzwembad! Alhoewel even opzoeken op het internet me leert dat het zwembad pas op 31 augustus van dit jaar de deuren definitief sloot. Of hoe snel verval zich manifesteert! Korte tijd later waren we weer bij af in het bungalowpark De Flaasbloem. Om 14.20 u na 67 km. De afstand klopte dus uiteindelijk wel vermits we een lus van 13 km niet hadden kunnen rijden.

De bikewash, een soort wasstraatje met sproeiers waar je uw bike door kon rijden, was nog operationeel. Dat is wel leuk, ik heb het nog al gezien in Nederland, maar heel effectief is het niet als uw fiets goed smerig is! Het kaartje met noodnummer kon je inruilen voor een pannenkoek met honing. Jari had tegen de dames aan de pannenkoeken gezegd dat de pijlen te vroeg waren opgehaald en zij wisten te vertellen dat er wel meer mensen daarover hun beklag gedaan hadden! Als troostprijs kregen we elk twee pannenkoeken aangeboden. De laatste hamburger werd voor m’n neus verkocht, maar ik kon er ook binnen in de frituur van de camping voor terecht! We hebben dan nog even gepraat met één van de organisatoren tot het tijd was om huiswaarts te trekken. Ondanks het feit dat de tocht voor ons dan iets korter uitviel dan gepland, hadden we ons goed weten te amuseren en waren we zeer te spreken over het parcours dat bijna uitsluitend door de bossen voert! Een aanrader voor elkeen die van singletracks en bossen houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Hans Kunenborger (Hansdegebruiker) zorgde voor de route op Strava: klik hier!

Ook het filmpje hieronder is van zijn hand!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Chaam op 05-10-2014 door Hansdegebruiker

06-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 04-10-2014.

De startplaats van de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum kon ik me nog goed voorstellen. Een grote tent, een paardenmolen en een kraam voor Houtum-kermis en achter dat alles een grote parkeerweide. Niet ver van de watermolen van Kasterlee, een camping en feestzalen Den Eyck. Toen ik me stond klaar te maken kreeg ik twee ploegmakkers die de toer net achter de rug hadden te zien: Philippe en Davies. Dat was lang geleden! Davies was één van de drijvende krachten achter de Papegaai Bike Team zodat het bijzonder jammer was dat net hij omwille van gezondheidsredenen tijdelijk moest afhaken! Zo stilaan pikt hij de draad weer op en probeert nieuw leven in het team te blazen! Intussen was m’n fietsmakker Jari toegekomen. Een tijdje met iedereen staan praten, want er viel natuurlijk wel wat te vertellen, zodat we pas vlak voor sluitingstijd aan de inschrijving stonden! Om 13.50 u waren we op pad voor de tiende editie van de Houtumse Mountainbiketocht!

Het ging de veldweg naast de kermisweide in en over een paadje naast de Kleine Nete tot aan de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km. Die kwam op 3 km na de overtocht van het private erf van een hoeve. Op de Nete waren kajakkers actief. Er volgden zanderige wegen door de velden en door enkele stroken bos. Op 5,50 km troffen we een mooie droge singletrack om onmiddellijk erna de splitsing te krijgen tussen de 38 km en de 44 km. Gekozen voor de langste rit. Het ging een droge singletrack in die twee keren onderbroken werd door een lastig stukje over een weg met veel los zand. Tot 7,50 km konden we van dit spoor genieten. Op 8,50 km passeerden we een knappe bosvijver en volgden zanderige veldsporen tussen bomenrijen en langsheen maïsvelden. 10 km om 14.30 u.

Vanaf een veldweg, intussen op het grondgebied van Geel, ging het op 13 km een privaat pad in, zijnde een hobbelig graspad tussen bomen. We reden nogmaals voorbij een bosvijver en kregen van dan af een stevige portie zandwegen doorheen een bos tot we een stukje bewoonde wereld bereikten aan de Oudemolsedijk in Geel. 15,50 km om 15.00 u. We reden dan in de richting van de Watermolen van Kasterlee en staken daar niet ver vandaan de Nete over. Langsheen de Kleine Nete ging het tot aan een grote baan, de Geelsebaan, die we overstaken naar de Zaardenstraat in Kasterlee toe. 16,50 km. Diverse paden voerden ons in de richting van ’t Zand waar we plots uit het bos tevoorschijn kwamen in de strook die ten behoeve van de aanleg van de nagelnieuwe Noord-Zuidverbinding kaalgekapt werd. De nieuwe weg loopt hier onder de zandheuvels door een tunnel om het natuurgebied De Hoge Mouw te sparen. We kregen te maken met tegenliggers, dus hier maakte de toertocht duidelijk een lus!

Op 18 km kruisten we de Noord-Zuidverbinding om aan de overkant een singletrack te treffen die zich draaiend en kerend door het bos slingerde. De ondergrond was er poederdroog! Gedurende een dikke kilometer kregen we veel bochtenwerk voor de wielen om te arriveren in de wijk Goor. Daar kregen we een knap bospad van ongeveer 500 meter lang naast een soort kloof. Ter hoogte van de wijk Hukkelbergen konden we door een prachtig bos rijden over een smal paadje en volgde een klimmetje tot aan de blauwe vaste route. We vervolgden onze weg in de bossen tot aan de bevoorrading. Die was zoals de voorgaande keren ondergebracht in een met geelgeschilderde betonplaten opgetrokken onderkomen aan het Koningsbos wat dienst doet als kampplaats. De stop kwam op 21,50 km van de start en wij waren daar omstreeks 15.20 u. Zoals altijd was er genoeg keuze uit fruit en lekkers, dat alles verzorgd door dezelfde dames die er elk jaar weer op post zijn!

Na de bevoorrading kwam de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km ter hoogte van de onverharde bosweg Koningsbos in het gebied Hoge Mouw. Na de oversteek van de dwars door de bossen lopende Goorseweg kwamen we toe in het machtige beukenbos waar enkele hoge zandheuvels liggen waarover de blauwe vaste route loopt. Op 23 km kwamen we weer toe op de plek waar we daarstraks de Noord-Zuidverbinding hadden gekruist voor de lus door de Hoge Mouw en de stop. Nu reden we in de open strook tussen de tunnel en het bos in de richting van Kasterlee. Na nogmaals de Goorseweg gekruist te hebben, doken we opnieuw linksaf de bossen van de Hoge Mouw in om er te rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandhopen. Na een plezante singletrack kruisten we de Lichtaartsebaan en doken het Sint-Lutgaridswandelpad in. Aan het einde van de weg kregen we een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km op 25,50 km van de start.

We reden door het mooie bos van het natuurreservaat De Goorkes en door de onverharde paden waarlangs bij momenten buitenhuizen achter groen verstopt staan. Via het Boskabouterpad bereikten we opnieuw de plek aan het einde van het Sint-Lutgardiswandelpad waar we daarnet de splitsing hadden getroffen. Aldus reden we weer samen met de andere afstanden. 27 km. We vervolgden onze weg door het bos met de buitenhuizen en via het Ossengoor bereikten we de omgeving van de Hoge Rielen. Een onverhard pad op de blauwe vaste route evenwijdig met de nieuwe Noord-Zuidverbinding bracht ons tot de lage brug met kettingen (om te vermijden dat te hoge vrachtwagens onder de brug zouden rijden) aan de Beukendreef die daar onder de nieuwe weg duikt. 30 km. Via een onverhard pad ging het naar de Asberg en de Hazenberg waar we ter hoogte van een zanderig pad opnieuw voor de bossen kozen om er de singletracks te berijden. Na een lus arriveerden we opnieuw in de Hazenberg.

Al snel bereikten we een volgende strook bos waar we omstreeks 33 km vergast werden op een aantal zeer knappe singletracks met vele bochtjes en over heuveltjes. We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan over, schrokken ons aan de overkant rot door een hond die plots tegen de afrastering opsprong en reden naast de vervallen koterij de Bergakkers in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld! Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren op 37 km.

Op een bepaald ogenblik passeerden we een bruggetje waar een plakkaat stond waaraan allerlei door bikers op de vaste route verloren attributen waren bevestigd! Allerlei fietsonderdelen, zoals derailleurwieltjes, tandwielen, stuurplaatjes van wedstrijden, tot zelfs een aantal wielen toe! Vanaf daar volgden nog leuke singletracks in lokale bossen, onder anderen een bos vol verdorde bruingekleurde varens. Tot 40 km konden we genieten van een knap stukje van de toertocht! Waar het bospad uitgaf op een betonbaantje kregen we de eerste biker van de club te zien die gereed stond om de pijlen op te halen. Ze zullen met elkaar in verbinding gestaan hebben, want telkens wanneer we een bospad uit kwamen stonden ze ons op te wachten om de borden te verwijderen!

In de Boekweitstraat passeerden we het verlaten huis waar op een oprit een volledig overwoekerde auto geparkeerd staat. Toen ik ettelijke jaren geleden voor het eerst hier kwam rijden stond die wagen daar ook al! De struiken zijn intussen nog groter geworden! Op 42 km kwam er nog een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km. Voor de lange toer waren nog mooie singletracks weggelegd in een bos in het gehucht Isschot. Zelfs zeer mooie singletracks over heuveltjes op en af tussen de Waaiberg en de achterzijde van de sporthal Duineneind. Er volgden nog singletracks in het bos tot bijna aan de tent, een waardige afsluiter van de knappe toertocht. Via de Waaiberg arriveerden we weer in Houtum met 46 km op het tellertje omstreeks 17.20 u.

We hadden geen prijs met de tombola waarvan de trekkingen op geregelde tussentijdstippen gebeurde, zodat wie eerst vertrekt ook een prijs kan meenemen! Het kaartje met noodnummer kon ingewisseld worden tegen een lokaal Vlietbier. Het kraam daarvoor was al gesloten, maar we hebben ons glas toch binnen in de tent gekregen en ons nog een hamburger gekocht. We zijn dan buiten gaan zitten waar nog enkele deelnemers zaten naast veel helpers van de organiserende club. De kilte van de avond dreef ons tenslotte naar de auto en huiswaarts! Mooie toertocht en zoals altijd prima georganiseerd! Een aanrader voor wie van veel singletracks houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

05-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-27-42-52 km) van de Rijkevorselse Wielertoeristen te Rijkevorsel op zondag 28-09-2014.

Voor deze zondag hadden we de toertocht van de Rijkevorselse Wielertoeristen met vertrek langsheen het Kempens Kanaal vanuit Sint-Jozef-Rijkevorsel uitgekozen. Vanuit Hoogstraten met de fiets tot ginder gereden, goed voor 11 km opwarming. Toen ik me ingeschreven had werd ik aangesproken door Leto, een biker die ik ooit al eens te zien had gekregen op de toertocht in Hoogstraten. Daarna nog even gewacht op m’n makker Jari waarmee ik had afgesproken. Toen we de voetbalkantine verlieten stond ik onverwacht oog in oog met Nidecker, een vroegere bikemakker die plots van het toneel verdween en van wie ik ruim twee jaar niks meer gehoord of gezien had, als van de aardbodem verdwenen! Tevreden dat hij gezond en wel is, teleurgesteld omdat hij zonder boe of bah verdween! Hij zal niet veel meer gereden hebben, was weer aan het opbouwen en zou een kleine toer rijden. Nu hij terug ten tonele verschenen is zal ik hem allicht nog wel eens te zien krijgen! Het is jammer dat ook een aantal andere vroegere bikematen niks meer van zich laten horen! Het leven is helaas een komen en gaan en vaak zijn er omstandigheden die een mensenleven doen veranderen en contacten doen verwateren. Niets is blijkbaar voor altijd!

Pas om 9.45 u gingen we van start, alhoewel er nog veel drukte aan de startplaats heerste. We reden de metalen brug over het kanaal in Sint-Jozef over en het dorp uit om de bossen van De Pomp, de Poelberg en de Blakheide te bereiken. Daar konden we rijden over de mooie singletrack die achter een manège en de terreinen van Breebos loopt. Die was vroeger verboden voor fietsers, maar dat verbodsbord is in de loop der jaren verdwenen. Na een lusje over privaat terrein bereikten we opnieuw de Blakheide en doken het bos naast de grote vijver in, een met water vol gelopen oude kleiput. 6,50 km om 9.55 u. Een zandweg voerde ons naar en voorbij de zandwinning en werd gevolgd door een singletrack doorheen gras tot aan de wijk Den Hout in Beerse. Van daar reden we eventjes over de betonbaar die van Rijkevorsel naar Beerse voert. We kruisten het kanaal via het ophaalbruggetje in Den Hout, dan rechtsaf en van 10 km tot 13 km reden we onder anderen over de drukke baan Antwerpen – Turnhout. Ter hoogte van het tuincentrum Rodenburg sloegen we op 15 km rechtsaf de bossen in en kwamen we op het parcours van de blauwe vaste route terecht, een route die deel uitmaakt van de routes op de Lilse Bergen.

We bereikten de bossen van het natuurgebied De Epelaar te Beerse en reden een eindje over een fietspad dat er dwars door de bossen loopt. Er kwam een splitsing tussen de routes van 27 km en van 40-52 km. Na een bocht in een zandweg bereikten we het begin van de lange knappe singletrak op de blauwe vaste route. Het is altijd leuk om er te rijden. Na nog een eindje door de bossen te hebben gereden, reden we omstreeks 21 km rakelings voorbij de rotonde met afzonderlijke fietspaden ter hoogte van de oprit Beerse van de snelweg E34. Even verder reden we naast een draadafsluiting, vermoedelijk de achterzijde van het domein De Lilse Bergen. 23 km om 10.50 u. Even verderop troffen we ter hoogte van een hutje, maar een ander dan het klassieke naast de waterpoel, de bevoorrading met lekkers en sportdrank. Op 24,24 km om 11.00 u.

Na de stop kregen we de amusante bochtige singletrack van de rode vaste route, gevolgd door een bospaadje tot 26 km. Daar moeten we een traag rijdende vader en zoon wat zenuwachtig gemaakt hebben, want net voor het bultje gingen ze plots aan de kant, wat ze voor ons niet hadden hoeven te doen! Op 27 km was er nogmaals een splitsing tussen de routes van 27 km en 40-52 km midden in het bos. We kregen één van de meer recente singletracks van de rode vaste route voorgeschoteld, eentje die redelijk goed te berijden was met niet al te veel putten en bulten. Na deze track gingen de 40 km en de 52 km elk hun kant op. Gekozen voor de langste tocht. Vanaf hier reden we over en in de omgeving van de rode vaste route met enkele mooie singletracks. Op 34 km kregen we dan toch één van de meer recente lastige tracks met veel putten en bulten voor de wielen. Enkele jaren terug werd het parcours van de vaste route immers hertekend en werden enkele nieuwe singletracks getrokken. Die waren kort na de aanleg ervan bijna niet te berijden omdat er danig veel putten en bulten op lagen. Om dan nog te zwijgen van de stronkjes van afgezaagde boompjes! Nu zijn ze al meer aangereden, maar er is weinig plezier aan om er te rijden met al dat schokken! Op 35 km kwam er een einde aan de extra lus voor de langste afstand. 11.50 u.

Vanaf de Visbeekvallei reden we opnieuw op de blauwe vaste route over brede zandwegen in het bos. Ik had al aan Jari gezegd dat ik me afvroeg of we ze te zien zouden krijgen en op 38 km was het dan zo ver! We kregen de drie evenwijdige paadjes waarop enkele hoge bulten liggen te berijden. Er volgden nog een aantal bospaden die ons uiteindelijk tot aan de grote baan Antwerpen – Turnhout voerden. Op 39,50 km dienden we die te kruisen. De politieman die daar gestaan had om de bikers naar de overkant te helpen zat net in zijn dienstwagen om weg te rijden! Na de oversteek en een eindje langsheen de grote baan te zijn gereden ging het rechtsaf en troffen we twee keren een grasspoor door het bos. Daarna een betonnen fietspad aan de rand van een assenweg richting Vlimmeren. Er volgde nog een strook bos met singletracks achter de villawijk aan Den Abt. Via de Rouwleegd doorkruisten we deze villawijk om uit te komen op de Vlimmersebaan, de weg van Sint-Jozef-Rijkevorsel naar Vlimmeren. Ter hoogte van de kapel doken we de bossen van de Eksterheide in. 44,75 km om 12.30 u.

We maakten nog een lusje aan het Gemeentebos doorheen het bos om tenslotte de kers op de taart van deze toertocht te krijgen! Meer bepaald de plezante paadjes op het crossparcours van Rijkevorsel! Gedurende ettelijke kilometers konden we ons hart ophalen met het rijden over de bulten, door de putten en de bochtjes! Op 51 km kwamen we om 12.50 u na een paadje weer uit op de straat naast het kanaal ter hoogte van de voetbalvelden en was het feestje uit. Buiten in de warme herfstzon nog een glas gedronken met m’n maat. Afscheid genomen aan zijn auto die naast het kanaal geparkeerd stond en met de bike weer naar mijn stek in Hoogstraten. Niet via de kortste weg, maar via het kanaal richting Beerse. Daarna linksaf en linksaf naar het bruggetje ter hoogte van de hondenschool en door het natuurgebied De Pomp – Poelberg over het parcours van de toertocht. De pijlen waren er al opgeruimd. De Pomp ligt op het grondgebied Beerse en de Poelberg op Rijkevorsel. Het zijn delen van de oude Abtsheide en sluiten aan bij de Blakheide op de grens met Merksplas waarover we daarstraks gereden hadden. Via een stuk van de rode vaste route van Merksplas, met aansluitend een verborgen singletrack die alleen locals weten liggen, Papenvoort, Bolk en Achtel weer huiswaarts. In Hoogstraten was een wielerwedstrijd aan de gang en daardoor werd ik in de Achtelsestraat samen met wandelaars tegengehouden door een seingever tot de renners gepasseerd waren. Het was een mooie dag, goed gezelschap, een mooie toertocht en alles was prima georganiseerd.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

29-09-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax