Toertocht (32-47-66-82 km) van de Stalse Moosdabbers te Beringen op 11-11-2014.

Toen Jari me voorstelde van op 11 november de toertocht van de Stalse Moosdabbers in Beringen te gaan rijden, herinnerde ik me ooit in Beringen gereden te hebben en deze tocht als “voor herhaling vatbaar” te hebben gecatalogeerd omwille van de vele singletracks. Na opzoeken bleek het effectief deze tocht te zijn die ik in 2010 en 2011 had gereden. Wat ik me er nog van herinnerde naast de singeltracks was dat aan de straat van de start de auto’s schrijlings in de afgesloten straat geparkeerd stonden en dat bleek ook nu het geval. Wij vonden een plekje wat verderop in de Paardendijk. Ingeschreven en om 9.30 u waren we op weg voor de toer van 66 km. Men had hier de keuze uit 32-47-66-82 km!

We vertrokken via de Stalsesteenweg en na enkele straten troffen we al direct de plaats waar de tocht van 47 km zich losmaakte van de 32-66-82 km. Via een baantje bereikten we een bos waarin we tot 4 km de eerste singletracks voor de wielen kregen! Die singletracks waren goed voorzien van kleine boomwortels en ze lagen er wat vochtig bij. We troffen een fietspad dat door het bos liep en daarna konden we opnieuw genieten van een overdaad aan singletracks tot zo’n 7 km van het vertrek. Ook hier veel kleine wortels en af en toe wat bulten en putten. Het was ook zeer druk op de tocht, wat voor een trage rijder als ik niet zo aangenaam was. Ofwel maakte ik me zo smal mogelijk om snelleren te laten passeren, ofwel moesten ze noodgedwongen wachten tot aan de eerstvolgende bredere bosweg!

We kwamen eventjes uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de Rundstraat en omstreeks 8 km reden we een tijdje recht op recht over een asfalt toeristisch fietspad, het Melkpad, langsheen het natuurgebied van de Zwarte Beek. Tussen de struiken langs de kant van het pad door kon je hier en daar waterpartijen opmerken. Eens daar voorbij kregen we een opeenvolging van stroken bos waarin singletracks en sporen werden bereden. Van 11 km tot 12 km zagen we dan toch opnieuw een stukje van de bewoonde wereld tijdens het doorkruisen van een woonwijk met statige villa’s. Op de volgende singletrack die we bereikten was het eventjes zwaar rijden omwille van de overvloedige modder. Even verder kregen we omstreeks 13 km een tweede splitsing, dit keer tussen de twee kleinste routes van 32-47 km en de twee grootste ritten van 66-82 km.

Vanaf nu werd het heel wat rustiger op de tracks! Dat was ook de mening van de eerste mountainbiker die ons voorbijstak en mij herkende. Mijn pak valt nu eenmaal wel wat op. Zelf kende ik de man niet, hij stelde zich voor als Gert B uit Putte-Kapellen, een streekgenoot, en ik vermoed dat hij can-driver op het forum is. Allicht al wel eens in een flits gezien op tochten in eigen streek. Wat ik me nadien afvroeg is of het ook hij was die we naar het einde van de tocht toe tegenkwamen en toeriep dat het wel schitterend weer was om te biken. Ik riep terug dat ik er ondanks dat toch even moe van werd! We hebben elkaar daarna nog gekruist op het parcours over al die heuveltjes in een bos. Dat zou kunnen indien hij de 82 km reed en ons aldus een tweede keer inhaalde! In ieder geval, tot ruim 20 km konden we ons hart ophalen op een eindeloze reeks singletracks die ons voor de wielen werd geworpen. 10.50 u. Rond 22 km reden we eerst over een vrij lang bospad om dan over een, overigens zeer mooie, singletrack helemaal op onze stappen terug te keren! Deze plek herinnerde ik me nog van in 2011. Op een bepaald ogenblik week de track dan toch van het pad af en dook rechtsaf dieper het bos in.

Kort nadat we de track verlaten hadden kregen we de eerste bevoorrading aan de kant van een asfaltbaantje tegenover een huis in het bos. Ze kwam om 23 km van de start omstreeks 11.15 u. Daar was nog redelijk wat beweging! Je kon onder twee tentjes aanschuiven voor hetzelfde ruime aanbod van fruit, wafels en koeken! De soep was heel lekker, tomaat met een vleessmaak, en ook de wafels met chocolade konden mij bekoren! Er waren ook drie Watjes present, maar zonder Weetabix! Het ging naast de villa tegenover de tenten het bos weer in waar we de vele singletracks die op ons af kwamen opnieuw dienden te delen met heel wat anderen. Het was weer een pak drukker nu! Van 27 km tot 28 km werd de tocht over een aantal met linten afgespannen hoge zandhopen op een open plek tussen de bossen gestuurd! De herinneringen aan 2011 kwamen hier weer boven. Toen kreeg ik hier Bruce Wayne even te zien! En net als toen had ik het hier weer moeilijk met de bochtjes en de korte klimmetjes in het mulle zand! Er was daar nogal wat gewemel van bikers op die zandhopen, mooi om te zien! 11.50 u.

Na het verlaten van de zandheuvels zochten we de bossen op voor de volgende overdaad aan singletracks met een ietwat lastiger stukje op 30 km. Op 32 km arriveerden we aan de Kapel Onze-Lieve-Vrouw-aan-den-Staak of Het Fonteintje (Koersel Kapelleke) en de gelijknamige parochiezaal te Koersel. Vlak bij is er ook een groot fietscafé. We werden de heuvel in het bos achter de parochiezaal op gestuurd voor enkele hoogtemeters op een lokale track. Toen we op 33 km even op asfalt reden in meer open terrein kregen we even het gezelschap van Bruce Wayne, net als in 2011! Eventjes halt gehouden voor een babbel! Nu was het toch al eventjes geleden dat onze paden elkaar nog eens gekruist hadden! Zijn kompaan Mr. C. was ook onderweg, maar die had de terril meegepikt. Op 34 km doken we de Hechtelse Heide en het militaire domein in. 12.30 u. We reden daar een hele tijd in rond door diverse omgevingen met afwisselende ondergrond. Te beginnen met redelijk aanzuigende zandwegen. Maar ook stroken bos en paadjes door hoog gras en over een open vlakte. We kregen ook een aantal bospaden die voorzien waren van straatnaamborden en waarvan sommige er toch redelijk modderig bij lagen! Met ongewone verkeersborden zoals een tank op een wit bord met rode cirkel! Onze rit over het militaire domein eindigde met een singletrack die zich gevormd had op een bospad vol met plassen! Daar was het laveren over het smalle spoor tot aan de splitsing tussen de 82 km en de 32-47-66 km op 38 km van het vertrek om 12.40 u.

Gekozen voor de toer van 66 km. Vrij kort na de splitsing waar een extra lus voor de langste tocht begon en eindigde, kregen we de tweede bevoorrading op 44 km van de start op de rand van de Hechtelse Heide. Daar was hetzelfde aanbod als aan de eerste stop. Van de daar beloofde boterhammen met choco hebben we helaas niks meer gezien Verslonden door de voorgangers! We stonden er in het gezelschap van de echten, de mannen en vrouwen van de grote toer. Op 43,50 km kwam er ter hoogte van een heuvel een splitsing tussen de routes van 66 km en van 82 km. Wij dienden de heuvel op te rijden, terwijl de langste afstand er voorlangs naar rechts werd gestuurd. 13.20 u. Tot ruim 50 km reden we door de bossen en over open plekken in het militaire domein van de Hechtelse Heide. Daar dacht Jari net hetzelfde als ik: eindelijk kregen we daar nog eens asfalt onder de wielen als recuperatie!

Seingevers hielpen ons, net als op de andere gevaarlijke plaatsen, een grote baan over om aan de overkant een veldweg in te slaan. Die bracht ons naar de volgende speeltuin die hier op het parcours gelegen was. Want van 50 km tot 52 km konden we ons uitleven op een parcours dat met behulp van linten was uitgezet over een aantal in een bos gelegen heuvels aan de Vossenhoek. Het was er leuk rijden, maar de vermoeidheid begon ook de kop op te steken! 14.00 u. Na nog een eindje door het bos bereikten we opnieuw de Stalsesteenweg waar de laatste seingevers ons over lieten steken. Jari merkte een aan een boom opgehangen bordje op dat wees op een verkorting naar de start die slechts 500 meter van hier lag. Na kort overleg besloten om er een punt achter te zetten. We hadden enkel nog de terril te goed en we waren niet zinnens om daar te rijden, Jari wou zijn nieuwe fiets wat sparen en behoeden voor een valpartij en ik met mijn oude knoken raak die terril toch niet al rijdend op! Bovendien hadden we de avond voordien de Sint-Maarten nightride in Affligem gereden en omdat ik na afloop te maken had met een lekke autoband was ik pas zeer laat thuis en was de nacht veel te kort geweest! Met 55 km op het tellertje liepen we om 14.15 u weer binnen aan de voetbalvelden van Stal.

In de kantine was het nog gezellig druk. De drie Weetabix-boys zaten er nog en we kregen ook Peter (Bertem), Marcel (Tessenderlo) en Maurice (Koppigaard, Rijmenam) te zien. Bikers die ik via het forum en deze verslagen leerde kennen. Pas achteraf bleken we allen een gemeenschappelijke mountainbikevriend te hebben die jaarlijks met Pinksteren een weekendje biken organiseert voor een aantal mensen die hij tijdens het biken leerde kennen! Ik heb Jari dan direct om braadworsten gestuurd om niet het risico te lopen van achter de barbecue te vissen! Want iets eetbaars was na deze rit wel meer dan welkom en dat broodje worst heeft me dan ook goed gesmaakt. Alles nog doorgespoeld met een drankje. Via de E313 weer naar huis waar aan de carpool aan het rondpunt van Wommelgem onze wegen scheidden. Tot het volgende weekend! Ik was nog redelijk op tijd weer thuis, maar nadat de fiets gepoetst was en kleren en biker gewassen, was de feestdag en daarmee het extra lange weekend ook alweer voorbij! Maar we hadden vandaag kunnen genieten van een prachtige rit met een knap parcours, omzeggens volledig in de bossen en van een perfect op poten gezette organisatie van de Stalse Moosdabbers. Zij verdienen dan ook de 2192 deelnemers die op deze extra vrije dag naar Beringen waren afgezakt!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax