Toertocht (25-31-40-55 km) van WTC De Bokkespurters te Vosselaar op zondag 16-11-2014.

Op zaterdag 15 november 2014 hadden Jari en ik geopteerd voor de toertocht van het Sunparks Mountainbikeweekend in Mol. Teleurstelling bij het opstaan: het water viel met bakken uit de lucht! Ik was opgelucht dat Jari in alle vroegte een berichtje stuurde dat hij het niet zag zitten om in de regen te gaan rijden! Want ik had daar ook geen zin in! Jammer, maar helaas! Voor zondag was de keuze zeer moeilijk met toertochten zoals de Stephan Aerts Classic in Kalmthout en de tochten in het Nederlandse Bergen-op-Zoom en Galder! Vorig jaar waren we op deze dag paraat in Wijnegem, uit sympathie met de organiserende club waar ik ooit bikers van had ontmoet, maar die tocht wordt niet meer georganiseerd! Jari had goede commentaren gelezen over de toertocht in Vosselaar en dus kozen we deze keer eens voor een tocht die we nog nooit gereden hadden. Nog groter dan gisteren was mijn teleurstelling toen ik bij het opstaan merkte dat het opnieuw hevig regende! Deze keer kwam er geen bericht van Jari. Dat betekende dat hij zich ofwel overslapen had, ofwel dat hij de regen zou trotseren, ofwel dat het in het Waasland niet regende en er dus hoop was dat het hier zou ophouden! Het regende inderdaad niet in het Waasland, maar hier in de Kempen heeft het niet opgehouden en is het de hele voormiddag blijven regenen! Toch schijnen de mensen daar niet voor thuis te blijven, want in Vosselaar daagden 1100 deelnemers op en in Kalmthout zelfs 1400 bikers! Baggeren was het overal, ook in Nederland, want een collega reed de toer van Galder en daar was het ook modder dabben!

De bewaakte fietsparking was aan de bereikbaarheid van grijpgrage dieven onttrokken door hoge hekkens, zodat onze fiets veilig was. Je kreeg een nummertje aan je fiets en een idem dito polsbandje dat na afloop opnieuw bruikbaar was. Als de brandweer het niet van je stuur spoot zoals bij mij! In- en uitgang waren gescheiden, zodat alles overzichtelijk bleef en er geen gedrum was voor afgeven en ophalen! Ik had compassie met de mensen die in de gietende regen voor de fietsparking zorgden! Ons ingeschreven in de grote voetbalkantine waar de man die de lidkaarten van de bonden scande u begroette met uw voornaam, te zien op het scherm allicht! Met de moed der wanhoop en de gedachte aan lekker hebben kunnen uitslapen in een warm bed als alternatief, om 9.15 u vertrokken in de gietende regen! Onze na vorige rit zorgvuldig gekuiste fietsen waren na vijf minuten reeds smerig door het opspattende lichtbruine slijkwater van een servitudepad door een parkje en veld. Jari, die als tweede reed, incasseerde dan nog eens mijn opspattende smurrie!

We reden de bewoonde wereld van het dorp uit en op 3 km doken we een parkbos in en reden er over een mooi pad. We bevonden ons in de omgeving van de snelweg E34, te horen aan het geluid achter de bomen en troffen er een aantal mooie paden. We kwamen uit het bos tevoorschijn op een grotere baan waar een seingever ons hielp oversteken. Deze plek had ik al bij andere tochten te zien gekregen en mijn vermoeden werd bevestigd. De grote baan leidde ons naar het rondpunt van de afrit Beerse en Lilse Bergen waar ook een fietsrotonde onder het op- en afrittencomplex ligt. Op 5,50 km kwam daar de splitsing tussen de routes van 25-31-40 km en 55 km. Vermits we toch al doornat waren, gekozen voor de langste tocht. Die voerde ons vanaf het rondpunt uiteraard naar het bos van de Lilse Bergen waar we de eerste mooie singletracks voor de wielen kregen. Ondanks de regen waren de paden hier nog relatief deftig te berijden. We kregen er ook enkele van de mooiste stukken van de vaste routes die hier lopen, zowel op de groene, blauwe als rode toer. Zo reden we op 8 km voorbij de Lilse Golf en dat betekende dat we de overbekende knappe singletrack op de rode vaste route voor de wielen kregen! Aansluitend kregen we nog enkele andere mooie tracks op dezelfde route.

Omstreeks 12 km passeerden we het hutje naast de vijver in de bossen van de Visbeekvallei, bekend bij mountainbikers omdat vele toertochten die hier passeren deze hut gebruiken als locatie voor hun bevoorrading! Deze keer zaten er twee te rusten of te schuilen, alhoewel dat laatste geen zin had! We vervolgden onze weg over en nabij het parcours van de vaste route in de doornatte bossen. Rond 16 km konden we rijden over de “lastige” singletrack, eentje dat werd bijgemaakt na de hertekening van de rode route enkele jaren geleden. Er zijn daar te veel bulten en putten naar mijn zin en ondanks gebruik is de ondergrond er nooit geëffend geraakt. We werden hoe langer hoe natter in de druilerige bossen in een onophoudelijke regen. En als er dan nog een wagen is die zonder snelheid te minderen voorbij rijdt op de onverharde paden die vol plassen staan, dan is het helemaal klaar! Er staan hier namelijk nogal wat “buitenhuizen”, vaak permanent bewoond, in de bossen!

Op 21 km kwamen we eventjes uit het bos tevoorschijn op de grote baan, niet ver van het rondpunt van de E34 in Beerse, en werden we over geholpen door een jonge politieagente die met haar oranje fluo regenjas de regen trotseerde. Ze had er zichtbaar leut in van al die besmeurde modderduivels te zien passeren! Aan de andere kant van de weg doken we het bos nabij het Gielsbos in om daar te rijden over een aantal paden en mooie tracks. Het Gielsbos ging naadloos over in een privaat bos dat eenmalig voor de toertocht was opengesteld. Hier was optimaal gebruik gemaakt van vele smalle paadjes voor het uitstippelen van een parcours. Omdat het een eerder dun bos was, vol bomen met smalle stammen, kon je op diverse plekken de bikers zien rijden. Soms dacht je te maken te krijgen met tegenliggers, terwijl je beiden dan halverwege het pad afsloeg, de ene naar rechts, de andere naar links! Zo werd de rechtlijnige structuur van de paden doorbroken. Op 24 km ontmoetten we de moeder van Jari die ook was komen biken ondanks het rotweer! Het private bos grensde aan een parkzone van Vosselaar. Op 26,50 km reden we rakelings naast de draadomheining achter Janssen Pharmaceutica wat gelegen is langsheen de grote baan van Antwerpen naar Turnhout. Tot 28 km konden we daar genieten van de bospaden in de Zwartgoorheide. Twee bikers vroegen ons hoeveel kilometer we al gereden hadden, want één van hen was zonder achterrem komen te vallen! Ondanks het feit dat zijn fiets maar twee maanden oud was!

Eens goed en wel uit die bossen kwam de bevoorrading op 28 km van het vertrek. Het verwonderde ons dat deze al redelijk geplunderd was. Wij waren van mening dat er met dit weer wel niet zo veel starters zouden geweest zijn! Tot onze verwondering hoorden we dan dat er maar liefst 1100 bikers gepasseerd waren! Het was even voor 12.00 u toen we daar arriveerden. We hadden namelijk heel wat oponthoud gehad omdat Jari al van kort na het vertrek af te rekenen kreeg met chainsuck. Kettingzuig! De achterderrie floepte telkens naar voren zodat de ketting meegetrokken werd door het voorblad. Daardoor onderweg diverse malen gestopt, maar hoe hij ook sleutelde en draaide aan de afstelvijsjes, het hielp geen moer! Met moeite kregen we nog een bekertje bijna koud geworden soep en verder lagen er nog wat partjes appelsienen, bananen en peperkoek. Er werd wel cake bij gesneden en daar heb ik goed mijn best aan gedaan, want die was lekker! We genoten er het gezelschap van enkele andere doorweekten! De Bokkespurters en hun vrouwen begonnen al zo stilaan met de opruim en één ervan amuseerde zich met het laten naar beneden kletteren van het water dat zich in zakken op de tenten had gevormd!

Toen Jari één van de Bokkespurters aansprak in verband met de chainsuck gaf die een duidelijke uitleg van wat de alternatieven waren. Na de bevoorrading zouden we de Konijnenberg treffen en vanaf die plek kon je de start zien liggen en er eventueel naartoe rijden! Door het stilstaan aan de stop was ik wat afgekoeld en kreeg ik het koud eens we weer op pad waren! Na de stop reden we inderdaad door een woonwijk om dan een bos in te duiken en er over de hellingen van een zandhoop gestuurd te worden! Bizar dat er zo midden in een woongebied zo’n grote zandberg ligt! De Konijnenberg is het toeristische uithangbord van Vosselaar. Deze beschermde landduin is een groene zone in het centrum van het dorp, omgeven door woongebieden. Zo werden 18 ha natuur beschermd. Met 36,33 m wellicht de hoogste stuifduin van de Antwerpse Kempen. We reden er over vrij zanderige paadjes en kregen enkele fikse klimmetjes voor de wielen! Zoals de man aan de stop gezegd had zagen we de parkeerweide aan de start liggen, zelfs veel dichterbij dan we vermoed hadden. Omwille van de chainsuck en doornat als we waren, achtte Jari het beter van een punt te zetten achter de rit en maar meteen binnen te rijden. We hadden immers ook op voorhand op de fora gelezen dat het zogenaamde crossparcours van Vosselaar dat nog op ons lag te wachten er zeer modderig bij zou liggen en aan modder hadden we niet direct nood! Ik kon me bij dat crossparcours niets voorstellen, ook al vermoedde Jari dat ik daar zeker ooit al zou gepasseerd zijn!

Aldus eindigde de tocht op deze verzopen zondag voor ons na 30 km. Aan het soppende geluid te horen stond het water tot in mijn schoenen. Goed dat ik steeds waterdichte sokken draag! Alsof we nog geen water genoeg gezien hadden deed de brandweer van Vosselaar daar nog een ferme schep bovenop! Want uw fiets werd vakkundig door hen met de grote lans schoongespoten! Met zo’n waterdebiet was uw fiets zo weer proper! Onze fiets weer in bewaring gegeven en binnen nog een kop soep en een drankje soldaat gemaakt. Het was nog lekker druk in de grote zaal! De Bokkespurters zullen na afloop wel hun handen vol gehad hebben met de schoonmaak, te zien aan de toestand van de stoelen! Alles zat onder het slijk van de vuile bikers! Al goed dat ze ondanks het rotweer en de concurrentie van andere gegeerde tochten veel bikers over de vloer kregen. Onze doorweekte toestand was niet van aard om heel lang in de zaal te blijven zitten en dus hebben we al vrij snel onze wagen weer opgezocht. Van onder tot boven onder de modder zittend was de beste optie thuis met kleren en al onder de douche te gaan staan! Dan alles laten spoelen door de wasmachine en twee keren gewassen! Anders valt er weken later nog zand uit je zeem! Na de korte rit dus helaas toch veel opruim en opkuis! Toch blij dat we buiten geweest waren, anders was dit weekend voorbijgegaan zonder bike! Met dank aan de mensen die aan de oversteekplaatsen de regen trotseerden en alle anderen die buiten hielpen en aan allen die na afloop het zootje modder in de zaal mochten opruimen!

Jari registreerde de route op Google-Maps maar we plaatsen ze niet omwille van de private stukken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax