Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 04-10-2014.

De startplaats van de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum kon ik me nog goed voorstellen. Een grote tent, een paardenmolen en een kraam voor Houtum-kermis en achter dat alles een grote parkeerweide. Niet ver van de watermolen van Kasterlee, een camping en feestzalen Den Eyck. Toen ik me stond klaar te maken kreeg ik twee ploegmakkers die de toer net achter de rug hadden te zien: Philippe en Davies. Dat was lang geleden! Davies was één van de drijvende krachten achter de Papegaai Bike Team zodat het bijzonder jammer was dat net hij omwille van gezondheidsredenen tijdelijk moest afhaken! Zo stilaan pikt hij de draad weer op en probeert nieuw leven in het team te blazen! Intussen was m’n fietsmakker Jari toegekomen. Een tijdje met iedereen staan praten, want er viel natuurlijk wel wat te vertellen, zodat we pas vlak voor sluitingstijd aan de inschrijving stonden! Om 13.50 u waren we op pad voor de tiende editie van de Houtumse Mountainbiketocht!

Het ging de veldweg naast de kermisweide in en over een paadje naast de Kleine Nete tot aan de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km. Die kwam op 3 km na de overtocht van het private erf van een hoeve. Op de Nete waren kajakkers actief. Er volgden zanderige wegen door de velden en door enkele stroken bos. Op 5,50 km troffen we een mooie droge singletrack om onmiddellijk erna de splitsing te krijgen tussen de 38 km en de 44 km. Gekozen voor de langste rit. Het ging een droge singletrack in die twee keren onderbroken werd door een lastig stukje over een weg met veel los zand. Tot 7,50 km konden we van dit spoor genieten. Op 8,50 km passeerden we een knappe bosvijver en volgden zanderige veldsporen tussen bomenrijen en langsheen maïsvelden. 10 km om 14.30 u.

Vanaf een veldweg, intussen op het grondgebied van Geel, ging het op 13 km een privaat pad in, zijnde een hobbelig graspad tussen bomen. We reden nogmaals voorbij een bosvijver en kregen van dan af een stevige portie zandwegen doorheen een bos tot we een stukje bewoonde wereld bereikten aan de Oudemolsedijk in Geel. 15,50 km om 15.00 u. We reden dan in de richting van de Watermolen van Kasterlee en staken daar niet ver vandaan de Nete over. Langsheen de Kleine Nete ging het tot aan een grote baan, de Geelsebaan, die we overstaken naar de Zaardenstraat in Kasterlee toe. 16,50 km. Diverse paden voerden ons in de richting van ’t Zand waar we plots uit het bos tevoorschijn kwamen in de strook die ten behoeve van de aanleg van de nagelnieuwe Noord-Zuidverbinding kaalgekapt werd. De nieuwe weg loopt hier onder de zandheuvels door een tunnel om het natuurgebied De Hoge Mouw te sparen. We kregen te maken met tegenliggers, dus hier maakte de toertocht duidelijk een lus!

Op 18 km kruisten we de Noord-Zuidverbinding om aan de overkant een singletrack te treffen die zich draaiend en kerend door het bos slingerde. De ondergrond was er poederdroog! Gedurende een dikke kilometer kregen we veel bochtenwerk voor de wielen om te arriveren in de wijk Goor. Daar kregen we een knap bospad van ongeveer 500 meter lang naast een soort kloof. Ter hoogte van de wijk Hukkelbergen konden we door een prachtig bos rijden over een smal paadje en volgde een klimmetje tot aan de blauwe vaste route. We vervolgden onze weg in de bossen tot aan de bevoorrading. Die was zoals de voorgaande keren ondergebracht in een met geelgeschilderde betonplaten opgetrokken onderkomen aan het Koningsbos wat dienst doet als kampplaats. De stop kwam op 21,50 km van de start en wij waren daar omstreeks 15.20 u. Zoals altijd was er genoeg keuze uit fruit en lekkers, dat alles verzorgd door dezelfde dames die er elk jaar weer op post zijn!

Na de bevoorrading kwam de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km ter hoogte van de onverharde bosweg Koningsbos in het gebied Hoge Mouw. Na de oversteek van de dwars door de bossen lopende Goorseweg kwamen we toe in het machtige beukenbos waar enkele hoge zandheuvels liggen waarover de blauwe vaste route loopt. Op 23 km kwamen we weer toe op de plek waar we daarstraks de Noord-Zuidverbinding hadden gekruist voor de lus door de Hoge Mouw en de stop. Nu reden we in de open strook tussen de tunnel en het bos in de richting van Kasterlee. Na nogmaals de Goorseweg gekruist te hebben, doken we opnieuw linksaf de bossen van de Hoge Mouw in om er te rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandhopen. Na een plezante singletrack kruisten we de Lichtaartsebaan en doken het Sint-Lutgaridswandelpad in. Aan het einde van de weg kregen we een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km op 25,50 km van de start.

We reden door het mooie bos van het natuurreservaat De Goorkes en door de onverharde paden waarlangs bij momenten buitenhuizen achter groen verstopt staan. Via het Boskabouterpad bereikten we opnieuw de plek aan het einde van het Sint-Lutgardiswandelpad waar we daarnet de splitsing hadden getroffen. Aldus reden we weer samen met de andere afstanden. 27 km. We vervolgden onze weg door het bos met de buitenhuizen en via het Ossengoor bereikten we de omgeving van de Hoge Rielen. Een onverhard pad op de blauwe vaste route evenwijdig met de nieuwe Noord-Zuidverbinding bracht ons tot de lage brug met kettingen (om te vermijden dat te hoge vrachtwagens onder de brug zouden rijden) aan de Beukendreef die daar onder de nieuwe weg duikt. 30 km. Via een onverhard pad ging het naar de Asberg en de Hazenberg waar we ter hoogte van een zanderig pad opnieuw voor de bossen kozen om er de singletracks te berijden. Na een lus arriveerden we opnieuw in de Hazenberg.

Al snel bereikten we een volgende strook bos waar we omstreeks 33 km vergast werden op een aantal zeer knappe singletracks met vele bochtjes en over heuveltjes. We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan over, schrokken ons aan de overkant rot door een hond die plots tegen de afrastering opsprong en reden naast de vervallen koterij de Bergakkers in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld! Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren op 37 km.

Op een bepaald ogenblik passeerden we een bruggetje waar een plakkaat stond waaraan allerlei door bikers op de vaste route verloren attributen waren bevestigd! Allerlei fietsonderdelen, zoals derailleurwieltjes, tandwielen, stuurplaatjes van wedstrijden, tot zelfs een aantal wielen toe! Vanaf daar volgden nog leuke singletracks in lokale bossen, onder anderen een bos vol verdorde bruingekleurde varens. Tot 40 km konden we genieten van een knap stukje van de toertocht! Waar het bospad uitgaf op een betonbaantje kregen we de eerste biker van de club te zien die gereed stond om de pijlen op te halen. Ze zullen met elkaar in verbinding gestaan hebben, want telkens wanneer we een bospad uit kwamen stonden ze ons op te wachten om de borden te verwijderen!

In de Boekweitstraat passeerden we het verlaten huis waar op een oprit een volledig overwoekerde auto geparkeerd staat. Toen ik ettelijke jaren geleden voor het eerst hier kwam rijden stond die wagen daar ook al! De struiken zijn intussen nog groter geworden! Op 42 km kwam er nog een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km. Voor de lange toer waren nog mooie singletracks weggelegd in een bos in het gehucht Isschot. Zelfs zeer mooie singletracks over heuveltjes op en af tussen de Waaiberg en de achterzijde van de sporthal Duineneind. Er volgden nog singletracks in het bos tot bijna aan de tent, een waardige afsluiter van de knappe toertocht. Via de Waaiberg arriveerden we weer in Houtum met 46 km op het tellertje omstreeks 17.20 u.

We hadden geen prijs met de tombola waarvan de trekkingen op geregelde tussentijdstippen gebeurde, zodat wie eerst vertrekt ook een prijs kan meenemen! Het kaartje met noodnummer kon ingewisseld worden tegen een lokaal Vlietbier. Het kraam daarvoor was al gesloten, maar we hebben ons glas toch binnen in de tent gekregen en ons nog een hamburger gekocht. We zijn dan buiten gaan zitten waar nog enkele deelnemers zaten naast veel helpers van de organiserende club. De kilte van de avond dreef ons tenslotte naar de auto en huiswaarts! Mooie toertocht en zoals altijd prima georganiseerd! Een aanrader voor wie van veel singletracks houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax