Toertocht (30 tot 52 km) van de Off Road Bikers te Hamme op zaterdag 18-10-2014.

Voor deze zaterdag hadden we afgesproken voor een toertocht die niet al te ver van de woonplaats van m’n fietsmakker gelegen is, zodat ik het was die deze keer het verst moest rijden naar de start. De keuze was gevallen op de toertocht van de Off Road Bikers te Hamme, waar omwille van een systeem met lussen, naar eigen keuze 30 tot 52 km kon worden gereden. Ik was omwille van de afgesloten afrit Sint-Niklaas-West moeten omrijden via Waasmunster zodat ik iets later ter plekke was dan op het afgesproken uur. Mij geparkeerd op de parking voor vrachtwagens en zoals nadien bleek ook schepen (!) vlak naast de Durme. Jari zat al te wachten. Hij zag er content uit en had al direct veel te vertellen! Hij had misschien de kans om een zo goed als nieuwe mountainbike voor een prijsje te kunnen kopen en had bovendien een frame voor een tandem besteld om samen met zijn vriendin naar het werk te fietsen. Ingeschreven in de sporthal Meulenbroek. Omdat de GPS van Jari bij onze start geen contact kon maken met een satelliet, was het 10.30 u eer we goed en wel op pad waren. We doken in het zog van een vader en zijn zoontje een graspad op achter de sporthal en reden door een strook bos. Tot 2 km konden we genieten van het lokale crossparcours met draaiende en kerende paadjes die hier en daar afgeschermd zijn door wanden van takkenvlechtwerk. Ik ben hier ooit nog gepasseerd, maar dat moet lang geleden zijn.

We kwamen uit het groen tevoorschijn op de dijk naast de Durme in de schaduw van de Mirabrug. Een weinig verder, ter hoogte van voetbalvelden, vroeg een biker ons naar de start! Even later bleek dat we daar weer vlak bij waren, want we reden voorbij de weg waarlangs we de sporthal bereikt hadden. Die biker was dus gewoon honderd meter te ver gereden! Wisten wij veel! We reden langs de plek waar m’n wagen geparkeerd stond en dan een eindje door de bebouwde kom van Hamme. Op 4 km bereikten we opnieuw de oever van de Durme waar we een tijd langs reden. Dan kwam er een eerste extra lus van 4 km. Tot 6,50 km reden we over assenwegeltjes langsheen de Oude Durme. Dat zijn oude zijarmen van de rivier die verworden zijn tot waterpartijen en visvijvers. Ik heb deze plekken enkel nog maar bij nacht gezien tijdens de Halloween-nachtrit vanuit Zele! We passeerden zelfs de plek waar de bevoorrading van deze nachtrit is nabij een oud veerhuis.

Op 7 km kruisten we een grote baan om een landelijke voetweg in te slaan, een smal spoor door de velden. Op 9 km dienden we weer een grote baan over te steken en reden we even weer door de bewoonde wereld en een woonwijk met witgeschilderde huizen waarvan de terrassen op de verdiepingen afgeschermd zijn met traliewerk in alle maten en soorten! Eens daar voorbij bereikten we de voetweg die Zouavenpad gedoopt werd. Dit was bij aanvang een smal spoor door de velden, afgeboord met wat groen en dat naar het einde toe breder werd. Het was een vrij lange weg op het grondgebied van Hamme waar we tot 11 km over reden. De Oude Trambedding, een landelijke assenweg, bracht ons in de richting van een drukke grote baan. Op 13 km reden we daar even over een grasspoor op de brede berm naast die baan, de N41 die van Sint-Niklaas over Dendermonde naar Brussel voert.

Er volgde een stukje over een veldweg en langs een asfaltbaantje tot aan een bruggetje over een brede beek. Even later kwamen we weer naast de drukke N41. We reden dan geruime afstand over een lastig grasspoor in de berm evenwijdig met de baan. Op 16 km doken we rechts de berm af en reden we tussen boomstammetjes en over een tapijt van herfstbladeren over een singletrack in een strook die ligt tussen de N41 en de beek die we daarstraks gekruist hadden. We reden in het zog van de vader en zijn zoontje die we aan de start hadden zien vertrekken. Ze hadden hun winterpakken al aan terwijl het extreem warm was op deze oktoberdag! Ik meen hier nog al gereden te hebben, beter gestapt, want toen lag hier zodanig veel modder dat rijden niet meer mogelijk was. Ik weet niet meer tijdens welke tocht, ik vermoed een vanuit Zele. Op 17,50 km kwam er een einde aan het ritje over de track onder de vorm van een technische uitdaging, meer bepaald een steile afdaling en dito klim op het talud naast de N41. Er stonden een aantal mensen te praten en te kijken. Voor mij was dat even te voet, want ik had niet gezien dat je kon kiezen uit “Rambo” en “gewoon”! Jari lukte de eerste klim wel, alhoewel er voor zijn neus twee bikers die met veel show kwamen aangevlogen en voorbij schoten, halverwege de klim stil vielen! We kwamen weer uit naast de N41 ter hoogte van de brug via dewelke deze baan de Schelde kruist. Even verder was weer een keuze tussen “Rambo” en “gewoon”. De eerste optie bleek een zeer steile afdaling te zijn van een talud, de tweede optie was verder langs de N41 tot aan de verkeerslichten en dan rechtsaf een onverhard pad in. De vader en zijn zoontje volgden in mijn spoor, Jari stortte zich in de diepte. Gevaarlijk was dat die afdaling uitgaf in het pad waar de gewonen passeerden terwijl wie daar naar beneden komt geraasd beneden niet zomaar kan stoppen!

Het ging een dijk naast de Schelde op via dewelke we op 20 km de rand van de stad Dendermonde bereikten. Er volgde de overtocht van een vettige strook bos aan een grote brug in Dendermonde. Aan een druk kruispunt van invalswegen stond daar de bevoorrading opgesteld onder een grote tent van Redbull. 11.45 u. Er stonden nog enkele bikers, maar er was zeker geen overrompeling. Er lagen bananen, appelsienen, wafels, peperkoek, speculaas en snoep naast de sportdrank. Een tiental minuten blijven staan om wat te knabbelen en te drinken. Na de stop kregen we eerst paden in een knap bos voor de wielen. Daar wandelden ook stedelingen. We reden onder één van de gerestaureerde stadspoorten aan de rand van een park en dwars door het centrum van de stad. We passeerden enkele grote visvijvers aan de rand van de stad. Eens het centrum weer uit reden we over een graspad evenwijdig met de Dender. Aan enkele zandhopen die ik meen al ooit gepasseerd te zijn, was weer de keuze gelaten tussen “Rambo” en “gewoon”. Dat gewoon bleek wel vrij nat te zijn! Maar was nog niks in vergelijking met wat erna kwam! We werden een zeer modderig spoor op gestuurd en ook in de daaropvolgende strook bos was het modderdabben geblazen! Dat ik de zandhopen al gezien en bereden had werd nu duidelijk. Het modderspoor herinnerde ik me nog goed van tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis-Dendermonde, uitgezet door de Goodfellas Mountainbike Friends. Toen kwamen we van de andere kant! Vanaf nu passeerden we wel meer plaatsen die ik tijdens die toertocht leerde kennen.

Na het bospad kwamen we uit op een desolate grasvlakte. Daar zijn we even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Goed nieuws! De bike die te koop was wordt de zijne! Er zijn enkel nog wat versleten onderdelen te vervangen! Soms schuilt geluk in een klein hoekje. Het is mijn goede vriend gegund. Eens benieuwd met welk vehikel hij op de volgende afspraak zal verschijnen! Een volgend grasspoor eindigde met een korte maar steile afdaling aan de voet van een brug in de Tragelwegel te Dendermonde. Het ging een kasseibaantje naast de brug op. Daar leunden enkele oudere huizen tegen elkaar. We sloegen linksaf een straat in waar op de hoek het oude witte huis nog steeds te koop stond. Het straatje kwam uit op een asfaltbaantje naast de Dender. We reden een eindje over dat baantje tot aan de Tijsluis nabij de monding van de Dender in de Schelde. 30 km om 12.40 u. Na een lusje doorheen het naastliggende landschap bereikten we een fietspad naast de boorden van de Schelde via hetwelk we weer in de richting van Dendermonde reden. Op 32 km troffen we daar de speelbosjes op een terrein dat ingesloten ligt tussen bruggen en wegen vanaf een zigeunerkamp met enkele woonwagens op een braakliggend terrein tussen grote wegen. De paadjes die zich met zeer veel vrij korte bochtjes tussen de boomstammetjes slingeren waren vrij goed te berijden. Het ging me hier beter af dan tijdens de toertocht vanuit Sint-Gillis. Een nat bospad bracht ons weer tot het grote kruispunt waar de tent van de bevoorrading in de buurt stond. Wie dat absoluut wou kon dus nog eens stoppen! Maar dat zal niet de bedoeling geweest zijn, want we werden linksaf naast de baan de grote brug over gestuurd. Vanaf de volgende spoorbrug kon geopteerd worden voor een extra lus van 1,5 km.

We reden dan door een strook bos, gelegen tussen een weg en de spoorweg. Daar was het wat lastiger rijden. Toen we het bos uit waren hoorden we mannen naar elkaar roepen en even later een kreet. Iemand die gevallen was? Toen ze voorbij reden begroette iemand van het drietal me, maar hij was al te ver om te kunnen zien wie het was! 35 km om 13.00 u. Er volgde nog een volgend deel van de speelbosjes. Verderop werden we opnieuw van de dijk het bos in gezonden over deze keer een nat en zeer hobbelig pad met kleine te ontwijken boomstronken. We reden toen in de omgeving van de Grootbroekstraat en arriveerden op dezelfde plek waar de lus begonnen was. Op 37 km bereikten we het grondgebied van Grembergen (Dendermonde).

Na een graspad op een dijk en een eindje over het jaagpad langs de Schelde kwam er weer een optielus van 6,50 km. Die begon met een korte klim naar een lastig nat grasspoor tot aan een dijk ter hoogte van de Zijdijk. Daar zijn we even gestopt omdat de man die ons net had ingehaald stil kwam te staan door een kettingbreuk. Te veel kracht gezet tijdens het klimmen! We boden onze hulp aan maar hij zou het noodnummer bellen om gedepanneerd te worden. Gelukkig, want met zo’n herstelling ben je soms toch een tijdje bezig! 41 km. Een kilometer verder ging het rechts de dijk weer af over een berijdbaar trapje naar een grasspoor dat tot aan een oud smal kasseibaantje voerde. Via deze weg bereikten we opnieuw het grondgebied van Hamme. We doorkruisten het centrum van de deelgemeente Moerzeke over het mooie marktplein en servitudes tussen eigendommen. In een zo’n paadje hoorde ik een kinderstem “er komt er nog ene” roepen! In een fractie van een seconde realiseerde ik me dat die iets van plan waren! Een drietal kinderen was zich aan het amuseren met het maken van slijkballen en ze smeten die naar de passerende bikers! Maar hun worp was te zwak om doel te treffen en werd dan nog eens gehinderd door de draad die het eigendom van het pad scheidde! Hoe inventief kinderen toch kunnen zijn in het bedenken van dingen om zich mee bezig te houden! Grappig eigenlijk!

Smalle wegeltjes en betonbaantjes voerden ons door de bewoonde kern van Hamme. Na de doortocht ervan bereikten we een gehavend spoor met diepe groeven. Dit Puienbroekpad kwam op 46 km van het vertrek omstreeks 13.50 u. Op 48 km bereikten we Moerzeke (Hamme) via een grote baan en kozen we voor de extra lus van 8 km. Eens omgekeken naar Jari, want hij wilde vandaag op tijd thuis zijn omdat een maat thuis het gras kwam maaien. Met een bosmaaier omdat het de hele zomer lang onaangeroerd was gebleven! Een week uitgesteld omwille van de stortregens vorige zaterdag! Hij deed toch teken in de richting van de extra lus. Zijn maat kon wel beginnen zonder hem! Voor de bike moet alles wijken! De laatste extra lus gaf niet bepaald een meerwaarde aan de toer, want bestond uit bijna uitsluitend betonbaantjes en asfaltwegen door woonwijken. Uiteindelijk bereikten we een graspad ter hoogte van een brug aan een dijk dat er achter een rij struiken evenwijdig liep met een grote baan, ik vermoed dezelfde N41. 52,50 km om 14.10 u. Het paadje leidde ons naar het crossparcours over hetwelk we vlak na de start gereden hadden. Tot 55 km konden we ons hier nog uitleven op de over en weer slingerende paadjes om zo om 14.20 u de sporthal te bereiken. Onze fiets proper gemaakt aan de bikewash.

Uw armbandje met noodnummer kon je inruilen voor een dikke boterham met gekruid gehakt en die smaakte wel na de rit. Alles doorgespoeld met een drankje en nog even nagepraat over de tocht en alles wat ons bezig houdt. Om 15.00 u afscheid genomen en huiswaarts vertrokken. Waar ik m’n wagen geparkeerd had stonden nu veel trailers met plezierboten geparkeerd. Daar waren vrij grote exemplaren bij! Achter een betonnen muur stroomde de Durme. Omdat de bike daags nadien nog gebruikt zou worden heb ik er na thuiskomst niks meer aan gedaan, zodat het opruimwerk deze keer beperkt bleef tot de vuile was en het weer toonbaar maken van m’n beslijkte schoenen. De tocht was degelijk georganiseerd met de nodige voorzieningen zoals bewaakte parking en bikewash. Het parcours kon me minder bekoren, maar dat is eigen aan de tochten in dit deel van Oost-Vlaanderen omdat ik graag in de bossen rijd en uitgestrekte bossen hier niet voor het rapen liggen, zodat de parcoursbouwers alles moeten zien te halen uit de bosjes die zich op de nog overblijvende braakliggende terreinen in het land tussen de Schelde, de Dender en de Durme bevinden. Blijkbaar had ik deze tocht al eens gereden in 2009, wat al weer zo’n vijf jaar achter ons ligt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax